OsmanliTurkcesiSozlugu

alâmât (A.) [تﺎﻡﻼﻋ] işaretler, alametler.
alâmet (A.) [ﺖﻡﻼﻋ] işaret, iz, alamet, belirti. 2.çok iri.
âlât (A.) [تﻻﺁ] aletler.
alâvechi (A.) [ﻪﺝو ﯽِﻠﻋ] üzere.
alâvefk (A.) [ﻖﻓو ﯽﻠﻋ] uygun olarak.
âlâyiş (F.) [ﺶیﻻﺁ] 1.bulaşma. 2.gösteriş.
aleddevam (A.) [ماوﺪﻝا ﯽﻠﻋ] sürekli.
alef (A.) [ﻒﻠﻋ] 1.ot. 2.hayvan yemi.
aleka (A.) [ﻪﻘﻠﻋ] 1.kan pıhtısı. 2.balçık.
alelacele (A.) [ﻪﻠﺠﻌﻝا ﯽﻠﻋ] çarçabuk.
alelâde (A.) [ﻩدﺎﻌﻝا ﯽﻠﻋ] sıradan, bayağı.
alelamyâ (A.) [ﺎﻴﻤﻌﻝا ﯽﻠﻋ] körükörüne.
alelekser (A.) [ﺮﺜﮐﻻا ﯽﻠﻋ] çok defa.
alelhusûs (A.) [صﻮﺼﺨﻝا ﯽﻠﻋ] özellikle.
alelıtlâk (A.) [قﻼﻃﻻا ﯽﻠﻋ] 1.genellikle. 2.rastgele.
alelicmâl (A.) [لﺎﻤﺝﻻا ﯽﻠﻋ] topluca.
alelinfirâd (A.) [داﺮﻔﻥﻻا ﯽﻠﻋ] birer birer.
alelistimrâr (A.) [راﺮﻤﺘﺱﻻا ﯽﻠﻋ] sürekli, aralıksız.
aleliştirâk (A.) [کاﺮﺘﺵﻻا ﯽﻠﻋ] ortaklaşa.
alelkifâye (A.) [ﻪیﺎﻔﮑﻝا ﯽﻠﻋ] yeterince.
alelumûm (A.) [مﻮﻤﻌﻝا ﯽﻠﻋ] genellikle, genelde, genel olarak.
âlem (A.) [ﻢﻝﺎﻋ] dünya; evren.
alem (A.) [ﻢﻠﻋ] 1.sancak. 2.alem. 3.nişan, alamet.
22