yzna 2007 - Politechnika Łódzka

Nr 102 Grudzień 2007 

By Święta były radosne, 

serca przepełnione ciepłymi uczuciami, 

a każdy dzień 2008 roku 

pełen uśmiechu

WYDARZENIA 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

NAUKA 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

KONFERENCJE

3 ŻYCIE UCZELNI 4/2007 

W N U M E R Z E M.IN. 

Symulacje w budownictwie ............ 32 

Zarz¹dzanie pracownikami ............. 33 

Konferencja „z górskiej pó³ki” ......... 34 

Ko³a naukowe coraz aktywniejsze .. 35 

Miêdzynarodowa konferencja 

papierników i poligrafów ................ 36 

Œwiatowy Kongres Tomografii 

Procesowej ..................................... 37 

Dzieñ Erazma ................................. 38 

Brukselskie medale 

Targi Brussels Eureka – Brussels Innova Energy‘2007 po raz kolejny sta³y siê miejscem 

sukcesu naukowców z Politechniki £ódzkiej. Uczelnia zaprezentowa³a kilkanaœcie 

wynalazków. Za wszystkie otrzyma³a nagrody i specjalne wyró¿nienia. Spotkanie 

w³adz uczelni z medalistami odby³o siê 3 grudnia w Sali Senatu. (wiêcej str. 19) 

OPINIE 

Szkolnictwo wy¿sze i zawód 

nauczyciela akademickiego – zmiana 

paradygmatu .................................. 39 

STUDENCI 

Dziewczyny na Politechniki 

i nie tylko ....................................... 41 

Praktycy IT dla studentów 

Wydzia³u EEIA ................................. 43 

Akademicki Chór Politechniki 

£ódzkiej ......................................... 44 

Najlepsi wygrywaj¹ ........................ 44 

Beton na wodzie ............................. 45 

Kreatywni w u¿yciu technologii 

Microsoft ....................................... 46 

Erasmus students in Poland ........... 47 

Targi Kó³ Naukowych ...................... 48 

Wysportowany mened¿er ............... 48 

Praktyki w Rosji dla studentów 

zarz¹dzania .................................... 49 

Kolejna edycja Grasz o sta¿! ........... 49 

WSPOMNIENIE 

Ciepło z ziemi i nie tylko 

Na konferencji REGOS poruszano zagadnienia pozyskiwania i przetwarzania energii 

ze Ÿróde³ odnawialnych, ekologicznego wytwarzania energii z odpadów komunalnych 

i przemys³owych, jak równie¿ procedury nowoczesnych energooszczêdnych 

technik eksploatacji urz¹dzeñ, systemów i ca³ych przedsiêbiorstw. Dyskutowano 

o rozwoju i wdra¿aniu technologii „czystej energii”. (wiêcej str. 27) 

Akademicki Chór Politechniki Łódzkiej 

Obecny rok akademicki nasz chór zacz¹³ znacz¹cymi sukcesami. W XI Ogólnopolskim 

Festiwalu Pieœni Religijnej Cantate Deo zaj¹³ I miejsce. W XVII Miêdzynarodowym 

Festiwalu Muzyki Adwentowej i Kolêdowej w Pradze chór P£ zaj¹³ III miejsce 

w licznie obsadzonej kategorii du¿ych chórów mieszanych. (wiêcej str. 44) 

Marian Mieszkowski ....................... 50 

W³adys³aw Gundlach ...................... 51 

ROZMAITOŚCI 

Dobry Cz³owiek dla rawskiej ziemi .. 52 

¯eglarska epidemia ........................ 53 

11 listopada .................................... 53 

Nowe w³adze AZS P£ ...................... 54 

Na 10. miejscu................................ 54 

Zeszyty Historyczne P£ .................. 55 

Basen zosta³ ju¿ tylko na zdjêciu .... 55

W Y D A R Z E N I A 

ŻYCIE UCZELNI 4/2007 4 

60-lecie Wydziału Inżynierii i Marketingu Tekstyliów 

Jubileusz Wydziału 

W Jubileuszu 

Wydziału 

uczestniczyły 

władze uczelni. 

Obok rektora 

prof. J. Krysińskiego 

- dziekan 

prof. I. Krucińska. 

foto: Jacek Szabela 

Uroczystoœci zwi¹zane z obchodami 

rocznicy 60-lecia Wydzia³u In¿ynierii 

i Marketingu Tekstyliów Politechniki 

£ódzkiej odbywa³y siê w dniach 8-9 paŸdziernika 

2007r. Tak wa¿ny jubileusz pozwoli³ 

na chwilê wspomnieñ zwi¹zanych 

z histori¹ Wydzia³u, jego zas³ugami dla 

rozwoju przemys³u w Polsce, a przede 

wszystkim by³ okazj¹ do spotkania siê 

absolwentów. 

Podczas uroczystoœci, dziekan prof. 

Izabella Kruciñska w swojej prezentacji 

Obecnie w strukturê wydzia³u wchodzi 

10 katedr i jeden instytut, studenci 

kszta³ceni s¹ na piêciu kierunkach: W³ókiennictwo, 

Wzornictwo, In¿ynieria Mapodsumowa³a 

osi¹gniêcia Wydzia³u, jak 

równie¿ pokaza³a nowe drogi jego rozwoju, 

przypomnia³a tak¿e kilka faktów 

historycznych, które z pewnoœci¹ wp³ynê³y 

na obecn¹ strukturê Wydzia³u. 

Z historii Wydziału 

Ju¿ w roku 1876 Szaja Rosenblatt 

wraz z grup¹ przemys³owców podejmowa³ 

starania o utworzenie w £odzi Instytutu 

Politechnicznego kszta³c¹cego in¿ynierów 

w³ókienników. 15 marca 1921 r. 

grupa pos³ów z pos³em Ludwikiem Iwaszkiewiczem 

na czele z³o¿y³a w Sejmie 

Rzeczpospolitej Polskiej wniosek w sprawie 

powo³ania do ¿ycia Politechniki £ódzkiej. 

We wniosku tym czytamy miêdzy 

innymi: Politechnika £ódzka powinna, 

prócz innych posiadaæ Wydzia³ Mecha- 

ny Wydzia³. Autorami pierwszego programu 

studiów na ówczesnym Wydziale 

W³ókienniczym, który zosta³ uruchomiony 

w roku akademickim 1947/48, byli 

profesorowie: W³adys³aw Bratkowski, 

Bohdan Stefanowski, Mieczys³aw Klimek 

i Tadeusz ¯yliñski. Z pewnoœci¹ by³y to 

osoby, które mo¿na uznaæ za prekursorów 

w³ókiennictwa w Polsce. 

W 2000 r. Wydzia³ zosta³ poddany 

restrukturyzacji, w wyniku której przyj¹³ 

nazwê Wydzia³ In¿ynierii i Marketingu 

Tekstyliów, która obowi¹zuje do dziœ. 

Dzień dzisiejszy 

niczny ze specjalnym uwzglêdnieniem 

przemys³u w³ókienniczego, chemiczny, 

ze specjalnym uwzglêdnieniem farbiarstwa. 

W chwili powstania P£ w 1945 r. 

na Wydziale Mechanicznym uruchomiono 

Oddzia³ W³ókienniczy. 14 stycznia 

1947 r. Rada tego Wydzia³u podjê³a 

uchwa³ê mówi¹c¹, ¿e wobec wielkich 

potrzeb przemys³u w³ókienniczego 

w dziedzinie si³ in¿ynierskich uwa¿a siê 

za celowe wyodrêbnienie dotychczasowego 

oddzia³u w³ókienniczego w odrêbteria³owa, 

Edukacja Techniczno – Informatyczna 

i In¿ynieria Bezpieczeñstwa 

Pracy. Wydzia³ oferuje równie¿ szereg 

studiów podyplomowych. Programy 

kszta³cenia s¹ stale modyfikowane, aby 

dostosowaæ je do wymagaj¹cego rynku 

pracy. 

W trakcie Jubileuszu Dziekan Wydzia- 

³u przedstawi³a m.in. rozwój kadry akademickiej, 

która stara siê podnosiæ swoje 

kwalifikacje, co jest widoczne w statystykach: 

w ci¹gu ostatnich szeœciu lat 11 

nauczycielom akademickim nadano tytu³ 

profesora, 12 – stopnie naukowe doktora 

habilitowanego. W czasie minionych 60 

lat Wydzia³ wykszta³ci³ 10364 in¿ynierów 

i magistrów, 19 licencjatów oraz wypromowa³ 

328 doktorów nauk technicznych 

i 75 doktorów habilitowanych. 

Konieczne by³o równie¿ podkreœlenie 

uczestnictwa Wydzia³u w wielu projektach 

badawczych, które by³y finansowane 

ze Ÿróde³ zagranicznych, których od 

2003 roku by³o a¿ 15, co z pewnoœci¹ 

mia³o ogromny wk³ad w rozwój nauki. 

W ostatnich latach w koordynacji 

z Wydzia³em powsta³y Centra Zaawansowanych 

Technologii. Nale¿y tu wymieniæ 

Centrum Zaawansowanych Technologii 

Tekstyliów Przyjaznych Dla Cz³owieka 

ProHumanoTex, którego misj¹ jest integracja 

dzia³añ zwi¹zanych z projektowaniem, 

wytwarzaniem, badaniem i promocj¹ 

polskich tekstyliów przyjaznych dla 

cz³owieka. Pozwoli to na podniesienie innowacyjnoœci 

i konkurencyjnoœci ma³ych 

i œrednich przedsiêbiorstw dzia³aj¹cych na 

terenie naszego kraju. Z kolei Polska Platforma 

Technologiczna Przemys³u Tekstylnego 

oraz Centrum Doskona³oœci MedTex, 

postawi³y sobie za cel rozwój technologii 

tekstyliów chroni¹cych zdrowie osób poddanych 

leczeniu, bêd¹cych w trakcie rehabilitacji, 

niepe³nosprawnych oraz przewlekle 

chorych. 

Te wszystkie dzia³ania Wydzia³u znajduj¹ 

swoje odzwierciedlenie w wielu presti¿owych 

nagrodach, które jego przedstawiciele 

zdobywaj¹ w kraju i zagranic¹ 

za nowoczesne projekty czy wynalazki,



jak chocia¿by Z³oty medal „Brussels Eureka 

2006”, Nagroda „£ódzkie Eureka 

2006”, czy te¿ Dyplom Ministra Nauki 

i Szkolnictwa Wy¿szego 2007. 

Obchodom jubileuszowym towarzyszy³am 

IX Miêdzynarodowa Konferencja 

Naukowa IMTEX 2007 zatytu³owana 

Nowe idee we w³ókiennictwie, na której 

przedstawiciele polskiej i zagranicznej 

elity naukowej z dziedziny „w³ókiennictwo” 

zaprezentowali swoje najnowsze 

osi¹gniêcia. 

Zasłużeni w rozwoju 

włókiennictwa 

Jubileusz 60-lecia Wydzia³u by³ równie¿ 

znakomit¹ okazj¹ do podsumowania 

dorobku wybitych przedstawicieli 

nauki. Podczas uroczystoœci tytu³ doktora 

honoris causa Politechniki £ódzkiej 

nadano profesorowi Andrzejowi W³ochowiczowi 

oraz profesorowi Józefowi Wojnarowskiemu. 

Laudacje wyg³osili promotorzy: prof. 

Barbara Lipp-Symonowicz i prof. Józef 

Masajtis. Zgodnie z akademickim zwyczajem 

treœæ dyplomu po ³acinie przeczyta³a 

dziekan Wydzia³u prof. Izabella Kruciñska, 

a rektor prof. Jan Krysiñski nada³ tytu³ 

doktora honoris causa obu profesorom 

zas³u¿onym dla nauki i naszej uczelni. 

Profesor 

Józef Wojnarowski 

Urodzi³ siê w 1933 r. w Starym S¹czu. 

Jest absolwentem Œl¹skich Technicznych 

Zak³adów Naukowych w Katowicach oraz 

Wydzia³u Mechanicznego Politechniki Œl¹skiej. 

Doktorat, habilitacjê, tytu³y profesora 

nadzwyczajnego oraz zwyczajnego uzyska³ 

równie¿ na Politechnice Œl¹skiej. Nale¿y 

do grona wybitnych profesorów i nauczycieli 

akademickich œrodowiska œl¹skiego, 

którzy wprowadzali w nauce polskiej 

nowatorskie i niekonwencjonalne inspiracje 

badawcze. Jest twórc¹ i propagatorem 

uznanej i cenionej na œwiecie polskiej szko³y 

naukowej w zakresie mechaniki teoretycznej 

i stosowanej, a w tym zastosowañ grafów 

w mechanice, biomechaniki z g³êbokimi 

implikacjami w mechanice, dynamice 

maszyn i mechatronice. 

Œcis³e kontakty prof. Józefa Wojnarowskiego 

z Wydzia³em W³ókienniczym 

Politechniki £ódzkiej, obecnie Wydzia³em 

In¿ynierii i Marketingu Tekstyliów trwaj¹ 

æwieræ wieku, a rozpoczê³y siê w roku 

1981. Profesor wspó³dzia³a³ w wielu pracach 

naukowo - badawczych jako ekspert. 

Od roku 1998 do chwili obecnej jest 

cz³onkiem Komitetu Redakcyjnego serii 

Monografie Naukowe - W³ókiennictwo, 

wydawanej przez Oddzia³ £ódzki Polskiej 

Akademii Nauk. W ramach tej dzia³alnoœci 

przez pierwsze lata opiniowa³ spo- 

³ecznie wiele monografii, które by³y wa¿- 

ne w dorobku osób ubiegaj¹cych siê 

o tytu³ profesora. Przez wiele lat, jako 

cz³onek CKK ds. tytu³u i stopni naukowych, 

wspomaga³ starania Wydzia³u 

w przywróceniu uprawnieñ doktoryzowania 

i nadawania stopnia naukowego 

doktora habilitowanego. Wspó³dzia³anie 

prof. Józefa Wojnarowskiego z Politechnik¹ 

£ódzk¹ obejmuje równie¿ wieloletni¹ 

pracê na terenie Wydzia³u Mechanicznego 

- pocz¹tkowo w Filii P£ w Bielsku 

Bia³ej, a obecnie w Akademii Techniczno 

- Humanistycznej. 

Wyniki swoich badañ Profesor opublikowa³ 

w ponad 500 pracach w postaci 

ksi¹¿ek, rozpraw naukowych, monografii, 

artyku³ów w czasopismach i materia³ach 

konferencyjnych, podrêczników 

akademickich 

Profesor 

Andrzej Włochowicz 

Urodzi³ siê 1931 roku w Podlesiu ko³o 

Czêstochowy. W 1955 obroni³ pracê magistersk¹ 

z zakresu Metrologii W³ókien- 

Od lewej 

niczej na P£, uzyskuj¹c stopieñ magistra profesorowie: 

in¿yniera. Od 1955 do 2001 roku zawodowo 

zwi¹zany by³ z Politechnik¹ £ódzk¹ A. Włochowicz 

B. Lipp-Symonowicz, 

jako pracownik naukowo-dydaktyczny. (doktor honoris 

Tu przeszed³ kolejne etapy zatrudnienia causa), J. Masajtis, 

oraz pe³ni³ szereg funkcji organizacyjnych. 

W roku 1980 otrzyma³ tytu³ profe- 

J. Wojnarowski 

(doktor honoris 

causa) 

sora nadzwyczajnego, a w 1990 roku 

tytu³ profesora zwyczajnego. 


W pocz¹tkowym okresie pracy prof. 

Andrzej W³ochowicz zwi¹zany by³ z Katedr¹ 

Metrologii Wydzia³u W³ókienniczego 

P£. Od 1973 roku podj¹³ dzia³alnoœæ 

naukowo-dydaktyczn¹ w Instytucie W³ókienniczym 

Filii P£ w Bielsku-Bia³ej, którego 

by³ wspó³twórc¹ i dyrektorem 

w latach 1973-2001. 

W latach 1993-1999 by³ prorektorem 

P£ ds. Filii w Bielsku-Bia³ej. Kilkakrotnie 

sprawowa³ funkcjê dziekana Wydzia³u 

W³ókienniczego Filii, a nastêpnie dziekana 

Wydzia³u In¿ynierii W³ókienniczej 

i Ochrony Œrodowiska. W pracach zwi¹zanych 

z rozwojem Wydzia³u W³ókienniczego 

Filii przeprowadzi³ modernizacjê 

jego struktury, tworz¹c zgodnie z zapotrzebowaniem 

rynku pracy nowe kierunki 

dyplomowania, takie jak: odzie¿ownictwo, 

towaroznawstwo celne, tekstylia 

biomedyczne, konserwacja wyrobów 

w³ókienniczych, zarz¹dzanie jakoœci¹ 

tekstyliów. W znacz¹cy sposób przyczyni³ 

siê do przekszta³cenia w 2001 roku 

filii Politechniki £ódzkiej w samodzieln¹ 

jednostkê – Akademiê Techniczno-Humanistyczn¹ 

w Bielsku-Bia³ej. cd. str. 9



Uniwersytet Trzeciego Wieku Politechniki Łódzkiej zainaugurował 9 października 2007 r. drugi rok akademicki. 

Na uroczystość przybyli rektorzy, dziekani, zaproszeni goście oraz liczne grono słuchaczy, które 

powiększyło się do 450 osób. Uroczystego otwarcia dokonał rektor prof. Jan Krysiński. Wykład Genom 

ludzki – nadzieje i obawy wygłosiła prof. PŁ Elżbieta Sochacka. Zabrał również głos prof. dr Eur – Ing. 

Andrzej Koziarski – dyrektor UTW PŁ. Wyjątkowy charakter tej uroczystości podkreślił chór PŁ, który odśpiewał 

hymn państwowy i tradycyjne Gaudeamus Igitur. 

Uniwersytet, który łączy pokolenia 

Na naszym Uniwersytecie ka¿dego tygodnia we wtorek 

odbywaj¹ siê w audytorium So³tana wyk³ady z zakresu techniki, 

ochrony zdrowia, kultury i sztuki, psychologii, socjologii, 

finansów i prawa. Dodatkowo mo¿na pog³êbiaæ wiedzê z informatyki 

i jêzyków obcych – do wyboru s¹: angielski, niemiecki 

i francuski. Organizujemy dla naszych s³uchaczy spotkania 

z kultur¹, czyli udzia³ w koncertach poprzedzonych prelekcjami 

na temat twórców i wykonawców. Du¿¹ popularnoœci¹ 

ciesz¹ siê zajêcia gimnastyczne. W czasie ostatniego roku 

akademickiego, zgodnie z ¿yczeniami i sugestiami s³uchaczy, 

zosta³y uruchomione zajêcia z plastyki i fotografii prowadzone 

przez specjalistów z Instytutu Architektury i Urbanistyki. 

W tym roku UTW P£ poszerzy swoj¹ dzia³alnoœæ o lektorat 

z jêzyka w³oskiego, pojawi siê turystyka. Planowane s¹ równie¿ 

dodatkowe czwartkowe wyk³ady z dziedzin ciesz¹cych 

siê najwiêkszym zainteresowaniem, jak kultura i sztuka oraz 

psychologia i socjologia, które nie podwy¿sz¹ wnoszonych 

przez s³uchaczy op³at. 

Nasz uniwersytet nie stawia s³uchaczom ¿adnych formalnych 

wymagañ. Nie ma tu znaczenia p³eæ, wiek, wykszta³cenie, 

status zawodowy, czy stan zatrudnienia. Wystarczy wolny 

czas i chêæ poznawania œwiata i innych ludzi. 

Jednak celem dzia³ania UTW nie jest wbrew pozorom wy- 

³¹cznie nauka i uczestniczenie w zajêciach. Obserwowany rozwój 

tego typu placówek œwiadczy przede wszystkim o du¿ej 

potrzebie integracji spo³ecznej osób starszych. Przejœcie na 

emeryturê, czy utrata bliskiej osoby s¹ powodem, dla którego 

warto przyjœæ na Uniwersytet, pokonuj¹c w ten sposób samotnoœæ 

czy przygnêbienie. To dobre miejsce do zagospodarowania 

wolnego czasu. Jak mówi jeden z s³uchaczy, pan Jerzy: 

przychodzimy tu, aby siê poznaæ, mi³o spêdziæ czas, a jak 

siê przy okazji czegoœ nauczymy to bardzo dobrze. 

Œrednia wieku s³uchaczy UTW P£ to 61 lat, ale Uniwersytet 

Trzeciego Wieku jest tak naprawdê Uniwersytetem Ka¿dego 

Wieku i bez w¹tpienia ³¹czy pokolenia. Najlepszym przyk³adem 

jest historia pani Marii, naszej najstarszej s³uchaczki, 

uczêszczaj¹cej poza wyk³adami ogólnymi na zajêcia z jêzyka 

francuskiego. 

Pani Maria to osoba niezwyk³a, nasza „Pere³ka”; drobna, 

cicha, skromna, lecz swoim s³owem niczym literack¹ opowieœci¹ 

powoduje, ¿e „œwiat milknie”. Poniewa¿ poziom zaawansowania 

jêzyka francuskiego w grupie z innymi s³uchaczami 

okaza³ siê dla Pani Marii za niski, prowadz¹ca zajêcia 

lektorka zaproponowa³a jej nieœmia³o uczestnictwo w zajêciach 

z grup¹ studentów. Pani Maria, po wywa¿onych s³owach: 

przemyœlê, zastanowiê siê..., z obawami czy uda siê 

po³¹czyæ tempo nauki w tak zró¿nicowanej wiekowo grupie, 

pojawi³a siê na zajêciach. Trudno tu nie wspomnieæ o zdziwieniu 

studentów, byæ mo¿e komentarzach, zw³aszcza, ¿e 

akurat tematem zajêæ by³ list motywacyjny. Jednak wszystko 

to umilk³o, kiedy pani Maria zapytana o pracê za granic¹ 

zaczê³a piêknym literackim jêzykiem francuskim opowiadaæ 

o swoich doœwiadczeniach. Znów „œwiat zamilk³”, a studenci 

od tamtej pory korzystaj¹ z wiedzy pani Marii, pilniej pracuj¹ 

na zajêciach, a sama pani Maria pod koniec roku stwierdzi³a 

– muszê siê przy³o¿yæ do nauki, bo ci studenci naprawdê 

szybko siê ucz¹. W bie¿¹cym roku akademickim studenci 

z grupy pytali o pani¹ Mariê i zaoferowali pomoc w podwo- 

¿eniu jej na zajêcia z jêzyka, które rozpoczynaj¹ siê zaraz po 

wyk³adzie w audytorium So³tana. 

Nasza „Pere³ka” jest niew¹tpliwie wzorem dla m³odszego 

pokolenia, z którym dzieli „szkoln¹ ³awê”, lecz równie¿ wyk³adowcy 

bez w¹tpienia mog¹ czerpaæ z m¹droœci pani Marii, 

która zadedykowa³a im s³owa poni¿ej: 

Dobrze by³oby, ¿eby wyk³adowca gwarantowa³ wysoki poziom, 

to znaczy, ¿e zna dog³êbnie tê ga³¹Ÿ wiedzy, któr¹ chce 

przekazaæ. Powinien mówiæ piêknym, literackim jêzykiem 

z odpowiedni¹ modulacj¹, prawid³owym akcentem, dostatecznie 

g³oœno i w niezbyt szybkim tempie. Wyk³ad nie powinien 

byæ popisem tego wszystkiego, co na ten temat wyk³adowca 

wie. S³uchaczami Uniwersytetu Trzeciego Wieku s¹ 

ludzie w ró¿nym wieku, o ró¿nym wykszta³ceniu i nie jest to 

dla wyk³adowcy ³atwe audytorium. Z³y prelegent mówi co 

wie, dobry wie co mówi. Niedu¿y przerywnik czy dykteryjka, 

dostosowane do tematu, o¿ywiaj¹ wyk³ad. S³uchacze to 

lubi¹. Przy stosowaniu pomocy naukowych np. przeŸroczy 

pomy³k¹ jest bylejakoœæ. Przy obecnym poziomie techniki 

doskona³e przeŸrocza wzbogacaj¹ wyk³ad i ciesz¹ s³uchaczy. 

Z uznaniem i uwag¹ obserwuje siê, jeœli wyk³adaj¹cy 

prezentuje szacunek do wyg³aszanego tematu i robi to perfekcyjnie. 

Najlepiej robi¹ to ludzie rozkochani w ulubionej 

dziedzinie wiedzy, pasjonaci. 

Mamy nadziejê na dalszy dynamiczny rozwój UTW P£- rozwój 

zgodny z ¿yczeniami i zainteresowaniami s³uchaczy. 

n 

Agnieszka Trzupek



Wybitny chemik prof. Krzysztof Matyjaszewski otrzymał tytuł doktora honoris causa Politechniki Łódzkiej. 

Ten światowej sławy uczony od 1985 r. pracuje w Uniwersytecie Carnegie Mellon w Pittsburgu, ale 

cały czas jest związany z Łodzią, w której studiował na Wydziale Chemicznym. 

Doktorat honoris causa za odkrycia 

w chemii 

Laudacjê poœwiêcon¹ prof. Matyjaszewskiemu wyg³osi³ 

promotor prof. Jacek Ulañski. Mówi³ w niej o nieprzeciêtnych 

osi¹gniêciach badawczych, które sprawi³y, ¿e prof. Matyjaszewski 

jest wymieniany jako powa¿ny kandydat do Nagrody 

Nobla. 

Wœród goœci, którzy wziêli udzia³ w uroczystoœci by³o wielu 

profesorów chemii z PAN oraz z Centrum Badañ Molekularnych 

i Makromolekularnych PAN w £odzi, gdzie K. Matyjaszewski podj¹³ 

pracê po studiach i w 1976 r. otrzyma³ stopieñ doktora. Rozprawê 

habilitacyjn¹ obroni³ w 1985 r. na Wydziale Chemicznym P£. 

Z Polski wyjecha³ najpierw do Francji na Uniwersytet Paryski, 

a od 1985 r. pracuje w Stanach Zjednoczonych. Jest profesorem 

zwyczajnym na Uniwersytecie Carnegie Mellon w Pittsburgu 

i dyrektorem Centrum In¿ynierii Makromolekularnej. 

W 1998 r. otrzyma³ tytu³ J. C. Warner Professor of Natural Sciences, 

który przej¹³ po laureacie nagrody Nobla Johnie Pople’u. 

W 2004 r. otrzyma³ najbardziej presti¿owy tytu³ tej uczelni: 

University Professor. Jest równie¿ profesorem na uniwersytecie 

stanowym w Pittsburgu. 

Badania prowadzone przez prof. Matyjaszewskiego doprowadzi³y 

m.in. do opracowania nowych metod syntezy polimerów. 

Jego najwiêkszym odkryciem, które wykracza poza chemiê 

polimerów jest opracowanie metody polimeryzacji rodnikowej 

z przeniesieniem atomu (skrót z ang. ATRP), pozwalaj¹cej 

na kontrolowan¹ syntezê makrocz¹steczek o œciœle okreœlonej 

budowie. O metodzie ATRP mówi³ prof. Matyjaszewski w wyk³adzie 

wyg³oszonym po otrzymaniu tytu³u doktora honoris causa. 

Wyjaœnia³, ¿e celem jego badañ nad procesem polimeryzacji rodnikowej 

by³o wyd³u¿enie czasu ¿ycia rodnika z jednej sekundy 

do godziny, czy nawet jednego dnia. Jak podkreœla³ by³o to prawdziwe 

wyzwanie. Jak je rozwi¹zano? T³umacz¹c mo¿liwie obrazowo, 

prof. Matyjaszewski wyjaœnia³: tê sekundê ¿ycia rodnika 

poszatkowano na 1000 kawa³ków milisekundowych, miêdzy 

którymi jest on wprowadzony w stan „uœpienia”. Ten czas pozwala 

na „krojenie polimerów na miarê”. Prof. Matyjaszewski 

podawa³ przyk³ady zastosowañ metody ATRP w medycynie – 

polimer staje siê noœnikiem lekarstwa, które jest doprowadzane 

w okreœlone miejsce np. do komórki rakowej i dopiero tam uwalniany, 

ale tak¿e w przemyœle motoryzacyjnym, lotniczym, elektronice, 

czy np. w produkcji kamizelek kuloodpornych lub samooczyszczaj¹cego 

siê szk³a. Kontrolowana synteza oznacza 

kontrolowanie powstaj¹cych struktur, co umo¿liwia tworzenie 

nowych klas materia³ów o niespotykanej dot¹d budowie i w³aœciwoœciach. 

Dziêki udoskonaleniu metody ATRP, znacznemu 

obni¿eniu uleg³y te¿ koszty polimeryzacji. 

Prof. 

Jak wielki wp³yw na rozwój nauki mia³o opracowanie przez K. Matyjaszewski 

prof. Matyjaszewskiego metody ATRP œwiadczy olbrzymie zainteresowanie 

naukowców i firm. Jego pierwsza publikacja z 1995 

przyjęty do 

zostaje 

r. opisuj¹ca tê metodê by³a cytowana ponad 1600 razy. Jak podkreœla³ 

w laudacji prof. Ulañski: To odkrycie prof. Matyjaszew- 


społeczności PŁ 

ski ca³y czas twórczo rozwija i wdra¿a w praktyce, wraz ze 

wspó³pracownikami jest autorem 34 amerykañskich i 80 miêdzynarodowych 

patentów. Metodê ATRP mo¿na z sukcesem wykorzystaæ 

do polimeryzacji ponad 20 przemys³owo wa¿nych monomerów, 

ma ona równie¿ zastosowanie w nanotechnologii 

in¿ynierii molekularnej, gdy¿ pozwala na kontrolowane i powtarzalne 

wytwarzanie nanoobiektów o wielkoœci rzêdu 5 - 30 nm. 

Jako pierwsze wykorzysta³y metodê ATRP do przemys³owej 

produkcji polimerów firmy w Japonii i Stanach Zjednoczonych. 

Utworzone przez prof. Matyjaszewskiego dwa konsorcja 

przy Uniwersytecie Carnegie Mellon skupiaj¹ ponad 30 firm 

zainteresowanych rozwojem i wdro¿eniem nowych technologii 

opartych na metodzie ATRP. 

O znaczeniu metody ATRP œwiadczy tak¿e fakt, ¿e ukaza³o 

siê ju¿ ponad 6000 publikacji na ten temat i co roku przybywa 

kolejnych kilkaset. Mo¿na bez przesady stwierdziæ, ¿e odkrycie 

prof. Matyjaszewskiego doprowadzi³o do powstania nowej dziedziny 

w zakresie chemii i technologii – mówi³ prof. Ulañski. 

Prof. K. Matyjaszewski jest wspó³autorem 10 ksi¹¿ek, ponad 

60 rozdzia³ów w ksi¹¿kach i ponad 600 prac naukowych. 

Jest obecnie jednym z czterech najczêœciej cytowanych naukowców 

z dziedziny chemii na œwiecie. 

Z wyg³oszonej laudacji oraz wyk³adu, w którym prof. Matyjaszewski 

mówi³ o rzeczach skomplikowanych i trudnych, cd. str. 8



Polskie Towarzystwo Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej (PTMTS) jest 

ogólnopolskim stowarzyszeniem skupiającym około 1200 pracowników 

naukowych działających w dziedzinie szeroko pojętej mechaniki. 

Swoje cele Towarzystwo realizuje głównie przez organizowanie konferencji, 

zebrań, seminariów i kursów oraz wydawanie kwartalnika naukowego 

Journal of Theoretical and Applied Mechanics. 

Polskie Towarzystwo Mechaniki 

Teoretycznej i Stosowanej 

w Łodzi 

£ódzki Oddzia³ PTMTS powsta³ 13 listopada 

1958 r. w Politechnice £ódzkiej. 

Tworzyli go, zwi¹zani naukowo z mechanik¹ 

pracownicy ró¿nych wydzia³ów 

uczelni. Pierwszym przewodnicz¹cym 

Zarz¹du Oddzia³u, sprawuj¹cym tê funk- 

rowie: J. Leyko, Z. Parszewski i Cz. WoŸniak. 

Ta dzia³alnoœæ mia³a istotne znaczenie 

dla rozwoju badañ naukowych 

w nowych kierunkach mechaniki 

w oœrodku ³ódzkim. Oddzia³ tak¿e wspó³organizuje 

sympozja Statecznoœæ kon- 

strukcji (od 1963 r.) i konferencje Uk³ady 

dynamiczne – teoria i zastosowania. 

Od 1965 r. Oddzia³ jest organizatorem 

og³aszanego co 3 lata Ogólnopolskiego 

Konkursu Naukowego dla m³odszych pracowników 

nauki na prace z mechaniki. 

Od 1997 r. Konkurs nosi imiê Profesora 

Jana Szmeltera. 

Wybitnym osobom zas³u¿onym dla 

rozwoju mechaniki Towarzystwo nadaje 

godnoœæ Cz³onka Honorowego. Tegoroczny 

XXXII Zjazd Delegatów PTMTS godnoœæ 

Cz³onka Honorowego nada³ prof. 

Marianowi Sucharowi z Politechniki 

£ódzkiej. Uroczystoœæ wrêczenia Profesorowi 

tego tytu³u odby³a siê 25 czerwca 

2007 r. w Warszawie na posiedzeniu 

plenarnym Zarz¹du G³ównego PTMTS. 

Prof. dr hab. Marian Suchar od 1960 

r. pracuje w P£. Tytu³ naukowy profesora 

nauk technicznych otrzyma³ w 1973 r. 

Jego badania naukowe koncentrowa³y 

siê na matematycznej teorii sprê¿ystoœci 

i termosprê¿ystoœci. Prof. M. Suchar 

jest cz³onkiem PTMTS od chwili jego 

powstania. W Oddziale £ódzkim by³ 

cz³onkiem Komisji Rewizyjnej (1963- 

1967), pe³ni³ funkcjê wiceprzewodnicz¹cego 

(1967-1973), a nastêpnie przewodnicz¹cego 

Oddzia³u (1973-1976 i 1988- 

1992). W okresie XIII kadencji by³ zastêpc¹ 

cz³onka Zarz¹du G³ównego. 

Godnoœæ Cz³onka Honorowego 

PTMTS przyznana prof. Marianowi Sucharowi 

jest wyrazem uznania za Jego 

pracê na rzecz Towarzystwa. 

n Irena Wagner 

cjê przez 4 kadencje, zosta³ prof. Jan 

Szmelter. Kolejnymi przewodnicz¹cymi 

byli: prof. Z. Parszewski, prof. M. Suchar, 

doc. dr W. Walczak, doc. dr J. Lipiñski, 

doc. dr hab. W. Kobza, doc. dr T. Przedecki, 

ponownie prof. M. Suchar, prof. 

M. Królak, prof. Z. Ko³akowski. Obecnie 

drug¹ kadencjê Zarz¹dowi przewodniczy 

prof. P£ Katarzyna Kowal-Michalska. 

Oddzia³ £ódzki Towarzystwa regularnie 

organizuje zebrania naukowe, na których 

prelegentami s¹ czêsto naukowcy 

zagraniczni wspó³pracuj¹cy z Politechnik¹. 

Organizowane s¹ równie¿ kursy 

szkoleniowe i seminaria. Kursy szkoleniowe 

prowadzili miêdzy innymi profeso- 

Prof. M. Sucharowi 

wyróżnienie 

wręcza 

przewodniczący 

PTMTS 

prof. W. Nagórko 

foto: Roman Jankowiak 

Doktorat 

honoris causa 

dokończenie ze str. 7 

w sposób mo¿liwie przystêpny, tak¿e dla 

tych s³uchaczy, którzy nie s¹ absolwentami 

chemii, wy³oni³a siê prawdziwie 

wielka osobowoœæ - cz³owiek, dla którego 

nauka jest prawdziw¹ pasj¹. Nieprzeciêtny 

talent zosta³ wsparty niezwyk³¹ 

pracowitoœci¹, solidnoœci¹ i efektywnym 

wykorzystaniem czasu – podkreœla³ prof. 

Ulañski. Do tego dochodzi szczególna 

¿yczliwoœæ dla m³odych naukowców. 

W zespole prof. Matyjaszewskiego s¹ ludzie 

z ró¿nych krajów, tak¿e sta¿yœci 

i doktoranci z £odzi z Politechniki. W tym 

gronie organizowane s¹ tak¿e np. wspólne 

wigilie. Z bardziej osobistych uwag 

promotora wy³oni³ siê te¿ obraz „ciep³ego” 

domu Pañstwa Matyjaszewskich, 

w którym spotyka siê amerykañska Polonia, 

który prowadzi kulturaln¹ dzia³alnoœæ. 

Ta otwartoœæ i ¿yczliwoœæ prof. 

K. Matyjaszewskiego by³a wyczuwalna 

tak¿e w czasie uroczystoœci. Nowy doktor 

honoris causa Politechniki £ódzkiej 

zosta³ na niej nagrodzony brawami na 

stoj¹co i wieloma s³owami podziwu oraz 

serdecznymi gratulacjami. 

n Ewa Chojnacka



Czwartkowe Forum Kultury 

Historyk i gawędziarz zakochany w Łodzi 

Goœciem pierwszego spotkania w cyklu 

Czwartkowe Forum Kultury by³ 

Ryszard Bonis³awski dobrze znany 

³odzianom dyrektor Centrum Informacji 

Turystycznej Urzêdu Miasta £odzi, prezes 

Towarzystwa Przyjació³ £odzi. Aulê Minor 

wype³nili szczelnie widzowie, którzy chcieli 

lepiej poznaæ biografiê, liczne pasje bohatera 

spotkania, a tak¿e dowiedzieæ siê 

jak powsta³ kultowy ju¿ program „Filmowa 

encyklopedia £odzi i okolic”. 

Spotkanie przypomina³o dawny Podwieczorek 

przy mikrofonie (dzisiaj ta forma 

nazywana jest tok show). Prowadzi- 

³a je dr hab. Anna Jeremus-Lewandowska, 

œpiewaczka operowa (sopran koloraturowy) 

przez wiele lat zwi¹zana m.in. 

z Teatrem Wielkim w £odzi, obecnie pracuj¹ca 

w warszawskiej Akademii Muzycznej 

im. F. Chopina. 

Czego dowiedzieliœmy siê o Ryszardzie 

Bonis³awskim? 

Urodzi³ siê 59 lat temu. Jest absolwentem 

filologii polskiej na U£. Zwi¹zany 

z PTTK od wczesnej m³odoœci ju¿ 

w latach studiów uzyska³ uprawnienia pilota 

oraz przewodnika turystycznego. Ma 

tak¿e uprawnienia instruktora narciarstwa 

biegowego i trenera siatkówki. Jest 

sêdzi¹ bocce (popularnie mówi¹c gry 

w kule) oraz pierwszym w £odzi sêdzi¹ 

triatlonu (dyscyplina sportu, w której p³ywanie, 

jazda rowerem i bieg po³¹czone 

s¹ w ca³oœæ). 

Od 15 lat kieruje Centrum Informacji 

Turystycznej, które m.in. jako jedyne 

w Polsce organizuje szkolenia z zakresu 

informacji turystycznej i przewodnictwa. 

W 1992 r. by³ inicjatorem zorganizowania 

œwiatowego spotkania £odzian. Wyda³ kilka 

ksi¹¿ek i wiele folderów, np. Na szlaku 

autora „Ch³opów”, £ódzkie adresy Juliana 

Tuwima, Szlaki piesze województwa 

³ódzkiego, Wycieczki rowerowe w okolicach 

£odzi, £ódŸ na starych pocztówkach, 

£ódŸ zapamiêtana – parki zabytkowe. 

Jako pierwszy ³odzianin zosta³ finalist¹ 

konkursu Mistrz Mowy Polskiej. 

Wspólnie z Jadwig¹ Wileñsk¹ od wielu 

lat realizuje program Filmowa Ency- 

klopedia £odzi i okolic. W tym czasie powsta³o 

kilkaset odcinków, w których 

Ryszard Bonis³awski jak nikt inny opowiada 

o historii, kulturze, przytacza 

anegdoty, przywo³uje nieznane b¹dŸ zapomniane 

fakty. Cykl powsta³, jak to siê 

czêsto zdarza, przypadkiem. Deszczowa 

pogoda uniemo¿liwi³a krêcenie zaplanowanego 

programu. To mo¿e wejdziemy 

do tego domu i opowie Pan o witra¿ach 

– zaproponowa³ realizator. Kolejnego 

dnia znowu pada³ deszcz, wiêc tak¿e 

w zastêpstwie g³ównego tematu nagrano 

kolejn¹ opowieœæ Ryszarda Bonis³awskiego 

o zabytkowym obiekcie - i tak 

trwa to nieprzerwanie do dzisiaj. 

