BOTsing startnummer
In ons magazine BOTsing zetten we vier keer per jaar onze tanden in een typisch tienerthema. We serveren interessante interviews en aangrijpende getuigenissen, op smaak gebracht met een waaier weetjes over de leefwereld van tieners. Als toemaatje krijg je er een portie licht verteerbare opvoedtips bovenop. Hier kan je het startnummer al inkijken. Veel leesplezier!
In ons magazine BOTsing zetten we vier keer per jaar onze tanden in een typisch tienerthema. We serveren interessante interviews en aangrijpende getuigenissen, op smaak gebracht met een waaier weetjes over de leefwereld van tieners. Als toemaatje krijg je er een portie licht verteerbare opvoedtips bovenop. Hier kan je het startnummer al inkijken. Veel leesplezier!
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Hij begeleidt jongeren en volwassenen met
een afhankelijkheidsprobleem van illegale
middelen bij De Sleutel in Gent. Daarnaast heeft
hij een praktijk als psychotherapeut. Zij is actief
in de HR én als lifecoach. Je mag Isabel en
Werner dus gerust ‘mensen-mensen’ noemen.
Samen hebben ze twee zonen: Felix Wolf
(16) en Dorian (12). Twee tieners, de ene een
‘uitbollende’ puber, de andere een puber 'vol
in de maak'. Als we ergens inspiratie kunnen
opdoen over opvoeden, dan wel hier, lijkt ons.
Over opvoeden zijn volledige bibliotheken
bijeen geschreven. Zoveel boeken, zoveel
opvoedingsstijlen. Wat is jullie leidraad?
Isabel: Ik ben zelf streng opgevoed tot aan
mijn puberjaren, nadien verliep het allemaal
wat losser. Ik merk dat ik een aantal dingen
van mijn ouders heb overgenomen. Goede
manieren, beleefdheid en respect zijn attitudes
waar ik sterk op hamer en waar ik soms ook
in overdrijf. Dat zullen Werner en de jongens
volmondig beamen. Maar voor de rest pak
ik het nogal organisch aan. Het is niet zo dat
Werner en ik een plan van aanpak in gedachten
hadden toen we aan kinderen begonnen. We
hebben het allemaal op ons af laten komen.
En gelukkig zitten we grotendeels op dezelfde
golflengte.
Werner: (knikt) Er zijn een paar dingen die ik
erg belangrijk vind en waar ik niet van afwijk,
maar ik ben misschien iets losser dan Isabel. Zij
zal sneller iets zeggen tegen de jongens, ik laat
het wat meer gebeuren. Tegelijk ben ik degene
die spreekwoordelijk eens met zijn vuist op
tafel slaat. Wat wij allebei ontzettend belangrijk
vinden, is dat Felix Wolf en Dorian waarden
meekrijgen. Wij geven heel duidelijk aan wat kan
en wat niet kan. We willen dat onze kinderen
weten wat goed en wat slecht is. Dat betekent
ook dat we elke dag wel eens in discussie gaan.
Komen daar dan grote conflicten van?
Werner: Nee, dat niet. Het is niet zo dat er veel
geruzie is. Er wordt wel veel gediscussieerd.
Felix Wolf en Dorian, vinden jullie
je ouders streng?
Felix Wolf: Een beetje wel, toch.
Dorian: (stellig) Ja!
Kunnen we hen streng maar
rechtvaardig noemen?
Felix Wolf: (schiet in de lach) Sóms rechtvaardig.
Dorian: We moeten al-tijd beleefd zijn. Altijd, hé!
Werner: Dat is toch ook belangrijk?
Dorian: Dat is waar, maar mama is daar
heel streng in. Hetzelfde met de PlayStation,
trouwens.
Isabel: We hebben daar al vaak regels voor
vastgelegd, maar de jongens gaan altijd over
hun schermtijd. In principe mag Dorian in het
weekend en op vrijdag twee uur gamen. Op
woensdag krijgt hij een uurtje. Maar dat is dus
het principe. In de praktijk loopt het wel eens
anders. In zijn voordeel, welteverstaan. (lacht)
Dorian: Op zaterdag kan ik bijna niet, want in de
voormiddag heb ik altijd een voetbalwedstrijd en
in de namiddag ga ik naar de scouts.
Werner: Er is de letter van de wet en er is de
geest van de wet. Dorian interpreteert de wet
meestal nogal los. Wij gaan daar vaak in mee,
maar soms ook niet en dan gaat dat gepaard
met enig drama. Op onze regels zit wat speling.
Maar zoals dat gaat met twaalfjarigen zien die
niet meteen wat er wél allemaal kan, maar
vooral dat ene dat niet mag. Wat dat gamen
betreft: ik heb er geen probleem mee dat de
jongens op de PlayStation zitten, maar Isabel
en ik proberen toch te stimuleren dat ze ook
andere dingen doen. Zoals een boek lezen, om
maar iets te noemen. Felix Wolf voelde daar
lang weinig animo voor, maar dat is nu aan het
veranderen. Dat vind ik fijn.
Isabel: De jongens schelen vijf jaar. Als het over
regels gaat, is het dus logisch dat Felix Wolf
meer mag en meer privileges heeft. Dat vindt
Dorian vaak niet eerlijk.
Werner: Die probeert ’s avonds altijd tijd te
winnen als hij moet gaan slapen. Dan moet
er plots een halfuur geknuffeld worden met
de hond. En élke tand wordt héél uitgebreid
gepoetst. (lacht)
Is er een verschil tussen een
tiener en een puber?
Isabel: (knikt bevestigend) In het geval van onze
oudste wel. Bij Felix Wolf loopt de puberteit
al op zijn laatste benen. Hij zit in het vijfde
middelbaar en is veel kalmer geworden. Van
het eerste tot en met het vierde was hij echt
opstandig. Bij Dorian zie je die opstandigheid
nu al, in de lagere school. Hij is opvallend vaak
boos. Jongens verschillen daarin toch van
meisjes, merk ik.
Werner: Ik heb nog een dochter van
eenentwintig uit een eerste relatie. Haar
puberteit verliep totaal anders.
Isabel: Manon was meer op zichzelf, meer
gesloten. Zij trok zich terug op haar kamer.
GRASPOP
Hebben jullie veel hobby’s,
Felix Wolf en Dorian?
Dorian: (enthousiast) Ja, op maandag
muziekschool, op dinsdag voetbaltraining,
op donderdag gitaarles en voetbaltraining en
op zaterdag match en scouts. Op woensdag heb
ik niets, dan ga ik bij oma en opa.
Felix Wolf: Bij mij van ’t zelfde: voetbal en
scouts. Met piano ben ik gestopt, dat zag ik
9