Kamphuis

Verslaafd aan ons eigen gelijk
vermijden gedurende het transformatie proces in de bewuste
organisatie. Wat de interpretatie van het figuurtje in het midden
betreft, was die heel verschillend naargelang het ‘niveau’ van de
groep die ik voor mij had. Bij management groepen was dat vaak
een werknemer ‘die er de kantjes van liep’, een toerist als het
ware. Bij de groepen met eerste leidinggevenden en
uitvoerenden werd dit figuurtje in het midden geïnterpreteerd
als zijnde een van hun managers…
De hoofdboodschap bij dit alles was dat de Mindset die
verantwoordelijk is voor het Gekleurd Bewustzijn steeds in vraag
dient gesteld te worden. Anders gesteld, de eigen Mentale
Modellen dienen bij definitie in vraag te worden gesteld. Dit kan
in een Cruciale dialoog door de verschillen in percepties terug te
koppelen naar de feiten en de data die werden geobserveerd met
het Helder Bewustzijn. Dit wordt in de figuur 4 gevisualiseerd
door de staande 8 in de linkerlus van de lemniscaat, dat de
basisfiguur voor de modellen van Creatieve wisselwerkig en
Cruciale dialogen.
Wat betreft de laatste reden waarom ons brein vanuit gemak
geneigd is verslaafd te zijn aan ons eigen gelijk, die Kamphuis
aangeeft, namelijk onze ‘onsterfelijkheidsprojecten. Daar zit een
grond van waarheid in. Toen ik er op 70 jarige leeftijd mijn actieve
leven afronde, schreef ik mijn ‘memoires’ in de vorm van wat ik
dacht dat mijn kleinkinderen in de toekomst nodig zouden hebben
om ‘wendbaar en weerbaar’ door het leven te gaan. Ik schreef een
boek ‘Blijf wakker’ omdat ik ervan overtuigd was dat ik er niet
meer zou zijn om al mijn ‘wijsheid’ naar hen toe te transfereren op
het ogenblik dat zij er klaar zouden voor zijn.
Ik wou dat ze na mijn dood nog iets zouden hebben aan wat ik zoal
verzameld had in mijn leven. Dat ik daardoor in hun herinnering zou
voortleven was een leuk neveneffect en was niet de hoofdoorzaak
voor het schrijven van het boek en het nadien opnemen van 33
podcasts die de materie in een leuke verpakking aanbiedt. Wat ik
kan doen is hen leiden naar het water, dat is mijn
verantwoordelijkheid. Of ze de inhoud van mijn inspanningen
werkelijk tot zich zullen nemen, daar heb ik geen vat op en wil ik
ook geen vat op hebben. Ze dienen van binnenuit de goesting te
hebben!
Wat betreft mijn twee zelfven: het gecreëerde zelf en het
Originele zelf. Heel anders dan dat Lammert Kamphuis oppert in dit
hoofdstuk 4 klik ik mij alles behalve vast aan mijn actuele
gecreëerde zelf. Ik stel die dagelijks in vraag. Mijn Vicieuze Cirkel
staat staat mijn frisse blik zo min mogelijk in de weg, en verhindert
mij niet om tot elkaar, tot betere ideeën en betere oplossingen te
komen. Ik ontsluit zo veel mogelijk de potentie van Creatieve
wisselwerking en train mijn denkvermogen met m’n eigenste
Cruciaal Dialoogmodel. Ik benader de lenigheid van het kind en ben
er bij lange nag nog niet! Ik ben wel op weg naar mijn Creatieve,
Originele Zelf, zonder die ooit te zullen bereiken.
© Johan Roels, Thought Philosopher @ Roels’ Inn
17