806-TRENER08_OK

talaga
Począwszy od 1930 roku, co cztery lata na którymś
z kontynentów, najlepsze ekipy piłkarzy nożnych
rywalizują o prestiżowy tytuł mistrza świata.
FIFA powierza organizacje tej wielkiej imprezy krajowym
federacjom futbolowym, które mają zapewnić
wszystkim uczestnikom (zawodnikom, publiczności,
sponsorom, masowym środkom przekazu) jak
najlepsze warunki logistyczne (hotele, komunikację,
bezpieczeństwo) oraz sportowe (stadiony, ośrodki
pobytowe, sędziowanie) turnieju, z którym równać się
jedynie mogą letnie igrzyska olimpijskie.
W
Brazylii w 2014 roku, po długich
eliminacjach na całym
świecie, spotkały się 32 reprezentacje
narodowe, które
dostąpiły zaszczytu rywalizacji
w ośmiu grupach eliminacyjnych,
a następnie w dalszej fazie turnieju, systemem
pucharowym, o najwyższe trofeum
mistrzostw – Puchar Świata FIFA. Zastąpił
on dawną nagrodę – Puchar „Złotej Nike”,
po tym jak w 1970 roku reprezentacja Brazylii
otrzymała ją na własność po trzykrotnym
zdobyciu tytułu mistrzowskiego. W sumie
rozegrano 64 mecze na 12 stadionach.
Szkoda, że po raz pierwszy od wielu lat, na
finały mistrzostw świata nie pojechała grupa
polskich trenerów, którzy z takich ważnych
wydarzeń, przekazywali swe spostrzeżenia
i wnioski w postaci tak zwanych „raportów
szkoleniowych”. Całe szczęście, że telewizja
publiczna w obu głównych kanałach poświęciła
wiele czasu na przekazywanie nie tylko
bezpośrednich transmisji, ale także zorganizowała
specjalne audycje z udziałem wybranych
trenerów, zawodników i dziennikarzy
sportowych. Oczywiście te audycje kierowane
były głównie do szerokiej publiczności
i nie miały na celu fachowej analizy meczów,
tak potrzebnej w nowoczesnym procesie
szkolenia. Właśnie takimi sprawami zajmowali
się wytypowani przez Komisję Techniczną
PZPN, najlepsi polscy trenerzy-obserwatorzy.
Tymczasem postaram się podzielić
własnymi spostrzeżeniami z pozycji widza
sprzed „szklanego ekranu”.
Obserwując kolejne mistrzostwa świata
(a za pośrednictwem polskiej telewizji robię
to od roku 1966 roku), nie mogę oprzeć się
pokusie by stwierdzić, że były to najlepsze mistrzostwa
ze wszystkich, które dotąd się odbyły!
Swoje subiektywne spostrzeżenie postaram
się uzasadnić merytorycznie w kolejnych
odsłonach artykułu.
Sprawność ogólna
Pomimo trudnych warunków klimatycznych
trenerzy doskonale przygotowali zawodników
wytrzymałościowo, w czym wydatnie
pomogło im równie dobre przygotowanie
wolicjonalne i motywacyjne. Można
było podziwiać przygotowanie szybkościowe
– biegowe, a także siłowe i koordynacyjne.
Potwierdziły się oczekiwania trenerów, że
na takim poziomie, to u zawodników już powinny
być stereotypy.
Jerzy Talaga
trener UEFA Pro
Mistrzostwa
Neymar
da Silva
Junior
Technika
Bardzo wyrównany, wysoki poziom zawansowania
indywidualnego z wyróżniającymi
się piłkarskimi gwiazdami (Messi, Neymar,
Ronaldo, Robben, L. Suarez, Iniesta).
Jednak nawet na tak wysokim poziomie
zaawansowania technicznego, widoczne były
braki w skuteczności podań piłki i strzałów,
to znaczy, że przed trenerami i zawodnikami
stale aktualne jest zadanie poprawiania
poziomu tych elementów techniki specjalnej,
które rzutują na efekt gry, czyli na zdobywanie
bramek. Znacznie poprawiła się natomiast
szybkość wykonywanych ruchów z piłką,
skuteczność przyjęć piłki i łączenia ich
z podaniem, strzałem lub prowadzeniem.
Widoczna była duża skuteczność wykonywania
zwodów z piłką. Przy pressingowym
sposobie krycia widoczna jest mistrzowska
umiejętność dryblingu i blokowania (Messi,
Robben, Iniesta). Na wyróżnienie zasługuje
znaczna poprawa techniki obrony nogami
u bramkarzy połączona ze znakomitym
refleksem.
8 | Nr 3 (119) 2014 Trener