Të jeni një gjë e veTme në KrishTin në shpalljen ... - kishadhejeta.com

E njohim të gjithë tashmë trashëgiminë e trishtuar që i la Shqipërisë regjimi 

i kaluar diktatorial, i cili e pati shpallur ateizmim si ideologji të Shtetit. Kjo, Ju 

ngarkon me detyrën për të zbuluar një gramatikë të përbashkët, që mund ta 

mbështesë përsëri ndërtesën e shoqërisë. 

Papa Benedikti XVI 

Organ i permuajshem informacioni i METROPOLISE tIRANE-DURRES Nr. 5 

Ma j 2008 Çmimi 30 lekë 

Të jeni një gjë e vetme në 

Krishtin në shpalljen e 

Ungjillit e në kremtimin 

e Mistereve hyjnore

Maj 2008 Kisha dhe jeta 

2 

PËRMBAJTJA 

Kalendari Liturgjik 

Vizita Ad Limina e Ipeshkvinjve 

të Shqipërisë në Vatikan 

faqe 3 

Benedikti XVI: Fjalimi drejtuar 

Ipeshkvijve të Shqipërisë 

në vizitë ad limina faqe 3 

Përshëndetja drejtuar Atit të 

Shenjtë nga Kryeipeshkvi, 

Imzot Rrok Mirdita në vizitën 

Ad Limina 

Papa Benedikti xvi në dialog 

me islamin 

Imzot George Frendo O.P. 

Duke pritur ditën botërore të 

të rinjëve (2-3) 

Nga Elidon Dodaj 

Takimi Kombëtarë i të Rinjve 

Katolik Shqiptarë 

Kjo është dita që na e 

dhuroi Zoti, të galdojmë e të 

gëzojmë. Aleluja 

Nga Françeska Ndokaj 

faqe 4 

faqe 5 

faqe 6-7 

faqe 8 

faqe 9 

Dita e Ministrantëve të 

Arkidioqezës Tiranë – Durrës 

Nga Elidon Dodaj faqe 10 

Ushtar i vërtetë i Jezu Krishtit 

Tërheqje Shpirtërore e të 

rinjve të famullisë së Shna 

Ndout, Tiranë. 

Nga Blerina Prendaj faqe 11 

“Pashkët, profeci Ringjalljeje, 

për familjen” 

“Çohu familje dhe ec drejt 

rrugës së shpëtimit që është 

Krishti u ringjall!” 

Nga Dom Carmine Leuzzi faqe 11 

Drejtor i përgjithshëm: 

Imzot George Frendo 

Kryeredaktor: 

D. Marjan Lumçi 

Sekretar: 

Nikollë Loka 

2 Timoteut 2,1-13 

Qershor 2008 

Ushtari i mirë i Krishtit 

Ti, pra, o biri im, forcohu në hir që 

është në Krishtin Jezus, dhe çka dëgjove 

prej meje në praninë e shumë 

dëshmitarëve, ato mësoju njerëzve 

besimtarë, atyre që do të jenë të aftë 

t’i mësojnë edhe tjerët. 

Vuaj edhe ti bashkë me mua porsi 

ushtari i mirë i Krishtit Jezus. Askush 

veç, që merr mbi vete detyrën e ushtarit, 

nuk ngatërrohet me punë të 

jetës së rëndomtë që t’i pëlqejë atij 

që e mori në ushtri. 

Gjithashtu edhe në garën sportive, 

atleti nuk e merr kurorën nëse nuk ka 

luftuar mbas rregullave. 

Bujku që punon, duhet i pari ta marrë 

pjesën e vet të prodhimit. 

Merre vesh çka dua të të them. Patjetër, 

vetë Zoti do ta japë mundësinë 

t’i kuptosh të gjitha këto. 

Kujtoje Jezu Krishtin të ngjallur nga 

të vdekurit nga trungu i Davidit simbas 

Ungjillit që unë predikoj, 9 për 

shkak të cilit vuaj deri edhe në pranga 

sikur të isha keqbërës. Por fjala e 

Hyjit nuk është në pranga! 10 Këndej 

edhe duroj çdo vështirësi për të mirën 

e të zgjedhurve që edhe ata ta fitojnë 

shëlbimin, që është në Krishtin Jezus 

bashkë me lumturinë e amshueshme. 

E vërtetë është kjo fjalë: »Nëse ne 

vdiqëm bashkë me Të, bashkë me Të 

edhe do të jetojmë. 

Nëse durojmë në qëndresë, bashkë 

me Të do të mbretërojmë. Nëse i 

biem mohit, edhe Ai do të na bjerë 

mohit. 

Nëse ne nuk jemi besnikë – Ai mbetet 

besnik! Sepse Ai kurrsesi nuk mund 

ta mohojë vetveten«. 

