Metin - e-Kitap

79
1. Gözlerüm toymadı eyler ruh-ı cânâna tama’
Sîm karşusına lâzım gelür insâna tama’
2. Diş biler dirler işitdüm leb-i dildâra rakîb
Dîvdür kılsa nola mühr-i Süleymâna tama’
3. Leb-i yâr özileyen zülfe giriftâr olur
Ôulmete düşer iden çeşme-i hayvâna tama’
4. Hamdîyi çâh-ı firâka düşürür hırs-ı visâl
Ey niçe cânı esîr eyledi zindâna tama’
80
1. Pervâne gibi kanda olur hem-zebân-ı şem’
Şevk ile cânın eylemeyen der-miyân-ı şem’
2. Pinhân olursa nola saçun ey çerâg-ı dil
Gözden hemîşe çünki nihândur duhân-ı şem’
3. Dil uzadur ki şevk-ı ruhundan haber vire
Her meclis içre tan mı kesilse zebân-ı şem’
4. Ey nûr-ı haddi zulmet-i zülf ile setr iden
Pervânevâr cânum oda yandı kanı şem’
5. Aglama Hamdî derd ile kim âşikâr olur
Agladugınca rîş-i dil ü sûz-ı cân-ı şem’
81
1. Dil kim fürûg-ı ‘ışk ile gamdan bulur ferâg
Bir hücredür ki rûşen ider şu’le-i çerâg
2. Sûfîbelâ-yı ‘âşıka inkâr ider belî
Ahvâl-i hasteyi ne bilür her kim ola sag
3. Zülfi katında da’vî-i hoş-bûyî eyledün
Ey nâfe kanda oldı sana bu kadar dimâg
4. Rind-i zamânenün meseli lâledür kim ol
Başın yile virince elinden komaz ayag
5. Çagında bir püser göricek Hamdî cân virür