agrobiznesi 69 - KASH

More documents

Recommendations

Info

14 Agrobiznesi 7 shtator - 20 shtator 2007 INDUSTRI E VAJIT Vaji rigjen tregjet Një produkt që po kërkohet nga të gjitha tregjet botërore, por që vuan mungesën e lëndës së parë. Vaji shqiptar i ullirit duket se po i rikthehet sukseseve. Pas një rritje të madhe të eksporteve në 2006-ën, këtë vit produkti po njeh tregje të reja, si Malajzia, ku janë eksportuar rreth 11 ton vaj extra virgin, i etiketuar “Product of Albania”. Nëse në 2005-ën industria e vajit të ullirit zhgënjeu me rënien drastike të eksporteve, deri në 60%, pas një viti ky sektor duket se e ka rimarrë veten. Viti i kaluar ka njohur edhe rritjen më të madhe të eksporteve të vajit të ullirit që nga vitit 1999. Kompanitë vendase kanë eksportuar rreth 21 milion lekë vaj duke shënuar një rritje prej 1420% krahasuar me 2005-ën. Kërkesat nga vendet perëndimore kanë qenë dhe vazhdojnë të jenë të shumta, por në 2006-ën ka qenë pikërisht Kroacia vendi që ka marrë edhe sasinë më të madhe të vajit të ullirit shqiptar, rreth 17.5 milion lekë ose rreth 48 ton. Përpunuesit vendas thonë se kërkesat për eksport janë të shumta, madje edhe nga vende të largëta si ato aziatike, por fabrikat vendase prodhojnë në kuota mjaft të ulëta, duke mos patur mundësinë t’u përgjigjen blerësve të huaj. Sipas Valentina Postoli, Kryetare e Shoqatës së Prodhuesve të Vajit Ushqimor, AOA, industria e vajit të ullirit, sidomos ajo që prodhon vaj extra të virgjër, të virgjër dhe bio, ka mjaft vështirësi në gjetjen e lëndës së parë, faktor që ndikon edhe në sasinë pothuajse minimale që prodhohet në fabrikat vendase. “Ndonëse në fabrika janë investuar mbi 20 milion USD në teknologji, ku shumica e tyre kanë futur linjën më moderne “Pieralizi”, mungesa e lëndës së parë e vështirëson shumë rritjen në treg e sidomos shtimin e eksporteve”,- thotë Postoli. Ndonëse vaji i ullirit shqiptar cilësor preferohet së tepërmi nga të huajt, sasitë e eksportit jo vetëm që janë minimale, por në shumicën e rasteve nuk mbajnë as vulën “Made in Albania” me vete. Pjesa më e madhe e blerësve të huaj që marrin vajin shqiptar e importojnë atë rifuxho duke e ambalzhuar vetë, por edhe në raste ku ka ambalazh etiketa është “ekskluzivitet” i blerësit. Sipas përpunesve, vaji i ullirit shqiptar blihet nga disa kompani të caktuara, edhe eksportohet më pas në shtete të mëdha, si Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Megjithatë, përpos mungesës së markës shqiptare, përpunesit më së shumti i druhen mungesës së lëndës së parë dhe një numri të vogël të ullishtash, që kërcënon prodhimin në këtë industri. Tregu 1.3 miliard lekë Tregu i vajit të ullirit ka xhiruar afro 1.36 miliard lekë në 2006-ën. Prodhimi vendas ka mundur të zërë rreth 73% të tregut, me 2500 ton ose 1 miliard lekë prodhim. Importi në 2006-ën është vetëm 27% e tregut me afro 360 milion lekë vaj ulliri të ardhur nga vendet e huaja. Sipas të dhënave nga ACIT, importi i vajit të ullirit është thuajse 