Rozmowa z Ryszardem Bonis³awskim 

ilustrowana by³a zdjêciami wybranymi 

z rodzinnych albumów, fragmentem autorskiego 

filmu o £odzi, a tak¿e krótk¹ opowieœci¹ 

o willi Józefa Richtera, w której 

odbywa siê Czwartkowe Forum Kultury. 

Niezwykle ciep³a atmosfera spotkania 

wynika³a z pewnoœci¹ z osobowoœci 

jego bohatera. Ryszard Bonis³awski od 

lat wyznaje, ¿e z uœmiechem ¿yje siê l¿ej, 

a dla turysty nie ma rzeczy niemo¿liwych. 

Z jego podró¿niczymi pasjami wi¹- 

¿e siê tak¿e wspania³a kolekcja 5000 

kart pocztowych, polskich i zagranicznych. 

Niektóre z nich wyprodukowano 

jeszcze przed I Wojn¹ Œwiatow¹. S¹ one 

u³o¿one w albumy tematyczne, opatrzone 

opisami i mapkami. Ma w swoich zbiorach 

tak¿e ponad 400 kufli do piwa. 

Mi³y nastrój tego wieczoru uzupe³ni³ 

wystêp zespo³u Coffeina, w tym wspólne 

z publicznoœci¹ wykonanie Prz¹œniczki, 

utworu Stanis³awa Moniuszki tak charakterystycznego 

dla £odzi. 

n Ewa Chojnacka 

Jubileusz 

Wydziału 


Anna Jeremus- 

Lewandowska 

i Ryszard 

Bonisławski 


Zainteresowania naukowe prof. Andrzeja 

W³ochowicza charakteryzuje wielonurtowoœæ. 

Wynika to z faktu opanowania 

w sposób perfekcyjny wiedzy z zakresu 

badania szeroko rozumianej struktury 

w³ókien i innych obiektów polimerowych 

oraz d¹¿enia do stosowania w badaniach 

najbardziej nowoczesnych technik instrumentalnych. 

Ujmuj¹c iloœciowo, dorobek 

naukowy Profesora liczy ponad 700 pozycji, 

w tym: 130 rozpraw naukowych, ponad 

400 publikacji w czasopismach naukowych 

krajowych i zagranicznych, ponad 

100 prac w materia³ach konferencyjnych, 

5 skryptów, 5 ksi¹¿ek, 3 monografie, 

36 patentów, 135 ekspertyz oraz liczne 

wzory u¿ytkowe. 

n Monika Malinowska-Olszowy



W Instytucie Papiernictwa i Poligrafii PŁ w dniu 19 listopada 2007 r. uroczyście otwarto interaktywne 

Muzeum Papieru i Druku. Każdy, kto skorzystał z zaproszenia na uroczystość opuszczał Muzeum pod wielkim 

wrażeniem i z podziwem dla pracy jaka została włożona w jego zorganizowanie. 

Muzeum Papieru i Druku 

I gdzie¿by indziej mog³o powstaæ takie 

Muzeum, jak nie w jednym z najwiêkszych 

w Europie centrów kszta³cenia 

papierników, istniej¹cym ju¿ od ponad 

60 lat. Ta d³uga tradycja nauczania, 

a tak¿e chêæ pokazania fascynuj¹cej 

historii papieru i druku i tego, jaki 

wp³yw wywar³y te wynalazki na rozwój 

cywilizacji i kszta³towanie ludzkoœci - 

uzasadnia w pe³ni miejsce utworzenia 

w³aœnie w tym miejscu Muzeum. Niew¹tpliwie 

techniczny kierunek studiów 

Papiernictwo i Poligrafia powinien oczywiœcie 

uwzglêdniaæ w miarê mo¿noœci 

historiê obu wynalazków, gdy¿ jest to 

niezmiernie wa¿ne dla podkreœlenia treœci 

humanistycznych, które papiernictwo 

i poligrafia zawieraj¹ w sobie. Ta 

idea prof. Barbary Surmy-Œlusarskiej - 

dyrektora Instytutu Papiernictwa i Poligrafii 

zdecydowa³a o podjêciu inicjatywy 

utworzenia Muzeum i dziêki po- 

Rektor prof. 

J. Krysiński czerpie 

papier 

foto: Agnieszka 

Andruszkiewicz 

Ryszard Uljański 

wcześniej 

wyczerpany arkusz 

odkłada na filc 

foto: Agnieszka 

Andruszkiewicz 

parciu J.M. Rektora P£ prof. Jana Krysiñskiego 

zosta³a zrealizowana. Instytut 

zawar³ porozumienie z Fundacj¹ 

Ocaliæ od zapomnienia czego rezultatem 

jest powo³anie do ¿ycia interaktywnego 

Muzeum Papieru i Druku, które jest 

zlokalizowane w pomieszczeniach Instytutu. 

Bêdzie ono s³u¿y³o studentom 

i pracownikom naukowym oraz osobom 

zainteresowanym poznaniem i ochron¹ 

dawnego papiernictwa, drukarstwa i introligatorstwa. 

Muzeum umiejscowione 

w Instytucie kszta³c¹cym specjalistów 

z zakresu papiernictwa i poligrafii bêdzie 

przypominaæ jednostce naukowobadawczej 

o bogatej przesz³oœci sztuki 

rêkodzielniczej. Kieruj¹c siê tymi przes³ankami, 

podjêto du¿o starañ i pracy, 

aby zrealizowaæ wszystkie zamierzenia 

zwi¹zane z t¹ inicjatyw¹. Do ostatnich 

dni przed otwarciem by³o bardzo du¿o 

pracy i przygotowañ, zarówno ze strony 

pañstwa Uljañskich, którzy s¹ opiekunami 

i kustoszami zbiorów Muzeum, 

jak i pracowników i studentów Instytutu 

Papiernictwa i Poligrafii. Jedynie 

dziêki wytrwa³oœci i dobrej organizacji 

za³o¿ycieli ze wszystkimi pracami zd¹- 

¿yliœmy na czas. 

Podczas uroczystoœci otwarcia goœcie 

byli witani przy wejœciu przez studentów 

oraz cz³onków Ko³a Naukowego 

Papierników. Swoj¹ obecnoœci¹ zaszczyci³o 

nas wielu wyœmienitych goœci, 

m.in. rektor prof. Jan Krysiñski, 

prodziekani Wydzia³u Chemicznego – 

profesorowie: Wojciech Wolf i Jacek 

Rynkowski. Licznie przybyli tak¿e goœcie 

spoza £odzi m.in. przedstawiciele 

zak³adów przemys³u papierniczego 

i poligraficznego, innych muzeów, tj. 

Muzeum W³ókiennictwa w £odzi, Warszawskiej 

Galerii Ekslibrysu oraz przedstawiciele 

Urzêdu Miasta £odzi. Byli 

równie¿ bliscy przyjaciele i znajomi pañstwa 

Uljañskich. Nie zabrak³o te¿ przedstawicieli 

telewizji, prasy i radia. 

Uroczystoœæ otwarcia rozpoczê³a siê 

s³owem wstêpnym prof. Barbary Surmy- 

Œlusarskiej. Pani Profesor podkreœli³a, 

¿e wa¿na jest zarówno historia papieru, 

jak i wprowadzenie do programu 

studiów elementów humanistycznych. 

Prof. Jan Krysiñski w swoim wyst¹pieniu 

wyrazi³ poparcie dla inicjatywy powstania 

Muzeum. Prof. Grzegorz Matuszak, 

prezes fundacji Ocaliæ od zapomnienia 

przedstawi³ pokrótce cele fundacji 

i jej znaczenie. Na zakoñczenie 

Pan Ryszard Uljañski podziêkowa³ 

wszystkim osobom, które pomog³y mu 

w zebraniu ca³ej kolekcji eksponatów.



Po oficjalnych wyst¹pieniach Muzeum 

zosta³o uroczyœcie otwarte. 

Muzeum funkcjonuje w dwóch pomieszczeniach. 

W jednym z nich s¹ 

urz¹dzenia typowe dla procesu wytwarzania 

papieru i jego zadrukowania, ekspozycja 

uzupe³niona jest bogatymi ilustracjami 

na œcianach. Druga sala kryje 

w sobie urz¹dzenia introligatorskie, 

przyk³adowe czcionki do drukowania 

oraz stare ksi¹¿ki. Pomieszczenie stylizowane 

jest na dawne biuro w³aœciciela 

– wydawcy ksi¹¿ek. Pan Uljañski 

oprowadzaj¹c po Muzeum bardzo ciekawie 

opowiada³ o ka¿dym eksponacie, 

wplataj¹c w to interesuj¹ce historyjki 

wzbudzaj¹ce zachwyt i jeszcze wiêksze 

zainteresowanie s³uchaczy. Przeprowadzi³ 

warsztaty z czerpania papieru 

i druku typograficznego. Goœcie mogli 

równie¿ obejrzeæ prace z papieru czerpanego. 

Studenci i cz³onkowie Ko³a 

Naukowego Papierników bardzo chêtnie 

opowiadali zainteresowanym o muzealnych 

zbiorach. 

Za³o¿enie Muzeum Papieru i Druku 

jest niezwykle wa¿ne zarówno dla studentów 

kierunku Papiernictwo i Poligrafia, 

jak i dla ludzi niezwi¹zanych bezpoœrednio 

z t¹ dziedzin¹. Dziêki niemu studenci 

mog¹ dotkn¹æ i zobaczyæ rzemios³o, 

co pozwala im lepiej zrozumieæ istotê 

technologii i procesów zachodz¹cych 

podczas wytwarzania papieru i jego zadrukowania. 

Dla ludzi niezwi¹zanych 

z papiernictwem jest to idealne miejsce, 

aby zobaczyæ ró¿ne oblicza papieru i druku. 

Przydatnoœæ, piêkno i niesamowitoœæ 

papieru nie jest kwestionowana przez 

nikogo, jest te¿ oczywiste, ¿e nie wyobra- 

¿amy sobie ¿ycia bez niego. Przemys³ 

papierniczy pracuje bezpoœrednio na 

potrzeby spo³eczeñstwa, jak i dla wszystkich 

innych bran¿ przemys³owych. Silnym 

argumentem decyduj¹cym o jego 

rozwoju jest to, ¿e bazuje na naturalnym 

surowcu, a zu¿ycie papieru jest jednym 

z wa¿nych wskaŸników rozwoju cywilizacyjnego 

kraju. 

Serdecznie zapraszamy i zachêcamy 

do zg³êbienia tajemnic papieru i druku, 

które ju¿ nie jednego zaskoczy³y. 

n 

Agnieszka Andruszkiewicz, 

Weronika Grochowska 

Najbardziej 

uśmiechnięty 

wykładowca 

prof. PŁ R. Grądzki 


Uśmiech kosztuje mniej od elektryczności, a daje więcej światła. 

Kampania Uśmiechu 

Kieruj¹c siê tym przes³aniem prodziekan 

ds. studenckich Wydzia³u Organizacji 

i Zarz¹dzania dr Marek Sekieta w wielkiej 

konspiracji zaproponowa³ akcjê, 

o której by³o g³oœno w ca³ej £odzi! Tu¿ 

przed rozpoczêciem roku akademickiego 

dr Marek Sekieta postanowi³ wywo- 

³aæ uœmiech na twarzach studentów oraz 

swoich wspó³pracowników. Jak siê okaza³o 

Kampania Uœmiechu wywo³a³a 

uœmiech tak¿e na twarzy prorektora prof. 

Zbiciñskiego. 

Kampania rozpoczê³a siê w doœæ nietypowy 

sposób. W poniedzia³ek studen- 

tów powita³ ca³y wydzia³ przystrojony 

plakatami z ¿ó³t¹ uœmiechniêt¹ buzi¹. 

Plakaty by³y na wszystkich drzwiach, 

w ka¿dej sali, w szatniach i na korytarzach. 

Wszyscy zastanawiali siê, o co 

mo¿e chodziæ... a¿ do œrody, kiedy to 

na Radzie Wydzia³u dziekan Sekieta 

wtajemniczy³ wyk³adowców, a w teren 

ruszy³a Dru¿yna Uœmiechu – godni zaufania 

studenci, którzy pomogli wszystko 

zorganizowaæ. Dru¿yna przez trzy dni 

rozdawa³a, prócz uœmiechów, metalowe 

znaczki oraz balony, a tak¿e przeprowadza³a 

g³osowanie na Najbardziej 

Uœmiechniêtego Studenta i Najbardziej 

Uœmiechniêtego Wyk³adowcê. Studenci 

oddali ponad 1000 g³osów na swoich 

faworytów! 

Uroczyste og³oszenie wyników konkursu 

(Kampania Uœmiechu trwa nadal!) odby³o 

siê 18 paŸdziernika 2007 w Sali Lu- 

strzanej pa³acu przy ul. Piotrkowskiej 266. 

Najbardziej Uœmiechniêtym Wyk³adowc¹ 

zosta³ prof. P£ Ryszard Gr¹dzki. 

Najbardziej Uœmiechniêtych Studentów 

wybrano na wszystkich kierunkach 

studiów. Zostali nimi: 

Zarz¹dzanie i In¿ynieria Produkcji 

- Bogdan £ukaszuk (IV rok), 

Zarz¹dzanie i Marketing 

- Sylwia Berska (II rok uz.), 

Europeistyka - Rafa³ Ciechomski (II rok), 

Zarz¹dzanie - £ukasz Seweryn (I rok), 

In¿ynieria Bezpieczeñstwa Pracy 

- Arkadiusz Ziêtek (I rok). 

Kampania Uœmiechu odbi³a siê szerokim 

echem w mediach, a Najbardziej 

Uœmiechniêci mieli okazjê podzieliæ siê 

swoim uœmiechem z czytelnikami Ekspresu 

Ilustrowanego, Dziennika £ódzkiego, 

Echa Miasta, Gazety Wyborczej oraz 

s³uchaczami Radia £ódŸ, Eski Rock, Parady 

oraz Studenckiego Radia ¯ak. Informacja 

zatytu³owana „Najbardziej 

uœmiechniêta uczelnia” pojawi³a siê tak- 

¿e w serwisie PAP poœwiêconemu nauce 

polskiej. 

O tym, ¿e Kampania Uœmiechu trwa 

nadal œwiadcz¹ m. in. znaczki z uœmiechniêt¹ 

buzi¹, które studenci nosz¹ na torbach 

i plecakach. W zat³oczonym autobusie 

widok tej przypinki wywo³uje 

uœmiech na twarzach wspó³pasa¿erów. 

I o to chodzi. 

n 

Katarzyna Miko³ajczyk



Jubileusz dziesięciu wypraw architektów w Karpaty Wschodnie. 

Huculszczyzna 1995-2007 

Jadalnia 

przy sanatorium 

dr. Tarnawskiego 

w Kosowie 

na Pokuciu 

W maju 1995 r. zaczê³o siê zupe³nie niewinnie: 

6 uczestników, niewielki bud¿et 

i dwa tygodnie wêdrówki po wsiach i górach 

Huculszczyzny – mitycznej krainy po- 

³o¿onej na po³udniowo-wschodnich kresach 

historycznej Rzeczypospolitej, nad Czeremoszami 

(Bia³ym i Czarnym) oraz nad Prutem. 

To kraina znana z opowieœci dziadków 

i wujków, którzy bywali tam przed 

II wojn¹ œwiatow¹. Pierwszy zachwyt urod¹ 

krajobrazów i goœcinnoœci¹ ludzi, pierwsze 

obserwacje reliktowych form drewnianej, 

ludowej architektury, pierwsze pomiary… 

Nikt wówczas nie przypuszcza³, ¿e przedsiêwziêcie 

trwaæ bêdzie tyle lat i rozroœnie 

siê do tak znacznych rozmiarów. 

Zaczynaliœmy skromnie – zaledwie kilka 

zmierzonych i doœæ schematycznie narysowanych 

archaicznych, huculskich cha- 

³up, kilkanaœcie plenerowych rysunków 

odrêcznych i dwadzieœcia rolek negatywów 

zamienionych na wyj¹tkowej urody zdjêcia 

pokazane na niedu¿ej wystawie w Instytucie 

Architektury i Urbanistyki. 

W nastêpnych latach wskaŸniki ju¿ 

tylko ros³y: w 1996 r. 9 uczestników, 

w 1998 r. a¿ 19 osób i trzy tygodnie 

w Karpatach. W 2007 r. by³o nas na Ukrainie 

25 osób i w ten sposób pobity zosta³ 

swoisty rekord. 

W ci¹gu tych trzynastu lat przewinê- 

³o siê przez obozy naukowe na HuculszczyŸnie 

ponad 130 osób, w tym czterech 

went, który wzi¹³ udzia³ w siedmiu wyprawach, 

w tym tylko raz jako student 

praktykant, póŸniej jako student-opiekun, 

a po skoñczeniu studiów jako architekt 

wspomagaj¹cy swymi umiejêtnoœciami 

i dobr¹ rad¹ najm³odszych adeptów 

architektury. 

Pomiary 

inwentaryzacyjne 

Pomiarami inwentaryzacyjnymi objêliœmy 

kilkadziesi¹t obiektów, w tym oko³o 

20 tradycyjnych domostw huculskich 

i oko³o 70 drewnianych cerkwi z XVIII-XX 

w. (z czego – jak dot¹d – ju¿ ponad 30 

zosta³o zmierzonych szczegó³owo). Dla 

niektórych obiektów ludowej architektury 

nasze pomiary sta³y siê tzw. ostatni¹ 

pos³ug¹ – jedyn¹ form¹ utrwalenia dla 

potomnoœci ostatnich reliktów archaicznego 

œwiata Hucu³ów, znikaj¹cego dos³ownie 

na naszych oczach w procesie 

przemian kulturowych. 

W latach 1998, 1999, 2000 w ramach 

wspó³pracy z ówczesnym Biurem Pe³nomocnika 

Rz¹du ds. Polskiego Dziedzictwa 

Kulturalnego za Granic¹ i Stowarzyszeniem 

Wspólnota Polska zinwentaryzowa- 

pracowników naukowych Wydzia³u Budownictwa, 

Architektury i In¿ynierii Œrodowiska. 

Osiem osób pojecha³o tam wiêcej 

ni¿ raz. Swoistym rekordzist¹ jest 

Wojciech Parda³a, dziœ ju¿ nasz absolliœmy 

8 budynków legendarnego Zak³adu 

Przyrodoleczniczego dr. Apolinarego Tarnawskiego 

w Kosowie na Pokuciu. 

W sam¹ porê, bo stan obiektów tego niezwykle 

wa¿nego dla kultury polskiej zespo³u 

architektoniczno-krajobrazowego 

z prze³omu XIX i XX w. systematycznie ulega 

pogorszeniu. Ostatnio zawali³y siê piêkne 

£azienki, w których jeszcze w XIX w. 

wykorzystywano energiê s³oneczn¹ do 

ogrzewania wody i wykonywania zabiegów 

przyrodoleczniczych. W agonalnym 

stanie jest kiosk studni, coraz bardziej 

cieknie dach przepiêknej Jadalni Letniej… 

Niestety, fakt przekazania kompletu rysunków 

inwentaryzacyjnych dyrekcji istniej¹cego 

tam wci¹¿ sanatorium nie pomóg³. 

Brakuje funduszy na prace remontowe, 

konserwatorskie i restauratorskie. 

A bywali wszak u Tarnawskiego na 

kuracjach przedstawiciele œmietanki intelektualno-towarzyskiej 

zarówno Galicji, 

jak i – póŸniej – II Rzeczypospolitej: politycy, 

pisarze, aktorzy, biskupi… Ostatni¹ 

noc przed opuszczeniem Kraju spêdzi³y 

tam we wrzeœniu 1939 r. najwy¿- 

sze w³adze Polski zdradziecko zaatakowanej 

z dwóch stron. 

W ruinie pozostaje tak¿e ju¿ od II wojny 

œwiatowej gmach Obserwatorium Astronomiczno-Meteorologicznego 

im. Józefa Pi³sudskiego 

na szczycie Popa Iwana w Czarnohorze 

(2022 m n.p.m.), który zmierzyliœmy 

w niezwykle trudnych warunkach atmosferycznych 

w maju 1996 r. 

Tymczasem od 2002 r. najwiêksz¹ 

uwagê poœwiêcamy drewnianym cerkwiom. 

Wypracowana zosta³a metoda 

bardzo krótkich (bo jednodniowych, sic!) 

a równoczeœnie intensywnych i szczegó- 

³owych pomiarów, maj¹ca na celu zebranie 

maksymalnie du¿ej iloœci danych. 

Pomiary te pos³u¿¹ w niedalekiej przysz³oœci 

do opracowania systematyki form 

przestrzennych cerkwi huculskich. 

Wystawy 

retrospektywne 

Ka¿dorazowo po zakoñczeniu prac dokumentacyjnych 

odbywaj¹ siê wystawy



Uczestnicy 

wyprawy 

przed operą 

we Lwowie 

foto: Włodzimierz Witkowski 

retrospektywne w Instytucie Architektury 

i Urbanistyki P£, na które przyje¿d¿aj¹ goœcie 

z Polski i Ukrainy. Dwukrotnie wystawy 

odby³y siê tak¿e poza terenem Politechniki 

(Galeria Manhattan – 2004, Galeria 

Tower Building – 2005). Na wernisa¿ach 

czterokrotnie goœciliœmy p. Iwana Droniaka 

– Hucu³a, krajoznawcê, filmowca i za³o- 

¿yciela muzeum w Jab³onicy nad Bia³ym 

Czeremoszem oraz prof. in¿. arch. Bohdana 

Posac’kiego ze Lwowa. Dwukrotnie naszym 

Goœciem by³a Nadia Sawynec’ – architekt 

ze Lwowa. W 2001 r. dziêki Stowarzyszeniu 

Wspólnota Polska wielka wystawa 

retrospektywna naszych prac z lat 

1995-2000 goœci³a przez kilka miesiêcy na 

Ukrainie w Muzeum w Ko³omyi oraz w jego 

filii w Kosowie. 

Telewizja £ódŸ trzykrotnie nakrêci³a 

filmy dokumentalne poœwiêcone wyprawom 

(1995, 1999, 2007). Wyjazdy wzbudzaj¹ 

te¿ zainteresowanie prasy codziennej 

i periodyków fachowych. W 2006 r. 

powsta³ reporta¿ radiowy, przygotowany 

dla Radia „¯ak” P£. Co roku do studia 

zaprasza nas Radio £ódŸ, a ostatnio 

TOYA TV. Dokonania wypraw by³y prezentowane 

w czasie Dnia Huculskiego 

w TVP Kultura jesieni¹ 2005 r. i wielokrotnie 

podczas ró¿nych konferencji naukowych 

polskich i miêdzynarodowych. 

W oparciu o badania terenowe powsta³o 

kilkanaœcie publikacji naukowych 

i popularnonaukowych, jeden projekt dyplomowy 

magisterski i jeden doktorat. 

Studenci – uczestnicy wypraw czterokrotnie 

prezentowali swoje huculskie 

dokonania na seminariach. Wiosn¹ 2007 

roku uczestniczyliœmy tak¿e w Festiwalu 

Nauki, Techniki i Sztuki. 

Jubileuszowa 

Wyprawa 

Tegoroczna, X Jubileuszowa Wyprawa 

odby³a siê w dniach 2-18 lipca. Program 

obj¹³ dokumentacjê 12 cerkwi wzd³u¿ doliny 

Czeremoszu (Rivna, Stare Kuty, Ro¿en 

Wielki i Ma³y, Roztoki – po stronie bukowiñskiej 

i galicyjskiej, Bia³oberezka, Berwinkowa, 

Petrasze, Marenicze, Uœcieryki, Jasienów 

Górny). By³o to uszczegó³awianie 

pomiarów z lat 1998 i 1999. Uczestniczyliœmy 

równie¿ w obrzêdach religijnych z okazji 

œwiêta œw. Jana w Roztokach. Po zakoñczeniu 

prac pomiarowych odbyliœmy 

trzydniow¹ wêdrówkê w najdalej wysuniêty 

na po³udnie punkt miêdzywojennej Rzeczpospolitej 

– wzd³u¿ doliny Bia³ego Czeremoszu 

ku szczytowi Hnitesy, a potem po- 

³oninami do Hryniawy i Jab³onicy. 

Jubileuszowe 

obchody 

Wyj¹tkowy charakter mia³ Jubileusz 

Dziesiêciu Wypraw, który odby³ siê 

w dniach 16-18 listopada 2007 r. Trwa³ 

a¿ trzy dni. Wiêkszoœæ imprez odbywa³a 

siê we wspania³ej, zabytkowej willi Józefa 

Richtera. Obchody Jubileuszu zaszczyci³ 

sw¹ obecnoœci¹ prorektor prof. 

Ireneusz Zbiciñski, w³adze Wydzia³u Budownictwa, 

Architektury i In¿ynierii Œrodowiska 

w osobach pani dziekan, prof. 

Marii Kamiñskiej i prodziekana doc. Jana 

Jeruzala. Niezawodna, jak zwykle okaza³a 

siê te¿ dyrekcja Instytutu Architektury 

i Urbanistyki w osobach prof. arch. 

Krzysztofa Paw³owskiego, dr hab. in¿. 

arch. Joanny Olenderek i dr in¿. arch. 

El¿biety Bêdkowskiej. Na wernisa¿ wystawy 

retrospektywnej przybyli ponadto 

licznie przedstawiciele wielu instytucji, 

w tym Architekt Miasta, mgr in¿. 

arch. Marek Lisiak, przewodnicz¹cy 

£ódzkiej Okrêgowej Izby Architektów, 

mgr in¿. arch. Roman Wieszczek, przedstawiciele 

Sponsorów – firm: ATLAS, 

PKO BP S.A., PZU S.A., Alrec Sign&Display, 

Artefakt, sponsorzy prywatni. Nie 

zawiedli przedstawiciele Samorz¹du Studenckiego 

P£, Regionalnego Oœrodka 

Badañ i Dokumentacji Zabytków w £odzi, 

PTTK, PTT i ró¿nych Towarzystw Kresowych. 

Licznie przybyli pracownicy i studenci 

Wydzia³u oraz studenci. Dopisa³y 

te¿ radio, telewizja i prasa. Informacje 

o Jubileuszu pojawi³y siê na wiêkszoœci 

portali zajmuj¹cych siê problematyk¹ 

karpack¹, a sami organizatorzy Jubileuszu 

przygotowali stronê internetow¹, 

któr¹ mo¿na znaleŸæ pod adresem 

www.huculszczyzna2007.prv.pl 

cd. str. 14



Oprócz tradycyjnego wernisa¿u wystawy, 

na któr¹ tym razem – prócz najwiêkszej 

ekspozycji tegorocznej – z³o- 

¿y³y siê retrospektywy 13 lat dzia³alnoœci 

terenowej architektów na Ukrainie, 

odby³ siê przegl¹dzie filmów dokumentalnych 

Huculszczyzna+, na którym 

goœciliœmy re¿yserów: Jerzego Ko³odziejczyka, 

Waldemara Czechowskiego 

i Krystynê Berndt. W sobotni wieczór 

uczestnicy wszystkich dotychczasowych 

wypraw bawili siê w £ódzkiej Piwnicy 

Artystycznej „Przechowalnia” przy 

muzyce lubelskiej Orkiestry œw. Miko- 

³aja, a wieczór przeci¹gn¹³ siê jeszcze 

d³ugo w noc… 

W niedzielê, 18.11. odby³a siê sesja naukowa 

pod tym samym co przegl¹d filmów 

tytu³em Huculszczyzna+. Prelegenci z kilku 

oœrodków w Polsce prezentowali ró¿ne 

aspekty problematyki dziedzictwa kulturowego 

na HuculszczyŸnie. Cieszy³ bardzo 

wysoki poziom przygotowanych referatów, 

aktywna obecnoœæ W³adz Wydzia³u i Instytutu 

oraz liczny udzia³ s³uchaczy. 

Jubileusz sta³ siê te¿ doskona³¹ 

okazj¹ do zorganizowania zebrania za- 

³o¿ycielskiego Ko³a M³odych Polskiego 

Komitetu Narodowego Miêdzynarodowej 

Rady Ochrony Zabytków ICOMOS. Akces 

do pracy w Kole zg³osi³o ju¿ kilkanaœcie 

osób z wielu miast w Polsce. W styczniu 

2008 r. zamierzamy spotkaæ siê w £odzi 

na roboczej sesji naukowej. 

Huculskie Œwiêto na Politechnice 

£ódzkiej koñczyliœmy z ¿alem, ¿e trwa³o 

tak krótko i z nadziej¹, ¿e jeszcze nie raz 

uda nam siê pojechaæ na Ukrainê w celach 

naukowych i nie tylko. 

Ekspedycje s¹ mo¿liwe dziêki wielkiej 

¿yczliwoœci i wsparciu w³adz Politechniki 

£ódzkiej (od dyrekcji Instytutu Architektury 

i Urbanistyki pocz¹wszy, przez w³adze Wydzia³u 

Budownictwa, Architektury i In¿ynierii 

Œrodowiska, na Rektoracie skoñczywszy!) 

oraz wielu sponsorów i instytucji wspomagaj¹cych. 

Za tê odczuwaln¹ pomoc – co 

warto podkreœliæ nie tylko finansow¹ (!) – 

jesteœmy bardzo wdziêczni. Bez wparcia 

Uczelni tych wypraw by nie by³o! 

n W³odzimierz Witkowski 

Organizator i kierownik wypraw na 

Huculszczyznê 

Prof. P. Kula 

odbiera 

Nagrodę 

Gospodarczą 

Wojewody 

Łodzkiego 

foto: Adam Rzepkowski 


Sukces zespołu naukowego 

z Instytutu Inżynierii 

Materiałowej 

W sali widowiskowej Politechniki £ódzkiej odby³o siê 20 listopada uroczyste wrêczenie 

Nagród Gospodarczych Wojewody £ódzkiego za rok 2007. S¹ one wyrazem 

szczególnego docenienia wk³adu w rozwój gospodarczy województwa ³ódzkiego. 

Kapitu³a przyzna³a Nagrody w oœmiu kategoriach. Kandydaci ubiegaj¹cy siê o Laur 

musieli spe³niæ bardzo restrykcyjne wymagania. 

W kategorii Wynalazek w dziedzinie produktu lub technologii g³ównym kryterium 

by³o posiadanie opatentowanej technologii w pe³ni wdro¿onej do produkcji lub 

bêd¹cej w trakcie wdra¿ania. Dodatkowo skrupulatnym ocenom poddano: 

- poziom innowacyjnoœci projektu, 

- stopieñ efektywnoœci ekonomicznej wynikaj¹cy z wdro¿enia wynalazku, 

- udzia³ eksportu w sprzeda¿y produktu, 

- udzia³ polskiej myœli technicznej, 

- wykorzystanie rodzimych surowców i podzespo³ów. 

Laureatem tej presti¿owej nagrody zosta³ zespó³ kierowany przez prof. Piotra Kulê 

z Instytutu In¿ynierii Materia³owej Politechniki £ódzkiej w sk³adzie: dr in¿. Radomir Atraszkiewicz, 

dr in¿. Konrad Dybowski, dr in¿. Marek Górecki, dr in¿. £ukasz Kaczmarek, 

dr in¿. £ukasz Ko³odziejczyk, dr in¿. Adam Krasiñski, dr in¿. Robert Pietrasik, dr in¿. 

Adam Rzepkowski, mgr in¿. Antoni Rzepkowski, dr in¿. Dariusz Siniarski, mgr in¿. Emilia 

Stañczyk-Wo³owec. Kapitu³a przyzna³a t¹ znacz¹c¹ nagrodê za opracowanie Technologii 

nawêglania wyrobów stalowych przy obni¿onym ciœnieniu wraz z metod¹ komputerowego 

projektowania parametrów warstwy nawêglanej. Technologia ta jest szeroko stosowana 

w takich dziedzinach przemys³u jak: lotnictwo, motoryzacja, energetyka i przemys³ 

narzêdziowy. W skali globalnej uzyskany poziom kompleksowoœci rozwi¹zania jest 

unikalny. Pozwala to skutecznie konkurowaæ na rynku œwiatowym w grupie czterech 

wiod¹cych firm produkuj¹cych urz¹dzenia do obróbki cieplnochemicznej. Obecnie, wspólnie 

z firm¹ Seco/Warwick - œwiatowym liderem produkuj¹cym urz¹dzenia do obróbki 

cieplnochemicznej – produkt zosta³ sprzedany do ponad 50 krajów œwiata m.in. do Stanów 

Zjednoczonych, Meksyku, Brazylii, Australii, Chin, Indii, Niemiec, Anglii. 

Laureaci wierz¹, ¿e otrzymana nagroda rozpropaguje ich osi¹gniêcie, ale tak¿e 

perspektywiczn¹ dyscyplinê, któr¹ reprezentuj¹ – in¿ynieriê materia³ow¹ – zachêcaj¹c 

przysz³ych maturzystów do podjêcia studiów i zg³êbiania wiedzy w tym w³aœnie 

kierunku na Wydziale Mechanicznym P£. 

n £ukasz Kaczmarek



Wychowankowie Politechniki Łódzkiej spotkali się w Sali Widowiskowej 30 listopada. Celem spotkania 

była uroczysta sesja zatytułowana 

Politechnika Łódzka w pierwszej dekadzie 

XXI wieku 

Tytu³ sesji brzmi powa¿nie, byæ mo¿e niektórzy uczestnicy 

spotkania spodziewali siê g³êbokich referatów o naukowych 

osi¹gniêciach Politechniki na miarê XXI wieku. 

Ta sesja by³a jednak inna. G³ównym punktem programu 

by³o wrêczenie Z³otych dyplomów absolwentom sprzed 

50 lat. Na Sali widaæ by³o wiele osób starszych, wszak 

50 lat od ukoñczenia studiów to szmat czasu, ale wszyscy 

byli rozpromienieni, z m³odzieñczym b³yskiem 

w oczach, wszyscy zadowoleni z okazji do spotkania 

z kolegami. Ten radosny nastrój trwa³ przez ca³¹ sesjê, 

która zosta³a pomyœlana jako wydarzenie lekkie i pogodne, 

chocia¿ nie zabrak³o w niej momentów wzruszaj¹cych. 

Blasku przyda³a spotkaniu Akademicka Orkiestra Politechniki 

£ódzkiej, która przygotowa³a lekki repertuar i rozpoczê³a 

wieczór motywem z filmu Ró¿owa pantera. Na pogodny 

nastrój sesji z³o¿y³o siê kilka wyj¹tkowych wydarzeñ. 

Przedstawi³ je w swoim wyst¹pieniu prezes Stowarzyszenia 

Wychowanków mgr in¿. Julian B¹kowski – pomys³odawca 

wiêkszoœci inicjatyw i imprez organizowanych 

przez absolwentów. Prezes z³o¿y³ gratulacje pani mgr 

in¿. Hannie Zdanowskiej – wiceprezesowi Stowarzyszenia 

z okazji uzyskania mandatu pos³a na Sejm RP. Oczywiœcie 

by³y kwiaty, a pani pose³ zobowi¹za³a siê do dbania 

o interesy macierzystej uczelni. Drug¹ wyj¹tkow¹ 

okazj¹ by³o uroczyste nadanie cz³onkostwa Stowarzyszenia 

pani dr Halinie Krysiñskiej, która nie jest wprawdzie 

absolwentk¹ Politechniki – jest lekarzem, ale u boku swojego 

mê¿a uczestniczy w ¿yciu Stowarzyszenia. Zgodnie 

ze Statutem, aby byæ cz³onkiem Stowarzyszenia trzeba, 

przez co najmniej 10 lat byæ zwi¹zanym z Politechnik¹, 

ten warunek jest zatem spe³niony. Oczywiœcie by³y kwiaty 

i odrobina wzruszenia. 

O Politechnice £ódzkiej w pocz¹tkach XXI wieku opowiedzia³ 

rektor prof. Jan Krysiñski. Wyst¹pienie by³o bogato ilustrowane 

slajdami z kampusa P£, mo¿na by³o przeœledziæ 

w nim terytorialny rozwój Uczelni, zapoznaæ siê z liczbami studentów 

i pracowników na przestrzeni lat, wreszcie z ci¹g³ym 

podnoszeniem siê miejsca Politechniki w rankingach i nowatorskimi 

inicjatywami, które odró¿niaj¹ nasza Uczelniê od innych. 

Te sprawy szczególne, to np. Centrum Kszta³cenia Miêdzynarodowego, 

Uniwersytet Trzeciego Wieku, Liceum Politechniki 

i szereg innych. 

Wreszcie nadesz³a najwa¿niejsza czeœæ sesji – nadanie 

Z³otych Dyplomów. Warto przypomnieæ, ¿e s¹ one wrêczane 

ju¿ od dwóch lat, akcja, która w pocz¹tkowym okresie wydawa³a 

siê trudna do realizacji teraz nabra³a tempa i spotyka 

siê z entuzjastycznym przyjêciem u wiêkszoœci dawnych 

absolwentów. Pomys³, aby uhonorowaæ w ten sposób in¿ynierów 

z pó³wiecznym sta¿em zawdziêczamy prof. Januszowi 

Szoslandowi, który konsekwentnie d¹¿y³ do jego urzeczywistnienia. 

Pierwszy tego wieczoru „Z³oty Dyplom” przeznaczony 

by³ dla JM Rektora prof. Jana Krysiñskiego. Z tej 

okazji prof. Janusz Szosland wyg³osi³ laudacjê. W piêknych 

s³owach przedstawi³ sylwetkê Rektora czterech kadencji, 

a prezentacja ta udowodni³a tezê, ¿e Profesor Jan Krysiñski 

jest jednym z nas absolwentów Politechniki £ódzkiej, ale jedynym 

wœród nas o tak wybitnych osi¹gniêciach. Orkiestra 

zagra³a Sto lat podchwycone przez widowniê, która zgotowa³a 

Rektorowi owacjê na stoj¹co. 

Pozostali absolwenci uhonorowani Z³otymi dyplomami 

wychodzili na scenê, a dyplomy wrêczali im Rektor i Prezes 

Stowarzyszenia w towarzystwie dziekanów najstarszych 

wydzia³ów Politechniki. Gdy wszystkie dyplomy zosta³y 

rozdane orkiestra znakomicie zagra³a ragtime Scotta 

Joplina znany z filmu ¯¹d³o. Teraz nadesz³a pora na przyjemnoœæ 

obcowania z lekk¹ muzyk¹ w wykonaniu m³odych 

artystów, niedawnych absolwentów Akademii Muzycznej 

w £odzi. Arie operetkowe z du¿ym wdziêkiem zaœpiewali 

Patrycja Krzeszowska – sopran koloraturowy i Miros³aw 

Niewiadomski – tenor, a akompaniowa³a im Dorota Brolik. 

Koncert prowadzi³a Gra¿yna Sikorska – dobry duch Muzyki 

na Politechnice. 

Uroczystoœæ zakoñczy³ bankiet, jak zawsze by³ okazj¹ do 

odnowienia dawnych znajomoœci i przyjaŸni. Stowarzyszenie 

Wychowanków pokaza³o po raz kolejny, jak dbaæ o wiêzi 

z okresu studiów, jak œwiêtowaæ jubileusze i jak siê bawiæ. 

Rektor prof. 

Jan Krysiński 

i wiceprzewodnicząca 

SW 

poseł 

Hanna Zdanowska 


n Hanna Morawska



Rozstrzygnięto Konkurs o Nagrodę Marszałka Województwa Łódzkiego za najlepsze rozprawy doktorskie, 

prace magisterskie i dyplomowe związane z tematyką Województwa Łódzkiego. Uhonorowano sześć osób; 

wśród laureatów jest dwoje pracowników Politechniki Łódzkiej. Nagrody wręczył Marszałek Włodzimierz 

Fisiak podczas uroczystej gali w Rezydencji Księży Młyn, która odbyła się 22 października 2007 r. 

