OsmanliTurkcesiSozlugu

OSMANLI TÜRKÇESİ SÖZLÜĞÜ
Prof. Dr. Mehmet KANAR
1

A
â (F.) [ﺁ] 1.ünlem edatı ey, hey. 2.iki kelimenin arasına girerek, anlamı
pekiştiren yeni kelimeler türetmeye yarayan orta ek.
a’dâ (A.) [اﺪﻋا] düşmanlar.
a’dâd (A.) [داﺪﻋا] sayılar.
â’ik (A.) [ﻖﺋﺎﻋ] engel.
a’lâ (A.) [ﯽﻠﻋا] en yüksek, en yüce.
a’lâf (A.) [فﻻﺁ] otlar.
a’lâl (A.) [لﻼﻋا] 1.hastalıklar. 2.sebepler.
a’lâm (A.) [مﻼﻋا] 1.bayraklar. 2.özel isimler.
a’lem (A.) [ﻢﻠﻋا] en iyi bilen.
a’mâ (A.) [ﯽﻤﻋا] kör.
a’mâk (A.) [قﺎﻤﻋا] derinlikler.
a’mâl (A.) [لﺎﻤﻋا] işler, ameller, davranışlar.
a’mâr (A.) [رﺎﻤﻋا] 1.ömürler. 2.yaşlar.
a’nî (A.) [ﯽﻨﻋا] yani.
a’râb (A.) [باﺮﻋا] Araplar, çöl arapları.
a’râbî (A.) [ﯽﺑاﺮﻋا] çöl arabı.
a’râz (A.) [ضاﺮﻋا] belirtiler.
2

a’sâb (A.) [بﺎﺼﻋا] sinirler.
a’sâr (A.) [رﺎﺼﻋا] yüz yıllar.
a’şâr (A.) [رﺎﺸﻋا] öşür vergileri, onda birler.
a’şârî (A.) [یرﺎﺸﻋا] ondalık.
a’vec (A.) [جﻮﻋا] yamuk, eğri büğrü.
a’ver (A.) [رﻮﻋا] tek gözlü.
a’yâd (A.) [دﺎﻴﻋا] bayramlar.
a’yân (A.) [نﺎﻴﻋا] 1.ileri gelenler, eşraf, sosyete. 2.gözler.
a’yün (A.) [ﻦﻴﻋا] 1.gözler. 2.pınarlar.
a’zâ (A.) [ﺎﻀﻋا] 1.üyeler. 2.organlar.
a’zam (A.) [ﻢﻈﻋا] en büyük.
âb (F.) [بﺁ] 1.su. 2.deniz. 3.ırmak. 4.tükürük. 5.özsuyu. 6.ter. 7.döl suyu.
8.sidik. 9.parlaklık. 10.yüzsuyu. 11.letafet, hava.
âb (F.) [بﺁ] Ağustos.
âb -ı âbistenî [ﯽﻨﺘﺴﺑﺁ بﺁ] 1.meni; 2.bitkilerin yetişmesine neden olan su.
âb -ı adâlet [ﺖﻝاﺪﻋ بﺁ] 1.adalet suyu; 2.doğruluğun bereketi.
âb -ı ahmer [ﺮﻤﺣا بﺁ] 1.kızıl su. 2.kırmızı şarap. 3.gözyaşı.
âb -ı âteşîn [ﻦﻴﺸﺕﺁ بﺁ] 1.ateşli su; 2.kırmızı şarap; 3.gözyaşı.
âb -ı bâdereng [ﮓﻥر ﻩدﺎﺑ بﺁ] 1.kızıl su. 2.gözyaşı, kanlı gözyaşı.
âb -ı engûr [رﻮﮕﻥا بﺁ] 1.üzüm suyu. 2.şarap.
âb -ı harâbât [تﺎﺑاﺮﺧ بﺁ] (meyhane suyu) şarap.
âb -ı kevser [ﺮﺛﻮﮐ بﺁ] 1.cennet suyu, 2.şarap.
ab’âb (A.) [بﺎﻌﺒﻋ] vantrolog.
3

abâ (A.) [ﺎﺒﻋ] 1.kaba yün kumaş. 2.aba.
âbâ’ (A.) [ءﺎﺑﺁ] 1.babalar. 2.gezegenler.
âbâd (A.) [دﺎﺑﺁ] ebedler.
âbâd (F.) [دﺎﺑﺁ] bayındır, mamûr.
âbâd etmek/eylemek 1.mamûr etmek. 2.zenginleştirmek. 3.huzur vermek.
âbâd olmak 1.mamûrlaşmak. 2.zenginleşmek. 3.huzura kavuşmak.
âbâdân (F.) [نادﺎﺑﺁ] bayındır.
âbâdânî (F.) [ﯽﻥادﺎﺑﺁ] bayındırlık.
âbâdî (F.) [یدﺎﺑﺁ] 1.bayındırlık. 2.ince Hint kağıdı.
âbâl (A.) [لﺎﺑﺁ] develer.
âbân (F.) [نﺎﺑﺁ] Âbân ayı.
abâpûş (A.-F.) [شﻮﭘﺎﺒﻋ] 1.abalı. 2.derviş. 3.yoksul.
âbâr (A.) [رﺎﺑﺁ] kuyular.
âbcâme (F.) [ﻪﻡﺎﺠﺑﺁ] su kabı.
âbçîn (F.) [ﻦﻴﭽﺑﺁ] peştemal.
abd (A.) [ﺪﺒﻋ] 1.kul. 2.köle.
âbdân (F.) [ناﺪﺑﺁ] 1.su kabı. 2.mesane.
âbdâr (F.) [راﺪﺑﺁ] 1.sulu. 2.parlak. 3.hoş
âbdendân (F.) [ناﺪﻥﺪﺑﺁ] 1.bön. 2.âciz.
abdest (F.) [ﺖﺱﺪﺑﺁ] 1.abdest. 2.paylama.
abdesthâne (F.) [ﻪﻥﺎﺨﺘﺱﺪﺑﺁ] 1.tuvalet. 2.abdest alınan yer.
abdestlik (F.-T.) kısa cübbe.
âbek (F.) [ﮏﺑﺁ] 1.sulu. 2.cıva.
4

abes (A.) [ﺚﺒﻋ] saçma, abes.
âbgîne (F.) [ﻪﻨﻴﮕﺑﺁ] 1.kristal. 2.kadeh. 3.sürahi. 4.ayna. 5.gözyaşı.
âbgîr (F.) [ﺮﻴﮕﺑﺁ] 1.havuz. 2.su birikintisi.
âbgûn (F.) [نﻮﮕﺑﺁ] 1.su rengi. 2.mavi.
abher (A.) [ﺮﻬﺒﻋ] 1.nergis. 2.zerrinkadeh çiçeği. 3.yasemin.
âbhîz (F.) [ﺰﻴﺨﺑﺁ] büyük dalga.
âbhord (F.) [درﻮﺨﺑﺁ] nasip.
âbırû (F.) [وﺮﺑﺁ] yüzsuyu.
âbî (F.) [ﯽﺑﺁ] mavi.
âbid (A.) [ﺪﺑﺎﻋ] 1.ibadet eden. 2.erkek adı.
abîd (A.) [ﺪﻴﺒﻋ] 1.kullar. 2.köleler.
âbidât [تاﺪﺑﺁ] anıtlar.
âbide (A.) [ﻩﺪﺑﺁ] anıt.
âbidevî (A.) [یوﺪﺑﺁ] anıtsal.
âbile (F.) [ﻪﻠﺑﺁ] 1.su çiçeği. 2.sivilce. 3.su kabarcığı.
âbir (A.) [ﺮﺑﺎﻋ] yaya.
âbisten (F.) [ﻦﺘﺴﺑﺁ] gebe.
âbistengâh (F.) [ﻩﺎﮕﻨﺘﺴﺑﺁ] döl yatağı.
âbişhor (F.) [رﻮﺨﺸﺑﺁ] 1.sulama yeri. 2.nasip.
âbkâr (F.) [رﺎﮑﺑﺁ] 1.saka. 2.ayyaş.
âbkeş (F.) [ﺶﮑﺑﺁ] 1.saka, su çeken. 2.kevgir.
âbnûs (F.) [سﻮﻨﺑﺁ] abanoz.
âbrâh (F.) [ﻩاﺮﺑﺁ] su yolu, kanal.
5

abraş (A.) [شﺮﺑا] alacalı.
âbrîz (F.) [ﺰیﺮﺑﺁ] 1.tuvalet. 2.ıbrık.
âbşâr (F.) [رﺎﺸﺑﺁ] çağlayan.
abûs (A.) [سﻮﺒﻋ] somurtkan.
âbühava (F.-A.) [اﻮه و بﺁ] iklim.
âbzih (F.) [ﻩﺰﺑﺁ] 1.su kaynağı. 2.gözyaşı.
âc (A.) [ جﺎﻋ] fildişi.
âc (F.) [جﺁ] ılgın ağacı.
acâib (A.) [ﺐﺋﺎﺠﻋ] tuhaf, ilginç, acaip.
acâleten (A.) [ﺔﻝﺎﺠﻋ] alelacele.
aceb (A.) [ﺐﺠﻋ] 1.tuhaflık. 2.acaba.
acebâ (A.) [ﺎﺒﺠﻋ] acaba.
acele (A.) [ﻪﻠﺠﻋ] acele.
aceleten (A.) [ﺔﻠﺠﻋ] çarçabuk, alelacele.
acem (A.) [ﻢﺠﻋ] 1.arap olmayan. 2.İranlı, acem.
acemaşîran (A.) [ناﺮﻴﺸﻋ ﻢﺠﻋ] Türk mûsikisinde bir makam.
acemce (A.-T.) Farsça.
acemî (A.) [ﯽﻤﺠﻋ] 1.deneyimsiz, acemi. 2.İranlı.
acemistan (A.-F.) [نﺎﺘﺴﻤﺠﻋ] İran.
acemiyân (A.-F.) [نﺎﻴﻤﺠﻋ] 1.deneyimsizler. 2.İranlılar.
aceze (A.) [ﻩﺰﺠﻋ] düşkünler, âcizler.
acîb (A.) [ﺐﻴﺠﻋ] tuhaf, acayip, ilginç.
acîbe (A.) [ﻪﺒﻴﺠﻋ] şaşılacak şey.
6

âcil (A.) [ﻞﺝﺎﻋ] acil.
âcilen (A.) [ﻼﺝﺎﻋ] derhal, acil olarak.
acîn (A.) [ﻦﻴﺠﻋ] macun, yoğurulmuş.
âciz (A.) [ﺰﺝﺎﻋ] 1.aciz. 2.ben.
âcizâne (A.-F.) [ﻪﻥاﺰﺝﺎﻋ] 1.acizce. 2.alçakgönüllüce.
âcizî (A.-F.) [یﺰﺝﺎﻋ] acizlik.
âciziyyet (A.) [ﺖیﺰﺝﺎﻋ] acizlik.
âcizleri (A.-T.) bendeniz, ben.
acûl (A.) [لﻮﺠﻋ] aceleci.
acûlâne (A.-F.) [ﻪﻥﻻﻮﺠﻋ] acele acele.
acûz (A.) [زﻮﺠﻋ] 1.kocakarı. 2.cadı.
acûze (A.) [ﻩزﻮﺠﻋ] 1.kocakarı. 2.cadı.
âcür (F.) [ﺮﺝﺁ] 1.tuğla. 2.kiremit.
acz (A.) [ﺰﺠﻋ] acizlik, çaresizlik, bir şey yapamama.
âdâb (A.) [بادﺁ] 1.edepler, terbiyeler. 2.yol yordam.
adalât (A.) [تﻼﻀﻋ] kaslar.
adale (A.) [ﻪﻠﻀﻋ]1.kas. 2.kaslar.
adâlet (A.) [ﺖﻝاﺪﻋ] adalet.
adaletkâr (A.-F.) [رﺎﮑﺘﻝاﺪﻋ] adil, adaletli.
âdât (A.) [تادﺎﻋ] âdetler, alışkanlıklar.
adâvet (A.) [تواﺪﻋ] düşmanlık.
adâvet etmek/eylemek düşmanlık gütmek.
add (A.) [ﺪﻋ] sayma, görme, değerlendirme, kabul etme.
7

addedilmek sayılmak, görülmek, değerlendirilmek.
addetmek/eylemek saymak, görmek, değerlendirmek.
addolunmak sayılmak, kabul edilmek.
aded (A.) [دﺪﻋ] sayı.
adeden (A.) [ادﺪﻋ] sayıca.
adedî (A.) [یدﺪﻋ] sayısal.
âdem (A.) [مدﺁ] 1.ilk insan, Adem Peygamber. 2.insan, adam.
adem (A.) [مﺪﻋ] yokluk, bulunmama, adem.
adem -i muvaffakiyet [ ﺖﻴﻘﻓﻮﻡ مﺪﻋ] başarısızlık.
adem -i muvazenet [ ﺖﻥزاﻮﻡ مﺪﻋ] dengesizlik.
adem -i riâyet [ ﺖیﺎﻋر مﺪﻋ] uymama..
adem -i te’lîfiyet [ ﺖﻴﻔﻴﻝﺄﺕ مﺪﻋ] uzlaşamama, bir araya gelememe.
adem -i teveccüh [ﻪﺝﻮﺕ مﺪﻋ ] ilgisizlik.
ademâbâd (A.-F.) [دﺎﺑﺁ مﺪﻋ] yokluk ülkesi.
âdemhâr (A.-F.) [راﻮﺧ مدﺁ] yamyam, insan yiyen.
âdemî (A.-F.) [ﯽﻡدﺁ]1.insanoğlu. 2.insanlık.
âdemiyân (A.-F.) [نﺎﻴﻡدﺁ] insanlar.
âdemiyyet (A.) [ﺖﻴﻡدﺁ] 1.insanlık. 2.adamlık.
ades (A.) [سﺪﻋ] mercimek.
adese (A.) [ﻪﺱﺪﻋ] mercek.
âdet (A.) [تدﺎﻋ] alışkanlık, âdet.
âdeta (A.) [ﺎﺕدﺎﻋ] basbayağı.
âdeten (A.) [ﺎﺕﺪﻋ] âdet olarak, geleneklere göre.
8

adhâ (A.) [ﯽﺤﺽا] kurbanlar.
âdi (A.) [یدﺎﻋ] sıradan, âdi, değersiz.
adîd (A.) [ﺪیﺪﻋ] birçok.
adîde (A.) [ﻩﺪیﺪﻋ] birçok.
âdil (A.) [لدﺎﻋ] adaletli.
adîl (A.) [ﻞیﺪﻋ] eşit, denk.
âdilâne (A.-F.) [ﻪﻥﻻﺪﻋ] adilce.
adîm (A.) [ﻢیﺪﻋ] yok olan.
adîmülimkân (A.) [نﺎﮑﻡﻻا ﻢیﺪﻋ] imkânsız.
âdiye (A.) [ ﻪیدﺎ ﻋ]
alışılmış, sıradan.
adl (A.) [لﺪﻋ] adalet.
adlâ’ (A.) عﻼﺽا] kenarlar.
adlî (A.) [ﯽﻝﺪﻋ] adalet ile ilgili.
adliyye (A.) [ﻪﻴﻝﺪﻋ] mahkeme, adliye.
adn (A.) [نﺪﻋ] cennet.
adû (A.) [وﺪﻋ] düşman.
âfâk (A.) [قﺎﻓﺁ] ufuklar.
âfâkî (A.) [ﯽﻗﺎﻓﺁ] 1.nesnel. 2.şuradan buradan konuşma.
âfât (A.) [تﺎﻓﺁ] afetler, belalar.
âferîde (F.) [ﻩﺪیﺮﻓﺁ] yaratık, yaratılmış, mahluk.
âferîdgâr (F.) [رﺎﮔﺪیﺮﻓﺁ] yaratan, Tanrı.
âferîn (F.) [ﻦیﺮﻓﺁ] bravo, çok yaşa, aferin.
âferîn (F.) [ﻦیﺮﻓﺁ] yaratan.
9

âferînende (F.) [ﻩﺪﻨﻨیﺮﻓﺁ] yaratıcı.
âferîniş (F.) [ﺶﻨیﺮﻓﺁ] yaratılış.
âfet (A.) [ﺖﻓﺁ] 1.afet, bela, felaket. 2.güzel sevgili.
âfet -i cân [ نﺎﺝ ﺖﻓﺁ] 1.can belası. 2.güzel.
âfet -i devrân [ نارود ﺖﻓﺁ] 1.güzel, dilber.
âfetengîz (A.-F.) [ﺰﻴﮕﻥا ﺖﻓﺁ] afet getiren.
âfetresân (A.-F.) [نﺎﺱر ﺖﻓﺁ] bela getiren.
âfetzede (A.-F.) [ﻩدز ﺖﻓﺁ] belaya uğramış, afet görmüş.
afîf (A.) [ﻒﻴﻔﻋ] iffetli.
âfil (A.) [ﻞﻓﺁ] 1.batan. 2.görünmez olan.
âfitâb (F.) [ بﺎﺘﻓﺁ] güneş.
âfitâbcemâl (F.-A.) [ لﺎﻤﺝ بﺎﺘﻓﺁ] güzel yüzlü, parlak yüzlü, yüzü güneş gibi
parlayan, sevgili, maşuk.
âfiyet (A.) [ﺖﻴﻓﺎﻋ] esenlik.
âfiyet bulmak sağlığına kavuşmak.
afiyetbahş [ ﺶﺨﺑ ﺖﻴﻓﺁ] afiyet verici.
afrika (A.) [ﺎﻘیﺮﻓا] Afrika kıtası.
afsun (F.) [نﻮﺴﻓا] büyü, efsun.
âftâb (F.) [بﺎﺘﻓﺁ] güneş.
âftâbe (F.) [ﻪﺑﺎﺘﻓﺁ] ıbrık, su kabı.
âftâbgîr (F.) [ﺮﻴﮕﺑﺎﺘﻓﺁ] güneş alan, güneş gören.
âftâbî (F.) [ﯽﺑﺎﺘﻓﺁ] güneşlik.
âftâbrû (F.) [ور بﺎﺘﻓﺁ] parlak yüzlü.
10

afv (A.) [ﻮﻔﻋ] bağışlama, af.
âgâh (F.) [ﻩﺎﮔﺁ] haberdar.
âgâh etmek haberdar etmek.
âgâh olmak haberdar olmak.
âgâhî (F.) [ﯽهﺎﮔﺁ] haberdarlık.
âgeh (F.) [ﻪﮔﺁ] haberdar.
âgehî (F.) [ﯽﻬﮔﺁ] haberdarlık.
âgîn (F.) [ﻦﻴﮔﺁ] dolu.
âgûş (A.) [شﻮﻏﺁ] kucak.
âğâliş (F.) [ﺶﻝﺎﻏﺁ] kışkırtma.
ağayân (T.-F.) [نﺎیﺎﻏﺁ] ağalar.
âğâz (F.) [زﺎﻏﺁ] 1.başlama. 2.başlangıç.
ağbiyâ (A.) [ﺎﻴﺒﻏا] kalın kafalılar.
âğişte (F.) [ﻪﺘﺸﻏﺁ] bulaşmış, bulanık.
ağlâl (A.) [لﻼﻏا] 1.boyunduruklar. 2.zincirler.
ağlât (A.) [طﻼﻏا] hatalar.
ağleb [(A.) [لﺎﻤﺘﺣا ﺐﻠﻏا] çoğunlukla, genellikle, sık sık.
ağleb -i ihtimâl [لﺎﻤﺘﺣا ﺐﻠﻏا] büyük bir ihtimalle, büyük bir olasılıkla.
ağnâ (A.) [ﯽﻨﻏا] en zengin.
ağnâm (A.) [مﺎﻨﻏا] koyunlar.
ağniyâ (A.) [ﺎﻴﻨﻏا] zenginler.
ağniye (A.) [ﻪﻴﻨﻏا] şarkılar.
ağrâs (A.) [ساﺮﻏا] fidanlar.
11

ağrâz (A.) [ضاﺮﻏا] maksatlar.
ağsân (A.) [نﺎﺼﻏا] dallar.
ağşiye (A.) [ﻪﻴﺸﻏا] 1.perdeler. 2.zarlar.
ağyâr (A.) [رﺎﻴﻏا] yabancılar.
ah (A.) [خا] 1.kardeş. 2.dost.
âh (F.) [ﻩﺁ] 1.feryat etme, feryat. 2.ilenme.
âh almak biri tarafından kendisine ilenilmek.
âh ü zâr [ راز و ﻩﺁ] âh edip inleme.
âhâd (A.) [دﺎﺣﺁ] birler.
ahad (A.) [ﺪﺣا] bir.
ahali (A.) [ﯽﻝﺎها] halk, ahali, insan topluluğu.
ahavât (A.) [تاﻮﺧا] kızkardeşler.
ahbâb (A.) [بﺎﺒﺣا] 1.dostlar. 2.dost.
ahbap (A.) [بﺎﺒﺣا] dostlar, sevdikler.
ahbâr (A.) [رﺎﺒﺧا] haberler.
ahcâr (A.) [رﺎﺠﺣا] taşlar.
ahd (A.) [ﺪﻬﻋ] 1.yemin, and. 2.çağ, devir. 3.söz verme.
ahd -i atîk [ﻖﻴﺘﻋ ﺪﻬﻋ] Tevrat, Zebur ve Mezâmir.
ahd -i cedîd [ﺪیﺪﺝ ﺪﻬﻋ] İncil ve ekleri.
ahdar (A.) [ﺮﻀﺣا] yemyeşil.
ahdâs (A.) [ثاﺪﺣا] 1.yeni olaylar. 2.dertler. 3.gençler.
ahdeb (A.) [بﺪﺣا] kambur.
ahdnâme (A.-F.) [ﻪﻡﺎﻥﺪﻬﻋ] ahitname, antlaşma metni.
12

ahdüpeymân (A.-F.) [نﺎﻤﻴﭘ و ﺪﻬﻋ] and.
âhek (F.) [ﮏهﺁ] kireç.
âhen (F.) [ﻦهﺁ] demir.
âhendil (F.) [لد ﻦهﺁ] acımasız.
âheng (F.) [ﮓﻨهﺁ] 1.uyum, ahenk. 2.eğlence.
âheng -i esvât [تاﻮﺹا ﮓﻨهﺁ] ses uyumu.
âhengdâr (F.) [راﺪﮕﻨهﺁ] uyumlu.
âhenger (F.) [ﺮﮕﻨهﺁ] demirci.
âhenggüzâr (F.) [ راﺬﮔ ﮓﻨهﺁ] uyumlu, ahenkli.
âhenîn (F.) [ﻦﻴﻨهﺁ] 1.demirden. 2.demir gibi.
âhenîndil (F.) [لد ﻦﻴﻨهﺁ] 1.katı yürekli. 2.yiğit.
âhenk (F.) [ﮓﻨهﺁ] ahenk, uyum.
âhenkdâr (F.) [راد ﮓﻨهﺁ] uyumlu, ahenkli.
âhenkeş (F.) [ﺶﮑﻨهﺁ] miknatıs.
âhenrüba (F.) [ﺎﺑر ﻦهﺁ] miknatıs.
âhensâ(y) (F.) [یﺎﺱ ﻦهﺁ] törpü.
âher (A.) [ﺮﺧﺁ] başka, diğer.
âheste (F.) [ﻪﺘﺴهﺁ] yavaş, usul, ağır.
âhestegî (F.) [ﯽﮕﺘﺴهﺁ] yavaşlık.
ahfâ (A.) [ ﺎﻔ ﺧا]
en gizli.
ahfâd (A.) [دﺎﻔﺣا] torunlar.
ahger (F.) [ﺮﮕﺧا] kor ateş.
ahibbâ (A.) [ﺎﺒﺣا] dostlar, sevilenler; sevgililer.
13

ahid (A.) [ﺪﻬﻋ] söz, yemin.
ahidşiken (A.-F.) [ﻦﮑﺵﺪﻬﻋ] sözünden dönen, antlaşmayı bozan.
âhîhte (F.) [ﻪﺘﺨﻴهﺁ] kınından çıkmış, sıyrılmış.
ahîr (A.) [ﺮﺧﺁ] son, en son.
âhir -i kâr [رﺎﮐ ﺮﺧﺁ] 1.sonunda. 2.sonuç.
âhirbîn (A.-F.) [ﻦﻴﺑﺮﺧﺁ] ileri görüşlü.
âhire (A.) [ﻩﺮﺧﺁ] son.
ahîren (A.) [اﺮﻴﺧا] geçenlerde, son zamanlarda, son olarak.
âhiret (A.) [تﺮﺧﺁ] öbür dünya.
âhiretlik (A.-T.) 1.ahiret kardeşi. 2.evlat edinilen öksüz.
âhirin (A.-F.) [ﻦیﺮﺧﺁ] 1.sonuncu. 2.sonrakiler.
âhirkâr (A.-F.) [رﺎﮐﺮﺧﺁ] sonunda, nihayet.
âhirülemr (A.) [ﺮﻡﻻاﺮﺧﺁ] sonunda, işin sonunda.
âhiz (A.) [ﺬﺧﺁ] alan.
ahize (A.) [ﻩﺬﺧﺁ] alıcı gereç.
ahkâm (A.) [مﺎﮑﺣا] hükümler.
ahlâf (A.) [فﻼﺧا] halefler.
ahlâk (A.) [قﻼﺧا] huy, ahlak.
ahlâk -ı amelî [ﯽﻠﻤﻋ قﻼﺧا] uygulamadaki ahlak anlayışı.
ahlâk -ı hasene [ﻪﻨﺴﺣ قﻼﺧا] iyi huy.
ahlâk -ı nazarî [یﺮﻈﻥ قﻼﺧا] teorideki ahlak anlayışı.
ahlâk -ı zemîme [ ﻪﻤﻴﻡذ قﻼ ﺧا]
kötü huy.
ahlâken (A.) [ﺎﻗﻼﺧا] ahlakça.
14

ahlâkiyat (A.) [تﺎﻴﻗﻼﺧا] ahlak bilgisi.
ahlâkiyûn (A.) [نﻮﻴﻗﻼﺧا] ahlakçılar.
ahlâm (A.) [مﻼﺣا] 1.karmakarışık rüyalar. 2.düşazmalar.
ahlât (A.) [طﻼﺧا] salgılar.
ahlât -ı erba’a [ﻪﻌﺑرا طﻼﺧا] dört özsuyu kan, salya, safra, dalak.
ahmak (A.) [ﻖﻤﺣا] budala, aptal, ahmak.
ahmakâne (A.-F.) [ﻪﻥﺎﻘﻤﺣا] ahmakça.
ahmakî (A.-F.) [ﯽﻘﻤﺣا] ahmaklık.
ahmer (A.) [ﺮﻤﺣا] kırmızı, kızıl.
ahrâm (A.) [ماﺮﺣا] 1.kutsal yerler. 2.haremler. 3.hanımlar, eşler.
ahrâr (A.) [راﺮﺣا] özgürler.
ahrârâne (A.-F.) [ﻪﻥاراﺮﺣا] özgürce.
ahrâs (A.) [ساﺮﺣا] koruyucular, muhafızlar.
ahret (A.) [تﺮﺧﺁ] öbür dünya, ahiret.
ahretlik (A.-T.) 1.ahiret kardeşi. 2.evlat edinilen öksüz.
ahsâs (A.) [سﺎﺴﺣا] duygular.
ahsen (A.) [ﻦﺴﺣا] en güzel.
ahşâ’ (A.) [ءﺎﺸﺣا] 1.iç organlar, 2.bölgeler, yöreler.
ahşâb (A.>T.) [بﺎﺸﺧا] 1.ahşap. 2.keresteler.
ahşâm (A.) [مﺎﺸﺣا] maiyet.
ahtâb (A.) [بﺎﻄﺣا] odunlar.
ahtâr (A.) [رﺎﻄﺧا] tehlikeler.
âhte (F.) [ﻪﺘﺧﺁ] 1.iğdiş edilmiş. 2.kınından çıkarılmış.
15

ahter (F.) [ﺮﺘﺧا] yıldız.
ahter -i dünbâledâr [راد ﻪﻝﺎﺒﻥد ﺮﺘﺧا] kuyruklu yıldız.
ahterbîn (F.) [ﻦﻴﺑﺮﺘﺧا] astrolog, yıldızbilimci.
ahterşinâs (F.) [سﺎﻨﺵﺮﺘﺧا] yıldızbilimci.
ahterşümâr (F.) [رﺎﻤﺵﺮﺘﺧا] 1.yıldızbilimci. 2.geceleri uyuyamayan.
ahu (A.) [ﻮﺧا] kardeş.
âhû (F.) [ﻮهﺁ] ceylan, karaca.
âhûbere (F.) [ﻩﺮﺑﻮهﺁ] ceylan yavrusu.
âhûdil (F.) [لدﻮهﺁ] ödlek, korkak.
âhund (F.) [ﺪﻥﻮﺧﺁ] molla, hoca.
âhûnigah (F.) [ﻩﺎﮕﻥﻮهﺁ] ceylan bakışlı.
âhur (F.) [ﺮﺧﺁ] ahır.
âhuvân (F.) [ناﻮهﺁ] ceylanlar.
âhûvâne (F.) [ﻪﻥاﻮهﺁ] ceylan gibi.
âhüvâh(F.) [ﻩاو و ﻩﺁ] feryat, sızlanma, hayıflanma.
âhüvâveylâ (F.-A.) [ ﻼیواو و ﻩﺁ] feryat, âh çekme, figan etme.
âhüzâr (F.) [راز و ﻩﺁ] âh çekip inleme.
ahvâl (A.) [لاﻮﺣا] haller, durumlar.
ahvâl -i âdiye [ ﻪی دﺎﻋ لاﻮﺣا]
olağan haller.
ahvâl -i sıhhiye [ﻪﻴﺤﺹ لاﻮﺣا] sağlık durumu
ahvef (A.) [فﻮﺧا] en korkunç.
ahvel (A.) [لﻮﺣا] şaşı.
ahyâ (A.) [ﺎﻴﺣا] diriler.
16

ahyâl (A.) [لﺎﻴﺧا] yılkılar.
ahyânen (A.) [ﺎﻥﺎﻴﺣا] arasıra, kimi zaman.
ahyâr (A.) [رﺎﻴﺧا] iyiler.
ahyât (A.) [طﺎﻴﺧا] iplikler.
ahz (A.) [ﺬﺧا] alma.
ahz ü kabul etmek alıp kabul etmek.
ahzâb (A.) [باﺰﺣا] 1.kütleler. 2.partiler. 3.Ahzâb sûresi.
ahzân (A.) [ناﺰﺣا] hüzünler.
ahzar (A.) [ﺮﻀﺧا] yeşil.
ahzen (A.) [نﺰﺣا] çok hüzünlü.
ahzetmek almak.
ahzüi’tâ (A.) [ﺎﻄﻋ و ﺬﺧا] alış veriş.
ahzükabz (A.) [ﺾﺒﻗ و ﺬﺧا] alıp sahip çıkma.
âid (A.) [ﺪﺋﺎﻋ] 1.ait, ilişkin. 2.geri dönen.
âidât (A.) [تاﺪﺋﺎﻋ] gelirler, aidat.
âide (A.) [ﻩﺪﺋﺎﻋ] kâr, kazanç, gelir.
âika (A.) [ﻪﻘﺋﺎﻋ] engel.
âile (A.) [ﻪﻠﺋﺎﻋ] 1.aile. 2.eş, karı.
ailevî (A.) [یﻮﻠﺋﺎﻋ] aile ile ilgili.
âjeng (F.) [ﮓﻥژﺁ] buruşuk, cilt kırışığı.
âk (A.) [قﺎﻋ] serkeş.
akab (A.) [ﺐﻘﻋ] 1.arka, art. 2.topuk, ökçe.
akabât (A.) [تﺎﺒﻘﻋ] 1.yokuşlar. 2.tehlikeli anlar.
17

akabe (A.) [ﻪﺒﻘﻋ] 1.geçilmesi güç geçit. 2.yokuş.
akabinde (A.-T.) ardından.
akâid (A.) [ﺪﺋﺎﻘﻋ] inançlar, akideler.
akâmet (A.) [ﺖﻡﺎﻘﻋ] 1.verimsizlik, durgunlaştırma, aksatma. 2.kısırlık.
akar (A.) [رﺎﻘﻋ] kazanç sağlayan mülk.
akarât (A.) [تاﺮﻘﻋ] kazanç sağlayan mülkler, akarlar.
akbeh (A.) [ﺢﺒﻗا] çok çirkin.
akd (A.) [ﺪﻘﻋ] 1.düğümleme, bağlama. 2.nikah. 3.kararlaştırma. 4.kurma.
akdâh (A.) [حاﺪﻗا] kadehler.
akdâm (A.) [ماﺪﻗا] ayaklar.
akdedilmek yapılmak, uygulanmak, icra edilmek.
akdem (A.) [مﺪﻗا] önce, önceki.
akdes (A.) [سﺪﻗا] en kutsal.
akdetmek/ eylemek yapmak, uygulamak, icra etmek, imzalamak, antlaşma
yapmak, sözleşme yapmak.
akıbet (A.) [ﺖﺒﻗﺎﻋ] son.
âkıbetbîn (A.-F.) [ﻦﻴﺑ ﺖﺒﻗﺎﻋ] sonu gören, ileri görüşlü.
âkıbetendîş (A.-F.) [ﺶیﺪﻥا ﺖﺒﻗﺎﻋ] sonunu düşünen.
âkıbetülemr (A.) [ ﺮﻡ ﻻا ﺖﺒﻗﺎﻋ]
sonunda.
âkıl (A.) [ﻞﻗﺎﻋ] akıllı, akıl sahibi.
akıl (A.) [ﻞﻘﻋ] akıl.
âkılâne (A.-F.) [ﻞﻗﺎﻋ] akıllıca.
âkıle (A.) [ﻪﻠﻗﺎﻋ] akıllı kadın.
18

âkır (A.) [ﺮﻗﺎﻋ] 1.kısır. 2.verimsiz.
âkid (A.) [ﺪﻗﺎﻋ] akit yapan.
akîde (A.) [ﻩﺪﻴﻘﻋ] inanç, akide.
akîdefurûş (A.-F.) [ شوﺮﻓ ﻩﺪﻴﻘﻋ] inanç tüccarı.
akîk (A.) [ﻖﻴﻘﻋ] akik taşı.
âkil (A.) [ﻞﮐﺁ] yiyen.
akîm (A.) [ﻢﻴﻘﻋ] 1.kısır. 2.sonuçsuz.
akim kalmak gerçekleşememek, sonuçsuz kalmak.
akis (A.) [ﺲﮑﻋ] yansıma, aksetme, akis.
akl (A.) [ﻞﻘﻋ] akıl.
akl -ı bâliğ [ﻎﻝﺎﺑ ﻞﻘﻋ] ergin.
akl -ı evvel [لوا ﻞﻘﻋ] Tanrı.
akl -ı küll [ﻞﮐ ﻞﻘﻋ] 1.doğadaki genel uyum. 2.Cebrail.
akl -ı mücerred [دﺮﺠﻡ ﻞﻘﻋ] soyut akıl.
akl -ı selim [ﻢﻴﻠﺱ ﻞﻘﻋ] sağduyu.
aklâm (A.) [مﻼﻗا] 1.kalemler. 2.yazı gereçleri. 3.devlet daireleri.
aklen (A.) [ﻼﻗا] akılca.
aklıselim (A.-F.) [ﻢﻴﻠﺱ ﻞﻘﻋ] sağduyu.
aklî (A.) [ﯽﻠﻘﻋ] akılca, akıl bakımından, rasyonel.
akliyye (A.) [ﻪﻴﻠﻘﻋ] akılcılık, rasyonalizm.
akliyyûn (A.) [نﻮﻴﻠﻘﻋ] akılcılar, rasyonalistler.
akm (A.) [ﻢﻘﻋ] kısırlık.
akmâr (A.) [ رﺎﻤ ﻗا]
aylar.
19

akmişe (A.) [ﻪﺸﻤﻗا] kumaşlar.
akrabâ (A.) [ءﺎﺑﺮﻗا] akraba, yakınlar.
akran (A.) [ناﺮﻗا] yaşıtlar.
akreb (A.) [بﺮﻗا] en yakın.
akreb (A.) [بﺮﻘﻋ] 1.akrep. 2.saat ibresi.
akrebek (A.-F.) [ﮏﺑﺮﻘﻋ] saati gösteren ibre.
aks (A.) [ﺲﮑﻋ] yansıma, akis.
aks -i müddeâ [ﺎﻋﺪﻡ ﺲﮑﻋ] çatışkı.
aks -i sedâ [اﺪﺹ ﺲﮑﻋ] yankı.
aksâ (A.) [ﯽﺼﻗا] uzak, en son.
aksâ -yı emel [ﻞﻡا یﺎﺼﻗا] ülkü, ideal.
aksâ -yı şark [قﺮﺵ یﺎﺼﻗا] Uzakdoğu.
aksâm (A.) [مﺎﺴﻗا] kısımlar, bölümler.
aksâm -ı sâire [ﻩﺮﺋﺎﺱ مﺎﺴﻗا] diğer kısımlar, öbür bölümler.
akser (A.) [ﺮﺼﻗا] en kısa.
aksetmek yansımak, vurmak.
aksî (A.) [ﯽﺴﮑﻋ] 1.inatçı. 2.ters, zıt. 3.huysuz.
aksülamel (A.) [ﻞﻤﻌﻝا ﺲﮑﻋ] tepki, reaksiyon.
aktâ’ (A. [عﺎﻄﻗا] 1.kesmeler. 2.beylik araziler.
aktâb (A.) [بﺎﻄﻗا] 1.kutuplar. 2.azizler. 3.efendiler.
aktâr (A.) [رﺎﻄﻗا] taraflar, yöreler.
aktâr-ı cihân [ نﺎﻬﺝ رﺎﻄﻗا] dünyanın her tarafı.
akûr (A.) [رﻮﻘﻋ] azgın, kudurmuş, saldırgan.
20

akûrâne (A.-F.) [ﻪﻥارﻮﻘﻋ] kudurmuşçasına.
akvâl (A.) [لاﻮﻗا] sözler.
akvâm (A.) [ماﻮﻗا] kavimler.
akviyâ (A.) [ﺎیﻮﻗا] kuvvetliler.
âl (A.) [لﺁ] 1.aile. 2.sülale. 3.evlat.
âl (A.) [لﺎﻋ] yüce, yüksek.
alâ (A.) [ءﻼﻋ] yücelik, şeref.
alâ (A.) [ﯽﻠﻋ] üst, üstü, üzeri.
alâeyyihâl (A.) [لﺎﺣ یا ﯽﻠﻋ] her nasıl olsa.
âlâf (A.) [فﻻﺁ] binler.
alâhide (A.) [ﻩﺪﺤﻴﻠﻋ] tek başına, başlı başına.
alâik (A.) [ﻖﺋﻼﻋ] alakalar, ilgiler.
alâim (A.) [ ] işaretler, alametler.
alâim-i semâ [ﺎﻤﺱ ﻢﺋﻼﻋ] gökkuşağı.
alak (A.) [ﻖﻠﻋ] 1.kan pıhtısı. 2.sülük.
alâka (A.) [ﻪﻗﻼﻋ] ilgi, alaka.
alâkabahş (A.-F.) [ﺶﺨﺑ ﻪﻗﻼﻋ] ilgilendiren, ilgili.
alâkadar (A.-F.) [راد ﻪﻗﻼﻋ] ilgili, alakalı.
alâkadar etmek ilgilendirmek.
alâkadar olmak ilgilenmek.
alakadârân (A.-F.) [ناراد ﻪﻗﻼﻋ] ilgililer.
alâkadrilimkân (A.) [نﺎﮑﻡﻻارﺪﻗﻼﻋ] olabildiğince.
âlâm (A.) [مﻻﺁ] elemler, acılar.
21

alâmât (A.) [تﺎﻡﻼﻋ] işaretler, alametler.
alâmet (A.) [ﺖﻡﻼﻋ] işaret, iz, alamet, belirti. 2.çok iri.
âlât (A.) [تﻻﺁ] aletler.
alâvechi (A.) [ﻪﺝو ﯽِﻠﻋ] üzere.
alâvefk (A.) [ﻖﻓو ﯽﻠﻋ] uygun olarak.
âlâyiş (F.) [ﺶیﻻﺁ] 1.bulaşma. 2.gösteriş.
aleddevam (A.) [ماوﺪﻝا ﯽﻠﻋ] sürekli.
alef (A.) [ﻒﻠﻋ] 1.ot. 2.hayvan yemi.
aleka (A.) [ﻪﻘﻠﻋ] 1.kan pıhtısı. 2.balçık.
alelacele (A.) [ﻪﻠﺠﻌﻝا ﯽﻠﻋ] çarçabuk.
alelâde (A.) [ﻩدﺎﻌﻝا ﯽﻠﻋ] sıradan, bayağı.
alelamyâ (A.) [ﺎﻴﻤﻌﻝا ﯽﻠﻋ] körükörüne.
alelekser (A.) [ﺮﺜﮐﻻا ﯽﻠﻋ] çok defa.
alelhusûs (A.) [صﻮﺼﺨﻝا ﯽﻠﻋ] özellikle.
alelıtlâk (A.) [قﻼﻃﻻا ﯽﻠﻋ] 1.genellikle. 2.rastgele.
alelicmâl (A.) [لﺎﻤﺝﻻا ﯽﻠﻋ] topluca.
alelinfirâd (A.) [داﺮﻔﻥﻻا ﯽﻠﻋ] birer birer.
alelistimrâr (A.) [راﺮﻤﺘﺱﻻا ﯽﻠﻋ] sürekli, aralıksız.
aleliştirâk (A.) [کاﺮﺘﺵﻻا ﯽﻠﻋ] ortaklaşa.
alelkifâye (A.) [ﻪیﺎﻔﮑﻝا ﯽﻠﻋ] yeterince.
alelumûm (A.) [مﻮﻤﻌﻝا ﯽﻠﻋ] genellikle, genelde, genel olarak.
âlem (A.) [ﻢﻝﺎﻋ] dünya; evren.
alem (A.) [ﻢﻠﻋ] 1.sancak. 2.alem. 3.nişan, alamet.
22

âlemârâ (A.-F.) [ارﺁ ﻢﻝﺎﻋ] dünyayı süsleyen.
alemdâr (A.-F.) [راﺪﻤﻠﻋ] sancaktar.
âlemefrûz (A.-F.) [زوﺮﻓا ﻢﻝﺎﻋ] dünyayı parlatan.
âlemgîr (A.-F.) [ﺮﻴﮕﻤﻝﺎﻋ] 1.dünyayı fetheden. 2.dünyaya yayılan.
âlemiyân (A.-F.) [نﺎﻴﻤﻝﺎﻋ] insanlar.
âlemşümûl (A.) [لﻮﻤﺵ ﻢﻠﻋ] dünyayı kaplayan.
âlemtâb (A.-F.) [بﺎﺘﻤﻝﺎﻋ] dünyayı aydınlatan.
alenen (A.) [ﺎﻨﻠﻋ] açıkça.
alenî (A.) [ﯽﻨﻠﻋ] açık, aşikâr.
âlet (A.) [ﺖﻝﺁ] 1.araç, alet. 2.aygıt.
alettafsîl (A.) [ﻞﻴﺼﻔﺘﻝا ﯽﻠﻋ] ayrıntılı olarak.
alettevâlî (A.) [ﯽﻝاﻮﺘﻝا ﯽﻠﻋ] peşpeşe.
aleyh (A.) [ﻪﻴﻠﻋ] karşı, karşıt; üzerine.
aleyhdar (A.-F.) [راد ﻪﻴﻠﻋ] karşıt, zıt.
aleyhisselâm (A.) [مﻼﺴﻝا ﻪﻴﻠﻋ] selam onun üzerine olsun.
âlî (A.) [ﯽﻝﺎﻋ] yüce; yüksek.
âlîcâh (A.-F.) [ﻩﺎﺝ ﯽﻝﺎﻋ] yüksek dereceli.
âlîcenâb (A.) [بﺎﻨﺝ ﯽﻝﺎﻋ] 1.cömert. 2.haysiyetli.
âlihe (A.) [ﻪﻬﻝﺁ] ilahlar.
âlîhimmet (A.) [ﺖﻤه ﯽﻝﺎﻋ] yüce himmetli.
âlîkadr (A.) [رﺪﻗ ﯽﻝﺎﻋ] saygıdeğer.
alîl (A.) [ﻞﻴﻠﻋ] 1.hasta, hastalıklı, illetli. 2.sakat.
âlim (A.) [ﻢﻝﺎﻋ] bilgin.
23

alîm (A.) [ﻢﻴﻠﻋ] çok bilen.
âlîmakâm (A.) [ مﺎ ﻘﻡ ﯽﻝﺎﻋ]
yüksek makamlı.
âlînazar (A.) [ﺮﻈﻥ ﯽﻝﺎﻋ] yüksek görüşlü.
âlîşan (A.) [نﺎﺵ ﯽﻝﺎﻋ] şanı yüce.
âliye (A.) [ﻪﻴﻝﺎﻋ] yüce, yüksek.
aliyyülâlâ (A.) [ﻼﻋﻻا ﯽﻠﻋ] en iyisi.
Allâh (A.) [ﷲا] Tanrı, Allah.
allâme (A.) [ﻪﻡﻼﻋ] büyük bilgin.
âlû (F.) [ﻮﻝﺁ] erik.
âlûbâlu (F.) [ﻮﻝﺎﺑﻮﻝﺁ] vişne.
âlûd (F.) [دﻮﻝﺁ] bulanmış, bulaşmış.
âlûde (F.) [ﻩدﻮﻝﺁ] bulanmış, bulaşmış.
âlûdedâmen (F.) [ﻦﻡاد ﻩدﻮﻝﺁ] iffetsiz.
âlûdegî (F.) [ﯽﮔدﻮﻝﺁ] bulaşma, bulaşıklık.
âlüfte (F.) [ﻪﺘﻔﻝﺁ] 1.iffetsiz, fahişe. 2.alışık.
âmâc (F.) [جﺎﻡﺁ] 1.hedef. 2.nişan tahtası.
âmâcgâh (F.) [ﻩﺎﮕﺝﺎﻡﺁ] nişan alınan yer.
âmâde (F.) [ﻩدﺎﻡﺁ] hazır.
âmâdegî (F.) [ﯽﮔدﺎﻡﺁ] hazırlık.
a'mâl (A.) [لﺎﻤﻋا] davranışlar, ameller.
âmâl (A.) [لﺎﻡﺁ] emeller.
âmâl (A.) [لﺎﻡﺁ] emeller.
âmâr (F.) [رﺎﻡﺁ] 1.sayım. 2.hesap.
24

amd (A.) [ﺪﻤﻋ] kasıt.
amden (A.) [اﺪﻤﻋ] kasıtlı olarak.
âmed (F.) [ﺪﻡﺁ] gelme, geliş.
âmedşüd (F.) [ﺪﺵﺪﻡﺁ] geliş gidiş.
âmedüreft (F.) [ﺖﻓروﺪﻡﺁ] geliş gidiş.
âmedüşüd (F.) [ﺪﺵوﺪﻡﺁ] geliş gidiş.
amel (A.) [ﻞﻤﻋ] 1.iş. 2.ishal.
amele (A.) [ﻪﻠﻤﻋ] işçi.
amelen (A.) [ﻼﻤﻋ] bilfiil, işleyerek.
amelî (A.) [ﯽﻠﻤﻋ] pratik, uygulamalı.
ameliyât (A.) [تﺎﻴﻠﻤﻋ] 1.işlemler, uygulamalar. 2.ameliyat.
ameliye(A.) [ﻪﻴﻠﻤﻋ] işlem, uygulama.
âmennâ (A.) [ﺎﻨﻡﺁ] diyecek bir şey yok, inandık.
âmîhte (A.) [ﻪﺘﺨﻴﻡﺁ] karışık, karışmış.
amîk (A.) [ﻖﻴﻤﻋ] derin.
âmil (A.) [ﻞﻡﺎﻋ] 1.yapan, işleyen. 2.faktör, etken. 3.vergi memuru. 4.vali.
amîm (A.) [ﻢﻴﻤﻋ] yaygın.
âmîn (A.) [ﻦﻡﺁ] amin.
âminen (A.) [ﺎﻨﻡﺁ] emin olarak.
âmir (A.) [ﺮﻡﺁ] emreden.
âmirâne (A.-F.) [ﻪﻥاﺮﻡﺁ] emredercesine.
âmiyâne (A.-F.) [ﻪﻥﺎﻴﻡﺎﻋ] bayağı, avamca.
âmm (A.) [مﺎﻋ] genel, yaygın.
25

âmm (A.) [مﺎﻋ] yıl.
amm (A.) [ﻢﻋ] amca.
ammâ (A.) [ﺎﻡا] ama.
ammâba’d (A.) [(ﺪﻌﺑﺎﻡا] maksada gelince.
amme (A.) [ﻪﻤﻋ] hala.
amûd (A.) [دﻮﻤﻋ] direk.
amûden (A.) [ادﻮﻤﻋ] dikine.
amûdî (A.) [یدﻮﻤﻋ] dikey.
âmurziş (F.) [شزﺮﻡﺁ] 1.bağışlama, affetme.
âmûz (F.) [زﻮﻡﺁ] 1.öğrenen. 2.öğreten.
âmûzgâr (F.) [رﺎﮔزﻮﻡﺁ] öğretmen.
âmürzgâr (F.) [رﺎﮔزﺮﻡﺁ] bağışlayıcı, Tanrı.
âmürziş (F.) [شزﺮﻡﺁ] bağışlama.
ân (A.) [نﺁ] an.
an (A.) [ﻦﻋ] –den, -dan.
ân (F.) [نا] 1.çoğul eki -ler, -lar. 2.zarf yapan ek -erek, -arak.
ân (F.) [نﺁ] alım, cazibe, hava.
an’anât (A.) [تﺎﻨﻌﻨﻋ] gelenekler.
an’ane (A.) [ﻪﻨﻌﻨﻋ] gelenek.
an’anevî (A.) [یﻮﻨﻌﻨﻋ] geleneksel.
ânân (F.) [نﺎﻥﺁ] onlar.
anâsır (A.) [ﺮﺹﺎﻨﻋ] unsurlar, elemanlar.
anâsır-ı erba’a [ﻪﻌﺑرا ﺮﺹﺎﻨﻋ] dört unsur ateş, hava, su, toprak.
26

ânât (A.) [تﺎﻥﺁ] anlar.
anbean (A.-F.) [نﺁ ﻪﺑ نﺁ] her an, gittikçe.
anber (A.) [ﺮﺒﻨﻋ] amber.
anberbû (A.-F.) [ﻮﺑﺮﺒﻨﻋ] amber kokulu.
andelîb (A.) [ﺐﻴﻝﺪﻨﻋ] bülbül.
âne (F.) [ﻪﻥا] gibi anlamını verecek şekilde sıfat ve zarf yapan son ek.
anh (A.) [ﻪﻨﻋ] ondan.
anhâ (A.) [ﺎﻬﻨﻋ] ondan.
anhâ (F.) [ﺎﻬﻥﺁ] onlar.
ânî (A.-F.) [ﯽﻥﺁ] 1.bir an. 2.derhal.
ânifen (A.) [ﺎﻔﻥﺁ] 1.az önce, demin. 2.yukarıda.
âniyen (A.) [ﺎﻴﻥﺁ] bir anda, der hal, o anda.
ankâ (A.) [ﺎﻘﻨﻋ] zümrütüanka,
ankarîb (A.) [ﺐیﺮﻗ ﻦﻋ] yakında, yakından, çok geçmeden.
ankasdin (A.) [ﺪﺼﻗ ﻦﻋ] kasıtlı olarak, bile bile.
ankebût (A.) [تﻮﺒﮑﻨﻋ] örümcek.
ansamîmilkalb (A.) [ﺐﻠﻘﻝا ﻢﻴﻤﺹ ﻦﻋ] içtenlikle, canügönülden.
anûd (A.) [دﻮﻨﻋ] inatçı.
âr (A.) [رﺎﻋ] utanma, ar.
ar’ar (A.) [ﺮﻋﺮﻋ] 1.anırma. 2.dikenli ardıç.
ârâ (F.) [ارﺁ] süsleyen.
ârâ’ (A.) [ءارﺁ] oylar.
arâ’is (A.) [ﺲﺋاﺮﻋ] gelinler.
27

arab (A.) [بﺮﻋ] arap
arabî (A.) [ﯽﺑﺮﻋ] arapça.
arak (A.) [قﺮﻋ] 1.ter. 2.rakı.
arakçîn (A.-F.) [ﻦﻴﭽﻗﺮﻋ] takke kavuk altı takkesi.
arakdâr (A.-F.) [راﺪﻗﺮﻋ] terli.
arakıyye (A.) [ﻪﻴﻗﺮﻋ] derviş külahı.
ârâm (F.) [مارﺁ] 1.dinlenme. 2.yerleşme.
ârâm etmek yerleşmek
ârâmbahş (F.) [ ﺶﺨﺑ مارﺁ]
dinlendiren, huzur veren.
ârâmgâh (F.) [ﻩﺎﮕﻡارﺁ] 1.dinlenme yeri. 2.mezar.
ârâmiş (F.) [ﺶﻡارﺁ] 1.dinlenme. 2.huzur.
ârâste (F.) [ﻪﺘﺱارﺁ] süslenmiş, süslü.
ârâyiş (F.) [ﺶیارﺁ] 1.süs. 2.süslenme.
araz (A.) [ضﺮﻋ] 1.işaret, belirti. 2.tesadüf.
arâzî (A.) [ﯽﺽارا] yerler, arazi.
arbede (A.) [ﻩﺪﺑﺮﻋ] kavga.
arbedecû (A.-F.) [ﻮﺝ ﻩﺪﺑﺮﻋ] kavgacı.
ard (F.) [درﺁ] un.
ardbîz (F.) [ﺰﻴﺑدرﺁ] elek.
arefe (A.) [ﻪﻓﺮﻋ] arife, bayramdan önceki gün.
ârız (A.) [ضرﺎﻋ] 1.yanak. 2.gelen. 3.engel.
ârızî (A.) [ﯽﺽرﺎﻋ] geçici.
ârî (A.) [یرﺎﻋ] 1.çıplak. 2.uzak, uzakta, soyutlanmış.
28

ârî (F.) [یرﺁ] evet.
ârif (A.) [فرﺎﻋ] bilen, arif, irfan sahibi.
âriyyet (A.) [ﺖیرﺎﻋ] ödünç.
arîz (A.) [ﺾیﺮﻋ] geniş, genişlemesine.
arman (F.) [نﺎﻡرﺁ] 1.özlem. sıkıntı.
arsa (A.) [ ﻪﺹ ﺮﻋ]
yer, meydan.
arş (A.) [شﺮﻋ] 1.gök. 2.taht. 3.çardak.
arşa (A.) [ﻪﺵﺮﻋ] güverte.
arûs (A.) [ ] gelin.
arz (A.) [ضرا] 1.yer. 2.dünya, yeryüzü.
arz (A.) [ضﺮﻋ] 1.genişlik, en. 2.enlem.
arz (A.) [ضﺮﻋ] sunma, arzetme.
arzan (A.) [ﺎﺽرا] enine, genişliğine.
arzıhâl (A.) [لﺎﺣ ضرا] dilekçe.
ârzû (F.) [وزرﺁ] istek, heves.
asâ (A.) [ﺎﺼﻋ] 1.değnek, sopa. 2.derviş değneği.
âsâ (F.) [ﺎﺱﺁ] gibi.
asab (A.) [ﺐﺼﻋ] sinir.
asabî (A.) [ﯽﺒﺼﻋ] sinirli.
asabiyülmizac (A.) [جاﺰﻤﻝا ﯽﺒﺼﻋ] asabî mizaçlı.
asabiyyet (A.) [ﺖﻴﺒﺼﻋ] sinirlilik.
âsaf (A.) [ﻒﺹﺁ] 1.vezir. Hz. Süleyman’ın veziri.
asâkir (A.) [ﺮﮐﺎﺴﻋ] askerler.
29

asalet (A.) [ﺖﻝﺎﺹا] asillik.
asamm (A.) [ﻢﺹا] sağır.
âsân (F.) [نﺎﺱﺁ] kolay.
âsâr (A.) [رﺎﺛﺁ] 1.izler. 2.eserler.
âsâyiş (F.) [ﺶیﺎﺱﺁ] 1.huzur. 2.güvenlik.
âsâyiş berkemâl [ لﺎﻤﮐﺮﺑ ﺶیﺎﺱﺁ ] her yerde huzur hakim.
asdika (A.) [ﺎﻗﺪﺹا] gerçek dostlar.
asel (A.) [ﻞﺴﻋ] bal.
ases (A.) [ﺲﺴﻋ] gece bekçisi.
asfer (A.) [ﺮﻔﺹا] 1.sarı. 2.soluk benizli.
asgar (A.) [ﺮﻐﺹا] en küçük.
asgarî (A.) [یﺮﻐﺹا] en az.
ashâb (A.) [بﺎﺤﺹا] 1.dostlar, arkadaşlar. 2.sahipler.
âsım (A.) [ﻢﺹﺎﻋ] 1.günahtan sakınan. 2.iffetli.
asır ba’de asır (A.) [ﺮﺼﻋ ﺪﻌﺑ ﺮﺼﻋ] asırlarca, yüzyıllarca.
âsî (A.) [ﯽﺹﺎﻋ] 1.isyancı. 2.günahkâr.
âsîb (F.) [ﺐﻴﺱﺁ] felaket, bela, zarar.
asîl (A.) [ﻞﻴﺹا] 1.sağlam. 2.soylu.
asîlzâde (A.-F.) [ﻩداز ﻞﻴﺹا] soylu çocuğu, asilzade.
asîr (A.) [ﺮﻴﺼﻋ] özsuyu, usare.
âsitan (F.) [نﺎﺘﺱﺁ] eşik.
âsiyâ (F.) [ﺎﻴﺱﺁ] değirmen.
âsiyâb (F.) [بﺎﻴﺱﺁ] değirmen.
30

asker (A.) [ﺮﮑﺴﻋ] asker, er.
asl (A.) [ﻞﺹا] 1.asıl. 2.kök. 3.gerçek.
asla (A.) [ﻼﺹا] hiçbir zaman.
aslî (A.) [ﯽﻠﺹا] asıl.
aslünesl (A.-F.) [ﻞﺴﻥ و ﻞﺹا] soy sop.
âsmân (F.) [نﺎﻤﺱﺁ] gök, gökyüzü.
âsmânî (F.) [ﯽﻥﺎﻤﺱﺁ] 1.gökyüzüne ait. 2.melek. 3.açık mavi.
asnâm (A.) [مﺎﻨﺹا] 1.putlar. 2.dilberler.
asr (A.) [ﺮﺼﻋ] 1.yüzyıl. 2.ikindi vakti.
asrî (A.) [یﺮﺼﻋ] modern.
âstân (F.) [نﺎﺘﺱﺁ] 1.eşik. 2.tekke.
âstâne (F.) [ﻪﻥﺎﺘﺱﺁ] 1.eşik. 2.başkent. 3.tekke. 4.İstanbul.
âster (F.) [ﺮﺘﺱﺁ] astar.
âstîn (F.) [ﻦﻴﺘﺱﺁ] yen.
âsûde (F.) [ﻩدﻮﺱﺁ] rahat, huzurlu.
âsûdegî (F.) [ﯽﮔدﻮﺱﺁ] huzur.
âsûdehâtır (F.-A.) [ﺮﻃﺎﺧ ﻩدﻮﺱﺁ] gönlü rahat, huzurlu.
âsüman (F.) [نﺎﻤﺱﺁ] gökyüzü.
âş (F.) [شﺁ] 1.yemek. 2.aşûre.
âşâm (F.) [مﺎﺵﺁ] içen.
aşer (A.) [ﺮﺸﻋ] on.
aşere (A.) [ﻩﺮﺸﻋ] onlar.
aşhâne (F.) [ﻪﻥﺎﺨﺵﺁ] mutfak.
31

âşık (A.) [ﻖﺵﺎﻋ] aşık.
âşıkân (A.-F.) [نﺎﻘﺵﺎﻋ] aşıklar.
âşifte (F.) [ﻪﺘﻔﺵﺁ] 1.perişan. 2.iffetsiz kadın.
âşikâr (F.) [رﺎﮑﺵﺁ] açık, belli, aşikâr.
âşikâr etmek ortaya çıkarmak, belli etmek.
âşikâr olmak ortaya çıkmak, belli olmak.
âşikâre (F.) [ﻩرﺎﮑﺵﺁ] açık, belli.
âşina (F.) [ﺎﻨﺵﺁ] 1.tanıdık, bildik. 2.bilen.
âşir (A.) [ﺮﺵﺎﻋ] onuncu.
aşîr (A.) [ﺮﻴﺸﻋ] onda bir.
âşiren (A.) [اﺮﺵﺎﻋ] onuncusu.
âşiyân (F.) [نﺎﻴﺵﺁ] 1.yuva. 2.ev.
aşk (A.) [ﻖﺸﻋ] [ﻖﺸﻋ] aşk.
âşkâr (F.) [رﺎﮑﺵﺁ] 1.açık, belli, aşikâr.
âşkârâ (F.) [ارﺎﮑﺵﺁ] açık, belli, aşikâr.
âşnâ (F.) [ﺎﻨﺵﺁ] tanıdık, dost, aşina.
âşnâyân (F.) [نﺎیﺎﻨﺵﺁ] tanıdıklar, dostlar.
âşnâyî (F.) [ﯽیﺎﻨﺵﺁ] 1.dostluk. 2.bilme, haberdarlık.
âşpez (F.) [ﺰﭙﺵﺁ] aşçı.
aşre (A.) [ﻩﺮﺸﻋ] on.
âşûb (F.) [بﻮﺵﺁ] 1.kargaşa. 2.karıştırıcı.
âşûbengîz (F.) [ﺰﻴﮕﻥا بﻮﺵﺁ] kargaşa çıkaran.
âşûrâ (A.) [ارﻮﺵﺎﻋ] aşûre.
32

âşüfte (F.) [ﻪﺘﻔﺵﺁ] 1.iffetsiz kadın. 2.perişan.
âşüftedil (F.) [لد ﻪﺘﻔﺵﺁ] gönlü perişan.
ât (A.) [تا] çoğul eki -ler, -lar.
at’ime (A.) [ﻪﻤﻌﻃا] taamlar, yiyecekler.
atâ (A.) [ءﺎﻄﻋ] bağış, ihsan, bahşiş.
atâbahş (A.-F.) [ﺶﺨﺑ ﺎﻄﻋ] bahşiş veren, ihsanda bulunan.
atâlet (A.) [ﺖﻝﺎﻄﻋ] 1.durgunluk. 2.tembellik.
ataş (A.) [ﺶﻄﻋ] susuzluk.
atâyâ (A.) [ﺎیﺎﻄﻋ] bağışlar, ihsanlar, bahşişler.
atebât (A.) [تﺎﺒﺘﻋ] 1.eşikler. 2.şiîlerin ziyaret yerleri Necef, Kerbela, Kâzımiye.
atebe (A.) [ﻪﺒﺘﻋ] eşik.
ateh (A.) [ﻪﺘﻋ] bunama.
ateh getirmek bunamak.
âteş (F.) [ﺶﺕﺁ] ateş.
âteşbâr (F.) [رﺎﺑ ﺶﺕﺁ] ateş yağdıran.
âteşbâz (F.) [زﺎﺒﺸﺕﺁ] fişekçi.
âteşdân (F.) [ناﺪﺸﺕﺁ] 1.mangal. 2.ocak.
âteşdem (F.) [مد ﺶﺕﺁ] acı sözlü.
âteşefrûz (F.) [زوﺮﻓا ﺶﺕﺁ] ateş yakan.
âteşfâm (F.) [مﺎﻓ ﺶﺕﺁ] 1.ateş rengi. 2.kırmızı.
âteşfeşân (F.) [نﺎﺸﻓ ﺶﺕﺁ] ateş saçan.
âteşgâh (F.) [ﻩﺎﮕﺸﺕﺁ] ateşkede, ateşperest tapınağı.
âteşgede (F.) [ﻩﺪﮕﺸﺕﺁ] ateşkede, ateşperest tapınağı.
33

âteşgîre (F.) [ﻩﺮﻴﮔ ﺶﺕﺁ] 1.maşa. 2.çıra.
âteşgûn (F.) [نﻮﮔ ﺶﺕﺁ] ateş rengi, kırmızı.
âteşî (F.) [ﯽﺸﺕﺁ] 1.ateşli. 2.öfkeli, kızgın. 3.acı, dokunaklı. 4.cehennemlik.
âteşîn (F.) [ﻦﻴﺸﺕﺁ] 1.ateşli. 2.hararetli.
âteşkâr (F.) [رﺎﮐ ﺶﺕﺁ] külhancı, ateşçi.
âteşmizâc (F.-A.) [جاﺰﻡ ﺶﺕﺁ] sert mizaçlı.
âteşpâre (F.) [ﻩرﺎﭘ ﺶﺕﺁ] kıvılcım.
âteşperest (F.) [ﺖﺱﺮﭘ ﺶﺕﺁ] ateşe tapan, ateşperest.
atf (A.) [ﻒﻄﻋ] 1.eğme. 2.bağlaç. 3.çevirme,yöneltme.
atfen (A.) [ﺎﻔﻄﻋ] atıfta bulunarak,
atfetmek yöneltmek, vermek.
âtıf (A.) [ﻒﻃﺎﻋ] 1.şefkatli. 2.meyleden. 3.bağlayan.
âtıfet (A.) [ﺖﻔﻃﺎﻋ] şefkat gösterme.
âtıfetkâr (A.-F) [رﺎﮑﺘﻔﻃﺎﻋ] şefkat gösteren, gözeten.
âtıl (A.) [ﻞﻃﺎﻋ] 1.yararsız. 2.tembel.
âtî (A.) [ﯽﺕﺁ] 1.gelecek.
âtîdeki (A.-T.) [ ] ilerideki, aşağıdaki, gelecek olan.
atîk (A.) [ﻖﻴﺘﻋ] 1.eski, antik. 2.asil. 3.özgür.
atîka (A.) [ﻪﻘﻴﺘﻋ] 1.eski, antik. 2.asil. 3.özgür.
atîkiyyât (A.) [تﺎﻴﻘﻴﺘﻋ] arkeoloji.
âtiye (A.) [ﻪﻴﺕﺁ] gelecek.
âtiyen (A.) [ﺎﻴﺕﺁ] 1.gelecekte. 2.aşağıda görüleceği gibi.
âtiyülbeyân (A.) [نﺎﻴﺒﻝا ﯽﺕﺁ] aşağıda açıklanacak olan.
34

âtiyüzzikr (A.) [ﺮﮐﺬﻝا ﯽﺕﺁ] aşağıda zikredilecek olan.
atiyyât (A.) [تﺎﻴﻄﻋ] bağışlar, ihsanlar.
atiyye-i seniyye [ﻪﻴﻨﺱ ءﻪﻴﻄﻋ] padişah tarafından verilen hediye.
atlas (A.) [ﺲﻠﻃا] 1.atlas kumaş. 2.büyük harita, dünya haritası.
atnâb (A.) [بﺎﻨﻃا] 1.ipler. 2.çadır ipleri. 3.ağaç kökleri.
ats (A.) [ﺲﻄﻋ] hapşırma, aksırma.
atse (A.) [ﻪﺴﻄﻋ] hapşırık, aksırık.
atş (A.) [ﺶﻄﻋ] susuzluk.
atşân (A.) [نﺎﺸﻄﻋ] susuz, susamış.
attar (A.) [رﺎﻄﻋ] attar, baharatçı.
attârî (A.-F.) [یرﺎﻄﻋ] 1.attarlık. 2.attar dükkanı.
atûfet (A.) [ﺖﻓﻮﻄﻋ] şefkat.
avâid (A.) [ﺪﺋاﻮﻋ] gelirler.
avâkıb (A.) [ﺐﻗاﻮﻋ] 1.sonuçlar. 2.sonlar.
avâlim (A.) [ﻢﻝاﻮﻋ] âlemler, dünyalar.
avâm (A.) [ماﻮﻋ] halk tabakası.
avâmil (A.) [ﻞﻡاﻮﻋ] 1.etkenler, faktörler.
avâmpesend (A.-F.) [ﺪﻨﺴﭘ ماﻮﻋ] halkın beğendiği.
avân (A.) [ناوا] zaman.
âvâre (F.) [ﻩراوﺁ] aylak.
âvâreser (F.) [ﺮﺱ ﻩراوﺁ] aylak.
avârız (A.) [ضراﻮﻋ] 1.belalar. 2.engeller. 3.geçici vergi.
avârif (A.) [فراﻮﻋ] bilginler, arifler.
35

âvâz (F.) [زاوﺁ] ses.
âvâze (F.) [ﻩزاوﺁ] 1.bağırma. 2.ün.
avdet (A.) [تدﻮﻋ] geri dönüş.
avdet etmek dönmek.
avene (A.) [ﻪﻥﻮﻋ] yardakçılar, avene.
âvîze (F.) [ﻩﺰیوﺁ] asılı.
avn (A.) [نﻮﻋ] yardım.
avrât (A.) [تارﻮﻋ] kadınlar.
avret (A.) [ترﻮﻋ] kadın.
âyâ (F.) [ﺎیﺁ] acaba.
ayân (A.) [نﺎﻴﻋ] açık, belli, aşikâr.
ayâr (A.) [رﺎﻴﻋ] ayar.
âyât (A.) [تﺎیﺁ] ayetler.
ayb (A.) [ﺐﻴﻋ] ayıp.
âyet (A.) [ﺖیﺁ] 1.ayet. 2.işaret.
âyîn (F.) [ﻦﻴیﺁ] 1.tören. 2.ayin. 3.din.
âyine (F.) [ﻪﻨیﺁ] ayna.
âyînhân (F.) [ناﻮﺧ ﻦﻴیﺁ] ayin okuyan.
ayn (A.) [ﻦﻴﻋ] 1.göz. 2.tıpkı. 3.ayın harfi.
aynen (A.) [ﺎﻨﻴﻋ] tıpkı, aynen, olduğu gibi.
ayniyye (A.) [ﻪﻴﻨﻴﻋ] 1.taşınabilir değerli eşya. 2.göz hastalıkları bölümü.
ayniyyet (A.) [ﺖﻴﻨﻴﻋ] aynılık.
aynülyakîn (A.) [ ﻦ ﻴﻘﻴﻝا ﻦﻴﻋ]
kesin, kesin bilgi.
36

ayş (A.) [ﺶﻴﻋ] yaşama, keyif alma, gününü gün etme.
ayyâr (A.) [رﺎﻴﻋ] 1.kurnaz. 2.düzenbaz.
ayyârî (A.-F.) [یرﺎﻴﻋ] 1.kurnazlık. 2.düzenbazlık.
azâb (A.) [باﺬﻋ] azap.
azab (A.) [بﺰﻋ] bekar.
azâbengiz (A.-F.) [ﺰﻴﮕﻥا باﺬﻋ] azap veren.
âzâd (F.) [دازﺁ] özgür.
âzâde (F.) [ﻩدازﺁ] özgür.
âzâdî (F.) [یدازﺁ] özgürlük.
azamet (A.) [ﺖﻤﻈﻋ] 1.büyüklük, ululuk. 2.çalım.
âzâr (F.) [رازﺁ] 1.incitme. 2.inciten.
azdâd (A.) [داﺪﺽا] zıtlar, karşıtlar.
âzer (F.) [رذﺁ] 1.ateş. 2.Âzer ayı.
âzerâsâ (F.) [ﺎﺱﺁرذﺁ] 1.ateş gibi. 2.ateş rengi.
azil (A.) [لﺰﻋ] görevden alma.
âzim (A.) [مزﺎﻋ] kararlı.
azîm (A.) [ﻢﻴﻈﻋ] büyük.
azîmet (A.) [ﺖﻤیﺰﻋ] gitme, yola çıkma.
azimet etmek gitmek.
aziz (A.) [ﺰیﺰﻋ] değerli, saygın.
azîzan (A.-F.) [ناﺰیﺰﻋ] değerliler.
azîze (A.) [ﻩﺰیﺰﻋ] 1.sevgili. 2.saygın.
azl (A.) [لﺰﻋ] görevden alma.
37

azm (A.) [مﺰﻋ] 1.azim. 2.niyet.
azm (A.) [ﻢﻈﻋ] kemik.
âzmâyiş (F.) [ﺶیﺎﻡزﺁ] deneme, sınama.
âzmend (F.) [ﺪﻨﻡزﺁ] hırslı.
azrâ (A.) [ارﺬﻋ] bâkire.
azrâil (A.) [ﻞﻴﺋادﺰﻋ] Azrail.
azrar (A.) [راﺮﺽا] zararlar.
azulât (A.) [تﻼﻀﻋ] adaleler.
âzürde (F.) [ﻩدرزﺁ] incinmiş, gücenmiş.
38

â (F.) [ﺎﺑ] 1.ile. 2.sahip.
ba’de (A.) [ﺪﻌﺑ] sonra.
ba’dehu (A.) [ﻩﺪﻌﺑ] daha sonra, ondan sonra.
ba’delmîlâd (A.) [ دﻼﻴﻤﻝا ﺪﻌﺑ]
milattan sonra, İsa’dan sonra.
ba’demâ (A.) [ﺎﻡﺪﻌﺑ] bundan böyle.
ba’dezin (A.-F.) [ﻦیازاﺪﻌﺑ] bundan sonra, bundan böyle.
ba’s (A.) [ﺚﻌﺑ] diriliş.
ba’süba’delmevt (A.) [تﻮﻤﻝا ﺪﻌﺑ ﺚﻌﺑ] ölümden sonra diriliş.
ba’zan (A.) [ﺎﻀﻌﺑ] bazen, kimi zaman.
bâb (A.) [بﺎﺑ] 1.kapı. 2.konu. 3.bölüm.
bâbâ (F.) [ﺎﺑﺎﺑ] 1.baba. 2.ata.
bâbâyâne (F.) [ﻪﻥﺎیﺎﺑﺎﺑ] babaca, babacan.
bâbûne (F.) [ﻪﻥﻮﺑﺎﺑ] babuna, papatya.
bâc (F.) [جﺎﺑ] 1.haraç. 2.vergi. 3.gümrük vergisi.
bâcgîr (F.) [ﺮﻴﮕﺝﺎﺑ] vergi memuru.
bâd (F.) [دﺎﺑ] 1.rüzgar, yel. 2.defa, kez. 3.yük. 4.olsun.
bâdâm (F.) [مادﺎﺑ] badem.
bâdbân (F.) [نﺎﺑدﺎﺑ] yelken.
B
39

âdbedest (F.) [ﺖﺱﺪﺑدﺎﺑ] eli boş, züğürt.
bâdbîz (F.) [ﺰﻴﺑدﺎﺑ] yelpaze.
bâde (F.) [ﻩدﺎﺑ] 1.içki. 2.şarap.
bâdefürûş (F.) [شوﺮﻓ ﻩدﺎﺑ] meyhaneci.
bâdehâr (F.) [راﻮﺧ ﻩدﺎﺑ] içki içen.
bâdekeş (F.) [ﺶﮐ ﻩدﺎﺑ] şarap içen.
bâdenûş (F.) [شﻮﻥ ﻩدﺎﺑ] içki içen.
bâdî (A.) [یدﺎﺑ] sebep olan, yol açan.
bâdî olmak sebep olmak, yol açmak.
bâdire (A.) [ﻩردﺎﺑ] tehlikeli olay, felaket.
bâdiye (A.) [ﻪیدﺎﺑ] çöl.
bâğ (F.) [غﺎﺑ] bahçe, bağ.
bağal (F.) [ﻞﻐﺑ] koltuk.
bâğbân (F.) [نﺎﺒﻏﺎﺑ] bahçıvan.
bâğçe (F.) [ﻪﭽﻏﺎﺑ] bahçe.
bağçevan (F.) [ناﻮﭽﻏﺎﺑ] bahçıvan.
bağteten (A.) [ ﺔ ﺘﻐﺑ]
ansızın, birdenbire.
bâh (A.) [ﻩﺎﺑ] cinsel güç.
bahâ (F.) [ﺎﻬﺑ] değer, kıymet.
bâhaber (F.-A.) [ﺮﺒﺧﺎﺑ] haberli, haberdar.
bahâdar (F.) [رادﺎﻬﺑ] kıymetli.
bahâdır (F.) [ردﺎﻬﺑ] yiğit.
bahâne (F.) [ﻪﻥﺎﻬﺑ] 1.bahane. 2.sebep.
40

ahânecû (F.) [ﻮﺝ ﻪﻥﺎﻬﺑ] bahaneci.
bahâr (F.) [رﺎﻬﺑ] 1.ilkbahar. 2.bahar. 3.baharat.
bahârî (F.) [یرﺎﻬﺑ] ilkbahar ile ilgili.
bahâyim (A.) [ﻢیﺎﻬﺑ] dört ayaklı hayvanlar.
bahîl (A.) [ﻞﻴﺨﺑ] cimri.
bâhired (F.) [دﺮﺧﺎﺑ] akıllı.
bâhis (A.) [ﺚﺣﺎﺑ] bahseden, söz eden.
bahis (A.) [ﺚﺤﺑ] 1.konu. 2.tartışma.
bahr -i siyâh [ﻩﺎﻴﺱ ﺮﺤﺑ] Karadeniz.
bahr (A.) [ﺮﺤﺑ] deniz.
bahr -i ahdar [ﺮﻀﺣا ﺮﺤﺑ] Hint Okyanusu.
bahr -i ahmer [ﺮﻤﺣا ﺮﺤﺑ] Kızıldeniz.
bahr -i hazer [رﺰﺧ ﺮﺤﺑ] Hazar Denizi.
bahr -i kulzum [مﺰﻠﻗ ﺮﺤﺑ] Kızıldeniz.
bahr -i muhît-i atlasî [ﯽﺴﻠﻃا ﻂﻴﺤﻡ ﺮﺤﺑ] Atlas Okyanusu.
bahr -i muhît-i kebîr [ ﺮﻴﺒﮐ ﻂﻴﺤ ﻡ ﺮﺤﺑ]
Büyük Okyanus.
bahr -i mutavassıt [ﻂﺱﻮﺘﻡ ﺮﺤﺑ] Akdeniz.
bahs (A.) [ﺚﺤﺑ] 1.konu. 2.tartışma.
bahs edilmek ele alınmak, söz edilmek.
bahs etmek ele almak, söz etmek.
bahş (F.) [ﺶﺨﺑ] bağışlayan.
bahş edilmek 1.bağışlanmak. 2.verilmek.
bahş etmek 1.bağışlamak. 2.vermek.
41

ahşâyiş (F.) [ﺶیﺎﺸﺨﺑ] 1.bağışlama. 2.bağış, ihsan.
bahşiş (F.) [ﺶﺸﺨﺑ] 1.bağış. 2.bahşiş.
baht (F.) [ﺖﺨﺑ] talih.
bahtiyârî (F.) [یرﺎﻴﺘﺨﺑ] bahtiyarlık.
bâhûr (A.) [رﻮﺧﺎﺑ] aşırı sıcak.
bâhusus (F.-A.) [صﻮﺼﺧﺎﺑ] hele hele, özellikle.
baîd (A.) [ﺪﻴﻌﺑ] uzak.
bâis (A.) [ﺚﻋﺎﺑ] yol açan, sebep olan.
bâis olmak yol açmak, sebep olmak.
bâjurnal (F.-Fr.) [لﺎﻥروژﺎﺑ] tutanak ile.
bâk (F.) [کﺎﺑ] korku.
bakâyâ (A.) [ﺎیﺎﻘﺑ] geriye kalanlar.
bakıyye (A.) [ﻪﻴﻘﺑ] geriye kalan, bakiye.
bâkî (A.) [ﯽﻗﺎﺑ] 1.kalıcı, ölümsüz. 2.artan, geri kalan.
bâkir (A.) [ﺮﮐﺎﺑ] el sürülmemiş.
bâkire (A.) [ﻩﺮﮐﺎﺑ] kızoğlan kız.
bâl (F.) [لﺎﺑ] kanat.
bâlâ (F.) [ﻻﺎﺑ] 1.yukarı, üst. 2.boy.
bâlâbülend (F.) [ﺪﻨﻠﺑﻻﺎﺑ] uzun boylu.
bâlâhâne (F.) [ﻪﻥﺎﺧﻻﺎﺑ] tavan arası, çatı.
bâlâpervaz (F.) [زاوﺮﭘﻻﺎﺑ] yükseklerden uçan.
bâliğ (A.) [ﻎﻝﺎﺑ] 1.erişkin. 2.tutan, varan.
bâliğ olmak 1.erişkin olmak. 2.tutmak, ulaşmak, varmak
42

âlîn (F.) [ﻦﻴﻝﺎﺑ] 1.başucu. 2.yastık.
bâliş (F.) [ﺶﻝﺎﺑ] yastık.
bâm (F.) [مﺎﺑ] dam, çatı.
bâmazbata (F.-A.) [ﻪﻄﺒﻀﻡﺎﺑ] tutanak ile.
bâmdâd (F.) [داﺪﻡﺎﺑ] sabah, sabahleyin.
bâmukâvele (F.-A.) [ﻪﻝوﺎﻘﻡﺎﺑ] sözleşme ile, sözleşmeli.
bâng (F.) [ﮓﻥﺎﺑ] 1.ses. 2.haykırış.
bânû (F.) [ﻮﻥﺎﺑ] 1.bayan. 2.büyük hanım.
bâr (F.) [رﺎﺑ] 1.yük. 2.defa, kez. 3.Tanrı. 4.meyva. 5.yağdıran.
bâr vermek meyva vermek.
bârân (F.) [نارﺎﺑ] yağmur.
bârapor (F.-Fr.) [رﻮﭘارﺎﺑ] rapor ile birlikte, raporlu.
bârber (F.) [ﺮﺑرﺎﺑ] hamal.
bâre (F.) [ﻩرﺎﺑ] 1.defa. 2.sur.
bârgâh (F.) [ﻩﺎﮔرﺎﺑ] 1.yüksek huzur, padişah huzuru. 2.otağ.
bârgîr (F.) [ﺮﻴﮔرﺎﺑ] beygir.
bârî (F.) [یرﺎﺑ] hiç olmazsa, en azından.
bârid (A.) [درﺎﺑ] soğuk.
bârîk (F.) [ﮏیرﺎﺑ] ince.
bârika (A.) [ﻪﻗرﺎﺑ] şimşek.
bâriz (A.) [زرﺎﺑ] belirgin.
bârû (F.) [ورﺎﺑ] burç, hisar burcu.
bârver (F.) [رورﺎﺑ] 1.verimli. 2.meyvalı.
43

asar (A.) [ﺮﺼﺑ] 1.görme. 2.görme yetisi.
basîret (A.) [تﺮﻴﺼﺑ] görüş, ileriyi görme gücü.
basît (A.) [ﻂﻴﺴﺑ] 1.sade. 2.kolay.
bast (A.) [ﻂﺴﺑ] yayma.
batâet (A.) [ﺖﺋﺎﻄﺑ] ağırlık, yavaşlık.
bâtakrîr (F.-A.) [ﺮیﺮﻘﺕﺎﺑ] rapor halinde.
bâtıl (A.) [ﻞﻃﺎﺑ] 1.hükümsüz. 2.boş.
batın (A.) [ﻦﻄﺑ] 1.karın. 2.kuşak, nesil.
bâtınen (A.) [ﺎﻨﻃﺎﺑ] işin iç yüzünde.
batî (A.) [ﯽﻄﺑ] ağır, yavaş.
batn (A.) [ﻦﻄﺑ] 1.karın. 2.kuşak, nesil.
batt (A.) [ﻂﺑ] kaz.
battal (A.) [لﺎﻄﺑ] 1.yiğit. 2.köhnemiş. 3.hantal.
bâvekar (F.-A.) [رﺎﻗوﺎﺑ] ağırbaşlı.
bâyi (A.) [ﻊیﺎﺑ] satıcı.
bayrakdâr (A.-F.) [راﺪﻗﺪﻴﺑ] bayraktar, sancaktar.
baytâr (A.) [رﺎﻄﻴﺑ] veteriner.
bâz (F.) [زﺎﺑ] 1.tekrar. 2.açık. 3.doğan.
bazargâh (F.) [ﻩﺎﮔرازﺎﺑ] pazar yeri.
bazen (A.) [ﺎﻀﻌﺑ] kimi zaman
bazı (A.) [ﺾﻌﺑ] kimi.
bâzî (F.) [یزﺎﺑ] oyun.
bâzîçe (F.) [ﻪﭽیزﺎﺑ] oyuncak.
44

âzû (F.) [وزﺎﺑ] 1.kol. 2.güç.
be’s (A.) [سﺄﺑ] zarar, kötü yan.
bebr (F.) [ﺮﺒﺑ] kaplan.
becâ (F.) [ﺎﺠﺑ] yerinde.
becâyiş (F.) [ﺶیﺎﺠﺑ] yer değişimi.
beççe (F.) [ﻪﭽﺑ] 1.çocuk. 2.yavru.
bed (F.) [ﺪﺑ] kötü.
bed’ etmek başlamak.
bedahd (F.-A.) [ﺪﻬﻋﺪﺑ] sözünde durmayan.
bedâheten (A.) [ ﺔ هاﺪﺑ]
düşünmeden.
bedahlâk (F.-A.) [قﻼﺧاﺪﺑ] ahlaksız.
bedâvâz (F.) [زاوﺁﺪﺑ] kötü sesli.
bedâvet (A.) [تواﺪﺑ] 1.göçebelik. 2.bedevîlik.
bedâyi’ (A.) [ﻊیاﺪﺑ] yeni ve güzel şeyler.
bedbaht (F.) [ﺖﺨﺑﺪﺑ] tahilsiz.
bedbaht etmek mutsuz etmek.
bedbîn (F.) [ﻦﻴﺑﺪﺑ] kötümser, karamsar.
bedbû (F.) [ﻮﺑﺪﺑ] kötü kokulu.
bedcins (F.-A.) [ﺲﻨﺝﺪﺑ] kötü cinsli, cinsi bozuk.
bedçeşm (F.) [ ﻢﺸچ ﺪﺑ]
kötü gözlü.
beddil (F.) [لدﺪﺑ] ödlek.
bedduâ (F.-A.) [ﺎﻋدﺪﺑ] ilenç.
bedelât (A.) [تﻻﺪﺑ] bedeller.
45

edendîş (F.) [ﺶیﺪﻥاﺪﺑ] kötü düşünceli.
bedenen (A.) [ﺎﻥﺪﺑ] vücutça.
bedestân (F.) [نﺎﺘﺱﺰﺑ] bedesten.
bedevî (A.) [یوﺪﺑ] çöl arabı.
bedeviyyet (A.) [ﺖیوﺪﺑ] 1.göçebelik. 2.bedevîlik.
bedfercâm (F.) [مﺎﺝﺮﻓﺪﺑ] kötü sonlu.
bedgû (F.) [ﻮﮔﺪﺑ] dedikoducu.
bedgüher (F.) [ﺮﻬﮔﺪﺑ] kalbi bozuk, mayası bozuk.
bedhâh (F.) [ﻩاﻮﺧﺪﺑ] birinin kötülüğünü isteyen, kötü niyetli.
bedhû (F.) [ﻮﺧﺪﺑ] huysuz, kötü huylu.
bedî’ (A.) [ﻊیﺪﺑ] güzel, yepyeni.
bedîa (A.) [ﻪﻌیﺪﺑ] yepyeni şey.
bedîhe (A.) [ﻪﻬیﺪﺑ] düşünmeden.
bedîhî (A.) [ﯽﻬیﺪﺑ] kuşkusuz.
bedkâr (F.) [رﺎﮐﺪﺑ] kötü hareketli.
bedlikâ (F.-A.) [ﺎﻘﻝﺪﺑ] çirkin.
bedmâye (F.) [ﻪیﺎﻡﺪﺑ] mayası bozuk.
bedmest (F.) [ﺖﺴﻡﺪﺑ] içip içip dağıtan.
bedmestî (F.) [ﯽﺘﺴﻡﺪﺑ] içip içip dağıtma.
bedmestlik (F.-T.) [ed+mes] içip içip dağıtma.
bedmestlik etmek içip için dağıtmak.
bedmihr (F.) [ﺮﻬﻡﺪﺑ] sevgisiz.
bednâm (F.) [مﺎﻥﺪﺑ] adı kötüye çıkmış.
46

ednigâh (F.) [ﻩﺎﮕﻥﺪﺑ] kötü gözlü, kötü bakışlı.
bednihâd (F.) [دﺎﻬﻥﺪﺑ] kötü yaratılışlı, soysuz.
bedr (A.) [رﺪﺑ] dolunay.
bedre (A.) [ﻩرﺪﺑ] para kesesi.
bedreftâr (F.) [رﺎﺘﻓرﺪﺑ] kötü davranışlı.
bedreka (F.) [ﻪﻗرﺪﺑ] 1.uğurlama, yolcu etme. 2.kılavuz.
bedrûd (F.) [دورﺪﺑ] veda.
bedsigâl (F.) [لﺎﮕﺱﺪﺑ] kötü düşünceli.
bedsîret (F.-A.) [تﺮﻴﺱﺪﺑ] ahlaksız.
bedsirişt (F.) [ﺖﺵﺮﺱﺪﺑ] kötü yaratılışlı, mayası bozuk.
bedter (F.) [ﺮﺕﺪﺑ] daha kötü, beter.
bedtıynet (F.-A.) [ﺖﻨﻴﻃﺪﺑ] tıynetsiz, karaktersiz.
bedzebân (F.) [نﺎﺑزﺪﺑ] ağzı bozuk.
bedzehre (F.) [ﻩﺮهزﺪﺑ] ödlek.
begâyet (F.-A.) [ﺖیﺎﻐﺑ] çok, son derece.
behâ (F.) [ﺎﻬﺑ] değer, kıymet.
behbûd (F.) [دﻮﺒﻬﺑ] sağlık.
behcet (A.) [ﺖﺠﻬﺑ] 1.sevinç. 2.güzellik.
behem (F.) [ﻢﻬﺑ] birlikte, beraber.
behemehâl (F.-A.) [لﺎﺣ ﻪﻬﺑ] her halükârda, mutlaka, ne olursa olsun.
beher (F.) [ﺮﻬﺑ] her, her biri.
behic (A.) [ﺞﻴﻬﺑ] güleryüzlü.
behîmî (A.) [ﯽﻤﻴﻬﺑ] hayvanî.
47

ehîmiyyet (A.) [ﺖﻴﻤﻴﻬﺑ] hayvanlık.
behişt (F.) [ﺖﺸﻬﺑ] cennet.
behiştî (F.) [ﯽﺘﺸﻬﺑ] cennetlik.
behiyye (A.) [ﻪﻴﻬﺑ] güzel.
behmân (F.) [نﺎﻤﻬﺑ] falan, filan.
behre (F.) [ﻩﺮﻬﺑ] nasip.
behremend (F.) [ﺪﻨﻡﺮﻬﺑ] 1.hisse sahibi. 2.yararlanan.
beht (A.) [ﺖﻬﺑ] şaşkınlık.
behte uğramak şaşakalmak, şaşkınlığından donakalmak.
bekâ (A.) [ﺎﻘﺑ] kalıcılık.
bekâm (F.) [مﺎﮑﺑ] muradına ermiş.
bekâm olmak muradına ermek.
bekâya (A.) [ﺎیﺎﻘﺑ] geriye kalanlar; kalıntılar.
bekrî (A.) [یﺮﮑﺑ] içki düşkünü.
beksimat (F.) [تﺎﻤﺴﮑﺑ] peksimet.
bel (A.) [ﻞﺑ] belki.
bel’ (A.) [ﻊﻠﺑ] 1.yutma. 2.yutulma.
bel’ edilmek yutulmak.
bel’ etmek yutmak.
belâ (A.) [ﻼﺑ] felaket, musibet.
belâ (A.) [ﯽﻠﺑ] evet.
belâdet (A.) [تدﻼﺑ] dangalaklık.
belâdîde (A.-F.) [ﻩﺪیدﻼﺑ] belaya uğramış.
48

elâgat (A.) [ﺖﻏﻼﺑ] kusursuz söz söyleme
belâhet (A.) [ﺖهﻼﺑ] eblehlik.
belâyâ (A.) [ﺎیﻼﺑ] belalar.
belde (A.) [ﻩﺪﻠﺑ] 1.kent. 2.diyar, memleket.
beled (A.) [ﺪﻠﺑ] 1.kent. 2.memleket.
beledî (A.) [یﺪﻠﺑ] kentli.
belediyye (A.) [ﻪیﺪﻠﺑ] belediye.
belî (A.) [ﯽﻠﺑ] evet.
belîğ (A.) [ﻎﻴﻠﺑ] 1.fasih konuşan. 2.fasih, düzgün.
beliyyât (A.) [تﺎﻴﻠﺑ] belalar.
belki (F.-A.) [ﻪﮑﻠﺑ] olabilir, belki.
belût (A.) [طﻮﻠﺑ] 1.pelit, palamut. 2.meşe.
benâdir (A.

endergâh (F.) [ﻩﺎﮔرﺪﻨﺑ] rıhtım.
bendezâde (F.) [ﻩداز ﻩﺪﻨﺑ] 1.köle çocuğu. 2.benim çocuğum.
benefşe (F.) [ﻪﺸﻔﻨﺑ] menekşe.
benefşî (F.) [ﯽﺸﻔﻨﺑ] mor.
beng (F.) [ﮓﻨﺑ] esrar.
bengî (F.) [ﯽﮕﻨﺑ] esrarkeş.
benî (A.) [ﯽﻨﺑ] oğullar.
benîâdem [ مدﺁ ﯽﻨﺑ ] insanlar, Adem oğulları.
benîisrâîl ı [ ﻞﻴﺋاﺮﺱا ﯽﻨﺑ ] İsrailoğulları.
bennâ (A.) [ءﺎﻨﺑ] yapı ustası.
benû (A.) [ﻮﻨﺑ] oğullar.
ber (F.) [ﺮﺑ] 1.üzeri. 2.üzere. 3.göğüs. 4.meyva.
berâ’et (A.) [ﺖﺋاﺮﺑ] aklanma.
berâ’et etmek aklanmak.
berâber (F.) [ﺮﺑاﺮﺑ] 1.birlikte. 2.eşit.
berâberî (F.) [یﺮﺑاﺮﺑ] 1.birliktelik. 2.eşitlik.
berâhîn (A.) [ﻦﻴهاﺮﺑ] deliller, kanıtlar.
berâyı (F.) [یاﺮﺑ] için.
berâyı malûmât [ تﺎﻡﻮﻠﻌﻡ یاﺮﺑ ] bilgi edinmek için, bilgi vermek için, bilgi sahibi
olmak için.
berbâd (F.) [دﺎﺑﺮﺑ] 1.mahvolmuş. 2.kötü, pis, berbat.
bercâ (F.) [ﺎﺝﺮﺑ] yerinde, uygun.
berceste (F.) [ﻪﺘﺴﺝﺮﺑ] seçkin, seçme.
50

erd (A.) [دﺮﺑ] soğuk.
berde (F.) [ﻩدﺮﺑ] köle.
berdevâm (F.-A.) [ماودﺮﺑ] sürekli, devam eden.
berdülacuz (A.) [زﻮﺠﻌﻝادﺮﺑ] kocakarı soğuğu.
bere (F.) [ﻩﺮﺑ] kuzu.
berehne (F.) [ﻪﻨهﺮﺑ] çıplak.
berekât (A.) [تﺎﮐﺮﺑ] bereketler.
bereket (A.) [ﺖﮐﺮﺑ] 1.bolluk. 2.uğur.
berevât (A.) [تاوﺮﺑ] beratlar.
berf (F.) [فﺮﺑ] kar.
berfîn (F.) [ﻦﻴﻓﺮﺑ] karlı.
berg (F.) [گﺮﺑ] yaprak.
bergüzâr (F.) [راﺬﮔﺮﺑ] hatıra, hediye, yadigâr.
berhâne (F.) [ﻪﻥﺎﺧﺮﺑ] harap vaziyetteki ev.
berhayât (F.-A.) [تﺎﻴﺣﺮﺑ] hayatta olan, sağ.
berhayât bulunmak yaşamak, hayatta olmak.
berhürdâr (F.) [رادرﻮﺧﺮﺑ] mutlu, muradına ermiş.
berî (A.) [یﺮﺑ] arınmış, temiz, uzak.
berîd (A.) [ﺪیﺮﺑ] 1.ulak. 2.postacı.
berîn (F.) [ﻦیﺮﺑ] yüksek, yüce.
berk (A.) [قﺮﺑ] şimşek.
berkarâr (F.-A.) [راﺮﻗﺮﺑ] yerinde duran, karar eden.
berkarâr olmak devam etmek, kalmak.
51

erkemâl (F.-A.) [لﺎﻤﮐﺰﺑ] en iyi şekilde, mükemmel.
bermâh (F.) [ﻩﺎﻡﺮﺑ] matkap, burgu.
bermu’tâd (F.-A.) [دﺎﺘﻌﻡﺮﺑ] alışıldığı gibi, mutâd olduğu üzere.
bermûcib-i (F.-A.) [ﺐﺝﻮﻡﺮﺑ] uyarınca, gereğince.
bernâ (F.) [ﺎﻥﺮﺑ] genç.
berpâ (F.) [ﺎﭘﺮﺑ] ayakta.
berr (A.) [ﺮﺑ] 1.toprak. 2.kara. 3.kıta.
berrak (A.) [قاﺮﺑ] duru.
berren (A.) [اﺮﺑ] kara yolu ile.
berrî (A.) [یﺮﺑ] kara ile ilgili.
bersâbık (F.-A.) [ﻖﺑﺎﺱﺮﺑ] eskiden olduğu gibi.
bertaraf (F.-A.) [فﺮﻃﺮﺑ] 1.bir yana. 2.giderilmiş.
bertaraf etmek gidermek.
bertaraf olmak giderilmek.
berter (F.) [ﺮﺕﺮﺑ] daha üstün.
berterîn (F.) [ﻦیﺮﺕﺮﺑ] en üstün.
bervech-i (F.-A.) [ﻪﺝوﺮﺑ] gibi.
berzah (A.) [خزﺮﺑ] 1.cehennem. 2.dil, kara uzantısı. 3.sorun, dert.
berzger (F.) [ﺮﮔزﺮﺑ] çiftçi.
bes (F.) [ﺲﺑ] 1.yeterli. 2.çok.
besâ (F.) [ﺎﺴﺑ] nice.
besâtîn (A.) [ﻦﻴﺕﺎﺴﺑ] bahçeler.
besend (F.) [ﺪﻨﺴﺑ] yeterli.
52

esende (F.) [ﻩﺪﻨﺴﺑ] yeterli.
beserüçeşm (F.) [ﻢﺸچ و ﺮﺴﺑ] başüstüne, başım gözüm üstüne.
besî (F.) [ﯽﺴﺑ] birçok.
besîm (A.) [ﻢﻴﺴﺑ] güleç.
beste (F.) [ﻪﺘﺴﺑ] 1.kapalı. 2.beste.
bestekâr (F.) [رﺎﮐ ﻪﺘﺴﺑ] besteci.
bestenigâr (F.) [ ر ﺎﮕﻥ ﻪﺘﺴﺑ]
Türk mûsikîsinde bir makam adı.
beşâret (A.) [ترﺎﺸﺑ] müjde.
beşer (A.) [ﺮﺸﺑ] 1.insan. 2.insanlık.
beşere (A.) [ﻩﺮﺸﺑ] deri, dış deri.
beşerî (A.) [یﺮﺸﺑ] insanlıkla ilgili, insanî.
beşeriyyât (A.) [تﺎیﺮﺸﺑ] antropoloji.
beşeriyyet (A.) [ﺖیﺮﺸﺑ] insanlık.
beşîr (A.) [ﺮﻴﺸﺑ] müjdeci.
beşûş (A.) [شﻮﺸﺑ] güleç.
beşûşâne (A.-F.) [ﻪﻥﺎﺵﻮﺸﺑ] güleryüzle.
betâet (A.) [ﺖﺋﺎﻄﺑ] ağırlık, yavaşlık.
beter (F.) [ﺮﺕﺪﺑ] daha kötü, beter, şiddetli.
bevl (A.) [لﻮﺑ] 1.idrar. 2.işeme.
bevlî (A.) [ﯽﻝﻮﺑ] idrar ile ilgili.
bevliyye (A.) [ﻪﻴﻝﻮﺑ] üroloji.
bevvâb (A.) [باﻮﺑ] kapıcı.
bevvâbîn (A.) [ﻦﻴﺑاﻮﺑ] kapıcılar.
53

ey’ (A.) [ﻊﻴﺑ] satış.
beyâbân (F.) [نﺎﺑﺎﻴﺑ] çöl.
beyân (A.) [نﺎﻴﺑ] açıklama, ifade etme, dile getirme.
beyân edilmek açıklanmak, dile getirilmek.
beyân etmek açıklamak, dile getirmek.
beyânât (A.) [تﺎﻥﺎﻴﺑ] açıklamalar, demeç.
beyânnâme (A.-F.) [ﻪﻡﺎﻥ نﺎﻴﺑ] bildirge.
beyâz (A.) [ضﺎﻴﺑ] ak, beyaz.
beyhûde (F.) [ﻩدﻮﻬﻴﺑ] boş, boşuna.
beyn (A.) [ﻦﻴﺑ] ara, orta.
beynelmilel (A.) [ﻞﻠﻤﻝا ﻦﻴﺑ] uluslararası.
beyn-i (A.-F.) [ِ ﻦﻴﺑ] arasında, ortasında.
beynülmilel (A.) [ﻞﻠﻤﻝا ﻦﻴﺑ] uluslararası.
beyt (A.) [ﺖﻴﺑ] 1.ev. 2.konut. 3.beyit.
beytâr (A.) [رﺎﻄﻴﺑ] veteriner.
beytullah (A.) [ﷲا ﺖﻴﺑ] Kâbe.
beytûtet (A.) [ﺖﺕﻮﺘﻴﺑ] geceleme.
beytülmal (A.) [ لﺎﻤﻝا ﺖﻴﺑ]
hazine, maliye hazinesi.
beyzâ (A.) [ﺎﻀﻴﺑ] bembeyaz, çok beyaz.
beyze (A.) [ﻪﻀﻴﺑ] 1.yumurta. 2.husye.
beyzî (A.) [ﯽﻀﻴﺑ] oval.
beze (F.) [ﻩﺰﺑ] 1.günah. 2.suç.
bezekâr (F.) [رﺎﮐ ﻩﺰﺑ] 1.günahkar. 2.suçlu.
54

ezir (A.) [رﺬﺑ] tohum.
bezirgân (F.) [نﺎﮔرزﺎﺑ] tüccar.
bezistân (A.-F.) [نﺎﺘﺱﺰﺑ] bedesten.
bezle (A.) [ﻪﻝﺬﺑ] şaka, latife.
bezlegû (A.-F.) [ﻮﮔ ﻪﻝﺬﺑ] şakacı.
bezm (F.) [مﺰﺑ] 1.eğlence meclisi. 2.içki meclisi.
bezmgâh (F.) [ﻩﺎﮕﻡﺰﺑ] eğlence yeri, eğlence meclisi.
bezzaz (A.) [ﺰﺑﺰﺑ] manifaturacı, kumaşçı.
bi’r (A.) [ﺮﺌﺑ] kuyu.
bi’set (A.) [ﺖﺜﺌﺑ] gönderiliş, Hz. Muhammed’in peygamber olarak gönderilişi.
bîaman (F.) [نﺎﻡا ﯽﺑ] amansız.
bîâr (F.-A.) [رﺎﻋ ﯽﺑ] arsız.
bîbahâ (F.) [ﺎﻬﺑ ﯽﺑ] çok değerli, paha biçilmez.
bîbedel (F.-A.) [لﺪﺑ ﯽﺑ] eşsiz, benzersiz.
bîbehre (F.) [ﻩﺮﻬﺑ ﯽﺑ] nasipsiz.
bîcâ (F.) [ﺎﺠﻴﺑ] yersiz.
bîcan (F.) [نﺎﺝ ﯽﺑ] cansız.
bîçâre (F.) [ﻩرﺎﭽﻴﺑ] 1.çaresiz. 2.zavallı.
bîçâregân (F.) [نﺎﮔرﺎﭽﻴﺑ] 1.çaresizler. 2.zavallılar.
bîçunuçirâ (F.) [اﺮچ و نﻮچ ﯽﺑ] 1.sorgusuz sualsiz. 2.Tanrı.
bîd (F.) [ﺪﻴﺑ] söğüt.
bid’at (A.) [ﺖﻋﺪﺑ] 1.sonradan ortaya çıkma. 2.dinde yeni getirilmiş şey.
bîdâd (F.) [داﺪﻴﺑ] zulüm.
55

îdâdger (F.) [ﺮﮔداﺪﻴﺑ] zalim.
bîdâr (F.) [راﺪﻴﺑ] uyanık.
bîdârbaht (F.) [ﺖﺨﺑراﺪﻴﺑ] talihli.
bidâyet (A.) [ﺖیاﺪﺑ] başlangıç.
bidâyette (A.-T.) [d] başlangıçta.
bîd-i mecnûn [ نﻮﻨﺠﻡ ﺪﻴﺑ ] salkımsöğüt.
bîdil (F.) [لﺪﻴﺑ] aşık.
bîdin (F.-A.) [ﻦید ﯽﺑ] dinsiz.
bîedeb (F.-A.) [بدا ﯽﺑ] terbiyesiz, edepsiz.
bîeman (F.) [نﺎﻡا ﯽﺑ] amansız.
bîendişe (F.) [ﻪﺸیﺪﻥا ﯽﺑ] düşünmeyen, umursamayan.
bîgâne (F.) [ﻪﻥﺎﮕﻴﺑ] yabancı.
bîgüman (F.) [نﺎﻤﮔ ﯽﺑ] kuşkusuz.
bîgünah (F.) [ﻩﺎﻨﮔ ﯽﺑ] 1.günahsız. 2.suçsuz.
bîh (F.) [ﺦﻴﺑ] kök.
bîhaber (F.-A.) [ﺮﺒﺧ ﯽﺑ] habersiz.
bîhadd (F.-A.) [ﺪﺣ ﯽﺑ] sınırsız.
bihakkın (A.) [ﻖﺤﺑ] hakkıyla, hak ederek.
bihamdillah (A.) [ﷲاﺪﻤﺤﺑ] Allah’a şükürler olsun.
bihâr (A.) [رﺎﺤﺑ] denizler.
bîhareket (F.-A.) [ﺖﮐﺮﺣ ﯽﺑ] hareketsiz.
bîhâsıl (F.-A.) [ﻞﺹﺎﺣ ﯽﺑ] sonuçsuz.
bîhayâ (F.-A.) [ﺎﻴﺣ ﯽﺑ] utanmaz, hayasız.
56

îhayat (F.-A.) [تﺎﻴﺣ ﯽﺑ] cansız, yaşamayan.
bihâzelemr (A.) [ ﺮﻡﻻا اﺬﻬﺑ] buna göre, bu durumda, böylelikle.
bihbûd (F.) [دﻮﺒﻬﺑ] sağlık.
bîhemtâ (F.) [ﺎﺘﻤه ﯽﺑ] benzersiz.
bîhesâb (F.-A.) [بﺎﺴﺣ ﯽﺑ] hesapsız, sonsuz.
bîhiss (F.-A.) [ﺲﺣ ﯽﺑ] hissiz, duygusuz.
bihişt (F.) [ﺖﺸﻬﺑ] cennet.
bîhod (F.) [دﻮﺨﻴﺑ] 1.baygın. 2.kendine olmama, kendinden geçme.
bihter (F.) [ﺮﺘﻬﺑ] daha iyi.
bîhude (F.) [ﻩﺪﻬﻴﺑ] boşuna, beyhude.
bîinsâf (F.-A.) [فﺎﺼﻥا ﯽﺑ] insafsız.
bîkâr (F.) [رﺎﮑﻴﺑ] 1.işsiz. 2.bekar.
bîkarâr (F.-A.) [راﺮﻗ ﯽﺑ] kararsız.
bikr (A.) [ﺮﮑﺑ] 1.el sürülmemiş. 2.yepyeni, orijinal.
bîl (F.) [ﻞﻴﺑ] bel.
bilâd (A.) [دﻼﺑ] 1.beldeler. 2.memleketler.
bilâfâsıla (A.) [ﻪﻠﺹﺎﻓﻼﺑ] aralıksız, kesintisiz.
bilâhareket (A.) [ﺖﮐﺮﺣﻼﺑ] hareketsiz, hareket etmeden.
bilâhere (A.) [ﻩﺮﺧﻵﺎﺑ] 1.sonradan. 2.sonunda, nihayet.
bilâinkıtâ (A.) [عﺎﻄﻘﻥاﻼﺑ] kesintisiz, aralıksız.
bilâkayt (A.) [ﺪﻴﻗﻼﺑ] kayıtsız şartsız, kesin.
bilakis (A.) [ﺲﮑﻌﻝﺎﺑ] aksine, tersine.
bilâmâni’a (A.) [ﻪﻌﻥﺎﻡﻼﺑ] engelsiz
57

ilâmazeret (A.) [ترﺬﻌﻡﻼﺑ] mazeretsiz, özür bildirmeksizin.
bilâmerhamet (A.) [ﺖﻤﺣﺮﻡﻼﺑ] acımasızca.
bilâmühlet (A.) [ﺖﻠﻬﻡﻼﺑ] zaman tanımadan, süre vermeden.
bilâpervâ (A.-F.) [اوﺮﭘﻼﺑ] korkusuzca.
bilâşikâyet (A.) [ﺖیﺎﮑﺵﻼﺑ] şikayet etmeden.
bilâte’ehhür (A.) [ﺮﺧﺄﺕﻼﺑ] gecikmeden.
bilâtefrik (A.) [ﻖیﺮﻔﺕﻼﺑ] hiçbir ayırım gözetmeksizin.
bilâtehlike (A.) [ﻪﮑﻠﻬﺕﻼﺑ] tehlikesizce.
bilâteminat (A.) [تﺎﻨﻴﻡﺄﺕﻼﺑ] güvencesiz, teminatsız.
bilâücret (A.) [تﺮﺝأﻼﺑ] parasız, ücretsiz.
bilcümle (A.) [ﻪﻠﻤﺠﻝﺎﺑ] tümüyle.
bilfarz (A.) [ضﺮﻔﻝﺎﺑ] diyelim ki.
bilfiil (A.) [ﻞﻌﻔﻝﺎﺑ] gerçekten, yaparak, katılarak, bizzat.
bilhassa (A.) [ﻪﺹﺎﺨﻝﺎﺑ] özellikle, hele hele.
biliktizâ (A.) [ﺎﻀﺘﻗﻻﺎﺑ] gerektiğinden.
bililtizâm (A.) [ماﺰﺘﻝﻻﺎﺑ] bilerek, bile bile.
bilistifade (A.) [ﻩدﺎﻔﺘﺱﻻﺎﺑ] yararlanarak, istifade ederek.
bilistihsâl (A.) [لﺎﺼﺤﺘﺱﻻﺎﺑ] alarak, elde ederek.
biliştirâk (A.) [کاﺮﺘﺵﻻﺎﺑ] katılarak.
billûr (A.) [رﻮﻠﺑ] kristal.
bilmecbûriye (A.) [ﻪیﺮﺌﺒﺠﻤﻝﺎﺑ] zorunlu olarak, mecburen.
bilmukabele (A.) [ﻪﻠﺑﺎﻘﻤﻝﺎﺑ] karşılığında, aynen, mukabele ederek, mukâbil olarak.
bilmünâsebe (A.) [ﻪﺒﺱﺎﻨﻤﻝﺎﺑ] bir münasebetle, sırası geldiğinde.
58

ilmünâvebe (A.) [ﻪﺑوﺎﻨﻤﻝﺎﺑ] dönüşümlü.
bilmüzakere (A.) [ﻩﺮﮐاﺬﻤﻝﺎﺑ] görüşülerek.
bilumum (A.) [مﻮﻤﻌﻝﺎﺑ] tüm, bütün.
bilvâsıta (A.) [ﻪﻄﺱاﻮﻝﺎﺑ] dolaylı olarak.
bîm (F.) [ﻢﻴﺑ] korku.
bîma’nâ (F.-A.) [ﯽﻨﻌﻡ ﯽﺑ] anlamsız.
bîmâr (F.) [رﺎﻤﻴﺑ] hasta.
bîmârân (F.) [نارﺎﻤﻴﺑ] hastalar.
bîmecâl (F.-A.) [لﺎﺠﻡ ﯽﺑ] takatsiz, dermansız.
bîmekân (F.-A.) [نﺎﮑﻡ ﯽﺑ] 1.yersiz. 2.aylak.
bîmerhamet (F.-A.) [ﺖﻤﺣﺮﻡ ﯽﺑ] acımasız.
bîmeze (F.) [ﻩﺰﻡ ﯽﺑ] lezzetsiz, tatsız.
bîmihr (F.) [ﺮﻬﻡ ﯽﺑ] sevgisiz, şefkatsiz.
bîmisâl (F.-A.) [لﺎﺜﻡ ﯽﺑ] benzersiz.
bîmuhâbâ (F.-A.) [ﺎﺑﺎﺤﻡ ﯽﺑ] çekinmeden.
bîmübâlât (F.-A.) [تﻻﺎﺒﻡ ﯽﺑ] kayıtsız, umursamaz.
bîmürüvvet (F.-A.) [توﺮﻡ ﯽﺑ] mürüvvetsiz.
bin (A.) [ﻦﺑ] oğul.
binâ (A.) [ءﺎﻨﺑ] yapı.
bînâ (F.) [ﺎﻨﻴﺑ] gören, iyi gören.
binâberin (A.-F.) [ﻦیﺮﺑﺎﻨﺑ] bundan dolayı, buna dayanarak.
binâen (A.) [ءﺎﻨﺑ] dayanarak, göre.
binâenaleyh (A.) [ﻪﻴﻠﻋ ءﺎﻨﺑ] bu yüzden, bundan dolayı.
59

înâm (F.) [مﺎﻨﻴﺑ] adsız, tanınmamış.
bînamaz (F.) [زﺎﻤﻥ ﯽﺑ] beynamaz.
bînasîb (F.-A.) [ﺐﻴﺼﻥ ﯽﺑ] nasipsiz, kısmetsiz.
bînazîr (F.-A.) [ﺮﻴﻈﻥ ﯽﺑ] benzersiz.
bînemek (F.) [ﮏﻤﻥ ﯽﺑ] tuzsuz.
bînevâ (F.) [اﻮﻨﻴﺑ] 1.zavallı. 2.yoksul.
bînî (F.) [ﯽﻨﻴﺑ] burun.
bînihaye (F.-A.) [ﻪیﺎﻬﻥ ﯽﺑ] sonsuz, bitmez tükenmez.
binnetice (A.) [ﻪﺠﻴﺘﻨﻝﺎﺑ] sonuçta, sonuç olarak.
binnisbe (A.) [ﻪﺒﺴﻨﻝﺎﺑ] bir dereceye kadar, nispeten.
bint (A.) [ﺖﻨﺑ] kız.
bîpâyân (F.) [نﺎیﺎﭘ ﯽﺑ] sonsuz.
bîpervâ (F.) [اوﺮﭘ ﯽﺑ] 1.korkusuz. 2.çekinmeden.
bir gûna (T.-F.) [ ] hiçbir, herhangi bir.
bir nevi (T.-A.) [ ] adeta, bir bakıma.
birâder (F.) [رداﺮﺑ] erkek kardeş.
bîrahm (F.-A.) [ﻢﺣر ﯽﺑ] merhametsiz, acımasız.
bîrayb (F.-A.) [ﺐیر ﯽﺑ] kuşkusuz.
birinc (F.) [ﺞﻥﺮﺑ] pirinç.
birişte (F.) [ﻪﺘﺵﺮﺑ] kavrulmuş.
bîrûn (F.) [نوﺮﻴﺑ] 1.dış. 2.dışarı.
biryân (F.) [نﺎیﺮﺑ] kebap.
bisât (A.) [طﺎﺴﺑ] yaygı.
60

îsebat (F.-A.) [تﺎﺒﺛ ﯽﺑ] dayanıksız.
bîsebeb (F.-A.) [ﺐﺒﺱ ﯽﺑ] dayanıksız.
bîser (F.) [ﺮﺱ ﯽﺑ] başsız.
bîst (F.) [ﺖﺴﻴﺑ] yirmi.
bister (F.) [ﺮﺘﺴﺑ] yatak.
bîsûd (F.) [دﻮﺱ ﯽﺑ] yararsız.
bisyâr (F.) [رﺎﻴﺴﺑ] çok.
bîşe (F.) [ﻪﺸﻴﺑ] orman.
bîşerm (F.) [مﺮﺵ ﯽﺑ] orman.
bîşuur (F.-A.) [رﻮﻌﺵ ﯽﺑ] bilinçsiz.
bîşübhe (F.-A.) [ﻪﻬﺒﺵ ﯽﺑ] kuşkusuz, şüphesiz.
bîşümâr (F.) [رﺎﻤﺵ ﯽﺑ] sayısız.
bîtâb (F.-A.) [بﺎﺘﻴﺑ] yorgun, takatsiz.
bîtâb kalmak bitkin düşmek.
bîtâbane (F.) [ﻪﻥﺎﺑﺎﺘﻴﺑ] bitkince.
bitamâmihâ (A.) [ﺎﻬﻡﺎﻤﺘﺑ] tümüyle, tamamen.
bîtaraf (F.-A.) [فﺮﻃ ﯽﺑ] tarafsız.
bîtarafâne (F.-A.) [ﻪﻥﺎﻓﺮﻃ ﯽﺑ] tarafsızca, yan tutmadan.
bittab’ (A.) [ﻊﺒﻄﻝﺎﺑ] doğal olarak.
bittafsîl (A.) [ﻞﻴﺼﻔﺘﻝﺎﺑ] ayrıntılı olarak, uzun uzadıya.
bittamâm (A.) [مﺎﻤﺘﻝﺎﺑ] tümüyle.
bîve (F.) [ﻩﻮﻴﺑ] dul.
bîvefâ (F.-A.) [ﺎﻓو ﯽﺑ] vefasız.
61

îvezen (F.) [نز ﻩﻮﻴﺑ] dul kadın.
bîzâr (F.) [راﺰﻴﺑ] bıkmış, usanmış.
bîzâr olmak bıkmak, usanmak.
bizâtihi (A.) [ﻪﺕاﺬﺑ] kendiliğinden.
bizzarûre (A.) [ﻩروﺮﻀﻝﺎﺑ] zorunlu olarak.
bostân (F.) [نﺎﺘﺱﻮﺑ] bahçe.
bû (F.) [ﻮﺑ] koku.
bu’d (A.) [ﺪﻌﺑ] 1.uzaklık. 2.boyut.
bu’diyet (A.) [ﺖیﺪﻌﺑ] uzaklık, mesafe.
bûd (F.) [دﻮﺑ] varlık.
buğrâ (F.) [اﺮﻐﺑ] turna.
buhalâ (A.) [ﻼﺨﺑ] cimriler.
buhâr (A.) [رﺎﺨﺑ] buğu, buhar.
buhl (A.) [ﻞﺨﺑ] cimrilik.
buhrân (A.) [ناﺮﺤﺑ] bunalım, kriz.
buht (A.) [ﺖﻬﺑ] şaşkınlık.
buhûr (F.) [رﻮﺨﺑ] tütsü.
buhurdan (F.) [نادرﻮﺨﺑ] tütsülük, tütsü kabı.
buk’a (A.) [ﻪﻌﻘﺑ]1.yer, diyar. 2.ülke.
buk’avî (A.) [یﻮﻌﻘﺑ] yerel.
bûm (F.) [مﻮﺑ] 1.yer. 2.ülke.
bûm (F.) [مﻮﺑ] baykuş.
bûmehen (F.) [ﻦﻬﻡﻮﺑ] deprem.
62

undan mâada (T.-A.) [dan+m] bundan başka, bunun yanısıra.
bûr (F.) [رﻮﺑ] kumral.
burc (A.) [جﺮﺑ] 1.burç. 2.yıldız kümesi.
burhan (A.) [نﺎهﺮﺑ] kanıt, delil.
bûriya (F.) [ﺎیرﻮﺑ] hasır.
burûc (A.) [جوﺮﺑ] burçlar.
burûdet (A.) [تدوﺮﺑ] soğukluk.
bûs etmek öpmek.
bûse (F.) [ﻪﺱﻮﺑ] öpücük.
bûstân (F.) [نﺎﺘﺱﻮﺑ] bahçe.
bûte (F.) [ﻪﺕﻮﺑ] 1.çalı çırpı. 2.pota.
bûtimar (F.) [ رﺎﻤ ﻴﺕﻮﺑ]
balıkçıl, botimar.
butlân (A.) [نﻼﻄﺑ] 1.boşluk, anlamsızlık. 2.yalan.
butûn (A.) [نﻮﻄﺑ] 1.karınlar. 2.kuşaklar, nesiller.
bûy (F.) [یﻮﺑ] koku.
bûydâr (F.) [راﺪیﻮﺑ] kokulu.
bûzîne (F.) [ﻪﻨیزﻮﺑ] maymun.
bühtân (A.) [نﺎﺘﻬﺑ] iftira.
bühtân etmek iftira etmek.
bükâ (A.) [ءﺎﮑﺑ] ağlama.
bülaceb (A.) [ﺐﺠﻌﻝاﻮﺑ] şaşılacak şey.
büldân (A.) [ناﺪﻠﺑ] beldeler, diyarlar, ülkeler.
büleğâ (A.) [ءﺎﻐﻠﺑ] belagat sahipleri.
63

ülend (F.) [ﺪﻨﻠﺑ] 1.yüksek. 2.yüce.
bülendbâlâ (F.) [ﻻﺎﺑﺪﻨﻠﺑ] uzun boylu.
bülendpervâz (F.) [زاوﺮﭘﺪﻨﻠﺑ] 1.yükseklerden uçan. 2.şerefli.
bülheves (A.) [سﻮﻬﻝاﻮﺑ] maymun iştahlı.
bülûğ (A.) [غﻮﻠﺑ] erginlik.
bün (F.) [ﻦﺑ] 1.kök. 2.dip. 3.temel.
bünyâd (F.) [دﺎﻴﻨﺑ] 1.temel, kök. 2.yapı, bina.
bünye (A.) [ﻪﻴﻨﺑ] yapı.
bünyeviyat (A.) [تﺎیﻮﻴﻨﺑ] bünye ile ilgili bilim dalı, morfoloji.
bürdbâr (F.) [رﺎﺑدﺮﺑ] sabırlı.
bürde (A.) [ﻩدﺮﺑ] hırka.
bürhân (A.) [نﺎهﺮﺑ] kanıt.
bürîde (F.) [ﻩﺪیﺮﺑ] kesik.
bürka (A.) [ﻊﻗﺮﺑ] peçe.
bürnâ (F.) [ﺎﻥﺮﺑ] genç.
bürrân (F.) [ناﺮﺑ] keskin.
bürûdet (A.) [تدوﺮﺑ] soğukluk.
bürûz (A.) [زوﺮﺑ] ortaya çıkma.
büstân (F.) [نﺎﺘﺴﺑ] bahçe.
büşrâ (A.) [اﺮﺸﺑ] müjde.
büt (F.) [ﺖﺑ] put.
büthâne (F.) [ﻪﻥﺎﺧ ﺖﺑ] puthane.
bütperest (F.) [ﺖﺱﺮﭘ ﺖﺑ] putperest, puta tapan.
64

