Untitled

W sobotę 5 lipca obóz rozbito pod Jeżewem33, tyle że którym Jeżewem?
Kościelnym na południowy zachód od Zawidza Kościelnego
w dawnej gminie Kosemin (ob. Zawidz) i parafii Jeżewo czy też Wesel
na zachód od Strzegowa w dawnej gminie Gutkowo (ob. Raciąż)
i parafii Unieck? Nazwa miejscowości w rękopisach jest zapisywana
rozmaicie: leszów’, Heszow, Ieschow34 czy też Hessow35.
W niedzielę 6 lipca trwa postój i trwają rozmowy polityczne z poselstwem
węgierskim, a nazajutrz - jak pisze ks. Jan Długosz: „po
śniadaniu król zwinął obóz i przybył tego dnia do pewnej wsi nad rzeką
Wkrą”36, gdzie stanięto na nocleg.
Znane nam ze źródła Jeżewo, gdzie nocowano z 5/6 lipca, dzielił
zatem dzień drogi od „łąk jakiejś nieznanej wsi” (3/4) i tyle samo do
„pewnej wsi nad rzeką Wkrą” (6/7), a z kolei 2 dni od Bądzynia, także
nad Wkrą, gdzie zanocowano z 7/8 lipca37.
Nie istnieją aktualnie jakiekolwiek przesłanki natury źródłowej, by
przyznać pierwszeństwo któremukolwiek z Jeżewów, zatem współcześni
wydawcy ks. Jana Długosza utożsamili tę miejscowość raz
z Jeżewem Kościelnym38 innym razem - z Jeżewem-Wesel39. Obie
miejscowości posiadają bowiem z zasadzie analogiczną metrykę - Jeże-
wo-Wesel wymienione jest jako Geszevo w 1388 r.40, a Jeżewo Kościelne
jako Yeschewo w 1379 r.41 Przesłanki natury geograficznej i topograficznej
bezsprzecznie wskazują na to ostatnie, czyli Kościelne.
W przywołanym Bądzyniu konsystowano przez cały wtorek 8 lipca42.
Litwini i Tatarzy czas ten poświęcili na grabieże, mordy i gwałty,
w przekonaniu, że pobliska ziemia zawkrzeńska - zastawiona krzyżakom
przez księcia Siemowita IV43 w 1407 r.44, a do tej pory nie wykupiona45
- oraz ziemia płocka - są wystawione na ich łaskę. Tak o tym
napisał ks. Jan Długosz:
„Litwini i Tatarzy pustoszyli ten okręg w sposób okrutny i po barbarzyńsku
tak, jak ziemie obcych narodów’, i zabijali nie tylko dorosłych,
ale i młodzież, i dzieci kwilące w kołyskach. Innych zaś jak wrogów
i obcych zaciągali z matkami do swoich namiotów, do niewoli, mimo że
wszyscy ludzie tej okolicy byli z pochodzenia Polakami i mówili po
polsku. Przybywały matki zamordowanych dopiero co dzieci z rozpuszczonymi
włosami i z wielkim jękiem opłakiwały przed namiotem królewskim
rzeź swoich dzieci. Wzburzeni prałaci i panowie połscy przybywają
wszyscy do króła z usilnymi prośbami i występują zarówno
w> sprawne pomordowanych, jak i wziętych do niewoli, surowiej niż to
przystało stanowi rycerskiemu, prosząc o położenie kresu barbarzyń­
85