18-fish më i lartë sesa eksporti, me një nivel prej rreth 363 milion lekësh në 2006-ën. Në fakt, viti i kaluar ka njohur një rënie krahasuar me 2005-ën, afro 5% (nga 387 milion lekë në 363 milion lekë). Ulja e importit flet për një konsolidim të industrisë vendase dhe shtim të prodhimit. Shteti nga importojmë më shumë vaj ulliri është Italia, që zë rreth 90% të totalit të importit. Në fakt, përpunesit vendas thonë se vaji që mbërrin nga importi, e sidomos ai italian që reklamohet si shumë cilësor është shumë larg cilësisë së vajit shqiptar. Çmimi i vajit të importit është edhe më i ulët se ai vendas, duke konkurruar kështu në mënyrë të padrejtë produktin “Made in Albania”. E dyta në listën e importeve renditet Greqia, që zë vetëm 6% të totalit për vitin 2006. Prodhimi, vetëm 2500 ton/vit Zgjatja e periudhës së privatizimit të ullishtave ndikoi mjaft në dëmtimin e ullishtave të reja (të mbjella në vitet 1986-1990), ndaj edhe fondi aktual u zvogëlua me afro 1 milion rrënjë ullinj, kryesisht në rrethet Sarandë, Vlorë, Lushnjë, Durrës. Që prej 15 vitesh shkalla e shërbimeve ndaj pemës së ullirit është shumë e ulët, fakt që ka ndikuar në rënien drastike të prodhimit të vajit të ullirit. Sipas të dhënave zyrtare nga Ministria e Bujqësisë prodhimi vjetor i vajit të ullirit ka rënë në 2500 ton, ku në vitin 1984 niveli i tij arrinte në 5200 ton/ vit. Shkalla e lartë e emigrimit të popullsisë, sidomos asaj në moshë pune në rrethet Sarandë e Vlorë është një faktor që ka ndikuar në uljen e shërbimeve ndaj ullirit, dhe Saranda nga vendi i tretë ka kaluar në vendin e shtatë përsa i takon nivelit të prodhimit të ullirit. Sipas të dhënave të AOA, Shqipëria ka më shumë rrënjë ulliri sesa Franca, por rendimentin e ka afro 4 herë më të ulët. Vitet e fundit janë mbjellur afro 50,000-80,000 fidanë ullirit në vit dhe është rritur përkudesja sidomos në rrethet Fier, Mallakstër, Berat, Tiranë, etj. Shqetësimi i prodhuesve të vajit është kujdesi për importimin e fidanëve të pastër dhe ruajtja e varietetit vendas gjatë plotësimit të boshllëqeve në ullishtat ekzistuese. “Në këtë drejtim duhet bërë kujdes që të plotësohet objektivi i Strategjisë së Gjelbër për mbjelljen e 5000 ha ullishtave të reja deri në vitin 2010”,thotë Postoli. Lënda e parë, larg cilësisë Megjithëse prodhimi i vajit të ullirit po njeh rritje, ende cilësia e lëndës së parë mbetet problem për industrinë e re të përpunimit duke prodhuar vaj me cilësi jo të mirë. Vazhdimi I praktikës së vjeljes së ullirit me shkundje si dhe mospërdorimi I rrjetave nën kurorë për të evituar ndotjen me baltë dhe shkallë e lartë e infeksionit e dëmtimit të frutave nga insektet sidomos miza e ullirt, bëjnë që ullinjtë të kenë cilësi të ulët. Për më tepër një vjelje e vonuar dhe mosdorëzimi për përpunim menjëherë pas saj si dhe përdorimi I thasëve plastikë si mjet transporti bëjnë që fruit I ullirit të nxehet, myket, plagoset dhe për rrjedhojë të japë një vaj me aciditet të lartë. Aktualisht afro 44,000 