Cinedergi 72

filminde oynamıştım fakat orada ki rolümün
kadınsal hiçbir şeyi yoktu mesela. Ama
Çakallarla Dans’ta hem güzel olup hem bol
seksapalliği de olan ve iç enerjisi de gür
olan bir kadın Fatma.
80’lerden 90’ların ikinci yarısına kadar
genelde feminizm Türk sinemasında etkisi
görülmüştür. Fakat 2000 sonrası bu konuda
geri adım atıldığını düşünüyorum. Siz ne
düşünüyorsunuz, artık bu bedelleri ödemek
daha mı zor sizce?
Yani ben hiçbir bedel ödemedim. Sevişme
sahnesi, dayak sahnesi, tecavüz sahnesi,
ağlama sahnesi falan bence hep aynıydı. O
yüzden genelde hep öyle şeyleri oynuyorum.
Yani benim için bir fark yok. Ben de
Ankara’da bir memur ailenin çocuğuyum.
Ankara’da yetiştim, aslında kapalı bir alanda
yetiştim, şanslıyım beni desteklediler.
Ben hep şunu savundum, kendim rahat
olduğum ve rahatsız olmadığım her şeyi
oynayabilirim. Ben mesela bir sevişme
sahnesinde utanmıyorsam, “ya şimdi ne
yapacağım…” demiyorsam başkalarının
düşüncelerini de takmam. Evet bazen benim
de reddettiğim projeler oldu, gereksiz
olduğunu düşündüm ama mesela Çakallarla
Dans’ta sevişme sahnelerinde hiçbir erotizm
yok, daha çok komik yani. Bunu yanlış
anlayanlar olmadı mı, oldu. Yorum olarak
gerçekten çirkinleşenler olmadı mı, oldu.
Eh bedel olarak tek ödediğim şey de bunları
okumak oldu ama ben böyle şeyleri zaten
takmıyorum.
Filmin adı Çakallarla Dans fakat aslında
kimse çakal değil sonuçta sadece dört tane
arkadaşlar, filmde çakala en yakın kişi Fatma.
Evet, evet kesinlikle ve bence aramızda,
günlük hayatta birçok Fatma var. Diğer dört
karakterimiz gerçekten hiç çakal değiller
yalnızca çakallık yapmaya çalışıyorlar
çünkü sistem bizi buna itiyor. Kimisi
çakallık yaparken aklını kullanıyor kimisinin
şansı yaver gidiyor. Fakat herkes çakallık
yapıyor. Çakallık deyince büyük şeyler
düşünmemek lazım bir simit alırken de
çakallık yapabilirsiniz ve mutlaka ben bile
gündelik hayatta çakallık yapıyorumdur.
Ama ayrı olarak gündelik hayatta birçok
Fatma olduğuna inanıyorum. Ve
Fatma karakterinin de bu insanlardan
esinlendiğine ve öyle yaratıldığına
inanıyorum.
Aslında gerçek hayata baktığımızda ben
de size katılıyorum. Erkekler evet evde
otoriter gözükürler ama hayatta tüm dengeyi
kuran yine kadındır. Bizim dramatik
filmlerimizde hep kadın çok ezilendir.
Ben de sizin gibi düşünüyorum. Bence
erkekler çok net ve tek bir hamlede
düşünen varlıklar ama kadınlar her
açıdan düşünen varlıklar. Dolayısıyla ben
zaten kadınların daha çakal olduğunu
düşünüyorum. Çakallığı geçtim daha çok
fikirleri olduğunu düşünüyorum. O yüzden
erkeklere üzülüyorum. Yani ben böyle bir
kadınım, bizim evimizde baba görüntüde
vardır ama her şeye annem karar verir ve
annemin sözü geçer. O yüzden de diğer
filmlerde niye böyle olduğunu bilmiyorum
ama keşke gerçeğe biraz daha
yaklaşabilsem. Yani komedi olduğu için
değil. Mesela kadına şiddete hayır diyoruz
her zaman ama sadece kadınlar
şiddet görmüyor ki. Erkekler de görüyor
ve o daha kötü bir durum. Düşünsenize
erkekler kadın tarafından şiddete uğramaz
diye düşünüyoruz. Hâlbuki şiddete her
yerde hayır diye düşünüyorum. Erkeğe de
yazık.
Peki şimdi siz tiyatrocusunuz, dizide de
oynadınız ama dikkat ediyorum çok film
üretiyorsunuz. Yani meslektaşlarınıza
göre çok daha fazla film üretiyorsunuz.
Geçen sefer iki filminiz aynı anda vizyona
girmişti bu yılda üç olacak. Bu bir planlama
mı yoksa rast mı geliyor.
Belli bir şablonum yok benim, ben sadece
komedi filminde oynarım ya da ben
sadece dram oyuncusuyum ya da ben