Inkijkexemplaar Zin Magazine 2 - 2024

‘
BELEEF DE TIJD VAN JE LEVEN
MAGAZINE
Waarom?
NA JE 50STE
TEST JE CHOLESTEROL
Daarom!
OP ARCHITECTUURREIS
NAAR HIP HAMBURG
STIJLGOEROE
Trinny Woodall
‘Erken je angsten,
maar laat ze je niet
tegenhouden’
PRIESTER
MPHO TUTU
‘Voor mij is
veiligheid
vrijheid’
Nr. 2 / 11 jan. - 8 febr. 2024 / Zin.nl / € 7,95
AP
AUTISME
Een diagnose leidt
tot zelfcompassie
LEON DE WINTER
‘Later ben ik de emoties
over mijn vader gaan laden’
DRENTHE
Werelderfgoed
rond Veenhuizen

LEON DE WINTER
‘Ik zoek in mijn
boeken vaak dingen
op waar ik in de
echte wereld geen
antwoord op heb.
Dat is schrijvers
eigen, vermoed ik’
72I NHOUD
coverbeeld: Daniel Kennedy (foto Trinny Woodall), Shutterstock (foto Hamburg), Negin Zendegani (foto Mpho Tutu)
4
VERDIEP
6 Gespot door Misja Uitgesproken types
op weg naar iets leuks
16 Interview met Trinny Woodall ‘Ik denk
dat vrouwen van onze generatie
opgroeiden in een wereld waarin ze
vaker negatief op hun uiterlijk werden
aangesproken. Daar kunnen ze hun
leven lang last van hebben’
26 Autisme Veel vrouwen laten zich rond
de overgang testen. ‘Ik leek wel een
fruitautomaat, zoveel kwartjes vielen
er na de diagnose’
31 4x Op zoek naar vrijheid Fotograaf Negin
Zendegani: ‘Mijn vrijheid in Nederland
voelt incompleet als anderen niet dezelfde
vrijheid kunnen ervaren als ik’
44 Ga Theater, expo, festival en concert
48 9x Lekker optimistisch het nieuwe jaar in
50 Leve de Liefde Op naar Vlieland voor de
mooiste films voor romantische zielen
52 Cholesterol Eindelijk duidelijkheid: de
feiten op een rij & álles wat je moet weten
VERWONDER
60 Lees Fictie & non-fictie
64 Schatkamers Nieuwe rubriek!
66 Op je gezondheid! Lekkere gerechten die
ook nog goed zijn voor je cholesterol
71 Proost! Nicolaas Klei geeft wijntips
72 5 vragen aan Leon de Winter ‘Mijn boeken
verklappen mijn mentale gesteldheid’
78 Beauty Manous ontdekt de geheimen van
Tonny Jansen, muze van Jan
82 Fashion volgens Liddie Winterwit
84 Zie Op de bank & in de bios
VERLANG
88 Architectuur in Hamburg Zin’s Nathalie
stapte vol vooroordelen de bus in voor een
groepsreis – viel dat even mee!
96 Je kind in het buitenland Van brekende
moederharten tot alle begrip. Alles voor het
geluk van je kind. Zin-lezers vertellen
102 Ommetje Op naar het Drentse platteland
104 Puur geluk Frisse start voor 2024

52
CHOLESTEROL
Jezelf beter eten
COLUMNS
51 Stef Bos
58 Zuster Ronda
77 Hanneke Groenteman
EN OOK
8 Zin in | 14 Post | 41 Online
tips: Bankieren via een app |
42 6x Zin mét gratis stijlbijbel
van Trinny Woodall | 81 Zin
online | 106 Win met Zin
| 109 Breinbrekers | 112
Aanbiedingen | 114 Service &
colofon | 115 Volgende Zin
Magazine
HARTVEROVEREND
Hamburg
88 26
31 64
4X VRIJHEID
‘Ik wist dat ik moest
vluchten uit Syrië’
AUTISME
‘ Je bent wie je bent
en dat is goed’
NIEUW!
WINNEN
We geven 58 prijzen
weg! (p. 106)
SCHATKAMERS
Op zoek naar pareltjes in
de beste vintagewinkels
5

