161 - Tychy.pl

8
TWOJE TYCHY 21 GRUDNIA 2010
nasze Tychy
www.tychy.pl
Siostry Józefitki z uczniami lokalnej szkoły.
Z DALA OD DOMU
Święta siostry Rachel
WIELU LUDZI UCZY
SIĘ, PRACUJE,
ALBO NAWET
MIESZKA, Z DALA
OD RODZINNEGO
DOMU. CZASEM
TA ODLEGŁOŚĆ
TO SETKI, CZASEM
TYSIĄCE KILOMETRÓW.
JEDNAK W OKRESIE
ŚWIĄT BOŻEGO
NARODZENIA,
WIĘKSZOŚĆ STARA
SIĘ POWRÓCIĆ
W RODZINNE STRONY,
DO DOMU, DO BLISKICH.
SĄ JEDNAK
I TACY, KTÓRZY
24 GRUDNIA NIE
ZASIĄDĄ DO WIGILII
Z NAJBLIŻSZYMI,
I NIE ZOBACZĄ ŚNIEGU
ZA OKNEM...
Sylwia Zawadzka
s.zawadzka@twojetychy.pl
Libreville, stolica Gabonu,
środkowa Afryka. Mieści się
Siostra Claire z przedszkolakami.
tu wspólnota zakonna sióstr Józefitek
(Zgromadzenia Sióstr św.
Józefa), jedna z ośmiu na tym
kontynencie. Trzy siostry, pochodzące
z trzech różnych krajów:
Konga, Zairu i Polski, prowadzą
tutaj przedszkole, oraz kursy szycia
i wyszywania dla samotnych matek
i kobiet, które nie zdobyły żadnego
wykształcenia. Udzielają też pomocy
chorym. To właśnie tutaj, w tej
wspólnocie, spędzi najbliższe święta
siostra Rachel, czyli pochodząca
ze Żwakowa Maria Lerch. Dla niej,
będą to już 25. święta Bożego Narodzenia,
spędzone z dala od rodzinnego
domu.
Życie misjonarza
– Do Zgromadzenia Sióstr św.
Jozefa wstąpiłam w roku 1977, zaraz
po maturze – opowiada siostra
Rachel. – Po formacji, w 1984 roku
złożyłam wieczystą Profesję, to znaczy
na zawsze oddałam swoje życie
Panu, poprzez śluby zakonne; posłuszeństwa,
czystości i ubóstwa.
Józefitki, naśladując postać
założyciela zakonu, św. Zygmunta
Gorazdowskiego, służą cierpiącym
i potrzebującym. Przed wyjazdem
na misję do Afryki, siostra Rachel
przez 14 lat pracowała we Francji,
ze starszymi ludźmi. – Tam spędzałam
święta Bożego Narodzenia
wśród francuskich staruszków
– mówi. – Ale od dnia wstąpienia
do Zgromadzenia, miałam ciche
marzenie, by zostać misjonarką
i wyjechać daleko... W 1999 roku,
wyjechałam na misję do Yaoundé
w Kamerunie. Przez osiem lat,
pracowałam we wszystkich istniejących
tam placówkach, jako pielegniarka.
Ale praca misjonarza jest
wszechstronna; trzeba być kierowcą,
by dotrzeć do odległych wiosek,
trzeba umieć naprawiać drobne
usterki, uprawiać rolę, by żywić się
własnymi plonami, hodować zwierzęta
domowe, a przede wszystkim,
być otwartym na bliźniego i umieć
wyjść mu naprzeciw, obdarzyć zaufaniem,
umocnić w wierze.
We wrześniu 2007 roku, zgromadzenie
Józefitek, na zaproszenie
biskupa archidiecezji Libreville,
podjęło pracę w Centrum św.
Józefa, w stolicy Gabonu. – Każda
z sióstr jest odpowiedzialna za inny
sektor pracy – mówi siostra Rachel.
Dzień siostry Józefitki zaczyna
się o godzinie 5.25, od wspólnego
brewiarza i medytacji. Następnie,
o 6.45 wyjazd do oddalonego o trzy
kilometry seminarium, na codzienną
Eucharystię. Potem – rozejście
się do pracy: przedszkole, kurs szycia,
opieka nad chorymi. Po południu
– obiad i 30 minut sjesty.
– Dla dobrego zdrowia, jak mówi
siostra Rachel. Następnie, wspólna
modlitwa i prace domowe; sprzątanie,
gotowanie. Cisza nocna zapada
o 22.30.
Coś, co nas łączy
– W niedzielę i dni wolne, odwiedzamy
chorych i rodziny naszych
przedszkolaków, w pobliskich
osiedlach i wioskach – mówi
siostra Rachel. – Tutaj, w mojej
rodzinie zakonnej, dzieląc się siostrzaną
milością, przy śpiewie kolęd
w rożnych językach, spędzę
moje kolejne święta Bożego Narodzenia.
Jak obchodzi się tak bliskie
naszemu sercu święta, w tak egzotycznym
kraju? – W Gabonie
jest bardzo dużo obcokrajowców,
inwestorów z Europy, Bliskiego
Wschodu, Ameryki czy
Chin – opowiada siostra Rachel.
– To sprawiło, że bardzo
wiele tradycji z Zachodu, na stałe
tutaj zagościło. Duże sklepy,
supermarkety, przyozdobione
są w typowe europejskie dekoracje:
choinki, bałwany, śnieżne
„wisidełka”. To trochę paradoks,
bo przecież Gabończycy
nigdy tego nie widzieli, znają
śnieg tylko ze środków masowego
przekazu. Jednak jest coś,
co nas łączy; wszyscy starają
się spędzić święta z najbliższymi,
w rodzinie. Jest zniewagą
być nieobecnym podczas świąt,
lub np. żałoby. Taka nieobecność
rzuca zawsze podejrzenie
na osobę, często czyni ją odpowiedzialną
za nieszczęścia, choroby,
czy też zgony. W afrykańskiej
mentalności, zawsze ktoś
jest sprawcą nieszczęść, nie bierze
się pod uwagę przyczyn naturalnych.
W Tychach, na Żwakowie,
mieszka wraz z żoną i dziećmi,
brat siostry Rachel. – Brat to moja
najbliższa rodzina – mówi siostra
Rachel. – Co dwa lata przyjeżdżam
do Polski na dwumiesięczny
urlop, wtedy przebywam
właśnie u niego. Odwiedzam też
szkolne koleżanki, kuzynostwo,
przyjaciół, znajomych. Większość
mojego życia, spędzam
z dala od rodzinnego domu, jednak
gdziekolwiek jesteśmy, trzeba
pamiętać, że naszym pierwszym
obowiązkiem jest prawdziwie
chrześcijańskie życie tam, gdzie
Pan nas posłał.
Józefitki służą cierpiącym i potrzebującym.
Siostra Rachel przy Palmie Podróżników...
... i w Żwakowie.