Norsk Svømming nr 2 - Norges Svømmeforbund

nale svømmerar på jamleg basis så må
utøvarar ned i 13-14års-alderen trene 20
timar i veka. Treningsinnhaldet må imidlertid
vere riktig.
Årsklassemesterskapet på Fauske blei ei
hyggelig oppleving med trivelige arrangørar,
strålande vér og nokre fine prestasjonar
i bassenget. Det er ikkje
naudsynleg slik at dei som er best på ÅM
er best når dei kjem til senior-alder, men
det generelle nivået fortel noko. Eg var
med i mitt første ÅM i 1998, det året eg
fylde 13. Eg kan stadfeste at 2000-modellane
held eit heilt anna nivå no, enn
vi gjorde. Når eg fekk ei god svømmekarriere
ut av det, bør føresetnadane for
denne generasjonen vere vesentlig betre
til å nå vesentlig lengre.
Det keisame for meg med meisterskapet
var fråfallet i dei eldste årsklassene. Litt
av poenget med ÅM er å gje sjansen og
eit tilbod til dei som kanskje ikkje er heilt
dei beste i dei eldre årsklassene for å
halde dei i sporten, men etter min smak
var det litt for mange klubbar og utøvarar
som prioriterte vekk årsklassemesterskapet
- og då snakkar eg særleg om eldste
klasse.
Eg forstår i og for seg det valet godt.
Spørsmålet er om ikkje klasse 16 år
burde droppast... Dei beste her er allereie
på godt juniornivå, og for resten er nok
det ein liten bismak.
Då har eg mindre forståing for valet om
å droppe senior-NM. Eg sakna fleire juniorar
som ville kunne vore med å setje
sitt preg på NM gjennom finaleplassar
eller i det minste å vere med å kjempe
om det. Eg vil anta at for langt dei fleste
så er grunnen at det ikkje passar inn i
treningsplanen.
Men i kva treningsplan passar det ikkje
inn med fire intense konkurransedagar
der ein kan trene på ting ein ikkje får
gjort på trening? Det går faktisk å trene
seg gjennom eit NM kortbane. Ein må
ikkje toppe formen og ”kaste vekk”
aerob/anaerob kapasitet. Så får ein heller
ta resultata med ei klype salt.
Min siger på 100m fri var oppslag i Bergens
Tidende eit par dagar etter at NM
var over. Der stilte dei spørsmålet om det
var ei falliterklæring for sporten at eg
vant gullet. Mitt svar på det var (og er)
at: joda, for norsk svømming sin del
burde nivået vore høgare. Men om ein
leitar etter lyspunkt er dei ikkje vanskelig
å finne: det har aldri vore vanskelegare å
kome til finalen på 100m fri i eit norsk
meisterskap.
Det er heller ikkje den einaste øvinga der
nivået er eit stykke unna det vi skulle
ønske det var. På den tidlegare norske
signaturøvinga 100m bryst gjekk gullet
på 1.02,10 - det er den svakaste vinnertida
sidan år 2000. Det er fleire og ytst
forskjellige grunnar til at det er slik og
det viser sårbarheita til svømmesporten
uten den bredda vi ønsker, men faktum
er at dette er lenger unna verdsrekorden
enn vinnartida mi på 100m fri.
Det tar ikkje noko vekk frå John Lekhmus
sin prestasjon, for han var jo det heilt
strålande - og med eit løpsopplegg eg
elskar: gå ut og så får vi sjå korleis det
går. Eit anna positivt aspekt ved at det var
nettopp han som vant var klubben han
representerer: Tromsø. Gull til Nord-
Norge og Tromsø-klubbens første norske
meisterskap sidan sprintstafetten på heimebane
i 2004. At han seinare sper på
med 50-metertriumfen gjer godt for
heile svømmeregionen.
Ein annan svømmeregion som gjer det
godt er Bergen. NM kortbane blei prega
av ein enorm dominans frå vestlandets
hovudstad med 27 av 47 gull til BSC eller
Bergensvømmerne. Stavanger SC og
Madla var klubb nummer fire og fem på
medaljestatistikken, og bidro dermed til
ein enno kraftigare vestlandsdominans.
Det er ganske illustrerande, for i åra før
eg kom med i gamet, og også i særdelesheit
etterpå så har enkeltståande miljø
kome opp og kjempa mot Bergens-klubbane,
men ingen er så stabile til å levere
toppresultat som det bergenserane er.
Svømmemiljøet har godt fotfeste mellom
dei sju fjell, men støtta frå næringslivet
er ikkje meir enn den må vere.
Det er likevel interessant å sjå kva som
skjer på ÅM-nivå, for der er det på ingen
måte Bergens-dominans. Lambertseter og
eit Bærumsvømmerne som verkeleg har
fått sving på rekrutteringa er dei to beste
klubbane. BSV delar imidlertid si plassering
med Madla som deretter får følgje
av to andre Rogalands-klubbar (Randaberg
og Bryne), før Delfana er beste klubb
frå Bergen - på delt femteplass.
To regionar er dermed betre enn Bergen
på ÅM-nivå. Vil det slå ut på NM seinare?
Til ei viss grad, men på langt nær så kraftig.
Svømmerar vil slutte, andre som ikkje
Svømming er
veldig målbart og
lett å samanlikne
Sander Englund Smørdal
er med på ÅM vil kome til - og svømmerar
vil flytte til andre og større treningsmiljø.
Det er sportens natur.
Sjølv om verken ÅM eller NM kortbane
utifrå mi subjektive meining tok heilt av
resultatmessig var det ting å glede seg
over. På mange øvingar såg ein nyfunne
bredde, og sjølv om langt frå alle var like
oppmuntrande er det ting som tyder på
at haldningsendringa til kva lista ligg for
rask svømming har fått fotfeste i norsk
svømming.
Det var ingen som ropte at det var krise
for norsk svømming at eg vant NM-gull
på 100m fri med 50,95 i 2006. Då såg det
i realiteten betydelig mørkare ut. Dei eg
slo i den finalen var langt får så unge
som fleire av dei som svømmer langt ned
på 50-talet i dag.
Lista må løftast stadig høgare - og det
skjer først og fremst i dei enkelte klubbane.
Til sist: Eg misunner ikkje seniorlandslagssvømmerane
våre dei forventningane om
medaljar som særleg tabloid-media (og
eg burde vite, eg jobbar i eit slikt mediehus)
vil stille til dei. For media er det medaljar
som tel, og etter å ha blitt
bort skjemt av norsk svømming i lengre
tid er det ikkje mykje som skal til før fiaskostempelet
tas i bruk. Landslaget har ei
særs vanskelig oppgåve med å levere dei
same resultata i den komande perioden
som vi hadde i den forrige.
Det er utøvarar på veg opp, men det er
ingen garantiar, og frå media vil ein nok
stille viss forventningar. Medalje i kvart
meisterskap blir det tøft å sikre seg, og i
særdelesheit under VM langbane. Samtidig
er det viktig for Svømmeforbundet at
er nokre internasjonale toppsvømmerar
som leverer jamnt bra heile tida.
Men den utfordringa tar dei.
[NORSK SVØMMING 2/2013] 25