OsmanliTurkcesiSozlugu

âteşgîre (F.) [ﻩﺮﻴﮔ ﺶﺕﺁ] 1.maşa. 2.çıra.
âteşgûn (F.) [نﻮﮔ ﺶﺕﺁ] ateş rengi, kırmızı.
âteşî (F.) [ﯽﺸﺕﺁ] 1.ateşli. 2.öfkeli, kızgın. 3.acı, dokunaklı. 4.cehennemlik.
âteşîn (F.) [ﻦﻴﺸﺕﺁ] 1.ateşli. 2.hararetli.
âteşkâr (F.) [رﺎﮐ ﺶﺕﺁ] külhancı, ateşçi.
âteşmizâc (F.-A.) [جاﺰﻡ ﺶﺕﺁ] sert mizaçlı.
âteşpâre (F.) [ﻩرﺎﭘ ﺶﺕﺁ] kıvılcım.
âteşperest (F.) [ﺖﺱﺮﭘ ﺶﺕﺁ] ateşe tapan, ateşperest.
atf (A.) [ﻒﻄﻋ] 1.eğme. 2.bağlaç. 3.çevirme,yöneltme.
atfen (A.) [ﺎﻔﻄﻋ] atıfta bulunarak,
atfetmek yöneltmek, vermek.
âtıf (A.) [ﻒﻃﺎﻋ] 1.şefkatli. 2.meyleden. 3.bağlayan.
âtıfet (A.) [ﺖﻔﻃﺎﻋ] şefkat gösterme.
âtıfetkâr (A.-F) [رﺎﮑﺘﻔﻃﺎﻋ] şefkat gösteren, gözeten.
âtıl (A.) [ﻞﻃﺎﻋ] 1.yararsız. 2.tembel.
âtî (A.) [ﯽﺕﺁ] 1.gelecek.
âtîdeki (A.-T.) [ ] ilerideki, aşağıdaki, gelecek olan.
atîk (A.) [ﻖﻴﺘﻋ] 1.eski, antik. 2.asil. 3.özgür.
atîka (A.) [ﻪﻘﻴﺘﻋ] 1.eski, antik. 2.asil. 3.özgür.
atîkiyyât (A.) [تﺎﻴﻘﻴﺘﻋ] arkeoloji.
âtiye (A.) [ﻪﻴﺕﺁ] gelecek.
âtiyen (A.) [ﺎﻴﺕﺁ] 1.gelecekte. 2.aşağıda görüleceği gibi.
âtiyülbeyân (A.) [نﺎﻴﺒﻝا ﯽﺕﺁ] aşağıda açıklanacak olan.
34