16

When
Liddie
met
Trinny
Ben je een beetje geïnteresseerd in
kleding en make-up, dan mag je Trinny
Woodall op Instagram eigenlijk niet
missen. Lang, klein, oud(er), slank of
gevulder, ze heeft voor iedereen tips.
Uitgesproken in het soort Engels dat
verraadt dat haar wieg niet in een
armlastig huishouden stond.
Natuurlijk heeft Trinny overal ook een
passende make-up bij van haar eigen
merk. Liddie Austin toog naar Londen
en voor ze het wist werd ze – o help –
door Trinny onder handen genomen.
TEKST: LIDDIE AUSTIN | BEELD: DANIEL KENNEDY, GETTY IMAGES

Autisme
ZO HAD JE HET VAST NOG NIET BEKEKEN

Rond de overgang stijgt het aantal vrouwen dat zich wil laten testen op autisme.
Spoiler-alert: meestal is het onterecht. Maar, waaróm willen vrouwen dat?
En: wat is autisme nou eigenlijk? Na het lezen van deze pagina’s snap je de wereld
beter. In ieder geval die van je collega, je buurman, je (schoon)dochter.
TEKST: MANON WIGNY | ILLUSTRATIES: MARTINE DE SOET
Niet iedereen die autisme heeft, is man,
werkt in de IT, houdt van schaken en
heeft een leven zonder sociale contacten.
Het is een stereotype gebaseerd op
vooroordelen. Net als het beeld dat
opgeroepen wordt als je over een hork van
een collega zegt: wat een autist. In de praktijk
verschillen mensen met autisme net
zoveel van elkaar als mensen zónder autisme.
Je hebt introverte en extraverte autisten.
Creatieve en a-creatieve. Met een extreem
talent en zonder. Met een vlakke gezichtsuitdrukking
of juist een heel expressieve.
Meer zien, voelen en horen
Wat hebben mensen met autisme dan wél
gemeen? Autisme-expert Annelies Spek:
“Hun brein werkt anders als het gaat om
prikkelverwerking, de manier waarop informatie
gefilterd wordt. Het beeld wisselt van
mens tot mens, maar in het algemeen: mensen
met autisme zien, horen en voelen meer.
Er komt veel meer informatie binnen, maar
het brein kan minder goed filteren. De hersens
weten intuïtief minder goed hoe het al
die informatie en prikkels moet plaatsen. De
gevolgen daarvan kunnen bijvoorbeeld zijn:
snel een vol hoofd hebben, overbelast raken,
overzicht kwijtraken, dingen heel letterlijk
nemen, minder goed aanvoelen wat iemand
nodig heeft en sensorisch over- of ondergevoelig
zijn. Meer specifieke voorbeelden: niet
‘Mensen met
autisme maken
minder fouten’
(ANNELIES SPEK)
goed voelen of je pijn hebt en waar, geen hardere
geluiden kunnen verdragen of gruwen van gladde
pasta.”
Neurodiversiteit in plaats van stoornis
De rode draad is de manier waarop prikkels
verwerkt worden. En dat kan zich dus op uiteenlopende
manieren en in verschillende mate uiten.
“Iedereen heeft een ander brein, maar sommige
breinen wijken fundamenteel af. Bijvoorbeeld bij
autisme, ADD of ADHD. Er bestaat overigens een
verwantschap tussen deze drie. Binnen een familie
met autisme komen ADD en ADHD vaker voor.
Er zijn mensen met autisme die niet kunnen praten,
die niet zonder hulp kunnen functioneren.
Maar dit is niet de norm. We spreken tegenwoordig
liever over neurodiversiteit in plaats van
stoornis. Omdat dit laatste klinkt alsof er iets mis
is met je. Zo mis dat je niet volwaardig mee kunt
draaien in de maatschappij. En dat is niet zo. Ik
pleit voor wat dubbele empathie wordt genoemd:
jij vindt de ander afwijkend, maar die ander
vindt jou net zo afwijkend. Mensen met autisme
hebben moeite om anderen aan te voelen, maar
die anderen hebben ook moeite om mensen met
autisme aan te voelen.”
Annelies Spek (1975) is hoofd van het Autisme
Expertise Centrum in Eemnes. Ze is klinisch
psycholoog; ze onderzoekt en behandelt mensen.
Ook is ze onderzoeker. Ze promoveerde op autisme
bij volwassenen. Annelies
geeft daarnaast onder meer les
aan hulpverleners en docenten,
en is als expert verbonden aan het Pieter Baan
Centrum. Haar boek Autismespectrumstoornissen
bij volwassenen wordt beschouwd als een standaardwerk
voor betrokkenen en professionals.
27