familje fermerësh që kultivojnë ullinj mbajnë 2500 ton vaj ulliri për konsum familjar ose për të shitur, me një vlerë prej rreth 8 milion USD. Sipas përpunuesve, vetëm një sasi e vogël grumbullohet dhe ruhet pranë fabrikave. “Është e vërtetë që deri më sot në industrinë e përpunimit të vajit janë kryer investime që kapin shifrën e 20 milion USD, por efektiviteti I përdorimit të tyre lë shumë për të dëshiruar. Për ndihmuar daljen nga kjo situatë bllokuese shoqata e vajit ka shtuar aktivitetet, sidomos në ato zona ku edhe numri I ullishtave është më I madh”. Konsumi, vetëm 0.5 litra në vit/banor Tregu shqiptar i vajit të ullirit është në gjendje të vështirë. Sipas prodhuesve, vetëm familjet fermere kultivuese të ullirit dhe afro 10% e familjeve qytetare konsumojnë vaj ulliri puro të pastër. Gjithë pjesa tjetër e familjeve detyrohen të konsumojnë vaj të përzier ullirt, nisur nga shishja, taposja dhe etiketa. Prodhuesit thonë se një pjesë e madhe e shisheve që tregtohen në zonat e mëdha si Tiranë, Durrës nuk kanë cilësinë e reklamuar e madje në mjaft raste janë edhe të falsifikuar. Sipas përllogaritjeve , në Shqipëri konsumi I vajit të ullirit është rreth 2 litra për banor/vit në zonat rurale dhe rreth 0.5 litra për banor/vit në qytet. Në krahasim me vendet e tjera të Mesdheut kultivuese të ullirit, konsumi shqiptar është shumë I ulët (20 litra/banor/vit është niveli I Greqisë). Prodhuesit thonë se duhet bërë ende shumë në drejtim të edukimit dhe sensibilizimit të moshave të reja dhe të popullsisë së zonave malore në brendësi të vendit. Sipas kryetares së Shoqatës, Valentina Postoli, ky organizëm ka këmbëngulur vazhdimisht për përmirësimin e legjislacionit. Sipas Postolit, ligji për “Për prodhimin dhe tregtimin e vajit të ullirit” dhe referimet e tij ndaj normave të Bashkimit Europian kanë ndikuar në forcimin e marrëdhënëieve fermerë-përpunues-tregtarkonsumator. Shoqata po punon gjithashtu për të rritur prodhimin e ullinjve të shëndetshëm, përmirësimin e teknologjisë së përpunimit me synim cilësinë ekstra-virgjër të vajit dhe sidomos rifillimin e eksportit të tij mbështetur në pëlqimin e aromës dhe shijeve nga tregu I huaj. Mbrojtja e interesave të kësaj industrie kërkon mbështjetjen e shtetit dhe të bankave për kryerjen e disa shërbimev që fermeri nuk I përballon dot I vetëm për shkak të kostos së lartë si dhe një pjesëmarrje active të projekteve për zgjidhjen e problemeve teknike. Kërkesat: Si mund të nxisim industrinë Për të nxitur rritjen e prodhimit të vajit të ullirit industrialistët kërkojnë ndërhyrjen e shtetit, që mund të shërbejë si një rregullator shumë I mirë I tregut dhe I marrëdhënieve fermer-përpunues. Sipas përpunuesve, duhet të nxiten modele të kontraktimit midis ullishtarëve dhe përpunuesve, me qëllimin që ruhet vaji I prodhuar në mënyrë kolektive dhe të rregullt duke garantuar kështu edhe cilësinë. Vetë industrialistët janë të gatshëm që të ngrenë një kooperativë vendase për tregtimin e vajit të ullirit, që