Descargar. - Coordinadora Galega de ENDL

Chora, Terra, teu pranto matricial.
O que todo galego choraría,
se inda chorar puidera,
até cubrir de bágoas o mare.
2
Dor da paisaxe
Das augas deloridas, doce pranto
que escorra pola face das alboradas,
deica a raíz das herbas,
destilado na pinga dos orballos,
e dea seu latexo a noite e día
nas rezadoras choivas que soerguen
o canto-chao das tellas,
e o responso romántico das gárgolas
sobre as pedras mortas de Sant Yago.
O cristalino pranto manadeiro
polos ollos das pontes,
onde o pulso dos ríos esmorece,
e se acugula co solpor calado,
na verdecida soidade dos vales,
toda a dor da ribeira sen cantigas,
dos cruceiros e as ánimas sen luz,
dos camiños sen lida labradora,
dos fogares sen sangue gomarizo.
Pranto baril dos ventos galgadores
alimentados co sal da Ría,
que xa non baten velas de Rianxo,
e te chaman, Daniel, con voz ferida,
-agullas dos lentos piñeirales,
verdes coros arpados do Salnés-
3