Crónicas desde a India - Vieiros

5
a discriminación
e o microscopio
or moito que adoite estar sempre lonxe por estas datas, o día 25 pásoo sempre en Galiza. Foi
P na India onde lin a obra de Castelao, un agasallo da miña mai cunha bonita dedicatoria. É
na India onde miro ao ceo e penso qué pouco sabían el e os seus compañeiros e compañeiras
o significado dos seus actos. Porque sen os seus esforzos hoxe non teriamos nin sequera ese mínimo
estatuto, ese recoñecemento básico do que somos, esa plataforma sobre a cal andar.
Igual o esforzo de tantas mulleres ao longo da historia, en tantos lugares, de tantas maneiras, que
loitaron por cambiar un sistema opresor. Elas, Castelao, tantas persoas, non viron o resultado dos seus
esforzos. En moitos casos viron só a morte, o exilio e a destrución. Pero nós estamos aquí para dar
testemuño do seu éxito. Para mirar atrás e dicir, seguimos traballando na obra.
Moita xente pensa que nunca as cousas cambian, e que para qué esforzarse se a xente morre de
fame ou non ten dereito nin á vida (fácil filosofía de sofá, que lle chamo eu, filosofía de quen ten,
non de quen carece). A ordinaria escusa da comodidade, a vil resignación, o burgués nihilismo. Neste
traballo ás veces descorazonador, onde os avances non se ven na vida dunha persoa máis ca en pequenos
escintilares, o meu espírito guíase pola mesma convicción de que alguén, nun futuro, igual que
nós hoxe con todas esas persoas que fixeron de nós patria, será testemuño do noso éxito.
Feliz día (con atraso, xa sei) da Patria Galega.
Envexa fálica ı Creo lembrar que entre as teorías de Freud hai unha que nos atribúe ás mulle-
> 20