Nagrody Marszałka Województwa 

Dr inż. A. Brzezińska 

odebrała dyplom 

z rąk 

przewodniczącego 

kapituły Konkursu 

foto. Marek Zawilski 

Mgr inż. Jakub Kubicki 

przyjmuje gratulacje 

od Marszałka 

W. Fisiaka 

foto: Elżbieta Kubicka 

Jedn¹ z dwóch nagród przyznanych za rozprawy doktorskie 

otrzyma³a dr in¿. Agnieszka Brzeziñska z Wydzia³u Budownictwa, 

Architektury i In¿ynierii Œrodowiska. Doceniono jej pracê 

z dziedziny in¿ynierii œrodowiska zatytu³owan¹ Analiza mo¿- 

liwoœci przyjmowania œcieków opadowych przez miejskie oczyszczalnie 

œcieków na przyk³adzie Grupowej Oczyszczalni Œcieków 

£ódzkiej Aglomeracji Miejskiej. Promotorem rozprawy jest dr hab. 

in¿. Marek Zawilski, prof. P£ z Katedry In¿ynierii Œrodowiska. 

Praca dotyczy badania procesu oczyszczania w Grupowej 

Oczyszczalni Œcieków £AM, ze szczególnym uwzglêdnieniem 

dop³ywu œcieków opadowych. Jak wykazuje praktyka, oczyszczalnia 

dzia³a efektywnie w okresach pogody bezdeszczowej, 

natomiast nie mo¿e przyj¹æ wszystkich iloœci œcieków w czasie 

opadów, nara¿aj¹c okresowo odbiornik (rzekê Ner) na sil- 

ne zanieczyszczenie, szczególnie zwi¹zkami biogennymi. Wykonane 

w ramach pracy doktorskiej analizy s¹ unikatowe 

w skali kraju – podkreœla promotor pracy prof. P£ M. Zawilski. 

- By³a to pierwsza tak szczegó³owa próba opisania przebiegu 

procesu biologicznego oczyszczania œcieków miejskich w czasie 

opadów. Dr in¿. Agnieszka Brzeziñska przeprowadzi³a badania 

pozwalaj¹ce jednoznacznie oceniæ, od strony iloœciowej 

i jakoœciowej, procesy oczyszczania w zale¿noœci od zmian 

dop³ywu œcieków opadowych spowodowanych np. deszczem, 

burz¹ czy roztopami, a tak¿e wp³yw tych zmian na dzia³anie 

poszczególnych obiektów technologicznych. Z praktycznego 

punktu widzenia niezwykle wa¿ne jest stworzenie komputerowego 

modelu oczyszczalni, który pozwoli³ wykonaæ analizy 

cyfrowe, umo¿liwiaj¹ce prognozowanie procesu oczyszczania 

w d³u¿szym okresie, np. w ci¹gu roku. Zdaniem prof. P£ 

M. Zawilskiego uzyskane w pracy wyniki s¹ dla £ódzkiej Aglomeracji 

Miejskiej kluczowe dla podjêcia decyzji o rozbudowie 

i modernizacji systemu odprowadzania i oczyszczania œcieków 

spe³niaj¹cego kryteria wynikaj¹ce m.in. z Dyrektywy 2000/ 

60 UE, co musi byæ spe³nione przez Polskê do 2015 r. 

Wœród najlepszych znalaz³a siê te¿ praca magisterska Badanie 

stopnia zanieczyszczenia gleb powiatu pabianickiego wybranymi 

metalami ciê¿kimi, któr¹ wykona³ absolwent Wydzia³u 

Chemicznego mgr in¿. Jakub Kubicki. Promotorem pracy jest 

dr in¿. Jacek Krystek z Instytutu Chemii Ogólnej i Ekologicznej. 

W doœwiadczalnej czêœci pracy zosta³y zbadane 82 próbki 

ziemi uprawnej, m.in. pod k¹tem stopnia zanieczyszczenia 

metalami ciê¿kimi, takimi jak o³ów, kadm, cynk, nikiel i miedŸ. 

Do oznaczenia zawartoœci przyswajalnych form tych metali 

zosta³a wykorzystana metoda absorpcyjnej spektrometrii atomowej 

ze wzbudzeniem w p³omieniu. Zbadanie w³asnoœci fizykochemicznych 

pozwoli³o dokonaæ oceny stopnia degradacji 

gleb – podkreœla dr in¿. Krystek. – Od tego w du¿ym stopniu 

zale¿y to, czy uprawy pochodz¹ce z tych gleb s¹ dobre dla 

naszego zdrowia. W pracy mgr. in¿. Jakuba Kubickiego jest 

te¿ opis prawny sposobu ochrony gleb przed zanieczyszczeniem, 

zasady Kodeksu Dobrej Praktyki Rolniczej oraz kryteria 

oceny stopnia zanieczyszczenia gleb. 

Nagrodzona praca dyplomowa jest czêœci¹ badañ prowadzonych 

przez Instytut Chemii Ogólnej i Ekologicznej poœwiêconych 

migracji zanieczyszczeñ w wodach i glebach regionu ³ódzkiego. 

Wyniki pracy znalaz³y siê w raporcie, który zosta³ przekazany 

wspó³finansuj¹cemu projekt Wojewódzkiemu Funduszowi Ochrony 

Œrodowiska i Gospodarki Wodnej w £odzi oraz Urzêdowi Marsza³kowskiemu 

i Urzêdowi Wojewódzkiemu. 

n Ewa Chojnacka



Kolejnym wydarzeniem w ramach Czwartkowego Forum Kultury było spotkanie z wybitną polską śpiewaczką 

Teresą Żylis-Gara. Niezwykła artystka opromieniona międzynarodową sławą zgodziła się przyjąć 

zaproszenie na spotkanie w Politechnice, chociaż – jak sama mówi – nigdy nie sądziła, że przekroczy 

mury tej uczelni, ale życie pisze różne scenariusze. Dla niej, artystki , której życie toczy się w świecie sztuki, 

spotkanie z technikami było zupełnie nowym doświadczeniem. 

Teresa Żylis-Gara w Auli Minor 

Artystkê powita³ rektor prof. Jan Krysiñski, 

a spotkanie poprowadzi³a dr hab. 

Anna Jeremus-Lewandowska, równie¿ 

znakomita œpiewaczka, która przekaza³a 

nieco informacji o znakomitym goœciu. Teresa 

¯ylis-Gara zaskoczy³a publicznoœæ 

bezpoœrednioœci¹ i naturalnoœci¹. Opowiedzia³a 

o tym jak budzi³a siê jej mi³oœæ do 

œpiewu i wielka ¿yciowa pasja, która ukierunkowa³a 

ca³e jej ¿ycie. To, ¿e w £ódzkiej 

Szkole Muzycznej mog³a uczyæ siê 

œpiewu by³o dla niej tak wielk¹ radoœci¹, 

¿e pokocha³a £ódŸ i Szko³ê. Pracowa³a nad 

cudownym g³osem, którym obdarowa³a j¹ 

natura ze œwiadomoœci¹, ¿e perfekcyjne 

operowanie g³osem ludzkim to najwspanialsza 

i najtrudniejsza ze sztuk. 

Rozmowa z artystk¹ na temat jej kariery, 

najwiêkszych ról i szczególnie wa¿- 

nych realizacji przerywana by³a nagraniami. 

Artystka pokaza³a swoje zdjêcia 

i opowiedzia³a o wa¿nych rolach, a na 

koniec odpowiedzia³a na szereg pytañ. 

Mia³am szczêœcie pracowaæ z najwybitniejszymi 

re¿yserami i najwiêkszymi 

œpiewakami. Nauczy³o mnie to profesjonalizmu 

i tego, ¿e byæ artyst¹ to ci¹g³e 

d¹¿enie, poszukiwanie, ciekawoœæ i konfrontacja 

z najlepszymi. D¹¿¹c z pasj¹ 

do szczytu mo¿na prze¿yæ wspania³¹ 

przygodê. 

Teresa ¯ylis-Gara mówi³a o swej nowej 

pasji jak¹ jest pedagogika wokalna. 

Pedagog musi byæ przyjacielem œpiewaków. 

Wiem, przed czym nale¿y œpiewaka 

ustrzec, jak pracowaæ, aby sztukê 

wokaln¹ wznieœæ na najwy¿szy poziom. 

To niekoñcz¹ca siê praca. Odpowiedzia- 

³a te¿ na pytania dotycz¹ce ukochanej 

roli. To Desdemona, najwiêksze z wyzwañ 

i pragnieñ artystycznych, które 

spe³ni³o siê na scenie La Scali. 

W holu willi Richtera zorganizowano 

stoisko z p³ytami, okaza³o siê ju¿ po kil- 

ku minutach, ¿e jest ich za ma³o. Teresa 

¯ylis-Gara podpisa³a je tym, którzy mieli 

szczêœcie je kupiæ. 

By³ to niezwyk³y wieczór, spotkanie 

z wielk¹ gwiazd¹ najwiêkszych scen 

operowych œwiata, spotkanie z wielk¹ 

muzyk¹ i wspania³ym g³osem. Pani Anna 

Jeremus-Lewandowska, która nada³a 

temu wieczorowi wiele ciep³a i magii 

nazwa³a g³os ¯ylis-Gara „g³osem anio³a”. 

Najwa¿niejsze wydarzenia w karierze 

Teresy ¯ylis-Gara: 

Urodzi³a siê na WileñszczyŸnie. Po 

II wojnie œwiatowej jej rodzina przeprowadzi³a 

siê do £odzi. Wa¿nym etapem 

w jej rozwoju artystycznym by³y studia 

w WSM w £odzi u prof. Olgi Olginy. 

Pierwszym znacz¹cym sukcesem by³o 

wygranie Ogólnopolskiego Konkursu 

M³odych Wokalistów w Warszawie 

w 1953 r. Po studiach zadebiutowa³a 

w Operze Krakowskiej w Halce w 1956 r. 

Stopniowo obsypa³ j¹ grad nagród na 

wielkich œwiatowych konkursach wokalnych, 

a III nagroda na Miêdzynarodowym 

Konkursie Wokalnym Radia Bawarskiego 

w Monachium przynios³a zaproszenia 

do teatrów w Oberhausen, Dortmundzie, 

Dusseldorfie. 

Prze³omem w karierze by³y koncerty 

w Pary¿u, gdzie œpiewa³a partiê 

Donny Elviry w operze Don Giovanni 

oraz na Festiwalu Mozar towskim 

w Salzburgu – pod batut¹ Herberta von 

Karajana. Kariera Teresy ¯ylis-Gara 

nabra³a osza³amiaj¹cego rozpêdu. 

W 1968 r. wystêpowa³a w londyñskiej 

Coven Garden w roli Violetty w Trawiacie, 

a w 1969 r. zosta³a zaanga¿owana 

do nowojorskiej Metropolitan Opera, 

gdzie pracowa³a przez 16 lat. Wystêpowa³a 

w mediolañskiej La Scali, 

gdzie kreowa³a sw¹ ukochan¹ rolê 

Desdemony w 1976 r. 

Dokona³a nagrañ dla wielu renomowanych 

wytwórni p³ytowych nie ograniczaj¹c 

siê tylko do repertuaru operowego. 

Nagra³a tak¿e: Requiem Dworzaka, 

Requiem Verdiego, Pieœni Mahlera, Chopina 

i Szymanowskiego. 

Od 1980 r. Teresa ¯ylis-Gara mieszka 

w Monaco. 

Od lat Maestra zajmuje siê pedagogik¹. 

W 1999 r. uzyska³a tytu³ profesora 

sztuk muzycznych. Zapraszana jest do 

prowadzenia kursów mistrzowskich 

w Europie i Stanach Zjednoczonych, 

a tak¿e jako juror konkursów wokalnych. 

W roku 2000 r. zosta³a odznaczona 

Krzy¿em Kawalerskim Orderu Zas³ugi 

Rzeczypospolitej Polskiej, a w roku 2003 

Akademia Muzyczna we Wroc³awiu nada- 

³a jej godnoœæ doktora honoris causa. 

n 

Hanna Morawska 

Teresa Żylis-Gara 

foto: Jacek Szabela


Grobowiec Szai 

Rosenblatta 


Fragment 

naprawionego 

ogrodzenia 


Politechnika £ódzka powsta³a na terenie 

dawnej fabryki w³ókienniczej Szai 

Rosenblatta. W latach 70. i 90. ubieg³ego 

wieku uczelnia otrzyma³a i kupowa³a 

dalsze tereny, które nale¿a³y przed wojn¹ 


Pamiętamy o zmarłych 

do innych fabrykantów – Schweikertów. 

Wiêkszoœæ stoj¹cych na nich budynków 

zosta³a zrewitalizowana, dziêki czemu 

zachowano piêkno XIX-wiecznej architektury 

fabrycznej. W ten sposób kampus 

P£ na sta³e zosta³ zwi¹zany z histori¹ 

rodów fabrykanckich. 

Pamiêæ o tym spowodowa³a, ¿e Senat 

Politechniki £ódzkiej podj¹³ w czerwcu 

2005 roku uchwa³ê o objêciu opiek¹ 

grobów wspomnianych fabrykantów. Ich 

groby mo¿emy odnaleŸæ na ³ódzkich 

cmentarzach: 

n Szai Rosenblatta na cmentarzu 

¿ydowskim przy ul. Brackiej, 

ków: rektoratu i do niedawna Centrum 

Kszta³cenia Miêdzynarodowego, znajduj¹ 

siê na cmentarzu katolickim przy ul. 

Ogrodowej. 

W 2005 roku Politechnika nawi¹za³a 

wspó³pracê z wojewódzkim konserwatorem 

zabytków, z parafi¹ ewangelickoaugsbursk¹, 

z gmin¹ wyznaniow¹ 

¿ydowsk¹. Odnaleziono groby i oceniono 

ich stan. Przed 1 listopada 2005 roku 

uporz¹dkowano pola grobowe, umieszczono 

kwiaty i znicze. 

W wyniku oceny stanu grobów zaplanowano 

prace konserwatorskie. Najbardziej 

zniszczony by³ grobowiec Szai Ro- 

n Fryderyka Wilhelma Schweikerta 

i Roberta Schweikerta na cmentarzu 

ewangelickim przy ul. Ogrodowej. 

n Natomiast groby Reinholda Richtera 

i Józefa Richtera, w³aœcicieli pa³acysenblatta 

wykonany z czarnego granitu. 

W 2006 roku wstawiono tam brakuj¹ce 

fragmenty œciany nagrobkowej, wyprostowano 

i zamocowano czêœci ogrodzenia, 

oczyszczono wszystkie elementy 

granitowe. W 2007 roku dokonano naprawy 

metalowych czêœci ogrodzenia. 

Uzupe³niono 80 brakuj¹cych lub bardzo 

skorodowanych czêœci, wyprostowano 

i wzmocniono 20 zdeformowanych czêœci. 

Ca³oœæ zosta³a oczyszczona z rdzy 

i pomalowana. Do wykonania pozosta³a 

nieistniej¹ca furtka oraz podtrzymuj¹cy 

j¹ granitowy s³upek. 

Na przysz³y rok zaplanowano odtworzenie 

du¿ych fragmentów i konserwacjê 

ca³oœci metalowego ogrodzenia grobowca 

Fryderyka Wilhelma Schweikerta. 

Te prace musz¹ byæ prowadzone pod 

œcis³ym nadzorem konserwatora zabytków, 

gdy¿ obiekt wpisany jest do rejestru 

zabytków. Gotowoœæ wspó³pracy 

wyrazi³o Towarzystwo Opieki nad Starym 

Cmentarzem przy ul. Ogrodowej w £odzi. 

Grobowiec Roberta Schweikarta nie 

wymaga pilnych prac konserwatorskich. 

Opieka nad grobami Reinholda i Józefa 

Richterów ogranicza siê do z³o¿enia 

kwiatów i ustawienia zniczy w dniu 

Wszystkich Œwiêtych, gdy¿ rodzina zmar³ych 

nie wyrazi³a zgody na szerszy zakres 

opieki nad tymi grobami. 

Uczelnia pamiêta równie¿ o grobach 

zmar³ych pracowników zas³u¿onych dla 

Politechniki £ódzkiej. W 2006 roku Komisja 

Historyczna P£ zainicjowa³a akcjê 

okreœlon¹ mianem „Pamiêæ”, polegaj¹c¹ 

na ustawianiu w dniu Wszystkich Œwiêtych 

zniczy opatrzonych napisem „Zas³u- 

¿ony dla Politechniki £ódzkiej”. Akcja 

by³a przeprowadzona w 2006 roku po raz 

pierwszy. W tym roku zap³onê³y 183 znicze 

na cmentarzach ³ódzkich i w wielu 

miejscowoœciach poza £odzi¹. 

Fakt umieszczania na mogi³ach zniczy 

okolicznoœciowych spotka³ siê 

z uznaniem i podziêkowaniem ze strony 

wielu rodzin zmar³ych pracowników P£. 

Wielokrotnie przesy³ano podziêkowania 

pod adresem Uczelni za ten symboliczny 

gest wyra¿aj¹cy pamiêæ o zas³u¿onych 

zmar³ych pracownikach. 

n Ryszard Przybylski


N A U K A 

Targi w Brukseli po raz kolejny stały się miejscem sukcesu naukowców z Politechniki Łódzkiej. 

Brukselskie medale 

Targi Brussels Eureka – Brussels Innova 

Energy‘2007 odby³y siê w dniach 22 

– 25 listopada 2007 r. Uczelnia zaprezentowa³a 

kilkanaœcie wynalazków. Za 

wszystkie otrzyma³a nagrody i specjalne 

wyró¿nienia. 

Z³ote medale z wyró¿nieniem przyznano 

za nastêpuj¹ce opracowania: 

n Biomateria³ z mikrobiologicznej celulozy 

do u¿ytku wewnêtrznego. 

Istot¹ wynalazku jest wskazanie nowego 

sposobu wytwarzania i zastosowania 

celulozy mikrobiologicznej, która mo¿e 

byæ wykorzystana jako materia³ do u¿ytku 

wewn¹trz jam cia³a lub jako implant 

do zaopatrywania ubytków pow³ok jamy 

brzusznej i klatki piersiowej, a w szczególnoœci 

do zaopatrywania i leczenia przepuklin 

(siatka przepuklinowa). 

Instytut Biochemii Technicznej. Autorzy: 

prof. S. Bielecki, lek. med. J. Bigda (AM w 

Gdañsku), dr M. Ko³odziejczyk, dr in¿. A. 

Krystynowicz, mgr in¿. T. Pankiewicz, dr 

med. M. Œmietañski (AM w Gdañsku). 

Wynalazek ten otrzyma³ specjaln¹ 

nagrodê wystawy w kategorii „zdrowie i 

medycyna”. 

n Iris Station – precyzyjny system 

akwizycji obrazu oka do zastosowañ biometrycznych. 

Zaproponowany system umo¿liwia 

uzyskanie obrazów niezbêdnych do opracowania 

nowej, unikalnej metody rozpoznawania 

osób na podstawie wzoru têczówki 

oka i generacji kryptograficznego 

klucza biometrycznego. System mo¿e byæ 

równie¿ z powodzeniem zastosowany w 

medycynie do badania zmian patologicznych 

oka. 

Katedra Mikroelektroniki i Technik Informatycznych. 

Autorzy: dr in¿. M. Napieralska, 

dr in¿. M. Zubert, mgr in¿. K. Grabowski, 

mgr in¿. W. Sankowski, prof. A. 

Napieralski. 

Opracowanie to otrzyma³o tak¿e specjaln¹ 

nagrodê Agency of Economical 

Development of Sevastopol (Ukraine). 

n Ultraszybki synchronizowany wy- 

³¹cznik pró¿niowy SVB dla kolei du¿ych 

prêdkoœci. 

Synchronizowane ultraszybkie wy³¹czniki 

pró¿niowe SVB s¹ nowoœci¹ w skali 

œwiatowej. Na rynkach dotychczas nie 

maj¹ odpowiedników konstrukcyjnych. S¹ 

one wy³¹cznikami nowej generacji. Ich 

zasady dzia³ania i budowy s¹ odmienne 

ni¿ w wy³¹cznikach tradycyjnych, dotychczas 

stosowanych w systemach trakcji kolejowej 

pr¹du przemiennego. 

Katedra Aparatów Elektrycznych i ZAE 

WOLTAN Sp. z o.o. Autorzy: prof. M. Bartosik, 

dr in¿. R. Lasota, dr in¿. F. Wójcik (z 

P£) mgr in¿. J. Borsiak, mgr in¿. P. Polak, 

mgr in¿. A. Szubko (z ZAE WOLTAN). 

Wynalazek ten otrzyma³ te¿: Nagrodê 

Ministra Gospodarki RP i Nagrodê Ministra 

Nauki, Nowych Technologii i Wspó³pracy 

z Zagranic¹ Rz¹du Walonii, a Janusz 

Borsiak zosta³ odznaczony Krzy¿em Kawalerskim 

Orderu Wynalazczoœci Królestwa 

Belgii. 

Z³ote medale przyznano za nastêpuj¹ce 

opracowania: 

n Trójwymiarowa tomografia przep³ywu 

grawitacyjnego granulatów przemys³owych. 

Katedra Informatyki Stosowanej. Autorzy: 

prof. D. Sankowski, prof. R. Williams 

(Uniwersytet w Leeds), dr in¿. R. Wajman, 

mgr in¿. R. Banasiak, dr in¿. K. Grudzieñ, 

mgr in¿. A. Romanowski. 

n Tekstroniczny system pomiarowy 

parametrów fizjologicznych cz³owieka w 

strukturze odzie¿owej. 

cd. str. 20 

Nagrodzeni 

wynalazcy spotkali się 

w rektoracie 

foto: Jacek Szabela

N A U K A 

Katedra Automatyzacji Procesów W³ókienniczych. 

Autorzy: prof. K. Gniotek, dr 

in¿. J. Ziêba, dr in¿. J. Leœniowski, mgr 

in¿. M. Frydrysiak. 

n Kompilator jêzyka C generuj¹cy programy 

odporne na awarie sprzêtowe. 

Katedra Mikroelektroniki i Technik Informatycznych. 

Autorzy: mgr in¿. A. Piotrowski, 

prof. A. Napieralski. 

n Wielofunkcyjne stanowisko do badania 

palnoœci wyrobów w³ókienniczych. 

Autorzy: in¿. Z. Szymczak, in¿. P. Grzyb 

(Instytut Fizyki), dr in¿. W. Machnowski 

(Katedra Fizyki W³ókna i Metrologii W³ókienniczej). 

n Pow³oki ochronne na stale ferrytyczne. 

Instytut In¿ynierii Materia³owej. Autorzy: 

prof. B. Wendler, mgr in¿. A. Rylski, 

mgr in¿. S. Bin. 

n Dozymetry do dwu- i trójwymiarowych 

pomiarów rozk³adów dawek promieniowania 

jonizuj¹cego w radioterapii. 

Instytut Architektury Tekstyliów. Autorzy: 

dr in¿. M. Kozicki, mgr in¿. E. S¹siadek, 

prof. E. Rybicki, prof. J. Rosiak 

(MITR) oraz z University of Athens: L. Sakelliou, 

A. Angelopoulos, P. Papagiannis. 

n Tkanina szeœcioosiowa 

Instytut Architektury Tekstyliów. Autorzy: 

dr in¿. M. Cybulska, dr in¿. I. Frontczak-Wasiak, 

dr in¿. H. Suszek, prof. 

M. Snycerski. 

Srebrne medale przyznano za nastêpuj¹ce 

opracowania: 

n Przyrz¹d do mierzenia rezystancji 

nitek elektroprzewodz¹cych przy jednoczesnym 

rozci¹ganiu i zginaniu. 

Katedra Automatyzacji Procesów W³ókienniczych. 

Autorzy: prof. K. Gniotek. 

prof. H. Kapusta, dr in¿. J. Kucharska-Kot, 

dr in¿. J. Leœniowski. 

n Tachometryczny programowalny 

zadajnik serwonapêdu maszyny szyj¹cej. 

Katedra Odzie¿ownictwa oraz Katedra 

Automatyzacji Procesów W³ókienniczych. 

Autorzy: dr in¿. M. Rybicki, dr in¿. J. Leœniowski, 

dr in¿. J. Ziêba. 

n Przyrz¹d do pomiaru napiêcia spoczynkowego 

miêœni. 

Katedra Konstrukcji Precyzyjnych. Autorzy: 

prof. J. Burcan, M. Michalak. 

n Krosno tkackie wieloprzesmykowe 

Katedra Technologii i Budowy Wyrobów 

Dziewiarskich. Autor: prof. K. Kopias. 

n 


Członkowie Komitetów PAN 

W lipcu br. rozpoczê³a siê w komitetach PAN nowa kadencja na lata 2007-2010. 

W sk³adach poszczególnych komitetów znalaz³o siê wielu profesorów z naszej uczelni. 

Wiêkszoœæ z nich dzia³a³o w strukturach PAN od dawna, niektórzy zaœ po raz pierwszy 

znaleŸli siê w ich sk³adach. 

W Prezydium Komitetów s¹: 

n prof. Stanis³aw Bielecki – przewodnicz¹cy Prezydium Komitetu Biotechnologii 

n prof. Grzegorz Bujacz - cz³onek Prezydium Komitetu Krystalografii 

n prof. Krzysztof Paw³owski – cz³onek Prezydium Komitetu Architektury i Urbanistyki 

n prof. Andrzej Napieralski – cz³onek Prezydium Komitetu Elektroniki i Telekomunikacji 

n prof. Stanis³aw Ledakowicz – przewodnicz¹cy Prezydium Komitetu In¿ynierii Chemicznej 

i Procesowej, cz³onek Komitetu Biotechnologii 

n prof. W³adys³aw Kamiñski - cz³onek Prezydium Komitetu In¿ynierii Chemicznej 

i Procesowej 

n prof. Tadeusz Fodemski – cz³onek Prezydium Komitetu Termodynamiki 

i Spalania 

Cz³onkami Komitetów PAN s¹ ponadto nastêpuj¹cy profesorowie z P£ 

n prof. Zdzis³awa Libudzisz - cz³onek Komitetu Mikrobiologii 

n prof. Witold Bartczak – cz³onek Komitetu Chemii 

n prof. Andrzej Cygañski – cz³onek Komitetu Chemii Analitycznej 

n prof. Marek G³ówka – cz³onek Komitetu Krystalografii 

n dr hab. Wojciech Wolf – cz³onek Komitetu Krystalografii 

n prof. Les³aw Gajek – cz³onek Komitetu Matematyki 

n prof. Andrzej Pomykalski – cz³onek Komitetu Nauk Organizacji i Zarz¹dzania 

n prof. Edward Jezierski – cz³onek Komitetu Automatyki i Robotyki 

n prof. Edward K¹cki – cz³onek Komitetu Biocybernetyki i In¿ynierii Biomedycznej 

n prof. Bogdan Kruszyñski - cz³onek Komitetu Budowy Maszyn 

n prof. Marian Królak - cz³onek Komitetu Budowy Maszyn 

n prof. Andrzej Materka – cz³onek Komitetu Elektroniki i Telekomunikacji 

n prof. Micha³ Tadeusiewicz - cz³onek Komitetu Elektroniki i Telekomunikacji 

n prof. Janusz Turowski – cz³onek Komitetu Elektrotechniki 

n prof. Andrzej Heim – cz³onek Komitetu In¿ynierii Chemicznej i Procesowej 

n prof. Czes³aw Strumi³³o – cz³onek rzeczywisty w Komitecie In¿ynierii Chemicznej 

i Procesowej 

n prof. Ireneusz Zbiciñski - cz³onek Komitetu In¿ynierii Chemicznej i Procesowej 

n prof. Piotr Klem – cz³onek Komitetu In¿ynierii L¹dowej i Wodnej 

n prof. Andrzej Dems – cz³onek Komitetu Mechaniki 

n prof. Andrzej Kapitaniak - cz³onek Komitetu Mechaniki 

n prof. Zygmunt Kuœmierek – cz³onek Komitetu Metrologii i Aparatury Naukowej 

n prof. Piotr Kula – cz³onek Komitetu Nauk o Materia³ach 

n prof. Stanis³aw Mitura – cz³onek Komitetu Nauk o Materia³ach 

n prof. Ludomir Œlusarski – honorowy cz³onek Komitetu Nauk o Materia³ach 

n prof. Piotr Niedzielski - cz³onek Komitetu Nauk o Materia³ach 

n prof. Marek Zawilski – cz³onek Komitetu In¿ynierii Œrodowiska 

n prof. Roman Zarzycki – cz³onek Komitetu In¿ynierii Œrodowiska 

Informacje zosta³y przygotowane na podstawie danych zawartych na stronach 

internetowych poszczególnych wydzia³ów i komitetów PAN. Z góry przepraszam, 

jeœli ktoœ na tej liœcie nie zosta³ wymieniony. Je¿eli tak siê sta³o proszê o informacjê, 

by uzupe³niæ przedstawione dane. 

n 

opr. Ma³gorzata Trocha


N A U K A 

Międzynarodowe Targi Kolejowe TRAKO to największe i najbardziej prestiżowe w Polsce spotkanie branży 

transportu szynowego oraz jedne z największych takich targów w Europie. W tym roku targi odbyły się po 

raz 7. Najlepsze prezentowane wyroby i technologie zostały ocenione i nagrodzone w towarzyszącym 

targom konkursie o nagrodę im. inż. Ernesta Malinowskiego oraz w konkursie im. prof. Czesława Jaworskiego 

organizowanym przez Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Komunikacji RP. 

Podwójny sukces ultraszybkich 

wyłączników próżniowych 

Na zakoñczonych 12 paŸdziernika 2007 

r. Miêdzynarodowych Targach Kolejowych 

TRAKO 2007, opracowany w Katedrze Aparatów 

Elektrycznych P£ we wspó³pracy 

z ZAE WOLTAN Sp. z o.o. ultraszybki wy- 

³¹cznik pró¿niowy pr¹du sta³ego typu DCN- 

L (3000V; 1600, 2500, 3150A; 60kA) uzyska³ 

nagrodê g³ówn¹ w konkursie im. prof. 

Czes³awa Jaworskiego, obejmuj¹cym najnowoczeœniejsze 

rozwi¹zania konstrukcyjne 

i technologiczne wytwarzane dla trakcji 

elektrycznej. Wy³¹cznik, produkowany 

seryjnie przez WOLTAN na licencji Politechniki 

£ódzkiej, jest przeznaczony dla lokomotyw 

elektrycznych ET-22-2000 zasilanych 

napiêciem sta³ym i niezwykle skutecznie 

chroni przed awariami zw³aszcza silniki 

trakcyjne. 

Doceniono tak¿e prototyp doœwiadczalny 

ultraszybkiego, synchronizowanego 

wy³¹cznika pró¿niowego pr¹du przemiennego 

typu SVB (25000V/50Hz lub 

15kV/16,7Hz; 400, 630, 800, 1250A; 

40kA), przeznaczonego dla podstacji 

i taboru kolei du¿ych prêdkoœci zasilanych 

napiêciem przemiennym. Uzyska³ 

on specjalne wyró¿nienie w konkursie 

im. in¿. Ernesta Malinowskiego, obejmuj¹cym 

m. in. innowacje techniczne dla 

rozwoju kolejnictwa. 

W Polsce planowane jest za 2 lata rozpoczêcie 

budowy szybkiej kolei rozwijaj¹cej 

prêdkoœæ do 350 km/godz. – mówi 

prof. Marek Bartosik, wspó³twórca nagrodzonych 

wy³¹czników. - Planowana jest 

ona na trasie Warszawa, £ódŸ, wêze³ Kalisz, 

a w dalszym biegu ma mieæ dwa odga³êzienia: 

do Wroc³awia oraz przez Poznañ 

do innych krajów europejskich. Polska 

nauka i polski przemys³ w jak najszerszym 

zakresie powinny staæ siê wspó³twórcami 

tego niezwykle wa¿nego dla 

rozwoju kraju przedsiêwziêcia. Wspó³praca 

Katedry Aparatów Elektrycznych P£ 

z WOLTANEM wskazuje na realne mo¿liwoœci 

rozwojowe w tym zakresie. 

Jak podkreœla prof. Bartosik konkurencja 

by³a bardzo silna. W targach 

uczestniczy³o ponad 350 wystawców 

z 17 krajów œwiata, w tym praktycznie 

wszystkie wielkie koncerny œwiatowe 

oferuj¹ce swe wyroby na kolejowych rynkach 

europejskich. 

n E.Ch. 

Nagroda na jubileusz 

Na wystawie w Brukseli prezentowane 

by³o prototypowe urz¹dzenie do pomiaru 

napiêcia miêœni, projektu prof. Jana 

Burcana z Katedry Konstrukcji Precyzyj- 

nych. Uzyskane z przyrz¹du wskazania 

s¹ bardzo przydatne do obiektywnej oceny 

skutecznoœci prowadzonej terapii. 

Urz¹dzenie zosta³o nagrodzone srebrnym 

medalem. Kolejne ju¿ wyró¿nienie potwierdza 

to, ¿e znaczna czêœæ dzia³alnoœci 

naukowej prof. Jana Burcana podporz¹dkowana 

jest przysz³ym aplikacjom 

w praktyce przemys³owej lub laboratoryjnej. 

Profesor jest nie tylko autorem 2 monografii, 

ponad 200 artyku³ów oraz 12 

skryptów, ale ma tak¿e w dorobku projekty 

(39), patenty (18) oraz wdro¿enia, 

wielokrotnie nagradzane i wyró¿niane, 

w Polsce i zagranic¹. 

W 2007 r. minê³o 50 lat zwi¹zku Profesora 

z nasz¹ uczelni¹. Z okazji tego 

jubileuszu przytaczamy kilka faktów 

z bogatego ¿yciorysu prof. J. Burcana. 

Jan Burcan studia na Wydziale Mechanicznym 

P£ rozpocz¹³ jako m³ody 

17-letni ch³opak. Jak sam mówi nie by³ 

wyró¿niaj¹cym siê studentem, jednak 

studiowa³ z du¿ym zaanga¿owaniem oraz 

chêci¹ zdobywania wiedzy. Jako jeden 

z trzech studentów na roku zakoñczy³ 

w 1962 r. studia w terminie. W tym samym 

roku rozpocz¹³ pracê w Katedrze 

Cieplnych Maszyn Przep³ywowych. W nastêpnych 

latach J. Burcan uzyska³ kolejne 

stopnie i tytu³y: doktorat (1971), habilitacja 

(1990), tytu³ profesora (2005). 

Od paŸdzierniku 1992 r. prof. Burcan kierowa³ 

Zak³adem Geometrii Wykreœlnej 

i Rysunku Technicznego w Instytucie 

Konstrukcji Maszyn, a w 2004 r. zosta³ 

kierownikiem nowo powo³anej Katedry 

Konstrukcji Precyzyjnych. cd. str. 22

N A U K A 

Prof. M. Notomi 

i prof. W. Nakwaski 

zwiedzają rikszą 

ulicę Piotrkowską 


Nagrodzona aktywność 

The IEEE Lasers & Electro-Optics Society, o którym czêsto 

mówi siê w skrócie u¿ywaj¹c akronimu LEOS, jest jednym 

z blisko 40 stowarzyszeñ dzia³aj¹cych w ramach Insti- 

tute of Electrical and Electronics Engineers. Zrzesza ono naukowców 

z wielu krajów œwiata zajmuj¹cych siê fotonik¹ 

i fizyk¹ laserów. Od trzech lat siedzib¹ polskiego oddzia³u 

(Poland Chapter) LEOS jest Instytut Fizyki P£, a jego przewodnicz¹cym 

– prof. W³odzimierz Nakwaski, dyrektor Instytutu. 

G³ównym obszarem naszej dzia³alnoœci jest umo¿liwienie 

wymiany informacji o najnowszych osi¹gniêciach naukowych 

w fotonice i fizyce laserów – mówi prof. W. Nakwaski. 

- W ostatnich trzech latach w imieniu naszego oddzia³u zaprosi³em 

do Polski na wyk³ady najwybitniejszych uczonych 

z tej dziedziny wiedzy. Goœcili u nas profesorowie wiod¹cych 

oœrodków zajmuj¹cych siê badaniami w dziedzinie zaawansowanych 

technologii z USA (Petr G. Eliseev, Jorge C. Rocca, 

John O’Brien), Kanady (Marek Wartak, Hussein T. Mouftah), 

Japonii (Toshihiko Baba, Masaya Notomi), Australii 

(Chennupati Jagadish), Niemiec (Philip Russel), W³och (Tomasz 

Rogowski) i Belgii (Krassimir Panajotov). 

Jak podkreœla prof. W. Nakwaski LEOS Polish Chapter 

by³ technicznym sponsorem dwóch kolejnych International 

Conference on Transparent Optical Networks (ICTON) zorganizowanych 

w Wielkiej Brytanii (2006 r.) i we W³oszech (2007 r.). 

By³y to du¿e imprezy naukowe, maj¹ce w³aœciwie charakter 

kongresu. Kolejne przedsiêwziêcia to miêdzynarodowa konferencja 

MicroTherm 2007 zorganizowana w 2007 r. w £odzi 

oraz planowana na grudzieñ konferencja ICTON Mediterranean 

Winter Conference w Tunezji. Od technicznego sponsora 

- wyjaœnia prof. Nakwaski - nie oczekuje siê tylko wsparcia 

finansowego, ale przede wszystkim nadzoru nad w³aœciwym 

przygotowaniem konferencji i jej poziomem, co ³¹czy 

siê z pozwoleniem na stosowanie logo sponsora we wszystkich 

oficjalnych pismach i materia³ach konferencji. 

Aktywnoœæ LEOS Poland Chapter zosta³a doceniona przez 

w³adze IEEE LEOS. Nasz odzia³ otrzyma³ tegoroczn¹ nagrodê 

The Best Membership Increase Award – mówi z satysfakcj¹ 

prof. W. Nakwaski. – Nagroda zosta³a wrêczona 22 paŸdziernika 

podczas specjalnej uroczystoœci w trakcie konferencji IEEE 

LEOS odbywaj¹cej siê na Florydzie w Lake Buena Vista. W imieniu 

prof. W Nakwaskiego, przewodnicz¹cego LEOS Poland Chapter, 

nagrodê odebra³ prof. Marian Marciniak z Instytutu £¹cznoœci 

w Warszawie, twórca i pierwszy jego przewodnicz¹cy . 

n Ewa Chojnacka 

Nagroda na jubileusz 


Intensywna praca, determinacja, 

upór, zaanga¿owanie oraz nieoceniony 

wp³yw nauczycieli, czêsto wspominanych 

profesorów: Gundlacha, Korewy 

i Ziemby, ukszta³towa³y sylwetkê akademick¹ 

prof. Burcana. Jego zainteresowania 

naukowe ewoluowa³y od zagadnieñ 

zwi¹zanych z turbinami, przez badania 

konstrukcji i eksploatacji ³o¿ysk œlizgowych, 

do rozwi¹zañ niekonwencjonalnych 

takich jak: ³o¿yska magnetyczne, 

czy bio³o¿yska. W ostatnim dziesiêcioleciu 

prof. Burcan mocno zaanga¿owa³ siê 

w projektowanie, badania oraz udoskonalanie 

sprzêtu rehabilitacyjnego. 

Profesor uwa¿a, ¿e wspó³praca ze 

specjalistami z ró¿nych dziedzin nauki 

daje niekiedy mo¿liwoœæ innego spojrzenia 

na problem, który wydaje siê w pe³ni 

rozpoznany. Wyrazem tego podejœcia 

s¹ organizowane od 1993 r. konferencje, 

na których dyskutuje siê problemy niekonwencjonalnych 

uk³adów ³o¿yskowych. 

W 2007 r. odby³o siê ósme spotkanie. 

Profesor pochodzi z rodziny nauczycielskiej, 

w której naby³ wiele cennych 

w ¿yciu, tak¿e zawodowym nawyków. 

Z kolei doœwiadczenie zdobyte w pracy 

naukowej, w czasie sta¿y krajowych 

i zagranicznych, a szczególnie szeroka 

wspó³praca z partnerami naukowymi 

i przemys³owymi daj¹ prof. Burcanowi 

dodatkowe narzêdzie do pracy ze studentami 

dyplomantami i doktorantami. Wiêkszoœæ 

prac powadzonych w zespole prof. 

Burcana zosta³a wdro¿ona i dlatego te¿ 

ka¿dy z jego uczniów ma przekonanie 

o tym, ¿e praktyka badañ naukowych 

jest najwa¿niejsza. 