do të mundësonte që grupe përpunuesish me dëshirë dhe nivel dhe të përafërt teknologjik të mund të arrijnë të kenë sasi vaji të mjaftueshme për të siguruar kontrata eksporti të rregullta me blerësit e huaj. Aktualisht sasitë tepër të vogla të prodhimit që dalin nga fabrikat shqiptare pengojnë vendosjen e një marrëdhënie të rregullt dhe afatgjatë midis prodhuesve dhe blerësve të huaj. Njëherësh përpunuesit kërkojnë edhe uljen e numrit të pronarëve të ullishtave përmes konsolidimit të ngastrave midis ullishtarëve, që do ta shndërrronte ullishtarinë në një aktivitet fitimprurës dhe do të rikthente fermerët tek to. Çertifikimi mbetet gjithashtu edhe një kërkesë e vazhdueshme e përpunuesve, të cilët e shohin si një mundësi të mirë vendimin e qeverisë për subvencionimin në masën 50% të këtij procesi. “Një Miss” për vajin shqiptar të ullirit Ndonëse prodhuesit vendas të vajit të ullirit nuk po arrijnë dot që të shtojnë sasitë e prodhimit, ata duken se e kanë marrë mjaft seriozisht sigurimin e një cilësie të lartë për produktin e tyre. Ky vit është i treti radhazi që në Shqipëri zhvillohet konkursi për vajin më të mirë të ullirit, të virgjër dhe ekstra të virgjër. Një juri me specialistë përzgjodhi edhe më të mirët e prodhuesve cilësorë, të cilët konkurronin në dy kategori vaj i virgjër dhe vaj i ekstra i virgjër, ndërkohë që u rezervua edhe një çmim për analizën më të mirë kimike. Çmimin e parë në kategorinë të virgjër e fitoi kompania “Ani”, me qendër në Qeparo, e ndjekur nga “Ivap” me qendër në Mullet. Ndërkohë në kategorinë extra vergine ishte kompania “Skilja” nga Elbasani që mori çmimin e parë, e ndjekur nga “Shkalla” me qendër në Tiranë dhe në vend të tretë u rendit “Ivap”, Mullet, Tiranë. Çmimin për analizën më të mirë kimike mundi ta marrë kompania “Skilja”. Në ceremoninë e organizuar në Tirana International Hotel u dhanë çmimet për shtatë fituesit e konkursit kombëtar të vajit të ullirit 2007. Ceremonia ishte në fakt përmbyllja e seminarit një ditor e mbështetur nga USAID në bashkëpunim me Shoqaten e Vajit Ushqimor, me qëllimin për të fuqizuar sektorin e vajit të ullirit. Firmat fituese u zgjodhën nga një panel testi organo-shqisor të përbërë nga gjashtë specialistë shqiptarë dhe një eksperte e huaj. Specialistët shqiptarë janë trajnuar nga një supervisor paneli ndërkombëtar e çertifikuar nga Këshilli Ndërkombëtar i Vajit të Ullirit –IOOC, që erdhi në Shqipëri nëpërmjet projektit të USAID, Zhvillimi i Ndërmarrjeve Shqiptare & Shërbimet e Tregut të Eksportit. Analizat kimike për vajrat konkurrentë u kryen nga Instituti i Kërkimeve Ushqimore, Tiranë. Në konkursin e zhvilluar morën pjesë 17 firma prodhuese shqiptare me mostrat e tyre të vajit ekstra të virgjër dhe të virgjer dhe u analizuan 21 mostra. Sipas prodhuesve vendas ky aktivitet është mjaft i dobishëm për promovimin e vajit të ullirit si dhe nxitje e dobishme për të prodhuar një produkt cilësor. Në Shqipëri që nga vitit 1999 ka nisur të prodhohet vaj extra vergine.