“De donkerrode kleur van een
granaatappel staat voor mij voor
vrijheid. Deze prachtige vrucht die
oorspronkelijk uit Iran komt, is niet
alleen mooi vanbuiten, maar ook
vanbinnen. Als je hem openmaakt,
zie je een bundeling van juwelen
die absoluut niet op elkaar lijken.
Elke pit is anders maar samen
vormen ze een eenheid en dat
maakt de granaatappel zo’n mooi
en divers geheel, net zoals het
leven in vrijheid.”

Dichter/filmmaker
Nafiss Nia (1968) won in
september 2023 met haar
film Die middag over
Iraanse vluchtelingen een
belangrijke filmprijs.
Zelf was ze 24 toen ze
van Iran naar Nederland
vluchtte. Hier moest
ze helemaal opnieuw
beginnen en ontdekte ze
dat haar ideologische kijk
op vrijheid niet bestond.
Nafiss:
“In Iran heb ik een ontzettend mooie kindertijd
gehad. Ik was omringd door lieve ouders
en familie waardoor ik me vaak vrij en veilig
voelde. Dat veranderde na een heftige
gebeurtenis. Mijn ouders werden overspoeld
door verdriet en ik werd heel snel volwassen.
Hierdoor begon ik me steeds meer de impact
van de islamitische regering in Iran te realiseren.
Vooral alle geldende tradities en
ongeschreven regels waarmee anderen hun
vrijheid werd ontnomen, vielen mij op. Tegen
vrouwen werd gezegd dat ze hun schoonheid
moesten verbergen. Ook hoorden vrouwen
niet in het openbaar te lachen of te zingen.
En met dansen zouden ze zich sensueel
aanbieden aan mannen. Wat een kromme en
achterhaalde regels, dacht ik.
Later als jonge student aan de filmacademie
in Teheran verzette ik me ertegen. Zo streed
ik voor het vrouwenrecht en tegen belemmering
van emancipatie en kinderarbeid.
Hierdoor voelde ik me best vrij, maar mijn
verzet werd me niet door iedereen in dank
afgenomen. Daarom vluchtte ik eind 1992 op
mijn 24ste uit Iran en kwam ik in Nederland
terecht. Ik dacht: daar is een democratie en
daar ben ik vrij. Toch bleek dat al snel niet zo
te zijn. De vrijheid waarnaar ik zo verlangde,
was in Nederland een stuk minder idealistisch
dan hoe ik het voor me had gezien.
In Nederland werd ik namelijk direct in het
hokje van vluchteling geplaatst. Alsof dat
mijn identiteit was. Ik kwam in een asielzoekerscentrum
terecht en moest na een
afgeronde filmstudie helemaal opnieuw
beginnen. Het eerste wat ik deed, was de
Nederlandse taal leren. Dankzij drie geweldige
vrijwilligers lukte dat. Zij respecteerden
mij zoals ik was en met hen had ik mooie
gesprekken over het leven en over vrijheid.
Voor mij waren de basisbehoeften van erkenning,
respect, liefde en saamhorigheid daarin
belangrijk, maar ik merkte dat het systeem
in Nederland anders werkte. Zo werd er vaak
op een andere manier naar mij gekeken
omdat ik niet uit Nederland kwam. Ook stelden
mensen mij vragen die gebaseerd waren
op hun eigen aannames. Ze vroegen of ik wel
mocht studeren in Iran? En of ik misschien
was uitgehuwelijkt en daarom was gevlucht?
Ik kende de term ‘uithuwelijking’ niet eens…
Omdat ik vastbesloten was om mij te bewijzen,
doorliep ik in Amsterdam ook een studie
aan de filmacademie. Ik had veel mooie plannen
voor films over het thema ‘vluchteling’
maar na mijn studie lukte het mij lange tijd
niet om die van de grond te krijgen. Steeds
kreeg ik de reactie dat ik ‘niet paste in het
team’, waarmee eigenlijk werd gezegd dat er
geen ruimte was voor wie ik was.
Toch gaf ik niet op. Ik richtte me op schrijven
en debuteerde in 2004 met mijn dichtbundel
Esfahan, mijn hoopstee. Daarna volgden
meer schrijfwerken en in 2012 richtte ik
Stichting Granate op om makers van kleur
meer kansen te bieden. Vervolgens maakte
ik voor de stichting verschillende filmproducties,
zoals de speelfilm Dance Iranian
style, de korte film Dus en de documentaire
Words that matter.
Met mijn laatste film Die middag (over twee
Iraanse vluchtelingen die op hun eigen
manier tegen hun migratie naar Nederland
kijken – red.) won ik in september 2023 de
Prijs van Het Forum van de Regisseurs. Een
prachtige erkenning, maar toch… Ondanks al
deze mooie prestaties en het feit dat ik al
meer dan dertig jaar in Nederland woon, heb
ik nog steeds het gevoel dat ik mezelf als
voormalig vluchteling moet bewijzen. Die
vrijheid waar ik ooit zo naar verlangde, heb
ik nooit helemaal mogen ervaren. Maar ik
voel me als kunstenaar wel vrij om de dingen
te maken waar ik achter sta. Verhalen over
vluchtelingen staan daarin centraal. Elke
vluchteling is iemand met een verhaal, dus
ik zal mij altijd voor deze mensen blijven
inzetten.”
‘Ik heb nog steeds het gevoel dat ik mezelf
als voormalig vluchteling moet bewijzen’
33