Z okazji jubileuszu w imieniu kole¿anek 

i kolegów z Katedry przekazujemy 

prof. Janowi Burcanowi serdeczne podziêkowania, 

¿yczenia zdrowia i wielu 

dalszych sukcesów w dzia³alnoœci naukowej 

i dydaktycznej. 

n Rados³aw Bednarek


Na Wydziale Inżynierii Chemicznej i Procesowej Politechniki Warszawskiej odbyło 

się wspólne posiedzenie Komitetów PAN Inżynierii Chemicznej i Procesowej oraz 

Termodynamiki i Spalania. Spotkanie dotyczyło redukcji emisji gazów cieplarnianych. 

Na posiedzeniu obecni również byli Wiceprzewodniczący PAN prof. Wojciech 

Stec, Przewodniczący IV Wydziału prof. Władysław Włosiński, Przewodniczący VII 

Wydziału prof. Bogdan Ney oraz rzecznik prasowy PAN mgr Artur Wolski. 

W wyniku dyskusji podjęto następującą uchwałę. 

UCHWAŁA 

Komitetów Inżynierii Chemicznej 

i Procesowej oraz Termodynamiki 

i Spalania 

Polskiej Akademii Nauk 

Cz³onkowie dwóch komitetów naukowych Polskiej Akademii Nauk na wspólnym 

posiedzeniu w dniu 20 listopada 2007 r., po dyskusji dotycz¹cej problemów globalnego 

ocieplenia i roli gazów cieplarnianych w tym procesie, podjêli nastêpuj¹ca 

uchwa³ê: 

Globalne zmiany klimatyczne, stanowi¹c powa¿ne zagro¿enie dla cywilizacyjnego 

rozwoju cz³owieka, wymagaj¹ zdecydowanej reakcji ze strony œrodowiska naukowego 

i W³adz Pañstwowych. 

Jednym z g³ównych Ÿróde³ globalnego ocieplenia jest dwutlenek wêgla, emitowany 

w procesie spalania paliw kopalnych oraz wêglowodory uwalniane z rozmaitych 

Ÿróde³. 

Ograniczenie emisji tych gazów, energetyczn¹ utylizacjê wêglowodorów oraz czyst¹ 

i racjonaln¹ produkcjê, a zw³aszcza produkcjê energii – to naszym zdaniem pilne 

i wa¿ne wyzwanie dla naukowców i in¿ynierów. To tak¿e wa¿ne zadanie dla W³adz 

Pañstwowych, podejmuj¹cych decyzje w sprawie zrównowa¿onego rozwoju kraju. 

Uwa¿amy za konieczne skoordynowanie i zintegrowanie dzia³añ w nastêpuj¹cych 

obszarach: 

- Ograniczenie emisji gazów cieplarnianych. 

- Modernizacja procesów technologicznych w zak³adach emituj¹cych szkodliwe 

gazy i zanieczyszczenia ze szczególnym uwzglêdnieniem energetyki. 

- Badania nad nowymi ekologicznymi Ÿród³ami energii odnawialnych. 

- Opracowanie procesów racjonalnego u¿ytkowania zasobów kopalnych 

a w szczególnoœci w procesach gazyfikacji i up³ynnienia wêgla. 

- Badania i opracowanie nowych energooszczêdnych urz¹dzeñ transportowych 

i urz¹dzeñ powszechnego zastosowania, ograniczaj¹cych emisjê gazów szkodliwych. 

- Opracowanie nowych metod wychwytywania, przesy³ania, sk³adowania i oczyszczania 

gazów cieplarnianych. 

- Wdra¿anie energetyki j¹drowej mog¹cej zast¹piæ klasyczne Ÿród³a energii. 

Apelujemy do Ministra Nauki i Szkolnictwa Wy¿szego, aby wspólnie z innymi 

resortami, utworzy³ program strategicznych badañ kompleksowych, obejmuj¹cych 

w/w problemy. 

Apelujemy do W³adz Pañstwowych o wsparcie inicjatyw PAN w zaproponowanej 

reorganizacji placówek naukowych i tworzenie Centrów Badawczych m.in. zajmuj¹cymi 

siê ograniczeniem emisji szkodliwych gazów i zanieczyszczeñ, wykorzystywania 

odnawialnych Ÿróde³ energii, czystymi technologiami produkcji oraz ochron¹ 

œrodowiska naturalnego. 

n 

N A U K A 

Polskie Towarzystwo Elektrotechniki 

Teoretycznej i Stosowanej działa już od 

45 lat. Przyszedł czas na podsumowanie 

kolejnego roku działalności. 

Inicjatywy 

PTETiS 

Oddzia³ £ódzki Towarzystwa, jakkolwiek 

nie jest formalnie zwi¹zany z Politechnik¹, 

jednak od pocz¹tku swego istnienia 

dzia³a przy Wydziale Elektrotechniki, 

Elektroniki, Informatyki i Automatyki. 

Tu odbywaj¹ siê jego zebrania naukowe 

i organizacyjne, Wydzia³ udziela 

Towarzystwu pomocy, jest te¿ jego cz³onkiem 

wspieraj¹cym. Koñcz¹cy siê rok 

Oddzia³ £ódzki PTETiS koñczy bilansem 

podobnym do tych z lat poprzednich. 

Odby³y siê cztery zebrania naukowe, 

zró¿nicowane tematycznie: 

1.dr hab. in¿. Marek Bartosik, prof. 

P£ z Instytutu Aparatów Elektrycznych 

P£ wyg³osi³ referat na temat Globalny 

kryzys energetyczny - mit czy rzeczywistoœæ? 

( 6 marca 2007 r.) 

2. prof. dr hab. Tomasz Kacprzak i dr 

in¿. S³awomir Hausman z Instytutu Elektroniki 

P£ wyg³osili referat na temat Radiowe 

sieci sensorów – perspektywa 

rozwoju (12 czerwca 2007 r.) 

3. Do wyg³oszenia referatu PTETiS 

zaprosi³ po raz pierwszy studentów. Dominik 

Jeske, Maciej Krasuski i Rafa³ Stryjek 

- finaliœci Imagine Cup – najwiêkszego 

konkursu technologicznego organizowanego 

przez Microsoft dla studentów 

z ca³ego œwiata wyg³osili referat na temat 

Nowoczesny system do zdalnego nauczania 

(23 paŸdziernika 2007 r.). 

4. mgr in¿. Marek Bro¿yna z Zak³adu 

Energetycznego £ódŸ-Miasto wyg³osi³ 

referat na temat Strategia obszaru dystrybucji 

Polskiej Grupy Energetycznej. 

W roku 2007 odby³a siê Konferencja 

SENE, któr¹ Oddzia³ £ódzki wspó³organizuje 

i tradycyjnie przyznaje nagrody za 

najlepsze referaty (wiêcej na str. 29). 

Intensywnie w³¹czono siê równie¿ w redagowanie 

centralnej publikacji poœwiêconej 

wybitnym elektrykom. 

n 

Hanna Morawska

N A U K A 


W CDTL PŁ jest jedyna w Polsce pracownia mammograficzna, w której istnieje możliwość wykonania jednoczesnego, 

lub w zależności od potrzeb wymiennie, badania piersi jedną z trzech metod, co zapewnia 

pacjentce ciągłość badań diagnostycznych. 

Kompleksowe badania piersi 

W Centrum Diagnostyki i Terapii Laserowej P£ utworzona 

zosta³a pracownia do kompleksowej diagnostyki chorób 

piersi. W jednej placówce ka¿da kobieta mo¿e wykonaæ jednoczeœnie 

badanie termograficzne, mammograficzne i ultrasonograficzne 

piersi. W tym celu zakupiono najnowoczeœniejszy 

cyfrowy mammograf, pierwszy w regionie, a czwarty tej 

klasy w kraju. Urz¹dzenie to zdaniem radiologów od lat wykonuj¹cych 

badania mammograficzne, daje 300% dok³adniejszy 

obraz diagnostyczny w porównaniu ze „zwyk³ym” 

mammografem i nie wymaga powtarzania zdjêæ nienaœwietlonych 

lub przeœwietlonych (tylko pojedyncza ekspozycja!). 

Ponadto wyposa¿ono pracowniê w pe³ny system kontroli jakoœci, 

aby do minimum ograniczyæ konieczn¹ dawkê promieniowania 

rentgenowskiego. 

Termografia, mammografia oraz badanie ultrasonograficzne 

s¹ narzêdziami wzajemnie siê uzupe³niaj¹cymi w walce 

z rakiem piersi. Ujawniaj¹ ró¿ne aspekty przebiegu choroby, 

po³¹czenie tych metod zdecydowanie zwiêkszy prawdopodobieñstwo 

wykrycia zmian. Ponadto badanie ultrasonograficzne 

i termografia umo¿liwiaj¹ dalsze monitorowanie podejrzanych 

zmian wykrytych w mammografii w trakcie koniecznego 

12 lub 24 miesiêcznego odstêpu pomiêdzy kolejnymi badaniami 

mammograficznymi. 

Mammografia jest badaniem polegaj¹cym na przeœwietlaniu 

piersi promieniami X (Roentgena) o charakterystyce innej 

ni¿ te, które s¹ wykorzystywane do badañ organów wewnêtrznych. 

Mammografy emituj¹ mniejsz¹ dawkê promieniowania 

i s¹ skonstruowane w taki sposób, aby dobrze przedstawiaæ 

tkanki miêkkie piersi, a w przypadku mammografów cyfrowych 

dawka ta jest ograniczona do minimum. Zastosowanie 

mammografii w procesie diagnozowania nowotworów piersi 

jest bardzo cenne i zwiêksza szanse wyleczenia choroby wykrytej 

we wczesnym etapie. Z badaniem tym wi¹¿¹ siê jednak 

pewne problemy. Negatywny wynik mammografii, wskazuj¹cy, 

¿e w piersi nie ma zmian nowotworowych, wytwarza 

u niektórych kobiet fa³szywe poczucie bezpieczeñstwa. Przestaj¹ 

one wykonywaæ okresowe samobadanie piersi, co mo¿e 

prowadziæ do zaniedbañ i póŸnego wykrycia choroby. Mammaografia 

nie jest bowiem w 100% skuteczna i ocenia siê, ¿e 

w oko³o 20-25% przypadków rzeczywiœcie rozwijaj¹cy siê nowotwór 

nie jest wykrywany (s¹ to tzw. wyniki fa³szywe ujemne). 

Dlatego nawet wtedy, kiedy wynik mammografii nie wykazuje 

zmian nowotworowych kobieta powinna w dalszym ci¹gu 

prowadziæ regularne samobadanie piersi lub wykonaæ ca³kowicie 

nieinwazyjne badanie termograficzne. 

Badanie ultrasonograficzne wykorzystuje ultradŸwiêki, 

emitowane przez sondê przy³o¿on¹ do skóry nasmarowanej 

specjalnym ¿elem. UltradŸwiêki odbijaj¹ siê od tkanek o ró¿- 

nej gêstoœci i przetwarzane s¹ do postaci obrazu podobnego 

do zdjêcia rentgenowskiego. Ta metoda badania jest szczególnie 

przydatna do oceny stanu piersi o gêstym utkaniu, np. 

u m³odych kobiet. W przypadku wiêkszych zmian pozwala na 

odró¿nienie w sposób nieinwazyjny wype³nionych p³ynem torbieli 

od guzów litych. Badanie USG pozwala tak¿e wykryæ widoczne 

na mammografii, a niewyczuwalne palpacyjnie guzki 

i stosowane jest w monitorowaniu zmian o charakterze nowotworowym 

bez potrzeby zbyt czêstego napromieniania promieniami 

X w trakcie kolejnych badañ mammograficznych. 

Badanie ultrasonograficzne jest niebolesne i wydaje siê, ¿e 

nie ma ono szkodliwych dzia³añ ubocznych. 

Termografia jest mniej znanym badaniem ni¿ mammografia 

czy ultrasonografia. Termografia nie jest uznana jako badanie 

podstawowe w diagnozowaniu nowotworów piersi, 

a jedynie wspomagaj¹ce inne rodzaje badañ. Termografia polega 

na wykonywaniu fotografii kamer¹ termowizyjn¹, rejestruj¹c¹ 

promieniowanie podczerwone, jest to wiêc metoda 

ca³kowicie nieinwazyjna i bezbolesna. Poniewa¿ tkanka nowotworowa 

ma zwykle wy¿sz¹ temperaturê ni¿ otaczaj¹ce j¹ 

tkanki zdrowe, na obrazie z kamery widoczne s¹ ciep³e i ch³odne 

obszary w postaci ró¿nych barw. Przed badaniem kobieta 

rozbiera siê, aby skóra piersi obni¿y³a siê do temperatury zbli- 

¿onej do temperatury otoczenia. Nastêpnie podnosi rêce do 

góry i w takiej pozycji wykonywanych jest kilka zdjêæ piersi 

pod ró¿nymi k¹tami. Termografia jest badaniem fizjologicznym. 

Nie zajmuje siê ona anatomi¹ ani struktur¹, a tylko odczytuje 

w podczerwieni ciep³o wysy³ane przez powierzchnie 

cia³a. Wzory cieplne pacjentek s¹ dok³adne i powtarzaj¹ siê 

w ci¹gu ca³ego ich ¿ycia, jakiekolwiek zmiany w ich zwyk³ym 

„cieplnym odcisku palca” bêd¹ stawa³y siê coraz bardziej widoczne. 

Monitorowanie takich zmian przez d³u¿szy okres czasu 

przy u¿yciu termografii jest najskuteczniejsz¹ i najwczeœniejsz¹ 

metod¹ wykrywania zmian chorobowych, zanim bêd¹ 

one wykrywalne przy pomocy innej metody diagnostycznej. 

n 

Cezary Peszyñski-Drews 

Jak dowiedzia³a siê redakcja CDTL P£ stara siê o kontrakt 

z NFZ na bezp³atne badania dla kobiet (po 40 roku ¿ycia) podlegaj¹cych 

badaniom przesiewowym. Je¿eli Konkurs zostanie 

rozstrzygniêty pomyœlnie dla Centrum kobiety bêd¹ mog³y od 

stycznia 2008 r. skorzystaæ z badañ mammograficznych na 

najlepszym, najdok³adniejszym i najbezpieczniejszym aparacie 

cyfrowym.


Ergonomia niepełnosprawnym 

w projektowaniu form przemysłowych 

K O N F E R E N C J E 

Rozwój cywilizacji nie tylko przyczynia 

siê do poprawy warunków ¿ycia; 

w wielu przypadkach jest niestety przyczyn¹ 

chorób i wypadków, które powoduj¹ 

okreœlon¹ niesprawnoœæ, a w koñcowym 

przypadku œmieræ cz³owieka. Maj¹c 

na uwadze ogromn¹ skalê problemów 

osób niepe³nosprawnych, zorganizowano 

kolejn¹ XIII miêdzynarodow¹ konferencjê 

naukowo-techniczn¹ na temat: Ergonomia 

niepe³nosprawnym w projektowaniu form 

przemys³owych. Odby³a siê ona w £odzi 

w dniach 15-16 listopada 2007 r. 

Zaprezentowane opracowania naukowo-badawcze 

dotyczy³y propozycji 

usprawnieñ ergonomicznych, projektowych, 

wzorniczych, organizacyjnych, konstrukcyjnych, 

medycznych i innych ukierunkowanych 

na eliminowanie uci¹¿liwoœci 

¿ycia osób szczególnej troski. Piêæ sesji 

poœwiêconych by³o œwiatowym tendencjom 

w projektowaniu przestrzeni i produktu 

na rzecz integracji spo³ecznej niepe³nosprawnych, 

opracowaniom wzorniczym 

produktów poprawiaj¹cych jakoœæ 

¿ycia osób niepe³nosprawnych i starszych, 

ergonomicznym uwarunkowaniom przestrzeni 

roboczej dla osób zdrowych i niepe³nosprawnych, 

komunikacji wizualnej 

w s³u¿bie osób niepe³nosprawnych. 

Wiele uwagi poœwiêcono projektowaniu 

wzorniczemu produktów wspomagaj¹cych 

rehabilitacjê szpitaln¹ i domow¹ ludzi doros³ych 

i dzieci. Zaprezentowano m.in. funkcje 

rehabilitacyjne zabawek integracyjnych 

i dydaktycznych oraz przyk³ady projektów 

wzorniczych produktów dzianych. 

Licznie prezentowane by³y problemy 

zatrudnienia osób niepe³nosprawnych, 

warunków ich pracy, psychospo³ecznego 

znaczenia pracy, integracji tej grupy osób 

oraz wykorzystanie oprogramowania 

komputerowego do wizualizacji projektowania 

ergonomicznych stanowisk pracy. 

Analizowane by³y zagro¿enia zdrowotne, 

spo³eczne i socjalne niepe³nosprawnych. 

Oceniono jakoœæ us³ug w organizacjach 

ochrony zdrowia oraz przedstawiono zmiany, 

jakie powinny byæ przeprowadzone 

w systemie ochrony zdrowia w Polsce. Zaprezentowano 

równie¿ najnowsze rozwi¹zania 

dotycz¹ce modelowania z³amañ koœci 

czaszki. Wielu prelegentów przedstawi³o 

nowe formy rehabilitacji i leczenia. 

W czasie konferencji wyg³oszono 

czterdzieœci jeden referatów. Ich autorami 

byli pracownicy uczelni i instytucji naukowych, 

przedsiêbiorstw produkcyjnych 

oraz organizacji osób niepe³nosprawnych. 

W konferencji wziê³o udzia³ ponad 100 

osób, m.in. specjaliœci ró¿nych dziedzin 

wiedzy stosowanej, przedstawiciele niepe- 

³nosprawnych, a tak¿e studenci i doktoranci 

uczelni ³ódzkich (P£ i ASP), warszawskich 

i poznañskich. Honorowymi goœæmi byli 

rektorzy: P£ - prof. Jan Krysiñski i ASP - 

prof. Grzegorz Chojnacki, a tak¿e dziekani 

Wydzia³u Form Przemys³owych oraz Wydzia³u 

Organizacji i Zarz¹dzania P£. Obecni 

byli równie¿: prezes Fabryki Maszyn 

Górniczych PIOMA SA, Rzecznik Osób Niepe³nosprawnych 

UM£, Pe³nomocnik ds. 

Osób Niepe³nosprawnych, przedstawiciele 

Urzêdu Miasta Sto³ecznego Warszawy 

oraz okrêgowi inspektorzy pracy. 

W ramach konferencji odby³a siê równie¿ 

uroczysta sesja z okazji trzydziestolecia 

Polskiego Towarzystwa Ergonomicznego, 

podczas której referaty wyg³osili: dr 

Halina Æwirko, prof. Ewa Górska, prof. Jerzy 

Lewandowski, dr Jerzy S. Malinowski. 

Konferencji towarzyszy³a wystawa projektów 

wzorniczych oraz plakatów wykonanych 

przez studentów Wydzia³u Form 

Przemys³owych ASP w £odzi. Ponadto 

w pierwszym dniu obrad odby³a siê uro- 

Konferencja gościła 

w Pałacu 

Poznańskiego 

foto: Aleksandra Polak- 

Sopińska 

czysta kolacja w Pa³acu Poznañskiego po- 

³¹czona ze zwiedzaniem Galerii im Artura 

Rubinsteina i Manufaktury – centrum naukowo-rozrywkowego. 

G³ównym organizatorem konferencji 

by³a Katedra Zarz¹dzania Produkcj¹ 

Wydzia³u Organizacji i Zarz¹dzania P£. 

Wspó³organizatorami byli: Polskie Towarzystwo 

Ergonomiczne, Wydzia³ 

Form Przemys³owych ASP w £odzi, 

Instytut Organizacji Systemów Produkcyjnych 

Politechniki Warszawskiej, 

Katedra Informatyki Stosowanej P£, 

Stowarzyszenie Projektantów Form 

Przemys³owych, Komitet Ergonomii 

PAN, Komisja Ergonomii w Rehabilitacji 

Komitetu Ergonomii PAN, Komitet 

Jakoœci i Normalizacji przy KIG, Krajowa 

Izba Gospodarczo-Reghabilitacyjna, 

Sekcja Podstaw Eksploatacji Komitetu 

Budowy Maszyn PAN. W organizacjê 

konferencji czynnie w³¹czyli siê studenci 

kó³ naukowych: BHP i Ergonomia oraz 

Zarz¹dzania Produkcj¹ i Konsultingu. 

n Aleksandra Polak-Sopiñska



Kompatybilność elektromagnetyczna 

czyli praca urządzeń bez zakłóceń 

Uczestnicy 

Sympozjum 

na schodach 

Grand Hotelu 

foto: Sławomir 

Namitkiewicz 

Dzia³anie wszystkich urz¹dzeñ elektrycznych, 

elektronicznych, telekomunikacyjnych 

i informatycznych opiera siê 

na wykorzystaniu oddzia³ywañ pomiêdzy 

³adunkami elektrycznymi. Oddzia³ywania 

te nazywane s¹ oddzia³ywaniami elektromagnetycznymi. 

Niestety, poza zaplanowanymi 

przez konstruktorów skutkami 

oddzia³ywañ, ³adunki - tak¿e w sposób 

niezaplanowany - oddzia³uj¹ na 

³adunki w innych urz¹dzeniach, co 

w efekcie prowadzi do zak³ócania lub 

wrêcz uniemo¿liwienia ich pracy. Innymi 

przyczynami zak³óceñ pracy urz¹dzeñ 

mog¹ byæ wy³adowania burzowe, wy³adowania 

elektrostatyczne, zjawiska zachodz¹ce 

w obwodach elektrycznych 

przy ich wy³¹czaniu lub za³¹czaniu, itp. 

Liczba urz¹dzeñ elektrycznych 

i elektronicznych u¿ywanych obecnie 

jest ogromna i szybko roœnie, coraz 

wiêksze jest te¿ znaczenie dziedziny 

naukowo- technicznej zwanej Kompatybilnoœci¹ 

(zgodnoœci¹) Elektromagnetyczn¹ 

(EMC). Zajmuje siê ona wykreowaniem 

akceptowalnego przez 

wszystkie urz¹dzenia œrodowiska elektromagnetycznego. 

Dyrektywy i ustawy 

kompatybilnościowe 

Skutkami zak³óceñ elektromagnetycznych 

by³y w przesz³oœci katastrofy 

œmig³owców, unieruchomienie rozrusznika 

serca, koniecznoœæ przerwania 

operacji w wyniku zak³óceñ aparatury 

monitoruj¹cej, ogromne straty w wyniku 

zak³óceñ pracy automatycznej linii 

produkcyjnej, nieplanowane odpalenia 

rakiet bojowych podczas æwiczeñ. Tego 

typu wydarzenia uœwiadomi³y w drugiej 

po³owie lat 70. XX wieku koniecznoœæ 

opracowania regulacji prawnych, które 

mia³yby na celu niedopuszczenie do 

u¿ytkowania urz¹dzeñ zak³ócaj¹cych 

pracê innych urz¹dzeñ, a tak¿e nadmiernie 

wra¿liwych na zak³ócenia. Tak 

powsta³a Dyrektywa Unijna 336/89 

obowi¹zuj¹ca w krajach Unii od 1996 

roku, a w Polsce od daty wst¹pienia do 

Unii. Obecnie wprowadzona nowa Dyrektywa 

108/2004 oraz ustawa bêd¹ca 

implementacj¹ tej dyrektywy w prawie 

polskim wymaga przeprowadzenia 

badañ emisji zak³óceñ oraz odpornoœci 

na zak³ócenia wszystkich urz¹dzeñ 

elektrycznych, elektronicznych i informatycznych. 

Pozytywne wyniki badañ 

warunkuj¹ uzyskanie znaku CE tych 

produktów. Odpowiedzialnoœæ z tytu³u 

nieprzestrzegania prawa kompatybilnoœciowego 

w Polsce jest zagro¿ona kar¹ 

do 100 000 z³. 

Piąte Sympozjum 

Organizowane przez Katedrê Elektrotechniki 

Ogólnej i Przek³adników Wydzia³u 

EEIA po raz piaty Sympozjum 

Kompatybilnoœæ elektromagnetyczna 

w elektrotechnice i elektronice zgromadzi³o 

przedstawicieli oœrodków naukowych 

pracuj¹cych nad zagadnieniami 

EMC, laboratoriów przeprowadzaj¹cych 

badania i pomiary tzw. zgodnoœci europejskiej, 

przemys³u zainteresowanego 

stwierdzeniem zgodnoœci CE swoich 

produktów oraz producentów aparatury 

pomiarowej EMC. Podczas Sympozjum 

wyg³oszono 24 referaty, a 18 referatów 

prezentowano w ramach sesji plakatowej. 

Wszystkie zakwalifikowane referaty 

zosta³y opublikowane na ³amach 

Przegl¹du Elektrotechnicznego. Dyskutowano 

zw³aszcza na temat implementacji 

Dyrektyw, która ze wzglêdu na bardzo 

trudne pomiary i badania, a nawet 

ostateczn¹ ocenê wyników, sprawia 

wiele trudnoœci. Podczas obrad po raz 

pierwszy pojawi³a siê trudna i bardzo 

wa¿na tematyka styku Kompatybilnoœci 

Elektromagnetycznej z In¿ynieri¹ 

Bezpieczeñstwa Pracy. 

Sympozjum odby³o siê w dniach 4 i 5 

paŸdziernika 2007, ju¿ po raz drugi 

w centrum naszego miasta, w Grand Hotelu. 

Organizatorzy pragnêli po³¹czyæ obrady 

Sympozjum z promocj¹ £odzi i ulicy 

Piotrkowskiej. Podkreœlan¹ przez 

uczestników œwietn¹ organizacjê zawdziêczaliœmy 

zespo³owi pracowników 

Katedry, przede wszystkim przewodnicz¹cej 

komitetu organizacyjnego dr in¿. 

Danucie Adamczewskiej. 

n 

Andrzej Koszmider


Ciepło z ziemi i nie tylko 


Czy mo¿na efektywnie wykorzystaæ 

ciep³o z ziemi? Czy w Polsce wiatry wiej¹ 

równomiernie i dlaczego tak ma³o produkujemy 

energii z wiatru? Czy odpady 

komunalne stanowi¹ Ÿród³o energii? Jak 

promienie s³oneczne zamieniæ na pr¹d 

lub ciep³o? Czy p³yn¹ca woda mo¿e byæ 

nie tylko groŸna, lecz tak¿e u¿yteczna? 

Sk¹d pozyskaæ œrodki na badania i nowe 

inwestycje w energetyce? Co dok³adnie 

oznacza zrównowa¿ony rozwój? – Na te 

i inne pytania zwi¹zane z racjonaln¹ gospodark¹ 

energetyczn¹ próbowali odpowiedzieæ 

uczestnicy pi¹tej edycji konferencji 

naukowo-technicznej REGOS’2007. 

Od 28 do 30 listopada bie¿¹cego roku 

osiemdziesiêciu uczestników obradowa- 

³o w hotelu Savoy w £odzi i w Sali Rycerskiej 

zamku w Uniejowie. Od 1993 roku 

organizatorem tego cyklu konferencji jest 

Instytut Maszyn Przep³ywowych naszej 

Politechniki (IMP P£). 

Tematyka pierwszej konferencji REGOS 

wynika³a z prac prowadzonych w IMP P£ 

na potrzeby budowanej wówczas £ódzkiej 

Grupowej Oczyszczalni Œcieków (GOŒ). 

Ówczeœnie zastosowana technologia biologicznego 

oczyszczania œcieków na du¿¹ 

skalê by³a w Polsce nowoœci¹, a jednym 

z podstawowych problemów eksploatacyjnych 

by³y bardzo wysokie koszty energii 

elektrycznej i cieplnej. To w³aœnie zainspirowa³o 

zorganizowanie forum wymiany 

doœwiadczeñ w zakresie gospodarki energetycznej 

w oczyszczalniach œcieków. 

£ódzka Grupowa Oczyszczalnia Œcieków 

jest obecnie nowoczesnym zak³adem, 

który pracuje przy wykorzystaniu 

najnowszych technologii i jest bardzo 

dobrze zorganizowany. Taki poziom dotyczy 

wiêkszoœci oczyszczalni, tych ma- 

³ych, œrednich i du¿ych. Nie by³oby uzasadnionym 

dalsze utrzymywanie tak 

w¹skiego zakresu tematycznego konferencji. 

Obecna – pi¹ta – konferencja obejmowa³a 

zagadnienia pozyskiwania i przetwarzania 

energii ze Ÿróde³ odnawialnych, 

ekologicznego wytwarzania energii 

z odpadów komunalnych i przemys³owych 

oraz projektowanie i budowê wysokosprawnych 

uk³adów cieplnych, jak 

równie¿ procedury nowoczesnych energooszczêdnych 

technik eksploatacji 

urz¹dzeñ, systemów i ca³ych przedsiêbiorstw. 

Dodatkowo, dyskutowano 

o prawnych i ekonomicznych mo¿liwoœciach 

i uregulowaniach, które maj¹ decyduj¹cy 

wp³yw na rozwój i wdra¿anie 

technologii „czystej energii”. Nale¿y pamiêtaæ 

o zewnêtrznych wymaganiach, 

jakim musi Polska sprostaæ. Do 2010 

roku Polska zobowi¹za³a siê wykorzystywaæ 

7,5% energii pierwotnej ze Ÿróde³ 

odnawialnych (obecnie osi¹gnêliœmy 

poziom 3,8%). Kolejnym wyzwaniem jest 

znaczne ograniczenie emisji CO 2 

i gazów 

cieplarnianych (20% redukcji w stosunku 

do poziomu emisji z roku 1990). Do 

tych zobowi¹zañ nale¿y tak¿e dodaæ 

mo¿liwoœæ wzrostu cen energii, je¿eli 

zostan¹ one „uwolnione”, co w znacznym 

stopniu mo¿e zwiêkszyæ wydatki 

statystycznego „Kowalskiego”. 

Jedna z sesji konferencji odby³a siê 

w Uniejowie i poœwiêcona by³a energii 

geotermalnej. Dziêki pomocy i zaanga- 

¿owaniu burmistrza miasta Uniejowa – 

Józefa Kaczmarka, a tak¿e prezesa Geotermii 

Uniejów – Jacka Kurpika, uczestnicy 

obejrzeli ujêcie wody oraz uk³ady 

spalania biomasy, wspomagaj¹ce uk³ad 

w okresie wystêpowania bardzo niskich 

temperatur. Dotychczas energia z Ziemi 

pozwala zasilaæ 60% miasta w energiê 

ciepln¹. W przysz³oœci planowana jest 

budowa si³owni pozwalaj¹cej na kogeneracjê 

energii cieplnej i elektrycznej, a tym 

samym racjonalne i równomierne wykorzystanie 

energii geotermalnej przez ca³y 

rok przy wspó³udziale biomasy spalanej 

w systemie. W³odarze Uniejowa rozpoczêli 

tak¿e budowê kompleksu rekreacyjno-sportowego, 

w którym wody termalne 

wykorzystywane bêd¹ dla celów fizykoterapii, 

rekreacji i turystyki. Uniejów 

wkrótce stanie siê uzdrowiskiem. Sesja 

naukowa odby³a siê w murach zamku. 

Sala Rycerska i duch historii w ¿aden 

sposób nie przeszkodzi³y w rozwa¿aniach 

na bardzo wspó³czesne tematy. 

Konferencja jest wydarzeniem cyklicznym, 

tak wiêc kolejne spotkanie planowane 

jest w roku 2010. 

n W³adys³aw Kry³³owicz, 

Krzysztof JóŸwik 

Uczestnicy 

konferencji 

w stacji 

geotermalnej 

Uniejów 

foto: Krzysztof Ziętkowski



Międzynarodowe Warsztaty 

Doktoranckie 

IX Miêdzynarodowe Warsztaty Doktoranckie 

wspó³organizowane m.in. przez 

Wydzia³ Elektryczny Politechniki Œl¹skiej 

odby³y siê 20 – 23 paŸdziernika 2007 r. 

w Wiœle. Konferencja ta pomaga zawi¹zaæ 

miêdzynarodow¹ sieæ wymiany informacji 

wœród doktorantów wydzia³ów elektrycznych, 

elektroniki, informatyki, telekomunikacji, 

automatyki i robotyki oraz 

mechatroniki. Seminarium ma charakter 

cykliczny, co daje mo¿liwoœæ prezentacji 

wyników otrzymywanych na ró¿nych etapach 

realizacji pracy doktorskiej. 

Tradycyjnie w sk³ad Komitetu Naukowego 

weszli wybitni eksperci ze wszystkich 

uczelni technicznych w Polsce. Tegoroczne 

wyk³ady zaproszone wyg³osili: 

prof. A. Niederliñski (Politechnika Œl¹ska), 

prof. J.Sykulski (University of Southhampton), 

prof. R. Biesenbach (University 

of Bochum) oraz prof. T. Kaczorek 

cz³onek PAN. Oprócz przedstawicieli 

wielu uczelni technicznych w Polsce 

mogliœmy wys³uchaæ tak¿e referatów 

doktorantów ze S³owacji, Czech, Litwy, 

Ukrainy, Bia³orusi oraz Wêgier. 

Politechnikê £ódzk¹ reprezentowa³a 

liczna grupa doktorantów, byli to: magistrowie 

in¿ynierowie: Micha³ Kaczmarek 

i Robert Chmielecki z Katedry Elektrotechniki 

Ogólnej i Przek³adników oraz Adam 

Piotrowski, Bart³omiej Œwiercz, Kamil Grabowski, 

Szymon Tarnowski, Przemys³aw 

Rek i Adam Olszewski z Katedry Mikroelektroniki 

i Technik Informatycznych. 

Do tradycji warsztatów nale¿y nagradzanie 

najlepszych referatów. Od kilku 

lat organizatorzy Warsztatów pozyskuj¹ 

fundatorów nagród pieniê¿nych, dodatkowo 

mobilizuj¹c uczestników konferencji. 

Tegoroczn¹ nagrodê za IET Best Paper 

Award otrzymali ex aequo mgr in¿. 

Rafa³ Wojciechowski (Politechnika Œl¹ska) 

za artyku³ Analiza pr¹dów indukowanych 

w wielospójnych obszarach przewodz¹cych 

oraz mgr in¿. Kamil Grabowski 

(Politechnika £ódzka) za System 

sterowania i oœwietlenia stanowiska re- 

jestracji obrazów oka. Nagrodê IEEE Polish 

Section Best Paper Award przyznano 

mgr. in¿. £ukaszowi Sajewskiemu 

(Politechnika Bia³ostocka) za Computation 

of positive realizations of singular 

MIMO hybrid linear systems with one 

delay in state and input vectors. Wrêczono 

tak¿e nagrody przyznane przez dziekanów 

wydzia³ów elektrycznych; drugim 

miejscem wyró¿niono doktoranta z Politechniki 

£ódzkiej mgr. in¿. Bart³omieja 

Œwiercza za referat Algorytmy ochrony 

systemów operacyjnych ze szczególnym 

uwzglêdnieniem wp³ywu promieniowania 

neutronowego. 

Po ceremonii wrêczenia nagród organizatorzy 

skierowali specjalne podziêkowania 

dla Komitetu Naukowego, a elementem 

koñcz¹cym Warsztaty by³o mi³e 

spotkaniem przy muzyce. Do zobaczenia 

za rok. 

n Kamil Grabowski 

Nagrodzeni 

doktoranci 

i ich 

opiekunowie 

foto: Grzegorz Kłapyta 

Drugie 

Seminarium 

Kół 

Naukowych 

W domu wypoczynkowym Politechniki 

£ódzkiej w Szklarskiej Porêbie odby³o 

siê II Seminarium Kó³ Naukowych Wydzia- 

³u Budownictwa, Architektury i In¿ynierii 

Œrodowiska. W czasie trwaj¹cego kilka dni 

spotkania (4 – 7 paŸdziernika 2007 r.) 

rezultaty swojej 

działalności przedstawili 

studenci architektury 

i urbanistyki (Koła 

naukowe: dziewiąte 

piętro i WASABI), przyszli 

inżynierowie środowiska 

(SKN Wentylator) oraz 

przyszli inżynierowie 

budownictwa (SKN 

Budownictwa 

Zabytkowego 

i Kreatywni Studenci 

Budownictwa KSB) 

Studenci wymienionych kó³ pod 

opiek¹ pracowników naukowych Wydzia³u 

rozwijaj¹ swoje umiejêtnoœci i poszerzaj¹ 

wiedzê podejmuj¹c szereg ciekawych 

inicjatyw. Ich prace dotycz¹ nie 

tylko Polski, czego dowodem s¹ badania 

budownictwa zabytkowego na Ukrainie 

prowadzone przez Ko³o Naukowe 

Architektury dziewi¹te piêtro. Odmienn¹ 

kultur¹ Japonii szczególnie interesuj¹ 

siê studenci architektury dzia- 

³aj¹cy w KN WASABI. W swoim referacie 

przedstawili wyniki dotychczasowych 

prac nad architektur¹ charakterystyczn¹ 

dla kraju kwitn¹cej wiœni. Dla 

studentów Ko³a Naukowego Budownictwa 

Zabytkowego szczególnie interesuj¹ce 

s¹ tereny pó³nocno – wschodniej 

Polski. W czasie Seminarium Ko³o architektury 

dziewi¹te piêtro przedstawi- 

³o ciekawe wyniki badañ i pomiarów inwentaryzacyjnych 

drewnianej budowli 

przeznaczonej do translokacji (koœció³ 

p.w. œw. Marcina w Wysokienicach przeniesiony 

do skansenu w Maurzycach).



Bogactwo fabrycznej £odzi – reprezentowane 

w budowlach przemys³owych 

i pa³acowych - jest tematem zainteresowañ 

studentów zarówno architektury, 

jak i budownictwa. W wyniku tych prac 

powstaj¹ kompleksowe opracowania prezentuj¹ce 

rozwi¹zania architektoniczne 

i konstrukcyjne. 

Studenci in¿ynierii œrodowiska omówili 

rezultaty badañ doœwiadczalnych 

i analiz teoretycznych zwi¹zanych z zagadnieniami 

wentylacji i klimatyzacji pomieszczeñ 

oraz problematyk¹ produkcji 

energii cieplnej. 

Trudne kwestie techniczne, jakie 

wyst¹pi³y podczas prowadzonych prac 

budowlanych przy wykonywaniu fundamentu 

pod budowê bloku energetycznego 

833 MW w BOT Elektrownia Be³chatów 

S.A. przedstawili cz³onkowie Ko³a 

Naukowego KSB, którzy uczestniczyli 

w wykonywanych tam pracach budowlanych 

i opracowali ciekaw¹ dokumentacjê 

fotograficzn¹. 

Wszystkie prezentowane referaty 

œwiadcz¹ o dobrym przygotowaniu autorów 

do samodzielnych badañ, wskazuj¹ 

na ich dociekliwoœæ w rozwi¹zywaniu 

problemów i zaanga¿owanie w prowadzony 

temat. 

Goœciem seminarium by³ dr in¿. Jacek 

Szer - £ódzki Wojewódzki Inspektor 

Nadzoru Budowlanego. Jego referat poœwiêcony 

roli nadzoru budowlanego 

w procesie inwestycyjnym wys³uchano 

z du¿¹ uwag¹ i zainteresowaniem. 

Uczestnicz¹cy w seminarium studenci 

to w znacznej czêœci tak¿e cz³onkowie 

Samorz¹du Studenckiego. Podczas 

wspólnych spotkañ i dyskusji zastanawiano 

siê wiêc tak¿e nad problemami 

i skutecznoœci¹ dzia³añ Samorz¹du. Dyskutowano 

o nowym trójstopniowym systemie 

studiów oraz o problemach wystêpuj¹cych 

przy wdra¿aniu nowego regulaminu 

studiów. 

Trzydniowy pobyt na Seminarium 

wykorzystano te¿ w celach turystycznych. 

Skorzystano nie tylko z mo¿liwoœci 

wspólnych spacerów po piêknej okolicy, 

ale znaleziono równie¿ czas na podziwianie 

wspania³ej architektury stolicy 

Czech – Pragi. 

Co dwa lata odbywa się w Łodzi spotkanie naukowców zajmujących się 

energoelektroniką i napędem elektrycznym. 

Konferencja SENE 

Tym razem VIII Krajowa Konferencja 

Naukowa Sterowanie w Energoelektronice 

i Napêdzie Elektrycznym, SENE 

2007 odby³a siê w dniach 21 - 23 listopada 

2007 r. Obrady toczy³y siê w hotelu 

Ambasador w £odzi. 

