de HAARLEMMERBUURT - Theo Bakker's Domein

de Haarlemmerbuurt
raadschap, die bepaalde dat de oude dijk niet eerder geslecht
mocht worden totdat de nieuwe behoorlijk ‘gezet’ was, zulks
ter beoordeling van het hoogheemraadschap. Daar was eerder
een periode van 10 jaar voor gesteld wat de stad toen met enig
succes bestreden had. Dit keer was er geen termijn genoemd
maar iedere vakman kon vertellen dat praktisch een periode
van twee tot drie jaar nodig zou blijken. Van 1609 af duurde
het tot eind 1613 voor er in Leiden een akkoord met het hoogheemraadschap
werd getekend. Dat is het startpunt voor de
Derde Uitleg. Niet dat de stad nu ongestoord zijn gang kon
gaan.
Boven: Het Smallepad, de schans langs het buitendijkse deel van de vesting.
Rechts: Stellingmolen Westerbeer op bolwerk Westerbeer. Links de poort.
Dit alles had zoveel vertraging opgeleverd dat particulieren
een groot deel van het betrokken buitengebied hadden weten
op te kopen. Dit in de aanname dat de stad het weer van hen
zou moeten kopen, wat alleen maar winst kon opleveren. Deze
speculanten waren niet de minsten, zelfs burgemeesters waren
niet afkerig van zo’n transactie. Zie hiervoor het kader
‘Speculanten’ op pag. 6. Deze speculanten hadden niet alleen
buitendijkse grond gekocht ter plaatse van het latere Bickers-,
Prinsen- en Realeneiland; de grondstukken liepen door tot
aan de Haarlemmerdijk en daarbinnen in de toekomstige Jordaan.
Het gebied rond de dijk diende de stad toch in handen te
krijgen en mede door dit soort trucs van speculanten werd de
14