Puls UM

More documents

Recommendations

Info

CHÓR UM Gazeta Studentów Tournée pomorskie 8-10.01.2010 Koszalin-Białogard-Kołobrzeg-Sianów Od naszego wyjazdu do napisania tej relacji minęło już trochę czasu. A czas ma to do siebie, że pewne wspomnienia zaciera w naszej pamięci, a inne, zazwyczaj te najbardziej istotne i wyraziste, wręcz przeciwnie – uwypukla. Dlatego postanowiłam zabawić się w reportera i na jednej z prób zadawałam wszystkim chórzystom pytania o to, jakie jest ich pierwsze skojarzenie z naszym pomorskim tournée, co takiego najbardziej utkwiło im w meandrach hipokampa i co sprawiło, że tych kilka dni było tak bardzo wyjątkowych. Ku mojemu bezgranicznemu zdumieniu, prawie wszyscy bez namysłu odpowiadali „Zimno!”. Rzeczywiście, Maestro przestrzegał, że w kościołach, w których będziemy koncertować, może nie być najcieplej. Liczne warstwy koszulek, bluzek tudzież sweterków profilaktycznie skryte pod eleganckimi strojami nie na wiele się jednak zdały, a z naszych ust, oprócz melodii przepięknych kolęd i karnawałowych przebojów, wydobywały się obłoczki pary. Po każdym występie dosłownie nie mogliśmy zejść ze stanowiących scenę stopni prezbiterium, gdyż nasze nogi zdawały się być przymarznięte do kamiennej posadzki. Na szczęście był też inny powód, dla którego nie tak prędko opuszczaliśmy kościelną estradę. W każdym z miejsc, w którym dane nam było śpiewać, zostaliśmy bardzo ciepło przyjęci. Bisom i owacjom nie było końca. Serdeczność ludzi, którzy przyszli nas posłuchać, sprawiała, że prawie nie odczuwaliśmy zimna i z pasją wykonywaliśmy kolejne utwory. To dzięki widowni ten wyjazd nabierał szczególnego sensu, gdyż mogliśmy dzielić się z innymi tym, co nam samym daje na co dzień tak wiele radości. Gdy tylko każdy wyrzucił z siebie wspomnienie temperatur zdecydowanie dalekich od pokojowych, natychmiast napływały kolejne reminiscencje... Bilard, karaoke, sianowskie torty, Leśny nienasycony i graniczne parówki, czarujący Jakub B. i jego pokaz mody, zapierające dech w piersiach zimowe morze, bitwa na śnieżki, bowling… – Bratek ze Smokiem wprost prześcigali się w przywoływaniu wrażeń, których dostarczyło nam tournée. By wymienić je wszystkie, szczypta chronologii nie zawadzi… Z Poznania wyruszyliśmy wczesnym popołudniem 8. stycznia 2010. Jeśli ktokolwiek wchodził do autobusu z mocnym postanowieniem studiowania w czasie drogi fascynujących podręczników o niemniej fascynujących pasożytach (jak na przykład ja) bądź nadrobienia zaległości w spaniu (co jest zjawiskiem powszechnie występującym na naszym Uniwersytecie), to wnet pomysł swój zmuszony był zarzucić. Ledwo bowiem ujechaliśmy kilkanaście kilometrów, a już z tyłu ozwały się głosy wesołej kompanii. Po chwili cały autobus wypełnił się śpiewem i w ten oto sposób do Koszalina zrobiliśmy przegląd piosenki wszelakiej od repertuaru sakralnego po skoczne disco-polo. Uprzejmie informuję, że nieśmiertelnego „Mydełka Fa” naturalnie również nie zabrakło. Nocowaliśmy w bursie przy ul. Jana Pawła II w Koszalinie – rodzinnym mieście dwójki naszych chórzystów. Maciek nawet żartował sobie, że nasz chór, zjeździwszy najodleglejsze zakątki Europy, jego pierwsze tournée odbywa akurat w Koszalinie. Jest to szczególne miasto także dla naszego Maestro – Przewodniczącego Rady Artystycznej i Dyrektora