Cinedergi 30

n Bu ay yollarımız “Kavşak” filminde kesişiyor.
“Kavşak”, daha önce “Anlat İstanbul”da “Külkedisi”
hikâyesinin yönetmeni olarak karşımıza çıkan
Selim Demirdelen’in yazıp yönettiği ilk uzun metraj
film. İsmiyle de işaret ettiği üzere “kesişmeler”
filmin merkezinde.
Güven (Güven Kıraç), bir muhasebe firmasında
şeftir. Dışardan bakıldığında: âşık olduğu karısı,
canından çok sevdiği kızıyla mutlu bir aile
tablosu çizmektedir. Kızı Bahar her gün okul
dönüşü aramakta; Güven eve biraz geç kalsa eşi
Ayla meraklanıp telefona sarılmaktadır. Güven,
“dünyası gezdiği yollar, işten eve, işten ev kadar
kısa”(2), sessiz- sakin, aile hayatının verdiği huzuru
dışarıdaki eğlenceye yeğleyen, sınırlarını
korunaklı hissedeceği mesafeye kadar daraltmış,
kendini tercihen izole etmiş biridir; “Pencere önü
çiçeğine, ne ansızın yağmur ne gök kuşağı, ne dipdiri
sabah gözyaşı.”(3)
Ofisteki odasında tek başına çalışan Güven,
işe yeni alınan Arzu’nun (Sezin Akbaşoğulları)
odasına yerleşmesiyle yalnızlığından olur.
Arzu, alkol problemi olan eşiyle evini ayırmış,
ilkokul çağındaki kızıyla ayakta kalmaya
çalışan bir kadındır. Güven, Arzu’ya temkinli
ve mesafeli davranır: “Kendini bırakmak en
büyük korku, baş edemediğimizden belki”(4)
Neticede tanımadığı biridir: “Bir yıldızın köşesi
kadar uzakmışız öyle derler, oysa yakından
bakınca yıldızlar yuvarlaktırlar.”(5)
Güven, sıradan bir günün ardından şirketten
çıkar, otobüse biner, evinin bulunduğu ıssız
sokak boyunca yürür, oturduğu üç katlı apartmana
varır. Dairesine girer, üstünü çıkarır,
yüzünü yıkar, salondaki kanepeye oturur: Sa-