You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
2<br />
Pressing<br />
Fjalët e Botës<br />
A është<br />
ai zelandez?<br />
MOTI <br />
Sot<br />
Nesër<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
PAUL HENRY,<br />
Prezantuesi televiziv<br />
<br />
pyetur Kryeministrin e<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Duam ta përhapim kulturën<br />
e zbavitjes dhe sigurisë.<br />
CANDICE IYOG,<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Jam mirë, kam fjetur qetë. Nuk e<br />
kam pritur Çmimin Nobel sivjet.<br />
ANDRE GEIM,<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
grafen<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Berat Buzhala ZArlinda Desku<br />
RIlir Mirena EArtan Muhaxhiri<br />
PLeonard Kerquki NJeton Musliu <br />
BFaton Raçi BArsim Buxhovi<br />
AArben Idrizi SValdet Hasani<br />
FAtdhe Mulla <br />
e eVjollca Musa <br />
SMediaWorks.<br />
Zogaj<br />
Në letrën e largimit nga grupi socialist, deputeti Vangjel Tavo<br />
bëri publike pakënaqësitë dhe vlerësimet e tij negative për<br />
gjendjen e sotme në Partinë Socialiste. Qëndrimet e tij nuk<br />
kishin veshjen emocionale të hatërmbetjeve të rastit, por<br />
ishin gjenerike dhe përgjithësuese. Flitej për personalizim të<br />
vendimmarrjes dhe drejtimit në PS, për devijim nga vlerat e<br />
krijuara nëpër vite në atë parti, për mbytje të demokracisë<br />
së brendshme, etj.<br />
E gjithë kjo tregon se deputeti e kishte pjekur vendimin për<br />
t’u larguar nga grupi i PS’së dhe po priste momentin e duhur<br />
për ta shpallur. Momenti, edhe pse mund të jetë provokuar<br />
nga ndonjë ngacmim i fundit, erdhi menjëherë pas largimit<br />
të deputetit Paulin Stërkaj nga grupi i PD’së, duke e barazuar<br />
kësisoj lojën e numrave në Kuvendin e brishtë të Shqipërisë,<br />
ku nuk ekziston një shumicë politike e votuar nga zgjedhësit.<br />
Largimi i Tavos bëri “bis” me largimin e Stërkajt jo vetëm si<br />
ngjarje, por edhe në jehonën që pati në mjedisin politik. LSI<br />
hapi krahët për ta mirëpritur Tavon, ashtu siç kishte bërë PS<br />
dy tre ditë me parë me Stërkajn. Prapa nënqeshjeve të holla<br />
u duk se kjo gjuhë gjestesh nga kampi qeveritar përcillte këtë<br />
mesazh: sa herë të na merrni do t’ju marrim, madje mund<br />
t’ju marrim edhe kur nuk na merrni, sepse ne kemi pushtetin<br />
dhe pushteti është më i ëmbël se idealet.<br />
Nuk mund ta dimë a ishte largimi i Tavos nga PS’ja një<br />
kundërpërgjigje e gatshme ndaj largimit të Sterkajt nga PD’ja.<br />
Koincidencat nuk janë një argument, edhe pse ato intrigojnë<br />
dhe madje ushqejnë shpeshherë gjykimin popullor për<br />
çështje të caktuara. Sot shumë njerëz mendojnë dhe shprehen<br />
hapur se prapa lëvizjeve të deputeteve nga opozita në<br />
Qeveri dhe anasjelltas, nga Qeveria në opozitë, qëndron dora<br />
e liderëve politikë të formacioneve të mëdha. Qeveria dhe<br />
opozita u ngjajnë dy kampeve relativisht të barabarta, që janë<br />
shumë afër me njëra tjetrën. Në këto kushte, tundimi i secilës<br />
palë për t’i shkëputur një ashkël palës tjetër nuk është thjesht<br />
një englendisje vanitoze, por një nevojë që mund të rezultojë<br />
jetike nga çasti në çast për synimet politike respektive. Ja<br />
pse largimet në Kuvendin e tanishëm, edhe kur bëhen për<br />
motive që lidhen me pavarësinë dhe integritetin e deputetit,<br />
rrezikojnë të lexohen me lehtësi si pazare me deputetë.<br />
Deputetët janë sovranë në vendimet që marrin, por ata<br />
janë e duhet të jenë edhe të përgjegjshëm. Madje para se të<br />
jenë sovranë, ata duhet të jenë të përgjegjshëm. Që do të thotë<br />
se në përgjithësi në qëndrimin e tyre duhet të mbizotërojë besnikëria<br />
ndaj zgjedhësve, ndaj siglës dhe pozicionit të partisë<br />
me të cilën janë votuar. E dimë se nuk është e lehtë në partitë<br />
tona të mbyllura ku dëgjohet vetëm zëri i kryetarit. Por, duhet<br />
provuar. Qoftë edhe për të justifikuar në publik largimin. Ky<br />
pra është një qëndrim parimor, që mund të ndryshojë vetëm<br />
për arsye madhore apo të veçanta.<br />
Parlamentarizmi shqiptar i dy dekadave të fundit i ka<br />
njohur të gjitha llojet e largimeve: largimet nga Qeveria në<br />
opozitë dhe nga opozita në Qeveri; largimet e shoqëruara<br />
me shpjegime që kanë patur vlerën e dokumenteve politike<br />
dhe largime nën zë për interesa vetjake; largime për shkak<br />
të ideve dhe largime për shkak të ryshfeteve. Po të na lejonte<br />
madhësia e një shkrimi në gazetë, do të mund ta ilustronim<br />