ütûn (A.) [نﻮﻄﺑ] 1.karınlar. 2.kuşaklar, nesiller.
büyût (A.) [تﻮﻴﺑ] 1.evler. 2.beyitler.
büz (F.) [ﺰﺑ] keçi.
büzdil (F.) [لدﺰﺑ] ödlek.
büzûr (A.) [روﺬﺑ] tohumlar.
büzürg (F.) [گرﺰﺑ] 1.büyük. 2.ulu.
büzürgân (F.) [نﺎﮔرﺰﺑ] 1.büyükler. 2.ulular.
büzürgzâde (F.) [ﻩداز گرﺰﺑ] seçkin kişinin çocuğu, asilzade, kişizade.
65

câ (F.) [ﺎﺝ] 1.yer. 2.mevki. 3.makam.
ca’l (A.) [ﻞﻌﺝ] yapma.
ca’lî (A.) [ﯽﻠﻌﺝ] 1.yapma, uydurma. 2.sahte.
câbecâ (F.) [ﺎﺠﺑﺎﺝ] yer yer.
câbir (A.) [ﺮﺑﺎﺝ] zorlayıcı.
câdde (A.) [ﻩدﺎﺝ] ana yol, cadde.
câdû (F.) [ودﺎﺝ] 1.büyücü. 2.cadı.
câdûger (F.) [ﺮﮔودﺎﺝ] büyücü.
câh (F.) [ﻩﺎﺝ] makam, mevki.
câhid (A.) [ﺪهﺎﺝ] çalışıp çabalayan.
câhil (A.) [ﻞهﺎﺝ] bilgisiz.
câhilâne (A.-F.) [ﻪﻥﻼهﺎﺝ] cahilce.
câiz (A.) [ﺰﺋﺎﺝ] uygun.
câize (A.) [ﻩﺰﺋﺎﺝ] ödül.
câlib (A.) [ ﺐﻝﺎ ﺝ]
ilginç, çekici.
câlib -i dikkat [ ﺖﻗد ﺐﻝﺎﺝ ]dikkat çekici.
câm (F.) [مﺎﺝ] 1.kadeh. 2.şişe. 3.cam.
câme (F.) [ﻪﻡﺎﺝ] giysi.
C
66

câmedân (F.) [ناد ﻪﻡﺎﺝ] gardrop.
câmegî (F.) [ﯽﮕﻡﺎﺝ] 1.giysi parası. 2.hizmetçi.
câmekan (F.) [نﺎﮑﻡﺎﺝ] hamamda soyunma odası.
câmekan (F.-A.) [نﺎﮑﻡﺎﺝ] 1.camlı bölme. 2.vitrin.
câmeşûy (F.) [یﻮﺵ ﻪﻡﺎﺝ] çamaşırcı.
câmi’ (A.) [ﻊﻡﺎﺝ] 1.toplayan. 2.cami.
câmia (A.) [ﻪﻌﻡﺎﺝ] topluluk.
câmid (A.) [ﺪﻡﺎﺝ] 1.cansız. 2.donuk.
câmûs (A.) [سﻮﻡﺎﺝ] manda, camız.
cân (F.) [نﺎﺝ] 1.ruh. 2.can. 3.sevgili.
cânâ (F.) [ﺎﻥﺎﺝ] sevgilim, ey sevgili.
cânân (F.) [نﺎﻥﺎﺝ] sevgili.
cânâne (F.) [ﻪﻥﺎﻥﺎﺝ] sevgili.
cânbâz (F.) [زﺎﺒﻥﺎﺝ] 1.canını hiçe sayan. 2.fedai. 3.cambaz.
cândâr (F.) [راﺪﻥﺎﺝ] 1.canlı. 2.koruyucu.
canefşân (F.) [نﺎﺸﻓا نﺎﺝ] canını hiçe sayan, fedai.
cânefzâ (F.) [اﺰﻓا نﺎﺝ] cana can katan.
cânfersâ (F.) [ﺎﺱﺮﻓ نﺎﺝ] ömür törpüsü, yürek tüketen.
cânfeşân (F.) [نﺎﺸﻓ نﺎﺝ] canını hiçe sayan, fedai.
cânfezâ (F.) [اﺰﻓ نﺎﺝ] cana can katan.
cângüdâz (F.) [زاﺪﮔ نﺎﺝ] yürek yakan.
canhıraş (F.) [شاﺮﺧ نﺎﺝ] yürek paralayan.
cânib (A.) [ﺐﻥﺎﺝ] taraf.
67

cânişin (F.) [ﻦﻴﺸﻥﺎﺝ] halef, birinin yerine oturan.
cânnisâr (F.-A.) [رﺎﺜﻥ نﺎﺝ] canını feda eden.
cânsipâr (F.) [رﺎﭙﺱ نﺎﺝ] canını feda eden.
cânsiperâne (F.) [ﻪﻥاﺮﭙﺱ نﺎﺝ] canını feda edercesine.
cânsitân (F.) [نﺎﺘﺱ نﺎﺝ] can alan.
cânver (F.) [رو نﺎﺝ] 1.canlı. 2.canavar.
câr (A.) [رﺎﺝ] komşu.
cârî (A.) [ِرﺎﺝ] geçerli, yürürlükte.
câriha (A.) [ﻪﺣرﺎﺝ] 1.yırtıcı kuş. 2.yırtıcı hayvan.
câriye (A.) [ﻪیرﺎﺝ] halayık.
cârû (F.) [ورﺎﺝ] süpürge.
cârûb (F.) [بورﺎﺝ] süpürge.
câsûsî (A.-F.) [ﯽﺱﻮﺱﺎﺝ] casusluk, ajanlık.
câvid (F.) [دوﺎﺝ] kalıcı, sonsuz, ebedi.
câvidân (F.) [نادوﺎﺝ] kalıcı, sonsuz, ebedi.
cây (F.) [یﺎﺝ] yer.
câygâh (F.) [ﻩﺎﮕیﺎﺝ] 1.yer. 2.makam.
câyi’ (A.) [ﻊیﺎﺝ] aç.
câynişîn (F.) [ﻦﻴﺸﻨیﺎﺝ] birinin yerine geçen, halef.
câzib (A.) [بذﺎﺝ] 1.ilginç. 2.çekici.
câzibe (A.) [ﻪﺑذﺎﺝ] çekicilik.
cazibedar (A.-F.) [راد ﻪﺑذﺎﺝ] çekici, cazibeli.
câzibiyyet (A.) [ﺖﻴﺑذﺎﺝ] çekicilik.
68

cebâbire (A.) [ﻩﺮﺑﺎﺒﺝ] zorbalar.
cebânet (A.) [ ﺖﻥ ﺎﺒﺝ]
korkaklık.
cebbâr (A.) [رﺎﺒﺝ] 1.zorba. 2.güçlü. 3.Tanrı. 4.tuttuğunu koparan, becerikli.
cebbârî (A.-F.) [یرﺎﺒﺝ] 1.zorbalık. 2.beceriklilik, tuttuğunu koparma.
cebel (A.) [ﻞﺒﺝ] dağ.
cebhe (A.) [ﻪﻬﺒﺝ] 1.cephe. 2.alın. 3.yüz.
cebîn (A.) [ﻦﻴﺒﺝ] korkak.
cebr (A.) [ﺮﺒﺝ] 1.zorlama. 2.cebir.
cebr etmek zorlamak.
cebren (A.) [اﺮﺒﺝ] zorla.
cebrî (A.) [یﺮﺒﺝ] zoraki, zorla.
cedâvil (A.) [لواﺪﺝ] cetveller, çizelgeler.
cedd (A.) [ﺪﺝ] ata.
cedel (A.) [لﺪﺝ] 1.tartışma. 2.mücadele.
cedelî (A.) [ﯽﻝﺪﺝ] tartışmaya dayalı, münakaşa üstüne oturmuş.
cedî (A.) [یﺪﺝ] 1.oğlak. 2.oğlak burcu.
cedîd (A.) [ﺪیﺪﺝ] yeni.
cedîde (A.) [ﻩﺪیﺪﺝ] yeni.
cedvel (A.) [لوﺪﺝ] 1.cetvel. 2.çizelge.
cefâ (A.) [ﺎﻔﺝ] üzme, eziyet etme.
cefâ çekmek cefaya katlanan, üzülen.
cefâcû (A.-F.) [ﻮﺝﺎﻔﺝ] üzen, cefa eden.
cefâdîde (A.-F.) [ﻩﺪیدﺎﻔﺝ] üzülmüş, cefa çekmiş.
69

cefâkâr (A.-F.) [رﺎﮐﺎﻔﺝ] 1.cefa eden, üzen. 2.cefa çeken, üzülen.
cefâkârî (A.-F.) [یرﺎﮐﺎﻔﺝ] 1.cefa etme, üzme. 2.cefa çekme.
cefâkeş (A.-F.) [ﺶﮐﺎﻔﺝ] üzülen, cefa çeken, eziyete katlanan.
cefâpîşe (A.-F.) [ﻪﺸﻴﭘﺎﻔﺝ] 1.üzmeyi huy edinmiş, cefa eden. 2.aşığını üzen
sevgili.
cefcâf (F.) [فﺎﺠﻔﺝ] 1.hoppa kadın. 2.orospu.
ceffelkalem (A.) [ﻢﻠﻘﻝا ﻒﺝ] çalakalem.
cefr (A.) [ﺮﻔﺝ] gaipten haber veren bilim.
cehâlet (A.) [ﺖﻝﺎﻬﺝ] cahillik, bilgisizlik.
cehd (A.) [ﺪﻬﺝ] çalışma, çabalama.
cehd etmek çalışıp çabalamak.
cehele (A.) [ﻪﻠﻬﺝ] cahiller.
cehennemî (A.-F.) [ﯽﻤﻨﻬﺝ] 1.cehennemlik. 2.cehennem gibi sıcak.
cehl (A.) [ﻞﻬﺝ] cahillik, bilgisizlik.
cehren (A.) [اﺮﻬﺝ] açıkça.
celâdet (A.) [تدﻼﺝ] yiğitlik.
celâl (A.) [لﻼﺝ] ululuk.
celb (A.) [ﺐﻠﺝ] kendine çekme.
celb edilmek 1.kendine çekilmek. 2.yazı ile çağırılmak.
celb etmek 1.kendine çekmek. 2.yazı ile çağırmak.
celbnâme (A.-F.) [ﻪﻡﺎﻥ ﺐﻠﺝ] çağırı mektubu.
celeb (A.) [ﺐﻠﺝ] sığır tüccarı.
celesât (A.) [تﺎﺴﻠﺝ] oturumlar.
70

celîl (A.) [ﻞﻴﻠﺝ] ulu.
celîs (A.) [ﺲﻴﻠﺝ] arkadaş.
cellâd (A.) [دﻼﺝ] cellat.
cellâdî (A.-F.) [یدﻼﺝ] cellatlık.
celse (A.) [ﻪﺴﻠﺝ] oturum.
cem’ (A.) [ﻊﻤﺝ] 1.toplama. 2.çoğul.
cem’ edilmek toplanılmak.
cem’ etmek toplamak, derlemek, bir araya getirmek.
cem’an (A.) [ﺎﻌﻤﺝ] toplam.
cem’iyyât (A.) [تﺎﻴﻌﻤﺝ] cemiyetler, dernekler.
cem’iyyet (A.) [ﺖﻴﻌﻤﺝ] 1.cemiyet, dernek. 2.topluluk.
cem’iyyet -i akvâm [ ماﻮﻗا ﺖﻴﻌﻤﺝ ]Birleşmiş Milletler.
cemâat (A.) [ ﺖ ﻋﺎﻤﺝ]
1.topluluk. 2.camide ibadet edenler.
cemâd (A.) [دﺎﻤﺝ] cansız varlık.
cemâdât (A.) [تادﺎﻤﺝ] cansız varlıklar.
cemâhîr (A.) [ﺮﻴهﺎﻤﺝ] cumhuriyetler.
cemâl (A.) [لﺎﻤﺝ] yüz güzelliği.
cemel (A.) [ﻞﻤﺝ] deve.
cemî’ (A.) [ﻊﻴﻤﺝ] tümü.
cemî’an (A.) [ ﺎﻌ ﻴﻤﺝ]
tümüyle.
cemil (A.) [ﻞﻴﻤﺝ] 1.güzel. 2.yüzü güzel.
cemîle (A.) [ﻪﻠﻴﻤﺝ] iyilik.
cemiyet (A.) [ﺖﻴﻌﻤﺝ] topluluk, toplum.
71

cemm (A.) [ﻢﺝ] kalabalık.
cenâb (A.) [بﺎﻨﺝ] hazret.
cenâbet (A.) [ﺖﺑﺎﻨﺝ] 1.pis, murdar. 2.cünüplük hali.
cenâh (A.) [حﺎﻨﺝ] kanat.
cenb (A.) [ﺐﻨﺝ] taraf.
cendere (A.) [ﻩرﺪﻨﺝ] 1.pres. 2.basınç, baskı. 3.oklava.
ceng (F.) [ﮓﻨﺝ] savaş.
ceng etmek 1.savaşmak. 2.dövüşmek.
cengâver (F.) [روﺎﮕﻨﺝ] savaşçı.
cengâverî (F.) [یروﺎﮕﻨﺝ] savaşçılık.
cengcû (F.) [ﻮﺠﮕﻨﺝ] 1.savaşçı. 2.kavgacı.
cengel (F.) [ﻞﮕﻨﺝ] orman.
cennât (A.) [تﺎﻨﺝ] 1.cennetler. 2.bahçeler.
cennet (A.) [ﺖﻨﺝ] 1.cennet. 2.bahçe.
cennet -i a’lâ [ ﯽﻠﻋا ﺖﻨﺝ ] cennet.
cennetmekân (A.) [ نﺎﮑﻡ ﺖﻨﺝ ] mekanı cennet olan.
cenûb (A.) [بﻮﻨﺝ] güney.
cenûb -i garb [ بﺮﻏ بﻮﻨﺝ ] güneybatı.
cenûb -i garbî [ ﯽﺑﺮﻏ بﻮﻨﺝ ] güneybatı.
cenûb -i şark [ قﺮﺵ بﻮﻨﺝ ] güneydoğu.
cenûb -i şarkî [ ﯽﻗﺮﺵ بﻮﻨﺝ ] güneydoğu.
cenûbî (A.) [ﯽﺑﻮﻨﺝ] güneye ait.
cerâd (A.) [داﺮﺝ] çekirge.
72

cerâhat (A.) [ﺖﺣاﺮﺝ] yara.
cerâid (A.) [ﺪﺋاﺮﺝ] gazeteler.
cerâim (A.) [ﻢﺋاﺮﺝ] suçlar.
cerbeze (A.) [ﻩﺰﺑﺮﺝ] beceriklilik.
ceres (A.) [سﺮﺝ] 1.çan. 2.çıngırak.
cereyân (A.) [نﺎیﺮﺝ] 1.akış. 2.oluş. 3.akım.
cereyân etmek olmak, gerçekleşmek.
cerge (F.) [ﻪﮔﺮﺝ] küme.
cerh (A.) [حﺮﺝ] 1.yaralama. 2.çürütme.
cerh edilmek 1.yaralanmak. 2.çürütülmek.
cerh etmek 1.yaralamak. 2.çürütmek.
cerîde (A.) [ﻩﺪیﺮﺝ] 1.gazete. 2.tutanak.
cerîha (A.) [ﻪﺤیﺮﺝ] yara.
cerîme (A.) [ﻪﻤیﺮﺝ] 1.suç. 2.para cezası, cereme. 3.ceza ödeme.
cerrâh (A.) [حاﺮﺝ] operatör.
cerrâhî (A.) [ ﯽ ﺣاﺮﺝ]
operatörlük.
cesâmet (A.) [ﺖﻡﺎﺴﺝ] irilik.
cesâret (A.) [ترﺎﺴﺝ] cesurluk.
cesîm (A.) [ﻢﻴﺴﺝ] iri, büyük.
cesîmülcüsse (A.) [ﻪﺜﺠﻝا ﻢﻴﺴﺝ] iri yapılı, iriyarı.
cesûr (A.) [رﻮﺴﺝ] cesaret sahibi.
cev (F.) [ﻮﺝ] arpa.
cevâb (A.) [باﻮﺝ] 1.yanıt. 2.karşılık.
73

cevâben (A.) [ﺎﺑاﻮﺝ] yanıt olarak.
cevâd (A.) [داﻮﺝ] cömert.
cevâhir (A.) [ﺮهاﻮﺝ] 1.mücevherler. 2.mücevher.
cevâmi’ (A.) [ﻊﻡاﻮﺝ] camiler.
cevâmid (A.) [ﺪﻡاﻮﺝ] cansız varlıklar.
cevâmîs (A.) [ﺲﻴﻡاﻮﺝ] mandalar.
cevân (F.) [ناﻮﺝ] genç.
cevânib (A.) [ﺐﻥاﻮﺝ] yanlar, yönler.
cevârî (A.) [یراﻮﺝ] halayıklar.
cevâz (A.) [زاﻮﺝ] izin, uygun verme.
cevâz vermek uygun vermek, olur vermek, müsaade etmek.
cevdet (A.) [تدﻮﺝ] 1iyilik. 2.olgunluk. 3.tazelik.
cevelân (A.) [نﻻﻮﺝ] dolaşma, gezinti.
cevelân etmek 1.dolaşmak, akmak. 2.gezinmek.
cevelângâh (A.-F.) [ﻩﺎﮕﻥﻻﻮﺝ] 1.gezinti yeri, mesire yeri. 2.dolaşım yeri.
cevf (A.) [فﻮﺝ] boşluk.
cevher (A.) [ﺮهﻮﺝ] 1.mücevher. 2.öz. 3.elmas.
cevherfürûş (A.-F.) [شوﺮﻓﺮهﻮﺝ] mücevherci.
cevherî (A.) [یﺮهﻮﺝ] 1.mücevherle ilgili. 2.mücevherli. 3.öz ile ilgili.
cevîn (F.) [ﻦیﻮﺝ] arpadan yapılmış.
cevir (A.) [رﻮﺝ] haksızlık, üzülme, üzme, zulüm.
cevir çekmek acı çekmek, zulüm görmek.
cevr (A.) [رﻮﺝ] haksızlık, üzme, üzülme, zulüm.
74

cevr etmek haksızlık etmek, üzmek, acı çektirmek.
cevşen (F.) [ﻦﺵﻮﺝ] zırhlı giysi.
cevv (A.) [ﻮﺝ] 1.hava. 2.boşluk.
cevvâl (A.) [لاﻮﺝ] çok hareketli, koşan.
cevvî (A.) [یﻮﺝ] hava ile ilgili.
cevzâ (A.) [ءازﻮﺝ] ikizler burcu.
ceyb (A.) [ﺐﻴﺝ] cep.
ceyş (A.) [ﺲﻴﺝ] asker.
ceyyid (A.) [ﺪﻴﺝ] iyi, güzel.
cezâ (A.) [ءاﺰﺝ] 1.karşılık. 2.ceza.
cezâir (A.) [ﺮﺋاﺰﺝ] adalar.
cezâlet (A.) [ﺖﻝاﺰﺝ] akıcılık, düzgünlük.
cezb (A.) [بﺬﺝ] kendine çekme.
cezb edilmek kendine çekilmek.
cezb etmek kendine çekmek.
cezbe (A.) [ﻪﺑﺬﺝ] 1.coşku. 2.kendinden geçiş.
cezer (A.) [رﺰﺝ] havuç.
cezîre (A.) [ﻩﺮیﺰﺝ] ada.
cezm (A.) [مﺰﺝ] kesin karar.
cezm etmek kesin karar vermek, kesin olarak niyetlenmek.
cezzâb (A.) [باﺬﺝ] çekici, cazibeli.
cibâl (A.) [لﺎﺒﺝ] dağlar.
cibillet (A.) [ﺖﻠﺒﺝ] karakter, yaratılış.
75

cibilliyet (A.) [ﺖﻴﻠﺒﺝ] karakter, yaratılış.
cibilliyetsiz (A.-T.) [ﺰﺴﺘﻠﺒﺝ] karaktersiz, kötü yaratılışlı.
cidâl (A.) [لاﺪﺝ] mücadele.
cidâlcû (A.-F.) [ﻮﺝ لاﺪﺝ] mücadeleci.
cidâr (A.) [راﺪﺝ] 1.duvar. 2.zar.
cidden (A.) [اﺪﺝ] ciddi olarak.
ciddî (A.) [یﺪﺝ] 1.ağırbaşlı. 2.önemli.
ciddiyyet (A.) [ﺖیﺪﺝ] 1.ciddilik. 2.ağırbaşlılık.
cîfe (A.) [ﻪﻔﻴﺝ] leş.
ciger (F.) [ﺮﮕﺝ] ciğer.
cigergûşe (F.) [ﻪﺵﻮﮔﺮﮕﺝ] 1.ciğerköşe, evlat. 2.sevgili.
cigerpâre (F.) [ﻩرﺎﭘﺮﮕﺝ] 1.ciğer parçası. 2.evlat.
cigersûz (F.) [زﻮﺱﺮﮕﺝ] yürek yakan.
cihâd (A.) [دﺎﻬﺝ] din uğrunda savaş.
cihâd etmek din uğrunda savaşmak.
cihân (F.) [نﺎﻬﺝ] 1.dünya. 2.âlem.
cihânâferîn (F.) [ﻦیﺮﻓﺁ نﺎﻬﺝ] dünyayı yaratan, Tanrı.
cihandar (F.) [راﺪﻥﺎﻬﺝ] büyük hükümdar, imparator.
cihandîde (F.) [ﻩﺪید نﺎﺨﺝ] görmüş geçirmiş.
cihangîr (F.) [ﺮﻴﮕﻥﺎﻬﺝ] büyük hükümdar, imparator.
cihangîrî (F.) [یﺮﻴﮕﻥﺎﻬﺝ] büyük hükümdarlık, imparatorluk.
cihângüşâ (F.) [ﺎﺸﮕﻥﺎﻬﺝ] dünyayı feth eden, fatih hükümdar.
cihânî (F.) [ﯽﻥﺎﻬﺝ] 1.dünya ile ilgili. 2.insan.
76

cihannüma (F.) [ﺎﻤﻥ نﺎﻬﺝ] 1.dünya atlası. 2.taraça.
cihâr (F.) [رﺎﻬچ] dört.
cihâren (A.) [ارﺎﻬﺝ] açıkça.
cihât (A.) [تﺎﻬﺝ] 1.yönler. 2.sebepler. 3.yerler.
cihâz (A.) [زﺎﻬﺝ] 1.çeyiz. 2.aygıt. 3.sistem.
cihet (A.) [ﺖﻬﺝ] 1.yön, taraf. 2.bakım, nokta. 3.sebep.
cilâ (A.) [ءﻼﺝ] 1.parlaklık. 2.cila.
cilâdar (A.-F.) [رادﻼﺝ] cilalı.
cild (A.) [ﺪﻠﺝ] 1.deri, cilt. 2.kitap.
cilve (A.) [ﻩﻮﻠﺝ] 1.görünme. 2.kırıtma.
cilvegâh (A.-F.) [ﻩﺎﮔ ﻩﻮﻠﺝ] görünme yeri.
cilvegâh olmak yatak teşkil etmek, yurt olmak.
cilveger (A.-F.) [ﺮﮔ ﻩﻮﻠﺝ] 1.görünen. 2.kırıtan.
cilvesâz (A.-F.) [زﺎﺱ ﻩﻮﻠﺝ] kırıtan, cilve yapan.
cimâ’ (A.) [عﺎﻤﺝ] cinsel ilişki.
cimâ’ etmek cinsel ilişkide bulunmak.
cinâ’î (A.) [ﯽﺋﺎﻨﺝ] cinayetle ilgili.
cinân (A.) [نﺎﻨﺝ] 1.cennetler. 2.bahçeler.
cinayetkâr (A.-F.) [رﺎﮑﺘیﺎﻨﺝ] câni, cinayet işleyen.
cinâze (A.) [ﻩزﺎﻨﺝ] tabut.
cindar (A.-F.) [راﺪﻨﺝ] cinci, afsuncu.
cindarlık (A.-F.-T.) cincilik, afsunculuk, muskacılık.
cinnet (A.) [ﺖﻨﺝ] çıldırma.
77

cins (A.) [ﺲﻨﺝ] 1.tür. 2.soy.
cinsî (A.) [ﯽﺴﻨﺝ] cinsel.
cirm (A.) [مﺮﺝ] cismin kapladığı yer, hacim.
cism (A.) [ﻢﺴﺝ] 1.cisim, madde. 2.vücut, beden.
cismânî (A.) [ﯽﻥﺎﻤﺴﺝ] 1.cisim ile ilgili. 2.bedensel.
cismen (A.) [ﺎﻤﺴﺝ] bedenen.
cisr (A.) [ﺮﺴﺝ] köprü.
civan (F.) [ناﻮﺝ] genç.
civânân (F.) [نﺎﻥاﻮﺝ] gençler.
civanbaht (F.) [ﺖﺨﺑ ناﻮﺝ] talihli.
civânî (F.) [ﯽﻥاﻮﺝ] gençlik.
civânmerd (F.) [دﺮﻤﻥاﻮﺝ] 1.cömert. 2.soylu.
civâr (A.) [راﻮﺝ] yakın çevre.
cîve (F.) [ﻩﻮﻴﺝ] cıva.
cizye (A.) [ﻪیﺰﺝ] gayrimüslim vergisi.
cû (F.) [ﻮﺝ] 1.arayan. 2.arama.
cû (F.) [ﻮﺝ] çay, ırmak.
cû’ (A.) [شﻮﺝ] açlık.
cûce (F.) [ﻪﺝﻮﺝ] civciv.
cûd (A.) [دﻮﺝ] cömertlik.
cuğd (A.) [ﺪﻐﺝ] baykuş.
cûlâh (F.) [ﻩﻻﻮﺝ] 1.dokumacı. 2.çulha.
cum’a (A.) [ﻪﻌﻤﺝ] cuma.
78

cumhûr (A.) [رﻮﻬﻤﺝ] 1.halk. 2.kalabalık.
cumhûrî (A.) [یرﻮﻬﻤﺝ] cumhuriyetle ilgili.
cumhûriyyet (A.) [ﺖیرﻮﻬﻤﺝ] cumhuriyet.
cûş (F.) [شﻮﺝ] 1.coşku. 2.kaynama.
cûş eylemek coşmak, coşup taşmak.
cûşâcûş (F.) [شﻮﺝﺎﺵﻮﺝ] coşkun, coşkulu.
cûşân (F.) [نﺎﺵﻮﺝ] 1.coşan. 2.kaynayan.
cûşiş (F.) [ﺶﺵﻮﺝ] coşku.
cûy (F.) [یﻮﺝ] 1.arayan. 2.arama.
cûy (F.) [یﻮﺝ] çay, ırmak.
cûybâr (F.) [رﺎﺒیﻮﺝ] ırmak.
cûyende (F.) [ﻩﺪﻨیﻮﺝ] arayan.
cübn (A.) [ﻦﺒﺝ] korkaklık.
cüdâ (F.) [اﺪﺝ] ayrı.
cüda kalmak ayrı düşmek, uzak kalmak.
cüdâyî (F.) [ﯽیاﺪﺝ] ayrılık.
cüdrân (A.) [نارﺪﺝ] duvarlar.
cüft (F.) [ﺖﻔﺝ] çift.
cüfte (F.) [ﻪﺘﻔﺝ] çifte.
cühelâ (A.) [ءﻼﻬﺝ] cahiller.
cühhâl (A.) [لﺎﻬﺝ] cahiller.
cüllâh (A.) [ﻩﻼﺝ] dokumacı, çulhacı.
cülûs (A.) [سﻮﻠﺝ] 1.oturma. 2.tahta geçme.
79

cülûs etmek tahta geçmek.
cülûsiyye (A.) [ﻪﻴﺱﻮﻠﺝ] 1.tahta çıkan hükümdarın dağıttığı bahşiş. 2.tahta çıkan
hükümdar için yazılan şiir.
cümcüme (A.) [ﻪﻤﺠﻤﺝ] kafatası.
cümel (A.) [ﻞﻤﺝ] cümleler.
cümle (A.) [ﻪﻠﻤﺝ] 1.bütün, tüm. 2.tümce.
cümleten (A.) [ ﺔ ﻠﻤﺝ]
tümüyle
cümûd (A.) [دﻮﻤﺝ] donukluk.
cümûdiyye (A.) [ ﻪ یدﻮﻤﺝ]
buzul.
cünbân (F.) [نﺎﺒﻨﺝ] 1.sallayan. 2.sallanan.
cünbiş (F.) [ﺶﺒﻨﺝ] kıpırtı, hareket, sallanma.
cünd (A.) [ﺪﻨﺝ] 1.asker. 2.ordu.
cündî (A.) [یﺪﻨﺝ] usta binici.
cündîlik (A.-T.) [ ] binicilik, at binme.
cünha (A.) [ﻪﺤﻨﺝ] küçük suç.
cünûd (A.) [دﻮﻨﺝ] 1.askerler. 2.ordular.
cürm (A.) [مﺮﺝ] suç.
cürûf (A.) [فوﺮﺝ] maden atığı, maden posası.
cüsse (A.) [ﻪﺜﺝ] gövde, yapı.
cüstücû (F.) [ﻮﺝ و ﺖﺴﺝ] arayış, arama.
cüvâl (F.) [لاﻮﺝ] çuval.
cüvân bk. civan.
cüz’ (A.) [ءﺰﺝ] 1.parça. 2.medrese alfabe kitabı.
80

cüz’î (A.) [ﯽﺋﺰﺝ] çok az.
cüz’iyyât (A.) [تﺎﻴﺋﺰﺝ] küçük şeyler, önemsiz şeyler.
cüzâm (A.) [ماﺬﺝ] cüzzam.
cüzdan (A.-F.) [ناﺪﺋﺰﺝ] 1.para çantası. 2.evrak çantası.
81

çâbük (F.) [ﮏﺑﺎچ] kıvrak, çevik, çabuk.
çâbükî (F.) [ ﯽﮑ ﺑﺎچ]
kıvraklık, çeviklik, çabukluk.
çâbükpâ (F.) [ﺎﭘ ﮏﺑﺎچ] ayağına çabuk.
çâbükrev (F.) [ور ﮏﺑﺎچ] hızlı giden.
çâbüksüvar (F.) [راﻮﺱ ﮏﺑﺎچ] usta binici.
çâder (F.) [ردﺎچ] 1.çadır. 2.örtü, kadınların giydiği örtü.
çâdernişin (F.) [ﻦﻴﺸﻥردﺎچ] göçebe, çadırda yaşayan.
çadır (F.) [ردﺎچ] 1.çadır. 2.örtü, kadınların giydiği örtü.
çağz (F.) [ﺰﻐچ] kurbağa.
çâh (F.) [ﻩﺎچ] 1.kuyu. 2.çukur.
çâk (F.) [کﺎچ] 1.yırtık. 2.yırtmaç.
çâk etmek yırtmak.
çâk olmak yırtılmak.
çâkâçâk (F.) [کﺎچﺎﮐﺎچ] kılıç şakırtısı.
çâker (F.) [ﺮﮐﺎچ] 1.kul. 2.hizmetkâr.
çâkerî (F.) [یﺮﮐﺎچ] 1.kulluk. 2.hizmetkârlık.
çâkûç (F.) [چﻮﮐﺎچ] çekiç.
çâlâk (F.) [کﻻﺎچ] çevik, kıvrak.
çâlâkî (F.) [ﯽﮐﻻﺎچ] çeviklik, kıvraklık.
çâlik (F.) [ﮏﻴﻝﺎچ] çelik çomak.
Ç
82

çâlpâre (F.) [ﻩرﺎﭘرﺎچ] çalpara.
çâme (F.) [ﻪﻡﺎچ] şiir.
çâne (F.) [ﻪﻥﺎچ] çene.
çâpâr (F.) [رﺎﭘﺎچ] 1.ulak. 2.postacı.
çâplûs (F.) [سﻮﻠﭘﺎچ] dalkavuk.
çâr (F.) [رﺎچ] çare.
çâr (F.) [رﺎچ] dört.
çârçûbe (F.) [ﻪﺑﻮچرﺎچ] çerçeve.
çardak (F.) [قﺎﻃرﺎچ] çardak.
çârdeh (F.) [ﻩدرﺎچ] ondört.
çâre (F.) [ﻩرﺎچ] 1.tedbir. 2.çare. 3.ilaç, derman.
çârecû (F.) [ﻮﺝ ﻩرﺎچ] çare arayan.
çâresâz (F.) [زﺎﺱ ﻩرﺎچ] çare bulan.
çâresâz olmak çare bulmak.
çâresâzî (F.) [یزﺎﺱ ﻩرﺎچ] çare bulma.
çârgâh (F.) [ﻩﺎﮔرﺎچ] Türk musikîsinde bir makam.
çârgûşe (F.) [ ﻪﺵﻮﮔ رﺎچ]
dört köşe.
çarh (F.) [خﺮچ] 1.tekerlek. 2.çarkıfelek. 3.felek. 4.tef. 5.çıkrık.
çarmıh (F.) [ﺦﻴﻡرﺎچ] çarmıh.
çârnâçâr (F.) [رﺎچﺎﻥرﺎچ] ister istemez, çaresiz, mecburen.
çârpâ (F.) [ﺎﭘرﺎچ] dört ayaklı.
çârsû (F.) [ﻮﺱرﺎچ] dört yön.
çârsû (F.-A.) [ ﻮﺱرﺎ چ]
çarşı.
83

çârşeb (F.) [ﺐﺵرﺎچ] çarşaf.
çârşenbe (F.) [ﻪﺒﻨﺵرﺎچ] çarşamba.
çârtâk (F.) [قﺎﻃرﺎچ] 1.çardak. 2.kare şeklinde çadır.
çârüm (F.) [مرﺎچ] dördüncü.
çâryâr (F.) [رﺎیرﺎچ] dört halife, Ebubekir, Ömer, Osman ve Ali.
çâşni (F.) [ﯽﻨﺵﺎچ] çeşni.
çâşnigîr (F.) [ﺮﻴﮔ ﯽﻨﺵﺎچ] çeşnici.
çâşt (F.) [ﺖﺵﺎچ] kuşluk vakti.
çeğâle (F.) [ﻪﻝﺎﻐچ] çağla.
çeh (F.) [ﻪچ] 1.kuyu. 2.çukur.
çehâr (F.) [رﺎﻬچ] dört.
çehre (F.) [ﻩﺮﻬچ] yüz.
çehreperdâz (F.) [زادﺮﭘ ﻩﺮﻬچ] ressam.
çekâçâk (F.) [کﺎچﺎﮑچ] kılıç şakırtısı.
çekîde (F.) [ﻩﺪﻴﮑچ] damlamış.
çekûç (F.) [چﻮﮑچ] çekiç.
çelîpâ (F.) [ﺎﭙﻴﻠچ] haç.
çem (F.) [ﻢچ] 1.salınma. 2.süslü.
çemen (F.) [ﻦﻤچ] 1.çimenlik, çayırlık. 2.yeşillik.
çemenzâr (F.) [راﺰﻨﻤچ] çimenlik.
çenâr (F.) [رﺎﻨچ] çınar.
çenber (F.) [ﺮﺒﻨچ] 1.çember. 2.kasnak.
çend (F.) [ﺪﻨچ] 1.kaç. 2.birkaç. 3.ne zamana kadar.
84

çendan (F.) [ناﺪﻨچ] o kadar, onca.
çendin (F.) [ﻦیﺪﻨچ] bu kadar, bunca.
çeng (F.) [ﮓﻨچ] 1.pençe. 2.el. 3.harp, çeng.
çengâl (F.) [لﺎﮕﻨچ] 1.pençe. 2.çengel.
çengî (F.) [ﯽﮕﻨچ] 1.çeng çalan. 2.dansöz, çengi.
çep (F.) [ﭗچ] sol.
çerâ (F.) [اﺮچ] otlama.
çerâgâh (F.) [ﻩﺎﮔاﺮچ] otlak.
çerâğ (F.) [غاﺮچ] 1.mum. 2.kandil.
çerâğân (F.) [نﺎﻏاﺮچ] aydınlatma, donatma.
çerâkese (A.) [ﻪﺴﮐاﺮچ] çerkesler.
çerb (F.) [بﺮچ] semiz.
çerbzebân (F.) [ نﺎﺑز بﺮچ]
1.yaltakçı. 2.ağzı laf yapan.
çerh (F.) [خﺮچ] 1.çark. 2.felek. 3.tekerlek. 4.çıkrık. 5.çarkıfelek. 6.tef.
çerm (F.) [مﺮچ] deri.
çeşm (F.) [ﻢﺸچ] göz.
çeşmân (F.) [نﺎﻤﺸچ] gözler.
çeşmderîde (F.) [ﻩﺪیرد ﻢﺸچ] arsız.
çeşme (F.) [ﻪﻤﺸچ] 1.pınar. 2.çeşme.
çetr (F.) [ﺮﺘچ] 1.gölgelik. 2.şemsiye.
çevgân (F.) [نﺎﮔﻮچ] çevgen.
çeyrek (F.) [ﮏیرﺎﻬچ] dörtte bir, çeyrek.
çîgûne (F.) [ﻪﻥﻮﮕچ] nasıl.
85

çigûnegî (F.) [ﯽﮕﻥﻮﮕچ] nitelik.
çihâr (F.) [رﺎﻬچ] dört.
çihar yâr (F.) [رﺎیرﺎﻬچ] dört halife. Ebubekir, Ömer, Osman, Ali.
çihârüdü (F.) [ود و رﺎﻬچ] dört ve iki.
çihârüse (F.) [ﻪﺱ و رﺎﻬچ] dört ve üç.
çihârüyek (F.) [ﮏی و رﺎﻬچ] dört ve bir.
çihil (F.) [ﻞﻬچ] kırk.
çihilpâ (F.) [ﺎﭘ ﻞﻬچ] kırkayak.
çihre (F.) [ﻩﺮﻬچ] yüz.
çil (F.) [ﻞچ] kırk.
çile (F.) [ﻪﻠچ] 1.kırk günlük ibadet. 2.sıkıntı, azap. 3.iplik demeti.
çilekeş (F.) [ﺶﮐ ﻪﻠچ] çile çeken, acı çeken.
çimen (F.) [ﻦﻤچ] çimenlik.
çîn (F.) [ﻦﻴچ] kırışık.
çirâğ (F.) [غاﺮچ] 1.mum. 2.kandil. 2.çırak.
çîredest (F.) [ﺖﺱد ﻩﺮﻴچ] yetenekli, becerikli.
çirk (F.) [کﺮچ] 1.kir. 2.irin.
çirkâb (F.) [بﺁ کﺮچ] pis su.
çirkîn (F.) [ﻦﻴﮐﺮچ] 1.kirlenmiş. 2.çirkin.
çîz (F.) [ﺰﻴچ] şey.
çûb (F.) [بﻮچ] 1.sopa. 2.odun. 3.tahta.
çûbân (F.) [نﺎﺑﻮچ] çoban.
çûbek (F.) [ﮏﺑﻮچ] 1.tokmak, tokaç. 2.çomak.
86

çun (F.) [نﻮچ] 1.gibi. 2.mademki. 3.nasıl. 4.için. 5.çünkü.
çün (F.) [ﻦچ] 1.gibi. 2.mademki. 3.nasıl. 4.için. 5.çünkü.
çünki (F.) [ﻪﮑﻥﻮچ] çünkü.
çüst (F.) [ﺖﺴچ] çevik, kıvrak.
çüstî (F.) [ﯽﺘﺴچ] çeviklik, kıvraklık.
çüvâl (F.) [لاﻮچ] çuval.
çüvaldûz (F.) [زوﺪﻝاﻮچ] çuvaldız.
87

dâ’î (A.) [ﯽﻋاد] 1.dua eden, duacı. 2.davet eden.
dâ’ussıla (A.) [ﻪﻠﺼﻝا ءاد] yurdunu özleme, köyünü özleme.
dâd (F.) [داد] 1.adalet. 2.iyilik, ihsan.
dâd (F.) [داد] 1.verme. 2.verdi. 3.vergi.
dâdgâh (F.) [ﻩﺎﮔداد] mahkeme.
dâdhâh (F.) [ﻩاﻮﺧداد] davacı.
dâdres (F.) [سرداد] imdada koşan.
dâdû (F.) [وداد] dadı.
dâdüferyâd (F.) [دﺎیﺮﻓوداد] feryat figan.
dâdüsited (F.) [ﺪﺘﺱ و داد] alışveriş.
dâfi’ (A.) [ﻊﻓاد] uzaklaştıran, defeden.
dâğ (F.) [غاد] 1.yara. 2.kızgın demirle vurulmuş işaret.
dağal (F.) [ﻞﻏد] hile, hilehurda, alavere dalavere.
dağalbâz (F.) [زﺎﺑ ﻞﻏد] hileci.
dağdağa (A.) [ﻪﻏﺪﻏد] telaş, gürültü patırtı.
dâhî (A.) [ﯽهاد] deha sahibi.
dâhil (A.) [ﻞﺧاد] iç, içeri.
dâhil olmak içeri girmek.
dâhile (A.) [ﻪﻠﺧاد] iç, iç yüz.
dâhilen (A.) [ﻼﺧاد] içten.
D
88

dâhilî (A.) [ﯽﻠﺧاد] iç ile ilgili, iç yüze ait.
dâhiliye (A.) [ﻪﻴﻠﺧاد] iç ile ilgili, iç yüze ait.
dahl (A.) [ﻞﺧد] müdahale etme, karışma.
dahme (F.) [ﻪﻤﺨﺽ] 1.mezar. 2.mezarlık. 3.lahit.
dâim (A.) [ﻢﺋاد] sürekli, devamlı.
dâimî (A.) [ﯽﻤﺋاد] sürekli, devamlı.
dâir (A.) [ﺮﺋاد] 1.ilişkin, hakkında. 3.dönen.
dâire (A.) [ﻩﺮﺋاد] 1.daire. 2.büro, ofis. 3.devlet dairesi. 4.tef, zilli tef.
dâirenmâdâr (A.) [رادﺎﻡ اﺮﺋاد] çepeçevre.
dâirevî (A.) [یوﺮﺋاد] dairemsi.
dâirezen (A.-F.) [نز ﻩﺮﺋاد] daire çalan.
dâiye (A.) [ﻪﻴﻋاد] 1.arzu, istek. 2.iddia.
dakâyık (A.) [ﻖیﺎﻗد] 1.incelikler. 2.dakikalar.
dakîk (A.) [ﻖﻴﻗد] 1.ince, hassas. 2.dakika şaşmayan.
dakîka (A.) [ﻪﻘﻴﻗد] 1.incelik. 2.dakika.
dalâlet (A.) [ﺖﻝﻼﺽ] sapkınlık.
dâll (A.) [لاد] delalet eden.
dâlle (A.) [ﻪﻝﺎﺽ] sapık, yoldan çıkmış.
dâm (F.) [ماد] 1.tuzak, kapan. 2.besi hayvanı.
dâmâd (F.) [دﺎﻡاد] damat, güveyi.
dâmân (F.) [نﺎﻡاد] etek.
dâmen (F.) [ﻦﻡاد] etek.
dâmenâlûde (F.) [ﻩدﻮﻝﺁ ﻦﻡاد] iffetsiz.
89

dâmenbûs (F.) [سﻮﺑ ﻦﻡاد] etek öpen.
dâmene (F.) [ﻪﻨﻡاد] yamaç, dağ eteği.
dâmengîr (F.) [ﺮﻴﮔ ﻦﻡاد] 1.davacı, şikayetçi. 2.eteğe sarılan.
dâmgâh (F.) [ﻩﺎﮕﻡاد] tuzak kurulmuş yer.
dân (F.) [ناد] bilen.
dân (F.) [ناد] kap.
dânâ (F.) [ﺎﻥاد] bilgili, iyi bilen.
dâne (F.) [ﻪﻥاد] 1.tohum. 2.yem. 3.tane.
dânende (F.) [ﻩﺪﻨﻥاد] bilen.
dâng (F.) [ﮓﻥاد] altıdabirlik dirhem.
dâniş (F.) [ﺶﻥاد] 1.bilgi. 2.bilim.
dânişâmûz (F.) [زﻮﻡﺁ ﺶﻥاد] öğrenci.
dânişgâh (F.) [ﻩﺎﮕﺸﻥاد] üniversite.
dânişmend (F.) [ﺪﻨﻤﺸﻥاد] 1.bilgin, alim. 2.stajiyer kadı.
dânişver (A.) [رﻮﺸﻥاد] bilgin.
dâr (A.) [راد] 1.yurt. 2.ev.
dâr (F.) [راد] dar ağacı.
dâr (F.) [راد] sahip olan, bulunduran, tutan.
dâr -ı bekâ [ ﺎﻘﺑ راد ] ahiret.
dâr -ı fenâ [ ﺎﻨﻓ راد ] dünya.
dârâ (F.) [اراد] 1.sahip. 2.büyük hükümdar.
darabân (A.) [نﺎﺑﺮﺽ] 1.çarpıntı. 2.vuruş.
darabât (A.) [تﺎﺑﺮﺽ] 1.darbeler, vuruşlar.
90

darb (A.) [بﺮﺽ] 1.vuruş. 2.para basımı. 3.dövme.
darbe (A.) [ﻪﺑﺮﺽ] 1.vuruş, darbe. 2.bela.
darbhâne (A.) [ﻪﻥﺎﺧ بﺮﺽ] darphane, para basımevi.
darbımesel (A.-F.) [ﻞﺜﻡ بﺮﺽ] atasözü.
dârçîn (F.) [ﻦﻴچراد] tarçın.
dârende (F.) [ﻩﺪﻥراد] sahip.
darîr (A.) [ﺮیﺮﺽ] doğuştan kör.
dârû (F.) [وراد] ilaç.
dârûhâne (F.) [ﻪﻥﺎﺧوراد] eczane.
dârülaceze (A.) [ﻩﺰﺠﻌﻝاراد] düşkünler evi.
dârülbedâyi (A.) [ﻊیاﺪﺒﻝاراد] konservatuvar.
dârülelhân (A.) [نﺎﺤﻝﻻاراد] konservatuvar.
dârüleytâm (A.) [مﺎﺘیﻻاراد] yetimhane.
dârülfünun (A.) [نﻮﻨﻔﻝاراد] üniversite.
dârülhilâfe (A.) [ﻪﻓﻼﺨﻝاراد] 1.İstanbul. 2.halifelik merkezi.
dârülkütüb (A.) [ﺐﺘﮑﻝاراد] kütüphane.
dârülmuallimât (A.) [تﺎﻤﻠﻌﻤﻝاراد] kız öğretmen okulu.
dârülmuallimîn (A.) [ﻦﻴﻤﻠﻌﻤﻝاراد] erkek öğretmen okulu.
dârülmülk (A.) [ﮏﻠﻤﻝاراد] başkent.
dârülvilâde (A.) [ﻩدﻻﻮﻝاراد] doğumevi.
dârüssaltana (A.) [ﻪﻨﻄﻠﺴﻝاراد] İstanbul.
dârüsselam (A.) [مﻼﺴﻝاراد] 1.Bağdat. 2.cennet.
dâs (F.) [ساد] orak.
91

dâstân (F.) [نﺎﺘﺱاد] 1.destan. 2.hikaye. 3.masal.
dâstânî (F.) [ﯽﻥﺎﺘﺱاد] destânî, kahramanlıkla ilgili, epik.
davâ (A.) [یﻮﻋد] 1.dava. 2.teorem. 3.mesele.
dâver (F.) [رواد] 1.yargıç. 2.hükümdar. 3.Tanrı.
davet (A.) [تﻮﻋد] çağrı.
dâye (F.) [ﻪیاد] dadı.
dâyin (A.) [ﻦیاد] alacaklı.
deâvî (A.) [یوﺎﻋد] davalar.
debbağ (A.) [غﺎﺑد] sepici.
debdebe (A.) [ﻪﺑﺪﺑد] gösteriş.
debir (F.) [ﺮﻴﺑد] katip.
ded (F.) [دد] yırtıcı hayvan.
def (F.) [فد] tef.
def’ (A.) [ﻊﻓد] uzaklaştırma.
def’ edilmek 1.uzaklaştırılmak. 2.giderilmek.
def’ etmek 1.uzaklaştırmak. 2.gidermek.
def’a (A.) [ﻪﻌﻓد] kez, kere, defa.
def’aten (A.) [ ﺔ ﻌﻓد]
bir defada.
defaât (A.) [تﺎﻌﻓد] kereler, defalar.
defâin (A.) [ﻦﺋﺎﻓد] gömüler, defineler.
defâtir (A.) [ﺮﻴﺕﺎﻓد] defterler.
define (A.) [ﻪﻨﻴﻓد] gömü.
defn (A.) [ﻦﻓد] gömme, defin.
92

defter (A.) [ﺮﺘﻓد] defter.
defterdâr (A.-F.) [رادﺮﺘﻓد] 1.ildeki en üst düzey maliye yetkilisi. 2.maliye bakanı.
defzen (A.-F.) [نﺰﻓد] tef çalan.
deh (F.) [ﻩد] on.
dehâ (A.) [ﺎهد] dahilik.
dehâlet (A.) [ﺖﻝﺎﺧد] 1.karışma. 2.sığınma.
dehâlîz (A.) [ﺰﻴﻝﺎهد] dehlizler.
dehân (F.) [نﺎهد] ağız.
dehânbeste (F.) [ﻪﺘﺴﺑ نﺎهد] suskun.
dehen (F.) [ﻦهد] ağız.
dehliz (A.) [ﺰﻴﻠهد] koridor.
dehr (A.) [ﺮهد] 1.dünya. 2.devir, zamane.
dehrî (A.) [یﺮهد] materyalist.
dehriyye (A.) [ﻪیﺮهد] materyalistlik.
dehşetâver (A.-F.) [روﺁ ﺖﺸهد] dehşet verici.
dehşetengîz (A.-F.) [ﺰﻴﮕﻥا ﺖﺸهد] ürkünç, dehşet verici.
dekâkîn (A.) [ﻦﻴﮐﺎﮐد] dükkanlar.
delâil (A.) [ﻞﺋﻻد] kanıtlar, deliller.
delâlet (A.) [ ﺖﻝ ﻻد]
delillik, yol gösterme.
delâlet etmek 1.yol göstermek. 2.anlamına gelmek.
delîl (A.) [ﻞﻴﻝد] 1.kanıt. 2.rehber. 3.şahit.
delk (F.) [ﻖﻝد] derviş hırkası.
dellâk (A.) [کﻻد] tellak.
93

dellâl (A.) [لﻻد] komisyoncu, tellal.
delv (A.) [ﻮﻝد] 1.kova. 2.kova burcu.
dem (A.) [مد] kan.
dem (F.) [مد] 1.zaman. 2.nefes. 3.içki.
demâdem (F.) [مدﺎﻡد] her an.
dembedem (F.) [مﺪﺒﻡد] her an.
demsâz (F.) [زﺎﺴﻡد] 1.yakın arkadaş.2.sırdaş.
denâet (A.) [ﺖﺋﺎﻥد] alçaklık.
dendân (F.) [ناﺪﻥد] diş.
dendanmüzd (F.) [ دﺰﻡ نا ﺪﻥد]
diş kirası.
denî (A.) [ﯽﻥد] alçak.
der (F.) [رد] kapı.
derâhim (A.) [ﻢهارد] dirhemler.
derakab (F.-A.) [ﺐﻘﻋرد] ardından, hemen, derhal, hemen ardından.
derâmed (F.) [ﺪﻡﺁ رد] kazanç, gelir.
derâz (F.) [زارد] uzun.
derbân (F.) [نﺎﺑرد] kapıcı.
derbâr (F.) [رﺎﺑرد] saray.
derbeder (F.) [رﺪﺑرد] aylak, avare.
derbend (F.) [ﺪﻨﺑرد] 1.dar geçit. 2.sınır kalesi. 3.hudut.
derc (A.) [جرد] içine alma, biriktirme.
derc edilmek içine alınmak.
derc etmek içine almak.
94

derd (F.) [درد] 1.dert. acı. 3.ağrı.
derdâ (F.) [ادرد] ne yazık ki, eyvahlar olsun.
derdest (F.) [ﺖﺱدرد] 1.yakalama. 2.el altında olma.
derdest edilmek yakalanmak.
derdest etmek yakalamak.
derdiser (F.) [ﺮﺱ درد] baş belası, baş ağrısı, sorun, problem.
derdmend (F.) [ﺪﻨﻡدرد] dertli.
derecât (A.) [تﺎﺝرد] dereceler.
derece (A.) [ﻪﺝرد] 1.derece. 2.aşama. 3.kat. 3.miktar.
derekât (A.) [تﺎﮐرد] 1.katlar. 2.basamaklar.
dereke (A.) [ﻪﮐرد] 1.kat. 2.basamak.
derende (F.) [ﻩﺪﻥرد] yırtıcı.
dergâh (F.) [ﻩﺎﮔرد] 1.dergah. 2.saray. 3.tekke. 4.tapı, huzur.
derhâl (F.-A.) [لﺎﺣرد] hemen.
derhâst (F.) [ﺖﺱاﻮﺧرد] 1.istek, talep, rica. 2.dilekçe.
derhâtır (F.-A.) [ﺮﻃﺎﺧ رد] 1.hatırlama. 2.hatırda tutma.
derhâtır ettirmek hatırlatmak, akla getirmek.
derhâtır eylemek hatırlamak.
derhor (F.) [رﻮﺧرد] layık.
derîçe (F.) [ﻪﭽیرد] 1.pencere. 2.küçük kapı.
derk (A.) [کرد] 1.anlama, idrak etme. 2.alma.
derk etmek anlamak, idrak etmek.
derkenâr (F.-A.) [رﺎﻨﮐرد] kenar yazısı.
95

dermân (F.) [نﺎﻡرد] 1.ilaç. 2.çare. 3.güç.
dermânde (F.) [ﻩﺪﻥﺎﻡرد] 1.aciz. 2.zavallı.
dermeyân (F.) [نﺎﻴﻡرد] ortada.
dermeyân edilmek ortaya konulmak, ele alınmak.
dermeyân etmek ortaya koymak, ele almak.
derpîş (F.) [ﺶﻴﭘرد] göz önünde.
derpîş edilmek göz önünde bulundurulmak.
derpîş etmek göz önünde bulundurmak.
derrâk (A.) [کارد] anlayışlı.
derre (F.) [ﻩرد] dere.
dersaadet (F.-A.) [تدﺎﻌﺱ رد] İstanbul.
dershân (A.-F.) [ناﻮﺨﺱرد] öğrenci.
deruhde edilmek üste alınmak, görev bilinmek.
deruhde etmek üstüne almak.
derûn (F.) [نورد] 1.iç, içerisi. 2.gönül.
derûnî (F.) [ﯽﻥورد] içten gelen, içe ait.
dervâze (F.) [ﻩزاورد] 1.ana kapı. 2.kale kapısı. 3.şehir kapısı.
dervîş (F.) [ﺶیورد] 1.yoksul. 2.tarikat şeyhine bağlı mürit.
dervîşân (F.) [نﺎﺸیورد] dervişler.
deryâ (F.) [ﺎیرد] deniz.
deryâdil (F.) [لدﺎیرد] 1.gönlü zengin. 2.büyük himmetli.
deryâneverd (F.) [درﻮﻥﺎیرد] denizci.
derzî (F.) [یزرد] terzi.
96

desâis (A.) [ﺲﺋﺎﺱد] hileler, oyunlar.
desîse (A.) [ﻪﺴﻴﺱد] hile, oyun.
desîsekâr (A.-F.) [رﺎﮐ ﻪﺴﻴﺱد] hileci, düzenbaz.
dessâs (A.) [سﺎﺱد] hileci, düzenbaz.
dest (F.) [ﺖﺱد] el.
destân (F.) [نﺎﺘﺱد] 1.hikaye. 2.destan. 3.masal.
destâr (F.) [رﺎﺘﺱد] sarık.
destâvîz (F.) [ﺰیوﺎﺘﺱد] küçük hediye.
destbedest (F.) [ﺖﺱﺪﺑ ﺖﺱد] elden ele.
destbûs (F.) [سﻮﺑ ﺖﺱد] el öpen.
destbûsî (F.) [ﯽﺱﻮﺑ ﺖﺱد] el öpme.
deste (F.) [ﻪﺘﺱد] 1.grup. 2.demet. 3.kulp.
destere (F.) [ﻩﺮﺘﺱد] testere, bıçkı.
destgâh (F.) [ﻩﺎﮕﺘﺱد] 1.tezgah. 2.atölye. 3.halı dokuma tezgahı.
destgîr (F.) [ﺮﻴﮕﺘﺱد] elden tutan, yardım eden.
destî (F.) [ﯽﺘﺱد] testi.
destkâr (F.) [رﺎﮑﺘﺱد] il işi.
destmâl (F.) [لﺎﻤﺘﺱد] 1.mendil. 2.el bezi.
destmüzd (F.) [دﺰﻡ ﺖﺱد] 1.ücret, el emeği. 2.bahşiş.
destres (F.) [سﺮﺘﺱد] ulaşma, elde etmek.
destres olmak ulaşmak, elde etmek.
destres olunmak ulaşılmak.
destûr (F.) [رﻮﺘﺱد] 1.izin. 2.zerdüşt rahibi. 3.uzak dur. 4.izin ver.
97

deşne (F.) [ﻪﻨﺵد] hançer.
deşt (F.) [ﺖﺵد] 1.kır. 2.ova. 3.çöl.
devâ (A.) [ءاود] 1.ilaç. 2.çare.
devâbb (A.) [باود] 1.yük hayvanları. 2.binek hayvanları.
devâir (A.) [ﺮﺋاود] daireler.
devâm (A.) [ماود] 1.süreklilik. 2.kalıcılık. 3.devam.
devâsâz (A.-F.) [زﺎﺱاود] 1.çare olan. 2.tedavi eden, şifa veren.
devât (A.) [تاود] divit.
devâvîn (A.) [ﻦیواود] divanlar.
deverân (A.) [نارود] dönme, dolaşma, dolaşım.
deverân etmek dönmek, dolanmak.
devlet (A.) [ﺖﻝود] 1.devlet. 2.talih. 3.mevki.
devr (A.) [رود] 1.devir. 2.dönme.
devrân (A.) [نارود] felek, zamane.
devre (A.) [ﻩرود] dönem.
dey (F.) [ید] kış.
deyn (A.) [ﻦید] borç.
deyr (A.) [ﺮید] manastır.
dıl’ (A.) [ﻊﻠﺽ] kenar.
dırâz (F.) [زارد] uzun.
dî (F.) [ید] dün.
dîbâ (F.) [ﺎﺒید] ipekli kumaş.
dîbâce (F.) [ﻪﺝﺎﺒید] giriş, önsöz.
98

dicâce (A.) [ﻪﺝﺎﺝد] tavuk.
dîdâr (F.) [راﺪید] 1.görüşme, buluşma. 2.yüz.
dîde (F.) [ﻩﺪید] görmüş.
dîde (F.) [ﻩﺪید] göz.
dîdegân (F.) [نﺎﮔﺪید] gözler.
dîg (F.) [ﮓید] tencere.
diger (F.) [ﺮﮔد] diğer, başka.
dîgergûn (F.) [نﻮﮔﺮﮔد] başka.
dîgerkâm (F.) [مﺎﮐﺮﮕید] başkalarını düşünen.
dih (F.) [ﻩد] köy.
dihât (F.) [تﺎهد] köyler.
dihhodâ (F.) [اﺪﺨهد] 1.köy ağası. 2.köy kahyası.
dihkân (F.) [نﺎﻘهد] 1.çiftçi. 2.köy ağası.
dikkat (A.) [ﺖﻗد] 1.dakiklik. 2.incelik. 3.dikkat.
dil (F.) [لد] gönül.
dilârâ (F.) [ارﺁ لد] gönül süsleyen.
dilâşûb (F.) [بﻮﺵﺁ لد] gönül karıştıran, sevgili.
dilâver (F.) [روﻻد] yürekli, yiğit.
dilâvîz (F.) [ﺰیوﻻد] güzel, gönül çekici.
dilâzâr (F.) [رازﺁ لد] gönül kıran, inciten.
dilâzürde (F.) [ﻩدرزﺁ لد] kalbi kırık.
dilbâz (F.) [زﺎﺒﻝد] gönül şenlendiren.
dilbend (F.) [ﺪﻨﺒﻝد] gönül bağlanan, sevgili.
99

dilber (F.) [ﺮﺒﻝد] gönül alan, güzel, sevgili.
dilbeste (F.) [ﻪﺘﺴﺒﻝد] gönlü bağlanmış, aşık.
dilcû (F.) [ﻮﺠﻝد] gönlün aradığı, güzel, sevgili.
dildâde (F.) [ﻩداد لد] gönlünü vermiş, aşık.
dildâr (F.) [راﺪﻝد] gönül tutan, sevgili.
dildüzd (F.) [دزد لد] gönül hırsızı.
dilefgâr (F.) [رﺎﮕﻓا لد] gönlü yaralı, aşık.
dilefrûz (F.) [زوﺮﻓا لد] gönül aydınlatan, sevgili.
dilfigâr (F.) [رﺎﮕﻓ لد] gönlü yaralı, aşık.
dilfirîb (F.) [ﺐیﺮﻓ لد] gönül aldatan, sevgili.
dilgîr (F.) [ﺮﻴﮕﻝد] kırgın, alınmış.
dilgüdâz (F.) [زاﺪﮔ لد] gönül eriten, yürek törpüsü.
dilgüşâ (F.) [ﺎﺸﮕﻝد] iç açıcı, ferahlık verici.
dilhâh (F.) [ﻩاﻮﺨﻝد] gönlün istediği.
dilhaste (F.) [ﻪﺘﺱاﻮﺨﻝد] gönlü yaralı.
dilhırâş (F.) [شاﺮﺧ لد] yürek parçalayan.
dilhûn (F.) [نﻮﺨﻝد] yüreği kanlı, içi kan ağlayan.
dilîr (F.) [ﺮﻴﻝد] yürekli, yiğit.
dilkeş (F.) [ﺶﮑﻝد] cazibeli, gönül çekici.
dilnişîn (F.) [ﻦﻴﺸﻨﻝد] makbul, hoş.
dilnüvaz (F.) [زاﻮﻥ لد] gönül okşayan.
dilpesend (F.) [ﺪﻨﺴﭘ لد] gönlün beğendiği.
dilrübâ (F.) [ﺎﺑﺮﻝد] gönül hırsızı, gönül çalan.
100

dilsûhte (F.) [ﻪﺘﺧﻮﺱ لد] bağrı yanık, gönlü yaralı.
dilsûz (F.) [زﻮﺴﻝد] yürek yakan.
dilşâd (F.) [دﺎﺸﻝد] gönlü şen.
dilşâd etmek gönlünü şenlendirmek, mutlu etmek.
dilşâd olmak gönlü şenlenmek, mutlu olmak.
dilşikâr (F.) [رﺎﮑﺵ لد] gönül avcısı.
dilşiken (F.) [ﻦﮑﺵ لد] kalp kıran.
dilşikeste (F.) [ﻪﺘﺴﮑﺵ لد] kalbi kırık.
dilteng (F.) [ﮓﻨﺕ لد] yüreği daralmış, sıkıntılı.
dilteşne (F.) [ﻪﻨﺸﺕ لد] can atan.
dimâğ (A.) [ غﺎﻡد ] 1.beyin. 2.bilinç, şuur.
dindârî (A.-F.) [ یراﺪﻨید ] dindarlık.
dînen (A.) [ ﺎﻨید ] dince, din bakımından.
dînî (A.) [ ﯽﻨید ] dinsel.
dîr (F.) [ ﺮید ] geç.
dirahşân (F.) [ نﺎﺸﺧرد ] parlak, parlayan.
diraht (F.) [ ﺖﺧرد ] ağaç.
dirâyetli (A.-T.) bilgili ve kavrama yeteneği olan.
direfş (F.) [ ﺶﻓرد ] 1.sancak. 2.bayrak.
direm (F.) [ مرد ] dirhem, akçe, gümüş para.
dirîğ (F.) [ ﻎیرد ] esirgeme.
dirîğ etmek esirgemek.
dirîğâ (F.) [ ﺎﻐیرد ] ne yazık ki, vah vah, eyvahlar olsun.
101

dîrîn (F.) [ ﻦیﺮید ] eski.
dîrîne (F.) [ ﻪﻨیﺮید ] eski.
dîşeb (F.) [ ﺐﺸید ] dün gece.
dîvân (A.) [ ناﻮید ] 1.meclis. 2.padişah meclisi. 3.şairin şiirlerinin bir araya
getirildiği eser.
dîvâne (F.) [ ﻪﻥاﻮید ] deli, çılgın.
dîvânegî (F.) [ ﯽﮕﻥاﻮید ] delilik, çılgınlık.
dîvâr (F.) [ راﻮید ] duvar.
diyâr (A.) [ رﺎید ] ülke, topraklar, memleket.
dizdâr (F.) [ رادزد ] kale muhafızı.
dost (F.) [ ﺖﺱود ] 1.sevgili. 2.yakın arkadaş. 3.Tanrı.
dostâne (F.) [ ﻪﻥﺎﺘﺱود ] dostça.
dostî (F.) [ ﯽﺘﺱود ] dostluk.
dostkâm (F.) [ مﺎﮑﺘﺱود ] dost canlısı.
duâgû (A.-F.) [ ﻮﮔﺎﻋد ] duacı, dua eden.
dûçâr (F.) [ رﺎچد ] uğramış, yakalanmış, maruz kalmış.
dûçâr etmek uğratmak, müptela etmek.
dûçâr olmak uğramak, müptela olmak.
dûd (A.) [ دود ] böcek, kurtçuk, kurt.
dûd (F.) [ دود ] duman.
dûde (F.) [ ﻩدود ] is.
dûdmân (F.) [ نﺎﻡدود ] soy sop.
dûğ (F.) [ غود ] ayran.
102

duhân (A.) [ نﺎﺧد ] 1.tütün. 2.duman.
duht (F.) [ ﺖﺧد ] kız.
duhter (F.) [ ﺮﺘﺧد ] kız.
duhûl (A.) [ لﻮﺧد ] giriş, içeri girme.
duhûl etmek girmek, içeri girmek.
duhûliye (A.) [ ﻪﻴﻝﻮﺧد ] giriş ücreti.
dumûr (A.) [ رﻮﻡد ] körelme.
dûn (A.) [ نود ] 1.aşağı, alt. 2.aşağılık, adi.
dûnperver (A.-F.) [ روﺮﭘ نود ] aşağılık kimseleri koruyan.
dûr (F.) [ رود ] uzak.
dûrbîn (F.) [ ﻦﻴﺑرود ] dürbün.
dûrdest (F.) [ ﺖ ﺱدرود ] ırak, çok uzak.
dûrendîş (F.) [ ﺶیﺪﻥارود ] ileri görüşlü, ileriyi düşünen.
dûrî (F.) [ یرود ] uzaklık.
durûb-i emsâl (A.-F.) [ لﺎﺜﻡا بوﺮﺽ ] atasözleri.
durûd (F.) [ دورد ] 1.övgü. 2.selam.
dûst (F.) [ ﺖﺱود ] 1.dost. 2.sevgili. 3.Tanrı.
dûş (F.) [ شود ] dün gece.
dûş (F.) [ شود ] omuz.
dûşîze (F.) [ ﻩﺰﻴﺵود ] kız, matmazel.
dûzah (F.) [ خزود ] cehennem.
dü (F.) [ ود ] iki.
dübâre (F.) [ ﻩرﺎﺑود ] tekrar, yeniden.
103

dübb (A.) [ بد ] ayı.
dübür (A.) [ ﺮﺑد ] 1.makat. 2.arka.
dücâce (A.) [ ﻪﺝﺎﺝد ] tavuk.
düçar-ı inkıtâ olmak kesintiye uğramak.
düdil (F.) [ لدود ] ikircikli, tereddütlü.
dühûr (A.) [ رﻮهد ] 1.devirler. 2.dünyalar.
dühül (F.) [ ﻞهد ] davul.
düm (F.) [ مد ] kuyruk.
dümbâl (F.) [ لﺎﺒﻥد ] 1.kuyruk. 2.peş, art.
dümel (A.) [ ﻞﻡد ] kan çıbanı.
dümûy (F.) [ یﻮﻡود ] kırçıl.
dünbâl (F.) [ لﺎﺒﻥد ] 1.kuyruk. 2.peş, art.
dünbek (F.) [ ﮏﺒﻥد ] dümbelek.
dünîm (F.) [ ﻢﻴﻥود ] ikiye bölünmüş.
dünyâperest (A.-F.) [ ﺖﺱﺮﭘﺎﻴﻥد ] dünya düşkünü.
dünyevî (A.) [ یﻮﻴﻥد ] dünya ile ilgili.
dürc (A.) [ جرد ] 1.kutu. 2.mücevher kutusu. 3.sevgilinin küçük ağzı.
dürd (F.) [ درد ] tortu.
dürdâne (A.-F.) [ ﻪﻥادرد ] 1.inci tanesi. 2.sevgili.
dürdkeş (F.) [ ﺶﮐدرد ] tortulu şarap içen.
dürer (A.) [ ررد ] inciler.
dürr (A.) [ رد ] inci.
dürrâ’a (A.) [ ﻪﻋا رد ] ferace.
104

dürre (A.) [ ﻩرد ] iri inci.
dürû (F.) [ ورود ] ikiyüzlü.
dürûğ (F.) [ غورد ] yalan.
dürûğzen (F.) [ نز غورد ] yalancı.
dürûs (A.) [ سورد ] dersler.
dürüst (F.) [ ﺖﺱرد ] 1.sağlıklı. 2.tam. 3.doğru.
dürüşt (F.) [ ﺖﺵرد ] 1.kaba. 2.iri. 3.kalın.
düstûr (A.) [ رﻮﺘﺱد ] 1.kural, prensip. 2.kanun kitabı.
düşenbe (F.) [ ﻪﺒﻨﺵود ] pazartesi.
düşine (F.) [ ﻪﻨﻴﺵود ] dün geceki.
düşmen (F.) [ ﻦﻤﺵد ] düşman.
düşnâm (F.) [ مﺎﻨﺵد ] küfür, sövgü.
düşvâr (F.) [ راﻮﺵد ] güç.
düvâzdeh (F.) [ ﻩدزاود ] oniki.
düvel (A.) [ لود ] devletler.
düvist (F.) [ ﺖﺴیود ] ikiyüz.
düvüm (F.) [ مود ] ikinci.
düyûn (A.) [ نﻮید ] borçlar.
düzd (F.) [ دزد ] hırsız.
düzdî (F.) [ یدزد ] hırsızlık.
düzdîde (F.) [ ﻩﺪیدزد ] çalıntı, çalınmış.
105

eâcîb (A.) [ ﺐ ﺝﺎﻋا ] şaşılası şeyler.
eamm (A.) [ ﻢﻋا ] genelde, yaygın haliyle.
eâzım (A.) [ ﻢﻇﺎﻋا ] büyükler, ileri gelenler.
eazz (A.) [ ﺰﻋا ] çok değerli.
eb (A.) [ با ] 1.baba. 2.ata, ced.
eb’âd (A.) [ دﺎﻌﺑا ] 1.boyutlar. 2.uzunluklar.
eb’ad (A.) [ ﺪﻌﺑا ] çok uzak.
ebâbil (A.) [ ﻞﻴﺑﺎﺑا ] kırlangıç.
ebâtil (A.) [ ﻞﻃﺎﺑا ] saçma sapan sözler, ipe sapa gelmez şeyler.
ebced (A.) [ ﺪﺠﺑا ] sayısal değer verilmiş arap alfabesi.
ebcedhân (A.-F.) [ ناﻮﺧﺪﺠﺑا ] 1.okula yeni başlamış öğrenci. 2.acemi,
deneyimsiz.
ebdâl (A.) [ لاﺪﺑا ] derviş, abdal.
ebdân (A.) [ ناﺪﺑا ] bedenler.
ebed (A.) [ ﺪﺑا ] sonsuz gelecek zaman.
ebeden (A.) [ اﺪﺑا ] asla, hiçbir zaman.
ebedî (A.) [ یﺪﺑا ] sonsuz.
ebediyyen (A.) [ ﺎیﺪﺑا ] sonsuza kadar, asla, hiçbir zaman
ebediyyet (A.) [ ﺖ یﺪﺑا ] sonsuzluk.
ebeveyn (A.) [ ﻦیﻮﺑا ] anababa.
E
106

ebhâr (A.) [ رﺎﺤﺑا ] denizler.
ebhâs (A.) [ ثﺎﺤﺑا ] bahisler, tartışmalar.
ebî (A.) [ ﯽﺑا ] baba.
ebkem (A.) [ ﻢﮑﺑا ] dilsiz.
eblak (A.) [ ﻖﻠﺑا ] alacalı.
ebleh (A.) [ ﻪﻠﺑا ] bön.
eblehâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﻬﻠﺑ ا ] bön bön.
eblehî (A.-F.) [ ﯽﻬﻠﺑا ] bönlük.
ebnâ (A.) [ ﺎﻨﺑا ] oğullar.
ebniye (A.) [ ﻪﻴﻨﺑا ] binalar.
ebr (F.) [ ﺮﺑا ] bulut.
ebrâlûd (F.) [ دﻮﻝﺁﺮﺑا ] bulutlu.
ebrâr (A.) [ راﺮﺑا ] iyi insanlar, dürüst insanlar.
ebred (A.) [ دﺮﺑا ] dondurucu soğuk, çok soğuk.
ebreş (A.) [ شﺮﺑا ] 1.alacalı at. 2.alaca.
ebrişüm (F.) [ ﻢﺸیﺮﺑا ] ipek, bükülü ipek.
ebrû (F.) [ وﺮﺑا ] kaş.
ebsâr (A.) [ رﺎﺼﺑا ] gözler.
ebülbeşer (A.) [ ﺮﺸﺒﻝاﻮﺑا ] Âdem.
ebvâb (A.) [ باﻮﺑا ] 1.kapılar. 2.bölümler, bâblar.
ebyât (A.) [ تﺎﻴﺑا ] beyitler.
ebyaz (A.) [ ﺾﻴﺑا ] bembeyaz.
ecânib (A.) [ ﺐﻥﺎﺝا ] yabancılar.
107

ecdâd (A.) [ داﺪﺝا ] atalar, cedler.
ecel (A.) [ ﻞﺝا ] hayatın sonu.
ecell (A.) [ ﻞﺝا ] çok büyük, ulular ulusu.
echel (A.) [ ﻞﻬﺝا ] zırcahil.
echelüminkaragöz (A.-T.) [زﻮﮔ ﻩﺮﻗ ﻦﻡ ﻞﻬﺝا] zırcahil.
ecir (A.) [ ﺮﺝا ] 1.ödül. 2.ücret.
ecnâs (A.) [ سﺎﻨﺝا ] türler, cinsler.
ecnebî (A.) [ ﯽﺒﻨﺝا ] yabancı.
ecr (A.) [ ﺮﺝا ] 1.ödül. 2.ücret.
ecrâm (A.) [ ماﺮﺝا ] cansız varlıklar.
ecrâm -ı semâviyye [ ﻪی وﺎﻤﺱ ماﺮﺝا ]gök cisimleri.
ecsâd (A.) [ دﺎﺴﺝا ] 1.cesetler. 2.bedenler.
ecsâm (A.) [ مﺎﺴﺝا ] 1.cisimler. 2.vücutlar.
ecvef (A.) [ فﻮﺝا ] 1.kof. 2.dangalak.
ecvibe (A.) [ ﻪﺑﻮﺝا ] cevaplar.
eczâ (A.) [ اﺰﺝا ] 1.parçalar. 2.ilaç hammaddeleri.
eczâhâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﺧاﺰﺝا ] eczane.
ed’iye (A.) [ ﻪﻴﻋدا ] dualar.
edâ (A.) [ ادا ] 1.ödeme. 2.yapma, yerine getirme. 3.tarz, tavır. 4.çalım.
edeb (A.) [ بدا ] 1.terbiye. 2.utanma duygusu. 3.edebiyat.
edepli (A.-T.) terbiyeli, edep sahibi.
edevât (A.) [ تاودا ] avadanlık, araçlar, aletler.
edîb (A.) [ ﺐیدا ] 1.edebiyatçı. 2.edepli.
108

edîbe (A.) [ ﻪﺒیدا ] 1.bayan edebiyatçı. 2.edepli bayan.
edille (A.) [ ﻪﻝدا ] 1.deliller. 2.rehberler.
edîm (A.) [ ﻢیدا ] tabaklanmış deri. 2.yüzey, yüz.
ednâ (A.) [ ﯽﻥدا ] 1.en aşağı. 2.alçak mı alçak.
edvâr (A.) [ راودا ] devirler, çağlar.
edviye (A.) [ ﻪیودا ] ilaçlar, devalar.
edyân (A.) [ نﺎیدا ] dinler.
edyâr (A.) [ رﺎیدا ] manastırlar.
ef’âl (A.) [ لﺎﻌﻓا ] 1.fiiller. 2.hareketler, eylemler.
ef’î (A.) [ ﯽﻌﻓا ] engerek yılanı.
efâzıl (A.) [ ﻞﺽﺎﻓا ] 1.seçkin insanlar. 2.bilginler.
efdal (A.) [ ﻞﻀﻓا ] en üstün, en iyi.
efgân (F.) [ نﺎﻐﻓا ] feryat etme, figan etme.
efkâr (A.) [ رﺎﮑﻓا ] fikirler, düşünceler.
efkâr -ı âmme [ ﻪﻡﺎﻋ رﺎﮑﻓا ] kamuoyu.
eflâk (A.) [ کﻼﻓا ] gökler, felekler.
efrâd (A.) [ داﺮﻓا ] fertler, bireyler.
efrenc (A.) [ ﺞﻥﺮﻓا ] Batılı, Avrupalı.
efsâne (F.) [ ﻪﻥﺎﺴﻓا ] 1.masal. 2.efsane.
efsâr (F.) [ رﺎﺴﻓا ] yular.
efser (F.) [ ﺮﺴﻓا ] subay.
efser (F.) [ ﺮﺴﻓا ] taç.
efsun (F.) [ نﻮﺴﻓا ] afsun, büyü.
109

efsunger (F.) [ ﺮﮕﻥﻮﺴﻓا ] 1.afsuncu. 2.büyüleyici.
efsûs (F.) [ سﻮﺴﻓا ] yazık, çok yazık, eyvahlar olsun.
efsürde (F.) [ ﻩدﺮﺴﻓا ] 1.donuk. 2.üzgün, moral çöküntüsü içinde. 3.duygusuz.
efşüre (F.) [ ﻩﺮﺸﻓا ] sıkılmış meyva suyu.
efvâc (A.) [ جاﻮﻓا ] bölükler.
efvâh (A.) [ ﻩاﻮﻓا ] ağızlar.
efyûn (F.) [ نﻮﻴﻓا ] afyon.
efzâr (F.) [ راﺰﻓا ] alet, araç gereç.
efzâyiş (F.) [ ﺶیاﺰﻓا ] artış.
efzûn (F.) [ نوﺰﻓا ] fazla.
eger (F.) [ ﺮﮔا ] eğer.
ehad (A.) [ ﺪﺣا ] 1.bir, tek. 2.Tanrı.
ehâdîs (A.) [ ﺚیدﺎﺣا ] hadisler.
ehadiyyet (A.) [ ﺖیﺪﺣا ] 1.birlik. 2.Tanrı’nın birliği.
ehâlî (A.) [ ﯽﻝﺎها ] ahali, halk.
ehass (A.) [ ﺺﺧا ] başlıca.
ehdâf (A.) [ فاﺪها ] hedefler.
ehemm (A.) [ ﻢها ] en önemlisi.
ehemmiyet atfetmek önem vermek, önemsemek
ehemmiyet kesb eylemek önem kazanmak.
ehemmiyyet (A.) [ ﺖﻴﻤها ] önem.
ehibbâ (A.) [ ﺎﺒﺣا ] dostlar.
110

ehil (A.) [ ﻞها ] 1.maharet sahibi. 2.evcil. 3.bir yerde ikamet eden. 4.bir yere
mensup.
ehl (A.) [ ﻞها ] 1.maharet sahibi. 2.evcil. 3.bir yerde ikamet eden. 4.bir yere
veya görüşe mensup.
ehl -i din [ ﻦید ﻞها ] bir dine inananlar.
ehl -i hâl [ لﺎﺣ ﻞها ] halden anlayan
ehl -i hubre [ ﻩﺮﺒﺧ ﻞها ] bilirkişi.
ehl -i îman [ نﺎﻤیا ﻞها ] iman edenler, inananlar.
ehl -i salib [ ﺐﻴﻠﺹ ﻞها ] haçlılar.
ehl -i vukûf [ فﻮﻗو ﻞه ا ] bilirkişi.
ehliyyet (A.) [ ﺖﻴﻠها ] 1.beceri sahipliği, yeterlilik, yetki. 3.yeterlilik belgesi.
ehrâm (A.) [ ماﺮها ] piramit.
ehrimen (F.) [ ﻦﻡﺮها ] kötülük tanrısı, şeytan.
ehsâs (A.) [ سﺎﺴﺣا ] duygular, hisler.
ehven (A.) [ نﻮها ] 1.çok ucuz. 2.çok kolay.
ehzâb (A.) [ باﺰﺣا ] 1.hizipler. 2.partiler. 3.gruplar.
eimme (A.) [ ﻪﻤﺋا ] imamlar, önderler.
eizze (A.) [ ﻩﺰﻋا ] 1.azizler, ermişler. 2.saygın kişiler.
ejder (F.) [ ردژا ] 1.büyük yılan. 2.ejderha.
ejderhâ (F.) [ ﺎهردژا ] 1.büyük yılan. 2.ejderha.
ekâbir (A.) [ ﺮﺑﺎﮐا ] büyükler, ileri gelenler.
ekâlîm (A.) [ ﻢﻴﻝﺎﻗا ] 1.ülkeler. 2.büyük toprak parçaları.
ekall (A.) [ ﻞﻗا ] en az.
ekalliyet (A.) [ ﺖﻴﻠﻗا ] azınlık.
111

ekârib (A.) [ برﺎﻗا ] yakınlar, akrabalar.
ekâvîl (A.) [ ﻞیوﺎﻗا ] sözler.
ekber (A.) [ ﺮﺒﮐا ] en büyük.
ekdâr (A.) [ راﺪﮐا ] kederler, üzüntüler.
ekfân (A.) [ نﺎﻔﮐا ] kefenler.
ekhâl (A.) [ لﺎﺤﮐا ] sürmeler.
ekîd (A.) [ ﺪﻴﮐا ] kesin.
ekîden (A.) [ اﺪﻴﮐا ] kesinlikle.
ekl (A.) [ ﻞﮐا ] yeme.
ekl edilmek yenilmek.
ekmel (A.) [ ﻞﻤﮐا ] mükemmel, tam.
eknâf (A.) [ فﺎﻨﮐا ] yerler, yöreler, taraflar.
eknûn (F.) [ نﻮﻨﮐا ] şimdi.
ekrem (A.) [ مﺮﮐا ] çok cömert.
ekser (A.) [ ﺮﺜﮐا ] en çok.
ekserî (A.) [ یﺮﺜﮐا ] 1.çoğu. 2.çoğu kez.
ekseriyyâ (A.) [ ﺎیﺮﺜﮐا ] çoğu zaman, sık sık.
ekseriyyet (A.) [ ﺖیﺮﺜﮐا ] çoğunluk.
ekseriyyet -i ârâ [ ءارﺁ ﺖیﺮﺜﮐا ] oy çokluğu.
ekseriyyet -i mutlaka [ ﻪﻘﻠﻄﻡ ﺖیﺮﺜﮐا ] çoğunluk.
ektâf (A.) [ فﺎﺘﮐا ] 1.omuzlar. 2.kürek kemikleri.
ekûl (A.) [ لﻮﮐا ] pisboğaz.
ekvân (A.) [ ناﻮﮐا ] 1.dünyalar. 2.varlıklar.
112

ekyâl (A.) [ لﺎﻴﮐا ] 1.kileler. 2.ölçekler.
ekzeb (A.) [ بﺬﮐا ] kuyruklu yalan.
el’an (A.) [ نﻵا ] şimdi.
elaman (A.) [ نﺎﻡﻻا ] aman dileme, imdat, yardım
elbise (A.) [ ﻪﺴﺒﻝا ] giysiler.
elem (A.) [ ﻢﻝا ] acı, üzüntü.
elemzede (A.-F.) [ ﻩدز ﻢﻝا ] elemli.
elf (A.) [ ﻒﻝا ] bin.
elfâz (A.) [ ظﺎﻔﻝا ] sözler, lafızlar.
elhâc (A.) [ جﺎﺤﻝا ] hacı.
elhâlet hâzihi (A.) [ ﻩﺬه ﺔﻝﺎﺤﻝا
] şimdiki, günümüzdeki
elhân (A.) [ نﺎﺤﻝا ] şarkılar, melodiler.
elhâsıl (A.) [ ﻞﺹﺎﺤﻝا ] sonuçta.
elifba (A.) [ ﺎﺒﻔﻝا ] alfabe.
elîm (A.) [ ﻢﻴﻝا ] acı, acıklı.
elîme (A.) [ ﻪﻤﻴﻝا ] acı, acıklı.
elkıssa (A.) [ ﻪﺼﻘﻝا ] kısacası, sonuç olarak.
elsine (A.) [ ﻪﻨﺴﻝا ] diller, lisanlar.
eltâf (A.) [ فﺎﻄﻝا ] iyilikler, lütuflar.
elvâh (A.) [ حا ﻮﻝا ] levhalar, tablolar.
elvân (A.) [ ناﻮﻝا ] renkler.
elvedâ (A.) [ عادﻮﻝا ] elveda.
elviye (A.) [ ﻪیﻮﻝا ] sancaklar.
113

elyâf (A.) [ فﺎﻴﻝا ] lifler.
elyevm (A.) [ مﻮﻴﻝا ] bugün.
elzem (A.) [ مﺰﻝا ] çok gerekli.
em’â (A.) [ ﺎﻌﻡا ] bağırsaklar.
emâkin (A.) [ ﻦﮐﺎﻡا ] mekanlar.
emân (A.) [ نﺎﻡا ] aman dileme.
emânât-ı mübâreke (A.-F.) [ ﻪﮐرﺎﺒﻡ تﺎﻥﺎﻡا ] kutsal emanetler.
emânet (A.) [ ﺖﻥﺎﻡا ] 1.eminlik. 2.emanet.
emânetdâr (A.-F.) [ راد ﺖﻥﺎﻡا ] emanetçi.
emâneten (A.) [ ﺔ ﻥﺎﻡا ] emanet olarak.
emârât (A.) [ تارﺎﻡا ] işaretler, belirtiler.
emâre (A.) [ ﻩرﺎﻡا ] işaret, belirti.
emaret (A.) [ ترﺎﻡا ] beylik, emirlik.
emced (A.) [ ﺪﺠﻡا ] çok onurlu, çok şerefli.
emel (A.) [ ﻞﻡا ] arzu.
emhâl (A.) [ لﺎﻬﻡا ] mühletler.
emhâr (A.) [ رﺎﻬﻡا ] mehirler.
emîn (A.) [ ﻦﻴﻡا ] 1.güvenilir. 2.emniyetli.
emir (A.) [ ﺮﻡا ] buyruk, emir.
emîr (A.) [ ﺮﻴﻡا ] bey, emirlik başkanı, emir.
emir ısdâr edilmek (A.-T.) emir çıkartılmak.
emirnâme (A.-F.) [ ﻪﻡﺎﻥﺮﻡا ] ferman, emir belgesi.
emkine (A.) [ ﻪﻨﮑﻡا ] mekanlar, yerler.
114

emlâk (A.) [ کﻼﻡا ] mülkler.
emmâre (A.) [ ﻩرﺎﻡا ] emredici.
emn (A.) [ ﻦﻡا ] güvenlik, emniyet.
emniyyet (A.) [ ﺖﻴﻨﻡا ] 1.güvenlik. 2.emniyet teşkilatı.
emr (A.) [ ﺮﻡا ] 1.emir, buyruk. 2.iş.
emrâz (A.) [ ضاﺮﻡا ] hastalıklar.
emred (A.) [ دﺮﻡا ] bıyıkları yeni terlemiş genç.
emsâl (A.) [ لﺎﺜﻡا ] 1.hikayeler. 2.masallar.
emsâl (A.) [ لﺎﺜﻡا ] 1.örnekler. 2.benzerler.
emsile (A.) [ ﻪﻠﺜﻡا ] örnekler.
emtia (A.) [ ﻪﻌﺘﻡا ] mallar.
emvâc (A.) [ جاﻮﻡا ] dalgalar.
emvâl (A.) [ لاﻮﻡا ] mallar.
emvâl -ı gayr-i menkûle [ ﻪﻝﻮﻘﻨﻡ ﺮﻴﻏ لاﻮﻡا ] taşınmaz mallar.
emvât (A.) [ تاﻮﻡا ] ölüler.
emzice (A.) [ ﻪﺝﺰﻡا ] mizaçlar, karakterler.
enâm (A.) [ مﺎﻥا ] 1.canlılar. 2.insanlar.
enbân (F.) [ نﺎﺒﻥا ] heybe.
enbâr (F.) [ رﺎﺒﻥا ] ambar.
enbîk (A.) [ ﻖﻴﺒﻥا ] imbik.
enbiyâ (A.) [ ﺎﻴﺒﻥا ] peygamberler.
enbûh (F.) [ ﻩﻮﺒﻥا ] 1.kalabalık. 2.gür. 3.yoğun.
encâm (F.) [ مﺎﺠﻥا ] son.
115

encîr (F.) [ ﺮﻴﺠﻥا ] incir.
encüm (A.) [ ﻢﺠﻥا ] yıldızlar.
encümen (F.) [ ﻦﻤﺠﻥا ] 1.topluluk. 2.dernek. 3.heyet. 4.komisyon.
endâm (F.) [ ماﺪﻥا ] boy bos.
endâze (F.) [ ﻩزاﺪﻥا ] 60 cm.lik uzunluk ölçüsü.
endek (F.) [ کﺪﻥا ] az.
ender (A.) [ رﺪﻥا ] çok az bulunan.
enderûn (F.) [ نورﺪﻥا ] 1.iç, içerisi. 2.harem dairesi. 3.gönül, kalp.
enderü’l-vukû (A.) [ عﻮﻗﻮﻝارﺪﻥا ] az rastlanır.
endîşe (F.) [ ﻪﺸیﺪﻥا ] 1.düşünce. 2.kaygı.
endişeli (F.-T.) kaygılı.
endîşenâk olmak kaygılanmak.
endîşnâk (F.) [ کﺎﻨﺸیﺪﻥا ] 1.düşünceli. 2.kaygılı.
endûh (F.) [ ﻩوﺪﻥا ] keder.
ene (A.) [ ﺎﻥا ] ben.
enf (A.) [ ﻒﻥا ] burun.
enfâs (A.) [ سﺎﻔﻥا ] nefesler, soluklar.
enfes (A.) [ ﺲﻔﻥا ] çok nefis.
enfüs (A.) [ ﺲﻔﻥا ] 1.nefisler. 2.ruhlar.
engâr (F.) [ رﺎﮕﻥا ] san.
engûr (F.) [ رﻮﮕﻥا ] üzüm.
engübin (F.) [ ﻦﺒﮕﻥا ] bal.
engüşt (F.) [ ﺖﺸﮕﻥا ] parmak.
116

engüşter (F.) [ ﺮﺘﺸﮕﻥا ] yüzük.
engüştnümâ (F.) [ ﺎﻤﻥ ﺖﺸﮕﻥا ] parmakla gösterilen.
enhâr (A.) [ رﺎﻬﻥا ] nehirler, ırmaklar.
enîn (A.) [ ﻦﻴﻥا ] inleme, inilti.
enîs (A.) [ ﺲﻴﻥا ] 1.dost. 2.sevgili.
enkâz (A.) [ ضﺎﻘﻥا ] yıkıntı.
enmûzec (A.) [ جزﻮﻤﻥا ] örnek, numûne.
ensâb (A.) [ بﺎﺴﻥا ] nesepler, soylar.
ensâc (A.) [ جﺎﺴﻥا ] dokular.
ensâl (A.) [ لﺎﺴﻥا ] nesiller, kuşaklar.
ensâr (A.) [ رﺎﺼﻥا ] yardımcılar.
ensice (A.) [ ﻪﺠﺴﻥا ] 1.dokular. 2.kumaşlar.
envâ’ (A.) [ عاﻮﻥا ] çeşitler, neviler.
envâr (A.) [ راﻮﻥا ] ışıklar.
enver (A.) [ رﻮﻥا ] çok parlak.
enzâr (A.) [ رﺎﻈﻥا ] bakışlar, gözler.
erâcîf (A.) [ ﻒﻴﺝارا ] saçmalıklar, uydurmalar.
erâmil (A.) [ ﻞﻡارا ] dullar.
erâzî (A.) [ ﯽﺽارا ] arazi.
erâzil (A.) [ لذارا ] reziller, aşağılıklar.
erba’ (A.) [ ﻊﺑرا ] dört.
erba’a (A.) [ ﻪﻌﺑرا ] dört.
erbâb (A.) [ بﺎﺑرا ] 1.sahip. 2.başkan. 3.usta.
117

erbain (A.) [ ﻦﻴﻌﺑرا ] kırk. hadîs-i ~ kırk hadis.
erc (F.) [ جرا ] değer.
ercmend (F.) [ ﺪﻨﻤﺝرا ] değerli, saygın.
ercümend (F.) [ ﺪﻨﻤﺝرا ] değerli, saygın.
erfa’ (A.) [ ﻊﻓ را ] çok yüce, çok yüksek.
erganun (F.) [ نﻮﻨﻏرا ] org.
ergevân (F.) [ ناﻮﻏرا ] erguvan.
erguvân (F.) [ ناﻮﻏرا ] erguvan.
erguvânî (F.) [ ﯽﻥاﻮﻏرا ] erguvan rengi.
erîke (A.) [ ﻪﮑیرا ] taht.
eriş (F.) [ شرا ] arşın.
erkâm (A.) [ مﺎﻗرا ] 1.rakamlar. 2.yazılar.
erkân (A.) [ نﺎﮐرا ] 1.direkler. 2.temeller, esaslar. 3.ileri gelenler, üst düzeyde
bulunanlar. 4.önderler.
erkân-ı harbiyye-i umûmiyye [ ﻪﻴﻡﻮﻤﻋ ءﻪﻴﺑﺮﺣ نﺎﮐرا ] genel kurmay başkanlığı.
ermeğân (F.) [ نﺎﻐﻡرا ] armağan.
erneb (A.) [ ﺐﻥرا ] tavşan.
erre (F.) [ ﻩرا ] testere.
ervâh (A.) [ حاورا ] ruhlar.
erz (F.) [ زرا ] değer, kıymet.
erzâk (A.) [ قازرا ] yiyecek, erzak.
erzân (F.) [ نازرا ] 1.ucuz. 2.yaraşır, layık.
erzânî (F.) [ ﯽﻥازرا ] 1.ucuzluk. 2.liyakat, yeterlilik.
118

erzel (A.) [ لذ را ] en rezil, en aşağılık.
erzen (F.) [ نزرا ] darı.
erziş (F.) [ شزرا ] değer, kıymet, itibar.
erzîz (F.) [ ﺰیزرا ] kalay.
es’ad (A.) [ ﺪﻌﺱا ] çok mutlu.
es’âr (A.) [ رﺎﻌﺱا ] fiyatlar.
es’ile (A.) [ ﻪﻠﺌﺱا ] sorular.
esâmî (A.) [ ﯽﻡﺎﺱا ] isimler.
esâret (A.) [ ترﺎﺱا ] tutsaklık.
esâs (A.) [ سﺎﺱا ] asıl, kök, temel.
esâsât (A.) [ تﺎﺱﺎﺱا ] asıllar, esaslar.
esâsen (A.) [ ﺎﺱﺎﺱا ] aslında.
esâtîr (A.) [ ﺮﻴﻃﺎﺱا ] 1.mitoloji. 2.uydurma sözler.
esâtîz (A.) [ ﺬﻴﺕﺎﺱا ] 1.ustalar. 2.üstadlar.
esb (F.) [ ﺐﺱا ] at.
esbâb (A.) [ بﺎﺒﺱا ] sebepler.
esbâb -ı mûcibe [ ﻪﺒﺝﻮﻡ بﺎﺒﺱا ] gerekçe, gerekçeler.
esbâb -ı mücbire [ ﻩﺮﺒﺠﻡ بﺎﺒﺱا ] zorlayıcı sebepler.
esbâb -ı zarûriyye [ ﻪیروﺮﺽ بﺎﺒﺱا ] zorunlu sebepler.
esbak (A.) [ ﻖﺒﺱا ] önceki, daha önceki, eski.
esed (A.) [ ﺪﺱا ] arslan.
esef (A.) [ ﻒﺱا ] üzülme, hayıflanma.
esefâ (A.) [ ﺎﻔﺱا ] vah vah, eyvahlar olsun, yazık!
119

esefnâk (A.-F.) [ کﺎﻨﻔﺱا ] üzücü.
eser (A.) [ ﺮﺛا ] 1.iz. 2.eser, yapıt. 3.kitap.
esfâr (A.) [ رﺎﻔﺱا ] seferler, yolculuklar.
esfel (A.) [ ﻞﻔﺱا ] 1.en aşağı. 2.aşağılıkların en aşalığı.
eshâb (A.) [ بﺎﺤﺹا ] 1.sahipler. 2.ashab.
eshâm (A.) [ مﺎﻬﺱا ] 1.hisseler. 2.senetler.
eshâr (A.) [ رﺎﺤﺱا ] seherler.
eshel (A.) [ ﻞﻬﺱا ] en kolay.
eshiyâ (A.) [ ﺎﻴﺨﺱا ] cömertler.
esîr (A.) [ ﺮﻴﺱا ] tutsak.
esîrân (A.-F.) [ ناﺮﻴﺱا ] tutsaklar.
eslâf (A.) [ فﻼﺱا ] selefler, geçmişler.
esliha (A.) [ ﻪﺤﻠﺱا ] silahlar.
esmâ (A.) [ ﺎﻤﺱا ] isimler.
esmân (A.) [ نﺎﻤﺛا ] değerler, kıymetler, bedeller.
esmâr (A.) [ رﺎﻤﺛا ] meyvalar.
esmer (A.) [ ﺮﻤﺱا ] karayağız, esmer, koyu tenli.
esnâ (A.) [ ﺎﻨﺛا ] sıra, an.
esnâf (A.) [ فﺎﻨﺹا ] 1.sınıflar. 2.esnaf.
esnâm (A.) [ مﺎﻨﺹا ] putlar.
esnân (A.) [ نﺎﻨﺱا ] dişler.
esra’ (A.) [ عﺮﺱا ] en çabuk, en hızlı.
esrâr (A.) [ راﺮﺱا ] sırlar, gizler.
120

esrârengîz (A.-F.) [ ﺰﻴﮕﻥاراﺮﺱا ] gizemli.
esrarkeş (A.-F.) [ ﺶﮐراﺮﺱا ] esrar içen, esrarcı.
ester (F.) [ ﺮﺘﺱا ] katır.
esvâb (A.) [ باﻮﺛا ] giysiler.
esvât (A.) [ تاﻮﺹا ] sesler.
esved (A.) [ دﻮﺱا ] siyah.
esyâf (A.) [ فﺎﻴﺱا ] kılıçlar.
eş’âr (A.) [ رﺎﻌﺵا ] şiirler.
eşcâr (A.) [ رﺎﺠﺵا ] ağaçlar.
eşhâs (A.) [ صﺎﺨﺵا ] kişiler.
eşhür (A.) [ ﺮﻬﺱا ] aylar.
eşi’a (A.) [ ﻪﻌﺵا ] ışıklar, ışınlar.
eşk (F.) [ ﮏﺵا ] gözyaşı.
eşkâl (A.) [ لﺎﮑﺵا ] şekiller
eşkâlûd (F.) [ دﻮﻝﺁ ﮏﺵا ] gözyaşlı.
eşkiyâ (A.) [ ﺎﻴﻘﺵا ] haydutlar, yol kesenler.
eşna’ (A.) [ ﻊﻨﺵا ] en kötü, en çirkin.
eşrâf (A.) [ فاﺮﺵا ] seçkinler, ileri gelenler, sosyete.
eşref (A.) [ فﺮﺵا ] en şerefli.
eşref -i mahlûkât [ تﺎﻗﻮﻠﺨﻡ فﺮﺵا ] varlıkların en şereflisi, insan.
et’ime (A.) [ ﻪﻤﻌﻃا ] yiyecekler.
etemm (A.) [ ﻢﺕا ] tam, mükemmel, eksiksiz.
etfâl (A.) [ لﺎﻔﻃا ] çocuklar.
121

etıbbâ (A.) [ ﺎﺒﻃا ] doktorlar, tabipler.
etrâf (A.) [ فاﺮﻃا ] yöre, çevre.
etrâk (A.) [ کاﺮﺕا ] Türkler.
etvâr (A.) [ راﻮﻃا ] tavırlar.
evâhir (A.) [ ﺮﺧاو ا ] sonlar, son günler.
evâil (A.) [ ﻞﺋاوا ] başlar, ilk günler.
evâmir (A.) [ ﺮﻡاوا ] emirler, buyruklar.
evân (A.) [ ناوا ] çağ.
evânî-i turâbe (A.-F.) [ ﻪﺑاﺮﺕ ﯽﻥاوا ] toprak çanak çömlek.
evâsıt (A.) [ ﻂﺱاوا ] ortalar, ortadakiler.
evbâş (A.) [ شﺎﺑوا ] ayak takımı, külhanbeyler.
evc (A.) [ جوا ] doruk, zirve.
evdiye (A.) [ ﻪیدوا ] vadiler, dereler.
evhad (A.) [ ﺪﺣوا ] bir tane, biricik.
evhâm (A.) [ مﺎهوا ] vehimler, kuruntular.
evkâf (A.) [ فﺎﻗوا ] vakıflar.
evkât (A.) [ تﺎﻗوا ] vakitler.
evlâ (A.) [ ﯽﻝوا ] en iyi, en uygun.
evlâd (A.) [ دﻻوا ] 1.çocuklar. 2.soy.
evleviyyet (A.) [ ﺖیﻮﻝوا ] öncelik.
evliyâ (A.) [ ﺎﻴﻝوا ] 1.velîler. 2.önderler. 3.yetkililer.
evrâd (A.) [ داروا ] dualar.
evrâk (A.) [ قاروا ] 1.kağıtlar. 2.belgeler. 3.arşiv.
122

evreng (F.) [ ﮓﻥروا ] taht.
evsâf (A.) [ فﺎﺹوا ] vasıflar, özellikler.
evsat (A.) [ ﻂﺱوا ] orta, ortadaki.
evtâd (A.) [ دﺎﺕوا ] kazıklar.
evvel (A.) [ لوا ] 1.ilk. 2.başlangıç. 3.önce.
evvelâ (A.) [ ﻻوا ] ilkin, ilk önce.
evvelâhır (A.) [ ﺮﺧﺁ لوا ] alt tarafı, önü sonu.
evvelbahar (A.-F.) [ رﺎﻬﺑ لوا ] ilkbahar.
evvelemirde (A.-T.) işin başında, her şeyden önce.
evveliyyât (A.) [ تﺎﻴﻝوا ] daha öncesi, eski durumu.
evzân (A.) [ نازوا ] 1.ölçüler. 2.vezinler. 3.ağırlıklar.
eyâlât (A.) [ تﻻﺎیا ] 1.eyaletler. 2.memleketler, topraklar.
eytâm (A.) [ مﺎﺘیا ] yetimler, öksüzler.
eyvân (F.) [ ناﻮیا ] 1.ayvan. 2.sundurma. 3.çardak.
eyyâm (A.) [ مﺎیا ] günler.
eyzan (A.) [ ﺎﻀیا ] ve yine, aynı şekilde.
ezânî (A.) [ ﯽﻥاذا ] ezan ile ilgili.
ezdâd (A.) [ داﺪﺽا ] karşıtlar, zıtlar.
ezel (A.) [ لزا ] öncesizlik, geçmişe doğru sonsuzluk.
ezelbeezel (A.-F.) [ لزا ﻪﺑ لزا ] ezelden beri.
ezelî (A.) [ ﯽﻝزا ] ezele ilişkin.
ezeliyyet (A.) [ ﺖﻴﻝزا ] ezellik durumu.
ezhân (A.) [ نﺎهذا ] zihinler.
123

ezhâr (A.) [ رﺎهزا ] çiçekler.
eziyyet (A.) [ ﺖیذا ] üzme.
ezkâr (A.) [ رﺎﮐذا ] 1.zikirler. 2.anmalar.
ezkazâ (F.-A.) [ ﺎﻀﻗزا ] tesadüfen.
ezkiyâ (A.) [ ﺎﻴﮐذا ] zekiler.
ezmân (A.) [ نﺎﻡزا ] zamanlar.
ezmine (A.) [ ﻪﻨﻡزا ] zamanlar, çağlar.
ezmine -i cedîde [ ﻩﺪیﺪﺝ ءﻪﻨﻡزا ] yeni çağ.
ezmine -i kadîme [ ﻪﻤیﺪﻗ ءﻪﻨﻡزا ] eski zamanlar, eski çağlar.
ezmine -i mütekaddime [ ﻪﻡﺪﻘﺘﻡ ءﻪﻨﻡزا ] eski çağlar.
ezrak (A.) [ قرزا ] mavi.
ezvâc (A.) [ جاوزا ] çiftler.
ezvâk (A.) [ قاوذا ] zevkler.
ezyâl (A.) [ لﺎیذا ] 1.ekler, zeyiller. 2.kuyruklar.
124

fa’âl (A.) [ لﺎﻌﻓ ] hareketli, çalışkan.
fa’âliyyet (A.) [ ﺖﻴﻝﺎﻌﻓ ] hareketlilik, çalışma.
fâcia (A.) [ ﻪﻌﺝﺎﻓ ] 1.acıklı olay. 2.felaket. 3.dram.
fâciât (A.) [ تﺎﻌﺝﺎﻓ ] 1.acıklı olaylar, facialar. 2.felaketler.
fâcir (A.) [ ﺮﺝﺎﻓ ] 1.günah işleyen. 2.karşı cinse düşkün olan.
fağfur (F.) [ رﻮﻔﻐﻓ ] Çin imparatoru.
fağfûrî (F.) [ یرﻮﻔﻐﻓ ] çini.
fahâmet (A.) [ ﺖﻡﺎﺨﻓ ] 1.yücelik, ululuk. 2.kıymet.
fahhâr (A.) [ رﺎﺨﻓ ] övüngen.
fâhir (A.) [ ﺮﺧﺎﻓ ] 1.değerli. 2.şerefli, onurlu.
fâhiş (A.) [ ﺶﺣﺎﻓ ] 1.aşırı. 2.büyük. çirkin, kötü.
fâhişe (A.) [ ﻪﺸﺣﺎﻓ ] fuhuş yapan kadın.
fâhişehane (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﺧ ﻪﺸﺣﺎﻓ ] genelev.
fahr (A.) [ ﺮﺨﻓ ] övünç, kıvanç.
fahrî (A.) [ یﺮﺨﻓ ] 1.onursal. 2.ücret almadan, kendi isteğiyle
fahşâ (A.) [ ﺎﺸﺤﻓ ] fuhuş.
fâhte (A.) [ ﻪﺘﺧﺎﻓ ] güvercin, yaban güvercini.
fahûr (A.) [ رﻮﺨﻓ ] övüngen.
fâide (A.) [ ﻩﺪﺋﺎﻓ ] yarar, kazanç, fayda.
fâidebahş (A.-F.) [ ﺶﺨﺑ ﻩﺪﺋﺎﻓ ] yararlı, faydalı.
F
125

fâik (A.) [ ﻖﺋﺎﻓ ] üstün.
fâikiyyet (A.) [ ﺖﻴﻘﺋﺎﻓ ] üstünlük.
fâil (A.) [ ﻞﻋﺎﻓ ] 1.yapan. 2.özne. 3.etkili.
fâiliyyet (A.) [ ﺖﻴﻠﻋﺎﻓ ] etkenlik, aktivite.
fâiz (A.) [ ﺾﺋﺎﻓ ] 1.taşan. 2.faiz, paradan elde edilen kazanç.
fâka (A.) [ ﻪﻗﺎﻓ ] yoksulluk.
fakâhet (A.) [ ﺖهﺎﻘﻓ ] fıkıhçılık.
fakat (A.) [ ﻂﻘﻓ ] ancak, yalnız.
fakd (A.) [ ﺪﻘﻓ ] yokluk, yoksunluk.
fakîd (A.) [ ﺪﻴﻘﻓ ] eşi az bulunur.
fakîh (A.) [ ﻪﻴﻘﻓ ] islam hukukçusu, fakih.
fâkiha (A.) [ ﻪﻬﮐﺎﻓ ] meyva.
fakîr (A.) [ ﺮﻴﻘﻓ ] 1.yoksul. 2.bendeniz. 3.dilenci. 4.derviş.
fakirhâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﺧﺮﻴﻘﻓ ] bendenizin evi.
fakr (A.) [ ﺮﻘﻓ ] yoksulluk.
fâl (F.) [ لﺎﻓ ] fal.
falaka (A.) [ ﻪﻘﻠﻓ ] falaka, ayağa sopa atarak acı çektirmek için hazırlanan
düzenek.
fâlic (A.) [ ﺞﻠﻓ ] felç.
fâlnâme (F.) [ ﻪﻡﺎﻨﻝﺎﻓ ] fal kitabı.
fâm (F.) [ مﺎﻓ ] renk.
fânî (A.) [ ﯽﻥﺎﻓ ] 1.ölümlü. 2.yok olucu. 3.geçici.
fânûs (A.) [ ﺲﺌﻥﺎﻓ ] fener.
126

fâr (A.) [ رﺎﻓ ] fare.
farazâ (A.) [ ﺎﺽﺮﻓ ] diyelim ki.
faraziyye (A.) [ ﻪﻴﺽﺮﻓ ] varsayım.
fârıka (A.) [ ﻪﻗرﺎﻓ ] ayırıcı.
fâriğ (A.) [ غرﺎﻓ ] 1.boş. 2.rahat, huzurlu. 3.vazgeçen.
fâris (A.) [ سرﺎﻓ ] atlı.
fârisî (F.) [ ﯽﺱرﺎﻓ ] 1.Farsça. 2.Fars, İranlı.
farîza (A.) [ ﻪﻀیﺮﻓ ] 1.farz. 2.borç.
fark (A.) [ قﺮﻓ ] ayrıcalık, ayrılık.
fart (A.) [ طﺮﻓ ] aşırı, aşırılık.
farz (A.) [ ضﺮﻓ ] 1.Tanrı emri. 2.borç, ödev. 3.zorunlu.
farz edilmek sayılmak, tutulmak, tasavvur edilmek.
farz etmek saymak, tutmak, tasavvur etmek.
farz olunmak 1.tasavvur edilmek. 2.Tanrı tarafından yapılması zorunlu kılınmak.
farzâ (A.) [ ﺎﺽﺮﻓ ] tut ki, diyelim ki.
farziyye (A.) [ ﻪﻴﺽﺮﻓ ] varsayım.
fâsık (A.) [ ﻖﺱﺎﻓ ] kötülük düşünen.
fâsıla (A.) [ ﻪﻠﺹﺎﻓ ] 1.ara. 2.aralayıcı. 3.uzaklık.
fâsid (A.) [ ﺪﺱﺎﻓ ] bozulmuş, bozuk.
fasîh (A.) [ ﺢﻴﺼﻓ ] güzel konuşan.
fasîle (A.) [ ﻪﻠﻴﺼﻓ ] aile.
fasl (A.) [ ﻞﺼﻓ ] 1.mevsim. 2.bölüm. 3.çözümleme.
fassâd (A.) [ دﺎﺼﻓ ] hacamat yapan.
127

fâş (F.) [ شﺎﻓ ] ifşa olmuş, aşikar olmuş.
fâtih (A.) [ ﺢﺕﺎﻓ ] fetheden
fatin (A.) [ ﻦﻴﻄﻓ ] zeki, kavrayışlı.
fayda (A.) [ ﻩﺪیﺎﻓ ] yarar, fayda, kazanç.
fâzıl (A.) [ ﻞﺽﺎﻓ ] erdemli.
fazîha (A.) [ ﻪﺤﻴﻀﻓ ] rezillik, skandal.
fazîlet (A.) [ ﺖﻠﻴﻀﻓ ] erdem.
faziletkâr (A.-F.) [ رﺎﮑﺘﻠﻴﻀﻓ ] erdemli.
faziletperest (A.-F.) [ ﺖﺱﺮﭘ ﺖﻠﻴﻀﻓ ] erdem yanlısı.
fazl (A.) [ ﻞﻀﻓ ] 1.erdem. 2.üstünlük.
fazla (A.) [ ﻪﻠﻀﻓ ] 1.çok. 2.artık.
fecâ’at (A.) [ ﺖﻋﺎﺠﻓ ] feci durum.
fecere (A.) [ ﻩﺮﺠﻓ ] 1.günahkarlar. 2.kötü insanlar.
fecî’ (A.) [ ﻊﻴﺠﻓ ] çok kötü, korkunç.
fecî’a (A.) [ ﻪﻌﻴﺠﻓ ] facia, felaket.
fecir (A.) [ ﺮﺠﻓ ] tan ağartısı.
fecr (A.) [ ﺮﺠﻓ ] tan ağartısı.
fecr -i kâzib [ بذﺎﮐﺮﺠﻓ ] gerçek tan ağartısından önceki geçici aydınlık
fecr -i sâdık [ قدﺎﺹ ﺮﺠﻓ ] tan ağartısı, şafak sökmesi.
fedâ (A.) [ اﺪﻓ ] 1.yoluna can koyma. 2.kurban. 3.uğruna verme.
fedâ edilmek 1.uğruna harcanmak. 2.kurban edilmek.
fedâ etmek 1.uğruna harcamak. 2.kurban etmek.
fedâ’î (A.) [ ﯽﺋاﺪﻓ ] yoluna canını hiçe sayan.
128

fedâkâr (A.-F.) [ رﺎﮐاﺪﻓ ] özverili.
fedâkârâne (A.-F.) [ ﻪﻥارﺎﮐاﺪﻓ ] özveri ile, özverili.
fedâkârî (A.-F.) [ یرﺎﮐاﺪﻓ ] özveri.
fehâris (A.) [ سرﺎﻬﻓ ] fihristler.
fehîm (A.) [ ﻢﻴﻬﻓ ] anlayışlı.
fehm (A.) [ ﻢ ﻬﻓ ] anlama.
fehm eylemek anlamak.
fehvâ (A.) [ اﻮﺤﻓ ] içerik.
fekâhet (A.) [ ﺖﺣﺎﮑﻓ ] şakacılık, muziplik.
fekk (A.) [ ﮏﻓ ] 1.çene. 2.ayırma.
felâh (A.) [ حﻼﻓ ] kurtulma, rahata erme.
felâket (A.) [ ﺖﮐﻼﻓ ] büyük bela, musibet.
felâketzede (A.-F.) [ ﻩدز ﺖﮐﻼﻓ ] felakete uğrayan.
felâsife (A.) [ ﻪﻔﺱﻼﻓ ] filozoflar, felsefeciler.
felc (A.) [ ﺞﻠﻓ ] inme, felç.
felek (A.) [ ﮏﻠﻓ ] 1.gökyüzü. 2.talih. 3.kader.
felekiyyât (A.) [ تﺎﻴﮑﻠﻓ ] astronomi.
felekzede (A.-F.) [ ﻩدز ﮏﻠﻓ ] kader kurbanı, felek vurgunu.
fellâh (A.) [ حﻼﻓ ] çiftçi.
felsefî (A.) [ ﯽﻔﺴﻠﻓ ] felsefe ile ilgili.
fem (A.) [ ﻢﻓ ] ağız.
fenâ (A.) [ ﺎﻨﻓ ] 1.yokluk. 2.kötü.
fenâpezîr (A.-F.) [ ﺮیﺬﭘﺎﻨﻓ] yok olucu, fani.
129

fend (F.) [ ﺪﻨﻓ ] hile.
fenn (A.) [ ﻦﻓ ] 1.bilim. 2..tür. 3.teknik.
fennen (A.) [ ﺎﻨﻓ ] teknik açıdan.
fennî (A.) [ ﯽﻨﻓ ] teknik.
fenniyyât (A.) [ تﺎﻴﻨﻓ ] teknoloji.
fer (F.) [ ﺮﻓ ] parlaklık.
fer’ (A.) [ عﺮﻓ ] 1.yan. 2.dal.
fer’î (A.) [ ﯽﻋﺮﻓ ] yan dal, tâli, ikincil.
ferâgat (A.) [ ﺖﻏاﺮﻓ ] 1.bırakma, terketme. 2.rahatlık. 3.zenginlik.
ferâğ (A.) [ غاﺮﻓ ] 1.bırakma, terk etme, vazgeçme. 2.boş durma.
ferâğ etmek bırakmak
ferah (A.) [ حﺮﻓ ] sevinç.
ferâh (F.) [ خاﺮﻓ ] geniş.
ferahbahş (A.-F.) [ ﺶﺨﺑ حﺮﻓ ] ferahlık veren, iç açıcı.
ferâine (A.) [ ﻪﻨﻋاﺮﻓ ] firavunlar.
ferâiz (A.) [ ﺾﺋاﺮﻓ ] 1.farzlar. 2.ödevler.
ferâmîn (A.