Artystycznego koszalińskiego Światowego Festiwalu Chórów Polonijnych. Właściwie to słowo „nocowaliśmy” jest w tym miejscu daleko posuniętym eufemizmem. Nieopodal bursy mieści się bowiem Galeria „Emka”, toteż spora część ekipy nigdy by sobie nie darowała, gdyby nie ruszyła spróbować swych sił w bilardzie, kręglach, no i oczywiście karaoke. Pozostali toczyli do późnych godzin nocnych (albo jak kto woli wczesnych porannych) długie rozmowy o sprawach ważnych i tych zupełnie błahych. W pokoju numer 312 było wyjątkowo wesoło. Mistrzowska parodia Tofika w wykonaniu Ani przebojem weszła do historii i na zawsze pozostanie w naszej wdzięcznej pamięci. (Z całym szacunkiem, ale kabaret „Ani Mru-Mru” może się schować). Następnego ranka udaliśmy się na śniadanie do koszalińskiego Centralnego Ośrodka Szkolenia Straży Granicznej. Stoły zastawione były wyjątkowo obficie. Na każdego przypadały po dwie parówki. Dla niektórych dziewczyn to było troszkę za wiele. Na szczęście do akcji wkroczył bezkonkurencyjny Leśny i w mig pochłonął wszystkie w zasięgu widelca. Potwierdził tym samym to, co wiemy już od dawna – apetytu Basów zaspokoić się po prostu nie da. Po śniadaniu wyruszyliśmy do Mielna. Widok przysypanej białym puchem plaży, smaganych lodowatym wiatrem fal i tulących się do siebie z zimna mew, robił oszałamiające wrażenie. Chciałoby się tak patrzeć i patrzeć w bezkresną dal bez końca, ale po kilku minutach szczękania zębami niestety musieliśmy skapitulować. Postanowiliśmy się ogrzać w równie przytulnej, co wykwintnej, restauracji „Meduza”. Nie minęła godzina i znów wszyscy byli gotowi stawić czoła mroźnej zimie. Oczywiście takie wojownicze nastawienie wnet musiało znaleźć ujście. Skończyło się na wiekopomnej bitwie na śnieżki. Soprany i Alty atakowały z flanki, Basy miotały kulami dalekiego zasięgu, a Tenory przyjęły strategię neutralnej Szwajcarii. Szczęśliwie obyło się bez ofiar, bo za niespeł- 8
Puls UM na kilka godzin miał się odbyć pierwszy z naszych koncertów. Wiadomo – wznosić się na wyżyny sztuki śpiewaczej z pustym i burczącym żołądkiem nie jest wcale łatwo. (Maslow i te sprawy). Dlatego jeszcze przed występem znaleźliśmy się w białogardzkiej „Pompei”, w której uraczono nas przepysznymi i ogromnymi pizzami we wszystkich możliwych kombinacjach, wariacjach i permutacjach smakowych. Morskie powietrze wydatnie zaostrzyło nasze apetyty – do tego stopnia, że niektórzy jedynie żelazną siłą woli pokonali kilkanaście metrów dzielących pizzerię od naszego chóralnego autokaru. Ten z kolei był w doskonałej formie – szybko i sprawnie zawiózł nas do kościoła pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Białogardzie. Po profesjonalnym rozśpiewaniu punktualnie o 17.00 rozpoczęliśmy koncert. A prawdziwy występ zawsze wymaga odpowiedniej oprawy. Naszym konferansjerem został Kacper Judka, który sprawdził się w tej roli znakomicie. Maestro uznał nawet, że jeśli będzie równie dobrym chirurgiem, to społeczeństwo może spać spokojnie. Jak zwykle niezastąpiony mgr Maciej Grosz zadbał natomiast o stosowny akompaniament do większości utworów. W naszym repertuarze znalazły się przecudnej urody kolędy (tak podoba mi się to określenie, że po prostu nie mogę się powstrzymać i muszę zacytować w tym miejscu Kacpra) – polskie oraz zagraniczne, ludowe pieśni oraz wyrafinowana