A. Alper AKÇAM Yeni Hayat'ta Yeni Bir Hayat ... - alperakcam.com

masamın üzerine bir konup bir havalanırken, yani ben hayatımın büyülenmesini yaşarken,Mehmet’in ikimizi, Seiko’nun da üçümüzü uzaktan izlemesiydi.‘Benim hayatın kendisi sanarak mutlulukla karşıladığım, aşkla sevdiğim rastlantı birbaşkasının kurgusuymuş yalnızca’ dedi aldatılmış kahraman ve Dr. Narin’in silahlarınıgörmek için odadan çıkmaya karar verdi” (s. 156). İkinci paragrafta, birinci paragraftakianlatıcı da görüş alanında tutan ikinci bir anlatıcı girmiştir söze.“Bıraktım gitsin bu kendini beğenmiş adam. Onu sevebildiği için Canan’a öfke duyuyordum.Ama Canan’ın haklı olduğunu anlamam için kırılgan ve hüzünlü gölgesine uzaktan bir bakışatmam yetti: Ne de kararsızdı bu okuduğunuz kitabın kahramanı Osman... Ne de zavallı...Nefret etmeye çalıştığı adamın ‘haklı’ olduğunu derinden derine biliyordu. Onu hemenöldüremeyeceğini de. Kahvenin kırık dökük sandalyesinde iki saate yakın bacaklarını sallayıpkös kös oturarak Rıfkı Amca’nın yeni hayatımda bana ne tuzaklar hazırlamış olabileceğinidüşündüm” (s. 205).“Sahte” Osman’la “gerçek” Osman bir meyhanede karşılıklı rakı içmektedirler. Anlatımbirinci tekille sürerken birden değişir: “Katil adayı maktul adayına, birisinin ölümüne yolaçmanın kendisine bir ömür boyu taşınmayacak kadar ağır bir yük olup olmadığını sordu.Maktul adayı sustu, ama katil adayı onun gözlerindeki kederi görüp kendi geleceğindenkorktu” (s. 211) Üçüncü tekil ağzından aktarılan bu diyalog, karşısındaki adamı öldürmekniyetindeki kahramanın iç seslerine de ait olabilir, karşılıklı oturan iki kişinin dış seslerini vedurumlarını yansıtan bir epizod da... Çünkü, “sahte” Osman bir önceki bölümde RıfkıAmca’nın kendisini izleten (babası Dr Narin) bir zırdeli tarafından öldürülmüş olabileceğinianlatmaktadır. Az sonra sahte Osman nasıl kimlik değiştirdiğini, otobüste yanında yananadamın kimliğini kullandığını anlatınca yeniden değişir romanın anlatıcısı: “Bir sessizlik, birsessizlik, bir sessizlik; garson bize patlıcan dolması ver” (s. 212).Bir başkasına ya da bir araya toplanmış bir kalabalığa seslenir gibi konuşur sık sık anlatıcı.“Bendim, ey melek, gece yarısından çok sonra, kendi evinden bir başkasının evinden kaçanürkek bir yabancı gibi süzülüp karanlık sokaklara karışan” (s. 45). “Onu seviyordum, çokseviyordum, biliyorsun melek” (s. 88). Dostoyevski romanlarında kahramanlarınkonuşmadığını “hitap ettiğini” söyleyen Bahtin’in saptaması sıkça anımsanır Yeni Hayatboyunca... Yalnız kahramanlar değil, levhalar da konuşur: “Gözlerim yeni hayatımın izleriniararken, ‘Lambayla oynamayın’ dedi bir duvar levhası. ‘Tuvalet ücretlidir’dedi bir başkasıve ‘Dışarıdan Alkollü İçki Getirilemez’ dedi üçüncüsü daha sert ve kararlı harflerle” (Yeni4