KERCENOJNE ME SHPERNGULJE - Gazeta Express

E hënë, 11 prill 2011 3
Kosova është vend pa pushtet të mirëfi lltë, pa
ekonomi funksionale të tregut, pa perspektivë
afatshkurtër ndërkombëtare, pa perspektivë
afatmesme ekonomike, pa Strategji afatgjatë.
Qytetarë të
harruar, probleme
të braktisura
Blerim Shala
Deri në pasditen e vonë të së hënës të 28 marsit, kur
me Verdiktin e Gjykatës Kushtetuese të Kosovës u
përmbys mashtrimi a iluzioni politik që sundonte
me Kosovën, nuk pati gjë në këtë vendin tonë që
lëkundë qëndrimin e hekurt të qeveritarëve dhe
ndërkombëtarëve që gjendja në Kosovë është paka-shumë
në rregull, dhe që institucionet e dala nga
zgjedhjet e këqija të dhjetorit të vitit 2010, janë OK,
dhe që OK do të jenë edhe zhvillimet politike dhe
ekonomike në Kosovë.
S’i bëhej kujt vonë në Prishtinën zyrtare për opozitën
dhe shoqërinë civile, për mediat dhe analistët,
për shqetësimin gjithnjë në rritje të shumicës absolute
të qytetarëve të Kosovës.
S’mërzitej kush në instancat vendimmarrëse vendore
dhe perëndimore me qëndrimin që nuk mund
të ketë punë të mbarë me qeveri dhe koalicione të
ndërtuara mbi zgjedhje të mbrapshta. Që një gabim
i madh, s’ndreqet dot me një tjetër gabim edhe më të
madh. Që realiteti i këtyre dështimeve dhe gabimeve
do të merr trajtën e një kalbjeje të brendshme të
politikës kosovare, që rrezikon të merr me vete gjithë
shoqërinë kosovare, dhe ta vë në bast a në lotari fatin
e krejt një populli.
Po të mos ishte ajo pasditja e 28 marsit, edhe tash,
sa për autoritetet vendore dhe ato ndërkombëtare,
ta merr mendja që gjithçka do të ishte në rregull dhe
çdo gjë do të vazhdonte me të vjetrën.
Por ja që thyerja ndodhi shumë më herët se sa
që do të mund të parashihej, dhe në mënyrën e cila
gjithsesi është më e pëlqyeshme, me një Marrëveshje
Politike, e cila e tillë çfarë është, me një mori të metash,
në fakt, konfi rmon atë që është ditë shumë muaj
më parë: Që Kosova, pas zgjedhjeve të 12 dhjetorit,
për shkak të mënyrës se si janë organizuar votimet
për institucionet qendrore, nuk do të udhëhiqet nga
një qeveri stabile dhe e qëndrueshme, apo, që duhet
hyrë në një tjetër proces të tranzicionit (kalimtar), që
në ecje e sipër, së pari do të përmirësojë të metat sistemore
të organizimit politik të Kosovës (Kushtetutën
dhe Ligjet), e pastaj, do të bëjë një agjendë të mbajtjes
së zgjedhjeve njëmend të lira dhe demokratike.
Qeverisja e mirë prej asaj të keqes, midis të tjerave,
veçohet me këtë kriter: Qeverisja e mirë bën atë
që duhet të bëjë, çka është interes i qytetarëve dhe i
shtetit, e kjo e keqja, e dështuara, gjithmonë vepron
pasiqë është e detyruar nga rrjedha e ngjarjeve shumë
problematike.
Sikur të kishte pak mend dhe dije, pak më shumë
organizim dhe më së shumti vullnet politik,
qeveritarët e sotëm të Kosovës, do ta nisnin procesin
e ndryshimeve të kornizës ligjore që lidhet me
zgjedhjen, menjëherë pas konstituimit të institucioneve,
pa pasë fare krizë institucionale a ngërç politik,
pa shkuar Dosja Pacolli në Gjykatën Kushtetuese, pa
pasë nevojë që Ambasadori amerikan Dell të bëhet
ndërmjetësues dhe autor (në fakt), i kësaj Marrëveshjeje.
Me një arrogancë të paparë në këtë historinë
kohëshkurtër të demokracisë kosovare, dhe me
legjitimitet përfundimisht të mëdyshur (si kurrë më
parë), liderët institucionalë vendorë ia mësynë të
udhëheqin me Kosovën duke injoruar në plotëni të
gjithë ata që kërkonin atë çfarë u shpall të mërkurën
e kaluar, me 6 prill.
Në vend se me një Tryezë të Rrumbullakët, me
kohë dhe me përbërje të plotë, të adresoheshin temat
që rrëzuan për toke Qeverinë e re të vendit, u detyruam
që me procese të veçanta, të prira prej Ambasadës
amerikane, të nisim zgjidhjen e problemeve të mëdha
politike që rëndojnë vendin.
U pa, u pranua dhe u kuptua, më në fund,
që s’qenka vetëm burim i telashes procedura e
përzgjedhjes së Presidentit të vendit e aplikuar me
22 shkurt, por substanca që shquhet me mangësitë
në kornizën ligjore, si dhe me vetë cilësinë e organizimit
të zgjedhjeve të kaluara parlamentare.
Po të ishte substanca në rregull, Kosova, tek e
mbramja, nuk do të kishte kurrfarë problemi që të
mbante zgjedhjet e reja të jashtëzakonshme parlamentare.
Këtu nuk ia vlen të merremi me shumë me
humbësit dhe fituesit e gjithë kësaj rrëmuje që
kërcënonte Kosovën me një theqafje të rrezikshme.
Do të ketë, si zakonisht në këto raste, komente, shpjegime
dhe zhurmë të shumëllojshme.
Politika kosovare, veçmas ata që janë pjesë e anës
zyrtare/institucionale të saj, do ta bëjnë një tjetër gabim
të madh, poqëse mendojnë që tash kriza politike
është prapa nesh, që Komisionet që do të formohen
në ndërkohë, do t’i përgatisin ndryshimet tashmë të
kualifi kuara si të domosdoshme kushtetuese dhe
ligjore, dhe që gjithçka tjetër mund të vazhdojë me
të vjetrën.
Çfarë ka ndodhë prej shtatorit të vitit të kaluar
e këndej, ka qenë një zaptim i Kosovës prej politikanëve
dhe problemeve të tyre, ndërsa me Kushtetutë
e me Ligje, me fjalë të shkruara dhe të pashkruara,
politikanët i detyrohen qytetarëve, apo, obligohen
të merren me zgjidhjen e problemeve të tyre.
Kosova është bërë vend i qytetarëve të harruar dhe
i problemeve të braktisura.
Kosova është vend pa pushtet të mirëfilltë, pa
ekonomi funksionale të tregut, pa perspektivë
afatshkurtër ndërkombëtare, pa perspektivë afatmesme
ekonomike, pa Strategji afatgjatë, pa Agjendë
të qartë.
Gjithçka këndjepari është improvizim çasti, lojë
ditore politike, me synim të sigurimit të mbijetesës së
politikanëve të korruptuar, të gabuar dhe të dështuar.
E të tillë, për fatin tonë të keq, ka shumë.
» Autori është
Nënkryetar i Parë i Aleancës për Ardhmëninë e Kosovës. Kjo kolumne është shkruar
enkas për Gazetën Express
Mirëserdhët
në botën HD!