andaina 54

denuncias e comentos d
6
Mulleres da Coordinadora Europea Vía
Campesiña xuntáronse en Betanzos os días 3 e 4 de
novembro. Alí analizaron a situación profesional das
mulleres do agro, os cambios da Política Agraria Común
(PAC), o papel das labregas no desenvolvemento rural,
as concrecións da Campaña Internacional contra a
Violencia sobre as Mulleres aprobada na V Conferencia
de Vía Campesiña celebrada en Maputo, Mozambique,
en outubro de 2008, á que acudiran Isabel Vilalba
e Xosé Ramón Cendán.
Compartiron os trazos principais das súas reivindicacións:
que as cotizacións á Seguridade Social sexan axeitadas
ao nivel de ingresos das mulleres nas explotacións
agrarias e con coberturas dignas; a titularidade compartida;
a participación igualitaria a nivel sindical, político
e social, así como a necesidade da corresponsabilidade
de mulleres e homes no ámbito doméstico e no espazo
público. n
Munilla, bispo de San
Sebastián, luciuse por
varias cousas que podedes
indagar na súa
biografía (ollo a que
fontes acudides). Unha
delas, as declaracións
«teolóxicas» sobre o
terremoto de Haití.
«…Deberíamos, ademais
de poñer toda a nosa
solidariedade con eses
pobres [os haitianos],
chorar por nosoutros
[…] pola nosa pobre
situación espiritual».
Si señor, esa espiritualidade forxada por tantos ministros
de Deus predicando nos púlpitos e adoutrinando en
confesionarios, catecismos e seminarios xustificando a
escravitude, a tortura, a submisión da muller –aínda,
as brasas das recentes declaracións do bispo de Granada
sobre as mulleres que abortan e os malos tratos–, a
explotación das persoas traballadoras. Espiritualidade
tamén fornecida coa condena pública e explícita da liberdade
de pensamento, o erotismo, a igualdade de dereitos
entre os seres humanos, os avances científicos.
Vaia desfachatez e caradura! n
Flor Baena quere restaurar a memoria de Xosé Humberto
Baena, fusilado en Hoyo de Manzanares (Madrid)
o 27 de setembro de 1975 con outros dous militantes
antifranquistas. A película Septiembre del 75 súmase as
obras que tratan de recuperar a agachada memoria no
consenso parlamentario da transición.
E non para de ir de aquí para alí, dar charlas, moverse e
mover Roma con Santiago para conseguilo.
É o soño desta familia, poder rehabilitar o seu nome, que
retomou o traballo do seu pai morto coa impotencia de
non poder demostrar a súa inocencia.
Que anulen a sentencia e que recoñezan que foi un
xuízo inxusto: que non podía ser xulgado pola xurisdición
militar, que os obrigaron a asinar a declaración
baixo torturas, que a lei antiterrorista foi redactada
estando Xosé Humberto na cadea, que non admitiron
a ningunha testemuña. n
Noa Mascato Fontaíña, unha moza realmente valente:
Só ten 12 anos, estuda primeiro de ESO no IES Os Rosais
de Vigo e o xoves 21 de xaneiro estivo a piques de non ir
á folga porque o profesor de Lingua e Literatura Española
puxo un exame para ese día e lles dixo que o ía ter
en conta na avaliación. Na casa explicáronlle que iso da
folga é un dereito e que ninguén nolo pode pisar, pero
que a última hora era ela quen tiña que elixir e que
tiña que facelo con liberdade.
A miña amiga Noa, que é unha boa alumna, preocupada
e traballadora, non foi ás aulas o xoves 21 de xaneiro,
o 47 % das compañeiras e compañeiros do seu centro
tampouco o fixeron. Parabéns a todas e todos eles! n