7 shtator - 20 shtator 2007 PORTRETE Agrobiznesi Specialistë të shquar të agroindustrisë ASLLANI, Uran Ing.Kimist U lind ne Tirane me 1939. Studimet e larta i kreu ne Universitetin e Tiranes, ku u diplomua ing. biologji-kimi ne vitin 1963. Ne vitet 1963 -1966 punoi mesues ne gjimnazin e Lezhes, ndersa 1966 - 1983 teknolog esencash ne Ndermarrjen Ushqimore Elbasan. Ne periudhen 1983 - 1991 ishte kryeinxhinier i Fabrikes se Konservave ne Elbasan. Ne vitet 1991 - 1993 ishte kryeinxhinieri Kompanise Alb-Ducros - Durres dhe nga viti 1993 eshte shef departamenti ne kete kompani. Zoti Asllani mban titullin “Profesor Doktor”. Eshte autor i dy librave dhe i nje numri te madh artikujsh, kumtesash e referatesh shkencore. Prof. Dr. Asllani ka dhene nje kontribut te rendesishem ne fushen e esencave eterovajore. BEJKO, Engjell Ing.Kimist (1940 - 1998) Lindi ne Permet me 1940. Ka kryer studimet ne vitin 1963 ne Universitetin Shteteror te Tiranes, ne degen Kimi Industriale. Prej vitit 1963 deri 1970 ka punuar si specialist ne Bashkimin Qendror te Kooperativave te Konsumit, dhe ne Ministrine e Tregtise. Me pas, gjate viteve 1970 - 1985, ka qene kryeinxhinier ne Fabriken e Perpunimit te Qumeshtit ne Tirane. Pozicionet e tij me te vona kane qene: Shef i Sektorit Ushqimor ne Institutin e Studimeve dhe Projekteve te Industrise se Lehte dhe Ushqimore (1985 - 1987), Drejtor i Drejtorise per Industrine e Mish - Qumeshtit ne Ministrine e Industrise se Lehte dhe Ushqimore (1987 - 1992) dhe administrator i firmes private “Enen” ne Tirane (1992 - 1994). Ka qene anetar i Komitetit te Shkences dhe Teknikes se Shqiperise per nje periudhe kohe 4-vjecare. Autor i shume fabrikave te perpunimit te industrise se Qumeshtit. Vdiq ne vitin 1998. BEZHANI, Prokop Teknolog (1916 - 1972) Lindi ne vitin 1903 ne Tepelene. Ne vitin 1916 perfundoi shkollen plotore dhe ne vitin 1921 ndoqi Kursin Normal ne Labove te Gjirokastres dhe u licensua si mesues i kategorise se pare per shkollat fillore. Z. Bezhani punoi mesues ne fshatin e lindjes deri ne vitin 1930. Disa vite me vone ai hapi ne Vlore nje fabrike per prodhimin e vajit te ullirit, te cilen ia fali shtetit mbas cIirimit. Per aftesite e tij ne prodhim dhe organizim, qe prej vitit 1945, Z. Bezhani u emerua ne drejtorine e Duhan - Cigareve ne Ministrine e Ekonomise dhe me vone ne drejtorine e industrise ushqimore te Ministrise se Industrise. Z. Bezhani ishte nje specialist i vecante persa i perket vleresimit dhe perpunimit te ullirit per vaj. Ai ishte i apasionuar pas industrise ushqimore, per te cilen punoi per disa dekada ne dikasterin qe mbulonte kete industri. Z. Bezhani ishte nje specialist me njohuri te gjera praktike, nje mjeshter i vecante, sidomos ne prodhimin e vajrave, sapunrave, dhe prodhimin e cigareve. Ai eshte mbajtes i Medaljes se Punes dhe Urdhrit te Punes te Klasit te Pare dhe te dyte. Z. Bezhani vdiq me 1972. BIÇAKU, Kujtim Ing. Teknolog Lindi ne Elbasan me 1943. Nisi ne Bullgari dhe perfundoi ne Universitetin e Tiranes studimet per ing. kimist teknolog. Ne vitet 1964 - 1967 punoi ne ndermarrjen ushqimore Lushnje dhe ne 1967 - 1978 ne ndermarrjen ushqimore Elbasan. Ne