Plein nr. 8 december 2012 - FNV Bouw
Plein nr. 8 december 2012 - FNV Bouw
Plein nr. 8 december 2012 - FNV Bouw
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
eeld Bert Janssen<br />
Sandra<br />
Sandra Vos (44) werkt aan wijk-<br />
en dorpsvernieuwing bij woning-<br />
corporatie Lefier. De helft van<br />
haar tijd doet ze dat in de functie<br />
van projectleider participatie bij<br />
Lefier StadGroningen en de andere<br />
helft werkt ze als gebiedsontwik-<br />
kelaar bij Lefier Hoogezand Stads-<br />
kanaal. Ook is zij binnen de bond<br />
actief in de landelijke sectorraad.<br />
Voor <strong>Plein</strong> schrijft Sandra over<br />
wat haar bezighoudt.<br />
DECEMBER <strong>2012</strong><br />
Strijdbaar<br />
<strong>Plein</strong><br />
Column<br />
Ik ben geen persoon die uitgebreid terugblikt op het afgelopen jaar. Toch blijft mij iets ach-<br />
tervolgen, dat ongetwijfeld ook in 2013 door gaat zetten. Namelijk de vele verhalen over<br />
ontslagen. Je hoort het overal: tijdens je werk, op verjaardagen, in de sportschool of de<br />
supermarkt. Wat mij in het bijzonder raakt, is het gevoel aan de kant geschoven te worden<br />
dat deze mensen hebben. Alsof je niets betekent en je inzet niet gewaardeerd wordt. Jaren<br />
heb je een bijdrage geleverd, successen gevierd, moeilijke tijden weten op te vangen en dan<br />
houdt het opeens op. Er moet efficiënter worden gewerkt. De medewerkers staan op straat<br />
of mogen als uitzendkracht of zzp’er terugkomen. Of je hebt jarenlang geen functionerings-<br />
gesprek gehad en opeens krijg je een slechte beoordeling. Bazen die o<strong>nr</strong>ust stoken op de<br />
werkvloer om ervoor te zorgen dat niemand elkaar meer durft te vertrouwen. Dit herken ik<br />
niet binnen mijn eigen organisatie, maar het zijn wel verhalen waar ik regelmatig mee word<br />
geconfronteerd.<br />
Als lid van het voorlopig ledenparlement krijg ik het nieuws van de dag door van de vakcen-<br />
trale. Een prima service, maar te veel om allemaal te lezen. Koppensnellen dus. Zo kwam<br />
ik op een artikel dat op persoonlijke titel geschreven is door Barry Smit. De kop sprak mij<br />
heel erg aan: ‘Terug naar de strijdbaarheid’. Het artikel gaat over de waarden waarop het be-<br />
staansrecht van de vakbeweging is gebaseerd. Erkenning, waardering en voldoening zijn net<br />
zo belangrijk als goed loon. Deze waarden staan momenteel onder druk. De geëmancipeerde<br />
beroepsbevolking kan het niet zelf af. Tegelijk zijn er voldoende misstanden die werknemers<br />
misschien niet individueel, maar wel collectief kunnen bestrijden. Tijdens regionale bijeen-<br />
komst spreek ik steeds vaker leden die − zoals ze het zelf zeggen − tussen twee banen zitten<br />
en actief willen worden voor de vakbond. In tijden van crisis weten mensen elkaar te vinden<br />
en ontstaat er verbroedering. Wij kunnen als leden dit moment gebruiken om het gesprek<br />
binnen de vakbond terug te brengen op voor óns belangrijke waarden. We moeten het maat-<br />
schappelijk debat aanjagen. Binnen de vakbeweging moeten leden veel meer in de gelegen-<br />
heid worden gesteld om de agenda te bepalen.<br />
Het jaar 2013 zal voor de woningcorporaties een turbulent jaar worden. Gedwongen ontsla-<br />
gen zullen een rol spelen. Ook ik weet niet wat mij te wachten staat, maar ik weet wel wat ik<br />
wil en wat ik kan. Ik wil in ieder geval mijn bijdrage leveren aan een vakbeweging die dicht<br />
bij mij staat, proactief is, die het maatschappelijk debat wil voeren en een eigen agenda<br />
heeft. En met mij velen. Het kan niet anders. Niemand wil in de slachtofferrol zitten. Nee, ik<br />
ben strijdbaar. ●<br />
Dit was de laatste column van Sandra voor <strong>Plein</strong>. Twee jaar lang heeft ze in haar columns het wel en wee van het<br />
werken bij een corporatie belicht. De redactie wil haar bij dezen heel hartelijk bedanken voor haar bijdragen en<br />
wenst haar een goed en strijdbaar 2013.<br />
28