trinitrobenzen sülfonik asit ile indüklenen deneysel kolit modelinde ...

ANCA), Crohn hastalığında ise anti saccharomyces cerevisae antikoru (ASCA) ile
barsak geçirgenliğinde artmadır. Bu subklinik göstergeler tam klinik fenotip
yokluğunda, anormal genotipin anlaĢılmasında kullanılmalıdır. p-ANCA ÜK’ de
%50-80, Crohn hastalığında %2-20 pozitif bulunmaktadır. Bugünkü bilgilerimize
göre p-ANCA’ nın hastalığın patogenezinde doğrudan etkisi gösterilememiĢtir.
Ancak p-ANCA hastalığın immünolojik kökenini açıklamak ve aile bireylerini
taramak için iyi bir göstergedir; genetik yatkınlığı ortaya koyar, HLA grupları ile de
iliĢkisi vardır.
Patogenez
ĠBH’ de hastalık mekanizmasını tetikleyen olaylar çok değiĢken ve
nonspesifiktir. Ġnfeksiyöz ajanlar ve luminal toksinler genetik olarak hassas bir
kiĢide mukozal bariyeri geçerek inflamasyonu baĢlatırlar. Altta yatan neden ne
olursa olsun ortaya çıkan kolonik hasarda organın yanıtı hemen hemen aynı Ģekilde
olmaktadır. ĠBH’ de temel patofizyolojik mekanizmanın yardımcı T hücresi 1 (Th1)
ve yardımcı T hücresi 2 (Th2) lenfositlerinin aktivasyonunda bir bozukluk ya da
proinflamatuvar sitokinler (IL-1, IL-2, IL-6, IL-8, IL-12, TNF-α, IFN-gama, TxA2,
LTB4) ile anti inflamatuvar sitokinler (IL1RA, TNF bağlayan proteinler, IL-4, IL-
10, IL-11, IL-13, PGE2) arasındaki iliĢkinin bozulması olduğu düĢünülmektedir.
Ġnflamatuvar yanıtta abartılı olarak artan Th1 hücreleri bu yanıtın süreğenliğini
sağlayan proinflamatuvar sitokinleri, Th2 hücreleri ise inflamasyonu azaltan
antiinflamatuvar sitokinleri salgılarlar. Crohn hastalığında selektif olarak Th1
lenfositler aktive olur IL-2, TNF-α ve IFN-gama yapımını sağlar. ÜK’ de ise Th2
lenfosit sitokinleri artar (26). ĠBH’deki defektlerden birisi belki de en önemlisi
barsak epitelinin geçirgenliğinin artması ve normalde bu bariyeri geçemeyen
antijenlerin ve proinflamatuvar moleküllerin barsak epitelini geçebilir hale
gelmesidir.
ĠBH’ de enterik inflamasyon ve toksinlerle nonspesifik intestinal
inflamasyon oluĢur. Mukozal permeabilite artıĢı ile toksik bakteriyel ürünler emilir
ve lokal doku hasarını baĢlatırlar. Çoğu zaman bu hasar inflamatuvar cevapla önlenir
ve mukozal hasar iyileĢir. Ancak genetik yatkınlığı olan kiĢilerde supresyon yeterli
olmaz ve inflamatuvar yanıt artar. Ġmmün zincir aktive olur, sürekli lümen
14