edhe me emra këtë histori . Por, ndoshta lexuesi i vëmendshëm<br />
i ka vetë parasysh rastet konkrete. Ajo që mund të<br />
themi me bindje është se publiku nuk i ka vënë kurrë në<br />
një balancë largimet e ndryshme të deputetëve nga partia<br />
e tyre. Ata që kanë lëvizur nga Qeveria në opozitë janë parë<br />
gjithnjë si më idealistë dhe më burrërorë, sepse në fund të<br />
E mërkurë, 6 tetor 20<strong>10</strong><br />
Socialist, por jo në opozitë<br />
fundit, edhe po të jenë nxituar, ata kanë lenë privilegjet e<br />
pushtetit për të përqafuar opozitarizmin, që në Shqipëri ka<br />
qenë dhe mbetet i vështirë dhe i mbushur me privacione me<br />
karakter politik deri te punësimi i fëmijëve dhe të afërmve. Me<br />
gjithë privacionet e ndryshme, të qenët në opozitë ka qenë<br />
dhe mbetet një mision i lartë dhe fisnikërues. Shqipëria e re<br />
demokratike është thirrur në një kauzë të krijojë kulturën e<br />
opozitarizmit, sepse kjo i ka munguar ndër shekuj, ndërkohë<br />
që pushtetin e ka patur gjithnjë me tepri në kurriz.<br />
Ata që kanë lëvizur nga opozita në Qeveri janë parë me<br />
përbuzje, si interesaxhinj të vegjël. Ç’nevoja ka Qeveria për ta,<br />
kur ajo i ka numrat? Në përgjithësi, e ardhmja i ka nxjerrë nga<br />
skena deputetët që kanë lëvizur nga opozita drejt Qeverisë.<br />
Ky është si një ligj që gjen e do të gjejë zbatim gjithnjë. Por,<br />
forma me e shëmtuar e lëvizjes së deputetëve, apo e devijimit<br />
të deputetëve nga vota që u ka dhënë elektorati, mbetet ajo e<br />
joshjes me poste, e blerjes me premtime dhe ryshfete. Blerjet<br />
janë një fyerje e rëndë për pluralizmin. Dhe po të marrin<br />
përhapje të gjerë, blerjet janë një atentat i mirëfilltë ndaj<br />
vullnetit të zgjedhësve.<br />
Largimet nga një Qeveri apo drejt një Qeverie që ka kontrolluar<br />
rreth shtatëdhjetë për qind të pushtetit nuk kanë patur<br />
jehonën që kanë largimet analoge nga një Qeveri që është<br />
gjithnjë në limitet e numrave të nevojshëm. Prandaj, interesi<br />
për të kuptuar largimet e kohëve të fundit dhe pritshmëria<br />
që ka krijuar kjo dukuri është e lartë. “Merkatoja filloi”, tha<br />
parmbrëmë një analist i respektuar në një prej ekraneve televizive.<br />
Unë nuk besoj shumë në variantin e merkatos. Më<br />
e saktë do të ishte të thoshim se janë hedhur zaret e interesave.<br />
Pa mohuar fatin se ka edhe ikje për shkak të ideve të<br />
ndryshme. Deri tani kemi tre largime. Stërkaj, që duke ikur<br />
nga PD’ja në opozitë, barazoi si me thënë rastin e tij, pasi<br />
kishte ikur nga opozita drejt Qeverisë para tre vjetësh. Kemi<br />
edhe largimet e dy deputeteve të votuar në listat e PS’së. Të<br />
Shpëtim Idrizit, që është mbuluar me votë nga socialistët e<br />
Vlorës dhe të Vangjel Tavos, që është mbuluar me votë nga<br />
socialistët e Gjirokastrës. Pa u ndalur gjatë në faktin se ikja kur<br />
je votuar me listë partie nuk është njëlloj si ikja kur je votuar<br />
si individ i kandiduar nga partia, do të doja të kthehesha<br />
sërish te letra e zotit Tavo.<br />
Ai rendit disa defekte të jetës së brendshme të PS’së për të<br />
cilat unë dhe shumë të tjerë si unë, që nuk janë anëtarë të<br />
asaj partie, nuk mund të japin një gjykim. PS’ja nëpër vite<br />
i ka mësuar me një demokraci të avancuar anëtarët dhe të<br />
zgjedhurit e saj, sa ata të mos pajtohen me asnjë milimetër<br />
tkurrjeje apo berishizimi të kësaj demokracie. Mundet, pra,<br />
që gjerat të jenë siç i thotë Tavo. Kjo situatë meriton një analizë<br />
më vete në PS. Por, Tavon e tradhton teksti i tij, kur nuk<br />
thotë një fjalë për misionin historik të opozitës dhe PS’së për<br />
transparencën e zgjedhjeve. Tavo nuk thotë asnjë fjalë për pozicionin<br />
e tij të nesërm. Do të mbetem socialist, thotë , por e<br />
le evazive a do të mbetet opozitar siç janë zgjedhësit që e kanë<br />
votuar, apo jo. Ja përse disa media me plot të drejtë e kishin<br />
lexuar deklaratën e tij si një afrim drejt pushtetit nëpërmjet<br />
LSI’së. A nuk është e mundur që këta të pakënaqur në PS të<br />
qëndrojnë në opozitë edhe kur deklarojnë pavarësinë nga<br />
lidershipi i PS’së? Po të qëndronin në opozitë më fort sesa<br />
kur ishin me lidershipin, qëndrimi i tyre do të vlerësohej dhe<br />
do të kishte pasoja pozitive edhe në PS. Por, ata duket nuk<br />
kanë këtë mendje. “Socialist, por jo në opozitë” - po të jetë<br />
kjo motoja e pashpallur por e nënkuptuar, do t’i shumëzonte<br />
me zero të gjitha fjalët e tjera.
Change language