Konferencja organizowana jest w cyklu 

dwuletnim. Stanowi ona forum krajowej 

energoelektroniki i krajowego napêdu 

elektrycznego, którego celem jest 

zaprezentowanie dorobku naukowego, 

wymiana doœwiadczeñ oraz zaktywizowanie 

wspó³pracy pomiêdzy oœrodkami 

naukowymi. 

Organizatorem konferencji by³ Instytut 

Automatyki Politechniki £ódzkiej i Oddzia³ 

£ódzki Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki 

Teoretycznej i Stosowanej we 

wspó³pracy z Sekcj¹ Energoelektroniki 

i Napêdu Elektrycznego Komitetu Elektrotechniki 

PAN. Konferencjê otworzy³ 

prorektor Politechniki £ódzkiej prof. Andrzej 

Napieralski. Po wyst¹pieniu prodziekana 

Wydzia³u Elektrotechniki, Elektroniki, 

Informatyki i Automatyki i zarazem 

dyrektora Instytutu Automatyki - 

prof. P£ Jacka Kabziñskiego, referat plenarny 

na temat: Magazyny energii wy- 

Na sali obrad 

w hotelu 

g³osi³ prof. Stanis³aw Piróg z AGH. 

Ambasador 

n Jan Jeruzal 

W konferencji wziê³o udzia³ ponad 130 

uczestników ze wszystkich oœrodków 

naukowych w kraju zajmuj¹cych siê 

energoelektronik¹ i napêdem elektrycznym. 

Komitet Naukowy Konferencji SENE 

zakwalifikowa³ do wyg³oszenia i opublikowania 

83 referaty i komunikaty. Prezentacje 

i dyskusje odbywa³y siê równolegle 

w trzech salach. 

Mi³ym akcentem konferencji by³o wrêczenie 

m³odym pracownikom naukowym 

nagród za najlepsze referaty. Nagrody te, 

tradycyjnie ju¿, ufundowa³ Oddzia³ £ódzki 

PTETiS. Nagrody otrzymali: 

1. mgr in¿. Marcin Baszyñski z AGH 

za Modelowanie przekszta³tnika wielokomórkowego 

DC/AC z wykorzystaniem 

uk³adów FPGA, 

2. dr in¿. Andrzej Radecki z Politechniki 

£ódzkiej za artyku³ Odporna regulacja 

prêdkoœci k¹towej oparta na kompensacji 

dynamiki uk³adu napêdowego, 

3. mgr in¿. Jacek Lis z Politechniki 

Wroc³awskiej za Bezczujnikowe sterowanie 

momentem silnika indukcyjnego 

w równoleg³ej sta³oprzecinkowej implementacji 

w matrycach FPGA. 

Jury konkursu przyzna³o tak¿e dwa 

wyró¿nienia. Otrzymali je: 

1. mgr in¿. Krzysztof Blecharz z Politechniki 

Gdañskiej za Nowy uk³ad regulacji 

mocy maszyny dwustronnie zasilanej, 

2. mgr in¿. Joanna M. Lis z Politechniki 

Wroc³awskiej za artyku³ Parametryczno-nieparametryczna 

identyfikacja 

dynamicznego obiektu nieliniowego na 

przyk³adzie uk³adu napêdowego z po³¹czeniem 

sprê¿ystym. 

Komitet Naukowy Konferencji 

SENE, któremu mia³em przyjemnoœæ 

przewodniczyæ wyrazi³ uznanie organizatorom 

za trud w³o¿ony w przygotowanie 

konferencji i postanowi³ powierzyæ 

zorganizowanie konferencji SENE 

2009 Instytutowi Automatyki Politechniki 

£ódzkiej. 

n 

Zbigniew Nowacki



Współpraca z Archidiecezją Łódzką 

Prof. Bogusław 

Więcek udziela 

wywiadu telewizji 

foto: Bernard Cichosz 

Od wielu lat Politechnika £ódzka 

wspó³pracuje z Archidiecezj¹ £ódzk¹ 

przy opracowywaniu nowych metod badania 

i ochrony dziedzictwa kulturowego, 

w tym rzeŸb, starodruków i zabytków 

architektury sakralnej w regionie 

³ódzkim. Efektem tego wspó³dzia³ania 

by³o powo³anie Zespo³u Interdyscyplinar- 

nego grupuj¹cego naukowców ró¿nych 

specjalnoœci, których ³¹czy jedna pasja 

– ochrona zabytków. Za³o¿ycielami Zespo³u 

byli prof. P£ Bogus³aw Wiêcek, dr 

in¿. Jan Perkowski i dr Marian Wysocki 

z Politechniki £ódzkiej. W póŸniejszym 

okresie do Zespo³u do³¹czyli ks. Jan Spycha³a 

i red. Bernard Cichosz z Konstantynowa 

£ódzkiego. 

Wspó³praca Politechniki i Archidiecezji 

zaowocowa³a przeprowadzeniem dezynfekcji 

radiacyjnej œredniowiecznych 

rzeŸb drewnianych, m.in. skrzyd³a tryptyku 

z Rosochy ko³o Moszczenicy 

(I æwieræwiecze XVI wieku, Muzeum Archidiecezjalne 

w £odzi), rzeŸby Œwiêtego 

Franciszka, Œwiêtego Antoniego 

i Œwiêtej Anny z Bazyliki Archikatedry 

w £odzi, rzeŸby œw. Jana Nepomucena 

z Muzeum Archidiecezjalnego w £odzi. 

W ramach wspó³pracy organizowane 

s¹ konferencje naukowe poœwiêcone 

tematyce ochrony zabytków sakralnych. 

Pierwsza z nich poœwiêcona 

potr zebom konser watorskim 

obiektów sakralnych na przyk³adzie 

Makroregionu £ódzkiego odby³a siê 

w Politechnice £ódzkiej i w Wy¿szym 

Seminarium Duchownym w £odzi 

w grudniu 2005 r. W tym roku zorganizowano 

wspólnie seminarium naukowe 

pt. 70 lat Archiwum Archidiecezjalnego 

w £odzi i Muzeum Archidiecezji 

£ódzkiej, które odby³o siê 

w dniu 26 wrzeœnia w sali konferencyjnej 

Archidiecezji £ódzkiej. 

Spotkanie to objêli patronatem najwa¿niejsi 

przedstawiciele duchowieñstwa 

i w³adz: Arcybiskup W³adys³aw Zió- 

³ek - Metropolita £ódzki; Helena Pietraszkiewicz 

- Wojewoda £ódzki; W³odzimierz 

Fisiak - Marsza³ek Województwa £ódzkiego, 

Jerzy Kropiwnicki - Prezydent 

£odzi. Organizatorami seminarium by³y 

uczelnie: Politechnika £ódzka i Uniwersytet 

Kardyna³a Stefana Wyszyñskiego 

w Warszawie - Punkt Konsultacyjny 

w £odzi. 

W seminarium udzia³ wziê³o 112 osób. 

Licznie obecni byli przedstawiciele Koœcio³a 

Katolickiego, archiwiœci œwieccy 

i duchowni, przedstawiciele w³adz miast 

z regionu £ódzkiego. 

Wœród wielu ciekawych referatów nie 

mog³o zabrakn¹æ g³osów z Politechniki 

£ódzkiej. Zaprezentowano wyniki prac 

poœwiêconych konserwacji i badaniu 

obiektów zabytkowych i archiwalnych 

zbiorów. Wstêpem do nich by³o wyst¹pienie 

prof. P£ Bogus³awa Wiêcka z Wydzia³u 

Elektrotechniki, Elektroniki, Informatyki 

i Automatyki przedstawiaj¹ce 

dotychczasowe wspólne dzia³ania ³ódzkich 

uczelni oraz Archiwum Archidiecezjalnego 

w £odzi i Muzeum Archidiecezji 

£ódzkiej. Politechnikê £ódzk¹ reprezentowali 

ponadto pracownicy Wydzia³ów: 

Chemicznego (J. Perkowski, M. I. Szynkowska, 

T. Paryjczak), Budownictwa, Architektury 

i In¿ynierii Œrodowiska 

(H. Kalinowska, G. Strzelecki), In¿ynierii 

i Marketingu Tekstyliów (M. Cybulska, 

W. Machnowski, E. Rybicki), In¿ynierii 

Procesowej i Ochrony Œrodowiska (S. Kuberski) 

oraz Biblioteki P£ (B. Feret). 

Naukowcy z Politechniki £ódzkiej 

mówili o drewnianych zabytkowych 

obiektach sakralnych na obszarze województwa, 

pochwalili siê nowymi metodami 

dokumentacji szat liturgicznych na 

przyk³adzie wybranych obiektów z kolekcji 

bazyliki katedralnej w £owiczu oraz 

zastosowaniem wybranych metod analizy 

chemicznej w badaniach tekstyliów 

zabytkowych i archeologicznych. Przedstawili 

wyniki badania arrasów specjaln¹ 

technik¹ chemiczn¹. Mówiono o wynikach 

badañ nad wytworzeniem nowego 

materia³u do konserwacji zabytkowych 

tkanin jedwabnych, wykorzystaniu technik 

termowizyjnych i radiacyjnych w badaniach 

i konserwacji dzie³ sztuki, a tak- 

¿e zastanawiano siê, czy warto komputeryzowaæ 

instytucje gromadz¹ce dokumenty. 

Przez pracowników P£ zosta³a stworzona 

strona internetowa poœwiêcona 

temu seminarium. 

n 

Bogus³aw Wiêcek, Jan Perkowski



Gospodarzem kolejnego posiedzenia Konferencji Rektorów Polskich Uczelni Technicznych była Politechnika 

Koszalińska, która w październiku zainaugurowała 40. rok działalności. Rektorzy spotkali się tam w dniach 

25-28 września 2007 r. 

KRPUT w Koszalinie 

Rektorzy ze szczególnym zainteresowaniem wys³uchali 

prof. Bogus³awa Smólskiego, dyrektora Narodowego Centrum 

Badañ i Rozwoju, który przedstawi³ cele, zadania i mo¿liwoœci 

tej nowej agencji rz¹dowej. Dotychczasowy rozdzia³ œrodków 

finansowych na sferê badañ i rozwoju nie sprzyja³ konsolidacji 

grup badawczych oraz silnemu powi¹zaniu nauki z gospodark¹. 

Zmianê tej sytuacji ma spowodowaæ nowy system zarz¹dzania 

obszarem badañ w Polsce, w którym zasadnicz¹ rolê ma 

odegraæ NCBiR. Efektywnoœæ dzia³alnoœci zale¿y jednak w du¿ej 

mierze od sprecyzowania przez rz¹d polityki gospodarczej 

pañstwa. Pomo¿e ona lokowaæ œrodki finansowe w programach 

strategicznych, które s¹ now¹ propozycj¹ w zakresie 

prac badawczo-rozwojowych. Cele programów okreœla pañstwo, 

zaœ oferty wykonania przedstawia œrodowisko naukowe 

i gospodarcze w ramach procedur konkursowych. 

W dyskusji zwi¹zanej z kszta³ceniem mówiono na temat problemów 

zwi¹zanych z uruchomieniem studiów I stopnia. Rektorzy 

postanowili poprosiæ ministerstwo o przedstawienie jednoznacznej 

interpretacji merytorycznej zapisu zawartego w Rozporz¹dzeniu 

MNiSW z dnia 12 lipca 2007 r., który mówi, ¿e plan 

studiów i programy nauczania powinny umo¿liwiæ studentowi 

wybór treœci kszta³cenia na I i II stopniu kszta³cenia w wymiarze 

30% ogólnej liczby godzin zajêæ. Z licznych doniesieñ nap³ywaj¹cych 

z uczelni wynika, ¿e zapis ten w istniej¹cej postaci 

jest ró¿nie interpretowany, stwarza problemy kadrowe, a w wielu 

przypadkach jest wrêcz niemo¿liwy do zrealizowania. Du¿ej 

troski wymaga okreœlenie oczekiwanego poziomu przygotowania 

kandydatów na studia II stopnia, gdy¿ mog¹ to byæ absolwenci 

ró¿nych kierunków kszta³cenia. Rektorzy podkreœlali, ¿e 

pozytywnym elementem reformy jest zwiêkszenie wp³ywu studentów 

na kreowanie œcie¿ki ich rozwoju zawodowego. 

W wyst¹pieniu nawi¹zuj¹cym do projektu Studia dwustopniowe. 

Po¿ytki dla studentów, pracodawców i uczelni prowadzonego 

przez Fundacjê Rektorów Polskich oraz Instytut Spo- 

³eczeñstwa Wiedzy mówiono o celach nowego systemu studiów 

oraz pewnych wzorcach postêpowania w projektowaniu 

studiów dwustopniowych. Podkreœlano z naciskiem, ¿e raz 

zdobyty dyplom i kwalifikacje w jednej dziedzinie nie bêd¹ 

przepustk¹ na rynek pracy wa¿n¹ przez ca³e ¿ycie. Do zmian 

lepiej przygotowuje system kszta³cenia oferuj¹cy krótsze cykle, 

otwarty na mobilnoœæ pionow¹ i poziom¹ oraz na zmiany 

dyscyplin i profilu kszta³cenia. Ukoñczenie studiów I stopnia 

sta³o siê obecnie warunkiem koniecznym dla funkcjonowania 

na rynku pracy. Dla wielu osób studia te mog¹ okazaæ siê 

ostatnim etapem kszta³cenia, dla innych kolejnym etapem na 

drodze podnoszenia kwalifikacji, ale ju¿ po pewnym okresie 

zatrudnienia i czêsto na koszt pracodawcy. 

W czasie konferencji dyskutowano tak¿e o kszta³ceniu na 

Obrady 

w Sali Senatu 

odleg³oœæ. Du¿e doœwiadczenie i szereg ciekawych inicjatyw 

Politechniki 

w tym zakresie podejmuje Akademia Górniczo-Hutnicza. Centrum 

e-learningu AGH jest najstarsz¹ tego typu jednostk¹ 

Koszalińskiej 

w Polsce. W chwili obecnej na uczelnianej platformie znajduj¹ 

siê 233 kursy oraz ponad 6000 kont. Na platformie uczelnia 

prowadzi Rok Zerowy, który jest form¹ kursów dokszta³caj¹cych 

uczniów szkó³ œrednich w okresie poprzedzaj¹cym rekrutacjê 

na studia. Konkurs Notatki w Internecie sprzyja pojawianiu 

siê w sieci ogólnodostêpnych materia³ów dydaktycznych. 

Centrum e-Learningu prowadzi równie¿ szereg projektów 

europejskich. Wymierne oszczêdnoœci finansowe przynosi 

wykorzystanie Platformy e-learningowej do szkoleñ pracowników 

w zakresie BHP. 

Goœciem KRPUT by³ Podsekretarz Stanu w MNiSW prof. 

S. Jurga, który przedstawi³ kierunki nowelizacji Prawa o szkolnictwie 

wy¿szym oraz ustawy O stopniach naukowych i tytule 

naukowym. Po dwóch latach od wprowadzenia nowej ustawy 

ministerstwo uzna³o potrzebê uelastycznienia prawa, poszerzenia 

autonomii uczelni, które maj¹ uprawnienia do nadawania 

stopni naukowych, lepszego wykorzystania potencja³u 

kadrowego najsilniejszych uczelni, wiêkszego otwarcia na utalentowan¹ 

m³odzie¿ i szerszej internacjonalizacji w kontekœcie 

boloñskim. Prof. S. Jurga zwróci³ tak¿e uwagê na pewne zmiany 

w odniesieniu do spraw finansowych i pracowniczych oraz 

kryteriów kariery akademickiej. 

Wyjazd na konferencjê rektorzy zakoñczyli udzia³em w uroczystej 

inauguracji roku akademickiego w Politechnice Koszaliñskiej. 

n Ewa Chojnacka



W Pekinie w dniach 3-6 września 2007 r. odbyła się 10. Jubileuszowa Konferencja Building Simulation 

2007. W konferencji udział wzięło 337 uczestników z 26 krajów. 

Symulacje w budownictwie 

Od lewej: 

dr Dariusz Heim, 

prof. Jan Hensen, 

dr Katarzyna Klemm 

Polskê reprezentowali dr Katarzyna 

Klemm oraz dr Dariusz Heim z Wydzia³u 

Budownictwa, Architektury i In¿ynierii 

Œrodowiska. Na konferencjê przyjêto 291 

artyku³ów z czego 167 prac zosta³o wyg³oszonych 

podczas 35 sesji, zaœ pozosta³e 

przedstawiono podczas sesji pla- 

katowych. Pe³ne wersje artyku³ów zamieszczono 

w wydanych w wersji ksi¹¿- 

kowej i elektronicznej materia³ach konferencyjnych. 

Ka¿dy artyku³ poddany 

zosta³ dwuetapowej ocenie przez dwóch 

niezale¿nych recenzentów, cz³onków 

Komitetu Naukowego Konferencji. 

Tematyka konferencji dotyczy³a wielu 

zagadnieñ teoretycznych, m.in. takich 

jak: modelowania procesów cieplnych 

w budynku, systemów ogrzewania, wentylacji 

i klimatyzacji, sieci zaopatrzenia 

w ciep³o i ch³ód oraz ciep³¹ wodê. Wiele 

referatów dotyczy³o zagadnieñ zwi¹zanych 

z komfortem u¿ytkowania budynków, 

w tym wynikaj¹cych z jakoœci powietrza 

wewnêtrznego, ale tak¿e mikroklimatu 

w otoczeniu budynków, systemów 

oœwietlenia, automatyzacji, monitorowania 

i diagnostyki. 

Dyskutowano tak¿e na temat zaawansowanych 

zagadnieñ modelowania 

oraz zastosowania symulacji w projektowaniu 

obiektów, diagnostyce energe- 

tycznej, ocenie i zarz¹dzaniu budynkami. 

Odby³y siê równie¿ specjalne sesje 

poœwiecone prezentacji oprogramowania 

komputerowego. 

Po raz pierwszy przedstawiciel nowo 

powsta³ego Polskiego Oddzia³u Miêdzynarodowego 

Stowarzyszenia Symulacji 

Procesów Fizycznych w Budynkach (International 

Building Performance Simulation 

Association) dr Dariusz Heim wzi¹³ 

udzia³ w spotkaniu Zarz¹du G³ównego 

i przedstawi³ raport z dotychczasowej 

dzia³alnoœci IBPSA Poland. 

Zebranie za³o¿ycielskie polskiego 

oddzia³u odby³o siê w dniu 21 czerwca 

2007 r. podczas konferencji „Fizyka Budowli 

w Teorii i Praktyce” – wyjaœnia dr 

D. Heim – Wziê³o w nim udzia³ 35 przedstawicieli 

ró¿nych specjalnoœci zwi¹zanych 

z budownictwem z 12 oœrodków 

naukowo-badawczych. Wybrano czteroosobowy 

zarz¹d, na czele którego stan¹³ 

w roli Prezesa dr Dariusz Heim. Wiceprezesem 

zosta³ dr Piotr Narowski z Politechniki 

Warszawskiej, sekretarzem dr 

Tomasz Kisielewicz z Politechniki Krakowskiej. 

Dr Katarzynie Klemm z naszej 

uczelni powierzono rolê skarbnika. Na 

pocz¹tku lipca w Oddziale G³ównym z³o- 

¿ono wszystkie niezbêdne dokumenty, 

zaœ na pocz¹tku sierpnia Zarz¹d IBPSA 

zatwierdzi³ IBPSA-Poland jako 17 oddzia³ 

krajowy. 

Jak wyjaœnia dr D. Heim polski oddzia³ 

bêdzie m.in. d¹¿y³ do rozpowszechnienia 

technik symulacyjnych 

w projektowaniu, realizacji i utrzymaniu 

obiektów budowlanych. W zamierzeniach 

IBPSA-Poland jest tak¿e nawi¹zanie 

wspó³pracy ze œrodowiskiem naukowym, 

projektantami, organizacjami, 

stowarzyszeniami oraz przedstawicielami 

przemys³u, w tym producentami 

oprogramowania. Bêdziemy te¿ wspieraæ 

racjonalne dzia³ania na rzecz poprawy 

efektywnoœci energetycznej budynków 

wraz z wykorzystaniem najnowszych 

osi¹gniêæ nauki – dodaje dr Heim. 

Wiêcej informacji na temat dzia³alnoœci 

Stowarzyszenia IBPSA-Poland mo¿na 

znaleŸæ na nowo powsta³ej stronie internetowej: 

http://www.ibpsa-poland.org 

Stowarzyszenie IBPSA powsta³o 

w roku 1987. Jego dzia³alnoœæ skupia 

siê na rozwoju i promocji technik symulacyjnych 

jako narzêdzia wspomagaj¹cego 

proces projektowania, wznoszenia, 

obs³ugi i utrzymania obiektów 

budowlanych. Stowarzyszenie zrzesza 

naukowców, programistów oraz in¿ynierów-praktyków 

wszystkich bran¿ 

zwi¹zanych z budownictwem. Obecnie 

istnieje 17 oddzia³ów narodowych 

w Anglii, Australii, Brazylii, Chinach, 

Czechach, Francji, Hiszpanii, Holandii, 

Japonii, Kanadzie, Niemczech, Polsce, 

S³owacji, Szkocji, Stanach Zjednoczonych, 

Szwajcarii i Zjednoczonych Emiratach 

Arabskich. 

W³adze IBPSA stanowi 27 osobowy 

Zarz¹d G³ówny, w którym zasiadaj¹ 

przedstawiciele oddzia³ów regionalnych. 

Obecnym prezydentem IBP- 

SA jest prof. Jan Hensen z Uniwersytetu 

Technicznego w Eindhoven. 

n 

E.Ch.



W XIX wieku, okresie dominacji wielkich manufaktur, działalność przedsiębiorstw zorientowana była na wydajność, 

co przy stosowaniu prostych technologii wytwarzania pociągało za sobą zatrudnianie wielkiej liczby pracowników. 

Wiek XX to czas reorientacji przedsiębiorstw na oczekiwania rynku, jakość produktów, automatyzacji, robotyzacji 

i informatyzacji procesów produkcyjnych oraz zastępowania organizacji o tradycyjnej strukturze organizacjami elastycznymi. 

Przemiany te spowodowały zmianę roli i znaczenia pracowników oraz stawianych przed nimi wymagań. 

Początek XXI wieku charakteryzuje się rozwojem organizacji wirtualnych oraz organizacji uczących się. Podstawowym 

zasobem staje się wiedza i talent pracowników, a nie ich liczba. Sukces odnoszą te firmy, które mają pomysł 

jak prowadzić biznes i zatrudniają kreatywnych pracowników zorientowanych na rozwój swojego potencjału. Wiele 

firm, które osiągają przewagę konkurencyjną na rynku, mieści się w jednym pokoju i zatrudnia kilka osób. 

Zarządzanie pracownikami 

Dziœ truizmem jest stwierdzenie, ¿e 

najwa¿niejsz¹ rolê w organizacji odgrywaj¹ 

jej pracownicy. Pracownik to kapita³, 

na który sk³ada siê nie tylko wiedza, 

umiejêtnoœci i zdolnoœci, lecz tak¿e jego 

potencja³ kwalifikacyjny. Przedsiêbiorstwo 

mo¿e wykorzystaæ ten potencja³ 

odpowiednio inwestuj¹c w pracownika. 

Procedura z pozoru wydaje siê prosta. 

Pracownika nale¿y przeszkoliæ wysy³aj¹c 

na studia podyplomowe, specjalistyczne 

kursy, szkolenia, w wyniku otrzymuj¹c 

„udoskonalony model”. 

W rzeczywistoœci nie jest to takie proste, 

gdy¿ nie ma gotowego schematu 

pozwalaj¹cego trafnie wybraæ pracownika, 

w którego nale¿y zainwestowaæ. 

Nale¿y tak¿e zastanowiæ siê, czy doskonaliæ 

jego dotychczasowe umiejêtnoœci, 

czy te¿ odszukaæ jego nowe mo¿liwoœci 

rozwoju. Widaæ st¹d, ¿e nie jest ³atwo 

odkryæ drzemi¹ce w pracowniku talenty, 

rozwin¹æ je i wykorzystaæ dla niego 

samego oraz dobra przedsiêbiorstwa. 

Zatem jak dobraæ pracowników, jak 

zaplanowaæ ich rozwój oraz jak zarz¹dzaæ 

ich karier¹, jakie znaczenie ma wiedza, 

jakie problemy w zarz¹dzaniu ludŸmi 

implikowane s¹ przez zmiany strukturalne 

organizacji i postêpuj¹c¹ globalizacjê 

gospodarki? Na te i inne pytania 

mo¿na by³o znaleŸæ odpowiedŸ w czasie 

Ogólnopolskiej Konferencji Problemy zarz¹dzania 

zasobami ludzkimi w organizacji 

XXI wieku, która odby³a siê 22 – 23 

czerwca 2007 r. na Wydziale Organizacji 

i Zarz¹dzania P£. Organizatorami Konferencji 

by³a Katedra Systemów Zarz¹dzania 

oraz Ko³o Naukowe Zarz¹dzania 

Zasobami Ludzkimi „Experience”. 

Oprócz przedstawicieli Politechniki oraz 

innych ³ódzkich uczelni wy¿szych swoj¹ 

wiedz¹ i doœwiadczeniem dzielili siê naukowcy 

ze SGH w Warszawie, Akademii 

Ekonomicznej w Katowicach, uniwersytetów: 

Warszawskiego, Jagielloñskiego, 

Zielonogórskiego, Katolickiego Uniwersytetu 

Lubelskiego, AGH w Krakowie, politechnik: 

Poznañskiej, Rzeszowskiej oraz 

licznie przybyli przedstawiciele praktyków 

reprezentuj¹cy m.in.: Statoil Poland, 

Polmos ¯yrardów, Bank Pekao S.A., Indesit 

Company Polska, Danone Polska, 

Kan Production, Big Star, Ceramika Parady¿ 

i inne firmy. 

Po uroczystym otwarciu konferencji 

przez dziekana Wydzia³u Organizacji 

i Zarz¹dzania prof. Jacka Otto rozpoczê³y 

siê sesje plenarne. Uczestnicy mogli 

wybieraæ miêdzy równolegle odbywaj¹cymi 

siê cyklami wyk³adów. Gdy w jednej 

z sal poruszano temat kompetencji 

zawodowych i ich doskonalenia, w drugiej 

toczy³a siê zaciêta debata dotycz¹ca 

zarz¹dzania zasobami pracy w ma- 

³ych przedsiêbiorstwach. Swój punkt 

widzenia przedstawiali zarówno praktycy, 

jak i teoretycy zarz¹dzania. Nie oby- 

³o siê bez burzliwych, jednak jak¿e konstruktywnych 

dyskusji. 

Doskonalenie kadr i wspó³dzia³anie 

organizacji to jeden z tematów drugiego 

dnia konferencji. Równolegle rozwa¿ano 

problemy informacji i komunikacji w procesie 

kierowania. W trakcie kolejnego panelu 

opisywano patologie wystêpuj¹ce 

podczas kierowania ludŸmi. Panel praktyków 

na temat aktualnych problemów 

w obszarze zarz¹dzania zasobami ludzkimi 

zakoñczy³ oficjaln¹ czêœæ tego spotkania. 

Popo³udnie przeznaczone by³o na 

zwiedzanie fabrycznych zabytków miasta 

£odzi. 

Konferencja - oprócz aspektów naukowych 

- mia³a równie¿ wymiar artystyczny. 

W Sali Lustrzanej Wydzia³u, 

w otoczeniu obrazów ³ódzkiego artysty 

malarza Krzysztofa Kozie³a, zebrani mogli 

wys³uchaæ koncertu muzyki powa¿- 

nej w wykonaniu studentów Akademii 

Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego 

w Bydgoszczy. Po tym muzycznym akcencie 

uczestnicy rikszami dotarli do restauracji 

Soplicowo. 

Tematy poruszane w czasie konferencji 

wzbudzi³y wœród jej uczestników niema³e 

emocje. Przeciwstawne niekiedy 

opinie teoretyków i praktyków nierzadko 

by³y trudne do pogodzenia, brak by³o 

pewnego wspólnego ogniwa spajaj¹cego 

ca³oœæ. Jednym z wniosków, jaki mo¿- 

na wysnuæ z dyskusji, mo¿e byæ stwierdzenie, 

¿e ogniwem tym s¹ studenci, 

którzy bogaci w wiedzê teoretyczn¹ zdobyt¹ 

w czasie studiów mog¹ zastosowaæ 

i rozwin¹æ j¹ w przedsiêbiorstwach, zatem 

organizacje XXI wieku powinny zorientowaæ 

siê na m³odych, jeszcze niezmanierowanych 

i czêsto studiuj¹cych 

pracownikach, nie zapominaj¹c przy tym 

o pracownikach 45+, ³¹cz¹c w ten sposób 

m³odzieñczy zapa³ i akademick¹ wiedzê 

z doœwiadczeniem. 

n Magdalena Wróbel, 

Micha³ Szczepanik 

KN ZZL „Experience”



Konferencja „z górskiej półki” 

Uczestnicy 

konferencji 

w Szklarskiej 

Porębie 

Idê w górach ciesz¹c siê ¿yciem 

Oddaæ d³oniom halnego w³osy 

W szelest liœci ws³uchaæ siê pragnê 

W odlatuj¹cych ptaków g³osy 

W Polsce ka¿da pora roku ma swój 

niepowtarzalny urok. Jednak ¿adna 

z nich nie ma w sobie tyle magii i ró¿no- 

rodnoœci co jesieñ. O tym, ¿e nie bez powodu 

zwana jest Z³ot¹ Polsk¹ Jesieni¹ 

mogli przekonaæ siê uczestnicy Konferencji 

Kó³ Naukowych Wydzia³u Organizacji 

i Zarz¹dzania. Imprezê zorganizowano 

w oœrodku Politechniki £ódzkiej 

w Szklarskiej Porêbie w dniach 13 – 16 

paŸdziernika br. 

Ponad trzydziestoosobowa grupa studentów 

pod kierunkiem prodziekanów: 

dr. in¿. Marka Sekrety i prof. P£ Ryszrda 

Gr¹dzkiego dyskutowa³a o projektach, 

które realizowane bêd¹ na wydziale 

w roku akademickim 2007/2008. Obrady 

rozpoczê³y prezentacje zesz³orocznych 

dokonañ Wydzia³owej Rady Studentów 

oraz planów na rok najbli¿szy. Swój 

dorobek oraz projekty dzia³añ przedstawi³y 

Ko³a Naukowe: BHP i Ergonomii, Zarz¹dzania 

Produkcj¹ i Konsultingu, Zarz¹dzania 

Zasobami Ludzkimi - Experience, 

LBT - Ludzie Business Technologie, 

PPT - Podstawowe Problemy Techniki 

oraz Euro Youth. Na konferencji zabrak³o 

KN M³odych Managerów oraz KN 

Delta. Wa¿na dyskusja dotyczy³a zasad 

wspó³pracy kó³, mamy nadziejê, ¿e jej 

efekty zostan¹ zauwa¿one w najbli¿- 

szych miesi¹cach. 

Podsumowaliœmy akcjê Kampania 

Uœmiechu, która cieszy³a siê du¿ym zainteresowanie 

ze strony studentów i pracowników 

naszego wydzia³u i pozosta³ych 

wydzia³ów Politechniki. Omówione zosta³y 

tak¿e zmiany w Regulaminie Studiów, 

a w szczególnoœci te dotycz¹ce zasad dyplomowania. 

Dyskutowaliœmy te¿ o szansach, 

jakie stwarza udzia³ w programie 

wymiany studenckiej Socrates – Erasmus. 

Ostatnim z tematów poruszanych podczas 

debaty by³a aktywizacja oœrodków zamiejscowych. 

U¿ywaj¹c najs³ynniejszej z metod 

heurystycznych, jak¹ jest burza mózgów, 

próbowano wspólnymi silami odnaleŸæ 

panaceum na nurtuj¹cy Wydzia³ problem. 

Mo¿na œmia³o powiedzieæ, ¿e godziny 

spêdzone przy konferencyjnym stole 

nie by³y czasem straconym, a owoców 

dyskusji mo¿emy oczekiwaæ ju¿ w najbli¿- 

szym czasie. 

Czterodniowy pobyt w górach to nie 

tylko powa¿ne rozmowy. Program obfitowa³ 

równie¿ w liczne atrakcje. W drodze 

do Szklarskiej Porêby odwiedziliœmy 

Wroc³aw, jedno z najpiêkniejszych miast 

w naszym kraju, nie bez powodu zwane 

polsk¹ Wenecj¹. W tym labiryncie zabytków 

„miasta stu mostów” swoj¹ fachow¹ 

pomoc zaoferowa³a nam Ania 

Czerniak, prezes Ko³a Naukowego Zarz¹dzania 

Produkcj¹ i Konsultingu, która 

wcieli³a siê w rolê przewodnika. 

Pobyt w Szklarskiej Porêbie wykorzystaliœmy 

równie¿ na aktywnoœæ fizyczn¹. 

Najbardziej wytrwali uczestnicy konferencji 

mogli spróbowaæ swoich si³ wspinaj¹c 

siê na Szrenicê. Ci „bardziej zaradni” 

wybrali rozwi¹zanie prostsze, 

choæ równie ekscytuj¹ce, wyci¹g krzese³kowy. 

Oz³ocone jesiennymi promieniami 

s³oñca góry wygl¹da³y przepiêknie. 

Wiêkszoœæ z nas droga ze szczytu zaprowadzi³a 

do wodospadu Kamieñczyk, 

choæ byli i tacy, którzy wybrali szlak na 

Œnie¿ne Kot³y. 

Wieczorem, po trudach górskiej wêdrówki 

wszyscy rozkoszowali siê smakiem 

ostatniej ju¿ zapewne w tym roku 

kie³basy z grilla, któr¹ niestrudzenie przy 

jednostopniowym mrozie sma¿y³ wiceprezes 

Ko³a BHP i Ergonomii Sebastian 

Michalski. 

Podczas wyjazdu nie zabrak³o równie¿ 

imprez integracyjnych, którym towarzyszy³y 

niekonwencjonalne gry i konkursy. 

Zgodnie z zasad¹ œpiewaæ ka¿dy 

mo¿e odby³ siê równie¿ konkurs karaoke. 

Kreatywnoœæ studentów nie zna granic, 

dlatego oprócz tradycyjnych wersji piosenek 

pojawi³y siê liczne covery, doskonale 

oddaj¹ce panuj¹c¹ atmosferê. 

Niedzielne popo³udnie poœwiêcone 

by³o na zwiedzanie Ksi¹¿a - jednego 

z najbardziej imponuj¹cych i tajemniczych 

zamków dolnoœl¹skich. Przy okazji mogliœmy 

te¿ spróbowaæ swoich si³ w strzelaniu 

z kuszy, co nie by³o takie proste. 

Cztery dni konferencji minê³y bardzo 

szybko. By³ to jednak wystarczaj¹cy 

czas, by ustaliæ kluczowe kwestie oraz 

plany dzia³ania na najbli¿szy semestr. Co 

z nich zostanie zrealizowane przekonamy 

siê w marcu na kolejnej Konferencji 

Kó³ Naukowych w Szklarskiej Porêbie. 

n 

Magdalena Wróbel, 

0Micha³ Szczepanik



Koła naukowe na naszej Uczelni działają coraz aktywniej, a ich członkowie nie boją się podejmować 

ciekawych inicjatyw. Organizują konferencje i sympozja, uczestniczą w pokazach i targach. Podejmowane 

przez nich działania organizacyjne i naukowe, poza tym, że wyzwalają inicjatywę i służą zaprzyjaźnianiu 

się młodzieży ze sobą, dają możliwość kontaktu studentów z ich mistrzami. Taki kontakt i możliwość 

dyskusji członkowie kół bardzo cenią i chętnie piszą o swej działalności i doświadczeniach. Poniżej dwa 

artykuły studentów z Wydziału Inżynierii i Marketingu Tekstyliów 

Koła naukowe coraz aktywniejsze 

Przy Katedrze Technologii i Budowy 

Wyrobów Dziewiarskich dzia³a Ko³o Naukowe 

Dziewiarzy. W Szklarskiej Porêbie 

studenci zorganizowali (10 – 13 maja 

2007 r.) II Seminarium Naukowe Nowoczesne 

technologie w dziewiarstwie. 

Spotkanie mia³o charakter naukowy 

i integracyjny. Na seminarium dyskutowano 

na temat innowacyjnych technologii 

w dziewiarstwie oraz rozwoju przemys³u 

w³ókienniczego. Studenci - w podsumowaniu 

swoich badañ w³asnych 

i rezultatów prac dyplomowych - przedstawili 

dziewiêæ referatów. Dodatkowo 

dwa referaty zosta³y przygotowane przez 

sponsorów seminarium. Tematyk¹ objête 

zosta³y kolumienkowe dzianiny dystansowe, 

ich w³aœciwoœci oraz zastosowanie 

w przemyœle motoryzacyjnym, meblowym 

i obuwniczym, wyroby dziewiarskie 

wykonywane w technologii knit and 

wear na komputerowych szyde³karkach 

p³askich firmy Stoll oraz struktury nowych, 

nieklasycznych dzianin rz¹dkowych. 

Przedstawiono równie¿ historiê 

wytwarzania kapeluszy w XIX i XX w. 

popart¹ licznymi ilustracjami oraz genezê 

i w³aœciwoœci nanow³ókien wskazuj¹c 

obszary ich zastosowañ. Z wielkim 

zainteresowaniem i uwag¹ uczestnicy 

seminarium wys³uchali referatu, przygotowanego 

przez Y.R. Shaha z Indii, o kondycji 

oraz planach rozwojowych i ekspansywnych 

przemys³u w³ókienniczego 

w Azji Œrodkowej. 

W seminarium wzi¹³ udzia³ mgr in¿. 

Krzysztof Szarski, w³aœciciel firmy Knittex, 

która jest jednym z najwiêkszych 

producentów wyrobów poñczoszniczych 

w Europie Œrodkowej. W trakcie ¿ywej 

dyskusji nad problematyk¹ przemys³u 

tekstylnego w Polsce K. Szarski oraz inni 

zaproszeni goœcie wyra¿ali optymizm 

dotycz¹cy restrukturyzacji przemys³u 

opartej na pozyskiwaniu nowatorskich 

technologii. Zwracano uwagê na niedostatek 

wykwalifikowanej kadry in¿ynierskiej 

w zak³adach przemys³owych oraz 

na s³ab¹ znajomoœæ jêzyków obcych 

wœród kadry kierowniczej. Namawiano 

studentów, by pozostali w kraju, zak³adali 

swoje przedsiêbiorstwa i wykorzystywali 

zdobyt¹ wiedzê i umiejêtnoœci. 

Dyskusja i liczne pytania udowodni³y, ¿e 

tego typu spotkania s¹ celowe i po¿yteczne. 

Wszystkie wyg³oszone referaty zosta- 

³y zamieszczone w materia³ach seminaryjnych, 

z którymi zapoznano prorektora 

ds. studenckich prof. Ireneusza Zbiciñskiego 

oraz dziekana Wydzia³u prof. 

Izabellê Kruciñsk¹. 

W programie Seminarium, przewidziano 

zwiedzanie Zak³adu Dziewiarskiego 

„Mirand”, który specjalizuje siê 

w wytwarzaniu siatek dzianych na osnowarkach, 

wykorzystywanych w wyrobach 

technicznych. 

W czasie przeznaczonym na wypoczynek 

i rekreacjê, w drugim dniu Seminarium 

zorganizowano wycieczkê na 

Szrenicê, najwy¿szy szczyt w okolicy 

Szklarskiej Porêby oraz do wodospadu 

Kamieñczyk. Bardziej wytrwali studenci 

odwiedzili tak¿e miejscow¹ hutê szk³a. 

Wieczorem odby³o siê ognisko, przy 

którym wszyscy œpiewali i weso³o siê 

bawili. Humory dopisywa³y, a rozstaniu 

towarzyszy³y zapewnienia o zorganizowaniu 

kolejnego takiego spotkania 

w nadchodz¹cym roku akademickim. 

