Untitled - Coordinadora Galega de ENDL

Xuño 2009 IES de Melide
46
46
RELA RELATOS RELA OS DE DE MEDO
MEDO
Os Os ladróns ladróns de de sombras
sombras
Creación
Desde principios de ano, a
historia de Carla foi portada en
varios xornais do mundo. O caso
da moza, que agora se atopa
morta, deu a volta ao mundo. E
non precisamente polo feito de
estar morta, senón máis ben polo
que fixo que agora se atope nesa
situación.
A muller de 22 anos de
idade, modelo de profesión e exuberante
beleza, experimentou o
que aínda ninguén experimentara
xamais: o acercamento coas
sombras do máis alá.
Era un mércores pola tarde.
O sol brillaba con intensidade. A sesión de fotografía que esa tarde lle ían facer a Carla para
a portada dunha revista de moda, viuse alterada algunhas semanas máis tarde.
Carla, que pasara por etapas de anorexia e estivera a punto de verse cara a cara coa
morte, non imaxinaba que o seu futuro se ía ver trastornado só por culpa dunhas fotos.
O día do revelado das fotos, Carla observou como detrás dela aparecía unha gran
mancha negra, algo borrosa e difuminada. Sacoulle importancia ao tema, tal vez só era culpa
dun erro ó revelalas. Buscou fotos de anos anteriores e foi cando viu as sombras de novo.
Pero…como é que ata entón non as vira? Non atopou as palabras exactas para responderse
a si mesma á pregunta que se formulou. Seguiron as sesións de fotos, como tamén seguiron
aparecendo as sombras, pero, en cada unha destas, achegábase máis a ela. Ata que unha
foto fixo que o temor se vise proxectado nos seus ollos.Viu, atemorizada, como esta sombra
a collía polo pescozo coas dúas mans e llo retorcía de maneira salvaxe e estremecedora. Non
dixo nada. Non podía. A súa boca quedou aberta, como entalada. Non soubo que facer.
Entón decidiu contalo. Ensinoulle as fotografías ás súas compañeiras de traballo, pero ningunha
delas viu a sombra. Non dixo nada máis, temendo que a tomasen por tola.
Despois de varios días de continuas sesións de fotos, o interese por velas finalmente
reveladas aumentaba. Cando por fin as observou con detalle, viuse nas fotos morta no chan
onde lle sacaran as fotos, e, detrás, unha sombra, esta vez moito menos borrosa, ríndose
dela. Foi entón cando os seus ollos se puxeron en branco e a escuma brotou salvaxemente
da súa pequena boca. Desmaiouse. Inconsciente? Non, tal vez sería máis explícito dicir que
morrera, despois de tragar a lingua.
Encontrárona horas máis tarde e xa non se puido facer nada por ela. Foi entón cando
unha das súas compañeiras colleu unha foto xa revelada. Observouna e os seus ollos
enchéronse aínda máis de pánico: só se vía a paisaxe de fondo. Clara non estaba, pero si
estaba a súa sombra. A sombra de Carla, que se ría mirando o obxectivo da cámara. Da súa
boca saíu un gran berro de terror, angustia e pánico.
Non se sabe claramente a causa da súa morte. O que é seguro é que non morreu só
polo susto ao verse morta na foto coa sombra ríndose dela estupidamente. Entón… por que
un final tan tráxico? Ninguén o sabe nin logrará sabelo nunca, o que si é certo é que, no
momento de morrer ela, todas as fotos reveladas nese momento, mostraban sempre aquela
sombra negra por detrás da xente. En ocasións ríase, outras veces non, pero a sombra
sempre estaba…
MARTA CORDIDO RAPOSO, S4B