ferd (A.) [ دﺮﻓ ] 1.tek. 2.birey.
ferdâ (F.) [ ادﺮﻓ ] yarın.
ferdî (A.) [ یدﺮﻓ ] kişisel.
ferdiyyet (A.) [ ﺖیدﺮﻓ ] bireylik.
ferec (A.) [ جﺮﻓ ] rahatlama.
feres (A.) [ سﺮﻓ ] at.
ferhân (A.) [ نﺎﺣﺮﻓ ] sevinçli, neşeli.
ferheng (F.) [ ﮓﻨهﺮﻓ ] 1.kültür. 2.sözlük.
ferhunde (F.) [ ﻩﺪﻨﺧﺮﻓ ] kutlu.
ferîd (A.) [ ﺪیﺮﻓ ] biricik, tek.
ferikân (A.-F.) [ نﺎﻘیﺮﻓ ] tüm veya korgeneraller.
ferîk-i evvel (A.-F.) [ لوا ﻖیﺮﻓ ] korgeneral.
ferîk-i sânî (A.-F.) [ ﯽﻥﺎﺛ ﻖیﺮﻓ ] tümgeneral.
ferişte (F.) [ ﻪﺘﺵﺮﻓ ] melek.
fermân (F.) [ نﺎﻡﺮﻓ ] buyruk.
fermandih (F.) [ ﻩد نﺎﻡﺮﻓ ] komutan.
fermânfermâ (F.) [ ﺎﻡﺮﻓ نﺎﻡﺮﻓ ] 1.padişah. 2.komutan. 3.buyrukçu, buyruk veren.
fermâyiş (F.) [ ﺶیﺎﻡﺮﻓ ] buyruk.
ferrâş (A.) [ شاﺮﻓ ] 1.döşemeci. 2.hizmetkâr.
ferruh (F.) [ خﺮﻓ ] kutlu.
fersûde (F.) [ ﻩدﻮﺱﺮﻓ ] 1.solgun. 2.yıpranmış. 3.eprimiş.
ferş (A.) [ شﺮﻓ ] 1.döşeme. 2.yaygı.
fertût (F.) [ تﻮﺕﺮﻓ ] bunamış ihtiyar.
131

ferverdîn (F.) [ ﻦیدروﺮﻓ ] İran takvimine göre baharın ilk ayı.
feryâd (F.) [ دﺎیﺮﻓ ] 1.bağırma, çığlık. 2.imdat isteme.
feryâd etmek bağırmak, çığlık atmak
feryâdres (F.) [ سردﺎیﺮﻓ ] imdada koşan.
ferzâne (F.) [ ﻪﻥازﺮﻓ ] bilge.
ferzend (F.) [ ﺪﻥزﺮﻓ ] evlat.
fesâd (A.) [ دﺎﺴﻓ ] 1.fesat, bozukluk. 2.kötülük.
fesahat (A.) [ ﺖﺣ ﺎﺼﻓ ] fasihlik, dilde düzgünlük.
fesâne (F.) [ ﻪﻥﺎﺴﻓ ] efsane, masal.
fesat (A.) [ دﺎﺴﻓ ] bozukluk, kötülük.
fesh (A.) [ ﺦﺴﻓ ] iptal etme, kaldırma, bozma.
fetâ (A.) [ ﯽﺘﻓ ] 1.genç. 2.cömert.
fetâvâ (A.) [ یوﺎﺘﻓ ] fetvalar.
feth (A.) [ ﺢﺘﻓ ] 1.fetih, tamamen ele geçirme. 2.açma. 3.açılma.
fetîle (A.) [ ﻪﻠﻴﺘﻓ ] fitil.
fetret (A.) [ تﺮﺘﻓ ] 1.duraklama. 2.iki olay arasındaki zaman.
fettâh (A.) [ حﺎﺘﻓ ] 1.fetheden. 2.açan. 3.Tanrı.
fettan (A.) [ نﺎﺘﻓ ] 1.işveli, oynak, cilveli. 2.fitne koparan.
fetvâ (A.) [ یﻮﺘﻓ ] kadının verdiği şer’î karar.
fevâhiş (A.) [ ﺶﺣاﻮﻓ ] fahişeler.
fevâid (A.) [ ﺪﺋاﻮﻓ ] yararlar, faydalar, kazançlar.
fevâkih (A.) [ ﻪﮐاﻮﻓ ] 1.meyvalar. 2.yemişler.
fevâris (A.) [ سراﻮﻓ ] atlılar.
132

fevc (A.) [ جﻮﻓ ] 1.grup, cemaat, zümre. 2.bölük, takım.
feverân (A.) [ نارﻮﻓ ] 1.fışkırma. 2.kaynama.
feverân etmek fışkırmak.
fevk (A.) [ قﻮﻓ ] üst, üstü.
fevkalâde (A.) [ﻩدﺎﻌﻝا قﻮﻓ] olağanüstü, olağan dışı, alışılmışın ötesinde.
fevkalbeşer (A.) [ ﺮﺸﺒﻝا قﻮﻓ ] insan üstü.
fevkalferd (A.) [ دﺮﻔﻝا قﻮﻓ ] birey üstü.
fevkalhad (A.) [ ﺪﺤﻝا قﻮﻓ ] haddinden fazla.
fevkânî (A.) [ ﯽﻥﺎﻗﻮﻓ ] üstteki, yukarıdaki.
fevkattabîa (A.) [ ﻪﻌﻴﺒﻄﻝا قﻮﻓ ] doğa üstü.
fevren (A.) [ ارﻮﻓ ] hemen, derhal, çarçabuk.
fevrî (A.) [ یرﻮﻓ ] âni.
fevt (A.) [ تﻮ ﻓ ] 1.geçip gitme. 2.ölüm.
fevvâre (A.) [ ﻩراﻮﻓ ] fıskiye.
feyezân (A.) [ نﺎﻀﻴﻓ ] taşkın.
feyiz (A.) [ ﺾﻴﻓ ] 1.bereket, bolluk. 2.ilim.
feylesof (A.) [ فﻮﺴﻠﻴﻓ ] filozof, felsefeci.
feyyâz (A.) [ ضﺎﻴﻓ ] 1.verimli, bereketli. 2.Tanrı.
feyz (A.) [ ﺾﻴﻓ ] 1.bereket, bolluk. 2.ilim.
feyzbahş (A.-F.) [ ﺶﺨﺑ ﺾﻴﻓ ] 1.verimli, bereketli. 2.feyiz veren.
fezâ (A.) [ ﺎﻀﻓ ] 1.uzay. 2.geniş düzlük.
fezâil (A.) [ ﻞﺋﺎﻀﻓ ] erdemler.
fezleke (A.) [ ﻪﮑﻝﺬﻓ ] 1.soruşturma özeti. 2.özet.
133

fıdda (A.) [ ﻪﻀﻓ ] gümüş.
fıkarât (A.) [ تاﺮﻘﻓ ] 1.fıkralar. 2.bölümler. 3.omurlar.
fıkdân (A.) [ ناﺪﻘﻓ ] yoksunluk, bulunmama, yokluk.
fıkh (A.) [ ﻪﻘﻓ ] islam hukuku, fıkıh.
fıkra (A.) [ ﻩﺮﻘﻓ ] 1.fıkra. 2.bölüm. 3.omur.
fırak (A.) [ قﺮﻓ ] 1.fırkalar, partiler. 2.bölükler. 3.zümreler.
fırka (A.) [ ﻪﻗﺮﻓ ] 1.parti. 2.bölük. 3.zümre.
fırsat (A.) [ ﺖﺹﺮﻓ ] uygun an, fırsat.
fısk (A.) [ ﻖﺴﻓ ] 1.kötülük, sefihlik. 2.dinsizlik. 3.Tanrı’ya karşı isyan.
fıskiyye (A.) [ ﻪﻴﻘﺴﻓ ] fıskiye.
fıtnat (A.) [ ﺖﻨﻄﻓ ] kavrayış, zekîlik.
fıtra (A.) [ ﻩﺮﻄﻓ ] 1.fitre. 2.kuru üzüm.
fıtrat (A.) [ تﺮﻄﻓ ] yaratılış.
fıtraten (A.) [ ﺎﺕﺮﻄﻓ ] yaratılıştan.
fıtrî (A.) [ یﺮﻄﻓ ] yaratılıştan gelen.
fî (A.) [ ﯽﻓ ] fiyat, değer, kıymet, eder.
fi’l (A.) [ ﻞﻌﻓ ] 1.hareket, davranış, eylem. 2.fiil.
fi’len (A.) [ ﻼﻌﻓ ] yaparak, işleyerek, bilfiil.
fi’liyyât (A.) [ تﺎﻴﻠﻌﻓ ] eyleme dökülen işler.
fîât (A.) [ تﺎﺌﻴﻓ ] 1.fiyat. 2.fiyatlar.
figân (F.) [ نﺎﻐﻓ ] feryat etme, ah çekme.
figân eylemek bağırmak, feryat etmek, inlemek.
fihris (A.) [ سﺮﻬﻓ ] 1.içindekiler. 2.indeks, dizin.
134

fikir (A.) [ ﺮﮑﻓ ] fikir, düşünce.
fikr (A.) [ ﺮﮑﻓ ] düşünce, fikir.
fikren (A.) [ اﺮﮑﻓ ] düşünce bakımından.
fikrî (A.) [ یﺮﮑﻓ ] düşünce ile ilgili.
fikriyyât (A.) [ تﺎیﺮﮑﻓ ] düşünce ile ilgili çalışmalar.
fil (A.) [ ﻞﻴﻓ ] fil.
filâhat (A.) [ ﺖﺣﻼﻓ ] çiftçilik.
filasl (A.) [ ﻞﺹﻻا ﯽﻓ ] aslında.
filhakîka (A.) [ ﻪﻘﻴﻘﺤﻝا ﯽﻓ ] gerçekte, aslında, doğrusu.
filhâl (A.) [ لﺎﺤﻝا ﯽﻓ ] şimdi, derhal.
filiz (A.) [ ﺰﻠﻓ ] maden külçesi.
filmesel (A.) [ ﻞﺜﻤﻝا ﯽﻓ ] örneğin, örnekte olduğu gibi.
filvâki (A.) [ ﻊﻗاﻮﻝا ﯽﻓ ] aslında, gerçekte.
fîmâba’d (A.) [ ﺪﻌﺑ ﺎﻡ ﯽﻓ ] bundan böyle.
fînefsilemr (A.) [ ﺮﻡﻻا ﺲﻔﻥ ﯽﻓ ] işin aslında, gerçekte.
fir’avn (A.) [ نﻮﻋﺮﻓ ] firavun.
firâk (A.) [ قاﺮﻓ ] 1.ayrılık. 2.ayrılık acısı.
firâr (A.) [ راﺮﻓ ] kaçış, kaçma.
firâr etmek kaçmak.
firârî (A.) [ یراﺮﻓ ] kaçak.
firâvân (F.) [ ناواﺮﻓ ] bol, çok.
firâz (F.) [ زاﺮﻓ ] 1.üst, yukarı. 2.yokuş.
firdevs (A.) [ سودﺮﻓ ] 1.cennet. 2.bahçe.
135

fireng (F.) [ ﮓﻥﺮﻓ ] Batı, Avrupa.
firîfte (F.) [ ﻪﺘ ﻔیﺮﻓ ] aldanmış, aldatılmış.
firîfte olmak aldanmak.
firistâde (F.) [ ﻩدﺎﺘﺱﺮﻓ ] elçi.
firişte (F.) [ ﻪﺘﺵﺮﻓ ] melek.
firiştehû (F.) [ ﻮﺧ ﻪﺘﺵﺮﻓ ] melek gibi, melek huylu, güzel huylu.
firkat (A.) [ ﺖﻗﺮﻓ ] ayrılık.
fîrûz (F.) [ زوﺮﻴﻓ ] 1.talihli, kutlu. 2.muzaffer.
fîrûze (F.) [ ﻩزوﺮﻴﻓ ] turkuaz, firuze taşı.
fîrûzefâm (F.) [ مﺎﻓ ﻩزوﺮﻴﻓ ] turkuaz, açık mavi.
fîsebîlillah (A.) [ ﷲا ﻞﻴﺒﺱ ﯽﻓ ] Tanrı rızası için, Tanrı yolunda.
fiten (A.) [ ﻦﺘﻓ ] fitneler.
fitne (A.) [ ﻪﻨﺘﻓ ] 1.bölücülük, kargaşa çıkartma. 2.sıkıntı.
fityân (A.) [ نﺎﻴﺘﻓ ] gençler.
fuâd (A.) [ داﺆﻓ ] yürek.
fuhş (A.) [ ﺶﺤﻓ ] fuhuş.
fuhuş (A.) [ ﺶﺤﻓ ] fuhuş.
fukahâ (A.) [ ﺎﻬﻘﻓ ] fıkıhçılar, islam hukukçuları.
fukarâ (A.) [ اﺮﻘﻓ ] yoksullar.
fûlâd (F.) [ دﻻﻮﻓ ] çelik.
furkân (A.) [ نﺎﻗﺮﻓ ] 1.Kur’ân. 2.iyi ile kötünün ayrıldığı yerleri gösteren.
fursat (A.) [ ﺖﺹﺮﻓ ] fırsat, uygun an.
fursatcû (A.-F.) [ ﻮﺝ ﺖﺹﺮﻓ ] fırsatçı.
136

fusahâ (A.) [ ﺎﺤﺼﻓ ] fasih konuşanlar.
fusûl (A.) [ لﻮﺼﻓ ] 1.fasıllar, bölümler. 2.mevsimler.
fuzalâ (A.) [ ﻼﻀﻓ ] 1.erdemliler. 2.bilginler.
fuzûl (A.) [ لﻮﻀﻓ ] 1.fazla, çok. 2.gereksiz, fuzuli.
fuzûlî (A.) [ ﯽﻝﻮﻀﻓ ] 1.zevzek, boşboğaz. 2.gereksiz, boşuna, fazladan.
füceten (A.) [ ﺔ ﺌﺠﻓ ] apansız, ansızın.
fücûr (A.) [ رﻮﺠﻓ ] 1.yakın akraba evliliği. 2.günahkarlık, sefihlik.
fülân (A.) [ نﻼﻓ ] falan, filan, falanca.
fülfül (A.) [ ﻞﻔﻠﻓ ] biber, karabiber.
füls (A.) [ ﺲﻠﻓ ] mangır.
fülûs (A.) [ سﻮﻠﻓ ] mangırlar.
fünûn (A.) [ نﻮﻨﻓ ] 1.teknikler. 2.bilimler.
fürs (F.) [ سﺮﻓ ] 1.Farsça. 2.Fars ülkesi, İran. 3.Fars, İranlı.
fürû’ (A.) [ عوﺮﻓ ] yan dallar, şubeler.
fürûğ (A.) [ غوﺮﻓ ] 1.ışık. 2.parıltı.
fürûht (F.) [ ﺖﺧوﺮﻓ ] satış.
fürûmâye (F.) [ ﻪیﺎﻡوﺮﻓ ] aşağılık, alçak.
fürûzân (F.) [ نازوﺮﻓ ] parlak.
füshat (A.) [ ﺖﺤﺴﻓ ] genişlik.
füsûn (F.) [ نﻮﺴ ﻓ ] afsun, büyü.
füsûnger (F.) [ ﺮﮕﻥﻮﺴﻓ ] 1.afsuncu, büyücü. 2.büyüleyici.
füsürde (F.) [ ﻩدﺮﺴﻓ ] donuk, solgun.
fütâde (F.) [ ﻩدﺎﺘﻓ ] 1.düşkün. 2.düşmüş. 3.aşık. 4.tutkun.
137

fütûhât (A.) [ تﺎﺣﻮﺘﻓ ] fetihler.
fütûr (A.) [ رﻮﺘﻓ ] 1.gevşeklik. 2.bıkkınlık.
fütüvvet (A.) [تﻮﺘﻓ ] 1.gençlik. 2.yiğitlik. 3.eskiden Anadolu’da kurulup gelişen
esnaf teşkilatı.
füyûz (A.) [ ضﻮﻴﻓ ] feyizler, bolluklar, bereketler.
füzûn (F.) [ نوﺰﻓ ] fazla.
138

gabâvet (A.) [ توﺎﺒﻏ ] bönlük, dangalaklık, kalınkafalılık.
gabî (A.) [ ﯽﺒﻏ ] bön, dangalak, kalınkafalı.
gabn (A.) [ ﻦﺒﻏ ] kazıklama, alışverişte aldatma.
gaddâr (A.) [راﺪﻏ ] zalim, acımasız.
gadr (A.) [ رﺪﻏ ] haksızlık, zulüm.
gaffâr (A.) [ رﺎﻔﻏ ] bağışlayıcı Tanrı.
gâfil (A.) [ ﻞﻓﺎﻏ ] habersiz.
gaflet (A.) [ ﺖﻠﻔﻏ ] habersizlik, dikkatsizlik, dalgınlık.
gafleten (A.) [ ﺔ ﻠﻔﻏ ] dalgınlıkla.
gafûr (A.) [ رﻮﻔﻏ ] bağışlayıcı.
gâh (F.) [ ﻩﺎﮔ ] 1.kâh. 2.yer ve zaman bildiren kelimeler türetir.
gâhî (F.) [ ﯽهﺎﮔ ] kimi zaman, bazen, arasıra.
gâhvâre (F.) [ ﻩراﻮهﺎﮔ ] beşik.
gâib (A.) [ ﺐﺋﺎﻏ ] bulunmayan, ortada görünmeyen, kayıp.
gâile (A.) [ ﻪﻠﺋﺎﻏ ] 1.uğraşı, telaş, meşakkat. 2.savaş.
gâita (A.) [ ﻪﻄﺋﺎﻏ ] dışkı.
galat (A.) [ ﻂﻠﻏ ] yanlış.
galebe (A.) [ ﻪﺒﻠﻏ ] 1.baskın çıkma, ağır basma. 2.kalabalık.
galeyân (A.) [ نﺎﻴﻠﻏ ] kaynama.
gâlib (A.) [ ﺐﻝﺎﻏ ] 1.ağır basan. 2.galip.
G
139

gâliba (A.) [ ﺎﺒﻝﺎﻏ ] sanırım, belki.
gâlibiyyet (A.) [ ﺖﻴﺒﻝﺎﻏ ] zafer, ağır basma, yenme.
galîz (A.) [ ﻆﻴﻠﻏ ] koyu, yoğun, kaba.
galle (A.) [ ﻪﻠﻏ ] tahıl.
gam (A.) [ ﻢﻏ ] keder, üzüntü.
gâm (F.) [ مﺎﮔ ] 1.adım. 2.ayak.
gâmız (A.) [ ﺾﻡﺎﻏ ] çapraşık, güç anlaşılır.
gammâz (A.) [ زﺎﻤﻏ ] ispiyoncu.
gamnâk (A.-F.) [ کﺎﻨﻤﻏ ] kederli, üzgün.
gamze (A.) [ ﻩﺰﻤﻏ 1.yanak çukuru. 2.çene çukuru. 3.süzgün bakış.
ganâim (A.) [ ﻢﺋﺎﻨﻏ ] ganimetler.
ganem (A.) [ ﻢﻨﻏ ] koyun.
ganî (A.) [ ﯽﻨﻏ ] zengin.
ganîmet (A.) [ ﺖﻤﻴﻨﻏ ] 1.savaşta düşmandan alınan her türlü eşya. 2.bedelsiz
kazanç.
gâr (A.) [ رﺎﻏ ] mağara.
garâbet (A.) [ ﺖﺑاﺮﻏ ] gariplik.
garâib (A.) [ ﺐﺋاﺮﻏ ] gariplikler.
garâm (A.) [ ماﺮﻏ ] tutku, aşk.
garaz (A.) [ ضﺮﻏ ] maksat.
garazâlûd (A.-F.) [ دﻮﻝﺁ ضﺮﻏ ] maksatlı.
garazkâr (A.-F.) [ رﺎﮑﺽﺮﻏ ] garazlı, maksatlı.
garb (A.) [ بﺮﻏ ] 1.batı. 2.Batı dünyası.
140

garben (A.) [ ﺎﺑﺮﻏ ] batıdan.
garbî (A.) [ ﯽﺑﺮﻏ ] garbî batı, batı ile ilgili.
garbiyyûn (A.) [ نﻮﻴﺑﺮﻏ ] batılılar, Avrupalılar.
gâret (A.) [ ترﺎﻏ ] yağma.
gâretger (A.-F.) [ ﺮﮕﺕرﺎﻏ ] yağmacı.
garîb (A.) [ ﺐیﺮﻏ ] 1.gurbette yaşayan. 2.yabancı. 3.kimsesiz. 4.tuhaf.
garibü’d-diyâr (A.) [ رﺎیﺪﻝا ﺐیﺮﻏ ] gurbette.
garîk (A.) [ ﻖیﺮﻏ ] boğulmuş.
garîze (A.) [ ﻩﺰیﺮﻏ ] içgüdü.
garizî (A.) [ یﺰیﺮﻏ ] içgüdüsel.
gark (A.) [ قﺮﻏ ] 1.boğulma, suda boğulma. 2.batırma.
garrâ (A.) [ اﺮﻏ ] parlak.
gars (A.) [ سﺮﻏ ] ağaç dikme.
gasb (A.) [ ﺐﺼﻏ ] el koyma, zorla elinden alma.
gaseyan (A.) [ نﺎﻴﺼﻏ ] 1.kusma. 2.kusmuk.
gâsıb (A.) [ ﺐﻴﺼﻏ ] gasp edici.
gasl (A.) [ ﻞﺴﻏ ] ölü yıkama.
gassâl (A.) [ لﺎﺴﻏ ] ölü yıkayıcı.
gâşiye (A.) [ ﻪﻴﺵﺎﻏ ] 1.perde, örtü. 2.zar.
gaşy (A.) [ ﯽﺸﻏ ] bayılma, kendinden geçme.
gâv (F.) [ وﺎﮔ ] 1.inek. 2.öküz.
gavgâ (F.) [ ﺎﻏﻮﻏ ] 1.kavga. 2.savaş.
gavvâs (A.) [ صاﻮﻏ ] dalgıç.
141

gâyât (A.) [ تﺎیﺎﻏ ] gayeler.
gayb (A.) [ ﺐیﺎﻏ ] 1.gözle görülmeyen, gizli. 2.kayıp.
gaybûbet (A.) [ ﺖﺑﻮﺒﻴﻏ ] bulunmama, yokluk.
gâye (A.) [ ﻪیﺎﻏ ] amaç.
gâyet (A.) [ ﺖیﺎﻏ ] 1.son. 2.çok. 3.son derece.
gayr -i mahsûs [ سﻮﺴﺤﻡ ﺮﻴﻏ ] hissedilmeyecek şekilde.
gayr (A.) [ ﺮﻴﻏ ] 1.başka. 2.yabancı. 2.olmayan, değil.
gayr -i idrakî [ ﯽﮐاردا ﺮﻴﻏ ] idrak dışı.
gayr -i ihtiyarî [ یرﺎﻴﺘﺧا ﺮﻴﻏ ] elinde olmadan.
gayr -i kâbil [ ﻞﺑﺎﻗ ﺮﻴﻏ] mümkün olmayan, imkansız.
gayr -i kâbil-i fehm [ ﻢﻬﻓ ﻞﺑﺎﻗ ﺮﻴﻏ ] anlaşılmaz.
gayr -i kâbil-i izâle [ ﻪﻝازا ﻞﺑﺎﻗ ﺮﻴﻏ ] yok edilemez, giderilemez.
gayr -i kâbil-i mukavemet [ ﺖﻡوﺎﻘﻡ ﻞﺑﺎﻗ ﺮﻴﻏ ] karşı konulmaz.
gayr -i kâbil-i tebdil [ ﻞیﺪﺒﺕ ﻞﺑﺎﻗ ﺮﻴﻏ ] değiştirilmez.
gayr -i kâbil-i tefrik [ ﻖیﺮﻔﺕ ﻞﺑﺎﻗ ﺮﻴﻏ ] ayırdedilmez.
gayr -i kâbil-i telif [ ﻒﻴﻝﺄﺕ ﻞﺑﺎﻗ ﺮﻴﻏ ] birleştirilemez, uzlaştırılamaz.
gayr -i mahdûd [ دوﺪﺤﻡ ﺮﻴﻏ ] sınırsız.
gayr -i mer’î [ ﯽﺋﺮﻡ ﺮﻴﻏ ] görülmez.
gayr -i meşrû [ عوﺮﺸﻡ ﺮﻴﻏ ] yasal olmayan.
gayr -i muayyen [ ﻦﻴﻌﻡ ﺮﻴﻏ ] belirsiz.
gayr -i muhtemel [ ﻞﻤﺘﺤﻡ ﺮﻴﻏ ] ihtimal verilmeyen.
gayr -i muntazam [ ﻢﻈﺘﻨﻡ ﺮﻴﻏ ] düzgün olmayan, düzenli olmayan, düzensiz.
gayr -i müslim [ ﻢﻠﺴﻡ ﺮﻴﻏ ] müslüman olmayan.
142

gayrendîş (A.-F.) [ ﺶیﺪﻥا ﺮﻴﻏ ] başkalarını düşünen.
gayret (A.) [ تﺮﻴﻏ ] 1.çaba. 2.kıskançlık.
gayretkeş (A.-F.) [ ﺶﮑﺕﺮﻴﻏ ] 1.gayretli. 2.kıskanç.
gayretmend (A.-F.) [ ﺪﻨﻤﺕﺮﻴﻏ ] gayretli.
gayriyyet (A.) [ ﺖیﺮﻴﻏ ] gayrılık.
gayyâ (A.) [ ﺎﻴﻏ ] cehennemdeki kuyulardan birinin adı.
gayz (A.) [ ﻆﻴﻏ ] öfke.
gazâ (A.) [ اﺰﻏ ] savaş.
gazab (A.) [ ﺐﻀﻏ ] hiddet, kızgınlık.
gazâl (A.) [ لاﺰﻏ ] ceylan.
gazanfer (A.) [ ﺮﻔﻨﻀﻏ ] arslan.
gazavât (A.) [ تاوﺰﻏ ] savaşlar, harpler.
gazel (A.) [ لﺰﻏ ] lirik şiir.
gazelhân (A.-F.) [ ناﻮﺧ لﺰﻏ ] gazel okuyan.
gazeliyyât (A.) [ تﺎﻴﻝﺰﻏ ] gazeller.
gazelserâ (A.-F.) [ اﺮﺱ لﺰﻏ ] gazel şairi.
gazî (A.) [ یزﺎﻏ ] savaşmış, gaza yapmış.
gazve (A.) [ ﻩوﺰﻏ ] savaş, din savaşı.
gebr (F.) [ﺮﺒﮔ ] ateşperest, ateşe tapan.
gedâ (F.) [ اﺪﮔ ] 1.dilenci. 2.yoksul.
geh (F.) [ ﻪﮔ ] kimi zaman, bazı.
gehvâre (F.) [ ﻩراﻮﻬﮔ ] beşik.
gele (F.) [ ﻪﻠﮔ ] sürü.
143

gelû (F.) [ ﻮﻠﮔ ] boğaz.
genc (F.) [ ﺞﻨﮔ ] hazine.
gencîne (F.) [ ﻪﻨﻴﺠﻨﮔ ] hazine.
gendîde (F.) [ ﻩﺪیﺪﻨﮔ ] kokuşmuş, kötü kokmuş.
gendûmgûn (F.) [ نﻮﮕﻡﺪﻨﮔ ] buğday rengi.
gendüm (F.) [ مﺪﻨﮔ ] buğday.
ger (F.) [ ﺮﮔ ] eğer.
gerçi (F.) [ ﻪچﺮﮔ ] her ne kadar, ise de, gerçi.
gerd (F.) [ دﺮﮔ ] toz.
gerdâlûd (F.) [ دﻮﻝﺁ دﺮﮔ ] tozlu.
gerdân (F.) [ نادﺮﮔ ] dönen.
gerden (F.) [ ندﺮﮔ ] boyun.
gerdenbend (F.) [ ﺪﻨﺑ ندﺮﮔ ] kolye, gerdanlık.
gerdenferâz (F.) [ زاﺮﻓ ندﺮﮔ ] mağrur.
gerdenkeş (F.) [ ﺶﮐ ندﺮﮔ ] başkaldıran, asi, dikbaşlı.
gerdiş (F.) [ شدﺮﮔ ] dönüş.
gerdûn (F.) [ نودﺮﮔ ] 1.felek. 2.dünya.
gerdûne (F.) [ ﻪﻥودﺮﮔ ] at arabası.
germ (F.) [ مﺮﮔ ] sıcak.
germâ (F.) [ ﺎﻡﺮﮔ ] 1.sıcak. 2.sıcaklık.
germâbe (F.) [ ﻪﺑﺎﻡﺮﮔ ] 1.hamam. 2.kaplıca.
germî (F.) [ ﯽﻡﺮﮔ ] sıcaklık.
geşt (F.) [ ﺖﺸﮔ ] dolaşma, gezinti.
144

geştügüzâr (F.) [ راﺰﮔ و ﺖﺸﮔ ] dolaşma, gezinti, gezip tozma.
gevher (F.) [ ﺮهﻮﮔ ] 1.elmas. 2.mücevher. 3.öz.
gevherî (F.) [ یﺮهﻮﮔ ] mücevherci.
gevz (F.) [ زﻮﮔ ] ceviz.
gezend (F.) [ ﺪﻥﺰﮔ ] 1.zarar. 2.bela.
gıbta (A.) [ ﻪﻄﺒﻏ ] imrenme.
gıdâ (A.) [ اﺪﻏ ] besin, gıda.
gılâf (A.) [ فﻼﻏ ] kın, kılıf.
gıllügış (A.) [ ﺶﻏ و ﻞﻏ ] kin.
gılmân (A.) [ نﺎﻤﻠﻏ ] 1.köle. 2.genç, yeni yetme.
gılzet (A.) [ ﺖﻈﻠﻏ ] 1.yoğunluk. 2.kabalık. 3.kalınlık.
gınâ (A.) [ ﺎﻨﻏ ] 1.zenginlik. 2.bıkkınlık.
gırbâl (A.) [ لﺎﺑﺮﻏ ] elek, kalbur.
gırîv (F.) [ ﻮیﺮﮔ ] haykırış, çığlık.
gışâ (A.) [ ﺎﺸﻏ ] 1.örtü. 2.perde. 3.zar.
gışş (A.) [ ﺶﻏ ] hile, kötülük.
gıyâb (A.) [ بﺎﻴﻏ ] bulunmama, yokluk.
gıyâben (A.) [ ﺎﺑﺎﻴﻏ ] yokluğunda, yokken, ardından.
gıyâs (A.) [ ثﺎﻴﻏ ] yardım.
gıybet (A.) [ ﺖﺒﻴﻏ ] 1.çekiştirme. 2.bulunmama, yokluk.
gil (F.) [ ﻞﮔ ] 1.çamur, balçık. 2.kil.
gile (F.) [ ﻪﻠﮔ ] sızlanma, yanıp yakılma.
gilemend (F.) [ ﺪﻨﻡ ﻪﻠﮔ ] şikayetçi, sızlanan.
145

girâmî (F.) [ ﯽﻡاﺮﮔ ] değerli, kıymetli, saygın, sayın.
girân (F.) [ ناﺮﮔ ] 1.ağır. 2.pahalı. 3.kokuşmuş. 4.katı.
giranbehâ (F.) [ ﺎﻬﺑ ناﺮﮔ ] değerli, kıymetli.
girankadr (F.-A.) [ رﺪﻗ ناﺮﮔ ] kıymetli.
girankıymet (F.-A.) [ ﺖﻤﻴﻗ ناﺮﮔ ] kıymetli, değerli, pahalı.
girânmâye (F.) [ ﻪیﺎﻡ ناﺮﮔ ] değerli.
girânser (F.) [ ﺮﺱ ناﺮﮔ ] mağrur, kendini beğenmiş, kasıntı.
gird (F.) [ دﺮﮔ ] yuvarlak.
girdâb (F.) [ بادﺮﮔ ] anafor, girdap.
girdâgird (F.) [ دﺮﮔادﺮﮔ ] çepeçevre, fırdolayı.
girdbâd (F.) [ دﺎﺑدﺮﮔ ] kasırga.
girdû (F.) [ ودﺮﮔ ] ceviz.
girîbân (F.) [ نﺎﺒیﺮﮔ ] yaka.
girift (F.) [ ﺖﻓﺮﮔ ] karmaşık, çapraşık.
giriftâr (F.) [ رﺎﺘﻓﺮﮔ ] yakalanmış, tutulmuş, müptela.
girih (F.) [ ﻩﺮﮔ ] düğüm.
girihgîr (F.) [ ﺮﻴﮔ ﻩﺮﮔ ] dolaşık.
girihgüşâ (F.) [ ﺎﺸﮔ ﻩﺮﮔ ] 1.düğüm çözen. 2.sorunları halleden.
girîve (F.) [ ﻩﻮیﺮﮔ ] 1.çıkmaz, sorun. 2.geçit.
gîrûdâr (F.) [ رادوﺮﻴﮔ ] kargaşa, kavga.
giryân (F.) [ نﺎیﺮﮔ ] ağlayan.
giryân etmek ağlatmak.
giryân olmak ağlamak.
146

girye (F.) [ ﻪیﺮﮔ ] ağlama, ağlayış.
giryeengîz (F.) [ ﺰﻴﮕﻥا ﻪیﺮﮔ ] ağlatıcı.
giryenâk (F.) [ کﺎﻥ ﻪیﺮﮔ ] ağlamaklı, ağlayan.
gîsû (F.) [ ﻮﺴﻴﮔ ] saç.
gîsûbend (F.) [ ﺪﻨﺑﻮﺴﻴﮔ ] saç bağı.
gîtî (F.) [ ﯽﺘﻴﮔ ] dünya.
giyâh (F.) [ ﻩﺎﻴﮔ ] bitki.
gonca (F.) [ ﻪﺠﻨﻏ ] açmamış tomurcuk, gonca.
goncaruhsâr (F.) [ رﺎﺴﺧر ﻪﺠﻨﻏ ] yanağı goncaya benzeyen.
gonce (F.) [ ﻪﺠﻨﻏ ] gonca.
goncedehân (F.) [ نﺎهد ﻪﺠﻨﻏ ] küçük ağızlı, gonca ağızlı.
gubâr (A.) [ رﺎﺒﻏ ] toz.
gubârâlûd (A.-F.) [ دﻮﻝﺁ رﺎﺒﻏ ] tozlu.
gudde (A.) [ ﻩﺪﻏ ] bez, salgı bezi.
guded (A.) [ دﺪﻏ ] salgı bezleri.
gufrân (A.) [ ناﺮﻔﻏ ] bağışlama.
gûgerd (F.) [ دﺮﮔﻮﮔ ] kükürt.
gûk (F.) [ کﻮﻏ ] kurbağa.
gûl (A.) [ لﻮﮔ ] gulyabani.
gulâm (A.) [ مﻼﻏ ] 1.köle. 2.genç.
gulât (A.) [ تﻼﻏ ] dinde aşırıya kaçanlar.
gulgule (F.) [ﻪﻠﻐﻠﻏ] kaynaşma.
gumûm (A.) [ مﻮﻤﻏ ] gamlar, kederler.
147

gûnâgûn (F.) [ نﻮﮔﺎﻥﻮﮔ ] rengarenk.
gûne (F.) [ ﻪﻥﻮﮔ ] biçim, tarz.
gunûde (F.) [ﻩدﻮﻨﻏ] 1.uyumuş. 2.ölü.
gûr (F.) [ رﻮﮔ ] 1.mezar. 2.yaban eşeği.
gurâb (A.) [ باﺮﻏ ] karga.
gurbet (A.) [ ﺖﺑﺮﻏ ] 1.gariplik. 2.yabancı diyar.
gurbetzede (A.-F.) [ ﻩدز ﺖﺑﺮﻏ ] gurbet elde yaşayan.
gurebâ (A.) [ ﺎﺑﺮﻏ ] garipler.
gûristân (F.) [ نﺎ ﺘﺱرﻮﮔ ] mezarlık.
gûrken (F.) [ ﻦﮐرﻮﮔ ] mezarcı.
gurrân (F.) [ ناﺮﻏ ] 1.kükreyen. 2.gürleyen.
gurre (A.) [ ﻩﺮﻏ ] 1.arap aylarının ilk günü. 2.akıtma.
gurûb (A.) [ بوﺮﻏ ] batış.
gurûr (A.) [ روﺮﻏ ] 1.mağrurluk. 2.aldanış.
gûsâle (F.) [ ﻪﻝﺎﺱﻮﮔ ] buzağı.
gûsâle (F.) [ ﻪﻝﺎﺱﻮﮔ ] dana.
gûsfend (F.) [ ﺪﻨﻔﺱﻮﮔ ] koyun.
gusl (A.) [ ﻞﺴﻏ ] yıkanma.
gusn (A.) [ ﻦﺼﻏ ] dal.
gussa (A.) [ ﻪﺼﻏ ] üzüntü, keder.
gûş (F.) [ شﻮﮔ ] kulak.
gûşe (F.) [ ﻪﺵﻮﮔ ] köşe.
gûşenişîn (F.) [ ﻦﻴﺸﻥ ﻪﺵﻮﮔ ] köşesine çekilen, inziva hayatı süren.
148

gûşt (F.) [ ﺖﺵﻮﮔ ] et.
gûşvâre (F.) [ ﻩراﻮﺵﻮﮔ ] küpe.
gûy (F.) [ یﻮﮔ ] çevgen topu, polo topu.
gûyâ (F.) [ ﺎیﻮﮔ ] sözümona.
güdâhte (F.) [ ﻪﺘﺧاﺪﮔ ] erimiş.
güftâr (F.) [ رﺎﺘﻔﮔ ] söz.
güfte (F.) [ ﻪﺘﻔﮔ ] 1.söz. 2.şarkı sözü.
güftügû (F.) [ ﻮﮔ و ﺖﻔﮔ ] dedikodu.
güher (F.) [ ﺮﻬﮔ ] 1.elmas. 2.mücevher.
güherfurûş (F.) [شوﺮﻓﺮﻬﮔ] mücevheratçı.
gül (F.) [ ﻞﮔ ] 1.çiçek. 2.gül.
gülâb (F.) [ بﻼﮔ ] gül suyu.
gülabdan (F.) [ ناﺪﺑﻼﮔ ] gülüptan.
gülbang (F.) [ ﮓﻥﺎﺒﻠﮔ ] ilahi.
gülbang -ı muhammedî [ یﺪﻤﺤﻡ ﮓﻥﺎﺒﻠﮔ ] ezan.
gülberg (F.) [ گﺮﺒﻠﮔ ] gül yaprağı.
gülbün (F.) [ ﻦﺒﻠﮔ ] 1.gül ağacı. 2.güllük.
gülçehre (F.) [ ﻩﺮﻬچ ﻞﮔ ] gül yüzlü.
gülçin (F.) [ ﻦﻴﭽﻠﮔ ] gül deren.
güldan (F.) [ ناﺪﻠﮔ ] vazo.
güldeste (F.) [ ﻪﺘﺱﺪﻠﮔ ] çiçek demeti.
gülendâm (F.) [ ماﺪﻥا ﻞﮔ ] gül boylu.
gülfâm (F.) [ مﺎﻔﻠﮔ ] gül renkli.
149

gülgonce (F.) [ ﻪﺠﻨﻏ ﻞﮔ ] gül goncası.
gülgûn (F.) [ نﻮﮕﻠﮔ ] 1.gül renkli. 2.pembe.
gülistân (F.) [ نﺎﺘﺴﻠﮔ ] gül bahçesi, güllük.
gülizar (F.-A.) [ راﺬﻌﻠﮔ ] gül yanaklı, pembe yanaklı.
güllaç (F.) [ جﻼﮔ ] güllaç.
gülmih (F.) [ ﺦﻴﻡ ﻞﮔ ] kabara.
gülnâr (F.) [ رﺎﻨﻠﮔ ] nar çiçeği.
gülnihal (F.) [ لﺎﻬﻥ ﻞﮔ ] gül fidanı.
gülreng (F.) [ ﮓﻥر ﻞﮔ ] gül rengi, pembe.
gülriz (F.) [ ﺰیﺮﻠﮔ ] gül saçan.
gülrû (F.) [ ور ﻞﮔ ] gül yüzlü.
gülruh (F.) [خر ﻞﮔ] gül yüzlü.
gülşen (F.) [ ﻦﺸﻠﮔ ] gül bahçesi.
gülten (F.) [ ﻦﺕ ﻞﮔ ] gül vücutlu.
gülüptan (F.) [ ناﺪﺑﻼﮔ ] gülsuyu kabı.
gülzâr (F.) [ راﺰﻠﮔ ] güllük, gül bahçesi.
gümân (F.) [ نﺎﻤﮔ ] zan, sanı.
gümnâm (F.) [ مﺎﻨﻤﮔ ] adı unutulmuş.
gümrâh (F.) [ ﻩاﺮﻤﮔ ] yoldan çıkmış.
günah (F.) [ ﻩﺎﻨﮔ ] 1.suç, kabahat. 2.dinî suç.
günahkâr (F.) [ رﺎﮑهﺎﻨﮔ ] günah sahibi, suçlu.
günbed (F.) [ ﺪﺒﻨﮔ ] kümbet.
güncişk (F.) [ ﮏﺸﺠﻨﮔ ] serçe.
150

güneh (F.) [ ﻪﻨﮔ ] günah.
gürbe (F.) [ ﻪﺑﺮﮔ ] kedi.
gürbüz (F.) [ ﺰﺑﺮﮔ ] 1.yiğit. 2.kahraman.
gürg (F.) [ گﺮﮔ ] kurt.
güriz (F.) [ ﺰیﺮﮔ ] kaçış.
gürîzân (F.) [ ناﺰیﺮﮔ ] kaçan.
gürûh (F.) [ ﻩوﺮﮔ ] topluluk, zümre, bölük.
güstâh (F.) [ خﺎﺘﺴﮔ ] 1.küstah. 2.cesur.
güşâderû (F.) [ ور ﻩدﺎﺸﮔ ] güleç, güleryüzlü.
güşâyiş (F.) [ ﺶیﺎﺸﮔ ] açılış.
güvâh (F.) [ ﻩاﻮﮔ ] tanık, şahıt.
güzâf (F.) [ فاﺰﮔ ] saçma sapan, ipe sapa gelmez, boş, beyhude.
güzergâh (F.) [ ﻩﺎﮔرﺬﮔ ] geçit.
güzeşt (F.) [ ﺖﺵﺬﮔ ] 1.geçiş. 2.hoşgörü.
güzîde (F.) [ ﻩﺪیﺰﮔ ] seçkin.
güzin (F.) [ ﻦ یﺰﮔ ] 1.seçen. 2.seçilmiş.
güzîr (F.) [ ﺮیﺰﮔ ] 1.çare. 2.derman.
151

H
h [ خ ح ﻩ ] 1. Osmanlı alfabesinin sekizinci harfi. 2.Ebced alfabesine göre sayısal
değeri: 8.
hâ (F.) [ ﺎﺧ ] çiğneyen.
hâ (F.) [ ﺎه ] çoğul eki: -ler, -lar.
hâb (F.) [ باﻮﺧ ] 1.uyku. 2.rüya.
habâb (A.) [ بﺎﺒﺣ ] hava kabarcığı.
habâbe (A.) [ ﻪﺑﺎﺒﺣ ] hava kabarcığı.
habâis (A.) [ ﺚﺋﺎﺒﺧ ] kötülükler.
hâbâlûd (F.) [ دﻮﻝﺁ باﻮﺧ ] uykulu.
hâbâlûde (F.) [ ﻩدﻮﻝﺁ باﻮﺧ ] uykulu.
habâset (A.) [ ﺖﺛﺎﺒﺧ ] kötülük, alçaklık.
habb (A.) [ ﺐﺣ ] 1.çekirdek, tohum. 2.hap.
habbât (A.) [ تﺎﺒﺣ ] 1.hava kabarcıkları. 2.haplar.
habbâz (A.) [ زﺎﺒﺧ ] ekmekçi.
habbe (A.) [ ﻪﺒﺣ ] taneler.
habbe-i hadrâ [ اﺮﻀﺣ ءﻪﺒﺣ ] çitlembik.
habbe-i sevdâ [ ادﻮﺱ ءﻪﺒﺣ ] çörekotu.
habbezâ (A.) [ اﺬﺒﺣ ] ne güzel.
habbülbülûğ (A.) [ غﻮﻠﺒﻝا ﺐﺣ ] ergenlik sivilcesi.
hâbcâme (F.) [ ﻪﻡﺎﺝ باﻮﺧ ] 1.gecelik. 2.pijama.
152

haber (A.) [ ﺮﺒﺧ ] haber.
haberdar (A.-F.) [ رادﺮﺒﺧ ] haberli.
habeşe (A.) [ ﻪﺸﺒﺣ ] 1.Habeşistan. 2.Habeş.
hâbgâh (F.) [ ﻩﺎﮕﺑاﻮﺧ ] yatak odası.
habîb (A.) [ ﺐﻴﺒﺣ ] 1.sevgili. 2.dost. 3.Hz. Muhammed
habîr (A.) [ ﺮﻴﺒﺧ ] haberli.
habis (A.) [ ﺚﻴﺒﺧ ] kötü, pis.
habl (A.) [ ﻞﺒﺣ ] ip.
hablülmesâkin (A.) [ ﻦﮐﺎﺴﻤﻝا ﻞﺒﺣ ] sarmaşık.
hâbnâk (F.) [ کﺎﻨﺑاﻮﺧ ] uykulu.
hâbnâme (F.) [ ﻪﻡﺎﻥ باﻮﺧ ] rüya tabiri kitabı.
habr (A.) [ ﺮﺒﺣ ] bilgin.
habs (A.) [ ﺲﺒﺣ ] 1.hapis. 2.tutma.
habshâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﺧ ﺲﺒﺣ ] hapishane, tutukevi.
habt (A.) [ ﻂﺒﺧ ] yanlış hareket.
habtühata (A.) [ ﺎﻄﺧ و ﻂﺒﺧ ] yanlış yapma.
hac (A.) [ جﺎﺣ ] hacı.
hacâlet (A.) [ ﺖﻝﺎﺠﺧ ] utanma.
hacâletâver (A.) [ روﺁ ﺖﻝﺎﺠﺧ ] utanç verici.
hacamat (A.) [ ﺖﻡﺎﺠﺣ ] kan alma.
hacamat yapmak kan almak.
hacâmet (A.) [ ﺖﻡﺎﺠﺣ ] kan alma, hacamat.
hâcât (A.) [ تﺎﺝﺎﺣ ] 1.ihtiyaçlar. 2.istekler.
153

haccâm (A.) [ مﺎﺠﺣ ] hacamatçı.
haccar (A.) [ رﺎﺠﺣ ] taş işçisi, taşçı.
hâcce (A.) [ ﻪﺝﺎﺣ ] bayan hacı.
hâce (F.) [ ﻪﺝاﻮﺧ ] 1.hoca. 2.efendi. 3.ağa. 4.sahip. 5.vezir.
hâcegân (F.) [ نﺎﮕﺝاﻮﺧ ] 1.hocalar. 2.efendiler.
hâcegî (F.) [ ﯽﮕﺝاﻮﺧ ] 1.hocalık. 2.efendilik. 3.ağalık. 4.sahiplik. 5.tüccar.
hacel (A.) [ ﻞﺠﺧ ] utanma.
hacer (A.) [ ﺮﺠﺣ ] taş.
hacer-i esved [ دﻮﺱا ﺮﺠﺣ] karataş.
hacer-i semâî [ ﯽﺋﺎﻤﺱ ﺮﺠﺣ ] göktaşı.
hâceserâ (F.) [ اﺮﺱ ﻪﺝاﻮﺧ ] harem ağası.
hâcet (A.) [ ﺖﺝﺎﺣ ] ihtiyaç.
hâcetmend (A.-F.) [ ﺪﻨﻤﺘﺝﺎﺣ ] muhtaç.
hacı (A.) [ ﯽﺝﺎﺣ ] hacı.
hacıyân (A.-F.) [ نﺎﻴﺝﺎﺣ ] hacılar.
hâcî (A.) [ ﯽﺝﺎه ] hicveden, yeren.
hâcib (A.) [ ﺐﺝﺎﺣ ] 1.kapıcı. 2.perdedar. 3.engel. 4.kaş.
hacîl (A.) [ ﻞﻴﺠﺧ ] utangaç.
hâcir (A.) [ ﺮﺝﺎه ] göçmen.
hâciz (A.) [ ﺰﺝﺎﺣ ] 1.ayıran. 2.haczeden.
hacle (A.) [ ﻪﻠﺠﺣ ] gerdek odası.
haclegâh (A.-F.) [ ﻩﺎﮔ ﻪﻠﺠﺣ ] gerdek odası.
haclet (A.) [ ﺖﻠﺠﺧ ] utanma.
154

hacletâver (A.-F.) [ روﺁ ﺖﻠﺠﺧ ] utanç verici.
hacm (A.) [ ﻢﺠﺣ ] hacim.
hacmen (A.) [ ﺎﻤﺠﺣ ] hacimce.
hacz (A.) [ ﺰﺠﺣ ] haciz.
hadâik (A.) [ ﻖﺋاﺪﺣ ] bahçeler.
hâdd (A.) [ دﺎﺣ ] 1.keskin. 2.sivri. 3.dar.
hadd (A.) [ ﺪﺣ ] 1.sınır. 2.şer’î ceza.
hadd (A.) [ ﺪﺧ ] yanak.
haddâ’ (A.) [ عاﺪﺧ ] düzenbaz.
haddâd (A.) [ داﺪﺣ ] demirci.
haddâdî (A.-F.) [ یداﺪﺣ ] demircilik.
hadd-i asgarî [ یﺮﻐﺹا ﺪﺣ ] en az.
hadd-i azamî [ ﯽﻤﻈﻋا ﺪﺣ ] en çok.
hadd-i tabiî [ ﯽﻌﻴﺒﻃ ﺪﺣ] normal hal.
hadd-i zâtında aslında.
hadeb (A.) [ بﺪﺣ ] kamburluk.
hadem (A.) [ مﺪﺧ ] hizmetçiler.
hademe (A.) [ ﻪﻡﺪﺧ ] hizmetçiler.
hadeng (F.) [ ﮓﻥﺪﺧ ] ok.
hader (A.) [ رﺪﺧ ] uyuşma.
hades (A.) [ س ﺪﺣ ] sezi, tahmin.
hâdî (A.) [ یدﺎه ] doğru yolu gösteren.
hâdi’ (A.) [ عدﺎﺧ ] düzenbaz.
155

hadîka (A.) [ ﻪﻘیﺪﺣ ] bahçe.
hâdim (A.) [ مدﺎﺧ ] hizmetçi.
hâdim olmak hizmet etmek.
hâdime (A.) [ ﻪﻡدﺎﺧ ] bayan hizmetçi.
hâdis (A.) [ ثدﺎﺣ ] 1.meydana gelen. 2.yeni.
hadîs (A.) [ ﺚیﺪﺣ ] hadis, Peygamber sözü.
hâdisat (A.) [ تﺎﺛدﺎﺣ ] olaylar.
hâdise (A.) [ ﻪﺛدﺎﺣ ] olay.
hadnâşinas (A.-F.) [ سﺎﻨﺵﺎﻥﺪﺣ ] haddini bilmez.
hadrâ (A.) [ اﺮﻀﺣ ] yeşil.
hads (A.) [ سﺪﺣ ] 1.tahmin. 2.seziş.
hadşe (A.) [ ﻪﺵﺪﺧ ] ürküntü.
hadşeâver (A.-F.) [ روﺁ ﻪﺵﺪﺧ ] ürküntü verici.
hafâ (A.) [ ﺎﻔﺧ ] gizlilik.
hafâfîş (A.) [ ﺶﻴﻓﺎﻔﺧ ] yarasalar.
hafâgâh (A.-F.) [ ﻩﺎﮔﺎﻔﺧ ] gizlenilecek yer.
hafâir (A.) [ ﺮﺋﺎﻔﺣ ] 1.çukurlar. 2.oyuklar.
hafakan (A.) [ نﺎﻘﻔﺧ ] yürek çarpıntısı.
hafâyâ (A.) [ ﺎیﺎﻔﺧ ] gizli şeyler.
hafız (A.) [ ﻆﻓﺎﺣ ] 1.koruyan. 2.ezberleyen. 3.Kur’ân hafızı.
hafıza (A.) [ ﻪﻈﻓﺎﺣ ] bellek.
hâfız-ı kütüb [ ﺐﺘﮐ ﻆﻓﺎﺣ ] kütüphaneci.
hâfî (A.) [ ﯽﻓﺎﺣ ] yalınayak koşan.
156

hafî (A.) [ ﯽﻔﺧ ] gizli
hafîd (A.) [ ﺪﻴﻔﺣ ] torun.
hafîde (A.) [ ﻩﺪﻴﻔﺣ ] kız torun.
hafif (A.) [ ﻒﻴﻔﺧ ] hafif.
hâfir (A.) [ ﺮﻓﺎﺣ ] kazan, kazıcı.
hafîr (A.) [ ﺮﻴﻔﺣ ] 1.çukur. 2.mezar.
hafiyyât (A.) [ تﺎﻴﻔﺧ ] gizli şeyler.
hafiyye (A.) [ ﻪﻴﻔﺧ ] gizli polis.
hafiyyen (A.) [ ﺎﻴﻔﺧ ] gizlice.
hafr (A.) [ ﺮﻔﺣ ] kazma.
hafriyyât (A.) [ تﺎیﺮﻔﺣ ] kazı.
haftân (A.) [ نﺎﺘﻔﺧ ] kaftan.
hâh (F.) [ ﻩاﻮﺧ ] isteyen.
hâhân (F.) [ نﺎهاﻮﺧ ] isteyen, istekli.
hâher (F.) [ ﺮهاﻮﺧ ] kızkardeş.
hâherzâde (F.) [ ﻩدازﺮهاﻮﺧ ] yeğen, kızkardeşin çocuğu.
hâhiş (F.) [ ﺶهاﻮﺧ ] rica, istek.
hâhişger (F.) [ ﺮﮕﺸهاﻮﺧ ] istekli.
hâhişkâr (F.) [ رﺎﮑﺸهاﻮﺧ ] istekli.
hâhişkerde (F.) [ ﻩدﺮﮐ ﺶهاﻮﺧ ] istekli.
hâhnâhâh (F.) [ ﻩاﻮﺧﺎﻥ ﻩاﻮﺧ ] ister istemez.
hâif (A.) [ ﻒﺋﺎﺧ ] korkak.
hâifen (A.) [ ﺎﻔﺋﺎﺧ ] korkarak.
157

hâil (A.) [ ﻞﺋﺎه ] korkunç.
hâin (A.) [ ﻦﺋﺎﺧ ] 1.hain. 2.acımasız.
hâinâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﻨﺋﺎﺧ ] haince.
hâiz (A.) [ ﺰﺋﺎﺣ ] sahip, bulunduran.
hâiz olmak bulundurmak, sahip olmak.
hâiz-i ehemmiyet [ ﺖﻴﻤها ﺰﺋﺎﺣ ] önemli.
hak (A.) [ ﻖﺣ ] 1.Tanrı. 2.doğru. 3.pay.
hâk (F.) [ کﺎﺧ ] toprak.
hak etmek kazanmak.
hâk ile yeksân edilmek yerle bir edilmek.
hâk ile yeksân etmek yerle bir etmek.
hâk ile yeksân olmak yerle bir olmak.
Hak Teâlâ (A.) [ﯽﻝﺎﻌﺕ ﻖﺣ ] Yüce Tanrı.
hakâik (A.) [ ﻖﺋﺎﻘﺣ ] gerçekler.
hakâret (A.) [ ترﺎﻘ ﺣ ] aşağılama, hakaret.
hakaretâmiz (A.-F.) [ ﺰﻴﻡﺁ ترﺎﻘﺣ ] aşağılayıcı.
hakâyık (A.) [ ﻖیﺎﻘﺣ ] gerçekler.
hâkbîz (F.) [ ﺰﻴﺑ کﺎﺧ ] kalbur.
hakem (A.) [ ﻢﮑﺣ ] hakem.
hâkezâ (A.) [ اﺬﮑه ] aynı şekilde.
hakgû (A.-F.) [ ﻮﮔ ﻖﺣ ] doğru sözlü.
hâkî (A.) [ ﯽﮐﺎﺣ ] hikaye eden.
hâkî (F.) [ ﯽﮐﺎﺧ ] 1.hâki, toprak rengi. 2.toprak ile ilgili.
158

hakîkat (A.) [ ﺖﻘﻴﻘﺣ ] gerçek.
hakîkaten (A.) [ ﺔ ﻘﻴﻘﺣ ] gerçekten.
hakikat-ı halde aslında, gerçekte, işin aslında.
hakikatperver (A.-F.) gerçekçi.
hakikî (A.) [ ﯽﻘﻴﻘﺣ ] gerçek.
hakikiye (A.) [ ﻪﻴﻘﻴﻘﺣ ] gerçek.
hakîm (A.) [ ﻢﻴﮑﺣ ] 1.Tanrı. 2.hakim, yargıç.
hâkimiyet (A.) [ ﺖﻴﻤﮐﺎﺣ ] egemenlik.
hakîr (A.) [ ﺮﻴﻘﺣ ] 1.değersiz. 2.küçük. 3.bendeniz, ben.
hâkister (F.) [ ﺮﺘﺴﮐﺎﺧ ] kül.
hâkisterî (F.) [ یﺮﺘﺴﮐﺎﺧ ] kül rengi.
hakk (A.) [ ﻖﺣ ] 1.Tanrı. 2.doğru. 3.hak.
hakk (A.) [ ﮏﺣ ] kazıma.
hakkâ [ ﺎﻘﺣ ] gerçekten.
hakkâk (A.) [ کﺎﮑﺣ ] 1.mühürcü. 2.kazıyıcı.
hakkaniyet (A.) [ ﺖﻴﻥﺎﻘﺣ ] doğruluk.
hâkkedilmek kazılmak.
hâkketmek kazımak.
hâkrûb (F.) [ بوﺮﮐﺎﺧ ] süpürge.
hakşinas (A.-F.) [ سﺎﻨﺵ ﻖﺣ ] haktanır.
hakşinâsî (A.-F.) [ ﯽﺱﺎﻨﺵ ﻖﺣ ] haktanırlık.
hâl (A.) [ لﺎﺣ ] 1.hal, durum. 2.şimdiki durum, şimdiki zaman.
hâl (A.) [ لﺎﺧ ] dayı.
159

hâl (F.) [ لﺎﺧ ] 1.ben. 2.benek.
hal’ (A.) [ ﻊﻠﺧ ] tahttan indirme.
hal’edilmek tahttan indirilmek.
hal’etmek tahttan indirmek.
hâlâ (A.) [ ﻻﺎﺣ ] şimdi, hâlâ.
halâ (A.) [ ﻼﺧ ] 1.tuvalet. 2.boş.
halâik (A.) [ ﻖﺋﻼﺧ ] 1.yaratıklar. 2.halayık.
halâl (A.) [ لﻼﺧ ] mesafe, aralık, açıklık.
halâs (A.) [ صﻼﺧ ] kurtuluş, kurtulma.
halâs bulmak kurtulmak.
halâs olmak kurtulmak.
halaskâr (A.-F.) [ رﺎﮑﺹﻼﺧ ] kurtarıcı.
hâlâşina (A.-F.) [ ﺎﻨﺵﺁ لﺎﺣ ] halden anlayan.
hâlât (A.) [ تﻻﺎﺣ ] haller.
halâvet (A.) [ توﻼﺣ ] tatlılık.
haldâr (F.) [ راﺪﻝﺎﺧ ] benli.
hâle (A.) [ ﻪﻝﺎﺧ ] 1.hala. 2.teyze.
hâle (A.) [ ﻪﻝﺎه ] ayça, hâle.
halecan (A.) [ نﺎﺠﻠﺧ ] çarpıntı.
halef (A.) [ ﻒﻠﺧ ] 1.evlat, oğul. 2.halef, yerine geçen, arkadan gelen
halel (A.) [ ﻞﻠﺧ ] bozukluk.
halel gelmek bozulmak, lekelenmek, gölge düşmek.
haleldâr (A.-F.) [ ر اﺪﻠﻠﺧ ] bozulmuş, bozuk.
160

haleldâr etmek bozmak, halel getirmek.
haleldâr olmak bozulmak, halel gelmek.
halen (A.) [ ﻻﺎﺣ ] şimdilik, henüz.
hâlet (A.) [ ﺖﻝﺎﺣ ] 1.hal. 2.nitelik.
hâlet-i ruhiye [ﻪﻴﺣور ﺖﻝﺎﺣ ] ruhsal durum.
halhal (A.) [ لﺎﺨﻠﺧ ] ayak bileziği, halhal.
hâlık (A.) [ ﻖﻝﺎﺧ ] Yaratan, Tanrı.
hâlî (A.) [ ﯽﻝﺎﺧ ] boş.
hâlî kalmak geri durmak.
halîb (A.) [ ﺐﻴﻠﺣ ] süt.
halîc (A.) [ ﺞﻴﻠﺧ ] körfez.
hâlid (A.) [ ﺪﻝﺎﺧ ] sonsuz, ebedî.
halîfe (A.) [ ﻪﻔﻴﻠﺧ ] 1.halife. 2.kalfa.
halihazır (A.-F.) [ ﺮﺽﺎﺣ لﺎﺣ ] şimdiki durum.
hâlik (A.) [ ﻖﻝﺎﺧ ] 1.Tanrı. 2.yaratan.
hâlikiyet (A.) [ ﺖﻴﻘﻝﺎﺧ ] yaratıcılık.
halîm (A.) [ ﻢﻴﻠﺣ ] yumuşak huylu.
hâlis (A.) [ ﺺﻝﺎﺧ ] 1.katışıksız, saf, som.
hâlisâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﺼﻝﺎﺧ ] içtenlikle.
halîta (A.) [ ﻪﻄﻴﻠﺧ ] 1.karışım. 2.alaşım.
hâliyâ (A.) [ ﺎﻴﻝﺎﺣ ] şimdi, şu anda.
halk (A.) [ ﻖﻠﺣ ] boğaz.
halk (A.) [ ﻖﻠﺧ ] 1.yaratma. 2.yaratılma. 3.halk.
161

halk etmek yaratmak.
halka (A.) [ ﻪﻘﻠﺣ ] halka.
halkabegûş (A.-F.) [ شﻮﮕﺑ ﻪﻘﻠﺣ ] köle.
halkiyat (A.) [ تﺎﻴﻘﻠﺧ ] folklor, halk bilimi.
hall (A.) [ ﻞﺣ ] 1.çözülme, erime. 2.çözme.
hallâc (A.) [ جﻼﺣ ] halaç.
hallâk (A.) [ قﻼﺧ ] yaratıcı.
hallâl (A.) [ لﻼﺣ ] çözen.
hallüfasl (A.) [ ﻞﺼﻓ و ﻞﺣ ] halletme, yoluna koyma.
halt (A.) [ ﻂﻠﺧ ] karıştırma.
halûk (A.) [ قﻮﻠﺧ ] iyi huylu.
halvet (A.) [ تﻮﻠﺧ ] 1.tenha. 2.başbaşa kalma.
halvetgâh (A.-F.) [ ﻩﺎﮕﺕﻮﻠﺧ ] başbaşa kalınacak yer.
ham (F.) [ مﺎﺧ ] çiğ, ham.
ham (F.) [ ﻢﺧ ] 1.eğik eğri, bükük.
hamâil (A.) [ ﻞﺋﺎﻤﺣ ] kılıç kayışı.
hamâkat (A.) [ ﺖﻗﺎﻤﺣ ] ahmaklık.
hamâme (A.) [ ﻪﻡﺎﻤﺣ ] güvercin.
hamâse (A.) [ ﻪﺱﺎﻤﺣ ] kahramanlık şiiri.
hamâset (A.) [ ﺖﺱﺎﻤﺣ ] kahramanlık şiiri, hamase.
hamd (A.) [ ﺪﻤﺣ ] şükür.
hâme (F.) [ ﻪﻡﺎﺧ ] kalem.
hamel (A.) [ ﻞﻤﺣ ] kuzu.
162

hamelât (A.) [ تﻼﻤﺣ ] saldırılar, hamleler.
hâmî (A.) [ ﯽﻡﺎﺣ ] gözeten, himaye eden.
hâmid (A.) [ ﺪﻡﺎﺣ ] hamd eden, şükreden.
hamîde (F.) [ ﻩﺪﻴﻤﺧ ] eğik, eğri.
hâmil (A.) [ ﻞﻡﺎﺣ ] 1.taşıyan. 2.hamile. 3.sahip.
hâmil olmak taşımak.
hâmile (A.) [ ﻪﻠﻡﺎﺣ ] gebe, hamile.
hamîr (A.) [ ﺮﻴﻤﺣ ] hamur.
hâmis (A.) [ ﺲﻡﺎﺧ ] beşinci.
hâmisen (A.) [ ﺎﺴﻡﺎﺧ ] beşincisi.
hâmiş (A.) [ ﺶﻡﺎه ] mektup ilavesi.
hâmiz (A.) [ ﺾﻡﺎﺣ ] 1.ekşi. 2.kekre.
haml (A.) [ ﻞﻤﺣ ] 1.taşıma. 2.gebelik. 3.yükleme.
hamle (A.) [ ﻪﻠﻤﺣ ] 1.saldırı. 2.atak.
hamletmek yüklemek.
hammâl (A.) [ لﺎﻤﺣ ] hamal.
hammâm (A.) [ مﺎﻤﺣ ] 1.banyo. 2.hamam.
hammâr (A.) [ رﺎﻤﺧ ] meyhaneci.
hamr (A.) [ ﺮﻤﺧ ] şarap.
hamrâ (A.) [ اﺮﻤﺧ ] kırmızı, kızıl.
hamrâlanmak kızarmak, kırmızılaşmak, al al olmak.
hams (A.) [ ﺲﻤﺧ ] beş.
hamse (A.) [ ﻪﺴﻤﺧ ] beş mesnevîlik eser.
163

hamsin (A.) [ ﻦﻴﺴﻤﺧ ] elli.
hamûl (A.) [ لﻮﻤﺣ ] dayanıklı.
hamûle (A.) [ ﻪﻝﻮﻤﺣ ] yük.
hâmûn (F.) [ نﻮﻡﺎه ] çöl.
hâmûş (F.) [ شﻮﻡﺎﺧ ] suskun, sessiz.
hamyâze (F.) [ ﻩزﺎﻴﻤﺧ ] esneme.
hamz (A.) [ ﺾﻤﺣ ] ekşilik.
hân (F.) [ ناﻮﺧ ] okuyan.
hân (F.) [ ناﻮﺧ ] sofra.
hanâzir (A.) [ ﺮیزﺎﻨﺧ ] domuzlar.
hancer (A.) [ ﺮﺠﻨﺧ ] hançer.
hancere (A.) [ ﻩﺮﺠﻨﺣ ] gırtlak, hançere.
handan (F.) [ ناﺪﻨﺧ ] güleç, gülen.
handan etmek güldürmek.
hande (F.) [ ﻩﺪﻨﺧ ] gülüş.
handek (A.) [ قﺪﻨﺧ ] hendek.
handerûy (F.) [ یور ﻩﺪﻨﺧ ] güleryüzlü.
hâne (F.) [ ﻪﻥﺎﺧ ] ev.
hanedan (F.) [ ناﺪﻥﺎﺧ ] sülale, hanedan.
hâneharâb (F.) [ باﺮﺧ ﻪﻥﺎﺧ ] 1.perişan. 2.evsiz yurtsuz. 3.cahil.
hânende (F.) [ ﻩﺪﻨﻥاﻮﺧ ] 1.şarkıcı. 2.okuyucu.
hanif [ ﻒﻴﻨﺣ ] İslâmiyetten önce Tanrı’ya inanan.
hânkah (A.) [ ﻩﺎﻘﻥﺎﺧ ] tekke.
164

hânman (F.) [ نﺎﻤﻥﺎﺧ ] ev bark, yurt.
hannas (A.) [ سﺎﻨﺧ ] şeytan.
hânsâlar (F.) [ رﻻﺎﺱ ناﻮﺧ ] kilerci.
hânüman (F.) [ نﺎﻤﻥﺎﺧ ] ev bark, yurt.
hapis (A.) [ ﺲﺒﺣ ] bir yere kapatma veya kapanma.
hapishane (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﺧ ﺲﺒﺣ ] tutukevi, mahpushane.
hâr (F.) [ رﺎﺧ ] diken.
har (F.) [ ﺮﺧ ] eşek.
hâr (F.) [ راﻮﺧ ] aşağılık, adi.
hâr (F.) [ راﻮﺧ ] yiyen.
harâb (A.) [ باﺮﺧ ] 1.yıkık, harap. 2.fitil gibi sarhoş.
harâb etmek yıkmak, bozmak, tahrip etmek.
harâb olmak yıkılmak, bozulmak, kırılmak.
harâbat (A.) [ تﺎﺑاﺮﺧ ] meyhane.
harâbe (A.) [ ﻪﺑاﺮﺧ ] yıkıntı, harabe.
harâc (A.) [ جاﺮﺧ ] haraç.
haram (A.) [ ماﺮﺣ ] haram.
harâmi (A.) [ ﯽﻡاﺮﺣ ] eşkıya.
haramzâde (A.-F.) [ ﻩداز ماﺮﺣ ] piç.
harâret (A.) [ تراﺮ ﺣ ] 1.sıcaklık.
harâtin (A.) [ ﻦﻴﻃاﺮﺧ ] solucan.
harb (A.) [ بﺮﺣ ] harp, savaş.
harbe (A.) [ ﻪﺑﺮﺣ ] süngü.
165

harb-i umûmî [ ﯽﻡﻮﻤﻋ بﺮﺣ ] Birinci Dünya Savaşı.
harbiye (A.) [ ﻪﻴﺑﺮﺣ ] harp okulu.
harbiye nezareti savunma bakanlığı.
harbiyeli Harp Okulu öğrencisi.
harbüze (F.) [ ﻩﺰﺑﺮﺧ ] kavun.
harc (A.) [ جﺮﺧ ] 1.vergi. 2.masraf.
harcıâlem [ ﻢﻝﺎﻋ جﺮﺧ ] herkese açık, herkese uygun.
harcırah [ ﻩار جﺮﺧ] yol parası.
harçeng (F.) [ ﮓﻨچﺮﺧ ] yengeç.
hardal (A.) [ لدﺮﺧ ] hardal.
hâre (F.) [ ﻩرﺎﺧ ] granit, sert taş.
harekât (A.) [ تﺎﮐﺮﺣ ] hareketler.
hareket (A.) [ ﺖﮐﺮﺣ ] 1.hareket. 2.davranış.
hareketsizlik hareket etmeme.
harem (A.) [ مﺮﺣ ] harem, herkesin giremeyeceği yer.
haremlik (A.-T.) harem dairesi, evde harem kısmy, herkesin uluorta
giremeyeceği yer.
haremserây (A.-F.) [ یاﺮﺱ مﺮﺣ ] harem dairesi.
harf (A.) [ فﺮﺣ ] 1.harf. 2.söz.
hargâh (F.) [ ﻩﺎﮔﺮﺧ ] otağ.
hargûş (F.) [ شﻮﮔﺮﺧ ] tavşan.
hârî (F.) [ یراﻮﺧ ] düşkünlük.
hârib (A.) [ برﺎه ] kaçan.
166

hâric (A.) [ جرﺎﺧ ] dış, dışarı.
hâricen (A.) [ ﺎﺝرﺎﺧ ] dıştan, dışarıdan.
hâricî (A.) [ ﯽﺝرﺎﺧ ] dış ile ilgili.
hariciye (A.) [ ﻪﻴﺝرﺎﺧ ] 1.dışa bağlı, dışarıya ilişkin. 2.dışişleri bakanlığı.
harîd (F.) [ ﺪیﺮﺧ ] satın alma.
harîdâr (F.) [ راﺪیﺮﺧ ] müşteri, alıcı.
harîf (A.) [ ﻒیﺮﺣ ] 1.rakip. 2.meslektaş.
harîk (A.) [ ﻖیﺮﺣ ] yangın.
hârika (A.) [ ﻪﻗرﺎﺧ ] harika.
hârikulâde (A.) [ ﻩدﺎﻌﻝا قرﺎﺧ ] olağanüstü.
harîm (A.) [ ﻢیﺮﺣ ] 1.kutsal. 2.harem. 3.avlu.
harîm-i ismet (F.) [ ﺖﻤﺼﻋ ﻢیﺮﺣ ] kutsal saha.
harîr (A.) [ ﺮیﺮﺣ ] ipek.
harîrî (A.) [ یﺮیﺮﺣ ] ipekli.
hâris (A.) [ ثرﺎﺣ ] çiftçi.
hâris (A.) [ سرﺎﺣ ] bekçi.
harîs (A.) [ ﺺیﺮﺣ ] hırslı.
hâristan (F.) [ نﺎﺘﺱرﺎﺧ ] dikenlik.
harita (A.) [ ﻪﻄیﺮﺧ ] harita.
harmen (F.) [ ﻦﻡﺮﺧ ] harman.
harmengâh (F.) [ ﻩﺎﮕﻨﻡﺮﺧ ] harman yeri.
harmühre (F.) [ ﻩﺮﻬﻡﺮﺧ ] katır boncuğu.
harnub (A.) [ بﻮﻥﺮﺧ ] keçi boynuzu.
167

hârpuşt (F.) [ ﺖﺸﭘرﺎﺧ ] kirpi.
hârr (A.) [ رﺎﺣ ] kızgın, yakıcı.
harrât (A.) [ طاﺮﺧ ] doğramacı.
hars (A.) [ ثﺮﺣ ] kültür.
harsî (A.) [ ﯽﺛﺮﺣ ] kültürel.
harvâr (F.) [ راوﺮﺧ ] eşek yükü.
hârzâr (F.) [ رازرﺎﺧ ] dikenlik.
hâs (A.) [ صﺎﺧ ] 1.özgü, has. 2.saf. 3.özel.
has (F.) [ ﺲﺧ ] çöp.
hasâdet (A.) [ تدﺎﺴﺣ ] kıskançlık.
hasâil (A.) [ ﻞﺋﺎﺼﺧ ] hasletler, tabiatlar.
hasâis (A.) [ ﺺﺋﺎﺼﺧ ] nitelikler, özellikler.
hasâr (A.) [ رﺎﺴﺧ ] zarar, hasar.
hasarât (A.) [ تاﺮﺴﺧ ] zararlar.
hasardîde (A.-F.) [ ﻩﺪیدرﺎﺴﺧ ] hasarlı.
hasâret (A.) [ ترﺎﺴﺧ ] zarar, hasar.
hasâset (A.) [ ﺖﺱﺎﺴﺧ ] pintilik.
hasb (A.) [ ﺐﺴﺣ ] göre.
hasbe (A.) [ ﻪﺒﺼﺣ ] kızamık.
hasbelkader (A.) [ رﺪﻘﻝا ﺐﺴﺣ ] kaderden ileri gelen, kadere bak.
hasbetenlillah (A.) [ ﷲ ﺔﺒﺴﺣ
] Allah rızası için.
hasbihal (A.-F.) [ لﺎﺣ ﺐﺴﺣ] halleşme, dertleşme.
hasbihal etmek halleşmek, dertleşmek.
168

hasbü’l-mâhiye (A.) [ ﻪﻴهﺎﻤﻝا ﺐﺴﺣ ] yapı bakımından.
hasebe (A.) [ ﻪﺒﺼﺣ ] kızamık.
hased (A.) [ ﺪﺴﺣ ] kıskançlık.
hased etmek kıskanmak.
hasen (A.) [ ﻦﺴﺣ ] güzel.
hasenât (A.) [ تﺎﻨﺴﺣ ] iyilikler.
hasene (A.) [ ﻪﻨﺴﺣ ] güzel, iyi.
hasenülhulk (A.) [ ﻖﻠﺨﻝا ﻦﺴﺣ ] huyu güzel.
hasf (A.) [ ﻒﺴﺧ ] ay tutulması.
hâsıd (A.) [ ﺪﺹﺎﺣ ] ekin biçen, hasatçı.
hâsıl (A.) [ ﻞﺹﺎﺣ ] ortaya çıkan, var olan.
hasıl etmek meydana getirmek, ortaya çıkarmak.
hâsıl olmak ortaya çıkmak, var olmak.
hâsılat (A.) [ تﻼﺹﺎﺣ ] kazanç, gelir.
hâsılât-ı gayr-i sâfiye [ ﻪﻴﻓﺎﺹ ﺮﻴﻏ تﻼﺹﺎﺣ ] brüt gelir.
hâsılât-ı sâfiye [ ﻪﻴﻓﺎﺹ تﻼﺹﺎﺣ ] net gelir.
hasıl-ı kelâm [ مﻼﮐ ﻞﺹﺎﺣ ] sözün kısası.
hâsılı kısacası, sonuç olarak.
hasım (A.) [ ﻢﺼﺧ ] düşman.
hasîb (A.) [ ﺐﻴﺴﺣ ] 1.değerli. 2.muhasebeci.
hâsid (A.) [ ﺪﺱﺎﺣ ] kıskanç.
hasîn (A.) [ ﻦﻴﺼﺣ ] sağlam, müstahkem.
hasîr (A.) [ ﺮﻴﺼﺣ ] hasır.
169

hâsir (A.) [ ﺮﺱﺎﺧ ] zarar eden, hüsrana uğrayan.
hasis (A.) [ ﺲﻴﺴﺧ ] pinti.
hasîsa (A.) [ ﻪﺼﻴﺼﺧ ] karakter.
hasiy (A.) [ ﯽﺼﺧ ] iğdiş, hadım edilmiş.
haslet (A.) [ ﺖﻠﺼﺧ ] tabiat, yaratılıştan gelen huy.
hasm (A.) [ ﻢﺼﺧ ] düşman, hasım.
hasmâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﻤﺼﺧ ] düşmanca.
hasmî (A.-F.) [ ﯽﻤﺼﺧ ] düşmanlık.
hasnâ (A.) [ ﺎﻨﺴﺣ ] güzel kız, güzel kadın.
hasr (A.) [ ﺮﺼﺣ ] tahsis etme, ayırma, vakfetme, adama.
hasret (A.) [ تﺮﺴﺣ ] özlem.
hasret çekmek özlem duymak.
hasretkeş (A.-F.) [ ﺶﮐ تﺮﺴﺣ ] hasret çeken.
hasretmek adamak, ayırmak, tahsis etmek.
hassa (A.) [ ﻪﺹﺎﺧ ] özellik.
hassâd (A.) [ دﺎﺼﺣ ] orakçı.
hassas (A.) [ سﺎﺴﺣ ] duygulu, hassas.
hassâsiyyet (A.) [ ﺖﻴﺱﺎﺴﺣ ] hassaslık.
hâsse (A.) [ ﻪﺹﺎﺧ ] duyu.
hâsseten (A.) [ ﺔ ﺹﺎﺧ ] özellikle, hele hele.
hâssuâmm [ مﺎﻋ و صﺎﺧ ] herkes.
hâste (F.) [ ﻪﺘﺱﺎﺧ ] kalkmış, ayağa kalkmış.
haste (F.) [ ﻪﺘﺴﺧ ] hasta.
170

hâste (F.) [ ﻪﺘﺱاﻮﺧ ] 1.istemiş. 2.istek.
hastegî (F.) [ ﯽﮕﺘﺴﺧ ] hastalık.
hâstgâr (F.) [ رﺎﮕﺘﺱاﻮﺧ ] görücü.
hâstgârî (F.) [ یرﺎﮕﺘﺱاﻮﺧ ] görücülük.
hasûd (A.) [ دﻮﺴﺣ ] kıskanç.
hasûdâne (A.-F.) [ ﻪﻥادﻮﺴﺣ ] kıskanarak, kıskançlıkla.
hasûdî (A.-F.) [ یدﻮﺴﺣ ] kıskançlık.
hâşâ (A.) [ ﺎﺵﺎﺣ ] uzak dursun, hâşa.
hâşâk (F.) [ کﺎﺵﺎﺧ ] çerçöp.
haşeb (A.) [ ﺐﺸﺧ ] odun.
haşem (A.) [ ﻢﺸﺣ ] maiyet.
haşerat (A.) [ تاﺮﺸﺣ ] haşereler, börtü böcek.
haşere (A.) [ ﻩﺮﺸﺣ ] böcek, haşere.
haşhaş (A.) [ شﺎﺨﺸﺧ ] haşhaş.
haşîn (A.) [ ﻦﻴﺸﺧ ] kaba, sert.
hâşiye (A.) [ ﻪﻴﺵﺎﺣ ] 1.kenar. 2.şerh kitabı.
haşmet (A.) [ ﺖﻤﺸﺣ ] 1.görkem. 2.hiddet.
haşmetmeab (A.) [ بﺂﻡ ﺖﻤﺸﺣ ] görkemli, haşmetli.
haşmgîn (F.) [ ﻦﻴﮕﻤﺸﺧ ] öfkeli, hışımlı.
haşr (A.) [ ﺮﺸﺣ ] kıyamet, haşır.
haşv (A.) [ ﻮﺸﺣ ] 1.doldurulmuş, yararsız söz. 2.kuru ot.
haşyet (A.) [ ﺖﻴﺸﺧ ] korkma.
haşyetengiz (A.-F.) [ ﺰﻴﮕﻥ ا ﺖﻴﺸﺧ ] korku salan, korkunç.
171

hatâ (A.) [ ﺎﻄﺧ ] 1.yanlış, hata. 2.kusur.
hataâlûd (A.-F.) [ دﻮﻝﺁ ﺎﻄﺧ ] hatalı, yanlış dolu.
hatab (A.) [ ﺐﻄﺣ ] odun.
hatâbahş (A.-F.) [ ﺶﺨﺑ ﺎﻄﺧ ] hataları affeden.
hatâen (A.) [ ءﺎﻄﺧ ] yanlışlıkla.
hatâiyyât (A.) [ تﺎﻴﺋﺎ ﻄﺧ ] hatalar, yanlışlıklar.
hatakâr (A.-F.) [ رﺎﮐﺎﻄﺧ ] hatalı, hata yapan.
hatâpûş (A.-F.) [ شﻮﭘﺎﻄﺧ ] hataları örten.
hatar (A.) [ ﺮﻄﺧ ] tehlike.
hatarât (A.) [ تاﺮﻄﺧ ] tehlikeler.
hatarnâk (A.-F.) [ کﺎﻥﺮﻄﺧ ] tehlikeli.
hatâyâ (A.) [ ﺎیﺎﻄﺧ ] yanlışlar, hatalar.
hâtem (A.) [ ﻢﺕﺎﺧ ] 1.mühür. 2.yüzük.
hâtıf (A.) [ ﻒﺕﺎه ] gaipten gelen ses.
hâtır (A.) [ ﺮﻃﺎﺧ ] hatır, gönül.
hâtıra (A.) [ ﻩﺮﻃﺎﺧ ] hatıra, hatıra gelen.
hatıra getirmek aklına getirmek, düşünmek.
hâtıra hutûr etmek hatırlamak, anımsamak.
hâtırat (A.) [ تاﺮﻃﺎﺧ ] 1.hatıralar. 2.anı kitabı.
hâtırâzâr (A.-F.) [ رازﺁ ﺮﻃﺎﺧ ] gönül inciten, hatır kıran.
hâtırâzürde (A.-F.) [ ﻩدرزﺁ ﺮﻃﺎﺧ ] kalbi kırık.
hâtırşinâs (A.-F.) [ سﺎﻨﺵﺮﻃﺎﺧ ] hatırbilir.
hatîa (A.) [ ﻪﺌﻴﻄﺧ ] kabahat.
172

hatîb (A.) [ ﺐﻴﻄﺧ ] hatip.
hâtime (A.) [ ﻪﻤﺕﺎﺧ ] son.
hâtime vermek son vermek.
hatîr (A.) [ ﺮﻴﻄﺧ ] 1.tehlikeli. 2.yüce.
hatm (A.) [ ﻢﺘﺧ ] 1.hatim, hatim indirme. 2.mühürleme.
hatn (A.) [ ﻦﺘﺧ ] sünnet.
hatt (A.) [ ﻂﺧ ] 1.çizgi. 2.yol. 3.yeni terlemiş bıyık.
hattâ (A.) [ ﯽﺘﺣ ] üstelik, hatta.
hattâb (A.) [ بﺎﻄﺣ ] oduncu.
hattat (A.) [ طﺎﻄﺧ ] hattat, güzel yazı yazan.
hatve (A.) [ ﻩﻮﻄﺧ ] adım.
havâ (A.) [ اﻮه ] hava.
havadar (F.) [ راداﻮه ] açık mekanlı
havâdis (A.) [ ثداﻮﺣ ] 1.yeni haberler. 2.olaylar.
havaî (A.) [ ﯽﺋاﻮه ] havaya ait.
havâkin (T.>A.) [ ﻦﻴﻗاﻮﺧ ] hakanlar.
havale (A.) [ ﻪﻝاﻮﺣ ] ısmarlama, havale.
havali (A.) [ ﯽﻝاﻮﺣ ] yöre.
havârik (A.) [ قراﻮﺧ ] harikalar.
havâss (A.) [ صاﻮﺧ ] 1.seçkin kişiler. 2.nitelikler.
havâtîn (T.>A.) [ ﻦﻴﺕاﻮﺧ ] hatunlar, saygın hanımlar.
havâyic (A.) [ ﺞیاﻮﺣ ] ihtiyaçlar, gereksinimler.
hâven (A.) [ نوﺎه ] havan.
173

hâver (F.) [ روﺎﺧ ] doğu.
hâveran (F.) [ ناروﺎﺧ ] doğu ve batı.
hâverşinas (F.) [ سﺎﻨﺵروﺎﺧ ] doğubilimci, oryantalist, müsteşrik.
havf (A.) [ ف ﻮﺧ ] korku.
havf eylemek korkmak.
havfnâk (A.-F.) [ کﺎﻨﻓﻮﺧ ] korkulu.
hâvî (A.) [ یوﺎﺣ ] içeren, ihtiva eden.
havl (A.) [ لﻮﺣ ] 1.güç. 2.çevre.
havsala (A.) [ ﻪﻠﺹﻮﺣ ] kavrama gücü, havsala.
havz (A.) [ ضﻮﺣ ] havuz.
hayâ (A.) [ ﺎﻴﺣ ] utanma, haya, ar.
hayâl (A.) [ لﺎﻴﺧ ] hayal, düş.
hayâlât (A.) [ تﻻﺎﻴﺧ ] hayaller, düşler.
hayâlen (A.) [ ﻻﺎﻴﺧ ] hayali olarak.
hayâlet (A.) [ ﺖﻝﺎﻴﺧ ] hayalet.
hayalî (A.) [ ﯽﻝﺎﻴﺧ ] 1.hayalî, hayal ürünü. 2.Karagöz oynatan.
hayalperest (A.-F.) [ ﺖﺱﺮﭘ لﺎﻴﺧ ] hayalci.
hayat (A.) [ تﺎﻴﺣ ] yaşam.
hayatbahş (A.-F.) [ ﺶﺨﺑ تﺎﻴﺣ ] hayat veren.
hayât-ı cinsiye [ ﻪﻴﺴﻨﺝ تﺎﻴﺣ ] cinsel yaşam.
hayât-ı diniye [ ﻪﻴﻨید تﺎﻴﺣ ] dinsel yaşam.
hayât-ı rûz-i merre [ ﻩﺮﻡ زور تﺎﻴﺣ ] gündelik yaşam.
hayatî (A.) [ ﯽﺕﺎﻴﺣ ] hayatla ilgili, yaşamsal.
174

hayâtiyyât (A.) [ تﺎﻴﺕﺎﻴﺣ ] biyoloji, yaşambilim.
haydud (Macarca>A.) [ دوﺪﻴﺣ ] eşkiya, haydut, yolkesen.
hâye (F.) [ ﻪیﺎﺧ ] yumurta, haya.
hayf (A.) [ ﻒﻴﺣ ] yazık, vah vah.
hayır (A.) [ ﺮﻴﺧ ] iyilik, hayır.
hayırhah (A.-F.) [ ﻩاﻮﺧﺮﻴ ﺧ ] iyiliksever.
hayız bk. hayz.
hayl (A.) [ ﻞﻴﺧ ] 1.yılkı, at sürüsü. 2.zümre.
hayli (F.) [ ﯽﻠﻴﺧ ] çok, fazla.
hayme (A.) [ ﻪﻤﻴﺧ ] çadır.
haymegâh (A.-F.) [ ﻩﺎﮔ ﻪﻤﻴﺧ ] çadır kurulan yer.
haymenişin (A.-F.) [ ﻦﻴﺸﻥ ﻪﻤﻴﺧ ] göçebe, çadırda yaşayan.
hayr (A.) [ ﺮﻴﺧ ] iyilik, hayır.
hayran (A.) [ ناﺮﻴﺣ ] 1.şaşkın. 2.hayran, tutkun.
hayrendiş (A.-F.) [ ﺶیﺪﻥاﺮﻴﺧ ] iyi düşünceli.
hayret (A.) [ تﺮﻴﺣ ] şaşkınlık.
hayretbahş (A.-F.) [ ﺶﺨﺑ تﺮﻴﺣ ] hayret verici.
hayretkâr (A.-F.) [ رﺎﮐ تﺮﻴﺣ ] hayret eden.
hayretzede (A.-F.) [ ﻩدز تﺮﻴﺣ ] şaşkın.
haysiyyet (A.) [ ﺖﻴﺜﻴﺣ ] şeref, onur.
hayvan (A.) [ ناﻮﻴﺣ ] 1.canlı. 2.hayvan.
hayvanî (A.) [ ﯽﻥاﻮﻴﺣ ] hayvansal.
hayvaniye (A.) [ ﻪﻴﻥاﻮﻴﺣ ] hayvana özgü, hayvansal.
175

hayy (A.) [ ﯽﺣ ] diri.
hayyât (A.) [ طﺎﻴﺧ ] terzi.
hayye (A.) [ ﻪﻴﺣ ] yılan.
hayyir (A.) [ ﺮﻴﺧ ] çok iyilik eden.
hayz (A.) [ ﺾﻴﺧ ] regl, aybaşı.
hazâin (A.) [ ﻦﺋاﺰﺧ ] hazineler.
hazân (F.) [ ناﺰﺧ ] güz, sonbahar.
hazar (A.) [ ﺮﻀﺣ ] güvenlik.
hazer (A.) [ زﺬﺣ ] sakınma.
hazerat (A.) [ تاﺮﻀﺣ ] hazretler.
hazf (A.) [ فﺬﺣ ] silme, kaldırıp atma.
hâzık (A.) [ قذﺎﺣ ] usta, yetenekli, ehil.
hazır (A.) [ ﺮﺽﺎﺣ ] 1.huzurda. 2.hazır, mevcut.
hâzırûn (A.) [ نوﺮﺽﺎﺣ ] bulunanlar, hazır olanlar.
hâzi (A.) [ ﻊﺽﺎﺧ ] alçakgönüllü.
hazîn (A.) [ ﻦیﺰﺣ ] hüzün dolu.
hâzin (A.) [ نزﺎﺧ ] haznedar.
hazine (A.) [ ﻪﻨیﺰﺧ ] hazine.
hazinedar (A.-F.) [ راد ﻪﻨیﺰﺧ ] haznedar, hazinenin birinci derecede sorumlusu.
hazîre (A.) [ ﻩﺮﻴﻈﺣ ] etrafı çevrili yer (mezarlık vs.)
hazm (A.) [ ﻢﻀﺣ ] sindirim.
hazret (A.) [ تﺮﻀﺣ ] sayın, hazret.
hazz (A.) [ ﻆﺣ ] sevinç, haz.
176

hebâ (A.) [ ﺎﺒه ] boş.
hebâ etmek yitirmek, yazık etmek, elden kaçırmak.
hebâ olmak yitmek, yazık olmak, yok olmak.
hebâya gitmek boşa gitmek, yazık olmak.
hecâ (A.) [ ﺎﺠه ] 1.hece. 2.yerme, hiciv.
hecâgû (A.-F.) [ ﻮﮔﺎﺠه ] hicveden, yeren.
hecîn (A.) [ ﻦﻴﺠه ] iki hörgüçlü deve.
hecr (A.) [ ﺮﺠه ] ayrılık.
hedâyâ (A.) [ ﺎیاﺪه ] armağanlar, hediyeler.
hedef (A.) [ فﺪه ] amaç, hedef.
heder (A.) [ رﺪه ] yazık olma, boşa gitme.
heder etmek yazık etmek, yitirmek, boşa harcamak.
heder olmak yazık olmak, yitmek, kaybolmak.
hediyye (A.) [ ﻪیﺪه ] armağan, hediye.
heft (F.) [ ﺖﻔه ] yedi.
heftâd (F.) [ دﺎﺘﻔه ] yetmiş.
hefte (F.) [ ﻪﺘﻔه ] hafta.
heftevreng (F.) [ ﮓﻥروا ﺖﻔه ] yedi yıldız.
helâhil (A.) [ ﻞهﻼه ] zehir, ağı, boğanotu.
helâk (A.) [ کﻼه ] 1.yok olma. 2.ölme.
helâk etmek 1.yok etmek, ortadan kaldırmak. 2.öldürmek.
helâk olmak 1.yok olmak, ortadan kalkmak. 2.ölmek. 3.çırpınmak.
helal (A.) [ لﻼﺣ ] 1.helal. 2.eş, hanım.
177

helalzâde (A.-F.) [ ﻩداز لﻼﺣ ] 1.helal süt emmiş. 2.evli anne babanın çocuğu.
helezon (A.) [ نوﺰﻠﺣ ] 1.sümüklüböcek. 2.yılankavî.
helva (A.) [ اﻮﻠﺣ ] helva.
helvafurûş (A.-F.) [ شوﺮﻓ اﻮﻠﺣ ] helvacı.
helvâyî (A.) [ ﯽیاﻮﻠﺣ ] helvacı.
hem (F.) [ ﻢه ] 1. -deş, -daş anlamını verecek şekilde kelimeye türetmeye
yarayan ön ek. 2.hem, üstelik.
hemâgûş (F.) [ شﻮﮔﺁ ﻢه ] sarmaş dolaş, kucak kucağa.
hemâgûş olmak sarmaş dolaş olmak, kucaklaşmak.
hemâheng (F.) [ ﮓﻨهﺁ ﻢه ] uyumlu.
hemâhenk bk. hemâheng.
heman (F.) [ نﺎﻤه ] derhal, hemen.
hemânâ (F.) [ ﺎﻥﺎﻤه ] adeta, tıpkı.
hemandem (F.) [ مﺪﻥﺎﻤه ] o anda.
hemânend (F.) [ ﺪﻨﻥﺎﻤه ] gibi.
hemasr (F.-A.) [ ﺮﺼﻋ ﻢه ] çağdaş.
hemâvâz (F.) [ زاوﺁ ﻢه ] bir ağız.
hembâz (F.) [ زﺎﺒﻤه ] ortak.
hemcevherlik (F.-T.) aynı cevherden olma, aynı asıldan gelme.
hemcins (F.-A.) [ ﺲﻨﺝ ﻢه ] aynı cinsten.
hemcivâr (F.-A.) [ راﻮﺝ ﻢه ] komşu.
hemçü (F.) [ ﻮﭽﻤه ] gibi.
hemdem (F.) [ مﺪﻤه ] arkadaş, yakın dost, sohbet arkadaşı.
178

hemderd (F.) [ درد ﻢه ] dert ortağı.
hemdîger (F.) [ ﺮﮕ یﺪﻤه ] birbiri.
heme (F.) [ ﻪﻤه ] tümü, hepsi.
hemegân (F.) [ نﺎﮕﻤه ] tümü, hepsi, herkes.
hemfikir bk. hemfikr.
hemfikr (F.-A.) [ ﺮﮑﻔﻤه ] aynı düşüncede, hemfikir.
hemfikr olmak aynı fikri paylaşmak.
hemginân (F.) [ نﺎﻨﮕﻤه ] herkes.
hemhudûd (F.-A.) [ دوﺪﺣ ﻢه ] sınırdaş.
hemhudut bk. hemhudûd.
hemin (F.) [ ﻦﻴﻤه ] bu, işte bu.
hemîşe (F.) [ ﻪﺸﻴﻤه ] daima, her zaman.
hemkadd (F.-A.) [ ﺪﻗ ﻢه ] boydaş, aynı boyda.
hemkâr (F.) [ رﺎﮑﻤه ] meslektaş.
hemkîş (F.) [ ﺶﻴﮑﻤه ] dindaş.
hemm (A.) [ ﻢه ] kaygı.
hemnâm (F.) [ مﺎﻨﻤه ] adaş.
hempâ (F.) [ ﺎﭙﻤه ] arkadaş, kafadar.
hemrâh (F.) [ ﻩاﺮﻤه ] yoldaş, yol arkadaşı.
hemrâz (F.) [ زاﺮﻤه ] sırdaş.
hemrîş (F.) [ ﺶیﺮﻤه ] bacanak.
hemsâl (F.) [ لﺎﺴﻤه ] yaşıt.
hemsâye (F.) [ ﻪیﺎﺴﻤه ] komşu.
179

hemsefer (F.-A.) [ ﺮﻔﺴﻤه ] yoldaş.
hemser (F.) [ ﺮﺴﻤه ] eş, karı kocadan her biri.
hemsinn (F.-A.) [ ﻦﺱ ﻢه ] yaşıt.
hemsohbet (F.-A.) [ ﺖﺒﺤﺹ ﻢه ] sohbet arkadaşı.
hemşehrî (F.-A.) [ یﺮﻬﺵ ﻢه ] 1.hemşeri. 2.yurttaş.
hemşeri bk. hemşehrî.
hemşîre (F.) [ ﻩﺮﻴﺸﻤه ] kızkardeş.
hemtâ (F.) [ ﺎﺘﻤه ] eş, benzer, denk.
hemvâr (F.) [ راﻮﻤه ] düz.
hemvâre (F.) [ ﻩراﻮﻤه ] daima.
hemyân (F.) [ نﺎﻴﻤه ] heybe.
hemzâd (F.) [ داﺰﻤه ] 1.doğuşla birlikte gelen. 2.birlikte doğan.
hemzebân (F.) [ نﺎﺑﺰﻤه ] aynı dili konuşan.
henâzir (A.) [ ﺮیزﺎﻨﺧ ] domuzlar.
hendese (Peh.>A.) [ ﻪﺱﺪﻨه ] geometri.
hendesî (A.) [ ﯽﺱﺪﻨه ] geometrik.
hengâm (F.) [ مﺎﮕﻨه ] vakit, zaman.
hengâme (F.) [ ﻪﻡﺎﮕﻨه ] kargaşa.
henüz (F.) [ زﻮﻨه ] ancak, daha.
her (F.) [ ﺮه ] her.
her halde 1.mutlaka, her durumda.
her vakit her zaman, daima.
herâyîne (F.) [ ﻪﻨﻴیﺁ ﺮه ] mutlaka.
180

herbâr (F.) [ رﺎﺑﺮه ] her defasında.
hercâî (F.) [ ﯽﺋﺎﺝﺮه ] 1.şıpsevdi. 2.kararsız.
hercâyî bk. hercâî.
hercümerc (F.) [ جﺮﻡ و جﺮه ] kargaşa, dağınıklık, düzensizlik.
herçend (F.) [ ﺪﻨچﺮه ] ise de, her ne kadar.
herçibâdâbâd (F.) [ دﺎﺑ ادﺎﺑ ﻪچﺮه ] ne olursa olsun.
herdem (F.) [ مدﺮه ] her an, daima.
herem (A.) [ مﺮه ] ehram.
hergele (F.) [ ﻪﻠﮔﺮﺧ ] 1.sürünün başında giden kılavuz eşek. 2.eşek sürüsü.
3.haylaz, yaramaz adam.
hergiz (F.) [ ﺰﮔﺮه ] asla.
herze (F.) [ ﻩزﺮه ] saçma.
herzegû (F.) [ ﻮﮔ ﻩزﺮه ] saçmalayan.
herzegûyî (F.) [ ﯽیﻮﮔ ﻩزﺮه ] saçmalama.
hesâb (A.) [ بﺎﺴﺣ ] hesap.
hestî (F.) [ ﯽﺘﺴه ] varlık.
heşt (F.) [ ﺖﺸه ] sekiz.
heştâd (F.) [ دﺎﺘﺸه ] seksen.
hetk (A.) [ ﮏﺘه ] yırtma.
hettâk (A.) [ کﺎﺘه ] yırtan.
hevâ (A.) [ اﻮه ] istek, nefis isteği.
hevâdâr (A.-F.) [ راداﻮه ] istekli, taraftar.
hevâdâr (F.) [ راداﻮه ] havalı, havadar.
181

hevâperest (A.-F.) [ ﺖﺱﺮﭘاﻮه ] nefsinin istekleri peşinde koşan.
heves (A.) [ سﻮه ] istek, heves.
hevesât (A.) [ تﺎﺱﻮه ] istekler, hevesler.
hevesdâr (A.-F.) [ راﺪﺱﻮه ] hevesli.
heveskâr (A.-F.) [ رﺎﮑﺱﻮه ] hevesli, istekli.
hevl (A.) [ لﻮه ] korku.
hevlnâk (A.-F.) [ کﺎﻨﻝﻮه ] korkunç.
hey’et (A.) [ ﺖﺌﻴه ] 1.ekip. 2.dış görünüş. 3.kurul. 4.topluluk. 5.astronomi.
hey’etşinâs (A.-F.) [ سﺎﻨﺵ ﺖﺌﻴه ] astronom.
heyâkil (A.) [ ﻞﮐﺎﻴه ] heykeller.
heyecân (A.) [ نﺎﺠﻴه ] 1.coşku. 2.heyecan.
heyelân (A.) [ نﻼﻴه ] toprak kayması, heyelan.
heyet bk. hey’et
heyet-i ictimâiye [ ﻪﻴﻋﺎﻤ ﺘﺝا ﺖﺌﻴه ] toplum.
heyet-i mecmua [ ﻪﻋﻮﻤﺠﻡ ﺖﺌﻴه ] genel, tüm.
heyet-i muallimîn [ ﻦﻴﻤﻠﻌﻡ ﺖﺌﻴه ] öğretmenler kurulu
heyhât (A.) [ تﺎﻬﻴه ] yazık.
heykel (A.) [ ﻞﮑﻴه ] 1.heykel. 2.gövde.
heykeltıraş (A.-F.) [ شاﺮﺕ ﻞﮑﻴه ] heykelci, heykeltıraş.
heyûlâ (A.) [ ﻻﻮﻴه ] 1.ana madde. 2.zihinde tasarlanmış varlık.
heyzüm (F.) [ مﺰﻴه ] odun.
hezâr (F.) [ راﺰه ] 1.bin. 2.bülbül.
hezârân (F.) [ ناراﺰه ] binlerce.
182

hezârân (F.) [ ناراﺰه ] bülbül.
hezârdestân (F.) [ نﺎﺘﺱدراﺰه ] bülbül.
hezârpâ (F.) [ ﺎﭘراﺰه ] kırkayak.
hezeyân (A.) [ نﺎیﺰه ] 1.sayıklama. 2.saçmalama.
hezîmet (A.) [ ﺖﻤیﺰه ] bozgun.
hezîmete uğramak bozguna uğramak.
hezl (A.) [ لﺰه ] şaka, şakalaşma.
hezlgû (A.-F.) [ ﻮﮔ لﺰه ] şakacı.
hıdiv (F.) [ ﻮیﺪﺧ ] Mısır valisi.
hıfz (A.) [ ﻆﻔﺣ ] 1.koruma. 2.ezberleme.
hıfzetmek 1.ezberlemek. 2.korumak.
hıfzıssıhha (A.) [ ﻪﺤﺼﻝا ﻆﻔﺣ ] sağlık koruma.
hılt (A.) [ ﻂﻠﺧ ] safra, sevda, dem (kan) ve balgam olmak üzere insan
vücudundaki dört ana maddenin herbiri.
hınâ (A.) [ ﺎﻨﺣ ] kına.
hınzîr (A.) [ ﺮیﺰﻨﺧ ] domuz.
hırâmân (F.) [ نﺎﻡاﺮﺧ ] 1.salınan. 2.salınarak.
hıred (F.) [ دﺮﺧ ] akıl.
hıredmend (F.) [ ﺪﻨﻡدﺮﺧ ] akıllı.
hırka (A.) [ ﻪﻗﺮﺧ ] hırka.
hırkapûş (A.-F.) [ شﻮﭘ ﻪﻗﺮﺧ ] 1.hırka giyen. 2.derviş.
hırkapûş olmak 1.hırka giymek. 2.derviş olmak.
hırmân (A.) [ نﺎﻡﺮﺣ ] mahrumluk.
183

hırs (A.) [ صﺮﺣ ] hırs.
hırs (F.) [ سﺮﺧ ] ayı.
hırz (A.) [ زﺮﺣ ] 1.sığınak. 2.nazar boncuğu.
hısâl (A.) [ لﺎﺼﺧ ] huy, haslet.
hısn (A.) [ ﻦﺼﺣ ] kale.
hışım (F.) [ ﻢﺸﺧ ] öfke.
hışımlanmak öfkelenmek.
hışm (F.) [ ﻢﺸﺧ ] öfke, hışım.
hışmgîn (F.) [ ﻦﻴﮕﻤﺸﺧ ] öfkeli, hışımlı.
hışt (F.) [ ﺖﺸﺧ ] 1.kerpiç. 2.tuğla.
hıtat (A.) [ ﻂﻄﺧ ] ülkeler, diyarlar.
hıtta (A.) [ ﻪﻄﺧ ] ülke, diyar.
hıyâbân (F.) [ نﺎﺑﺎﻴﺧ ] cadde.
hıyânet (A.) [ ﺖﻥﺎﻴﺧ ] hainlik.
hıyânetkâr (A.-F.) [ ر ﺎﮑﺘﻥﺎﻴﺧ ] hain.
hıyâr (A.) [ رﺎﻴﺧ ] seçme hakkı.
hıyre (F.) [ ﻩﺮﻴﺧ ] 1.kamaşmış. 2.fersiz.
hıyreçeşm (F.) [ ﻢﺸچ ﻩﺮﻴﺧ ] 1.arsız, hayasız. 2.cesur, gözüpek.
hıyreser (F.) [ ﺮﺱ ﻩﺮﻴﺧ ] sersem.
hibâb (A.) [ بﺎﺒﺣ ] 1.haplar. 2.tohumlar.
hibâle (A.) [ ﻪﻝﺎﺒﺣ ] 1.bağ. 2.tuzak.
hibe (A.) [ ﻪﺒه ] bağışlama, hibe.
hibr (A.) [ ﺮﺒﺣ ] 1.Yahudi bilgini. 2.mürekkep.
184

hibre (A.) [ ﻩﺮﺒﺧ ] deneyim.
hicâ (A.) [ ﺎﺠه ] yerme.
hicâb (A.) [ بﺎﺠﺣ ] 1.perde. 2.utanma.
hicaz (A.) [ زﺎﺠﺣ ] 1.Arabistan’da Hicaz bölgesi. 2.hicaz makamı.
hiciv (A.) [ ﻮﺠه ] yergi, taşlama.
hicr (A.) [ ﺮﺠه ] ayrılık.
hicrân (A.) [ ناﺮﺠه ] 1.ayrılık. 2.ayrılık acısı.
hicret (A.) [ تﺮﺠه ] göç.
hicv (A.) [ ﻮﺠه ] yergi, taşlama.
hicviye bk. hicviyye.
hicviyye (A.) [ ﻪیﻮﺠه ] taşlama, hicivle ilgili şiir veya düzyazı.
hîç (F.) [ ﭻﻴه ] hiç.
hîçkes (F.) [ ﺲﮑﭽﻴه ] hiç kimse.
hidâ’ (A.) [ عاﺪﺧ ] düzen, komplo.
hidayet (A.) [ ﺖیاﺪه ] doğru yolu gösterme.
hidâyet etmek doğru yolu göstermek.
hiddet (A.) [ تﺪﺣ ] 1.öfke. 2.keskinlik.
hiddetlenmek öfkelenmek.
hidemat (A.) [ تﺎﻡﺪﺧ ] hizmetler.
hidiv (F.) [ ﻮیﺪﺧ ] Mısır valisi.
hidmet (A.) [ ﺖﻡﺪﺧ ] hizmet.
hidmetkâr (A.-F.) [ رﺎﮑﺘﻡﺪﺧ ] hizmetçi.
hiffet (A.) [ ﺖﻔﺧ ] 1.hafiflik. 2.hoppalık.
185

hijdeh (F.) [ ﻩدﮋه ] onsekiz.
hîk (F.) [ ﮏﻴﺧ ] tulum.
hikâyât (A.) [ تﺎیﺎﮑﺣ ] hikayeler, öyküler.
hikâyet (A.) [ ﺖیﺎﮑﺣ ] öykü, hikaye.
hikem (A.) [ ﻢﮑﺣ ] hikmetler.
hikmet (A.) [ ﺖﻤﮑﺣ ] 1.bilgelik. 2.sebep.
hikmetşinâs (A.-F.) [ سﺎﻨﺵ ﺖﻤﮑﺣ ] hakîm, felsefeci.
hil’at (A.) [ ﺖﻌﻠﺧ ] kaftan.
hilâf (A.) [ فﻼﺧ ] aykırı, zıt.
hilâfına aykırı olarak.
hilafında aykırı olarak.
hilâl (A.) [ لﻼﺧ ] 1.aralık. 2.kürdan.
hilâl (A.) [ لﻼه ] yeni ay, ilkay.
hîle (A.) [ ﻪﻠﻴﺣ ] düzen, oyun, hile.
hîlebaz (A.-F.) [ زﺎﺑ ﻪﻠﻴﺣ ] hilekâr, düzenbaz.
hîlekâr (A.-F.) [ رﺎﮐ ﻪﻠﻴﺣ ] düzenbaz, hileci.
hilkat (A.) [ ﺖﻘﻠﺧ ] 1.yaratılış. 2.Tanrı.
hilm (A.) [ ﻢﻠﺣ ] yumuşaklık.
hilye (A.) [ ﻪﻴﻠﺣ ] 1.süs. 2.güzel yüz. 3.güzel özellikler.
himâr (A.) [ رﺎﻤﺣ ] eşek.
himaye (A.) [ ﻪیﺎﻤﺣ ] koruma, esirgeme.
himayekârlık (A.-F.-T.) himaye etme.
hîme (F.) [ ﻪﻤﻴه ] odun.
186

himem (A.) [ ﻢﻤه ] himmetler, çabalar.
himmet (A.) [ ﺖﻤه ] çaba.
himmet etmek çaba göstermek.
hîn (A.) [ ﻦﻴﺣ ] zaman, vakit, esna.
hinduvâne (F.) [ ﻪﻥاوﺪﻨه ] karpuz.
hîn-i hâcette ihtiyaç duyulduğu zaman.
hirâs (F.) [ ساﺮه ] korku.
hired (F.) [ دﺮﺧ ] akıl.
hiref (A.) [ فﺮﺣ ] meslekler.
hirem (A.) [ مﺮه ] piramit.
hirfet (A.) [ ﺖﻓﺮﺣ ] meslek.
hirmân (A.) [ نﺎﻡﺮﺣ ] mahrumluk.
his bk. hiss.
hisâb (A.) [ بﺎﺴﺣ ] hesap.
hisân (A.) [ نﺎﺼﺣ ] at, aygır.
hisar (A.) [ رﺎ ﺼﺣ ] kale, hisar.
hiss (A.) [ ﺲﺣ ] duygu.
hisse (A.) [ ﻪﺼﺣ ] pay.
hissedar (A.-F.) [ راد ﻪﺼﺣ ] pay sahibi.
hissedar olmak payını almak.
hisset (A.) [ ﺖﺴﺧ ] pintilik.
hissetmek duymak, algılamak.
hisseyâb (A.-F.) [بﺎی ﻪﺼﺣ] pay alan.
187

hisseyâb olmak payını almak.
hissî (A.) [ ﯽﺴﺣ ] duygulu.
hiss-i kablelvukû (F.-A.) [عﻮﻗﻮﻝا ﻞﺒﻗ ﺲﺣ] önsezi.
hissiyât (A.) [ تﺎﻴﺴﺣ ] duygular.
hissiye (A.) [ ﻪﻴﺴﺣ ] duygu.
hissolunmak duyulmak, hissedilmek.
hîş (F.) [ ﺶیﻮﺧ ] 1.kendi. 2.akraba.
hitâb (A.) [ بﺎﻄﺧ ] konuşma, hitap etme.
hitâb etmek muhatap alıp konuşmak.
hitâbe (A.) [ ﻪﺑﺎﻄﺧ ] konuşma.
hitabet (A.) [ ﺖﺑﺎﻄﺧ ] hatiplik.
hitâm (A.) [ مﺎﺘﺧ ] son. 2.son bulma.
hitam bulmak son bulmak, bitmek.
hitâma erdirmek bitirmek, sona erdirmek.
hitâma ermek sona ermek.
hitan (A.) [ نﺎﺘﺧ ] sünnet, sünnet etme.
hiyel (A.) [ ﻞﻴﺣ ] hileler.
hizâ (A.) [ اﺬﺣ ] sıra.
hizâb (F.) [ باﺰﻴﺧ ] dalga.
hizâne (A.) [ ﻪﻥاﺰﺧ ] hazine.
hizâya gelmek 1.boyun eğmek, itaat etmek, kabullenmek. 2.sırayı bozmadan
durmak.
hizâya girmek sıra olmak.
188

hizb (A.) [ بﺰﺣ ] 1.parti. 2.grup.
hizmet (A.) [ ﺖﻡﺪﺧ ] hizmet, görev yapma.
hizmet etmek görev yapmak.
hizmet-i vataniye [ ﻪﻴﻨﻃو ﺖﻡﺪﺧ ] 1.askerlik. 2.vatan hizmeti, vatan borcu.
hoca (F.) [ ﻪﺝاﻮﺧ ] 1.hoca. 2.sahip. 3.efendi. 4.üstad.
hod (F.) [ دﻮﺧ ] kendi.
hodbehod (F.) [ دﻮﺨﺑدﻮﺧ ] kendi kendine.
hodbin (F.) [ ﻦﻴﺑدﻮﺧ ] bencil.
hodkâm (F.) [ مﺎﮐدﻮﺧ ] kendini beğenmiş, kendini düşünen.
hodkâmlık (F.-T.) kendini düşünme.
hodrey (F.-A.) [ یاردﻮﺧ ] başınabuyruk.
hodsitâ (F.) [ ﺎﺘﺱدﻮﺧ ] övüngen.
hokka (A.) [ ﻪﻘﺣ ] 1.mürekkep kabı. 2.tükürük kabı.
hokkabaz (A.-F.) [ زﺎﺑ ﻪﻘﺣ ] düzenbaz.
hoşab (F.) [ بﺎﺵﻮﺧ ] hoşaf, komposto.
hoşaf (F.) [ بﺎﺵﻮﺧ ] hoşaf, komposto.
hoşâmedgû (F.) [ ﻮﮔ ﺪﻡﺁ شﻮﺧ ] hoşgeldiniz diyen.
hoşâvâz (F.) [ ز اوﺁ شﻮﺧ ] tatlıses, güzelses.
hoşbû (F.) [ ﻮﺒﺵﻮﺧ ] hoş kokulu.
hoşgüvâr (F.) [ راﻮﮔ شﻮﺧ ] 1.leziz. 2.hazmy kolay.
hoşlanmak hoşuna gitmek, sevmek.
hoşnûd (F.) [ دﻮﻨﺸﺧ ] memnun, razı.
hoşnut bk. hoşnûd.
189

hoşrû (F.) [ ور شﻮﺧ ] sevimli.
hoşsohbet (F.-A.) [ ﺖﺒﺤﺹ شﻮﺧ ] tatlı sözü, sohbeti tatlı.
hû (A.) [ ﻮه ] Tanrı.
hûb (F.) [ بﻮﺧ ] 1.güzel. 2.iyi.
hubb (A.) [ ﺐﺣ ] sevgi.
hubbü’l-vatan mine’l-îmân (A.) [ نﺎﻤیﻻا ﻦﻡ ﻦﻃﻮﻝا ﺐﺣ ] vatan sevgisi imandan
gelir.
hubeb (A.) [ ﺐﺒﺣ ] taneler.
hûbî (F.) [ ﯽﺑﻮﺧ ] güzellik.
hûbrûy (F.) [ یوﺮﺑﻮﺧ ] güzel yüzlü.
hûbter (F.) [ ﺮﺘﺑﻮﺧ ] daha güzel.
hubûb (A.) [ بﻮﺒﺣ ] 1.taneler. 2.haplar.
hububat (A.) [ تﺎﺑﻮﺒﺣ ] tahıl.
hubz (A.) [ ﺰﺒﺧ ] ekmek.
huccâc (A.) [ جﺎﺠﺣ ] hacılar.
huccet (A.) [ ﺖﺠﺣ ] delil, kanıt.
huceste (F.) [ ﻪﺘﺴﺠﺧ ] kutlu, uğurlu.
hûd (F.) [ دﻮﺧ ] miğfer.
hud’a (A.) [ ﻪﻋﺪﺧ ] düzen, dalavere.
hudâ (F.) [ اﺪﺧ ] Tanrı.
hudâdâd (F.) [ داداﺪﺧ ] 1.Allah verdi. 2.Allah vergisi.
hudânekerde (F.) [ ﻩدﺮﮑﻥاﺪﺧ ] Allah göstermesin, Allah etmesin.
hudârâ (F.) [ ارﺁدﻮﺧ ] Allah aşkına.
190

hudâşinas (F.) [ سﺎﻨﺵاﺪﺧ ] tanrıtanır.
hudâvend (F.) [ ﺪﻥواﺪﺧ ] 1.Tanrı. 2.padişah. 3.efendi.
hudâvendigâr (F.) [ رﺎﮔﺪﻥواﺪﺧ ] padişah.
hudâyâ (F.) [ ﺎیاﺪﺧ ] Tanrım.
huddâm (A.) [ ماﺪﺧ ] hizmetçiler.
hudperest (F.) [ ﺖﺱﺮﭘدﻮﺧ ] bencil.
hudperestlik (F.-T.) bencillik, kendini düşünme.
hudûd (A.) [ دوﺪﺣ ] sınırlar.
hudûs (A.) [ سوﺪﺣ ] meydana gelme, vukubulma.
huffâş (A.) [ شﺎﻔﺧ ] yarasa.
huffâz (A.) [ ظﺎﻔﺣ ] hafızlar.
hufre (A.) [ ﻩﺮﻔﺣ ] 1.çukur. 2.oyuk, delik.
hufte (F.) [ ﻪﺘﻔﺧ ] uyuyan, uyumuş.
hûk (F.) [ کﻮﺧ ] domuz.
hukne (A.) [ ﻪﻨﻘﺣ ] şırınga.
hukuk (A.) [ قﻮﻘﺣ ] 1.hukuk. 2.haklar.
hukuk-i siyasiye [ ﻪﻴﺱﺎﻴﺱ قﻮﻘﺣ ] siyasal hukuk.
hukukşinas (A.-F.) [ سﺎﻨﺵ قﻮﻘﺣ ] hukukçu.
hulâsa (A.) [ ﻪﺹﻼﺧ ] özet.
hulâsa-i kelâm [ مﻼﮐ ءﻪﺹﻼﺧ ] kısacası, sözün kısası.
hulâsaten (A.) [ ﺔ ﺹﻼﺧ ] özetle, kısaca.
huld (A.) [ ﺪﻠﺧ ] cennet.
hulefa (A.) [ ﺎﻔﻠﺧ ] halifeler.
191

hulk (A.) [ ﻖﻠﺧ ] huy.
hulkum (A.) [ مﻮﻘﻠﺣ ] boğaz.
hulûl (A.) [ لﻮﻠﺣ ] gelme, gelip çatma.
hulûl etmek gelmek, gelip çatmak.
hulûs (A.) [ صﻮﻠﺧ ] içtenlik.
hulûskâr (A.-F.) [ رﺎﮑﺹﻮﻠﺧ ] yağcı, dalkavuk.
hulyâ (Yun.>A.) [ ﺎﻴﻝﻮﺧ ] hülya, hayal.
hum (F.) [ ﻢﺧ ] küp.
humâr (A.) [ رﺎﻤﺧ ] mahmurluk.
humekâ (A.) [ ﺎﻘﻤﺣ ] ahmaklar.
humhâne (F.) [ ﻪﻥﺎﺧ ﻢﺧ ] 1.şarap mahzeni. 2.meyhane.
humk (A.) [ ﻖﻤﺣ ] ahmaklık.
hummâ (A.) [ ﺎﻤﺣ ] 1.nöbet, ateş nöbeti. 2.sıtma.
humret (A.) [ تﺮﻤﺣ ] kırmızılık, kızıllık.
hums (A.) [ ﺲﻤﺧ ] beşte biri.
humûzet (A.) [ ﺖﺽﻮﻤﺣ ] ekşilik.
hûn (F.) [ نﻮﺧ ] kan.
hûnâlûd (F.) [ دﻮﻝ ﺁ نﻮﺧ ] kanlı, kana bulanmış.
hunbehâ (F.) [ ﺎﻬﺑ نﻮﺧ ] diyet.
hunhâr (F.) [ راﻮﺨﻥﻮﺧ ] kan içen.
hunnâk (A.) [ قﺎﻨﺧ ] boğmaca.
hunrîz (F.) [ ﺰیﺮﻥﻮﺧ ] kan dökücü.
hunyâger (F.) [ ﺮﮔﺎﻴﻨﺧ ] şarkıcı.
192

hûr (A.) [ رﻮﺣ ] huri.
hurâfât (A.) [ تﺎﻓاﺮﺧ ] hurafeler, batıl inançlar.
hurafe (A.) [ ﻪﻓاﺮﺧ ] batıl inanç.
hurafeperver (A.-F.) [ روﺮﭘ ﻪﻓاﺮﺧ ] hurafelere inanan.
hurafeperverlik (A.-F.-T.) hurafelere inanış.
hurd (F.) [ دﺮﺧ ] küçük, ufak.
hurdebin (F.) [ ﻦﻴﺑ ﻩدﺮﺧ ] 1.büyüteç. 2.mikroskop.
hurdegîr (F.) [ ﺮﻴﮔ ﻩدﺮﺧ ] kusur bulan.
hûri (A.) [ یرﻮﺣ ] huri, cennet kızı.
hurûc (A.) [ جوﺮﺧ ] 1.çıkış. 2.ayaklanma.
hurûş (F.) [ شوﺮﺧ ] coşku, coşma.
husemâ (A.) [ ﺎﻤﺼﺧ ] düşmanlar, hasımlar.
husûf (A.) [ فﻮﺴﺧ ] ay tutulması.
husûl (A.) [ لﻮﺼﺧ ] ortaya çıkma, gerçekleşme, var olma.
husûle getirmek meydana getirmek, gerçekleştirmek.
husûmet (A.) [ ﺖﻡﻮﺼﺧ ] düşmanlık.
husûs (A.) [ صﻮﺼﺧ ] konu.
husûsat (A.) [ تﺎﺹﻮﺼﺧ ] hususlar, konular.
hususî (A.) [ ﯽﺹﻮﺼﺧ ] özel.
husûsiyet (A.) [ ﺖﻴﺹﻮﺼﺧ ] özellik.
husûsiyetle (A.-T.) özellikle, hele hele.
husûsiyle (A.-T.) özellikle, hele hele.
hûş (F.) [ شﻮه ] akıl.
193

hûşe (F.) [ ﻪﺵﻮﺧ ] 1.salkım. 2.başak.
huşk (F.) [ ﮏﺸﺧ ] kuru.
huşksâlî (F.) [ ﯽﻝﺎﺱ ﮏﺸﺧ ] kuraklık.
huşû (A.) [ عﻮﺸﺧ ] 1.alçakgönüllülük. 2.Tanrı’ya karşı korku ve saygı duyma.
huşûnet (A.) [ ﺖﻥﻮﺸﺧ ] haşinlik, sertlik.
huşyâr (F.) [ رﺎﻴﺸه ] akıllı.
hutût (A.) [ طﻮﻄﺧ ] 1.hatlar, yollar. 2.çizgiler.
hûy (F.) [ یﻮﺧ ] huy.
huzme (A.) [ ﻪﻡﺰﺣ ] demet.
huzûr(A.) [ رﻮﻀﺣ ] 1.hazır olma, bulunma. 2.rahatlık.
huzzâr (A.) [ رﺎﻀﺣ ] hazır olanlar, bulunanlar.
hüccet (A.) [ ﺖﺠﺣ ] delil, belge.
hücec (A.) [ ﺞﺠﺣ ] deliller, belgeler.
hüceyrat (A.) [ تاﺮﻴﺠﺣ ] hücrecikler.
hüceyre (A.) [ ﻩﺮﻴﺠﺣ ] hücrecik.
hücre (A.) [ ﻩﺮﺠﺣ ] 1.odacık. 2.hücre, canlı organizmaların en küçük yapıtaşı.
hücum (A.) [ مﻮﺠه ] saldırı, akın.
hücürât (A.) [ تاﺮﺠﺣ ] hücreler.
hüdhüd (A.) [ ﺪهﺪه ] çavuşkuşu, ibibik.
hükemâ (A.) [ ﺎﻤﮑﺣ ] bilgeler, hakîmler.
hükkâm (A.) [ مﺎﮑﺣ ] hakimler.
hükm (A.) [ ﻢﮑﺣ ] hüküm, emir, kesin karar.
hükmünde yerinde, gibi.
194

hükmünü almak yerine geçmek, gibi olmak.
hüküm vermek kesin karar vermek.
hükümat (A.) [تﺎﻡﻮﮑﺣ] hükümetler.
hükümdar (A.-F.) [ راﺪﻤﮑﺣ ] padişah, sultan, hüküm sahibi.
hükümdârî (A.-F.) hükümdarlık.
hükümet (A.) [ ﺖﻡﻮﮑﺣ ] 1.hükümet. 2.hakimiyet. 3.devlet.
hükümet sürmek hakim olmak, hükmetmek, hüküm sürmek.
hükümet-i müstebide [ ﻩﺪﺒﺘﺴﻡ ﺖﻡﻮﮑﺣ ] istibdat hükümeti.
hükümran (A.-F.) [ ناﺮﻤﮑﺣ ] hüküm süren, hakim olan.
hükümran olmak hakim olmak.
hükümrânî (A.-F.) [ ﯽ ﻥاﺮﻤﮑﺣ ] hüküm sürme, padişahlık.
hülâsa (A.) [ ﻪﺹﻼﺧ ] özet.
hülâsa etmek özetlemek.
hülâsatan (A.) [ ﺔ ﺹﻼﺧ ] özetle, kısaca.
hümâ (F.) [ ﺎﻤه ] 1.zümrütüanka. 2.devletkuşu.
hümâyûn (F.) [ نﻮیﺎﻤه ] 1.kutlu. 2.padişah ile ile ilgili.
hüner (F.) [ ﺮﻨه ] sanat, ustalık, beceri.
hünermend (F.) [ ﺪﻨﻡﺮﻨه ] marifetli, becerili, hüner sahibi.
hünkâr (F.) [ رﺎﮑﻨﺧ ] padişah.
hünsâ (A.) [ ﯽﺜﻨﺧ ] 1.erkek ve dişi organları üstünde bulunduran. 2.nötr.
hür (A.) [ ﺮﺣ ] özgür.
hürmet (A.) [ ﺖﻡﺮﺣ ] saygı.
hürmetkâr (A.-F.) [ رﺎﮑﺘﻡﺮﺣ ] saygı duyan.
195

hürr (A.) [ ﺮﺣ ] özgür.
hürriyet (A.) [ ﺖیﺮﺣ ] özgürlük.
hüsam (A.) [ مﺎﺴﺣ ] kılıç.
hüsn (A.) [ ﻦﺴﺣ ] güzellik.
hüsn-i ahlak (A.-F.) [قﻼﺧا ﻦﺴﺣ ] güzel ahlak.
hüsn-i idare (A.-F.) [ ﻩرادا ﻦﺴﺣ ] iyi yönetim, iyi idare.
hüsn-i kabul görmek iyi karşılanmak.
hüsn-i kabul göstermek ilgi göstermek, iyi karşılamak.
hüsn-i sûret (A.-F.) [ ترﻮﺹ ﻦﺴﺣ ] 1. yüz güzelliği. 2.en iyi biçim.
hüsnü kabul göstermek bk. hüsn-i kabul göstermek.
hüsr (A.) [ ﺮﺴﺧ ] zarar.
hüsran (A.) [ ناﺮﺴﺧ ] 1.zarar. 2.hayal kırıklığı.
hüsranhîz (A.-F.) [ ﺰﻴﺧ ناﺮﺴﺧ ] zarar dolu, hüsran dolu.
hüsrev (F.) [ وﺮﺴﺧ ] hükümdar, padişah.
hüveydâ (F.) [ اﺪیﻮه ] açık, aşikâr, besbelli.
hüviyyet (A.) [ ﺖیﻮه ] asıl, kimlik.
hüzn (A.) [ نﺰﺣ ] hüzün, üzüntü.
hüznengîz (A.-F.) [ ﺰﻴﮕﻥا نﺰﺣ ] hüzün veren.
hüzzam (A.) [ ماﺰﺣ ] Türk musikîsinde bir makam.
196

ıhlamur (Yun.>A.) [ رﻮﻡﻼﺧا ] ıhlamur.
ık’âd (A.) [ دﺎﻌﻗا ] oturtma.
ıkd (A.) [ ﺪﻘﻋ ] 1.dizi. 2.kolye, gerdanlık.
ıklîm (A.) [ ﻢﻴﻠﻗا ] iklim.
ıktıdâ (A.) [ اﺪﺘﻗا ] uyma.
ırdâ (A.) [ عﺎﺽرا ] emzirme, süt verme.
ırk (A.) [ قﺮﻋ ] 1.soy, ırk. 2.damar. 3.kök.
ırk -ı ahmer [ ﺮﻤﺣا قﺮﻋ ] kızılderili ırkı.
ırk -ı ebyaz [ ﺾﻴﺑا قﺮﻋ] beyaz ırk.
ırken (A.) [ ﺎﻗﺮﻋ ] ırk bakımından.
ırkî (A.) [ ﯽﻗﺮﻋ ] ırk ile ilgili.
ırz (A.) [ ضﺮﻋ ] namus, iffet.
ırzâ (A.) [ عﺎﺽرا ] emzirme, süt verme.
ısdâr (A.) [ راﺪﺹا ] çıkartma.
ısfırâr (A.) [ راﺮﻔﺹا ] sararma.
ıskât (A.) [ طﺎﻘﺱا ] düşürme.
ıslâh (A.) [ حﻼﺹا ] düzeltme, iyileştirme, reform.
ıslâh etmek düzeltmek, iyileştirmek.
ıslâhât (A.) [ تﺎﺣﻼﺹا ] düzeltmeler, iyileştirmeler, reformlar.
ıslâhpezîr (A.-F.) [ ﺮیﺬﭘ حﻼﺹا ] ıslah edilebilir, iyileştirilebilir.
I
197

ısrar (A.) [ راﺮﺹا ] diretme, üsteleme.
ıstıbâr (A.) [ رﺎﺒﻄﺹا ] sabretme.
ıstıfâ (A.) [ ﺎ ﻔﻄﺹا ] seçme, ayıklama.
ıstıfâî (A.) [ ﯽﺋﺎﻔﻄﺹا ] seçimle ilgili.
ıstılâh (A.) [ حﻼﻄﺹا ] terim, tabir.
ıstılâhât (A.) [ تﺎﺣﻼﻄﺹ ] terimler, tabirler.
ıstınâ’ (A.) [ عﺎﻨﻄﺹا ] seçme.
ıstırab (A.) [ باﺮﻄﺽا ] acı, ızdırap.
ışk (A.) [ ﻖﺸﻋ ] aşk.
ışka (A.) [ ﻪﻘﺸﻋ ] sarmaşık.
ıtk (A.) [ ﻖﺘﻋ ] âzâd etme, köle âzâd etme.
ıtknâme (A.-F.) [ ﻪﻡﺎﻥ ﻖﺘﻋ ] âzâdlık belgesi.
ıtlak (A.) [ قﻼﻃا ] bırakma, salma.
ıtnâb (A.) [ بﺎﻨﻃا ] sözü uzatma.
ıtr (A.) [ ﺮﻄﻋ ] koku, ıtır.
ıtrî (A.) [ یﺮﻄﻋ ] ıtırlı, kokulu.
ıtriyyât (A.) [ تﺎیﺮﻄﻋ ] kokular, ıtırlar, parfümler.
ıttılâ’ (A.) [ عﻼﻃا ] bilgi sahibi olma.
ıttılâât (A.) [ تﺎﻋﻼﻃا ] bilgiler.
ıttırad (A.) [ داﺮﻃا ] ritm.
ıyâdet (A.) [ تدﺎﻴﻋ ] hasta ziyareti.
ıyâl (A.) [ لﺎﻴﻋ ] eş, hanım.
ız’âf (A.) [ فﺎﻌﺽا ] zayıf düşürme, zayıflatma.
198