9x
Meer
optimisme
in het
nieuwe jaar
Er is hoop! Een optimistische
kijk op het leven heeft direct
invloed op je gezondheid.
Het vermindert stress en ons
immuunsysteem wordt er
sterker van. Erik Scherder
en Leonard Hofstra laten in
hun boek Hoop voor hart
en hersenen zien hoe je de
kansen vergroot op een
gezonder en gelukkiger leven.
TEKST: LINDE VERHULST

9X HOOP
Zelfvertrouwen
Wees je bewust van hoe je over
jezelf praat. Vervang zelfkritiek
door positieve en aanmoedigende
woorden voor jezelf.
Probeer jezelf zo min mogelijk
naar beneden te halen. Dit
verhoogt niet alleen het
zelfvertrouwen, maar helpt
ook om met meer optimisme
naar de wereld te kijken.
Focus op het goede
Je kunt je hersenen dagelijks
trainen om positieve en
optimistische gedachten
aan te boren. Door bewust
te focussen op het goede,
versterk je positieve ervaringen.
Hierdoor raakt je brein
gewend aan een positievere
kijk op het leven.
Verwacht het positieve
Het goede verwachten, hoort
bij een optimistische mindset.
Je kunt je denkwijze trainen
door tegen jezelf te zeggen
dat iets goed gaat komen.
Bijvoorbeeld: als ik mij aansluit
bij de wandelvereniging
dan zal ik nieuwe mensen
leren kennen. Richt je aandacht
op gunstige uitkomsten.
Waardevolle rituelen
Voeg dagelijkse gewoontes
toe aan je leven die tevreden
stemmen. Of het nu gaat om
een ochtendwandeling waar
je energie van krijgt of een
avondwandeling om de dag
rustig mee af te sluiten. Het
gaat om rituelen waarvan je
een goed gevoel krijgt.
Kies!
Maak de keuze – heel bewust
– om optimistisch in het leven
te staan. Als je voor jezelf
besluit om positieve kanten
te zien, zelfs als het even
tegenzit, train je om optimistischer
te zijn. Jij krijgt dan
controle over hoe je naar
dingen kijkt, dat helpt om
hoopvol te blijven.
Groen is gras
Het gras is vaak groener aan
de overkant. Voor wie dat blijft
denken, zal het werkelijkheid
worden… Zonde van de energie
om jezelf te vergelijken met
anderen. En het draagt ook al
niet bij aan een positievere
mindset. Laat los; hoe groen
is ons eigen gras?!
What nót to do
Een ‘doe-het-niet’-lijstje
mag je vullen met dingen die
je er even niet bij kunt hebben
vandaag. In een mum van
tijd ontstaat er ruimte voor
ontspanning. Heel belangrijk,
dat hebben we nodig! Het
doet ons goed.
Nieuwe ervaringen
Nieuwe uitdagingen op je
pad? Treed ze altijd open
tegemoet. Door open te staan
voor nieuwe ervaringen,
vergroot je je zelfvertrouwen.
Draagt zo dus lekker bij aan
meer optimisme in het leven.
Eureka
Probeer je aandacht te richten
op het vinden van de oplossing
in plaats van te focussen op
het probleem. Dan krijg je het
gevoel controle te hebben op
de situatie. Dat geeft hoop.
GRATIS BOEK?
Kijk op p. 107
en maak kans!
beeld: Getty Images
49

