Priten 10 njohje - Gazeta Express

18
BOTA E mërkurë, 6 tetor 2010
Fillon lotaria amerikane për vitin 2012
Çdo vit, qeveria e Shteteve të
Bashkuara ofron 50 mijë viza për
imigrantë nga shtete të ndryshme
të botës, të cilët përzgjidhen në
bazë të një lotarie nga të gjithë
aplikuesit nga vende që kanë një
shkallë të ulët emigracioni në Shtetet
e Bashkuara.
Izraeli dhe Palestina
kërkojnë vazhdimin
e negociatave
Vazhdojnë përpjekjet
për shpëtimin
e minatorëve në Kil
Kjo lotari u hartua nga Kongresi
amerikan në vitin 1990, për të
pasqyruar hapjen e Amerikës ndaj
shumëllojshmërisë. Ideja ishte
për të bërë sa më të larmishëm
imigracionin, thotë John Wilcock,
një punonjës i Departamentit të
Shtetit që merret me çështjen e
vizave. Lotaria amerikane është
e hapur për popujt e vendeve që
kanë dërguar më pak se 50 mijë
emigrantë në Shtetet e Bashkuara
gjatë pesë viteve të fundit. Vendet
që janë burim i një numri të madh
emigracioni janë të përjashtuara
nga lotaria. Çdo lotari emërohet
në bazë të vitit fiskal të cilit i përket.
Ky variant njihet si lotaria 2012,
sepse vizat do të lëshohen gjatë
vitit fiskal 2012, i cili fillon nga 1
tetori 2011 deri më 30 shtator 2012.
Aplikimet do të pranohen që nga
dita e djeshme, deri më 3 nëntor
2010. Pjesëmarrja në lotari është
falas, ndaj pjesëmarrësit duhet të
kenë kujdes dhe të mos bien pre e
mashtrimeve. I vetmi vend ku aplikantët
e lotarisë amerikane duhet
të paguajnë për tarifat e caktuara
që kanë lidhje me aplikimet, është
kur të intervistohen pranë ambasadave
apo konsullatave përkatëse.
ÇEÇENIA, FERR
Katër vjet që nga vrasja
e gazetares Ana Politkovskaja,
në Republikën
e Kaukazit dhuna dhe
shtypja vazhdojnë.
Tani është bërë edhe
më e rrezikshme të
denoncosh poshtërsitë
e presidentit Ramzan
Kadyrov dhe bashkëpunëtorëve
të tij.
Z
yrtarisht lufta ka përfunduar, madje
nuk ekziston më fare. Jeta duket
sikur rrjedh normalisht. Pothuajse,
sepse gjendja në Çeçeni vazhdon të jetë
e tensionuar. “Studentët e mi ëndërrojnë
të bëhen anëtarë të shërbimit special
të Kadyrovit: pasanikë, të fortë, të
fuqishëm dhe të pushtetshëm. Dhuna
është rrënjosur thellë në mentalitetin e
çeçenëve”, pëshpërit Amina, një profesoreshë
e re. Arsyeja gjendet vetëm disa
kilometra larg.
Shkolla e Aminës ndodhet dy hapa
larg stadiumit “Tarek”, skuadra vendase,
aktualisht në mes të klasifikimit në
kampionatin rus, i cili u rindërtua i tëri
më 9 maj të vitit 2004, pasi u shkatërrua i
tëri si pasojë e një bombe të vendosur në
tribunë, ku humbi jetën edhe presidenti
i Republikës, Akhmad Kadyrov, babai i
Ramzanit. Që nga ai moment, presidenti
i atëhershëm i Rusisëm i Rusisë, Vladimir
Putin, vendosi t’ia barte pushtetin
të birit, një tip arrogant, të cilit i pëlqen
shumë vetja, aq sa të lë përshtypjen sikur
personaliteti i tij është jashtëzakonisht
i ngjashëm me atë të Stalinit. Në vitin
2007, Putin e uli në kolltukun e presidentit,
që ka qenë i të atit të tij, me qëllim
që t’i jepte fund konfliktit çeçen. Duket
si një lojë fjalësh, por në fakt nuk është
kështu. “Strategjia e Moskës ishte e qartë:
që çeçenët të eliminonin njëri-tjetrin”,
shpjegon Dick Marty, një nga anëtarët e
raportit të Këshillit të Evropës mbi situatën
e të drejtave të njeriut në Kaukazin
e Veriut. Në këtë mision, Kadyrov ka qenë
mjaft i dobishëm, madje problemi ishte
se i kapërceu pak kufijtë.
Numri i personave që kanë humbur
jetën në Çeçeni nga viti 2000 deri në
luftën e dytë çeçene (1999-2000), është
pothuajse pesë mijë veta. Në atë kohë
Putin fliste për fundin e “operacioneve
antiterroriste” në Çeçeni. Gjendja ishte
tepër e tendosur: rrëmbeheshin njerëz,
sepse mbronin të drejtat e tyre, kërkonin
të vërtetën, ose sepse dukeshin si terroristë
islamikë (ndonjëherë mjaftonte
mjekra e gjatë) dhe asnjë nga përgjegjësit
nuk u vu para drejtësisë, edhe pse familjarët
e viktimave kanë ngritur qindra
padi kundër fajtorëve. Kush protestonte,
arrestohej, ndëshkohej ose vritej, si Ana
Politkovskaja, e cila para katër vjetësh u
gjet e vrarë në shtëpinë e saj në Moskë.
Tani që operacionet antiterroriste
kanë përfunduar, jo vetëm që rrëmbimet
vazhdojnë, por numri i tyre është rritur
jashtëzakonisht. Në maj të vitit 2009,
u rrëmbye dhe u vra Natalia Estemirova,
aktiviste për të drejtat e njeriut dhe
anëtare e OJQ-së “Memorial”, u vranë
aktivistët Zarema Saudoulayeva dhe Alik
Djabrailov etj. “Që prej kohës kur u vra
Natalia, edhe qendra jonë në Gronzy e ka
të vështirë të ecë përpara”, shpjegon Alek-
sandër Cherkasov, nga OJQ-ja “Memorial”.
“Jemi në dijeni të shumë episodeve.
Është e qartë se rrëmbimet vazhdojnë
dhe trysnia shtohet, por informacionet
janë të pakta dhe mungojnë statistikat,
sepse njerëzit nuk denoncojnë më raste
në polici. Ata u tremben paditjeve. Gjëja
më e keqe është të jetosh me frikë”.
Një situatë që ndihet edhe jashtë Kaukazit.
Omar Israilov, një ish-ushtar çeçen
që thoshte i bindur se kishte parë Kadyrovin
në rolin e torturuesit, u vra në Vjenë,
më 19 janar të vitit 2009. Më 28 mars të
vitit 2009, në Dubai u vra me armë zjarri
Sulim Yamadayev, një komandant i ushtrisë,
hero i Rusisë dhe lider i klanit të
vetëm çeçen që ishte në gjendje të përballej
me Kadyrovin. Vrasësi i tij i dyshimtë,
avokati Adam Delimkhanov, është
mik i ngushtë i presidentit. Në shtator të
vitit 2008, u vra në Moskë një njeri tjetër i
fortë i klanit Yamadayev, deputeti Ruslan.
Sipas shërbimeve franceze, ekziston një
grup vrasësish çeçenë me shërbim në