i nieco egzotyczna mieszanka rozrywkowych standardów. Chór z pewną taką… niecierpliwością oczekiwał na nasz popisowy numer, jakim bez wątpienia jest kolumbijskie, niezwykle rytmiczne „Bullerengue”. Była to bowiem jedyna okazja, aby, zachowując odpowiednią dozę artyzmu, wprawić w ruch skostniałe z zimna kończyny. Wśród publiczności wyjątkowym uznaniem cieszyła się przejmująca pieśń „Uwoz mamo roz” oraz utrzymana w zdecydowanie odmiennej stylistyce „Talijanska Salata”, której tekst oparty jest na muzycznej terminologii. Jako soliści wystąpili asystenci dyrygenta. Mgr Paweł Łuczak oszałamiał wszystkich pojemnością swoich płuc (jestem przekonana, że gdyby tylko zechciał, to spokojnie mógłby pobić rekord Guinnessa). Lekarz medycyny z licencją na dyrygowanie Justyna Chełmińska czarowała delikatnym sopranem, a wszechstronny CHÓR UM mgr Maciej Grosz robił istną furorę, gdy znienacka wyskakiwał zza węgła wyśpiewując swoją arię di bravura. Studentki dyrygentury chóralnej – Ola Pałka, Ewa Grela oraz wspomniana już Justyna Chełmińska miały niepowtarzalną okazję, aby podczas przedstawienia zdobyć kolejne zawodowe szlify. Ku uciesze Maestro, z ogromną charyzmą i pasją kierowały chórem nadając „Dzisiaj w Betlejem”, „Pójdźmy wszyscy do stajenki” oraz „Adeste Fideles” własne interpretacje. Po udanym koncercie w Białogardzie ruszyliśmy w stronę Kołobrzegu. Po drodze swoje 5 minut chwały przeżywał termos, który jednogłośnie został okrzyknięty gadżetem tournée. Doprawdy nic tak nie przywracało termicznej homeostazy jak gorąca herbatka. Ledwo żeśmy zdążyli odtajać, a już czekało nas kolejne wyzwanie – koncert w przepięknej kołobrzeskiej bazylice wzniesionej w gotyckim stylu. Występ udał nam się znakomicie, czemu dał wyraz ksiądz proboszcz, częstując nas smakowitymi batonikami. Nie bez powodu były to „Pawełki”, albowiem właśnie w ten ujmujący sposób został uhonorowany Paweł Mielcarek – organizator naszego tournée, któremu niniejszym należą się gromkie brawa i wyrazy uznania. Po dniu tak pełnym wrażeń wróciliśmy do naszej bursy. I znów żal nam było tracić noc na coś tak trywialnego jak sen. Klimatycznym spotkaniom, ożywionym rozmowom, jak i śpiewom przy akompaniamencie gitary, kres położył dopiero blady świt. Tego wieczoru niekwestionowaną gwiazdą został Kuba, który z kawałkiem zimnej pizzy w ręce zadawał szyku w swoich stylowych pantalonach. A jak mistrzowsko zestawił je z elegancką muchą i przeciwsłonecznymi okularami… Proszę Państwa, żadne słowa nie są w stanie tego opisać. Tu po prostu musi być zdjęcie! 9
Page 3 and 4: Puls UM Drodzy Czytelnicy! Wstępni
Page 5 and 6: Puls UM WARIOGRAF Imię i nazwisko:
Page 7: Puls UM INFORMACJE Zbrodnicza medyc
Page 12 and 13: OPOWIADANIE Gazeta Studentów 12 Ka
Page 14: ARS MUSICA Gazeta Studentów Z repe
Page 17 and 18: The Medical Inquirer - Student News
Page 19 and 20: The Medical Inquirer - Student News
Page 21 and 22: Puls UM ROZMAITOŚCI O jajku, któr
Page 23 and 24: Puls UM ROZMAITOŚCI tomiczne i fiz
Page 25 and 26: Puls UM INFORMACJE Społecznej z ro
Page 27 and 28: Puls UM AZS indywidualnie i zespoł
Page 29 and 30: Puls UM ROZMAITOŚCI Farmaceuci tyl
Page 31 and 32: Puls UM ROZMAITOŚCI Akademickie St
Page 33 and 34: Puls UM KRZYŻÓWKA W tym miesiącu

Puls UM

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?