Cinedergi 30

n Öncelikle tutkumuz sonra da mesleğimiz gereği
çok fazla film izliyoruz. Ancak bunlardan çok azı
bizleri koltuklarımıza çiviliyor, kendimizden geçiriyor
ve kalbimizi çalıyor. İşte onlardan biri “Paris’te Son
Konser”… Ünlü yönetmen Radu Mihaileanu’nun
(Daha önce ‘Bir Şans Daha’ ve ‘Hayat Treni’ filmlerinden
tanıdığımız) son eseri sinemanın büyüleyici
gücünü seyirciye sonuna kadar tattırarak keyifli bir 2
saat geçirmesini sağlıyor.
Yaklaşık 30 yıl önce, Bolşoy orkestrasının ünlü şefi
Andrei Filipov, Yahudi müzisyenleri orkestrasında
çalıştırdığı için kovulur. Şimdi ise Bolşoy’da sadece
bir temizlikçidir. Bir gün tesadüfen, Fransız Chatelet
Tiyatrosu’nun Bolşoy’u Paris’te çalması için davet
ettiklerini öğrenir. Fırsattan yararlanan Andrei,
eski müzisyenlerini bir araya getirip Paris’te Bolşoy
Orkestrası’nın yerine çalmaya karar verir. Yahudi
ve Roman kökenli eski müzisyenlerine solo keman
sanatçısı olarak genç virtüöz Anne-Marie Jacquet’in
eşlik etmesini ister. Andrei’in bu güzel ve başarılı keman
virtüözü ile geçmişten gelen gizemli ilişkisi hem
orkestra ekibinin dikkatini çekecek hem de yıllar
önce tanıştığı ve virtüözün menajeri olan Guylene’i
rahatsız edecektir.
Andrei rolünde döktüren Alexei Guskov,
canlandırdığı karakterin derinliklerinde yaşayan
kırgınlık, başarısızlık, tatmin olamama duygusunu
öylesine dolu perdeye taşıyor ki, onunla bir olup
heyecanına ortak olmamak elde değil doğrusu. O
kadar ekibi biraraya getirerek, Rusya’dan kalkıp
Paris’teki bilinmeyene doğru yol almak ve en
önemlisi yıllardır ulaşmaya çalıştığı Anne-Marie
Jacquet’in saklı geçmişini ona anlatmakla Andrei,
hayatı boyunca içinde ukde kalmış hayalleri bir bir
gerçekleştiriyor. En son “Inglourious Basterds”tan
hatırlayacağınız duru güzellik Melanie Laurent, özellikle,
muhteşem final sahnesinde sergilediği yüksek
performansla yılların virtüözlerine taş çıkarıyor.
Yeri gelmişken hemen belirtelim, özellikle de klasik
müzik tutkunlarının hayranlıkla izleyecekleri ve de klasik
müzik icracılarının kıskanacakları denli olağanüstü
bir final sahnesi seyircileri ödüllendiriyor. Başlıkta
da belirttiğimiz üzere, hem görsellikle, hem müzikle,
hem de seyirciyi konser salonunda hissetmesini
sağlayacak dinamik kurgusuyla yönetmen seyircinin
kalbini çalmayı başarıyor.
Sırası gelmişken filmlerini ve tarzını anlamak adına
biraz yönetmenden bahsedelim. Radu Mihaileanu,
Bükreş doğumlu. Çavuşesku döneminde henüz
bir öğrenciyken Fransa’ya göç etmiş. Zamanında
Marco Ferreri’nin asistanlığını da yapmış olan
Mihaileanu’nun babası komünistliği ile nam salmış yahudi
bir gazeteci. “Paris’te Son Konser”de komünizmin
artı ve eksilerini de masaya yatırmaktan çekinmeyen
yönetmen, bunu Ivan karakteriyle gerçekleştiriyor.
Bükreş’te Romenlerin arasında büyüyen Mihaileanu,
filmlerinde sık sık ‘Yahudi’ ve ‘Romen’ karakterleri
kullanıyor, karşı karşıya getiriyor. “Hayat Treni”ndeki,
çingenelerle yahudilerin karşılıklı müzik atışmasını
nasıl bir duyguyla görsel şölene dönüştürdüğünü
hatırlarsınız...
Söylenecek daha fazla şey yok... Son dönemlerin
en akılda kalan ve en kalbe hitap eden filmlerinden
biri “Paris’te Son Konser”... Yıllar sonra bile tekrar
tekrar izlenecek...