W imieniu organizatorów i uczestników 

Seminarium, dziêkujê sponsorom, 

bez których udzia³u nasz wyjazd by³by 

niemo¿liwy. Obok wspomnianej firmy 

Knittex, sponsorami by³y tak¿e: Elmatex, 

Sharda Europa, Hurtimex, W. Rosiñski 

i Dziekan Wydzia³u. 

Ko³o Naukowe Dziewiarzy liczy obecnie 

ok. 30 studentów. Do Ko³a nale¿¹ nie tylko 

studenci z kierunku dyplomowania dziewiarstwo, 

ale tak¿e studenci z innych kierunków 

(tkactwo, architektura tekstyliów, 

wzornictwo). Cz³onkowie Ko³a chêtnie podejmuj¹ 

nowe wyzwania, a swoimi uwagami 

i spostrze¿eniami dziel¹ siê tak¿e na 

seminariach miêdzyuczelnianych. 

n Ma³gorzata Ojczyk 

foto: Grzegorz Bednarski 

cd. str. 36



Aktywnie dzia³a tak¿e Ko³o Naukowe 

przy Katedrze Automatyzacji Procesów 

W³ókienniczych. Tradycj¹ sta³y siê 

seminaria organizowane w Konopnicy. 

I nadszed³ ten dzieñ–18 maja. Min¹³ 

prawie rok od naszego ostatniego spotkania 

w Konopnicy. To ju¿ VIII Wydzia³owe 

Seminarium Naukowe zorganizowane 

przez nasze Ko³o. Wszyscy jesteœmy o rok 

starsi, ale jednoczeœnie bardziej doœwiadczeni. 

Widaæ to by³o podczas prezentowania 

referatów. Wiêksza wiedza, zaanga- 

¿owanie, swoboda wypowiedzi i umiejêtnoœci 

przedstawiania wyników w³asnych 

badañ i prac dyplomowych. To wszystko 

pozwoli³o pracownikom Katedry wy³oniæ 

zwyciêzcê tegorocznego seminarium, którym 

zosta³ Piotr Wiktorowski. Wyró¿niono 

tak¿e prace El¿biety S¹siadek oraz 

Karoliny Milczarek. W tegorocznym turnieju 

tenisa sto³owego w kategorii ¿eñskiej 

zwyciê¿y³a Aneta Kot, jednak ostatecznie 

puchar mistrza zdoby³ prof. 

Krzysztof Gniotek. 


Koła naukowe coraz aktywniejsze 

Goœciem specjalnym by³ red. Wiktor 

Niedzicki, który podzieli³ siê z uczestnikami 

seminarium swoimi uwagami na 

temat Wspó³czesnej promocji nauki 

i techniki. 

W imieniu studentów dziêkujemy zak³adowi 

Farbolux-Biliñski za mo¿liwoœæ 

zwiedzania jednego z najbardziej nowoczesnych 

zak³adów w³ókienniczych 

w kraju. Podziêkowania kierujemy tak- 

¿e do kadry dydaktycznej, która jak co 

roku s³u¿y³a nam swoj¹ pomoc¹ w trakcie 

przygotowañ oraz udziela³a fachowych 

i cennych rad, zwi¹zanych z prezentacjami. 

S³owa uznania nale¿¹ siê 

równie¿ ca³emu komitetowi organizacyjnemu 

i kolegom, którzy wziêli udzia³ 

w tym przedsiêwziêciu. 

n Agnieszka Mulczyk, 

El¿bieta S¹siadek 

Pamiątkowa fotografia 

przed wejściem 

do pałacyku 

foto: Janusz Zięba 

Międzynarodowa konferencja 

papierników i poligrafów 

Konferencja INPAP, organizowana ju¿ 

od 10 lat, na sta³e wpisa³a siê w kalendarz 

spotkañ bran¿y papierniczej w Polsce. 

Tegoroczna Jubileuszowa Miêdzynarodowa 

Konferencja i Wystawa Naukowo- 

Techniczna INPAP 2007 cieszy³a siê 

ogromnym zainteresowaniem wystawców 

i uczestników. Wziê³o w niej 250 osób, co 

po raz kolejny dowiod³o, ¿e jest konferencj¹ 

potrzebn¹ i oczekiwan¹. Organizatorami 

konferencji jest Instytut Papiernictwa 

i Poligrafii przy udziale Ukraiñskiej 

Akademii Drukarstwa we Lwowie. Zespó³ 

naukowy Instytutu pod kierunkiem prof. 

Barbary Surmy-Œlusarskiej pe³ni rolê centrum 

integruj¹cego polskie œrodowisko 

naukowe z przemys³em papierniczym, 

przetwórczym i poligraficznym. 

Obradowano przez trzy dni 

(17-19.10.2007 r.) w S³oku ko³o Be³chato- 

wa w hotelu Wodnik, w piêknym otoczeniu 

sosnowego lasu, nad brzegiem zalewu. 

Zaprezentowano 45 referatów w ramach 

nastêpuj¹cych sesji tematycznych: 

technologia papiernictwa, maszyny i urz¹dzenia 

w papiernictwie, technologie i maszyny 

w przetwórstwie papieru i tektury, 

technologie, urz¹dzenia i jakoœæ w poligrafii. 

Tak szeroka tematyka powoduje, ¿e 

ka¿dy z uczestników znajdowa³ coœ zgodnego 

ze swymi zainteresowaniami. 

Studenci bardzo aktywnie pomagaj¹ 

i uczestnicz¹ w konferencji. Umo¿liwia 

im to poznanie wielu osób z bran¿y 

i przyjrzenie siê z bliska najnowszym 

technologiom, a zatem w sposób ¿ywy 

poszerzenia swojej wiedzy wyniesionej 

z uczelni. Bezpoœredni kontakt z osobami, 

które wdra¿aj¹ nowe technologie 

umo¿liwia poznanie i lepsze zrozumienie 

istotnych rozwi¹zañ technicznych. 

Taka wiedza dla studenta jest najcenniejsza 

i najbardziej istotna. To jednak nie 

wszystko, kontakt z przedstawicielami 

przemys³u owocuje niejednokrotnie mo¿- 

liwoœci¹ pisania pracy dyplomowej, odbycia 

praktyk, sta¿y czy zatrudnienia. 

Uczestnictwo studentów w konferencji 

uczy ich tak¿e samej organizacji tego 

rodzaju przedsiêwziêæ, co bêdzie owocowaæ 

podczas przygotowywania ju¿ 

drugiej Miêdzynarodowej Konferencji 

Studentów Papierników. 

Oprócz wys³uchania referatów 

i udzia³u w dyskusji, mo¿na by³o zapoznaæ 

siê z ofert¹ czternastu firm, które 

prezentowa³y swoje najnowsze rozwi¹zania 

i produkty na Wystawie Naukowo- 

Technicznej. 

n Agnieszka Andruszkiewicz


Tomografia procesowa jest dynamicznie rozwijającą się dziedziną wiedzy zajmującą się 

nieinwazyjnymi metodami diagnostyki procesów przemysłowych. Znajduje zastosowanie 

w coraz to nowszych dziedzinach gospodarki, między innymi w wydobyciu ropy naftowej, 

przemyśle petrochemicznym, transporcie pneumatycznym, jak również w rybołówstwie. 

Od 1999 r. organizowane są Światowe Kongresy Tomografii Procesowej. Piąty odbył się 

w tym roku we wrześniu w Bergen w Norwegii. 

Światowy Kongres 

Tomografii Procesowej 

Kongres w Bergen zgromadzi³ ponad 

120 naukowców z 20 pañstw œwiata, 

którzy przedstawili oko³o 150 referatów 

naukowych. Najliczniej by³a reprezentowana 

Wielka Brytania. Jest to uzasadnione, 

gdy¿ jednym z organizatorów Kongresu 

by³o VCIPT – Virtual Centre for Industrial 

Process Tomography, Wœród 

najliczniejszych grup by³a równie¿ delegacja 

z Polski, w tym 6 osób z Katedry 

Informatyki Stosowanej (KIS): prof. 

D. Sankowski, adiunkci L. Babout, M. Janaszewski, 

W. Mosorow, J. Nowakowski 

oraz mgr in¿. R. Banasiak. Udzia³ delegacji 

w Kongresie zosta³ w znacznej czêœci 

sfinansowany przez projekt DENIDIA 

s³u¿¹cy uzyskaniu doskona³oœci w zakresie 

nieinwazyjnych systemów diagnostycznych, 

realizowany w KIS w ramach 

6. Programu Ramowego UE Maria Curie 

Transfer of Knowledge. Naukowcy z Polski 

z 10 artyku³ami byli czwart¹, wraz 

z USA, najliczniej reprezentowan¹ grup¹ 

autorów. 

Podczas ceremonii zamkniêcia Kongresu 

przypomniano sylwetkê Œp. prof. 

Tomasza Dyakowskiego. Jego praca naukowa 

prowadzona na Uniwersytecie 

w Manchester i w KIS P£ przyczyni³a siê 

do rozwoju tomografii procesowej. 

Podczas Kongresu w Bergen zosta³a 

oficjalnie zainaugurowana dzia³alnoœæ 

Towarzystwa International Society for 

Industrial Process Tomography (ISIPT). 

Nale¿¹cemu do grona za³o¿ycieli prof. 

D. Sankowskiemu zosta³a powierzona 

funkcja Communication Director. Powo- 

³anie prof. Sankowskiego do œcis³ego 

zarz¹du Towarzystwa jest wyrazem 

uznania dla osi¹gniêæ naukowych KIS 

w dziedzinie tomografii. 

W czasie wolnym od obrad uczestnicy 

Kongresu mieli mo¿liwoœæ wys³uchania 

koncertu muzyki najbardziej znanego 

kompozytora norweskiego, pochodz¹cego 

i tworz¹cego w Bergen, Edwarda 

Griega oraz odbycia rejsu po malowniczych 

okolicznych fiordach. Uczestnicy 

Kongresu byli równie¿ goœæmi Mera Bergen, 

co podkreœli³o znaczenie Kongresu 

w ¿yciu miasta. 

Jest ju¿ tradycj¹, ¿e miêdzy Kongresami 

jest organizowane w Polsce Miêdzynarodowe 

Sympozjum poœwiêcone 

tomografii procesowej. W sierpniu 2008 

roku Katedra Informatyki Stosowanej zorganizuje 

pod auspicjami ISIPT pi¹te ju¿ 

Sympozjum w Zakopanem. 

n 

Jacek Nowakowski 

Delegacja 

z Katedry Informatyki 

Stosowanej 

w Bergen 

foto: Robert Banasiak 


Wyjazdy w ramach programu Erasmus 

nabrały w ostatnim dziesięcioleciu 

ogromnego rozmachu. 

Celem Dnia Erazma jest dotarcie 

z informacją o programie do jak 

największej liczby studentów 

i utrzymanie rosnącego zainteresowania 

tą formą studiów. W tym 

roku Dzień Erazma został zorganizowany 

po raz czwarty. 7 listopada 

2007 r. od godziny 14.00 

w Sali Widowiskowej PŁ mówiono 

o korzyściach, możliwościach 

i doświadczeniach w odbywaniu 

części studiów w zagranicznych 

uczelniach. 

Dzień Erazma 

Wydarzenie to – organizowane pod 

patronatem JM Rektora P£, przy wydatnej 

pomocy samych studentów - ma na 

celu zapoznanie studentów P£ z mo¿liwoœciami 

oraz korzyœciami p³yn¹cymi 

z wyjazdów na studia za granic¹, 

przede wszystkim w ramach Programu 

LLP-Erasmus. Uczestnicy spotkania 

dowiedzieli siê, gdzie mog¹ wyjechaæ, 

na jakich warunkach i w jaki sposób 

powinni siê do wyjazdu przygotowaæ. 

Prezentacje studentów, którzy ju¿ skorzystali 

z wyjazdu oraz tych, którzy 

w³aœnie przebywaj¹ w naszej uczelni, 

pozwoli³y studentom P£ dowiedzieæ siê 

równie¿ o ¿yciu na obczyŸnie, jego wadach 

i oczywiœcie zaletach, a tak¿e 

mo¿liwych problemach. Wieczorem na 

zakoñczenie imprezy wys³uchaliœmy 

koncertu zespo³u Masala Sound System. 

Studenci wspaniale bawili siê przy 

rytmach muzyki alternatywnej. 

W czasie Dnia Erazma rozstrzygniêto 

konkurs fotograficzny All Europe in one 

picture, all pictures in one Europe. Jego 

zwyciêzc¹ zosta³a Joanna Stêpieñ 

z Wydzia³ FTiMS za fotografiê zatytu³owan¹ 

Gara¿. 

cd. str. 38


Dzień Erazma 


Goście Dnia Erazma 

Goœciem specjalnym by³ Pan Andre 

de Cokere- Students’ Advisor z Ghent University. 

W swojej prezentacji dotycz¹cej 

studiów w tym najwiêkszym belgijskim 

uniwersytecie ¿artobliwie opowiedzia³ 

o powstaniu nowego gatunku cz³owieka 

homo Erasmus. Jego pe³na humoru i ciep³a 

prezentacja z pewnoœci¹ zachêci kolejnych 

naszych studentów do odbycia 

czêœci studiów w³aœnie w tej uczelni. 


Prof. Przemys³aw B¹kowski z Polytech’ 

Universite de Nantes opowiedzia³ 

studentom o wspania³ej szansie na ukoñczenie 

studiów w Politechnice £ódzkiej 

z podwójnym dyplomem - polskim i francuskim. 

Nale¿y bowiem pamiêtaæ, ¿e 

posiadanie zagranicznego dyplomu 

zwiêksza znacz¹co atrakcyjnoœæ absolwenta 

na rynku pracy. 

Tajniki studiowania w kraju ³osi i reniferów 

- ch³odnej Finlandii przybli¿y- 

³a nam Pani Maria Virtanen z Tampere 

University. Mówi³a miêdzy innymi o ciekawych 

mo¿liwoœciach realizowania 

kursów przez studentów zagranicznych 

na wszystkich uczelniach w regionie 

Tampere, a nie tylko na uczelni, 

do której wyjechali na studia. Stwarza 

to studentom olbrzymi¹ szansê na 

stworzenie w³asnego i unikatowego 

programu zajêæ. 

Obok merytorycznych prezentacji 

uczelni, z którymi Politechnika £ódzka 

wspó³pracuje w ramach Programu LLP- 

Erasmus, nasi studenci mieli tak¿e okazjê 

dowiedzieæ siê wiêcej na temat szoku 

kulturowego. Goœcinny wyk³ad dr 

Noemi M³odnickiej - etnologa z Uniwersytetu 

£ódzkiego pod prowokuj¹cym tytu³em 

Wy macie zegarki, my mamy czas 

przybli¿y³ zagadnienia ró¿nic kulturowych. 

Us³yszeliœmy wiele praktycznych 

rad, a studenci dowiedzieli siê, ¿e przygotowanie 

do wyjazdu zagranicznego 

powinno obejmowaæ nie tylko sprawy 

merytoryczne i dobr¹ znajomoœæ jêzyka, 

ale równie istotne s¹ prawy kulturowe. 

Jak podkreœla³a dr M³odnicka nale¿y bowiem 

pamiêtaæ, ¿e nie mo¿na siê tak 

nauczyæ kultury, jak uczy siê jêzyka. 

Dziêki takiemu przygotowaniu znalezienie 

siê w obcej kulturze, nawet jeœli jest 

to inna kultura europejska, nie wywo³a 

tak du¿ego zdziwienia b¹dŸ zagubienia. 

n Agnieszka 

Micha³owska-Dutkiewicz 

Garaż 

foto: Joanna Stępień 

Wspomnienia z Erazmusa 

Jak studenci zagraniczni postrzegaj¹ £ódŸ, Polskê i Polaków? Uffe Keldsen 

z Danii studiuje w Centrum Kszta³cenia Miêdzynarodowego: When I first came to 

Lodz I didn’t knew what to expect. A friend of mine told me that the Russian 

regime had taken its toll but nevertheless it was a country that really was rebuilding 

itself to its former glory. My friend was completely right! You really have 

some buildings that look awful, but why pay attention to them when you can just 

focus on all those pretty sites you have as well. Anyone who disagree should 

take a walk on Piotrkowska during a sunny day! 

Anniki Weides przyjecha³a do Politechniki £ódzkiej, bo jak mówi at the beginning 

of Mai 2007 I started to ask about going abroad, and the first place my 

professor suggested was £ódŸ. I thought a few seconds about it and decided: 

„Why not?” And I am not sorry about it, because all the peole I met in this 

interesting city, the nice women at IFE office, my Polish classmates, people from 

EYE as well as people in small shops, they try everything to help you with your 

problems. Jak podkreœla nie czuje samotnoœci i têsknoty za domem, bowiem 

tutaj spotka³a the wonderful community of exchange students, who replace family 

here, makes it very easy to feel home in a foreign country. I really love 

beeing here. 

Erazmus jest te¿ niezapomnian¹ przygod¹ dla Aleksandry Berut, która 

ostatni rok spêdzi³a na studiach we Francji w Ecole Supérieure de Commerce 

w La Rochelle– niedu¿ej, malowniczej miejscowoœci nad oceanem Atlantyckim. 

Bez wahania stwierdza: By³ to bardzo udany pobyt, zarówno pod 

wzglêdem naukowym, poznawczym jak i towarzyskim. Uczelnia – nowoczesna, 

otwarta na studentów z zagranicy, zapewniaj¹ca wysoki poziom kszta³cenia, 

Francja – wiele ciekawych miejsc do odwiedzenia, kraj bogaty kulturowo 

i geograficznie. By³a to te¿ okazja by spotkaæ rówieœników nie tylko 

z ca³ej Europy, ale i zza oceanu. Dziêki temu pozna³am nie tylko kraj, 

w którym przebywa³am, lecz równie¿ wiele innych kultur, narodowoœci, 

a nawet jêzyków. Niezaprzeczalnym atutem by³y równie¿ ró¿norodne formy 

spêdzania wolnego czasu. ¯agle, windsurfing, wycieczki na pobliskie wyspy 

czy wyjazdy do innych miast b¹dŸ s¹siaduj¹cych krajów to momenty, 

które na pewno na d³ugo pozostan¹ w mojej pamiêci… Wszystko to udawa³o 

mi siê po³¹czyæ z codziennym studiowaniem i studenckim bud¿etem. Istnieje 

niestety jeden minus wyjazdów na Erazmusa – czas biegnie tak szybko, 

¿e nie zauwa¿amy, kiedy nasz pobyt dobiega koñca…


O P I N I E 

Uruchomiliśmy w Uczelni studia nowego systemu – trójstopniowe. Pracy nad nowymi programami towarzyszyły 

emocje związane z dość radykalną zmianą założeń oraz brakiem stabilnych wymagań dla takich studiów. Według 

wytycznych Ministerstwa (zmienianych niestety w trakcie układania programów), zbilansowane treści i efekty kształcenia 

poprzedzają „siatki godzinowe” przedmiotów, a nie odwrotnie. Wielu nauczycieli odebrało tę zmianę jako 

zagrożenie – zamiast tradycyjnego podziału godzin zajęć między jednostki trzeba dobierać treści kształcenia, by 

ukształtować sylwetkę zawodową absolwenta [1]. Przygotowane w pośpiechu programy budzą wątpliwości – dodatkowo 

pogłębione nieznanym zapotrzebowaniem gospodarki na absolwentów studiów pierwszego i wyższych 

stopni. W artykule nakreślono szersze tło dla nowego podejścia do projektowania programów studiów. Zmiana 

podejścia była i jest konieczna. Wynika ona ze zmiany paradygmatu szkolnictwa wyższego i jego roli w społeczeństwie. 

Trzeba się z tą zmianą pogodzić i jak najszybciej podjąć wynikające z niej wyzwania. 

Szkolnictwo wyższe i zawód nauczyciela 

akademickiego – zmiana paradygmatu 

Edukacja by³a w ró¿nych okresach 

wspierana przez ró¿ne sektory spo³eczeñstwa. 

W Polsce pierwsze zorganizowane 

ramy dla edukacji szczebla wy¿- 

szego ni¿ elementarny wprowadzili jezuici 

w po³owie XVI wieku. Piêcioletnie 

szko³y jezuickie dawa³y m³odzie¿y wykszta³cenie 

humanistyczne oraz uczy³y 

zasad ¿ycia chrzeœcijañskiego. Pos³ugiwa³y 

siê jednolitym programem nauczania. 

Uczniowie byli podzieleni na klasy 

nie wed³ug wieku, lecz wyuczonego 

materia³u. Przez wiele lat jezuici byli 

wy³¹cznymi nauczycielami i wychowawcami 

m³odzie¿y w Polsce. 

System stworzony przez jezuitów 

funkcjonowa³ sprawnie, choæ cechowa³ 

go konserwatyzm i nietolerancja religijna. 

Rozwi¹zanie zakonu jezuitów 

da³o impuls do g³êbokich reform szkolnictwa. 

Sejm rozbiorowy powo³a³ 14 

paŸdziernika 1773 Komisjê Edukacji 

Narodowej – pierwsze na œwiecie ministerstwo 

oœwiaty publicznej. Jej eksperci 

opracowali trójstopniowy model 

szkó³ – w duchu oœwiecenia. Opracowano 

nowatorskie programy studiów, 

dopuszczono dziewczêta do nauki na 

równych prawach z ch³opcami. Wydano 

27 podrêczników wprowadzaj¹cych 

polsk¹ terminologiê takich dziedzin jak 

fizyka, matematyka, chemia, logika, 

gramatyka. Komisja wychowa³a kilkadziesi¹t 

tysiêcy nauczycieli, dziêki którym 

w ogóle przetrwa³a polska kultura 

i jêzyk. 

Model centralnie zarz¹dzanego 

przez pañstwo systemu edukacyjnego 

przetrwa³ ok. 200 lat. Pod koniec XX 

stulecia pojawi³y siê w nim nowe elementy. 

Rozwój spo³eczeñstwa konsumpcyjnego, 

wymóg technologicznego 

doskonalenia dóbr konsumpcyjnych 

i globalizacja gospodarki da³y powszechny 

wzrost œwiadomoœci wartoœci 

wykszta³cenia. „Nowa gospodarka” 

zwiêkszy³a zapotrzebowanie na pracowników 

z wy¿szym wykszta³ceniem, nasili³a 

konkurencjê na rynku pracy i wraz 

z innymi zjawiskami (np. wyd³u¿enie 

œredniej d³ugoœci trwania ludzkiego 

¿ycia) zwiêkszy³a popyt na edukacjê. 

Zaczêto uwa¿aæ, ¿e rynek edukacji 

mo¿e staæ siê jednym z najszybciej rozwijaj¹cych 

siê rynków XXI wieku [2]. 

Dzia³alnoœæ podjê³y liczne uczelnie prywatne. 

Przy prawie niezmienionych nak³adach 

z bud¿etu objêto kszta³ceniem 

uniwersyteckim kilkakrotnie zwiêkszon¹ 

liczbê m³odych ludzi. Rolê ministerstwa 

zaczêto ograniczaæ do regulacji 

dotycz¹cych „standardów kszta³cenia”, 

a i ta rola jest wype³niana z niespotykanym 

dot¹d brakiem konsekwencji. 

S³yszy siê o zamiarach zredukowania 

liczby uczelni wspieranych przez 

pañstwo – finansowania tylko du¿ych 

(>100 profesorów z tytu³em) uczelni, 

które maj¹ otrzymaæ autonomiê. Elementem 

reguluj¹cym szkolnictwo wy¿- 

sze staje siê zatem rynek i mechanizmy 

samodoskonalenia istniej¹ce w œrodowisku 

akademickim (jeœli nie zosta³y 

st³umione przez samych cz³onków tej 

spo³ecznoœci). 

Warunki 

funkcjonowania 

systemu edukacji 

Tempo i zakres zmian s¹ tak wielkie, 

¿e niektórzy badacze twierdz¹, i¿ zdolnoœæ 

„zarz¹dzania zmian¹” jest najwa¿- 

niejsz¹ umiejêtnoœci¹, której oczekuje siê 

od w³adz uczelni i od wszystkich nauczycieli 

[3]. Najwiêksze wyzwania dla uczelni 

wy¿szych s¹ konsekwencj¹ nastêpuj¹cych 

czynników: 

1) Ograniczenia finansowe i rosn¹ca 

konkurencja krajowa, a coraz czêœciej 

tak¿e zagraniczna. 

2) Rosn¹ce oczekiwanie, ¿e uczelnia 

powinna przyj¹æ odpowiedzialnoœæ za zaspokojenie 

potrzeb spo³ecznych oraz 

œciœlejsza kontrola dzia³alnoœci uczelni 

(akredytacje). 

3) Zwiêkszona liczba studentów 

i wiêksze ich zró¿nicowanie (np. pod 

wzglêdem przygotowania do studiów 

i wiedzy z matematyki oraz fizyki). 

4) Rozwój ery wiedzy (ang. knowledge 

age) wraz z technikami u³atwiaj¹cymi 

nauczanie. Nowe technologie, 

np. internetowe, pozwalaj¹ na tworzenie 

tzw. szkó³ wirtualnych (ang. on-line 

education). 

Inna jest rola pe³niona przez uczelniê, 

pojawia siê nacisk na rezultaty jej 

dzia³alnoœci (nauczanie, a nie kszta³ce- 

cd. str. 40

O P I N I E 


Ostatnie dekady przynios³y istotn¹ 

zmianê paradygmatu systemów szkolnictwa 

wy¿szego. Szko³y wy¿sze konkuruj¹ 

ze sob¹ i przedsiêbiorstwami komercyjnymi, 

zabiegaj¹c o studentów 

i osoby pracuj¹ce. Edukacja sta³a siê 

wyraŸnie zarysowanym elementem rynku 

i podlega dzia³aniu takich zjawisk jak 

konkurencja, niepewnoœæ i ryzyko [12]. 

Zawód nauczyciela sta³ siê metazawodem, 

obejmuj¹cym wiele ró¿nych, dotychczas 

oddzielnych, specjalnoœci zawodowych. 

Wywi¹zywanie siê z rosn¹cej 

liczby oczekiwañ, ról i zadañ akademickich 

stanowi dla nauczycieli coraz 

wiêksze wyzwanie, do którego 

w tej skali nie mogli byæ wczeœniej przygotowani. 

Uczelnia musi im przyjœæ 

z pomoc¹, tworz¹c przyjazne i dobrze 

zorganizowane œrodowisko pracy, 

w którym cenne pomys³y i osi¹gniêcia 

bêd¹ zauwa¿ane, doceniane i nie bêd¹ 

siê marnowaæ. Wiêksz¹ czêœæ odpowiedzialnych, 

samodzielnych zadañ powinni 

przej¹æ pracownicy administracji, tak 

jak ma to miejsce w innych krajach. 

Pojawi³a siê potrzeba pilnego wprowadzenia 

istotnych zmian w zarz¹dzaniu 

uczelni¹ [12]. Wa¿na bêdzie nie tylko 

organizacja pracy i dobór kadr, ale takdokończenie 

ze str. 39 

Szkolnictwo 

wyższe... 

nie). Dotychczas szko³a wy¿sza pe³ni³a 

funkcjê swoistego „filtru” – studenci 

najmniej zdolni i najmniej wytrwali byli 

„odsiewani” w toku studiów. Obecna 

funkcja to nauczanie: przeniesienie studentów 

pierwszego roku z ich poziomu 

zdolnoœci i umiejêtnoœci do okreœlonego 

poziomu kompetencji potrzebnych 

do wykonywania zawodu. Do tej pory 

komisje akredytacyjne szuka³y odpowiedzi 

na pytanie: „Jakie macie zasoby 

i jak zamierzacie je wykorzystaæ?”. 

Obecne pytanie jest inne: „Czego siê 

nauczyli studenci w toku studiów i co 

faktycznie potrafi¹ robiæ korzystaj¹c 

z doœwiadczenia i wiedzy zdobytych na 

studiach?”. Sytuacja ta niesie wiele 

nowych wymagañ w odniesieniu do 

samych nauczycieli. 

Metazawód 

Zmienione warunki funkcjonowania 

uczelni, silna konkurencja i powszechny 

dostêp do nowych technologii spowodowa³y, 

¿e zawód nauczyciela akademickiego 

sta³ siê metazawodem [4] 

– jest zdefiniowany na podstawie zawodu 

podstawowego, ale jednoczeœnie 

wymaga profesjonalnej wiedzy oraz doœwiadczenia 

z zakresu kilkunastu innych 

zawodów. 

Podstawowe role, które pe³ni nauczyciel 

w zasadzie nie uleg³y zmianie (nauczanie, 

dzia³alnoœæ naukowa i twórcza, 

praca organizacyjna, zarz¹dzanie). Liczba 

czynnoœci zawodowych, z których 

ka¿da mog³aby byæ zlecona odpowiedniemu 

profesjonaliœcie, a które nauczyciel 

musi wykonywaæ dla spe³nienia wyznaczonych 

mu/jej ról jest znacznie d³u¿- 

sza i obejmuje [5]: projektowanie materia³ów 

dydaktycznych, przekazywanie 

wiedzy, ocenê efektów kszta³cenia, zarz¹dzanie 

zajêciami, badania naukowe 

w zakresie dydaktyki, psychometriê i statystykê, 

epistemologiê, teoriê uczenia 

siê, rozwój cz³owieka, technologie informacyjne, 

redagowanie tekstów technicznych, 

projektowanie grafiki, przemawianie 

publiczne, komunikacjê miêdzy ludŸmi, 

zarz¹dzanie konfliktem i zmian¹, 

budowanie zespo³ów, zarz¹dzanie zasobami, 

kierowanie ludŸmi, finanse, planowanie 

strategiczne i politykê. Od efektywnoœci 

nauczycieli w wype³nianiu zadañ 

zawodowych zale¿y pozycja uczelni 

na rynku edukacyjnym, miejsce szko³y 

wy¿szej w rankingach, powodzenie absolwentów 

w poszukiwaniu pracy. Wa¿- 

nym zadaniem uczelni jest w zwi¹zku 

z tym sta³a, rzetelna ocena dzia³alnoœci 

nauczycieli. 

Ocena pracy 

nauczycieli 

akademickich 

Jednym z podstawowych zagadnieñ, 

które nale¿y uwzglêdniæ przy projektowaniu 

systemów oceny jest jej cel [5-9]. 

Zagadnienie to nie jest praktycznie rozpatrywane 

w literaturze krajowej. Rozró¿nia 

siê mianowicie ocenê formatywn¹ 

i ocenê sumatywn¹ [9, 10]. Ocena formatywna 

jest prowadzona w czasie 

trwania procesu dydaktycznego, zawiera 

element monitorowania postêpu studentów 

w przyswajaniu wiedzy oraz 

umiejêtnoœci i dostarcza nauczycielom 

informacji niezbêdnych do doskonalenia 

ich pracy zawodowej. Ocena sumatywna 

skupia siê na danych potrzebnych do 

podjêcia przez odpowiedni organ zarz¹dzaj¹cy 

decyzji osobowych dotycz¹cych 

nauczyciela (zatrudnienia, awansu, nagrody 

za wyró¿niaj¹ce siê osi¹gniêcia). 

Istotne jest dopasowanie systemu 

oceny do konkretnej uczelni (misja, tradycja, 

system wartoœci, priorytety, lokalne 

warunki gospodarcze, itd.). Nie mo¿- 

na wprowadziæ skutecznego systemu 

oceny bez akceptacji ca³ego œrodowiska 

pracowników uczelni. Pracownicy musz¹ 

byæ przekonani, ¿e ocena jest rzetelna 

i obiektywna, ¿e bêdzie prowadzona 

przez kompetentne osoby, a jej wyniki 

bêd¹ wykorzystane we w³aœciwy sposób 

(np. wyniki oceny formatywnej nie bêd¹ 

u¿yte do podejmowania decyzji personalnych). 

System oceny musi byæ powi¹zany 

z przejrzystym systemem nagród, 

awansów i doskonalenia zawodowego, 

motywuj¹cych do lepszej i wydajniejszej 

pracy. Kryteria oceny powinny byæ znane 

z wyprzedzeniem pozwalaj¹cym na 

dostosowanie siê do nich. Warunkiem 

koniecznym obiektywnoœci ocen jest 

zasada korzystania z wielu ró¿norodnych 

Ÿróde³ pozyskiwania informacji (sami 

oceniani nauczyciele, ich koledzy, prze- 

³o¿eni, studenci i recenzenci zewnêtrzni). 

Wœród metod zbierania danych wiod¹cych 

do wa¿nej, rzetelnej i uczciwej 

oceny znajduje siê prowadzenie portfolio 

dzia³alnoœci nauczyciela (samoocena), 

wzajemne ocenianie nauczycieli, ró¿norodne 

recenzje oraz ankiety studenckie. 

Wprowadzenie systemu [11] w P£ 

by³o niezbêdne i bêdzie korzystne zarówno 

dla uczelni, jak i dla jej pracowników. 

Na tle innych systemów nasze rozwi¹zanie 

nie jest doskona³e, wymaga ci¹g³ej 

analizy i uzupe³nienia o przejrzysty 

system awansów, nagród i program szkoleñ 

dla nabywania i rozwijania metazawodowych 

umiejêtnoœci. Celowe jest 

wprowadzenie oceny formatywnej do 

praktyki funkcjonowania naszych wydzia³ów. 

Podsumowanie


S T U D E N C I 

¿e stworzenie i doskonalenie mechanizmów 

nieustannej analizy efektów funkcjonowania 

i reagowanie na wszystkie 

dop³ywaj¹ce z zewn¹trz sygna³y (rankingi, 

hospitacje, ankiety, analiza 

SWOT). Tylko te uczelnie, które optymalnie 

wykorzystuj¹ swoje zasoby 

i podejmuj¹ trud doskonalenia swojej 

dzia³alnoœci w ka¿dym aspekcie, osi¹gaj¹ 

sukces na rynku edukacji. 

Studentki Politechniki Łódzkiej mają swoje liczne pasje, a niektóre 

z tych pasji są tak silne i wyjątkowe, że władze uczelni zrobią wszystko 

by pomóc je realizować. 

Dziewczyny na Politechniki 

i nie tylko…. 

n Andrzej Materka, 

Agnieszka Chmielewska-Pawlicka, 

S³awomir Hausman 

[1] K. JóŸwik, T. Saryusz-Wolski, „Czy 

takie mog¹ byæ studia dwustopniowe?”, 

¯ycie Uczelni, Biuletyn informacyjny Politechniki 

£ódzkiej, 2007, 100:42-43. 

[2] M. Sulmicka, „Perspektywy rynku 

edukacji”, Czasopismo Internetowe 

Szko³y G³ównej Handlowej, Warszawa, 

2003, http://www.e-mentor.edu.pl/artykul_v2.php?numer=3&id=30 

[3] J.M. Gappa, A.E. Austin, A.G. Trice, 

Rethinking Faculty Work, Wiley, 2007. 

[4] www.cedanet.com/meta 

[5] R.A. Arreola, Developing a Comprehensive 

Faculty Evaluation System, 

Anker Publishing Co., 2007. 

[6] C.E. Glassick, M. Taylor Huber, G.I. 

Maeroff, Scholarship Assessed, The Carnegie 

Foundation of the Advancement of 

Teaching, 1997. 

[7] P. Seldin, Evaluating Faculty Performance, 

Anker Publishing Co., 2006. 

[8] A. Chmielewska-Pawlicka, System 

oceny pracy nauczycieli akademickich na 

przyk³adzie Politechniki £ódzkiej, praca 

magisterska, Politechnika £ódzka, Wydzia³ 

Organizacji i Zarz¹dzania, 2007. 

[9] N. Van Note Chism, Peer review 

of teaching. A sourcebook, Second edition, 

Anker Publishing Co., 2007. 

[10] http://www.mmrwsjr.com/assessment.htm 

[11] Zarz¹dzenie nr 2/2007 Rektora 

Politechniki £ódzkiej z 28 lutego 2007 

w sprawie ustalenia ankiety do przeprowadzenia 

okresowych ocen wyników 

pracy nauczycieli akademickich. 

[12] D. Antonowicz, „W poszukiwaniu 

nowego paradygmatu zarz¹dzania 

uniwersytetami w Polsce”, Nauka i Szkolnictwo 

Wy¿sze, 2004, 24(2):56-69. 

Justyna Cieślak 

w galowym mundurze 

Foto: Jacek Szabela 

Na wydziale Biotechnologii i Nauk 

o ¯ywnoœci P£ jest wiele studentek wyró¿niaj¹cych 

siê z jakiœ powodów, ale 

jedna jest zupe³nie wyj¹tkowa; nosi mundur 

Marynarki Wojennej i wygl¹da w nim 

przecudnie, a¿ trudno oderwaæ wzrok. 

Nazywa siê Justyna Cieœlak i studiuje 

biotechnologiê. Ma ju¿ tytu³ in¿yniera 

z ochrony œrodowiska, a obecnie jest na 

studiach magisterskich, na drugim semestrze 

P£ i jednoczeœnie na pierwszym 

Akademii Marynarki Wojennej. Zauwa¿y- 

³am j¹ na uroczystoœci tegorocznej inauguracji, 

przyjecha³a z Gdyni ubrana 

w galowy mundur, by porozmawiaæ ze 

swoim dziekanem na temat kontynuacji 

studiów na P£. Zrobi³a na mnie tak du¿e 

wra¿enie, ¿e poprosi³am j¹ o rozmowê 

i zgodê na jej opublikowanie w ¯yciu 

Uczelni. Okaza³o siê, ¿e Justyna niemal 

od dziecka marzy³a o marynarce, a przy 

tym zawsze by³a bardzo sprawna fizycznie 

i uprawia³a ró¿ne dyscypliny sportu. 

W czasie nauki w szkole podstawowej 

by³am cz³onkiem kadry województwa 

³ódzkiego w lekkiej atletyce a dok³adniej 

w rzucie oszczepem. Ju¿ wówczas 

podjê³am decyzjê o pójœciu do szko- 

³y o profilu wojskowym, niestety w owym 

czasie w Polsce nie by³o ¿adnego takiego 

liceum poza Dêblinem, lotnictwo jed- 

cd. str. 42




nak nie interesowa³o mnie tak jak marynarka. 

Po namowie rodziców zosta³am 

w liceum w rodzinnym mieœcie w Skierniewicach. 

Rodzice s¹dzili wtedy, ¿e 

Marynarka Wojenna to mój kolejny szalony 

pomys³, który i tak nied³ugo wypadnie 

mi z g³owy – opowiada z uœmiechem 

pani podchor¹¿y. 

Jej prawdziwa przygoda z morzem 

rozpoczê³a siê w Liceum Ogólnokszta³c¹cym 

im. B. Prusa w Skierniewicach. - 

Pocz¹tkowo trenowa³am lekkoatletkê, 

jednak kontuzje nie pozwoli³y mi na dalsze 

starty w zawodach. Nauczyciel PO 

szuka³ w tym czasie kandydatów do 

udzia³u w konkursie marynistycznym - 

„Polska le¿y nad Ba³tykiem”. Dobrze p³ywa³am, 

mia³am ogóln¹ wiedzê marynistyczn¹, 

on nauczy³ mnie strzelaæ z wiatrówki 

i wi¹zaæ wêz³y. W Skierniewicach 

w swojej kategorii zajmowa³am pierwsze 

miejsca dwa lata z rzêdu. Pog³êbianie 

wiedzy o Marynarce Wojennej, Ba³tyku, 

historii Polski, zainteresowanie 

¿eglarstwem, chêæ s³u¿by utwierdzi³y 

mnie w przekonaniu, ¿e wybór Akademii 

Marynarki Wojennej jako dalszej 

œcie¿ki nauki jest trafiony w 100%. 

Po maturze zdanej niemal na same 

pi¹tki pojecha³a na egzaminy do Gdyni. 

Zda³a je bardzo dobrze. Egzamin sprawnoœciowy 

na najwy¿szym poziomie, matematyka 

- 60%, angielski -80%. - Zdawa³o 

wówczas bardzo du¿o osób (12 

osób na miejsce) i z braku miejsc nie 

zosta³am przyjêta. Pojawi³o siê wtedy 

zw¹tpienie i rozgoryczenie, tym bardziej, 

¿e do egzaminów przygotowywa³am siê 

ca³y rok, myœl¹c tylko o tym, ¿e zostanê 

podchor¹¿ym AMW - wspomina swoje 

pierwsze niepowodzenie ¿yciowe. 