Meteen de
keuken in voor
een beter
cholesterol?
Probeer de
recepten op p. 66
Cholesterol
Je kunt jezelf beter eten
Ja, we moeten al veel. Maar wil
je zo gezond mogelijk blijven –
een no brainer – laat dan
regelmatig het cholesterolgehalte
in je bloed testen. Hoe en
waarom lees je hier. En alvast
het goede nieuws: aan een te
hoog cholesterol kun je zelf iets
doen. Vrij makkelijk, zelfs.
TEKST: CHRISTIEN JANSEN | M.B.V. JANSEN&JANSEN
LEKKER & BELANGRIJK CHOLESTEROL
Meer vrouwen dan mannen overlijden aan
hart- en vaatziekten. Het verschil is niet
enorm groot, maar toch. Volgens cijfers van
de Hartstichting stierven in 2022 bijna
20.000 vrouwen en iets meer dan 19.000
mannen aan hart- en vaatziekten. Dat betekent
dat er elke dag gemiddeld 54 vrouwen
sterven aan hart- en vaatziekten. Aan uitgezaaide
borstkanker sterven per dag negen
vrouwen en op veel dagen van het jaar komt
er één vrouw per dag om het leven in het verkeer,
aldus cardioloog en gezondheidswetenschapper
dr. Janneke Wittekoek (1969). Zij
is specialist op het gebied van vrouwen en
hart- en vaatziekten, oprichter van HeartLife
Klinieken en auteur van onder meer De hart/
hoofdconnectie en Het vrouwenhart.
Cholesterol en een (te) hoge bloeddruk horen
bij hart- en vaatziekten, dat is voor de meeste
mensen geen nieuws. Wittekoek: “Ongeveer
80% van de vrouwen die ik onder behandeling
heb, heeft een te hoog cholesterol of
wordt daartegen behandeld. Daarom is het
belangrijk om te weten wat je cholesterolniveau
is. En al helemaal na de overgang.
Tot de overgang worden vrouwen meer
beschermd voor risico op hart- en vaatziekten
door hun hormoonhuishouding. Tijdens
en na de overgang neemt het LDL-cholesterol
bij vrouwen met gemiddeld 10-14% toe,
waardoor het risico op hart- en vaatziekten
toeneemt. Daarnaast vermindert na de overgang
de elasticiteit van de vaatwanden, en
dus ook de elasticiteit van de hartspier.”
52