vitet 1978 - 1985 ishte zevendesminister i Industrise se Lehte dhe Ushqimore, ndersa ne vitet 1985 - 1994 ishte Drejtor i Institutit te Industrise Ushqimore. Ne vitet 1994 - 2000 punoi si profesionist i pavarur. Qe nga viti 2000 eshte Drejtor i Institutit te Teknologjise Kimike. Zoti Bicaku ka nje aktivitet te gjere shkencor dhe eshte autor i disa studimeve ne fushen e industrise ushqimore. BOJAXHIU, Liljana Ing.Kimiste Ka lindur ne Shkoder me 1935. Eshtediplomuar me 1957 si inxhiniere kimiste ne Poloni. Ka punuar ne Ndermarrjen Ushqimore ne Shkoder, ne vitet 1958 - 1962, si inxhiniere dhe kryeinxhinere e kesaj ndermarrjeje. Ne periudhen 1962 - 1970, ka punuar ne Ministrine e Industrise me detyren Drejtore ne Drejtorine Ushqimore. Prej vitit 1970 deri ne 1984, ka qene Drejtore e Drejtorise se Kerkimeve te Industrise se Lehte dhe Ushqimore. Sot eshte pensioniste. Gjate aktivitetit te saj ka kryer rreth 20 studime dhe projektime teknologjike ne fushen e industrise ushqimore. Eshte njohese e mire e industrise se konservave. Ne 1984, ka marre graden shkencore “Kandidate e Shkencave”. Mban Urdherin e Punes te Shkalles III dhe II. BOZAXHIU, Mihal Ing. Kimist Ka lindur ne vitin 1942 ne Berat. Ne vitin 1964 eshte diplomuar ne degen Kimi Industriale ne Universitetin Shteteror te Tiranes. Per nje periudhe 15 vjecare, deri ne vitin 1980, ka punuar ne Ndermarrjen Ushqimore Berat, me detyren e inxhinierit dhe kryeinxhinierit. Ne vitet 1980 - 1982, ka punuar ne Ministrine e Lehte dhe Ushqimore. Me vone, deri ne vitin 1991, ka patur detyren e kryeinxhinierit dhe drejtorit ne Ndermarrjen Ushqimore Berat. Eshte specialist me njohuri te gjera per industrine ushqimore, industrine e prodhimit te konservave dhe asaj te vererave. Ne vitin 1972, per tre muaj eshte specializuar ne industrine e prodhimit te vererave. Ne vitet 1991 - 1994, ka punuar ne Ndermarrjen e Prodhimit te Pijeve ne Berat, me detyren e drejtorit. DHIMA, Zoi Ing.Kimist Ka lindur ne vitin 1944 ne Fier. Eshte diplomuar inxhinier kimist ne Universitetin Shteteror te Tiranes. Ne periudhen e viteve 1967 - 1990, ka punuar si inxhinier dhe kryeinxhinier ne Ndermarrjen Ushqimore ne Fier. Eshte njohes i mire i industrise se perpunimit te vajrave. Eshte autor dhe bashkeautor i projekteve te industrise se vajrave dhe asaj te konservimit. Nga viti 1990 punon si specialist i industrise se prodhimit te vajrave prane firmes SH. A. te Vajrave te Fier. Mban Urdherin e Punes te Klasit II. DODBIBA, Rudolf Ing.Kimist Ka lindur ne vitin 1931 ne Elbasan. Ka kryer studimet e larta ne Universitetin e Shkencave ne Budapest te Hungarise ne degen e inxhinierise kimike, ne vitin 1956. Z. Dodbiba eshte specializuar per 15 prodhimet e industrise ushqimore ne teresi dhe i profilizuar per problemet tekniko - shkencore te kesaj industrie. Nga viti 1956 deri ne vitin 1960 ka drejtuar laboratorin kimik ne Institutin e Zooteknise ne Shkoder dhe ne vitin 1961 eshte emeruar K/inxhinier ne Drejtorine Ushqimore prane Ministrise se Industrise. Ka drejtuar dege te ndryshme te kesaj industrie. Ndihmese te frytshme ka dhene ne hartimin e stabilizimin e proceseve te reja teknologjike