- Nied³ugo potem okaza³o siê, ¿e zosta- 

³am przyjêta na Politechnikê £ódzk¹ na 

wydzia³ Biotechnologii i Nauk o ¯ywnoœci 

na kierunek ochrona œrodowiska. Pamiêtam, 

¿e wcale nie czu³am siê wtedy szczêœliwa 

i zak³ada³am, ¿e ju¿ za rok bêdê próbowa³a 

zdawaæ do AMW jeszcze raz. Jednak 

nabór na kolejny rok nie odby³ siê. 

Wówczas nie zmartwi³o mnie to, bo studia 

na P£ dawa³y mi du¿o satysfakcji. Mog³am 

trenowaæ w sekcji p³ywackiej i lekkiej atletyki. 

Brakowa³o mi jedynie mo¿liwoœci zrealizowania 

mojego najwiêkszego marzenia. 

Postanowi³a wówczas, ¿e dopiero po 

obronie pracy in¿ynierskiej spróbuje zdawaæ 

do AMW jeszcze raz. 

Tym razem do egzaminów, ze wzglêdu 

na sesjê na P£, przygotowywa³am siê 

dwa tygodnie, przypomnia³am sobie zakres 

wiedzy z matematyki obowi¹zuj¹cy 

w liceum, przejrza³am angielski i trenowa³am 

bieganie – opowiada pani in- 

¿ynier ochrony œrodowiska. 

Po egzaminach okaza³o siê, ¿e zda³a 

je najlepiej, uzyskuj¹c najwy¿sz¹ sumê 

punktów. Dziêki temu na szkoleniu podstawowym 

broñ wrêcza³ jej sam komendant-rektor 

AMW kontradmira³ Czes³aw 

Dyrcz. 

Szkolenie by³o ciê¿kie pod wzglêdem 

fizycznym i psychicznym, ale uda³o mi 

siê znieœæ trudy wszystkich æwiczeñ wiedz¹c, 

¿e realizujê swoje najwiêksze marzenia 

- wspomina. Przesz³a je z wyró¿- 

nieniem i na zakoñczenie, wspólnie 

z trójk¹ innych podchor¹¿ych, z³o¿y³a 

przysiêgê na sztandar AMW. 

Zaraz po przysiêdze udaliœmy siê na 

rejs kandydacki na ORP Wodnik, na którym 

czeka³y nas g³ównie prace porz¹dkowe 

i nauka wios³owania w szalupach, 

a przede wszystkim poznawanie regulaminu 

s³u¿by okrêtowej i wszystkich 

zasad panuj¹cych na okrêcie. Wraz 

z kilkoma podchor¹¿ymi zosta³am wyró¿niona 

za postawê w czasie rejsu 

i dobrze zdane egzaminy. „Kandydatka” 

trwa³a dwa tygodnie, po których wróciliœmy 

do Akademii i rozpoczêliœmy 

naukê i treningi w wybranych sekcjach 

sportowych - tak podchor¹¿y Cieœlak 

mówi o tajnikach szkolenia przysz³ych 

oficerów marynarki. 

Justyna opowiedzia³a mi jak wygl¹da 

¿ycie dziewczyny w typowo mêskiej 

szkole. Okaza³o siê, ¿e ma w Akademii 

wiele kole¿anek. Na pierwszym 

kursie jest w tej chwili 13 dziewczyn 

i 32 ch³opców. 

¯ycie podchor¹¿ego jest bardzo ciekawe, 

ale i wyczerpuj¹ce, zaczyna siê 

o 5.30, a koñczy bardzo czêsto po pó- 

³nocy. Wszyscy traktujemy siebie na równi, 

bez podzia³ów na p³eæ, tak samo jesteœmy 

ob³o¿one s³u¿bami jak ch³opcy 

i dostajemy takie same zadania, no, 

mo¿e poza noszeniem ciê¿kich rzeczy - 

przyznaje po namyœle. 

Broń wręcza 

Pewne ulgi dla kobiet wynikaj¹ jedynie 

z mniejszych mo¿liwoœci fizycz- 

kontradmirał 

komendant AMW 

Czesław Dyrcz 

nych - Jesteœmy trochê inaczej zbudowane 

i mamy mniej si³y by podo³aæ takiemu 

wysi³kowi fizycznemu jak mê¿- 

czyŸni, dlatego mamy osobne normy 

dotycz¹ce æwiczeñ fizycznych przystosowane 

dla kobiet, na przyk³ad zamiast 

podci¹gania na dr¹¿ku - pompki, zamiast 

biegu na 3 km - bieg na 2 km, 

zamiast wymyków i innych skomplikowanych 

æwiczeñ gimnastycznych robimy 

przewroty, skoki i stanie na rêkach 

– wylicza drobne ró¿nice w zajêciach 

wysi³kowych i zaraz dodaje - S¹ jednak 

wœród nas uparte dziewczyny, które bez 

trudu wykonuj¹ æwiczenia fizyczne 

przeznaczone dla mê¿czyzn i które biegaj¹ 

na zaprawie na równi z nimi, a niektóre 

nawet lepiej. 

Jednak w æwiczeniach z broni¹ i granatami 

panie nie maj¹ ju¿ ¿adnej taryfy 

ulgowej, musz¹ tyle samo razy strzeliæ 

w figurê bojow¹ i na tak¹ sam¹ odleg³oœæ 

rzuciæ granatem, aby zaliczyæ szkolenie 

ogólnowojskowe. 

W³adze Politechniki £ódzkiej wysoko 

ceni¹ dziewczyny studiuj¹ce w uczelniach 

technicznych, gdzie studia wymagaj¹ 

du¿o pracy i wysi³ku, a szczególnie 

te studentki, które potrafi¹ pokonywaæ 

trudnoœci i d¹¿yæ wytrwale do obranego 

celu. Aby pani in¿ynier Justyna mog³a 

realizowaæ swoje wymarzone studia 

w Akademii Marynarki Wojennej i jednoczeœnie 

kontynuowaæ studia w P£, dziekan 

doc. Andrzej Jakubowski z Wydzia- 

³u Biotechnologii i Nauk o ¯ywnoœci, 

w porozumieniu z wyk³adowcami, wyrazi³ 

zgodê na jej indywidualny tok studiów. 

¯yczymy pani Justynie dalszej wytrwa- 

³oœci i wielu sukcesów. 

n Rozmawia³a Ma³gorzata Trocha



IT Academic Day to impreza skierowana do studentów zainteresowanych najnowszymi trendami w rozwoju technologii 

informatycznych. Jest organizowana na największych uczelniach w kraju we współpracy z firmą Microsoft. 

W tym roku jako jedna z pierwszych odbyła się w Politechnice Łódzkiej na Wydziale Elektrotechniki, Elektroniki, 

Informatyki i Automatyki. 

Praktycy IT dla studentów 

Wydziału EEIA 

IT Academic Day zosta³ zorganizowany na Wydziale EEIA 

ju¿ po raz trzeci, w tym roku 14 listopada. Patronat nad konferencj¹ 

obj¹³ dziekan prof. Andrzej Materka, który w czasie 

otwarcia wyró¿ni³ specjaln¹ nagrod¹ studentów: Dominika 

Jeske, Macieja Krasuskiego i Rafa³a Stryjka. Przypomnijmy – 

jest to dru¿yna, która z sukcesem reprezentowa³a Politechnikê 

£ódzk¹ w miêdzynarodowym konkursie Imagine Cup 2007. 

Spotkanie zgromadzi³o blisko 250 osób: studentów i pracowników 

naukowych z Politechniki £ódzkiej, ale tak¿e goœci 

z innych uczelni. Wyk³ady prowadzili zaproszeni specjaliœci 

z firm Microsoft, K2 Internet S.A., Teta S.A. Mo¿na z nich by³o 

dowiedzieæ siê wiêcej o nowoczesnych technologiach takich 

jak: Net 3.5, Ajax.Net oraz zarz¹dzanie projektami informatycznymi. 

Studenci us³yszeli te¿ o tym jak mo¿na zrobiæ karierê 

z Microsoft. Dominik, Maciej oraz Rafa³ opowiedzieli o swoich 

doœwiadczeniach z udzia³u w konkursie Imagine Cup. Zachêcamy 

was do wziêcia udzia³u w nastêpnej edycji konkursu 

– mówili do studentów, którzy wype³nili najwiêksze audytorium 

na Wydziale EEIA. Na dowód, ¿e konkurs inspiruje do 

rozwoju i osi¹gania sukcesu zaprezentowali swój projekt nowoczesnej 

platformy e-learningowej, która jest ci¹gle rozwijana 

i przygotowywana do komercyjnych zastosowañ. 

Organizatorzy konferencji, ko³o naukowe Grupa.NET, zaprosili 

do wspó³pracy wielu sponsorów, takich jak: Microsoft, K2 

Internet, Teta, Insono, PC Format, Software Developers Journal, 

PWN, Mikom, BoyzToyz, dziêki którym uczestnicz¹cy 

w konferencji studenci wygrali ponad 50 nagród oraz upominków. 

Imprezie towarzyszy³a równie¿ gie³da praktyk i pracy 

przedstawiaj¹ca oferty zaproszonych firm. 

Zdobywanie K2 

Uroczyste otwarcie konferencji poprzedzi³o „œniadanie prasowe” 

w Instytucie Mechatroniki i Systemów Informatycznych 

zorganizowane w zwi¹zku z oficjalnym otwarciem ³ódzkiego 

oddzia³u firmy K2 Internet S.A. Przed licznym gronem przedstawicieli 

prasy oraz telewizji firma K2 Internet przedstawi³a 

swoje plany rozwoju w regionie ³ódzkim. Dla nas momentem 

o szczególnym znaczeniu by³o podpisanie certyfikatu wspó³pracy 

pomiêdzy Instytutem Mechatroniki i Systemów Informatycznych 

a firm¹ K2 Internet S.A. Pod tym dokumentem podpisali 

siê dyrektor Instytutu prof. S³awomir Wiak oraz cz³onek 

Zarz¹du firmy K2 Internet S.A. Tymoteusz Chmielewski. Wspó³praca 

K2 i Politechniki £ódzkiej bêdzie obejmowaæ m.in. regularne 

spotkania cz³onków ko³a naukowego Grupa.NET z pro- 

gramistami z firmy K2 Internet. Przewidywana jest te¿ (dla 

najzdolniejszych cz³onków Grupy) mo¿liwoœæ odbycia p³atnych 

sta¿y, a nawet podjêcia pracy w K2 Internet S.A. w Warszawie 

lub £odzi. 

Dominik, Maciej i Rafa³ opowiadaj¹ o tym jak uda³o im siê 

zainteresowaæ firmê K2 Internet wspó³prac¹ ze studentami 

Wydzia³u EEIA. 

Kontakt z firm¹ K2 – mówi¹ – nawi¹zaliœmy w czasie konferencji 

„Student 2 Business” zorganizowanej przez Microsoft 

wiosn¹ tego roku. By³a wtedy okazja, aby porozmawiaæ z cz³onkiem 

zarz¹du K2 Internet. To on skierowa³ nas do Pani Katarzyny 

Szmidt odpowiedzialnej w firmie za kontakty z uczelniami. 

Ten kontakt zaowocowa³ zaproszeniem Tymoteusza Chmielewskiego 

– cz³onka zarz¹du K2 Internet S.A. – na Wydzia³ 

Tymoteusz 

Chmielewski 

EEIA, na spotkanie ze studentami z ko³a naukowego dzia³aj¹cego 

przy Instytucie Mechatroniki i Systemów Informatycz- 

i Leszek Sikorski 

z K2 

nych. Pan Tymoteusz opowiedzia³ o profilu dzia³alnoœci firmy, 

Internet 

o mo¿liwoœci pracy w K2 oraz przedstawi³ projekty ostatnio 

przed 

zrealizowane przez firmê K2 – wspominaj¹ studenci. Po spotkaniu 

by³ czas i dobra okazja do rozmowy miêdzy T. Chmie- 

audytoriom 

pełnym studentów 

lewskim i prof. S. Wiakiem o mo¿liwoœciach wspó³pracy. Do 


jej rozpoczêcia dosz³o w trakcie œniadania prasowego, w dniu 

w którym zorganizowaliœmy IT Academic Day - ciesz¹ siê Dominik, 

Maciek i Rafa³ oraz zapowiadaj¹ ju¿ kolejn¹ inicjatywê 

- Dziêki pracy w IBM i przychylnoœci prof. Wiaka planujemy 

konferencjê dotycz¹c¹ bazy danych firmy IBM – DB2. 

n Ewa Chojnacka


Chór PŁ 

w Pradze 


Akademicki Chór Politechniki Łódzkiej 

Obecny rok akademicki nasz chór zacz¹³ znacz¹cymi sukcesami. 

W dniach 19 –21 paŸdziernika 2007 r. chór wzi¹³ udzia³ 

w XI Ogólnopolskim Festiwalu Pieœni Religijnej Cantate Deo 

w Rzeszowie. Jury pod przewodnictwem prof. Przemys³awa 

Pa³ki (Akademia Muzyczna w Poznaniu) nagrodzi³a chór przyznaj¹c 

I miejsce. Podczas konkursu chór wykona³ trudny repertuar, 

na który z³o¿y³y siê: Psalm 150 Laudate Dominum 

E. Aquiar’a, Pater Noster J. Œwidra oraz Kyrie z Missa Afro- 

Brasileira C.A.P. Fonseca. 

Kolejny wyjazd artystyczny – tym razem zagraniczny - chór 

P£ pod dyrekcj¹ Jerzego Rachubiñskiego zrealizowa³ w dniach 

29.11 – 2.12.2007r. bior¹c udzia³ w XVII Miêdzynarodowym Fe- 

Najlepsi wygrywają 

Firma Transition Technologies wspólnie 

z Politechnik¹ £ódzk¹ organizuje I Edycjê 

Konkursu na najbardziej nowatorsk¹ pracê 

dyplomow¹ z dziedziny nowoczesnych 

technologii TT Hi-Tech. Do konkursu zaprasza 

studentów Wydzia³u Fizyki Technicznej, 

Informatyki i Matematyki Stosowanej 

Politechniki £ódzkiej, którzy obroni¹ swoj¹ 

pracê w roku akademickim 2007/2008. 

Zg³aszane mog¹ byæ prace magisterskie 

dotycz¹ce nowoczesnych technologii ze 

szczególnym uwzglêdnieniem informatyki, 

automatyki oraz zarz¹dzania procesami. 

Termin zg³aszania prac up³ywa 20.10.2008. 

Konkurs zostanie rozstrzygniêty 

30.11.2008. Sponsorem nagród w Konkursie 

jest Transition Technologies. Dla najlepszej 

pracy przewidziana jest nagroda 

pieniê¿na w wysokoœci 7000 z³. 

Transition Technologies S.A. ma siln¹ 

pozycjê lidera technologicznego dziêki 

wieloletniemu doœwiadczeniu we wdra¿aniu 

zaawansowanych projektów. Jest producentem 

oprogramowania, swoje produkty 

i us³ugi kieruje g³ównie do krêgu 

odbiorców przemys³owych, rynku energii 

stiwalu Muzyki Adwentowej i Kolêdowej w Pradze. W festiwalu 

wziê³o udzia³ a¿ 67 chórów z wiêkszoœci krajów europejskich, 

a tak¿e z Republiki Po³udniowej Afryki i Singapuru. Chóry 

oceniano w czterech kategoriach: chórów dzieciêcych, jednorodnych, 

kameralnych i du¿ych chórów mieszanych. 

W licznie obsadzonej kategorii du¿ych chórów mieszanych 

Akademicki Chór Politechniki £ódzkiej odniós³ ogromny sukces 

- zosta³ zakwalifikowany do najlepszej grupy („Z³ote Pasmo”) 

zajmuj¹c 3 miejsce na 19 wystêpuj¹cych zespo³ów. 

Sukces jest tym wiêkszy ¿e jury z Czech i RPA wy¿ej oceni³o 

nasz chór od du¿ej grupy chórów reprezentuj¹cych bardzo 

wysokie umiejêtnoœci. Chór P£ wyst¹pi³ tak¿e w centrum Pragi 

na koncercie odbywaj¹cym siê w piêknej œwi¹tecznej scenerii. 

Miasto zachwyci³o chórzystów wspania³ymi zabytkami 

oraz cudown¹ atmosfer¹ zbli¿aj¹cych siê Œwi¹t Bo¿ego Narodzenia. 

A¿ szkoda by³o wracaæ... 

Najbli¿sze miesi¹ce dla chóru bêd¹ równie¿ bardzo pracowite. 

Na œwi¹teczne koncerty chór przygotowuje kantatê 

Pierwsza kolêda na solistów, chór i organy, amerykañskiego 

kompozytora Johna W. Petersona. W koncertach oprócz chóru 

P£ udzia³ wezm¹: znakomita œpiewaczka Anna Jeremus- 

Lewandowska (sopran), przez wiele lat zwi¹zana z ³ódzkim 

Teatrem Wielkim oraz znana publicznoœci P£ pianistka Bogna 

Dudziñska. Program ten zostanie dwukrotnie zaprezentowany 

na koncertach grudniowych w £odzi oraz na trzech koncertach 

w styczniu w ró¿nych miastach Polski. G³ówne plany na 

przysz³y rok to nagranie p³yty CD (muzyka popularna i rozrywkowa) 

oraz cykl koncertów uœwietniaj¹cych jubileusz 40-lecia 

chóru z fina³owym koncertem w listopadzie, gdzie z towarzyszeniem 

orkiestry symfonicznej i solistów zaprezentowany 

zostanie program oratoryjny. 

Zapraszamy studentów i m³odych pracowników P£ do udzia- 

³u w zajêciach chóru. Adres: Wydzia³ OiZ ul. Piotrkowska 266, 

œrody i pi¹tki godz. 19.00. dodatkowe informacje 

www.chor.p.lodz.pl 

n E.Ch. 

i gazu w Polsce i na œwiecie. Prowadzi 

outsourcing kadr informatycznych na najwy¿szym 

œwiatowym poziomie, oferuj¹c 

szybki dostêp do wykwalifikowanych specjalistów 

IT, w szczególnoœci programistów 

i architektów systemów informatycznych. 

Firma planuje do koñca 2008 roku 

zwiêkszyæ zatrudnienie do 200 osób. Jest 

firm¹ promuj¹c¹ £ódŸ jako miasto nowych 

szans i rozwoju dla m³odych ludzi z pasj¹. 

Wiêcej informacji na temat konkursu 

na stronie www.tt.com.pl. 

n M.T.

Beton na wodzie 



Og³oszenie wyników VIII edycji dorocznego 

ogólnopolskiego konkursu na 

najlepsz¹ pracê dyplomow¹ Architektura 

Betonowa odby³o siê 22 paŸdziernika 

2007 r. Konkurs od kilku lat organizuje 

Instytut Projektowania Architektonicznego 

Wydzia³u Architektury Politechniki 

Krakowskiej oraz firma Polski Cement sp. 

z o.o. Konkurs pokazuje, ¿e beton to 

materia³, z którego mog¹ powstaæ obiekty 

architektury maj¹ce zarówno walory 

estetyczne, jak i spe³niaj¹ce okreœlone 

wymagania konstrukcyjne. 

W tym roku na konkurs wp³ynê³y 24 

prace. Jury pod przewodnictwem prof. 

Maciej Kysiaka, dziekana Wydzia³u Architektury 

Politechniki Warszawskiej wy³oni³o 

10 prac, które nominowano do nagrody. 

Spoœród tych projektów trzy uhonorowano 

równorzêdnymi nagrodami 

g³ównymi, a kolejne trzy uzyska³y wyró¿- 

nienie. Jednym ze zdobywców g³ównej 

nagrody jest absolwent Wydzia³u Budownictwa, 

Architektury i In¿ynierii Œrodowiska 

Politechniki £ódzkiej mgr in¿. 

arch. Wojciech Starczyk. Nagrodzon¹ 

pracê pt. Monument - Œwi¹tynia na Wodzie 

wykona³ pod opiek¹ dr. hab. Marka 

Pabicha, prof. P£. Laureat otrzyma³ statuetkê 

Architektura Betonowa autorstwa 

Adama Myjaka, rektora ASP w Warszawie 

i dyplom oraz nagrodê pieniê¿n¹. 

Sylwetkę Laureata 

przedstawia 

Natalia Ircha 

Dla Wojciecha Starczyka wybór architektury 

jako kierunku studiów nie by³ 

przypadkowy. Wychowa³ siê w rodzinie 

architektów i nie mia³ w¹tpliwoœci, ¿e to 

w³aœnie ten zawód, przyniesie mu najwiêcej 

satysfakcji. Ju¿ w trakcie studiów, 

jego projekty dostrzegano i nagradzano 

w licznych konkursach. Najwa¿niejsze 

osi¹gniêcia to m.in: wyró¿nienie w konkursie 

na nowy wizerunek restauracji Mc 

Donald’s (2004 r.), I nagroda wraz z projektem 

wykonawczym Gminnego Przedszkola 

w Izabelinie (2005 r.), wyró¿nienie 

w konkursie SPA-ART 2005 za projekt 

panela prysznicowego Barracuda, 

I nagroda za konkursowy projekt lamp 

do kolekcji mebli firmy IKER (2006), oraz 

ostatnio przyznana nagroda za pracê dyplomow¹ 

Monument – Œwi¹tynia na 

Wodzie. 

Wojciech Starczyk tak komentuje 

swój projekt: Œwi¹tynia zosta³a zaprojektowana 

na konkretnej dzia³ce w £odzi, 

znajduj¹cej siê niedaleko mojego Wydzia- 

³u. Mam nadziejê, ¿e w pracy bêdê mia³ 

do czynienia z betonem. To materia³ bardzo 

wdziêczny, a przeklêty w Polsce za 

spraw¹ budownictwa wielkop³ytowego. 

Teraz wraca do ³ask. Jego uniwersalnoœæ, 

walory estetyczne i konstrukcyjne 

sprawiaj¹, ¿e przez najbli¿sze lata bêdzie 

odgrywa³ jedn¹ z pierwszych ról 

w budownictwie. 

Od dawna towarzyszy³a mi fascynacja 

architektur¹ mistyczn¹, niepowtarzaln¹, 

zwi¹zan¹ z atawistycznym lêkiem 

cz³owieka przed tym, co niewyt³umaczalne. 

Tak¹, która chce oswoiæ to, co groŸne 

i nieodgadnione, a jednoczeœnie jest 

zwi¹zana z najstarszymi przejawami 

¿ycia spo³ecznego. 

£¹czenie nauk spo³ecznych, historii, 

socjologii i filozofii, z urbanistyk¹, ergonomi¹ 

i technik¹ jest zwi¹zane z projektowaniem 

architektury, a wybrany przeze 

mnie temat pozwoli³ mi na przedstawienie 

tego w sposób najpe³niejszy. 

Beton, najstarszy kompozytowy materia³ 

budowlany u¿ywany przez cz³owieka, 

w swojej surowej postaci jest tworzywem, 

które pozwala na tworzenie 

obiektów monumentalnych, a jednoczeœnie 

bezpretensjonalnych. 

Kolejnym elementem maj¹cym wp³yw 

na moje decyzje projektowe jest upodobanie 

do zestawianie ze sob¹ elementów 

kontrastowych. 

W podjêtym przeze mnie temacie niezwykle 

istotne s¹ kontrastowe po³¹czenia: 

tego, co duchowe z tym, co materialne, 

tego, co sakralne z tym, co œwieckie, 

tego, co enigmatyczne z tym, co konkretne, 

tego, co lekkie i ulotne z tym, co 

ciê¿kie, masywne i monumentalne, tego, 

co pe³ne œwiat³a z tym, co mroczne, 

i w koñcu, tego, co p³ynne z tym, co sta³e. 

Wynikiem tego jest decyzja o posadowieniu 

koœcio³a na wodzie, o po³¹czeniu 

betonu ze szk³em, o zintegrowaniu 

funkcji sakralnej, kulturotwórczej, edukacyjnej, 

administracyjnej i mieszkalnej, 

jak równie¿ o operowaniu œwiat³em naturalnym 

i sztucznym. 

Inspiracji formalnych i kompozycyjnych 

szuka³em w architekturze zarówno 

sakralnej jak i betonowej na przestrzeni 

wieków; od staro¿ytnoœci po wspó³czesnoœæ” 

Wojciech Starczyk odby³ miesiêczne 

praktyki w pracowni W.-R.Borchardt 

w Berlinie, uczestniczy³ w tworzeniu scenografii 

do filmów reklamowych, przez 

pó³ roku wspó³pracowa³ z Autorsk¹ Pracowni¹ 

Architektury Kury³owicz & Associates, 

Sp. z o.o. w Warszawie. Te doœwiadczenia 

pozwoli³y, by na pocz¹tku 

roku otworzyæ pracowniê MONOLITH 

i realizowaæ zupe³nie nowe pomys³y. 

n 

Ewa Chojnacka



Microsoft zaprasza studentów z całego świata, aby swoją wiedzę i umiejętności wykorzystali do rozwiązania 

globalnych problemów. Ruszyła kolejna edycja konkursu Imagine Cup. Nasi studenci byli specjalnymi 

gośćmi uroczystości otwarcia Imagine Cup 2008 w Warszawie. 

Kreatywni w użyciu technologii Microsoft 

Maciej Krasuski, 

Dominik Jeske 

i Rafał Stryjek 

przed wykładem 

na otwarciu 

Imagine Cup 2008 

foto: Marek Kudelski - 

fotograf IWP 

O sukcesie studentów Wydzia³u Elektrotechniki, 

Elektroniki, Informatyki i Automatyki 

w ostatniej edycji konkursu pisaliœmy 

w ¯U 101. Okazuje siê, ¿e projekt 

nowoczesnej platformy e-learningowej 

zaproponowany przez Dominika Jeske, 

Macieja Krasuckiego i Rafa³a Stryjka zrobi³ 

tak du¿e wra¿enie, ¿e zostali oni zaproszeni 

na uroczyste otwarcie w Polsce 

edycji konkursu Imagine Cup 2008 w kategorii 

Projektowanie Oprogramowania. 

Otwarcie Imagine Cup odby³o siê 18 paŸdziernika, 

nasi studenci byli specjalnymi 

goœæmi tego wydarzenia, co wiêcej - zostali 

poproszeni o przedstawienie projektu, 

który zapewni³ im udzia³ w œcis³ym finale 

Imagine Cup 2007. W czasie spotkania 

Dominik, Maciek i Rafa³ opowiedzieli 

równie¿ o tym, jak konkurs wp³yn¹³ na 

rozwój ich projektu oraz jakie stworzy³ 

mo¿liwoœci w³asnego rozwoju. Mieliœmy 

te¿ mo¿liwoœæ – mówi¹ z zadowoleniem 

– poznaæ i porozmawiaæ z pani¹ dyrektor 

Instytutu Wzornictwa Przemys³owego - 

El¿biet¹ Opi³¹ oraz pracownikami Microsoftu 

zarz¹dzaj¹cymi programami akademickimi 

i konkursem Imagine Cup: Karolem 

Wituszyñskim, Piotrem Kramkiem 

i Eugeniuszem Licznarowskim. 

crosoft wspólnie z Instytutem Wzornictwa 

Przemys³owego zapraszaj¹ informatyków 

i projektantów interfejsu do wspólnej pracy 

przy tworzeniu rozwi¹zañ w ramach 

kategorii Projektowanie Oprogramowania. 

W ten sposób praca studentów kierunków 

informatycznych oraz studentów kierunków 

komunikacji wizualnej, wzornictwa 

i projektowania graficznego ma siê przyczyniæ 

do powstania produktów innowacyjnych 

i profesjonalnych zarówno od strony 

technologicznej, jak i u¿ytkowej oraz 

wizualnej, które bêd¹ gotowe do wdro¿enia 

na rynek. Dodatkow¹ nagrod¹ dla najlepszych 

dru¿yn jest udzia³ w szkoleniach 

biznesowych w ramach presti¿owego pro- 

Jak podkreœlaj¹, projekt platformy e- 

learningowej dostrzegli przedstawiciele 

firm informatycznych, którzy zaoferowali 

chêæ udzia³u w doskonaleniu i rozwijaniu 

zaproponowanego rozwi¹zania. Dominik, 

Maciek i Rafa³ – mimo, ¿e s¹ jeszcze studentami 

- dostali atrakcyjne oferty pracy 

– Maciej i Rafa³ jedn¹ z nich przyjêli i s¹ 

teraz zatrudnieni przez IBM Polska. 

Otwarcie Imagine Cup 2008 odby³o siê 

w salach wystawowych Instytutu Wzornictwa 

Przemys³owego w Warszawie. 

Powód? W tym roku po raz pierwszy Migramu 

Imagine Cup Innovation Accelerator 

stworzonym przez Microsoft i British 

Telecom. 

Temat przewodni tej edycji konkursu 

Imagine Cup to WyobraŸ sobie œwiat, 

w którym technologia pomaga chroniæ 

œrodowisko. £¹czna suma nagród w konkursie 

to prawie 200 tysiêcy USD. Laureaci 

krajowego fina³u bêd¹ reprezentowaæ 

Polskê na fina³ach œwiatowych, które 

odbêd¹ siê w lipcu 2008 r. w Pary¿u. 

Rywalizowaæ mo¿na w 9 kategoriach. 

Obszar rozwi¹zañ technologicznych obejmuje 

projektowanie oprogramowania, 

projektowanie systemów wbudowanych, 

projektowanie gier. 

Mo¿na tutaj wykorzystaæ swoje umiejêtnoœci 

i stworzyæ innowacyjne, u¿yteczne 

aplikacje na platformy firmy Microsoft, 

stan¹æ przed szans¹ zaprojektowania 

i zbudowania innowacyjnego urz¹dzenia, 

czy te¿ fascynuj¹cej gry. 

W ramach projektu Hoshimi (bitwa 

programistyczna) mo¿na wykazaæ siê 

umiejêtnoœci¹ tworzenia algorytmów 

sztucznej inteligencji. Kolejna dziedzina 

- technologie informatyczne przeznaczona 

jest dla tych, którzy dobrze znaj¹ miêdzy 

innymi sieci komputerowe i bazy 

danych. Algorytmy to wyzwanie programistyczne, 

a sztuka cyfrowa - to kategoria 

zwi¹zana z tworzeniem filmu krótkometra¿owego, 

fotografi¹, a tak¿e projektem 

interfejsu, wymagaj¹ca od 

uczestników kreatywnoœci w u¿yciu 

technologii, jako artystycznego œrodka 

oddaj¹cego motto Imagine Cup 2008. 

W Imagine Cup 2007 wœród oko³o 100 

tysiêcy uczestników by³o ponad 1500 

studentów z Polski, miêdzy innymi nasza 

trójka z Wydzia³u EEIA. Mamy nadziejê, 

¿e studenci Politechniki £ódzkiej przyst¹pi¹ 

tak¿e do obecnej edycji konkursu 

- ¿yczymy im powodzenia w zmaganiach 

z innymi zespo³ami. 

Wiêcej informacji na stronie 

www.imaginecup.pl 

n Ewa Chojnacka



I am a fourth year student of the Organization and Management Faculty at the Technical University of Lodz. 

Thanks to the Erasmus Program I was able to go abroad and spend one semester at Avans Hogeschool 

in ‘s-Hertogenbosch, a small but beautiful city in the Netherlands. 

Erasmus students in Poland 

The aim of the Erasmus Program is to encourage and support 

academic mobility of higher education students and teachers, 

mostly within the European Union. The Erasmus/Socrates 

program provides an excellent opportunity to live in 

another country and to have exposure to a culture and language, 

other than English. 

During my stay in Holland I made a lot of new relationships 

with people from all over the world. Together with 8 persons - 

Spaniards, Finns and an American - we decided to go to Poland. 

At the end of October I became their guide for 5 days; we 

were in Cracow, Auschwitz and Lodz (including a visit to Technical 

University of Lodz). 

After we came back to Holland I decided to interview Elina 

(from Finland) and Seth (American), in order to share their 

memories and feelings about Poland. 

TK: What do you remember most about the Polish trip? 

Elina: Everything was very cheap. Big shopping malls were 

nice to see, especially for the Finnish girls. We also tasted 

different Polish food; it was delicious! 

Tom, you made a very good scheme and thanks to it we 

saw a lot of very interesting things. One of them was Auschwitz 

- something that everyone should experience once in their life 

time. 

Seth: The food, right! I was extremely surprised by not 

only the quality of Polish cuisine but also the quantity. In America 

we are used to receiving large portions for a relatively low 

price, Poland is the first European country that I have felt at 

home while in a restaurant. The food was excellent and plentiful. 

I also loved the Zloty. As the Dollar weakens against the 

Euro it is getting more difficult for Americans to travel through 

the EU, thankfully Poland is still a Dollar carrier’s paradise. 

TK: What surprises did you find in Poland? 

E: I was just amazed when I saw Cracow, it is a very beautiful 

city! Unfortunately, contrary to Holland, not many people 

speak English in Poland, even in Cracow. 

Another thing is poor infrastructure; in some places road 

and rail network is really bad, for instance in Lodz. 

S: For me first thing was the weather. On American television 

you are led to believe that Poland is like Russia, and that 

Russia is a cold barren place where everyone drinks Vodka 

and wears furry hats. Well, I found the Vodka stereotype to be 

alive and well, but the weather to be quite similar to that of 

the northern American States where I’m from. 

Another matter is the traffic. Although I have found European 

traffic to be far crazier than anything I have experienced 

Erasmus 

in America, I found Polish traffic to be far crazier than anything 

I have experienced in Europe. Stopping on the shoulder 

students 

in TUL campus 

of a highway and reversing 90 degrees to line up in an intersection 

is by far the craziest traffic maneuver that I have witnessed 

to date. They also drive extremely fast when compared 

to traffic in the US. They feel comfortable in really tiny 

cars going over 135 km/h on the highway; let’s just say I disagree. 

TK: What can you say about Poles? 

E: Poles are polite and friendly... At least those who I spoke 

to. The way our group was welcomed in Tomek’s house was 

amazing. They made us feel very comfortable. 

We had a really pleasant stay with you Tom! 

S: I have found Polish people to be very kind. Those that 

have learned English speak it with less accent than many of 

their Western European counterparts. They do seem to have a 

stigma about Germans, but after being to Auschwitz this seems 

well founded. 

What’s more, they love meat. The Polish diet consists of 

more meat than any other diet I have had the luxury of trying. 

They love their kielbasa and with good reason, it’s excellent. 

And yes, the time you spent on showing us all those nice 

places was great! 

TK: Thank you. I enjoyed it as well. And to sum up - try to 

describe Poland in 5 words. 

E: Food, hospitality, history, zloty…? Seth, anything else 

you would like to add? 

S: Beautiful Polish girls! 

n Tomasz Koœmider



Na Wydziale Organizacji i Zarządzania odbyły się targi dla studentów... Wydziału Organizacji i Zarządzania. 

Targi Kół Naukowych 

Pomys³ organizacji Targów narodzi³ siê podczas Konferencji Kó³ 

Naukowych OiZ w Szklarskiej Porêbie, na pocz¹tku paŸdziernika 2007. 

Ko³o Naukowe EXPERIENCE wraz z dzia³em promocji wydzia³u OiZ zaproponowali, 

aby w ten nietypowy sposób zainteresowaæ dzia³alnoœci¹ 

Kó³ pozosta³ych kolegów i daæ im mo¿liwoœæ zapoznania siê 

z dokonaniami i planami tych organizacji na najbli¿sze miesi¹ce. 

Targi Kó³ Naukowych odby³y siê 

w dniach 28-30 paŸdziernika na parterze 

budynku Trzech Wydzia³ów, w czêœci 

Wydzia³u Organizacji i Zarz¹dzania. 

Trwa³y trzy dni, od niedzieli do wtorku, 

nie zapomniano bowiem o studentach 

studiów niestacjonarnych (popularnie 

zwanych „zaocznymi”). Choæ wielu 

z nich pracuje, chêtni pytali o mo¿liwoœci 

wspó³pracy z Ko³ami Naukowymi – 

nie tylko prywatnie, ale w imieniu swych 

pracodawców. Niewykluczone, ¿e rozmowy 

te zaowocuj¹ kontaktami z nowymi 

przedsiêbiorstwami w regionie ³ódzkim. 

Najwiêksz¹ grupê odwiedzaj¹c¹ 

stoiska Kó³ Naukowych podczas Tar- 

gów stanowili studenci pierwszego 

roku. Najczêœciej pytali, czym siê zajmuj¹ 

Ko³a i na czym polega cz³onkostwo. 

Z zainteresowaniem s³uchali 

o mo¿liwoœciach wspó³pracy przy organizacji 

konferencji, spotkañ, udzia- 

³u w warsztatach czy szkoleniach. 

Cz³onkowie Kó³ wyjaœniali, ¿e organizacje 

te prowadz¹ nie tylko dzia³alnoœæ 

naukow¹, ale tak¿e anga¿uj¹ siê 

w akcje spo³eczne, czy proponuj¹ akcje 

integracyjne np. Piknik z okazji Urodzin 

Wydzia³u, Andrzejki. 

Ka¿de z Kó³ przygotowa³o siê do Targów, 

st¹d te¿ przez trzy dni mo¿na by³o 

ogl¹daæ nagrody i wyró¿nienia z ró¿nych 

konferencji, przegl¹daæ artyku³y autorstwa 

studentów, zg³osiæ chêæ uczestnictwa 

w dzia³aniach Ko³a, zapisaæ siê na 

szkolenia, wzi¹æ udzia³ w konkursach 

z nagrodami, spróbowaæ domowych wypieków 

czy opiekanych ziemniaczków 

(przygotowywanych na oczach zg³odnia- 

³ych ¿aków). 

Za rok odbêdzie siê kolejna edycja 

Targów! Dziêki nim studenci ju¿ na pocz¹tku 

roku bêd¹ mogli zobaczyæ, na 

czym polega ¿ycie akademickie. 

W Targach wziê³y udzia³: KN Bezpieczeñstwo, 

Higiena Pracy i Ergonomia 

(BHPiE), KN M³odych Managerów 

w UE „Euromanager”, Europejskie KN 

EuroYouth, KN Zarz¹dzania Produkcj¹ 

i Konsultingu (ZPiK), KN Ludzie-Biznes-Technologie 

(LBT), KN Podstawowe 

Problemy Techniki (PPT), KN Zarz¹dzania 

Zasobami Ludzkimi „Experience”. 

n 

Katarzyna Miko³ajczyk 

Wysportowany menedżer 

Na Wydziale Organizacji i Zarz¹dzania po raz trzeci wystartowa³y: 

Wydzia³owa Liga Pi³ki No¿nej, Wydzia³owa Liga 

Siatkówki oraz Kurs Tañca. 

Wydziałowa Liga Piłki Nożnej 

Tegoroczna edycja zgromadzi³a 8 dru¿yn – w ca³oœci sk³adaj¹cych 

siê ze studentów OiZ. W tym roku zabrak³o dru¿yny Wyk³adowców 

– choæ w poprzednich latach byli oni faworytami ca³ych 

rozgrywek, ale pojawi³a siê dru¿yna Absolwentów. Rozgrywki 

odbywaj¹ siê w grupach po 4 dru¿yny. Po rozegraniu pe³nej rundy 

(12 meczy) odbêd¹ siê play-offy, na których zostanie wy³oniona 

mistrzowska ekipa. Spotkania odbywaj¹ siê w ka¿d¹ sobotê 

w godzinach wieczornych w hali WIFAMA. Zainteresowani mog¹ 

œledziæ najnowsze wyniki na stronie www.oizetliga.za.pl 

Wydziałowa Liga Siatkówki 

Organizatorem jest KN Zarz¹dzania Produkcj¹ i Konsultingu. 

W tegorocznych rozgrywkach bior¹ udzia³ cztery dru¿yny, w tym 

jedna z³o¿ona z wyk³adowców: dr Nizio³ek, dr Sekieta, dr Bocz- 

kowska, mgr. Gralewski oraz prof. Gr¹dzki. Mecze odbywaæ siê 

bêd¹ na sali Wydzia³u Biotechnologii i Nauk o ¯ywnoœci. Aktualne 

wyniki mo¿na znaleŸæ na stronie: 

http://toya.net.pl/~robert_j/knzpik/siatka.html 

Kurs Tańca 

W tym roku chêtni maj¹ okazjê poznaæ podstawy takich 

tañców jak: samba, rumba, cha-cha, jive, tango, walc wiedeñski, 

walc angielski oraz quick step. Z myœl¹ o uczestnikach, 

co roku tworzone s¹ grupy podstawowa oraz zaawansowana. 