53

Annemieke Jansen (1965) is cardioloog in het Groene Hart Ziekenhuis in
Gouda. Haar zus Janine Jansen (1961) vertaalt Annemiekes inzichten naar
de praktijk met eenvoudige, doenbare gerechten. Ook ontwerpt en fotografeert
ze hun kookboeken, waarvan Lekker & belangrijk – Cholesterol het vierde
is. Samen hebben ze een kookcolumn in dagblad Trouw.
Op je
gezondheid!
3X LEKKER ETEN, LIEF VOOR JE LIJF
Wat je eet is enorm van invloed op je lichaam. En meer in het
bijzonder: op je cholesterol. Klinkt logisch. Toch staan we er vaak
te weinig bij stil. Maar: nieuw jaar, nieuwe kansen! Tijd voor wat
bewustwording. Gezond eten is namelijk helemaal niet moeilijk.
En óók gewoon hartstikke lekker. Lik je vingers maar vast af.
PRODUCTIE: DANIËLLE BRONSGEEST | BEELD: JANINE JANSEN
66

GEROOSTERDE
TOMATEN-PAPRIKASOEP
met kidneybonen &
rozemarijn
‘Soep is een uitstekende
lunch of maaltijd op zich.
Soep vult goed. En is zo klaar!’

5VRAGEN AAN
Leon
de Winter
‘Als schrijver kan ik nog
makkelijk vijftig jaar vooruit’
De kleine dingen, dat is waar het om draait in het leven, vindt
Leon de Winter (1954). Die zorgen voor echo’s die zoveel groter
zijn. Misschien geldt dat ook voor vijftig jaar schrijverschap,
dat hij dit jaar viert met zijn nieuwe roman Stad van de honden.
Hij heeft nog een lijst vol boekideeën liggen.
TEKST: JOLANDA HOFLAND | BEELD: ISOLDE WOUDSTRA, FRANK RUITER/LUMEN
72

Hartveroverend
Op architectuurreis met de bus
Een georganiseerde busreis naar Hamburg met als thema
architectuur. Hamburg is een ja en architectuur ook. Maar
aan die georganiseerde busreis twijfelde Zin’s Nathalie (1970).
Vooroordelen gingen overboord en ze viel als een blok voor
die prachtige stad. En ja, ze genoot ook van alle voordelen
van dat georganiseerde busreisje.
TEKST: NATHALIE VAN DER VEER | BEELD: SRC REIZEN, GETTY IMAGES
89

Kind in het
buitenland
96
Als je kind voor lange tijd naar het
buitenland vertrekt – de wereld gaat
verkennen of misschien wel wegblijft
omdat het in het (verre) buitenland
besluit te gaan wonen: hoe ga je
daar dan als ouder mee om? Welke
verwachte en onverwachte emoties
komen daar allemaal bij kijken?
Zin-lezers vertellen.
PRODUCTIE: DANIËLLE BRONSGEEST
Voor de liefde
Bouwen aan een toekomst
in Zweden
Haar studie in Nederland viel mijn
dochter Aniek toch wat tegen. Ze
nam een tussenjaar. Ondertussen
leerde ze via een gameplatform
Lucas kennen. Na een bezoek over en weer
werd de liefde leidend voor haar toekomstplannen.
In juni is zij vertrokken naar
Kalmar, Zweden voor een driejarige studie. Ze
regelde alles zelf: woonruimte, inschrijving
en ze ging samenwonen. Met een grote glimlach
zwaaide ik haar uit. In september vorig
jaar brachten mijn man en ik wat spullen na
met de camper en zagen we: het klopt allemaal.
Ze is gelukkig met Lucas, ze is open en
vrolijk en haar studie gaat ontzettend goed.
Op de laatste dag van ons bezoek nam ik met
een dikke knuffel afscheid… en daar kwamen
toch de tranen, heel diep, vanuit mijn tenen
en mijn hart. Mijn kleine meisje bouwt aan
een toekomst in Zweden! Mijn moederhart
huilt maar wat gun ik haar dit geluk.
Monique van der Hagen (1968)

