Jaarverslag 2006-2007 van de Partij voor de - Partij voor de Dieren

4. Gezelschapsdieren, dierenmishandeling en handel in
dieren
4.1 Gezelschapsdieren en dierenasielen
Dierenasielen in Nederland vangen per jaar gemiddeld 70.000 honden en katten op.
Veruit het grootste deel van deze dieren kan worden herplaatst bij een nieuwe eigenaar.
Tot die tijd worden ze door - hoofdzakelijk vrijwillige - medewerkers verzorgd.
Gemeenten zijn volgens het Burgerlijk Wetboek verplicht om dieren die in hun gemeente
worden gevonden de eerste veertien dagen te verzorgen. Ondanks dat dierenasielen
deze gemeentelijke plicht waarnemen, ontvangen zij hiervoor lang niet altijd een
financiële vergoeding. In gevallen waarin wel een vergoeding verstrekt wordt, is deze
vrijwel nooit kostendekkend. Een groot deel van de dierenasielen kampt met financiële
tekorten, mede doordat er niet gespaard kan worden voor investeringen als onderhoud
aan het pand of voor onvoorziene uitgaven zoals hoge medische kosten. Het aantrekken
van voldoende personeel wordt eveneens bemoeilijkt door het gebrek aan financiële
mogelijkheden, terwijl geschikte vrijwilligers steeds lastiger te vinden zijn.
De Kamervragen die gesteld zijn over de opvang van zwerfdieren zijn bedoeld om helder
te krijgen op welke manier de overheid het voortbestaan van dierenasielen kan
garanderen door te zorgen voor structurele financiering.
Antwoorden minister
De minister blijft in haar antwoorden benadrukken dat de verantwoordelijkheid voor de
opvang van gevonden dieren gedurende de eerste veertien dagen bij de gemeente ligt.
Gemeenten mogen zelf bepalen hoe zij invulling geven aan deze plicht. Inmenging vanuit
de landelijke overheid is volgens haar niet gewenst.
Ook geeft de minister aan dat dierenasielen private ondernemingen zijn en derhalve
verantwoordelijk zijn voor de eigen bedrijfsvoering. Zij moeten de gemaakte kosten
doorberekenen aan de klanten en de tekorten aanvullen door fondsenwerving.
De enige taak die de minister wel ziet voor de overheid, is het geven van voorlichting
over verantwoord huisdierbezit, waaronder de consequenties van het in huis halen van
een dier. Zij verwijst hiervoor naar het Landelijk Informatie Centrum Gezelschapsdieren
(LICG), dat bij de oprichting in de loop van 2007 een subsidie van 375.000 euro heeft
gekregen vanuit het ministerie van LNV.
Vervolgacties
De Partij voor de Dieren vindt het onvoorstelbaar dat instanties die een dergelijke
belangrijke maatschappelijke functie vervullen en nota bene een gemeentelijke taak
uitvoeren, niet kunnen rekenen op een passende vergoeding. Als alle gemaakte kosten
zouden worden doorberekend aan de klant, is de concurrentie met internetsites waar
dieren gratis of tegen een kleine vergoeding worden aangeboden onhoudbaar, wat
betekent dat de dieren nog langer in de asielen moeten blijven. Voor fondsenwerving is
(passende) menskracht nodig, waardoor een kip-ei-situatie ontstaat. Om deze reden
hebben we aanvullende vragen gesteld over de financiering van opvangcentra, met
daarbij een verwijzing naar bijzondere kosten die hierbij soms gemaakt moeten worden
in tijden van bijvoorbeeld dierziekte-uitbraken (zie intermezzo 4.1).
De Partij voor de Dieren gebruikt de antwoorden van de minister in de bespreking van
beleidsvoornemens en dierenwelzijnsthema’s in de debatten met de minister in de
Tweede Kamer. Bovendien vormen zij een basis voor onze moties. We zullen blijven
aandringen op nationale regelgeving en structurele financiële ondersteuning door de
overheid. De gegeven antwoorden hebben we ingezet bij de behandeling van de
Rijksbegroting van LNV (oktober 2007) waarbij aandacht is gevraagd voor budgetten
voor dierenwelzijnverbeteringen, investeringssubsidies en onderzoeksgelden. Verder
1a analyse Kamervragen 34