dhe per percaktimin e kushteve teknike dhe standartizimin e prodhimeve ushqimore deri ne vitet 19<strong>69</strong> - 1970. Ne vitin 1971 u emerua kryetar dege e me vone drejtor i Drejtorise Ushqimore nr. 1 ne MILU. Me shkeputje ne kohe te ndryshme te ketij viti, si k/inxhinier ka drejtuar ndermarrjet ushqimore ne Durres, Fier dhe Tirane. Se fundi, ne vitin 1990 - 1991 ka punuar si specialist ne Ministrine e Industrise Ushqimore dhe ka kontribuar me sukses ne hartimin e kushteve teknike dhe proceseve teknologjike per artikujt ushqimore ne degen e vajrave, pijeve alkoolike, konservave etj. Z. Dodbiba eshte bashkeautor i nje numri studimesh e projektimesh ne industrine ushqimore. Zoteron gjuhe te huaja dhe vazhdon te ndjeke te rejat shkencore mbi prodhimet ushqimore duke mbetur nje nder specilistet me te mire te kesaj dege te industrise. FRASHERI, Aristidh Ing. Teknolog (1931 - 2001) Ka lindur ne vitin 1931, ne Korce. Eshte diplomuar inxhinier teknolog per industrine e konservimit te peshkut ne vitin 1956, ne Moske. Gjate viteve 1956 - 1991, ka punuar si inxhinier teknolog ne Fabriken e Konservave te Peshkut prane Kombinatit te Konservave ne Vlore, si dhe kryetar i byrose teknologjike. Eshte autor i shume projekteve teknologjike per permiresimin e teknologjise se prodhimit dhe konservimit te peshkut, e per mekanizimin e proceseve perpunuese. Ka kontribuar ne ngritjen e fabrikave te konservimit te peshkut ne disa qytete te tjera te vendit. Vdiq ne vitin 2001 ne Greqi. GEGA, Astrit Ing. Teknolog (1922 - 1983) Ka lindur ne Gjirokaster ne vitin 1922. Kreu studimet e larta ne Vysoka Skola Chemicko Teknologicheko Inzenyrstv ne Prage ne vitet 1946 - 1950. Ne vitet 1951 - 1952 ka punuar si inxhinier kimist ne Laboratorin Qendror te Ministrise se Industrise. Me vone, ne vitet 1953 -1956 ka punuar ne Ministrine e Industrise me detyren e Drejtorit Qendror per industrine ushqimore. Prej viteve 1960 - 1974 ka punuar me detyren e kryeinxhinierit ne Ndermarrjen Ushqimore Elbasan dhe ne vitet 1974 - 1983 ka qene Pergjegjes i Qendres Kerkimore Shkencore te Institutit te Kerkimeve Shkencore ne Elbasan. Gjate aktivitetit te tij jane botuar, studime mbi dege te ndryshme te industrise ushqimore dhe kimike (23 studime); aktivitetet studimore per projekte fabrikash te industrise ushqimore (16 projekte), ka botuar librat: Teknologjia e Ullirit, ka pergatitur dispenca te teknologjise industriale per industrine ushqimore (7 cope), referate me karkter tekniko-shkencor (10 referate) etj. Si pjesemarres ne veprimtari shkencore i eshte dhene grada shkencore “Bashkepunetor i Vjeter Shkencor”. Mban medaljet e Kujtimit, Çlirimit, Trimerise si dhe Urdherin e punes Klasi i III. Ka vdekur me 2 mars 1983.
Page 1 and 2: Këshilli i Agrobiznesit Shqiptar F
Page 3 and 4: 7 shtator - 20 shtator 2007 AKTUALI
Page 5 and 6: 7 shtator - 20 shtator 2007 NJOFTIM
Page 7 and 8: 7 shtator - 20 shtator 2007 AGROMET
Page 9 and 10: 7 shtator - 20 shtator 2007 REKLAME
Page 11 and 12: 7 shtator - 20 shtator 2007 INDUSTR
Page 13: 7 shtator - 20 shtator 2007 MBARESH

agrobiznesi 69 - KASH

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?