Preview Raak december 2023

‘Preken helpt niet, dus als ik een sociale boodschap
wil brengen, verpak ik die in een ludieke vorm’
Raak: Waar haal je de inspiratie voor je versjes vandaan?
Dirk: “De ideetjes kunnen letterlijk overal vandaan komen. Je
hoort, ziet of leest iets … Soms gebeurt er iets opmerkelijks vlak
voor je neus en je zegt: daar zit best een leuk Stokstaartversje
in! Het allerbelangrijkste is: als er een ideetje komt dat direct opschrijven.
Ik heb een notablokje in het nachtkastje naast mijn bed
liggen. Of ik tik een idee in mijn telefoon, om het even waar ik ben.
Zo ontstaat er een waslijstje aan ideetjes.”
Raak: Hoe gaat het dan verder?
Dirk: “Een Stokstaartversje wordt bijna altijd in drie tijden gemaakt.
Eerst heb je dus ideeën nodig. Later pik ik er eentje uit het lijstje en
ga aan de slag. Hoe kan ik dit op een speelse manier verwoorden?
Welke beeldspraak hoort erbij? Wat is een verrassende clou?
Welke rijmwoorden komen van pas? Dan leg ik het werk weer
weg om nog wat te rijpen. En dan komt er een deadline in zicht; ik
publiceerde elke dinsdag- en vrijdagochtend een versje. Dan doe
ik stap drie en schrijf het versje uit tot het helemaal klaar is.”
Raak: Wat is belangrijk voor jou in een Stokstaartversje?
Dirk: “Ze zijn er in soorten. Sommige zijn romantisch, sommige
ondeugend, sommige gewoon een grap. Maar er zitten ook
dingen bij met een boodschap. En zoals ik van mijn kinderen
leerde: ‘preken helpt niet’. Dus als ik een sociale boodschap wil
brengen, verpak ik die altijd in een ludieke vorm, met een doordenkertje
en wat humor. Dan komt de boodschap beter over. Ik
besteed altijd aandacht aan de eerste en de laatste versregel. Het
Stal
’t Was 24 december, kil en donker in de stad.
Een koppeltje liep arm in arm op weg naar hun warme flat.
In een portiek zagen ze plots een man en een zwangere vrouw.
Twee vluchtelingen vruchteloos aan ’t schuilen voor de kou.
moet beginnen met een leuke opener. En zo mogelijk eindigen met
een ‘clou’: een plottwist of grap. Er hoort ook altijd een kleine illustratie
bij om het wat levendiger te maken.”
Raak: Welke reacties krijg je zoal?
Dirk: “Hoe meer versjes ik publiceerde, hoe meer fijne reacties ik
kreeg. Mensen lieten weten dat een versje hen ontroerd had, of
dat ze er plezier aan gehad hadden. Of het doorgestuurd hadden
aan vrienden. Zo kwam het idee om 150 versjes te bundelen. Met
dat boekje kan je vrienden of kennissen een ‘doosje taalplezier’
cadeau doen. Geen boekje om in één keer uit te lezen maar om
af en toe eens vast te pakken en van te genieten, zoals van een
doosje pralines.”
Raak: Schrijf je nog verder?
Dirk: “De versjes liggen nu even stil. Mijn vrijwilligerswerk voor De
Kringwinkel en het wijkgezondheidscentrum en mijn inzet voor
Zonderschotse verenigingen gaan voor. Maar de creatieve drang
blijft. Ik maak misschien weer liedjes, cartoons of een column.
Ook ons volgende kwb-blaadje komt er al aan, en dan kruip ik
weer in de pen.”
Stof
De vrouw stoft elke dag de schouw af.
Je vraagt je daarbij misschien af:
wordt hier dan zoveel stof gemaakt?
Z’ is pas haar echtgenoot kwijtgeraakt.
Tot stof en as is hij vergaan.
Praten, strelen, voor altijd gedaan.
En daarom babbelt de eenzame vrouw
tegen zijn urne op de schouw.
En streelt hem met de stofdoek dan,
haar zwijgende schouwmantelman.
Ze keken elkaar aan en hun besluit was snel gemaakt:
“Kom mee, kom naar ons huis, voor je bevroren raakt.
Kom binnen, ‘k maak de zetel vrij, kom hier en zet u al.
Let maar niet op de rommel, ’t is hier een beetje een stal.
Er is nog brood, ik bak een ei en ik zet warme thee.”
De man sprak een beetje Engels en bedankte zo de twee.
Hij vertelde over hun lange vlucht vanuit de Gazastrook.
Tot zij hem onderbrak en zei: “I think my water broke!”
‘De Stokstaartversjes’ kost 15 euro en is te koop in
de boekhandel of via www.stokstaart.be.
WIN! Raak mag 3 exemplaren weggeven. Stuur voor
5/1/2024 een mail naar raak@kwb.be met je naam, adres
en lidnummer (vermeld ‘Stokstaart’ in het onderwerp) en
maak kans!
11