Aby wzi¹æ udzia³ w zajêciach nie trzeba byæ studentem OiZ. 

Organizatorzy dopuszczaj¹ mo¿liwoœæ zaproszenia partnera 

czy partnerki spoza uczelni. Czeœæ studentów postanowi³a jednak 

znaleŸæ sobie partnerów do tañca na internetowym forum 

wydzia³u. Kurs Tañca zawsze startuje jesieni¹, tak aby w nadchodz¹cym 

karnawale studenci mogli szaleæ na parkiecie jak 

uczestnicy „Tañca z Gwiazdami”. 

n 

Katarzyna Miko³ajczyk



Dojazd na miejsce zajął nam prawie 35 godzin, ale tak długą i męczącą podróż wynagrodził nam wspaniały 

pobyt w Nowogrodzie Wielkim. 

Praktyki w Rosji dla studentów 

zarządzania 

Zwiedzanie interesuj¹cych miejsc 

i poznawanie nowych przyjació³ zainaugurowaliœmy 

nocnym wyjœciem do klubu. 

Nastêpnego dnia na Uniwersytecie 

Nowogrodzkim im. Jaros³awa M¹drego 

przywita³ nas prodziekan Wydzia³u Ekonomiki 

i Organizacji prof. Evgeny Bonderenko, 

który w czasie spotkania mówi³ 

o wspó³pracy pomiêdzy naszymi uczelniami. 

W ten uroczysty sposób rozpoczêliœmy 

nasze praktyki. 

Na ich merytoryczn¹ czêœæ sk³ada³o 

siê poznanie dzia³alnoœci kilku rosyjskich 

przedsiêbiorstw. Jako pierwsz¹ odwiedziliœmy 

firmê GARO zajmuj¹c¹ siê produkcj¹ 

podnoœników samochodowych, œwiec 

oraz innych zespo³ów i podzespo³ów mechanicznych. 

Byliœmy te¿ w polskiej firmie 

PFLEIDERER maj¹cej swoj¹ siedzibê 

w Nowogrodzie Wielkim. Zaskoczy³o nas, 

gdy jeden z pracowników zacz¹³ mówiæ 

czyst¹ polszczyzn¹. Przedsiêbiorstwo zajmuje 

siê produkcj¹ p³yt wiórowych i jest 

wiod¹cym dostawc¹ dla przemys³u meblarskiego 

w Europie. Wycieczka po zak³adzie 

pozwoli³a nam poznaæ technologiê 

produkcji, park maszynowy i organizacjê 

pracy. Trzeci¹ firm¹, któr¹ mieliœmy 

okazjê zwiedziæ by³ zak³ad Dirol pracuj¹cy 

w bran¿y spo¿ywczej. Pozytywnie zaskoczy³a 

nas dba³oœæ o jakoœæ i bezpieczeñstwo 

pracy. Przed wejœciem na halê 

produkcyjn¹ otrzymaliœmy stroje ochronne, 

jak równie¿ zatyczki do uszu chroni¹ce 

przed nadmiernym ha³asem. Nasza 

wizyta w firmie by³a po³¹czona z degustacj¹ 

firmowych produktów, tj. gum do 

¿ucia o ró¿nych smakach i kolorach. Jako 

ostatni odwiedziliœmy zak³ad Amcor Rentach 

Nowgorod produkuj¹cy ró¿nego typu 

opakowania i etykiety. 

Równie wa¿ne jak wizyty w firmach 

by³o dla nas poznawanie kultury i historii 

Rosji. Przygotowano dla nas bogaty 

program wycieczek krajoznawczych. 

Byliœmy w skansenie, gdzie mogliœmy 

zobaczyæ zabytkowe drewniane domy 

i cerkwie. Wœród tych starodawnych chat 

trafiliœmy nawet na dom weselny, z którym 

zwi¹zanych jest wiele legend. Zwiedziliœmy 

Psków oraz kurort w Starej Rusie, 

gdzie mogliœmy skosztowaæ 11 rodzajów 

solanki. Jedn¹ z ciekawszych 

atrakcji by³o odwiedzenie rodzinnej miejscowoœci 

Fiodora Dostojewskiego, wizyta 

w jego rodzinnym domu, poznanie historii 

¿ycia i twórczoœci jednego z najwiêkszych 

rosyjskich pisarzy. 

Wa¿nym elementem naszej wyprawy 

by³a integracja z rosyjskimi studentami. 

Wspólnie spêdzaliœmy wieczory, biwakowaliœmy 

nad jeziorem i rywalizowaliœmy 

w rozgrywkach pi³ki siatkowej, w których 

dru¿yna polska zwyciê¿y³a z wynikiem 3:0. 

Zwieñczeniem naszego pobytu 

w Rosji by³a dwudniowa wycieczka do 

Petersburga. Zwiedzanie Pa³acu Letniego, 

ogl¹danie zjawiskowych fontann, 

wieczorny rejs statkiem po kana³ach, jak 

równie¿ obserwowanie nocnego podnoszenia 

mostów dostarczy³o nam wielu 

niezapomnianych wra¿eñ. Wspomnienia 

z tegorocznych praktyk w Rosji zostan¹ 

w naszej pamiêci przez d³ugie lata. By³a 

to dla nas niezapomniana podró¿ wzbogacaj¹ca 

i rozwijaj¹ca nasz¹ wiedzê 

i znajomoœæ innej kultury. 

n 

Agnieszka Kruk 

Studenci 

w Petersburgu 

Już wkrótce kolejna edycja Grasz o staż! 

Kolejna edycja konkursu Grasz 

o sta¿ rozpoczyna siê w lutym, jednak 

ju¿ teraz organizatorzy - Gazeta Wyborcza 

oraz PricewaterhouseCoopers zapraszaj¹ 

wszystkich zainteresowanych do 

zarejestrowania siê na stronie i udzia³u 

w jesiennym quizie dotycz¹cym konkursu. 

Do wygrania atrakcyjne nagrody rzeczowe 

– m.in. nowoczesne iPody. 

W konkursie mog¹ wzi¹æ udzia³ studenci 

III, IV, V roku oraz absolwenci do 

30. roku ¿ycia, bez wzglêdu na rodzaj 

uczelni, kierunek oraz tryb studiów. 

Dziêki Grasz o sta¿ m³ode i aktywne 

osoby maj¹ szansê na zdobycie pierwszych 

powa¿nych doœwiadczeñ zawodowych, 

które czêsto staj¹ siê przepustk¹ 

do sta³ej pracy. 

W minionej, XII edycji konkursu 

Grasz o sta¿ fundatorami sta¿y by³o 57 

firm, 11 agencji reklamowych i domów 

mediowych ze Stowarzyszenia Agencji 

Reklamowych, 10 organizacji pozarz¹dowych 

i 13 fundatorów nagród dodatkowych. 

Ufundowali oni 230 praktyk 

w Polsce i za granic¹ oraz 25 zestawów 

nagród dodatkowych m.in. studia podyplomowe, 

kursy jêzykowe, szkolenia, 

laptopy, nagrody ksi¹¿kowe, prenumeraty 

magazynów. 

Wiêcej informacji mo¿na uzyskaæ na 

stronie www.grasz.pl. 

n M.T.

W S P O M N I E N I E 


Był żywą kroniką Politechniki Łódzkiej, uczelni, której poświęcił całe swoje długie i pracowite życie. 

Marian Mieszkowski 

1913-2007 

Marian Mieszkowski urodzi³ siê 17 

stycznia 1913 r. w Tomaszowie Lubelskim. 

W 1939 r. uzyska³ dyplom magistra 

in¿yniera na Wydziale Mechanicznym 

Politechniki Warszawskiej. Do wybuchu 

II wojny œwiatowej pracowa³ 

w Pañstwowych Zak³adach In¿ynierii 

w Warszawie. Po powrocie z kilkutygodniowej 

wojennej tu³aczki do³¹czy³ do 

grupy osób, które razem z prof. Bohdanem 

Stefanowskim zajê³y siê odbudow¹ 

zniszczonego laboratorium Katedry 

Maszyn Cieplnych w Politechnice Warszawskiej. 

Odbudowa trwa³a dwa lata, 

do czasu utworzenia przez w³adze okupacyjne 

Pañstwowej Wy¿szej Szko³y 

Technicznej, w której M. Mieszkowski 

zosta³ kierownikiem laboratorium. Na 

tym stanowisku pracowa³ do wybuchu 

Powstania Warszawskiego. W czasie 

okupacji by³ cz³onkiem AK. Udzia³ 

M. Mieszkowskiego w Powstaniu Warszawskim 

zosta³ opisany w ksi¹¿ce 

Marii Królikowskiej Zgrupowanie Armii 

Krajowej – Golski- 3 Batalion Pancerny. 

Dzia³aj¹c w ramach politechnicznego 

zgrupowania Golski zosta³ powo³any 

na szefa obrony cywilnej rejonu objêtego 

ulicami: Piusa XI, Mokotowska, 

Koszykowa i Marsza³kowska. By³a to 

ci¹g³a walka nie tylko z wrogiem, ale 

tak¿e walka o przetrwanie ludzi znajduj¹cych 

siê na tym terenie. Za udzia³ 

w Powstaniu M. Mieszkowski otrzyma³ 

Krzy¿ Powstañczy i Odznakê Powstañcz¹, 

które wysoko ceni³. 

Po kapitulacji Powstania nie poszed³ 

do niewoli lecz z fal¹ uchodŸców wyszed³ 

z Warszawy. Wyzwolenie stolicy 

prze¿y³ w Grójcu, sk¹d natychmiast 

wróci³ do Warszawy, aby zaj¹æ siê zabezpieczeniem 

maj¹tku zrujnowanej 

Politechniki Warszawskiej. 

Dalsze losy M. Mieszkowskiego 

wi¹¿¹ siê z Politechnik¹ £ódzk¹. Organizator 

i pierwszy rektor P£ prof. Bohdan 

Stefanowski zaprosi³ do pracy 

w nowym miejscu swojego asystenta. 

M. Mieszkowski mianowany starszym 

asystentem z zaanga¿owaniem i wielk¹ 

energi¹ w³¹czy³ siê w budowê i organizowanie 

nowej uczelni. Czêsto po up³ywie 

wielu lat z rozrzewnieniem wspomina³ 

te pionierskie lata i pocz¹tki swojej 

dzia³alnoœci w £odzi. By³ to trudny 

okres, bo wszystko trzeba by³o zaczynaæ 

od zera, a wszelkie dzia³ania utrudnia³o 

ogromne zniszczenie kraju spowodowane 

wojn¹. G³ównym zadaniem 

M. Mieszkowskiego w tym czasie by³o 

przygotowanie audytoriów i laboratoriów 

Katedry Techniki Cieplnej. Dziêki 

niespo¿ytej energii i wielkiemu wspólnemu 

wysi³kowi uda³o siê je wykonaæ 

w bardzo krótkim czasie. 

Profesor B. Stefanowski w swoich 

wspomnieniach Jak powsta³a Politechnika 

£ódzka z najwy¿szym uznaniem 

ocenia pracê i zaanga¿owanie M. Mieszkowskiego. 

Wieloletnia wspó³praca wytworzy³a 

specyficzn¹ wiêŸ miêdzy nimi, 

a charyzma, wielka osobowoœæ i niekwestionowany 

autorytet „mistrza” pozosta³y 

w sercu i pamiêci jego ucznia 

na zawsze. 

Dzia³alnoœæ dydaktyczn¹ na P£ rozpocz¹³ 

w 1945 r. jako starszy asystent. 

Prowadzi³ zajêcia z termodynamiki i wymiany 

ciep³a. Jego g³ówne zainteresowania 

dotyczy³y miernictwa cieplnego 

i energetycznego, a szczególnie projektowania 

i budowy urz¹dzeñ do badania 

i pomiaru mocy silników tak zwanych 

„hamulców”. Jest wspó³autorem oryginalnego, 

zastrze¿onego patentem, rozwi¹zania 

konstrukcyjnego do regulacji 

obci¹¿enia hamulca. 

W Katedrze Techniki Cieplnej zorganizowa³ 

zespó³, który zajmowa³ siê projektowaniem 

i budow¹ urz¹dzeñ do pomiaru 

mocy. By³ to jedyny w kraju zespó³, 

który realizowa³ zamówienia na 

takie mierniki. Dalszym etapem dzia³alnoœci 

by³o opracowanie, opatentowanie 

i wdro¿enie do produkcji seryjnej dynamometru 

przep³ywowego nowej generacji, 

przeznaczonego do badania silników 

samochodowych. Mo¿emy powiedzieæ, 

¿e M. Mieszkowski jest g³ównym 

twórc¹ polskiego hamulca obci¹¿eniowego, 

to dziêki jego energii i zaanga- 

¿owaniu mamy oryginalny dorobek myœli 

technicznej. 

W 1967 r. M. Mieszkowski zosta³ 

mianowany docentem, a w 1969 zastêpc¹ 

profesora i kierownikiem Katedry 

techniki Cieplnej. Ca³y czas wspó³pracowa³ 

z przemys³em motoryzacyjnym 

oraz organizacjami technicznymi. 

W 1983 r. doc. M. Mieszkowski przeszed³ 

na emeryturê, ale nie oznacza³o 

to, ¿e przesta³ dzia³aæ. Nadal prowadzi³ 

wyk³ady i o¿ywion¹ dzia³alnoœæ spo- 

³eczn¹ w Klubie Seniora, Muzeum P£ 

i Pracowni Historycznej. 

Doc. M. Mieszkowski by³ osob¹ powszechnie 

lubian¹, zas³uguje na najwy¿szy 

szacunek i uznanie. Mia³ zawsze 

czas dla ka¿dego interesanta i potrafi³ 

znaleŸæ odpowiednie rozwi¹zanie czêsto 

bardzo skomplikowanych spraw. By³ 

skutecznym negocjatorem i organizatorem, 

czego dawa³ liczne dowody w dzia- 

³alnoœci zawodowej. 

Zmar³ 4.09.2007 w £êczycy i jest 

pochowany na cmentarzu Pow¹zkowskim 

w Warszawie. 

n 

Stefan Kalina


W S P O M N I E N I E 

W Dzień Zaduszny, 2 listopada 2007 roku, pożegnaliśmy profesora Władysława Gundlacha. Został pochowany 

na cmentarzu ewangelickim przy ulicy Ogrodowej, w grobie rodzinnym, w którym spoczywają Jego 

rodzice i dziadkowie - protoplaści bardzo polskiej, patriotycznej i zasłużonej dla Łodzi rodziny Gundlachów. 

Władysław Gundlach 

1921-2007 

W³adys³aw Rudolf Gundlach urodzi³ siê 

31 stycznia 1921 r. w £odzi. W czerwcu 

1939 r. ukoñczy³ Gimnazjum i Liceum Zgromadzenia 

Kupców miasta £odzi. 

W sierpniu zapisa³ siê na Wydzia³ Mechaniczny 

Politechniki Warszawskiej. Po wybuchu 

II Wojny Œwiatowej opuœci³ £ódŸ, 

przedosta³ siê do Rumunii a nastêpnie do 

Francji, gdzie wst¹pi³ ochotniczo do Armii 

Polskiej. Bra³ udzia³ w walkach w rejonie 

Belfort i innych. W czerwcu 1940 r. 

przekroczy³ wraz z jednostk¹ granicê 

szwajcarsk¹ i zosta³ internowany. Przebywa³ 

w obozie studenckim w Winterthur, 

gdzie wraz z innymi polskimi ¿o³nierzami 

rozpocz¹³ studia techniczne, prowadzone 

w obozie przez profesorów Politechniki 

Zwi¹zkowej w Zurychu (Eidgenössische 

Technische Hochschule – ETH) i polskich 

wyk³adowców - ¿o³nierzy, a nastêpnie 

uczêszcza³ na zajêcia w ETH, 

gdzie na wydziale mechanicznym specjalizowa³ 

siê w dziedzinie turbin cieplnych 

i sprê¿arek. W sierpniu 1945 r. 

ukoñczy³ studia w ETH uzyskuj¹c dyplom 

in¿yniera mechanika. W latach 

1945-1948 pracowa³ w biurze konstrukcyjno-rozwojowym 

fabryki maszyn 

Oerlikon, zajmuj¹c siê turbinami. PóŸniej 

by³ zatrudniony w Zurychu w biurze 

technicznym projektów i ekspertyz. 

W styczniu 1950 r. wróci³ do kraju 

i rozpocz¹³ pracê równoczeœnie w Katedrze 

Turbin Parowych i Maszynoznawstwa 

Politechniki £ódzkiej jako asystent oraz 

w Instytucie Techniki Cieplnej w £odzi jako 

kierownik oddzia³u sprê¿arek promieniowych, 

gdzie pracowa³ do 1953 r. 

We wrzeœniu 1950 r. uzyskuje w Politechnice 

£ódzkiej stopieñ doktora n.t. 

i jako adiunkt podejmuje wyk³ady z termodynamiki, 

silników cieplnych oraz turbin 

parowych i gazowych na wydzia³ach: 

Mechanicznym, Elektrycznym i W³ókienniczym 

P£. 

W roku 1953 zostaje powo³any na 

zastêpcê profesora, a w 1954 r. uzyskuje 

tytu³ profesora nadzwyczajnego. 

W 1955 r. obejmuje kierownictwo Katedry 

Cieplnych Maszyn Przep³ywowych 

P£. W 1967 r. uzyskuje tytu³ profesora 

zwyczajnego, a w 1970 obejmuje stanowisko 

dyrektora Instytutu Maszyn Przep³ywowych 

P£, które piastuje do chwili 

przejœcia na emeryturê w 1991 r. W latach 

60.i 70. by³ prodziekanem i dziekanem 

Wydzia³u Mechanicznego. 

Wielkie s¹ dokonania naukowe oraz 

in¿ynierskie prof. W³adys³awa Gundlacha. 

By³ inicjatorem i wspó³autorem opracowañ 

konstrukcyjnych pierwszych zbudowanych 

w Polsce silników turbospalinowych, 

sprê¿arek, dmuchaw, ssaw oraz 

wentylatorów. Szczególn¹ kartê swej 

dzia³alnoœci zapisa³ prof. Gundlach we 

wprowadzeniu w Polsce miêdzynarodowego 

uk³adu jednostek miar SI. Ju¿ 

w 1950 r. stosowa³ w swoich wyk³adach 

ten nowy wówczas uk³ad, a dwa lata póŸniej 

zaczê³y ukazywaæ siê Jego publikacje 

na ten temat. Ukoronowaniem tej 

dzia³alnoœci by³o wprowadzenie uk³adu 

SI w Polsce. Konsekwencj¹ tych dzia³añ 

by³o zajêcie siê problematyk¹ metrologii 

w dydaktyce i nauce. Profesor utworzy³ 

bazê laboratoryjn¹ i aparaturow¹. To 

w³aœnie nale¿y uwa¿aæ za jeden z sukcesów 

prof. Gundlacha, który doprowadzi³ 

w Katedrze i Instytucie do powstania 

odpowiednich laboratoriów i udoskonalenia 

sposobów pomiarów. Ponadto 

zorganizowa³ pracowniê wykonuj¹c¹ 

aparaturê pomiarow¹ nie tylko na w³asne 

potrzeby, ale tak¿e dla innych placówek 

naukowych i przemys³owych 

w kraju; niektóre przyrz¹dy eksportowano. 

Kilka typów przyrz¹dów przekazano 

do produkcji przemys³owej. 

Wyj¹tkowe zas³ugi posiada³ Profesor 

w kszta³ceniu kadry. Wypromowa³ 23 

doktorów, czterech z nich uzyska³o tytu³y 

profesorskie. Recenzowa³ ponad 100 

wniosków na profesorów zwyczajnych 

i nadzwyczajnych oraz na docentów 

w instytutach przemys³owych. By³ autorem 

ponad 120 recenzji prac habilitacyjnych 

i doktorskich, a tak¿e ponad 250 

recenzji prac naukowych, ksi¹¿ek i wniosków 

o nagrody ministra. 

Znacz¹ca by³a dzia³alnoœæ Profesora 

w radach, komisjach i organizacjach naukowych 

oraz w komitetach redakcyjnych 

krajowych i zagranicznych. By³ honorowym 

cz³onkiem £ódzkiego Towarzystwa 

Naukowego oraz Polskiego Stowarzyszenia 

Filmu Naukowego. Przez wiele 

lat by³ przewodnicz¹cym Wydzia³u 

Nauk Technicznych £TN. 

Po przejœciu na emeryturê prof. W³adys³aw 

Gundlach kontynuowa³ pracê na 

Politechnice £ódzkiej. Kierowa³ projektami 

badawczymi KBN, wyk³ada³ podstawy 

systemów energetycznych i maszyn 

przep³ywowych oraz prowadzi³ seminarium 

z tego przedmiotu. W ubieg³ym 

roku wyda³ ksi¹¿kê dotycz¹c¹ turbin 

parowych, a kolejna ksi¹¿ka znajduje 

siê w druku. 

n 

Ryszard Przybylski

R O Z M A I T O Ś C I 


Dobry Człowiek dla rawskiej ziemi 

W kolejce 

po dedykację. 

Promocja książki 

w Rawie 

15 czerwca 2007r. 

foto: Jakub Chwist 

Zdarza siê, ¿e profesorowie Politechniki 

£ódzkiej odnosz¹ nie tylko sukcesy 

naukowe, ale tak¿e realizuj¹ z powodzeniem 

pozazawodowe pasje i s¹ równie¿ 

za to niezwykle cenieni. Do takich osób 

nale¿y prof. Eugeniusz Walczuk. Od lat 

kieruje jedynym w kraju oœrodkiem naukowym 

wyspecjalizowanym w zakresie 

badañ i oceny w³aœciwoœci elektrycznych 

materia³ów stykowych dla szerokiego 

zakresu zastosowañ. Profesor Walczuk 

jest laureatem presti¿owej amerykañskiej 

nagrody naukowej R. Holma (¯U 

nr 27, 1993). Jednak niewiele osób wie, 

¿e prof. Eugeniusz Walczuk otrzyma³ 

w tym roku od gospodarzy ziemi rawskiej, 

sk¹d pochodzi, szczególny tytu³. 

Na okolicznoœciowej plakiecie podpisanej 

przez Starostê Rawskiego czytamy: 

Czynienie dobra jest najwiêksz¹ zas³ug¹ 

cz³owieka. Doceniaj¹c tak¹ postawê honorujê 

Pana prof. dr. hab. Eugeniusza 

Walczuka tytu³em DOBREGO CZ£OWIE- 

KA. Swoj¹ postaw¹ wyzwala pozytywne 

dzia³anie innych, obdarza wszystkich 

dobr¹ energi¹. 

Wyrazem umi³owania stron rodzinnych 

przez prof. Walczuka jest zredagowanie 

obszernej publikacji zatytu³owa- 

nej Siedem wieków szkolnictwa w Rawie 

Mazowieckiej. Jest to pozycja unikatowa 

zawieraj¹ca historiê ludzi, czasów 

i dzieje oœwiaty na terenie miasta 

i regionu rawskiego od XIV wieku. Ksi¹¿- 

ka jest efektem wspólnej pracy naukowców, 

historyków, a przede wszystkim 

wychowanków szkó³ rawskich. O historii 

jej opublikowania rozmawiam z prof. 

Walczukiem. 

E.Ch. Panie Profesorze, sk¹d pomys³ 

opracowania tej monografii? 

Zacznê to tego, ¿e w 2001 r. powo³ane 

zosta³o Stowarzyszenie Wychowanków 

Gimnazjum i Liceum Ogólnokszta- 

³c¹cego im. M. Sk³odowskiej-Curie 

w Rawie Mazowieckiej, które ju¿ w nastêpnym 

roku podjê³o ró¿norodn¹ dzia- 

³alnoœæ na rzecz regionu rawskiego. Jako 

absolwent tego liceum chêtnie w³¹czy- 

³em siê do tej dzia³alnoœci i w 2003 r. 

zaproponowa³em zorganizowanie sesji 

popularnonaukowej i wydanie ksi¹¿ki 

z referatami, poœwiêconymi historii szkolnictwa 

rawskiego. Projekt, wspierany 

przez w³adze samorz¹dowe miasta i powiatu 

rawskiego oraz by³ych wychowanków 

szko³y, powiód³ siê, mimo ró¿nych 

trudnoœci. W 2004 r. odby³a siê sesja pt. 

650 lat szkolnictwa w Rawie Mazowieckiej 

z udzia³em znanych historyków - 

badaczy dziejów ziemi rawskiej. Po 

trzech latach pracy powsta³o wymienione 

dzie³o, przyjête z du¿ym zainteresowaniem 

przez spo³eczeñstwo rawskie. 

E.Ch. Jeden z recenzentów napisa³, 

¿e takiej ksi¹¿ki nie powstydzi³oby siê 

Wydawnictwo Instytutu im. Ossoliñskich. 

Ksi¹¿ka sk³ada siê z dwóch czêœci. 

W pierwszej czêœci s¹ artyku³y naukowe 

napisane przez grono naukowcówhistoryków 

z kilku wy¿szych uczelni: 

profesorów A. Szymczakow¹, W. Pusia, 

A. Massalskiego i ks. H.D. Wojtyska, doktorów: 

A. Mirek i J. Górala i innych, chocia¿ 

nie wy³¹cznie zawodowych badaczy 

historii. Artyku³y prezentuj¹ zarys oœwiaty 

na ziemi rawskiej od XIV wieku, 

w okresie Polski niepodleg³ej, zaborów 

i okupacji hitlerowskiej oraz odbudowy 

szkolnictwa polskiego. Czêœæ druga, 

o innym charakterze, jest g³ównie wyborem 

wspomnieñ o swojej szkole i nauczycielach 

zgromadzonych przez wychowanków 

szkó³. Teksty zosta³y wzbogacone 

licznymi ilustracjami i dokumentami 

ikonograficznymi, ciekawymi zdjêciami 

z albumów rodzinnych, czêsto regenerowanymi 

komputerowo, s¹ równie¿ 

fotografie kolorowe. To sprawia, ¿e ksi¹¿- 

ka jest ciekawa i przyjemna dla oka. 

Publikacja ukaza³a siê w nak³adem 

Papier-service Wojciecha Grochowalskiego 

w £odzi, znanego w kraju publicysty, 

historyka i wydawcy (ukoñczy³ liceum 

w Rawie). Ksi¹¿ka zawiera 432 strony, ponad 

270 ilustracji i zdjêæ, indeks z ponad 

1600 nazwiskami. W przygotowaniu jest 

ju¿ wydanie II poprawione i uzupe³nione. 

E.Ch. Jest to pozycja skierowana do 

okreœlonej grupy ludzi, jak zosta³a przyjêta, 

z jakimi opiniami siê Pan spotka³, 

czy s¹ w niej elementy zwi¹zane w jakiœ 

sposób z P£? 

Publikacja, która przez poetê Zbigniewa 

Majewskiego nazwana zosta³a 

Ksi¹¿k¹ – pomnikiem serca, przeznaczona 

jest dla szerokiego grona czytelników 

w kraju, w pierwszej kolejnoœci dla œrodowiska 

pedagogicznego szkolnictwa 

œredniego. Ukazuje ona wzorce, jakimi 

powinni byæ nauczyciele. 

Ksi¹¿ka zosta³a oceniona bardzo pozytywnie 

przez znanych historyków, literatów 

i krytyków literatury i entuzjastycznie 

przyjêta przez spo³eczeñstwo 

rawskie, co - nie ukrywam - sprawi³o mi 

du¿¹ przyjemnoœæ i stanowi nagrodê za 

ogromny trud w³o¿ony w przygotowanie 

redakcji publikacji nie z mojej dziedziny 

zawodowej. 

W rozdziale poœwiêconym powstaniu 

i rozwojowi szkolnictwa zawodowego 

zosta³ dobrze udokumentowany wk³ad 

historyczny Politechniki £ódzkiej w pocz¹tki 

szkolnictwa wy¿szego w Rawie. 

Wydzia³ Elektrotechniki, Elektroniki, Informatyki 

i Automatyki uruchomi³ w tym 

mieœcie w 2003 r. punkt dydaktyczny dla 

studiów niestacjonarnych dla kierunku 

Informatyka. 

n Ewa Chojnacka


Żeglarska epidemia 


Mijaj¹ dopiero trzy lata od pierwszej edycji imprezy Pierwszy 

Krok pod ¯aglami organizowanej dla pracowników Politechniki 

£ódzkiej przez Klub ¯eglarski P£, a ju¿ ³¹czna liczba 

uczestników przekroczy³a setkê! 

Dziêki tej inicjatywie w b³yskawicznym tempie roœnie liczba 

sympatyków ¿eglarstwa na P£. I trudno im siê dziwiæ, bo 

i zak¹tek, w którym umiejscowiono bazê P£ w Rogantach pod 

Gi¿yckiem jest niezwykle urokliwy (choæ niedoinwestowany) 

i atmosfera spotkañ przesympatyczna. Zadowoleni uczestnicy 

wczeœniejszych edycji namawiaj¹ kolegów i w ten sposób 

liczba chêtnych w sezonie 2007 przewy¿szy³a obecne mo¿liwoœci 

sprzêtowe klubu! 

Œwietnym przyk³adem „zara¿enia” ¿eglarsk¹ pasj¹ jesteœmy 

my, pracownicy Instytutu In¿ynierii Materia³owej na Wydziale 

Mechanicznym. Zaczynaliœmy nieœmia³o na premierowym 

Pierwszym Kroku w 2004 r. W kolejnym sezonie, jeszcze 

pod okiem bardziej doœwiadczonych kolegów, pop³ynêliœmy 

w mazurski rejs w ramach Drugiego Kroku. W nastêpnym roku 

staliœmy siê ju¿ pe³noprawnymi ¿eglarzami z patentem - i wreszcie 

latem 2007 mogliœmy ju¿ samodzielnie wyczarterowaæ klubowe 

jachty. Dwutygodniowy rejs po Mazurach dostarczy³ nam 

ró¿norodnych wra¿eñ - bo i pogoda nas nie rozpieszcza³a 

i intensywnie wykorzystywany przez ca³y sezon sprzêt stanowczo 

domaga³ siê naszej troski. Du¿ym prze¿yciem by³y 

spontanicznie zorganizowane I Mazurskie Regaty Mechaników 

pod patronatem prorektora prof. A. Napieralskiego na trasie 

Roganty- Wyspa Kormoranów - Roganty. Jak ka¿de pocz¹tki 

i te nie by³y imponuj¹ce… W wyœcigu wziê³y udzia³ 3 jachty 

klubowe i jeden prywatny - wszystkie obsadzone rodzinnoprzyjacielskimi 

za³ogami mechaników. 5-godzinna zabawa by³a 

œwietna, zmagania z wiatrem i przeciwnikami pasjonuj¹ce, 

emocje niesamowite. I niewa¿ne, ¿e zwyciêska za³oga rodziny 

Niedzielskich na S.Y. Alternatywa zdeklasowa³a pozosta³e jednostki 

- przecie¿ ju¿ w przysz³ym roku rewan¿! 

11 Listopada Narodowe Święto 

Niepodległości Polski 

Przed szko³¹ XXI wieku stoi trudne, powa¿ne zadanie: jakimi 

metodami kszta³ciæ postawy patriotyczne m³odzie¿y, która 

nie ukrywa swej dumy z przynale¿noœci do zjednoczonej Europy 

i szczerze przyznaje, ¿e o odrêbnoœci narodowej czêsto 

przypomina sobie dopiero podczas miêdzynarodowych zawodów 

sportowych. 

Czwartek, 8 listopada 2007 roku, by³ w Publicznym Liceum 

Ogólnokszta³c¹cym Politechniki £ódzkiej dniem wyj¹tkowym. 

Po raz pierwszy obchodziliœmy w najm³odszej ³ódzkiej szkole 

œredniej najwa¿niejsze z polskich œwi¹t narodowych – Œwiêto 

Niepodleg³oœci. Uczniowie przygotowali monta¿ s³owno-muzyczny, 

zadbali o wystrój sali, w której odby³a siê uroczystoœæ, 

o stworzenie niepowtarzalnego œwi¹tecznego nastroju. Skupienie, 

powaga, rumieñce przejêcia na twarzach uczniów ubranych 

w uroczyste galowe mundurki nie pozostawia³y w¹tpliwoœci, 

¿e oto uczestniczymy nie tylko w dodatkowej, jak¿e 

wa¿nej lekcji historii. 

Refleksje, którymi licealiœci dzielili siê miêdzy sob¹ tu¿ po 

apelu, œwiadcz¹ o autentycznym wzruszeniu, jakie towarzyszy- 

³o im podczas niespe³na godzinnej uroczystoœci. Przyznali, ¿e 

choæ s¹ przeciwnikami nadmiaru pompatycznych akademii 

„z okazji” i „ku czci”, to jednak 11 listopada jest dat¹, której 

Polakowi zlekcewa¿yæ nie wolno. Jest to dzieñ, w którym powinniœmy 

na chwilê zatrzymaæ siê, zadumaæ nad przesz³oœci¹, 

nad dokonaniami naszych przodków, nad narodow¹ tradycj¹. 

Pierwsza uroczystoœæ patriotyczna w LO P£ utwierdzi³a nas 

wszystkich w przekonaniu, ¿e celebrowanie narodowych œwi¹t 

w szkole ma g³êboki sens wychowawczy. Pozbawiona zbêdnego 

patosu, ale pe³na stosownej powagi i refleksji historycznej sta³a 

siê bardzo wa¿nym elementem programu wychowawczego. 

n Tomasz Kozera 

n Anna Kowalska 

foto: Jacek Szabela



Na zebraniu sprawozdawczo - wyborczym KU AZS, które odbyło się 9 listopada 2007 r. na Wydziale EEIA, 

wybrano 12-osobowy Zarząd i Prezesa Klubu. Podsumowano osiągnięcia sportowe za 2007 r. oraz pracę 

Zarządu w mijającej 2-letniej kadencji. 

Nowe władze AZS PŁ 

Przemysław Jagielski, 

nowy Prezes 

KU AZS PŁ 

Prezesem klubu uczelnianego AZS 

w Politechnice £ódzkiej zosta³ Przemys³aw 

Jagielski. Jest tegorocznym absolwentem 

Wydzia³u BAiIŒ na kierunku 

budownictwo. Nale¿y do sekcji lekkiej 

atletyki, w której uprawia biegi d³ugodystansowe. 

Do moich ulubionych dystansów 

nale¿y pó³maraton – powiedzia³ 

nowy prezes i podkreœli³ - mam 18 ukoñczonych 

biegów, a tak¿e cztery maratony. 

Uczelniê reprezentowa³ na bie¿ni miêdzy 

innymi na 1500 m i 3000 m, w biegach 

prze³ajowych oraz w ergometrach 

wioœlarskich (to sprzêt, który naœladuje 

opór, jaki stawia woda podczas wios³owania 

w naturalnych warunkach – popularny 

m.in. w klubach fitness). 

W ubieg³ej kadencji by³ w zarz¹dzie 

KU AZS P£. Kierowa³ kobiec¹ i mêsk¹ 

sekcj¹ biegów prze³ajowych, lekkiej atletyki 

oraz ergometrów wioœlarskich. Za 

najwiêkszy mój sukces uwa¿am ³¹czenie 

pracy zawodnika i prowadzenie sekcji, 

które wywalczy³y medale w ubieg³ej 

XXIV edycji Mistrzostw Polski Szkó³ 

Wy¿szych - podkreœla. – Nasze dru¿yny 

zdoby³y srebrny medal w biegach prze- 

³ajowych oraz w lekkiej atletyce. Jako 

Prezes chcia³by, aby nasz AZS osi¹gn¹³ 

wysok¹ pozycjê - co najmniej 10., jak 

w tym roku – w ogólnopolskiej klasyfikacji 

szkó³ wy¿szych. Wielkim sukcesem 

by³oby znalezienie siê na podium w klasyfikacji 

politechnik – marzy. - Ale zdajê 

sobie sprawê, ¿e przy obecnym zapleczu 

sportowym jest to trudne zadania. 

¯yczê jednak wszystkim cz³onkom KU 

AZS i w³adzom uczelni, aby nasi sportowcy 

odnosili sukcesy i tak¿e w ten sposób 

podnosili presti¿ Politechniki £ódzkiej 

w œrodowisku akademickim. 

Na wniosek ustêpuj¹cego Zarz¹du, 

ZG AZS uhonorowa³ 8 wyró¿niaj¹cych siê 

dzia³aczy, zawodników i trenera srebrn¹ 

odznak¹ AZS. Odznaczeni to: Adrian 

Oszajca (wspinaczka), Justyna Miszkiewicz 

(LA), Iza D¹browska (koszykówka), 

Jaros³aw Wasiak (LA), Paulina Stêpieñ 

(tenis ziemny), Marcin Kuca (judo), 

£ukasz Gajowniczek (badminton), Anna 

Radomska (LA i p³ywnie), mgr Aneta 

£awska (trener tenisa ziemnego). Odznaki 

wyró¿nionym wrêcza³ przewodnicz¹cy 

komisji rewizyjnej ZG AZS dr Aleksander 

Pyæ. 

Wybrano równie¿ 15 przedstawicieli 

Klubu na konferencjê sprawozdawczo – 

wyborcz¹ AZS Œrodowisko i 2 przedstawicieli 

na walne zebranie ZG AZS, które 

zaplanowano w po³owie grudnia 2007 r. 

w Poznaniu. W trakcie dyskusji i we 

wnioskach przewija³y siê tematy stypendiów 

sportowych, nowych obiektów 

sportowych, które maj¹ powstaæ w najbli¿szym 

czasie w Politechnice £ódzkiej 

oraz udzia³ zawodników AZS w Mistrzostwach 

Polski Szkó³ Wy¿szych 2007/08. 

¯yczymy sukcesów! 

n 

Gabriel Kabza, Ewa Chojnacka 

Na 10. miejscu 

W warszawskim teatrze Buffo odby³a siê 18 paŸdziernika 

2007 r. inauguracja sportowego roku akademickiego 

2007/2008 oraz podsumowanie wyników sportowych XXIV Mistrzostw 

Polski Szkó³ Wy¿szych 2006/2007. W klasyfikacji 

generalnej Mistrzostw zwyciê¿y³ Uniwersytet Warszawski 

przed politechnikami: Gdañsk¹, Warszawsk¹, Œl¹sk¹ w Gliwicach 

i Wroc³awsk¹. Nasza uczelnia uplasowa³a siê na 10. miejscu 

i 5. w gronie politechnik. Zawody mia³y ró¿ny charakter. 

Odby³o siê 78 imprez sportowych. 20 z nich rozegrano w typach 

uczelni, 17 w systemie bezpoœrednim, a 41 systemem 

eliminacyjnym. Sklasyfikowano 223 uczelnie, spoœród których 

ponad 100 wystartowa³o co najmniej w 3 dyscyplinach. Naj- 

wiêcej zespo³ów uczelnianych rywalizowa³o w futsalu - 206. 

W pierwszej dziesi¹tce najbardziej popularnych sportów s¹ 

ponadto: siatkówka mê¿czyzn (148), siatkówka pla¿owa mê¿- 

czyzn (125), siatkówka kobiet (121) i siatkówka pla¿owa kobiet 

(102), koszykówka mê¿czyzn (81), tenis sto³owy mê¿czyzn 

(71) i kobiet (58), pi³ka no¿na (56), p³ywanie mê¿czyzn (51). 

Okaza³¹ paterê za 10. miejsce zdobyte przez Politechnikê 

£ódzk¹ w mistrzostwach odbierali: prorektor prof. Edward Jezierski, 

prezes AZS Adrian Oszajca i zastêpca kierownika SWFiS mgr 

Gabriel Kabza. Liczmy, ¿e w jubileuszowych XXV Mistrzostwach 

Polski Szkó³ Wy¿szych osi¹gniemy jeszcze wy¿sze miejsce. 

n Gabriel Kabza

n 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

n

Huculszczyzna 2007 

W listopadzie obchodzono Jubileusz Dziesięciu Wypraw Naukowych Studentów 

Architektury Politechniki Łódzkiej w Karpaty Wschodnie, wędrówek po wsiach i górach 

Huculszczyzny, połączonych z pomiarami inwentaryzacyjnymi zabytkowych obiektów.

yzna 2007 - Politechnika Łódzka

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?