mart2013

loglifetr
Acıyla açtığı gözü,
küçücük bir aralıktan
sızan ışığa
kilitlendi.. Duyduğu
acının sebebini
anlayamasa da bir şeylerin
yolunda gitmediğinin farkındaydı..
‘Neredeydi?’ .. Hiçbir
şeyi hatırlayamıyor olması, tedirginliğini
arttırdığından, buna
bir son vermek adına hareket
etmeye çalıştı.. Bacaklarının
üzerinde ne olduğunu anlayamadığı
yüklerden ötürü kıpırdayamadı.
Sinirinden kolunu
çekiştirince, bir kaç taşı yerinden
oynattığını farketmesiyle,
tedirginliğinin artması aynı ana
denk geldi..
Küçücük aralıktan sızan ışığın
ara sıra kayboluşu, yakında bir
yerlerde hareket eden insanlar
olduğu hissine kapılmasına
sebep oldu. Çığlık atacak oldu.
Yuttuğu tozlardan olsa gerek
kendine bile duyuramadığı bir
çığlığı boşa sallayıverdi.. İşte
tam o sırada, sanki havada
asılı kalan çığlık yerine ulaşmışcasına,
kendisine yaklaşan
ayak sesleri yankılanmaya
başladı boşlukta. Ne topuklu
bir ayakkabı zerafeti, ne de
terlik hafifliği.. Hayal dünyasını
canlandıran, kaba saba bir
bot sahibi olmalıydı. Adımlar
yaklaştı, yaklaştı ve çok yakınlarda
bir yerde yine aynı sessizliğe
dönüştü. Kötü bir şeyler
olacağından emindi.. Bu
koşullar altında iyi bir gelişme
mucize olurdu, hiç olmamıştı..
Nefes alabilmek adına yutkun-
Paranoya
duğunda, tozların tadını bir kez
daha özümsemiş olmasının en
lezzetli deneyimi olmadığını
anımsadı. Sağ bacağına, birden
nereden geldiğini anlaması
mümkün olmayan bir ağırlık
düştü. Canı öylesine yandı ki
kıpırdayamadı bile, ısırdığı dudağından
gelen kanı emerken,
kurumuş ağzındaki toz tadından
kurtulabilmeyi umdu..
Bir işkencenin ortasında, buna
sebep olacak ne yaptığını dü-
şünmeye başladı, kapanan
gözlerine inat, uyanık kalmaya
çalışarak.. İzlediği filmin etkisinde,
bir yerleri açık kalarak
daldığı uykusunda olduğuna
inandırmaya çalışırken kendini,
hissettiği acının gerçekliğini
fark etti..
Dışarıda onu bekleyen işken-
70
cecilerini tahmin etmeye koyuldu.
Uzun bir liste yapacağını
düşünürken, ölüm iyiliğinden
olsa gerek zar zor bir kaç isim
sıralayabildi. Dışarıdaki uğultudan,
başına nasıl bir işkence
geleceğini kestiremedi, düşünse
de nasıl bir işkenceden
geçtiğini hatırlayamayışı gibi..
Tam ışığın sızdığı yerde, bir
şeylerin eşelendiğini fark etti,
sonunun geldiğini düşünerek..
‘kötü bir şey yapmış olmalıyım
bunu hak edecek’ diye düşünürken,
son kez okkalı bir
nefes çekmek istedi, beceremedi..
Becerebilseydi, güzel
anıları düşünerek sonlandıracaktı
bu anı.. Tam o an bir
el belirdi. Gözlerini kapayıp
teslim etti kendisini.. ‘buraya
kadarmış her şey’ derken, o
el kavrayıp çekmeye başladı
aydınlığa..
‘Tüm hazırlıklar boşa mıydı?’
diye düşündü, ‘Ölmüyor muyuz
yani şimdi?’..
Takip edemediği bir hızda gelişti
her şey. Yıkık bir alanda,
cehennem kalabalığının ortasında,
ona dikilmiş umut dolu
gözlerle karşılaşınca, düşündüğü
her şeyin içi boşaldı. Nefes
almayı tekrar denedi ama
dolmuş ciğerleri bir kez daha
reddetti bu isteği..
Her şeyi geri sarmalıydı.. Küçücük
bir ışıktan uzanan eli işkencecisi
yapan algısıyla oturup
hesaplaşma vakti gelmişti..
Zeynep Geçgin
kayipruh.com
8 MART / DÜNYA KADINLAR GÜNÜ
Takvimlerimize baktığımızda
hemen hemen
her bir takvim
günü için ayrılmış,
zamanla özelleştirdiğimiz
günler olduğunu görürüz.
Kişisel doğum günleri,
bayramlar, resmi tarihler ve
sosyal anlamda değerlendirilen
günler gibi…
İşte içinde bulunduğumuz bu
ay yani Mart ayında da biz kadınlar
için oluşturulmuş özel
bir günümüz var. 8 Mart Dünya
Kadınlar Günü ya da Dünya
Emekçi Kadınlar Günü. Bu
önemli günün kısaca tarihçesi
şöyle:
“8 Mart 1857 tarihinde ABD’nin
New York kentinde 40.000 dokuma
işçisi daha iyi çalışma
koşulları istemiyle bir tekstil
fabrikasında greve başladı.
Ancak polisin işçilere saldırması
ve işçilerin fabrikaya kilitlenmesi,
arkasından da çı-
kan yangında işçilerin fabrika
önünde kurulan barikatlardan
kaçamaması sonucunda, çoğu
kadın, 129 işçi can verdi. İşçilerin
cenaze törenine 10.000’i
aşkın kişi katıldı.
26 - 27 Ağustos 1910 tarihinde
Danimarka’nın Kopenhag kentinde
2. Enternasyonale bağlı
kadınlar toplantısında (Uluslararası
Sosyalist Kadınlar Konferansı)
Almanya Sosyal Demokrat
Partisi önderlerinden
Clara Zetkin, 8 Mart 1857 tarihindeki
tekstil fabrikası yangınında
ölen kadın işçiler anısına
8 Mart’ın “Internationaler Frauentag”
(International Women’s
Day - Dünya Kadınlar Günü)
olarak anılması önerisini getirdi
ve öneri oybirliğiyle kabul
edildi.
[...] Ülkemizde ise ilk kez
1921 yılında “Emekçi Kadınlar
Günü” olarak kutlanmaya başlandı.
[...] 1984’ten itibaren her
71
yıl çeşitli kadın örgütleri tarafından
“Dünya Kadınlar Günü”
kutlanmaya devam ediliyor.”*
Kadınlarımızın sadece bu tarihte
böylesine hatırlanması
hoşa gidecek bir durum değil
detaylara baktığımızda. Çoğu
kadın için bu özel tarih bile
aslında hayatını bir günlük de
olsa değiştiremiyor bildiğimiz
gibi. Kadınlarımız yine şiddet
görmeye devam ediyor, yine
tüm özgürlüklerinden mahrum
bırakılıyor ve yine bazı erkekler
tarafından ikinci plana atılıyor.
İstiyoruz ki bu tip eşitsizlikler
artık son bulma yoluna
doğru ilerlesin. Kadınlarımız
bilinçli bir hale geldikçe daha
yüksek konumlarda da erkeklerin
yanında yer alsın, yer almaya
devam etsin.
Şimdiden tüm kadınlarımızın
Dünya Kadınlar Günü kutlu olsun.
Aslı Çotala