ızdırap (A.) [ باﺮﻄﺽا ] acı.
ızlâl (A.) [ لﻼﺽا ] yoldan çıkarma.
ızlâl (A.) [ لﻼﻇا ] gölgede bırakma.
ızrâr (A.) [ راﺮﺽا ] zarar verme, zarara sokma.
ızrâr etmek zarar vermek, zarara sokmak.
ıztırâb (A.) [ باﺮﻄﺽا ] ızdırap, acı.
ıztırâbâver (A.) [روﺁ باﺮﻄﺽا] acı verici.
ıztırâr (A.) [ راﺮﻄﺽا ] zorunluluk.
ıztırârî (A.) [ یراﺮﻄﺽا ] zorunlu.
199

i’câz (A.) [ زﺎﺠﻋا ] 1.aciz bırakma. 2.şaşırtma.
i’dâdî (A.) [ یداﺪﻋا ] lise.
i’dâm (A.) [ ماﺪﻋا ] yok etme, öldürme.
i’lâ (A.) [ ﻼﻋا ] yükseltme, yüceltme.
i’lâ edilmek yükseltilmek, yüceltilmek.
i’lâm (A.) [ مﻼﻋا ] bildirme.
i’lâm edilmek bildirilmek.
i’lân (A.) [ نﻼﻋا ] ilan.
i’mâl (A.) [ لﺎﻤﻋا ] yapma, işleme.
i’mâr (A.) [ رﺎﻤﻋا ] bayındırlaştırma, mamûr etme.
i’râz (A.) [ ضاﺮﻋا ] 1.yüz çevirme. 2.uzak durma.
i’tâ (A.) [ ﺎﻄﻋا ] 1.verme. 2.verilme. 3.ödeme. 4.ödenme.
i’tâ edilmek 1.verilmek. 2.ödenmek.
i’tâ etmek 1.vermek. 2.ödemek.
i’tâ olunmak verilmek.
i’tâk (A.) [ قﺎﺘﻋا ] âzâd etme, özgür bırakma.
i’tikâf (A.) [ فﺎﮑﺘﻋا ] bir yere kapanma, köşesine çekilerek yaşama.
i’tilâ (A.) [ ﻼﺘﻋا ] 1.yükselme. 2.yüksek rütbeye ulaşma.
i’tizâl (A.) [ لاﺰﺘﻋا ] köşesine çekilme.
i’tizâr (A.) [ راﺬﺘﻋا ] özür dileme.
i’vicâc (A.) [ جﺎﺝﻮﻋا ] eğrilme, burkulma.
İ
200

i’zâm (A.) [ ماﺰﻋا ] 1.gönderme. 2.gönderilme.
i’zâm edilmek gönderilmek, yollanmak.
i’zâm etmek göndermek, yollamak.
i’zâz (A.) [ زاﺰﻋا ] 1.değer verme. 2.ağırlama.
iâde (A.) [ ﻩدﺎﻋا ] geri verme, geri gönderme.
iâde edilmek geri verilmek, geri gönderilmek,
iâde etmek geri vermek, geri göndermek.
iâde eylemek geri vermek.
iâde -i âfiyet etmek sağlığına kavuşmak.
iâde -i itibâr edilmek itibarı geri verilmek.
iâde -i ziyâret etmek ziyarete karşılık vermek.
iâdeten (A.) [ ة دﺎﻋا ] geri verilmek üzere.
iânât (A.) [ تﺎﻥﺎﻋا ] yardımlar, bağışlar.
iâne (A.) [ ﻪﻥﺎﻋا ] yardım, bağış.
iâşe (A.) [ ﻪﺵﺎﻋا ] geçindirme.
ib’âd (A.) [ دﺎﻌﺑا ] uzaklaştırma.
ibâ’ (A.) [ ءﺎﺑا ] çekinme, uzak durma, kaçınma.
ibâ’ etmek çekinmek, uzak durmak, kaçınmak.
ibâd (A.) [ دﺎﺒﻋ ] kullar.
ibâdât (A.) [ تادﺎﺒﻋ ] ibadetler.
ibâdet (A.) [ تدﺎﺒﻋ ] klluk, tapınma.
ibâdet etmek kulluk etmek, tapınmak.
ibadetgâh (A.-F.) [ ﻩﺎﮕﺕدﺎﺒﻋ ] ibadet yeri, mabet.
201

ibâdethâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﺧ تدﺎﺒﻋ ] ibadet edilecek yer.
ibâdullah (A.) [ ﷲا دﺎﺒﻋ ] 1.Tanrı’nın kulları. 2.çok, bol.
ibâhat (A.) [ ﺖﺣﺎﺑا ] helal sayma, mübah görme.
ibâhî (A.) [ ﯽﺣﺎﺑا ] helal sayan, mübah gören.
ibârât (A.) [ تارﺎﺒﻋ ] 1.cümleler. 2.paragraflar.
ibâre (A.) [ ﻩرﺎﺒﻋ ] 1.cümle. 2.paragraf.
ibâret (A.) [ ترﺎﺒﻋ ] meydana gelen, oluşan.
ibâte (A.) [ ﻪﺕﺎﺑا ] gece yatırma, geceyi geçirtme, barındırma.
ibdâ’ (A.) [ عاﺪﺑا ] yeni bir şey getirme, yaratma, geliştirme.
ibdâ’ etmek yeni bir şey getirmek, yaratmak, geliştirmek.
ibdâ’kâr (A.-F.) [ رﺎﮑﻋاﺪﺑا ] yaratıcı, yenilik getiren.
ibhâm (A.) [ مﺎﻬﺑا ] belirsizlik.
ibhâmât (A.) [ تﺎﻡﺎﻬﺑا ] belirsizlikler.
ibkâ (A.) [ ﺎﻘﺑا ] 1.devamlılık kazandırma. 2.sınıfta bırakma.
ibkâ etmek devamlılık kazandırmak, yaşatmak.
ibkâen (A.) [ ءﺎﻘﺑا ] eski yerinde bırakarak.
ibl (A.) [ ﻞﺑا ] deve.
iblâğ (A.) [غﻼﺑا] 1.bildirme. 2.ulaştırma.
iblîs (A.) [ ﺲﻴﻠﺑا ] 1.şeytan. 2.hileci.
iblîsâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﺴﻴﻠﺑا ] şeytanca.
ibn (A.) [ ﻦﺑا ] oğul.
ibrâ’ (A.) [ ءاﺮﺑا ] aklanma.
ibrâ’ etmek aklanmak.
202

ibrâm (A.) [ ماﺮﺑا ] zorlama.
ibrânâme (A.-F.) [ ﻪﻡﺎﻥاﺮﺑا ] aklanma belgesi.
ibrâz (A.) [ زاﺮﺑا ] gösterme.
ibrâz edilmek gösterilmek.
ibrâz etmek göstermek.
ibre (A.) [ ﻩﺮﺑا ] 1.iğne. 2.gösterge.
ibret (A.) [ تﺮﺒﻋ ] hayat dersi.
ibretâmîz (A.-F.) [ ﺰﻴﻡﺁ تﺮﺒﻋ ] ibret verici, ders verici.
ibretbahş (A.-F.) [ ﺶﺨﺑ تﺮﺒﻋ ] ibret verici.
ibreten (A.) [ ة ﺮﺒﻋ ] ibret olsun diye, ibret olarak.
ibrîk (A.) [ ﻖیﺮﺑا ] ibrik, ıbrık, su, şarap gibi sıvı konulan kap.
ibrişim (F.) [ﻢﺸیﺮﺑا] ipek, ibrişim.
ibtâl (A.) [ لﺎﻄﺑا ] geçersiz kılma, kaldırma, bozma.
ibtâl edilmek geçersiz kılınmak, kaldırılmak, bozulmak.
ibtâl etmek geçersiz kılmak, kaldırmak, bozmak.
ibtidâ (A.) [ اﺪﺘﺑا ] 1.ilkin, önce. 2.başlangıç. 3.başlama.
ibtidâ’ etmek başlamak.
ibtidâ’î (A.) [ ﯽﺋاﺪﺘﺑا ] 1.ilkel. 2.ilkokul.
ibtidâr (A.) [ راﺪﺘﺑا ] başlama, girişme.
ibtidâr edilmek başlanmak, girişilmek.
ibtidâr etmek başlamak, girişmek.
ibtihâc (A.) [ جﺎﻬﺘﺑا ] sevinme.
ibtilâ (A.) [ ﻼﺘﺑا ] tutkunluk, müptelalık, düşkünlük.
203

ibtinâ (A.) [ ﺎﻨﺘﺑا ] 1.bina etme. 2.dayanma. 3.bina edilme.
ibtinâ etmek 1.kurmak. 2.dayanmak.
ibtinâ’en (A.) [ ءﺎﻨﺘﺑا ] dayanarak.
ibzâr (A.) [ راﺰﺑا ] gösterme.
îcâb (A.) [ بﺎﺠیا ] gerekme, gerek.
îcâbât (A.) [ تﺎﺑﺎﺠیا ] gereklilikler, gerekler.
icâbet (A.) [ ﺖﺑﺎﺝا ] 1.kabul edilme. 2.uyma.
icâbet etmek uymak, muvafakat etmek.
îcâd (A.) [ دﺎﺠیا ] 1.var etme, yaratma. 2.icat.
îcâd edilmek 1.var edilmek, yaratılmak. 2.icat edilmek, buluş yapılmak.
îcâd etmek 1.var etmek, yaratmak. 2.icat etmek, buluş yapmak.
icâleten (A.) [ ﺔ ﻝﺎﺠﻋ ] aceleyle, acele olarak.
îcâr (A.) [ رﺎﺠیا ] 1.kiralama. 2.kiraya verme. 3.kira.
îcâr edilmek kiraya verilmek.
îcâr etmek kiraya vermek.
icâre (A.) [ ﻩرﺎﺝا ] kira geliri.
îcâz (A.) [ زﺎﺠیا ] veciz anlatma, özlü söyleme.
icâzet (A.) [ تزﺎﺝا ] 1.izin. 2.mezuniyet belgesi, diploma.
icâzetnâme (A.-F.) [ ﻪﻡﺎﻥ تزﺎﺝا ] diploma.
icbâr (A.) [ رﺎﺒﺝا ] zorlama.
icbâr edilmek zorlanmak.
icbâr etmek zorlamak.
iclâl (A.) [ لﻼﺝا ] ululama.
204

icmâ’ (A.) [ عﺎﻤﺝا ] bir araya getirme.
icmâl (A.) [ لﺎﻤﺝا ] 1.özetleme. 2.özet. 3.toplam.
icmâl edilmek öçetlenmek.
icmâl etmek özetlemek.
icmâlen (A.) [ ﻻﺎﻤﺝا ] özetle, özetleyerek.
icmâlî (A.) [ ﯽﻝﺎﻤﺝا ] derli toplu, özet halinde.
icrâ (A.) [ اﺮﺝا ] 1.yürütme, yapma, yerine getirme. 2.yapılma, yerine getirilme,
yürütülme.
icrâ edilmek yürütülmek, yapılmak, yerine getirilmek.
icrâ etmek yürütmek, yapmak, yerine getirmek.
icrâât (A.) [ تﺁاﺮﺝا ] yapılanlar.
ictihâd (A.) [ دﺎﻬﺘﺝا ] 1.çalışma, çabalama. 2.görüş. 3.dinî kaynaklar ışığında
görüş bildirme.
ictimâ’ (A.) [ عﺎﻤﺘﺝا ] 1.toplanma, bir araya gelme, toplantı. 2.toplum.
ictimâ’ etmek toplanmak, bir araya gelmek.
ictimâât (A.) [ تﺎﻋﺎﻤﺘﺝا ] toplantılar, bir araya gelişler.
ictimâî (A.) [ ﯽﻋﺎﻤﺘﺝا ] toplumsal, sosyal, toplumbilimsel.
ictimâileşme (A.-T.) sosyalleşme, sosyalizasyon.
ictimâîleşmek sosyalleşmek.
ictimâiyyât (A.) [ تﺎﻴﻋﺎﻤﺘﺝا ] sosyoloji, toplumbilim.
ictimâiyyâtçı (A.-T.) sosyolog, toplumbilimci.
ictimâiyyûn (A.) [ نﻮﻴﻋﺎﻤﺘﺝا ] sosyologlar, toplumbilimciler.
ictinâb (A.) [ بﺎﻨﺘﺝا ] kaçınma, uzak durma, çekinme.
ictinâb etmek kaçınmak, uzak durmak, çekinmek.
205

ictisâr (A.) [ رﺎﺴﺘﺝا ] yüreklenme, cesaret bulma.
ictisâr etmek cesaretlenmek, cesaret bulmak.
îd (A.) [ ﺪﻴﻋ ] bayram.
îd -i adhâ [ ﯽﺤﺽا ﺪﻴﻋ ] kurban bayramı.
îd -i fıtr [ ﺮﻄﻓ ﺪﻴﻋ ] ramazan bayramı, şeker bayramı.
idâme (A.) [ ﻪﻡادا ] devam ettirme, sürdürme.
idâme edilmek sürdürülmek, devam edilmek.
idâre (A.) [ ﻩرادا ] 1.döndürme. 2.çekip çevirme, yönetme. 3.devlet dairesi.
4.yönetim.
idâre -i maslahat etmek işleri öyle veya böyle idare etmek.
idâre -i örfiyye [ ﻪﻴﻓﺮﻋ ﻩرادا ] sıkıyönetim.
idârehâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﺧ ﻩرادا ] yönetim bürosu.
idârî (A.) [ یرادا ] yönetimsel.
idbâr (A.) [ رﺎﺑدا ] talihsizlik.
iddiâ (A.) [ ﺎﻋدا ] 1.düşüncesinde ısrar etme. 2.dava etme. 3.inat.
idhâl (A.) [ لﺎﺧدا ] 1.içeri alma, sokma. 2.yurt dışından getirme, dışalım, ithal.
idhâl edilmek 1.içeri alınmak, sokulmak. 2.dışalım yapılmak.
idhâl etmek 1.içeri almak, sokmak. 2.yurt dışından getirmek, dışalım yapmak,
ithal etmek.
idhâlât (A.) [ تﻻﺎﺧدا ] ithalat, dışalım malları.
îdiyye (A.) [ ﻪیﺪﻴﻋ ] bayramlık, bayram bahşişi.
idmân (A.) [ نﺎﻡدا ] 1.alıştırma. 2.spor, egzersiz.
idrâk (A.) [ کاردا ] 1.kavrama, anlama. 2.erişme.
idrâk edilmek 1.kavranmak, anlaşılmak. 2.yaşanmak.
206

idrak etmek1.kavramak, anlamak. 2.yaşamak, görmek.
idrâr (A.) [ راردا ] sidik.
îfâ (A.) [ ﺎﻔیا ] 1.yapma, yerine getirme. 2.ödeme.
îfâ edilmek 1.yapılmak, yerine getirilmek. 2.ödenmek.
îfâ etmek 1.yapmak, yerine getirmek. 2.ödemek.
îfâ -yı vazife [ ﻪﻔﻴﻇو یﺎﻔیا ] görev yapma.
îfâ -yı vazife etmek görev yapmak, görevini yerine getirmek.
ifâdât (A.) [ تادﺎﻓا ] ifadeler.
ifâde (A.) [ ﻩدﺎﻓا ] söylem, anlatım, dile getirme.
ifâde edilmek anlatılmak, belirtilmek, dile getirilmek.
ifâde etmek anlatmak, belirtmek, dile getirmek.
ifâkat (A.) [ ﺖﻗ ﺎﻓا ] iyileşme.
ifâkat bulmak iyileşmek.
ifâze (A.) [ ﻪﺽﺎﻓا ] 1.taşma. 2.bereketlendirme.
iffet (A.) [ ﺖﻔﻋ ] namusluluk, namus düşkünlüğü.
ifhâm (A.) [ مﺎﻬﻓا ] anlatma.
ifhâm etmek anlatmak.
iflâh (A.) [ حﻼﻓا ] rahata erme, kurtulma.
iflâh etmek ondurmak, dertten kurtarmak.
iflâh olmak iyileşmek, kurtulmak.
iflâs (A.) [ سﻼﻓا ] her şeyini yitirme, bitip tükenme.
ifnâ (A.) [ ﺎﻨﻓا ] yok etme.
ifrâğ (A.) [ غاﺮﻓا ] dökme, boşaltma.
207

ifrât (A.) [ طاﺮﻓا ] aşırıya kaçma.
ifrâtkâr (A.-F.) [ رﺎﮑﻃاﺮﻓا ] aşırıya kaçan.
ifratperestî (A.) [ ﯽﺘﺱﺮﭘ طاﺮﻓا ] aşırıcılık.
ifrâz (A.) [ زاﺮﻓا ] 1.parçalara bölme. 2.parselleme. 3.salgı.
ifraz edilmek salgılanmak, çıkarılmak.
ifrâzât (A.) [ تﺎﺽاﺮﻓا ] 1.salgılar. 2.parsellemeler.
ifrît (A.) [ ﺖیﺮﻔﻋ ] mitolojik canavar.
ifsâd (A.) [ دﺎﺴﻓا ] 1.bozma. 2.bozgunculuk yapma.
ifsâd etmek bozmak, fesada sürüklemek.
ifşâ (A.) [ ﺎﺸﻓا ] açığa vurma.
ifşâ edilmek açığa vurulmak.
ifşâ etmek açığa vurmak.
ifşâât (A.) [ تﺁﺎﺸﻓا ] açığa vurmalar.
iftâr (A.) [ رﺎﻄﻓا ] 1.oruç açma. 2.Ramazan ayında verilen akşam yemeği.
iftâr etmek oruç açmak.
iftâriyye (A.) [ ﻪیرﺎﻄﻓا ] iftarlık, iftar için hazırlanan yiyecek.
iftihâr (A.) [ رﺎﺨﺘﻓا ] övünme, kıvanma, kıvanç.
iftihar etmek övünmek, gurur duymak.
iftihâr etmek övünmek, kıvanç duymak.
iftikâr (A.) [ رﺎﻘﺘﻓا ]yoksulluk çekme.
iftirâ (A.) [ اﺮﺘﻓا ] birine işlemediği suçu yıkma.
iftirâk (A.) [ قاﺮﺘﻓا ] ayrılık.
iftirâs (A.) [ ساﺮﺘﻓا ] parçalama.
208

iftitâh (A.) [ حﺎﺘﺘﻓا ] 1.açılış. 2.başlama.
iftizâh (A.) [ حﺎﻀﺘﻓا ] rezillik, skandal.
iğbirâr (A.) [ راﺮﺒﻏا ] kırılma, alınma, gücenme.
iğfâl (A.) [ لﺎﻔﻏا ] 1.aldatma, kandırma. 2.ırza geçme.
iğfâl edilmek 1.aldatılmak, kandırılmak. 2.ırzına geçilmek.
iğfâl etmek 1.aldatmak, kandırmak. 2.ırzına geçmek.
iğlâk (A.) [ قﻼﻏا ] üstü kapalı konuşma.
iğlât (A.) [ طﻼﻏا ] yanıltma.
iğmâz (A.) [ ضﺎﻤﻏا ] görmezden gelme, göz yumma.
iğnâ (A.) [ ﺎﻨﻏا ] zengin etme, kimseye muhtaç olmayacak hale getirme.
iğrâk (A.) [ قاﺮﻏا ] 1.boğma. 2.abartma.
iğtinâm (A.) [ مﺎﻨﺘﻏا ] 1.ganimet bilme. 2.ganimet alma.
iğtişâş (A.) [ شﺎﺸﺘﻏا ] karışıklık, kargaşa, anarşi.
iğtişâşât (A.) [ تﺎﺵﺎﺸﺘﻏا ] karışıklıklar, anarşiler.
iğvâ (A.) [ اﻮﻏا ] azdırma, ayartma.
iğvâ etmek azdırmak, ayartmak.
ihâle (A.) [ ﻪﻝﺎﺣا ] havale etme, bırakma.
îhâm (A.) [ مﺎﻬیا ] iki anlama gelen kelimenin uzak anlamını kasdetme.
ihânet (A.) [ ﺖﻥﺎها ] hainlik.
ihâta (A.) [ ﻪﻃﺎﺣا ] 1.kavrama. 2.kuşatma, sarma.
ihâta edilmek çevrelenmek, sarılmak, kuşatılmak.
ihâta etmek 1.kavramak. 2.kuşatmak, sarmak.
ihbâr (A.) [ رﺎﺒﺧا ] bildirme, haber verme.
209

ihbar etmek bildirmek, haber vermek.
ihbârnâme (A.-F.) [ ﻪﻡﺎﻥرﺎﺒﺧا ] bildiri kağıdı.
ihdâ (A.) [ اﺪها ] hediye etme.
ihdâ edilmek hediye edilmek.
ihdâ etmek hediye etmek.
ihdâs (A.) [ ثاﺪﺣا ] kurma, oluşturma, meydana getirme.
ihdâs edilmek kurulmak, oluşturulmak, meydana getirilmek.
ihdâs etmek kurmak, oluşturmak, meydana getirmek.
ihdas olunmak kurulmak, oluşturulmak, konulmak.
ihfâ (A.) [ ﺎﻔﺧا ] gizleme, saklama.
ihfâf (A.) [ فﺎﻔﺧا ] hafife alma.
ihkâk (A.) [ قﺎﻘﺣا ] hakkını verme.
ihkâk -ı hak [ ﻖﺣ قﺎﻘﺣا ] hakkını verme.
ihlâ (A.) [ ﻼﺧا ] boşaltma.
ihlâk (A.) [ کﻼها ] helak etme, yok etme, öldürme.
ihlâl (A.) [ لﻼﺧا ] bozma, lekeleme, halel getirme.
ihlâl edilmek bozulmak, halel getirilmek.
ihlâl etmek bozmak, halel getirmek.
ihlâs (A.) [ صﻼﺧا ] içtenlik, dürüstlük.
ihmâl (A.) [ لﺎﻤها ] önemsememe, savsaklatma.
ihmâlkâr (A.-F.) [ رﺎﮑﻝﺎﻤها ] ihmalci.
ihrâc (A.) [ جاﺮﺧا ] 1.çıkartma. 2.dışsatım, yurt dışına gönderme.
ihrâc edilmek 1.çıkarılmak. 2.dışsatım yapılmak, ihraç edilmek.
210

ihrâc etmek 1.çıkarmak. 2.dışsatım yapmak, ihraç etmek.
ihrac olunmak çıkarılmak.
ihrâcât (A.) [ تﺎﺝاﺮﺧا ] 1.çıkarmalar. 2.dışsatımlar.
ihrâk (A.) [ قاﺮﺣا ] yakma.
ihrak edilmek yakılmak.
ihrak olunmak yakılmak.
ihrâm (A.) [ ماﺮﺣا ] hac zamanı giyilen beyaz giysi.
ihrâz (A.) [ زاﺮﺣا ] kazanma, elde etme.
ihraz etmek kazanmak, elde etmek.
ihsâ (A.) [ ﺎﺼﺣا ] sayma.
ihsâî (A.) [ ﯽﺋﺎﺼﺣا ] sayım ile ilgili, istatistik.
ihsâiyyât (A.) [ تﺎﻴﺋﺎﺼﺣا ] istatistik.
ihsâiyye (A.) [ ﻪﻴﺋﺎﺼﺣا ] istatistik.
ihsân (A.) [ نﺎﺴﺣا ] 1.bağış. 2.iyilik.
ihsâs (A.) [ سﺎﺴﺣا ] hissettirme.
ihtâr (A.) [ رﺎﻄﺧا ] uyarı, hatırlatma.
ihtâr edilmek uyarılmak, hatırlatılmak.
ihtâr etmek uyarmak, hatırlatmak.
ihticâc (A.) [ جﺎﺠﺘﺣا ] kanıt gösterme.
ihtidâ (A.) [ اﺪ ﺘها ] hidayete erme, müslüman olma.
ihtidâ etmek hidayete ermek, müslüman olmak.
ihtifâ (A.) [ ﺎﻔﺘﺧا ] gizlenme.
ihtifâl (A.) [ لﺎﻔﺘﺣا ] anma töreni.
211

ihtikâr (A.) [ رﺎﮑﺘﺣا ] vurgun.
ihtilâc (A.) [ جﻼﺘﺧا ] 1.çırpınma. 2.seğirme.
ihtilâf (A.) [ فﻼﺘﺧا ] uyuşmazlık.
ihtilâfat (A.) [ تﺎﻓﻼﺘﺧا ] uyuşmazlıklar.
ihtilâl (A.) [ لﻼﺘﺧا ] 1.bozukluk, arıza. 2.ihtilal.
ihtilâlat (A.) [ تﻻﻼﺘﺧا ] 1.bozukluklar. 2.ihtilaller.
ihtilâm (A.) [ مﻼﺘﺣا ] düşazma, şeytan aldatması.
ihtilâs (A.) [ سﻼﺘﺧا ] zimmetine para geçirme, para çalma.
ihtilât (A.) [ طﻼﺘﺧا ] 1.karışma. 2.görüşme, kaynaşma.
ihtilât etmek karışmak.
ihtimâl (A.) [ لﺎﻤﺘﺣا ] 1.olasılık. 2.yüklenme. 3.belki.
ihtimal ki (A.-F.) [ ﻪﮐ لﺎﻤﺘﺣا ] belki de, muhtemelen.
ihtimal vermek sanmak, tahmin etmek.
ihtimâlât (A.) [ تﻻﺎﻤﺘﺣا ] olasılıklar.
ihtimâm (A.) [ مﺎﻤﺘها ] özen.
ihtinâk (A.) [ قﺎﻨﺘﺧا ] boğulma.
ihtirâ (A.) [ عاﺮﺘﺧا ] icat, buluş.
ihtirâat (A.) [ تﺎﻋاﺮﺘﺧا ] buluşlar.
ihtirak (A.) [ قاﺮﺘﺣا ] yanma.
ihtirâm (A.) [ ماﺮﺘﺣا ] saygı duyma, hürmet etme.
ihtirâmen (A.) [ ﺎﻡاﺮﺘﺣا ] saygıyla, saygı duyarak.
ihtirâs (A.) [ صاﺮﺘﺣا ] aşırı hırs.
ihtirâz (A.) [ زاﺮﺘﺣا ] kaçınma, çekinme, uzak durma, geri durma.
212

ihtirâz etmek kaçınmak, çekinmek, uzak durmak, geri durmak.
ihtisâr (A.) [ رﺎﺼﺘﺧ ا ] kısaltma, özetleme.
ihtisâr edilmek kısaltılmak, özetlenmek.
ihtisâr etmek kısaltmak, özetlemek.
ihtisâren (A.) [ ارﺎﺼﺘﺧا ] özetle, kısaltarak, kısaca.
ihtisâs (A.) [ صﺎﺼﺘﺧا ] uzmanlık.
ihtişâm (A.) [ مﺎﺸﺘﺣا ] görkem.
ihtitâm (A.) [ مﺎﺘﺘﺧا ] sona erme.
ihtivâ (A.) [ اﻮﺘﺣا ] içerme.
ihtivâ etmek içermek.
ihtiyâc (A.) [ جﺎﻴﺘﺣا ] 1.gereksinim2.yoksulluk.
ihtiyâcât (A.) [ تﺎﺝﺎﻴﺘﺣا ] gereksinimler.
ihtiyâl (A.) [ لﺎﻴﺘﺣا ] hile yapma.
ihtiyâr (A.) [ رﺎﻴﺘﺧا ] 1.seçme. 2.seçilme. 3.seçme hakky. 4.yaşlı.
ihtiyârî (A.) [ یرﺎﻴﺘﺧا ] kişisel seçime bağlı, isteğe bağlı.
ihtiyât (A.) [ طﺎﻴﺘﺣا ] 1.tedbirli davranış. 2.yedek.
ihtiyâten (A.) [ ﺎﻃﺎﻴﺘﺣا ] tedbirli davranarak, ihtiyatlı olarak.
ihtiyatkâr (A.-F.) [ رﺎﮐ طﺎﻴﺘﺣا ] tedbirli, ihtiyatlı.
ihtizâr (A.) [ رﺎﻀﺘﺣا ] can çekişme.
ihtizâz (A.) [ زاﺰﺘها ] titreme, titreyiş.
ihvân (A.) [ ناﻮﺧا ] dostlar.
ihyâ (A.) [ ﺎﻴﺣا ] 1.diriltme, yaşatma. 2.canlılık kazandırma. 3.geceyi ibadet
ederek geçirme.
213

ihyâ olunmak yaşatılmak, canlandırılmak.
ihzâr (A.) [ رﺎﻀﺣا ] 1.çağırma, huzura getirme. 2.hazırlama. 3.hazırlanma.
ihzar etmek 1.hazırlamak. 2.getirmek.
ihzârî (A.) [ یرﺎﻀﺣا ] hazırlayıcı.
ik’âd (A.) [ دﺎﻌﻗا ] oturtma.
îkâ (A.) [ ﺎﻘیا ] yapma.
îka etmek vermek, bırakmak.
ikâb (A.) [ بﺎﻘﻋ ] ceza.
ikâl (A.) [ لﺎﻘﻋ ] 1.bağ. 2.köstek, pranga.
ikâme (A.) [ ﻪﻡﺎﻗا ] 1.kaldırma. 2.oturma. 3.yerine koyma.
ikâme etmek yerine koymak.
ikâmet (A.) [ ﺖﻡﺎﻗا ] 1.oturma. 2.namaza durma.
ikâmetgah (A.-F.) [ ﻩﺎﮕﺘﻡﺎﻗا ] oturma yeri.
îkâz (A.) [ ظﺎﻘیا ] 1.uyandırma. 2.uyarma.
îkâz edilmek uyarılmak.
îkâz etmek uyarmak.
ikbâl (A.) [ لﺎﺒﻗا ] 1.talih. 2.mutluluk.
ikdâm (A.) [ ماﺪﻗا ] girişim.
iklîm (A.) [ ﻢﻴﻠﻗا ] 1.ülke, yer, diyar. 2.coğrâfî yaşam koşulları.
ikmâl (A.) [ لﺎﻤﮐا ] 1.tamamlama, bitirme. 2.bütünleme.
ikmâl edilmek tamamlanmak, bitirilmek.
ikmâl etmek tamamlamak, bitirmek.
iknâ (A.) [ عﺎﻨﻗا ] razı etme.
214

iknâ etmek razı etmek.
ikrâh (A.) [ ﻩاﺮﮐا ] tiksinme, iğrenme.
ikrâh etmek tiksinmek, iğrenmek.
ikrâhen (A.) [ ﺎهاﺮﮐا ] tiksinerek, iğrenerek.
ikrâm (A.) [ ماﺮﮐا ] 1.cömertlik. 2.sunma, armağan etme.
ikrâmiyye (A.) [ ﻪﻴﻡاﺮﮐا ] 1.bahşiş. 2.ikrâm olarak verilen para veya eşya.
ikrâr (A.) [ راﺮﻗا ] 1.itiraf. 2.dile getirme. 3.kabullenme.
ikrâr etmek 1.itiraf etmek. 2.dile getirmek. 3.kabullenmek.
ikrâz (A.) [ ضاﺮﻗا ] borçlandırma, borç verme.
iksîr (A.) [ ﺮﻴﺜﮐا ] olağanüstü etkileri olan şurup.
iktibâs (A.) [ سﺎﺒﺘﻗا ] alıntı.
iktibâs edilmek alınmak.
iktibâs etmek alıntı yapmak, ödünç almak.
iktibâsât (A.) [ تﺎﺱﺎﺒﺘﻗا ] alıntılar.
iktidâ (A.) [ اﺪﺘﻗا ] uyma.
iktidâ etmek uymak.
iktidâr (A.) [ راﺪﺘﻗا ] 1.güçlülük, kudret. 2.görev başındaki yönetim.
iktifâ (A.) [ ﺎﻔﺘﮐا ] yetinme.
iktifâ edilmek yetinilmek.
iktifâ etmek yetinmek.
iktihâl (A.) [ لﺎﺤﺘﮐا ] sürme çekme.
iktirâh (A.) [ ﻩاﺮﺘﻗا ] içinden gelerek konuşma.
iktirân (A.) [ ناﺮﺘﻗا ] yakınlaşma, yaklaşma.
215

iktisâ (A.) [ ﺎﺴﺘﮐا ] giyinme, bürünme.
iktisâ etmek giymek
iktisâb (A.) [ بﺎﺴﺘﮐا ] kazanma, çalışarak kazanma.
iktisâb etmek kazanmak.
iktisâb eylemek kazanmak.
iktisâd (A.) [ دﺎ ﺼﺘﻗا ] 1.tutum. 2.ekonomi.
iktisâdî (A.) [ یدﺎﺼﺘﻗا ] ekonomik.
iktisâdiyyât (A.) [ تﺎیدﺎﺼﺘﻗا ] ekonomi.
iktisâdiyyûn (A.) [ نﻮیدﺎﺼﺘﻗا ] iktisatçılar, ekonomistler.
iktisâr (A.) [ رﺎﺼﺘﻗا ] kısaltma.
iktitâf (A.) [ فﺎﻄﺘﻗا ] derme, devşirme, seçme.
iktizâ (A.) [ ﺎﻀﺘﻗا ] 1.gerekme. 2.ihtiyaç.
iktizâ etmek gerekmek.
ilâ (A.) [ ﯽﻝا ] –e kadar.
ilâc (A.) [ جﻼﻋ ] 1.ilaç. 2.tedavi. 3.çare.
ilâcnâpezîr (A.-F.) [ ﺮیﺬﭘﺎﻥ جﻼﻋ ] tedavi edilmez.
ilâh (A.) [ ﺦﻝا ] ve benzerleri, ve diğerleri.
ilâh (A.) [ ﻪﻝا ] tanrı, ilah.
ilâhe (A.) [ ﻪﻬﻝا ] tanrıça.
ilâhî (A.) [ ﯽﻬﻝا ] 1.tanrısal. 2.ilahî, dinî şarkı.
ilâhî (A.) [ ﯽﻬﻝا ] Tanrım.
ilâhiyyât (A.) [ تﺎﻴﻬﻝا ] tanrıbilim, teoloji.
ilânihâye (A.) [ ﻪیﺎﻬﻥ ﯽﻝا ] sonuna kadar.
216

ilâvât (A.) [ تاوﻼﻋ ] ilaveler, ekler.
ilâve (A.) [ ﻩوﻼﻋ ] ek.
ilave etmek eklemek.
ilâveten (A.) [ ة وﻼﻋ ] ek olarak, yanı sıra.
ilel (A.) [ ﻞﻠﻋ ] 1.hastalıklar. 2.sebepler.
ilelebed (A.) [ ﺪﺑﻻا ﯽﻝا ] sonsuza dek.
ilgâ (A.) [ ﺎﻐﻝا ] lağvetme, kaldırma.
ilgâ eylemek lağvetmek, kaldırmak.
ilhâd (A.) [ دﺎﺤﻝا ] dinden çıkma, dinsizlik.
ilhâk (A.) [ قﺎﺤﻝا ] 1.katma, karıştırma. 2.katılma.
ilhak olunmak katılmak.
ilhâm (A.) [ مﺎﻬﻝا ] esin.
ilhâmât (A.) [ تﺎﻡﺎﻬﻝا ] ilhamlar, esinler.
ilim (A.) [ ﻢﻠﻋ ] ilim.
ilkâ (A.) [ ﺎﻘﻝا ] atma, bırakma.
ilkâ etmek atmak.
ilkâh (A.) [ حﺎﻘﻝا ] aşılama, dölleme.
illâ (A.) [ ﻻا ] 1. -den başka. 2.ille de, mutlaka. 3.yoksa, aksi takdirde.
illet (A.) [ ﺖﻠﻋ ] 1.hastalık. 2.sebep.
illî (A.) [ ﯽﻠﻋ ] nedensel.
illiyyet (A.) [ ﺖﻴﻠﻋ ] nedensellik.
ilm (A.) [ ﻢﻠﻋ ] bilim.
ilmî (A.) [ ﯽﻤﻠﻋ ] bilimsel.
217

ilmiyye (A.) [ ﻪﻴﻤﻠﻋ ] din bilginleri.
ilsâk (A.) [ قﺎﺼﻝا ] bitiştirme, yapıştırma, kavuşturma.
iltibâs (A.) [ سﺎﺒﺘﻝا ] benzerlik.
ilticâ (A.) [ ﺎﺠﺘﻝا ] sığınma.
ilticâgâh (A.-F.) [ ﻩ ﺎﮔﺎﺠﺘﻝا ] sığınak, sığınma yeri.
iltifat (A.) [ تﺎﻔﺘﻝا ] 1.dönme. 2.ilgi gösterme. 2.gönül alma.
iltihâb (A.) [ بﺎﻬﺘﻝا ] 1.alevlenme. 2.yangı.
iltihak (A.) [ قﺎﺤﺘﻝا ] katılma.
iltihak etmek katılmak.
iltihâm (A.) [ مﺎﻬﺘﻝا ] yara kapanması.
iltimâs (A.) [ سﺎﻤﺘﻝ ا ] kayırma.
iltisâk (A.) [ قﺎﺼﺘﻝا ] kavuşma, yapışma.
iltisak etmek kavuşmak.
iltiyâm (A.) [ مﺎﻴﺘﻝا ] yara iyileşmesi.
iltizâm (A.) [ ماﺰﺘﻝا ] 1.gerekli görme. 2.taraf tutma.
iltizâz (A.) [ ذاﺬﺘﻝا ] lezzet alma.
ilzâm (A.) [ ماﺰﻝا ] susturma.
îmâ (A.) [ ﺎﻤیا ] dolaylı anlatım, işaret.
îmâ etmek işaret etmek, göstermek.
imâd (A.) [ دﺎﻤﻋ ] direk.
imâl etmek yapmak.
imâle (A.) [ ﻪﻝﺎﻡا ] kısa heceyi uzun okuma.
imâm (A.) [ مﺎﻡا ] 1.namaz kıldıran. 2.önder, lider. 3.Hz. Ali’nin soyundan gelen.
218

îmân (A.) [ نﺎﻤیا ] inanma.
iman etmek inanmak.
imâret (A.) [ ترﺎﻤﻋ ] 1.aşevi. 2.bayındırlık.
imdâd (A.) [ داﺪﻡا ] yardım isteme, imdat.
imhâ (A.) [ ﺎﺤﻡا ] 1.yok etme. 2.yok edilme.
imhâ edilmek yok edilmek.
imhâ etmek yok etmek.
imkân (A.) [ نﺎﮑﻡا ] olanak.
imlâ (A.) [ ﻼﻡا ] 1.doldurma. 2.yazı bilgisi. 3.yazı
imrâr (A.) [ راﺮﻡا ] geçirme.
imsâk (A.) [ کﺎﺴﻡا ] orucun başlangıç saati.
imsâkiyye (A.) [ ﻪﻴﮐﺎﺴﻡا ] oruca başlama ve oruç açma saatlerini gösteren
çizelge.
imtidad etmek uzanmak.
imtihân (A.) [ نﺎﺤﺘﻡا ] 1.sınav. 2.deneme.
imtinâ (A.) [ عﺎﻨﺘﻡا ] kaçınma.
imtinâ etmek kaçınmak, geri durmak.
imtisâl (A.) [ لﺎﺜﺘﻡا ] 1.boyun eğme. 2.verilen işi yapma.
imtiyâz (A.) [ زﺎﻴﺘﻡا ] 1.ayrıcalık. 2.kapitülasyon.
imtizâc (A.) [ جاﺰﺘﻡا ] uyuşma, uzlaşma.
imtizâc etmek uyuşmak, uzlaşmak.
în (F.) [ ﻦیا ] bu.
in’âm (A.) [ مﺎﻌﻥا ] 1.bağış, ihsan. 2.bahşiş.
219

in’ikâd (A.) [ دﺎﻘﻌﻥا ] 1.bağlanma. 2.toplanma.
in’ikâs (A.) [ سﺎﮑﻌها ] yanıyma.
in’itâf (A.) [ فﺎﻄﻌﻥا ] 1.bükülme. 2.dönme.
in’itâf etmek çevrilmek, dönmek.
inâd (A.) [ دﺎﻨﻋ ] inat.
inân (A.) [ نﺎﻨﻋ ] dizgin.
inâre (A.) [ ﻩرﺎﻥا ] aydınlatma.
inâyât (A.) [ تﺎیﺎﻨﻋ ] iyilikler.
inâyet (A.) [ ﺖیﺎﻨﻋ ] iyilik.
incizâb (A.) [ باﺬﺠﻥا ] cazibeye kapılma.
ind (A.) [ ﺪﻨﻋ ] 1.kat. 2.görüş. 3.yan.
indî (A.) [ یﺪﻨﻋ ] kişisel, kişinin kendi kanısına dayanan.
indifâ (A.) [ عﺎﻓﺪﻥا ] püskürme.
indifâ etmek püskürmek.
ineb (A.) [ ﺐﻨﻋ ] üzüm.
infâk (A.) [ قﺎﻔﻥا ] geçindirme, nafakalandırma.
infâz (A.) [ ذﺎﻔﻥا ] uygulama, yerine getirme, yapma.
infiâl (A.) [ لﺎﻌﻔﻥا ] kırılma, gücenme.
infikâk (A.) [ کﺎﮑﻔﻥا ] ayrılış.
infilâk (A.) [ قﻼﻔﻥا ] patlama.
infirâd (A.) [ داﺮﻔﻥا ] bir başına kalma.
infirâd ettirilmek bir başına bırakılmak.
infisâl (A.) [ لﺎﺼﻔﻥا ] ayrılma.
220

inhibât (A.) [ طﺎﺒﻬﻥا ] düşüş.
inhidâm (A.) [ ماﺪﻬﻥا ] yıkılma.
inhilâl (A.) [ لﻼﺤﻥا ] 1.çözülme, ayrışma. 2.dağılma.
inhimâk (A.) [ کﺎﻤﻬﻥا ] aşırı düşkünlük.
inhinâ (A.) [ ﺎﻨﺤﻥا ] 1.eğri, yay. 2.kıvrılma, bükülme, yay şeklini alma.
inhirâf (A.) [ فاﺮﺤﻥا ] sapma.
inhiraf olunmak dönülmek.
inhisâf (A.) [ فﺎﺴﺨﻥا ] 1.ay tutulması. 2.gelişimini yitirmek, parlaklığını
kaybetmek.
inhisâr (A.) [ رﺎﺼﺤﻥا ] tekel.
inhitat (A.) [ طﺎﻄﺤﻥا ] çöküş, düşüş.
inhizâm (A.) [ ماﺰﻬﻥا ] bozguna uğrama.
inkâr (A.) [ رﺎﮑﻥا ] yadsıma, reddetme.
inkâr edilmek yadsınmak.
inkâr etmek yadsımak.
inkılâb (A.) [ بﻼﻘﻥا ] 1.devrim. 2.değişim, dönüşüm.
inkılâb etmek dönüşmek.
inkırâz bulmak tükenmek, çökmek.
inkıtâ (A.) [ عﺎﻄﻘﻥا ] kesilme, kesintiye uğrama.
inkıyâd (A.) [ دﺎﻴﻘﻥا ] bağlanma, boyun eğme.
inkızâ (A.) [ ﺎﻀﻘﻥا ] geçip gitme.
inkibâz (A.) [ ضﺎﺒﻘﻥا ] kabızlık.
inkirâz (A.) [ ضاﺮﻘﻥا ] çökme, tükeniş.
221

inkisâm (A.) [ مﺎﺴﻘﻥا ] bölünme.
inkisâm etmek bölünmek.
inkisâr (A.) [ رﺎﺴﮑﻥا ] 1.ilenme, beddua etme. 2.kırılma.
inkişâf (A.) [ فﺎﺸﮑﻥا ] 1.ortaya çıkma. 2.gelişim, gelişme.
inkişaf bulmak gelişmek.
inkişaf etmek gelişmek.
insâf (A.) [ فﺎﺼﻥا ] acıma.
insânî (A.) [ ﯽﻥﺎﺴﻥا ] 1.insanlık. 2.insan ile ilgili.
insaniyu’l-merkez (A.) [ ﺰﮐﺮﻤﻝا ﯽﻥﺎﺴﻥا ] insan merkezli.
insâniyyet (A.) [ﺖﻴﻥﺎﺴﻥا] insanlık.
insibab etmek dökülmek.
insicâm (A.) [ مﺎﺠﺴﻥا ] düzen, sıra.
insiyâk (A.) [ قﺎﻴﺴﻥا ] içgüdü.
insiyâkî (A.) [ ﯽﻗﺎﻴﺴﻥا ] içgüdüsel.
insücin (A.) [ ﻦﺝ و ﺲﻥا ] insanlar ve cinler.
inşâ (A.) [ ﺎﺸﻥا ] 1.yapma. 2.güzel yazı yazma. 3.kompozisyon.
inşiâb (A.) [ بﺎﻌﺸﻥا ] 1.bölünme. 2.dallanma.
inşikâk (A.) [ قﺎﻘﺸﻥا ] yarılma, bölünme.
inşikâk etmek yarılmak, bölünmek.
inşirâh (A.) [ حاﺮﺸﻥا ] açılma, ferahlama.
intâc (A.) [ جﺎﺘﻥا ] 1.sonuçlandırma. 2.doğurma.
intâc etmek 1.sonuçlandırmak. 2.doğurmak.
intâk (A.) [ قﺎﻄﻥا ] konuşturma.
222

intânî (A.) [ ﯽﻥﺎﺘﻥا ] mikroplu.
intibâ (A.) [ عﺎﺒﻄﻥا ] 1.izlenim. 2.basılma.
intibâh (A.) [ ﻩﺎﺒﺘﻥا ] uyanış.
intibâk (A.) [ قﺎﺒﻄﻥا ] uyum.
intifâ (A.) [ ﺎﻔﻄﻥا ] ateşin sönmesi.
intifâ’ (A.) [ عﺎﻔﺘﻥا ] yararlanma.
intihâ (A.) [ ﺎﻬﺘﻥا ] 1.son. 2.sona erme.
intihâb (A.) [ بﺎﺨﺘﻥا ] 1.seçme. 2.seçilme. 3.seçim.
intihâb edilmek seçilmek.
intihab eylemek seçmek.
intihâbât (A.) [ تﺎﺑﺎﺨﺘﻥا ] seçimler.
intihâl (A.) [ لﺎﺤﺘﻥا ] bir başkasının eserini sahiplenme.
intihâr (A.) [ رﺎﺤﺘﻥا ] kendini öldürme, canına kıyma.
intihâr etmek kendini öldürmek, canına kıymak.
intikâd (A.) [ دﺎﻘﺘﻥا ] eleştiri, tenkit.
intikâl (A.) [ لﺎﻘﺘﻥا ] 1.göçme, taşınma. 2.kavrama. 3.miras geçmesi.
intikal etmek geçmek
intikâm (A.) [ مﺎﻘﺘﻥا ] öc.
intikam almak öc almak.
intikâmcû (A.-F.) [ ﻮﺝ مﺎﻘﺘﻥا ] intikamcı.
intisâb (A.) [ بﺎﺴﺘﻥا ] 1.bir yere mensup olma. 2.bir yere bağlanma, bir yerde
çalışmaya başlama.
intişâr (A.) [ رﺎﺸﺘﻥا ] 1.yayılma. 2.yayınlanma. 3.üreme.
223

intişâr etmek 1.yayılmak. 2.yayınlanmak.
intizâ’ (A.) [ عاﺰﺘﻥا ] söküp alma.
intizâm (A.) [ مﺎﻈﺘﻥا ] düzen.
intizamperver (A.-F.) [ روﺮﭘ مﺎﻈﺘﻥا ] düzeni seven, düzenli, tertipli.
intizâr (A.) [ رﺎﻈﺘﻥا ] bekleme, bekleyiş.
intizâr etmek beklemek.
inzâl (A.) [ لاﺰﻥا ] indirme.
inzibât (A.) [ طﺎﺒﻀﻥا ] zapturapt altında bulunma, düzen.
inzimâm (A.) [ مﺎﻤﻀﻥا ] eklenme.
inzivâ (A.) [ اوﺰﻥا ] köşesine çekilme, tek başına yaşama.
inzivagâh (A.-F.) [ ﻩﺎﮔاوﺰﻥا ] köşeye çekilme yeri, inziva yeri.
irâ’e (A.) [ ﻪﺋارا ] gösterme.
irâ’e etmek göstermek.
îrâd (A.) [ داﺮیا ] 1.getirme, söyleme. 2.gelir, kazanç.
irâde (A.) [ ﻩدارا ] 1.istek. 2.buyruk.
irâdet (A.) [ تدارا ] isteme, istek.
îrânî (F.) [ ﯽﻥاﺮیا ] İranlı.
ircâ’ (A.) [ عﺎﺝرا ] eski haline döndürme, çevirme.
ircâ’ etmek döndürmek, çevirmek.
irfân (A.) [ نﺎﻓﺮﻋ ] 1.bilme. 2.kültür.
irfanperver (A.-F.) [ روﺮﭘ نﺎﻓﺮﻋ ] kültürlü.
irs (A.) [ ثرا ] 1.miras. 2.soyaçekim, kalıtım.
irsâl (A.) [ لﺎﺱرا ] gönderme.
224

irsen (A.) [ ﺎﺛرا ] kalıtımsal, miras yoluyla.
irsî (A.) [ ﯽﺛرا ] kalıtımsal.
irsiyyet (A.) [ ﺖﻴﺛرا ] kalıtımsallık, irsîlik.
irşâd (A.) [ دﺎﺵرا ] hidayete erdirme, doğru yolu gösterme.
irşâd etmek hidayete erdirmek, doğru yolu göstermek.
irtiâş (A.) [ شﺎﻌﺕرا ] titreme.
irtibât (A.) [ طﺎﺒﺕرا ] bağlantı, ilişki, ilgi.
irticâ (A.) [ عﺎﺠﺕرا ] 1.geriye dönüş. 2.gericilik.
irticakâr (A.-F.) [ رﺎﮑﻋﺎﺠﺕرا ] gerici.
irticâlen (A.) [ ﻻﺎﺠﺕرا ] düşünmeden söyleyerek.
irtidâd (A.) [ داﺪﺕرا ] dinden çıkma.
irtifâ (A.) [ عﺎﻔﺕرا ] yükseklik.
irtihâl (A.) [ لﺎﺤﺕرا ] 1.göçme. 2.ölüm.
irtihâl etmek ölmek.
irtikâ (A.) [ ﺎﻘﺕرا ] 1.yükselme. 2.yüksek mevkiye gelme.
irtikâb (A.) [ بﺎﮑﺕرا ] suç işleme.
irtisam etmek resmedilmek, izi düşmek.
irtişâ (A.) [ ﺎﺸﺕرا ] rüşvet yeme.
irtizâk (A.) [ قاﺰﺕرا ] rızıklanma.
irzâ (A.) [ ﺎﺽرا ] ikna etme, razı etme.
irzâ’ (A.) [ عﺎﺽرا ] emzirme, süt verme.
is’âd (A.) [ دﺎﻌﺹا ] yükseltme.
is’âd etmek yükseltmek, çıkartmak.
225

is’âd olunmak yükseltilmek.
is’af olunmak yerine getirilmek.
is’âr (A.) [ رﺎﻌﺱا ] fiyat belirleme.
isâbet (A.) [ ﺖﺑﺎﺹا ] rastgelme. 2.tutarlılık.
isâet (A.) [ ﺖﺋﺎﺱا ] kötülük etme.
îsâl (A.) [ لﺎﺼیا ] kavuşturma, ulaştırma.
isâl etmek ulaştırmak.
isâle (A.) [ ﻪﻝﺎﺱا ] akıtma.
isbât (A.) [ تﺎﺒﺛا ] kanıtlama.
isbât -ı vücûd etmek bir yerde bulunmak, varlığını göstermek.
îsevî (A.) [ یﻮﺴﻴﻋ ] Hıristiyan.
îseviyyet (A.) [ ﺖیﻮﺴﻴﻋ ] Hıristiyanlık.
isfenc (F.) [ ﺞﻨﻔﺱا ] sünger.
ishâl (A.) [ لﺎﻬﺱا ] sürgün, cırcır olma.
iskân (A.) [ نﺎﮑﺱا ] 1.yerleştirme. 2.yerleştirilme.
iskân edilmek yerleştirilmek.
iskân etmek yerleştirmek.
iskat (A.) [ طﺎﻘﺱا ] düşürme.
iskât (A.) [ تﺎﮑﺱا ] susturma.
iskât etmek susturmak.
islâm (A.) [ مﻼﺱا ] 1.müslümanlık. 2.müslüman.
islâmiyyet (A.) [ ﺖﻴﻡﻼﺱا ] müslümanlık.
ism (A.) [ ﻢﺱا ] ad.
226

ismet (A.) [ ﺖﻤﺼﻋ ] 1.masumluk. 2.haramdan kaçınma.
isnâ’aşer (A.) [ ﺮﺸﻋ ﯽﻨﺛا ] oniki.
isnâd (A.) [ دﺎﻨﺱا ] 1.dayama, yükleme. 2.iftira.
isneyn (A.) [ ﻦﻴﻨﺛا ] pazartesi.
isrâf (A.) [ فاﺮﺱا ] savurganlık.
istî’âb (A.) [ بﺎﻌﻴﺘﺱا ] kapasite, alım gücü, sığıdırma.
isti’câl (A.) [ لﺎﺠﻌﺘﺱا ] aceleci davranış.
isti’fâ (A.) [ ﺎﻔﻌﺘﺱا ] 1.affını isteme. 2.görevinden ayrılma.
isti’kâf (A.) [ فﺎﮑﻌﺱا ] bir yere kapanma.
isti’lâm (A.) [ مﻼﻌﺘﺱا ] bilgi isteme.
isti’mâl (A.) [ لﺎﻤﻌﺘﺱا ] 1.kullanma. 2.kullanılma. 3.yapılma.
isti’mâl edilmek kullanılmak.
isti’mâl etmek kullanmak.
istiâne (a.) [ ﻪﻥﺎﻌﺘﺱا ] yardım isteme.
istiâne olunmak yardım istenmek.
istib’âd (A.) [ دﺎﻌﺒﺘﺱا ] uzak görme.
istibdâd (A.) [ داﺪﺒﺘﺱا ] baskı rejimi.
istibdâdkâr (A.-F.) [ رﺎﮐداﺪﺒﺘﺱا ] baskıcı.
isticâbet (A.) [ ﺖﺑﺎﺠﺘﺱا ] kabul edilme.
isticvâb etmek sorgulamak.
istid’â (A.) [ ﺎﻋﺪﺘﺱا ] 1.dilekçe. 2.yalvararak isteme.
istid’ânâme (A.-F.) [ ﻪﻡﺎﻥﺎﻋﺪﺘﺱا ] dilekçe.
istîdâd (A.) [ داﺪﻌﺘﺱا ] yetenek.
227

istidlâl (A.) [ لﻻﺪﺘﺱا ] delil ile hüküm çıkarma, akıl yürütme, delillerin ışığında
yargıda bulunma.
istifâdebahş (A.-F.) [ ﺶﺨﺑ ﻩدﺎﻔﺘﺱا ] yararlı.
istifhâm (A.) [ مﺎﻬﻔﺘﺱا ] 1.sorma. 2.soru işareti.
istifrâğ (A.) [غاﺮﻔﺘﺱا] kusma.
istifrâğ etmek kusmak.
istifsâr etmek açıklama istemek.
istigâse (A.) [ ﻪﺛﺎﻐﺘﺱا ] yardım isteme.
istiğnâ (A.) [ ﺎﻨﻐﺘﺱا ] 1.kimseye muhtaç olmama. 2.eyvallah etmeme.
3.tokgözlülük.
istiğrâk (A.) [ قاﺮﻐﺘﺱا ] 1.dalma, gömülme. 2.boğulma. 3.kendinden geçme.
istihâle (A.) [ ﻪﻝﺎﺤﺘﺱا ] 1.başkalaşım, değişim. 2.imkansızlık.
istihâre (A.) [ ﻩرﺎﺨﺘﺱا ] bir işin nasıl sonuçlanacağını anlamak için ibadetten
sonra uykuya yatma.
istihâse (A.) [ ﻪﺛﺎﺤﺘﺱا ] fosilleşme.
istihbâr (A.) [ رﺎﺒﺨﺘﺱا ] duyum, haber alma.
istihbârât (A.) [ تارﺎﺒﺨﺘﺱا ] duyumlar, haber almalar.
istihdâf (A.) [ فاﺪﻬﺘﺱا ] hedef edinme.
istihdaf eylemek hedef edinmek.
istihdâm (A.) [ ماﺪﺨﺘﺱا ] hizmete alma.
istihfâf (A.) [ فﺎﻔﺨﺘﺱا ] hafife alma, küçümseme.
istihfâfkâr (A.-F.) [ رﺎﮑﻓﺎﻔﺨﺘﺱا ] hafife alan, küçümseyen.
istihfafkârlık (A.-F.-T.) küçümseme, hafife alma.
istihkak (A.) [ قﺎﻘﺤﺘﺱا ] 1.hak etme. 2.hak edilmiş şey.
228

istihkâm (A.) [ مﺎﮑﺤﺘﺱا ] 1.sağlamlık. 2.siper.
istihkâr (A.) [ رﺎﻘﺤﺘﺱا ] aşağılama.
istihlâk (A.) [ کﻼﻬﺘﺱا ] tüketim.
istihlâk etmek tüketmek, harcamak.
istihmâm (A.) [ مﺎﻤﺤﺘﺱا ] banyo yapma, yıkanma.
istihrâc (A.) [ جاﺮﺨﺘﺱا ] 1.çıkarma. 2.hüküm çıkarma. 3.anket.
istihrâc etmek çıkarmak.
istihsâl (A.) [ لﺎﺼﺤﺘﺱا ] 1.elde etme. 2.elde edilme. 3.üretim.
istihsân (A.) [ نﺎﺴﺤﺘﺱا ] güzel bulma, beğenme.
istihyâ (A.) [ ﺎﻴﺤﺘﺱا ] utanma.
istihzâ (A.) [ اﺰﻬﺘﺱ ا ] alay.
istihzâ etmek alay etmek.
istihzâr (A.) [ رﺎﻀﺤﺘﺱا ] 1.hazırlama. 2.hazırlanma. 2.huzura çağırma.
istikâmet (A.) [ ﺖﻡﺎﻘﺘﺱا ] 1.doğruluk. 2.dürüstlük. 3.yön.
istikamet vermek yön vermek.
istikbâh (A.) [ حﺎﺒﻘﺘﺱا ] ayıplama.
istikbâl (A.) [ لﺎﺒﻘﺘﺱا ] 1.karşılama. 2.gelecek. 3.kıbleye dönme.
istikbal etmek karşılamak.
istikbâr (A.) [ رﺎﺒﮑﺘﺱا ] büyüklenme.
istikfâf (A.) [ فﺎﻔﮑﺘﺱا ] yetinme.
istiklâl (A.) [ لﻼﻘﺘﺱا ] bağımsızlık.
istikmâl (A.) [ لﺎﻤﮑﺘﺱا ] tamamlama.
istikrâh (A.) [ ﻩ اﺮﮑﺘﺱا ] iğrenme, tiksinme.
229

istikrâh etmek iğrenmek, tiksinmek.
istikrâr (A.) [ راﺮﻘﺘﺱا ] kararlılık.
istikrâz (A.) [ ضاﺮﻘﺘﺱا ] borçlanma.
istikşâf (A.) [ فﺎﺸﮑﺘﺱا ] keşif çalışması yapma.
istîlâ (A.) [ ﻼﻴﺘﺱا ] yayılma, ele geçirme.
istîlâ etmek yayılmak, ele geçirmek.
istilzâm (A.) [ ماﺰﻠﺘﺱا ] gerekme, gerektirme.
istilzâm etmek gerekmek, gerektirmek.
istilzâm eylemek gerektirmek.
istimâ’ (A.) [ عﺎﻤﺘﺱا ] dinleme, kulak verme.
istimâ’ etmek kulak vermek, dinlemek.
istimdâd (A.) [ داﺪﻤﺘﺱا ] yardım isteme.
istimhâl (A.) [ لﺎﻬﻤﺘﺱا ] ek süre isteme.
istimlâk (A.) [ کﻼﻤﺘﺱا ] kamulaştırma.
istimlâk edilmek kamulaştırılmak.
istimlâk etmek kamulaştırmak.
istimnâ’ (A.) [ ءﺎﻨﻤﺘﺱا ] mastürbasyon.
istimrâr (A.) [ راﺮﻤﺘﺱا ] süreklilik.
istinâd (A.) [ دﺎﻨﺘﺱا ] 1.dayanma. 2.güvenme.
istinâd etmek dayanmak.
istinâden (A.) [ ادﺎﻨﺘﺱا ] 1.dayanarak. 2.güvenerek.
istinadgâh (A.-F.) [ ﻩﺎﮔدﺎﻨﺘﺱا ] dayanak.
230

istînâf (A.) [ فﺎﻨﻴﺘﺱا ] üst mahkemeye başvurarak alt mahkemenin kararının
feshini isteme.
istinbât (A.) [ طﺎﺒﻨﺘ ﺱا ] anlam çıkarma, hüküm çıkarma.
istinkâf (A.) [ فﺎﮑﻨﺘﺱا ] çekimserlik.
istinkâf etmek çekimser kalmak.
istinşâk (A.) [ قﺎﺸﻨﺘﺱا ] buruna su çekme.
istintâk (A.) [ قﺎﻄﻨﺘﺱا ] sorgulama.
istintâk etmek sorgulamak, sorguya çekmek.
istirâhat (A.) [ ﺖﺣاﺮ ﺘﺱا ] dinlenme.
istirâhat etmek dinlenmek.
istirâk-ı sem’ etmek kulak misafiri olmak.
istirdâd (A.) [ دادﺮﺘﺱا ] geri isteme, geri alma.
istirdâd edilmek geri alınmak.
istirdâd etmek geri almak.
istirhâm (A.) [ مﺎﺣﺮﺘﺱا ] rica etme, yalvararak isteme.
istirhâm etmek rica etmek, yalvararak istemek.
istirhamkâr (A.-F.) [ رﺎﮑﻡﺎﺣﺮﺘﺱا ] yalvarırcasına.
istirkab etmek çekememek.
istiskâ (A.) [ ﺎﻘﺴﺘﺱا ] 1.yağmur duasına çıkma. 2.vücutta su toplanması.
istiskâl (A.) [ لﺎﻘﺜﺘﺱا ] hoş karşılamama, yüz vermeme.
istisnâ (A.) [ ﺎﻨﺜﺘﺱا ] kural dışı.
istisnâ’î (A.) [ ﯽﺋﺎﻨﺜﺘﺱا ] kural dışı.
istişâre (A.) [ ﻩرﺎﺸﺘﺱا ] danışma.
231

istişâre etmek danışmak.
istişhâd (A.) [ دﺎﻬﺸﺘﺱا ] 1.kanıt gösterme. 2.örnek verme.
istişhâd yapmak örnek vermek.
istitâat (A.) [ ﺖﻋﺎﻄﺘﺱا ] güç.
istitâr (A.) [ رﺎﺘﺘﺱا ] örtünme.
istitrâden (A.) [ اداﺮﻄﺘﺱا ] sırası gelmişken.
istivâ (A.) [ اﻮﺘﺱا ] 1.eşitlik. 2.düzlük.
istiz’âf (A.) [ فﺎﻌﻀﺘﺱا ] zayıf düşürme, zayıf görme.
istîzâh (A.) [ حﺎﻀﻴﺘﺱا ] gensoru.
istîzân (A.) [ ناﺬﻴﺘﺱا ] izin isteme.
isyân (A.) [ نﺎﻴﺼﻋ ] başkaldırı.
îş (A.) [ ﺶﻴﻋ ] 1.yaşama. 2.eğlenme, gününü gün etme.
iş’âr (A.) [ رﺎﻌﺵا ] bildirme, gösterme.
işâa (A.) [ ﻪﻋﺎﺵا ] duyurma, yayma.
işârât (A.) [ تارﺎﺵا ] işaretler.
işâret (A.) [ ترﺎﺵا ] 1.gösterme. 2.alamet. 3.iz.
işâreten (A.) [ ة رﺎﺵا ] işaret ederek.
işbâ’ (A.) [ عﺎﺒﺵا ] 1.doyurma. .doldurma.
işgâl (A.) [ لﺎﻐﺵا ] 1.meşgul etme. 2.ele geçirme.
işgal etmek 1.meşgul etmek. 2.ele geçirmek.
işhâd (A.) [ دﺎﻬﺵا ] tanık getirme.
işkence (F.) [ ﻪﺠﻨﮑﺵا ] acı verme, eziyet etme.
işmi’zâz (A.) [ زاﺰﺌﻤﺵا ] 1.surat ekşitme. 2.ürperme.
232

işrâk (A.) [ قاﺮﺵا ] 1.doğma. 2.aydınlatma.
işrâkî (A.) [ ﯽﻗاﺮﺵا ] Pisagorcu.
işret (A.) [ تﺮﺸﻋ ] 1.içki. 2.içki alemi.
işrîn (A.) [ ﻦیﺮﺸﻋ ] yirmi.
iştiâl (A.) [ لﺎﻌﺘﺵا ] alevlenme, yalazlanma, parlama, tutuşma.
iştibâh (A.) [ ﻩﺎﺒﺘﺵا ] kuşkuya düşme.
iştigâl (A.) [ لﺎﻐﺘﺵا ] uğraşı.
iştigâl etmek uğraşmak, meşgul olmak.
iştihâ (A.) [ ﺎﻬﺘﺵا ] iştah.
iştihâengîz (A.) [ ﺰﻴﮕﻥا ﺎﻬﺘﺵا ] iştah açıcı, iştah verici.
iştihâr (A.) [ رﺎ ﻬﺘﺵا ] meşhur olma.
iştihâr etmek meşhur olmak.
iştikâk (A.) [ قﺎﻘﺘﺵا ] türeme.
iştimâl (A.) [ لﺎﻤﺘﺵا ] kapsama.
iştirâ (A.) [ اﺮﺘﺵا ] satın alma.
iştirâ etmek satın almak.
iştirâk (A.) [ کاﺮﺘﺵا ] 1.katılım. 2.ortaklık.
iştirâkiyye (A.) [ ﻪﻴﮐاﺮﺘﺵا ] komünizm.
iştiyâk (A.) [ قﺎﻴﺘﺵا ] şevklenme, şevk duyma.
îşü nûş etmek yiyip içmek, gününü gün etmek.
işve (A.) [ ﻩﻮﺸﻋ ] cilve, naz, eda.
işvebâz (A.-F.) [ زﺎﺑ ﻩﻮﺸﻋ ] işveli.
işveger (A.-F.) [ ﺮﮔ ﻩﻮﺸﻋ ] işveli.
233

işvekâr (A.-F.) [ رﺎﮐ ﻩﻮﺸﻋ ] işveli, şivekâr.
it’âm (A.) [ مﺎﻌﻃا ] doyurma, yemek verme.
itâat (A.) [ ﺖﻋﺎﻃا ] uyma, boyun eğme.
itâat etmek uymak, boyun eğmek.
itâb (A.) [ بﺎﺘﻋ ] azarlama, paylama, çıkışma.
itâle (A.) [ ﻪﻝﺎﻃا ] uzatma.
itbâ (A.) [ عﺎﺒﺕا ] tabi kılma.
itfâ (A.) [ ﺎﻔﻃا ] söndürme.
itfâ etmek söndürmek.
itfâiyye (A.) [ ﻪﻴﺋﺎﻔﻃا ] yangın söndürme teşkilatı.
ithâf (A.) [ فﺎﺤﺕا ] 1.hediye etme. 2.eser sahibinin eserini birine veya bir
kuruluşa manen hediye etmesi.
ithâm (A.) [ مﺎﻬﺕا ] suçlama, töhmet altında bırakma.
itham etmek suçlamak.
itibâr (A.) [ رﺎﺒﺘﻋا ] saygınlık.
itibar etmek 1.değerlendirmek, dikkate almak.
itibâren (A.) [ ارﺎﺒﺘﻋا ] –den beri.
itibârî (A.) [ یرﺎﺒﺘﻋا ] 1.göz kararı. 2.var sayılan.
itibariyle (A.-T.) bakımından.
itidâl (A.) [ لاﺪﺘﻋا ] denge, ölçülü olma.
itikâd (A.) [ دﺎﻘﺘﻋا ] inanç.
itikâd etmek inanmak.
itikâdât (A.) [ تادﺎﻘﺘﻋا ] inançlar.
234

itikadiyât (A.) [ تﺎیدﺎﻘﺘﻋا ] inançla ilgili şeyler.
itikadperverlik (A.-F.-T.) inanç besleme.
itilâf (A.) [ فﻼﺘﺋا ] 1.uzlaşma, görüş birliğine varma. 2.alışma.
itilafkâr (A.-F.) [ رﺎﮑﻓﻼﺘﺋا ] uzlaştırıcı, birleştirici.
itimâd (A.) [ دﺎﻤﺘﻋا ] güven.
itimâd edilmek güvenilmek.
itimâd etmek güvenmek.
itimâden (A.) [ ادﺎﻤﺘﻋا ] güvenerek.
itimâdnâme (A.-F.) [ ﻪﻡﺎﻥدﺎﻤﺘﻋا ] güven mektubu.
itinâ (A.) [ ﺎﻨﺘﻋا ] özen.
itinâ edilmek özen gösterilmek.
itinâ etmek özen göstermek.
itinakâr (A.-F.) [ رﺎﮐﺎﻨﺘﻋا ] özen gösteren, itinalı.
itirâf (A.) [ فاﺮﺘﻋا ] 1.sakladığı şeyi söyleme. 2.hakkın verme.
itisâf (A.) [ فﺎﺴﺘﻋا ] yolsuzluk.
itiyâd (A.) [ دﺎﻴﺘﻋا ] alışkanlık.
itiyâd kesb etmek alışkanlık kazanmak.
itizâm -ı mâ lâ yelzem [ مﺰﻠی ﻻ ﺎﻡ ماﺰﺘﻝا ] abesle iştigal etmek.
itkân (A.) [ نﺎﻘﺕا ] 1.emin olma. 2.sağlamlaştırma.
itlâf (A.) [ فﻼﺕا ] öldürme, telef etme, ortadan kaldırma.
itmâm (A.) [ مﺎﻤﺕا ] tamamlama, bitirme.
itmâm edilmek tamamlanmak, bitirilmek.
itmâm etmek tamamlamak, bitirmek.
235

itmînân (A.) [ نﺎﻨﻴﻤﻃا ] emin olma, kendine güvenme.
ittibâ (A.) [ عﺎﺒﺕا ] uyma, izleme.
ittibâ etmek uymak, izlemek.
ittibâen (A.) [ ﺎﻋﺎﺒﺕا ] uyarak, izleyerek, ardından giderek.
ittifâk (A.) [ قﺎﻔﺕا ] birleşme.
ittifâken (A.) [ ﺎﻗﺎﻔﺕا ] tesadüfen, rastgele.
ittifâkî (A.) [ ﯽﻗﺎﻔﺕا ] tesadüfî.
ittihâd (A.) [ دﺎﺤﺕا ] birlik.
ittihâd -ı islâm [ مﻼﺱا دﺎﺤﺕا ] panislamizm.
ittihâm (A.) [ مﺎﻬﺕا ] töhmet altında kalma.
ittihâz (A.) [ ذﺎﺨﺕا ] 1.alma. 2.kabul etme. 3.kullanma. 4.değerlendirme.
ittihâz edilmek 1.alınmak. 2.kabul edilmek. 3.kullanılmak. 4.değerlendirilmek.
ittihâz etmek 1.almak. 2.kabul etmek. 3.kullanmak. 4.değerlendirmek.
ittikâ (A.) [ ﺎﮑﺕا ] dayanma, yaslanma.
ittikâ etmek dayanmak, yaslanmak.
ittisâ (A.) [ عﺎﺴﺕا ] 1.genişlik. 2.genişleme.
ittisâl (A.) [ لﺎﺼﺕا ] 1.birleşme, kavuşma. 2.bitişik.
ityân (A.) [ نﺎﻴﺕا ] getirme.
ivaz (A.) [ ضﻮﻋ ] karşılık, bedel.
ivazan (A.) [ ﺎﺽﻮﻋ ] karşılığında, karşılık olarak.
iyâbüzihâb (A.) [ بﺎهذ و بﺎﻴﻋ ] gidiş geliş.
iyâl (A.) [ لﺎﻴﻋ ] hanım, eş.
iyân (A.) [ نﺎﻴﻋ ] açık, ayan beyan.
236

iz’âc etmek rahatsız etmek.
iz’âf (A.) [ فﺎﻌﺽا ] zayıflatma.
iz’ân (A.) [ نﺎﻋذا ] 1.kavrayış. 2.terbiye.
iz’ân etmek akıl etmek.
izâbe (A.) [ ﻪﺑاذا ] eritme.
izâe (A.) [ ﻪﺋﺎﺽا ] aydınlatma.
izâfe (A.) [ ﻪﻓﺎﺽا ] ekleme.
izâfet (A.) [ ﺖﻓﺎﺽا ] 1.ilgi, bağ. 2.tamlama.
izâfeten (A.) [ ﺔ ﻓﺎﺽا ] ek olarak, yanı sıra.
izâfî (A.) [ ﯽﻓﺎﺽا ] göreceli.
izâfiyyet (A.) [ ﺖﻴﻓﺎﺽا ] görecelilik.
îzâh (A.) [ حﺎﻀیا ] açıklama.
îzâh edilmek açıklanmak.
îzâh etmek açıklamak.
îzâhât (A.) [ تﺎﺣﺎﻀیا ] açıklamalar.
îzâhât vermek açıklamada bulunmak, açıklama yapmak.
îzâhen (A.) [ ﺎﺣﺎﻀیا ] açıklayarak.
izâle (A.) [ ﻪﻝازا ] 1.yok etme. 2.giderme.
izâle edilmek 1.yok edilmek. 2.giderilmek.
izâle etmek 1.yok etmek. 2.gidermek.
izâm (A.) [ مﺎﻈﻋ ] büyükler, ulular.
izâr (A.) [ رازا ] peştemal.
izâr (A.) [ راﺬﻋ ] yanak.
237

izdihâm (A.) [ مﺎﺣدزا ] aşırı kalabalık, aşırı yığılma.
izdivâc (A.) [ جاودزا ] evlilik.
izdiyâd (A.) [ دﺎیدزا ] artış, çoğalma.
îzed (F.) [ دﺰیا ] Tanrı.
izhâr (A.) [ رﺎﻬﻇا ] gösterme.
izhâr etmek göstermek, belli etmek, açığa vurmak.
izin (A.) [ نذا ] izin.
izkâr (A.) [ رﺎﮐذا ] zikretme, dile getirme, hatırlatma.
izlâl (A.) [ لﻻذا ] alçaltma.
izmihlâl (A.) [ لﻼﺤﻤﺽا ] yok olma.
izn (A.) [ نذا ] izin.
izz (A.) [ ﺰﻋ ] 1.değer. 2.yücelik.
izzet (A.) [ تﺰﻋ ] 1.değer. 2.yücelik. 3.saygı.
238

jâj (F.) [ ژاژ ] anlamsız söz, zırva.
jâjhây (F.) [ یﺎﺧژاژ ] boşboğaz, zevzek.
jâle (F.) [ ﻪﻝاژ ] çiy, şebnem.
jeng (F.) [ ﮓﻥژ ] pas.
jengâr (F.) [ رﺎﮕﻥژ ] pas.
jerf (F.) [ فرژ ] derin.
jerfâ (F.) [ ﺎﻓرژ ] derinlik.
jerfbîn (F.) [ ﻦﻴﺑ فرژ ] ayrıntılı düşünen, dikkatli.
jinde (F.) [ ﻩﺪﻥژ ] 1.yırtık, eski. 2.yamalı hırka.
jindepûş (F.) [ شﻮﭘ ﻩﺪﻥژ ] 1.yamalı hırka giyen. 2.derviş.
jiyân (F.) [ نﺎیژ ] 1.kükremiş. 2.kızgın.
jülîde (F.) [ ﻩﺪﻴﻝوژ ] dağınık, karışık.
J
239

ka’b (A.) [ ﺐﻌﮐ ] 1.aşık kemiği. 2.tavla zarı. 3.küp.
ka’r (A.) [ ﺮﻌﻗ ] 1.derinlik. 2.çukur. 3.dip.
kabâ (A.) [ ﺎﺒﻗ ] cübbe.
kabahat (A.) [ ﺖﺣﺎﺒﻗ ] suç, kusur.
kabâih (A.) [ ﺢﺋﺎﺒﻗ ] suçlular, kabahatliler.
kabâil (A.) [ ﻞﺋﺎﺒﻗ ] kâbileler.
kabîh (A.) [ ﺢﻴﺒﻗ ] çirkin, hoş olmayan.
kâbil (A.) [ ﻞﺑﺎﻗ ] 1.mümkün. 2.yetenekli.
kabîl (A.) [ ﻞﻴﺒﻗ ] gibi, benzeri.
kâbil olmak mümkün olmak, elvermek.
kâbile (A.) [ ﻪﻠﺑﺎﻗ ] ebe.
kabîle (A.) [ ﻪﻠﻴﺒﻗ ] boy, kâbile.
kâbil-i kıyas [ سﺎﻴﻗ ﻞﺑﺎﻗ ] kıyaslanabilir, karşılaştırılabilir.
kâbiliyet (A.) [ ﺖﻴﻠﺑﺎﻗ ] yetenek.
kâbiliyyât (A.) [ تﺎﻴﻠﺑﺎﻗ ] yetenekler.
kâbin (F.) [ ﻦﻴﺑﺎﮐ ] mehir.
kabir (A.) [ ﺮﺒﻗ ] mezar.
kabl (A.) [ ﻞﺒﻗ ] önce.
kablelmîlad (A.) [ دﻼﻴﻤﻝا ﻞﺒﻗ ] milattan önce.
kablettârih (A.) [ ﺦیرﺎﺘﻝا ﻞﺒﻗ ] tarih öncesi.
K
240

kablettarihî (A.) [ ﯽﺨیرﺎﺘﻝا ﻞﺒﺹ ] tarih öncesi.
kabr (A.) [ ﺮ ﺒﻗ ] mezar kabir.
kabristan (A.-F.) [ نﺎﺘﺱﺮﺒﻗ ] mezarlık.
kabul (A.) [ لﻮﺒﻗ ] 1.kabul etme. 2.alma.
kâbûs (A.) [ سﻮﺑﺎﮐ ] karabasan.
kabz (A.) [ ﺾﺒﻗ ] tutma, kavrama.
kabza (A.) [ﻪﻀﺒﻗ ] sap.
kâc (F.) [ جﺎﮐ ] çam.
kad (A.) [ ﺪﻗ ] boy.
kadd (A.) [ ﺪﻗ ] boy.
kadeh (A.) [ حﺪﻗ ] 1.bardak. 2.içki kadehi.
kadem (A.) [ مﺪﻗ ] 1.adım. 2.ayak.
kademe (A.) [ ﻪﻡﺪﻗ ] 1.basamak. 2.derece.
kader (A.) [ رﺪﻗ ] ilahî takdir.
kadh (A.) [ حﺪﻗ ] kötüleme, kınama.
kadı (A.) [ ﯽﺽﺎﻗ ] dinî yargıç.
kadid (A.) [ ﺪیﺪﻗ ] 1.kurutulmuş et, kadit. 2.canlı cenaze.
kâdilkudât (A.) [ تﺎﻀﻘﻝا ﯽﺽﺎﻗ ] başkadı.
kadim (A.) [ ﻢیﺪﻗ ] eski.
kadîmen (A.) [ ﺎﻤیﺪﻗ ] eskiden.
kâdir (A.) [ ردﺎﻗ ] güçlü.
kadîr (A.) [ ﺮیﺪﻗ ] çok güçlü.
kadirdân (A.-F.) [ نادرﺪﻗ ] değerbilir.
241

kadirşinâs (A.-F.) [ سﺎﻨﺵرﺪﻗ ] değerbilir.
kadirşinaslık (A.-F.-T.) değerbilirlik.
kadr (A.) [ رﺪﻗ ] 1.değer. 2.şeref. 3.derece.
kadrdân (A.-F.) [ نادرﺪﻗ ] değerbilir.
kadrşinâs (A.-F.) [ سﺎﻨﺵرﺪﻗ ] değerbilir.
kafâ (A.) [ ﺎﻔﻗ ] baş.
kafes (F.) [ ﺲﻔﻗ ] 1.kafes. 2.pencere kafesi.
kâffe (A.) [ ﻪﻓﺎﮐ ] tümü, hepsi.
kâfi (A.) [ ﯽﻓﺎﮐ ] yeterli.
kâfile (A.) [ ﻪﻠﻓﺎﻗ ] 1.kervan. 2.topluluk, kafile.
kafiyeperdâz (A.-F.) [ زادﺮﭘ ﻪﻴﻓﺎﻗ ] şair.
kâğıd (F.) [ ﺪﻏﺎﮐ ] kağıt.
kâh (F.) [ خﺎﮐ ] köşk, kasır.
kâh (F.) [ ﻩﺎﮐ ] saman.
kahbe (A.) [ ﻪﺒﺤﻗ ] 1.fahişe, 2.alçak, namussuz.
kâhgil (F.) [ ﻞﮕهﺎﮐ ] sıva.
kahhar (A.) [ رﺎﻬﻗ ] kahredici.
kahır (A.) [ ﺮﻬﻗ ] 1.yok etme. 2.çok üzülme.
kâhil (A.) [ ﻞهﺎﮐ ] tembel.
kâhin (A.) [ ﻦهﺎﮐ ] gaipten haber veren, kehanette bulunan.
kâhir (A.) [ ﺮهﺎﻗ ] kahreden, yok eden.
kahpe (A.) [ ﻪﺒﺤﻗ ] 1.fahişe. 2.alçak, namussuz.
kahr (A.) [ ﺮﻬﻗ ] 1.yok etme. 2.çok üzülme.
242

kahraman (F.) [ نﺎﻡﺮﻬﻗ ] yiğit
kahrübâ (A.) [ ﺎﺑﺮهﺎﮐ ] kehribar.
kaht (A.) [ ﻂﺤﻗ ] kıtlık.
kahve (A.) [ ﻩﻮﻬﻗ ] kahve.
kâid (A.) [ ﺪﺋﺎﻗ ] komutan.
kâide (A.) [ ﻩﺪﻋﺎﻗ ] 1.kural. 2.temel, esas.
kâideten (A.) [ ة ﺪﻋﺎﻗ ] kural olarak, esas itibarıyla.
kâil (A.) [ ﻞﺋﺎﻗ ] 1.söyleyen. 2.razı olan.
kâil olmak razı olmak.
kâim (A.) [ ﻢﺋﺎﻗ ] 1.ayakta. 2.yerine geçen. 3.dik.
kâim olmak (A.-T.) yerine geçmek.
kâime (A.) [ ﻪﻤﺋﺎﻗ ] 1.kağıt para. 2.ferman.
kâimmakam (A.) [ مﺎﻘﻡ ﻢﺋﺎﻗ ] 1.kaymakam. 2.yerine geçen.
kâin (A.) [ ﻦﺋﺎﮐ ] bulunan, yer alan.
kâinât (A.) [ تﺎﻨﺋﺎﮐ ] 1.evren. 2.dünya.
kâkül (F.) [ ﻞﮐﺎﮐ ] perçem.
kâl (A.) [ لﺎﻗ ] söz, laf.
kal’ (A.) [ ﻊﻠﻗ ] koparma, sökme.
kal’a (A.) [ ﻪﻌﻠﻗ ] kale
kâlâ (F.) [ ﻻﺎﮐ ] 1.mal. 2.kumaş.
kalb (A.) [ ﺐﻠﻗ ] 1.yürek. 2.gönül.
kalb (A.) [ ﺐﻠﻗ ] değiştirme.
kalb etmek dönüştürmek, değiştirmek.
243

kalbî (A.) [ ﯽﺒﻠﻗ ] 1.yürekten. 2.kalp ile ilgili.
kalbüd (F.) [ ﺪﺒﻝﺎﮐ ] 1.beden. 2.kalıp. 3.kireç kalıpı.
kalbzen (A.-F.) [ نز ﺐﻠﻗ ] kalpazan.
kalem (A.) [ ﻢﻠﻗ ] 1.kalem. 2.keski. 3.büro.
kalemkârî (A.-F.) [ یرﺎﮑﻤﻠﻗ ] 1.nakkaşlık. 2.kalem işi.
kalemrev (A.-F.) [ وﺮﻤﻠﻗ ] ülke, diyar, topraklar.
kâlıb (A.) [ ﺐﻝﺎﻗ ] 1.kalıp. 2.beden.
kalil (A.) [ ﻞﻴﻠﻗ ] az.
kallâş (A.) [ شﻼﻗ ] kalleş.
kalyân (F.) [ نﺎﻴﻠﻗ ] nargile.
kâm (F.) [ مﺎﮐ ] 1.damak. 2.arzu.
kamer (A.) [ ﺮﻤﻗ ] ay.
kameriyye (A.) [ ﻪیﺮﻤﻗ ] çardak.
kâmet (A.) [ ﺖﻡﺎ ﻗ ] boy.
kâmil (A.) [ ﻞﻡﺎﮐ ] 1.tam. 2.olgun. 3.bilgili.
kâmilen (A.) [ ﻼﻡﺎﮐ ] tamamen, büsbütün, tümüyle.
kamîs (A.) [ ﺺﻴﻤﻗ ] gömlek.
kâmkâr (F.) [ رﺎﮑﻡﺎﮐ ] mutlu.
kamus (A.) [ سﻮﻡﺎﻗ ] sözlük.
kâmyâb (F.) [ بﺎﻴﻡﺎﮐ ] mutlu.
kân (F.) [ نﺎﮐ ] 1.maden ocağı. 2.yurt, ocak.
kanâat (A.) [ ﺖﻋﺎﻨﻗ ] yetinme.
kanaat etmek yetinmek.
244

kanât (A.) [ تﺎﻨﻗ ] yeraltı su kanalı.
kand (A.) [ ﺪﻨﻗ ] şeker.
kâni (A.) [ ﻊﻥﺎﻗ ] yetinen, kanaat eden.
kâni etmek ikna etmek.
kâni olmak ikna olmak.
kannâd (A.) [ دﺎﻨﻗ ] şekerci.
kantar (A.) [ رﺎﻄﻨﻗ ] baskül.
kanun (A.) [ نﻮﻥﺎﻗ ] 1.yasa. 2.yol yordam.
kânûn (A.) [ نﻮﻥﺎﮐ ] 1.ocak. 2.mangal. 3.Aralık ve Ocak ayları.
kanunî (A.) [ ﯽﻥﻮﻥﺎﻗ ] 1.yasal. 2.kanun çalan. 3.yasa koyucu.
kâr (F.) [ رﺎﮐ ] iş.
kâr etmek işlemek, tesir etmek.
karâbet (A.) [ ﺖﺑاﺮﻗ ] yakınlık, akrabalık.
karâin (A.) [ ﻦﺋاﺮﻗ ] ipuçları, karineler.
karar (A.) [ راﺮﻗ ] 1.durma. 2.devamlılık. 3.yeterli ölçü.
karargîr (A.-F.) [ ﺮﻴﮔراﺮﻗ ] karar verilmiş.
karargîr olmak karara bağlanmak.
kârbân (F.) [ نﺎﺑرﺎﮐ ] kervan.
kârd (F.) [ درﺎﮐ ] bıçak.
kârdân (F.) [ نادرﺎﮐ ] işbilir.
kârgâh (F.) [ ﻩﺎﮔرﺎﮐ ] işlik, iş yeri.
kârger (F.) [ ﺮﮔرﺎﮐ ] işçi.
karha (A.) [ ﻪﺣﺮﻗ ] yara.
245

kârhane (F.) [ ﻪﻥﺎﺧرﺎﮐ ] 1.fabrika. 2.işlik.
kâr-ı kadim [ ﻢیﺪﻗ رﺎﮐ ] eski el işi.
kâri’ (A.) [ ءرﺎﻗ ] okuyucu.
kâri’în (A.) [ ﻦﻴﺋرﺎﻗ ] okuyucular.
kâria (A.) [ ﻪﺋرﺎﻗ ] bayan okuyucu.
karîb (A.) [ ﺐیﺮﻗ ] yakın.
karîben (A.) [ ﺎﺒیﺮﻗ ] yakında.
karîha (A.) [ ﻪﺤیﺮﻗ ] düşünme gücü.
karin (A.) [ ﻦیﺮﻗ ] 1.yakın. 2.eş dost.
karîne (A.) [ ﻪﻨیﺮﻗ ] ipucu.
kâriz (F.) [ ﺰیرﺎﮐ ] yeraltı su kanalı.
karn (A.) [ نﺮﻗ ] 1.boynuz. 2.yüzyıl.
kârşinâs (F.) [ سﺎﻨﺵرﺎﮐ ] uzman, işten anlayan.
karûre (A.) [ ﻩرورﺎﻗ ] idrar şişesi, ördek.
kârvan (F.) [ ناورﺎﮐ ] kervan.
karvanserây (A.) [ یاﺮﺱ ناو رﺎﮐ ] kervansaray.
karye (A.) [ ﻪیﺮﻗ ] köy.
karz (A.) [ ضﺮﻗ ] borç.
kârzâr (F.) [ رازرﺎﮐ ] savaş.
kasab (A.) [ ﺐﺼﻗ ] 1.şeker kamışı. 2.nefes borusu. 3.ince keten.
kasaba (A.) [ ﻪﺒﺼﻗ ] kasaba.
kasâid (A.) [ ﺪﺋﺎﺼﻗ ] kasideler.
kasâvet (A.) [ ت وﺎﺴﻗ ] 1.katılık, sertlik. 2.keder.
246

kasd (A.) [ ﺪﺼﻗ ] 1.kasıt. 2.dövme.
kasden (A.) [ اﺪﺼﻗ ] kasıtlı olarak.
kâse (F.) [ ﻪﺱﺎﮐ ] 1.çanak, kâse.
kâse-i ser [ ﺮﺱ ءﻪﺱﺎﮐ ] kafatası.
kâselîs (F.) [ ﺲﻴﻝ ﻪﺱﺎﮐ ] çanak yalayıcı.
kasem (A.) [ ﻢﺴﻗ ] yemin.
kasır (A.) [ ﺮﺼﻗ ] köşk.
kâsib (A.) [ ﺐﺱﺎﮐ ] kazanan.
kâsid (A.) [ ﺪﺹﺎﻗ ] 1.ulak. 2.kasteden.
kaside (A.) [ ﻩﺪﻴﺼﻗ ] kaside.
kasîdeserâ (A.-F.) [ اﺮﺱ ﻩﺪﻴﺼﻗ ] kaside şairi.
kasîr (A.) [ ﺮﻴﺼﻗ ] kısa.
kasr (A.) [ ﺮﺼﻗ ] kasır, köşk.
kassab (A.) [ بﺎﺼﻗ ] kasap.
kassar (A.) [ رﺎﺼﻗ ] çamaşırcı, çırpıcı.
kasvet (A.) [ تﻮﺴﻗ ] 1.katılık. 2.gönül darlığı.
kasvet basmak gönlü daralmak.
kâş (F.) [ شﺎﮐ ] keşke.
kâşâne (F.) [ ﻪﻥﺎﺵﺎﮐ ] 1.yuva. 2.mâlikâne.
kâşî (F.) [ ﯽﺵﺎﮐ ] çini, fayans.
kâşif (A.) [ ﻒﺵﺎﮐ ] keşfeden.
kâşki (F.) [ ﯽﮑﺵﺎﮐ ] keşke.
kat’ (A.) [ ﻊﻄﻗ ] 1.kesme. 2.kesilme.
247

kat’an (A.) [ ﺎﻌﻄﻗ ] kesinlikle.
kat’en (A.) [ ﺎﻌﻄﻗ ] kesinlikle.
kat’î (A.) [ ﯽﻌﻄﻗ ] kesin.
kat’î sûrette kesin olarak, kesinlikle.
kat’iyet (A.) [ ﺖﻴﻌﻄﻗ ] kesinlik.
kat’iyyen (A.) [ ﺎﻴﻌﻄﻗ ] 1.kesinlikle. 2.asla.
katarât (A.) [ تاﺮﻄﻗ ] damlalar.
katf (A.) [ ﻒﻄﻗ ] devşirme.
kâtıbeten (A.) [ ﺔ ﺒﻃﺎﻗ ] asla, kesinlikle.
kâti’ (A.) [ ﻊﻃﺎﻗ ] kesen, kesici.
kâtib (A.) [ ﺐﺕﺎﮐ ] yazıcı.
kâtil (A.) [ ﻞﺕﺎﻗ ] öldüren.
katil (A.) [ ﻞﺘﻗ ] öldürme.
kâtip (A.) [ ﺐﺕﺎﮐ ] yazıcı.
katl (A.) [ ﻞﺘﻗ ] öldürme, katil.
katre (A.) [ ﻩﺮﻄﻗ ] damla.
kavâfil (A.) [ ﻞﻓاﻮﻗ ] kafileler.
kavâid (A.) [ ﺪﻋاﻮﻗ ] kurallar, kâideler.
kavânîn (A.) [ ﻦﻴﻥاﻮﻗ ] kanunlar.
kavî (A.) [ یﻮﻗ ] güçlü.
kavim (A.) [ مﻮﻗ ] topluluk, ulus.
kavis (A.) [ سﻮﻗ ] yay.
kaviyü’l-bünye (A.) [ ﻪﻴﻨﺒﻝا یﻮﻗ ] sağlam yapılı.
248

kavl (A.) [ لﻮﻗ ] söz.
kavm (A.) [ مﻮﻗ ] kavim, topluluk.
kavmî (A.) [ ﯽﻡﻮﻗ ] kavme dayalı.
kavmiyet (A.) [ ﺖﻴﻡﻮﻗ ] kavimlik.
kavs (A.) [ سﻮﻗ ] yay.
kay’ (A.) [ ء ﯽﻗ ] kusma.
kayd (A.) [ ﺪﻴﻗ ] 1.bağ. 2.zincir. 3.kayıt.
kazâ (A.) [ ﺎﻀﻗ ] 1.ilahî takdir. 2.kadılık. 3.kaza. 4.ilçe.
kazâî (A.) [ ﯽﺋﺎﻀﻗ ] yargı ile ilgili.
kazârâ (A.-F.) [ ارﺎﻀﻗ ] tesadüfen.
kazâyâ (A.) [ ﺎیﺎﻀﻗ ] meseleler, problemler.
kâzî (A.) [ ﯽﺽﺎﻗ ] kadı.
kâzib (A.) [ بذﺎﮐ ] yalancı.
kaziyye (A.) [ ﻪﻴﻀﻗ ] 1.mesele. 2.önerme.
ke’enlemyekün (A.) [ ﻦﮑی ﻢﻝ نﺄﮐ ] olmamışçasına, yok sayarak.
ke’s (A.) [ سﺄﮐ ] 1.çanak. 2.kadeh.
kebed (A.) [ ﺪﺒﮐ ] karaciğer.
kebîr (A.) [ ﺮﻴﺒﮐ ] büyük.
kebş (A.) [ ﺶﺒﮐ ] koç.
kebûd (F.) [ دﻮﺒﮐ ] mavi.
kebûter (F.) [ دﻮﺒﮐ ] güvercin.
kec (F.) [ ﺞﮐ ] eğri.
kecbîn (F.) [ ﻦﻴﺒﺠﮐ ] şaşı.
249

keçel (F.) [ ﻞﭽﮐ ] kel.
kedd (A.) [ ﺪﮐ ] emek.
keder (A.) [ رﺪﮐ ] 1.üzüntü. 2.bulanıklık.
kedernâk (A.-F.) [ کﺎﻥرﺪﮐ ] üzüntülü, kederli.
kedhüda (F.) [ اﺪﺧﺪﮐ ] kâhya.
kedû (F.) [ وﺪﮐ ] kabak.
kef (F.) [ ﻒﮐ ] köpük.
kefâlet (A.) [ ﺖﻝﺎﻔﮐ ] kefillik.
kefçe (F.) [ ﻪﭽﻔﮐ ] kepçe.
kefel (A.) [ ﻞﻔﮐ ] kalça.
kefere (A.) [ ﻩﺮﻔﮐ ] kafirler.
keff (A.) [ ﻒﮐ ] 1.aya. 2.avuç.
keffe (A.) [ ﻪﻔﮐ ] kefe.
kefgîr (F.) [ ﺮﻴﮕﻔﮐ ] kevgir.
kefil (A.) [ ﻞﻴﻔﮐ ] kefil, kefalet eden.
kefş (F.) [ ﺶﻔﮐ ] ayakkabı.
keftâr (F.) [ رﺎﺘﻔﮐ ] sırtlan.
kefter (F.) [ ﺮﺘﻔﮐ ] güvercin.
kehânet (A.) [ ﺖﻥﺎﻬﮐ ] falcılık, kahinlik.
kehene (A.) [ ﻪﻨﻬﮐ ] kahinler.
kehf (A.) [ ﻒﻬﮐ ] mağara.
kehhâl (A.) [ لﺎﺤﮐ ] 1.göze sürme çeken. 2.göz hekimi.
kehkeşan (F.) [ نﺎﺸﮑﻬﮐ ] samanyolu.
250

kej (F.) [ ﮋﮐ ] eğik, eğri.
kejdüm (F.) [ مدﮋﮐ ] akrep.
kelâğ (F.) [ غﻼﮐ ] karakarga, kuzgun.
kelâm (A.) [ م ﻼﮐ ] söz.
kelâm-ı kadim [ ﻢیﺪﻗ مﻼﮐ ] Kur’ân.
kelâm-ı kibâr [ رﺎﺒﮐ مﻼﮐ ] büyük insanların özlü sözleri.
kelb (A.) [ ﺐﻠﮐ ] köpek.
kelimât (A.) [ تﺎﻤﻠﮐ ] kelimeler, sözcükler.
kelime (A.) [ ﻪﻤﻠﮐ ] sözcük.
kelle (F.) [ ﻪﻠﮐ ] baş.
kem (F.) [ ﻢﮐ ] az, eksik.
kemâbîş (F.) [ ﺶﻴﺑﺎﻤﮐ ] az çok, aşağı yukarı.
kemâfissâbık (A.) [ ﻖﺑﺎﺴﻝا ﯽﻓ ﺎﻤﮐ ] eskiden olduğu gibi.
kemâkân (A.) [ نﺎﮐﺎﻤﮐ ] eskiden olduğu gibi.
kemâl (A.) [ لﺎﻤﮐ ] olgunluk, mükemmellik.
kemal-i dikkatle (A.-F.-T.) büyük bir dikkatle.
kemâl-i ihtimâm ile büyük bir özenle.
kemân (F.) [ نﺎﻤﮐ ] 1.yay. 2.keman.
kemânebrû (F.) [ وﺮﺑا نﺎﻤﮐ ] kaşı yay gibi olan sevgili.
kemankeş (F.) [ ﺶﮑﻥﺎﻤﮐ ] okçu, yay çeken.
kemâyenbağî (A.) [ ﯽﻐﺒﻨی ﺎﻤﮐ ] gerektiği gibi.
kemend (F.) [ ﺪﻨﻤﮐ ] kement.
kemend-i zülf (F.) [ ﻒﻝز ﺪﻨﻤﮐ ] saçlarının kemendi.
251

kemer (F.) [ ﺮﻤﮐ ] bel.
kemerbend (F.) [ ﺪﻨﺑﺮﻤﮐ ]] bel kayışı.
kemîn (F.) [ ﻦﻴﻤﮐ ] pusu, tuzak.
kemmiyet (A.) [ ﺖﻴﻤﮐ ] nicelik.
kemmiyet (A.) [ ﺖﻴﻤﮐ ] nicelik.
kemter (F.) [ ﺮﺘﻤﮐ ] 1.daha az. 2.değersiz.
kemyâb (F.) [ بﺎﻴﻤﮐ ] az bulunur.
kenâr (F.) [ رﺎﻨﮐ ] 1.kıyı. 2.kenar, yan.
kenef (A.) [ ﻒﻨﮐ ] 1.çevre. 2.sığınacak yer.
kenîse (A.) [ ﻪﺴﻴﻨﮐ ] kilise.
kenîz (F.) [ ﺰﻴﻨﮐ ] cariye.
kenz (A.) [ ﺰﻨﮐ ] hazine.
ker (F.) [ ﺮﮐ ] sağır.
kerâhet (A.) [ ﺖهاﺮﮐ ] iğrenme tiksinme.
kerâmet (A.) [ ﺖﻡاﺮﮐ ] 1.cömertlik, kerem. 2.velîlerin gösterdikleri olağandışı
hal.
kerân (F.) [ ناﺮﮐ ] uç, kıyı.
kere (A.) [ ﻩﺮﮐ ] kez.
kerefs (F.) [ ﺲﻓﺮﮐ ] kereviz.
kerem (A.) [ مﺮﮐ ] cömertlik.
kerem kılmak kerem etmek, iyilik etmek.
keremkâr (A.-F.) [ رﺎﮑﻡﺮﮐ ] cömert.
kerhen (A.) [ ﺎهﺮﮐ ] istemeyerek, iğrenerek.
252

kerîh (A.) [ ﻪیﺮﮐ ] iğrenç.
kerîm (A.) [ ﻢیﺮﮐ ] 1.cömert. 2.yüce.
kerîme (A.) [ ﻪﻤیﺮﮐ ] kız çocuk.
kerkes (A.) [ ﺲﮐﺮﮐ ] akbaba.
kerrât (A.) [ تاﺮﮐ ] defalar.
kerre (A.) [ ﻩﺮﮐ ] defa.
kerûbî (A.) [ ﯽﺑوﺮﮐ ] büyük melek.
kervan (F.) [ ناوﺮﮐ ] kafile, kervan.
kervansaray bk. karvanserây.
kes (F.) [ ﺲﮐ ] kişi, kimse.
kesâd (A.) [ دﺎﺴﮐ ] sürümsüz, kesat.
kesâfet (A.) [ ﺖﻓﺎﺜﮐ ] 1.yoğunluk. 2.çokluk.
kesâlet (A.) [ ﺖﻝﺎﺴﮐ ] tembellik, gevşeklik.
kesb (A.) [ ﺐﺴﮐ ] çalışarak kazanma.
kesbî (A.) [ ﯽﺒﺴﮐ ] çalışarak elde edilen.
kese (F.) [ ﻪﺴﻴﮐ ] torba, küçük torba.
kesîf (A.) [ ﻒﻴﺜﮐ ] 1.yoğun. 2.kalın. 3.koyu.
kesîr (A.) [ ﺮﻴﺜﮐ ] çok, bol.
kesîrü’l-istimâl (A.) [ لﺎﻤﻌﺘﺱﻻاﺮﻴﺜﮐ ] çok kullanılan.
kesret (A.) [ تﺮﺜﮐ ] çokluk, bolluk.
kesretle :(A.-T.) çokça, bolca.
kesretli (A.-T.) çok, fazla.
keşf (A.) [ ﻒﺸﮐ ] keşif, bulma, ortaya çıkarma.
253

keşif (A.) [ ﻒﺸﮐ ] keşfetme, bulma.
keşkûl (F.) [ لﻮﮑﺸﮐ ] 1.dilenci çanağı. 2.keşkül, bir tür tatlı.
keşmekeş (F.) [ ﺶﮑﻤﺸﮐ ] kargaşa, çekişme.
keştî (F.) [ ﯽﺘﺸﮐ ] gemi.
keştîbân (F.) [ نﺎﺒﻴﺘﺸﮐ ] kaptan.
ketif (A.) [ ﻒﺘﮐ ] 1.omuz. 2.kürek kemiği.
ketm (A.) [ ﻢﺘﮐ ] gizleme, saklama.
kettân (A.) [ نﺎﺘﮐ ] keten.
ketûm (A.) [ مﻮﺘﮐ ] sır saklayan, ağzı sıkı.
kevâkib (A.) [ ﺐﮐاﻮﮐ ] yıldızlar.
kevkeb (A.) [ ﺐﮐﻮﮐ ] yıldız.
kevkebe (A.) [ ﻪﺒﮐﻮﮐ ] gösteriş.
kevn (A.) [ نﻮﮐ ] varlık.
kevser (A.) [ ﺮﺛﻮﮐ ] 1.cennet. 2.cennetteki bir havuz.
keyd (A.) [ ﺪﻴﮐ ] hile, düzen.
keyf (A.) [ ﻒﻴﮐ ] keyif, afiyet.
keyfe mâ ittafak (A.) [ ﻖﻔﺕا ﺎﻡ ﻒﻴﮐ ] rastgele.
keyfiyet (A.) [ ﺖﻴﻔﻴﮐ ] nitelik
keyfiyyet (A.) [ ﺖﻴﻔﻴﮐ ] nitelik.
keyhân (F.) [ نﺎﻬﻴﮐ ] dünya.
keyvan (F.) [ ناﻮﻴﮐ ] Satürn, Zuhal.
kezâ (A.) [ اﺬﮐ ] aynı şekilde, böylece.
kezâlik (A.) [ ﮏﻝاﺬﮐ ] aynı şekilde.
254

kezzâb (A.) [ باﺬﮐ ] çok yalancı.
kıbâb (A.) [ بﺎﺒﻗ ] kubbeler.
kıbel (A.) [ ﻞﺒﻗ ] taraf, yön.
kıble (A.) [ ﻪﻠﺒﻗ ] 1.Kâbe tarafı. 2.güney. 3.güney rüzgarı.
kıbtî (A.) [ ﯽﻄﺒﻗ ] çingene.
kıdem (A.) [ مﺪﻗ ] eskilik.
kıdve (A.) [ ﻩوﺪﻗ ] önder.
kılâ’ (A.) [ عﻼﻗ ] kaleler.
kıllet (A.) [ ﺖﻠﻗ ] azlık.
kırâat (A.) [ ﺖﺋاﺮﻗ ] okuma.
kırâat etmek okumak.
kırâathâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﺧ ﺖﺋاﺮﻗ ] 1. kahvehane. 2.okuma salonu.
kıran (A.) [ ناﺮﻗ ] 1.yakınlaşma. 2.iki gezegenin aynı burçta birbirine
yaklaşması.
kırba (A.) [ ﻪﺑﺮﻗ ] deriden yapılmış su kabı.
kırtâsiye (A.) [ ﻪﻴﺱﺎﻃﺮﻗ ] kağıt işleri.
kısas (A.) [ ﻪﺼﻗ ] kıssalar, hikayeler.
kısm (A.) [ ﻢﺴﻗ ] kısım, bölüm.
kısmen (A.) [ ﺎﻤﺴﻗ ] bir kısmı.
kısmet (A.) [ ﺖﻤﺴﻗ ] 1.nasip, pay. 2.bölme.
kıssa (A.) [ ﻪﺼﻗ ] 1.öykü, fıkra. 2.olay.
kıst (A.) [ ﻂﺴﻗ ] 1.taksit. 2.parça.
kıstas (A.) [ سﺎﻄﺴﻗ ] 1.ölçü. 2.terazi.
255

kışr (A.) [ ﺮﺸﻗ ] kabuk.
kıt’a (A.) [ ﻪﻌﻄﻗ ] parça.
kıtal (A.) [ لﺎﺘﻗ ] 1.savaş. 2.birbirini öldürme.
kıyafet (A.) [ ﺖﻓﺎﻴﻗ ] kılık, görünüm.
kıyâm (A.) [ مﺎﻴﻗ ] 1.kalkma. 2.ayaklanma.
kıyam etmek başkaldırmak, isyan etmek, ayaklanmak.
kıyamet (A.) [ ﺖﻡﺎﻴﻗ ] 1.mahşer günü. 2.gürültü patırtı.
kıyas (A.) [ سﺎﻴﻗ ] karşılaştırma, mukayese.
kıymet (A.) [ ﺖﻤﻴﻗ ] değer.
kıymet vermek değer vermek.
kıymetbilmez (A.-T.) değer bilmeyen.
kıymetdar (A.-F.) [ راﺪﺘﻤﻴﻗ ] değerli.
kıyr (A.) [ ﺮﻴﻗ ] katran, zift.
kıyye (A.) [ ﻪﻴﻗ ] okka.
kibar (A.) [ رﺎﺒﮐ ] büyükler.
kibr (A.) [ ﺮﺒﮐ ] büyüklük taslama, şişinme.
kifayet (A.) [ ﺖیﺎﻔﮐ ] 1.yeterli olma. 2.yararlılık.
kifâyetsizlik (A.-T.) yetersizlik.
kihâlet (A.) [ ﺖﻝﺎﺤﮐ ] 1.göz hekimliği. 2.sürmecilik.
kîl (A.) [ ﻞﻴﻗ ] söz.
kilâb (A.) [ بﻼﮐ ] köpekler.
kîle (A.) [ ﻪﻠﻴﮐ ] kile.
kilîsa (F.) [ ﺎﺴﻴﻠﮐ ] kilise.
256

kilk (F.) [ ﮏﻠﮐ ] kamış kalem.
kîlükâl (A.) [ لﺎﻗ و ﻞﻴﻗ ] dedikodu.
kilye (A.) [ ﻪﻴﻠﮐ ] böbrek.
kimyâger (A.-F.) [ ﺮﮔﺎﻴﻤﻴﮐ ] kimyacı.
kimyevî (A.) [ یﻮﻴﻤﻴﮐ ] kimyasal.
kinâyeâmîz (A.-F.) [ ﺰﻴﻡﺁ ﻪیﺎﻨﮐ ] kinayeli.
kindar (F.) [ راﺪﻨﻴﮐ ] kinci.
kînecû (F.) [ ﻮﺝ ﻪﻨﻴﮐ ] kinci.
kirâm (A.) [ ماﺮﮐ ] 1.yüce kişiler. 2.cömertler.
kirâren (A.) [ اراﺮﮐ ] defalarca.
kirbâs (A.) [ سﺎﺑﺮﮐ ] bez.
kirm (F.) [ مﺮﮐ ] kurt, kurtçuk.
kirm-i ebrîşem [ ﻢﺸیﺮﺑا مﺮﮐ ] ipek böceği.
kirm-i şebefruz [ ز وﺮﻓا ﺐﺵ مﺮﮐ ] ateş böceği.
kîse (F.) [ ﻪﺴﻴﮐ ] 1.torba, kese. 2.para kesesi.
kisve (A.) [ ﻩﻮﺴﮐ ] giysi.
kisvet (A.) [ تﻮﺴﮐ ] 1.giysi. 2.güreşçi kisbeti.
kîş (F.) [ ﺶﻴﮐ ] din.
kişt (F.) [ ﺖﺸﮐ ] ekin.
kiştzar (F.) [ راﺰﺘﺸﮐ ] tarla.
kişver (F.) [ رﻮﺸﮐ ] ülke.
kişverküşâ (F.) [ ﺎﺸﮐرﻮﺸﮐ ] fatih, ülkeler alan.
kitâb (A.) [ بﺎﺘﮐ ] kitap.
257

kitâbe (A.) [ ﻪﺑﺎﺘﮐ ] 1.mezar taşı yazısı. 2.yazıt.
kitabhâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﺨﺑﺎﺘﮐ ] kütüphane.
kitmân (A.) [ نﺎﻤﺘﮐ ] sır saklama, ketumluk.
kitmân etmek saklamak.
kiyâset (A.) [ ﺖﺱﺎﻴﮐ ] zekilik, uyanıklık.
kizb (A.) [ بﺬﮐ ] yalan.
köhne (F.) [ ﻪﻨﻬﮐ ] eski.
kubh (A.) [ ﺢﺒﻗ ] çirkinlik.
kubûr (A.) [ رﻮﺒﻗ ] mezarlar.
kûçe (F.) [ ﻪچﻮﮐ ] sokak.
kudât (A.) [ تﺎﻀﻗ ] kadılar.
kûdek (F.) [ کدﻮﮐ ] çocuk.
kudemâ (A.) [ ﺎﻡﺪﻗ ] eskiler.
kudret (A.) [ ترﺪﻗ ] güç.
kudsî (A.) [ ﯽﺱﺪﻗ ] kutsal.
kudsiyân (A.-F.) [ نﺎﻴﺱﺪﻗ ] melekler.
kudsiyet (A.) [ ﺖﻴﺱﺪﻗ ] kutsallık.
kudsiyetşiken (A.-F.) [ ﻦﮑﺵ ﺖﻴﺱﺪﻗ ] kutsallığı bozan; kutsal olan şeylere karşı
saygısız.
kudûm (A.) [ موﺪﻗ ] 1.gelme. 2.kudüm.
kudûmzen (A.-F.) [ نز موﺪﻗ ] kudüm çalan.
kûfe (F.) [ ﻪﻓﻮﮐ ] küfe.
kufl (A.) [ ﻞﻔﻗ ] kilit.
258

kûfte (F.) [ ﻪﺘﻓﻮﮐ ] 1.ezik. 2.köfte.
kûh (F.) [ ﻩﻮﮐ ] dağ.
kûhân (F.) [ نﺎهﻮﮐ ] hörgüç.
kûhistan (F.) [ نﺎﺘﺴهﻮﮐ ] dağlık.
kuhl (A.) [ ﻞﺤﮐ ] göz sürmesi.
kulel (A.) [ ﻞﻠﻗ ] 1.kuleler. 2.doruklar.
kullâb (A.) [ بﻼﻗ ] kanca, çengel.
kulle (A.) [ ﻪﻠﻗ ] 1.kule. 2.doruk.
kulûb (A.) [ بﻮﻠﻗ ] kalpler.
kumâr (A.) [ رﺎﻤﻗ ] kumar.
kumâş (A.) [ شﺎﻤﻗ ] kumaş.
kumrî (A.) [ یﺮﻤﻗ ] kumru.
kûr (F.) [ رﻮﮐ ] kör.
kur’a (A.) [ ﻪﻋﺮﻗ ] kur’a, ad çekme.
kurâ (A.) [ ءاﺮﻗ ] köyler.
kurâze (A.) [ ﻪﺽاﺮﻗ ] kırıntı, döküntü.
kurb (A.) [ بﺮﻗ ] 1.yakınlık. 2.yakın.
kûre (F.) [ ﻩرﻮﮐ ] kuyumcu ocağı.
kûrî (F.) [ یرﻮﮐ ] körlük.
kurrâ (A.) [ ءاﺮﻗ ] Kur’ân okuyucular.
kurs (A.) [ صﺮﻗ ] yuvarlak.
kurûn (A.) [ نوﺮﻗ ] 1.yüzyıllar. 2.çağlar.
kurûn-i kadîme (F.) [ ﻪﻤیﺪﻗ نوﺮﻗ ] eski çağlar.
259

kurûn-i ûlâ [ ﯽﻝوا نوﺮﻗ ] ilkçağ.
kurûn-i vüstâ [ ﯽﻄﺱو نوﺮﻗ ] ortaçağ.
kûs (F.) [ سﻮﮐ ] kös, büyük davul.
kûse (F.) [ ﻪﺱﻮﮐ ] köse.
kusûr (A.) [ رﻮﺼﻗ ] 1.kasırlar. 2.eksiklik, hata, ihmal.
kusur eylemek ihmalde bulunmak, hata yapmak.
kûşe (F.) [ ﻪﺵﻮﮐ ] köşe.
kûşiş (F.) [ ﺶﺵﻮﮐ ] çaba.
kûşk (F.) [ ﮏﺵﻮﮐ ] köşk.
kût (A.) [ تﻮﻗ ] azık, yiyecek.
kûtah (F.) [ ﻩﺎﺕﻮﮐ ] kısa.
kûtahnazar (F.-A.) [ ﺮﻈﻥ ﻩﺎﺕﻮﮐ ] kıt görüşlü, basiretsiz.
kutb (A.) [ ﺐﻄﻗ ] kutup.
kutn (A.) [ ﻦﻄﻗ ] pamuk.
kutr (A.) [ ﺮﻄﻗ ] çap.
kuûd (A.) [ دﻮﻌﻗ ] oturma.
kuvâ (A.) [ اﻮﻗ ] güçler, kuvvetler.
kuvve (A.) [ ﻩﻮﻗ ] güç, kuvvet.
kuvve-i muhayyile [ ﻪﻠﻴﺨﻡ ء ﻩﻮﻗ ] hayal gücü.
kuvve-i müeyyide [ ﻩﺪیﺆﻡ ءﻩﻮﻗ ] yaptırım gücü.
kuvvet (A.) [ تﻮﻗ ] 1.güç. 2.askerî güç.
kûy (F.) [ یﻮﮐ ] 1.köy. 2.sokak. 3.sevgilinin evinin bulunduğu yer.
kuyûd (A.) [ دﻮﻴﻗ ] 1.bağlar. 2.kayıtlar.
260

kuyûdat (A.) [ تادﻮﻴﻗ ] kayıtlar.
kuzât (A.) [ تﺎﻀﻗ ] kadılar.
kûze (F.) [ ﻩزﻮﮐ ]] testi.
kübrâ (A.) [ اﺮﺒﮐ ] en büyük.
küdûr (A.) [ روﺪﮐ ] kederler.
küdûret (A.) [ تروﺪﮐ ] 1.bulanıklık. 2.tasa.
küffar (A.) [ رﺎﻔﮐ ] kafirler.
küfr (A.) [ ﺮﻔﮐ ] 1.kafirlik. 2.küfür.
küfrbâz (A.-F.) [ زﺎﺑﺮﻔﮐ ] küfürbaz.
kühen (F.) [ ﻦﻬﮐ ] eski.
külah (F.) [ ﻩﻼﮐ ] şapka.
külbe (F.) [ ﻪﺒﻠﮐ ] kulübe.
küleh (F.) [ ﻪﻠﮐ ] külah, şapka.
külfet (A.) [ ﺖﻔﻠﮐ ] 1.zahmet. 2.merasim.
küll (A.) [ ﻞﮐ ] tüm, bütün.
küllî (A.) [ ﯽﻠﮐ ] 1.genel. 2.çok.
külliyyen (A.) [ ﺎﻴﻠﮐ ] tamamen, tümü.
künc (F.) [ ﺞﻨﮐ ] köşe.
küngüre (F.) [ ﻩﺮﮕﻨﮐ ] şerefe.
künh (A.) [ ﻪﻨﮐ ] asıl, öz.
künûn (F.) [ نﻮﻨﮐ ] şimdi.
künûz (A.) [ زﻮﻨﮐ ] hazineler.
küre (A.) [ ﻩﺮﮐ ] küre.
261

küre-i arz [ ضرا ءﻩﺮﮐ ] yerküre, dünya.
kürevî (A.) [ یوﺮﮐ ] küresel.
kürre (F.) [ ﻩﺮﮐ ] 1.sıpa. 2.tay.
kürsî (A.) [ ﯽﺱﺮﮐ ] 1.kürsü, taht. 2.başkent.
küsûf (A.) [ فﻮﺜﮐ ] 1.güneş tutulması. 2.tutulma.
küsûr (A.) [ رﻮﺴﮐ ] 1.kesirler. 2.parçalar.
küşad (F.) [ دﺎﺸﮐ ] 1.açma. 2.açılma, açılış.
küşâd etmek açılış yapmak, açmak.
küştî (F.) [ ﯽﺘﺸﮐ ] güreş.
küttâb (A.) [ بﺎﺘﮐ ] kâtipler, yazıcılar.
kütüb (A.) [ ﺐﺘﮐ ] kitaplar.
kütübhâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﺨﺒﺘﮐ ] kütüphane.
262

lâ (A.) [ ﻻ ] 1.hayır. 2.yoktur.
la’l (A.) [ ﻞﻌﻝ ] 1.al. 2.lal taşı. 3.kırmızı dudak.
lâakal (A.) [ ﻞﻗاﻻ ] en azından, hiç olmazsa.
lâbe (F.) [ ﻪﺑﻻ ] yalvarma.
lâbis (A.) [ ﺲﺑﻻ ] giyen.
lâbis olmak giymek.
lâbüd (A.) [ ﺪﺑﻻ ] gerekli, lazım.
lâcerem (A.) [ مﺮﺝﻻ ] kuşkusuz.
lâcverd (F.) [ درﻮﺝﻻ ] lacivert.
lâdînî (A.) [ ﯽﻨیدﻻ ] laik, din dışı.
lâf (F.) [ فﻻ ] söz.
lafazan (F.) [ نﺰﻓﻻ ] geveze.
lafız (A.) [ ﻆﻔﻝ ] söz.
lâfügüzâf (F.) [ فاﺰﮔ و فﻻ ] boş söz, zırva.
lafz (A.) [ ﻆﻔﻝ ] söz, lafız.
lafzî (A.) [ ﯽﻈﻔﻝ ] lafız ile ilgili, söz ile ilgili.
lâgar (F.) [ ﺮﻏﻻ ] zayıf, cılız.
lağv (A.) [ ﻮﻐﻝ ] 1.kaldırma. 2.boşuna.
lağvedilmek (A.-T.) 1.kaldırılmak. 2.hükümsüz kılınmak.
lağvetmek (A.-T.) 1.kaldırmak. 2.hükümsüz kılmak.
L
263

lağvolmak (A.-T.) 1.kaldırılmak. 2.hükümsüz kalmak.
lağvolunmak (A.-T.) 1.kaldırılmak. 2.hükümsüz kılınmak.
lağz (A.) [ ﺰﻐﻝ ] sürçme.
lağziş (F.) [ شﺰﻐﻝ ] sürçme, kayma.
lahd (A.) [ ﺪﺤﻝ ] mezar, lahit.
lahika (A.) [ ﻪﻘﺣﻻ ] ek.
lahm (A.) [ ﻢﺤﻝ ] et.
lahn (A.) [ ﻦﺤﻝ ] 1.uyum. 2.tavır. 3.dil.
laht (F.) [ ﺖﺨﻝ ] parça.
lâhûtî (A.) [ ﯽﺕﻮهﻻ ] ilahî.
lahza (A.) [ ﻪﻈﺤﻝ ] an, lahza.
laîn (A.) [ ﻦﻴﻌﻝ ] lanetlenmiş.
lakab (A.) [ ﺐﻘﻝ ] lakap.
lâkayd (A.) [ ﺪﻴﻗﻻ ] kayıtsız.
lâkaydî (A.) [ یﺪﻴﻗﻻ ] kayıtsızlık.
lâkin (A.) [ ﻦﮑﻝ ] ancak, ne var ki.
laklâk (A.) [ قﻼﻘﻝ ] leylek.
laklaka (A.) [ ﻪﻘﻠﻘﻝ ] boş laf.
lâl (F.) [ لﻻ ] dilsiz.
lâle (F.) [ ﻪﻝﻻ ] lale çiçeği.
lâlekâ (F.) [ ﺎﮑﻝﻻ ] 1.pabuç. 2.taç, ibik.
lâlettayin (A.) [ ﻦﻴﻴﻌﺘﻝا ﯽﻠﻋ ﻻ ] gelişigüzel.
lâlezar (F.) [ راز ﻪﻝﻻ ] lale bahçesi.
264

lâmehâle (A.) [ ﻪﻝ ﺎﺤﻡﻻ ] ister istemez, çaresiz.
lâmekan (A.) [ نﺎﮑﻡﻻ ] mekansızlık.
lâmi’ (A.) [ ﻊﻡﻻ ] parlayan.
lâmia (A.) [ ﻪﻌﻡﻻ ] parlayan.
lâmise (A.) [ ﻪﺴﻡﻻ ] dokunma duyusu.
lâne (F.) [ ﻪﻥﻻ ] yuva.
lanet (A.) [ ﺖﻨﻌﻝ ] lanet, beddua.
lâsiyyema (A.) [ ﺎﻤﻴﺱﻻ ] özellikle.
lâşe (F.) [ ﻪﺵﻻ ] leş.
lâşehâr (F.) [ راﻮﺧ ﻪﺵﻻ ] leş yiyen.
latif (A.) [ ﻒﻴﻄﻝ ] hoş, yumuşak.
latife (A.) [ ﻪﻔﻴﻄﻝ ] şaka.
latife etmek (A.-T.) şaka yapmak.
latifegû (A.-F.) [ ﻮﮔ ﻪﻔﻴﻄﻝ ] şakacı.
latme (A.) [ ﻪﻤﻄﻝ ] tokat.
lâubali (A.) [ ﯽﻝﺎﺑاﻻ ] kayıtsız, gamsız.
lâubalîlik (A.-T.) kayıtsızlık, gamsızlık.
lây (F.) [ یﻻ ] 1.çamur. 2.tortu.
lâya’kil (A.) [ ﻞﻘﻌیﻻ ] kendinde olmayan.
lâyemut (A.) [ تﻮﻤیﻻ ] ölümsüz.
lâyenkatı (A.) [ ﻊﻄﻘﻨیﻻ ] kesintisiz, sürekli.
lâyetecezza (A.) [ اﺰﺠﺘیﻻ ] parçalanmaz, ayrılmaz.
lâyetegayyer (A.) [ ﺮﻴﻐﺘیﻻ ] değişmez.
265

lâyetenâhi (A.) [ ﯽهﺎﻨﺘی ﻻ ] sonsuz.
lâyetezelzül (A.) [ لﺰﻝﺰﺘی ﻻ ] sarsılmaz.
lâyiha (A.) [ ﻪﺤیﻻ ] tasarı.
lâyuad (A.) [ ﺪﻌیﻻ ] sayısız.
lâzevâl (A.) [ لاوزﻻ ] yok olmaz, ölümsüz.
lâzım (A.) [ مزﻻ ] 1.gerekli. 2.geçişsiz.
lâzıme (A.) [ ﻪﻡزﻻ ] gerekli.
leâli (A.) [ ﯽﻝﺎﺌﻝ ] inciler.
leb (F.) [ ﺐﻝ ] dudak.
lebâleb (F.) [ ﺐﻝﺎﺒﻝ ] ağzına kadar dolu.
leben (A.) [ ﻦﺒﻝ ] süt.
leb-i derya (F.) [ ﺎیرد ﺐﻝ ] sahil, deniz kenarı.
lecâcet (A.) [ ﺖﺝﺎﺠﻝ ] inat.
lecûc (A.) [ جﻮﺠﻝ ] inatçı.
ledünnî (A.) [ ﯽﻥﺪﻝ ] Tanrı sırlarıyla ilgili.
leffen (A.) [ ﺎﻔﻝ ] ilişikte.
leh (A.) [ ﻪﻝ ] yan, yana, yararına.
lehv (A.) [ ﻮﻬﻝ ] 1.oyun. 2.yararı olmayan işler.
leîm (A.) [ ﻢﻴﺌﻝ ] alçak.
leîmâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﻤﻴﺌﻝ ] alçakça.
leked (F.) [ ﺪﮑﻝ ] 1.tekme. 2.çifte.
lekedâr (F.) [ راد ﻪﮑﻝ ] lekeli.
lem’a (A.) [ ﻪﻌﻤﻝ ] parıltı.
266

lemeân (A.) [ نﺎﻌﻤﻝ ] parıldama.
lemeât (A.) [ تﺎﻌﻤﻝ ] parıltılar.
lems (A.) [ ﺲﻤﻝ ] dokunma.
lemyezel (A.) [ لﺰی ﻢﻝ ] 1.yok olmayan, kalıcı. 2.Tanrı.
leng (F.) [ ﮓﻨﻝ ] aksak, topal.
lerzân (F.) [ نازﺮﻝ ] titrek.
lerziş (F.) [ شزﺮﻝ ] titreme.
leşker (F.) [ ﺮﮑﺸﻝ ] 1.asker. 2.ordu.
letâfet (A.) [ ﺖﻓﺎﻄﻝ ] 1.hoşluk. 2.yumuşaklık. 3.güzellik.
letâif (A.) [ ﻒﺋﺎﻄﻝ ] şakalar, fıkralar, latifeler.
levâhık (A.) [ ﻖﺣاﻮﻝ ] ekler.
levâyih (A.) [ ﺢیاﻮﻝ ] tasarılar.
levâzım (A.) [ مزاﻮﻝ ] gereçler, gerekli şeyler.
levend (F.) [ ﺪﻥﻮﻝ ] 1.Osmanlı deniz eri. 2.ayyaş. 3.zampara. 4.kabadayı.
levh (A.) [ حﻮﻝ ] levha.
levha (A.) [ ﻪﺣﻮﻝ ] plaka, tabela.
levn (A.) [ نﻮﻝ ] 1.renk. 2.tür.
levs (A.) [ ثﻮﻝ ] pislik.
levze (A.) [ ﻩزﻮﻝ ] 1.badem. 2.bademcik.
leyâlî (A.) [ ﯽﻝﺎﻴﻝ ] geceler.
leyl (A.) [ ﻞﻴﻝ ] gece.
leyle (A.) [ ﻪﻠﻴﻝ ] gece.
leylî (A.) [ ﯽﻠﻴﻝ ] yatılı.
267

leylünehâr (A.) [ رﺎﻬﻥ و ﻞﻴﻝ ] gece gündüz.
leyyin (A.) [ ﻦﻴﻝ ] yumuşak.
lezâiz (A.) [ تاﺬﻝ ] lezzetler.
lezîz (A.) [ ﺬیﺬﻝ ] lezzetli.
lezzât (A.) [ تاﺬﻝ ] 1.lezzetler. 2.zevkler.
lezzet (A.) [ تﺬﻝ ] 1.lezzet, tad. 2.zevk.
libas (A.) [ سﺎﺒﻝ ] giysi.
licâm (F.) [ مﺎﺠﻝ ] gem.
lifâfe (A.) [ ﻪﻓﺎﻔﻝ ] sargı.
ligâm (F.) [ مﺎﮕﻝ ] 1.gem. 2.dizgin.
lihâf (A.) [ فﺎﺤﻝ ] yorgan.
lihye (A.) [ ﻪﻴﺤﻝ ] sakal.
lîk (F.) [ ﮏﻴﻝ ] ama ancak.
likâ (A.) [ ﺎﻘﻝ ] 1.buluşma. 2.yüz.
lîme (F.) [ ﻪﻤﻴﻝ ] parça.
lîmû (F.) [ ﻮﻤﻴﻝ ] limon.
lisân (A.) [ نﺎﺴﻝ ] dil.
lisanî (A.) [ ﯽﻥﺎﺴﻝ ] dil ile ilgili.
lisâniyyat (A.) [ تﺎﻴﻥﺎﺴﻝ ] dilbilim.
lise (A.) [ ﻪﺜﻝ ] diş eti.
livâ (A.) [ اﻮﻝ ] sancak, bayrak.
livata (A.) [ﻪﻃاﻮﻝ ] kulamparalık, oğlancılık.
liyakat (A.) [ ﺖﻗﺎﻴﻝ ] yaraşma.
268

lu’bet (A.) [ ﺖﺒﻌﻝ ] oyuncak.
lu’betbaz (A.-F.) [ زﺎﺑ ﺖﺒﻌﻝ ] kuklacı.
luâb (A.) [ بﺎﻌﻝ ] salya.
lugât (A.) [ تﺎﻐﻝ ] 1.sözlük. 2.kelimeler.
lugat (A.) [ ﺖﻐﻝ ] 1.söz. 2.sözlük. 3.kelime.
lugaz (A.) [ ﺰﻐﻝ ] bilmece.
lukme (A.) [ ﻪﻤﻘﻝ ] lokma.
lûle (F.) [ ﻪﻝﻮﻝ ] 1.boru. 2.lüle, kağıt külah.
lutf (A.) [ ﻒﻄﻝ ] 1.iyilik, lütuf. 2.güzellik.
lutfeylemek ilgi göstermek, iyilik etmek.
lutfkâr (A.-F.) [ رﺎﮑﻔﻄﻝ ] lütuf sahibi.
lutufdîde (A.-F.) [ ﻩﺪید ﻒﻄﻝ ] iyilik görmüş, lütuf görmüş.
lutufkâr (A.-F.) [ رﺎﮑﻔﻄﻝ ] lütuf sahibi.
lü’lü (A.) [ ﺆﻝﺆﻝ ] inci.
lübb (A.) [ ﺐﻝ ] öz.
lücce (A.) [ ﻪﺠﻝ ] 1.kalabalık. 2.gümüş. 3.deniz, engin su.
lüknet (A.) [ ﺖﻨﮑﻝ ] dil tutukluğu.
lüle (F.) [ ﻪﻝﻮﻝ ] 1.boru. 2.lüle, kağıt külah.
lüzum (A.) [ موﺰﻝ ] gereklilik, lazım olma.
lüzum görmek gerekli bulmak.
269

mâ (A.) [ ﺎﻡ ] su.
mâ (F.) [ ﺎﻡ ] biz.
ma’âyib (A.) [ ﺐیﺎﻌﻡ ] kusurlar, ayıplar.
ma’ber (A.) [ ﺮﺒﻌﻡ ] geçit.
ma’ni (A.) [ ﯽﻨﻌﻡ ] anlam.
ma’raz (A.) [ ضﺮﻌﻡ ] sergi.
ma’reke (A.) [ﻪﮐﺮﻌﻡ ] savaş alanı.
ma’şerî (A.) [ یﺮﺸﻌﻡ ] kollektif.
maâbid (A.) [ ﺪﺑﺎﻌﻡ ] mabetler, ibadet yerleri.
maâbir (A.) [ ﺮﺑﺎﻌﻡ ] geçitler.
maâd (A.) [ دﺎﻌﻡ ] 1.dönüş yeri. 2.ahiret.
mâadâ (A.) [ اﺪﻋﺎﻡ ] dışında, -den başka, başka, öte, yanı sıra.
maâdin (A.) [ ندﺎﻌﻡ ] madenler.
maalesef (A.) [ ﻒﺱﻷا ﻊﻡ ] ne yazık ki.
maalmemnûniye (A.) [ ﻪﻴﻥﻮﻨﻤﻤﻝا ﻊﻡ ] seve seve.
maânî (A.) [ ﯽﻥﺎﻌﻡ ] anlamlar.
maârif (A.) [ فرﺎﻌﻡ ] 1.bilimler. 2.kültür. 3.Millî Eğitim Bakanlığı.
maarif nezareti millî eğitim bakanlığı.
maâş (A.) [ شﺎﻌﻡ ] 1.geçim. 2.aylık.
M
270

maatteessüf (A.) [ ﻒﺱﺄﺘﻝا ﻊﻡ ] ne yazık ki, üzülerek, maalesef.
maazâlik (A.) [ ﮏﻝذ ﻊﻡ ] bununla birlikte.
maâzallah (A.) [ ﷲا ذﺎﻌﻡ ] Allah esirgesin.
mâba’dut-tabîa (A.) [ ﻪﻌﻴﺒﻄﻝاﺪﻌﺑﺎﻡ ] fizik ötesi, doğa ötesi.
mâba’duttabîiyye (A.) [ ﻪﻴﻌﻴﺒﻄﻝاﺪﻌﺑﺎﻡ ] metafizik, doğa ötesi.
mâbad (A.) [ ﺪﻌﺑﺎﻡ ] sonraki.
mâbadı var (A.-T.) devam edecek, sürecek, arkası var.
mabed (A.) [ ﺪﺒﻌﻡ ] 1.tapınak. 2.ibadethane.
mâbeyn (A.) [ ﻦﻴﺑﺎﻡ ] 1.arası. 2.padişah sarayı.
mabud (A.) [ د ﻮﺒﻌﻡ ] ibadet edilen,
mâcera (A.) [ اﺮﺝﺎﻡ ] 1.cereyan eden. 2.serüven.
mâceraperest (A.-F.) [ ﺖﺱﺮﭘاﺮﺝﺎﻡ ] maceracı.
maceraperestî (A.-F.) [ ﯽﺘﺱﺮﭘاﺮﺝﺎﻡ ] maceracılık, maceraperestlik.
mâdâmülhayat (A.) [ تﺎﻴﺤﻝﺎﻡادﺎﻡ ] ömür boyu.
madde be madde (A.-F.) [ ﻩدﺎﻤﺑ ﻩدﺎﻡ ] madde madde.
maddî (A.) [ یدﺎﻡ ] 1.madde ile ilgili. 2.materyalist.
maddiyet (A.) [ ﺖیدﺎﻡ ] maddîlik.
maddiyye (A.) [ ﻪیدﺎﻡ ] 1.madde ile ilgili. 2.matetaryalist.
mâde (F.) [ ﻩدﺎﻡ ] dişi.
mâdelet (A.) [ ﺖﻝﺪﻌﻡ ] adalet.
madeniyyât (A.) [ تﺎﻴﻥﺪﻌﻡ ] madencilik bilimi, mineraloji.
mâder (F.) [ ردﺎﻡ ] anne.
maderî (F.) [ یردﺎﻡ ] anne ile ilgili, ana tarafı.
271

mâderzâd (F.) [ دازردﺎﻡ ] anadan doğma.
mâdiyân (F.) [ نﺎیدﺎﻡ ] kısrak.
madûd (A.) [ دوﺪﻌﻡ ] sayılı.
madûd olmak sayılmak.
mâdum (A.) [ موﺪﻌﻡ ] yok olmuş.
mâdumiyet (A.) [ ﺖﻴﻡوﺪﻌﻡ ] yokluk.
mâdun (A.) [ نودﺎﻡ ] ast, aşağıda, alt.
mâfevk (A.) [ قﻮﻓﺎﻡ ] üst, üstü, yukarısı.
mafsal (A.) [ ﻞﺼﻔﻡ ] eklem.
magâre (A.) [ ﻩرﺎﻐﻡ ] mağara.
mağâk (F.) [ کﺎﻐﻡ ] 1.çukur. 2.mezar.
mağâzî (A.) [ یزﺎﻐﻡ ] 1.savaşlar, gazalar. 2.savaş öyküleri.
mağbûn (A.) [ نﻮﺒﻐﻡ ] aldatılmış.
mağdûr (A.) [ روﺪﻐﻡ ] haksızlığa uğramış.
mağdur etmek haksızlığa uğratarak zor durumda bırakmak.
mağdur olmak haksızlığa uğramayarak zor durumda kalmak.
mağduriyet (A.) [ ﺖیروﺪﻐﻡ ] haksızlığa uğrama, mağdur olma.
mağfiret (A.) [ تﺮﻔﻐﻡ ] yarlıgama.
mağfiret etmek yarlıgamak.
mağfur (A.) [ رﻮﻔﻐﻡ ] yarlıganmış.
mağlata (A.) [ ﻪﻄﻠﻐﻡ ] laf salatası, yanıltmaca.
mağlub (A.) [ بﻮﻠﻐﻡ ] yenik.
mağmûm (A.) [ مﻮﻤﻐﻡ ] gamlı, kederli.
272

