Componist 3 - 2022

Lat Dior Taylor, levenskunstenaar
“Kun je Lat Dior niet een keer interviewen?”, zei een buurtgenoot
eens tegen mij. Dat leek me wel wat, tenslotte was hij een
collega van mij op OSG Willem Blaeu en een aangenaam
persoon. Bovendien een wereldreiziger. Hij woont sinds een jaar
of tien zeer tot tevredenheid met zijn vrouw Nienke en hun drie
kinderen in de Bergermeer. Hij heeft heel veel verteld. Ik houd
het beperkt tot zijn geschiedenis en zijn daaruit voortvloeiende
levensvisie.
Vragen hoefden niet gesteld te worden, want hij had zoveel te
vertellen. Hij stelt zichzelf hieronder voor:
“Ik ben geboren in Senegal, een Franstalig gedeelte van West-Afrika,
een kolonie van Frankrijk. Mijn moeder komt daar ook vandaan, mijn vader komt uit Gambia. In
beide landen, die eigenlijk één land vormen, heb ik tot mijn negende/tiende mijn jeugd
doorgebracht. Maar ook in Gabon, meer Centraal Afrika. Mijn vader was hoogleraar in
wiskunde, natuurkunde, scheikunde en dat soort vakken. In verband met de werkgelegenheid
gingen wij naar Gabon. Wat hij heel belangrijk vond voor zijn kinderen was dat zij kind konden
zijn. Het motto was dat we veel moesten werken, leren dus, maar als het klaar was en het was
goed weer, dan moesten we naar buiten. Dat pas ik ook toe bij mijn eigen kinderen. Lekker
spelen en ze serieus nemen. Een ouder zijn is niet makkelijk. Er is geen handleiding voor, je
doet maar en gaandeweg leer je. Je hebt een paar aanknopingspunten, onder andere die je van
je ouders geleerd hebt.
Ik heb in Afrika zorgeloos geleefd, ondanks dat mijn ouders, toen ik ongeveer een jaar was, uit
elkaar zijn gegaan. Wij zijn bij mijn vader gebleven, want hij was er zeker van dat we het beter
zouden hebben bij hem. Mijn moeder was daar wel verdrietig over.
Er kwam een moment dat er een issue was tussen mijn vader en de regering. We zijn daarom
naar Engeland gegaan. Ik kan me dat nog goed herinneren. We verlieten ons huis met onze
spullen. Bij het vliegveld aangekomen mochten we opeens toch niet vertrekken. Mijn vader
stelde toen voor dat mijn broer en ik dan alleen naar Senegal zouden gaan, want daar zouden
we opgevangen worden. Wij wilden bij mijn vader blijven en een paar dagen later konden we
toch vertrekken met zijn drieën. Mijn vader besloot toen dat we naar Europa moesten gaan.
Daar zouden we het beter krijgen. Mijn oudste broer en zussen zaten al in Londen.”
De Componist aug/sept 2022 - 35 -
Jaargang 47 nr. 3