OsmanliTurkcesiSozlugu

abraş (A.) [شﺮﺑا] alacalı.
âbrîz (F.) [ﺰیﺮﺑﺁ] 1.tuvalet. 2.ıbrık.
âbşâr (F.) [رﺎﺸﺑﺁ] çağlayan.
abûs (A.) [سﻮﺒﻋ] somurtkan.
âbühava (F.-A.) [اﻮه و بﺁ] iklim.
âbzih (F.) [ﻩﺰﺑﺁ] 1.su kaynağı. 2.gözyaşı.
âc (A.) [ جﺎﻋ] fildişi.
âc (F.) [جﺁ] ılgın ağacı.
acâib (A.) [ﺐﺋﺎﺠﻋ] tuhaf, ilginç, acaip.
acâleten (A.) [ﺔﻝﺎﺠﻋ] alelacele.
aceb (A.) [ﺐﺠﻋ] 1.tuhaflık. 2.acaba.
acebâ (A.) [ﺎﺒﺠﻋ] acaba.
acele (A.) [ﻪﻠﺠﻋ] acele.
aceleten (A.) [ﺔﻠﺠﻋ] çarçabuk, alelacele.
acem (A.) [ﻢﺠﻋ] 1.arap olmayan. 2.İranlı, acem.
acemaşîran (A.) [ناﺮﻴﺸﻋ ﻢﺠﻋ] Türk mûsikisinde bir makam.
acemce (A.-T.) Farsça.
acemî (A.) [ﯽﻤﺠﻋ] 1.deneyimsiz, acemi. 2.İranlı.
acemistan (A.-F.) [نﺎﺘﺴﻤﺠﻋ] İran.
acemiyân (A.-F.) [نﺎﻴﻤﺠﻋ] 1.deneyimsizler. 2.İranlılar.
aceze (A.) [ﻩﺰﺠﻋ] düşkünler, âcizler.
acîb (A.) [ﺐﻴﺠﻋ] tuhaf, acayip, ilginç.
acîbe (A.) [ﻪﺒﻴﺠﻋ] şaşılacak şey.
6