mağrib (A.) [ بﺮﻐﻡ ] 1.batı. 2.akşam namazı. 3.Kuzeybatı Afrika. 4.Fas.
mağrur (A.) [ روﺮﻐﻡ ] gururlu, kendini beğenmiş.
mağrûr olmak gururlanmak.
mağrûrane (A.-F.) [ ﻪﻥاروﺮﻐﻡ ] gururlanarak, kendini beğenerek.
mağsub (A.) [ بﻮﺼﻐﻡ ] gaspedilmiş.
mağşuş (A.) [ شﻮﺸﻐﻡ ] karışmış.
mağz (F.) [ ﺰﻐﻡ ] 1.beyin. 2.iç, öz. 3.ilik.
mağzûb (A.) [ بﻮﻀﻐﻡ ] gazaba uğratılmış.
mâh (F.) [ ﻩﺎﻡ ] ay.
mahabbet (A.) [ ﺖﺒﺤﻡ ] sevgi.
mahabbet eylemek sevmek.
mahâfil (A.) [ ﻞﻓﺎﺤﻡ ] 1.mahfiller. 2.toplantı yerleri.
mahâkim (A.) [ ﻢﮐﺎﺤﻡ ] mahkemeler.
mahal (A.) [ ﻞﺤﻡ ] yer.
mahall (A.) [ ﻞﺤﻡ ] yer.
mahallî (A.) [ ﯽﻠﺤﻡ ] 1.yerel. 2.yerli.
mahalliye (A.) [ ﻪﻴﻠﺤﻡ ] yerel.
mâhâne (F.) [ ﻪﻥﺎهﺎﻡ ] aylık.
mahâret (A.) [ ترﺎﻬﻡ ] beceri.
mâhasal (A.) [ ﻞﺼﺣ ﺎﻡ ] sonuç.
mahâsin (A.) [ ﻦﺱﺎﺤﻡ ] iyilikler, güzellikler.
mâhazar (A.) [ ﺮﻀﺣﺎﻡ ] hazırda olan.
mahâzin (A.) [ نزﺎﺨﻡ ] mahzenler.
273

mahâzîr (A.) [ ﺮیذﺎﺤﻡ ] sakıncalar.
mahbes (A.) [ ﺲﺒﺤﻡ ] hapishane.
mahbûb (A.) [ بﻮﺒﺤﻡ ] 1.sevilen. 2.sevgili.
mahbus (A.) [ سﻮﺒﺤﻡ ] 1.hapsedilmiş. 2.hapishane.
mahcûb (A.) [ بﻮﺠﺤﻡ ] 1.örtülmüş. 2.utangaç.
mahcûb etmek utandırmak.
mahcûb olmak utanmak.
mahcûbiyet (A.) [ ﺖﻴﺑﻮﺠﺤﻡ ] utangaçlık.
mahcûz (A.) [ ظﻮﺠﺤﻡ ] hacizli.
mahcûz olmak haczedilmek.
mahdud (A.) [ دوﺪ ﺤﻡ ] sınırlı, kasıtlı.
mahdum (A.) [ موﺪﺨﻡ ] oğul.
mâhe (F.) [ ﻪهﺎﻡ ] matkap.
mahfaza (A.) [ ﻪﻈﻔﺤﻡ ] kutu, kap.
mahfî (A.) [ ﯽﻔﺨﻡ ] gizli.
mahfil (A.) [ ﻞﻔﺤﻡ ] 1.toplantı yeri. 2.cami mahfili.
mahfiyyen (A.) [ ﺎﻴﻔﺨﻡ ] gizlice.
mahfuz (A.) [ ظﻮﻔﺤﻡ ] korunmuş, saklanmış.
mâh-ı nev (F.) [ ﻮﻥ ﻩﺎﻡ ] hilal, ay.
mâh-ı sipihr [ ﺮﻬﭙﺱ ﻩﺎﻡ ] ay, gökyüzündeki ay.
mâhî (F.) [ ﯽهﺎﻡ ] balık.
mahir (A.) [ ﺮهﺎﻡ ] becerili, maharetli.
mahiyet (A.) [ ﺖﻴهﺎﻡ ] asıl, esas, içyüzü.
274

mahkûk (A.) [ کﻮﮑﺤﻡ ] kazılmış, kazılarak yazılmış, yontulmuş.
mahkum (A.) [ مﻮﮑﺤﻡ ] hüküm giymiş.
mahkûm etmek hüküm giydirmek.
mahkum olmak hüküm giymek.
mahlas (A.) [ ﺺﻠﺨﻡ ] takma ad.
mahlû (A.) [ عﻮﻠﺨﻡ ] tahttan indirilmiş.
mahluk (A.) [ قﻮﻠﺨﻡ ] yaratık.
mahlul (A.) [ ل ﻮﻠﺤﻡ ] erimiş, çözülmüş, hallolmuş.
mahlut (A.) [ طﻮﻠﺨﻡ ] karışık.
mahmûd (A.) [ دﻮﻤﺤﻡ ] 1.övülmüş. 2.hamd edilmiş.
mahmul (A.) [ لﻮﻤﺤﻡ ] yüklü.
mahmur (A.) [ رﻮﻤﺨﻡ ] uykulu, baygın.
mâhpâre (F.) [ ﻩرﺎﭘ ﻩﺎﻡ ] 1.ay parçası. 2.çok güzel.
mahrec (A.) [ جﺮ ﺨﻡ ] çıkış yeri.
mahrem (A.) [ مﺮﺤﻡ ] 1.nikah düşmeyen. 2.gizli.
mâhru (F.) [ وﺮهﺎﻡ ] ay yüzlü, güzel yüzlü.
mahruk (A.) [ قوﺮﺤﻡ ] yanık, yanmış.
mahrûkat (A.) [ تﺎﻗوﺮﺤﻡ ] yakacak.
mahrum (A.) [ موﺮﺤﻡ ] yoksun.
mahrum etmek yoksun bırakmak.
mahrum olmak yoksun kalmak.
mahrumiyet (A.) [ ﺖﻴﻡوﺮﺤﻡ ] yoksunluk, mahrumluk.
mahrut (A.) [ طوﺮﺨﻡ ] koni.
275

mahsûb (A.) [ بﻮﺴﺤﻡ ] hesap edilen.
mahsûl (A.) [ لﻮﺼﺤﻡ ] ürün, sonuç.
mahsur (A.) [ رﻮﺼﺤﻡ ] kuşatılmış.
mahsus (A.) [ صﻮﺼﺨﻡ ] 1.özgü, ayrılmış. 2.bilerek.
mahsûs (A.) [ صﻮﺼﺨﻡ ] hissedilen, hissedilir.
mahşer (A.) [ ﺮﺸﺤﻡ ] 1.kıyamet yeri. 2.aşırı kalabalık.
mâhtâb (F.) [ بﺎﺘهﺎﻡ ] mehtap.
mahtûm (A.) [ مﻮﺘﺨﻡ ] mühürlü.
mahtût (A.) [ طﻮﻄﺨﻡ ] 1.yazılı. 2.çizili.
mahv (A.) [ ﻮﺤﻡ ] 1.yok etme. 2.yok olma.
mahvetmek (A.-T.) yok etmek.
mahz (A.) [ ﺾﺤﻡ ] sırf, sade, tam.
mahzar (A.) [ ﺮﻀﺤﻡ ] 1.huzur, kat. 2.görünüş.
mahzun (A.) [ نوﺰﺤﻡ ] hüzünlü.
mahzun etmek hüzünlendirmek.
mahzun olmak hüzünlenmek.
mahzûnane (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﻥوﺰﺤﻡ ] hüzünlü bir halde.
mahzur (A.) [ روﺬﺤﻡ ] sakınca.
mahzur görmek sakıncalı bulmak.
mahzûzat (A.) [ تﺎﻇﻮﻈﺤﻡ ] hoşa gidecek şeyler.
mâî (A.) [ ﯽﺋﺎﻡ ] 1.su ile ilgili. 2.mavi.
mâ-i mukattar [ ﺮﻄﻘﻡ ءﺎﻡ ] damıtık su.
mâide (A.) [ ﻩﺪﺋﺎﻡ ] sofra.
276

mâil (A.) [ ﻞﺋﺎﻡ ] 1.eğilimli, istekli. 2.eğimli, meyilli. 3.çalan.
mâil olmak eğilim göstermek.
maîşet (A.) [ ﺖﺸﻴﻌﻡ ] geçim, dirlik.
maiyyet (A.) [ ﺖﻴﻌﻡ ] birlik, beraberlik, yanında bulunma.
mak’ad (A.) [ ﺪﻌﻘﻡ ] 1.makat, kıç. 2.minder.
makâbir (A.) [ ﺮﺑﺎﻘﻡ ] mezarlar, kabirler.
mâkabl (A.) [ ﻞﺒﻗﺎﻡ ] önceki, önü.
mâkablettârih (A.) [ ﺦیرﺎﺘﻝا ﻞﺒﻗﺎﻡ ] tarih öncesi.
makâl (A.) [ لﺎﻘﻡ ] söz.
makam (A.) [ مﺎﻘﻡ ] 1.yer. 2.kat, huzur. 3.musikî makamı
makâmat (A.) [ تﺎﻡﺎﻘﻡ ] makamlar.
makarr (A.) [ ﺮﻘﻡ ] 1.başkent. 2.merkez.
makâsıd (A.) [ ﺪﺹﺎﻘﻡ ] maksatlar.
makber (A.) [ ﺮﺒﻘﻡ ] mezar.
makbere (A.) [ ﻩﺮﺒﻘﻡ ] mezar.
makbul (A.) [ لﻮﺒﻘﻡ ] kabul edilen, beğenilen.
makbuz (A.) [ ضﻮﺒﻘﻡ ] 1.alınmış. 2.alındı belgesi.
makdem (A.) [ مﺪﻘﻡ ] gelme, geliş.
makdur (A.) [ روﺪﻘﻡ ] 1.güç. 2.elden gelen.
makes (A.) [ ﺲﮑﻌﻡ ] yansıma yeri.
makes bulmak (A.-T.) yansımak, yansıyacak yer bulmak.
makes olmak (A.-T.) yansıtmak, yansıma yeri olmak.
makhûr (A.) [ رﻮﻬﻘﻡ ] 1.kahrolmuş, yenilmiş. 2.gazaba uğramış.
277

mâkiyan (F.) [ نﺎﻴﮐﺎﻡ ] tavuk.
makrun (A.) [ نوﺮﻘﻡ ] yakın.
maksad (A.) [ ﺪﺼﻘﻡ ] amaç.)
maksûd (A.) [ دﻮﺼﻘﻡ ] istenilen, maksat.
makta (A.) [ ﻊﻄﻘﻡ ] 1.kesim yeri. 2.kesit.)
maktel (A.) [ ﻞﺘﻘﻡ ] 1.öldürme yeri. 2.ünlü birinin ölümü üzerine yazılan şiir.
maktû (A.) [ عﻮﻄﻘﻡ ] 1.kesilmiş, kesik. 2.pazarlık yapılmaz.
maktül (A.) [ لﻮﺘﻘﻡ ] öldürülen.
maktül olmak öldürülmek.
mâkul (A.) [ لﻮﻘﻌﻡ ] akla uygun.
makûlat (A.) [ تﻻﻮﻘﻌﻡ ] aklî bilgiler.
makûle (A.) [ ﻪﻝﻮﻘﻡ ] kategori.
makûs (A.) [ سﻮﮑﻌﻡ ] 1.ters. 2.uğursuz.
mal (A.) [ لﺎ ﻡ ] 1.mal. 2.servet.
mâlâmâl (F.) [ لﺎﻡﻻﺎﻡ ] dopdolu.
mâlî (A.) [ ﯽﻝﺎﻡ ] 1.mal ile ilgili. 2.maliye ile ilgili.
mâlihulya (Yun.-A.) [ ﺎﻴﻝﻮﺧ ﯽﻝﺎﻡ ] melankoli.
mâlik (A.) [ ﮏﻝﺎﻡ ] sahip.
mâlikiyet (A.) [ ﺖﻴﮑﻝﺎﻡ ] sahip olma.
maliye (A.) [ ﻪﻴﻝﺎﻡ ] devletin gelir ve gider işlerini takip eden bakanlık ve ona
bağlı daireler.
malûl (A.) [ لﻮﻠﻌﻡ ] özürlü, hastalıklı.
malûlen (A.) [ ﻻﻮﻠﻌﻡ ] sakatlanmış olarak, özürlü olarak.
278

malûlîn (A.) [ ﻦﻴﻝﻮﻠﻌﻡ ] hastalar, sakatlar.
malûm (A.) [ مﻮﻠﻌﻡ ] bilinen.
malûm olmak anlaşılmak, bilinmek.
malûmat (A.) [ تﺎﻡﻮﻠﻌﻡ ] bilgi.
malûmatfurûş (A.-F.) [ شوﺮﻓ تﺎﻡﻮﻠﻌﻡ ] bilgiçlik taslayan.
malûmatfurûşluk (A.-F.-T.) bilgiçlik taslama.
malûmatfurûşluk etmek bilgiçlik taslamak.
mâmafih (A.) [ ﻪﻴﻓﺎﻡ ﻊﻡ ] bununla birlikte.
mâmelek (A.) [ ﮏﻠﻡﺎﻡ ] sahip olunan.
mamûl (A.) [ لﻮﻤﻌﻡ ] 1.yapılmış, imal edilmiş. 2.alışılmış.
mamûlat (A.) [ تﻻﻮﻤﻌﻡ ] imal edilenler.
mamûlün fevkinde alışılmışın ötesinde.
mamûr (A.) [ رﻮﻤﻌﻡ ] bayındır, imar edilmiş.
mamûr edilmek bayındırlaştırılmak, imar edilmek.
mamûr etmek bayındırlaştırmak.
mamûr olmak bayındır olmak.
mamûre (A.) [ ﻩرﻮﻤﻌﻡ ] bayındır yer.
mamûriyet (A.) [ ﺖیرﻮﻤﻌﻡ ] bayındırlık.
mana (A.) [ ﯽﻨﻌﻡ ] anlam.
manalandırmak anlam kazandırmak.
manen (A.) [ ﺎﻨﻌﻡ ] 1.mana yolu ile. 2.gönülden.
mânend (F.) [ ﺪﻨﻥﺎﻡ ] gibi.
manevî (A.) [ یﻮﻨﻌﻡ ] 1.anlam ile ilgili. 2.ruh ile ilgili.
279

maneviyat (A.) [ تﺎیﻮﻨﻌﻡ ] 1.manaya dayalı şeyler. 2.moral değerler.
mani (A.) [ ﯽﻨﻌﻡ ] engel.
mani olmak engel olmak.
mânia (A.) [ ﻪﻌﻥﺎﻡ ] engel.
manidar (A.-F.) [ راد ﯽﻨﻌﻡ ] anlamlı.
mansıb (A.) [ ﺐﺼﻨﻡ ] devlet memuriyetindeki makam.
mansıbdar (A.-F.) [ راﺪﺒﺼﻨﻡ ] makam sahibi devlet memuru.
mansur (A.) [ رﻮﺼﻨﻡ ] Tanrı’nın yardımıyla zafer kazanan.
mantıkan (A.) [ ﺎﻘﻄﻨﻡ ] mantık bakımından.
mantıkî (A.) [ ﯽﻘﻄﻨﻡ ] mantıklı.
mantıkiyyûn (A.) [ نﻮﻴﻘﻄﻨﻡ ] mantıkçılar, mantık bilginleri.
manzar (A.) [ ﺮﻈﻨﻡ ] 1.seyir yeri. 2.görünüş. 3.yüz.
manzara (A.) [ ﻩﺮﻈﻨﻡ ] görünüm.
manzum (A.) [ مﻮﻈﻨﻡ ] nazmedilmiş.
manzûmât (A.) [ تﺎﻡﻮﻈﻨﻡ ] manzumeler.
manzûme (A.) [ ﻪﻡﻮﻈﻨﻡ ] 1.dizilmiş. 2.vezinli söz, şiir. 3.sistem.
manzur (A.) [ رﻮﻈﻨﻡ ] 1.bakılan. 2.dikkat çeken.
manzur olmak görülmek, göze çarpmak.
mâr (F.) [ رﺎﻡ ] yılan.
maraz (A.) [ ضﺮﻡ ] hastalık.
marazî (A.) [ ﯽﺽﺮﻡ ] hastalıklı, hastalkla ilgili.
mârgîr (F.) [ ﺮﻴﮔرﺎﻡ ] yılancı, yılan tutan.
marifet (A.) [ ﺖﻓﺮﻌﻡ ] 1.bilme. 2.ustalık, beceri. 3.aracı.
280

mariz (A.) [ ﺾیﺮﻡ ] hasta.
mârpîç (F.) [ ﭻﻴﭘرﺎﻡ ] marpuç, nargile marpucu.
maruf (A.) [ فوﺮﻌﻡ ] 1.bilinen. 2.ünlü, tanınmış.
marûf olmak tanınmak, bilinmek.
maruz (A.) [ ضوﺮﻌﻡ ] 1.arzedilen, sunulan. 2.karşı karşıya kalma, tutulma.
maruz olmak karşı karşıya kalmak.
maruzat (A.) [ تﺎﺽوﺮﻌﻡ ] sunulanlar, arzedilecek şeyler.
mâsabak (A.) [ ﻖﺒﺱﺎﻡ ] geçen, geçmiş.
masâri (A.) [ ع رﺎﺼﻡ ] dizeler, mısralar.
masârif (A.) [ فرﺎﺼﻡ ] harcamalar.
masdar (A.) [ رﺪﺼﻡ ] 1.çıkış yeri, kaynak. 2.masdar.
mâsebak (A.) [ ﻖﺒﺱﺎﻡ ] geçen, geçmiş.
mashara (A.) [ ﻩﺮﺨﺴﻡ ] soytarı.
mâsiva (A.) [ یﻮﺱﺎﻡ ] 1.Tanrı’nın dışındaki varlıklar. 2.dünyaya özgü her şey.
masiyet (A.) [ ﺖﻴﺼﻌﻡ ] 1.günah. 2.isyan.
maskat (A.) [ ﻂﻘﺴﻡ ] 1.düşüş yeri.
maskat-ı re’s [ سأر ﻂﻘﺴﻡ ] doğum yeri.
maslahat (A.) [ ﺖﺤﻠﺼﻡ ] 1.iş. 2.dirlik düzenlik.
maslahatgüzar (A.-F.) [راﺰﮔ ﺖﺤﻠﺼﻡ ] elçi adına devlet işlerini yürüten.
masnû (A.) [ عﻮﻨﺼﻡ ] 1.yapma, yapay. 2.sanatlı.
masraf (A.) [ فﺮﺼﻡ ] harcama, gider.
masrû (A.) [ عوﺮﺼﻡ ] saralı.
masrûf (A.) [ فوﺮﺼﻡ ] harcanmış.
281

masruf olmak harcanmak.
mass (A.) [ ﺺﻡ ] emme.
massetmek emmek, çekmek.
mâst (F.) [ ﺖﺱﺎﻡ ] yoğurt.
mastaba (A.) [ ﻪﺒﻄﺼﻡ ] 1.meyhane. 2.sedir.
masum (A.) [ مﻮﺼﻌﻡ ] 1.suçsuz, günahsız. 2.küçük çocuk.
masumane (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﻡﻮﺼﻌﻡ ] masumca.
masume (A.) [ ﻪﻡﻮﺼﻌﻡ ] 1.suçsuz, günahsız. 2.küçük kız çocuğu.
masumiyet (A.) [ ﺖﻴﻡﻮﺼﻌﻡ ] masumluk, suçsuzluk.
masûn (A.) [ نﻮﺼﻡ ] korunmuş, saklanmış.
masûn kalmak korunmak, zarar gelmemek.
mâşe (F.) [ ﻪﺵﺎﻡ ] maşa.
maşer (A.) [ ﺮﺸﻌﻡ ] toplum.
maşerî (A.) [ یﺮﺸﻌﻡ ] kollektif, ortaklaşa.
mâşıta (A.) [ ﻪﻄﺵﺎﻡ ] kadın makyajcısı, kadın kuaförü.
mâşî (A.) [ ﯽﺵﺎﻡ ] yürüyen.
mâşiyen (A.) [ ﺎﻴﺵﺎﻡ ] yürüyerek.
maşrık (A.) [ قﺮﺸﻡ ] doğu.
maşûk (A.) [ قﻮﺸﻌﻡ ] (erkek) sevgili.
maşuka (A.) [ ﻪﻗﻮﺸﻌﻡ ] (bayan) sevgili.
matbaa (A.) [ ﻪﻌﺒﻄﻡ ] basımevi.
matbah (A.) [ ﺦﺒﻄﻡ ] mutfak.
matbû (A.) [ عﻮﺒﻄﻡ ] 1.basılı. 2.hoşa giden, hoş.
282

matbûat (A.) [ تﺎﻋﻮﺒﻄﻡ ] 1.basın. 2.basılı şeyler.
mâtem (A.) [ ﻢﺕﺎﻡ ] yas.
mâtem tutmak yas tutmak.
mâtemdar (A.-F.) [ راﺪﻤﺕﺎﻡ ] yaslı.
mâtemî (A.-F.) [ ﯽﻤﺕﺎﻡ ] yaslı.
mâtemli (A.-T.) yaslı.
mâtemserâ (A.-F.) [ اﺮﺴﻤﺕﺎﻡ ] yas tutulan ev.
mâtemzede (A.-F.) [ ﻩدز ﻢﺕﺎﻡ ] yaslı.
matla (A.) [ ﻊﻠﻄﻡ ] 1.doğuş yeri. 2.kaside ve gazelin ilk beyti.
matlab (A.) [ ﺐﻠﻄﻡ ] 1.konu. 2.istek.
matlub (A.) [ بﻮﻠﻄﻡ ] 1.istenilen, aranan. 2.alacak.
matlûb etmek istemek.
matrûd (A.) [ دوﺮﻄﻡ ] kovulmuş.
matrûş (A.) [ شوﺮﻄﻡ ] 1.sakalsız. 2.tıraşlanmış.
matuf (A.) [ فﻮﻄﻌﻡ ] yönelik, çevrili.
matûh (A.) [ ﻩﻮﺘﻌﻡ ] bunak, bunamış.
matûhe (A.) [ ﻪهﻮﺘﻌﻡ ] bunak, bunamış (bayan).
mâvaka (A.) [ ﻊﻗوﺎﻡ ] olup biten.
mâverâ (A.) [ اروﺎﻡ ] 1.öte, ötesinde. 2.ahiret, öbür dünya.
mavtın (A.) [ ﻦﻃﻮﻡ ] yurt tutulan yer.
mâye (F.) [ ﻪیﺎﻡ ] 1.maya. 2.para. 3.mal. 4.güç.
mâyedar (F.) [ راد ﻪیﺎﻡ ] 1.mayalı. 2.paralı. 3.mal sahibi. 4.güçlü.
mâyi (A.) [ ﻊیﺎﻡ ] sıvı.
283

mayûb (A.) [ بﻮﻴﻌﻡ ] 1.kusurlu. 2.ayıplanmış.
mazanna (A.) [ ﻪﻨﻈﻡ ] 1.ermiş sanılan.2.zan altındaki.
mazarrat (A.) [ تﺮﻀﻡ ] 1.zarar verme. 2.zarar.
mazarrât (A.) [ تاﺮﻀﻡ ] zararlar.
mazbata (A.) [ ﻪﻄﺒﻀﻡ ] tutanak.
mazbata tanzim etmek tutanak düzenlemek.
mazbut (A.) [ طﻮﺒﻀﻡ ] 1.zaptedilmiş. 2.kayda geçirilmiş. 3.derli toplu. 4.sağlam.
mazbutat (A.) [ تﺎﻃﻮﺒﻀﻡ ] kayda geçirilenler.
mazeret (A.) [ ترﺬﻌﻡ ] özür.
mazerethâh (A.-F.) [ ﻩاﻮﺧ ترﺬﻌﻡ ] özür dileyen.
mazhar (A.) [ ﺮﻬﻈﻡ ] 1.ortaya çıkış yeri. 2.şereflenme, nail olma.
mazhar olmak karşılaşmak, nail olmak.
mâzi (A.) [ ﯽﺽﺎﻡ ] geçmiş, geçmiş zaman.
mazlum (A.) [ مﻮﻠﻈﻡ ] 1.zulme uğramış. 2.sesiz sedasız.
mazlumâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﻡﻮﻠﻈﻡ ] mazlumca.
mazlûmiyet (A.) [ ﺖﻴﻡﻮﻠﻈﻡ ] 1.mazlumluk, zulme uğramışlık. 2.sesiz sedasız
olma.
mazmaza (A.) [ ﻪﻀﻤﻀﻡ ] gargara.
mazmaza yapmak gargara yapmak, ağızda su çalkalamak.
mazmun (A.) [ نﻮﻤﻀﻡ ] 1.kavram. 2.ince söz.
maznun (A.) [ نﻮﻨﻈﻡ ] zanlı.
maznun olmak zan altında kalmak.
mazrub (A.) [ بوﺮﻀﻡ ] 1.dövülen. 2.çarpılan.
284

mazruf (A.) [ فوﺮﻈﻡ ] 1.kaba konulan. 2.zarflı.
mâzu (F.) [ وزﺎﻡ ] mazı.
mazûl (A.) [ لوﺰﻌﻡ ] görevden alınmış, azledilmiş.
mazul olmak görevden alınmak, azledilmek.
mazur (A.) [ روﺬﻌﻡ ] özürlü.
me’vâ (A.) [ اوﺄﻡ ] sığınma yeri.
me’yûs (A.) [ سﻮیﺄﻡ ] umutsuz.
me’yûs etmek umutsuz bırakmak.
me’yûs olmak umudunu yitirmek.
meâb (A.) [ بﺂﻡ ] sığınma yeri.
meâd (A.) [ دﺎﻌﻡ ] 1.dönüş yeri. 2.ahiret.
meâhiz (A.) [ ﺬﺧﺂﻡ ] kaynaklar.
meâl (A.) [ لﺂﻡ ] anlam.
meâric (A.) [ جرﺎﻌﻡ ] merdivenler.
meâsî (A.) [ ﯽﺹﺎﻌﻡ ] 1.isyanlar. 2.günahlar.
meâyib (A.) [ ﺐیﺎﻌﻡ ] kusurlar, ayıplar.
mebâd (F.) [ دﺎﺒﻡ ] sakın, aman sakın, olmaya.
mebâdâ (F.) [ ادﺎﺒﻡ ] sakın, aman sakın, olmaya.
mebâdî (A.) [ یدﺎﺒﻡ ] ilkeler, prensipler.
mebâhis (A.) [ ﺚﺣﺎﺒﻡ ] konular, bahisler.
mebânî (A.) [ ﯽﻥﺎﺒﻡ ] 1.temeller. 2.yapılar, binalar.
mebde’ (A.) [ أﺪﺒﻡ ] 1.başlangıç noktası.
mebde-i tarih [ ﺦیرﺎﺕ أﺪﺒﻡ ] tarih başlangıcı.
285

mebhas (A.) [ ﺚﺤﺒﻡ ] 1.bölüm, fasıl. 2.bilim.
mebhûs (A.) [ ثﻮﺤﺒﻡ ] bahsedilen.
mebhût (A.) [ تﻮﻬﺒﻡ ] şaşkın.
meblağ (A.) [ ﻎﻠﺒﻡ ] 1.tutar. 2.para.
mebnâ (A.) [ ﯽﻨﺒﻡ ] bina.
mebnî (A.) [ ﯽﻨﺒﻡ ] 1.dayanan. 2.bina edilmiş.
mebsût (A.) [ طﻮﺴﺒﻡ ] yaygın, açık.
mebsûten (A.) [ ﺎﻃﻮﺴﺒﻡ ] yaygın olarak.
mebus (A.) [ ثﻮﻌﺒﻡ ] 1.gönderilmiş. 2.milletvekili. 3.ölümden sonra dirilen.
mebzûl (A.) [ لوﺬ ﺒﻡ ] bol.
mebzûlen (A.) [ ﻻوﺬﺒﻡ ] bolca.
mebzûliyet (A.) [ ﺖﻴﻝوﺬﺒﻡ ] bolluk.
mec’ûl (A.) [ لﻮﻌﺠﻡ ] yapay.
mecâl (A.) [ لﺎﺠﻡ ] 1.güç, kuvvet. 2.fırsat.
mecâlis (A.) [ ﺲﻝﺎﺠﻡ ] meclisler.
mecâmi (A.) [ ﻊﻡﺎﺠﻡ ] toplantı yerleri.
mecânîn (A.) [ ﻦﻴ ﻥﺎﺠﻡ ] mecnunlar, çılgınlar.
mecbûr (A.) [ رﻮﺒﺠﻡ ] 1.zorunlu. 2.zora koşulmuş.
mecbûrî (A.) [ یرﻮﺒﺠﻡ ] zorunlu.
mecbûriyet (A.) [ ﺖیرﻮﺒﺠﻡ ] zorunluluk.
meccânen (A.) [ ﺎﻥﺎﺠﻡ ] parasız olarak.
meccânî (A.) [ ﯽﻥﺎﺠﻡ ] parasız.
mecd (A.) [ ﺪﺠﻡ ] ululuk.
286

mecelle (A.) [ ﻪﻠﺠﻡ ] dergi.
mechûl (A.) [ لﻮﻬﺠﻡ ] bilinmeyen.
mechûlât (A.) [ تﻻﻮﻬﺠﻡ ] bilinmeyenler.
mechûliyet (A.) [ ﺖﻴﻝﻮﻬﺠﻡ ] bilinmezlik.
mechûlünneseb (A.) [ ﺐﺴﻨﻝا لﻮﻬﺠﻡ ] onun bunun çocuğu.
mecîd (A.) [ ﺪﻴﺠﻡ ] ulu.
meclis (A.) [ ﺲﻠﺠﻡ ] toplantı yeri.
meclisefrûz (A.-F.) [ زوﺮﻓا ﺲﻠﺠﻡ ] meclisi aydınlatan, meclisi şenlendiren.
meclûb (A.) [ بﻮﻠﺠﻡ ] 1.celbedilmiş. 2.aşık, tutkun.
mecma’ (A.) [ ﻊﻤﺠﻡ ] toplantı yeri.
mecmû’ (A.) [ عﻮﻤﺠﻡ ] toplam, tümü.
mecmûa (A.) [ ﻪﻋﻮﻤﺠﻡ ] 1.dergi. 2.küçük risale veya farklı kitapların bir araya
getirildiği eser.
mecmûan (A.) [ ﺎﻋﻮﻤﺠﻡ ] toplam olarak.
mecnûn (A.) [ نﻮﻨﺠﻡ ] 1.delice seven. 2.cinli. 3.Leyla’nın aşığı.
mecnûnâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﻥﻮﻨﺠﻡ ] çılğınca, delicesine.
mecrâ (A.) [ اﺮﺠﻡ ] 1.su yatağı. 2.yol, güzergah.
mecrûh (A.) [ حوﺮﺠﻡ ] yaralı.
mecrûhîn (A.) [ ﻦﻴﺣوﺮﺠﻡ ] yaralılar.
mecûsî (A.) [ ﯽﺱﻮﺠﻡ ] ateşperest, ateşe tapan.
meczûb (A.) [ بوﺬﺠﻡ ] 1.cezbedilmiş. 2.Tanrı sevgisiyle cezbeye kapılan. 2.deli.
med’uv (A.) [ ﻮﻋﺪﻡ ] davetli.
med’uvvîn (A.) [ ﻦیﻮﻋﺪﻡ ] davetliler.
287

medâfin (A.) [ ﻦﻓاﺪﻡ ] mezarlar.
medâr (A.) [ راﺪﻡ ] 1.yörünge 2.dönence. 3.vesile, vasıta. 4.yardımcı.
medâric (A.) [ جراﺪﻡ ] merdivenler.
medâris (A.) [ سراﺪﻡ ] medreseler.
medd (A.) [ ﺪﻡ ] 1.uzatma. 2.çekme.
meddâh (A.) [ حاﺪﻡ ] 1.çok öven. 2.meddah.
meded (A.) [ دﺪﻡ ] yardım, medet.
mededhâh (A.-F.) [ ﻩاﻮﺧدﺪﻡ ] yardım isteyen.
mededkâr (A.-F.) [ رﺎﮐدﺪﻡ ] yardım eden, yardımcı.
mededres (A.-F.) [ سردﺪﻡ ] yardıma koşan, imdada koşan.
medenî (A.) [ ﯽﻥﺪﻡ ] 1.şehirli. 2.uygar. 3.görgülü. 4.Medineli.
medenîleşmek uygarlaşmak.
medeniyyet (A.) [ ﺖﻴﻥﺪﻡ ] uygarlık.
medfa (A.) [ ﻊﻓﺪﻡ ] top.
medfen (A.) [ ﻦﻓﺪﻡ ] mezar, defin yeri.
medfû (A.) [ عﻮﻓﺪﻡ ] 1.çıkarılmış. 2.dışkı. 3.para kasasından çıkmış.
medfûn (A.) [ نﻮﻓﺪ ﻡ ] gömülü, defnedilmiş.
medfûn edilmek gömülmek.
medh (A.) [ حﺪﻡ ] övgü.
medhal (A.) [ ﻞﺧﺪﻡ ] 1.giriş. 2.giriş yeri. 3.başlangıç. 4.dehalet.
medhaldâr (A.-F.) [ راﺪﻠﺧﺪﻡ ] parmağı olan, müdahale etmiş olan.
medhaldar bulunmak (A.-F.-T.) parmağı olmak; müdahalesi bulunmak.
medhedilmek övülmek.
288

medhetmek övmek.
medhiye (A.) [ ﻪﻴﺣﺪﻡ ] övgü.
medhiyyât (A.) [ تﺎﻴﺣﺪﻡ ] övgüler.
medhûş (A.) [ شﻮهﺪﻡ ] dehşete kapılmış.
medîd (A.) [ ﺪیﺪﻡ ] 1.uzun. 2.çekilmiş.
medîde (A.) [ ﻩﺪیﺪﻡ ] 1.uzun. 2.çekilmiş.
medîha (A.) [ ﻪﺤیﺪﻡ ] övgü şiiri, kaside.
medîhagû (A.-F.) [ ﻮﮔ ﻪﺤیﺪﻡ ] övgü şairi, kaside şairi.
medîne (A.) [ ﻪﻨیﺪﻡ ] 1.şehir. 2.Medine.
medînetünnebî (A.) [ ﯽﺒﻨﻝا ﺔﻨیﺪﻡ
] Medine.
medînetüsselam (A.) [ مﻼﺴﻝا ﺔﻨیﺪﻡ
] Bağdat.
medlûl (A.) [ لﻮﻝﺪﻡ ] kanıt olarak gösterilen.
medresevî (A.) [ یﻮﺱرﺪﻡ ] medrese ile ilgili.
medrûs (A.) [ سورﺪﻡ ] 1.eski, yırtık pırtık. 2.ders olarak verilen.
medyûn (A.) [ نﻮیﺪﻡ ] borçlu.
mefâhîm (A.) [ ﻢﻴهﺎﻔﻡ ] mefhumlar.
mefâhir (A.) [ ﺮﺧﺎﻔﻡ ] övünülecek şeyler.
mefâsıl (A.) [ ﻞﺹﺎﻔﻡ ] eklemler.
mefâtih (A.) [ ﺢﻴﺕﺎﻔﻡ ] anahtarlar.
mefhar (A.) [ ﺮﺨﻔﻡ ] övünç kaynağı.
mefhum (A.) [ مﻮﻬﻔﻡ ] kavram.
mefhûm olmak anlaşılmak.
mefkûd (A.) [ دﻮﻘﻔﻡ ] 1.kayıp. 2.yok olmuş.
289

mefkûd olmak 1.kaybolmak. 2.yok olmak.
mefkûre (A.) [ ﻩرﻮﮑﻔﻡ ] ülkü, ideal.
mefkûrevî (A.) [ یورﻮﮑﻔﻡ ] ülkü ile ilgili.
meflûc (A.) [ جﻮﻠﻔﻡ ] felçli.
meflûc olmak felç olmak, kımıldayamaz hale gelmek.
meflûciyet (A.) [ ﺖﻴﺝﻮﻠﻔﻡ ] 1.felçlilik. 2.kıpırdayamama.
mefrûş (A.) [ شوﺮﻔﻡ ] döşenmiş.
mefrûşat (A.) [ تﺎﺵوﺮﻔﻡ ] döşeme.
mefrûz (A.) [ زوﺮﻔﻡ ] ayırılmış.
mefrûz (A.) [ ضوﺮﻔﻡ ] farzedilmiş.
meftûh (A.) [ حﻮﺘﻔﻡ ] 1.açık. 2.fethedilmiş. 3.fethalı.
meftûn (A.) [ نﻮﺘﻔﻡ ] tutkun, aşık.
meftûn etmek aşık etmek.
meftûn olmak aşık olmak, tutulmak.
meftûniyet (A.) [ ﺖﻴﻥﻮﺘﻔﻡ ] tutkunluk.
meger (F.) [ ﺮﮕﻡ ] 1.meğer. 2.oysa.
meges (F.) [ ﺲﮕﻡ ] sinek.
meğâk (F.) [ کﺎﻐﻡ ] 1.çukur. 2.mezar.
meh (F.) [ ﻪﻡ ] ay.
mehâbet (A.) [ ﺖﺑﺎﻬﻡ ] heybetlilik.
mehâlik (A.) [ ﮏﻝﺎﻬﻡ ] tehlikeli yerler.
mehâr (F.) [ رﺎﻬ ﻡ ] yular, dizgin.
mehaz (A.) [ ﺬﺧﺄﻡ ]] kaynak.
290

mehbil (A.) [ ﻞﺒﻬﻡ ] rahim yolu.
mehd (A.) [ ﺪﻬﻡ ] beşik.
mehekk (A.) [ ﮏﺤﻡ ] mihenk taşı.
mehîb (A.) [ ﺐﻴﻬﻡ ] heybetli.
mehl (A.) [ ﻞﻬﻡ ] süre tanıma.
mehleke (A.) [ ﻪﮑﻠﻬﻡ ] tehlikeli yer.
mehlikâ (F.-A.) [ ﺎﻘﻝ ﻪﻡ ] ay yüzlü, güzel yüzlü.
mehpare (F.) [ ﻩرﺎﭘ ﻪﻡ ] 1.ay parçası. 2.güzel yüzlü.
mehpeyker (F.) [ ﺮﮑﻴﭘ ﻪﻡ ] güzel yüzlü, parlak yüzlü.
mehr (A.) [ ﺮﻬﻡ ] mehir.
mehrû (F.) [ وﺮﻬﻡ ] ay yüzlü, güzel yüzlü.
mehtâb (F.) [ بﺎﺘﻬﻡ ] mehtap, ay ışığı.
mehûz (A.) [ ذﻮﺧﺄﻡ ] alınmış.
mehveş (F.) [ شﻮﻬﻡ ] 1.ay gibi, ay kadar güzel. 2.güzel yüzlü.
mekân (A.) [ نﺎﮑﻡ ] 1.yer. 2.ev.
mekâre (A.) [ ﻩرﺎﮑﻡ ] kiralık binek veya yük hayvanı.
mekâreci (A.-T.) binek veya yük hayvanı kiralayan.
mekârim (A.) [ مرﺎﮑﻡ ] cömertlikler.
mekâtîb (A.) [ ﺐﻴﺕﺎﮑﻡ ] mektuplar.
mekâtib (A.) [ ﺐﺕﺎﮑﻡ ] okullar.
mekâtib-i âliye [ ﻪﻴﻝﺎﻋ ﺐﺕﺎﮑﻡ ] yüksekokullar.
mekâtib-i askeriye [ ﻪیﺮﮑﺴﻋ ﺐﺕﺎﮑﻡ ] askerî okullar.
mekhûl (A.) [ لﻮﺤﮑﻡ ] sürmeli.
291

meknûn (A.) [ نﻮﻨﮑﻡ ] 1.dizili. 2.gizli.
mekr (A.) [ ﺮﮑﻡ ] hile.
mekrûh (A.) [ ﻩوﺮﮑﻡ ] iğrenç.
meks (A.) [ ﺚﮑﻡ ] duralama, duraklama.
meksur (A.) [ رﻮﺴﮑﻡ ] kırık.
mekşûf (A.) [ فﻮﺸﮑﻡ ] keşfedilmiş.
mekteb (A.) [ ﺐﺘﮑﻡ ] 1.okul. 2.ekol.
mekteb-i âlî [ ﯽﻝﺎﻋ ﺐﺘﮑﻡ ] yüksekokul.
mekteb-i harbiye [ ﻪﻴﺑﺮﺣ ﺐﺘﮑﻡ ] harp okulu.
mekteb-i i’dâdî [ یداﺪﻋا ﺐﺘﮑﻡ ] lise.
mekteb-i ibtidâî [ ﯽﺋاﺪﺘﺑا ﺐﺘﮑﻡ ] ilkokul.
mekteb-i rüşdî [ یﺪﺵر ﺐﺘﮑﻡ ] ortaokul.
mekteb-i sultânî [ ﯽﻥﺎﻄﻠﺱ ﺐﺘﮑﻡ ] Galatasaray Lisesi.
mektep (A.) [ ﺐﺘﮑﻡ ] okul.
mektub (A.) [ بﻮﺘﮑﻡ ] 1.yazılı. 2.mektup.
mektûbat (A.) [ تﺎﺑﻮﺘﮑﻡ ] mektuplar.
mektûbî (A.) [ ﯽﺑﻮﺘﮑﻡ ] valilik özel kalem müdürü.
mektûm (A.) [ مﻮﺘﮑﻡ ] gizli.
melabe (A.) [ ﻪﺒﻌﻠﻡ ] oyuncak.
melâbis (A.) [ ﺲﺑﻼﻡ ] giysiler.
melah (F.) [ ﺦﻠﻡ ] çekirge.
melahat (A.) [ ﺖﺣﻼﻡ ] yüz güzelliği.
melâhide (A.) [ ﻩﺪﺣﻼﻡ ] dinsizler, tanrıtanımazlar.
292

melâik (A.) [ ﮏﺋﻼﻡ ] melekler.
melâike (A.) [ ﻪﮑﺋﻼﻡ ] melekler.)
melâl (A.) [ لﻼﻡ ] sıkıntı, usanma.
melalli (A.-T.) sıkıntılı.
melanet (A.) [ ﺖﻨﻌﻠﻡ ] melunluk.
melce (A.) [ ﺄﺠﻠﻡ ] sığınak, sığınacak yer.
melekât (A.) [ تﺎﮑﻠﻡ ] yetiler.
meleke (A.) [ ﻪﮑﻠﻡ ] yeti.
meleksîmâ (A.) [ ﺎﻤﻴﺱ ﮏﻠﻡ ] melek yüzlü güzel.
melekût (A.) [ تﻮﮑﻠﻡ ] ruhlar alemi.
melfûfen (A.) [ ﺎﻓﻮﻔﻠﻡ ] ilişikte.
melhûz (A.) [ ظ ﻮﺤﻠﻡ ] düşünülen, öngörülen.
melik (A.) [ ﮏﻠﻡ ] padişah.
mellah (A.) [ حﻼﻡ ] gemici.
melsûk (A.) [ قﻮﺼﻠﻡ ] yapışık.
melûf (A.) [ فﻮﻝﺄﻡ ] alışık.
melun (A.) [ نﻮﻌﻠﻡ ] lanet olası.
memâlik (A.) [ ﮏﻝﺎﻤﻡ ] 1.ülkeler. 2.topraklar, diyarlar.
memât (A.) [ تﺎﻤﻡ ] ölüm.
memduh (A.) [ حوﺪﻤﻡ ] övülmüş.
memer (A.) [ ﺮﻤﻡ ] geçit.
memhûr (A.) [ رﻮﻬﻤﻡ ] mühürlü.
memleket (A.) [ ﺖﮑﻠﻤﻡ ] 1.ülke. 2.şehir.
293

memlûk (A.) [ کﻮﻠﻤﻡ ] köle.
memnû (A.) [ عﻮﻨﻤﻡ ] yasak.
memnûa (A.) [ ﻪﻋﻮﻨﻤﻡ ] yasak.
memnûiyet (A.) [ ﺖﻴﻋﻮﻨﻡ ] yasak olma hali.
memnûn (A.) [ نﻮﻨﻤﻡ ] 1.mutlu, razı. 2.sevinçli.
memnun etmek 1.mutlu edilmek, razı edilmek. 2.sevindirilmek.
memnuniyet (A.) [ ﺖﻴﻥﻮﻨﻤﻡ ] memnunluk.
memûl (A.) [ لﻮﻡﺄﻡ ] umulan, beklenilen.
memur (A.) [ رﻮﻡﺄﻡ ] 1.görevli. 2.devlet memuru.
memurîn (A.) [ ﻦیرﻮﻡﺄﻡ ] memurlar, görevliler.
memûriyet (A.) [ ﺖیرﻮﻡﺄﻡ ] memurluk.
memzuc (A.) [ جوﺰﻤﻡ ] karışık.
men (F.) [ ﻦﻡ ] ben.
men’ (A.) [ ﻊﻨﻡ ] 1.engel olma, alıkoyma. 2.engel olunma, alıkonulma.
3.yasaklama. 4.yasaklanma.
men’ edilmek yasaklanmak.
men’ etmek 1.engel olmak, alıkoymak. 2.yasaklamak.
men’ olunmak yasaklanmak.
menâbi’ (A.) [ ﻊﺑﺎﻨﻡ ] kaynaklar.
menâfi’ (A.) [ ﻊﻓﺎﻨﻡ ] menfaatler, çıkarlar, yararlar.
menâkıb (A.) [ ﺐﻗﺎﻨﻡ ] menkıbeler, övgüye değer özellikler.
menâm (A.) [ مﺎﻨﻡ ] 1.uyku. 2.rüya.
menâre (A.) [ ﻩرﺎﻨﻡ ] minare.
294

menâsıb (A.) [ ﺐﺹﺎﻨﻡ ] makamlar.
menâtık (A.) [ ﻖﻃﺎﻨﻡ ] bölgeler.
menâzır (A.) [ ﺮﻇﺎﻨﻡ ] manzaralar.
menâzil (A.) [ لزﺎﻨﻡ ] 1.konaklar. 2.aşamalar.
menba (A.) [ ﻊﺒﻨﻡ ] 1.kaynak. 2.pınar.
menfâ (A.) [ ﯽﻔﻨﻡ ] sürgün.
menfaat (A.) [ ﺖﻌﻔﻨﻡ ] çıkar, yarar.
menfaatperest (A.-F.) [ ﺖﺱﺮﭘ ﺖﻌﻔﻨﻡ ] çıkarcı.
menfâlık (A.-T.) sürgün hayatı.
menfez (A.) [ ﺬﻔﻨﻡ ] nüfuz etme yeri, delik, yarık, giriş veya çıkış yolu.
menfî (A.) [ ﯽﻔﻨﻡ ] 1.olumsuz. 2.hep olumsuz düşünen, her şeye olumsuz
yaklaşan. 3.sürgüne gönderilmiş.
menfur (A.) [ رﻮﻔﻨﻡ ] nefret edilen.
menhî (A.) [ ﯽﻬﻨﻡ ] yasaklanmış.
menhiyat (A.) [ تﺎﻴﻬﻨﻡ ] yasaklar.
menhus (A.) [سﻮﺤﻨﻡ ] uğursuz.
meni (A.) [ ﯽﻨﻡ ] sperma.
menî (F.) [ ﯽﻨﻡ ] benlik.
menî’ (A.) [ ﻊﻴﻨﻡ ] aşılmaz, sarp, geçit vermez.
menkabe (A.) [ ﻪﺒﻘﻨﻡ ] ünlü kişilerin yaşamlarına ilişkin ve çoğu gerçekle
bağdaşmaz öyküler.
menkûha (A.) [ ﻪﺣﻮﮑﻨﻡ ] nikahlı hanım, eş.
menkul (A.) [ لﻮﻘﻨﻡ ] 1.nakledilen. 2.anlatılan, rivayet edilen.
menkûş (A.) [ شﻮﻘﻨﻡ ] nakışlı, işlemeli, desenli.
295

mensûb (A.) [ بﻮﺼﻨﻡ ] nispet edilen, ait, bağlı.
mensûbîn (A.) [ ﻦﻴﺑﻮﺼﻨﻡ ] mensuplar.
mensubiyet (A.) [ ﺖﻴﺑﻮﺼﻨﻡ ] mensup olma, bağlı olma.
mensûc (A.) [ جﻮﺴﻨﻡ ] dokunmuş.
mensûcât (A.) [ تﺎﺝﻮﺴﻨﻡ ] 1.dokumalar. 2.dokuma sektörü.
mensûh (A.) [ خﻮﺴﻨﻡ ] hükümsüz.
mensûr (A.) [ رﻮﺜﻨﻡ ] düzyazı.
menşe (A.) [ ﺎﺸﻨﻡ ] köken..
menşur (A.) [ رﻮﺸﻨﻡ ] 1.ferman. 2.prizma.
menus (A.) [ سﻮﻥﺄﻡ ] 1.alışılmış. 2.alışkın.
menût (A.) [ طﻮﻨﻡ ] bağlı.
menzil (A.) [ لﺰﻨﻡ ] 1.konak. 2.ev. 3.bir günde gidilebilen yol.
menzil alınmak yol alınmak.
menzil almak yol almak.
menzilgâh (A.-F.) [ ﻩﺎﮕﻝﺰﻨﻡ ] konak yeri.
mer’î (A.) [ ﯽﺋﺮﻡ ] yürürlükte, geçerli.
mera (A.) [ ﯽﻋﺮﻡ ] otlak.
merâkiz (A.) [ ﺰ ﮐاﺮﻡ ] merkezler.
merâm (A.) [ ماﺮﻡ ] amaç, anlatılmak istenen şey.
merâret (A.) [ تراﺮﻡ ] acılık.
merâsî (A.) [ ﯽﺛاﺮﻡ ] ağıtlar, mersiyeler.
merâsim (A.) [ ﻢﺱاﺮﻡ ] 1.törenler. 2.tören.
merâtib (A.) [ ﺐﺕاﺮﻡ ] rütbeler, mertebeler.
296

merbut (A.) [ طﻮﺑﺮﻡ ] bağlı.
merbûtiyet (A.) [ ﺖﻴﻃﻮﺑﺮﻡ ] 1.bağlılık. 2.düşkünlük, aşırı ilgi.
mercân (A.) [ نﺎﺝﺮﻡ ] mercan.
merci (A.) [ ﻊﺝﺮﻡ ] başvuru yeri.
merd (F.) [ دﺮﻡ ] 1.adam. 2.yiğit.
merdâne (F.) [ ﻪﻥادﺮﻡ ] yiğitçe.
merdiven (F.) [ نﺎﺑدﺮﻥ ] merdiven.
merdûd (A.) [ دودﺮﻡ ] reddedilmiş, kabul edilmemiş.
merdum (F.) [ مدﺮﻡ ] 1.insan. 2.halk. 3.gözbebeği.
merdumharlık (F.-T.) insan eti yeme, yamyamlık..
merdüm (F.) [ مدﺮﻡ ] 1.insan. 2.halk. 3.gözbebeği.
merdümek (F.) [ ﮏﻡدﺮﻡ ] gözbebeği.
merdümgiriz (F.) [ ﺰیﺮﮕﻡﺮﻡ ] insanlardan kaçan.
merdümhar (F.) [ راﻮﺧ مدﺮﻡ ] insan yiyen, yamyam.
merdümî (F.) [ ﯽﻡدﺮﻡ ] 1.insanlık. 2.yiğitlik.
meremmet (A.) [ ﺖﻡﺮﻡ ] onarım.
meremmet etmek onarmak.
merg (F.) [ گﺮﻡ ] ölüm.
mergub (A.) [ بﻮﻏﺮﻡ ] rağbet edilen, aranılan, istenilen.
merhale (A.) [ ﻪﻠﺣﺮﻡ ] 1.aşama. 2.konak, menzil.
merhamet (A.) [ ﺖﻤﺣﺮﻡ ] acıma.
merhamet etmek acımak.
merhametli (A.-T.) acıyan.
297

merhametsiz (A.-T.) acımasız.
merhem (A.) [ ﻢهﺮﻡ ] pomad, yara kremi.
merhemsâz olmak çare bulmak.
merhûm (A.) [ مﻮﺣﺮﻡ ] (erkek) ölü.
merhûme (A.) [ ﻪﻡﻮﺣﺮﻡ ] (bayan) ölü.
merhun (A.) [ نﻮهﺮﻡ ] 1.rehinli, ipotekli. 2.zamana bağlı, bir şeye bağlı.
merih (A.) [ ﺦیﺮﻡ ] Mars.
merkad (A.) [ ﺪﻗﺮﻡ ] mezar.
merkeb (A.) [ ﺐﮐﺮﻡ ] 1.binit. 2.eşek.
merkum (A.) [ مﻮﻗﺮﻡ ] adı geçen, anılan; yazılmış.
merkûz (A.) [ زﻮﮐﺮﻡ ] dikili, dikilmiş.
mermi (A.) [ ﯽﻡﺮﻡ ] kurşun.
mermûz (A.) [ زﻮﻡﺮﻡ ] 1.gizemli. 2.rumuzlu.
merrât (A.) [ تاﺮﻡ ] defalar.
merre (A.) [ ﻩﺮﻡ ] defa.
mersiye (A.) [ ﻪﻴﺛﺮﻡ ] ağıt, mersiye.
mertebe (A.) [ ﻪﺒﺕﺮﻡ ] 1.derece. 2.miktar.
merzagî (A.) [ ﯽﻏزﺮﻡ ] bataklık.
merzüban (F.) [ نﺎﺑزﺮﻡ ] 1.sınır muhafızı. 2.sınır beyi.
mesâ (A.) [ ﺎﺴﻡ ] akşam.
mesâcid (A.) [ ﺪﺝﺎﺴﻡ ] mesçitler.
mesafe (A.) [ ﻪﻓﺎﺴﻡ ] uzaklık.
mesâha (A.) [ ﻪﺣﺎﺴﻡ ] ölçüm.
298

mesai (A.) [ ﯽﻋﺎﺴﻡ ] çalışma, çalışmalar.
mesâib (A.) [ ﺐﺋﺎﺼﻡ ] musibetler.
mesâil (A.) [ ﻞﺋﺎﺴﻡ ] meseleler.
mesâkîn (A.) [ ﻦﮐﺎﺴﻡ ] 1.yoksullar. 2.miskinler.
mesâkin (A.) [ ﻦﮐﺎﺴﻡ ] konutlar.
mesâme (A.) [ ﻪﻡﺎﺴﻡ ] derideki küçük delikler.
mesârif (A.) [ فرﺎﺼﻡ] harcamalar.
mesâvî (A.) [ یوﺎﺴﻡ ] kötülükler.
mescid (A.) [ ﺪﺠﺴﻡ ] mesçit.
mesdûd (A.) [ دوﺪﺴﻡ ] kapalı, set çekili, tıkalı.
mesel (A.) [ ﻞﺜﻡ ] 1.örnek. 2.özlü söz. 3.öğretici hikaye.
meselâ (A.) [ ﻼﺜﻡ ] örneğin.
mesele (A.) [ ﻪﻠﺌﺴﻡ ] 1.mesele, konu. 2.sorun. 3.problem.
meserrât (A.) [ تاﺮﺴﻡ ] sevinçler.
meserret (A.) [ تﺮﺴﻡ ] sevinç.
mesh (A.) [ ﺦﺴﻡ ] silme, sıvama.
meshetmek silmek, sıvamak.
meshûr (A.) [ رﻮﺤﺴﻡ ] büyülenmiş.
meshûr etmek büyülemek.
meshûr olmak büyülenmek.
mesîh (A.) [ ﺢﻴﺴﻡ ] İsa.
mesîhî (A.) [ ﯽﺤﻴﺴﻡ ] Hıristiyan.
mesîhiyyet (A.) [ ﺖﻴﺤﻴﺴﻡ ] Hıristiyanlık.
299

mesîr (A.) [ ﺮﻴﺴﻡ ] 1.seyir yeri. 2.güzergah.
mesîre (A.) [ ﻩﺮﻴﺴﻡ ] gezinti yeri.
mesken (A.) [ ﻦﮑﺴﻡ ] konut.
mesken etmek yurt tutmak.
mesken ittihaz etmek (A.-T.) yurt tutmak, mesken edinmek.
meskenet (A.) [ ﺖﻨﮑﺴﻡ ] miskinlik.
meskûkât (A.) [ تﺎﮐﻮﮑﺴﻡ ] madenî paralar, sikkeler.
meskûn (A.) [ نﻮﮑﺴﻡ ] yerleşilmiş, iskan edilmiş.
meslah (A.) [ ﺦﻠﺴﻡ ] mezbaha.
meslek (A.) [ ﮏﻠﺴﻡ ] 1.yol, tarz. 2.sistem. 3.uğraşı, meslek.
meslûl (A.) [ لﻮﻠﺴﻡ ] veremli.
mesmû (A.) [ عﻮﻤﺴﻡ ] duyulan, işitilen.
mesmûat (A.) [ تﺎﻋﻮﻤﺴﻡ ] duyulanlar, işitilenler.
mesmûm (A.) [ مﻮﻤﺴﻡ ] zehirli.
mesned (A.) [ ﺪﻨﺴﻡ ] 1.dayanak. 2.makam.
mesnevîhan (A.-F.) [ ناﻮﺧ یﻮﻨﺜﻡ ] mesnevi okuyan.
mesruk (A.) [ قوﺮﺴﻡ ] çalınmış.
mesrûr (A.) [ روﺮﺴﻡ ] sevinçli.
mesrûrane (A.-F.) [ ﻪﻥاروﺮﺴﻡ ] sevinçle.
messah (A.) [ حﺎﺴﻡ ] ölçümcü.
mest (F.) [ ﺖﺴﻡ ] sarhoş, mest.
mestâne (F.) [ ﻪﻥﺎﺘﺴﻡ ] sarhoşça.
mestî (F.) [ ﯽﺘﺴﻡ ] sarhoşluk.
300

mest-i harâb (F.-A.) [ باﺮﺧ ﺖﺴﻡ ] körkütük sarhoş.
mest-i harâb olmak körkütük sarhoş olmak.
mestûr (A.) [ رﻮﺘﺴﻡ ] örtülü, gizli, kapalı.
mestûr (A.) [ رﻮﻄﺴﻡ ] yazılı.
mesud (A.) [ دﻮﻌﺴﻡ ] 1.mutlu, saadetli. 2.kutlu.
mesûdâne (A.-F.) [ ﻪﻥادﻮﻌﺴﻡ ] mesutça, bahtiyarlıkla.
mesuliyet (A.) [ ﺖﻴﻝﻮﺌﺴﻡ ] sorumluluk.
meş’al (A.) [ ﻞﻌﺸﻡ ] meşale.
meş’um (A.) [ مﻮﺌﺸﻡ ] uğursuz, şom.
meş’ûr (A.) [ رﻮﻌﺸﻡ ] bilinçli, şuurlu.
meşâgil (A.) [ ﻞﻏﺎﺸﻡ ] uğraşlar.
meşâhîr (A.) [ ﺮﻴهﺎﺸﻡ ] ünlüler.
meşâil (A.) [ ﻞﻋﺎﺸﻡ ] meşaleler.
meşakkat (A.) [ ﺖﻘﺸﻡ ] sıkıntı, güçlük.
meşakkat çekmek sıkıntı çekmek, güçlüğe katlanmak.
meşâmm (A.) [ مﺎﺸﻡ ] burun.
meşârık (A.) [ قرﺎﺸﻡ ] doğular.
meşâyih (A.) [ ﺦیﺎﺸﻡ ] şeyhler.
meşbû (A.) [ عﻮﺒﺸﻡ ] 1.dolu. 2.tok, doygun.
meşcer (A.) [ ﺮﺠﺸﻡ ] ağaçlık.
meşcere (A.) [ ﻩﺮﺠﺸﻡ ] ağaçlık.
meşgale (A.) [ ﻪﻠﻐﺸﻡ ] uğraşı.
meşgûliyet (A.) [ ﺖﻴﻝﻮﻐﺸﻡ ] iş güç.
301

meşhed (A.) [ ﺪﻬﺸﻡ ] şehit düşülen yer.
meşher (A.) [ ﺮﻬﺸﻡ ] sergi, sergilenen yer.
meşhûd (A.) [ دﻮﻬﺸﻡ ] görülmüş, gözlenmiş.
meşhûd olmak görülmek, gözlenmek.
meşhûn (A.) [ نﻮﺤﺸﻡ ] dolu.
meşhûr (A.) [ رﻮﻬﺸﻡ ] ünlü, tanınmış, bilinen.
meşîhat (A.) [ ﺖﺨﻴﺸﻡ ] 1.şeyhlik. 2.şeyhlik makamı.
meşk (A.) [ ﻖﺸﻡ ] 1.yazı örneği. 2.temrin.
meşk (F.) [ ﮏﺸﻡ ] kırba.
meşkûk (A.) [ کﻮﮑ ﺸﻡ ] şüphe götürür.
meşkûkiyyet (A.) [ ﺖﻴﮐﻮﮑﺸﻡ ] şüphe götürme.
meşkûr (A.) [ رﻮﮑﺸﻡ ] övülen, beğenilen.
meşreb (A.) [ بﺮﺸﻡ ] 1.yaratılış, tabiat. 2.içme yeri.
meşrebe (A.) [ ﻪﺑﺮﺸﻡ ] maşrapa.
meşrû (A.) [ عوﺮﺸﻡ ] yasal.
meşrûbât (A.) [ تﺎﺑوﺮﺸﻡ ] içilecek şeyler.
meşrûh (A.) [ حوﺮﺸﻡ ] açıklanmış, şerhedilmiş.
meşrûhât (A.) [ تﺎﺣوﺮﺸﻡ ] açıklamalar.
meşrûiyyet (A.) [ ﺖﻴﻋوﺮﺸﻡ ] yasallık.
meşrût (A.) [ طوﺮﺸﻡ ] koşullu.
meşrut olunmak şart koşulmak.
meşşâte (A.) [ ﻪﻃﺎﺸﻡ ] gelin süsleyen.
meşveret (A.) [ ترﻮﺸﻡ ] danışma.
302

meşveret etmek danışmak.
metâ (A.) [ عﺎﺘﻡ ] mal, eşya.
metâli (A.) [ ﻊﻝﺎﻄﻡ ] doğuş yerleri.
metânet (A.) [ ﺖﻥﺎﺘﻡ ] dayanıklılık.
metbû (A.) [ عﻮﺒﺘﻡ ] uyulan, izinden gidilen, tâbi olunan.
metin (A.) [ ﻦﻴﺘﻡ ] sağlam, dayanıklı.
metn (A.) [ ﻦﺘﻡ ] yazıya dökülmüş bilgi.
metremik’ab (A.) [ ﺐﻌﮑﻡ وﺮﺘﻡ ] metreküp.
metrûk (A.) [ کوﺮﺘﻡ ] terkedilmiş.
metrûkat (A.) [ تﺎﮐوﺮﺘﻡ ] miras olarak bırakılanlar, geride bırakılanlar.
metrûkiyete uğramak (A.-T.) terkedilmek, metruk bırakılmak.
mev’ize (A.) [ ﻪﻈﻋﻮﻡ ] öğüt.
mev’ûd (A.) [ دﻮﻋﻮﻡ ] 1.vaat edilmiş. 2.vadeli.
mevâd (A.) [ داﻮﻡ ] maddeler.
mevârid (A.) [ دراﻮﻡ ] konular, hususlar, yerler.
mevc (A.) [ جﻮﻡ ] dalga.
mevce (A.) [ ﻪﺝﻮﻡ ] dalga.
mevcûd (A.) [ دﻮﺝﻮﻡ ] 1.var. 2.hazır. 3.varlık.
mevcûdât (A.) [ تادﻮﺝﻮﻡ ] varlıklar.
mevcûdiyet göstermek varlık göstermek.
mevcûdiyyet (A.) [ ﺖیدﻮﺝﻮﻡ ] var olma, varlık.
meveddet (A.) [ تدﻮﻡ ] sevgi.
mevhibe (A.) [ ﻪﺒهﻮﻡ ] bağış.
303

mevhûm (A.) [ مﻮهﻮﻡ ] vehmedilmiş, asılsız, kuruntuya dayalı.
mevki (A.) [ ﻊﻗﻮﻡ ] 1.durum, konum. 2.yer.
mevkib (A.) [ ﺐﮐﻮﻡ ] alay, kafile.
mevkif (A.) [ ﻒﻗﻮﻡ ] 1.durak. 2.istasyon.
mevki-i rüchan (A.-F.) [ نﺎﺤﺝر ﻊﻗﻮﻡ ] tercih mevkii.
mevkûf (A.) [ فﻮﻗﻮﻡ ] vakfedilmiş.
mevkufleh (A.) [ ﻪﻝ فﻮﻗﻮﻡ ] vakfeden.
mevlâ (A.) [ ﯽﻝﻮﻡ ] 1.Tanrı. 2.efendi. 3.velî. 4.köle azat eden.
mevlid (A.) [ ﺪﻝﻮﻡ ] 1.doğum yeri, doğuş yeri. 2.mevlüt.
mevsuk (A.) [ قﻮﺛﻮﻡ ] güvenilir, belgeye dayanan.
mevsûkiyet (A.) [ ﺖﻴﻗﻮﺛﻮﻡ ] güvenilirlik, belgeye dayanma.
mevsûm (A.) [ مﻮﺱﻮﻡ ] adlandırılmış.
mevt (A.) [ تﻮﻡ ] ölüm.
mevtâ (A.) [ ﺎﺕﻮﻡ ] ölüler.
mevtâî (A.) [ ﯽﺋﺎﺕﻮﻡ ] ölümcül.
mevtın (A.) [ ﻦﻃﻮﻡ ] yurt.
mevzi (A.) [ ﻊﺽﻮﻡ ] yer.
mevzi’î (A.) [ ﯽﻌﺽﻮﻡ ] yerel.
mevzû (A.) [ عﻮﺽﻮﻡ ] konu.
mevzu-i bahis (A.-F.) [ ﺚﺤﺑ عﻮﺽﻮﻡ ] sözkonusu.
mevzun (A.) [ نوزﻮﻡ ] 1.biçimli, düzgün. 2.vezinli.
mey (F.) [ ﯽﻡ ] 1.şarap. 2.içki.
meyânında (F.-T.) arasında.
304

meydân (A.) [ ناﺪﻴﻡ ] alan.
meygûn (F.) [ نﻮﮕﻴﻡ ] şarap rengi.
meyhâne (F.) [ ﻪﻥﺎﺨﻴﻡ ] şarap içilen yer, içkievi.
meyhâr (F.) [ راﻮﺨﻴﻡ ] içkici.
meyil (A.) [ ﻞﻴﻡ ] istek, eğilim.
meyil vermek eğilim göstermek.
meykede (F.) [ ﻩﺪﮑﻴﻡ ] meyhane.
meyl (A.) [ ﻞﻴﻡ ] 1.eğim. 2.eğilim, istek. 3.yatkınlık.
meyl etmek (A.-T.) eğilmek.
meymene (A.) [ ﻪﻨﻤﻴﻡ ] sağ kanat.
meymûn (A.) [ نﻮﻤﻴﻡ ] uğurlu.
meysere (A.) [ ﻩﺮﺴﻴﻡ ] sol kanat.
meyt (A.) [ ﺖﻴﻡ ] ölü.
meyus (A.) [ سﻮیﺄﻡ ] umutsuz, üzgün.
meyvedâr (F.) [ راد ﻩﻮﻴﻡ ] meşveli.
meyyâl (A.) [ لﺎﻴﻡ ] 1.eğimli. 2.eğilimli.
meyyit (A.) [ ﺖﻴﻡ ] ölü.
mezâhib (A.) [ ﺐه اﺬﻡ ] mezhepler.
mezâlim (A.) [ ﻢﻝﺎﻈﻡ ] zulümlerr.
mezâmin (A.) [ ﻦﻡﺎﻀﻡ ] 1.kavramlar. 2.incelikler. 3.semboller.
mezargâh (A.-F.) [ ﻩﺎﮔراﺰﻡ ] mezar yeri.
mezâri (A.) [ عراﺰﻡ ] tarlalar.
mezâyâ (A.) [ ﺎیاﺰﻡ ] meziyetler, üstünlükler.
305

mezbele (A.) [ ﻪﻠﺑﺰ ﻡ ] çöplük, döküntü alanı.
mezbuh (A.) [ حﻮﺑﺬﻡ ] boğazlanmış.
mezbûr (A.) [ رﻮﺑﺰﻡ ] anılan, belirtilen.
mezc (A.) [ جﺰﻡ ] karıştırma.
mezcetmek (A.-T.) karıştırmak.
mezellet (A.) [ ﺖﻝﺬﻡ ] düşkünlük.
mezheb (A.) [ ﺐهﺬﻡ ] 1.yol. 2.mezhep. 3.ekol.
mezîd etmek (A.-T.) arttırmak, çoğaltmak.
meziyyât (A.) [ تﺎیﺰﻡ ] meziyetler, üstünlükler.
meziyyet (A.) [ ﺖیﺰﻡ ] üstünlük.
mezkûr (A.) [ رﻮﮐﺬﻡ ] zikredilen, belirtilen, adı geçen.
mezmûm (A.) [ مﻮﻡﺬﻡ ] kötülenmiş, ayıplanmış.
mezra (A.) [ عرﺰﻡ ] tarla.
mezra’a (A.) [ ﻪﻋرﺰﻡ ] tarla.
mezrû (A.) [ عورﺰﻡ ] ekili.
mezun (A.) [ نوذﺄﻡ ] 1.izinli. 2.diplomalı.
mezunen (A.) [ ﺎﻥوذﺄﻡ ] izin alarak, izinli olarak.
mıkraz (A.) [ ضاﺮﻘﻡ ] makas.
mıntaka (A.) [ ﻪﻘﻄﻨﻡ ] 1.bölge, mıntıka. 2.iklim kuşağı.
mısbah (A.) [ حﺎﺒﺼﻡ ] kandil.
mısdak (A.) [ قاﺪﺼﻡ ] ölçüt, kriter.
mısra (A.) [ عاﺮﺼﻡ ] dize.
mıtrak (A.) [ قﺮﻄﻡ ] 1.değnek. 2.tokmak. 3.çekiç.
306

mızrab (A.) [ بﺮﻀﻡ ] mızrap.
mızrak (A.) [ قارﺰﻡ ] kargı.
miâd (A.) [ دﺎﻌﻴﻡ ] buluşma yeri.
micmer (A.) [ ﺮ ﻤﺠﻡ ] buhurdan.
midevî (A.) [ یوﺪﻌﻡ ] mideyi yormayan.
midhat (A.) [ ﺖﺣﺪﻡ ] övgü.
mie (A.) [ ﻪﺋﺎﻡ ] yüz.
miftah (A.) [ حﺎﺘﻔﻡ ] anahtar.
miğfer (A.) [ ﺮﻔﻐﻡ ] tulga.
mîh (F.) [ ﺦﻴﻡ ] çivi.
mihekk (A.) [ ﮏﺤﻡ ] mihenk taşı.
mihen (A.) [ ﻦﺤﻡ ] sıkıntılar.
mihmân (F.) [ نﺎﻤﻬﻡ ] konuk.
mihmannevaz (F.) [ زاﻮﻥ نﺎﻤﻬﻡ ] misafirsever.
mihmannevazlık (F.-T.) misavirseverlik.
mihmannüvaz (F.) [ زاﻮﻥ نﺎﻤﻬﻡ ] misafirsever.
mihmânserâ (F.) [ اﺮﺱ نﺎﻤﻬﻡ ] misafirhane.
mihnet (A.) [ ﺖﻨﺤﻡ ] sıkıntı, acı, dert.
mihr (F.) [ ﺮﻬﻡ ] 1.sevgi. 2.güneş.
mihrak (A.) [ قاﺮﺤﻡ ] odak.
mihrbân (F.) [ نﺎﺑﺮﻬﻡ ] sevgi dolu, şefkatli.
mihter (F.) [ ﺮﺘﻬﻡ ] 1.daha büyük. 2.büyük insan.
mihver (A.) [ رﻮﺤﻡ ] eksen.
307

mik’ab (A.) [ ﺐﻌﮑﻡ ] küp.
mîkat (A.) [ تﺎﻘﻴﻡ ] 1.buluşma yeri. 2.buluşma zamanı.
mikdar (A.) [ راﺪﻘﻡ ] 1.miktar. 2.değer. 3.derece.
mikraz (A.) [ ضاﺮﻘﻡ ] makas.
mikyas (A.) [ سﺎﻴﻘﻡ ] ölçek, ölçü.
mil (A.) [ ﻞﻴﻡ ] 1.şiş. 2.yol işareti.
mîlâd (A.) [ دﻼﻴﻡ ] doğum günü.
milel (A.) [ ﻞﻠﻡ ] 1.milletler. 2.dinler.
milhafe (A.) [ ﻪﻔﺤﻠﻡ ] yorgan.
milk (A.) [ ﮏﻠﻡ ] mülk.
millet (A.) [ ﺖﻠﻡ ] 1.din. 2.ulus.
millî (A.) [ ﯽﻠﻡ ] ulusal.
milliyetperver (A.-F.) [ روﺮﭘ ﺖیﺎﻡ ] milliyetçi, nasyonalist.
milliyetperverlik (A.-F.-T.) milliyetçilik, nasyonalizm.
milliyye (A.) [ ﻪﻴﻠﻡ ] ulusal.
mîna (F.) [ ﺎﻨﻴﻡ ] mine.
minba’d (A.) [ﺪﻌﺑ ﻦﻡ ] bundan sonra.
minelkadim (A.) [ ﻢیﺪﻘﻝا ﻦﻡ ] eskiden beri.
minen (A.) [ ﻦﻨﻡ ] minnetler.
minkale (A.) [ ﻪﻠﻘﻨﻡ ] iletki.
minkar (A.) [ رﺎﻘﻨﻡ ] gaga.
minkaş (A.) [ شﺎﻘﻨﻡ ] cımbız.
minnetdâr (A.-F.) [ راﺪﺘﻨﻡ ] minnet altında kalan.
308

minşâr (A.) [ رﺎﺸﻨﻡ ] bıçkı.
minvâl (A.) [ لاﻮﻨﻡ ] tarz, yol.
mir’ât (A.) [ تﺁﺮﻡ ] ayna.
mirâc (A.) [ جاﺮﻌﻡ ] miraç, göğe ağma.
mîrahur (A.-F.) [ رﻮﺧﺁﺮﻴﻡ ] imrahor.
miralay (F.-T.) [ یﻻﺁﺮﻴﻡ ] albay.
mirâren (A.) [ اراﺮﻡ ] defalarca, birçok kez.
mirashâr (A.-F.) [ راﻮﺧ ثاﺮﻴﻡ ] mirasyedi.
mirliva (F.-A.) [ اﻮﻝﺮﻴﻡ ] tuğgeneral.
mirsâd (A.) [ دﺎﺹﺮﻡ ] gözlemevi, gözlem yeri.
mirvaha (A.) [ ﻪﺣوﺮﻡ ] yelpaze.
mirza (F.) [ ازﺮﻴﻡ ] beyzade.
mîsak (A.) [ قﺎﺜ ﻴﻡ ] sözleşme.
misal (A.) [ ] örnek.
misal almak örnek almak.
misâli (A.-T.) gibi.
misillü (A.-T.) gibi.
miskin (A.) [ ﻦﻴﮑﺴﻡ ] 1.zavallı, uyuşuk. 2.cüzzamlı.
miskîn (F.) [ ﻦﻴﮑﺴﻡ ] misk sürülmüş, miskli.
misl (A.) [ ﻞﺜﻡ ] 1.gibi. 2.kat.
mîşîn (F.) [ ﻦﻴﺸﻴﻡ ] meşin.
mithara (A.) [ ﻩﺮﻬﻄﻡ ] matara.
mîvedar (F.) [ راد ﻩﻮﻴﻡ ] meyvalı.
309

miyâh (A.) [ ﻩﺎﻴﻡ ] sular.
miyân (F.) [ نﺎﻴﻡ ] 1.orta. 2.bel. 3.ara.
miyâr (A.) [ رﺎﻴﻌﻡ ] ölçü.
mizâc (A.) [ جاﺰﻡ ] huy, tabiat, mizaç.
mîzan (A.) [ ناﺰﻴﻡ ] 1.terazi. 2.ölçü. 3.terazi burcu. 4.mahşer günü, kıyamet
günü.
mû (F.) [ ﻮﻡ ] kıl.
muhafazakâr (A.-F.) [ رﺎﮐ ﻪﻈﻓﺎﺤﻡ ] tutucu.
mu‘arrif (A.) [ فﺮﻌﻡ ] 1.tanıtan, sunan, bildiren. 2.hayır sahiplerinin adlarını
okuyan müezzin.
mu’cizât (A.) [ تاﺰﺠﻌﻡ ] mucizeler.
mu’cizegû (A.-F.) [ ﻮﮔ ﻩﺰﺠﻌﻡ ] 1.mucizeler anlatan. 2.mucize gibi söyleyen.
mu’tâ (A.) [ ﯽﻄﻌﻡ ] 1.veri. 2.verilen, verilmiş.
mu’tâd (A.) [ دﺎﺘﻌﻡ ] alışılmış.
mu’tâde (A.) [ ﻩدﺎﺘﻌﻡ ] alışılmış.
mu’tiyat (A.) [ تﺎﻴﻄﻌﻡ ] veri.
muabbir (A.) [ ﺮﺒﻌﻡ ] rüya yorumcusu.
muaccel (A.) [ ﻞﺠﻌﻡ ] 1.peşin. 2.acele edilmiş.
muaddil (A.) [ لﺪﻌﻡ ] denk.
muâdele (A.) [ ﻪﻝدﺎﻌﻡ ] denklem.
muâdelet (A.) [ ﺖﻝدﺎﻌﻡ ] denklik.
muâdil (A.) [ لدﺎﻌﻡ ] denk, eşdeğer.
muâfiyet (A.) [ ﺖﻴﻓﺎﻌﻡ ] 1.muaf tutulma. 2.bağışıklık.
muâhede (A.) [ ﻩﺪهﺎﻌﻡ ] ahitleşme, antlaşma.
310

muâhede yapmak antlaşma yapmak.
muâhedenâme (A.-F.) [ ﻪﻡﺎﻥ ﻩﺪهﺎﻌﻡ ] antlaşma metni.
muâheze (A.) [ ﻩﺬﺧاﺆﻡ ] çıkışma, azarlama, paylama.
muahhar (A.) [ ﺮﺧﺆﻡ ] sonraki, daha sonraki, geç.
muakkib (A.) [ ﺐﻘﻌﻡ ] takip eden, izleyen.
mualla (A.) [ ﯽﻠﻌﻡ ] yüce, yüksek.
muallak (A.) [ ﻖﻠﻌﻡ ] asılı, havada.
muallakiyet (A.) [ ﺖﻴﻘﻠﻌﻡ ] havada kalma, asılı kalma, hükümsüz olma.
muallim (A.) [ ﻢﻠﻌﻡ ] öğretmen.
muallimât (A.) [ تﺎﻤﻠﻌﻡ ] bayan öğretmenler.
muallime (A.) [ ﻪﻤﻠﻌﻡ ] bayan öğretmen.
muallimîn (A.) [ ﻦﻴﻤﻠﻌﻡ ] öğretmenler.
muamelat (A.) [ تﻼﻡﺎﻌﻡ ] işlemler.
muamele (A.) [ ﻪﻠﻡﺎﻌﻡ ] 1.işlem. 2.davranış.
muamma (A.) [ ﺎﻤﻌﻡ ] bilmece.
muanber (A.) [ ﺮﺒﻨﻌﻡ ] hoş kokulu, amberli.
muânid (A.) [ ﺪﻥﺎﻌﻡ ] inatçı.
muannid (A.) [ ﺪﻨﻌﻡ ] inatçı.
muâraza (A.) [ ﻪﺽرﺎﻌﻡ ] çatışkı.
muârız (A.) [ ضرﺎﻌﻡ ] karşıt, itirazcı.
muarrâ (A.) [ یﺮﻌﻡ ] arınmış.
muâsır (A.) [ ﺮﺹﺎﻌﻡ ] çağdaş.
muasırlaşmak çağdaşlaşmak.
311

muâşaka (A.) [ ﻪﻘﺵﺎﻌﻡ ] sevişme.
muâvaza (A.) [ ﻪﺽوﺎﻌﻡ ] değiştokuş.
muavenet (A.) [ ﺖﻥوﺎﻌﻡ ] yardım.
muavenet etmek yardım etmek.
muavin (A.) [ نوﺎﻌﻡ ] yardımcı.
muayede (A.) [ ﻩﺪیﺎﻌﻡ ] bayramlaşma.
muayyen (A.) [ ﻦﻴﻌﻡ ] belirli.
muazzam (A.) [ ﻢﻈﻌﻡ ] azametli, ulu.
muazzeb (A.) [ بﺬﻌﻡ ] acı çeken, azap çeken.
muazzez (A.) [ زﺰﻌﻡ ] değerli, aziz.
mubassır (A.) [ ﺮﺼﺒﻡ ] okul düzenini sağlayan görevli.
mûcez (A.) [ ﺰﺝﻮﻡ ] derli toplu, özlü.
mûcib (A.) [ ﺐﺝﻮﻡ ] 1.gereken. 2.sebep.
mûcib olmak sebep olmak.
mûcid (A.) [ ﺪﺝﻮﻡ ] icat eden, mucit.
mudhike (A.) [ ﻪﮑﺤﻀﻡ ] gülünç.
mufassalan (A.) [ ﻼﺼﻔﻡ ] ayrıntılı olarak.
mugâlata (A.) [ ﻪﻄﻝﺎﻐﻡ ] yanıltmaca.
mugannî (A.) [ ﯽﻨﻐﻡ ] şarkıcı.
muganniye (A.) [ ﻪﻴﻨﻐﻡ ] bayan şarkıcı.
mugâyeret (A.) [ تﺮیﺎﻐﻡ ] zıtlık, aykırılık.
mugayir (A.) [ ﺮیﺎﻐﻡ ] aykırı, zıt.
mugîlân (A.>F.) [ نﻼﻴﻐﻡ ] deve dikeni.
312

muğber (A.) [ ﺮﺒﻐﻡ ] kırgın, gücenik.
muğber olmak kırılmak, gücenmek.
muğfil (A.) [ ﻞﻔﻐﻡ ] aldatan, aldatıcı.
muğlak (A.) [ ﻖﻠﻐﻡ ] karmaşık, çapraşık.
muğlakiyet (A.) [ ﺖﻴﻘﻠﻐﻡ ] karmaşıklık, çapraşıklık.
muhabbet (A.) [ ﺖﺒﺤﻡ ] sevgi.
muhabere (A.) [ ﻩﺮﺑﺎﺨﻡ ] haberleşme.
muhabir (A.) [ ﺮﺑﺎﺨﻡ ] haberci.
muhâceret (A.) [ تﺮﺝﺎﻬﻡ ] göç.
muhacim (A.) [ ﻢﺝﺎﻬﻡ ] 1.saldıran. 2.saldırgan.
muhacir (A.) [ ﺮﺝﺎﻬﻡ ] göçmen.
muhaddir (A.) [ رﺪﺨﻡ ] uyuşturucu.
muhaddis (A.) [ ثﺪﺤﻡ ] hadis bilgini.
muhafaza (A.) [ ﻪﻈﻓﺎﺤﻡ ] koruma.
muhafaza etmek korumak, saklamak.
muhafaza olunmak korunmak, saklanmak.
muhafazakâr (A.-F.) [ رﺎﮐ ﻪﻈﻓﺎﺤﻡ ] tutucu.
muhafazakârlık (A.-F.-T.) tutuculuk.
muhaffef (A.) [ ﻒﻔﺨﻡ ] hafifletilmiş.
muhaffif (A.) [ ﻒﻔﺨﻡ ] hafifletici.
muhâfız (A.) [ ﻆﻓﺎﺤﻡ ] koruyucu.
muhâkemat (A.) [ تﺎﻤﮐﺎﺤﻡ ] 1.hüküm yürütmeler. 2.yargılamalar.
muhakeme (A.) [ ﻪﻤﮐﺎﺤﻡ ] 1.hüküm yürütme. 2.yargılama.
313

muhakkak (A.) [ ﻖﻘﺤﻡ ] 1.doğru. 2.kesin. 3.mutlaka.
muhakkık (A.) [ ﻖﻘﺤﻡ ] araştırmacı, tahkik edici.
muhâl (A.) [ لﺎﺤﻡ ] imkansız.
muhalefet (A.) [ ﺖﻔﻝﺎﺨﻡ ] karşı düşüncede olma.
muhallil (A.) [ ﻞﻠﺤﻡ ] hülleci.
muhammen (A.) [ ﻦﻤﺨﻡ ] tahmin edilen.
muhammer (A.) [ ﺮﻤﺨﻡ ] mayalı.
muhammes (A.) [ ﺲﻤﺨﻡ ] 1.beşli. 2.beşgen. 3.beş dizeli şiir.
muhannens (A.) [ ﺚﻨﺨﻡ ] kalleş.
muhannet (A.) [ ﻂﻨﺤﻡ ] kalleş.
muhannetlik etmek kalleşlik etmek, edilik etmek.
muharebat (A.) [ تﺎﺑرﺎﺤﻡ ] harpler, muharebeler.
muharebe (A.) [ ﻪﺑرﺎﺤﻡ ] harbetme, savaş.
muharib (A.) [ برﺎﺤﻡ ] savaşçı.
muharremât (A.) [ تﺎﻡﺮﺤﻡ ] dinî yasaklar.
muharrer (A.) [ رﺮﺤﻡ ] yazılı.
muharrib (A.) [ بﺮﺨﻡ ] tahrip edici, yıkıcı.
muharrik (A.) [ قﺮﺤﻡ ] yakıcı.
muharrir (A.) [ رﺮﺤﻡ ] yazar.
muhasara (A.) [ ﻩﺮﺹ ﺎﺤﻡ ] sarma, kuşatma.
muhasara etmek sarmak, kuşatmak.
muhasib (A.) [ ﺐﺱﺎﺤﻡ ] muhasebeci.
muhassala (A.) [ ﻪﻠﺼﺤﻡ ] sonuç.
314

muhassas (A.) [ ﺺﺼﺨﻡ ] tahsis edilmiş, özgü.
muhât (A.) [ طﺎﺤﻡ ] çevrili, kuşatılmış.
muhatara (A.) [ ﻩﺮﻃﺎﺨﻡ ] 1.tehlike. 2.zarar, ziyan.
muhavere (A.) [ ﻩروﺎﺤﻡ ] konuşma.
muhayyel (A.) [ ﻞﻴﺨﻡ ] hayal edilen.
muhayyile (A.) [ ﻪﻠﻴﺨﻡ ] hayal gücü.
muhayyirülukûl (A.) [ لﻮﻘﻌﻝاﺮﻴﺤﻡ ] akıllara durgunluk veren.
muhbir (A.) [ ﺮﺒﺨﻡ ] haber veren, haberci.
muhık (A.) [ ﻖﺤﻡ ] haklı.
muhib (A.) [ ﺐﺤﻡ ] seven.
mûhiş (A.) [ ﺶﺣﻮﻡ ] korkunç, korkutucu.
muhit (A.) [ ﻂﻴﺤﻡ ] 1.çevre. 2.saran, kuşatan.
muhtâc (A.) [ جﺎﺘﺤﻡ ] 1.ihtiyaç sahibi. 2.yoksul.
muhtariyet (A.) [ ﺖیرﺎﺘﺨﻡ ] özerklik.
muhtasar (A.) [ ﺮﺼﺘﺨﻡ ] kısa, özlü.
muhtasaran (A.) [ اﺮﺼﺘﺨﻡ ] kısaca.
muhtekir (A.) [ ﺮﮑﺘﺤﻡ ] vurguncu.
muhtelefünfîh (A.) [ ﻪﻴﻓ ﻒﻠﺘﺨﻡ ] ihtilaflı.
muhtelif (A.) [ ﻒﻠﺘﺨﻡ ] türlü.
muhtelit (A.) [ ﻂﻠﺘﺨﻡ ] karışık.
muhterem (A.) [ مﺮﺘﺤﻡ ] saygın, saygıdeğer.
muhterik olmak yanmak.
muhteriz (A.) [ زﺮﺘﺤﻡ ] kaçınan, uzak duran.
315

muhteşem (A.) [ ﻢﺸﺘﺤﻡ ] görkemli, ihtişamlı.
muhteva (A.) [ اﻮﺘﺤﻡ ] içerik.
muhtevî (A.) [ یﻮﺘﺤﻡ ] içeren, içine alan.
muhtevî olmak içermek, içine almak.
muhteviyat (A.) [ تﺎیﻮﺘﺤﻡ ] içindekiler.
muhyî (A.) [ ﯽﻴﺤﻡ ] hayat veren.
mukâbil (A.) [ ﻞﺑﺎﻘﻡ ] 1.karşılığında. 2.karşılık.
mukaddem (A.) [ مﺪﻘﻡ ] 1.önde. 2.önce, önceki.
mukaddemâ (A.) [ ﺎﻡﺪﻘﻡ ] önceden.
mukadderat (A.) [ تارﺪﻘﻡ ] yazgı.
mukaddes (A.) [ سﺪﻘﻡ ] kutsal.
mukaddesat (A.) [ تﺎﺱﺪﻘﻡ ] kutsal değerler.
mukaddime (A.) [ ﻪﻡﺪﻘﻡ ] 1.giriş. 2.önsöz.
mukallid (A.) [ ﺪﻠﻘﻡ ] taklitçi.
mukanna (A.) [ ﻊﻨﻘﻡ ] peçeli.
mukannin (A.) [ ﻦﻨﻘﻡ ] yasa koyucu.
mukarreb (A.) [ بﺮﻘﻡ ] yakın.
mukarrer (A.) [ رﺮﻘﻡ ] 1.kararlaştırılmış. 2.kesin.
mukarrerat (A.) [ تارﺮﻘﻡ ] kararlar.
mukassır (A.) [ ﺮﺼﻘﻡ ] kusurlu.
mukattar (A.) [ ﺮﻄﻘﻡ ] damıtılmış.
mukavelat (A.) [ تﻻوﺎﻘﻡ ] sözleşmeler.
mukavele (A.) [ ﻪﻝوﺎﻘﻡ ] sözleşme.
316

mukavelename (A.-F.) [ ﻪﻡﺎﻥ ﻪﻝوﺎﻘﻡ ] sözleşme metni.)
mukavemet (A.) [ ﺖﻡوﺎﻘﻡ ] karşı koyma, direnme.
mukavemet etmek karşı koymak, direnmek.
mukavim (A.) [ موﺎﻘﻡ ] karşı koyan, direnen, dirençli.
mukavvî (A.) [ یﻮﻘﻡ ] güç veren.
mukâyese (A.) [ ﻪﺴیﺎﻘﻡ ] kıyaslama, karşılaştırma.
mukayyed (A.) [ ﺪﻴﻘﻡ ] 1.bağlı, zincire vurulmuş. 2.kayıtlı.
mukayyi (A.) [ ءﯽﻴﻘﻡ ] kusturucu.
mukırr (A.) [ ﺮﻘﻡ] itirafçı.
mukîm (A.) [ ﻢﻴﻘﻡ ] oturan, yerleşik.
mukni (A.) [ ﻊﻨﻘﻡ ] ikna edici.
muktebes (A.) [ ﺲﺒﺘﻘﻡ ] alıntı yapılmış.
muktedâ (A.) [ اﺪﺘﻘﻡ ] uyulan.
muktedî (A.) [ یﺪﺘﻘﻡ ] uyan.
muktedî olmak uymak.
muktedir (A.) [ رﺪﺘﻘﻡ ] güçlü, iktidarlı.
muktesid (A.) [ ﺪﺼﺘﻘﻡ ] tutumlu, iktisatlı.)
muktezî (A.) [ ﯽﻀﺘﻘﻡ ] gereken.
mûmâileyh (A.) [ ﻪﻴﻝا ﯽﻡﻮﻡ ] anılan, adı geçen.
mûmâileyhim (A.) [ ﻢﻬﻴﻝا ﯽﻡﻮﻡ ] adı geçenler.
mumza (A.) [ ﯽ ﻀﻤﻡ ] imzalı, imzalanmış.
munfasıl (A.) [ ﻞﺼﻔﻨﻡ ] ayrı.
munis (A.) [ ﺲﻥﻮﻡ ] cana yakın, alışılmış.
317

munkalib (A.) [ ﺐﻠﻘﻨﻡ ] değişen, dönüşen.
munkalib olmak değişmek, dönüşmek.
munkarız (A.) [ ضﺮﻘﻨﻡ ] yıkılan, çöken, sönen.
munkarız olmak yıkılmak, çökmek, sönmek.
munsarif (A.) [ فﺮﺼﻨﻡ ] vazgeçen.
munsarif olmak vazgeçmek.
munsif (A.) [ ﻒﺼﻨﻡ ] insaflı.
muntabık (A.) [ ﻖﺒﻄﻨﻡ ] uygun, uyumlu.
muntazam (A.) [ ﻢﻈﺘﻨﻡ ] düzenli, düzgün, intizamlı.
muntazaman (A.) [ ﺎﻤﻈﺘﻨﻡ ] düzenli olarak.
muntazır (A.) [ ﺮﻈﺘﻨﻡ ] bekleyen.
munzam (A.) [ ﻢﻀﻨﻡ ] ek.
mûr (F.) [ رﻮﻡ ] karınca.
murabba (A.) [ ﻊﺑﺮﻡ ] 1.dörtgen. 2.kare.
murabbauşşekl (A.) [ ﻞﮑﺸﻝا ﻊﺑﺮﻡ ] dörtgen şeklinde, kare şeklinde.
murâd (A) [ داﺮﻡ ] istek, arzu.
murâfaa (A.) [ ﻪﻌﻓاﺮﻡ ] duruşma.
murahhas (A.) [ ﺺﺧﺮﻡ ] delege.
murakabe (A.) [ ﻪﺒﻗاﺮﻡ ] 1.denetim. 2.kendi iç dünyasına dalma.
murakıb (A.) [ ﺐﻗاﺮﻡ ] denetçi.
murakka (A.) [ ﻊﻗﺮﻡ ] yamalı.
murassa (A.) [ ﻊﺹﺮﻡ ] değerli taşlarla süslenmiş.
murg (F.) [ غﺮﻡ ] kuş.
318

murûr etmek geçmek.
murzia (A.) [ ﻪﻌﺽﺮﻡ ] sütanne.
musâb (A.) [ بﺎﺼﻡ ] yakalanmış, tutulmuş, uğramış.
musâb olmak yakalanmak, tutulmak.
musadif (A.) [ فدﺎﺼﻡ ] rastlayan.
musâfaha (A.) [ ﻪﺤﻓﺎﺼﻡ ] tokalaşma.
musâfaha etmek tokalaşmak, el sıkışmak.
musahabe (A.) [ ﻪﺒ ﺣﺎﺼﻡ ] konuşma, sohbet etme.
musahhah (A.) [ ﺢﺤﺼﻡ ] düzeltilmiş.
musahib (A.) [ ﺐﺣﺎﺼﻡ ] 1.arkadaş, sohbet arkadaşı. 2.padişahın özel işlerine
bakan.
musalaha (A.) [ ﻪﺤﻝﺎﺼﻡ ] barış.
musanna 1.gösterişli. 2.usta elinden çıkmış.
musannif (A.) [ ﻒﻨﺼﻡ ] yazar, kitap yazarı.
musarra (A.) [ عﺮﺼﻡ ] iki mısraı birbiriyle kafiyelendirilmiş beyit.
musattah (A.) [ ﺢﻄﺴﻡ ] düz.
musavver (A.) [ رﻮﺼﻡ ] 1.resimli. 2.tasvir edilmiş.
musavvir (A.) [ رﻮﺼﻡ ] ressam.
mushaf (A.) [ ﻒﺤﺼﻡ ] Kur’ân.
musîbet (A.) [ ﺖﺒﻴﺼﻡ ] 1.bela. 2.şirret, uğursuz.
mûsikîşinas (A.-F.) [ سﺎﻨﺵ ﯽﻘﻴﺱﻮﻡ ] müzisyen.
musir (A.) [ ﺮﺼﻡ ] ısrarcı, ısrar eden.
musirrane (A.-F.) [ ﻪﻥاﺮﺼﻡ ] ısrarla, ısrar ederek.
319

mustakim (A.) [ ﻢﻴﻘﺘﺴﻡ ] doğru, düz, dosdoğru.
mûş (F.) [ شﻮﻡ ] fare.
muşamma (A.) [ ﻊﻤﺸﻡ ] muşamba.
mûşikâfâne (F.) [ ﻪﻥﺎﻓﺎﮑﺵﻮﻡ ] kılı kırk yararak.
muşt (F.) [ ﺖﺸﻡ ] 1.yumruk. 2.avuç.
muta’assıb (A.) [ ﺐﺼﻌﺘﻡ ] taassup gösteren, aşırı tutucu, yobaz.
mutabık (A.) [ ﻖﺑﺎﻄﻡ ] uyan, uyumlu.
mutâlebât (A.) [ تﺎﺒﻝﺎﻄﻡ ] istekler.
mutâlebe (A.) [ ﻪﺒﻝﺎﻄﻡ ] 1.istek. 2.isteme, talep.
mutâlebe etmek istemek, talep etmek.
mutantan (A.) [ ﻦﻄﻨﻄﻡ ] 1.tantanalı. 2.gösterişli.
mutarriden (A.) [ ادﺮﻄﻡ ] biteviye.
mutasarrıf (A.) [ فﺮﺼﺘﻡ ] sancak beyi.
mutasavvıfâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﻓﻮﺼﺘﻡ ] sûfice.
mutâva’at (A.) [ ﺖﻋوﺎﻄﻡ ] baş eğme, boyun eğme, itaat.
mutavattın (A.) [ ﻦﻃﻮﺘﻡ ] yurt tutmuş.
mutayebe (A.) [ ﻪﺒیﺎﻄﻡ ] şakalaşma, birbirine fıkra anlatma.
mutazammin (A.) [ ﻦﻤﻀﺘﻡ ] içeren.
mutazarrır (A.) [ رﺮﻀﺘﻡ ] zarar gören.
mutazarrır olmak zarar görmek.
muteber (A.) [ ﺮﺒﺘﻌﻡ ] 1.itibarlı. 2.geçerli.
mutedil (A.) [ لﺪﺘﻌﻡ ] 1.ylıman. 2.mülayim, hoşgörülü.
mutekid (A.) [ ﺪﻘﺘﻌﻡ ] inanan, inancında olan.
320

mutemed (A.) [ ﺪﻤﺘﻌﻡ ] güvenilir.
mutî (A.) [ ﻊﻴﻄﻡ ] itaat eden, boyun eğen.
mutî olmak itaat etmek, boyun eğmek.
mutlak (A.) [ ﻖﻠﻄﻡ ] kesin.
mutlaka (A.) [ ﺎﻘﻠﻄﻡ ] kesinlikle, zorunlu olarak, kayıtsız şartsız.
mutrib (A.) [ بﺮﻄﻡ ] 1.çalgıcı. 2.şarkıcı.
muttasıl (A.) [ ﻞﺼﺘﻡ ] sürekli, durmadan.
muvacehe (A.) [ ﻪﻬﺝاﻮﻡ ] karşı, yüzyüze.
muvaffak (A.) [ ﻖﻓﻮﻡ ] başarılı.
muvaffak olmak başarmak, başarılı olmak.
muvaffakiyet (A.) [ ﺖﻴﻘﻓﻮﻡ ] başarı.
muvaffakiyet ihraz etmek başarı göstermek.
muvafık gelmek uygun olmak.
muvahhiş (A.) [ ﺶﺣﻮﻡ ] korkutucu.
muvakkar (A.) [ ﺮﻗﻮﻡ ] ağırbaşlı.
muvakkat (A.) [ ﺖﻗﻮﻡ ] geçici.
muvakkaten (A.) [ ﺎﺘﻗﻮﻡ ] geçici olarak.
muvâsalat (A.) [ تﻼﺹاﻮﻡ ] varma, ulaşma.
muvâsalat etmek ulaşmak, varmak.
muvâzaten (A.) [ ﺎﺕازاﻮﻡ ] paralel olarak.
muvazene (A.) [ ﻪﻥزاﻮﻡ ] denge.
muvazene-i umûmiye kanunu bütçe kanunu.
muvazenesiz (A.-T.) dengesiz.
321

muvazi (A.) [ یزاﻮﻡ ] paralel.
muvazzaf (A.) [ ﻒﻇﻮﻡ ] görevli.
muzaffer olmak zafer kazanmak.
muzafferiyet (A.) [ ﺖیﺮﻔﻈﻡ ] zafer kazanma.
muzdarip (A.) [ بﺮﻄﻀﻡ ] ızdıraplı, acı çeken.
muzdarip etmek ızdırap vermek, üzmek.
muzır (A.) [ ﺮﻀﻡ ] zararlı, muzur.
muzlim (A.) [ ﻢﻠﻈﻡ ] karanlık.
muztarib (A.) [ بﺮﻄﻀﻡ ] acı çeken, ızdıraplı.
mübadele (A.) [ ﻪﻝدﺎﺒﻡ ] değiştokuş, alışveriş.
mübahesat (A.) [ تﺎﺜﺣﺎﺒﻡ ] tartışmalar.
mübahese (A.) [ ﻪﺜﺣﺎﺒﻡ ] tartışma.
mübahese olunmak tartışılmak.
mübalağa (A.) [ ﻪﻐﻝﺎﺒﻡ ] 1.abartma. 2.abartı.
mübalağa edilmek abartılmak.
mübalağa etmek abartmak.
mübarek (A.) [ کرﺎﺒﻡ ] kutlu, bereketli.
mübareze (A.) [ ﻩزرﺎﺒﻡ ] 1.uğraşı, mücadele. 2.savaş.
mübareze etmek mücadele etmek.
mübaşeret olunmak girişilmek, işe başlanmak.
mübâyaa (A.) [ ﻪﻌیﺎﺒﻡ ] satın alma.
mübâyaa edilmek alınmak, satın alınmak.
mübâyaa etmek almak, satın almak.
322

mübdi (A.) [ عﺪﺒﻡ ] yenilik getiren, yeni bir şey bulan.
mübeşşir (A.) [ ﺮﺸﺒﻡ ] müjdeci, müjdeleyen.
mübhem (A.) [ ﻢﻬﺒﻡ ] belirsiz.
mübin (A.) [ ﻦﻴﺒﻡ ] açıklayan, açıklayıcı.
mübrem (A.) [ مﺮﺒﻡ ] kaçınılmaz, zorunlu.
mübremleşmek kaçınılmaz bir hal almak.
mübtedi (A.) [ یﺪﺘﺒﻡ ] 1.başlayan. 2.ilkokula başlayan öğrenci.
mübtela (A.) [ ﻼﺘﺒﻡ ] uğramış, tutulmuş, yakalanmış.
mübtela olmak uğramak, tutulmak, yakalanmak.
mübtenî (A.) [ ﯽﻨﺘﺒﻡ ] dayanan.
mübtezel (A.) [ لﺬﺘﺒﻡ ] 1.ele ayağa düşmüş. 2.orta malı. 3.çok bulunan.
mücadele (A.) [ ﻪﻝدﺎﺠﻡ ] savaşım.
mücavir (A.) [ روﺎﺠﻡ ] komşu.
mücazat (A.) [ تازﺎﺠﻡ ] 1.cezalandırma. 2.karşılık verme.
mücbir (A.) [ ﺮﺒﺠﻡ ] zorlayıcı.
müceddid (A.) [ دﺪﺠﻡ ] yenilikçi.
mücehhez (A.) [ ﺰﻬﺠﻡ ] donanmış.
mücellâ (A.) [ ﻼﺠﻡ ] cilalı.
mücellid (A.) [ ﺪﻠﺠﻡ ] ciltçi.
mücerreb (A.) [ بﺮﺠﻡ ] deneyimli.
mücerred (A.) [ دﺮﺠﻡ ] 1.bekar. 2.soyut.
mücmelen (A.) [ ﻼﻤﺠﻡ ] özetle.
mücrim (A.) [ مﺮﺠﻡ ] suçlu.
323

müctemi’ (A.) [ ﻊﻤﺘﺠﻡ ] derli toplu.
müdafaa (A.) [ ﻪﻌﻓاﺪﻡ ] savunma.
müdahale (A.) [ ﻪﻠﺧاﺪﻡ ] karışma.
müdahene (A.) [ ﻪﻨهاﺪﻡ ] yağcılık, yardakçılık.
müdavim (A.) [ مواﺪﻡ ] devam eden.
müddeî (A.) [ ﯽﻋﺪﻡ ] 1.davacı. 2.inatçı.
müddet (A.) [ تﺪﻡ ] süre.
müddet-i muvakkata [ ﻪﺘﻗﻮﻡ تﺪﻡ ] geçici süre.
müddet-i tahsiliye [ ﻪﻴﻠﻴﺼﺤﺕ تﺪﻡ ] öğrenim süresi.
müdevver (A.) [ روﺪﻡ ] yuvarlak.
müdhiş (A.) [ ﺶهﺪﻡ ] dehşet verici.
müdhişe (A.) [ ﻪﺸهﺪﻡ ] dehşet verici.
müdrik (A.) [ کرﺪﻡ ] idrak eden.
müdrik olmak idrak etmek.
müebbeden (A.) [ اﺪﺑﺆﻡ ] ömür boyu.
müellefat (A.) [ تﺎﻔﻝﺆﻡ ] telif edilmiş yapıtlar.
müellif (A.) [ ﻒﻝﺆﻡ ] yazar.
müesses (A.) [ ﺲﺱﺆﻡ ] kurulu, kurulmuş.
müessesat (A.) [ تﺎﺴﺱﺆﻡ ] kurumlar, kuruluşlar, müesseseler.
müessese (A.) [ ﻪﺴﺱﺆﻡ ] kurum, kuruluş.
müessif (A.) [ ﻒﺱﺆﻡ ] üzücü.
müessir (A.) [ ﺮﺛﺆﻡ ]1.etkileyici, etkili.
müessiriyet (A.) [ ﺖیﺮﺛﺆﻡ ] etkileme gücü.
324

müessis (A.) [ ﺲﺱﺆﻡ ] kurucu.
müeyyide (A.) [ ﻩﺪیﺆﻡ ] yaptırım.
müfekkire (A.) [ ﻩﺮﮑﻔﻡ ] düşünme gücü.
müfid (A.) [ ﺪﻴﻔﻡ ] yararlı.
müflis (A.) [ ﺲﻠﻔﻡ ] 1.iflas etmiş. 2.sefil.
müfreze (A.) [ ﻩزﺮﻔﻡ ] askerî birlik.
müfrit (A.) [ طﺮﻔﻡ ] aşırı.
müfsid (A.) [ ﺪﺴﻔﻡ ] bozucu.
müftehir (A.) [ ﺮﺨﺘﻔﻡ ] iftihar eden.
müftekir (A.) [ ﺮﻘﺘﻔﻡ ] 1.yoksul. 2.bağlı, muhtaç.
müfteri (A.) [ یﺮﺘﻔﻡ ] iftiracı.
müheyya (A.) [ ﺎﻴﻬﻡ ] hazır.
müheyyic (A.) [ ﺞﻴﻬﻡ ] heyecan verici.
mühim (A.) [ ﻢﻬﻡ ] önemli.
mühimmat (A.) [ تﺎﻤﻬﻡ ] savaş malzemesi.
mühimme (A.) [ ﻪﻤﻬﻡ ] önemli.
mühlet (A.) [ ﺖﻠﻬﻡ ] tanınmış süre.
mühlet vermek süre tanımak.
mühlik (A.) [ ﮏﻠﻬﻡ ] öldürücü.
mühr (F.) [ ﺮﻬﻡ ] mühür.
mühtedî (A.) [ یﺪﺘﻬﻡ ] islam dinini kabul etmiş.
mühtez (A.) [ ﺰﺘﻬﻡ ] titrek.
mühürdar (F.) [ رادﺮﻬﻡ ] özel kalem müdürü.
325

müje (F.) [ ﻩﮋﻡ ] kirpik.
müjgan (F.) [ نﺎﮔﮋﻡ ] 1. kirpik. 2.kirpikler.
mükâfat (A.) [ تﺎﻓﺎﮑﻡ ] ödül.
mükâleme (A.) [ ﻪﻤﻝﺎﮑﻡ ] konuşma.
mükâtebe (A.) [ ﻪﺒﺕﺎﮑﻡ ] yazışma.
mükedder (A.) [ رﺪﮑﻡ ] kederli.
mükemmelen (A.) [ ﻼﻤﮑﻡ ] tam olarak, mükemmel olarak.
mükemmeliyet (A.) [ ﺖﻴﻠﻤﮑﻡ ] mükemmellik.
mükerrer (A.) [ رﺮﮑﻡ ] tekrarlanmış, yinelenmiş.
mükerreren (A.) [ ارﺮﮑﻡ ] tekrar tekrar.
mükeyyif (A.) [ ﻒﻴﮑﻡ ] keyif verici.
mükteseb (A.) [ ﺐﺴﺘﮑﻡ ] kazanılmış.
müktesebat (A.) [ تﺎﺒﺴﺘﮑﻡ ] bilgi birikimi.
müktesebe (A.) [ ﻪﺒﺴﺘﮑﻡ ] kazanılmış.
mülakat (A.) [ تﺎﻗﻼﻡ ] 1.buluşma. 2.görüşme.
mülâki olmak 1.karşılaşmak. 2.görüşmek.
mülayim (A.) [ ﻢیﻼﻡ ] yumuşak.
mülazemet etmek 1.devam etmek. 2.staj yapmak. 3.bir işle ilgilenmek.
mülazım (A.) [ مزﻼﻡ ] teğmen.
mülazım-ı evvel [ لوا مزﻼﻡ ] üsteğmen.
mülazım-ı sâni [ ﯽﻥﺎﺛ مزﻼﻡ ] teğmen.
mülevven (A.) [ نﻮﻠﻡ ] rengarenk.
mülevves (A.) [ ثﻮﻠﻡ ] kirli.
326

mülga (A.) [ ﺎﻐﻠﻡ ] kaldırılmış.
mülhakat (A.) [ تﺎﻘﺤﻠﻡ ] 1.ekler. 2.bir yere bağlı olan başka yerler.
mülk (A.) [ ﮏﻠﻡ ] 1.yurt. 2.kazanç getiren taşınmaz.
mülteci (A.) [ ﯽﺠﺘﻠﻡ ] sığınmacı.
mültefit (A.) [ ﺖﻔﺘﻠﻡ ] iltifat eden, güleryüzlü.
mülûk (A.) [ کﻮﻠﻡ ] melikler.
mümane’et (A.) [ ﺖﻌﻥﺎﻤﻡ ] engelleme.
mümaselet (A.) [ ﺖﻠﺛﺎﻤﻡ ] benzerlik.
mümasil (A.) [ ﻞﺛﺎﻤﻡ ] benzer, andıran.
mümasil olmak berbirine benzemek.
mümâşat (A.) [ تﺎﺵﺎﻤﻡ ] uysallık, suyuna gitme, alttan alma.
mümessil (A.) [ ﻞﺜﻤﻡ ] 1.temsilci. 2.sınıf temsilcisi.
mümeyyiz (A.) [ ﺰﻴﻤﻡ ] 1.katip. 2.sınava giren öğretmen.
mümeyyize (A.) [ ﻩﺰﻴﻤﻡ ] tırnak işareti.
mümin (A.) [ ﻦﻡﺆﻡ ] inanan, iman eden.
müminîn (A.) [ ﻦﻴﻨﻡﺆﻡ ] inananlar, iman edenler.
mümkin (A.) [ ﻦﮑﻤﻡ ] mümkün.
mümsik (A.) [ ﮏﺴﻤﻡ ] elisıkı.
mümtaz (A.) [ زﺎﺘﻤﻡ ] seçkin.
mümtehin (A.) [ ﻦﺤﺘﻤﻡ ] sınav yapan, sınayan.
mümteni (A.) [ ﻊﻨﺘﻤﻡ ] imkansız.
mümzâ (A.) [ ﯽﻀﻤﻡ ] imzalı, imzalanmış.
mün’adim olmak yok olmak.
327

mün’akid (A.) [ ﺪﻘﻌﻨﻡ ] yapılmış, imzalanmış, kabul edilmiş.
mün’akis (A.) [ ﺲﮑﻌﻨﻡ ] yansıtan.
mün’im (A.) [ ﻢﻌﻨﻡ ] 1.Tanrı. 2.velînimet.
münâcat (A.) [ تﺎﺝﺎﻨﻡ ] Tanrı’ya yakarma.
münâdi (A.) [ یدﺎﻨﻡ ] 1.müezzin. 2.tellal, çığırtkan.
münafık (A.) [ ﻖﻓﺎﻨﻡ ] ikiyüzlü, nifak sokucu.
münâkalat (A.) [ تﻼﻗﺎﻨ ﻡ ] taşımacılık.
münâkasa (A.) [ ﻪﺼﻗﺎﻨﻡ ] açık eksiltme.
münâkaşa [ ﻪﺸﻗﺎﻨﻡ ] 1.tartışma. 2.irdeleme.
münâkız olmak (A.-T.) çelişmek.
münakkaş (A.) [ ﺶﻘﻨﻡ ] nakışlı, işlemeli, desenli.
münasebat (A.) [ تﺎﺒﺱﺎﻨﻡ ] münasebetler.
münatif (A.) [ ﻒﻄﻌ ﻨﻡ ] çevrilmiş,yönelik.
münatif olmak çevrilmek.
münâvebeten (A.) [ ﺔ ﺑوﺎﻨﻡ ] dönüşümlü olaram.
münaza’ât (A.) [ تﺎﻋزﺎﻨﻡ ] çatışmalar, çekişmeler.
münbais (A.) [ ﺚﻌﺒﻨﻡ ] ileri gelen, kaynaklanan.
münbit (A.) [ ﺖﺒﻨﻡ ] verimli.
müncemid (A.) [ ﺪﻤﺠﻨﻡ ] donuk.
müncer olmak sonuçlanmak.
mündemic (A.) [ ﺞﻡﺪﻨﻡ ] içinde yer alan, içinde bulunan.
mündericât (A.) [ تﺎﺝرﺪﻨﻡ ] içindekiler.
münderis olmak izi kalmamak.
328

münebbih (A.) [ ﻪﺒﻨﻡ ] uyarıcı, uyandırıcı.
münekkid (A.) [ ﺪﻘﻨﻡ ] eleştirmen.
münevver (A.) [ رﻮﻨﻡ ] 1.aydınlanmış, parlak. 2.aydın fikirli.
münevver eylemek aydınlatmak.
münfail olmak gücenmek, alınmak.
münferid (A.) [ دﺮﻔﻨﻡ ] 1.ayrı, tek başına. 2.tektük.
münhal (A.) [ ﻞﺤﻨﻡ ] 1.boş, açık. 2.çölülmüş.
münhasır (A.) [ ﺮﺼﺤﻨﻡ ] dönük, ait, yönelik.
münhasıran (A.) [ اﺮﺼﺤﻨﻡ ] sırf, sadece.
münhedim olmak yıkılmak, yok olmak.
münhezim (A.) [ مﺰﻬﻨﻡ ] bozguna uğramış.
münhezim olmak bozguna uğramak.
müneccim (A.) [ ﻢﺠﻨﻡ ] yıldızbilimci, astrolog.
münkasım (A.) [ ﻢﺴﻘﻨﻡ ] bölünmüş.
münkasım olmak bölünmek, bölünmüş olmak.
münker (A.) [ ﺮﮑﻨﻡ ] inkâr edilen.
münkesir (A.) [ ﺮﺴﮑﻨﻡ ] kırık.
münkesir olmak kırılmak.
münkir (A.) [ ﺮﮑﻨﻡ ] inkâr eden.
münselib olmak kalmamak.
müntahab (A.) [ ﺐﺨﺘﻨﻡ ] seçilmiş, seçkin.
müntahabat (A.) [ تﺎﺒﺨ ﺘﻨﻡ ] seçki, antoloji.
müntakim (A.) [ ﻢﻘﺘﻨﻡ ] intikam alan.
329

münteha (A.) [ ﺎﻬﺘﻨﻡ ] son.
müntehi olmak sona ermek, son bulmak.
müntesib (A.) [ ﺐﺴﺘﻨﻡ ] mensup, intisab etmiş.
müntesip bk. müntesib.
münteşir (A.) [ ﺮﺸﺘﻨﻡ ] yaygın.
müphem (A.) [ ﻢ ﻬﺒﻡ ] belirsiz, belli belirsiz.
müptelâ (A.) [ ﻼﺘﺒﻡ ] uğramış, tutulmuş, yakalanmış.
müptelâ olmak tutulmak, yakalanmak, uğramak.
mürâat (A.) [ تﺎﻋاﺮﻡ ] gözetme.
müracaat (A.) [ ﺖﻌﺝاﺮﻡ ] başvuru. 2.geri dönüş.
müracaat etmek 1.başvurmak. 2.geri dönmek.
müradif (A.) [ فداﺮﻡ ] eşanlamlı.
mürai (A.) [ ﯽﺋاﺮﻡ ] ikiyüzlü.
müraselât (A.) [ تﻼﺱاﺮﻡ ] mektuplaşmalar.
mürasele (A.) [ ﻪﻠﺱاﺮﻡ ] mektuplaşma.
mürde (F.) [ ﻩدﺮﻡ ] ölü.
mürebbî (A.) [ ﯽﺑﺮﻡ ] eğitmen, eğitici.
müreccah (A.) [ ﺢﺝﺮﻡ ] tercih sebebi, tercih edilir.
müreffeh (A.) [ ﻪﻓﺮﻡ ] refah içinde, bolluk içinde.
mürekkeb (A.) [ ﺐﮐﺮﻡ ] 1.oluşan, bileşen. 2.mürekkep.
müretteb (A.) [ ﺐﺕﺮﻡ ] 1.düzenlenmiş, tertip edilmiş. 2.dizilmiş.
mürettib (A.) [ ﺐﺕﺮﻡ ] dizgici.
mürevvic (A.) [ جوﺮﻡ ] revaç veren, propagandasını yapan.
330

mürg (F.) [ غﺮﻡ ] kuş.
mürgâb (F.) [ بﺎﻏﺮﻡ ] 1.ördek. 2.kurbağa.
mürid (A.) [ ﺪیﺮﻡ ] 1.buyuran. 2.şeyhe bağlı kişi, mürit.
mürit bk. murid.
mürşid (A.) [ ﺪﺵﺮﻡ ] 1.şeyh. 2.doğru yolu gösteren, irşad eden.
mürteci (A.) [ ﻊﺠﺕﺮ ﻡ ] gerici.
mürted (A.) [ ﺪﺕﺮﻡ ] islam dininden çıkan.
mürtefi (A.) [ ﻊﻔﺕﺮﻡ ] yüksek.
mürtehen (A.) [ ﻦﻬﺕﺮﻡ ] rehinli, ipotekli.
mürteiş (A.) [ ﺶﻌﺕﺮﻡ ] titrek.
mürtekib (A.) [ ﺐﮑﺕﺮﻡ ] kötü bir iş yapan, işleyen.
mürteşî (A.) [ ﯽﺸﺕﺮﻡ ] rüşvetçi, rüşvet yiyen.
mürûr (A.) [ روﺮﻡ ] geçme, geçip gitme, geçiş.
mürûr -i zaman [ نﺎﻡز روﺮﻡ ] zamanın akışı.
mürûr etmek geçmek.
mürûr eylemek 1.geçmek. 2.uğramak.
mürüvvet (A.) [ توﺮﻡ ] 1.insanlık. 2.iyilik.
müsaade (A.) [ ﻩﺪﻋﺎﺴﻡ ] 1.izin. 2.yardım.
müsaade edilmek izin verilmek.
müsaade etmek izin vermek.
müsaadekâr (A.-F.) [ رﺎﮐ ﻩﺪﻋﺎﺴﻡ ] yardımcı, izin verici.
müsaadekârlık (A.-F.-T.) yardımcı olma, izin verme.
müsabaka (A.) [ ﻪﻘﺑﺎﺴﻡ ] yarışma.
331

müsabık (A.) [ ﻖﺑﺎﺴﻡ ] yarışmacı.
müsademe (A.) [ ﻪﻡدﺎﺼﻡ ] 1.çarpışma. 2.çatışma.
müsadere (A.) [ ﻩردﺎﺼﻡ ] mal varlığına el koyma.
müsadere edilmek mal varlığına el konulmak.
müsadere etmek mal varlığına el koymak.
müsâdif (A.) [ فدﺎﺼﻡ ] rastlar, rastlayan.
müsafir (A.) [ ﺮﻓﺎﺴﻡ ] 1.yolcu. 2.konuk.
müsâhelekârlık (A.-F.-T.) kolaylık gösterme.
müsaid (A.) [ ﺪﻋﺎﺴﻡ ] uygun.
müsalaha (A.) [ ﻪﺤﻝﺎﺼﻡ ] barış yapma.
müsalemetkâr (A.-F.) [ رﺎﮐ ﺖﻤﻝﺎﺴﻡ ] barışçıl.
müsâmaha (A.) [ ﻪﺤﻡﺎﺴﻡ ] hoşgörü.
müsâmahakâr (A.-F.) [ رﺎﮐ ﻪﺤﻡﺎﺴﻡ ] hoşgörülü.
müsamere (A.) [ ﻩﺮﻡﺎﺴﻡ ] 1.gece eğlencesi. 2.okul piyesi.
müsâvat (A.) [ تاوﺎﺴﻡ ] eşitlik.
müsâvatsızlık (A.-T.) eşitsizlik.
müsbet (A.) [ ﺖﺒﺜﻡ ] olumlu, pozitif.
müsebbib (A.) [ ﺐﺒﺴﻡ ] yol açan, sebep olan.
müseccel (A.) [ ﻞﺠﺴﻡ ] tescilli.
müsekkin (A.) [ ﻦ ﮑﺴﻡ ] sakinleştirici, yatıştırıcı.
müsekkit (A.) [ ﺖﮑﺴﻡ ] susturucu.
müsellah (A.) [ ﺢﻠﺴﻡ ] silahlı.
müselleme (A.) [ ﻪﻤﻠﺴﻡ ] herkes tarafından kabul edilmiş.
332

müselles (A.) [ ﺚﻠﺜﻡ ] üçgen.
müsellesat (A.) [ تﺎﺜﻠﺜﻡ ] trigonometri.
müsellesüşşekl (A.) [ ﻞﮑﺸﻝا ﺚﻠﺜﻡ ] üçgen şeklinde.
müselmân (A.) [ نﺎﻤﻠﺴﻡ ] müslüman.
müselsel (A.) [ ﻞﺴﻠﺴﻡ ] zincirleme.
müsemma (A.) [ ﯽﻤﺴﻡ ] adlandırılmış.
müshil (A.) [ ﻞﻬﺴﻡ ] 1.kolaylaştıran. 2.ishal edici.
müsin (A.) [ ﻦﺴﻡ ] yaşlı.
müskirat (A.) [ تاﺮﮑﺴﻡ ] sarhoş edici şeyler.
müslim (A.) [ ﻢﻠﺴﻡ ] müslüman.
müsmir (A.) [ ﺮﻤﺜﻡ ] 1.verimli. 2.iyi sonuç veren.
müsmiriyet (A.) [ ﺖیﺮﻤﺜﻡ ] verimlilik.
müsrif (A.) [ فﺮﺴﻡ ] savurgan.
müsta’mere (A.) [ ﻩﺮﻤﻌﺘﺴﻡ ] sömürge.
müstab'ed (A.) [ ﺪﻌﺒﺘﺴﻡ ] uzak.
müsta'fî (A.) [ ﯽﻔﻌﺘﺴﻡ ] istifa etmiş, istifa eden.
müstağnî (A.) [ ﯽﻨﻐﺘﺴﻡ ] doygun, eyvallah etmeyen.
müstahak (A.) [ ﻖﺤﺘﺴﻡ ] hak kazanmış.
müstahdem (A.) [ مﺪﺨﺘﺴﻡ ] çalışan, hizmet eden.
müstahdemîn (A.) [ ﻦﻴﻡﺪﺨﺘﺴﻡ ] çalışanlar, hizmet edenler.
müstaid (A.) [ ﺪﻌﺘﺴﻡ ] yetenekli.
müstakil (A.) [ ﻞﻘﺘﺴﻡ ] bağımsız.
müstakillen (A.) [ ﻼﻘﺘﺴﻡ ] bağımsız olarak, ayrıca.
333

müstakraza (A.) [ ﻪﺽﺮﻘﺘﺴﻡ ] borç alınan.
müstamel (A.) [ ﻞﻤﻌﺘﺴﻡ ] 1.kullanılmış. 2.kullanılan.
müstantık (A.) [ ﻖﻄﻨﺘﺴﻡ ] sorgu yargıcı.
müste’cir (A.) [ ﺮﺝﺄﺘﺴﻡ ] kiracı.
müstebân olmak anlaşılmak.
müstebid (A.) [ ﺪﺒﺘﺴﻡ ] despot.
müstefid olmak yararlanmak.
müstehlik (A.) [ ﮏﻠﻬﺘﺴﻡ ] tüketici.
müstehzi (A.) [ یﺰﻬﺘﺴﻡ ] alaycı.
müstemleke (A.) [ ﻪﮑﻠﻤﺘﺴﻡ ] sömürge, koloni.
müstenid (A.) [ ﺪﻨﺘﺴﻡ ] dayanan.
müsteniden (A.) [ اﺪﻨﺘﺴﻡ ] dayanarak.
müsterih (A.) [ ﺢیﺮﺘﺴﻡ ] gönlü rahat.
müstesnâ (A.) [ ﯽﻨﺜﺘﺴﻡ ] 1.apayrı. 2.dışında haricinde.
müsteşar (A.) [ رﺎﺸﺘﺴﻡ ] danışman.
müsteşrik (A.) [ قﺮﺸﺘﺴﻡ ] doğubilimci, oryantalist.
müsvedde (A.) [ ﻩدﻮﺴﻡ ] taslak.
müşa’şa (A.) [ ﻊﺸﻌﺸﻡ ] gösterişli, şaşaalı.
müşabehet (A.) [ ﺖﻬﺑﺎﺸﻡ ] benzerlik.
müşabih (A.) [ ﻪﺑﺎﺸﻡ ] benzer.
müşahedât (A.) [ تاﺪهﺎﺸﻡ ] gözlemler.
müşâhede (A.) [ ﻩﺪهﺎﺸﻡ ] gözlem.
müşâhede edilmek gözlemlenmek.
334

müşâhede olunmak gözlemlenmek.
müşahhas (A.) [ ﺺﺨﺸﻡ ] somut.
müşarik (A.) [ کرﺎﺸﻡ ] ortak.
müşarünileyh (A.) [ ﻪﻴﻝا رﺎﺸﻡ ] anılan, adı geçen.
müşavere (A.) [ ﻩروﺎﺸﻡ ] danışma.
müşavere etmek danışmak.
müşekkel (A.) [ ﻞﮑﺸﻡ ] biçimli, kalıplı.
müşerref olmak şeref kazanmak.
müşevveş (A.) [ شﻮﺸﻡ ] karışık.
müşfik (A.) [ ﻖﻔﺸﻡ ] şefkatli.
müşir (A.) [ ﺮﻴﺸﻡ ] mareşal.
müşkil (A.) [ ﻞﮑﺸﻡ ] güç, zor.
müşkilât (A.) [ تﻼﮑﺸﻡ ] güçlükler, zorluklar.
müşkilat çekmek zorluk çekmek, sıkıntı çekmek.
müşkilpesend (A.-F.) [ ﺪﻨﺴﭘ ﻞﮑﺸﻡ ] güç beğenen.
müşt (F.) [ ﺖﺸﻡ ] 1.yumruk. 2.avuç.
müştail (A.) [ ﻞﻌﺘﺸﻡ ] alevli.
müştak (A.) [ قﺎﺘﺸﻡ ] çok isteyen, can atan.
müştehir (A.) [ ﺮﻬﺘﺸﻡ ] ünlü.
müşteki (A.) [ ﯽﮑﺘﺸﻡ ] şikayetçi.
müştemilat (A.) [ تﻼﻤﺘﺸﻡ ] eklentiler, ek yapılar.
müştereken (A.) [ ﺎﮐﺮﺘﺸﻡ ] ortaklaşa.
mütalaa (A.) [ ﻪﻌﻝﺎﻄﻡ ] 1.okuma. 2.görüş. 3.inceleme.
335

