tlSL^Ze*' ^ fl^m batons

( 129 >
tvyl gy u in hunne fchadelyke gezelfchappen verloopt,
en- hunne opgefmukte declamatieve en onbezonnen
fchreeuwende wartaal naauwelyks ten halven verftaande
, door mislezing vervoerd wordt, en in die vervoering
het fchaduwbeeld der Vryheid voor het waare
neemende, de losbandigheid boven de Reden volgende
, het eene graantje na het andere pikt, en alzo
zo berooid van beurs als hoofd geraakt, en als dol en
uitgelaaten Jam Amen fchreeuwt, op het geendeeze
of geene halfgeleerde en waanwyze dolkop u voorfceld.—
DE CRAANPIKKER.
Wel weerlicht i wat is dit? Wat moet ikhooren» —
' r
zyn hoed op de tafel, zyn pypna degrond, en zyn gids
genever omfmyrendt.*) Wat blixem ! — jy ook al fiym ! i
(ppde tafel'metdevuistenflaande~) daar moet ik meer
van hebben ! (de vrouw wil hem bedaareh) Zwyg wyf!
het zyn jou zaaken niet :'k heb met den ouwen alléén te
doen ~ hy zal my fatisfaétie geeven — of ik zal hem op zyn
graanpikkers doen gevoelen, dat ik een fluiver ben. —
DE OUDE CLUBIST.
Wees maar bedaard vrouwtje! het zal geen vaart loopen
— Ik ken het kruid , zei de drommel — ik heb 'èr
lang meé omgegaan — Hy is de eerfre niet, die zoop my
wil Iosftuiven — ik heb ze veel erger gehad - hy
heeft nogal een redelyk goed hart— het is nog niet geheel
bedorven — en hy is ook thans niet buiten west niet
waar KEES? — wy kennen eikanderen vanouds --- dat
vloeken, tieren * raazen, geweldig uitvallen znfluiven
dat zyn zo geëartheden en woorden der bedorven orde ,
die in de mode zyn geraakt zedert dat de ordentelyke
lieden dc onderlinge byéénkomlten hebben verlaaten , en
in plaats van tegen die ruwheid en ftuivery in den beginne
zich te verzetten en pal te ftaan, aan dezelve eenen te ononverfchill
gen loop hebben geiaaten , en zich afzonderende
, mèen/g braaf Burgerman , die geen invloed genoeg
had, noch M'ilde hebben, hebben genoodzaakt hem t»
volgen , zo als ik ook in dit geval ben geweest. >
DE GRAANPFKKER.
Dagt ik het by myn z ei niet, dat jy ook zo een
afgedwaalde Camalion waart.