Untitled - Coordinadora Galega de ENDL

Xuño 2009 IES de Melide
48
48
A A VINGANZA VINGANZA NON NON TEN TEN LÍMITES
LÍMITES
Víctor, e era que el era un
asasino moi perigoso, pero
era demasiado tarde, porque
xa ían os dous dentro
do coche.
Andaron un pouco, e
cando Catherine lle dixo que
torcera para a dereita, el
torceu para a esquerda e
meteuse por unhas rúas
estreitas e escuras, e
Catherine asustouse. Nisto
recibiu unha mensaxe de
Yanira que poñía:
«Se aínda estás con
Víctor, escapa del canto antes!!
mirei en internet e é
un asasino!! Dime onde
estades e chamo á policía,
contesta! «
Nisto Catherine dille a
Víctor:
- Teño que baixar do coche.
- Xa é demasiado tarde -
respondeu Víctor.
El xa non volveu falar
ata que sacou unha pistola
e dixo:
- É unha pena porque es
moi guapa, pero xa sabes
que son un asasino e non
te podo deixar viva.
Catherine deulle unha
patada á man que sostiña
a pistola e esta saíu polo
aire, deulle unha segunda
patada na barriga e
Catherine correu de cara á
pistola, pero el agarrouna
por unha perna e caeu.
Víctor levantouse, colleuna,
agarroulle forte as mans, e
cunha perna achegou a pistola.
Tras coller a pistola el
deulle un puñetazo a
Catherine, e ela caeu medio
inconsciente no chan. El
colleu a pistola e disparoulle
no corazón.
Mentres todo isto
ocorría, Yanira estaba toda
nerviosa ao ver que
Catherine non lle contestaba,
deulle un calafrío e
decatouse de que algo malo
pasara e inmediatamente
chamou á policía.
Víctor observou o cadáver
de Catherine mentres
pensaba en como
desfacerse del, entón
colleuno e meteuno no
maleteiro do coche, levouno
ata o mar e tirouno para a
auga, logo volveu para
Palladium como se nada pasara.
Yanira non deu esperado
pola policía, porque
tardaba moito, e foi a
Palladiun para preguntarlle
ao camareiro se sabía algo
de Catherine. Cando
chegou, xa non lle fixo falta
preguntar porque xa viu
Creación
a Víctor. Dirixiuse a el e
díxolle:
- Ola, que fas aquí tan só?
Catherine xa marchou?
- Si, dixo que se lle facía
tarde e marchou. Como é
que andas por aquí? non
era que mañá te tiñas que
levantar cedo?-preguntou
Víctor.
- Si, pero cos nervios non
daba durmido e decidín dar
unha volta. Por que non
quedamos un día para tomar
algo?
- Encantaríame quedar contigo
-respondeu Víctor.
-Pois entón intercambiamos
números, que che parece?
Intercambiaron os números
e Yanira marchou. Ela
sabía que algo malo lle pasara
a Catherine, porque ela
sempre contestaba ás
mensaxes, entón volveu
para a casa e xa viu alí a
policía. Yanira contoulle