mütareke (A.) [ ﻪﮐرﺎﺘﻡ ] bırakışma, karşılıklı silah bırakma.
müteaddid (A.) [ دﺪﻌﺘﻡ ] birçok.
müteaffin (A.) [ ﻦﻔﻌﺘﻡ ] kokuşmuş.
müteahhid (A.) [ ﺪﻬﻌﺘﻡ ] taahhüt eden, üstlenen.
müteakib (A.) [ ﺐﻗﺎﻌﺘﻡ ] ardından.
müteallik (A.) [ ﻖﻠﻌﺘﻡ ] ilgili, ilişkin.
müteallim (A.) [ ﻢﻠﻌﺘﻡ ] öğrenci.
müteammim (A.) [ ﻢﻤﻌﺘﻡ ] yaygın.
müteannid (A.) [ ﺪﻨﻌﺘﻡ ] inatçı.
müteârife (A.) [ ﻪﻓرﺎﻌﺘﻡ ] kanıtlanmak gerektirmeyecek kadar açık.
müteassıb (A.) [ ﺐﺼﻌﺘﻡ ] taassup gösteren.
mütebahhir (A.) [ ﺮﺤﺒﺘﻡ ] derin bilgi sahibi.
mütebahhirane (A.-F.) [ ﻪﻥاﺮﺤﺒﺘﻡ ] derinlemesine.
mütebaki (A.) [ ﯽﻗﺎﺒﺘﻡ ] kalan, geriye kalan.
mütebariz (A.) [ زرﺎﺒﺘﻡ ] açık seçik, belirgin.
mütebasbıs (A.) [ ﺺﺒﺼﺒﺘﻡ ] yaltakçı, yardakçı.
mütebessim (A.) [ ﻢﺴﺒﺘﻡ ] gülümseyen, tebessüm eden.
mütecânis (A.) [ ﺲﻥﺎﺠﺘﻡ ] aynı cinsten, homojen.
mütecâviz (A.) [ زوﺎﺠﺘﻡ ] 1.aşkın. 2.saldırgan, tecavüzkâr. 3.sarkıntılık eden,
tecavüzcü.
müteceddid (A.) [ دﺪﺠﺘﻡ ] 1.yenilikçi. 2.yenileşen.
mütecellî (A.) [ ﯽﻠﺠﺘﻡ ] görünen, tecelli eden.
mütecessis (A.) [ ﺲﺴﺠﺘﻡ ] meraklı, merak eden.
336

mütecessisâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﺴﺴﺠﺘﻡ ] merak ederek, meraklı.
mütedair (A.) [ ﺮﺋاﺪﺘﻡ ] ilişkin.
mütedeyyin (A.) [ ﻦیﺪﺘﻡ ] dindar, dinine düşkün.
müteehhil (A.) [ ﻞهﺄﺘﻡ ] evli.
müteellim (A.) [ ﻢﻝﺄﺘﻡ ] elemli.
müteessif (A.) [ ﻒﺱﺄﺘﻡ ] üzgün.
müteessif olmak üzülmek.
müteessifâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﻔﺱﺄﺘﻡ ] üzgün, esefli.
müteessir (A.) [ ﺮﺛﺄﺘﻡ ] 1.üzgün. 2.etkilenen.
müteessir olmak 1.üzülmek. 2.etkilenmek.
müteezzî (A.) [ یذﺄﺘﻡ ] eziyet çekmiş, eza görmüş.
müteezzi etmek acı çektirmek.
mütefekkir (A.) [ ﺮﮑﻔﺘﻡ ] 1.düşünür. 2.düşünceli.
mütefekkirane (A.-F.) [ ﻪﻥاﺮﮑﻔﺘﻡ ] düşünceli düşünceli.
mütefelsifâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﻔﺴﻠﻔﺘﻡ ] bir filozof gibi.
mütefennin (A.) [ ﻦﻨﻔﺘﻡ ] fen bilimleri ile uğraşan, teknik ile uğraşan.
müteferrik (A.) [ قﺮﻔﺘﻡ ] dağınık.
mütefessih (A.) [ ﺦﺴﻔﺘﻡ ] bozulmuş, kokuşmuş, çürümüş.
mütegallib (A.) [ ﺐﻠﻐﺘﻡ ] zorba.
mütegâyir (A.) [ ﺮیﺎﻐﺘﻡ ] birbirine zıt.
mütehaccir (A.) [ ﺮﺠﺤﺘﻡ ] taşlaşmış, fosilleşmiş.
mütehalif (A.) [ ﻒﻝﺎﺨﺘﻡ ] birbirine uymayan.
mütehammil (A.) [ ﻞﻤﺤﺘﻡ ] dayanan.
337

müteharrî (A.) [ یﺮﺤﺘﻡ ] araştırıcı, araştıran.
müteharrik (A.) [ کﺮﺤﺘﻡ ] hareket eden, kıpırdayan.
mütehassıs (A.) [ ﺺﺼﺨﺘﻡ ] uzman.
mütehassir (A.) [ ﺮﺴﺤﺘﻡ ] özlem duyan.
mütehassis (A.) [ ﺲﺴﺤﺘﻡ ] duygulu.
mütehâşi (A.) [ ﯽﺵﺎﺤﺘﻡ ] çekingen.
mütehavvil (A.) [ لﻮﺤﺘﻡ ] değişken.
mütehayyir (A.) [ ﺮﻴﺤﺘﻡ ] şaşkın, şaşırmış.
mütekâbil (A.) [ ﻞﺑﺎﻘﺘﻡ ] karşılıklı.
mütekâbile (A.) [ ﻪﻠﺑﺎﻘﺘﻡ ] karşılıklı.
mütekâbilen (A.) [ ﻼﺑﺎﻘﺘﻡ ] karşılıklı olarak.
mütekaddim (A.) [ مﺪﻘﺘﻡ ] geçmiş, eski.
mütekaid (A.) [ ﺪﻋﺎﻘﺘﻡ ] emekli.
mütekamil (A.) [ ﻞﻡﺎﮑﺘﻡ ] olgun, tam, gelişmiş.
mütekebbir (A.) [ ﺮﺒﮑﺘﻡ ] kendini beğenmiş, şişinen, büyüklenen.
mütekeddir (A.) [ رﺪﮑﺘﻡ ] kederli.
mütekellim (A.) [ ﻢﻠﮑﺘﻡ ] 1.konuşan. 2.birinci tekil şahıs.
mütelebbis (A.) [ ﺲﺒﻠﺘﻡ ] giyinmiş, kuşanmış.
mütelevvin (A.) [ نﻮﻠﺘﻡ ] renkten renge giren, yanar döner.
mütemadi (A.) [ یدﺎﻤﺘﻡ ] sürekli.
mütemadiyen (A.) [ ﺎیدﺎﻤﺘﻡ ] sürekli olarak.
mütemayil (A.) [ ﻞیﺎﻤﺘﻡ ] 1.eğimli. 2.eğilimli, yönelik.
mütemeddin (A.) [ نﺪﻤﺘﻡ ] uygar.
338

mütemellik (A.) [ ﮏﻠﻤﺘﻡ ] dalkavuk, yardakçı.
mütemerkiz (A.) [ ﺰﮐﺮﻤﺘﻡ ] bir merkezde toplanma.
mütemevvic (A.) [ جﻮﻤﺘﻡ ] dalgalı.
mütemevvil (A.) [ لﻮﻤﺘﻡ ] varlıklı, zengin.
mütemmim (A.) [ ﻢﻤﺘﻡ ] 1.tamamlayıcı. 2.tümleç.
mütenâhi (A.) [ ﯽهﺎﻨﺘﻡ ] sona eren.
mütenasib (A.) [ ﺐﺱﺎﻨﺘﻡ ] uygun, uyumlu.
mütenavib (A.) [ بوﺎﻨﺘﻡ ] dönüşümlü.
mütenâzır (A.) [ ﺮﻇﺎﻨﺘﻡ ] 1.birbirine bakan. 2.simetrik.
müteneffizân (A.-F.) [ ناﺬﻔﻨﺘﻡ ] etkili kişiler, nüfuz sahipleri, sözü geçenler.
mütenevvi (A.) [ عﻮﻨﺘﻡ ] çeşitli, türlü türlü.
müteradif (A.) [ فداﺮﺘﻡ ] eşanlamlı.
müterafik (A.) [ ﻖﻓاﺮﺘﻡ ] 1.refakat eden. 2.karışık, bir arada.
mütercem (A.) [ ﻢﺝﺮﺘﻡ ] çevrilmiş, tercüme edilmiş.
mütercim (A.) [ ﻢﺝﺮﺘﻡ ] çevirmen.
mütesadif (A.) [ فدﺎﺼﺘﻡ ] rastlayan, tesadüf eden.
mütesâvi (A.) [ یوﺎﺴﺘﻡ ] eşit.
mütesâviyen (A.) [ ﺎیوﺎ ﺴﺘﻡ ] eşit olarak.
müteselli (A.) [ ﯽﻠﺴﺘﻡ ] teselli bulan, avunan.
müteselli olmak teselli bulmak, avunmak.
müteselsil (A.) [ ﻞﺴﻠﺴﺘﻡ ] zincirleme.
müteselsilen (A.) [ ﻼﺴﻠﺴﺘﻡ ] zincirleme olarak, birbirinin ardı sıra.
müteşâir (A.) [ ﺮﻋﺎﺸﺘﻡ ] şair geçinen, şair müsveddesi.
339

müteşebbis (A.) [ ﺚﺒﺸﺘﻡ ] 1.girişen, teşebbüs eden. 2.girişimci.
müteşekkî (A.) [ ﯽﮑﺸﺘﻡ ] şikayetçi.
müteşekkil (A.) [ ﻞﮑﺸﺘﻡ ] oluşmuş, teşekkül etmiş.
müteşekkir (A.) [ ﺮﮑﺸﺘﻡ ] şükran borçlu.
müteşettit (A.) [ ﺖﺘﺸﺘﻡ ] karışık, dağınık.
mütetebbi (A.) [ ﻊﺒﺘﺘﻡ ] araştırmacı.
mütevakkıf (A.) [ ﻒﻗﻮﺘﻡ ] bağlı.
mütevaliyen (A.) [ ﺎﻴﻝاﻮﺘﻡ ] sürekli olarak.
mütevattın (A.) [ ﻦﻃﻮﺘﻡ ] yerleşik, yurt tutmuş.
mütevâzı (A.) [ ﻊﺽاﻮﺘﻡ ] alçakgönüllü.
mütevâzıyâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﻴﺽاﻮﺘﻡ ] alçakgönüllülükle.
mütevazin (A.) [ نزاﻮﺘﻡ ] oranlı, uyumlu, dengeli.
müteveccih (A.) [ ﻪﺝﻮﺘﻡ ] dönük, yönelik.
müteveccihen (A.) [ ﺎﻬﺝﻮﺘﻡ ] 1.dönük olarak. 2.bir yere gitmek üzere.
müteveffâ (A.) [ ﺎﻓﻮﺘﻡ ] ölmüş, ölü.
mütevekkil (A.) [ ﻞﮐﻮﺘﻡ ] tevekkül eden her işini Tanrı’nın iradesine bırakan.
mütevellî (A.) [ ﯽﻝﻮﺘﻡ ] bir vakfın üst yöneticisi.
mütevellid (A.) [ ﺪﻝﻮﺘﻡ ] 1.doğan. 2.ileri gelen, kaynaklanan.
müteverrim (A.) [ مرﻮﺘﻡ ] veremli, verem hastası.
müteyakkız (A.) [ ﻆﻘﻴﺘﻡ ] uyanık, teyakkuz durumunda olan.
mütezâyid (A.) [ ﺪیاﺰﺘﻡ ] artan, çoğalan.
mütezelzil (A.) [ لﺰﻝﺰﺘﻡ ] sarsılan.
mütezelzil olmak 1.sarsılmak. 2.bozulmak.
340

müttefik (A.) [ ﻖﻔﺘﻡ ] birlik olmuş, ittifak yapmış.
müttehid (A.) [ ﺪﺤﺘﻡ ] birleşik.
müvekkil (A.) [ ﻞﮐ ﻮﻡ ] vekalet veren.
müverrah (A.) [ خرﻮﻡ ] tarihli.
müverrih (A.) [ خرﻮﻡ ] tarihçi, tarih yazarı.
müverrihin (A.) [ ﻦﻴﺧرﻮﻡ ] tarihçiler.
müyesser olmak gerçekleşmek.
müzaheret (A.) [ تﺮهﺎﻈﻡ ] destek, yardım, arka çıkma.
müzahrefat (A.) [ تﺎﻓﺮﺧﺰﻡ ] 1.pislikler, süprüntüler, döküntüler.
müzakere (A.) [ ﻩﺮﮐاﺬﻡ ] görüşme.
müzayede (A.) [ ﻩﺪیاﺰﻡ ] açık arttırma.
müzehheb (A.) [ ﺐهﺬﻡ ] altın yaldızlı.
müzekker (A.) [ ﺮﮐﺬﻡ ] eril.
müzevvir (A.) [ روﺰﻡ ] arabozucu.
müzeyyen (A.) [ ﻦیﺰﻡ ] süslü, ziynetli.
müzmin (A.) [ ﻦﻡﺰﻡ ] kronik, süreğen.
341

nâ (F.) [ ﺎﻥ ] olumsuzluk eki.
na’l (A.) [ ﻞﻌﻥ ] nal.
na’lbend (A.-F.) [ ﺪﻨﺒﻠﻌﻥ ] nalbant.
na’lbur (A.-F.) [ ﺮﺒﻠﻌﻥ ] nalbur.
na’lçe (A.-F.) [ ﻪﭽﻠﻌﻥ ] nalça.
na’nâ’ (A.) [ عﺎﻨﻌﻥ ] nane.
na’re (A.) [ ﻩﺮﻌﻥ ] nara, haykırma.
na’ş (A.) [ ﺶﻌﻥ ] naaş, cenaze.
na’t (A.) [ ﺖﻌﻥ ] 1.övme. 2.Hz. Muhammed’i övücü şiir.
nââşnâ (F.) [ ﺎﻨﺵﺁ ﺎﻥ ] yabancı.
naat (A.) [ ﺖﻌﻥ ] 1.övme. 2.Hz. Muhammed’i övücü şiir.
nâb (F.) [ بﺎﻥ ] saf, halis, katışıksız.
nâbecâ (F.) [ ﺎﺠﺑﺎﻥ ] yersiz.
nâbehre (F.) [ ﻩﺮﻬﺑﺎﻥ ] 1.nasipsiz. 2.soysuz.
nâbekâr (F.) [ رﺎﮑﺑﺎﻥ ] 1.hayırsız. 2.işe yaramaz.
nâbîna (F.) [ ﺎﻨﻴﺑﺎﻥ ] kör.
nâbûd (F.) [ دﻮﺑﺎﻥ ] 1.yok. 2.yokluk. 3.perişan.
nabz (A.) [ ﺾﺒﻥ ] nabız.
nabzgîr (A.-F.) [ ﺮﻴﮔ ﺾﺒﻥ ] nabza göre şerbet veren.
N
342

nâcî (A.) [ ﯽﺝﺎﻥ ] kurtulan.
nâcins (F.-A.) [ ﺲﻨﺝﺎﻥ ] soysuz, cinsi bozuk.
nâçâr (F.) [ رﺎچﺎﻥ ] 1.çaresiz, sorunda. 2.ister istemez.
nâçîz (F.) [ ﺰﻴچﺎﻥ ] değersiz, önemsiz.
nâdân (F.) [ نادﺎﻥ ] 1.cahil. 2.hödük.
nâdânlık (F.-T.) 1.cahillik. 2.hödüklük.
nâdî (A.) [ یدﺎﻥ ] seslenen, çağıran.
nâdim (A.) [ مدﺎﻥ ] pişman.
nâdim etmek pişman etmek.
nâdim olmak pişman olmak.
nâdir (A.) [ ردﺎﻥ ] az bulunur.
nâdirât (A.) [ تاردﺎﻥ ] az bulunur şeyler.
nâdire (A.) [ ﻩردﺎﻥ ] az bulunur.
nâdiren (A.) [ اردﺎﻥ ] nadir olarak.
nâehl (F.-A.) [ ﻞهأﺎﻥ ] ehil olmayan, ehliyetli olmayan.
nâf (F.) [ فﺎﻥ ] göbek.
nafaka (A.) [ ﻪﻘﻔﻥ ] geçim parası.
nâfe (F.) [ ﻪﻓﺎﻥ ] 1.ceylanın göbeğinden çıkan misk. 2.sevgilinin saçı.
nâfercâm (F.) [ مﺎﺝﺮﻓ ﺎﻥ ] sonu iyi olmayan, yararsız.
nâfıa (A.) [ ﻪﻌﻓﺎﻥ ] bayındırlık işleri.
nâfıa müdüriyeti bayındırlık müdürlüğü.
nâfıa nâzırı bayındırlık bakanı.
nâfıa nezareti bayındırlık bakanlığı.
343

nâfıa vekâleti bayındırlık bakanlığı.
nâfile (A.) [ ﻪﻠﻓﺎﻥ ] 1.boşuna. 2.nafile namazı, farz dışında kılınan namaz.
nâfiz (A.) [ ﺬﻓﺎﻥ ] etkileyici, nüfuz edici, işleyici.
nâgâh (F.) [ ﻩﺎﮔﺎﻥ ] ansızın.
nâgehan (F.) [ نﺎﻬﮔﺎﻥ ] ansızın.
nağamât (A.) [ تﺎﻤﻐﻥ ] nağmeler.
nağme (A.) [ ﻪﻤﻐﻥ ] ezgi, melodi.
nağz (F.) [ ﺰﻐ ﻥ ] güzel, hoş.
nâhak (F.-A.) [ ﻖﺣﺎﻥ ] haksız.
nâhalef (F.-A.) [ ﻒﻠﺧﺎﻥ ] hayırsız evlat.
nahçîr (F.) [ ﺮﻴﭽﺨﻥ ] av hayvanı.
nâhencâr (F.) [ رﺎﺠﻨهﺎﻥ ] doğru olmayan, uygun olmayan.
nâhid (F.) [ ﺪﻴهﺎﻥ ] Venüs, Çulpan, Zühre.
nahif (A.) [ ﻒﻴﺤﻥ ] cılız.
nâhiye (A.) [ ﻪﻴﺣﺎﻥ ] 1.yöre, bölge. 2.bucak. 3.taraf.
nahl (A.) [ ﻞﺨﻥ ] hurma ağacı.
nahl (A.) [ ﻞﺤﻥ ] bal arısı.
nahlistan (A.-F.) [ نﺎﺘﺴﻠﺨﻥ ] hurmalık.
nâhoş (F.) [ شﻮﺧﺎﻥ ] hoş olmayan.
nahs (A.) [ ﺲﺤﻥ ] uğursuzluk.
nâhudâ (F.) [ اﺪﺧﺎﻥ ] kaptan.
nâhudâ (F.) [ اﺪﺧﺎﻥ ] Allahsız.
nâhun (F.) [ ﻦﺧﺎﻥ ] tırnak.
344

nahv (A.) [ ﻮﺤﻥ ] 1.sözdizimi. 2.taraf. 3.gibi.
nahvet (A.) [ تﻮﺨﻥ ] böbürlenme.
nahvî (A.) [ یﻮﺤﻥ ] gramerci, nahiv uzmanı.
nâib (A.) [ ﺐﺋﺎﻥ ] 1.vekil. 2.kadı, yargıç.
nâil (A.) [ ﻞﺋﺎﻥ ] erişen, kavuşan, murada eren.
nail olmak muradına ermek, kavuşmak, erişmek.
nâim (A.) [ ﻢﺋﺎﻥ ] uyuyan.
nâka (A.) [ ﻪﻗﺎﻥ ] dişi deve.
nakd (A.) [ ﺪﻘﻥ ] 1.nakit. 2.madeni para.
nakden (A.) [ اﺪﻘﻥ ] peşin olarak.
nâkes (F.) [ ﺲﮐﺎﻥ ] 1.soysuz, işe yaramaz. 2.pinti, nekes.
nâkıs (A.) [ ﺺﻗﺎﻥ ] 1.eksik. 2.eksi.
nakış (A.) [ ﺶﻘﻥ ] desen.
nakib (A.) [ ﺐﻴﻘﻥ ] 1.şeyh yardımcısı. 2.reis vekili.
nâkil (A.) [ ﻞﻗﺎﻥ ] 1.taşıma, nakil. 2.anlatan, nakleden.
nakîsa (A.) [ ﻪﺼﻴﻘﻥ ] kusur.
nakîse (A.) [ ﻪﺼﻴﻘﻥ ] kusur.
nakkad (A.) [ دﺎﻘﻥ ] eleştirmen.
nakkal (A.) [ لﺎﻘﻥ ] nakleden, öykü veya masal anlatan.
nakkare (A.) [ ﻩرﺎﻘﻥ ] 1.davul. 2.dümbelek.
nakl (A.) [ ﻞﻘﻥ ] 1.nakil, anlatma. 2.taşıma.
nakledilmek 1.anlatılmak. 2.taşınmak.
naklen (A.) [ ﻼﻘﻥ ] naklederek, nakil yolu ile.
345

nakletmek 1.anlatmak. 2.taşımak.
nakliyat (A.) [ تﺎﻴﻠﻘﻥ ] taşımacılık.
nakliye (A.) [ ﻪﻴﻠﻘﻥ ] taşıma.
nakş (A.) [ ﺶﻘﻥ ] 1.nakış, desen. 2.resim. 3.duvar resmi.
nakşedilmek işlenmek.
nakş etmek işlemek.
nâkus (A.) [ سﻮﻗﺎﻥ ] çan.
nakz (A.) [ ﺾﻘﻥ ] 1.yok sayma. 2.bozma, çözme.
nâlân (F.) [ نﻻﺎﻥ ] inleyen.
nâlân etmek inletmek.
nâlân olmak inlemek.
nâle (F.) [ ﻪﻝﺎﻥ ] inilti.
nâlende (F.) [ ﻩﺪﻨﻝﺎﻥ ] inleyen.
nâm (F.) [ مﺎﻥ ] 1.ad. 2.adında, adlı. 3.ün, şöhret.
nam vermek ad vermek, adlandırmak.
nâmahdud (F.-A.) [ دوﺪﺤﻡﺎﻥ ] sınırsız.
nâmahrem (F.-A.) [ مﺮﺤﻡﺎﻥ ] 1.mahrem olmayan. 2.nikah düşmeyen kişi.
3.yabancı.
nâmahsus (F.-A.) [ سﻮﺴﺤﻡﺎﻥ ] hissedilmeyen.
nâmakbul (F.-A.) [ لﻮﺒﻘﻡﺎﻥ ] makbul olmayan.
nâmakul (F.-A.)) [ لﻮﻘﻌﻡﺎﻥ ] makul olmayan.
nâmalûm (F.-A.) [ مﻮﻠﻌﻡﺎﻥ ] bilinmeyen.
nâmâver (F.) [ روﺁ مﺎﻥ ] ünlü, sanlı.
346

namaz (F.) [ زﺎﻤﻥ ] namaz.
namazgâh (F.) [ ﻩﺎﮔزﺎﻤﻥ ] namazlık, üstü açık mesçit.
nâmberdar (F.) [ رادﺮﺒﻡﺎﻥ ] ünlü, sanlı.
nâmcû (F.) [ ﻮﺠﻡﺎﻥ ] yiğit.
nâmdar (F.) [ راﺪﻡﺎﻥ ] ünlü, namlı.
nâme (F.) [ ﻪﻡﺎﻥ ] 1.mektup. 2.kitap.
nâme’mûl (F.-A.) [ لﻮﻡﺄﻡﺎﻥ ] umulmayan, beklenmedik.
nâmefhûm (F.-A.) [ مﻮﻬﻔﻡﺎﻥ ] anlaşılmaz.
nâmer’î (F.-A.) [ ﯽﺋﺮﻡﺎﻥ ] görülmeyen, görülmez.
nâmerd (F.) [ دﺮﻡﺎﻥ ] alçak, aşağılık, namert.
nâmesbûk (F.-A.) [ قﻮﺒﺴﻡﺎﻥ ] olmamış, geçmemiş, cereyan etmemiş.
nâmına (F.-T.) adına.
nâmî (F.) [ ﯽﻡﺎﻥ ] ünlü, namlı.
nâmurad (F.-A.) [ داﺮﻡﺎﻥ ] muradına ermemiş.
nâmus (A.

nâpervâ (F.) [ اوﺮﭘﺎﻥ ] korkusuz, pervasız.
nâr (A.) [ رﺎﻥ ] ateş.
nâr (F.) [ رﺎﻥ ] nar.
nârencî (F.) [ ﯽﺠﻥرﺎﻥ ] turuncu.
nâres (F.) [ سرﺎﻥ ] ham, olgunlaşmamış.
nâresâ (F.) [ ﺎﺱ رﺎﻥ ] 1.ham. 2.uygun olmayan.
nârevâ (F.) [ اورﺎﻥ ] yakışık almaz.
narh (F.) [ خﺮﻥ ] nark.
nâs (A.) [ سﺎﻥ ] insanlar.
nasâra (A.) [ ارﺎﺼﻥ ] Hıristiyanlar.
nasâyih (A.) [ ﺢیﺎﺼﻥ ] öğütler.
nasib (A.) [ ﺐﻴﺼﻥ ] 1.pay. 2.Tanrı’nın kula verdiği.
nasihat (A.) [ ﺖﺤﻴﺼﻥ ] öğüt.
nâsipas (F.) [ سﺎﭙﺱﺎﻥ ] nankör.
nâsiye (A.) [ ﻪﻴﺹﺎﻥ ] alın.
nasrâni (A.) [ ﯽﻥاﺮﺼﻥ ] Hıristiyan.
nass (A.) [ ﺺﻥ ] kesinlik.
nâsûtî (A.) [ ﯽﺕﻮﺱﺎﻥ ] insanlık ile ilgili.
nâşî (A.) [ ﯽﺵﺎﻥ ] ileri gelen, kaynaklanan, dolayı.
nâşinas (F.) [ سﺎﻨﺵﺎﻥ ] yabancı.
nâşir (A.) [ ﺮﺵﺎﻥ ] yayıncı.
nâtamam (F.-A.) [ مﺎﻤﺕﺎﻥ ] tamamlanmamış, yarım kalmış.
nâtık (A.) [ ﻖﻃﺎﻥ ] konuşan.
348

nâtıka (A.) [ ﻪﻘﻃﺎﻥ ] konuşma gücü.
nâtıkaperdâz (A.-F.) [ زادﺮﭘ ﻪﻘﻃﺎﻥ ] düzgün ve etkili konuşan.
nats (A.) [ ﺲﻄﻥ ] nadas.
natûk (A.) [ قﻮﻄﻥ ] düzgün konuşan.
nâtüvân (F.) [ ناﻮﺕﺎﻥ ] güçsüz, zayıf.
nâv (F.) [ وﺎﻥ ] 1.gemi. 2.kayık.
nâvdan (F.) [ نادوﺎﻥ ] oluk.
nâvek (F.) [ کوﺎﻥ ] ok.
nây (F.) [ یﺎﻥ ] 1.ney. 2.kamış.
nâyçe (F.) [ ﻪﭽیﺎﻥ ] küçük ney.
nâyî (F.) [ ﯽیﺎﻥ ] neyzen.
nâyzen (F.) [ نﺰیﺎﻥ ] neyzen.
naz (F.) [ زﺎﻥ ] 1.işve, cilve. 2.kapris. 3.naz.
naza çekmek nazlanmak.
nâzan (F.) [ نازﺎﻥ ] nazlı.
nazar (A.) [ ﺮﻈﻥ ] 1.bakış. 2.ilgi gösterme, iltifat etme. 3. bakış açısı.
nazaran (A.) [ اﺮﻈﻥ ] göre, nispetle, bakılırsa.
nazargâh (A.-F.) [ ﻩﺎﮔﺮﻈﻥ ] 1.bakış yeri. 2.bakılan yer.
nazar-ı şübhe [ ﻪﻬﺒﺵ ﺮﻈﻥ ] şüpheli göz, şüpheli bakış.
nazarında (A.-T.) göre, fikrince, gözünde.
nazarî (A.) [ یﺮﻈﻥ ] teorik.
nazariyat (A.) [ تﺎیﺮﻈﻥ ] teoriler, nazariyeler.
nazariye (A.) [ ﻪیﺮﻈﻥ ] teori.
349

nazariyyat (A.) [ تﺎیﺮﻈﻥ ] teoriler, nazariyeler.
nâzende (F.) [ ﻩﺪﻥزﺎﻥ ] nazlı.
nâzenin (F.) [ ﻦﻴﻥزﺎﻥ ] 1.nazlı. 2.narin.
nâzım (A.) [ ﻢﻇﺎﻥ ] 1.düzenleyen. 2.nazmeden.
nâzır (A.) [ ﺮﻇﺎﻥ ] 1.bakan. 2.nezaret eden.
nâzırlık (A.-T.) bakanlık.
nazif (A.) [ ﻒﻴﻈﻥ ] temiz.
nâzik (F.) [ کزﺎﻥ ] 1.ince. 2.kibar.
nâzikâne (F.) [ ﻪﻥﺎﮐزﺎﻥ ] kibarca, nazikçe.
nâzil (A.) [ لزﺎﻥ ] inen.
nâzil olmak inmek.
nazile (A.) [ ﻪﻝزﺎﻥ ] 1.nezle. 2.inmiş. 3.sıkıntı.
nazîr (A.) [ ﺮﻴﻈﻥ ] benzer.
nazm (A.) [ ﻢﻈﻥ ] 1.dizme. 2.düzenleme, tertip etme. 3.vezinli ve kafiyeli söz
söyleme.
nazmen (A.) [ ﺎﻤﻈﻥ ] manzum olarak.
nâzperver (F.) [ روﺮﭘزﺎﻥ ] nazlı, naz eden.
nâzperverde (F.) [ ﻩدروﺮﭘزﺎﻥ ] nazlı, naz içinde büyümüş.
nebât (A.) [ تﺎﺒﻥ ] bitki.
nebat (F.) [ تﺎﺒﻥ ] nöbet şekeri.
nebâtât (A.) [ تﺎﺕﺎﺒﻥ ] 1.bitkiler. 2.botanik.
nebatî (A.) [ ﯽﺕﺎﺒﻥ ] bitkisel.
neberd (F.) [ دﺮﺒﻥ ] savaş.
350

nebî (A.) [ ﯽﺒﻥ ] peygamber.
nebîre (A.) [ ﻩﺮﻴﺒﻥ ] torun.
necabet (A.) [ ﺖﺑﺎﺠﻥ ] soyluluk.
necâset (A.) [ ﺖﺱﺎﺠﻥ ] pislik.
necîb (A.) [ ﺐﻴﺠﻥ ] soylu, asil, kişizade.
necîs (A.) [ ﺲﻴﺠﻥ ] pis.
necm (A.) [ ﻢﺠﻥ ] yıldız.
nedâmet (A.) [ ﺖﻡاﺪﻥ ] pişmanlık.
nedâmet getirmek pişman olmak.
nedim (A.) [ ﻢیﺪﻥ ] 1.padişahların ve yüksek rütbeli devlet ricalinin sohbet
arkadaşı. 2.güzel hikaye anlatan.
nedret (A.) [ ترﺪﻥ ] azlık.
nef’ (A.) [ ﻊﻔﻥ ] çıkar, yarar.
nefâis (A.) [ ﺲﺋﺎﻔﻥ ] değerli ve nefis eserler.
nefâset (A.) [ ﺖﺱﺎﻔﻥ ] nefislik.
nefer (A.) [ ﺮﻔﻥ ] 1.kişi. 2.asker.
nefh etmek nefes vermek, kazandırmak.
nefha (A.) [ ﻪﺤﻔﻥ ] üfürme.
nefîr (A.) [ ﺮﻴﻔﻥ ] boynuzdan yapılmış boru.
nefrin (F.) [ ﻦیﺮﻔﻥ ] lanet, ilenç.
nefs (A.) [ ﺲﻔﻥ ] 1.nefis, can. 2.kendi. 3.iç.
nefs- i emmâre [ ﻩرﺎﻡا ﺲﻔﻥ ] kötülükleri emreden nefis.
nefs-i (A.-F.) [ ِ ﺲﻔﻥ ] içinde.
351

nefsî (A.) [ ﯽﺴﻔﻥ ] 1.nefis ile ilgili. 2.subjektif.
neftî (F.) [ ﯽﺘﻔﻥ ] petrol yeşili.
nefy (A.) [ ] sürgün.
nehâr (A.) [ رﺎﻬﻥ ] gündüz.
nehârî (A.) [ یرﺎﻬﻥ ] yatılı olmayan okul.
nehc (A.) [ ﺞﻬﻥ ] 1.yol. 2.kast teşkilatı.
neheng (F.) [ ﮓﻨﻬﻥ ] timsah.
nehiy (A.) [ ﯽﻬﻥ ] 1.olumsuzluk. 2.yasaklama.
nehr (A.) [ ﺮﻬﻥ ] ırmak, nehir.
nehy (A.) [ ﯽﻬﻥ ] 1.olumsuzluk. 2.yasaklama.
nehy etmek yasaklamak.
nejad (F.) [ داﮋﻥ ] soy, ırk.
nekahet (A.) [ ﺖهﺎﻘﻥ ] hastalıktan sonraki tehlikeli geçiş dönemi.
nekbet (A.) [ ﺖﺒﮑﻥ ] 1.talihsizlik. 2.felaket.
nekes (F.) [ ﺲﮑﻥ ] 1.hayırsız. 2.elisıkı.
nem (F.) [ ﻢﻥ ] rutubet.
nemâ (A.) [ ﺎﻤﻥ ] 1.gelişme, büyüme, serpilme. 2.faiz.
nemed (F.) [ ﺪﻤﻥ ] keçe.
nemedpûş (F.) [ شﻮﭘﺪﻤﻥ ] derviş.
nemek (F.) [ ﮏﻤﻥ ] tuz.
neml (A.) [ ﻞﻤﻥ ] karınca.
nemnâk (F.) [ کﺎﻨﻤﻥ ] nemli.
neng (F.) [ ﮓﻨﻥ ] ar, utanma.
352

nerd (F.) [ دﺮﻥ ] tavla.
nerm (F.) [ مﺮﻥ ] yumuşak.
nermin (F.) [ ﻦﻴﻡﺮﻥ ] yumuşak.
nesc (A.) [ ﺞﺴﻥ ] doku.
neseb (A.) [ ﺐﺴﻥ ] soy.
nesh (A.) [ ﺦﺴﻥ ] 1.hükümsüz kılma. 2.nesih yazı.
nesîm (F.) [ ﻢﻴﺴﻥ ] meltem, esinti.
nesl (A.) [ ﻞﺴﻥ ] kuşak, nesil.
nesr (A.) [ ﺮﺜﻥ ] düzyazı.
nesren (A.) [ اﺮﺜﻥ ] düzyazı ile.
nesrin (F.) [ ﻦیﺮﺴﻥ ] yaban gülü.
nessac (A.) [ جﺎﺴﻥ ] dokumacı.
nesteren (F.) [ نﺮﺘﺴﻥ ] yaban gülü.
neş’et (A.) [ ﺖﺌﺸﻥ ] kaynaklanma, ileri gelme, doğma, doğuş.
neş’et etmek kaynaklanmak, ileri gelmek.
neşat (A.) [ طﺎﺸﻥ ] sevinç.
neşîde (A.) [ ﻩﺪﻴﺸﻥ ] 1.şiir. 2.besteli ve güfteli eser.
neşr (A.) [ ﺮﺸﻥ ] 1.yayma. 2.yayınlama. 3.yayınlanma.
neşr etmek 1.yaymak. 2.yayınlamak.
neşr olunmak yayınlanmak.
neşriyat (A.) [ تﺎیﺮﺸﻥ ] yayın.
neşv ü nemâ (A.) [ ﺎﻤﻥ و ﻮﺸﻥ ] serpilme, gelişme, büyüme.
neşv ü nemâ bulmak gelişmek, yayılmak.
353

neşve (A.) [ ﻩﻮﺸﻥ ] sevinç.
neşvedâr (A.-F.) [ راد ﻩﻮﺸﻥ ] neşeli.
neşveyâb olmak neşelenmek.
netâic (A.) [ ﺞﺋﺎﺘﻥ ] sonuçlar.
netîce (A.) [ ﻪﺠﻴﺘﻥ ] sonuç.
netice çıkarmak sonuç çıkarmak, sonuca varmak.
netîcepezîr olmak sonuçlanmak.
nev (F.) [ ﻮﻥ ] 1.yeni. 2.taze, körpe.
nev’ (A.) [ عﻮﻥ ] tür, nevi, çeşit.
nev’an mâ (A.) [ ﺎﻡ ﺎﻋﻮﻥ ] bir bakıma.
nevâ (F.) [ اﻮﻥ ] ses.
nevâde (F.) [ ﻩداﻮﻥ ] torun.
nevâdir (A.) [ رداﻮﻥ ] nadir olan değerli eşyalar.
nevâle (A.) [ ﻪﻝاﻮﻥ ] 1.kısmet. 2.azık.
nevâz (F.) [ زاﻮﻥ ] okşayan.
nevâziş (F.) [ شزاﻮﻥ ] okşama.
nevâziş eylemek okşamak.
nevbahar (F.) [ رﺎﻬﺑﻮﻥ ] ilkbahar.
nevbet (A.) [ ﺖﺑﻮﻥ ] sıra, nöbet.
nevcivan (F.) [ ناﻮﺝﻮﻥ ] delikanlı, genç.
nevdevlet (F.-A.) [ ﺖﻝودﻮﻥ ] sonradan görme.
neve (F.) [ ﻩﻮﻥ ] torun.
nevha (A.) [ ﻪﺣﻮﻥ ] ağıt.
354

nevi (A.) [ عﻮﻥ ] tür, çeşit.
nevid (F.) [ ﺪیﻮﻥ ] müjde.
nevin (F.) [ ﻦیﻮﻥ ] yeni.
nevm (A.) [ مﻮﻥ ] uyku.
nevmîd (F.) [ ﺪﻴﻡﻮﻥ ] umutsuz.
nevmîd etmek umutsuzluğa düşürmek.
nevmîd olmak umutsuzluğa kapılmak.
nevnihal (F.) [ لﺎﻬﻥﻮﻥ ] genç fidan.
nevres (F.) [ سرﻮﻥ ] yeti yetişmiş.
nevruz (F.) [ زورﻮﻥ ] 1.yeni gün. 2.nevruz.
nevruziye (F.-A.) [ ﻪیزورﻮﻥ ] nevruz için yazılan kaside.
nevzad (F.) [ دازﻮﻥ ] 1.yeni doğmuş. 2.bebek.
neyistan (F.) [ نﺎﺘﺴﻴﻥ ] sazlık, kamışlık.
neyzâr (F.) [ راﺰﻴﻥ ] sazlık, kamışlık.
neyzen (F.) [ نﺰﻴﻥ ] ney üfleyen.
nez’ edilmek (A.-T.) ayırılmak, çekip atılmak, sökülmek.
nez’ (A.) [ عﺰﻥ ] 1.can çekişme. 2.sökme, koparma, zorla alma.
nez’ eylemek ayırmak, çekip atmak, sökmek, koparmak.
nezâfet (A.) [ ﺖﻓﺎﻈﻥ ] temizlik.
nezâket (Osmanlıca>A.) [ ﺖﮐاﺰﻥ ] 1.incelik. 2.hassaslık.
nezâret (A.) [ ترﺎﻈﻥ ] 1.nazırlık. 2.gözetme.
nezd (F.) [ دﺰﻥ ] 1.yan, yanı. 2.kat.
nezih (A.) [ ﻪیﺰﻥ ] temiz.
355

nezr (A.) [ رﺬﻥ ] adak.
nezr etmek adamak.
nısf (A.) [ ﻒﺼﻥ ] yarı, yarım.
nısf -ı ahîr [ ﺮﻴﺧا ﻒﺼﻥ ] son yarısı.
nısfunnehâr (A.) [ رﺎﻬﻨﻝا ﻒﺼﻥ ] meridyen.
niam (A.) [ ﻢﻌﻥ ] nimetler.
nida etmek seslenmek.
nidâ eylemek seslenmek, duyurmak.
nidâ’ (A.) [ ءاﺪﻥ ] ses.
nifâk (A.) [ قﺎﻔﻥ ] ikiyüzlülük.
nigâh (F.) [ ﻩﺎﮕﻥ ] bakış.
nigâh eylemek bakmak.
nigâr (F.) [ رﺎﮕﻥ ] 1.sevgili. 2.resim.
nigeh (F.) [ ﻪﮕﻥ ] bakış.
nigîn (F.) [ ﻦﻴﮕﻥ ] 1.yüzük. 2.yüzük kaşı. 3.mühür.
nihâd (F.) [ دﺎﻬﻥ ] yaratılış, tabiat.
nihâl (F.) [ لﺎﻬﻥ ] fidan.
nihân (F.) [ نﺎﻬﻥ ] 1.gizli. 2.gizlice.
nihan olmak gizlenmek, saklanmak, kaybolmak.
nihayet (A.) [ ﺖیﺎﻬﻥ ] son.
nihayet bulmak sona ermek.
nijâd (F.) [ داﮋﻥ ] soy.
nîk (F.) [ ﮏﻴﻥ ] iyi, güzel.
356

nikab (A.) [ بﺎﻘﻥ ] peçe.
nikbin (F.) [ ﻦﻴﺒﮑﻴﻥ ] iyimser.
nilgun (F.) [ نﻮﮕﻠﻴﻥ ] lacivert.
nîm (F.) [ ﻢﻴﻥ ] 1.yarı. 2.yarım. 3.buçuk.
nîm muzlim (F.-A.) [ ﻢﻠﻈﻡ ﻢﻴﻥ ] loş.
nîm cahilî (F.-A.) [ ﯽﻠهﺎﺝ ﻢﻴﻥ ] yarıcahil, yarı cahilî.
nimet (A.) [ ﺖﻤﻌﻥ ] 1.iyilik. 2.yiyecek.
nîm resmî (F.-A.) [ ﯽﻤﺱر ﻢﻴﻥ ] yarı resmî.
nîreng (F.) [ ﮓﻥﺮﻴﻥ ] 1.afsun. 2.hile, düzen.
nisâ (A.) [ ﺎﺴﻥ ] kadınlar.
nisâb (A.) [ بﺎﺼﻥ ] 1.aranan sınır. 2.sermaye.
nisâr (A.) [ رﺎﺜﻥ ] saçma.
nisâr etmek saçmak.
nisbet (A.) [ ﺖﺒﺴﻥ ] 1.oran. 2.oranla.
nisbî (A.) [ ﯽﺒﺴﻥ ] göreceli.
nisvân (A.) [ ناﻮﺴﻥ ] kadınlar.
nisyân (A.) [ نﺎﻴﺴﻥ ] 1.unutma. 2.unutulma.
nişan (F.) [ نﺎﺸﻥ ] 1.iz. 2.belirti. 3.nişan yeri. 4.devlet madalyası.
nişâne (F.) [ ﻪﻥﺎﺸﻥ ] belirti, işaret.
nişangâh (F.) [ ﻩﺎﮕﻥﺎﺸﻥ ] nişan tahtası.
nişîn (F.) [ ﻦﻴﺸﻥ ] oturan.
niyâbet (A.) [ ﺖﺑﺎﻴﻥ ] naiplik, vekillik.
niyâm (F.) [ مﺎﻴﻥ ] kın.
357

niyâz (F.) [ زﺎﻴﻥ ] 1.yalvarma. 2.dua.
niyâz etmek 1.yalvarmak. 2.rica etmek.
niyâzmend (F.) [ ﺪﻨﻡزﺎﻴﻥ ] muhtaç.
niyyet (A.) [ ﺖﻴﻥ ] niyet.
nizâ (A.) [ عاﺰﻥ ] kavga, çekişme.
nizâm (A.) [ مﺎﻈﻥ ] düzen.
nizâm bulmak düzene girmek.
nizâmname (A.-F.) [ ﻪﻡﺎﻥ مﺎﻈﻥ ] tüzük.
nîze (F.) [ ﻩﺰﻴﻥ ] 1.mızrak. 2.süngü.
nohudî (F.) [ یدﻮﺨﻥ ] nohut rengi.
noksân (A.) [ نﺎﺼﻘﻥ ] 1.eksiklik. 2.kusur. 3.eksik.
nokta-i nazar [ ﺮﻈﻥ ءﻪﻄﻘﻥ ] görüş açısı, bakım.
nuhbe (A.) [ ﻪﺒﺨﻥ ] seçkin.
nukât (A.) [ طﺎﻘﻥ ] noktalar, hususlar.
nukud (A.) [ دﻮﻘﻥ ] nakitler.
nukûş (A.) [ شﻮﻘﻥ ] nakışlar, işlemeler.
nur (A.) [ رﻮﻥ ] ışık.
nuranî (A.) [ ﯽﻥارﻮﻥ ] nurlu, ışıklı.
nush (A.) [ ﺢﺼﻥ ] öğüt, nasihat.
nusrat vermek üstünlük vermek.
nusret (A.) [ تﺮﺼﻥ ] 1.Tanrı’nın yardımı. 2.üstünlük.
nûş etmek içmek.
nûşin (F.) [ ﻦﻴﺵﻮﻥ ] tatlı.
358

nutfe (A.) [ ﻪﻔﻄﻥ ] sperma.
nutk (A.) [ ﻖﻄﻥ ] 1.nutuk, söylev. 2.konuşma.
nuzzâr (A.) [ رﺎﻈﻥ ] nazırlar.
nübüvvet (A.) [ تﻮﺒﻥ ] peygamberlik.
nücum (A.) [ مﻮﺠﻥ ] 1.yıldızlar. 2.astoroloji.
nüfus (A.) [ سﻮﻔﻥ ] 1.nefisler. 2.insanlar.
nüfuz (A.) [ ذﻮﻔﻥ ] 1.etki etme, işleme. 2.etki gücü.
nüfuz etmek işlemek, etki etmek.
nükhet (A.) [ ﺖﻬﮑﻥ ] koku.
nükte (A.) [ ﻪﺘﮑﻥ ] ince anlam.
nüktedan (A.-F.) [ ناد ﻪﺘﮑﻥ ] zarif insan, nükteli sözler bilen.
nümayan (F.) [ نﺎیﺎﻤﻥ ] görünen.
nümayan olmak görünmek.
nümayiş (F.) [ ﺶیﺎﻤﻥ ] gösteri.
nümune (F.) [ ﻪﻥﻮﻤﻥ ] örnek.
nüsah (A.) [ ﺦﺴﻥ ] nüshalar.
nüsha (A.) [ ﻪﺨﺴﻥ ] 1.yazılı belge. 2.muska. 3.süreli yayın sayısı.
nüve (A.) [ ﻩﻮﻥ ] çekirdek.
nüvid (F.) [ ﺪیﻮﻥ ] müjde.
nüzhet (A.) [ ﺖهﺰﻥ ] gezinti, gezip dolaşma.
nüzul (A.) [ لوﺰﻥ ] 1.inme. 2.felç. 3.konaklama.
359

ömr (A.) [ ﺮﻤﻋ ] ömür.
örf (A.) [ فﺮﻋ ] gelenek, âdet.
örfen (A.) [ ﺎﻓﺮﻋ ] geleneğe göre.
örfî (A.) [ ﯽﻓﺮﻋ ] geleneksel.
örfî idare [ ﻩرادا ﯽﻓﺮﻋ ] sıkıyönetim.
örfiyyât (A.) [ تﺎﻴﻓﺮﻋ ] gelenekle ilgili şeyler.
öşr (A.) [ ﺮﺸﻋ ] 1.onda bir. 2.öşür vergisi.
özr (A.) [ رﺬﻋ ] 1.özür. 2.bahane. 3.engel.
özrhâh (A.-F.) [ ﻩ اﻮﺧرﺬﻋ ] özür dileyen.
Ö
360

pâ (F.) [ ﺎﭘ ] ayak.
pâbend (F.) [ ﺪﻨﺑﺎﭘ ] ayak bağı.
pâbercâ (F.) [ ﺎﺝﺮﺑﺎﭘ ] yerinde, duran, ayakta duran.
pâberikâb (F.-A.) [ بﺎﮐﺮﺑﺎﭘ ] gitmek üzere, hareket etmek üzere.
pâbeste (F.) [ ﻪﺘﺴﺑﺎﭘ ] ayağı bağlı.
pâbirehne (F.) [ ﻪﻨهﺮﺑﺎﭘ ] yalınayak.
pâbûsî (F.) [ ﯽﺱﻮﺑﺎﭘ ] ayak öpme.
pâcâme (F.) [ ﻪﻡﺎﺝﺎﭘ ] pijama.
pâçe (F.) [ ﻪچﺎﭘ ] paça.
pâdşâh (F.) [ ﻩﺎﺵدﺎﭘ ] padişah.
pâdşâhî (F.) [ ﯽهﺎﺵدﺎﭘ ] padişahlık.
pâdzehr (F.) [ ﺮهزدﺎﭘ ] panzehir.
paha (F.) [ ﺎﻬﺑ ]değer, kıymet.
pâk (F.) [ کﺎﭘ ] temiz.
pâkbâz (F.) [ زﺎﺒﮐﺎﭘ ] 1.fedai. 2.canını hiçe sayan aşık.
pâkdâmen (F.) [ ﻦﻡاد کﺎﭘ ] iffetli.
pâkîze (F.) [ ﻩﺰﻴﮐﺎﭘ ] temiz.
paklanmak temizlenmek.
pâlân (F.) [ نﻻﺎﭘ ] semer, palan.
P
361

pâlânduz (F.) [ زود نﻻﺎﭘ ] semerci.
pâmâl (F.) [ لﺎﻡﺎﭘ ] ezilmek, çiğnenmek.
pâmâl olmak ezilmek, çiğnenmek, ayaklar altında kalmak.
pâpûş (F.) [ شﻮﭘﺎﭘ ] pabuç.
paralamak parçalamak, parça parça etmek.
paralanmak parça parça olmak.
pârçe (F.) [ ﻪچرﺎﭘ ] parça.
pâre (F.) [ ﻩرﺎﭘ ] parça.
pâre pâre (F.) 1.parça parça. 2.paramparça.
pârelenmek parça parça olmak.
pars (F.) [ سرﺎﭘ ] İran, Pers ülkesi.
pars (F.) [ سرﺎﭘ ] panter.
pârsâ (F.) [ ﺎﺱرﺎﭘ ] sofu.
pârsî (F.) [ ﯽﺱرﺎﭘ ] farsça.
pâsban (F.) [ نﺎﺒﺱﺎﭘ ] bekçi, gece bekçisi.
pâş (F.) [ ش ﺎﭘ ] saçan, serpen.
pây (F.) [ یﺎﭘ ] 1.ayak. 2.dip.
pâyân (F.) [ نﺎیﺎﭘ ] son.
pâyânsız (F.-T.) sonsuz, bitmez tükenmez, engin.
pâybend (F.) [ ﺪﻨﺒیﺎﭘ ] 1.ayak bağı. 2.engel.
pâybûsî (F.) [ ﯽﺱﻮﺒیﺎﭘ ] ayak öpme.
pâydâr (F.) [ راﺪیﺎﭘ ] kalıcı, sağlam, sürekli, devamlı.
pâye (F.) [ ﻪیﺎﭘ ] 1.rütbe, derece. 2.basamak.
362

pâyende (F.) [ ﻩﺪﻨیﺎﭘ ] 1.kalıcı, sürekli. 2.payanda, destek.
pâyidar (F.) [ راﺪیﺎﭘ ] kalıcı, sağlam, sürekli, devamlı.
pâyin (F.) [ ﻦﻴیﺎﭘ ] aşağı.
pâyitaht (F.) [ ﺖﺨﺘیﺎﭘ ] başkent.
pâyîz (F.) [ ﺰﻴیﺎﭘ ] güz.
pâykûb (F.) [ بﻮﮑیﺎﭘ ] dans eden.
pâzâr (F.) [ رازﺎﺑ ] 1.çarşı, pazar. 2.alışveriş.
pazar eylemek alışveriş yapmak.
peder (F.) [ رﺪﭘ ] baba.
pederâne (F.) [ ﻪﻥارﺪﭘ ] babaca.
pederî (F.) [ یرﺪﭘ ] 1.babalık. 2.babaya ait, baba tarafı.
pederşâhî (F.) [ ﯽهﺎﺵرﺪﭘ ] ataerkil.
pehlevân (F.) [ ناﻮﻠﻬﭘ ] 1.yiğit. 2.pehlivan.
pehlivan bk. pehlevân.
pehlû (F.) [ ﻮﻠﻬﭘ ] böğür, yan.
pehn (F.) [ ﻦﻬﭘ ] geniş.
pehnâver (F.) [ روﺎﻨﻬﭘ ] 1.engin. 2.geniş.
pejmürde (F.) [ ﻩدﺮﻡﮋﭘ ] 1.solgun. 2.dağınık. 3.yırtık.
pelas (F.) [ سﻼﭘ ] 1.kilim. 2.çul.
peleng (F.) [ ﮓﻨﻠﭘ ] 1.leopar. 2.kaplan.
pelîd (F.) [ ﺪﻴﻠﭘ ] kirli.
penah (F.) [ ﻩﺎﻨﭘ ] sığınma.
penahgâh (F.) [ ﻩﺎﮕهﺎﻨﭘ ] sığınacak yer, sığınak.
363

penâhî (F.) [ ﯽهﺎﻨﭘ ] sığınma.
penbe (F.) [ ﯽهﺎ ﻨﭘ ] 1.pamuk. 2.pembe.
penc (F.) [ ﺞﻨﭘ ] beş.
pence (F.) [ ﻪﺠﻨﭘ ] pençe.
pencidü bk. pencüdü.
pencise bk. pencüse.
penciyek bk. pencüyek.
pencüdü (F.) [ ود و ﺞﻨﭘ ] beş ve iki.
pencüse (F.) [ ﻪﺱ و ﺞﻨﭘ ] beş ve üç.
pencüyek (F.) [ ﮏی و ﺞﻨﭘ ] beş ve bir.
pençe (F.) [ ﻪﺠﻨﭘ ] pençe.
pend (F.) [ ﺪﻨﭘ ] öğüt.
pendname (F.) [ ﻪﻡﺎﻥﺪﻨﭘ ] öğüt kitabı.
penîr (F.) [ ﺮﻴﻨﭘ ] peynir.
per (F.) [ ﺮﭘ ] 1.kanat. 2.kuşların iri tüyü, yelek.
perakende (F.) [ ﻩﺪﻨﮐاﺮﭘ ] 1.dağınık. 2.toptan olmayan.
perçem (F.) [ ﻢچﺮﭘ ] 1.kakül. 2.yele. 3.bayrak. 4.bayrak püskülü.
perdedar (F.) [ راد ﻩدﺮﭘ ] kapı görevlisi.
perend (F.) [ ﺪﻥﺮﭘ ] atlas.
perende (F.) [ ﻩﺪﻥﺮﭘ ] 1.kuş. 2.takla.
perest (F.) [ ﺖﺱﺮﭘ ] tapan.
perestâr (F.) [ رﺎﺘﺱﺮﭘ ] 1.tapan. 2.besleme. 3.dalkavuk.
perestîde (F.) [ ﻩﺪﻴﺘﺱﺮﭘ ] 1.tapınılan. 2.taparcasına sevilen, sevgili.
364

perestiş (F.) [ ﺶﺘﺱﺮﭘ ] 1.tapınma. 2.taparcasına sevme.
perestişgâh (F.) [ ﺶﺘﺱﺮﭘ ] mabet, tapınak.
perestişkâr (F.) [ رﺎﮑﺸﺘﺱﺮﭘ ] 1.tapan. 2.taparcasına seven.
perestişkârâne (F.) [ ﻪﻥا رﺎﮑﺸﺘﺱﺮﭘ ] taparcasına.
perestû (F.) [ ﻮﺘﺱﺮﭘ ] kırlangıç.
pergâl (F.) [ لﺎﮔﺮﭘ ] pergel.
pergâr (F.) [ رﺎﮔﺮﭘ ] pergel.
perhizkâr (F.) [ رﺎﮐﺰﻴهﺮﭘ ] sakınan.
perîçihre (F.) [ ﻩﺮﻬچ یﺮﭘ ] 1.peri kadar güzel yüzlü.
perihan (F.) [ نﺎﺧ یﺮﭘ] peri padişahı.
perîpeyker (F.) [ ﺮﮑﻴﭘ یﺮﭘ ] peri kadar güzel yüzlü.
perîşan (F.) [ نﺎﺸیﺮﭘ ] 1.dağınık. 2.kötü durumda, perişan.
perişan olmak darmadağın olmak.
perîşanhal (F.-A.) [ لﺎﺣ نﺎﺸیﺮﭘ ] hali perişan olan.
perîveş (F.) [ شو یﺮﭘ ] peri gibi güzel.
perniyân (F.) [ نﺎﻴﻥﺮﭘ ] işlemeli atlas.
pertavsız (F.) büyüteç.
pertev (F.) [ ﻮﺕﺮﭘ ] ışık.
pertevsuz (F.) [ زﻮﺱﻮﺕﺮﭘ ] büyüteç.
pervâ (F.) [ اوﺮﭘ ] 1.çekinme. 2.korku.
pervâne (F.) [ ﻪﻥاوﺮﭘ ] 1.pervane böceği. 2.fırıldak, pervane. 3.ulak.
pervâneveş (F.) [ شو ﻪﻥاوﺮﭘ ] pervane gibi.
pervâsız (F.-T.) [ﺰﺱاوﺮﭘ ] 1.çekinmeyen. 2.korkmayan.
365

pervaz (F.) [ زاوﺮﭘ ] 1.uçma. 2.saçak.
perver (F.) [ روﺮﭘ ] yetiştiren, eğiten, büyüten, besleyen.
perverde etmek beslemek, gütmek.
perverdigâr (F.) [ رﺎﮔدروﺮﭘ ] Tanrı.
pervin (F.) [ ﻦیوﺮﭘ ] Ülker, Süreyya.
pes (F.) [ ﺲﭘ ] arka.
pesend (F.) [ ﺪﻨﺴﭘ ] beğenen.
pesendîde (F.) [ ﻩﺪیﺪﻨﺴﭘ ] beğenilmiş, makbul.
pesmânde (F.) [ ﻩﺪﻥﺎﻡ ﺲﭘ ] arta kalan.
peszinde (F.) [ ﻩﺪﻥز ﺲﭘ ] geriye kalan, yaşayan son örnekler.
peşîman (F.) [ نﺎﻤﻴﺸ ﭘ ] pişman.
peşin (F.) [ ﻦﻴﺸﻴﭘ ] önceden.
peşm (F.) [ ﻢﺸﭘ ] yün.
peşşe (F.) [ ﻪﺸﭘ ] sivrisinek.
peşşebend (F.) [ ﺪﻨﺑ ﻪﺸﭘ ] cibinlik.
peştemal (F.) [ لﺎﻤﺘﺸﭘ ] peştemal, hamam havlusu.
peyâm (F.) [ مﺎﻴﭘ ] haber.
peyamber (F.) [ ﺮﺒﻡﺎﻴﭘ ] peygamber.
peydâ (F.) [ اﺪﻴﭘ ] ortada, açıkta.
peyderpey (F.) [ ﯽﭘ رد ﯽﭘ ] peşpeşe, ardy sıra.
peygam (F.) [ مﺎﻐﻴﭘ ] haber.
peygamber (F.) [ ﺮﺒﻤﻐﻴﭘ ] 1.peygamber. 2.haberci.
peyk (F.) [ ﮏﻴﭘ ] ulak.
366

peykân (F.) [ نﺎﮑﻴﭘ ] temren.
peyke (F.) [ ﻪﮑﻴﭘ ] sedir, kanepe.
peyker (F.) [ ﺮﮑﻴﭘ ] yüz.
peymâ (F.) [ ﺎﻤﻴﭘ ] yol alan, kateden, ölçen.
peymâne (F.) [ ﻪﻥﺎﻤﻴﭘ ] kadeh.
pîl (F.) [ ﻞﻴﭘ ] fil.
pinhan (F.) [ نﺎﻬﻨﭘ ] gizli, saklı.
pîr (F.) [ ﺮﻴﭘ ] 1.yaşlı. 2.tarikat kurucusu.
pîrahen (F.) [ ﻦهاﺮﻴﭘ ] gömlek, mintan.
pîrâye (F.) [ ﻪیاﺮﻴﭘ ] süs.
pîrezen (F.) [ نز ﻩﺮﻴﭘ ] yaşlı kadın.
pistan (F.) [ نﺎﺘﺴﭘ ] meme.
piste (F.) [ ﻪﺘﺴﭘ ] fıstık.
pîş (F.) [ ﺶﻴﭘ ] 1.ön. 2.yan. 3.huzur. 4.önce.
pîşânî (F.) [ ﯽﻥﺎﺸﻴﭘ ] alın.
pîşdar (F.) [ راﺪﺸﻴﭘ ] öncü.
pîşe (F.) [ ﻪﺸﻴﭘ ] 1.meslek. 2.sanat. 3.huy.
pîşekâr (F.) [ رﺎﮐ ﻪﺸﻴﭘ ] 1.sanatçı. 2.meslek sahibi. 3.ortaoyununda oyunu
başlatan sanatçı.
pîşgâh (F.) [ ﻩﺎﮕﺸﻴﭘ ] 1.ön. 2.huzur.
pîşgîr (F.) [ ﺮﻴﮕﺸﻴﭘ ] peşkir.
pîşîn (F.) [ ﻦﻴﺸﻴﭘ ] peşin.
pîşva (F.) [ اﻮﺸﻴﭘ ] önder, lider.
367

piyâde (F.) [ ﻩدﺎﻴﭘ ] 1.yaya, yürüyen. 2.askerlikte piyade sınıfy. 3.satranç
taşlarından paytak.
piyâle (F.) [ ﻪﻝﺎﻴﭘ ] 1.kadeh. 2.şarap kadehi.
post (F.) [ ﺖﺴﭘ ] 1.hayvan derisi. 2.post. 3.makam.
postîn (F.) [ ﻦﻴﺘﺴﭘ ] kürk.
postnişin (F.) [ ﻦ ﻴﺸﻥ ﺖﺴﭘ ] 1.postta oturan. 2.pîre vekaletle postta oturan, tekke
şeyhi.
pûd (F.) [ دﻮﭘ ] argaç, dokumada enine dokunulan ip.
puhte (F.) [ ﻪﺘﺨﭘ ] pişmiş, pişkin, olgun.
pul (F.) [ لﻮﭘ ] para.
pûlâd (F.) [ دﻻﻮﭘ ] çelik, polat.
pulat (F.) [ دﻻﻮﭘ ] çelik, polat.
pur (F.) [ ﺮﭘ ] dolu.
pûr (F.) [ رﻮﭘ ] oğul.
pûş (F.) [ شﻮﭘ ] giyen, örten.
pûşîde (F.) [ ﻩﺪﻴﺵﻮﭘ ] 1.örtülü. 2.gizli. 3.kapalı. 4.örtü.
pûte (F.) [ ﻪﺕﻮﭘ ] pota.
pûyân (F.) [ نﺎیﻮﭘ ] 1.koşan, hızla giden. 2.geçip giden.
pûyân olmak geçip gitmek.
pûziş (F.) [ شزﻮﭘ ] özür.
pür (F.) [ ﺮﭘ ] dolu.
pürhûn (F.) [ نﻮﺧﺮﭘ ] kan dolu, kanlı.
pürsükût (F.-A.) [ تﻮﮑﺱﺮﭘ ] derin sessizlik içinde.
pürz (F.) [ زﺮﭘ ] hav, kumaş havı.
368

püser (F.) [ ﺮﺴﭘ ] oğul.
püşt (F.) [ ﺖﺸﭘ ] 1.arka. 2.sırt. 3.homoseksüel erkek.
püştîban (F.) [ نﺎﺒﻴﺘﺸﭘ ] 1.destek. 2.destek veren.
369

a’d (A.) [ ﺪﻋر ] gökgürültüsü.
ra’nâ (A.) [ ﺎﻨﻋر ] güzel, hoş.
ra’şe (A.) [ ﻪﺸﻋر ] titreme.
ra’şe vermek titretmek.
ra’şedâr (A.-F.) [ راد ﻪﺸﻋر ] titrek, titreyen.
rabb (A.) [ بر ] 1.Tanrı, Allah. 2.efendi.
rabbânî (A.) [ ﯽﻥﺎﺑر ] 1.tanrısal, ilahî. 2.Tanrı’dan başka bir şey düşünmeyen.
rabbî (A.) [ ﯽﺑر ] Tanrım.
râbıta (A.) [ ﻪﻈﺑار ] 1.bağ, ilişki, temas. 2.sıra, düzen.
râbıtadar (A.-F.) [ راد ﻪﻄﺑار ] bağlantılı, ilintili.
râbi (A.) [ ﻊﺑار ] dördüncü.
râbian (A.) [ ﺎﻌﺑار ] dördüncüsü.
rabt (A.) [ ﻂﺑر ] bağlama.
rabt edilmek bağlanmak, tutturulmak.
rabt etmek bağlamak, tutturmak.
rabt olunmak bağlanmak, tutturulmak, ilişkilendirilmek.
râci (A.) [ ﯽﺝار ] 1.rica eden. 2.ümitli.
raci olmak (A.-T.) ait olmak, dönük olmak, yönelik olmak.
râci’ (A.) [ ﻊﺝار ] 1.hakkında. 2.dönen.
R
370

acîm (A.) [ ﻢﻴﺝر ] taşlanmış, recmedilmiş.
radde (A.) [ ﻩدار ] 1.derece. 2.civar.
rağbet (A.) [ ﺖﺒﻏر ] 1.istek. 2.ilgi duyma.
rağbet etmek ilgi duymak.
râh (F.) [ ﻩار ] yol.
râhib (A.) [ ﺐهار ] rahip.
rahîm (A.) [ ﻢﻴﺣر ] 1.merhametli. 2.merhamet eden Tanrı.
rahl (A.) [ ﻞﺣر ] semer.
rahm (A.) [ ﻢﺣر ] acıma, merhamet.
rahm etmek acımak, merhamet etmek.
rahm (A.) [ ﻢﺣر ] rahim, döl yatağı.
rahman (A.) [ نﺎﻤﺣر ] merhametli Tanrı.
rahmet (A.) [ ﺖﻤﺣر ] 1.acıma, merhamet. 2.yağmur.
râhname (F.) [ ﻪﻡﺎﻨهار ] yol haritası.
rahne (F.) [ ﻪﻨﺧر ] 1.yarık, gedik. 2.bozukluk.
rahnedar etmek 1.gedik açmak. 2.zarar vermek.
rahnedar olmak 1.yarılmak, gedik açılmak. 2.bozulmak, zarar görmek.
rahnüma (F.) [ ﺎﻤﻨهار ] yol gösteren, kılavuz.
rahşan (F.) [ نﺎﺸﺧر ] parlak.
rahşende (F.) [ ﻩﺪﻨﺸﺧر ] parlayan.
raht (F.) [ ﺖﺧر ] 1.ev eşyası. 2.koşum takımı.
rahvar (F.) [ راﻮهار ] atın eşkin yürümesi.
râhzen (F.) [ نﺰهار ] yol kesen, haydut.
371

aiyyet (A.) [ ﺖﻴﻋر ] halk, hükümdar tebası.
râkım (A.) [ ﻢﻗار ] 1.yazan. 2.deniz seviyesinden yükseklik.
rakîb (A.) [ ﺐﻴﻗر ] rakip.
râkib (A.) [ ﺐﮐار ] 1.binen. 2.binici.
râkib olmak binmek.
râkiben (A.) [ ﺎﺒﮐار ] binerek.
râkid (A.) [ ﺪﮐار ] durgun.
rakik (A.) [ ﻖﻴﻗر ] 1.ince. 2.hassas. 3.köle.
rakkas (A.) [ صﺎﻗر ] 1.dansçı. 2.sarkaç.
rakkase (A.) [ ﻪﺹﺎﻗر ] dansöz, çengi.
raks (A.) [ ﺺﻗر ] dans.
raks etmek dans etmek.
râm (F.) [ مار ] itaat eden, boyun eğen.
râm etmek boyun eğdirmek, itaat ettirmek.
râm olmak boyun eğmek, itaat etmek.
ramak (A.) [ ﻖﻡر ] 1.çok az. 2.son nefeslik hayat.
ramak kalmak çok az bir şey kalmak.
ramazaniye (A.) [ ﻪﻴﻥﺎﻀﻡر ] ramazan kasidesi.
raptetmek (A.-T.) bağlamak, tutturmak, ilişkilendirmek.
rasad (A.) [ ﺪﺹر ] 1.gözlem. 2.gözetleme.
rasad edilmek gözlemlenmek.
rasad etmek 1.gözlem yapmak. 2.gözetlemek.
rasadhane (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﺧﺪﺹر ] gözlemevi.
372

asadî (A.) [ یﺪﺹر ] gözlemle ilgili.
râsih (A.) [ ﺦﺱار ] 1.derin din bilgisi olan. 2.temeli sağlam olan.
rassad (A.) [ دﺎﺹر ] gözlemci, gözlem yapan.
râst (F.) [ ﺖﺱار ] 1.doğru. 2.düz. 3.sağ.
râstbin (F.) [ ﻦﻴﺑ ﺖﺱار ] gerçekçi, doğruları gören.
râstgû (F.) [ ﻮﮔ ﺖﺱار ] doğru sözlü.
râstperverâne (F.) [ ﻪﻥاروﺮﭘ ﺖﺱار ] doğruluktan yana.
ratbüyâbis (A.) [ ﺲﺑﺎی و ﺐﻃر ] 1.yaş ve kuru. 2.düşünmeden konuşan, boşboğaz.
râtib (A.) [ ﺐﻃار ] nemli, rutubetli.
râtibe (A.) [ ﻪﺒﺕار ] aylık, maaş.
ratl (A.) [ ﻞﻃر ] 1.hemen hemen bir litrelik sıvı ölçeği. 2.kadeh.
rauf (A.) [ فؤر ] esirgeyici.
râvi (A.) [ یوار ] 1.rivayet eden. 2.anlatan, hikaye eden.
ravza (A.) [ ﻪﺽور ] bahçe.
ravza-i mutahhara [ ﻩﺮﻬﻄﻡ ءﻪﺽور ] Hz. Muhammedin mezarının bulunduğu yer.
rây (A.) [ یار ] 1.fikir. 2.oy.
râyât (A.) [ تﺎیار ] sancaklar.
rayb (A.) [ ﺐیر ] kuşku, şüphe.
râyet (A.) [ ﺖیار ] sancak.
râygân (F.) [ نﺎﮕیار ] parasız, bedava.
râyic (A.) [ ﺞیار ] yaygın, revaçta.
râyiha (A.) [ ﻪﺤیار ] koku.
râyihadar (A.-F.) [ راد ﻪﺤیار ] kokulu.
373

âz (F.) [ زار ] sır.
râzık (A.) [ قزار ] rızık veren Tanrı.
râzi (A.) [ ﯽﺽار ] rıza gösteren.
re’fet (A.) [ ﺖﻓأر ] esirgeme.
re’s (A.) [ سأر ] 1.baş. 2.başkan.
re’sen (A.) [ ﺎﺱأر ] doğrudan doğruya, danışmaksızın.
re’sülmal (A.) [ لﺎﻤﻝا سأر ] sermaye, anapara, kapital.
re’y (A.) [ یأر ] görüş.
reâya (A.) [ ﺎیﺎﻋر ] halk.
rebî’ (A.) [ ﻊﻴﺑر ] bahar.
recâ (A.) [ ﺎﺝر ] 1.ümit. 2.rica.
recm (A.) [ ﻢﺝر ] taşlama, taşa tutma.
recm edilmek taşlanarak öldürülmek.
recül (A.) [ ﻞﺝر ] erkek.
recül-i siyasî [ ﯽﺱﺎﻴﺱ ﻞﺝر ] politikacı.
recüliyyet (A.) [ ﺖﻴﻠﺝر ] erkeklik.
redd (A.) [ در ] 1.geri çevirme. 2.inkar etme.
redd ü cerh etmek reddedip çürütmek.
ref’ (A.) [ ﻊﻓر ] 1.kaldırma. 2.giderme. 3.yüceltme.
refâh (A.) [ ﻩﺎﻓر ] bolluk.
refâkat (A.) [ ﺖﻗﺎﻓر ] eşlik.
refâkat etmek eşlik etmek.
refakatinde eşliğinde, beraberinde.
374

eff (A.) [ فر ] raf.
refî’ (A.) [ ﻊﻴﻓر ] yüksek, yüce.
refik (A.) [ ﻖﻴﻓر ] arkadaş, yoldaş.
refîka (A.) [ ﻪﻘﻴﻓر ] eş, zevce, hayat arkadaşı.
reft (F.) [ ﺖﻓر ] gidiş.
reftâr (F.) [ رﺎﺘﻓر ] 1.gidiş. 2.davranış.
reg (F.) [ گر ] damar.
regzen (F.) [ نز گر ] hacamatçı.
reh (F.) [ ﻩر ] yol.
rehâ (F.) [ ﺎهر ] kurtuluş.
rehâkâr (F.) [ رﺎﮐﺎهر ] kurtarıcı.
rehavet (A.) [ توﺎﺧر ] 1.gevşeklik. 2.tembellik.
rehavetkâr (A.-F.) [ رﺎﮑﺕوﺎﺧر ] rehavet verici.
rehber (F.) [ ﺮﺒهر ] kılavuz.
rehgüzâr (F.) [ راﺬﮕهر ] geçit.
rehîn (A.) [ ﻦﻴهر ] rehinli, ipotekli.
rehn (A.) [ ﻦهر ] rehin.
rehnüma (F.) [ ﺎﻤﻨهر ] yol gösterici.
reis (A.) [ ﺲﻴﺋر ] başkan.
rekâket (A.) [ ﺖﮐﺎﮐر ] 1.kekemelik. 2.söz kusuru.
rekz (A.) [ ﺰﮐر ] dikme.
rekz edilmek dikilmek.
rekz etmek dikmek.
375

emîde (F.) [ ﻩﺪﻴﻡر ] ürkmüş.
remiz (A.) [ ﺰﻡر ] 1.sembol, işaret, rumuz.
reml (A.) [ ﻞﻡر ] 1.kum. 2.remil, falcılık.
remmal (A.) [ لﺎﻡر ] falcı.
remz (A.) [ ﺰﻡر ] 1.sembol, işaret. 2.imalı konuşma.
renc (F.) [ ﺞﻥر ] sıkıntı, zahmet, meşakkat.
rencber (F.) [ ﺮﺒﺠﻥر ] 1.sıkıntı çeken. 2.amele, yrgat.
rencîde (F.) [ ﻩﺪید ﺞﻥر ] incinmiş.
rencîde etmek incitmek.
rencîde olmak incinmek.
rencûr (F.) [ رﻮﺠﻥر ] hasta.
reng (F.) [ ﮓﻥر ] renk.
rengâreng (F.) [ ﮓﻥرﺎﮕﻥر ] renkli, renk renk.
rengin (F.) [ ﻦﻴﮕﻥر ] 1.renkli. 2.hoş, havalı.
resâ (F.) [ ﺎﺱر ] olgun.
resâil (A.) [ ﻞﺋﺎﺱر ] 1.risaleler. 2.dergiler.
resm (A.) [ ﻢﺱر ] 1.resim. 2.çizme. 3.fotoğraf. 4.tören. 5.usül. 6.vergi.
resm -i geçit geçit töreni.
resm-i küşâd [ دﺎﺸﮐ ﻢﺱر ] açılış töreni.
resmen (A.) [ ﺎﻤﺱر ] 1.resmî olarak.. 2.kesinlikle.
resmiyet bk. resmiyyet.
resmiyete dökmek resmîleştirmek, resmîlik kazandırmak.
resmiyyet (A.) [ ﺖﻴﻤﺱر ] resmîlik.
376

esul (A.) [ لﻮﺱر ] 1.elçi. 2.peygamber.
reşehat (A.) [ تﺎﺤ ﺵر ] sızıntılar.
reşid (A.) [ ﺪﻴﺵر ] 1.ergin, büluğa ermiş. 2.doğru yolda giden.
reşk (F.) [ ﮏﺵر ] kıskançlık.
reşkâver (F.) [ روﺁ ﮏﺵر ] kıskandırıcı.
retküfetk (A.) [ ﻖﺘﻓ و ﻖﺕر ] bir işi iyi idare etme.
revâ (F.) [ اور ] uygun, layık.
revâbıt (A.) [ ﻂﺑاور ] bağlar, ilgiler, ilişkiler.
revac (A.) [ جاور ] yaygınlık, revaç, sürüm.
revaç bk. revac.
revak (A.) [ قاور ] 1.sundurma. 2.çardak.
revân (F.) [ ناور ] 1.giden. 2.akan. 3.ruh.
revan olmak gitmek, yola koyulmak.
revgan bk. rugan
reviş (F.) [ شو ر ] 1.gidiş. 2.tarz, yöntem.
revnak (A.) [ ﻖﻥور ] parlaklık.
revnak vermek canlılık kazandırmak.
revnakbahş (A.-F.) [ ﺶﺨﺑ ﻖﻥور ] parlaklık veren, canlılık kazandıran.
revnakdar (A.-F.) [ راﺪﻘﻥور ] revnaklı.
revzen (F.) [ نزور ] pencere.
re'y (A.) [ یأ ر ] 1.görüş. 2.oy.
reyhan (A.) [ نﺎﺤیر ] fesleğen.
rez (F.) [ زر ] asma.
377

ezâil (A.) [ ﻞﺋاذر ] rezaletler.
rezâlet (A.) [ ﺖﻝاذر ] rezillik.
rezzak (A.) [ قازر ] rızıklandıran.
rıdvan (A.) [ ناﻮﺽر ] 1.cennet. 2.cennetin kapıcısı.
rıhlet (A.) [ ﺖﻠﺣر ] 1.göçüş. 2.ölme.
rızâ (A.) [ ﺎﺽر ] 1.razılık, memnunluk. 2.istek.
rızk (A.) [ قزر ] rızık.
riâyet (A.) [ ﺖیﺎﻋر ] 1.uyma. 2.sayma.
riâyet etmek 1.uymak. 2.saymak.
riâyetkâr (A.-F.) [ رﺎﮑﺘیﺎﻋر ] saygılı.
ribâ (A.) [ ﺎﺑر ] tefecinin aldığı aşırı faiz.
ribâhar (F.-A.) [ راﻮﺧﺎﺑر ] tefeci.
ribat (A.) [ طﺎﺑر ] 1.konak. 2.han, kervansaray. 3.tekke.
ric’at (A.) [ ﺖﻌﺝر ] 1.geri dönüş. 2.geri çekilme.
ricakâr (A.-F.) [ رﺎﮐﺎﺝر ] ricası, yalvarırcasına.
ricâl (A.) [ لﺎﺝر ] 1.erkekler. 2.üst düzeyde bulunanlar.
ridâ (A.) [ ادر ] 1.örtü. 2.hırka. 3.derviş postu.
rie (A.) [ ﻪﺋر ] akciğer.
rihlet (A.) [ ﺖﻠﺣر ] 1.göç. 2.ölme.
rihlet etmek 1.göçmek. 2.ölmek.
rikâb (A.) [ بﺎﮐر ] 1.üzengi. 2.huzur, kat.
rikkat (A.) [ ﺖﻗر ] 1.incelik, hassaslık. 2.acıma.
rind (F.) [ ﺪﻥر ] dünyayı umursamayan.
378

îş (F.) [ ﺶیر ] 1.yara. 2.sakal. 3.kök.
rîşe (F.) [ ﻪﺸیر ] kök, saçaklı kök.
rîşhand (F.) [ ﺪﻨﺨﺸیر ] bıyık altından gülüş.
rişvet (A.) [ تﻮﺵر ] rüşvet.
rivâyât (A.) [ تﺎیاور ] rivayetler, söylentiler.
rivâyet (A.) [ ﺖیاور ] 1.nakletme, hikaye etme. 2.söylenti.
riyâ (A.) [ ﺎیر ] ikiyüzlü.
riyâkâr (A.-F.) [ رﺎﮐﺎیر ] ikiyüzlü.
riyâkârâne (A.-F.) [ ﻪﻥارﺎﮐﺎیر ] ikiyüzlüce.
riyakarlık (A.-F.-T.) ikiyüzlülük.
riyâset (A.) [ ﺖﺱﺎیر ] başkanlık.
riyâset etmek başkanlık yapmak.
riyâz (A.) [ ضﺎیر ] bahçeler.
riyâzet (A.) [ ﺖﺽﺎیر ] nefsinin isteklerine boyun eğmeden yaşama.
riyâzî (A.) [ ﯽﺽﺎیر ] 1.matematikçi. 2.matematiksel.
riyâziyat (A.) [ تﺎﻴﺽﺎیر ] matematik.
riyâziyatçı (A.-T.) matematikçi.
riyâziyyûn (A.) [ نﻮﻴﺽﺎ یر ] matematikçiler.
rû (F.) [ ور ] yüz.
rub’ (A.) [ ﻊﺑر ] çeyrek, dörtte bir.
rûbah (F.) [ ﻩﺎﺑور ] tilki.
rubaiyat (A.) [ تﺎﻴﻋﺎﺑر ] rubailer.
rûbeh (F.) [ ﻪﺑور ] tilki.
379

ûberû (F.) [ وﺮﺑور ] yüzyüze.
rugan (F.) [ ﻦﻏور ] yağ.
rûh (A.) [ حور ] can, ruh.
ruh (F.) [ خر ] yanak, yüz.
ruham (A.) [ مﺎﺧر ] mermer.
ruhbân (A.) [ نﺎﺒهر ] papazlar.
ruhbâniyyet (A.) [ ﺖﻴﻥﺎﺒهر ] ruhbanlık.
rûhefza (A.-F.) [ اﺰﻓا حور ] cana can katan.
rûhî (A.) [ ﯽﺣور ] 1.ruh ile ilgili. 2.ruhsal.
rûhiyyat (A.) [ تﺎﻴﺣور ] psikoloji.
ruhsâr (F.) [ رﺎﺴﺧر ] yüz.
ruhsat (A.) [ ﺖﺼﺧر ] izin.
ruk’a (A.) [ ﻪﻌﻗر ] 1.pusula. 2.dilekçe. 3.yama.
rumûz (A.) [ زﻮﻡر ] işaretler, semboller.
rûşen (F.) [ ﻦﺵور ] 1.aydınlık. 2.açık, aşikar.
rûşen kılmak açıklamak, söylemek.
rutûbet (A.) [ ﺖﺑﻮﻃر ] nem.
rûy (F.) [ یور ] yüz.
rûy-i zemin (F.) [ ﻦﻴﻡز یور ] 1.yeryüzü. 2.yer.
rûz (F.) [ زور ] 1.gün. 2.gündüz.
rûz -i cezâ [ اﺰﺝ زور ] kıyamet günü.
rûze (F.) [ ﻩزور ] oruç.
rûzgâr (F.) [ رﺎﮔزور ] zaman.
380

ûznâmçe (F.) [ ﻪﭽﻡ ﺎﻥزور ] yevmiye defteri.
rûzüşeb (F.) [ ﺐﺵ و زور ] gündüz gece.
rü’yet (A.) [ ﺖیؤر ] görme.
rübab (A.) [ بﺎﺑر ] rebap.
rübai (A.) [ ﯽﻋﺎﺑر ] dörtlük, rubai.
rüchan (A.) [ نﺎﺤﺝر ] üstünlük.
rücû (A.) [ عﻮﺝر ] geri dönme.
rüesâ (A.) [ ﺎﺱؤر ] başkanlar, reisler.
rüfekâ (A.) [ ﺎﻘﻓر ] arkadaşlar.
rükn (A.) [ ﻦﮐر ] 1.direk, sütun. 2.esas.
rüsum (A.) [ مﻮﺱر ] 1.vergi. 2.tören.
rüsûmat (A.) [ تﺎﻡﻮﺱر ] gümrük idaresi.
rüsvâ /y (F.) [ یاﻮﺱر ] rezil.
rüşd (A.) [ ﺪﺵر ] 1.gelişme. 2.erginlik. 3.doğru yolda gidiş.
rüşvet (A.) [ تﻮﺵر ] rüşvet.
rüya (A.) [ ﺎیور ] düş.
rüzgâr (F.) [ رﺎﮔزور ] 1.zaman. 2.devir.
381

sâ’î (A.) [ ﯽﻋﺎﺱ ] çalışan, gayret eden.
sâ’î olmak çalışmak, gayret etmek.
sa’leb (A.) [ ﺐﻠﻌﺛ ] tilki.
sa’y (A.) [ ﯽﻌﺱ ] çalışma, çaba gösterme.
saâdet (A.) [ تدﺎﻌﺱ ] mutluluk.
saâdetbahş (A.-F.) [ ﺶﺨﺑ تدﺎﻌﺱ ] mutluluk veren.
saâdetmend (A.-F.) [ ﺪﻨﻤﺕدﺎﻌﺱ ] mutlu, bahtiyar.
sabâ (A.) [ ﺎﺒﺹ ] 1.meltem, gündoğusunden esen yel. 2.sabâ makamı.
sabâvet (A.) [ توﺎﺒﺹ ] çocukluk.
sâbık (A.) [ ﻖﺑﺎﺱ ] 1.eski. 2.bir önceki.
sâbıka (A.) [ ﻪﻘﺑﺎﺱ ] 1.geçmişte kalan suç. 2.bir insanın geçmişteki hali.
sâbıküzzikr (A.) [ ﺮﮐﺬﻝا ﻖﺑﺎﺱ ] anılan, zikredilen.
sabır (A.) [ ﺮﺒﺹ ] dayanma, kendini tutma.
sabî (A.) [ ﯽﺒﺹ ] 1.bebek. 2.küçük çocuk.
sâbi’ (A.) [ ﻊﺑﺎﺱ ] yedinci.
sâbi’an (A.) [ ﺎﻌﺑﺎﺱ ] yedincisi, yedinci olarak.
sâbi’î (A.) [ ﯽﺌﺑﺎﺹ ] yıldıza tapan.
sâbir (A.) [ ﺮﺑﺎﺹ ] sabırlı.
sâbit (A.) [ ﺖﺑﺎﺛ ] 1.kanıtlanmış. 2.yerinde duran.
sabr (A.) [ ﺮﺒﺹ ] sabır.
S
382

sabûh (A.) [ حﻮﺒﺹ ] sabah içilen şarap.
sabun (A.) [ نﻮﺑﺎﺹ ] sabun.
sabûr (A.) [ رﻮﺒﺹ ] çok sabırlı.
sâcid (A.) [ ﺪﺝﺎﺱ ] secde eden.
sad (F.) [ ﺪﺹ ] yüz.
sadâ (A.) [ اﺪﺹ ] ses.
sadâkat (A.) [ ﺖﻗاﺪﺹ ] bağlılık.
sadâret (A.) [ تراﺪﺹ ] sadrazamlık.
sadâretpenah (A.-F.) [ ﻩﺎﻨﭘ تراﺪﺹ ] sadrazam.
sâdât (A.) [ تادﺎﺱ ] seyyitler.
sâde (F.) [ ﻩدﺎﺱ ] 1.basit. 2.yalın. 3.süssüz. 4.sadece.
saded (A.) [ دﺪﺹ ] konu, asıl mesele.
sâdedil (F.) [ لد ﻩدﺎﺱ ] 1.saf, temiz yürekli. 2.ebleh, bön.
sâdedilâne (F.) [ ﻪﻥﻻد ﻩدﺎﺱ ] safça.
sadef (A.) [ فﺪﺹ ] sedef.
sâdelevh (F.-A.) [ حﻮﻝ ﻩدﺎﺱ ] saf, temiz yürekli.
sademat (A.) [ تﺎﻡﺪﺹ ] 1.sadmeler, çarpmalar, darbeler. 2.musibetler.
sâdık (A.) [ قدﺎﺹ ] 1.yürekten bağlı olan. 2.doğru.
sâdıkülkavl (A.) [ لﻮﻘﻝا قدﺎﺹ ] doğru sözlü.
sâdır (A.) [ ردﺎﺹ ] çıkan.
sâdır olmak 1.çıkmak, meydana gelmek. 2.imzadan çıkmak.
sâdire (A.) [ ﻩردﺎﺹ ] çıkan.
sâdis (A.) [ سدﺎﺱ ] altıncı.
383

sâdisen (A.) [ ﺎﺱدﺎﺱ ] altıncısı, altıncı olarak.
sadme (A.) [ ﻪﻡﺪﺹ ] 1.çarpma, vurma, tokuşma. 2.musibet.
sadpâre (F.) [ ﻩرﺎﭘﺪﺹ ] yüz parça.
sadr (A.) [ رﺪﺹ ] 1.göğüs. 2.baş. 3.başköşe. 4.sadrazam.
sadra şifa vermek işe yaramak, rahatlatmak.
sadr-ı a’zam [ ﻢﻈﻋا رﺪﺹ ] sadrazam.
sadr-ı esbak [ ﻖﺒﺱا رﺪﺹ ] eski sadrazam.
sadsâl (F.) [ لﺎﺱﺪﺹ ] yüzyıl.
sâf (A.) [ فﺎﺹ ] 1.temiz, arı, halis. 2.açık.
saf (A.) [ ﻒﺹ ] sıra.
safâ (A.) [ ﺎﻔﺹ ] 1.saflık. 2.gönül rahatlığı, gönlün şen olması.
safâ eylemek şenlenmek.
safâbahş (A.-F.) [ ﺶﺨﺑﺎﻔﺹ ] gönüle rahatlık veren.
safahât (A.) [ تﺎﺤﻔﺹ ] aşamalar.
safbeste (A.-F.) [ ﻪﺘﺴﺑ ﻒﺹ ] sıralanmış, sıra olmuş.
safder (A.-F.) [ رﺪﻔﺹ ] düşman saflarını yaran, savaşçı.
safderûn (A.-F.) [ نورد فﺎﺹ ] 1.saf, yüreği temiz. 2.ebleh, bön.
safderûnâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﻥورد فﺎﺹ ] safça.
safdil (A.-F.) [ لد فﺎﺹ ] 1.yüreği temiz. 2.saf.
safdilâne (A.-F.) [ ﻪﻥﻻد فﺎﺹ ] 1.yürek temizliği ile. 2.safça.
safdillik (A.-F.-T.) 1.yürek temizliği. 2.saflık.
saff (A.) [ ﻒﺹ ] sıra, dizi, saf.
safha (A.) [ ﻪﺤﻔﺹ ] 1.aşama. 2.düz olan yüz. 3.sayfa.
384

sâfî (A.) [ ﯽﻓﺎﺹ ] temiz, arı, halis.
sâfil (A.) [ ﻞﻓﺎﺱ ] aşağı, aşağıda.
safîr (A.) [ ﺮﻴﻔﺹ ] ıslık.
safra (A.) [ ﻩﺮﻔﺹ ] 1.öd. 2.sarı.
safsâf (A.) [ فﺎﺼﻔﺹ ] söğüt.
safsata (A.) [ ﻪﻄﺴﻔﺱ ] doğru olmadığı halde doğru gibi gösterilen düşünce veya
söz.
safşikâf (A.-F.) [ فﺎﮑﺵ ﻒﺹ ] düşman saflarını yaran savaşçı.
safşiken (A.-F.) [ ﻦﮑﺵ فﺎﺹ ] düşman saflarını yaran savaşçı.
safvet (A.) [ تﻮﻔﺹ ] saflık, temizlik, arılık.
sâgar (A.) [ ﺮﻏﺎﺱ ] kadeh, içki kadehi.
sagîr (A.) [ ﺮﻴﻐﺹ ] 1.küçük. 2.küçük çocuk.
sağr (A.) [ ﺮﻐﺛ ] sınır, hudut.
sahâ (A.) [ ﻪﺧﺎﺱ ] cömertlik, eliaçıklık.
sâha (A.) [ ﻪﺣﺎﺱ ] alan.
sahâbe (A.) [ ﻪﺑﺎﺤﺹ ] Hz. Muhammed’in sohbetlerine katılan müslüman.
sahâbî (A.) [ ﯽﺑﺎﺤﺹ ] Hz. Muhammed’in sohbetlerini katılan müslüman.
sahâif (A.) [ ﻒﺋﺎﺤﺹ ] sayfalar.
sahâkâr bk. sehâkâr.
sahâra (A.) [ یرﺎﺤﺹ ] 1.çöller. 2.kırlar.
sahâvet bk. sehâvet.
sahbâ (A.) [ ﺎﺒﻬﺹ ] şarap.
sahhaf (A.) [ فﺎﺤﺹ ] kitapçı.
385

sahî (A.) [ ﯽﺨﺱ ] cömert, eliaçık.
sâhib (A.) [ ﺐﺣﺎﺹ ] sahip.
sâhibcemâl (A.-F.) [ لﺎﻤﺝ ﺐﺣﺎﺹ ] güzel yüzlü, güzel.
sâhibe (A.) [ ﻪﺒﺣﺎﺹ ] bayan sahip.
sâhibkemal (A.-F.) [ لﺎﻤﮐ ﺐﺣﺎﺹ ] olgun insan.
sâhibkerâmet (A.-F.) [ ﺖﻡاﺮﮐ ﺐﺣﺎﺹ ] keramet sahibi.
sâhibkıran (A.-F.) [ ناﺮﻗ ﺐﺣﺎﺹ ] muzaffer hükümdar.
sâhibnazar (A.-F.) [ ﺮﻈﻥ ﺐﺣﺎﺹ ] görüş sahibi, deneyimli.
sahife (A.) [ ﻪﻔﻴﺤﺹ ] sayfa.
sahih (A.) [ ﺢﻴﺤﺹ ] 1.doğru. 2.gerçek.
sâhil (A.) [ ﻞﺣﺎﺱ ] kıyı.
sâhilhane (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﺧ ﻞﺣﺎﺱ ] yalı.
sâhir (A.) [ ﺮﺣﺎﺱ ] 1.büyücü. 2.büyüleyici.
sahleb (A.) [ ﺐﻠﻌﺛ ] sâlep.
sahn (A.) [ ﻦﺤﺹ ] 1.avlu. 2.boşluk. 3.sahne. 4.üstü kubbeli alan.
sahr (A.) [ ﺮﺨﺹ ] kaya.
sahra (A.) [ اﺮﺤﺹ ] 1.çöl. 2.kır.
sahre (A.) [ ﻩﺮﺨﺹ ] kaya.
saht (F.) [ ﺖﺨﺱ ] 1.çok. 2.katı. 3.şiddetli. 4.güç.
sahte (F.) [ ﻪﺘﺧﺎﺱ ] 1.yapay, yapma. 2.düzmece. 3.kalp, sahte.
sahtekâr (F.) [ رﺎﮐ ﻪﺘﺧﺎﺱ ] 1.sahteci. 2.kalpazan.
sahtiyan (F.) [ نﺎﻴﺘﺨﺱ ] işlenmiş cilalı deri.
sahûr (A.) [ رﻮﺣﺎﺱ ] sahur.
386

sâib (A.) [ ﺐﺋﺎﺹ ] isabetli.
sâibî (A.) [ ﯽﺒﺋﺎﺹ ] yıldıza tapan.
sâid (A.) [ ﺪﻋﺎﺱ ] kol, bilek ile dirsek arası.
sâik (A.) [ ﻖﺋﺎﺱ ] sevk eden.
sâika (A.) [ ﻪﻘﺋﺎﺱ ] yıldırım.
sâil (A.) [ ﻞﺋﺎﺱ ] 1.dilenci. 2.soran. 3.akan.
sâim (A.) [ ﻢﺋﺎﺹ ] oruçlu.
sâir (A.) [ ﺮﺋﺎﺱ ] 1.diğer. 2.gezen.
sâirfilmenâm (A.) [ مﺎﻨﻤﻝا ﯽﻓ ﺮﺋﺎﺱ ] uyurgezer.
saiy (A.) [ ﯽﻌﺱ ] çalışma, çaba.
sâk (A.) [ قﺎﺱ ] 1.baldır. 2.sap.
sakâmet (A.) [ ﺖﻡﺎﻘﺱ ] 1.sakatlık. 2.yanlışlık.
sâkeyn (A.) [ ﻦﻴﻗﺎﺱ ] ikizkenar.
sâkeyn-i şibh-i münharif [ فﺮﺤﻨﻡ ﻪﺒﺵ ﻦﻴﻗﺎﺱ ] yamuk.
sakf (A.) [ ﻒﻘﺱ ] 1.tavan. 2.çatı.
sâkıb (A.) [ ﺐﻗﺎﺛ ] 1.delici. 2.parlak yıldız.
sâkıt (A.) [ ﻂﻗﺎﺱ ] 1.düşük, düşük cenin. 2.düşen.
sâkıt olmak düşmek.
sâkî (A.) [ ﯽﻗﺎﺱ ] 1.içki sunan. 2.saka.
sakil (A.) [ ﻞﻴﻘﺛ ] 1.ağır. 2.hoş olmayan, yakışmayan.
sakim (A.) [ ﻢﻴﻘﺱ ] hastalıklı, sakat.
sâkin (A.) [ ﻦﮐﺎﺱ ] 1.yerleşik. 2.kendi halinde.
sâkit (A.) [ ﺖﮐﺎﺱ ] suskun.
387

sakka (A.) [ ﺎﻘﺱ ] saka.
sâl (F.) [ لﺎﺱ ] yıl.
salâbet (A.) [ ﺖﺑﻼﺹ ] sağlamlık.
salâh (A.) [ حﻼﺹ ] 1.düzgünlük, yolunda gitme. 2.barış. 3.dine bağlılık.
salâhiyet (A.) [ ﺖﻴﺣﻼﺹ ] yetki..
salâhiyetdâr (A.-F.) [ راد ﺖﻴﺣﻼﺹ ] yetkili.
salât (A.) [ تﻼﺹ ] namaz.
sâldîde (F.) [ ﻩﺪید لﺎﺱ ] 1.yaşlı. 2.deneyimli.
salib (A.) [ ﺐﻴﻠﺹ ] haç.
salîbî (A.) [ ﯽﺒﻴﻠﺹ ] haçlı.
sâlifüzzikr (A.) [ ﺮﮐﺬﻝا ﻒﻝﺎﺱ ] zikredilen, anılan.
sâlih (A.) [ ﺢﻝﺎﺹ ] dinin kurallarına uyan.
sâlik (A.) [ ﮏﻝﺎﺱ ] tarikat mensubu.
sâlim (A.) [ ﻢﻝﺎﺱ ] 1.sağ, esenlik içinde. 2.sağlam.
sâlimen (A.) [ ﺎﻤﻝﺎﺱ ] sağ salim.
sâlis (A.) [ ﺚﻝﺎﺛ ] üçüncü.
sâlisen (A.) [ ﺎﺜﻝﺎﺛ ] üçüncüsü, üçüncü olarak.
sâlnâme (F.) [ ﻪﻡﺎﻨﻝﺎﺱ ] yıllık.
sâlûs (F.) [ سﻮﻝﺎﺱ ] iki yüzlü.
sâmân (F.) [ نﺎﻡﺎﺱ ] 1.zenginlik. 2.huzur. 3.düzen.
sâmî (A.) [ ﯽﻡﺎﺱ ] yüce.
sâmi’ (A.) [ ﻊﻡﺎﺱ ] dinleyen.
sâmia (A.) [ ﻪﻌﻡﺎﺱ ] işitme duyusu.
388

samîmâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﻤﻴﻤﺹ ] içtenlikle.
samîmî (A.) [ ﯽﻤﻴﻤﺹ ] içten.
samimiyet (A.) [ ﺖﻴﻤﻴﻤﺹ ] içtenlik.
sâmin (A.) [ ﻦﻡﺎﺛ ] sekezinci.
sâminen (A.) [ ﺎﻨﻡﺎﺛ ] sekizincisi, sekizinci olarak.
sanâyi (A.) [ ﻊیﺎﻨﺹ ] sanatlar.
sanâyi -i nefîse [ ﻪﺴﻴﻔﻥ ﻊیﺎﻨﺹ ] güzel sanatlar.
sandûk (A.) [ قوﺪﻨﺹ ] sandık.
sandukdar (A.-F.) [ راﺪﻗوﺪﻨﺹ ] veznedar.
sanem (A.) [ ﻢﻨﺹ ] 1.put. 2.put kadar güzel.
sânevî (A.) [ یﻮﻥﺎﺛ ] ikinci.
sânî (A.) [ ﯽﻥﺎﺛ ] ikinci.
sâni’ (A.) [ ﻊﻥﺎﺹ ] 1.yaratıcı, Tanrı. 2.yapan.
saniye (A.) [ ﻪﻴﻥﺎﺛ ] ikinci.
sâniyen (A.) [ ﺎﻴﻥﺎﺛ ] ikincisi, ikinci olarak.
sâr (A.) [ رﺎﺛ ] öc.
sarâhat (A.) [ ﺖﺣاﺮﺹ ] açıklık.
sarâhaten (A.) [ ﺔ ﺣاﺮﺹ ] açıkça.
sârban (F.) [ نﺎﺑرﺎﺱ ] kervancı.
sarf (A.) [ فﺮﺹ ] 1.harcama. 2.gramer.
sarf olunmak harcanmak.
sarfiyat (A.) [ تﺎﻴﻓﺮﺹ ] 1.harcamalar. 2.salgılar.
sârî (A.) [ یرﺎﺱ ] bulaşıcı.
389

sarîh (A.) [ ﺢیﺮﺹ ] açık, kuşku götürmeyen.
sarîhan (A.) [ ﺎﺤیﺮﺹ ] açıkça.
sârik (A.) [ قرﺎﺱ ] hırsız.
sârim (A.) [ مرﺎﺹ ] keskin.
sarsar (A.) [ ﺮﺹﺮﺹ ] fırtına.
sath (A.) [ ﺢﻄﺱ ] yüzey, satıh.
sathî (A.) [ ﯽﺤﻄﺱ ] yüzeysel, üstünkörü.
satl (A.) [ ﻞﻄﺱ ] kova.
satvet (A.) [ تﻮﻄﺱ ] güçlülük.
savâb (A.) [ باﻮﺛ ] 1.doğru. 2.dürüstlük.
savb (A.) [ بﻮﺹ ] yön.
savlet (A.) [ ﺖﻝﻮﺹ ] akın, saldırı.
savm (A.) [ مﻮﺹ ] oruç.
savmaa (A.) [ ﻪﻌﻡﻮﺹ ] 1.manastır. 2.mabet.
savt (A.) [ تﻮﺹ ] ses.
sayd (A.) [ ﺪﻴﺹ ] av.
saydgâh (A.-F.) [ ﻩﺎﮔﺪﻴﺹ ] avlak.
sâye (F.) [ ﻪیﺎﺱ ] gölge.
sâyeban (F.) [ نﺎﺒیﺎﺱ ] 1.gölgelik. 2.çadır.
sâyedar (F.) [ راد ﻪیﺎﺱ ] gölgeli.
sayf (A.) [ ﻒﻴﺹ ] yaz.
sayfiye (A.) [ ﻪﻴﻔﻴﺹ ] yazlık.
sayha (A.) [ ﻪﺤﻴﺹ ] haykırış.
390

sâyis (A.) [ ﺲیﺎﺱ ] seyis.
saykal (A.) [ ﻞﻘﻴﺹ ] cila.
saykalkâr (A.-F.) [ راﺪﻠﻘﻴﺹ ] yaldızcı.
sayyad (A.) [ دﺎﻴﺹ ] avcı.
saz (F.) [ زﺎﺱ ] enstrüman, saz.
se (F.) [ ﻪﺱ ] üç.
seb’ (A.) [ ﻊﺒﺱ ] yedi.
seb’in (A.) [ ﻦﻴﻌﺒﺱ ] yetmiş.
seb’ûn (A.) [ نﻮﻌﺒﺱ ] yetmiş.
sebak (A.) [ ﻖﺒﺱ ] ders.
sebât (A.) [ تﺎﺒﺛ ] yerinden kımıldamama, kararından vazgeçmeme.
sebâtkâr (A.-F.) [ رﺎﮑﺕﺎﺒﺛ ] sebat eden.
sebâyidü (F.) [ ود ﺎﺑ ﻪﺱ ] üç ve iki.
sebbâbe (A.) [ ﻪﺑﺎﺒﺱ ] işaret parmağı, şehadet parmağı.
sebeb (A.) [ ﺐﺒﺱ ] sebep, neden.
sebebiyet (A.) [ ﺖﻴﺒﺒﺱ ] sebep olma.
sebebiyet vermek sebep olmak.
sebed (A.) [ ﺪﺒﺱ ] sepet.
sebîke (A.) [ ﻪﮑﻴﺒﺱ ] külçe.
sebil (A.) [ ﻞﻴﺒﺱ ] 1.yol. 2.su dağıtım yeri, sebil.
sebk (A.) [ ﮏﺒﺱ ] üslup.
sebkat (A.) [ ﺖﻘﺒﺱ ] geçme.
seblâ (A.) [ ﻼﺒﺱ ] uzun kirpikli göz.
391

sebt (A.) [ ﺖﺒﺛ ] kayda geçirme.
sebt edilmek kayda geçirilmek.
sebt etmek kayda geçirmek.
sebû (F.) [ ﻮﺒﺱ ] testi.
sebük (F.) [ ﮏﺒﺱ ] 1.hafif. 2.kıvrak, çevik. 3.çabuk.
sebükmağz (F.) [ ﺰﻡ ﮏﺒﺱ ] dangalak.
sebükmizac (F.-A.) [ جاﺰﻡ ﮏﺒﺱ ] hoppa.
sebükpây (F.) [ یﺎﭘ ﮏﺒﺱ ] ayağına çabuk.
sebükser (F.) [ ﺮﺱ ﮏﺒﺱ ] 1.dangalak. 2.aşağılık.
sebz (F.) [ﺰﺒﺱ ] yeşil.
sebze (F.) [ ﻩﺰﺒﺱ ] 1.çimenlik. 2.sebze.
sec’ (A.) [ ﻊﺠﺱ ] seci sanatı. Düzyazıda kafiyelendirme sanatı.
secâyâ (A.) [ ﺎیﺎﺠﺱ ] karakterler.
secdegâh (A.-F.) [ ﻩﺎﮔ ﻩﺪﺠﺱ ] secde edilen yer.
seciyevî (A.) [ یﻮﻴﺠﺱ ] karakter ile ilgili.
seciyye (A.) [ ﻪﻴﺠﺱ ] karakter.
seciyyesiz (A.-T.) karaktersiz.
sedâ (A.) [ اﺪﺹ ] ses.
sedânüvis (A.-F.) [ ﺲیﻮﻥ اﺪﺹ ] 1.teyp. 2.gramofon.
sedâyâ (A.) [ ﺎیاﺪﺛ ] memeler.
sedd (A.) [ ﺪﺱ ] 1.set. 2.baraj. 3.engel. 3.kapama, tıkama. 4.kapatılma.
sedd edilmek örtülmek, örülmek, kapatılmak.
seddâd (A.) [ داﺪﺱ ] 1.tıkaç. 2.tampon.
392

sedefî (A.) [ ﯽﻓﺪﺹ ] 1.sedefli. 2.sedef ile ilgili. 3.sedef rengi.
sedy (A.) [ یﺪﺛ ] meme.
sefâhat (A.) [ ﺖﺣﺎﻔﺱ ] sefihlik, zevk ve eğlence düşkünlüğü.
sefâin (A.) [ ﻦﺋﺎﻔﺱ ] gemiler.
sefâlet (A.) [ ﺖﻝﺎﻔﺱ ] sefillik.
sefâret (A.) [ ترﺎﻔﺱ ] elçilik, büyükelçilik.
sefârethâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﺧ ترﺎﻔﺱ ] elçilik binası, elçilik.
sefer (A.) [ ﺮﻔﺱ ] 1.yolculuk. 2.savaş. 3.kez.
seferber (A.-F.) [ ﺮ ﺑﺮﻔﺱ ] 1.savaşa gönderilmiş. 2.savaşa hazırlanmış.
seferberlik (A.-F.-T.) savaşa hazırlanma hali, savaş hali.
seferî (A.) [ یﺮﻔﺱ ] 1.yolcu. 2.savaş ile ilgili.
seffâh (A.) [ حﺎﻔﺱ ] 1.kandökücü. 2.cömert.
seffâk (A.) [ کﺎﻔﺱ ] kandökücü.
sefîd (F.) [ ﺪﻴﻔﺱ ] beyaz, ak.
sefih (A.) [ ﻪﻴﻔﺱ ] zevk ve eğlence düşkünü.
sefil (A.) [ ﻞﻴﻔﺱ ] 1.aşağılık. 2.yoksul.
sefile (A.) [ ﻪﻠﻴﻔﺱ ] 1.aşağılık kadın. 2.yoksul kadın. 3.orospu.
sefîne (A.) [ ﻪﻨﻴﻔﺱ ] 1.gemi. 2.şiir mecmuası.
sefir (A.) [ ﺮﻴﻔﺱ ] elçi.
sefirikebir (A.-F.) [ ﺮﻴﺒﮐﺮﻴﻔﺱ ] büyükelçi.
seg (F.) [ ﮓﺱ ] köpek.
segâbi (F.) [ ﯽﺑﺁ ﮓﺱ ] kunduz.
sehâ (A.) [ ﺎﺨﺱ ] cömertlik, eliaçıklık.
393

sehâb (A.) [ بﺎﺤﺱ ] bulut.
sehâbâlûd (A.-F.) [ دﻮﻝﺁ بﺎﺤﺱ ] bulutlu.
sehâkâr (A.-F.) [ رﺎﮐﺎﺨﺱ ] cömert, eliaçık.
sehâkârlık (A.-F.-T.) cömertlik, eliaçıklık.
sehâvet (A.) [ توﺎﺨﺱ ] cömertlik, eliaçıklık.
sehergâh (A.-F.) [ ﻩﺎﮔﺮﺤﺱ ] seher vakti.
seherhîz (A.-F.) [ ﺰﻴﺧﺮﺤﺱ ] seher vakti kalkan.
sehhâr (A.) [ رﺎﺤﺱ ] büyüleyici.
sehî (F.) [ ﯽﻬﺱ ] 1.fidan gibi. 3.düz, doğru.
sehîkad (F.-A.) [ ﺪﻗ ﯽﻬﺱ ] servi boylu, düzgün boylu.
sehîkâmet (F.-A.) [ ﺖﻡﺎﻗ ﯽﻬﺱ ] servi boylu, düzgün boylu.
sehîm (A.) [ ﻢﻴﻬﺱ ] pay sahibi.
sehl (A.) [ ﻞﻬﺱ ] kolay.
sehm (A.) [ ﻢﻬﺱ ] 1.pay. 2.ok.
sehm (F.) [ ﻢﻬﺱ ] korkunç.
sehmgîn (F.) [ ﻦﻴﮕﻤﻬﺱ ] korkunç.
sehmnâk (F.) [ کﺎﻨﻤﻬﺱ ] korkunç.
sehv (A.) [ ﻮﻬﺱ ] yanılgı.
sehven (A.) [ اﻮﻬﺱ ] yanlışlıkla.
sehviyyât (A.) [ تﺎیﻮﻬﺱ ] 1.yanlışlıklar. 2.yanılgılar.
sekene (A.) [ ﻪﻨﮑﺱ ] oturanlar, sâkinler.
sekiz zılı'lı (T.-A.) sekizgen, sekiz kenarlı.
sekr (A.) [ ﺮﮑﺱ ] sarhoşluk.
394

sekrâver (A.-F.) [ روﺁ ﺮﮑﺱ ] sarhoşluk veren.
sekte (A.) [ ﻪﺘﮑﺱ ] 1.durma. 2.kesilme.
sekte vermek durgunluk vermek, sekteye uğratmak.
sektedâr etmek durdurmak, sekteye uğratmak.
selâmet (A.) [ ﺖﻡﻼﺱ ] esenlik.
selâs (A.) [ ثﻼﺛ ] üç.
selâse (A.) [ ﻪﺛﻼﺛ ] üç.
selâset (A.) [ ﺖﺱﻼﺱ ] akıcılık.
selâsil (A.) [ ﻞﺱﻼﺱ ] zincirler.
selâsîn (A.) [ ﻦﻴﺜﻠﺛ ] otuz.
selâsûn (A.) [ نﻮﺜﻠﺛ ] otuz.
selâtîn (A.) [ ﻦﻴﻃﻼﺱ ] sultanlar.
selb (A.) [ ﺐﻠﺱ ] 1.kapma, kendine çekme. 2.inkâr etme.
selb etmek 1.kapmak, çekmek, almak. 2.inkâr etmek. 3.yok etmek.
selcûkî (A.) [ ﯽﻗﻮﺠﻠﺱ ] Selçuklu.
selef (A.) [ ﻒﻠﺱ ] öncekiler, önceki görevliler.
selh (A.) [ ﺦﻠﺱ ] deri yüzme.
selhhâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﺧ ﺦﻠﺱ ] kesim yeri, mezbaha, salhane.
selîka (A.) [ ﻪﻘﻴﻠﺱ ] güzel konuşma ve yazma yeteneği.
selim (A.) [ ﻢﻴﻠﺱ ] sağlam.
selîmülkalb (A.) [ ﺐﻠﻘﻝا ﻢﻴﻠﺱ ] temiz yürekli.
selîs (A.) [ ﺲﻴﻠﺱ ] akıcı.
selle (A.) [ ﻪﻠﺱ ] sele.
395

sellebâf (A.-F.) [ فﺎﺑ ﻪﻠﺱ ] sepetçi.
sem (A.) [ ﻢﺱ ] zehir.
sem’ (A.) [ ﻊﻤﺱ ] 1.işitme. 2.kulak.
semâ (A.) [ ﺎﻤﺱ ] gökyüzü.
semâcet (A.) [ ﺖﺝﺎﻤﺱ ] çirkinlik.
semâhâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﺧ عﺎﻤﺱ ] mevlevî dervişlerinin semâ ettikleri özel mekan.
semahat (A.) [ ﺖﺣﺎﻤﺱ ] iyilikseverlik.
semân (A.) [ نﺎﻤﺛ ] sekiz.
semânun (A.) [ نﻮﻥﺎﻤﺛ ] seksen.
semâvât (A.) [ تاﻮﻤﺱ ] gökler.
semâvî (A.) [ یوﺎﻤﺱ ] 1.gök ile ilgili. 2.tanrısal.
semdâr (A.-F.) [ راﺪﻤﺱ ] zehirli.
semek (A.) [ ﮏﻤﺱ ] balık.
semen (A.) [ ﻦﻤﺛ ] değer, kıymet.
semen (A.) [ ﻦﻤﺱ ] semizlik.
semen (F.) [ ﻦﻤﺱ ] yasemin.
semenber (F.) [ ﺮﺒﻨﻤﺱ ] yasemin göğüslü.
semend (F.) [ ﺪﻨﻤﺱ ] güzel ve çevik at.
semer (A.) [ ﺮﻤﺛ ] 1.meyva. 2.ürün. 3.sonuç.
semerât (A.) [ تاﺮﻤﺛ ] 1.meyvalar. 2.ürünler. 3.sonuçlar.
semere (A.) [ ﻩﺮﻤﺛ ] 1.meyva. 2.ürün. 3.sonuç.
semere vermek 1.meyva vermek. 2.sonuç vermek.
semeredâr (A.-F.) [ راد ﻩﺮﻤﺛ ] 1.meyvalı. 2.ürün veren. 3.sonuç veren.
396

semî (A.) [ ﻊﻴﻤﺱ ] çok iyi işiten.
semîn (A.) [ ﻦﻴﻤﺛ ] değerli.
semin (A.) [ ﻦﻴﻤﺱ ] semirmiş, semiz.
semmûr (A.) [ رﻮﻤﺱ ] samur.
semra (A.) [ اﺮﻤ ﺱ ] esmer.
semt (A.) [ ﺖﻤﺱ ] 1.taraf. 2.yöre. 3.mahalle.
senâ (A.) [ ﺎﻨﺛ ] övgü.
senâ etmek övmek.
senâgû (A.-F.) [ ﻮﮔﺎﻨﺛ ] öven.
senâhân (A.-F.) [ ناﻮﺧﺎﻨﺛ ] öven.
senâkâr (A.-F.) [ رﺎﮐﺎﻨﺛ ] öven.
senâya (A.) [ ﺎیﺎﻨﺛ ] ön dişler.
sencîde (F.) [ ﻩﺪﻴﺠﻨ ﺱ ] tartılı.
sene (A.) [ ﻪﻨﺱ ] yıl.
sene -i hicriyye [ ﻪیﺮﺠه ءﻪﻨﺱ ] hicrî yıl.
sene -i kameriyye [ ﻪیﺮﻤﻗ ءﻪﻨﺱ ] kamerî yıl.
sene -i mîlâdiyye [ ﻪیدﻼﻴﻡ > ﻪﻨﺱ ] miladî yıl.
sene -i şemsiyye [ ﻪﻴﺴﻤﺵ ءﻪﻨﺱ ] şemsî yıl.
senebesene (A.-F.) [ ﻪ ﻨﺴﺑ ﻪﻨﺱ ] yıldan yıla.
sened (A.) [ ﺪﻨﺱ ] 1.belge. 2.tapu.
senedât (A.) [ تاﺪﻨﺱ ] belgeler.
senevât (A.) [ تاﻮﻨﺱ ] yıllar.
senevî (A.) [ یﻮﻨﺱ ] yıllık.
397

seng (F.) [ ﮓﻨﺱ ] taş.
sengdil (F.) [ لد ﮓﻨﺱ ] taş yürekli, acımasız.
sengdilâne (F.) [ ﻪﻥﻻد ﮓﻨﺱ ] acımasızca.
sengîn (F.) [ ﻦﻴﮕﻨﺱ ] 1.ağır. 2.taştan.
senglâh (F.) [ خﻼﮕﻨﺱ ] taşlık arazi.
sengtıraş (F.) [ شاﺮﺕ ﮓﻨﺱ ] taş ustası.
seniyye (A.) [ ﻪﻴﻨﺱ ] ulu, yüce.
sepîd (F.) [ ﺪﻴﭙﺱ ] beyaz, ak.
sepîdedem (F.) [ مد ﻩﺪﻴﭙﺱ ] tan ağartısı.
ser (F.) [ ﺮﺱ ] 1.baş. 2.başkan. 3.uç.
serâ (A.) [ اﺮﺛ ] toprak.
serâ (F.) [ اﺮﺱ ] saray.
serâb (A.) [ باﺮﺱ ] serap.
serâğâz (F.) [ زﺎﻏﺁﺮﺱ ] başlangıç.
serâir (A.) [ ﺮﺋاﺮﺱ ] sırlar.
serâmed (F.) [ ﺪﻡﺁﺮﺱ ] ileri gelen, önde gelen.
serâmedân (F.) [ ناﺪﻡﺁ ﺮﺱ ] ileri gelenler, önde gelenler.
serâpâ (F.) [ ﺎﭘاﺮﺱ ] baştan ayağa, bir baştan bir başa, tüm.
serâperde (F.) [ ﻩدﺮﭘارﺎﺱ ] 1.saray perdesi. 2.otağ.
serâser (F.) [ ﺮﺱاﺮﺱ ] bir baştan bir başa.
serâsîme (F.) [ ﻪﻤﻴﺱاﺮﺱ ] afallamış, sersemleşmiş.
serasker (F.-A.) [ ﺮﮑﺴﻋﺮﺱ ] 1.başkomutan. 2.savunma bakanı, harbiye nazırı.
398

seraskerî (F.-A.) [ یﺮﮑﺴﻋﺮﺱ ] 1.başkomutanlık. 2.savunma bakanlığı, harbiye
nazırlığı.
serây (F.) [ یاﺮﺱ ] saray.
serbeser (F.) [ ﺮﺴﺑﺮﺱ ] bir baştan bir başa.
serbest (F.) [ ﺖﺴﺑﺮﺱ ] 1.özgür. 2.kayıtsız.
serbestî (F.) [ ﯽﺘﺴﺑﺮﺱ ] serbestlik.
serbesücûd (F.-A.) [ دﻮﺠﺴﺑ ﺮﺱ ] alnı secdede.
serbülend (F.) [ ﺪﻨﻠﺑﺮﺱ ] başı yüce, yücebaşlı..
serçeşme (F.) [ ﻪﻤﺸچﺮﺱ ] 1.kaynak. 2.pınarbaşı. 3.önder.
serd (A.) [ دﺮﺱ ] düzgün dile getirme.
serd (F.) [ دﺮﺱ ] 1.soğuk. 2.sert, haşin.
serd etmek dile getirmek.
serdâr (F.) [ رادﺮﺱ ] 1.önder. 2.komutan, başkomutan.
serden geçmek başından vazgeçmek, ölümü göze almak.
serefrâz (F.) [ زاﺮﻓاﺮﺱ ] 1.başı yüce. 2.başta gelen.
serencâm (F.) [ مﺎﺠﻥاﺮﺱ ] 1.son. 2.başa gelen olay.
seretân (A.) [ نﺎﻃﺮﺱ ] yengeç.
serfirâz (F.) [ زاﺮﻓﺮﺱ ] başı yüce.
serfürû (F.) [ وﺮﻓﺮﺱ ] başı önde, başı eğik, itaat eden.
serfürû etmek 1.itaat etmek. 2.başını eğmek. 3.düşünceye dalmak.
sergerdân (F.) [ نادﺮﮔﺮﺱ ] 1.avare, aylak. 2.şaşkın.
sergüzeşt (F.) [ ﺖﺵﺬﮔﺮﺱ ] macera, serüven.
serhad (F.-A.) [ ﺪﺣﺮﺱ ] sınır.
399

serheng (F.) [ ﮓﻨهﺮﺱ ] çavuş.
serî (A.) [ ﻊیﺮﺱ ] hızlı.
serîr (A.) [ ﺮیﺮﺱ ] taht.
serîülintikal (A.) [ لﺎﻘﺘﻥﻻا ﻊیﺮﺱ ] kıvrak zekalı.
seriyye (A.) [ ﻪیﺮﺱ ] müfreze.
serkâtib (F.-A.) [ ﺐﺕﺎﮐﺮﺱ ] başkâtip.
serkerde (F.) [ ﻩدﺮﮐﺮﺱ ] 1.lider, baş. 2.elebaşı.
serkeş (F.) [ ﺶﮐﺮﺱ ] dikkafalı, inatçı.
serkeşî (F.) [ ﯽﺸﮐﺮﺱ ] dikkafalılık, inatçılık.
serkûy (F.) [ یﻮﮐﺮﺱ ] sokak başı, mahalle başı.
serlevha (F.-A.) [ ﻪﺣﻮﻝﺮﺱ ] başlık.
sermâ (F.) [ ﺎﻡﺮﺱ ] 1.soğuk. 2.kış.
sermâye (F.) [ ﻪیﺎﻡﺮﺱ ] 1.anapara. 2.genelev kadını.
sermâyedâr (F.) [ راد ﻪیﺎﻡﺮﺱ ] sermaye sahibi, kapitalist.
sermed (F.) [ ﺪﻡﺮﺱ ] ebedî, sürekli.
sermest (F.) [ ﺖﺴﻡﺮﺱ ] sarhoş.
sermestî (F.) [ ﯽﺘﺴﻡﺮﺱ ] sarhoşluk.
sermuharrir (F.-A.) [ رﺮﺤﻡﺮﺱ ] başyazar.
sermüneccim (F.-A.) [ ﻢﺠﻨﻡﺮﺱ ] müneccimbaşı.
sernâme (F.) [ ﻪﻡﺎﻥﺮﺱ ] mektup başlığı.
sernigun (F.) [ نﻮﮕﻥﺮﺱ ] başaşağı, tepetakla.
sernigûn olmak tepetakla olmak, başaşağı gelmek, yenilmek.
sernüvişt (F.) [ ﺖﺵﻮﻥﺮﺱ ] yazgı, alın yazısı.
400

serpuş (F.) [ شﻮﭘﺮﺱ ] başlık.
serrâc (A.) [ جاﺮﺱ ] saraç.
serrâchâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﺧ جاﺮﺱ ] saraçhane.
serserî (F.) [ یﺮﺱﺮﺱ ] 1.aylak. 2.anlamsız.
serşâr (F.) [ رﺎﺵﺮﺱ ] dolu, ağzına kadar dolu.
sertâpâ (F.) [ ﺎﭘﺎﺕﺮﺱ ] baştan ayağa, baştanbaşa.
sertâser (A.) [ ﺮﺱﺎﺕﺮﺱ ] baştanbaşa.
serv (F.) [ وﺮﺱ ] servi, selvi.
serv -i bülend [ ﺪﻨﻠﺑ وﺮﺱ ] boyu servi gibi düzgün ve uzun olan sevgili.
serv -i hırâmân [ نﺎﻡاﺮﺧ وﺮﺱ ] salınarak yürüyen sevgili.
serv -i nihâl [ لﺎﻬﻥ وﺮﺱ ] 1.fidan gibi düz servi. 2.servi boylu güzel.
serv -i revân [ ناور وﺮﺱ ] 1.yürüyen servi. 2.yürüyen servi boylu güzel.
servendâm (F.) [ ماﺪﻥاوﺮﺱ ] servi boylu.
server (F.) [ روﺮﺱ ] önder, lider, baş.
serverân (F.) [ ناروﺮﺱ ] önderler, liderler, başlar.
servet (A.) [ توﺮﺛ ] 1.zenginlik, varlık. 2.ekonomi.
servistân (F.) [ نﺎﺘﺱوﺮﺱ ] servilik.
servkadd (F.-A.) [ ﺪﻗوﺮﺱ ] servi boylu.
serzeniş (F.) [ ﺶﻥزﺮﺱ ] sitem, başa kakma.
serzenişkâr (F.) [ رﺎﮑﺸﻥزﺮﺱ ] sitem edici.
setr (A.) [ ﺮﺘﺱ ] örtme, gizleme.
setr etmek örtmek, gizlemek, kamufle etmek.
settâr (A.) [ رﺎﺘﺱ ] 1.örten. 2.günahları örten Tanrı.
401

sevâb (A.) [ باﻮﺛ ] 1.sevap. 2.hayır, iyilik.
sevâbit (A.) [ ﺖﺑاﻮﺛ ] yıldızlar.
sevâd (A.) [ داﻮﺱ ] 1.karalık. 2.karalama, yazma.
sevâhil (A.) [ ﻞﺣاﻮﺱ ] kıyılar.
sevb (A.) [ بﻮﺛ ] giysi.
sevdâ (A.) [ ادﻮﺱ ] 1.kara, siyah. 2.insan yapısında bulunan dört maddeden biri.
sevdâzede (F.) [ ﻩدزادﻮﺱ ] sevdalı.
seviyye (A.) [ ﻪیﻮﺱ ] düzey.
sevk (A.) [ قﻮﺱ ] gönderme.
sevk -i tabi’î [ ﯽﻌﻴﺒﻃ قﻮﺱ ] içgüdü.
sevk etmek göndermek, yönlendirmek, götürmek.
sevkülceyş (A.) [ ﺶﻴﺠﻝا قﻮﺱ ] strateji.
sevkülceyşî (A.) [ ﯽﺸﻴﺠﻝا قﻮﺱ ] stratejik.
sevr (A.) [ رﻮﺛ ] 1.boğa. 2.öküz. 3.boğa burcu.
seyâhat (A.) [ ﺖﺣﺎﻴﺱ ] gezi.
seyelân (A.) [ نﻼﻴﺱ ] akış, akma.
seyf (A.) [ ﻒﻴﺱ ] kılıç.
seyfiyye (A.) [ ﻪﻴﻔﻴﺱ ] asker kesimi.
seyl (A.) [ ﻞﻴﺱ ] sel.
seylâb (A.-F.) [ بﻼﻴﺱ ] sel suyu.
seylâbe (A.-F.) [ ﻪﺑﻼﻴﺱ ] sel suyu.
seylhîz (A.-F.) [ ﺰﻴﺨﻠﻴﺱ ] su taşkını, taşkın.
seyr (A.) [ ﺮﻴﺱ ] 1.seyir. 2.yürüme. 3.gezi. 4.izleme.
402