Voor de liefde
Beweegt zich als een Aussie
Mijn oudste kind. Altijd al gedacht dat hij ooit voorgoed
ergens in het buitenland zou gaan wonen. En nog zo ver ook:
Australië! Voor de liefde! En ja, dat is soms heel erg lastig.
Maar het maakt me ook blij dat hij daar zo gelukkig is. Hij is
er op zijn plaats. Beweegt zich als een Aussie, praat met het grappige
accent van daar en heeft er, na dertien jaar, helemaal zijn draai
gevonden. En terwijl ik dit schrijf zijn wij, mijn echtgenoot en ik, daadwerkelijk
in Australië, in afwachting van de geboorte van zijn eerste
kindje binnenkort. Hoe mooi is dat, als je zoiets bijzonders van dichtbij
mee mag maken! Straks, over een aantal weken, gaan we weer terug
naar huis. Maar daar wil ik nú nog even niet aan denken. Eerst samen
genieten van al het moois dat komen gaat!
Judy Reyes (1956)
Ellis den Hamer (1965):
‘Het reisvirus bleek
besmettelijk. Teun heeft
de tijd van zijn leven’
Studeren & werken
Het voelt altijd vertrouwd
In september 2021 vertrok onze
zoon (22) naar Amerika om daar
een jaar te studeren. Ik miste hem
niet dagelijks, hij woonde al jaren
op kamers, maar zo ver weg was wel wennen.
Vooral weten dat als er iets met hem zou
gebeuren ik niet snel bij hem zou kunnen zijn
is soms moeilijk. Ik zocht hem op, en genoot
ervan om zijn leven daar mee te mogen
maken. Een jaar later zaten we als familie
trots voor een computerscherm te kijken hoe
hij zijn diploma kreeg uitgereikt. Slikken
was het wel toen hij daar een baan vond en
besloot nog minstens twee jaar te blijven.
Contact hebben kan niet even spontaan
door het tijdverschil maar het voelt altijd
vertrouwd. Elkaar maar maximaal twee keer
per jaar zien en vast kunnen houden, dat
blijft het moeilijkst.
Florisca Kraan (1969)
Verhalen
van
lezers
Reisvirus
Teun op wereldreis
Mijn man en ik zijn tijdens onze
studententijd besmet geraakt met
het reisvirus. Toen we kinderen
kregen – twee jongens – werden
de vakanties dichter bij huis en op een
andere manier avontuurlijk. Het reisvirus
bleek besmettelijk. Teun, onze jongste telg,
besloot na zijn studie Bedrijfskunde en een
jaar werken voor minimaal een halfjaar te
vertrekken naar Azië. Toen hij in zijn eentje
eind augustus vorig jaar vertrok, moest ik
wel een traantje laten. Niet op Schiphol,
want hij vond zelf het vertrek ook best lastig
en had mij gevraagd om bij het afscheid
‘alsjeblieft niet te peeuwen’. De eerste week
was ik van de leg en miste ik mijn jongste
met zijn praatjes en grote glimlach.
Gelukkig vond hij al snel zijn draai in Azië
en werden de reisverhalen en ikzelf over zijn
avontuur steeds enthousiaster. Na Thailand,
Maleisië en Cambodja is hij nu in Vietnam.
Hij heeft de tijd van zijn leven en wij genieten
via WhatsApp, FaceTime en Polarsteps
met volle teugen mee van zijn avonturen.
Ellis den Hamer (1965)
Werken & wonen
Nu werkt ze bij haar hostvader
Dochter Farah (28) gaf in 2019 aan als au-pair
naar Amerika te willen gaan. In februari 2020,
vlak voor covid, vertrok ze, naar Wilmington, een
hostgezin bestaande uit een vader, zoon en dochter.
In december 2019 werd ik met kanker geconfronteerd.
Dat heb ik voor Farah verzwegen omdat ik wilde dat ze haar
droom kon verwezenlijken. Een week na haar vertrek werd
ik geopereerd en kreeg ik een zeer emotionele dochter aan
de telefoon. Door covid werd haar verblijf met één jaar
verlengd. In februari 2022 is ze daar gehuwd met een leuke
vent. Ik heb ze in mei 2022 een verrassingsbezoek gebracht.
Nu werkt Farah als HRM-medewerker bij haar hostvader. Dit
jaar was ze met haar man hier. En Farah en ik zijn samen
naar Japan geweest. Fijn cadeau!
Foppe Slotegraaf (1955)
97