Cinedergi 30

sonra Samanyolu adlı bir dizi için teklif aldım
Atv’de yayınlanan. Televizyon kariyerime ara
vereli üç yıl olmuştu. Biraz da bilinçli bir tercihti.
Ama dedim ki “bir oyuncuyum ve kariyerimin bu
kadar başındayken bu kadar selektif, bu kadar
seçici olursam Türkiye gibi bir ülkede her zaman
çok iyi sonuçlar getirmeyecek belli.” Ben hep
şöyle düşündüm çok büyük yanılgı bu bir oyuncu
için. İyi bir oyuncu olarak dört duvar arası bir
yerde oturacağım ve insanlar bundan bir şekilde
haberdar olacaklar, bana teklifler getirecekler,
beni keşfedecekler. Ama dünyanın hiçbir yerinde
hiçbir oyuncu için böyle bir şey yok. Dolayısıyla
televizyonda iş yapmak konusunda kendimi
mecbur hissettim. Bu talep edilebilirliği bir derece
arttırmak için. 39 bölüm sürdü dizi ve yazın
başında bitti.
Sinema projesi var mı?
Ben çok proje okudum özellikle Cemal Şan’ın Dört
Adam projesi vardı. Askerden dönen dört adam
üzerine kurulu bir hikâyeydi. Orada oynayacaktım
ama yine gelin görün ki yapımcısız olmasından
dolayı bu proje de ertelendi. Böylelikle bu yıl hiçbir
sinema filminde oynamamış oldum. Yanlış mı
yapıyorum bilmiyorum. Aslında soruyorum sürekli
kendime çok fazla seçici mi davrandım diye.
Peki, o seçicilikte, kıstas neydi?
Mesela bana Kurtlar Vadisi’nden teklif geldi ama
Nesrin olarak kendimi o filmin içinde göremedim.
Hayata bakış açısı olsun, siyasi düşünce olsun
göremedim yakıştıramadım. Kriter hep şu; bana
yakın olması, her açıdan bana uyması.
Gişe filmlerine yaklaşımınızda sert bir bakışınız
olduğunu düşünebilir miyiz?
Aslında çok iyi olabilecek gişe filmleri de var.
Hiçbir zaman sinemayı ‘ticaret sineması’ ya da
‘sanat sineması’ olarak ayırmayı doğru bulmadım.
İyi film ve kötü film vardır diye düşünüyorum.
Sadece gerçek bir şey söylemeli. Gişe filmi de
bazen güzel olabilir. Sanatsal bir kaygısı olabilir.
Mesela Vavien ya da Başka Dilde Aşk bu anlamda
karşılaştırıldığında; benim oynadığım film 4 bin
izleyiciye ulaştı, o filmler 150 bin izleyiciye ulaştı.
Ya da Sonbahar... Onlar tabii ki gişe filmi değil ama
katlanan gişe başarıları oldu. Recep İvedik gibi
filmleri kastediyorsanız; evet o tür filmlerde kendimi
göremiyorum ve açıkçası bunun sıkıntısını
da çekiyorum. Ama bir yandan da televizyonda
yaptığım şeyler onlardan çok mu ayrı? Hayır
değil. Samanyolu, Kolpaçino’dan birçok anlamda
çok da ayrılıyor diye düşünmüyorum.
Televizyonla iş yapmayı kabul ettiğiniz zaman
zaten birçok şeyi kabul etmiş oluyorsunuz.
Sizin gibi Tülin Özen’de işe ödülle başlamış
bir oyuncu fakat kaliteli işlerin devamı
gelmediğinden ve O da sizin gibi televizyonu
reddettiği zamanlarda bir takım sıkıntılar
yaşadı. Bunu sektörün sıkıntısı olarak görebilir
miyiz?
Tülin Özen o anlamda çok değerli bir örnek.
Onu şu açıdan da kendime örnek olarak
görüyorum. Tülin neredeyse Türkiye’de hiçbir
oyuncunun yapmaya cesaret edemediği bir
şeyi yaptı. Oynadığı bir filmi gitti sinemada
izledi ve beğenmediğini, o kadar da iyi bir film
olmadığını bir hayal kırıklığı olduğunu açıkça
bütün röportajlarında söyleyebildi. Bunu
dünyadaki bütün oyuncular çok rahatlıkla
yapabiliyorlar. Kendilerinin de bulunduğu
projelere eleştirel bir gözle bakabiliyorlar ve
açıkça fikirlerini söyleyebiliyorlar. Türkiye’de
bu anlamda maalesef elimiz kolumuz bağlı.
Ben Samanyolu’nda oynadıysam ve bir
şeyi beğenmediysem ya da Acı filminde
oynadıysam ve izledikten sonra senaryosu
kadar etkileyici olmadığını düşündüysem
bunu söyleyemiyorum. Çünkü yapımcıya
karşı mesuliyetlerim var, yönetmene karşı
var, dışlanma korkum var... Tülin o anlamda
çok cesur bir oyuncu. Bir de benim en son
Twitter’da yazdığım bir mesele; yurtdışında
hatta dünyanın her yerinde bir oyuncu
ödül aldığında iki şeye yol açıyor. Birincisi
fiyatlarının yükselmesine, ikincisi de daha
fazla talep görmelerine. Türkiye’de tam tersine
bir lanetlenme oluyor. Ödüllü oyuncu
birden korkulan biri haline geliyor. Neden
çekindiklerini de bilmiyorum. Son 5-10 senedir
benim takip ettiğim kadarıyla Altın Portakal’da
ödül alan oyuncuların hak ettikleri yerde
olmadığını düşünüyorum. O en üst mertebedeki
ödülleri aldıktan sonra o oyuncular yok
oluyor gibi... İçinde bulunduğumuz işte de
açık sözlü olmalıyız bence. Oynadığım dizinin
sürekli reklamını yapacak dünyanın en güzel
dizisinde oynuyorum diyecek değilim. Ben