seyr etmek izlemek.
seyrân (A.) [ ناﺮﻴﺱ ] gezinme.
seyrangâh (A.-F.) [ ﻩﺎﮕﻥاﺮﻴﺱ ] gezinti yeri.
seyrfilmenâm (A.) [ مﺎﻨﻤﻝا ﯽﻓ ﺮﻴﺱ ] uyurgezer.
seyrüsefer (A.) [ ﺮﻔﺱ و ﺮﻴﺱ ] trafik, gidişgeliş.
seyyâh (A.) [ حﺎﻴﺱ ] 1.gezgin. 2.turist.
seyyâhin (A.) [ ﻦﻴﺣﺎﻴﺱ ] 1.gezginler. 2.turistler.
seyyâl (A.) [ لﺎﻴﺱ ] akışkan.
seyyâle (A.) [ ﻪﻝﺎﻴﺱ ] 1.akıntı. 2.sıvı.
seyyar (A.) [ رﺎﻴﺱ ] 1.taşınabilir. 2.gezen.
seyyârât (A.) [ تارﺎﻴﺱ ] gezegenler.
seyyâre (A.) [ ﻩرﺎﻴﺱ ] gezegen.
seyyiât (A.) [ تﺎﺌﻴﺱ ] 1.günahlar. 2.kötülükler. 3.olumsuzluklar.
seyyib (A.) [ ﺐﻴﺛ ] dul kadın.
seyyibât (A.) [ تﺎﺒﻴﺛ ] dul kadınlar.
seyyibe (A.) [ ﻪﺒﻴﺛ ] dul kadın.
seyyid (A.) [ ﺪﻴﺱ ] 1.Hz. Hasan’yn soyundan gelen. 2.efendi. 3.ağa. 4.başkan.
seyyie (A.) [ ﻪﺌﻴﺱ ] 1.günah. 2.kötülük.
sezâ (F.) [ اﺰﺱ ] layık, yaraşır.
sezâvar (F.) [ راواﺰﺱ ] layık, yaraşır.
sıbt (A.) [ ﻂﺒﺱ ] torun.
sıbyân (A.) [ نﺎﻴﺒﺹ ] çocuklar.
sıddık (A.) [ ﻖیﺪﺹ ] sözünün eri.
403

sıdk (A.) [ قﺪﺹ ] 1.doğruluk. 2.kalp temizliği.
sıfat (A.) [ ﺖﻔﺹ ] özellik, vasıf.
sıfât (A.) [ تﺎﻔﺹ ] özellikler, vasıflar.
sıfr (A.) [ ﺮﻔﺹ ] sıfır.
sığâr (A.) [ رﺎﻐﺹ ] küçükler.
sığar (A.) [ ﺮﻐﺹ ] küçüklük.
sıhhat (A.) [ ﺖﺤﺹ ] 1.doğruluk. 2.sağlık.
sıhhî (A.) [ ﯽﺤﺹ ] sağlıkla ilgili.
sıhhiye (A.) [ ﻪﻴﺤﺹ ] sağlık işleri dairesi.
sıhr (A.) [ ﺮﻬﺹ ] evlilikten doğan akrabalık.
sıhriyet (A.) [ ﺖیﺮﻬﺹ ] evlilikten doğan akrabalık, kan bağı.
sıklet (A.) [ ﺖﻠﻘﺛ ] 1.ağırlık. 2.sıkıntı.
sıklet vermek ağırlık vermek, rahatsız etmek, sıkıntı vermek.
sıla (A.) [ ﻪﻠﺹ ] yakınlarını ziyarete gitme özlemi.
sıla -i rahm [ ﻢﺣر ءﻪﻠﺹ ] yakınlarını ziyaret edip özlem gidermek.
sıle (A.) [ ﻪﻠﺹ ] şaire verilen para ödülü.
sımt (A.) [ ﻂﻤﺱ ] dizi.
sınâ’î (A.) [ ﯽﻋﺎﻨﺹ ] 1.sanatla ilgili. 2.sanayi ile ilgili.
sınâat (A.) [ ﺖﻋﺎﻨﺹ ] 1.sanat. 2.sanayi.
sınâât (A.) [ تﺎﻋﺎﻨﺹ ] sanatlar.
sınâât -ı edebî [ ﯽﺑدا تﺎﻋﺎﻨﺹ ] edebî sanatlar.
sınf (A.) [ ﻒﻨﺹ ] sınıf.
sırâc (A.) [ جاﺮﺱ ] kandil.
404

sırât (A.) [ طاﺮﺹ ] yol.
sırât -ı müstakîm [ ﻢﻴﻘﺘﺴﻡ طاﺮﺹ ] 1.doğru yol. 2.sırat köprüsü.
sırf (A.) [ فﺮﺹ ] sadece, yalnız.
sırr (A.) [ ﺮﺱ ] giz, sır.
sıyâm (A.) [ مﺎﻴﺹ ] oruç.
sıyânet (A.) [ ﺖﻥﺎﻴﺹ ] koruma.
sî (F.) [ ﯽﺱ ] otuz.
siâyet (A.) [ ﺖیﺎﻌﺱ ] çekiştirme, dedikodu.
sîb (F.) [ ﺐﻴﺱ ] elma.
sicill (A.) [ ﻞﺠﺱ ] kayıt kütüğü.
sidrenişin (A.-F.) [ ﻦﻴﺸﻥ ﻩرﺪﺱ ] sidretülmüntehâda oturan melek.
sidretülmüntehâ (A.) [ ﺎﻬﺘﻨﻤﻝا ةرﺪﺱ
] uzayda bulunduğu varsanılan ve ötesine
geçilemeyen bir ağaç.
sifâl (F.) [ لﺎﻔﺱ ] çanak çömlek.
sifâlîn (F.) [ ﻦﻴﻝﺎﻔﺱ ] topraktan yapılmış.
sih (F.) [ ﺦﻴﺱ ] şiş.
sihâm (A.) [ مﺎﻬﺱ ] 1.oklar. 2.paylar.
sihir (A.) [ ﺮﺤﺱ ] büyü.
sihr (A.) [ ﺮﺤﺱ ] sihir, büyü.
sihrâmîz (A.-F.) [ ﺰﻴﻡﺁ ﺮﺤﺱ ] büyüleyici.
sihrbâz (A.-F.) [ زﺎﺑﺮﺤﺱ ] 1.sihirbaz. 2.büyücü.
sika (A.) [ ﻪﻘﺛ ] güvenilir kişi.
sikke (A.) [ ﻪﮑﺱ ] 1.madenî para. 2.mevlevî külahı.
405

sikkîn (A.) [ ﻦﻴﮑﺱ ] bıçak.
silâhdâr (A.-F.) [ راﺪﺣﻼﺱ ] silahtar.
sîlî (F.) [ ﯽﻠﻴﺱ ] tokat, sille.
silk (A.) [ ﮏﻠﺱ ] 1.dizi. 2.iplik. 3.meslek.
sill (A.) [ ﻞﺱ ] verem.
sillürrie (A.) [ ﻪﺋﺮﻝا ﻞﺱ ] akciğer veremi.
silsile (A.) [ ﻪﻠﺴﻠﺱ ] 1.zincir. 2.hanedan. 3.sıradağ. 4.dizi.
silsile -i merâtib [ ﺐﺕاﺮﻡ ءﻪﻠﺴﻠﺱ ] hiyerarşi.
sîm (F.) [ ﻢﻴﺱ ] 1.gümüş. 2.gümüş tel. 3.gümüş para.
sîmâ (F.) [ ﺎﻤﻴﺱ ] 1.yüz. 2.kişi.
sîmâb (F.) [ بﺎﻤﻴﺱ ] cıva.
simât (A.) [ طﺎﻤﺱ ] 1.sofra. 2.ziyafet.
sîmber (F.) [ ﺮﺒﻤﻴﺱ ] gümüş gibi beyaz göğüslü.
sîmîn (F.) [ ﻦﻴﻤﻴﺱ ] 1.gümüşten. 2.gümüş gibi beyaz.
simsâr (A.) [ رﺎﺴﻤﺱ ] komisyoncu.
simsâriyye (A.) [ ﻪیرﺎﺴﻤﺱ ] komisyon ücreti.
sîmten (F.) [ ﻦﺕ ﻢﻴﺱ ] gümüş tenli.
sîmurg (F.) [ غﺮﻤﻴﺱ ] zümrütüanka.
sin (A.) [ ﻦﺱ ] 1.yaş. 2.diş.
sinan (A.) [ نﺎﻨﺱ ] mızrak.
sindân (F.) [ ناﺪﻨﺱ ] örs.
sîne (A.) [ ﻪﻨﻴﺱ ] 1.göğüs. 2.yürek.
sine (A.) [ ﻪﻨﺱ ] uyuklama.
406

sînebend (A.-F.) [ ﺪﻨﺑ ﻪﻨﻴﺱ ] sütyen.
sîneçâk (A.-F.) [ کﺎچ ﻪﻴﺱ ] göğsü parçalanmış, göğsü yaralı.
sînezen (A.-F.) [ نز ﻪﻨﻴﺱ ] göğsünü döven.
sînî (F.) [ ﯽﻨﻴﺱ ] tepsi.
sinîn (A.) [ ﻦﻴﻨﺱ ] yıllar.
sinn (A.) [ ﻦﺱ ] 1.yaş. 2.diş.
sinnen (A.) [ ﺎﻨﺱ ] yaşça.
sipâh (F.) [ ﻩﺎﭙﺱ ] 1.ordu. 2.asker.
sipâriş (F.) [ شرﺎﭙﺱ ] ısmarlama.
sipâs (F.) [ سﺎﭙﺱ ] şükür.
sipasgüzâr (F.) [ راﺰﮔ یﺎﭙﺱ ] şükreden.
sipeh (F.) [ ﻪﭙﺱ ] 1.ordu. 2.asker.
sipehsâlâr (F.) [ رﻻﺎﺱ ﻪﭙﺱ ] başkomutan.
sipihr (F.) [ ﺮﻬﭙﺱ ] gökyüzü.
sîr (F.) [ ﺮﻴﺱ ] sarmısak.
sîr (F.) [ ﺮﻴﺱ ] tok.
sirâyet (A.) [ ﺖیاﺮﺱ ] bulaşma, geçme.
sirâyet etmek geçmek, bulaşmak.
sîret (A.) [ تﺮﻴﺱ ] 1.hal ve gidiş. 2.biyografi.
sirişk (F.) [ ﮏﺵﺮﺱ ] gözyaşı.
sirişt (F.) [ ﺖﺵﺮﺱ ] yaratılış.
sirkat (A.) [ ﺖﻗﺮﺱ ] hırsızlık.
sirkat edilmek çalınmak.
407

sitâre (F.) [ ﻩرﺎﺘﺱ ] yıldız.
sitâyiş (F.) [ ﺶیﺎﺘﺱ ] övgü.
sitâyişkâr (F.) [ رﺎﮑﺸیﺎﺘﺱ ] 1.övücü. 2.öven.
sitebr (F.) [ ﺮﺒﺘﺱ ] 1.kalın. 2.yoğun. 3.kaba.
sitem (F.) [ ﻢﺘﺱ ] 1.zulüm. 2.haksızlık.
sitemdîde (F.) [ ﻩﺪید ﺖﺱ ] zulme uğramış.
sitemger (F.) [ ﺮﮕﻤﺘﺱ ] zalim.
sitemkâr (F.) [ رﺎﮑﻤﺘﺱ ] zalim.
sitîz (F.) [ ﺰﻴﺘﺱ ] 1.kavga. 2.çekişme.
sitîze (F.) [ ﻩﺮﻴﺘﺱ ] 1.kavga. 2.çekişme.
sitt (A.) [ ﺖﺱ ] altı.
sitte (A.) [ ﻪﺘﺱ ] altı.
sittîn (A.) [ ﻦﻴﺘﺱ ] altmış.
sittin sene [ ﻪﻨﺱ ﻦﻴﺘﺘﺱ ] 1.altmış sene. 2.belirlenemeyecek kadar uzun bir zaman.
sivâ (A.) [ اﻮﺱ ] öte, başka, gayrı.
siyâb (A.) [ بﺎﻴﺛ ] giysiler.
siyâdet (A.) [ تدﺎﻴﺱ ] 1.seyyidlik. 2.efendilik.
siyâh (F.) [ ﻩﺎﻴﺱ ] kara.
siyâhbaht (F.) [ ﺖﺨﺑ ﻩﺎﻴﺱ ] karatalihli.
siyâhî (F.) [ ﯽهﺎﻴﺱ ] 1.siyahlık. 2.zenci.
siyâk u sibak (A.) [ قﺎﺒﺱ و قﺎﻴﺱ ] sözün gelişi.
siyâset (A.) [ ﺖﺱﺎﻴﺱ ] 1.politika. 2.idam cezası.
siyasî (A.) [ ﯽﺱﺎﻴﺱ ] 1.siyasal. 2.politikacı.
408

siyasiyat (A.) [ تﺎﻴﺱﺎﻴﺱ ] politika.
siyasiyûn (A.) [ نﻮﻴﺱﺎﻴﺱ ] siyasetçiler, politikacılar.
siyeh (F.) [ ﻪﻴﺱ ] kara, siyah.
siyyânen (A.) [ ﺎﻥﺎﻴﺱ ] eşit olarak.
sôfî (A.) [ ﯽﻓﻮﺹ ] tasavvufla ilgilenen, mutasavvıf.
sohbet (A.) [ ﺖﺒﺤﺹ ] konuşma.
sû (F.) [ ﻮﺱ ] yön, taraf.
sû’ (A.) [ ءﻮﺱ ] kötülük.
su’âl (A.) [ لاﺆﺱ ] soru.
su’âl eylemek soru sormak.
su’âl olunmak soru sorulmak.
su’âlât (A.) [ تﻻاﺆﺱ ] sorular.
su’bân (A.) [ نﺎﺒﻌﺛ ] ejderha.
su’ûbet (A.) [ ﺖﺑﻮﻌﺹ ] güçlük.
suâl îrad edilmek soru yöneltmek.
sûbesû (F.) [ ﻮﺴﺑﻮﺱ ] her taraf, her tarafta.
subh (A.) [ ﺢﺒﺹ ] sabah.
subh ü mesâ [ ﺎ ﺴﻡ و ﺢﺒﺹ ] sabah akşam.
subhdem (A.-F.) [ مد ﺢﺒﺹ ] sabah vakti, sabahleyin.
subhgâh (A.-F.) [ ﻩﺎﮕﺤﺒﺹ ] sabah vakti, sabahleyin.
sûd (F.) [ دﻮﺱ ] 1. kâr, kazanç. 2.yarar.
sudâ’ (A.) [ عاﺪﺹ ] baş ağrısı.
sûdâger (F.) [ ﺮﮔادﻮﺱ ] tüccar.
409

sûdmend (F.) [ ﺪﻨﻡدﻮﺱ ] yararlı.
sudûr (A.) [ روﺪﺹ ] 1.çıkış. 2.göğüsler.
sûf (A.) [ فﻮﺹ ] yün.
suffe (A.) [ ﻪﻔﺹ ] sofa.
sûfî (A.) [ ﯽﻓﻮﺹ ] 1.mutasavvıf. 2.sofu.
sûfiyye (A.) [ ﻪﻴﻓﻮﺹ ] mutasavvıflar, tasavvufla uğraşanlar.
sufûf (A.) [ فﻮﻔﺹ ] sıralar, saflar.
sugrâ (A.) [ اﺮﻐﺹ ] küçük.
suhan (F.) [ ﻦﺨﺱ ] söz.
sûhân (F.) [ نﺎهﻮﺱ ] törpü.
suhen (F.) [ ﻦﺨﺱ ] söz.
sûhte (F.) [ ﻪﺘﺧﻮﺱ ] yanık.
suhuf (A.) [ ﻒﺤﺹ ] sayfalar.
sûikasd (A.-F.) [ ﺪﺼﻗ ءﻮﺱ ] suikast, cana kıyma.
sûinazar (A.-F.) [ ﺮﻈﻥ ءﻮﺱ ] kötü gözle bakış.
sûiniyet (A.-F.) [ ﺖﻴﻥ ءﻮﺱ ] kötü niyet.
sûizan (A.-F.) [ ﻦﻇ ءﻮﺱ ] kötü kanıya düşme.
sûk (A.) [ قﻮﺱ ] çarşı.
sukût (A.) [ طﻮﻘﺱ ] düşüş.
sulb (A.) [ ﺐﻠﺹ ] 1.döl, soy. 2.katı.
sulehâ (A.) [ ﺎﺤﻠﺹ ] salih kişiler, iyi amelli kullar.
sulh (A.) [ ﺢﻠﺹ ] barış.
sulhâmîz (A.-F.) [ ﺰﻴﻡﺁ ﺢﻠﺹ ] barışçıl.
410

sulhen (A.) [ ﺎﺤﻠﺹ ] barış yoluyla.
sulta (A.) [ ﻪﻄﻠﺱ ] baskı.
sultân (A.) [ نﺎﻄﻠﺱ ] 1.hükümdar. 2.hükümdar eşi ve kız çocuğu. 3.sevgili.
sun’ (A.) [ ﻊﻨﺹ ] 1.yapma. 2.yaratma. 3.güç.
sun’î (A.) [ ﯽﻌﻨﺹ ] yapay.
sunûf (A.) [ فﻮﻨﺹ ] sınıflar.
sûr (A.) [ رﻮﺱ ] hisar.
sûr (A.) [ رﻮﺹ ] 1.boru. 2.kıyamette üflenecek boru.
sûr (F.) [ رﻮﺱ ] 1.düğün. 2.şenlik.
sûrâh (F.) [ خارﻮﺱ ] delik.
surahî (A.) [ ﯽﺣاﺮﺹ ] sürahi.
sûret (A.) [ ترﻮﺹ ] 1.yüz. 2.çare. 3.biçim. 4.tarz.
sûretâ (A.) [ ﺎﺕرﻮﺹ ] görünüşte.
sûretger (A.-F.) [ ﺮﮕﺕرﻮﺹ ] ressam.
sûrnâ (F.) [ ﺎﻥرﻮﺱ ] zurna.
surre (A.) [ ﻩﺮﺹ ] 1.para kesesi. 2.hükümdar tarafından Mekke’ye gönderilen
paralar ve armağanlar.
sûsen (F.) [ ﻦﺱﻮﺱ ] susam.
sûsmâr (F.) [ رﺎﻤﺱﻮﺱ ] kertenkele.
sutûh (A.) [ حﻮﻄﺱ ] yüzeyler, satıhlar.
sutûr (A.) [ رﻮﻄﺱ ] satırlar.
suver (A.) [ رﻮﺹ ] 1.yüzler. 2.çareler. 3.biçimler. 4.tarzlar.
sûy (F.) [ یﻮﺱ ] yön, taraf.
411

sûz (F.) [ زﻮﺱ ] 1.yanma. 2.yakma. 3.ateş. 4.yakan.
sûzân (F.) [ نازﻮﺱ ] 1.yakıcı. 2.yanıcı.
sûzen (F.) [ نزﻮﺱ ] iğne.
sûzende (F.) [ ﻩﺪﻥزﻮﺱ ] yakıcı.
sûziş (F.) [ شزﻮﺱ ] yanma, yangı.
sûznâk (F.) [ کﺎﻥزﻮﺱ ] yakıcı.
sübhan (A.) [ نﺎﺤﺒﺱ ] Tanrı.
sübhânî (A.) [ ﯽﻥﺎﺤﺒﺱ ] tanrısal.
sübût (A.) [ تﻮﺒﺛ ] 1.sabitleşme. 2.gerçekleşme. 3.kanıtlanma.
sübût bulmak gerçekleşmek, olmak.
sücûd (A.) [ دﻮﺠﺱ ] secde etme, yere kapanma.
südde (A.) [ ﻩﺪﺱ ] 1.kapı. 2.eşik.
süedâ (A.) [ ادﺆﺱ ] kutlu kişiler.
süfehâ (A.) [ ﺎﻬﻔﺱ ] alçaklar, sefihler.
süferâ (A.) [ اﺮﻔﺱ ] elçiler, büyükelçiler.
süflî (A.) [ ﯽﻠﻔﺱ ] 1.aşağı, aşağıda. 2.adi, bayağı.
süfte (F.) [ ﻪﺘﻔﺱ ] delinmiş.
süfün (A.) [ ﻦﻔﺱ ] gemiler.
sügur (A.) [ رﻮﻐﺛ ] sınırlar.
sühan (F.) [ ﻦﺨﺱ ] söz.
sühandan (F.) [ ناﺪﻨﺨﺱ ] söz bilen, sözden anlayan.
sühanperdaz (F.) [ زادﺮﭘ ﻦﺨﺱ ] ağzı laf yapan.
sühûlet (A.) [ ﺖﻝﻮﻬﺱ ] kolaylık.
412

sühûnet (A.) [ ﺖﻥﻮﺨﺱ sıcaklık.
sükkân (A.) [ نﺎﮑﺱoturanlar, sakinler.
sükker (A.) [ ﺮﮑﺱ şeker.
sükûn (A.) [ نﻮﮑﺱsakinlik, hareketsizlik.
sükûnet (A.) [ ﺖﻥﻮﮑﺱ.sakinlik, hareketsizlik. 2.rahatlık.
sükûnet bulmak yatışmak, sakinleşmek.
sükût (A.) [ تﻮﮑﺱ ] sessizlik.
sülâle (A.) [ ﻪﻝﻼﺱ ] soy sop.
sülâsâ (A.) [ ﺎﺜﻠﺛ ] salı.
süllem (A.) [ ﻢﻠﺱ ] merdiven.
süls (A.) [ ﺚﻠﺛ ] üçtebir.
sülûk (A.) [ کﻮﻠﺱ ] 1.yola girme. 2.tarikata girme.
sülüsân (A.) [ نﻼﺜﻠﺛ ] üçte iki.
süm (F.) [ ﻢﺱ ] toynak.
sümpâre (F.) [ ﻩرﺎﭘ ﻢﺱ ] zımpara.
sümûm (A.) [ مﻮﻤﺱ ] zehirler.
sünbâde (F.) [ ﻩدﺎﺒﻨﺱ ] zımpara.
sünbül (F.) [ ﻞﺒﻨﺱ ] sümbül.
sünbüle (A.) [ ﻪﻠﺒﻨﺱ ] başak.
sünen (A.) [ ﻦﻨﺱ ] sünnetler.
sünûhat (A.) [ تﺎﺣﻮﻨﺱ ] akla gelenler, içe doğanlar.
sürâdık (A.) [ قداﺮﺱ ] saray perdesi.
sürb (F.) [ بﺮﺱ ] 1.kurşun. 2.kalay.
413

süreyya (A.) [ ﺎیﺮﺛ ] Ülker, Pervin.
sürfe (F.) [ ﻪﻓﺮﺱ ] öksürük.
sürh (F.) [ خﺮﺱ ] 1.kırmızı, kızıl. 2.kırmızı mürekkep.
sürmedan (T.-F.) [ ناد ﻪﻡﺮﺱ ] sürmelik.
sürûd (F.) [ دوﺮﺱ ] şarkı, melodi.
sürur (A.) [ روﺮﺱ ] sevinç.
sürûrengîz (A.-F.) [ ﺰﻴﮕﻥا روﺮﺱ ] sevinçli.
sürûş (F.) [ شوﺮﺱ ] melek.
süst (F.) [ ﺖﺴﺱ ] 1.gevşek. 2.tembel, uyuşuk.
sütre (A.) [ ﻩﺮﺘﺱ ] 1.örtü. 2.perde.
sütûde (F.) [ ﻩدﻮﺘﺱ ] övülmüş.
sütûn (F.) [ نﻮﺘﺱ ] direk.
sütur (F.) [ رﻮﺘﺱ ] 1.binek hayvanı. 2.yük hayvanı.
süvar (F.) [ راﻮﺱ ] 1.binmiş. 2.binen.
süvârî (F.) [ یراﻮﺱ ] 1.binici. 2.atlı asker. 3.gemi kaptanı.
süyûf (A.) [ فﻮﻴﺱ ] kılıçlar.
414

şa’r (A.) [ ﺮﻌﺵ ] kıl.
şa’riyye (A.) [ ﻪیﺮﻌﺵ ] şehriye.
şa’şa’a (A.) [ ﻪﻌﺸﻌﺵ ] 1.gösteriş. 2.parlaklık.
şa’şa’adâr (A.-F.) [ راد ﻪﻌﺸﻌﺵ ] 1.gösterişli. 2.parlak.
şâd (F.) [ دﺎﺵ ] sevinçli.
şâd etmek sevindirmek, mutlu etmek.
şâd olmak sevinmek, mutlu olmak.
şâdân (F.) [ نادﺎﺵ ] sevinçli.
şâdî (F.) [ یدﺎﺵ ] sevinç.
şâdmân (F.) [ نﺎﻡدﺎﺵ ] sevinçli.
şâdmânî (F.) [ ﯽﻥﺎﻡدﺎﺵ ] sevinç.
şâdurvan (F.) [ ناوردﺎﺵ ] şadırvan.
şafak (A.) [ ﻖﻔﺵ ] güneşin doğacağı sıradaki aydınlık.
şâfi’ (A.) [ ﻊﻓ ﺎﺵ ] şefaatçi.
şâgird (F.) [ دﺮﮔﺎﺵ ] 1.öğrenci. 2.çırak.
şâgirdân (F.) [ نادﺮﮔﺎﺵ ] 1.öğrenciler. 2.çıraklar.
şâh (F.) [ خﺎﺵ ] 1.dal. 2.boynuz.
şâh (F.) [ ﻩﺎﺵ ] 1.padişah. 2.ıran şahı.
şahâdet (A.) [ تدﺎﻬﺵ ] 1.tanıklık, şahitlik. 2.şehadet getirme. 3.şehitlik.
ş
415

şahâdetname (A.-F.) [ ﻪﻡﺎﻥ تدﺎﻬﺵ ] diploma.
şâhân (F.) [ نﺎهﺎﺵ ] şahlar.
şâhâne (F.) [ ﻪﻥﺎهﺎﺵ ] 1.şahlara yakışır. 2.şahlarla ilgili.
şahbal (F.) [ لﺎﺒهﺎﺵ ] kanattaki en uzun tüy.
şâhenşâh (F.) [ ﻩﺎﺸﻨهﺎﺵ ] şahlar şahı.
şâheser (F.-A.) [ ﺮﺛا ﻩﺎﺵ ] üstün nitelikli eser.
şâhî (F.) [ ﯽهﺎﺵ ] şahlık.
şâhid (A.) [ ﺪهﺎﺵ ] 1.tanık. 2.güzel. 3.sevgili.
şâhika (A.) [ ﻪﻘهﺎﺵ ] doruk.
şahin (F.) [ ﻦﻴهﺎﺵ ] şahin.
şâhkâr (F.) [ رﺎﮑهﺎﺵ ] şaheser, başyapıt.
şahne (A.) [ ﻪﻨﺤﺵ ] güvenlik görevlisi, polis.
şâhnişin (F.) [ ﻦﻴﺸﻨهﺎﺵ ] cumba.
şâhrah (F.) [ ﻩاﺮهﺎﺵ ] anayol.
şâhreg (F.) [ گﺮهﺎﺵ ] atardamar.
şahs (A.) [ ﺺﺨﺵ ] kişi, şahıs.
şâhsâr (F.) [ رﺎﺴﺧﺎﺵ ] çalılık.
şahsen (A.) [ ﺎﺼﺨﺵ ] bizzet, kendisi.
şahsî (A.) [ ﯽﺼﺨﺵ ] kişisel.
şahsiyet (A.) [ ﺖﻴﺼﺨ ﺵ ] kişilik.
şahsüvar (F.) [ راﻮﺱ ﻩﺎﺵ ] usta binici.
şahvar (F.) [ راﻮهﺎﺵ ] 1.şah gibi. 2.büyük inci.
şâhzade (F.) [ ﻩداﺰهﺎﺵ ] şehzade.
416

şâibe (A.) [ ﻪﺒﺋﺎﺵ ] leke, kötü iz.
şaîr (A.) [ ﺮﻴﻌﺵ ] arpa.
şâir (A.) [ ﺮﻋﺎﺵ ] ozan, şair.
şâiran (A.-F.) [ ناﺮﻋﺎﺵ ] şairler.
şâirâne (A.-F.) [ ﻪﻥاﺮﻋﺎﺵ ] romantik, şairce.
şâire (A.) [ ﻩﺮﻋﺎﺵ ] bayan şair.
şakâikünnumân A.) [ نﺎﻤﻌﻨﻝا قءﺎﻘﺵ ] gelincik.
şakî (A.) [ ﯽﻘﺵ ] haydut.
şâkî (A.) [ ﯽﮐﺎﺵ ] şikayetçi.
şâkir (A.) [ ﺮﮐﺎﺵ ] şükr eden.
şâkird (F.) [ دﺮﮐﺎﺵ ] 1.öğrenci. 2.çırak.
şakk (A.) [ ﻖﺵ ] yarık, çatlak.
şâkûl (A.) [ لﻮﮐﺎﺵ ] çekül.
şâl (F.) [ لﺎﺵ ] şal.
şâm (F.) [ مﺎﺵ ] akşam.
şâme (F.) [ ﻪﻡﺎﺵ ] başörtüsü.
şâmgâh (F.) [ ﻩﺎﮕﻡﺎﺵ ] akşam vakti, akşamüstü.
şâmî (A.) [ ﯽﻡﺎﺵ ] şamlı.
şâmih (A.) [ ﺦﻡﺎ ﺵ ] yüksek, yüce.
şâmil (A.) [ ﻞﻡﺎﺵ ] kapsayan.
şâmil olmak kapsamak.
şâmme (A.) [ ﻪﻡﺎﺵ ] koku alma duyusu.
şân (A.) [ نﺎﺵ ] 1.şöhret, şan. 2.durum. 3.gösteriş.
417

şâne (F.) [ ﻪﻥﺎﺵ ] tarak.
şarâb (A.) [ باﺮﺵ ] şarap.
şarâbî (A.) [ ﯽﺑاﺮﺵ ] 1.şarapçı. 2.şarap rengi.
şâri’ (A.) [ عرﺎﺵ ] yasa koyucu.
şâribülleyli vennehâr (A.) [ رﺎﻬﻨﻝاو ﻞﻴﻠﻝا برﺎﺵ ] ayyaş, gece demez gündüz demez
içki içen.
şârih (A.) [ حرﺎﺵ ] şerh eden.
şark (A.) [ قﺮﺵ ] 1.doğu. 2.Doğu, Doğu dünyası.
şarkan (A.) [ ﺎﻗﺮﺵ ] 1.doğudan. 2.doğusunda.
şarkî (A.) [ ﯽﻗﺮﺵ ] doğu, doğu ile ilgili.
şarkiyat (A.) [ تﺎﻴﻗﺮﺵ ] doğubilim.
şarkiyatçı (A.-T.) doğubilimci, oryntalist, müsteşrik.
şarkiyyûn (A.) [ نﻮﻴﻗﺮﺵ ] doğulular.
şart (A.) [ طﺮﺵ ] 1.koşul. 2.yemin. 3.durum.
şartiyyet (A.) [ ﺖﻴﻃﺮﺵ ] koşulluluk.
şartnâme (A.-F.) [ ﻪﻡﺎﻥ طﺮﺵ ] şart mektubu.
şast (F.) [ ﺖﺴﺵ ] altmış.
şathiyyat (A.) [ تﺎﻴﺤﻄﺵ ] ince anlamlı ve eğlendirici manzume.
şâtır (A.) [ ﺮﻃﺎﺵ ] neşeli.
şatranc (A.) [ ﺞﻥﺮﻄﺵ ] satranç.
şatt (A.) [ ﻂﺵ ] ırmak, büyük nehir.
şâyân (F.) [ نﺎیﺎﺵ ] layık, yaraşır, yakışık alır.
şâyed (F.) [ ﺪیﺎﺵ ] belki, şayet.
418

şâyeste (F.) [ ﻪﺘﺴیﺎﺵ ] yaraşır, layık.
şâyestegî (F.) [ ﯽﮕﺘﺴیﺎﺵ ] yaraşma.
şâygân (F.) [ نﺎﮕیﺎﺵ ] yaraşır, yakışık alır.
şâyi’ (A.) [ ﻊیﺎﺵ ] yayılmış.
şâyia (A.) [ ﻪﻌیﺎﺵ ] söylenti.
şâz (A.) [ ذﺎﺵ ] kural dışı.
şe’n (A.) [ نﺄﺵ ] iş.
şe’niyet (A.) [ ﺖﻴﻥﺄﺵ ] gerçeklik, realite.
şeâmet (A.) [ ﺖﻡﺂﺵ ] uğursuzluk.
şeb (F.) [ ﺐﺵ ] gece.
şeb -i arûs [ سوﺮﻋ ﺐﺵ ] 1.düğün gecesi. 2.Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî’nin
ölüm gecesi.
şeb -i yeldâ [ اﺪﻠی ﺐﺵ ] yılın en uzun gecesi.
şebâb (A.) [ بﺎﺒﺵ ] gençlik.
şebâhet (A.) [ ﺖهﺎﺒﺵ ] benzerlik.
şebân (F.) [ نﺎﺒﺵ ] geceler.
şebangâh (F.) [ ﻩﺎﮕﻥﺎﺒﺵ ] geceleyin, gece vakti.
şebâviz (F.) [ ﺰیوﺎﺒﺵ ] ishak kuşu.
şebbûy (F.) [ یﻮﺑ ﺐﺵ ] şebboy.
şebefrûz (F.) [ زوﺮﻓا ﺐﺵ ] geceyi aydınlatan.
şebeke (A.) [ ﻪﮑﺒﺵ ] 1.ağ. 2.balık ağı. 3.dokular.
şebgerd (F.) [ دﺮﮕﺒﺵ ] bekçi.
şebgîr (F.) [ ﺮﻴﮕﺒﺵ ] geceleri uyuyamayan, uykusuzluk çeken. 2.sabah.
419

şebîh (A.) [ ﻪﻴﺒﺵ ] benzer, benzeyen.
şebîhûn (F.) [ نﻮﺨﻴﺒﺵ ] gece baskını.
şebistan (F.) [ نﺎﺘﺴﺒﺵ ] 1.yatak odası. 2.harem dairesi.
şebnem (F.) [ ﻢﻨﺒﺵ ] çiy.
şebpere (F.) [ ﻩﺮﭘ ﺐﺵ ] yarasa.
şebreng (F.) [ ﮓﻥر ﺐﺵ ] 1.siyah. 2.gece rengi.
şebtâb (F.) [ بﺎﺘﺒﺵ ] ateş böceği.
şeburûz (F.) [ زور و ﺐ ﺵ ] gece gündüz.
şebzindedâr (F.) [ راد ﻩﺪﻥز ﺐﺵ ] geceleri ibadet eden.
şecâat (A.) [ ﺖﻋﺎﺠﺵ ] cesaret, yiğitlik.
şecer (A.) [ ﺮﺠﺵ ] ağaç.
şecere (A.) [ ﻩﺮﺠﺵ ] soyağacı.
şecî (A.) [ ﻊﻴﺠﺵ ] cesur, yiğit.
şedîd (A.) [ ﺪیﺪﺵ ] şiddetli.
şefâat (A.) [ ﺖﻋﺎﻔﺵ ] af için aracılık etme.
şefafet (A.) [ ﺖﻓﺎﻔﺵ ] saydamlık.
şefakat (A.) [ ﺖﻘﻔﺵ ] şefkat.
şeffaf (A.) [ فﺎﻔﺵ ] saydam.
şefî’ (A.) [ ﻊﻴﻔﺵ ] şefaatçi, şefaat eden.
şefik (A.) [ ﻖﻴﻔﺵ ] müşfik, şefkatli.
şeftâlû (F.) [ ﻮﻝﺎﺘﻔﺵ ] şeftali.
şegal (F.) [ لﺎﻐﺵ ] çakal.
şeh (F.) [ ﻪﺵ ] şah, padişah.
420

şehâ (F.) [ ﺎﻬﺵ ] ey şah.
şehâdet (A.) [ تدﺎﻬﺵ ] 1.tanıklık. 2.şehitlik.
şehâdetnâme (A.-F.) [ ﻪﻡﺎﻥ تدﺎﻬﺵ ] diploma, mezuniyet belgesi.
şehâmet (A.) [ ﺖﻡﺎﻬﺵ ] yiğitlik.
şehbâl (F.) [ لﺎﺒﻬﺵ ] kanattaki en uzun tüy.
şehbender (F.) [ رﺪﻨﺒﻬﺵ ] konsolos.
şehbenderhâne (F.) [ ﻪﻥﺎﺧ رﺪﻨﺒﻬﺵ ] konsolosluk.
şehd (A.) [ ﺪﻬﺵ ] bal.
şehenşâh (F.) [ ﻩﺎﺸﻨﻬﺵ ] büyük şah, şahlar şahı.
şehevât (A.) [ تاﻮﻬﺵ ] şehvetler.
şehîd (A.) [ ﺪﻴﻬﺵ ] şehit.
şehîr (A.) [ ﺮﻴ ﻬﺵ ] ünlü, meşhur.
şehlâ (A.) [ ﻼﻬﺵ ] 1.hafif şaşı. 2.ela gözlü.
şehnişin (F.) [ ﻦﻴﺸﻨﻬﺵ ] cumba.
şehper (F.) [ ﺮﭙﻬﺵ ] kuş kanadındaki en uzun tüy.
şehr (A.) [ ﺮﻬﺵ ] ay.
şehr (Pehlevî>F.) [ ﺮﻬﺵ ] kent, şehir.
şehrâşûb (F.) [ بﻮﺵﺁ ﺮﻬﺵ ] şehir karıştıran.
şehremâneti (F.-A.-T.) 1.belediye. 2.belediye başkanlığı.
şehremini (F.-A.-T.) belediye başkanı.
şehrî (F.) [ یﺮﻬﺵ ] şehirli, kentli.
şehristan (F.) [ نﺎﺘﺱﺮﻬﺵ ] kent, büyük şehir.
şehryâr (F.) [ رﺎیﺮﻬﺵ ] hükümdar, şah.
421

şehryârî (F.) [ یرﺎیﺮﻬﺵ ] hükümdarlık, şahlık.
şehsüvar (F.) [ راﻮﺴﻬﺵ ] binici, usta binici.
şehvânî (A.) [ ﯽﻥاﻮﻬﺵ ] 1.şehvetle ilgili. 2.şehvet düşkünü.
şehvât (A.) [ تاﻮﻬﺵ ] şehvetler.
şehvet (A.) [ تﻮﻬﺵ ] 1.aşırı cinsel istek. 2.aşırı istek.
şehvetengîz (A.-F.) [ ﺰﻴﮕﻥا تﻮﻬﺵ ] şehvet verici.
şehvetperest (A.-F.) [ ﺖﺱﺮﭘ تﻮﻬﺵ ] şehvet düşkünü.
şehzâde (F.) [ ﻩداﺰﻬﺵ ] şah çocuğu, şehzade.
şehzâdegân (F.) [ نﺎﮔداﺰﻬﺵ ] şehzadeler.
şekâvet (A.) [ توﺎﻘﺵ ] haydutluk.
şeker (F.) [ ﺮﮑﺵ ] şeker.
şekerâb (F.) [ باﺮﮑﺵ ] tatsızlık, kırgınlık.
şekerhand (F.) [ ﺪﻨﺧﺮﮑﺵ ] tatlı gülüş, sevgilinin tatlı gülüşü.
şekerleb (F.) [ ﺐﻝﺮﮑﺵ ] 1.tatlı dudaklı. 2.şirin sözlü.
şekîbâ (F.) [ ﺎﺒﻴﮑﺵ ] sabırlı.
şekk (A.) [ ﮏﺵ ] kuşku, şüphe.
şekl (A.) [ ﻞﮑﺵ ] 1.şekil. 2.tür. 3.resim, çizim, kroki.
şeklen (A.) [ ﻼﮑﺵ ] şekilce.
şeklî (A.) [ ﯽﻠﮑﺵ ] şekle dayanan, biçimsel.
şekvâ (A.) [ اﻮﮑﺵ ] şikayet, sızlanma.
şekvâ etmek şikayet etmek.
şekvâ eylemek şikayet etmek, sızlanmak.
şekvâlanmak sızlanmak, şikayetçi olmak.
422

şelgam (F.) [ ﻢﻐﻠﺵ ] şalgam.
şellâle (A.) [ ﻪﻝﻼﺵ ] çağlayan, şelale.
şelvâr (F.) [ راﻮﻠﺵ ] 1.pantolon. 2.şalvar.
şelvârbend (F.) [ ﺪﻨﺑراﻮﻠﺵ ] uçkur.
şem’ (A.) [ ﻊﻤﺵ ] 1.mum. 2.balmumu.
şem’dan (A.-F.) [ ناﺪﻌﻤﺵ ] mumluk, şamdan.
şemâil (A.) [ ﻞﺋﺎﻤﺵ ] huylar, tavırlar.
şemâte (A.) [ ﻪﻃﺎﻤﺵ ] şamata.
şemîm (A.) [ ﻢﻴﻤﺵ ] 1.güzel koku. 2.güzel kokulu.
şemme (A.) [ ﻪﻤﺵ ] çok az.
şems (A.) [ ﺲﻤﺵ ] güneş.
şemsî (A.) [ ﯽﺴﻤﺵ ] 1.güneşle ilgili. 2.güneş takvimi.
şemsiye (A.) [ ﻪﻴﺴﻤﺵ ] 1.güneşlik. 2.şemsiye.
şemşîr (F.) [ ﺮﻴﺸﻤﺵ ] kılıç.
şenâat (A.) [ ﺖﻋﺎﻨﺵ ] kötülük.
şenbe (F.) [ ﻪﺒﻨﺵ ] cumartesi.
şenî’ (A.) [ ﻊﻴﻨﺵ ] kötü, çirkin.
şer (A.) [ ﺮﺵ ] kötülük.
şer’ (A.) [ عﺮﺵ ] din kuralları.
şer’an (A.) [ ﺎﻋﺮﺵ ] şer’î olarak, şeriat hükümlerine göre.
şer’î (A.) [ ﯽﻋﺮﺵ ] şeriat ile ilgili, şeriata uyan.
şer’iye (A.) [ ﻪﻴﻋﺮﺵ ] şeriat ile ilgili, şeriata uyan.
şerâbhâr (A.-F.) [ راﻮﺨﺑاﺮﺵ ] şarap içen.
423

şerâfet (A.) [ ﺖﻓاﺮﺵ ] 1.şereflilik. 2.soyluluk.
şerâit (A.) [ ﻂﺋاﺮﺵ ] koşullar.
şerâket (A.) [ ﺖﮐاﺮﺵ ] ortaklık.
şerâre (A.) [ ﻩراﺮﺵ ] kıvılcım.
şerâret (A.) [ تراﺮﺵ ] kötülük, şerlilik.
şerâyi’ (A.) [ ﻊیاﺮﺵ ] şeriat hükümleri.
şerbet (A.) [ ﺖﺑﺮﺵ ] şurup.
şeref (A.) [ فﺮﺵ ] 1.şeref. 2.üstünlük. 3.kıvanç.
şerefbahş (A.-F.) [ ﺶﺨﺒﻓﺮﺵ ] şeref veren.
şerefsâdır olmak padişahın emriyle çıkmak.
şerefsudûr olmak padişahın emriyle çıkmak.
şerefvârid olmak şerefle gelmek.
şerefvusûl olmak şerefle gelmek.
şerefzâhir olmak şerefle çıkmak.
şerefzuhûr olmak şerefle çıkmak.
şerer (A.) [ رﺮﺵ ] kıvılcımlar.
şerh (A.) [ حﺮﺵ ] 1.açma. 2.açılama.
şerha (A.) [ ﻪﺣﺮﺵ ] dilim dilim olmuş.
şerha şerha dilim dilim, parçamparça.
şeriat (A.) [ ﺖﻌیﺮﺵ ] 1.din hükümleri. 2.doğru yol.
şerif (A.) [ ﻒیﺮﺵ ] 1.şerefli. 2.Hz. Hüseyin soyundan gelen.
şerik (A.) [ ﮏیﺮﺵ ] 1.ortak. 2.okul arkadaşı.
şerîr (A.) [ ﺮیﺮﺵ ] kötü, şirret.
424

şerîta (A.) [ ﻪﻄیﺮﺵ ] koşul.
şerm (F.) [ مﺮﺵ ] utanç, utanma.
şermende (F.) [ ﻩﺪﻨﻡﺮﺵ ] utangaç.
şermendegî (F.) [ ﯽﮔﺪﻨﻡﺮﺵ ] utangaçlık.
şermgîn (F.) [ ﻦﻴﮕﻡﺮﺵ ] utangaç.
şermnâk (F.) [ کﺎﻨﻡﺮﺵ ] utangaç.
şermsâr (F.) [ رﺎﺴﻡﺮﺵ ] utangaç.
şerr (A.) [ ﺮﺵ ] 1.kötülük. 2.kötü davranış.
şerîr (A.) [ ﺮیﺮﺵ ] kötü insan, kötülük eden insan.
şest (F.) [ ﺖﺴﺵ ] 1.okçu yüksüğü. 2.olta.
şeş (F.) [ ﺶﺵ ] altı.
şeşbeş (F.-T.) [ ﺶﺑ ﺶﺵ ] altı ve beş.
şeşcihar (F.) [ رﺎﻬﺝ ﺶﺵ ] altı ve dört.
şeşise (F.) [ ﻪﺱ و ﺶﺵ ] altı ve üç.
şeşiyek (F.) [ ﮏی و ﺶﺵ ] altı ve bir.
şeşper (F.) [ ﺮﭘ ﺶﺵ ] topuz.
şeşüdü (F.) [ ود و ﺶﺵ ] altı ve iki.
şeşüm (F.) [ ﻢﺸﺵ ] altıncı.
şeşüse (F.) [ ﻪﺱ و ﺶﺵ ] altı ve üç.
şeşüyek (F.) [ ﮏی و ﺶﺵ ] altı ve bir.
şetâret (A.) [ ترﺎﻄﺵ ] neşe.
şetm (A.) [ ﻢﺘﺵ ] küfür, sövgü.
şetm etmek küfretmek, sövmek.
425

şevâgil (A.) [ ﻞﻏاﻮﺵ ] uğraşılar.
şevher (F.) [ ﺮهﻮﺵ ] koca.
şevk (A.) [ قﻮﺵ ] 1.çok isteme. 2.sevinç.
şevket (A.) [ ﺖﮐﻮﺵ ] ululuk.
şevketmeâb (A.) [ بﺂﻡ ﺖﮐﻮﺵ ] yüce padişah.
şevketpenâh (A.-F.) [ ﻩﺎﻨﭘ ﺖﮐﻮﺵ ] yüce padişah.
şey’ (A.) [ ءﯽﺵ ] şey.
şey’î (A.) [ ﯽﺌﻴﺵ ] nesnel, objektif.
şey’iyet (A.) [ ﺖﻴﺌﻴﺵ ] nesnellik, objektiflik.
şeyâtin (A.) [ ﻦﻴﻃﺎﻴﺵ ] şeytanlar.
şeyb (A.) [ ﺐﻴﺵ ] yaşlılık, ihtiyarlık.
şeydâ (F.) [ اﺪﻴﺵ ] mecnun.
şeyh (A.) [ ﺦﻴﺵ ] 1.yaşlı, ihtiyar. 2.tarikat şeyhi.
şeyhûhet (A.) [ ﺖﺧﻮﺨﻴﺵ ] yaşlılık.
şeytanet (A.) [ ﺖﻨﻄﻴﺵ ] şeytanlık, hilekârlık.
şeytânî (A.) [ ﯽﻥﺎﻄﻴﺵ ] 1.şeytanlık. 2.şeytanca.
şıhne (A.) [ ﻪﻨﺤﺵ ] güvenlik görevlisi, inzibat görevlisi.
şık (A.) [ ﻖﺵ ] ikiye bölünmüş bir şeyin her parçası.
şi’r (A.) [ ﺮﻌﺵ ] şiir.
şîa (A.) [ ﻪﻌﻴﺵ ] şiî.
şiâr (A.) [ رﺎﻌﺵ ] 1.slogan. 2.işaret.
şiâr edinmek slogan haline getirmek, meslek edinmek.
şibh (A.) [ ﻪﺒﺵ ] 1.benzeme. 2.benzer.
426

şibh-i cezîre (A.-F.) [ ﻩﺮیﺰﺝ ﻪﺒﺵ ] yarımada.
şibh-i münharif (A.-F.) [ فﺮﺤﻨﻡ ﻪﺒﺵ ] yamuk.
şicâ’ (A.) [ عﺎﺠﺵ ] cesurlar.
şiddet (A.) [ تﺪﺵ ] 1.sertlik. 2.aşırılık, fazlalık.
şiddetle (A.-T.) kesin olarak.
şifa bahşetmek şifa vermek, iyileştirmek.
şifa bulmak iyileşmek.
şifâ’ (A.) [ ءﺎﻔﺵ ] şifa,iyileşme.
şifâbahş (A.-F.) [ ﺶﺨﺑﺎﻔﺵ ] şifa verme, iyileştirme.
şifâbahş olmak şifa vermek, iyileştirmek.
şifâhane (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﺧﺎﻔﺵ ] hastane.
şifâhen (A.) [ ﺎهﺎﻔﺵ ] sözlü olarak.
şifâhî (A.) [ ﯽهﺎﻔﺵ ] sözlü olarak.
şifakâr (A.-F.) [ رﺎﮐﺎﻔﺵ ] şifa veren, iyileştiren.
şifânâpezîr (A.-F.) [ ﺮیﺬﭘﺎﻥﺎﻔﺵ ] iyileşmez, onulmaz, şifa bulmaz.
şifâresân (A.-F.) [ نﺎﺱرﺎﻔﺵ ] şifa veren, iyileştiren.
şifâyâb (A.-F.) [ بﺎیﺎﻔﺵ ] şifa bulan.
şifâyâb olmak şifa bulmak, iyileşmek.
şîfte (F.) [ ﻪﺘﻔﻴﺵ ] delicesine aşık.
şîftedil (F.) [ لد ﻪﺘﻔﻴﺵ ] gönlünü kaptırmış, delicesine aşık.
şihâb (A.) [ بﺎﻬﺵ ] 1.akan yıldız, kayan yıldız. 2.kıvılcım.
şîhe (F.) [ ﻪﻬﻴﺵ ] kişneme.
şîî (A.) [ ﯽﻌﻴﺵ ] şiî, şîa mezhebine mensup.
427

şiirâlud (A.-F.) [ دﻮﻝﺁ ﺮﻌﺵ ] şiirli.
şîiyyet (A.) [ ﺖﻴﻌﻴﺵ ] şiîlik.
şikâf (F.) [ ] فﺎﮑﺵ 1.yarık. 2.yaran.
şikâr (F.) [ رﺎﮑﺵ ] 1.av. 2.av hayvanı.
şikâr etmek avlamak.
şikâr olmak avlanmak, av olmak.
şikârgah (F.) [ ﻩﺎﮔرﺎﮑﺵ ] avlak.
şikârî (F.) [ یرﺎﮑﺵ ] 1.avcı. 2.av ile ilgili.
şikâyât (A.) [ تﺎیﺎﮑﺵ ] şikayetler.
şikâyet (A.) [ ﺖیﺎﮑﺵ ] sızlanma, şikayet.
şikâyetnâme (A.-F.) [ ﻪﻡﺎﻥ ﺖیﺎﮑﺵ ] 1.şikayet mektubu. 2.şikayeti konu alan
yapıt.
şikem (F.) [ ﻢﮑﺵ ] 1.karın. 2.mide.
şikembe (F.) [ ﻪﺒﻤﮑﺵ ] işkembe.
şikemderd (F.) [ درد ﻢﮑﺵ ] karın ağrısı.
şikemperest (F.) [ ﺖﺱﺮﭘ ﻢﮑﺵ ] obur.
şikemperver (F.) [ روﺮﭘ ﻢﮑﺵ ] obur.
şiken (F.) [ ﻦﮑﺵ ] 1.kıran. 2.kıvrım, büklüm.
şikence (F.) [ ﻪﺠﻨﮑﺵ ] işkence.
şikest (F.) [ ﺖﺴﮑﺵ ] 1.kırık. 2.yenilgi. 3.kırma. 4.kırılma.
şikest bulmak kırılmak.
şikest olmak kırılmak.
şikeste (F.) [ ﻪﺘﺴﮑﺵ ] 1.kırık. 2.yenik, mağlup.
428

şikestebâl (F.) [ لﺎﺑ ﻪﺘﺴﮑﺵ ] 1.kanadı kırık. 2.çaresiz, üzgün.
şikestebeste (F.) [ ﻪﺘﺴﺑ ﻪﺘﺴﮑﺵ ] kırık dökük.
şikestedil (F.) [ لد ﻪﺘﺴﮑﺵ ] gönlü yaralı.
şikestetâli’ (F.-A.) [ ﻊﻝﺎﻃ ﻪﺘﺴﮑﺵ ] talihsiz.
şimâl (A.) [ لﺎﻤﺵ ] 1.kuzey. 2.sol.
şimâlen (A.) [ ﻻﺎﻤﺵ ] 1.kuzeyden. 2.kuzeyde.
şimâlî (A.) [ ﯽﻝﺎﻤﺵ ] kuzeye ait. kutb-i ~ kuzey kutbu.
şimşâd (F.) [ دﺎﺸﻤﺵ ] şimşir.
şimşir (F.) [ ﺮﻴﺸﻤﺵ ] kılıç.
şinâs (F.) [ سﺎﻨﺵ ] 1.tanıyan. 2.bilen. 3.sayan.
şîr (F.) [ ﺮﻴﺵ ] arslan.
şîr (F.) [ ﺮﻴﺵ ] süt.
şîrâze (F.) [ ﻩزاﺮﻴﺵ ] 1.kitap sırtındaki kumaş şerit. 2.düzen.
şîrdan (F.) [ نادﺮﻴﺵ ] şirden.
şîrdil (F.) [ لدﺮﻴﺵ ] yiğit, arslan yürekli.
şîre (F.) [ ﻩﺮ ﻴﺵ ] 1.şıra. 2.özsuyu. 3.süt.
şîrhar (F.) [ راﻮﺧﺮﻴﺵ ] süt çocuğu.
şîrin (F.) [ ﻦیﺮﻴﺵ ] 1.tatlı. 2.şirin, sevimli.
şîrinkâr (F.) [ رﺎﮑﻨیﺮﻴﺵ ] davranışları güzel.
şîrinzeban (F.) [ نﺎﺑز ﻦیﺮﻴﺵ ] tatlı dilli.
şirk (A.) [ کﺮﺵ ] Tanrı’ya ortak koşma.
şirket (A.) [ ﺖﮐﺮﺵ ] ortaklık.
şîrmerd (F.) [ دﺮﻡﺮﻴﺵ ] yürekli, yiğit.
429

şîrpençe (F.) [ ﻪﭽﻨﭘﺮﻴﺵ ] 1.arslan pençesi. 2.sırtta ve boyunda çıkan bir tür kan
çıbanı.
şirret (A.) [ تﺮﺵ ] 1.kötülük. 2.kötü insan.
şiryân (A.) [ نﺎیﺮﺵ ] atardamar.
şîşe (F.) [ ﻪﺸﻴﺵ ] şişe.
şitâ (A.) [ ﺎﺘﺵ ] kış.
şitâbân (F.) [ نﺎﺑﺎﺘﺵ ] koşan, seğirten.
şitâbân olmak koşmak, seğirtmek.
şitâiyye (A.) [ ﻪﻴﺋﺎﺘﺵ ] 1.kışlık. 2.kış için yazılan şiir.
şîve (F.) [ ﻩﻮﻴﺵ ] 1.tarz, usül. 2.naz, işve. 3.aksan.
şîvebaz (F.) [ زﺎﺑ ﻩﻮﻴﺵ ] işveli.
şîvekâr (F.) [ رﺎﮐ ﻩﻮﻴﺵ ] işveli, cilveli.
şîven (F.) [ نﻮﻴﺵ ] ağıt.
şöhre (A.) [ ﻩﺮﻬﺵ ] ünlü.
şöhret (A.) [ تﺮﻬﺵ ] ün.
şöhretşiâr (A.) [ رﺎﻌﺵ تﺮﻬﺵ ] ünlü.
şu’le (A.) [ ﻪﻠﻌﺵ ] alev, şule.
şu’ledar (A.-F.) [ راد ﻪﻠﻌﺵ ] alevli, şuleli.
şu’lereng (A.-F.) [ ﮓﻥر ﻪﻠﻌﺵ ] alev rengi.
şu’lever (A.-F.) [ رو ﻪﻠﻌﺵ ] 1.alevli. 2.parlak, aydınlık.
şuâ (A.) [ عﺎﻌﺵ ] ışın.
şuâât (A.) [ تﺎﻋﺎﻌﺵ ] ışınlar.
şuabât (A.) [ تﺎﺒﻌﺵ ] şubeler.
430

şuarâ (A.) [ اﺮﻌﺵ ] şairler.
şube (A.) [ ﻪﺒﻌﺵ ] kol, dal, şube.
şubede (F.) [ ﻩﺪﺒﻌﺵ ] hokkabazlık.
şubedebâz (F.) [ زﺎﺑ ﻩﺪﺒﻌﺵ ] hokkabaz.
şuebât (A.) [ تﺎﺒﻌﺵ ] şubeler.
şugl (A.) [ ﻞﻐﺵ ] iş, uğraşı.
şugûl (A.) [ لﻮﻐﺵ ] uğraşılar.
şûh (F.) [ خﻮﺵ ] 1.oynak ve neşeli. 2.hareketlerinde serbest olan. 3. neşeli güzel.
şûhmeşreb (F.-A.) [ بﺮﺸﻡ خﻮﺵ ] şen şakrak.
şûm (F.) [ مﻮﺵ ] uğursuz, şom.
şûr (F.) [ رﻮﺵ ] 1.heyecan, coşku. 2.tuzlu. 3.gürültü.
şûrâ (A.) [ ارﻮﺵ ] danışma.
şûrbaht (F.) [ ﺖﺨﺑرﻮﺵ ] talihsiz.
şûre (F.) [ ﻩرﻮﺵ ] çorak.
şûrezâr (F.) [ راز ﻩرﻮﺵ ] çorak arazi.
şûrîde (F.) [ ﻩﺪیرﻮﺵ ] 1.perişan. 2.karasevdalı.
şûrîdebaht (F.) [ ﺖﺨﺑ ﻩﺪیرﻮﺵ ] talihsiz.
şûrîdehâtır (F.-A.) [ ﺮﻃﺎﺧ ﻩﺪیرﻮﺵ ] gönlü perişan, aklı karışık.
şûristân (F.) [ نﺎﺘﺱرﻮﺵ ] çorak arazi.
şûriş (F.) [ شرﻮﺵ ] kargaşa.
şurta (A.) [ ﻪﻃﺮﺵ ] öncü asker.
şurûb (A.) [ بوﺮﺵ ] şurup.
şurût (A.) [ طوﺮﺵ ] koşullar.
431

şuûbiyye (A.) [ ﻪﻴﺑﻮﻌﺵ ] şuûbîlik.
şuûn (A.) [ نﻮﺌﺵ ] 1.işler. 2.olaylar.
şuur (A.) [ رﻮﻌﺵ ] bilinç.
şûy (F.) [ یﻮﺵ ] koca.
şübhe (A.) [ ﻪﻬﺒﺵ ] şüphe.
şübhedar (A.-F.) [ راد ﻪﻬﺒﺵ ] şüpheli, kuşkulu.
şücâ’ (A.) [ عﺎﺠﺵ ] cesur.
şücâ’at (A.) [ ﺖﻋﺎﺠﺵ ] cesurluk, yiğitlik.
şüfeâ (A.) [ ﺎﻌﻔﺵ ] şefaatçılar.
şühedâ (A.) [ اﺪﻬﺵ ] şehitler.
şühud (A.) [ دﻮﻬﺵ ] 1.görme. 2.görünme. 3.tanıklar.
şühûr (A.) [ رﻮﻬﺵ ] aylar.
şükr (A.) [ ﺮﮑﺵ ] şükür, teşekkür.
şükrân (A.) [ ناﺮﮑﺵ ] teşekkür borcu, iyiliğin bilinmesi.
şükrâne (A.-F.) [ ﻪﻥاﺮﮑﺵ ] teşekkür borcu olarak, teşekkür alameti.
şükrgüzar (A.-F.) [ راﺰﮔﺮﮑﺵ ] teşekkür eden.
şükûfe (F.) [ ﻪﻓﻮﮑﺵ ] çiçek.
şükûfezar (F.) [ ر از ﻪﻓﻮﮑﺵ ] çiçeği çok olan yer, çiçek bahçesi.
şükûh (F.) [ ﻩﻮﮑﺵ ] görkem, ululuk.
şüküfte (F.) [ ﻪﺘﻔﮑﺵ ] açılmış, çiçek açmış.
şükür (A.) [ ﺮﮑﺵ ] teşekkür, iyilik bilme.
şümâr (F.) [ رﺎﻤﺵ ] 1.sayı. 2.sayan.
şümûl (A.) [ لﻮﻤﺵ ] 1.kapsam. 2.kapsama.
432

şümürde (F.) [ ﻩدﺮﻤﺵ ] sayılı.
şüpüş (F.) [ ﺶﭙﺵ ] bit.
şürb (A.) [ بﺮﺵ ] içme.
şürefâ (A.) [ ﺎﻓﺮﺵ ] şerifler, Hz. Muhammed soyundan gelenler.
şürekâ (A.) [ ﺎﮐﺮﺵ ] ortaklar.
şürû (A.) [ عوﺮﺵ ] başlama.
şürûh (A.) [ حوﺮﺵ ] şerhler, açılamalar.
şürûr (A.) [ روﺮﺵ ] kötülükler.
şürut (A.) [ طوﺮﺵ ] koşullar.
şüs (F.) [ ﺲﺵ ] akciğer.
şüst (F.) [ ﺖﺴﺵ ] yıkama.
şüstüşû (F.) [ ﻮﺵ و ﺖﺴﺵ ] 1.yıkama. 2.yıkanma.
şüş (F.) [ ﺶﺵ ] karaciğer.
şütür (F.) [ ﺮﺘﺵ ] deve.
şütürban (F.) [ نﺎﺑﺮﺘﺵ ] deveci.
şütürdil (F.) [ لدﺮﺘﺵ ] kinci.
şütürhâr (F.) [ راﻮﺧﺮﺘﺵ ] deve dikeni.
şütürmürg (F.) [ غﺮﻡﺮﺘﺵ ] devekuşu.
şüûn (A.) [ نﻮﺌﺵ ] 1.işler. 2.olaylar.
şüûnât (A.) [ تﺎﻥﻮﺌﺵ ] olaylar.
şüyû (A.) [ عﻮﻴﺵ ] 1.yayılma. 2.dağılma. 3.duyulma.
şüyûh (A.) [ خﻮﻴﺵ ] 1.şeyhler. 2.ihtiyarlar, yaşlılar.
433

tâ (F.) [ ﺎﺕ ] 1.kat. 2.büklüm. 3.tane.
tâ (F.) [ ﺎﺕ ] kadar.
ta’biye (A.) [ ﻪﻴﺒﻌﺕ ] 1.yerine koyma. 2.kurulu düzen.
ta’biyetülceyş (A.) [ ﺶﻴﺠﻝا ﺔﻴﺒﻌﺕ
] strateji.
ta’cîl (A.) [ ﻞﻴﺠﻌﺕ ] acele ettirme.
ta’dâd (A.) [ داﺪﻌﺕ ] 1.sayma. 2.sayım. 3.sayı.
ta’dâd etmek 1.saymak. 2.değerlendirmek, kabul etmek.
ta’dîl (A.) [ ﻞیﺪﻌﺕ ] 1.değiştirme. 2.doğrulama.
ta’dîlat (A.) [ تﻼیﺪﻌﺕ ] değiştirmeler, değişiklik.
ta’dilât yapmak değişiklik yapmak.
ta’dîlen (A.) [ ﻼیﺪﻌﺕ ] değiştirilerek, değişiklik yapılarak.
ta’kîb (A.) [ ﺐﻴﻘﻌﺕ ] takip, ardına düşme.
ta’kîbât (A.) [ تﺎﺒﻴﻘﻌﺕ ] kovuşturma.
ta’kîbat yapmak kovuşturmak.
ta’kîben (A.) [ ﺎﺒﻴﻘﻌﺕ ] takip ederek, ardına düşerek.
ta’lîk (A.) [ ﻖﻴﻠﻌﺕ ] 1.askıya alma. erteleme.
ta’lîk edilmek asılmak, iliştirilmek, tutturulmak.
ta’lîl (A.) [ ﻞﻴﻠﻌﺕ ] 1.sebep gösterme. 2.tümdengelim.
ta’lîm (A.) [ ﻢﻴﻠﻌﺕ ] 1.öğretme. 2.öğrenme. 3.meşk. 4.idman, egzersiz.
T
434

ta’lîmât (A.) [ تﺎﻤﻴﻠﻌﺕ ] direktif.
ta’lîmât vermek direktif vermek.
ta’lîmatname (A.-F.) [ ﻪﻡﺎﻥ تﺎﻤﻴﻠﻌﺕ ] yönetmelik.
ta’lîmhâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﺧ ﻢﻴﻠﻌﺕ ] eğitim alanı.
ta’lîmî (A.) [ ﯽﻤﻴﻠﻌﺕ ] öğretici, didaktik.
ta’mîk (A.) [ ﻖﻴﻤﻌﺕ ] 1.derinleştirme. 2.derinlemesine inceleme.
ta’mîm (A.) [ ﻢﻴﻤﻌﺕ ] 1.genelleştirme. 2.genelge.
ta’mîmen (A.) [ ﺎﻤﻴﻤﻌﺕ ] 1.genelleştirerek. 2.genelge ile.
ta’mîr (A.) [ ﺮﻴﻤﻌﺕ ] onarım.
ta’mîr edilmek onarılmak.
ta’mîr etmek onarmak.
ta’mîrât (A.) [ تاﺮﻴﻤﻌﺕ ] onarım, onarımlar.
ta’mîren (A.) [ اﺮﻴﻤﻌﺕ ] tamir ederek, onararak.
ta’n (A.) [ ﻦﻌﻃ ] ayıplama, kınama, kötüleme, suçlama.
ta’n edilmek ayıplanmak, kınanmak, kötülenmek, suçlanmak.
ta’n etmek ayıplamak, kınamak, kötülemek, suçlamak.
ta’ne (A.) [ ﻪﻨﻌﻃ ] ayıplama, kınama, kötüleme, suçlama.
ta’nezen (A.-F.) [ ﻪﻨﻌﻃ ] ayıplayan, kınayan, kötüleyen, suçlayan.
ta’rîb (A.) [ ﺐیﺮﻌﺕ ] arapçalaştırma.
ta’rîb edilmek arapçalaştırılmak.
ta’rîb etmek arapçalaştırmak.
ta’rîf (A.) [ ﻒیﺮﻌﺕ ] 1.anlatma. 2.tanımlama, tanım.
ta’rîf edilmek 1.anlatılmak. 2.tanımlanmak.
435

ta’rîf etmek 1.anlatmak. 2.tanımlamak.
ta’rife (A.) [ ﻪﻓﺮﻌﺕ ] çizelge.
ta’rîz (A.) [ ﺾیﺮﻌﺕ ] laf çarpma, dokundurma, taşlama.
ta’tîl (A.) [ ﻞﻴﻄﻌﺕ ] 1.durdurma. 2.kapatma. 3.faaliyete son verme.
ta’tîlât (A.) [ تﻼﻴﻄﻌﺕ ] tatiller.
ta’vîk (A.) [ ﻖیﻮﻌﺕ ] askıya alma, geciktirme, erteleme, oyalama.
ta’vîk edilmek geciktirilmek, ertelenmek, askıya alınmak.
ta’vîk etmek geciktirmek, ertelemek, askıya almak.
ta’vîz (A.) [ ﺬیﻮﻌﺕ ] muska.
ta’vîz (A.) [ ﺾیﻮﻌﺕ ] 1.ödün. 2.değiştirme.
ta’yîb (A.) [ ﺐﻴﻴﻌﺕ ] ayıplama.
ta’yîn (A.) [ ﻦﻴﻴﻌﺕ ] 1.belirleme. 2.belirlenme. 3.atama. 4.atanma. 5.tayın.
ta’zîb (A.) [ ﺐیﺬﻌﺕ ] azap verme.
ta’zîm (A.) [ ﻢﻴﻈﻌﺕ ] 1.saygı gösterme. 2.ululama, yüceltme.
ta’zîm etmek 1.saygı göstermek. 2.ululamak.
ta’zîmen (A.) [ ﺎﻤﻴﻈﻌﺕ ] 1.saygı göstererek. 2.ululayarak, yücelterek.
ta’zîr (A.) [ ﺮیﺬﻌﺕ ] özrünü bildirme.
ta’ziye (A.) [ ﻪیﺰﻌﺕ ] 1.başsağlığı dileme. 2.şiîlikte yas töreni.
ta’ziyet (A.) [ ﺖیﺰﻌﺕ ] başsağlığı dileme.
ta’ziyetnâme (A.-F.) [ ﻪﻡﺎﻥ ﺖیﺰﻌﺕ ] başsağlığı mektubu.
ta’zîz (A.) [ ﺰیﺰﻌﺕ ] aziz tutma, değer verme.
taab (A.) [ ﺐﻌﺕ ] 1.sıkıntı, zahmet. 2.yorgunluk.
taabbüd (A.) [ ﺪﺒﻌﺕ ] kulluk, ibadet, tapınma.
436

taabbüd etmek kulluk etmek, tapınmak.
taaccüb (A.) [ ﺐﺠﻌﺕ ] şaşırma.
taaccüb etmek şaşırmak.
taaddî (A.) [ یﺪﻌﺕ ] 1.zulüm. 2.haksızlık.
taaddî etmek 1.zulmetmek. 2.haksızlık etmek.
taaddüd (A.) [ دﺪﻌﺕ ] 1.çokluk. 2.çoğalma.
taadiyât (A.) [ تﺎیﺪﻌﺕ ] 1.zulümler. 2.haksızlıklar.
taaffün (A.) [ ﻦﻔﻌﺕ ] kokuşma.
taaffün etmek kokuşmak.
taahhüd (A.) [ ﺪﻬﻌﺕ ] üstlenme.
taahhüd etmek üstlenmek.
taahhüdname (A.-F.) [ ﻪﻡﺎﻥ ﺪﻬ ﻌﺕ ] taahhüt belgesi.
taakkul (A.) [ ﻞﻘﻌﺕ ] 1.akıl erdirme. 2.akıl etme.
taakkul etmek 1.akıl erdirmek. 2.akıl etmek.
taalluk (A.) [ ﻖﻠﻌﺕ ] 1.ilgili olma. 2.ait olma.
taallukât (A.) [ تﺎﻘﻠﻌﺕ ] 1.ilgili olanlar. 2.akraba, yakınlar.
taâm (A.) [ مﺎﻌﻃ ] yemek.
taâm etmek yemek yemek.
taâmhane (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﺧ مﺎﻌﻃ ] yemekhane.
taammuk (A.) [ ﻖﻤﻌﺕ ] derinleşme.
taammuk etmek derinleşmek.
taammüd (A.) [ ﺪﻤﻌﺕ ] bilerek yapma.
taammüden (A.) [ اﺪﻤﻌﺕ ] bilerek, kasıtlı olarak.
437

taammüm (A.) [ ﻢﻤﻌﺕ ] genelleşme, yayılma.
taammüm etmek genelleşmek, yayılmak.
taannüd (A.) [ ﺪﻨﻌﺕ ] inat etme.
taannüd etmek inat etmek.
taarruz (A.) [ ضﺮﻌﺕ ] 1.saldırı. 2.sataşma.
taarrüb (A.) [ بﺮﻌﺕ ] araplaşma.
taassub (A.) [ ﺐﺼﻌﺕ ] 1.fanatiklik, katı yandaşlık. 2.yobazlık.
taassubkâr (A.-F.) [ رﺎﮑﺒﺼﻌﺕ ] fanatik, mutaassıp.
taassubkârî (A.-F.) [ یرﺎﮑﺒﺼﻌﺕ ] fanatiklik, mutaassıplık, taassup.
taassür (A.) [ ﺮﺴﻌﺕ ] güçleşme.
taaşşuk (A.) [ ﻖﺸﻌﺕ ] aşık olma.
tâat (A.) [ ﺖﻋﺎﻃ ] 1.ibadet. 2.itaat.
tâat kılmak ibadet etmek.
taavvuk (A.) [ قﻮﻌﺕ ] gecikme, oyalanma.
taayYün (A.) [ ﻦﻴﻌﺕ ] ortaya çıkma, belirme.
taayYüş (A.) [ ﺶﻴﻌﺕ ] yaşama.
taayYüş etmek yaşamak.
taazzuv (A.) [ ﻮﻀﻌﺕ ] şekillenme, biçim alma, organ oluşturma.
tâb (F.) [ بﺎﺕ ] 1.güç. 2.sıcaklık. 3.parlaklık. 4.kıvrım. 5.eğen, büken.
6.aydınlatan.
tab’ (A.) [ ﻊﺒﻃ ] 1.huy. 2.basım, baskı.
tab’ edilmek basılmak.
tab’ etmek basmak.
438

tab’ olunmak basılmak.
tab’an (A.) [ ﺎﻌﺒﻃ ] doğal olarak, tabiatıyla.
tab’âniyye (A.) [ ﻪﻴﻥﺎﻌﺒﻃ ] natüralizm.
tabâbet (A.) [ ﺖﺑﺎﺒﻃ ] doktorluk.
tabâhat (A.) [ ﺖﺧﺎﺒﻃ ] aşçılık.
tabak (A.) [ ﻖﺒﻃ ] tabak.
tabaka (A.) [ ﻪﻘﺒﻃ ] 1.kat. 2.katman. 3.sınıf.
tabakât (A.) [ تﺎﻘﺒﻃ ] 1.katlar. 2.katmanlar. 3.sınıflar.
tabakâtülarz (A.) [ ضرﻻا ﺔﻘﺒﻃ
] jeoloji.
tabakhâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﺧ ﻖﺒﻃ ] derilerin sepilendiği yer, tabakhane.
tâbân (F.) [ نﺎﺑﺎﺕ ] parlak, aydınlık.
tabasbus (A.) [ ﺺﺒﺼﺒﺕ ] yardakçılık, yaltaklanma.
tabasbus etmek yaltaklanmak.
tâbâver (F.) [ روﺁ بﺎﺕ ] dayanıklı.
tabâyi’ (A.) [ ﻊیﺎﺒﻃ ] tabiatler, huylar.
tabbâh (A.) [ خﺎﺒﻃ ] aşçı.
tabbâl (A.) [ لﺎﺒﻃ ] davulcu.
tâbdar (F.) [ راﺪﺑﺎﺕ ] 1.kıvrım kıvrım, kıvrık. 2.parlak.
tâbe (F.) [ ﻪﺑﺎﺕ ] tava.
tâbende (F.) [ ﻩﺪﻨﺑﺎﺕ ] parlak, ışık veren.
tabh (A.) [ ﺦﺒﻃ ] pişirme.
tabhâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﺧ ﻊﺒﻃ ] basımevi.
tâbi (A.) [ ﻊﺑﺎﺕ ] 1.uyan, tabi olan. 2.boyun eğen.
439

tâbi’ (A.) [ ﻊﺑﺎﻃ ] kitap basan.
tabiat (A.) [ ﺖﻌﻴﺒﻃ ] 1.doğa. 2.huy, yaratılış.
tabib (A.) [ ﺐﻴﺒﻃ ] doktor.
tabîban (A.-F.) [ نﺎﺒﻴﺒﻃ ] doktorlar.
tabîî (A.) [ ﯽﻌﻴﺒﻃ ] 1.doğal. 2.doğal olarak.
tabîiyyât (A.) [ تﺎﻴﻌﻴﺒﻃ ] doğa bilimleri.
tâbiiyyet (A.) [ ﺖﻴﻌﺑﺎﺕ ] uyruk.
tabîiyyûn (A.) [ نﻮﻴﻌﻴﺒﻃ ] natüralistler.
tabir (A.) [ ﺮﻴﺒﻌﺕ ] 1.yorumlama. 2.terim.
tâbirat (A.) [ تاﺮﻴﺒﻌﺕ ] 1.yorumlar. 2.terimler. 3.deyişler.
tâbistan (F.) [ نﺎﺘﺴﺑﺎﺕ ] yaz.
tâbistânî (F.) [ ﯽﻥﺎﺘﺴﺑﺎﺕ ] yazlık.
tâbiş (F.) [ ﺶﺑﺎﺕ ] parlama.
tabl (A.) [ ﻞﺒﻃ ] davul.
tablzen (A.-F.) [ نز ﻞﺒﻃ ] davulcu.
tâbnâk (F.) [ کﺎﻨﺑﺎﺕ ] parlak.
tâbut (A.) [ تﻮﺑﺎﺕ ] tabut.
tâc (A.) [ جﺎﺕ ] 1.taç. 2.sorguç.
tâcdâr (A.-F.) [ راﺪﺝﺎﺕ ] taç sahibi, padişah.
tâcıser (A.-F.) [ ﺮﺱ جﺎﺕ ] baştacı.
tacidar (A.-F.) [ راﺪﺝﺎﺕ ] taç sahibi, padişah.
tacir (A.) [ ﺮﺝﺎﺕ ] tüccar, ticaret yapan.
taciz (A.) [ ﺰﻴﺠﻌﺕ ] rahatsız etme.
440

taciz etmek rahatsız etmek.
tâcser (A.-F.) [ ﺮﺴﺝﺎﺕ ] baştacı.
tâcver (A.-F.) [ رﻮﺝﺎﺕ ] taçlı, taç sahibi, padişah.
tadâd (A.) [ داﺪﻌﺕ ] 1.sayı. 2.sayma.
tafazzul (A.) [ ﻞﻀﻔﺕ ] bilgiçlik taslama.
tafra (A.) [ ﻩﺮﻔﻃ ] atıp tutma.
tafrafurûş (A.-F.) [ شوﺮﻓ ﻩﺪﻔﻃ ] atıp tutan.
tafrafurûşluk (A.-F.-T.) atıp tutma.
tafsil (A.) [ ﻞﻴﺼ ﻔﺕ ] ayrıntılı açıklama.
tafsilât (A.) [ تﻼﻴﺼﻔﺕ ] 1.ayrıntılı açıklama. 2.ayrıntı.
tafsilât vermek ayrıntılı açıklamada bulunmak.
tafsilâtıyla (A.-T.) bütün ayrıntılarıyla.
tafsilatlı (A.-T.) ayrıntılı.
tafsîlen (A.) [ ﻼﻴﺼﻔﺕ ] ayrıntılı olarak.
tagaddî (A.) [ یﺪﻐﺕ ] beslenme.
tagaddî etmek beslenmek.
tagallüb (A.) [ ﺐﻠﻐﺕ ] zorbalık.
tagannî (A.) [ ﯽﻨﻐﺕ ] 1.zenginlik. 2.makamına göre şarkı söyleme.
tagannî etmek şarkı söylemek.
tagayyür (A.) [ ﺮﻴﻐﺕ ] değişme, başkalaşma.
tagazzî (A.) [ یﺬﻐﺕ ] beslenme.
tagazzî etmek beslenmek.
tağdiye (A.) [ ﻪیﺬﻐﺕ ] besleme.
441

tağdiye etmek beslemek.
tâğî (A.) [ ﯽﻏﺎﻃ ] isyancı.
tağlik (A.) [ ﻖﻴﻠﻐﺕ ] 1.kilit vurma. 2.kapama.
tağlît (A.) [ ﻂﻴﻠﻐﺕ ] yanıltma.
tağrîb etmek uzaklaştırmak.
tâğun (A.) [ نﻮﻏﺎﻃ ] azılılar.
tâğût (A.) [ تﻮﻏﺎﻃ ] 1.büyücü. 2.şeytan.
tağyîr (A.) [ ﺮﻴﻴﻐﺕ ] değiştirme, başkalaştırma.
tağyîr edilmek değiştirilmek.
tağyîr etmek değiştirmek.
tağyîrât (A.) [ تاﺮﻴﻴﻐﺕ ] değişiklikler.
tağziye (A.) [ ﻪیﺬﻐﺕ ] 1.besleme. 2.beslenme.
tahaccür (A.) [ ﺮﺠﺤﺕ ] taşlaşma.
tahaccür etmek taşlaşmak.
tahaddüb (A.) [ بﺪﺤﺕ ] tümsekleşme.
tahaddüb etmek tümsekleşmek, kamburlaşmak.
tahaddüs (A.) [ سﺪﺤﺕ ] 1.sezgi. 2.meydana gelme.
tahaddüs etmek meydana gelmek, ortaya çıkmak.
tahaddüsiyye (A.) [ ﻪﻴﺱﺪﺤﺕ ] sezgicilik.
tahakkuk (A.) [ ﻖﻘﺤﺕ ] gerçekleşme.
tahakkuk etmek gerçekleşmek.
tahakküm (A.) [ ﻢﮑﺤﺕ ] hükmetme, hükmü altında tutma.
tahakküm etmek hükmetmek, hükmü altında tutmak.
442

tahallüs (A.) [ ﺺﻠﺨﺕ ] 1.kurtulma. 2.şiirde mahlas kullanma.
tahammur etmek mayalanmak.
tahammül (A.) [ ﻞﻤﺤﺕ ] dayanma, katlanma.
tahammül etmek dayanmak, katlanmak.
tahammülfersâ (A.-F.) [ ﺎﺱﺮﻓ ﻞﻤﺤﺕ ] dayanılmaz, takat kesici.
tahammür (A.) [ ﺮﻤﺨﺕ ] mayalaşma.
tahâret (A.) [ ترﺎﻬﻃ ] 1.temizlik. 2.temizlenme.
tahâret etmek temizlenmek.
taharrî (A.) [ یﺮﺤﺕ ] 1.arama. 2.araştırma.
taharrî edilmek 1.aranmak. 2.araştırılmak.
taharrî etmek 1.aramak. 2.arştırmak.
taharriyât (A.) [ تﺎیﺮﺤﺕ ] araştırmalar.
taharriyatçı (A.-T.) araştırmacı.
tahassür (A.) [ ﺮﺴﺤﺕ ] 1.özlem duyma. 2.üzülme.
tahassüs (A.) [ ﺲﺴﺤﺕ ] duygulanma, hislenme.
tahaşşî (A.) [ ﯽﺸﺨﺕ ] ürperme.
tahattî (A.) [ ﯽﻄﺨﺕ ] haddini bilmeme, sınırı geçme, çizgiyi geçme.
tahattur (A.) [ ﺮﻄﺨﺕ ] anımsama, hatırlama.
tahattur etmek anımsamak, hatırlamak.
tahavvül (A.) [ لﻮﺤﺕ ] değişim.
tahavvül etmek değişmek.
tahavvülât (A.) [ تﻻﻮﺤﺕ ] değişimler.
tahayyül (A.) [ ﻞﻴﺨﺕ ] hayal etme.
443

tahayyül etmek hayal etmek.
tahayyülât (A.) [ تﻼﻴﺨﺕ ] hayal etmeler, hayale dalışlar.
tahayyülî (A.) [ ﯽﻠﻴﺨﺕ ] hayalî.
tahayyür (A.) [ ﺮﻴﺤﺕ ] hayranlık.
tahayyür etmek hayran kalmak, şaşakalmak.
tahcîr (A.) [ ﺮﻴﺠﺤﺕ ] çit çekme.
tahdîd (A.) [ ﺪیﺪﺤﺕ ] sınırlandırma.
tahdîd edilmek sınırlandırılmak.
tahdîd etmek sınırlandırmak.
tahdîdât (A.) [ تاﺪیﺪﺤﺕ ] sınırlandırmalar, kısıtlamalar.
tahfîf (A.) [ ﻒﻴﻔﺨﺕ ] hafifletme.
tahfîf etmek hafifletmek.
tâhir (A.) [ ﺮهﺎﻃ ] temiz.
tahkik (A.) [ ﻖﻴﻘﺤﺕ ] araştırma, gerçeği arama.
tahkik edilmek araştırılmak.
tahkik etmek araştırmak.
tahkîkat (A.) [ تﺎﻘﻴﻘﺤﺕ ] araştırmalar.
tahkim (A.) [ ﻢﻴﮑﺤﺕ ] sağlamlaştırma.
tahkim edilmek sağlamlaştırılmak.
tahkim etmek sağlamlaştırmak.
tahkîmât (A.) [ تﺎﻤﻴﮑﺤﺕ ] 1.sağlamlaştırmalar. 2.sağlamlaştırılmış yer.
tahkîr (A.) [ ﺮﻴﻘﺤﺕ ] küçümseme, aşağılama.
tahkîr edilmek aşağılanmak.
444

tahkîr etmek aşağılamak.
tahkîrâmiz (A.-F.) [ ﺰﻴﻡﺁ ﺮﻴﻘﺤﺕ ] aşağılayıcı.
tahkiye etmek anlatmak, hikaye etmek.
tahlîf (A.) [ ﻒﻴﻠﺤﺕ ] 1.and içirme. 2.and içme.
tahlîf etmek halef bırakmak.
tahlîl (A.) [ ﻞﻴﻠﺤﺕ ] ayrıştırma, çözümleme, analiz.
tahlil etmek değerlendirme yapmak, analiz yapmak.
tahlîlât (A.) [ تﻼﻴﻠﺤﺕ ] analizler, tahliller.
tahlîs (A.) [ ﺺﻴﻠﺨﺕ ] kurtarma.
tahlit (A.) [ ﻂﻴﻠﺨﺕ ] karıştırma.
tahliye (A.) [ ﻪﻴﻠﺨﺕ ] 1.boşaltma. 2.salıverme.
tahliye edilmek 1.boşaltılmak. 2.salıverilmek.
tahliye etmek 1.boşaltmak. 2.salıvermek.
tahmîl (A.) [ ﻞﻴﻤﺤﺕ ] 1.yükleme. 2.sorumluluk verme.
tahmînen (A.) [ ﺎﻨﻴﻤﺨﺕ ] tahminle, aşağı yukarı.
tahmînî (A.) [ ﯽﻨﻴﻤﺨﺕ ] tahmin edilen.
tahmîr (A.) [ ﺮﻴﻤﺨﺕ ] 1.mayalandırma. 2.yoğurma.
tahmis (A.) [ ﺲﻴﻤﺨﺕ ] 1.beşleme. 2.beş dizeye çıkarma.
tahnit (A.) [ ﻂﻴﻨﺤﺕ ] ilaçlama.
tahrib (A.) [ ﺐیﺮﺨﺕ ] yıkma, harap etme.
tahrîb edilmek yıkılmak, bozulmak, harap edilmek.
tahrîb etmek yıkmak, bozmak, harap etmek.
tahrîbât (A.) [ تﺎﺒیﺮﺨﺕ ] yıkmalar, yıkımlar.
445

tahrîbkâr (A.-F.) [ رﺎﮑﺒیﺮﺨﺕ ] tahrip edici, yıkıcı, bozucu.
tahrîf (A.) [ ﻒیﺮﺤﺕ ] üstünde kalem oynatarak bozma, asıl anlamını bozma.
tahrîfat (A.) [ تﺎﻔیﺮﺤﺕ ] anlamından uzaklaştıracak şekilde üstünde kalem
oynatmalar.
tahrîk (A.) [ ﮏیﺮﺤﺕ ] 1.hareket ettirme, oynatma. 2.kışkırtma.
tahrîkâmiz (A.-F.) [ ﺰﻴﻡﺁ ﮏیﺮﺤﺕ ] tahrik edici, kışkırtıcı.
tahrim (A.) [ ﻢیﺮﺤﺕ ] 1.yasaklama. 2.yasaklanma.
tahrir (A.) [ ﺮیﺮﺤﺕ ] 1.yazma. 2.yazılma. 3.kitap yazma. 4.serbest bırakma.
tahrîr edilmek yazılmak.
tahrîr etmek yazmak.
tahrîr ettirilmek yazdırılmak.
tahrîrî (A.) [ یﺮیﺮﺤﺕ ] yazılı.
tahris (A.) [ ﺺیﺮﺤﺕ ] hırslandırma.
tahrîs etmek hırslandırmak.
tahriş (A.) [ ﺶیﺮﺨﺕ ] tırmalama, kazıma.
tahriş etmek tırmalamak.
tahsil (A.) [ ﻞﻴﺼﺤﺕ ] 1.elde etme. 2.öğrenim.
tahsîlat (A.) [ تﻼﻴﺼﺤﺕ ] para ve vergi toplama.
tahsildar (A.-F.) [ راﺪﻠﻴﺼﺤﺕ ] vergi memuru.
tahsin (A.) [ ﻦﻴﺴﺤﺕ ] beğenme, güzel bulma, takdir etme.
tahsis (A.) [ ﺺﻴﺼﺨﺕ ] özgü kılma, ayırma.
tahsis edilmek ayırılmak.
tahsis etmek ayırmak.
446

tahsisat (A.) [ تﺎﺼﻴﺼﺨﺕ ] ödenek.
tahşiye (A.) [ ﻪﻴﺸﺤﺕ ] haşiye yazma.
tahşiye edilmek haşiye yazılmak.
tahşiye etmek haşiye yazmak.
taht (A.) [ ﺖﺤﺕ ] alt, aşağı.
taht (F.) [ ﺖﺨﺕ ] 1.saltanat koltuğu. 2.saltanat makamı.
tahtânî (A.) [ ﯽﻥﺎﺘﺤﺕ ] alttaki.
tahte (F.) [ ﻪﺘﺨﺕ ] tahta.
tahtelarz (A.) [ ضرﻻا ﺖﺤﺕ ] yeraltı.
tahtelbahir (A.) [ ﺮﺤﺒﻝا ﺖﺤﺕ ] denizaltı.
tahteşşuur (A.) [ رﻮﻌﺸﻝا ﺖﺤﺕ ] bilinçaltı.
tahtgâh (F.) [ ﻩﺎﮕﺘﺨﺕ ] başkent.
tahtıe (A.) [ ﻪﺌﻄﺨﺕ ] hata bulma.
tahtît-i arazi (A.-F.) [ ﯽﺽارا ﻂﻴﻄﺨﺕ ] topoğrafya.
tahtnişin (F.) [ ﻦﻴﺸﻥ ﺖ ﺨﺕ ] tahtta oturan, hükümdar.
tahtüşşuûr (A.) [ رﻮﻌﺸﻝا ﺖﺤﺕ ] bilinçaltı.
tahvil (A.) [ ﻞیﻮﺤﺕ ] 1.değiştirme. 2.borç senedi.
tahvil edilmek 1.değiştirilmek, dönüştürülmek.2.teslim edilmek.
tahvil etmek 1.değiştirmek. 2.teslim etmek.
tahvîlât (A.) [ تﻼیﻮﺤﺕ ] tahviller, borç senetleri.
tahzîr (A.) [ ﺮیﺬﺤﺕ ] sakındırma.
tahzîr etmek sakındırmak.
tâib (A.) [ ﺐﺋﺎﺕ ] tövbekâr, tövbe eden.
447

tâife (A.) [ ﻪﻔﺋﺎﻃ ] 1.zümre. 2.tayfa. 3.kavim.
tâir (A.) [ ﺮﺋﺎﻃ ] kuş.
tâk (A.) [ قﺎﻃ ] kemer.
tâk (F.) [ کﺎﺕ ] asma, asma kütüğü.
takabbül (A.) [ ﻞﺒﻘﺕ ] 1.kabul etme. 2.benimseyiş.
takaddüm (A.) [ مﺪﻘﺕ ] 1.öncelik. 2.öne geçme.
takaddüm etmek öne geçmek.
takallüs (A.) [ ﺺﻠﻘﺕ ] kasılma.
takallüs etmek kasılmak.
takarrüb (A.) [ بﺮﻘﺕ ] yaklaşma, yakınlaşma.
takarrüb etmek yaklaşmak, yakınlaşmak.
takarrür (A.) [ رﺮﻘﺕ ] 1.karar kılma. 2.yerleşme.
takarrür etmek 1.karar kılmak. 2.kararlaştırılmak. 3.yerleşmek.
tâkat (A.) [ ﺖﻗﺎﻃ ] dayanma gücü.
tâkatfersâ (A.-F.) [ ﺎﺱﺮﻓ ﺖﻗﺎﻃ ] takat tüketici, dayanılmaz.
takattur (A.) [ ﺮﻄﻘﺕ ] damlama.
takâvim (A.) [ ﻢیوﺎﻘﺕ ] takvimler.
takayyüd (A.) [ ﺪﻴﻘﺕ ] 1.bağlanma. 2.özen gösterme.
takbîh (A.) [ ﺢﻴﺒﻘﺕ ] ayıplama, çirkin görme.
takbîh etmek ayıplamak, kınamak.
tâkçe (A.-F.) [ ﻪﭽﻗﺎﻃ ] 1.küçük kemer. 2.küçük pencere.
takdim (A.) [ ﻢیﺪﻘﺕ ] 1.sunma, sunuş. 2.öne alma.
takdim edilmek sunulmak.
448

takdim etmek sunmak.
takdime (A.) [ ﻪﻡﺪﻘﺕ ] 1.sunuş. 2.armağan.
takdir (A.) [ ﺮیﺪﻘﺕ ] 1.değerlendirme. 2.beğenme. 3.Tanrı’nın isteği.
takdîr edilmek 1.değerlendirilmek. 2.beğenilmek. 3.değer biçilmek.
takdîr etmek 1.değerlendirmek. 2.beğenmek. 3.değer biçmek.
takdîren (A.) [ اﺮیﺪﻘﺕ ] takdir ederek.
takdîrname (A.-F.) [ ﻪﻡﺎﻥﺮیﺪﻘﺕ ] başarı belgesi.
takdîs (A.) [ ﺲیﺪﻘﺕ ] kutsama, ululama.
takıyye (A.) [ ﻪﻴﻘﺕ ] 1.gizleme. 2.sakınma.
tâkıyye (A.) [ ﻪﻴﻗﺎﻃ ] takke.
takıyye yapmak 1.mezhebini gizlemek. 2.amacını gizlemek.
takîb etmek izlemek.
takiben (A.) [ ﺎﺒﻴﻘﻌﺕ ] takip ederek, izleyerek.
taklîd (A.) [ ﺪﻴﻠﻘﺕ ] 1.taklit, öykünme. 2.sahte.
taklîden (A.) [ اﺪﻴﻠﻘﺕ ] öykünerek, taklit ederek.
taklîl (A.) [ ﻞﻴﻠﻘﺕ ] 1.azaltma, kısma. 2.azaltılma, kısılma.
takrîb (A.) [ ﺐیﺮﻘﺕ ] yaklaştırma.
takrîben (A.) [ ﺎﺒیﺮﻘﺕ ] yaklaşık olarak.
takrîbî (A.) [ ﯽﺒیﺮﻘﺕ ] yaklaşık olarak.
takrîr (A.) [ ﺮیﺮﻘﺕ ] 1.yerleştirme. 2.anlatma. 3.önerge. 4.sağlama.
takrîren (A.) [ اﺮیﺮﻘﺕ ] anlatarak.
takrîz (A.) [ ﻆیﺮﻘﺕ ] eleştiri.
takrîz (A.) [ ﺾیﺮﻘﺕ ] 1.borç verme. 2.kitaba beğeni yazısı yazma.
449

taksîm (A.) [ ﻢﻴﺴﻘﺕ ] 1.bölme. 2.bölüm. 3.bölü.
taksîm edilmek bölünmek.
taksîm etmek bölmek.
taksimat (A.) [ تﺎﻤﻴﺴﻘﺕ ] bölümlendirme, bölme.
taksîr (A.) [ ﺮﻴﺼﻘﺕ ] 1.kısaltma. 2.kusur.
taksîrât (A.) [ تاﺮﻴﺼﻘﺕ ] kusurlar.
taksît (A.) [ ﻂﻴﺴﻘﺕ ] borç parçası, taksit.
taktî’ (A.) [ ﻊﻴﻄﻘﺕ ] 1.kesme. 2.şiiri veznine göre parçalara ayırma.
taktîr (A.) [ ﺮﻴﻄﻘﺕ ] damıtma.
takvâ (A.) [ اﻮﻘﺕ ] haramdan kaçınma.
takviye (A.) [ ﻪیﻮﻘﺕ ] kuvvetlendirme.
takviye edilmek kuvvetlendirilmek, desteklenmek.
takviye etmek kuvvetlendirmek, desteklemek.
takviyet (A.) [ ﺖیﻮﻘﺕ ] kuvvetlendirme.
tal’at (A.) [ ﺖﻌﻠﻃ ] 1.yüz. 2.güzellik.
talâk (A.) [ قﻼﻃ ] 1.boşama. 2.boşanma.
talâknâme (A.-F.) [ ﻪﻡﺎﻥ قﻼﻃ ] boşanma belgesi.
tâlân (F.) [ نﻻﺎﺕ ] talan, yağma.
taleb (A.) [ ﺐﻠﻃ ] 1.isteme. 2.istek.
taleb edilmek istenmek.
taleb etmek istemek.
talebdar (A.-F.) [ راﺪﺒﻠﻃ ] alacaklı.
talebe (A.) [ ﻪﺒﻠﻃ ] 1.öğrenci. 2.istekliler.
450

talebkâr (A.-F.) [ رﺎﮑﺒﻠﻃ ] 1.istekli. 2.alacaklı.
tâlî (A.) [ ﯽﻝﺎﺕ ] ikincil.
tâli’ (A.) [ ﻊﻝﺎﻃ ] 1.doğan. 2.talih.
talîa (A.) [ ﻪﻌﻴﻠﻃ ] öncü.
tâlib (A.) [ ﺐﻝﺎﻃ ] istekli.
taltif (A.) [ ﻒﻴﻄﻠﺕ ] 1.ödüllendirme. 2.gönlünü alma.
tama’ (A.) [ ﻊﻤﻃ ] tamah, açgözlülük.
tama’kâr (A.-F.) [ رﺎﮑﻌﻤﻃ ] açgözlü.
tamâm (A.) [ مﺎﻤﺕ ] 1.tam. 2.bitiş, sona erme. 3.bütün.
tamâmen (A.) [ ﺎﻡﺎﻤﺕ ] tümüyle.
tamâmıyla (A.-T.) tümüyle, tamamen.
ta'mîm (A.) [ ﻢ ﻴﻤﻌﺕ ] 1.genelleştirme, yayma. 2.genelleştirilme, yayılma.
tâmm (A.) [ مﺎﺕ ] tam, eksiksiz.
tâmme (A.) [ ﻪﻡﺎﺕ ] tam, eksiksiz.
tanbûr (A.) [ رﻮﺒﻨﻃ ] tambur.
tanbûrî (A.) [ یرﻮﺒﻨﻃ ] tanbur virtüözü.
tanîn (A.) [ ﻦﻴﻨﻃ ] tınlama, tını.
tanînendâz (A.-F.) [ زاﺪﻥا ﻦﻴﻨﻃ ] tınlayan, tını veren, çınlayan.
tannâz (A.) [ زﺎﻨﻃ ] alaya alan, eğlenen.
tantana (A.) [ ﻪﻨﻄﻨﻃ ] gürültü patırtı ile gösteriş yapma.
tanz (A.) [ ﺰﻨﻃ ] alaya alma, eğlenme.
tanzîf (A.) [ ﻒﻴﻈﻨﺕ ] temizleme.
tanzîfât (A.) [ تﺎﻔﻴﻈﻨﺕ ] temizlik işleri.
451

tanzîm (A.) [ ﻢﻴﻈﻨﺕ ] düzenleme, tertipleme.
tanzim edilmek düzenlenmek, tertip edilmek.
tanzim etmek düzenlemek, tertip etmek.
tanzîr (A.) [ ﺮﻴﻈﻨﺕ ] 1.benzetme. 2.nazire yazma.
tanzîr edilmek 1.benzetilmek. 2.nazire yazılmak.
tanzîr etmek 1.benzetmek. 2.nazire yazmak.
târ (F.) [ رﺎﺕ ] 1.tel. 2.saç teli. 3.enstrüman teli. 3.karanlık. 4.tepe. 5.karanlık.
târ olmak kararmak.
tarab (A.) [ بﺮﻃ ] şenlik, neşelenme.
tarabengîz (A.-F.) [ ﺰﻴﮕﻥا بﺮﻃ ] neşe veren.
tarabgâh (A.-F.) [ ﻩﺎﮕﺑﺮﻃ ] neşelenme yeri, eğlence yeri.
târâc (F.) [ جارﺎﺕ ] yağma.
taraf (A.) [ فﺮﻃ ] 1.yön. 2.ülke. 3.muhatap iki kişiden her biri. 4.yer.
tarafdâr (A.-F.) [ راﺪﻓﺮﻃ ] yandaş.
tarafdârân (A.-F.) [ ناراﺪﻓﺮﻃ ] yandaşlar, taraftarlar.
tarafdârî (A.-F.) [ یراﺪﻓﺮﻃ ] yandaşlık.
tarafeyn (A.) [ ﻦﻴﻓﺮﻃ ] iki taraf.
tarafgîr (A.) [ ﺮﻴﮕﻓﺮﻃ ] yan tutan, yandaş.
tarafgîrlik etmek yan tutmak, taraf tutmak.
tarassud (A.) [ ﺪﺹﺮﺕ ] gözleme.
tarassud edilmek gözlenmek.
tarassud etmek gözlemek.
tarâvet (A.) [ تواﺮﻃ ] tazelik.
452

tard (A.) [ دﺮﻃ ] 1.kovma. 2.görevden uzaklaştırma.
tard etmek kovmak.
târem (F.) [ مرﺎﺕ ] kubbe.
tarf (A.) [ فﺮﻃ ] akış.
tarfe (A.) [ ﻪﻓﺮﻃ ] göz açıp kapayış.
tarfetülayn (A.) [ ﻦﻴﻌﻝا ﺔﻓﺮﻃ
] göz açıp kapayıncaya dek, bir anda.
tarh (A.) [ حﺮﻃ ] 1.atma. 2.düzenleme. 3.desen. 4.plan.
târık (A.) [ قرﺎﻃ ] Çulpan, Zühre, Venüs.
târihnüvis (A.-F.) [ ﺲیﻮﻥ ﺦیرﺎﺕ ] tarihçi, tarih yazarı.
târihşinâs (A.-F.) [ سﺎﻨﺵ ﺦیرﺎﺕ ] tarihçi.
tarîk (A.) [ ﻖیﺮﻃ ] 1.yol. 2.yöntem. 3.meslek. 4.tarikat.
târîk (F.) [ ﮏیرﺎﺕ ] karanlık.
tarrâr (A.) [ راﺮﻃ ] yankesici.
târümâr (F.) [ رﺎﻡورﺎﺕ ] 1.dağınık. 2.perişan.
târümâr etmek 1.dağıtmak, karıştırmak. 2.perişan etmek.
tarümâr olmak 1.dağılmak, karışmak. 2.perişan olmak.
târüpûd (F.) [ دﻮﭘ و رﺎﺕ ] 1.kumaşın çözgü ve atkısı. 2.doku.
tarz (A.) [ زﺮﻃ ] 1.şekil, biçim. 2.yöntem.
tâs (F.) [ سﺎﺕ ] tas.
tasaddî (A.) [ یﺪﺼﺕ ] girişme, başlama, el atma.
tasaddî etmek girişmek, başlamak, el atmak.
tasallut (A.) [ ﻂﻠﺴﺕ ] musallat olma.
tasannu (A.) [ ﻊﻨﺼﺕ ] yapmacık.
453

tasarruf (A.) [ فﺮﺼﺕ ] 1.tutum. 2.elinde bulundurma. 3.para arttırma.
tasâvîr (A.) [ ﺮیوﺎﺼﺕ ] resimler.
tasavvufî (A.) [ ﯽﻓﻮﺼﺕ ] tasavvuf ile ilgili.
tasavvur (A.) [ رﻮﺼﺕ ] zihinde kurma.
tasavvurât (A.) [ تارﻮﺼﺕ ] tasavvurlar.
tasdî’ (A.) [ ﻊیﺪﺼﺕ ] baş ağrıtma, rahatsız etme.
tasdî’ etmek baş ağrıtmak, rahatsız etmek.
tasdîk (A.) [ ﻖیﺪﺼﺕ ] onay, doğrulama.
tasdîk etmek onaylamak.
tâse (F.) [ ﻪﺱﺎﺕ ] tasa.
tasfiye (A.) [ ﻪﻴﻔﺼﺕ ] 1.arıtma. 2.temizleme.
tasfiye edilmek 1.arıtılmak. 2.temizlenmek.
tasfiye etmek 1.arıtmak. 2.temizlemek.
tasfiyehane (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﺧ ﻪﻴﻔﺼﺕ ] rafineri.
tasgîr (A.) [ ﺮﻴﻐﺼﺕ ] küçültme.
tashîf (A.) [ ﻒﻴﺤﺼﺕ ] kelimeyi yanlış yazma.
tashih (A.) [ ﺢﻴﺤﺼﺕ ] düzelti.
tashih edilmek düzeltilmek.
tashih etmek düzeltmek.
tâsi’ (A.) [ ﻊﺱﺎﺕ ] dokuzuncu.
tâsi’an (A.) [ ﺎﻌﺱﺎﺕ ] dokuzuncusu.
tâsme (F.) [ ﻪﻤﺱﺎﺕ ] tasma.
tasmîm (A.) [ ﻢﻴﻤﺼﺕ ] kesin karar.
454

tasmîm ittihaz etmek karar almak.
tasmîmât (A.) [ تﺎﻤﻴﻤﺼﺕ ] kesin kararlar.
tasnî’ (A.) [ ﻊﻴﻨﺼﺕ ] 1.yapma. 2.uydurma.
tasnî’ olunmak yapılmak, oluşturulmak.
tasnîf (A.) [ ﻒﻴﻨﺼﺕ ] sınıflandırma.
tasrîf (A.) [ ﻒیﺮﺼﺕ ] fiil çekimi.
tasrîf etmek fiil çekmek.
tasrîh (A.) [ ﺢیﺮﺼﺕ ] açıkça belirtme.
tasrîh etmek açıkça belirtmek.
tasrîhen (A.) [ ﺎﺤیﺮﺼﺕ ] açıkça bildirerek.
tasvib (A.) [ ﺐیﻮﺼ ﺕ ] uygun görme.
tasvîb edilmek uygun görülmek.
tasvîb etmek uygun görmek.
tasvîb olunmak uygun görülmek.
tasvîr (A.) [ ﺮیﻮﺼﺕ ] 1.resmetme. 2.resim. 3.niteleme.
tasvirkâr (A.-F.) [ رﺎﮐﺮیﻮﺼﺕ ] tasvir edici, tasvir eden.
taşt (F.) [ ﺖﺸﻃ ] leğen.
tatbîk (A.) [ ﻖﻴﺒﻄﺕ ] uygulama.
tatbîkan (A.) [ ﺎﻘﻴﺒﻄﺕ ] uygulayarak.
tatbîkat (A.) [ تﺎﻘﻴﺒﻄﺕ ] 1.uygulamalar. 2.tatbikat.
tatbîkat yapmak uygulama yapmak.
tatbîkî (A.) [ ﯽﻘﻴﺒﻄﺕ ] uygulamalı.
tathîr (A.) [ ﺮﻴﻬﻄﺕ ] temizleme.
455

tathîrat (A.) [ تاﺮﻴﻬﻄﺕ ] temizlik.
tatlîk (A.) [ ﻖﻴﻠﻄﺕ ] boşama.
tatmin (A.) [ ﻦﻴﻤﻄﺕ ] 1.doyurma. 2.doyma.
tatvîl (A.) [ ﻞیﻮﻄﺕ ] uzatma.
tâûn (A.) [ نﻮﻋﺎﻃ ] veba.
tav’ (A.) [ عﻮﻃ ] boyun eğme, itaat.
tav’an (A.) [ ﺎﻋﻮﻃ ] isteyerek.
tav’î (A.) [ ﯽﻋﻮﻃ ] kendiliğinden.
tavâf (A.) [ فاﻮﻃ ] etrafında dönme.
tavâf etmek etrafında dönmek.
tavâif (A.) [ ﻒﺋاﻮﻃ ] 1.zümreler. 2.tayfalar. 3.kavimler.
tavassut (A.) [ ﻂﺱﻮﺕ ] aracılık.
tavassut etmek aracılık etmek, aracı olmak.
tavattun (A.) [ ﻦﻃﻮﺕ ] yerleşme, yurt tutma.
tavattun etmek yerleşmek, yurt tutmak.
tavîl (A.) [ ﻞیﻮﻃ ] 1.uzun. 2.uzun süreli.
tavk (A.) [ قﻮﻃ ] 1.kolye, gerdanlık. 2.tasma.
tavr (A.) [ رﻮﻃ ] tavır.
tavsîf (A.) [ ﻒﻴﺹﻮﺕ ] vasıflandırma, niteleme.
tavsîf edilmek vasıflandırılmak, nitelenmek.
tavsîf etmek vasıflandırmak, nitelemek.
tavsiye (A.) [ ﻪﻴﺹﻮﺕ ] 1.vasiyet etme. 2.ısmarlama. 3.öğüt verme.
tâvus (A.) [ سوﺎﻃ ] tavus kuşu.
456

tavzîf (A.) [ ﻒﻴﻇﻮﺕ ] görevlendirme.
tavzîh (A.) [ ﺢﻴﺽﻮﺕ ] açıklama.
tavzîh etmek açıklamak, açıklığa kavuşturmak.
tavzîhat (A.) [ تﺎﺤﻴﺽﻮﺕ ] açıklamalar.
tây (F.) [ یﺎﺕ ] denk, eşit.
taylasan (A.) [ نﺎﺴﻠﻴﻃ ] sarığın sarkan ucu.
tayr (A.) [ ﺮﻴﻃ ] kuş.
tayy (A.) [ ﯽﻃ ] 1.geçip gitme. 2.katlama, dürme. 3.silme. 4.yok etme.
tayyâr (A.) [ رﺎﻴﻃ ] uçucu.
tayyâre (A.) [ ﻩرﺎﻴﻃ ] uçak.
tayyib (A.) [ ﺐﻴﻃ ] güzel, hoş.
tayyibe (A.) [ ﻪﺒﻴﻃ ] iyi davranış.
tâz (F.) [ زﺎﺕ ] koşma, koşuşturma.
taz’îf (A.) [ ﻒﻴﻌﻀﺕ ] 1.zayıf düşürme. 2.iki kat yapma.
tazallüm (A.) [ ﻢﻠﻈﺕ ] sızlanma, yakınma.
tazallüm etmek sızlanmak, yakınmak.
tazammun (A.) [ ﻦﻤﻀﺕ ] 1.içinde bulundurma. 2.kefil olma.
tazammun etmek 1.içinde bulundurmak. 2.kefil olmak.
tazarru’ (A.) [ عﺮﻀﺕ ] yalvarıp yakarma.
tazarru’ât (A.) [ تﺎﻋﺮﻀﺕ ] yalvarıp yakarmalar.
tazarrur (A.) [ رﺮﻀﺕ ] zarar görme, zarar etme.
tâze (F.) [ ﻩزﺎ ﺕ ] 1.körpe, taze. 2.genç. 3.yeni.
tâzegî (F.) [ ﯽﮔزﺎﺕ ] 1.körpelik, tazelik. 2.gençlik. 3.yenilik.
457

tâzî (F.) [ یزﺎﺕ ] 1.Arapça. 2.tazı.
tâziyân (F.) [ نﺎیزﺎﺕ ] araplar.
tâziyâne (F.) [ ﻪﻥﺎیزﺎﺕ ] 1.kırbaç. 2.tezene.
tazmîn (A.) [ ﻦﻴﻤﻀﺕ ] 1.zarar ödeme, tazminat verme, zarar karşılama. 2.bir
başka şaire ait beyti sahibinin adını da bildirerek kendi şiirinde kullanma.
tazmîn edilmek tazminat verilmek, zarar karşılanmak.
tazmîn etmek 1.tazminat vermek, zararı karşılamak. 2.içinde bulundurmak,
içermek.
tazmînât (A.) [ تﺎﻨﻴﻤﻀﺕ ] zarar ödemeleri, tazminat.
tazmînat vermek zarar ödemesinde bulunmak.
tazyîk (A.) [ ﻖﻴﻴﻀﺕ ] 1.sıkıştırma, daraltma. 2.basınç yapma, bastırma. 3.basınç.
tehâsum (A.) [ ﻢﺹﺎﺨﺕ ] birbirine düşmanlık gütme.
te’hîrli (A.-T.) gecikmeli.
te’cîl (A.) [ ﻞﻴﺝﺄﺕ ] geciktirme, erteleme.
te’cîl edilmek geciktirilmek, ertelenmek.
te’cîl etmek geciktirmek, ertelemek.
te’dîb (A.) [ ﺐیدﺄﺕ ] 1.eğitme, terbiye etme. 2.cezalandırma.
te’dîb etmek 1.eğitmek, terbiye etmek. 2.cezalandırmak.
te’dîb olunmak 1.eğitilmek, terbiye edilmek. 2.cezalandırılmak.
te’diyât (A.) [ تﺎیدﺄﺕ ] ödemeler.
te’diye (A.) [ ﻪیدﺄﺕ ] ödeme.
te’diye edilmek ödenmek.
te’diye etmek ödemek.
te’hîr (A.) [ ﺮﻴﺧﺄﺕ ] 1.geciktirme. 2.gecikme.
458

te’hîr edilmek geciktirilmek.
te’hîr etmek geciktirmek.
te’kîd (A.) [ ﺪﻴﮐﺄﺕ ] pekiştirme, sağlamlaştırma.
te’kîd etmek 1.pekiştirmek, sağlamlaştırmak. 2.önceki yazıyı tekrarlamak.
te’lîf (A.) [ ﻒﻴﻝﺄﺕ ] 1.yanyana getirme, alıştırma. 2.kaleme alma, yazma.
te’lîf edilmek 1.bir araya getirilmek, birleştirilmek. 2.kaleme alınmak, yazılmak.
te’lîf etmek 1.bir araya getirmek. 2.kaleme almak, yazmak.
te’lîf olunmak 1.bir araya getirilmek, birleştirilmek. 2.kaleme alınmak.
te’lîfât (A.) [ تﺎﻔﻴﻝﺄﺕ ] kaleme alınmış eserler.
te’lifbîn (A.-F.) [ ﻦﻴﺑ ﻒﻴﻝﺄﺕ ] uzlaştırıcı, birleşirici.
te’lîfkerde (F.) [ ﻩدﺮﮐ ﻒﻴﻝﺄﺕ ] biri tarafından kaleme alınmış.
te’nîs (A.) [ ﺲﻴﻥﺄﺕ ] alıştırma.
te’sîr (A.) [ ﺮﻴﺛﺄﺕ ] 1.iz bırakma. 2.etkileme. 3.etki.
te’sîrât (A.) [ تاﺮﻴﺛﺄﺕ ] etkiler.
te’sîs (A.) [ ﺲﻴﺱﺄﺕ ] 1.kurma. 2.temel atma. 3.kuruluş.
te’sîs edilmek kurulmak.
te’sîs etmek kurmak.
te’sîsât (A.) [ تﺎﺴﻴﺱﺄﺕ ] 1.kuruluşlar. 2.düzenek.
te’vîl (A.) [ ﻞیوﺄﺕ ] başka bir yorum getirme.
te’vîl etmek başka bir yorum getirmek.
te’yîd (A.) [ ﺪﻴیﺄﺕ ] pekiştirme.
te’yîd edilmek pekiştirilmek.
te’yîd etmek pekiştirmek.
459

teâdül (A.) [ لدﺎﻌﺕ ] denklik.
teâkub (A.) [ ﺐﻗﺎﻌﺕ ] birbirini izleme.
teâkub etmek birbirini izlemek.
teâkud etmek karşılıklı akitleşmek.
teâlî (A.) [ ﯽﻝﺎﻌﺕ ] yükselme.
teâmül (A.) [ ﻞﻡﺎﻌﺕ ] 1.alışılagelmiş uygulama. 2.iş. 3.tepkime.
teâmülât (A.) [ تﻼﻡﺎﻌﺕ ] alışılagelmiş uygulamalar.
tearrî (A.) [ یﺮﻌﺕ ] 1.arınma. 2.çıplaklaşma.
teâruz (A.) [ ضرﺎﻌﺕ ] karşılıklı zıtlık, çelişme.
teâruz etmek çelişmek.
teârüf (A.) [ فرﺎﻌﺕ ] 1.birbirini bilme. 2.herkesçe bilinme.
teâtî (A.) [ ﯽﻃﺎﻌﺕ ] birbirine verme.
teâtî edilmek birbirine verilmek.
teâvün (A.) [ نوﺎﻌﺕ ] yardımlaşma.
teb (F.) [ ﺐﺕ ] 1.ateş, hastalık harareti. 2.sıtma.
teb’îd (A.) [ ﺪﻴﻌﺒﺕ ] 1.uzaklaştırma. 2.sürgün etme.
teb’îd edilmek 1.uzaklaştırılmak. 2.sürgün edilmek.
teb’îd etmek 1.uzaklaştırmak. 2.sürgün etmek.
tebaa (A.) [ ﻪﻌﺒﺕ ] uyruk, teba.
tebâh (F.) [ ﻩﺎﺒﺕ ] 1.yok olmuş. 2.yıkılmış. 3.bozulmuş, çürümüş.
tebâh etmek 1.yok etmek. 2.yıkmak. 3.bozmak, çürütmek.
tebâh olmak 1.yok olmak. 2.yıkılmak. 3.bozulmak, çürümek.
tebahhur (A.) [ ﺮﺨﺒﺕ ] buharlanma.
460

tebahhur (A.) [ ﺮﺤﺒﺕ ] 1.göllenme. 2.derin bilgi sahibi olma, uzmanlaşma.
tebahhur etmek buharlanmak.
tebâhkâr (F.) [ رﺎﮑهﺎﺒﺕ ] yok eden, mahveden, yıkan.
tebahtur (A.) [ ﺮﺘﺨﺒﺕ ] kibirlenerek yürüme.
tebaiyyet (A.) [ ﺖﻴﻌﺒﺕ ] uyrukluk.
tebaiyyeten (A.) [ ﺔ ﻴﻌﺒﺕ ] uyarak.
tebâr (F.) [ رﺎﺒﺕ ] soy.
tebâşîr (F.) [ ﺮﻴﺵﺎﺒﺕ ] tebeşir.
tebâüd (A.) [ ﺪﻋﺎﺒﺕ ] uzaklaşma.
tebâüd etmek uzaklaşmak.
tebâyün (A.) [ ﻦیﺎﺒﺕ ] zıtlık, aykırılık.
tebcîl (A.) [ ﻞﻴﺠﺒﺕ ] ululama.
tebcîl edilmek ululanmak.
tebcîl etmek ululamak.
tebcilkârlık (A.-F.-T.) yüceltme, ululama.
tebdîl (A.) [ ﻞیﺪﺒﺕ ] değiştirme, dönüştürme, değişiklik.
tebdîl edilmek değiştirilmek, dönüştürülmek.
tebdîl etmek değiştirmek, dönüştürmek.
tebdîl olmak dönüşmek.
tebdîlen (A.) [ ﻼیﺪﺒﺕ ] 1.değiştirerek, dönüştürerek. 2.değiştirilerek,
dönüştürülerek.
tebe’a (A.) [ ﻪﻌﺒﺕ ] tebalar, uyruklar.
tebe’an (A.) [ ﺎﻌﺒﺕ ] uyarak.
461

tebeddül (A.) [ لﺪﺒﺕ ] değişim.
tebeddül etmek değişmek.
tebeddülât (A.) [ تﻻﺪﺒﺕ ] değişimler, değişiklikler.
tebellüğ (A.) [ ﻎﻠﺒﺕ ] alma.
tebellüğ etmek bizzat almak.
teber (F.) [ ﺮﺒﺕ ] balta.
teberdâr (F.) [ رادﺮﺒﺕ ] baltacı.
teberrâ (A.) [ اﺮﺒﺕ ] uzak durma.
teberru (A.) [ عﺮﺒﺕ ] bağış.
teberruan (A.) [ ﺎﻋﺮﺒﺕ ] bağışlayarak.
teberruât (A.) [ تﺎﻋﺮﺒﺕ ] bağışlar.
teberrüd (A.) [ دﺮﺒﺕ ] soğuma.
teberrüd etmek soğumak.
teberrük (A.) [ کﺮﺒﺕ ] mübarek görme, kutlu sayma.
teberrüken (A.) [ ﺎﮐﺮﺒﺕ ] mübarek görerek,uğur sayarak.
teberzin (F.) [ ﻦیزﺮﺒﺕ ] savaş baltası.
tebessüm (A.) [ ﻢﺴﺒﺕ ] gülümseme.
tebessüm etmek gülümsemek.
tebettül (A.) [ ﻞﺘﺒﺕ ] köşesine çekilme.
tebettül etmek köşesine çekilmek.
tebevvül (A.) [ لﻮﺒﺕ ] idrar yapma, işeme.
tebeyyün (A.) [ ﻦﻴﺒﺕ ] ortaya çıkma, anlaşılma.
tebeyyün etmek ortaya çıkmak, anlaşılmak.
462

tebhâl (A.) [ لﺎﺨﺒﺕ ] uçuk.
tebhîr (A.) [ ﺮﻴﺨﺒﺕ ] buharlaştırma.
teblerze (F.) [ ﻩزﺮﻝ ﺐﺕ ] sıtma nöbeti.
teblîğ (A.) [ ﻎﻴﻠﺒﺕ ] 1.bildiri. 2.yetiştirme.
teblîğât (A.) [ تﺎﻐﻴﻠﺒﺕ ] bildiriler.
tebrîd (A.) [ ﺪیﺮﺒﺕ ] soğutma.
tebrie (A.) [ ﻪﺋﺮﺒﺕ ] arındırma, temize çıkarma.
tebrie etmek temize çıkarmak.
tebrîk (A.) [ ﮏیﺮﺒﺕ ] kutlama.
tebrîk edilmek kutlanmak.
tebrîk etmek kutlamak.
tebrîkât (A.) [ تﺎﮑیﺮﺒﺕ ] kutlamalar.
tebrîkname (A.-F.) [ ﻪﻡﺎﻥ ﮏیﺮﺒﺕ ] kutlama yazısı.
tebşîr (A.) [ ﺮﻴﺸﺒﺕ ] müjdeleme.
tebşîr etmek müjdelemek.
tebyîn etmek açıklığa kavuşturmak.
tebyîz etmek temize çekmek.
tebzîr etmek savurganlık etmek, israf etmek.
tecâhül (A.) [ ﻞهﺎﺠﺕ ] bilmezlikten gelme.
tecârib (A.) [ برﺎﺠﺕ ] tecrübeler, denemeler.
tecâsür (A.) [ ﺮﺱﺎﺠﺕ ] yüreklenme.
tecâvüz (A.) [ زوﺎﺠﺕ ] 1.haddini aşma, sınırı geçme. 2.sarkıntılık etme.
tecâvüz etmek 1.sınırı geçmek, başkasının haklarını hiçe saymak. 2.ırza geçmek.
463

tecavüzkâr (A.-F.) [ رﺎﮐزوﺎﺠﺕ ] 1.sınırı geçen, saldırgan. 2.sarkıntılık eden.
tecdîd (A.) [ ﺪیﺪﺠﺕ ] 1.yenileme. 2.yenilenme.
tecdîd edilmek yenilenmek.
tecdîd etmek yenilemek.
tecdîd olunmak yinelenmek.
teceddüd (A.) [ دﺪﺠﺕ ] yenilenme, yenilik.
teceddüdât (A.) [ تادﺪﺠﺕ ] yenilenmeler, yenilikler.
tecellî (A.) [ ﯽﻠﺠﺕ ] 1.görünme, ortaya çıkma. 2.kader.
tecellî etmek görünmek.
tecellîgâh (A.-F.) [ ﻩﺎﮕﻴﻠﺠﺕ ] görünme yeri, zuhur yeri, ortaya çıkış yeri.
tecemmu (A.) [ ﻊﻤﺠﺕ ] toplanma, bir araya gelme.
tecemmu etmek toplanmak, bir araya gelmek.
tecemmül (A.) [ ﻞﻤﺠ ﺕ ] süslenme.
tecennün (A.) [ ﻦﻨﺠﺕ ] cinnet geçirme.
tecerru’ (A.) [ عﺮﺠﺕ ] yudumlama.
tecerru’ etmek yudumlamak.
tecerrüd (A.) [ دﺮﺠﺕ ] 1.bekarlık. 2.çıplaklık. 3.soyutlanma.
tecerrüd etmek 1.çıplak kalmak. 2.soyutlanmak.
tecessüm (A.) [ ﻢﺴﺠﺕ ] cisimleşme, şekillenme.
tecessüm etmek cisim halinde ortaya çıkmak.
tecessüs (A.) [ ﺲﺴﺠﺕ ] 1.araştırma. 2.merak.
tecessüs etmek araştırmak.
tecessüskâr (A.-F.) [ رﺎﮑﺴﺴﺠﺕ ] meraklı, mütecessis.
464

tecevvüf (A.) [ فﻮﺠﺕ ] kofluk.
tecezzî (A.) [ یﺰﺠﺕ ] bölünme, parçalanma, ayrışma.
techîl (A.) [ ﻞﻴﻬﺠﺕ ] bilgisizliğini çıkarma.
techîz (A.) [ ﺰﻴﻬﺠﺕ ] donatım.
techîz edilmek donatılmak.
techîz etmek donatmak.
techîzât (A.) [ تاﺰﻴﻬﺠﺕ ] donatım.
tecnîs (A.) [ ﺲﻴﻨﺠﺕ ] cinas yapma, iki anlamlı söz kullanma.
tecribe (A.) [ ﻪﺑﺮﺠﺕ ] 1.deneme, sınama. 2.deneyim.
tecribî (A.) [ ﯽﺑﺮﺠﺕ ] deneysel, tecrübî.
tecrîd (A.) [ ﺪیﺮﺠﺕ ] soyutlama.
tecrîd edilmek soyutlanmak.
tecrîd etmek soyutlamak.
tecrîden (A.) [ اﺪیﺮﺠﺕ ] soyutlayarak.
tecrübe (A.) [ ﻪﺑﺮﺠﺕ ] 1.deneme, sınama. 2.deneyim.
tecrübe edilmek denenmek, sınanmak.
tecrübe etmek denemek, sınamak.
tecvîd (A.) [ ﺪیﻮﺠﺕ ] Kur’ân’ı usûlüne göre okuma.
tecvîz (A.) [ ﺰیﻮﺠﺕ ] 1.uygun görme. 2.izin verme.
teczie (A.) [ ﻪﺋﺰﺠﺕ ] parçalara ayırma, bölme.
teczîr (A.) [ ﺮیﺬﺠﺕ ] karekök alma.
tecziye (A.) [ ﻪیﺰﺠﺕ ] cezalandırma.
tecziye edilmek cezalandırılmak.
465

