A. Alper AKÇAM Yeni Hayat'ta Yeni Bir Hayat ... - alperakcam.com

Otobüs kazaları, birer eşik uzam, kriz ânı olarak kurar karnaval sahnesini. Ölüm, korkutucu,ürkütücü bir şey değil, yaşamın sürekliliğine bir vurgudur. Değişim, dönüşüm, yenileşme içinbir olanaktır. Çimento yüklü kamyona bindiren otobüsün çevresinde bir çimento bulutu asılıkalmıştır. O çimento bulutunun içinden, otobüsün arka kapısından, ölüler ve ölmekte olanlaryeni bir gezegenin yüzeyine ayak basanların dikkatiyle çıkmaktadırlar (s. 52). “Bengörüyordum kendi hayatımı karanlıkta. Bir kitap okudum, seni buldum. Ölmek buysa, benyeniden doğdum. Çünkü şimdi burada, bu dünyanın içinde anısız ve geçmişsiz yepyeni biriyimben: Televizyondaki yeni dizilerin yeni ve güzel yıldızları gibi, yıllar sonra yıldızları ilk görenzindan kaçkınının çocuksu şaşkınlığı gibi” (s. 51). “Birbirlerine pervasız âşıklar gibi bütüngüçleriyle sarılıp hayatlarında ilk defa özgürce ağlayan siz ana-oğul, kanın rujdan dahakırmızı, ölümün hayattan daha şefkatli olduğunu keşfeden şeker kadın, babasının ölüsübaşında dikilip elinde bebeği yıldızları seyreden talihli çocuk, bu doluluk, bu tamlık vekusursuzluğu bize bağışlayan kim?” (s. 53). Otobüste izlenen filmde bir türlü birbirinesarılmayan, öpüşmeyen âşıklar, kazadan sonra şoför yerindeki sapasağlam kalmıştelevizyonda birbirine sarılmaktadırlar. Kaza yeri ölülerle sarmaş dolaş bir mutlulukcümbüşüdür (s. 54).Kahramanın şakacı ve neşeli olduğunu tahmin ettiği meleği de kaza yerini şenlendirecektir.Yolculuklarının üçüncü ayında geçirdikleri kaza sırasında karşılaştıkları genç kız yeni hayatınmutluluğuyla doludur; “Senin bakışların melek, çünkü kitabın vaad ettiği eşsiz an, şimdigörüyorum ki, buymuş. İki diyar arasında bir geçiş zamanı. Ne oradayken, ne de buradayken;ben şimdi, hem oradayken anlıyorum çıkış denen şeyin ne olduğunu, ne mutlu anlıyorum.Daha da gül bana melek” (s. 82).“Orada, kazanın canhıraş patlamasından sonra ölenler ve ölüler arasında, ruhun gövdedenayrılmakla ayrılmamak arasında kararsız kaldığı mutlu hafiflik anında... Yedi kat göğe çıkıpgezintiye hazırlanmadan önce, kan gölleri ve cam kırıklarıyla başlayan ve dönüşü olmayanülkenin eşiğinden karanlık manzaraya gözlerimi alıştırmaya çalışırken zevkle düşüneceğim:Acaba içeri girsem mi, girmesem mi?(....). “Ey gece otobüslerine binenler, mutsuz kardeşler,biliyorum sizlerin de aynı yerçekimsizlik zamanını aradığınızı. Ne orada ne burada, ama ikidünyanın arasındaki huzurlu bahçede başkası olup gezinmek” (s. 57). Rabelais romanıngrotesk imgeleri, beden parçalarıyla dolup taşmaktadır kaza yeri (M. Bahtin, Rabelais veDünyası, s. 378-390):“Paramparça olmuş kafalar gördüm, yırtılmış gövdeler, kopuk eller,direksiyonunu iç organlarının arasına şefkatle almış şoförler, dağılmış lahana gibi beyinparçaları, kanlı ve küpeli kulaklar, kırık ve sağlam gözlükler, aynalar, gazete üzerine özenle8