Redaksia: 

Kolec Çefa 

Ana Stakaj 

Zef Skanjeti 

Alban Guri 

Grafika: 

Pjerin Sheldija 

Elis Gjoni 

Foto: Pici 

1 qershor 

E DIELA IX GJATË VITIT (A) 

3 qershor 

Sh. Karl Lwanga dhe shokët 

5 qershor 

Sh. Bonifaci 

8 qershor 

E DIELA X GJATË VITIT (A) 

11 qershor 

Sh. Barnaba 

13 qershor 

Shna Ndou i Padovës 

15 qershor 

E DIELA XI GJATË VITIT (A) 

21 qershor 

Sh. Luigj Gonzaga 

22 qershor 

E DIELA XII GJATË VITIT (A) 

24 qershor 

LINDJA E SH. GJON PAGËZUESIT 

28 qershor 

Sh. Ireneu 

29 qershor 

E diel SH. PJETRI E PALI 

Adresa: 

Katedralja e Shën Palit, 

Bulevardi Zhan D’Ark, 

Tiranë, Shqipëri 

E-mail: mlumci@hotmail.com 

http://kishadhejeta.googlepages.com

Maj 2008 

Kisha dhe jeta 

3 

Vizita Ad Limina e Ipeshkvinjve 

të Shqipërisë në Vatikan 

Të gjithë Ipeshkvijtë e Shqipërisë kanë qenë 

në Romë nga dita 18 deri me 25 maj, si është 

urdhëruar nga ligji i Kishës, për të vizituar varret e 

apostujve Pjetri dhe Pali (ku kanë edhe kremtuar 

meshë) dhe për t’u takuar me Papën Benedikti XVI 

dhe me Dikasteret kryesore të Vatikanit. Tek Kongregatat 

e ndryshme ata kanë folur per situatën e Kishës 

në Shqipëri përsa u përket aspekteve të ndryshme të 

jetës dhe të apostullimit të saj. Kulmi i kësaj vizite 

ka qenë takimi me Atin e Shenjtë Papa Benedikti 

XVI. Janë takuar të gjithë me Papën si grup, dhe 

atëherë Imzot Rrok Mirdita e ka përshëndetur Papën 

në emrin e Konferencës Ipeshkvnor e Papa i është 

përgjigjur duke uruar që Kisha Katolike në Shqipëri, 

e cila ka vuajtur shumë gjatë kohës së regjimit komunist, 

të vazhdojë duke u forcuar në dëshminë e 

saj si bashkësia e Krishtit në Shqipëri. Papa është 

takuar edhe me secilin prëj Ipeshkvijve dioqezan si 

edhe me Ipeshkvin Ndihmës “Emeritus” Imzot Zef 

Simoni, i cili e shoqëronte Imzot Angelo Massafrën 

në këtë vizitë. Në takimin e tij Arqipeshkvi Mtropolit 

i Arkidioqezës Tiranë – Durrës i ka dhuruar Atit të 

Shenjtë ndër të tjera dhe një libër të bërë nga nxënësit 

e Shkollës “Vinçenc Prendushi” në Durrës që drejtohet 

nga Motrat Benediktine të Provanisë Hyjnore, 

duke i lexuar atij edhe një poezi e cila i kushtohet 

Atit të Shenjtë dhe që e hap këtë libër. 

Benedikti XVI: Fjalimi drejtuar Ipeshkvijve 

të Shqipërisë në vizitë ad limina 

23 Maj 2008 

Të nderuar e të dashur Vëllezër, 

me gëzim të madh ju pres të gjithë së bashku, 

ndërsa jeni duke kryer shtegtimin tuaj ad Limina. 

Ky është rast i përshtatshëm që Pasardhësi i Shën 

Pjetrit t’i njohë nga afër vështirësitë që duhet 

të përballoni në tokën e dashur të Shqipërisë. 

Ju përshëndes përzemërsisht dhe ju falënderoj 

që më folët me zemër të hapur për realitetin e 

ndërlikuar të Kishës në Shqipëri, ngarkuar me 

vështirësi, por jo më pak edhe me shpresa. Ju 

shpreh mirënjohjen time posaçërisht për fjalët 

që më drejtoi Kryetari i Konferencës suaj 

Ipeshkvnore në emër të të gjithëve, duke më 

shprehur kështu ndjenjat tuaja. Ju falënderoj, 

të dashur Sivëllezër në Ipeshkvni! E mirë se 

erdhët!? 

E njohim të gjithë tashmë trashëgiminë 

e trishtuar që i la Shqipërisë regjimi i kaluar 

diktatorial, i cili e pati shpallur ateizmim si 

ideologji të Shtetit. Është e qartë se një orientim 

i tillë antidemokratik i marrëdhënieve ndërmjet 

qytetarëve, ju la trashëgim vështirësi jo të pakta 

në planin njerëzor e ju ngarkon me detyrën për 

të zbuluar një gramatikë të përbashkët, që mund 

ta mbështesë përsëri ndërtesën e shoqërisë. Por 

ju, pasardhës të Apostujve, jeni të thirrur të jeni, 

mbi të gjitha, dëshmitarë të një trashëgimie 

tjetër, mirëbërëse e ndërtimtare: asaj të mesazhit 

të shëlbimit që solli Krishti në botë. Në këtë 

kuptim, pas natës së errët të diktaturës komuniste, 

e cila nuk qe e aftë ta kuptonte popullin shqiptar 

e traditat e tij stërgjyshore, Kisha mundi të 

rilindë për virtyt të Provanisë hyjnore, falë 

edhe forcës apostolike të Paraardhësit tim të 

nderuar, Shërbëtorit të Hyjit, Gjon Palit II, që 

erdhi mes jush për vizitë në vitin 1993, duke 

rindërtuar hierarkinë e qëndrueshme katolike, 

për të mirën e besimtarëve dhe për dobinë e 

popullit shqiptar. 