tecziye etmek cezalandırmak.
tecziye olunmak cezalandırılmak.
tedâbir (A.) [ ﺮﻴﺑاﺪﺕ ] çareler, tedbirler.
tedâfü (A.) [ ﻊﻓاﺪﺕ ] savunma.
tedâfüî (A.) [ ﯽﻌﻓاﺪﺕ ] savunma ile ilgili.
tedâhül (A.) [ ﻞﺧاﺪﺕ ] 1.karışma. 2.yığılışma.
tedâî (A.) [ ﯽﻋاﺪﺕ ] çağrışım.
tedarikât (A.) [ تﺎﮐراﺪﺕ ] hazırlıklar.
tedârukât (A.) [ تﺎﮐراﺪﺕ ] hazırlıklar.
tedârük (A.) [ کراﺪﺕ ] hazırlama, temin etme.
tedâvül (A.) [ لواﺪﺕ ] dolaşım.
tedbîr (A.) [ ﺮﻴﺑﺪﺕ ] çare, önlem.
tedbîrülmenzil (A.) [ لﺰﻨﻤﻝاﺮﻴﺑﺪﺕ ] ekonomi.
tedennî (A.) [ ﯽﻥﺪﺕ ] gerileme, alçalma, düşüş.
tedennî etmek gerilemek, alçalmak.
tederrüs (A.) [ سرﺪﺕ ] ders alma.
tedfîn (A.) [ ﻦﻴﻓﺪﺕ ] gömme.
tedfîn edilmek gömülmek.
tedfîn etmek gömmek.
tedhîn (A.) [ ﻦﻴﺧﺪﺕ ] 1.dumanlama. 2.tütsüleme.
tedhîn (A.) [ ﻦﻴهﺪﺕ ] yağ sürme.
tedhîş (A.) [ ﺶﻴهﺪﺕ ] dehşet salma, dehşete düşürme.
tedkîk (A.) [ ﻖﻴﻗﺪﺕ ] inceleme, tetkik.
466

tedkîk edilmek incelenmek.
tedkîk etmek incelemek.
tedkîk olunmak incelenmek.
tedkîkât (A.) [ تﺎﻘﻴﻗﺪﺕ ] incelemeler, tetkikler.
tedrîcen (A.) [ ﺎﺠیرﺪﺕ ] gitgide, adım adım, yavaş yavaş.
tedrîcî (A.) [ ﯽﺠیرﺪﺕ ] yavaş yavaş, azar azar, gittikçe.
tedrîs (A.) [ ﺲیرﺪﺕ ] ders verme.
tedrîs etmek ders vermek.
tedrîsât (A.) [ تﺎﺴیرﺪﺕ ] öğretim.
tedvîn edilmek kitap haline getirilmek.
tedvîr (A.) [ ﺮیوﺪﺕ ] 1.döndürme. 2.idare etme.
tedviye etmek ilaç vermek.
teeddüb (A.) [ بدﺄﺕ ] utanma, terbiye ile çekinme.
teeddüb etmek utanmak.
teeddüben (A.) [ ﺎ ﺑدﺄﺕ ] terbiye ile çekinerek, utanarak.
teehhül (A.) [ ﻞهﺄﺕ ] 1.evlenme. 2.evcilleşme.
teehhül etmek evlenmek.
teehhür (A.) [ ﺮﺧﺄﺕ ] gecikme.
teehhür etmek gecikmek.
teekküd etmek (A.-T.) pekişmek, tekid edilmek.
teemmül (A.) [ ﻞﻡﺄﺕ ] enikonu düşünme.
teemmül etmek enikonu düşünmek.
teennî (A.) [ ﯽﻥﺄﺕ ] 1.yavaşlama, duraksama. 2.dikkat gösterme.
467

teessüf (A.) [ ﻒﺱﺄﺕ ] üzülme, hayıflanma.
teessüf etmek üzülmek, hayıflanmak.
teessür (A.) [ ﺮﺛﺄﺕ ] 1.üzülme, üzüntü. 2.etkilenme.
teessüs (A.) [ ﺲﺱﺄﺕ ] kurulma.
teessüs etmek kurulmak.
teeyyüd etmek pekişmek.
tefahhur (A.) [ ﺮﺨﻔﺕ ] şişinme, övünme.
tefahhus (A.) [ ﺺﺤﻔﺕ ] derinlemesine araştırma.
tefâhür (A.) [ ﺮﺧﺎﻔﺕ ] övünme.
tefakkud (A.) [ ﺪﻘﻔﺕ ] arkasını arayıp sorma.
tefâsîl (A.) [ ﻞﻴﺹﺎﻔﺕ ] ayrıntılar.
tefâsîr (A.) [ ﺮﻴﺱﺎﻔﺕ ] tefsirler, yorumlar.
tefâvüt (A.) [ توﺎﻔﺕ ] farklılık.
tefavvuk (A.) [ قﻮﻔﺕ ] üstünlük.
tefazzul (A.) [ ﻞﻀﻔﺕ ] üstünlük taslama.
tefe’ül (A.) [ لﺄﻔﺕ ] 1.fal açma. 2.hayra yorma, uğur sayma.
tefe’ül etmek 1.fal açmak. 2.hayra yormak, uğur saymak.
tefehhüm (A.) [ ﻢﻬﻔﺕ ] anlama.
tefehhüm etmek anlamak, farkına varmak.
tefekkür (A.) [ ﺮﮑﻔﺕ ] düşünme, kafa yorma.
tefekkür etmek düşünmek, kafa yormak.
tefekkürât (A.) [ تاﺮﮑﻔﺕ ] düşünmeler, düşünceler.
tefelsüf (A.) [ ﻒﺴ ﻠﻔﺕ ] felsefe yapma.
468

teferru’ât (A.) [ تﺎﻋﺮﻔﺕ ] ayrıntılar.
teferrüc (A.) [ جﺮﻔﺕ ] gezinti.
teferrücgâh (A.-F.) [ ﻩﺎﮕﺝﺮﻔﺕ ] gezinti yeri.
teferrüd (A.) [ دﺮﻔﺕ ] 1.yalnızlık. 2.benzersizlik.
tefessüh (A.) [ ﺦﺴﻔﺕ ] çürüme, çürüyerek dağılma.
tefessüh etmek çürümek, çürüyerek dağılmak.
tefevvuh (A.) [ ﻩﻮﻔﺕ ] dile getirme.
tefevvuk (A.) [ قﻮﻔﺕ ] üstünlük.
tefhîm (A.) [ ﻢﻴﺨﻔﺕ ] yüceltme, ululama.
tefhîm (A.) [ ﻢﻴﻬﻔﺕ ] anlatma.
tefhîm etmek anlatmak.
tefrîh (A.) [ ﺢیﺮﻔﺕ ] ferahlık verme.
tefrîk (A.) [ ﻖیﺮﻔﺕ ] ayırma, ayırdetme.
tefrîk edilmek ayırılmak, ayırt edilmek.
tefrîk etmek ayırmak, ayırt etmek.
tefrîk olunmak ayrılmak.
tefrika (A.) [ ﻪﻗﺮﻔﺕ ] 1.bölücülük. 2.ayrılma. 3.bölüm bölüm yayınlama.
tefriş (A.) [ ﺶیﺮﻔﺕ ] döşeme.
tefriş edilmek döşenmek.
tefriş etmek döşemek.
tefrişat (A.) [ تﺎﺸیﺮﻔﺕ ] döşemeler.
tefrît (A.) [ ﻂیﺮﻔﺕ ] aşırılık.
tefsir (A.) [ ﺮﻴﺴﻔﺕ ] yorum.
469

tefsir edilmek yorumlanmak.
tefsir etmek yorumlamak.
tefsirât (A.) [ تاﺮﻴﺴﻔﺕ ] yorumlar.
tefte (F.) [ ﻪﺘﻔﺕ ] kızgın.
teftîn (A.) [ ﻦﻴﺘﻔﺕ ] 1.fitne sokma. 2.meftun etme.
teftiş (A.) [ ﺶﻴﺘﻔﺕ ] denetleme.
teftiş edilmek denetlenmek.
teftiş etmek denetlemek.
tefviz (A.) [ ﺾیﻮﻔﺕ ] 1.birine bırakma. 2.ihale etme.
tefviz edilmek 1.birine bırakılmak. 2.ihale edilmek.
tegaddî etmek beslenmek.
tegafül (A.) [ ﻞﻓﺎﻐﺕ ] bilmezlikten gelme, anlamazlıktan gelme.
tegafül etmek anlamazlıktan gelmek.
tegayür (A.) [ ﺮیﺎﻐﺕ ] zıtlık.
tegayyür (A.) [ ﺮﻴﻐﺕ ] değişme, başkalaşma.
tegayyür etmek değişmek, başkalaşmak.
tegazzî etmek beslenmek.
tegazzül (A.) [ لﺰﻐﺕ ] gazel söyleme.
teh (F.) [ ﻪﺕ ] dip.
tehâcî (A.) [ ﯽﺝﺎﻬﺕ ] hicivleşme.
tehâcüm (A.) [ ﻢﺝﺎﻬﺕ ] 1.saldırı. 2.üşüşme.
tehâcüm etmek üşüşmek.
tehallüf (A.) [ ﻒﻠﺨﺕ ] uygunsuzluk, uymama.
470

tehallüs (A.) [ ﺺﻠﺨﺕ ] mahlas kullanma.
tehâlüf (A.) [ ﻒﻝﺎﺨﺕ ] 1.uygunsuzluk, uymama. 2.farklılık.
tehâlük (A.) [ ﮏﻝﺎﻬﺕ ] can atış, can atma, atılma, çok arzu etme.
tehâsum (A.) [ ﻢﺹﺎﺨﺕ ] birbirine düşmanlık gütme.
tehâşî (A.) [ ﯽﺵﺎﺤﺕ ] çekinme.
tehâvün (A.) [ نوﺎﻬﺕ ] hafife alma.
tehcîr (A.) [ ﺮﻴﺠﻬﺕ ] göçe zorlama, göç ettirme.
tehcîr etmek göç ettirmek.
tehdîd (A.) [ ﺪیﺪﻬﺕ ] gözdağı.
tehdîd edilmek gözdağı verilmek.
tehdîd etmek gözdağı vermek.
tehdîdâmîz (A.-F.) [ ﺰﻴﻡﺁ ﺪیﺪﻬﺕ ] gözdağı vererek, tehdit edici.
tehdîden (A.) [ اﺪیﺪﻬﺕ ] gözdağı vererek tehdit ederek.
tehdîdkâr (A.-F.) [ رﺎﮐﺪیﺪﻬﺕ ] gözdağı verici, tehdit edici.
tehdîdkârâne (A.-F.) [ ﻪﻥارﺎﮐﺪیﺪﻬﺕ ] tehdit ederek.
teheccî (A.) [ ﯽﺠﻬﺕ ] heceleme.
teheccî etmek hecelemek.
tehevvu (A.) [ عﻮﻬﺕ ] kusma.
tehevvu etmek kusmak.
tehevvür (A.) [ رﻮﻬﺕ ] küplere binme, köpürme.
tehevvür etmek küplere binmek, köpürmek.
teheyyüc (A.) [ ﺞﻴﻬﺕ ] heyecanlanma.
tehî (F.) [ ﯽﻬﺕ ] 1.boş. 2.anlamsız, yararsız.
471

tehîdest (F.) [ ﺖﺱد ﯽﻬﺕ ] 1.yoksul. 2.eli boş.
tehîdestî (F.) [ ﯽﺘﺱﺪﻴﻬﺕ ] 1.yoksulluk. 2.eli boşluk.
tehîmağz (F.) [ ﺰﻐﻡ ﯽﻬﺕ ] samankafalı, boşkafalı.
tehîmiyân (F.) [ نﺎﻴﻡ ﯽﻬﺕ ] 1.içi boş. 2.kof.
tehiyye (A.) [ ﻪﻴﻬﺕ ] hazırlama.
tehiyye edilmek hazırlanmak.
tehiyye etmek hazırlamak.
tehniyet (A.) [ ﺖﻴﻨﻬﺕ ] kutlama.
tehyie (A.) [ ﻪﺌﻴﻬﺕ ] hazırlama.
tehzîb (A.) [ ﺐیﺬﻬﺕ ] süsleme.
tehzîl (A.) [ ﻞیﺰﻬﺕ ] alaya alış.
tehzîz (A.) [ ﺰیﺰﻬﺕ ] titretme.
tekabül (A.) [ ﻞﺑﺎﻘﺕ ] karşılama.
tekabül etmek karşılamak.
tekâlîf (A.) [ ﻒﻴﻝﺎﮑﺕ ] 1.öneriler, teklifler. 2.vergiler. 3.ibadetler.
tekâmül (A.) [ ﻞﻡﺎﮑﺕ ] 1.olgunlaşma. 2.evrim.
tekâmül etmek olgunlaşmak, gelişmek.
tekâpu (F.) [ ﻮﭘﺎﮑﺕ ] 1.telaş, koşuşturma. 2.dalkavukluk.
tekârîr (A.) [ ﺮیرﺎﻘﺕ ] önergeler.
tekârub (A.) [ برﺎﻘﺕ ] yakınlaşma.
tekâsüf (A.) [ ﻒﺛﺎﮑﺕ ] 1.yoğunlaşma. 2.koyulaşma.
tekâsüf etmek yoğunlaşmak.
tekâsül (A.) [ ﻞﺱﺎﮑﺕ ] üşengeçlik, tembellik.
472

tekâsür (A.) [ ﺮﺛﺎﮑﺕ ] çoğalma.
tekâtu’ (A.) [ ﻊﻃﺎﻘﺕ ] kesişme.
tekâüd (A.) [ ﺪﻋﺎﻘﺕ ] emeklilik.
tekâüd olmak emekliye ayrılmak, emekli olmak.
tekâüdiye (A.) [ ﻪیﺪﻋﺎﻘﺕ ] emekli aylığı.
tekâvîm (A.) [ ﻢیوﺎﻘﺕ ] takvimler.
tekâyâ (A.) [ ﺎیﺎﮑﺕ ] tekkeler.
tekbîr (A.) [ ﺮﻴﺒﮑﺕ ] Allahuekber deme.
tekbîr getirmek Allahuekber demek.
tekdîr (A.) [ ﺮیﺪﮑﺕ ] 1.azarlama. 2.bulandırma.
tekebbür (A.) [ ﺮﺒﮑﺕ ] büyüklük taslama.
tekeffül (A.) [ ﻞﻔﮑﺕ ] kefil olma.
tekeffül etmek kefil olmak.
tekellüm (A.) [ ﻢﻠﮑﺕ ] konuşma.
tekemmül (A.) [ ﻞﻤﮑﺕ ] 1.tamamlanma. 2.olgunlaşma.
tekemmül etmek 1.tamamlanmak. 2.olgunlaşmak.
tekerrür (A.) [ رﺮﮑﺕ ] tekrarlanma.
tekerrür etmek tekrarlanmak.
tekessur (A.) [ ﺮﺴﮑﺕ ] kırılma.
tekessür (A.) [ ﺮﺜﮑﺕ ] çoğalma.
tekevvün (A.) [ نﻮﮑﺕ ] oluşum, oluşma.
tekevvün etmek 1.oluşmak. 2.meydana gelmek, olmak.
tekevvünât (A.) [ تﺎﻥﻮﮑﺕ ] oluşumlar, oluşmalar.
473

tekeyyüf (A.) [ ﻒﻴﮑﺕ ] keyiflenme.
tekfîl (A.) [ ﻞ ﻴﻔﮑﺕ ] kefil etme, kefil gösterme.
tekfîn (A.) [ ﻦﻴﻔﮑﺕ ] kefenleme.
tekfîr (A.) [ ﺮﻴﻔﮑﺕ ] kafirlikle suçlama.
teklîf (A.) [ ﻒﻴﻠﮑﺕ ] 1.öneri. 2.vergi.
teklîfât (A.) [ تﺎﻔﻴﻠﮑﺕ ] öneriler.
tekmîl (A.) [ ﻞﻴﻤﮑﺕ ] 1.tamamlama. 2.bütün, tüm.
tekmile (A.) [ ﻪﻠﻤ ﮑﺕ ] ek.
tekrâr (A.) [ راﺮﮑﺕ ] yine.
tekrâren (A.) [ اراﺮﮑﺕ ] tekrar tekrar.
tekrîm (A.) [ ﻢیﺮﮑﺕ ] saygı gösterme.
tekrîr (A.) [ ﺮیﺮﮑﺕ ] tekrarlama.
teksîf (A.) [ ﻒﻴﺜﮑﺕ ] 1.yoğunlaştırma. 2.toplama.
teksîf etmek yoğunlaştırmak.
teksîr (A.) [ ﺮﻴﺜﮑﺕ ] çoğaltma.
teksîr edilmek çoğaltılmak.
teksîr etmek çoğaltmak.
tekvîn (A.) [ ﻦیﻮﮑﺕ ] yaratma, var etme.
tekye (A.) [ ﻪﻴﮑﺕ ] tekke.
tekzîb (A.) [ ﺐیﺬﮑﺕ ] yalanlama.
tekzîb edilmek yalanlanmak.
tekzîb etmek yalanlamak.
tel’în (A.) [ ﻦﻴﻌﻠﺕ ] lanetleme.
474

tel’în edilmek lanetlenmek.
tel’în etmek lanetlemek.
telâfî (A.) [ ﯽﻓﻼﺕ ] zarar karşılama.
telâkî (A.) [ ﯽﻗﻼﺕ ] buluşma, görüşme.
telakkî (A.) [ ﯽﻘﻠﺕ ] anlayış, görüş, değerlendirme.
telakkî etmek anlamak, değerlendirmek.
telakkiyât (A.) [ تﺎﻴﻘﻠﺕ ] görüşler, anlayışlar, değerlendirmeler.
telâmîz (A.) [ ﺬﻴﻡﻼﺕ ] öğrenciler.
telâsuk (A.) [ ﻖﺹﻼﺕ ] bitişme, yapışma.
telâşî (A.) [ ﯽﺵﻼﺕ ] dağılma.
telattuf (A.) [ ﻒﻄﻠﺕ ] yumuşak davranma.
telâtum (A.) [ ﻢﻃﻼﺕ ] çalkantı.
telbîs (A.) [ ﺲﻴﺒﻠﺕ ] hile yaparak aldatma.
tele (A.) [ ﻪﻠﺕ ] kapan, tuzak.
tele’lu (A.) [ ﺆﻝﻸﺕ ] ışıldama.
telebbüs (A.) [ ﺲﺒﻠﺕ ] giyinme.
telef (A.) [ ﻒﻠﺕ ] 1.ölme. 2.boşa gitme.
telef etmek harcamak, tüketmek, yok etmek.
telef olmak 1.ölmek. 2.boşa gitmek.
telefât (A.) [ تﺎﻔﻠ ﺕ ] can kaybı, ölümler.
telehhüf (A.) [ ﻒﻬﻠﺕ ] yanıp yakılma.
telemmüz (A.) [ﺬﻤﻠﺕ] öğrencilik.
telemmüz etmek öğrenci olmak, öğrencilik etmek.
475

televvün (A.) [ نﻮﻠﺕ ] yanardönerlik.
telh (F.) [ ﺦﻠﺕ ] acı.
telhîs (A.) [ ﺺﻴﺨﻠﺕ ] 1.kısaltma. 2.özetleme.
telhîs etmek özetlemek.
telhîsen (A.) [ ﺎﺼﻴﺨﻠﺕ ] özetle.
telhkâm (F.) [ مﺎﮑﺨﻠﺕ ] üzgün, acılı.
telkârî (T.-F.) [ یرﺎﮐ ﻞﺕ ] gümüş işleme.
telkîh (A.) [ ﺢﻴﻘﻠﺕ ] aşılama.
telkîn (A.) [ ﻦﻴﻘﻠﺕ ] öğretme, kulağına anlatma.
telkînî (A.) [ ﯽﻨﻴﻘﻠﺕ ] telkine dayalı.
tell (A.) [ ﻞﺕ ] tepe, sırt.
telmîh (A.) [ ﺢﻴﻤﻠﺕ ] gönderme, îmâlı anlatma.
telmîhât (A.) [ تﺎﺤﻴﻤﻠﺕ ] göndermeler, îmâlı anlatmalar..
telmîhen (A.) [ ﺎﺤﻴﻤﻠﺕ ] göndermede bulunarak.
telvîn (A.) [ ﻦیﻮﻠﺕ ] boyama.
telvîs etmek kirletmek. Beni de telvis ettiniz.
temâdî (A.) [ یدﺎﻤﺕ ] uzama, sürme.
temâdî etmek uzamak, sürmek, devam etmek.
temâs (A.) [ سﺎﻤﺕ ] dokunma.
temâs etmek dokunmak.
temâsîl (A.) [ ﻞﻴﺛﺎﻤﺕ ] 1.resimler. 2.semboller.
temâsül (A.) [ ﻞﺛﺎﻤﺕ ] benzeşme.
temâşâ (F.) [ ﺎﺵﺎ ﻤﺕ ] seyretme.
476

temâşâ etmek seyretmek.
temaşagâh (F.) [ ﻩﺎﮔﺎﺵﺎﻤﺕ ] seyir yeri.
temâyül (A.) [ ﻞیﺎﻤﺕ ] eğilim.
temâyülât (A.) [ تﻼیﺎﻤﺕ ] eğilimler.
temâyüz (A.) [ ﺰیﺎﻤﺕ ] seçkinlik, üstünlük, ayrıcalık.
temayüz etmek seçkinlik kazanmak, ayrıcalık kazanmak, dikkat çekmek.
temcîd (A.) [ ﺪﻴﺠﻤﺕ ] ululama.
temdîd (A.) [ ﺪیﺪﻤﺕ ] 1.uzatma. 2.süre uzatma.
temdîd edilmek uzatılmak.
temdîd etmek uzatmak.
temeddün (A.) [ نﺪﻤﺕ ] uygarlık.
temeddün eylemek uygarlaşmak.
temekkün (A.) [ ﻦﮑﻤﺕ ] yerleşme.
temelluk (A.) [ ﻖﻠﻤﺕ ] yaltaklanma.
temellük (A.) [ ﮏﻠﻤﺕ ] mülk edinme.
temellük etmek mülk edinmek.
temennî (A.) [ ﯽﻨﻤﺕ ] istek, arzu.
temennî edilmek arzu edilmek.
temennî etmek arzu etmek.
temerküz (A.) [ ﺰﮐﺮﻤﺕ ] toplanma, yığılışma.
temerküz etmek toplanmak, yığılışmak.
temerrüd (A.) [ دﺮﻤﺕ ] dikbaşlılık, direniş.
temerrüd etmek direnmek, dikbaşlılık etmek.
477

temeshur (A.) [ ﺮﺨﺴﻤﺕ ] maskaralık.
temeshur etmek maskaralık etmek.
temessüh etmek şekil değiştirmek.
temessük etmek sımsıkı tutunmak, sarılmak.
temessül etmek 1.cisimlenmek. 2.benzeşmek. 3.özümlemek.
temettü (A.) [ ﻊﺘﻤﺕ ] kazanç, kâr.
temevvüc (A.) [ جﻮﻤﺕ ] dalgalanma.
temevvüc etmek dalgalanmak.
temevvül (A.) [ لﻮﻤﺕ ] zenginlik.
temeyyüz (A.) [ ﺰﻴﻤﺕ ] kendini gösterme, sivrilme, ayrıcalık kazanma.
temeyyüz etmek kendini göstermek.
temhîl etmek süre tanımak.
temîn (A.) [ ﻦﻴﻡﺄﺕ ] 1.gerçekleştirme, sağlama. 2.gerçekleştirilme, sağlanma.
3.emin kılma, güvence verme.
temîn edilmek 1.sağlanmak, gerçekleştirilmek. 2.güvenci verilmek, emin
kılınmak.
temîn etmek güvence vermek, kesin konuşmak.
temînât (A.) [ تﺎﻨﻴﻡﺄﺕ ] güvence parası.
temînen (A.) [ ﺎﻨﻴﻡﺄﺕ ] sağlanarak, temin edilerek.
temkîn (A.) [ ﻦﻴﮑﻤﺕ ] 1.ihtiyatlı davranma. 2.sağlamlık. 3.ağırbaşlılık.
temlîk (A.) [ ﮏﻴﻠﻤﺕ ] mülk verme, mülk edindirme.
temr (A.) [ ﺮﻤﺕ ] hurma.
temrîn (A.) [ ﻦیﺮﻤﺕ ] alıştırma, egzersiz.
temsîl (A.) [ ﻞﻴﺜﻤﺕ ] 1.tiyatro oyunu. 2.sözgelişi. 3.özümseme.
478

temsîlât (A.) [ تﻼﻴﺜﻤﺕ ] tiyatro oyunları.
temyîz (A.) [ ﺰﻴﻴﻤﺕ ] 1.ayırdetme. 2.seçme.
ten (F.) [ ﻦﺕ ] 1.vücut, beden. 2.dış yüz.
tena’um (A.) [ ﻢﻌﻨﺕ ] bolluk içinde yaşama.
tenâfür (A.) [ ﺮﻓﺎﻨﺕ ] 1.birbirinden nefret etme. 2.kulağa hoş gelmeyen sözcükleri
sık sık kullanma.
tenahnuh (A.) [ ﺢﻨﺤﻨﺕ ] boğazını temizleme.
tenâkus (A.) [ ﺺﻗﺎﻨﺕ ] eksilme, azalma.
tenâkus etmek eksilmek, azalmak.
tenâkuz (A.) [ ﺾﻗﺎﻨﺕ ] çelişki.
tenâkür (A.) [ ﺮﮐﺎﻨﺕ ] antipati.
tenâsân (F.) [ نﺎﺱﺁ ﻦﺕ ] canının kıymetini bilen, rahatına düşkün.
tenâsur (A.) [ ﺮﺹﺎﻨﺕ ] yardımlaşma.
tenâsüb (A.) [ ﺐﺱﺎﻨﺕ ] 1.uygunluk. 2.orantı.
tenâsüh (A.) [ ﺦﺱﺎﻨﺕ ] ruhun bedenler arası göçü.
tenâsül (A.) [ ﻞﺱﺎﻨﺕ ] üreme, üreyiş.
tenâsülî (A.) [ ﯽﻠﺱﺎﻨﺕ ] üreyiş ile ilgili.
tenâvüb (A.) [ بوﺎﻨﺕ ] dönüşüm.
tenâzur (A.) [ ﺮﻇﺎﻨﺕ ] bakışma, bıkışım, simetri.
tenâzurî (A.) [ یﺮﻇﺎﻨﺕ ] bakışık, simetrik.
tenbân (F.) [ نﺎﺒﻨﺕ ] don.
tenbel (F.) [ ﻞﺒﻨﺕ ] tembel.
tenbîh (A.) [ ﻪﻴﺒﻨﺕ ] 1.uyandırma. 2.uyarı, tembih.
479

tenbîh edilmek 1.uyandırılmak. 2.uyarılmak, tembihlenmek.
tenbîh etmek uyarmak, tembihlemek.
tenbîhât (A.) [ تﺎﻬﻴﺒﻨﺕ ] uyarılar, tembihler.
tendürüst (F.) [ ﺖﺱرد ﻦﺕ ] sağlıklı, sağlam yapılı.
tene (F.) [ ﻪﻨﺕ ] gövde.
tenebbüh (A.) [ ﻪﺒﻨﺕ ] 1.uyanma. 2.uyarım.
tenebbüt (A.) [ ﺖﺒﻨﺕ ] bitme, yeşerme.
tenebbüt etmek bitmek, yeşermek.
teneffür (A.) [ ﺮﻔﻨﺕ ] nefret etme, iğrenme.
teneffür etmek nefret etmek, iğrenmek.
teneffüs (A.) [ ﺲﻔﻨﺕ ] 1.soluk alma.
teneffüs edilmek soluk alınmak.
teneffüs etmek soluk almak.
tenemmüv etmek serpilmek, gelişip büyümek.
tenevvü' (A.) [ عﻮﻨﺕ ] çeşitlilik.
tenevvür (A.) [ رﻮﻨﺕ ] aydınlanma.
tenevvür etmek aydınlanmak.
tenezzüh (A.) [ ﻩﺰﻨﺕ ] gezinti.
tenezzüh etmek gezinti yapmak, gezinmek.
tenezzül (A.) [ لﺰﻨﺕ ] 1.alçalma. 2.alçakgönüllülük.
tenezzülen (A.) [ ﻻﺰﻨﺕ ] alçakgönüllülükle.
teng (F.) [ ﮓﻨﺕ ] dar.
tengdest (F.) [ ﺖﺱد ﮓﻨﺕ ] elidarda, yoksul.
480

tenhâ (F.) [ ﺎﻬﻨﺕ ] 1.tek başına, yalnız. 2.boş yer, yssız yer.
tenkîd (A.) [ ﺪﻴﻘﻨﺕ ] eleştiri.
tenkîd edilmek eleştirilmek.
tenkîd etmek eleştirmek.
tenkîdât (A.) [ تاﺪﻴﻘﻨﺕ ] eleştiriler.
tenkîh (A.) [ ﺢﻴﻘﻨﺕ ] nikahlama.
tenkîl (A.) [ ﻞﻴﮑﻨﺕ ] 1.uzaklaştırma. 2.ortadan kaldırma. 3.cezalandırma.
tenkîs (A.) [ ﺺﻴﻘﻨﺕ ] azaltma, eksiltme.
tenkîsât (A.) [ تﺎﺼﻴﻘﻨﺕ ] azaltmalar, eksiltmeler.
tenmiye (A.) [ ﻪﻴﻤﻨﺕ ] geliştirme, artırma, nemalandırma.
tenmiye etmek geliştirmek, artırmak.
tennûr (A.) [ رﻮﻨﺕ ] 1.tandır. 2.fırın.
tennûre (A.) [ ﻩرﻮﻨﺕ ] mevlevî dervişlerinin sema giysisi.
tenperver (F.) [ روﺮﭘ ﻦﺕ ] rahatına düşkün.
tensîb (A.) [ ﺐﻴﺴﻨﺕ ] uygun görme.
tensîb edilmek uygun görülmek.
tensîb etmek uygun görmek.
tensîk (A.) [ ﻖ ﻴﺴﻨﺕ ] düzenleme, tertip etme.
tenşît (A.) [ ﻂﻴﺸﻨﺕ ] neşelendirme.
tenûmend (F.) [ ﺪﻨﻡﻮﻨﺕ ] iriyarı, çamyarması.
tenvîm (A.) [ ﻢیﻮﻨﺕ ] uyutma.
tenvîr (A.) [ ﺮیﻮﻨﺕ ] 1.aydınlatma, ışıklandırma. 2.düşünce yoluyla aydınlatma.
tenvîr etmek aydınlatmak.
481

tenzîh (A.) [ ﻪیﺰﻨﺕ ] arındırma, uzak tutma, kusur kondurmama.
tenzîh etmek uzak tutmak, kusur kondurmamak.
tenzîl (A.) [ ﻞیﺰﻨﺕ ] 1.indirme. 2.indirim.
tenzîlât (A.) [ تﻼیﺰﻨﺕ ] indirim.
tenzîlât yapmak fiyat düşürmek, indirim yapmak.
ter (F.) [ ﺮﺕ ] 1.taze.. 2.ıslak.
ter’îb (A.) [ ﺐﻴﻋﺮﺕ ] korkutma.
terâfuk (A.) [ ﻖﻓاﺮﺕ ] yardımlaşma.
terâfuk etmek birbirine yardım etmek.
terahhum (A.) [ ﻢﺣﺮﺕ ] acıma, merhamet etme.
terahhum etmek acımak, merhamet etmek.
terahhum kılmak acımak, merhamet etmek.
terakkî (A.) [ ﯽﻗﺮﺕ ] ilerleme, gelişme.
terakkîperver (A.-F.) [ روﺮﭘ ﯽﻗﺮﺕ ] ilerleme yanlısı.
terakkiyât (A.) [ تﺎﻴﻗﺮﺕ ] ilerlemeler.
terâküm (A.) [ ﻢﮐاﺮﺕ ] birikim, birikme, yığılma.
terâküm etmek birikmek, yığılmak.
terâküm ettirmek biriktirmek.
terâne (F.) [ ﻪﻥاﺮﺕ ] 1.İran edebiyatına özgü rubai şekli. 2.makam, ahenk. 3.şarkı.
terâzû (F.) [ وزاﺮﺕ ] terazi.
terbî’ (A.) [ ﻊﻴﺑﺮﺕ ] 1.dörtleme. 2.dördün.
terbiye (A.) [ ﻪﻴﺑﺮﺕ ] 1.yetiştirme. 2.eğitim. 3.cezalandırma.
terbiyevî (A.) [ یﻮﻴﺑﺮﺕ ] eğitimsel.
482

terceme (A.) [ ﻪﻤﺝﺮﺕ ] çeviri.
tercî’ (A.) [ ﻊﻴﺝﺮﺕ ] geri çevirme.
tercîh (A.) [ ﺢﻴﺝﺮﺕ ] yeğleme.
tercüman (A.) [ نﺎﻤﺝﺮﺕ ] 1.çevirmen. 2.duyguları, görüşleri dile getiren.
terdâmen (F.) [ ﻦﻡادﺮﺕ ] iffetsiz. 2.namussuz.
terdîd (A.) [ ﺪیدﺮﺕ ] geri çevirme.
terdîf (A.) [ ﻒیدﺮﺕ ] 1.ekleme, iliştirme. 2.terkiye alma.
terdîf eylemek eklemek.
tereddî etmek soysuzlaşmak.
tereddüd (A.) [ ددﺮﺕ ] 1.gidip gelme.2.ikirciklenme.
tereddüd etmek ikirciklenmek.
tereke (A.) [ ﻪﮐﺮﺕ ] ölenin geride bıraktıkları.
terekküb (A.) [ ﺐﮐﺮﺕ ] 1.oluşum. 2.bileşim.
terekküb etmek oluşmak.
terekkübât (A.) [ تﺎﺒﮐﺮﺕ ] oluşumlar.
terennüm (A.) [ ﻢﻥﺮﺕ ] 1. şarkı söyleme, şakıma. 2.dile getirme.
terennüm etmek 1.şarkı söylemek, şakımak. 2.dile getirmek.
teressüb (A.) [ ﺐﺱﺮﺕ ] tortulanma.
teressüb etmek tortulanmak.
tereşşüh (A.) [ ﺢﺵﺮﺕ ] sızıntı.
terettüb (A.) [ ﺐﺕﺮﺕ ] 1.gerekme. 2.üzerine görev düşmek.
terettüb etmek 1.gerekmek. 2.üzerine görev düşmek.
terfî’ (A.) [ ﻊﻴﻓﺮﺕ ] 1.yükseltme. 2.rütbesini yükseltme. 3.bir üst sınıfa geçme.
483

terfî’ etmek 1.yükselmek. 2.rütbesi yükselmek. 3.bir üst sınıfa geçme.
terfîk (A.) [ ﻖﻴﻓﺮﺕ ] 1.ayak uydurma. 2.arkadaş etme.
terfîk etmek ayak uydurmak.
tergîb (A.) [ ﺐﻴﻏﺮﺕ ] rağbet ettirme, istek uyandırma.
tergîb etmek rağbet ettirmek, istek uyandırmak.
terhîb etmek gözünü korkutmak.
terhîn (A.) [ ﻦﻴهﺮﺕ ] rehin bırakma.
terhis (A.) [ ﺺﻴﺧﺮﺕ ] 1.izin verme. 2.askerlik süresi dolanı serbest bırakma.
terk (A.) [ کﺮﺕ ] 1.bırakma. 2.vazgeçme. 3.ayrılma.
terk edilmek 1.bırakılmak. 2.vazgeçilmek.
terk etmek 1.bırakmak. 2.vazgeçmek. 4.ayrılmak.
terk olunmak 1.bırakılmak. 2.vazgeçilmek.
terkeş (F.) [ ﺶﮐﺮﺕ ] okluk, sadak.
terkîb (A.) [ ﺐﻴﮐﺮﺕ ] birleştirme, terkip.
terkuve (A.) [ ﻩﻮﻗﺮﺕ ] köprücük kemiği.
termîm (A.) [ ﻢﻴﻡﺮﺕ ] onarma, onarım.
termîm edilmek onarılmak.
termîm etmek onarmak.
termîmât (A.) [ تﺎﻤیﺮﺕ ] onarımlar.
ters (F.) [ سﺮﺕ ] korku.
tersâ (F.) [ ﺎﺱﺮﺕ ] Hıristiyan.
tersân (F.) [ نﺎﺱﺮﺕ ] korku ile, korkarak.
tersâyân (F.) [ نﺎیﺎﺱﺮﺕ ] Hıristiyanlar.
484

tersengîz (F.) [ ﺰ ﻴﮕﻥا سﺮﺕ ] korkunç, korku salan.
tersî’ (A.) [ ﻊﻴﺹﺮﺕ ] mücevher işleme, mücevher kakma.
tersîb (A.) [ ﺐﻴﺱﺮﺕ ] tortulandırma.
tersîm (A.) [ ﻢﻴﺱﺮﺕ ] resmetme, resimleme.
tersîm edilmek resimlenmek, resmedilmek.
tersîm etmek resimlemek, resmetmek.
tersnâk (F.) [ کﺎﻨﺱﺮﺕ ] korkunç.
tertîb (A.) [ ﺐﻴﺕﺮﺕ ] 1.dizme. 2.düzen. 3.hazırlama, düzenleme.
tertîb edilmek hazırlanmak, düzenlenmek.
tertîb etmek hazırlamak, düzenlemek.
tertîbât (A.) [ تﺎﺒﻴﺕﺮﺕ ] düzenlemeler, düzenler.
terütâze (F.) [ ﻩزﺎﺕوﺮﺕ ] taptaze, çok körpe.
tervîc (A.) [ ﺞیوﺮﺕ ] 1.yaygınlaştırma, rayiç kılma. 2.değerini artırma.
terzebân (F.) [ نﺎﺑزﺮﺕ ] hazırcevap.
terzîk (A.) [ ﻖیزﺮﺕ ] rızıklandırma.
terzîl (A.) [ ﻞیذﺮﺕ ] rezil etme.
terzîl edilmek rezil edilmek.
terzîl etmek rezil etmek.
tes’îd (A.) [ ﺪﻴﻌﺴﺕ ] kutlama.
tes’îd edilmek kutlanmak.
tes’îd etmek kutlamak.
tesâdüf (A.) [ فدﺎﺼﺕ ] 1.rastlama. 2.rastlantı.
tesâdüf edilmek rastlanmak.
485

tesâdüf etmek rastlamak.
tesâdüfen (A.) [ ﺎﻓدﺎﺼﺕ ] rastlantı eseri, rastgele.
tesâdüfî (A.) [ ﯽﻓدﺎﺼﺕ ] rastlantı eseri, rastgele.
tesâdüm (A.) [ مدﺎﺼﺕ ] çarpışma, tokuşma.
tesâdüm etmek çarpışmak, tokuşmak.
tesâhub (A.) [ ﺐﺣﺎﺼﺕ ] 1.sahip çıkma. 2.arkadaşlık etme.
tesâmüh (A.) [ ﺢﻡﺎﺴﺕ ] hoşgörü.
tesâmühkâr (A.-F.) [ رﺎﮑﺤﻡﺎﺴﺕ ] hoşgörülü.
tesâmühkârlık (A.-F.-T.) hoşgörü.
tesâmühperver (A.-F.) [ روﺮﭘ ﺢﻡﺎﺸﺕ ] hoşgörülü.
tesânîf (A.) [ ﻒﻴﻥﺎﺼﺕ ] kitaplar.
tesânüd (A.) [ ﺪﻥﺎﺴﺕ ] dayanışma.
tesâud (A.) [ ﺪﻋﺎﺼﺕ ] göklere yükselme, ağma.
tesâvî (A.) [ یوﺎﺴﺕ ] eşitlik.
tesâvîr (A.) [ ﺮیوﺎﺼﺕ ] resimler, tasvirler.
tesbîh (A.) [ ﺢﻴﺒﺴﺕ ] tespih.
tesbît (A.) [ ﺖﻴﺒﺜﺕ ] 1.sağlamlaştırma, tutturma. 2.kanıtlama.
tesbît edilmek 1.tutturulmak. 2.kanıtlamak. 3.belirlenmek.
tesbît etmek 1.tutturmak. 2.kanıtlamak. 3.belirlemek.
tescîl (A.) [ ﻞﻴﺠﺴﺕ ] kayıt defterine geçirme, sicile kaydetme.
tescîl edilmek sicile kaydedilmek.
tescîl etmek sicile kaydetmek.
tesdîs (A.) [ ﺲیﺪﺴﺕ ] altılama.
486

tesellî (A.) [ ﯽﻠﺴﺕ ] avutma.
tesellî vermek avutmak.
tesellîkâr (A.-F.) [ رﺎﮐ ﯽﻠﺴﺕ ] avutan, teselli veren.
tesellüm (A.) [ ﻢﻠﺴﺕ ] teslim alma.
tesellüm etmek teslim almak.
teselsül (A.) [ ﻞﺴﻠﺴﺕ ] zincirleme.
tesettür (A.) [ ﺮﺘﺴﺕ ] örtünme.
teseyyüb (A.) [ ﺐﻴﺜﺕ ] dul kalma.
teshîl (A.) [ ﻞﻴﻬﺴﺕ ] kolaylaştırma.
teshîl etmek kolaylaştırmak.
teshîlât (A.) [ تﻼﻴﻬﺴﺕ ] kolaylıklar.
teshîr (A.) [ ﺮﻴﺨﺴﺕ ] ele geçirme.
teshîr (A.) [ ﺮﻴﺤﺴﺕ ] büyüleme.
teskîn (A.) [ ﻦﻴﮑﺴﺕ ] yatıştırma, sakinleştirme.
teskîn etmek yatıştırmak, sakinleştirmek.
teskîn olmak yatışmak, sakinleşmek.
teslîh (A.) [ ﺢﻴﻠﺴﺕ ] 1.silahlandırma. 2.silahlandırılma.
teslîh edilmek silahlandırılmak.
teslîh etmek silahlandırmak.
teslîm (A.) [ ﻢﻴﻠﺴﺕ ] 1.sahibine verme. 2.hakkını verme, doğrulama.
teslîs (A.) [ ﺚﻴﻠﺜﺕ ] üçleme.
tesmîm (A.) [ ﻢﻴﻤﺴﺕ ] 1.zehirleme. 2.zehirlenme.
tesmîm edilmek zehirlenmek.
487

tesmîm etmek zehirlemek.
tesmiye (A.) [ ﻪﻴﻤﺴﺕ ] adlandırma.
tesmiye edilmek adlandırılmak, denilmek.
tesmiye etmek adlandırmak, demek.
tesmiye olunmak adlandırılmak, denilmek.
tesrî’ (A.) [ ﻊیﺮﺴﺕ ] hızlandırma.
tesrî’ edilmek hızlandırılmak.
tesrî’ etmek hızlandırmak.
tesvîd (A.) [ ﺪیﻮﺴﺕ ] 1.karartma. 2.müsvedde yazma.
tesviye (A.) [ ﻪیﻮﺴﺕ ] 1.eşitleme. 2.düzleme. 3.sonuçlandırma. 4.hesap kapatma.
tesviye edilmek 1.eşitlenmek. 2.düzlenmek. 3.sonuçlandırılmak. 4.hesap
katılmak.
tesviye etmek 1.eşitlemek. 2.düzlemek. 3.sonuçlandırmak. 4.hesap kapatmak.
teşa’şu’ (A.) [ ﻊﺸﻌﺸﺕ ] ışıma.
teşa’ub (A.) [ ﺐﻌﺸﺕ ] şubelenme, dallanma.
teşâbüh (A.) [ ﻪﺑﺎﺸﺕ ] benzeşme.
teşbîh (A.) [ ﻪﻴﺒﺸﺕ ] benzetme.
teşbîh edilmek benzetilmek.
teşbîh etmek benzetmek.
teşcî’ (A.) [ ﻊﻴﺠﺸﺕ ] yüreklendirme.
teşcî’ edilmek yüreklendirilmek.
teşcî’ etmek yüreklendirmek.
teşcîr etmek ağaçlandırmak.
488

teşdîd (A.) [ ﺪیﺪﺸﺕ ] şiddetlendirme, arttırma, çoğaltma.
teşdîd etmek şiddetlendirmek.
teşebbüs (A.) [ ﺚﺒﺸﺕ ] girişim.
teşebbüs etmek girişmek, girişimde bulunmak.
teşebbüsât (A.) [ تﺎﺜﺒﺸﺕ ] girişimler.
teşeccür etmek ağaçlaşmak.
teşekkül (A.) [ ﻞﮑﺸﺕ ] oluşma, oluşum.
teşekkül etmek oluşmak.
teşekkürât (A.) [ تاﺮﮑﺸﺕ ] teşekkürler.
teşennüc (A.) [ ﺞﻨﺸﺕ ] kasılma, spazm.
teşerrüf (A.) [ فﺮﺸﺕ ] şereflenme.
teşerrüf etmek şereflenmek.
teşevvüş (A.) [ شﻮﺸﺕ ] karışıklık.
teşeyyu’ (A.) [ ﻊﻴﺸﺕ ] şiîlik.
teşfiye (A.) [ ﻪﻴﻔﺸﺕ ] şifa verme.
teşhîr (A.) [ ﺮﻴﻬﺸﺕ ] 1.meşhur etme. 2.sergileme. 3.sergilenme.
teşhîr edilmek sergilenmek.
teşhîr etmek sergilemek.
teşhîs (A.) [ ﺺﻴﺨﺸﺕ ] 1.ayırt etme. 2.kişilik kazandırma. 3.tanı.
teşhîs edilmek 1.ayırt edilmek. 2.tanı konulmak.
teşhîs etmek 1.ayırt etmek. 2.tanı koymak.
teşhîs olunmak. ayırt edilmek.
teşkîl (A.) [ ﻞﻴﮑﺸﺕ ] 1.şekillendirme, oluşturma. 2.kurma.
489

teşkîl edilmek kurulmak.
teşkîl etmek oluşturmak.
teşne (F.) [ ﻪﻨﺸﺕ ] susuz,susamış.
teşnedil (F.) [ لد ﻪﻨﺸﺕ ] seven, arzulu, can atan.
teşrî’ (A.) [ ﻊیﺮﺸﺕ ] yasa koyma.
teşrîf (A.) [ ﻒیﺮﺸﺕ ] 1.şereflendirme. 2.gelme.
teşrîfât (A.) [ تﺎﻔیﺮﺸﺕ ] protokol.
teşrîfatçı (A.-T.) protokol görevlisi.
teşrîh (A.) [ ﺢیﺮﺸﺕ ] 1.açma. 2.açılama, şerh etme. 3.otopsi. 4.anatomi.
teşrîh etmek açılamak, açıklamalı olarak söylemek veya yazmak.
teşrîhhâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﺧ ﺢیﺮﺸﺕ ] otopsi odası.
teşrîk (A.) [ ﮏیﺮﺸﺕ ] ortak etme.
teşrîn-i evvel (A.-F.) [ لوا ﻦیﺮﺸﺕ ] Ekim.
teşrîn-i sânî (A.-F.) [ ﯽﻥﺎﺛ ﻦیﺮﺸﺕ ] Kasım.
teşvîk (A.) [ ﻖیﻮﺸﺕ ] şevklendirme.
teşvîk edilmek şevklendirilmek.
teşvîk etmek şevklendirmek.
teşvîkât (A.) [ تﺎﻘیﻮﺸﺕ ] teşvikler.
teşyî’ (A.) [ ﻊﻴﻴﺸﺕ ] uğurlama.
teşyî’ edilmek uğurlanmak.
teşyî’ etmek uğurlamak.
tetâbuk (A.) [ ﻖﺑﺎﻄﺕ ] uyma, uygun düşme.
tetâbuk etmek uymak, uygun düşmek.
490

tetebbu’ (A.) [ ﻊﺒﺘﺕ ] derinlemesine araştırma, inceleme.
tetebbu’ etmek incelemek.
tetebu’ât (A.) [ تﺎﻌﺒﺘﺕ ] incelemeler.
tetimme (A.) [ ﻪﻤﺘﺕ ] tamamlayıcı ek.
tevâfuk (A.) [ ﻖﻓاﻮﺕ ] uygun gelme.
tevaggul (A.) [ ﻞﻏﻮﺕ ] sürekli uğraşı.
tevahhuş (A.) [ ﺶﺣﻮﺕ ] korku, korkma.
tevakki (A.) [ ﯽﻗﻮﺕ ] sakınma, korunma, çekinme.
tevakku’ (A.) [ ﻊﻗﻮﺕ ] beklenti.
tevakkuf (A.) [ ﻒﻗﻮﺕ ] durma.
tevakkuf etmek durmak.
tevâlî (A.) [ ﯽﻝاﻮﺕ ] kesintisiz sürme, birbirini izleme.
tevâlî etmek kesintisiz sürmek, birbirini izlemek.
tevânâ (F.) [ ﺎﻥاﻮﺕ ] güçlü.
tevârîh (A.) [ ﺦیراﻮﺕ ] tarihler.
tevârüs (A.) [ ثراﻮﺕ ] miras alma.
tevârüs etmek miras almak.
tevâtur (A.) [ ﺮﺕاﻮﺕ ] yaygın söylenti.
tevâzu (A.) [ ﻊﺽاﻮﺕ ] alçakgönüllülük.
tevâzün (A.) [ نزاﻮﺕ ] denklik.
tevbe (A.) [ ﻪﺑﻮﺕ ] tövbe.
tevbîh (A.) [ ﺦﻴﺑﻮﺕ ] azarlama, azar.
tevbîh olunmak azarlanmak.
491

tevcîh (A.) [ ﻪﻴﺝﻮﺕ ] 1.yöneltme, yönlendirme. 2.yorumlama. 3.rütbe verme.
tevdî’ (A.) [ ﻊیدﻮﺕ ] bırakma, görev verme.
tevdî’ etmek bırakmak.
teveccüh (A.) [ ﻪﺝﻮﺕ ] 1.yönelme, dönme. 2.ilgi gösterme.
teveccüh etmek 1.yönelmek, dönmek. 2.ilgi göstermek. 3.düşmek.
tevellüd (A.) [ ﺪﻝﻮﺕ ] 1.doğma. 2.doğum. 3.doğum tarihi.
tevellüd etmek doğmak.
teverrüm (A.) [ مرﻮﺕ ] 1.şişme. 2.verem olma.
teverrüm etmek şişmek.
tevessü (A.) [ ﻊﺱﻮﺕ ] genişleme.
tevessü etmek genişlemek.
tevessül (A.) [ ﻞﺱﻮﺕ ] 1.el atma, girişme. 3.inanma. 3.sarılma.
tevessül etmek 1.el atmak. 2.sarılmak.
tevezzü’ (A.) [ عزﻮﺕ ] dağılım.
tevfîkan (A.) [ ﺎﻘﻴﻓﻮﺕ ] -e göre, uyarak, bakılarak.
tevhîd (A.) [ ﺪﻴﺣﻮﺕ ] birleştirme.
tevhîd edilmek birleştirilmek.
tevhîd etmek birleştirmek.
tevhit etmek bk. tevhîd etmek.
tevkîf (A.) [ ﻒﻴﻗﻮﺕ ] 1.durdurma. 2.kapatma. 3.tutuklama.
tevkîf edilmek 1.durdurulmak. 2.kapatılmak. 3.tutuklanmak.
tevkîf etmek 1.durdurmak. 2.kapatmak. 3.tutuklamak.
tevkîl etmek vekil bırakmak.
492

tevlîd (A.) [ ﺪﻴﻝﻮﺕ ] 1.doğurtma, üretme. 2.meydana getirme.
tevlîd etmek 1.üretmek. 2.meydana getirmek.
tevsî etmek genişletmek.
tevsî’ (A.) [ ﻊﻴﺱﻮﺕ ] 1.genişletme. 2.genişletilme.
tevsî’ edilmek genişletilmek.
tevsîk (A.) [ ﻖﻴﺛﻮﺕ ] 1.belgeleme. 2sağlamlaştırma.
tevsîk edilmek belgelendirilmek.
tevsîk etmek belgelendirmek.
tevşîh (A.) [ ﺢﻴﺵﻮﺕ ] 1.süsleme. 2.çifte kafiye kullanma.
tevvâb (A.) [ باﻮﺕ ] 1.çok tövbe eden. 2.tövbe kabul eden Tanrı.
tevzî’ (A.) [ ﻊیزﻮﺕ ] dağıtım, dağıtma.
tevzî’ edilmek dağıtılmak.
tevzî’ etmek dağıtmak.
teyakkuz (A.) [ ﻆﻘﻴﺕ ] uyanıklık.
teyemmün (A.) [ ﻢﻤﻴﺕ ] uğur sayma.
tezâd (A.) [ دﺎﻀﺕ ] zıtlık, çelişki.
tezâhür (A.) [ ﺮهﺎﻈﺕ ] ortaya çıkma, belirme.
tezâhür etmek ortaya çıkmak, belirmek.
tezâhürât (A.) [ تاﺮهﺎﻈﺕ ] 1.ortaya çıkışlar, oluşlar. 2.destekler.
tezâyüd (A.) [ ﺪیاﺰﺕ ] artma, çoğalma.
tezâyüd etmek artmak, çoğalmak.
tezekkür (A.) [ ﺮﮐﺬﺕ ] ele alınma.
tezelzül (A.) [ لﺰﻝﺰﺕ ] sarsılma, sarsıntı.
493

tezerv (F.) [ ورﺬﺕ ] sülün.
tezevvüc (A.) [ جوﺰﺕ ] evllilik, evlenme.
tezhîb (A.) [ ﺐﻴهﺬﺕ ] 1.süsleme. 2.yaldızlama. 3.altın sürme.
tezkâr (A.) [ رﺎﮐﺬﺕ ] anma hatırlama.
tezkâr eylemek hatırlatmak.
tezkîr (A.) [ ﺮﻴﮐﺬﺕ ] hatırlatma.
tezkîr edilmek hatırlatılmak, dile getirilmek.
tezkîr etmek hatırlatmak, dile getirmek.
tezlîl (A.) [ ﻞﻴﻝﺬﺕ ] aşağılama, zelil etme.
tezvîc (A.) [ ﺞیوﺰﺕ ] evlendirme.
tezvîc etmek evlendirmek.
tezvîr (A.) [ ﺮیوﺰﺕ ] arabozuculuk.
tezyîd (A.) [ ﺪﻴیﺰﺕ ] arttırma.
tezyîd etmek arttırmak.
tezyîd olunmak arttırılmak.
tezyîn (A.) [ ﻦﻴ یﺰﺕ ] 1.süsleme. 2.süslenme.
tezyîn edilmek süslenmek, bezenmek.
tezyînat (A.) [ تﺎﻨﻴیﺰﺕ ] süslemeler, süsler.
tıbb (A.) [ ﺐﻃ ] tıp.
tıbbî (A.) [ ﯽﺒﻃ ] tıp ile ilgili.
tıbbiye (A.) [ ﻪﻴﺒﻃ ] tıp fakültesi, tıp okulu.
tıfl (A.) [ ﻞﻔﻃ ] küçük çocuk.
tıflâne (A.-F.) [ ﻪﻥﻼﻔﻃ ] çocukça, çocuksu.
494

tılâ (A.) [ عﻼﻃ ] yaldız.
tınab (A.) [ بﺎﻨﻃ ] sicim, çadır ipi.
tıraş (F.) [ شاﺮﺕ ] tıraş.
tıynet (A.) [ ﺖﻨﻴﻃ ] mizaç.
tıynetsiz (A.-T.) kötü mayalı, karaktersiz.
tîb (A.) [ ﺐﻴﻃ ] güzel koku.
ticârethâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﺧ ترﺎﺠﺕ ] ticaret yapılan işyeri.
tîğ (F.) [ ﻎﻴﺕ ] kılıç.
tilâvet (A.) [ توﻼﺕ ] güzel Kur’ân okuma.
tilâvet etmek usûlüne göre Kur’ân okumak.
tilmîz (A.) [ ﺬﻴﻤﻠﺕ ] öğrenci.
tîmâr (F.) [ رﺎﻤﻴﺕ ] 1.bakım. 2.tımar.
tîmârhâne (F.) [ ﻪﻥﺎﺧر ﺎﻤﻴﺕ ] akıl hastanesi.
timsâh (A.) [ حﺎﺴﻤﺕ ] timsah.
timsâl (A.) [ لﺎﺜﻤﺕ ] 1.resim. 2.sembol.
timsâlî (A.) [ ﯽﻝﺎﺜﻤﺕ ] sembolik.
tîr (F.) [ ﺮﻴﺕ ] 1.ok. 2.sevgilinin kirpiği.
tîrâje (F.) [ ﻩژاﺮﻴﺕ ] gökkuşağı.
tîrdân (F.) [ نادﺮﻴﺕ ] okluk, sadak.
tîre (F.) [ ﻩﺮﻴﺕ ] 1.karanlık. 2.bulanık. 3.koyu.
tîrendâz (F.) [ زاﺪﻥاﺮﻴﺕ ] okçu.
tîrkeş (F.) [ ﺶﮐﺮﻴﺕ ] okluk, sadak.
tiryâk (A.) [ کﺎیﺮﺕ ] 1.panzehir. 2.afyon.
495

tiryâkî (A.) [ ﯽﮐﺎیﺮﺕ ] 1.esrarkeş. 2.sigara tutkunu.
tis’a (A.) [ ﻪﻌﺴﺕ ] dokuz.
tis’în (A.) [ ﻦﻴﻌﺴﺕ ] doksan.
tîşe (F.) [ ﻪﺸﻴﺕ ] 1.keser. 2.balta.
tîz (F.) [ ﺰﻴﺕ ] 1.keskin. 2.sivri. 3.çabuk tez.
tîzâb (F.) [ باﺰﻴﺕ ] kezzap.
töhmet (A.) [ ﺖﻤﻬﺕ ] suç.
tu’me (A.) [ ﻪﻤﻌﻃ ] 1.yem. 2.yiyecek. 2.tat.
tûde (F.) [ ﻩدﻮﺕ ] yığın.
tufeylât (A.) [ تﻼﻴﻔﻃ ] parazitler.
tufeylî (A.) [ ﯽﻠﻴﻔﻃ ] parazit.
tufeyliyet (A.) [ ﺖﻴﻠﻴﻔﻃ ] parazitlik.
tuffah (A.) [ حﺎﻔﺕ ] elma.
tufû (F.) [ ﻮﻔﺕ ] 1.tükrük. 2.tüh!
tufûliyyet (A.) [ ﺖﻴﻝﻮﻔﻃ ] çocukluk.
tuğrâkeş (T.-F.) [ ﺶﮐاﺮﻐﻃ ] tuğracı.
tuğyân (A.) [ نﺎﻴ ﻐﻃ ] 1.taşkınlık, azgınlık. 2.taşkın.
tuhaf (A.) [ ﻒﺤﺕ ] 1.ilginç. 2.hediyeler. 3.gülünç.
tuhfe (A.) [ ﻪﻔﺤﺕ ] hediye.
tuhm (F.) [ ﻢﺨﺕ ] tohum.
tûl (A.) [ لﻮﻃ ] 1.uzunluk. 2.boylam.
tûlânî (A.) [ ﯽﻥﻻﻮﻃ ] uzunluğuna.
tullâb (A.) [ بﻼﻃ ] öğrenciler.
496

tulû (A.) [ عﻮﻠﻃ ] doğuş.
tulûât (A.) [ تﺎﻋﻮﻠﻃ ] doğaçlamalar.
tûranî (T.-F.) [ ﯽﻥارﻮﺕ ] Turanlı.
tûraniyülasl (T.-A.) [ ﻞﺹﻻا ﯽﻥارﻮﺕ ] Tûran asıllı.
turfa (A.) [ ﻪﻓﺮﻃ ] yepyeni, görülmemiş şey.
turre (A.) [ ﻩﺮﻃ ] saç lülesi.
turş (F.) [ شﺮﺕ ] ekşi.
turuk (A.) [ قﺮﻃ ] yollar.
turuncî (F.) [ ﯽﺠﻥﺮﺕ] turuncu.
tûsen (F.) [ ﻦﺱﻮﺕ ] serkeş at.
tûşe (F.) [ ﻪﺵﻮﺕ ] azık.
tût (F.) [ تﻮﺕ ] dut.
tûtî (F.) [ ﯽﻃﻮﻃ ] papağan, dudu kuşu.
tuyûf (A.) [ فﻮﻴﻃ ] tayflar.
tuyûr (A.) [ رﻮﻴﻃ ] kuşlar.
tüccâr (A.) [ رﺎﺠﺕ ] tacirler.
tükme (F.) [ ﻪﻤﮑﺕ ] düğme.
tünbek (F.) [ ﮏﺒﻨﺕ ] dümbelek.
tünd (F.) [ ﺪﻨﺕ ] 1.hızlı. 2.keskin. 3.acı. 3.şiddetli.
tündbâd (F.) [ دﺎﺑﺪﻨﺕ ] kasırga.
tündmizâc (F.-A.) [ جاﺰﻡﺪﻨﺕ ] asabî mizaçlı.
türâb (A.) [ باﺮﺕ ] toprak.
türb (F.) [ بﺮﺕ ] turp.
497

türbet (F.) [ ﺖﺑﺮﺕ ] türbe.
türk 1.Türk. 2.güzel.
türkân (T.-F.) [ نﺎﮐﺮﺕ ] 1.Türkler. 2.güzeller.
türkiyât (T.-A.) [ تﺎﻴﮐﺮﺕ ] Türklük araştırmaları, türkoloji.
türktâz (T.-F.) [ زﺎﺘﮐﺮﺕ ] 1.koşturma, koşma. 2.yağmalama.
türrehe (A.) [ ﻪهﺮﺕ ] zırva.
türşî (F.) [ ﯽﺵﺮﺕ ] 1.ekşilik. 2.turşu.
türşrû (F.) [ ور شﺮﺕ ] suratı sirke satan, ekşi suratlı.
tüvân (F.) [ ناﻮﺕ ] güç.
tüvânâ (F.) [ ﺎﻥاﻮﺕ ] güçlü.
tüvânger (F.) [ ﺮﮕﻥاﻮﺕ ] zengin.
498

u’cûbe (A.) [ ﻪﺑﻮﺠﻋا ] acayip, şaşılacak şey.
ubûdiyyet (A.) [ ﺖیدﻮﺒﻋ ] kulluk.
ubûr (A.) [ رﻮﺒﻋ ] geçiş.
ucb (A.) [ ﺐﺠﻋ ] kendini beğenme.
ûd (A.) [ دﻮﻋ ] 1.öd ağacı. 2.ud.
ûdî (A.) [ یدﻮﻋ ] ud sanatçısı.
udûl (A.) [ لوﺪﻋ ] vazgeçme.
udûl etmek vazgeçmek.
ufuk (A.) [ ﻖﻓا ] ufuk.
ufûnet (A.) [ ﺖﻥﻮﻔﻋ ] 1.yangı. 2.kötü koku.
uhde (A.) [ ﻩﺪﻬﻋ ] sorumluluk.
uhrâ (A.) [ یﺮﺧا ] başka, diğer.
uhrevî (A.) [ یوﺮﺧا ] ahiret ile ilgili.
uht (A.) [ ﺖﺧا ] kızkardeş.
uhuvvet (A.) [ تﻮﺧا ] kardeşlik.
ukâb (A.) [ بﺎﻘﻋ ] kartal.
ukalâ (A.) [ ﻼﻘﻋ ] akıl sahipleri.
ukbâ (A.) [ ﯽﺒﻘﻋ ] ahiret.
ukde (A.) [ ﻩﺪﻘﻋ ] 1.düğüm. 2.gönül üzüntüsü. 3.sorun.
U
499

ukûbât (A.) [ تﺎﺑﻮﻘﻋ ] cezalar.
ukûbet (A.) [ ﺖﺑﻮﻘﻋ ] ceza.
ukûbet bulmak cezalandırılmak.
ukûd (A.) [ دﻮﻘﻋ ] akitler.
ukûl (A.) [ لﻮﻘﻋ ] akıllar.
ûlâ (A.) [ ﯽﻝوا ] ilk, birinci.
ulemâ (A.) [ ﺎﻤﻠﻋ ] bilginler.
ulûfe (A.) [ ﻪﻓﻮﻠﻋ ] 1.yem. 2.yeniçeri maaşı.
ulûhiyyet (A.) [ ﺖﻴهﻮﻝا ] tanrılık.
ulûm (A.) [ مﻮﻠﻋ ] ilimler.
ûlülazm (A.) [ ﻢﻈﻌﻝا ﻮﻝوا ] büyük peygamber.
ûlülebsâr (A.) [ رﺎﺼﺑ ﻻا ﻮﻝوا ] görüş sahipleri.
ûlülemr (A.) [ ﺮﻡﻻا ﻮﻝوا ] padişah.
ulüvv (A.) [ ﻮﻠﻋ ] yücelik.
ulvî (A.) [ یﻮﻠﻋ ] yüce.
ulyâ (A.) [ ﺎﻴﻠﻋ ] 1.çok yüce. 2.yukarı, üst.
umde (A.) [ ﻩﺪﻤﻋ ] 1.dayanak. 2.ilke, prensip.
umk (A.) [ ﻖﻤﻋ ] derinlik.
ummâl (A.) [ لﺎﻤﻋ ] 1.görevliler. 2.yöneticiler.
ummân (A.) [ نﺎﻤﻋ ] okyanus.
umran (A.) [ ناﺮﻤﻋ ] bayındırlık.
umûm (A.) [ مﻮﻤﻋ ] 1.genel. 2.halk. 3.tüm.
umûmen (A.) [ ﺎﻡﻮﻤﻋ ] genellikle.
500

umûmhâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﺧ مﻮﻤﻋ ] genelev.
umûmî (A.) [ ﯽﻡﻮﻤﻋ ] genel.
umûmîleşmek genelleşmek.
umûmiyyet (A.) [ ﺖﻴﻡﻮﻤﻋ ] genellik.
umûmiyyetle (A.-T.) genellikle.
umûr (A.) [ رﻮﻡا ] işler.
unf (A.) [ ﻒﻨﻋ ] sertlik, katılık, şiddet.
unfen (A.) [ ﺎﻔﻨﻋ ] sertçe, şiddet kullanarak, kabalıkla.
unfuvân (A.) [ ناﻮﻔﻨﻋ ] gençlik ödnemi.
unmûzec (A.) [ جذﻮﻤﻥا ] örnek.
unnâb (A.) [ بﺎﻨﻋ ] hünnap.
unsur (A.) [ ﺮﺼﻨﻋ ] 1.eleman.madde. 2.topluluk.
urefâ (A.) [ ﺎﻓﺮﻋ ] arifler.
urûc (A.) [ جوﺮﻋ ] yükselme, göklere ağma.
urûc etmek yükselmek, göklere ağmak.
urûk (A.) [ قوﺮﻋ ] 1.damarlar. 2.ırklar.
urve (A.) [ ﻩوﺮﻋ ] kulp.
uryân (A.) [ نﺎیﺮﻋ ] çıplak, üryan.
usâre (A.) [ ﻩرﺎﺼﻋ ] özsuyu.
usr (A.) [ ﺮﺴﻋ ] güçlük.
usret (A.) [ تﺮﺴﻋ ] güçlük, sıkıntı, zorluk.
ustûre (A.) [ ﻩرﻮﻄﺱا ] efsane, mitoloji.
ustûrevî (A.) [ یورﻮﻄﺱا ] efsanevî, mitolojik.
501

usûl (A.) [ لﻮﺹا ] 1.asıllar. 2.yöntem, yol yordam, metod.
usûlî (A.) [ ﯽﻝﻮﺹا ] metodik.
uşşâk (A.) [ قﺎﺸﻋ ] aşıklar.
utrûş (A.) [ شوﺮﻃا ] sağır.
utûfet (A.) [ ﺖﻓﻮﻄﻋ ] şefkat.
uyûb (A.) [ بﻮﻴﻋ ] kusurlar.
uyûn (A.) [ نﻮﻴﻋ ] gözler.
uzlet (A.) [ ﺖﻝﺰﻋ ] köşesine çekilme.
uzletgâh (A.-F.) [ ﻩﺎﮕﺘﻝﺰﻋ ] inziva yeri.
uzletgüzin (A.-F.) [ ﻦیﺰﮔ ﺖﻝﺰﻋ ] köşesine çekilen, münzevi.
uzletgüzin olmak köşesine çekilmek.
uzmâ (A.) [ ﯽﻤﻈﻋ ] büyük, çok büyük.
uzûbet (A.) [ ﺖﺑوﺬﻋ ] 1.tatlılık. 2.şirinlik, alımlılık.
uzûbet (A.) [ ﺖﺑوﺰﻋ ] bekarlık.
uzv (A.) [ ﻮﻀﻋ ] 1.organ. 2.üye.
uzvî (A.) [ یﻮﻀﻋ ] organik.
uzviyye (A.) [ ﻪیﻮﻀﻋ ] canlı, organik.
uzviyyet (A.) [ ﺖیﻮﻀﻋ ] canlı.
502

übbehet (A.) [ ﺖﻬﺑا ] ululuk.
übüvvet (A.) [ ت ﻮﺑا ] babalık.
ücret (A.) [ تﺮﺝا ] hizmet karşılığında verilen para.
ücûr (A.) [ رﻮﺝا ] ücretler.
ücûrât (A.) [ تارﻮﺝا ] ücretler.
üdebâ (A.) [ ﺎﺑدا ] edipler.
üf’ûle (A.) [ ﻪﻝﻮﻌﻓا ] .görev, fonksiyon.
üf’ûlevî (A.) [ یﻮﻝﻮﻌﻓا ] görevle ilgili, fonksiyonel.
üftâde (F.) [ ﻩدﺎﺘﻓا ] 1.düşmüş. 2.düşkün. 3.aşık. 4.zavallı.
üftâdegân (F.) [ نﺎﮔدﺎﺘﻓا ] 1.düşmüşler. 2.düşkünler. 3.aşıklar. 4.zavallılar.
üftânühîzân (F.) [ ناﺰﻴﺧ و نﺎﺘﻓا ] düşe kalka.
üfûl (A.) [ لﻮﻓا ] 1.batış. 2.ölüm.
ükül (A.) [ ﻞﮐا ] 1.meyva. 2.azık. 3.zeka.
ülfet (A.) [ ﺖﻔﻝا ] 1.dostluk. 2.kaynaşma. 3.görüşme, konuşma.
ülfet etmek 1.dostluk kurmak. 2.kaynaşmak, alışmak. 3.görüşmek, konuşmak.
ümem (A.) [ ﻢﻡا ] ümmetler.
ümenâ (A.) [ ﺎﻨﻡا ] güvenilir kişiler.
ümerâ (A.) [ اﺮﻡا ] emirler.
ümîd (F.) [ﺪﻴﻡا ] ümit, umut.
Ü
503

ümîd etmek umutlanmak.
ümîdbahş (F.) [ ﺶﺨﺑﺪﻴﻡا ] ümit verici.
ümîdbahşî (F.) [ ﯽﺸﺨﺑﺪﻴﻡا ] ümit verme.
ümîdvâr (F.) [ راوﺪﻴﻡا ] ümitli.
ümîdvârî (F.) [ یراوﺪﻴﻡا ] ümitli olma.
ümm (A.) [ ما ] anne, ana.
ümmehât (A.) [ تﺎﻬﻡا ] 1.anneler. 2.temeller, esaslar.
ümmet (A.) [ ﺖﻡا ] ümmet, bir peygambere bağlı olanlar.
ümmîd (F.) [ ﺪﻴﻡا ] ümit.
ümmiyyet (A.) [ ﺖﻴﻡا ] ümmîlik, hiç okuma yazma bilmeyen.
ümmülbilâd (A.) [ دﻼﺒﻝا ما ] Mekke.
ümmülkitâb (A.) [ بﺎﺘﮑﻝا ما ] 1.Fâtiha sûresi. 2.levhimahfuz.
ümmülkurâ (A.) [ اﺮﻘﻝا ما ] Mekke.
ümrân (A.) [ ناﺮﻤﻋ ] bayındırlık, kalkınma.
ünâs (A.) [ سﺎﻥا ] halk.
ünbûbe (A.) [ ﻪﺑﻮﺒﻥا ] 1.boru. 2.kılcal damar.
üns (A.) [ ﺲﻥا ] alışma.
ünsiyyet (A.) [ ﺖﻴﺴﻥا ] alışma.
ünsiyyet kesb etmek alışmak.
ünûset (A.) [ ﺖﺛﻮﻥا ] dişilik.
ürcûfe (A.) [ ﻪﻓﻮﺝرا ] yalan dolan, uydurma söz, martaval.
üryân (A.) [ نﺎیﺮﻋ ] çıplak, anadan doğma.
üsbû’ (A.) [ عﻮﺒﺱا ] hafta.
504

üsbû’î (A.) [ ﯽﻋﻮﺒﺱا ] haftalık.
üserâ (A.) [ اﺮﺱا ] tutsaklar, esirler.
üskuf (A.) [ ﻒﻘﺱا ] papaz.
üslûb (A.) [ بﻮﻠﺱا ] anlatım tarzı.
üss (A.) [ سا ] 1.üs. 2.esas.
üssülesâs (A.) [ سﺎﺱﻻا سا ] asıl, temel.
üstâd (F.) [ دﺎﺘﺱا ] 1.üstat. 2.profesör. 3.usta.
üstâdâne (F.) [ ﻪﻥادﺎﺘﺱا ] ustaca.
üstâdî (F.) [ یدﺎﺘﺱا ] 1.ustalık. 2.üstatlık.
üstûr (F.) [ رﻮﺘﺱا ] binek ve yük hayvanı.
üstûre (A.) [ ﻩرﻮﻄﺱا ] 1.efsane. 2.uydurma söz.
üstühan (F.) [ ناﻮﺨﺘﺱا ] kemik.
üstüre (F.) [ ﻩﺮﺘﺱا ] ustura.
üstüvâne (A.) [ ﻪﻥاﻮﺘﺱا ] silindir.
üstüvâr (F.) [ راﻮﺘﺱا ] 1.sağlam. 2.güvenilir.
üstüvârî (F.) [یراﻮﺘﺱا] 1.sağlamlık. 2.güvenilirlik.
üştür (F.) [ ﺮﺘﺵا ] deve.
üştürban (F.) [ نﺎﺑﺮﺘﺵا ] deveci.
üştürdil (F.) [ لدﺮﺘﺵا ] kinci.
üştürhâr (F.) [ رﺎﺧﺮﺘﺵا ] deve dikeni.
üzn (A.) [ نذا ] kulak.
505

va’d (A.) [ ﺪﻋو ] vaat.
va’d edilmek vaat edilmek.
va’d etmek vaat etmek.
va’z (A.) [ ﻆﻋو ] vaaz, dinî öğüt.
vâbeste (F.) [ ﻪﺘﺴﺑاو ] bağlı.
vâbestegân (F.) [ نﺎﮕﺘﺴﺑاو ] bağlılar.
vâcib (A.) [ ﺐﺝاو ] gerekli.
vâcib olmak gerekmek.
vâcibât (A.) [ تﺎﺒﺝاو ] gerekenler, yapılması gerekli olanlar.
vâcibe (A.) [ ﻪﺒﺝاو ] gereken, yapılması gerekli olan.
vâcibülîfâ (A.) [ ﺎﻔیﻻا ﺐﺝاو ] yapılması gereken, yerine getirilmesi gereken.
vâcibülvücûd (A.) [ دﻮﺝﻮﻝا ﺐﺝاو ] Tanrı.
vâcid (A.) [ ﺪﺝاو ] 1.Tanrı. 2.meydana getiren.
vâdî (A.) [ یداو ] 1.vadi. 2.nehir yatağı. 2.saha, alan.
vâfir (A.) [ ﺮﻓاو ] bol.
vâh (A.) [ ﻩاو ] vah, yazık.
vâha (A.) [ ﻪﺣاو ] vaha, çöl ortasındaki yeşil alan.
vahâmet (A.) [ ﺖﻡﺎﺧو ] korkunçluk, vehamet, tehlikeli durum.
vâhasretâ (A.) [ ﺎﺕﺮﺴﺣاو ] eyvahlar olsun.
V
506

vâhayfâ (A.) [ ﺎﻔﻴﺣاو ] yazıklar olsun, eyvahlar olsun, vah vah.
vahdânî (A.) [ ﯽﻥاﺪﺣو ] Tanrı’nın birliği ile ilgili.
vahdâniyyet (A.) [ ﺖﻴﻥاﺪﺣو ] Tanrı’nın tekliği.
vahdet (A.) [ تﺪﺣو ] 1.teklik. 2.birlik, beraberlik.
vâhî (A.) [ ﯽهاو ] yararsız.
vâhid (A.) [ ﺪﺣاو ] tek, bir tane.
vahîd (A.) [ ﺪﻴﺣو ] tek, biricik.
vahîm (A.) [ ﻢﻴﺧو ] korkunç.
vahş (A.) [ ﺶﺣو ] yabanıl.
vahşet (A.) [ ﺖﺸﺣو ] 1.yabanîlik. 2.korku.
vahşetengîz (A.-F.) [ ﺰﻴﮕﻥا ﺖﺸﺣو ] korkunç, korku salan.
vahşetnâk (A.-F.) [ کﺎﻨﺘﺸﺣو ] 1.korkunç. 2.ıssız.
vahşî (A.) [ ﯽﺸﺣو ] 1.yabanî. 2.acımasız.
vahy (A.) [ ﯽﺣو ] vahiy.
vâiz (A.) [ ﻆﻋاو ] vaaz veren, dinî öğütler eden.
vâjgûn (F.) [ نﻮﮔژاو ] baş aşağı, tepetakla, tersyüz olmuş.
vak’a (A.) [ ﻪﻌﻗو ] 1.olay. 2.savaş.
vak’anüvis (A.-F.) [ ﺲیﻮﻥ ﻪﻌﻗو ] tarih yazarı.
vak’anüvîsân (A.-F.) [ نﺎﺴیﻮﻥ ﻪﻌﻗو ] tarih yazarları.
vakar (A.) [ رﺎﻗو ] ağırbaşlılık.
vakâyi’ (A.) [ ﻊیﺎﻗو ] olaylar.
vakf (A.) [ ﻒﻗو ] 1.durma, duruş. 2.durdurma. 3.vakıf. 4.adama.
vakfe (A.) [ ﻪﻔﻗو ] durma, duraklama.
507

vakfegâh (A.-F.) [ ﻩﺎﮔ ﻪﻔﻗو ] durulacak yer, durak.
vakfiyye (A.) [ ﻪﻴﻔﻗو ] vakıf belgesi.
vâkıa (A.) [ ﻪﻌﻗاو ] 1.olay. 2.gerçek.
vâkıât (A.) [تﺎﻌﻗاو ] olaylar.
vâkıf (A.) [ ﻒﻗاو ] 1.vakfeden. 2.anlamak, bilmek.
vâki (A.) [ ﻊ ﻗاو ] olan, meydana gelen, gerçekleşmiş olan.
vâki’ olmak 1.olmak, meydana gelmek, gerçekleşmek. 2.bulunmak, yer almak.
vakiyye (A.) [ ﻪﻴﻗو ] okka.
vakt (A.) [ ﺖﻗو ] vakit.
vaktâki (A.-F.) [ ﻪﮐﺎﺘﻗو ] –diği zaman.
vakûr (A.) [ رﻮﻗو ] ağırbaşlı.
vakûrâne (A.-F.) [ ﻪﻥارﻮﻗو ] ağırbaşlılıkla.
vâlâ (F.) [ ﻻاو ] yüksek, yüce.
vâlâcâh (F.) [ ﻩﺎﺝﻻاو ] yüksek mevki sahibi.
vâlâkadr (F.-A.) [ رﺪﻗﻻاو ] saygıdeğer.
vâlid (A.) [ ﺪﻝاو ] 1.baba. 2.yol açan, doğuran.
vâlide (A.) [ ﻩﺪﻝاو ] anne, ana.
vâlideyn (A.) [ ﻦیﺪﻝاو ] anababa.
vâlih (A.) [ ﻪﻝاو ] şaşkın.
vâliyân (A.-F.) [ نﺎﻴﻝاو ] valiler.
vâm (F.) [ ماو ] borç.
vâmdâr (F.) [ راﺪﻡاو ] borçlu.
vâmhâh (F.) [ ﻩاﻮﺨﻡاو ] alacaklı.
508

vâpesin (F.) [ ﻦﻴﺴﭘاو ] sonuncu.
vâr (F.) [ راو ] gibi, benzer.
varak (A.) [ قرو ] 1.yaprak. 2.kağıt. 3.plaka.
varaka (A.) [ ﻪﻗرو ] 1.belge. 2.bir yaprak.
varakpâre (A.-F.) [ ﻩرﺎﭘ قرو ] 1.kağıt parçası. 2.pusula, not.
vâreste (F.) [ ﻪﺘﺱراو ] 1.kurtulmuş, rahat. 2.uzak.
vârî (F.) [ یراو ] gibi.
vârid (A.) [ دراو ] 1.gelen, ulaşan. 2.sözkonusu.
vâridât (A.) [ تادراو ] kazanç, gelir.
vâride (A.) [ ﻩدراو ] 1.gelen, ulaşan. 2.akla gelen.
vâris (A.) [ ثراو ] mirasçı.
varta (A.) [ ﻪﻃرو ] 1.uçurum. 2.tehlike.
vârûn (F.) [ نوراو ] ters, başaşağı.
vârûne (F.) [ ﻪﻥوراو ] ters, başaşağı.
vasat (A.) [ ﻂﺱو ] 1.orta. 2.ortalama.
vasatî (A.) [ ﯽﻄﺱو ] 1.ortalama. 2.orta.
vasf (A.) [ ﻒﺹو ] 1.nitelik, özellik. 2.övgü.
vâsıl (A.) [ ﻞﺹاو ] ulaşan, kavuşan, gelen.
vâsıl olmak ulaşmak, kavuşmak.
vâsıta (A.) [ ﻪﻄﺱاو ] 1.aracı. 2.araç, alet.
vâsi’ (A.) [ ﻊﺱاو ] 1.geniş. 2.yaygın. 3.kapsamlı. 4.enli. 5.bol.
vasiyyet (A.) [ ﺖﻴﺹو ] vasiyet.
vasiyyetnâme (A.-F.) [ ﻪﻡﺎﻥ ﺖﻴﺹو ] vasiyet mektubu.
509

vasl (A.) [ ﻞﺹو ] 1.ulaşma. 2.kavuşma, vuslat. 3.bağlama, ulama.
vassaf (A.) [ فﺎﺹو ] öven, anlatan, tavsif eden.
vassal (A.) [ لﺎﺹو ] ulaştıran.
vatan (A.) [ ﻦﻃو ] yurt.
vatandaş (A.-T.) [ شاﺪﻨﻃو ] yurttaş.
vatanî (A.) [ ﯽﻨﻃو ] yurt ile ilgili.
vatanperver (A.-F.) [ روﺮﭘ ﻦﻃو ] yurtsever.
vatanperverâne (A.-F.) [ ﻪﻥاروﺮﭘ ﻦﻃو ] yurtseverce.
vâveylâ (A.) [ ﻼیواو ] 1.yazık, eyvahlar olsun. 2.çığlık.
vâveylâ düşmek çığlıklar atılmak.
vâye (F.) [ ﻪیاو ] kısmet.
vaz’ (A.) [ ﻊﺽو ] 1.koyma, konulma. 2.bırakma. 3.atama. 4.durum, konum.
vaz’ -ı haml [ ﻞﻤﺣ ﻊﺽو ] doğum.
vaz’ -ı kadîm [ ﻢیﺪﻗ ﻊ ﺽو ] eski konum, eski durum.
vaz’ -ı yed [ ﺪی ﻊﺽو ] el koyma.
vaz’ -ı yed edilmek el konulmak.
vaz’ -ı yed etmek el koymak.
vaz’ etmek koymak.
vaz’an (A.) [ ﺎﻌﺽو ] konumu bakımından.
vazâif (A.) [ ﻒﺋﺎﻇو ] görevler, ödevler.
vâzı’ (A.) [ ﻊﺽاو ] 1.koyan, koyucu. 2.hazırlayıcı.
vâzıh (A.) [ ﺢﺽاو ] açık, net.
vâzıhan (A.) [ ﺎﺤﺽاو ] açıkça, açık olarak.
510

vazî' (A.) [ ﻊﻴﺽو ] 1.alçak, aşağı. 2.mütevazi.
vazîfe (A.) [ ﻪﻔﻴﻇو ] 1.görev. 2.ödev.
vazîfedâr (A.-F.) [ راد ﻪﻔﻴﻇو ] görevli.
vazîfeşinas (A.) [ سﺎﻨﺵ ﻪﻔﻴﻇو ] görevine düşkün.
vaziyet (A.) [ ﺖﻴﻌﺽو ] durum, konum.
vebâl (A.) [ لﺎﺑو ] günah.
vecâhet (A.) [ ﺖهﺎﺝو ] yüz güzelliği.
vecd (A.) [ ﺪﺝو ] coşku.
vecdâver (A.-F.) [ روﺁﺪﺝو ] coşkulu, heyecanlandıran.
vech (A.) [ ﻪﺝو ] 1.yüz. 2.sebep, ilgi, münasebet, vasıta. 3.yüzey.
veche (A.) [ ﻪﻬﺝو ] 1.yüz. 2.yön, taraf.
vecîbe (A.) [ ﻪﺒﻴﺝو ] yapılması gereken, görev.
vecîz (A.) [ ﺰﻴﺝو ] özlü.
vecîze (A.) [ ﻩﺰﻴﺝو ] özdeyiş.
vedâ (A.) [ عادو ] ayrılış, ayrılma.
vedâyi’ (A.) [ ﻊیادو ] emanetler.
vedîa (A.) [ ﻪﻌیدو ] emanet.
vefâ (A.) [ ﺎﻓو ] 1.sözünde durma. 2.dostluğu sürdürme.
vefâ etmek sözünde durmak, vefa göstermek.
vefâdâr (A.-F.) [ رادﺎﻓو ] vefalı.
vefâkâr (A.-F.) [ رﺎﮐﺎﻓو ] vefalı.
vefât (A.) [ تﺎﻓو ] ölüm.
vefât etmek ölmek.
511

vefeyât (A.) [ تﺎﻴﻓو ] ölümler.
vefk (A.) [ ﻖﻓو ] 1.uyum. 2.uygun.
vegayrühü (A.) [ ﻩﺮﻴﻏو ] ondan başka.
vegayrühüm (A.) [ ﻢهﺮﻴﻏو ] ondan başkaları.
veh (F.-A.) [ ﻩو ] vah.
vehb (A.) [ ﺐهو ] bağış, vergi.
vehbî (A.) [ ﯽﺒهو ] Tanrı vergisi.
vehelümmecerrâ (A.) [ یﺮﺝ ﻢﻠه و ] var gerisini kıyas et.
vehhâb (A.) [ بﺎهو ] çok bağışlayıcı Tanrı.
vehhâbiyyet (A.) [ ﺖﻴﺑﺎهو ] vehhâbîlik.
vehhâbiyyûn (A.) [ نﻮﻴﺑﺎهو ] vehhâbîler.
vehim (A.) [ ﻢهو ] kuruntu.
vehleten (A.) [ ﺔ ﻠهو ] ansızın.
vehm (A.) [ ﻢه و ] kuruntu.
vehmî (A.) [ ﯽﻤهو ] kuruntuya dayalı, evham üstüne kurulmuş.
vehmnâk (A.-F.) [ کﺎﻨﻤهو ] kuruntulu.
veillâ (A.) [ ﻻاو ] yoksa, aksi takdirde.
vekâhat (A.) [ ﺖﺣﺎﻗو ] arsızlık, utanmazlık, hayasızlık.
vekâlet (A.) [ ﺖﻝﺎﮐو ] 1.vekillik. 2.bakanlık. 3.avukatlık.
vekâleten (A.) [ ﺔ ﻝﺎﮐو ] vekil olarak.
vekâletnâme (A.-F.) [ ﻪﻡﺎﻥ ﺖﻝﺎﮐو ] vekillik belgesi.
vekâletpenâh (A.-F.) [ ﻩﺎﻨﭘ ﺖﻝﺎﮐو ] sadrazam.
vekâyi’ (A.) [ ﻊیﺎﻗو ] 1.olaylar. 2.savaşlar.
512

vekıs’alâhâzâ (A.) [ اﺬه ﯽﻠﻋ ﺲﻗو ] bununla kıyasla.
vekil (A.) [ ﻞﻴﮐو ] 1.avukat. 2.biri tarafından yetki verilmiş. 3.bakan.
velâdet (A.) [ تدﻻو ] 1.doğum. 2.doğum günü.
velâyet (A.) [ ﺖیﻻو ] 1.velîlik. 2.dostluk. 3.otorite.
velev (A.) [ ﻮﻝو ] olsa da.
velhâsıl (A.) [ ﻞﺹﺎﺤﻝاو ] kısaca, sözün kısası.
velî (A.) [ ﯽﻝو ] 1.ermiş, velî. 2.çocuktan sorumlu olan.
velî (F.) [ ﯽﻝو ] ama, fakat.
velîahd (A.) [ ﺪﻬﻌﻴﻝو ] veliaht.
velîk (F.) [ ﮏﻴﻝو ] ama, ancak.
velîkin (F.) [ ﻦﮑﻴﻝو ] ama, ancak.
velîme (A.) [ ﻪﻤﻴﻝو ] 1.ziyafet. 2.düğün.
velûd (A.) [ دﻮﻝو ] 1.doğurgan. 2.üretken.
velvele (A.) [ ﻪﻝﻮﻝو ] gürültü patırtı.
verâ (A.) [ ارو ] öte.
verâset (A.) [ ﺖﺛارو ] varislik.
verd (A.) [ درو ] gül.
verem (A.) [ مرو ] 1.şişkinlik, şiş. 2.verem, tüberküloz.
verese (A.) [ ﻪﺛرو ] varisler, mirasçılar.
verîd (A.) [ ﺪیرو ] toplardamar.
vesâik (A.) [ ﻖﺋﺎﺛو ] belgeler.
vesâil (A.) [ ﻞﺋﺎﺱو ] sebepler.
vesâit (A.) [ ﻂﺋﺎﺱو ] 1.araçlar. 2.aracılar.
513

vesâtet (A.) [ ﺖﻃﺎﺱو ] aracılık.
vesâyâ (A.) [ ﺎیﺎﺹو ] vasiyetler.
vesîka (A.) [ ﻪﻘﻴﺛو ] belge.
vesîle (A.) [ ﻪﻠﻴﺱو ] 1.sebep, bahane. 2.yol.
vesme (A.) [ ﻪﻤﺱو ] rastık.
vesvese (A.) [ ﻪﺱﻮﺱو ] kuruntu.
veş (F.) [ شو ] gibi.
veşak (A.) [ ﻖﺵو ] vaşak.
veted (A.) [ ﺪﺕو ] kazık.
veter (A.) [ ﺮﺕو ] 1.kiriş. 2.saz teli.
vetîre (A.) [ ﻩﺮﻴﺕو ] 1.üslup. 2.süreç. 3.dar yol.
veyl (A.) [ ﻞیو ] yazık, yazıklar olsun, eyvahlar olsun.
vezâif (A.) [ ﻒﺋﺎﻇو ] görevler, ödevler.
vezân (F.) [ نازو ] esen.
vezâret (A.) [ ترازو ] vezirlik.
vezîr (A.) [ ﺮیزو ] eskiden bakanlık görevini üstlenen kişi.
vezn (A.) [ نزو ] ağırlık.
vezne (A.) [ ﻪﻥزو ] 1.ağırlık. 2.tartı. 3.para gişesi.
veznedâr (A.-F.) [ راد ﻪﻥزو ] gişe görevlisi.
vicâhen (A.) [ ﺎهﺎﺝو ] yüzleşerek, yüzüne karşı.
vicâhî (A.) [ ﯽهﺎﺝو ] yüzyüze.
vicdân (A.) [ ناﺪﺝو ] iyi ile kötüyü ayırt edip değerlendirme duygusu.
vicdânen (A.) [ ﺎﻥاﺪﺝو ] vicdan bakımından.
514

vidâd (A.) [ دادو ] 1.sevgi. 2.dostluk.
vikâye (A.) [ ﻪیﺎﻗو ] koruma.
vikâye etmek korumak, esirgemek, kayırmak.
vilâdet (A.) [ تدﻻو ] 1.doğum. 2.doğum günü.
vilâyât (A.) [ تﺎیﻻو ] vilayetler.
vildân (A.) [ ناﺪﻝو ] 1.bebekler. 2.köleler.
vîrân (F.) [ ناﺮیو ] 1.yıkık, harap olmuş. 2.yıkıntı, harabe.
vîrân etmek yıkmak, harap etmek.
vîrân olmak 1.yıkılmak, harap olmak. 2.perişan olmak.
vîrâne (F.) [ ﻪﻥاﺮیو ] yıkıntı alan, harap yer, harap bina.
vîrânî (F.) [ ﯽﻥاﺮیو ] haraplık.
vird (A.) [ درو ] dua.
vird etmek dua etmek.
visâk (A.) [ قﺎﺛو ] antlaşma.
visâl (A.) [ لﺎﺹو ] 1.ulaşma, varma. 2.kavuşma, vuslat.
vufûr (A.) [ رﻮﻓو ] bolluk.
vuhûş (A.) [ شﻮﺣو ] 1.vahşiler. 2.yaban hayvanları.
vukû bulmak meydana gelmek, cereyan etmek, gerçekleşmek.
vukû’ (A.) [ عﻮﻗو ] meydana gelme, cereyan etme.
vukûât (A.) [ تﺎﻋﻮﻗو ] 1.olaylar. 2.polisiye olaylar.
vukûf (A.) [ فﻮﻗو ] bir konu hakkında geniş bilgi sahibi olma.
vukufsuz (A.-T.) bilgisiz.
vuskâ (A.) [ ﯽﻘﺛو ] sağlam.
515

vusla (A.) [ ﻪﻠﺹو ] 1.ek. 2.yama.
vuslat (A.) [ ﺖﻠﺹو ] 1.ulaşma. 2.kavuşma.
vustâ (A.) [ ﯽﻄﺱو ] orta, iç.
vusûl (A.) [ لﻮﺹو ] ulaşma, gelme.
vusûl eylemek gelmek, ulaşmak.
vuzû (A.) [ ءﻮﺽو ] abdest.
vuzûh (A.) [ حﻮﺽو ] açıklık.
vücûb (A.) [ بﻮﺝو ] gereklilik.
vücûd (A.) [ دﻮﺝو ] 1.varlık. 2.beden. 3.var oluş.
vücûd bulmak meydana gelmek, oluşmak.
vücûh (A.) [ ﻩﻮﺝو ] 1.yüzler. 2.şekiller, tarzlar. 3.yüzeyler. 4.ileri gelenler.
vüfûd (A.) [ دﻮﻓو ] elçiler.
vüfûr (A.) [ رﻮﻓو ] bolluk.
vükelâ (A.) [ ﻼﮐو ] 1.vekiller. 2.bakanlar.
vülât (A.) [ تﻻو ] valiler.
vürûd (A.) [ دورو ] giriş, geliş.
vürûd etmek girmek, gelmek.
vüs’ (A.) [ ﻊﺱو ] 1.genişlik. 2.kapasite. 3.takat.
vüs’at (A.) [ ﺖﻌﺱو ] 1.genişlik. 2.kapasite. 3.parasal yeterlik. 4.genlik.
vüskâ (A.) [ ﯽﻘﺛو ] sağlam.
vüsûk (A.) [ قﻮﺛو ] 1.sağlamlık. 2.güvenilirlik.
vüzerâ (A.) [ ارزو ] vezirler.
516

yâ (A.) [ ﺎی ] ey.
yâb (F.) [ بﺎی ] bulan.
yâbis (A.) [ ﺲﺑﺎی ] kuru.
yâd (F.) [ دﺎی ] 1.hatırlama. 2.gönül, hatır. 3.anı, hatıra.
yâd edilmek anılmak, hatırlanmak.
yâd etmek anmak, hatırlamak.
yâdgâr (F.) [ رﺎﮔدﺎی ] 1.anı. 2.hatıra.
yadigâr bk. yâdgâr.
yağmâ (F.) [ ﺎﻤﻐی ] talan, çapul.
yağma eylemek talan etmek, yağmalamak.
yağmâger (F.) [ ﺮﮔﺎﻤﻐی ] yağmacı.
yah (F.) [ ﺦی ] buz.
yahbeste (F.) [ ﻪﺘﺴﺑ ﺦی ] buzlanmış, donmuş.
yâhud (F.) [ دﻮﺧﺎی ] yahut.
yâis (A.) [ ﺲﺋﺎی ] umutsuz.
yakaza (A.) [ ﻪﻈﻘی ] uyanıklık.
yakîn (A.) [ ﻦﻴﻘی ] kesin bilgi.
yakînen (A.) [ ﺎﻨﻴﻘی ] kesin olarak.
yâkût (A.) [ تﻮﻗﺎی ] 1.yakut. 2.dudak.
Y
517

yakzân (A.) [ نﺎﻈﻘی ] uyanık.
yâl (F.) [ لﺎی ] 1.yele. 2.boyun.
yâleyte (A.) [ ﺖﻴﻝ ﺎی ] keşke.
yâr (F.) [ رﺎی ] 1.dost. 2.sevgili. 3.arkadaş.
yârâ (F.) [ ارﺎی ] güç.
yârân (F.) [ نارﺎی ] dostlar, arkadaşlar.
yârî (F.) [ یر ﺎی ] 1.dostluk. 2.yardım.
yâsemen (F.) [ ﻦﻤﺱﺎی ] yasemin.
yâve (F.) [ ﻩوﺎی ] zırva, saçma.
yâvegû (F.) [ ﻮﮔ ﻩوﺎی ] zırvalayan, saçmalayan.
yâver (F.) [ روﺎی ] yardımcı.
yâzdeh (F.) [ ﻩدزﺎی ] onbir.
ye’s (A.) [ سﺄی ] umutsuzluk.
ye’sefzâ (A.-F.) [ اﺰﻓا س ﺄی ] üzücü.
yebânî (F.) [ ﯽﻥﺎﺒی ] 1.yabanıl. 2.ürkek. 3.kaba.
yed (A.) [ ﺪی ] 1.el. 2.güç.
yegân (F.) [ نﺎﮕی ] birler.
yegân yegân (F.) [ نﺎﮕی نﺎﮕی ] bir bir, tek tek.
yegâne (F.) [ ﻪﻥﺎﮕی ] biricik.
yegânegî (F.) [ ﯽﮕﻥﺎﮕی ] birlik, teklik.
yek (F.) [ ﮏی ] bir.
yekbeyek (F.) [ ﮏﻴﺑ ﮏی ] bir bir, birer birer.
yekcihet (F.-A.) [ ﺖﻬﺝ ﮏی ] 1.tek yön. 2.aynı görüşlü.
518

yekcins (F.-A.) [ ﺲﻨﺝ ﮏی ] aynı türden.
yekdîger (F.) [ ﺮﮕید ﮏی ] birbiri.
yekdil (F.) [ لد ﮏی ] bir gönül.
yeknazarda (F.-A.-T.) ilk bakışta, bir bakışta.
yekpâre (F.) [ ﻩرﺎﭘ ﮏی ] 1.tek parça. 2.bütün.
yeksân (F.) [ نﺎﺴﮑی ] 1.bir şekilde. 2.birlikte.
yekseviye (F.-A.) [ ﻪیﻮﺱ ﮏی ] aynı düzeyde, eşit seviyeli.
yekşenbe (F.) [ ﻪﺒﻨﺵ ﮏی ] pazar.
yektene (F.) [ ﻪﻨﺕ ﮏی ] tek başına.
yekûn (A.) [ نﻮﮑی ] toplam.
yel (F.) [ ﻞی ] yiğit.
yeldâ (F.) [ اﺪﻠی ] uzun.
yemîn (A.) [ ﻦﻴﻤی ] 1.sağ, sağ yön. 2.ant, yemin.
yesâr (A.) [ رﺎﺴی ] sol, sol taraf.
yesîr (A.) [ ﺮﻴﺴی ] kolay.
yetîm (A.) [ ﻢﻴﺘی ] biricik, tek. 2.yetim.
yetîme (A.) [ ﻪﻤﻴﺘی ] yetim kız çocuğu.
yetîmhâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﺧ ﻢﻴﺘی ] yetimler evi.
yevâkît (A.) [ ﺖﻴﻗاﻮی ] yakutlar.
yevm (A.) [ مﻮی ] gün.
yevmenfeyevmen (A.) [ ﺎﻡﻮﻴﻓ ﺎﻡﻮی ] günden güne.
yevmî (A.) [ ﯽﻡﻮی ] günlük, gündelik.
yevmiyye (A.) [ ﯽﻡﻮی ] gündelik ücret.
519

yezdân (F.) [ نادﺰی ] Tanrı.
yubûset (A.) [ ﺖﺱﻮﺒی ] kuruluk.
yûğ (F.) [ غﻮی ] boyunduruk.
yûz (F.) [ زﻮی ] pars.
yübûset (A.) [ ﺖﺱﻮﺒی ] kuruluk.
yümkin (A.) [ ﻦﮑﻤی ] mümkün, olabilir, olası.
yümn (A.) [ ﻦﻤی ] uğur.
yümnâ (A.) [ ﯽﻨﻤی ] sağ taraf.
yümnî (A.) [ ﯽﻨﻤی ] uğurlu.
yüsr (A.) [ ﺮﺴی ] 1.kolaylık. 2.zenginlik.
yüsrâ (A.) [ یﺮﺴی ] sol taraf.
520

za’f (A.) [ ﻒﻌﺽ ] zayıflık, zaaf.
za’f gelmek zayıflamak.
za’ferân (A.) [ ناﺮﻔﻋز ] safran.
za’fî (A.) [ ﯽﻔﻌﺽ ] zayıflıkla ilgili, zaaf ile ilgili.
za’fiyyet (A.) [ ﺖﻴﻔﻌﺽ ] zayıflık, zafiyet.
zâbıta (A.) [ ﻪﻄﺑﺎﺽ ] güvenlik görevlisi.
zâbih (A.) [ ﺢﺑاذ ] boğazlayan.
zâbit (A.) [ ﻂﺑﺎﺽ ] subay.
zâbitân (A.-F.) [ نﺎﻄﺑﺎﺽ ] subaylar.
zabt (A.) [ ﻂﺒﺽ ] 1.tutma. 2.ele geçirme. 3.kavrama.
zabt edilmek ele geçirilmek.
zabt etmek ele geçirmek.
zabtiye nâzırı emniyet genel müdürü.
zabtiye nezâreti emniyet genel müdürlüğü.
zabtiyye (A.) [ ﻪﻴﻄﺒﺽ ] güvenlik güçleri, polis, jandarma.
zabtnâme (A.-F.) [ ﻪﻡﺎﻥ ﻂﺒﺽ ] tutanak, zabıt yazısı.
zabtürabt (A.) [ ﻂﺑر و ﻂﺒﺽ ] disiplin.
zâc (A.) [ جاز ] göztaşı.
zâd (A.) [ داز ] azık.
Z
521

zâd (F.) [ داز ] 1.doğmuş. 2.doğum.
zâde (F.) [ ﻩداز ] 1.doğmuş. 2.evlat.
zâdegân (F.) [ نﺎﮔداز ] soylular, aristokratlar.
zâdgegânlık satmak soyluluk taslamak.
zafer (A.) [ ﺮﻔﻇ ] üstünlük kazanma.
zaferyâb (A.-F.) [ بﺎیﺮﻔﻇ ] üstünlük kazanan, muzaffer olan.
zaferyâb olmak üstünlük kazanmak, muzaffer olmak.
zâğ (F.) [ غاز ] karga.
zağan (F.) [ ﻦﻏز ] çaylak.
zahâir (A.) [ ﺮﺋﺎﺧذ ] zahireler.
zâhib (A.) [ ﺐ هاذ ] 1.giden. 2.sanıya kapılan.
zâhib olmak 1.gitmek. 2.sanıya kapılmak.
zâhid (A.) [ ﺪهاز ] aşırı dindar, zühd ile uğraşan.
zâhidâne (A.-F.) [ ﻪﻥاﺪهاز ] zahitçe.
zâhir (A.) [ ﺮهﺎﻇ ] 1.ortaya çıkan, görünen, zuhur eden. 2.belli, açık, aşikâr.
3.sanırım. 4.görünüş, dış yüz.
zâhir olmak ortaya çıkmak, görünmek, zuhur etmek.
zâhirbîn (A.-F.) [ ﻦﻴﺑﺮهﺎﻇ ] sadece görünüşe bakan.
zahîre (A.) [ ﻩﺮﻴﺧذ ] depolanmış erzak.
zâhiren (A.) [ اﺮهﺎﻇ ] görünüşte, görünüşe göre.
zâhirî (A.) [ یﺮهﺎﻇ ] dış görünüş ile ilgili, görünüşteki.
zâhirperest (A.-F.) [ ﺖﺱﺮﭘﺮهﺎﻇ ] sadece dış görünüşe bakan.
zahm (F.) [ ﻢﺧز ] yara.
522

zahmdâr (F.) [ راﺪﻤﺧز ] yaralı.
zahme (F.) [ ﻪﻤﺧز ] 1.vuruş. 2.yara. 3.tezene, mızrap.
zahmet (A.) [ ﺖﻤﺣز ] 1.sıkıntı, meşakkat. 2.güç.
zahmzede (F.) [ ﻩدز ﻢﺧز ] yaralı.
zahr (A.) [ ﺮﻬﻇ ] 1.sırt, arka. 2.arka yüz.
zahriye (A.) [ ﻪیﺮﻬﻇ ] kağıdın arka yüzündeki yazı.
zâid (A.) [ ﺪﺋاز ] 1.artık. 2.artan. 3.artı. 4.gereksiz.
zaîf (A.) [ ﻒﻴﻌﺽ ] zayıf, güçsüz.
zâik (A.) [ ﻖﺋاذ ] tadan, tadına varan.
zâika (A.) [ ﻪﻘﺋاذ ] tat alma duyusu.
zâil (A.) [ ﻞﺋاز ] yok olan, yok olucu.
zâil olmak yok olmak, ortadan kalkmak.
zâir (A.) [ ﺮﺋاز ] ziyaretçi.
zâkir (A.) [ ﺮﮐاذ ] zikreden.
zakkûm (A.) [ مﻮﻗز ] 1.zakkum ağacı. 2.zıkkım.
zâl (F.) [ لاز ] saçları ağarmış, ihtiyar.
zalâm (A.) [ مﻼﻇ ] karanlık.
zâlim (A.) [ ﻢﻝﺎﻇ ] zulüm eden.
zâlimâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﻤﻝﺎﻇ ] zalimce.
zamâim (A.) [ ﻢﺋﺎﻤﺽ ] ekler.
zamâne (A.) [ ﻪﻥﺎﻡز ] 1.devir. 2.felek.
zamîme (A.) [ ﻪﻤﻴﻤﺽ ] ek.
zamimeten (A.) [ ﺔ ﻤﻴﻤﺽ ] ek olarak.
523

zâmin (A.) [ ﻦﻡﺎﺽ ] tazmin eden.
zamîr (A.) [ ﺮﻴﻤﺽ ] 1.gönül. 2.iç. 3.zamir, adıl.
zamm (A.) [ ﻢﺽ ] ekleme, arttırma.
zamm edilmek eklenmek, arttırılmak.
zamm etmek eklemek, arttırmak.
zamm olunmak eklenmek, ilave edilmek.
zamme (A.) [ ﻪﻤﺽ ] ötre.
zan (A.) [ ﻦﻇ ] zan, sanı.
zanbak (A.) [ ﻖﺒﻥز ] zambak.
zanîn (A.) [ ﻦﻴﻨﻇ ] zan altında bulunan.
zann (A.) [ ﻦﻇ ] zan, sanı.
zannedilmek sanılmak.
zannetmek sanmak.
zânû (F.) [ ﻮﻥاز ] diz.
zapt bk. zabt.
zapt edilmek ele geçirmek.
zapt etmek ele geçirmek.
zaptiye bk. zabtiyye
zâr (F.) [ راز ] 1.perişan, ağlayan, inleyen. 2.inilti.
zâr (F.) [ راز ] yer.
zâr etmek ağlayıp inlemek.
zâr olmak ağlayıp inlemek.
zarâfet (A.) [ ﺖﻓاﺮﻇ ] zariflik.
524

zarar (A.) [ رﺮﺽ ] ziyan.
zarardîde (A.-F.) [ ﻩﺪیدر ﺮﺽ ] zarar gören.
zarb (A.) [ بﺮﺽ ] vuruş.
zarbhâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﺧ بﺮﺽ ] darphane.
zarf (A.) [ فﺮﻇ ] 1.kap. 2.mektup zarfı. 3.zarf.
zarfiyyet (A.) [ ﺖﻴﻓﺮﻇ ] kapasite.
zârî (F.) [ یراز ] inleme, zar zar ağlama.
zâri’ (A.) [ عراز ] ekici, çiftçi.
zarîf (A.) [ ﻒیﺮﻇ ] zarafet sahibi, nazik, nüktedan.
zarîfâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﻔیﺮﻇ ] zarifçe.
zarûrât (A.) [ تاروﺮﺽ ] sıkıntılar, mecburiyetler.
zarûret (A.) [ تروﺮﺽ ] 1.sıkıntı. 2.yoksulluk. 3.zorunluluk.
zarûrî (A.) [ یروﺮﺽ ] zorunlu.
zarûriyyât (A.) [ تﺎیروﺮﺽ ] zorunluluklar.
zât (A.) [ تاذ ] 1.kişi. 2.kendi.
zâten (A.) [ ﺎﺕاذ ] aslında.
zâtî (A.) [ ﯽﺕاذ ] kişisel.
zâtülcenb (A.) [ ﺐﻨﺠﻝا تاذ ] akciğer zarı iltihabı, zatülcenp.
zâtürrie (A.) [ ﻪﺋﺮﻝا تاذ ] zatürriye, akciğer iltihabı.
zav’ (A.) [ ءﻮﺽ ] ışık.
zavâhir (A.) [ ﺮهاﻮﻇ ] dış yüzler.
zâviye (A.) [ ﻪیواز ] 1.açı. 2.köşe. 3.küçük tekke.
zâyi’ (A.) [ ﻊیﺎﺽ ] kaybolan.
525

zâyi’ etmek kaybetmek, yitirmek.
zâyi’ olmak kaybolmak, yitmek.
zâyi’ât (A.) [ تﺎﻌیﺎﺽ ] kayıplar.
zebân (F.) [ نﺎﺑز ] dil.
zebândıraz (F.) [ زارد نﺎﺑز ] dili uzun.
zebâne (F.) [ ﻪﻥﺎﺑز ] 1.yalaz. 2.dilimsi.
zebânzed (F.) [ دﺰﻥﺎﺑز ] ünlü, dillerde dolaşan.
zeber (F.) [ ﺮﺑز ] üst.
zebercedî (A.) [ یﺪﺝﺮﺑز ] fıstık yeşili.
zebh (A.) [ ﺢﺑذ ] boğazlama.
zebh edilmek boğazlanmak, kesilmek.
zebh etmek boğazlamak, kesmek.
zebîh (A.) [ ﺢﻴﺑذ ] kesilmiş hayvan, boğazlanmış.
zebîl (A.) [ ﻞﻴﺑز ] 1.pislik. 2.gübre.
zebûn (F.) [ نﻮﺑز ] 1.alçak. 2.aciz, zavallı. 3.güçsüz.
zebûn etmek 1.alçaltmak. 2.aciz bırakmak. 3.güçsüz bırakmak.
zebûn olmak 1.alçalmak. 2.aciz kalmak. 3.güçsüz kalmak.
zecr (A.) [ ﺮﺝز ] 1.zorlama. 2.eziyet etme.
zecrî (A.) [ یﺮﺝز ] zorlayarak, zorlayıcı.
zede (F.) [ ﻩدز ] 1.vurmuş, dövmüş. 2.vurulmuş, dövülmüş. 3.uğramış, müptela
olmuş.
zehâb (A.) [ بﺎهذ ] 1.gidiş. 2.sanıya kapılma.
zeheb (A.) [ ﺐهذ ] altın.
526

zehr (A.) [ ﺮهز ] çiçek.
zehr (F.) [ ﺮهز ] zehir, ağı.
zehre (A.) [ ﻩﺮهز ] çiçek.
zehrhand (F.) [ ﺪﻨﺧﺮهز ] acı gülüş.
zehrnâk (F.) [ کﺎﻥﺮهز ] zehirli.
zekâ (A.) [ ﺎﮐذ ] zekilik.
zekan (A.) [ ﻦﻗز ] çene.
zekâvet (A.) [ توﺎﮐذ ] zekilik.
zeker (A.) [ ﺮﮐذ ] 1.erkek. 2.erkeklik üreme organı.
zelâzil (A.) [ لزﻻز ] depremler.
zelîl (A.) [ ﻞﻴﻝذ ] düşkün, zavallı.
zell (A.) [ لز ] sürçme, kayma.
zelzele (A.) [ ﻪﻝﺰﻝز ] deprem.
zemân (A.) [ نﺎﻡز ] 1.zaman. 2.çağ. 3.süre.
zemâne (A.) [ ﻪﻥﺎﻡز ] 1.devir. 2.felek.
zemherîr (A.) [ ﺮیﺮﻬﻡز ] karakış.
zemîm (A.) [ ﻢﻴﻡذ ] kötü.
zemîn (F.) [ ﻦﻴﻡز ] 1.yer. 2.dünya. 3.fon. 4.konu, alan.
zeminbûsî (F.) [ ﯽﺱﻮﺑ ﻦﻴﻡز ] saygı ile yer öpme.
zemistan (F.) [ نﺎﺘﺴﻡز ] kış.
zemistânî (F.) [ ﯽﻥﺎﺘﺴﻡز ] kışlık.
zemm (A.) [ مذ ] kötüleme, yerme.
zemm edilmek kötülenmek, yerilmek.
527

zemm etmek kötülemek, yermek.
zemzeme (A.) [ ﻪﻡﺰﻡز ] 1.melodi. 2.mırıltı.
zen (F.) [ نز ] kadın.
zenâdıka (A.) [ ﻪﻗدﺎﻥز ] zındıklar.
zenâne (F.) [ ﻪﻥﺎﻥز ] 1.kadınca, kadınsı. 2.kadın işi.
zenb (A.) [ ﺐﻥذ ] suç, günah.
zenbîl (A.) [ ﻞﻴﺒﻥز ] zembil.
zenbûrek (F.) [ کرﻮﺒﻥز ] zemberek.
zencebîl (A.) [ ﻞﻴﺒﺠﻥز ] zencefil.
zencî (A.) [ ﯽﺠﻥز ] siyahî, zenci.
zencîr (F.) [ ﺮﻴﺠﻥز ] zincir.
zencîrî (F.) [ یﺮﻴﺠﻥز ] 1.zincirli. 2.zincirlik deli.
zendeka (A.) [ ﻪﻗﺪﻥز ] zındıklık.
zendost (F.) [ ﺖﺱود نز ] zampara.
zeneb (A.) [ ﺐﻥذ ] kuyruk.
zenehdân (F.) [ ناﺪﺨﻥز ] çene.
zeng (F.) [ ﮓﻥز ] 1.zil. 2.pas.
zengî (F.) [ ﯽﮕﻥز ] zenci, siyahî.
zengûle (F.) [ ﻪﻝﻮﮕﻥز ] 1.çan. 2.çıngırak.
zenne (F.) [ ﻪﻥز ] kadın rolünü üstlenen erkek sanatçı.
zenperest (F.) [ ﺖﺱﺮﭘ نز ] kadın düşkünü.
zer (F.) [ رز ] 1.altın. 2.akçe.
zer’ (A.) [ عرز ] ekim.
528

zerâfe (A.) [ ﻪﻓارز ] zürafa.
zerbâf (F.) [ فﺎﺑرز ] sırmacı.
zerd (F.) [ درز ] sarı.
zerdâlû (F.) [ ﻮﻝادرز ] zerdali.
zerde (F.) [ ﻩدرز ] 1.zerde. 2.sarılık. 3.safran.
zerdûz (F.) [ زودرز ] sırmacı.
zerefşân (F.) [ نﺎﺸﻓارز ] altın saçılmış, altın yaldızlı.
zerger (F.) [ ﺮﮔرز ] kuyumcu.
zerharîd (F.) [ ﺪی ﺮﺧرز ] köle.
zerîn (F.) [ ﻦیرز ] altından.
zerk (A.) [ قرز ] deri altına verme, şırınga etme.
zerrâ’ (A.) [ عارز ] ekici, çiftçi.
zerrâk (A.) [ قارز ] ikiyüzlü.
zerrât (A.) [ تارذ ] zerreler.
zerre (A.) [ ﻩرذ ] 1.en küçük parça, molekül. 2.azıcık, birazcık.
zerreşikâf (A.-F.) [ فﺎﮑﺵ ﻩرذ ] kılı kırk yaran.
zerrin (F.) [ ﻦیرز ] altından.
zevâl (A.) [ لاوز ] 1.yok olma, yok oluş. 2.batma. 3.öğle.
zevâlnâpezîr (A.-F.) [ ﺮیﺬﭘﺎﻥ لاوز ] yok olmayan, kalıcı.
zevâlpezîr (A.-F.) [ ﺮیﺬﭙﻝاوز ] yok olucu, fani.
zevât (A.) [ تاوذ ] kişiler.
zevâyâ (A.) [ ﺎیاوز ] 1.açılar. 2.köşeler. 3.küçük tekkeler, zaviyeler.
zevc (A.) [ جوز ] 1.koca. 2.çiftin teki.
529

zevcât (A.) [ تﺎﺝوز ] nikahlı kadınlar, karılar.
zevce (A.) [ ﻪﺝوز ] nikahlı kadın, karı.
zevceteyn (A.) [ ﻦﻴﺘﺝوز ] karıkoca.
zevceyn (A.) [ ﻦﻴﺝوز ] karıkoca.
zevciyet (A.) [ ﺖﻴﺝوز ] eşlik.
zevebân (A.) [ نﺎﺑوذ ] erime.
zevk (A.) [ قوذ ] 1.beğeni, hoşlanma. 2.tat.
zevkbahş (A.-F.) [ ﺶﺨﺑ قوذ ] zevk veren.
zevrak (A.) [ قروز ] kayık.
zeyl (A.) [ ﻞیذ ] 1.ek, zeyil. 2.etek.
zeylen (A.) [ ﻼیذ ] ek olarak.
zeyn (A.) [ ﻦیز ] süs.
zeyn olmak süslenmek.
zeytûn (A.) [ نﻮﺘیز ] zeytin.
zıdd (A.) [ ﺪﺽ ] zıt, karşıt.
zıddiyyet (A.) [ ﺖیﺪﺽ ] zıtlık, karşıtlık.
zılâl (A.) [ لﻼﻇ ] gölgeler.
zıll (A.) [ ﻞﻇ ] gölge.
zımnen (A.) [ ﺎﻨﻤﺽ ] bu arada, dolayısıyla.
zımnî (A.) [ ﯽﻨﻤﺽ ] dolaylı, üstü kapalı.
zırh (F.) [ ﻩرز ] zırh.
zırhpûş (F.) [ شﻮﭘ ﻩرز ] zırhlı.
zıyâ’ (A.) [ عﺎﻴﺽ ] kaybolma.
530

zıyâ’ (A.) [ ءﺎﻴﺽ ] çiftlikler.
zî (A.) [ یذ ] sahip.
zi’b (A.) [ ﺐﺋذ ] kurt.
zîbâyî (F.) [ ﯽیﺎﺒیز ] güzellik.
zîbâ (F.) [ ﺎﺒیز ] güzel.
zîbak (A.) [ ﻖﺒیز ] cıva.
zîc (A.) [ ﺞیز ] yıldız atlası.
zifâf (A.) [ فﺎﻓز ] gerdek.
zih (F.) [ ﻩز ] kiriş.
zîhayât (A.) [ تﺎﻴﺣ یذ ] canlı.
zihgîr (F.) [ ﺮﻴﮕهز ] okçu yüzüğü.
zihî (F.) [ ﯽهز ] ne güzel, bravo.
zihin (A.) [ ﻦهذ ] zihin.
zihn (A.) [ ﻦهذ ] zihin.
zihnen (A.) [ ﺎﻨهذ ] zihin yoluyla.
zihnî (A.) [ ﯽﻨهذ ] sihinsel.
zihniyyet (A.) [ ﺖﻴﻨهذ ] düşünce tarzı, anlayış.
zîk (A.) [ ﻖﻴﺽ ] darlık.
zîkıymet (A.) [ ﺖﻤ ﻴﻗ یذ ] değerli.
zikr (A.) [ ﺮﮐذ ] zikir, anma.
zikr etmek anmak.
zikr olunmak anılmak, zikredilmek.
zîkudret (A.) [ ترﺪﻗ یذ ] güçlü, kudretli.
531

zillet (A.) [ ﺖﻝذ ] düşkünlük, aşağılık, alçaklık.
zilzâl (A.) [ لاﺰﻝز ] sarsıntı.
zimâm (A.) [ مﺎﻡز ] yular.
zimâmdâr (A.-F.) [ راﺪﻡﺎﻡز ] 1.yular tutan. 2.işleri yürüten, sorumlu.
zîmedhal (A.) [ ﻞﺧﺪﻡ یذ ] müdahalesi olan.
zimmet (A.) [ ﺖﻡذ ] elde tutma zorunluluğu.
zîn (F.) [ ﻦیز ] eyer.
zinâ’ (A.) [ ءﺎﻥز ] zina, nikahsız cinsel ilişki.
zinâkâr (A.-F.) [ رﺎﮐﺎﻥز ] zina eden.
zencîrbend (F.) [ ﺪﻨﺑﺮﻴﺠﻥز ] zincire vurulmuş.
zencîrbend edilmek zincire vurulmak.
zindân (F.) [ ناﺪﻥز ] hapishane.
zindânî (F.) [ ﯽﻥاﺪﻥز ] 1.zindancı. 2.mahpus.
zinde (F.) [ ﻩﺪﻥز ] 1.diri, canlı. 2.sağlığı yerinde.
zindegânî (F.) [ ﯽﻥﺎﮔﺪﻥز ] yaşam.
zindîk (A.) [ ﻖیﺪﻥز ] zındık.
zînet (A.) [ ﺖﻨیز ] ziynet, süs.
zinhâr (F.) [ رﺎﻬﻥز ] sakın.
zîr (F.) [ ﺮیز ] alt, aşağı.
zîrâ (F.) [ اﺮیز ] çünkü.
zirâ’ (A.) [ عارذ ] 75-90 cm. lik bir uzunluk ölçüsü birimi, dirsek ile orta parmak
ucu arasındaki uzaklık.
zirâ’at (A.) [ ﺖﻋارز ] tarım.
532

zirâ’î (A.) [ ﯽﻋارز ] tarımsal.
zirâ’at nezareti tarım bakanlığı.
zîrdest (F.) [ ﺖﺱدﺮیز ] el altındaki, emir altındaki, ast.
zîre (F.) [ ﻩﺮیز ] kimyon.
zîrek (F.) [ کﺮیز ] uyanık, zeyrek.
zîrîn (F.) [ ﻦیﺮیز ] alttaki.
zîrûh (A.) [ حور یذ ] canlı.
zîrüzeber (F.) [ ﺮﺑز و ﺮیز ] altüst.
zîrüzeber etmek altüst etmek, yerle bir etmek.
zîrüzeber olmak altüst olmak, yerle bir olmak.
zirve (A.) [ ﻩورز ] doruk.
zîşan (A.) [ نﺎﺵ یذ ] şerefli.
zişt (F.) [ ﺖﺵز ] çirkin.
ziştî (F.) [ ﯽﺘﺵز ] çirkinlik.
zîvekâr (A.) [ رﺎﻗو یذ ] ağırbaşlı.
zîver (F.) [ رﻮیز ] 1.süs. 2.ziynet, takı.
ziyâ’ (A.) [ ءﺎﻴﺽ ] ışık.
ziyâdâr (A.-F.) [ رادﺎﻴﺽ ] aşıklı.
ziyâde (A.) [ ﻩدﺎیز ] fazla, çok.
ziyâfet (A.) [ ﺖﻓﺎﻴ ﺽ ] şölen, ziyafet.
ziyân (F.) [ نﺎیز ] zarar.
ziyânkâr (F.) [ رﺎﮑﻥﺎیز ] zarar veren.
ziyâretgâh (A.-F.) [ ﻩﺎﮕﺕرﺎیز ] ziyaret yeri.
533

zû’(A.) [ ءﻮﺽ ] aydınlık, ışık.
zu’bân (A.) [ نﺎﺑؤذ ] kurtlar.
zu’m (A.) [ ﻢﻋز ] sanı.
zuafâ’ (A.) [ ﺎﻔﻌﺽ ] zayıflar.
zucret (A.) [ تﺮﺠﺽ ] yürek daralması, iç sıkıntısı.
zûd (F.) [ دوز ] 1.çabuk. 2.erken.
zufr (A.) [ ﺮﻔﻇ ] tırnak.
zuhr (A.) [ﺮﻬﻇ ] öğle.
zuhûr (A.) [ رﻮﻬﻇ ] ortaya çıkma, görünme.
zuhur etmek ortaya çıkmak, çıkmak.
zuhûrât (A.) [ تارﻮﻬﻇ ] beklenmedik gelişmeler.
zukâk (A.) [ قﺎﻗز ] sokak.
zulm (A.) [ ﻢﻠﻇ ] cefa, eziyet.
zulm etmek zulüm yapmak.
zulmânî (A.) [ ﯽﻥﺎﻤﻠﻇ ] karanlıkla ilgili.
zulmet (A.) [ ﺖﻤﻠﻇ ] karanlık.
zulmetefzâ (A.-F.) [ اﺰﻓا ﺖﻤﻠﻇ ] karanlığı arttıran.
zulümât (A.) [ تﺎﻤ ﻠﻇ ] karanlıklar.
zunûn (A.) [ نﻮﻨﻇ ] zanlar.
zûr (F.) [ روز ] güç.
zurafâ (A.) [ ﺎﻓﺮﻇ ] 1.zarifler. 2.seviciler, sevici kadınlar.
zûrbâ (F.) [ ﺎﺑروز ] 1.güçlü. 2.zorba.
zûrmend (F.) [ ﺪﻨﻡروز ] güçlü.
534

zurûf (A.) [ فوﺮﻇ ] 1.kaplar. 2.zarflar.
zübde (A.) [ ﻩﺪﺑز ] öz.
zücâc (A.) [ جﺎﺝز ] cam.
zücâciyye (A.) [ ﻪﻴﺝﺎﺝز ] cam eşyalar.
zühd (A.) [ ﺪهز ] zahitlik, aşırı sofuluk.
zühhâd (A.) [ دﺎهز ] zahitler.
zühre (A.) [ ﻩﺮهز ] Venüs, Çoban Yıldızı.
zührevî (A.) [ یوﺮهز ] cinsel ilişkiyle bulaşan.
zühûl (A.) [ لﻮهذ ] dalgınlıkla unutma.
zükâm (A.) [ مﺎﮐز ] nezle.
zükûr (A.) [ رﻮﮐذ ] erkekler.
zülâl (A.) [ لﻻز ] berrak, saf.
zülf (F.) [ ﻒﻝز ] zülüf.
züll (A.) [ لذ ] alçalma, alçaklık, düşkünlük, zillet.
zülüf (F.) [ ﻒﻝز ] zülüf, iki yandaki lüleli saç.
zümre (A.) [ ﻩﺮﻡز ] grup, topluluk.
zümûm (A.) [ مﻮﻡذ ] yermeler, kötülemeler.
zümürrüd (A.) [ دﺮﻡز ] zümrüt.
zünbûr (A.) [ رﻮﺒﻥز ] eşek arısı.
zünnâr (A.) [ رﺎﻥز ] papaz kuşağı.
zünûb (A.) [ بﻮﻥذ ] 1.suçlar, günahlar. 2.kuyruklar.
zürâfe (A.) [ ﻪﻓارز ] zürafa.
zürefâ (A.) [ ﺎﻓﺮﻇ ] zarifler.
535

zürrâ’ (A.) [ عارز ] ekiciler, çiftçiler.
zürriyyât (A.) [ تﺎیرذ ] soylar, zürriyetler.
zürriyyet (A.) [ ﺖیرذ ] soy, zürriyet.
züvvâr (A.) [ راوز ] ziyaretçiler.
züyûl (A.) [ لﻮیذ ] ekler, zeyiller.
536