OsmanliTurkcesiSozlugu

endergâh (F.) [ﻩﺎﮔرﺪﻨﺑ] rıhtım.
bendezâde (F.) [ﻩداز ﻩﺪﻨﺑ] 1.köle çocuğu. 2.benim çocuğum.
benefşe (F.) [ﻪﺸﻔﻨﺑ] menekşe.
benefşî (F.) [ﯽﺸﻔﻨﺑ] mor.
beng (F.) [ﮓﻨﺑ] esrar.
bengî (F.) [ﯽﮕﻨﺑ] esrarkeş.
benî (A.) [ﯽﻨﺑ] oğullar.
benîâdem [ مدﺁ ﯽﻨﺑ ] insanlar, Adem oğulları.
benîisrâîl ı [ ﻞﻴﺋاﺮﺱا ﯽﻨﺑ ] İsrailoğulları.
bennâ (A.) [ءﺎﻨﺑ] yapı ustası.
benû (A.) [ﻮﻨﺑ] oğullar.
ber (F.) [ﺮﺑ] 1.üzeri. 2.üzere. 3.göğüs. 4.meyva.
berâ’et (A.) [ﺖﺋاﺮﺑ] aklanma.
berâ’et etmek aklanmak.
berâber (F.) [ﺮﺑاﺮﺑ] 1.birlikte. 2.eşit.
berâberî (F.) [یﺮﺑاﺮﺑ] 1.birliktelik. 2.eşitlik.
berâhîn (A.) [ﻦﻴهاﺮﺑ] deliller, kanıtlar.
berâyı (F.) [یاﺮﺑ] için.
berâyı malûmât [ تﺎﻡﻮﻠﻌﻡ یاﺮﺑ ] bilgi edinmek için, bilgi vermek için, bilgi sahibi
olmak için.
berbâd (F.) [دﺎﺑﺮﺑ] 1.mahvolmuş. 2.kötü, pis, berbat.
bercâ (F.) [ﺎﺝﺮﺑ] yerinde, uygun.
berceste (F.) [ﻪﺘﺴﺝﺮﺑ] seçkin, seçme.
50