Untitled - Coordinadora Galega de ENDL

Xuño 2009 IES de Melide
6
ENTREGA ENTREGA DO DO PREMIO PREMIO Á Á DEFENSA
DEFENSA
DO DO IDIOMA
IDIOMA
O venres, día 29 de
maio, o Servizo de Normalización
Lingüística Terra de
Melide fixo entrega do
primeiro «Premio Terra de
Melide á Defensa do Idioma»
que recaeu na Agrupación
Cultural e Musical O Castel.
Para agradecer o premio,
falou Amparo Buján como representante
da agrupación.
Este é o discurso de
agradecemento.
Boa tarde a todos.
En nome da Asociación
Cultural e Musical O Castelo
gustaríame agradecervos o
recoñecemento que esta tarde
nos ofrecedes.
Luís Seoane dixo: «un
poema é algo que se fai o
mesmo que un cadro, e a
poesía que conteña pode
xurdir das novas dos diarios.
Poesía atópase nun edificio,
na rúa, na historia, na
natureza, nun sentimento.»
E eu dígovos: a lingua é
algo que se fai o mesmo que
un cadro, e a poesía que
conteña pode xurdir das
novas dos diarios (se
escolledes ben). A lingua está
nos edificios, na rúa, na historia,
na natureza, nun
sentimento.
A lingua tamén está na
escola, aínda que a moitos
lles pese; a lingua está nos
hospitais, nos mercados, nos
xogos.
Porque a lingua somos
nós.
Hai lingua nos pais que
arrolan os nenos cun canto
de berce, hai lingua en dous
namorados que se mandan
mensaxes, hai lingua no opositor
que redacta exames ou
na muller que vai á peixería.
Hai lingua na Foliada,
claro.
A Foliada naceu coma
unha xuntanza de músicos e
amigos, aos que axiña se lles
uniron artesáns ou obradoiros
tradicionais e actividades
complementarias como a presentación
dalgún libro, charlas
ou un concurso de can-
tos de taberna.
Actualidade
Se, como dixemos, a
lingua está en todo (porque
a lingua somos nós), a Foliada
foi só outro motivo para
poñernos de manifesto.
Para tal expresión
valémonos dalgunha
estratexia:
·dende o principio foi
unha constante a exposición
organizada polo colectivo, que
amosou fotografías antigas de
Melide ou axudou a lembrar
mitos e lendas.
·outra das actividades
con máis sona foron os
obradoiros para a recuperación
dos oficios tradicionais.
Ten un significado especial o
da fía, coas tres mulleres que
nos axudaron: subiron ao escenario,
botaron a vista
atrás, e mentres contaban
aventuras «de cando eran
mozas», ían fiando, ripando,
xuntando en mazarocas. Que
gusto oílas falar da roca e o
fuso, a ripa e a espadela, e
decidir cal conseguía o fío
máis fino!
·tamén foron
chamativos os obradoiros da
malla, cando trouxemos a
máquina enorme de mallar ou
aquel ferreiro que traballou
para nós un anaco.
Aquilo era recordo para
moitos e ensinanza de novo
para outros, pero había lingua
por todas partes.
·ademais os artesáns da
pedra, da madeira, de instrumentos.
·o apartado dedicado
aos xogos tradicionais é o
mellor exemplo de idioma vivo,
e lúdico!