Cinedergi 72

80’lerin sinemasında Serpil Çakmaklı, Kadir İnanır ile rol paylaşan
Zafer Atlı yıllar sonra sinemaya döndü. Zafer Atlı, Yeşilçam
sokağında yetiştiği için kendine sokak çocuğu diyor…
SERDAR AKBIYIK
n Türk sinemasının eski ünlülerinin çok daha iyi
değerlendirilmesi gerektiğini düşünüyorum. Yurt
dışında özellikle karakter oyuncuları yıllar geçtikçe
aranır isimler olurla. Kabiliyetleri ve tecrübeleriyle
oynadıkları her role değer katarlar. Bizim sinemamızda
ise unutulurlar. İşte bu hazin kadere isyan eden bir
isim var. 1980’lerin ünlü isimlerinden Zafer Atlı yıllar
sonra sinemaya döndü. Orçun Benli’nin yapımcılığını,
Barış Erçetin’in yönetmenliğini yaptığı ve gerçek bir
hikayeden yola çıkılarak çekilen Kanunsuzlar filminde
Atlı’yı da seyredeceğiz. İşte tecrübeli ismin röportajı…
On yıldır sinema yapmıyorsunuz. Kanunsuzlar ile
döndünüz. Bu projenin sizin için anlamı nedir?
İşin içinde Orçun Benli olduğu için başka bir güzel.
Ben bir tek filmini izlemiştim, televizyondan takip
ediyordum. Bende telefon numarası vardı ama önemli
olan benim numaramı Yeşilçam sokağında bir oyuncudan
alıp benimle temas kurması. Bu benim için
önemliydi. Filmin hikayesi de değişik. Yol hikayesi gibi
görünüyor ama yaşanmışlık da var. Bana önce Kamil
karakteri, sonra gerçek hikaye olması cazip geldi.
Rolünüzden biraz bahsedebilir misiniz?
Kamil, patronuna karşı gayet saygılı, bütün görevlerini
sadakatle yerine getirmeye çalışan biri. Aslında derli
toplu birisi ama Sabri Bey’in yanında diyaloglarıyla
ister istemez eğlenceli de oluyor.
Yurt dışında oyuncular, özellikle de erkek karakter
oyuncuları yaşlandıkça değerlenir. Türkiye’de bu konuda
bir tezat olduğunu düşünüyor musunuz?
Hiç düşünmesek de maalesef tezat var. Genç jenerasyon,
yaşı ilerlemiş jenerasyonu bir kenara bırakıp
speed bir şekilde hızlanıyor.
Türk sinemasının eski oyuncularının gündemi takip
ettiğine ve kendilerini geliştirdiğine inanıyor musunuz?
Dünya sinemasına gerektiği kadar kendilerini
geliştiriyorlar.
80’lerde ve 90’larda Türk sineması bir geçiş süre-
cindeydi. Günümüze baktığınızda sinema
açısından en büyük değişiklik nedir?
Küçük bir örnek vermek gerekirse o zamanlar
video furyası ve 16 mm. çekilen filmler vardı.
Şimdi teknolojimiz giderek gelişiyor. Sinemamız
gitgide daha da güzelleşiyor. Belli bir süre sonra
daha da güzel projeler olacaktır.
Dönemimizde siyasi film yapılmıyor. Halbuki
sizin mesleğe başladığınız dönemde Yılmaz
Güney ve ardılları vardı. Bugün sinemamızda
böyle bir eksiklik görüyor musunuz?
Eksikliği değişik şekilde incelememiz lazım.
Siyasi görüş filmlerini, özgün toprak hikayelerini,
özgün siyasi hikayeleri kimse işleyemiyor mu desek,
yoksa işlemek istemiyor mu desek? Yılmaz
Güney’in (kendine özgü üslubuyla kelime oyunu
yapıyor) “Duvarın önündeki yolda sürü” filmleri
benim en sevdiğim üç film. Güzel hikayeler de
çekiliyor ama bu tür hikayelerden de proje üretilirse
daha güzel olabilir.
90’ların sonuna kadar yıldız sistemi sinemamıza
hakimdi. Bugün yıldız diyebileceğiniz oyuncu var
mı?
O zaman da yıldızlar savaşı vardı. Tabii ki
öncelik hanım yıldızlar arasında. Şimdi herkes
yıldız, herkes oyuncu, herkes reji. Belki de böyle
olması lazım.
Serpil Çakmaklı, Ahu Tuğba ve bunun gibi kadın
oyuncular sinemadan ellerini çektiler. Yerlerinin
dolduğuna inanıyor musunuz?
Sinema akıcı bir süreç. Bu sektördeki
oyuncuların ve yönetmenlerin yerleri dolacaktır,
doluyordur.
Sizin sinemaya başlama öykünüz ne?
(Kendinden üçüncü tekil kişi olarak sözediyor)
Şahıs bir ajanstan gelmiştir. Set nedir,
Setüstü Kabataş mıdır, jön kime denir, kamera
nedir? Bunları tanımak için FGR dediğimiz bir
kalabalıkla gidip Şerif Gören’in Umut Sokağı