na mesa con Cunqueiro - Consello da Cultura Galega

ou a italiana, que ten un certo protagonismo en Vida
y fugas de Fanto Fantini della Gherardesca.
A única cociña absolutamente imaxinaria da
narrativa de Cunqueiro é a que se atopa en Se o
vello Sinbad volvese ás illas. Aí si que imos atopar
pratos imaxinarios, pero tan suxestivos como o fociño
de elefante mechado, a sopa de neve con marzoa de
pavo, os allos recheos de sangue de cordeiro ou o
revolto de ovos con caraveis. Pero tamén a carne
por sombra que comía o tendeiro Leartes, famoso
avaro, carne que me lembra os moi galegos chourizos
á sombra e o non menos noso caldo vigueiro. Fáciles
de preparar ambos os pratos, pero pouco apetitoso
o resultado. Cólganse os chourizos a curar na lareira
e, para a cea, córtase un anaco de pan e ponse uns
minutos debaixo da sombra dos chourizos. O pan
acaba sabendo a chourizo, pero para iso hai que ter
imaxinación, a que eu non tiven de neno para que a
auga da fonte da Laranxeira me soubese a laranxa,
como aseguraba meu pai. A el si lle sabía.
Pero, amigo comensal, seguro que vostede xa vai
tendo fame, así que será mellor ir deixando que lle
meta o dente ao que de verdade merece a pena saborear.
Foi un pracer escribir para vostede e unha
9