Descargar. - Coordinadora Galega de ENDL

mariñeiros en terra pola Terra a remar,
os señores collidos do brazo dos obreiros,
mulleres das aldeas con donas da cidá.
As viúvas e os orfos das vendimas noitebras,
e os das segas lívidas rente do paredón
da súa dor sacaron contrición de silencio
e na ara da Terra cancelaron súa dor.
E ninguén reclamaba desforra nin ordalío,
nin das vellas feridas cicatrices furgou.
Tódalas voces unha erguendo o mesmo canto,
Tódolos berros berro de reliberación.
A bandeira galega na destra tremeloce,
ao compás reondean símbolo e corazón.
As prazas eran urnas traslúcidas e abertas,
quiñentos mil sufraxios e brazos un millón.
Repican bronces novos nos vellos campanarios,
voces remanecidas desde a raíz do tempo,
a Galiza de onte e aGaliza de hoxe,
alicerce e palanca do mesmo pensamento.
Galiza dixo agora na linguaxe de Euclides,
súa palabra acesa nas luces de mañán,
quere facer a pulso seu anaco de historia
con ferramenta dócil ao sangue matricial.
As ovellas de Joyce
[Pousa Nova do Mar, decembro 1977]
Can correu no milleiral. Can?
Non. Isegrim orellas murchas.
Até lobo. E ovellas sineiras
paran sen fólego.
(James Joyce, Finnegans Wake)
19