Një nga aktet e para të Papës së madh, 

qe njohja e heronjve të fesë: kujtoj këtu, 

posaçërisht, dëshminë e shkëlqyer të kardinalit 

Koliqi, korife i një grupi të madh martirësh. 

Rikrijimi i Hierarkisë katolike ishte njëkohësisht 

edhe njohje e lidhjes së ngushtë të popullit tuaj 

me Krishtin si dhe ndihmesë për t’u krijuar 

hapësirën e duhur forcave të reja të katolicizmit 

në trojet e Shqipërisë. Ju jeni rojtarë të kësaj 

lidhjeje, e ju takon posaçërisht juve detyra ta 

promovoni në veprimtaritë tuaja e në nismat 

tuaja, këtë unitet, që duhet të shprehë misterin 

themelor e jetëdhënës të Korpit të Krishtit, në 

bashkim me shërbimin e Pasardhësit të Pjetrit. 

Në këtë perspektivë, nuk mund të mos shikojmë 

sa themelor është bashkëpunimi i ngushtë i 

ipeshkvijve, pikërisht për t’u bërë ballë me 

sukses problemeve dhe vështirësive të Kishës në 

Shqipëri. Si mund të mendohet që njëra dioqezë 

do të mund ta zhvillojë me sukses veprimtarinë 

e saj, në se nuk e ka parasysh edhe mendimin 

e Ipeshkvijve të tjerë, bashkëpunimi me të 

cilët është i domosdoshëm për t’iu përgjigjur si 

duhet shpresave të një populli të vetëm, të cilit i 

drejtohet Kisha? 

Vetëm bashkëpunimi i përzemërt e vëllazëror 

ndërmjet Barinjve, mund t’i sjellë dobi të madhe 

popullit të dashur shqiptar, si në planin shoqëror, 

ashtu edhe në atë ekumenik e ndërfetar. Prandaj, 

të nderuar Sivëllezër, duhet të jeni një gjë e vetme 

në Krishtin në shpalljen e Ungjillit e në kremtimin 

e Mistereve hyjnore; shpreheni bashkimin me 

Kishën universale me vëllazërim të thellë e të 

vërtetë ipeshkvnor. Do të ishte e pakonceptueshme 

nisma e një Bariu i cili, në përpjekjen për të 

përballuar situata konkrete, nuk do të shqetësohej 

për ta koordinuar veprimtarinë personale me atë 

të Sivëllezërve Ipeshkvij. Ka çështje të veçanta, 

që lidhen me probleme të veçanta, të cilat duhen 

zgjidhur me ndihmesën e të gjithëve e me një frymë 

dashurie e durimi baritor. Ju porosis të gjithëve të 

punoni me maturi ungjillore, me dashuri vërtetë 

të krishterë, duke kujtuar se kanunet kishtare 

janë mjete që shërbejnë për të promovuar në 

mënyrë të rregullt bashkimin në Krishtin dhe 

veprimtarinë për të mirën e grigjës së Shëlbuesit. 

vijon në fq.3


4 

Kjo ka të bëjë edhe me veprimtaritë ungjillëzuese 

e katekistike dhe gjen shprehjen e vet edhe në 

veprimtarinë shoqërore. Kam parasysh sidomos 

fushën e shëndetësisë, të arsimit, të përpjekjes 

për t’i paqëtuar shpirtërat dhe për gjithçka nxit 

bashkëpunimin ndërmjet përfaqësuesve të 

ndryshëm të shoqërisë e të traditave përkatëse 

fetare. 

Fenomeni i emigracionit, si brenda, ashtu 

edhe jashtë vendit, ju krijon probleme të 

vështira baritore, që duhen përballuar me zemër 

Ipeshkvi, jo vetëm për besimtarët që jetojnë në 

trojet tuaja, par edhe për ata të diasporës. Kjo 

kërkon nga ju bashkëpunimin me Sivëllezërit 

në vendet e tjera, që të mundni kështu, të jepni 

ndihmesën baritore të nevojshme e urgjente. l 

njoh vështirësitë, që kanë të bëjnë me mungesën 

e klerit. Jam në dijeni edhe se shumë meshtarë, 

ndonëse punojnë në kushte të vështira, i 

ndihmojnë pa kursim besimtarët katolikë me 

origjinë shqiptare në dhe të huaj. Kjo ju nderon, 

të dashur Sivëllezër, që tregoni kujdes, sipas 

zemrës së Krishtit, për jetën shpirtërore të 

njerëzve tuaj edhe jashtë kufijve të Atdheut. 

E kjo nderon edhe meshtarët, që ndajnë me ju 

shqetësimet baritore. 

Ka edhe shumë probleme të natyrës praktike, 

për të cilat duhet të ndihmojnë edhe instancat 

civile, përmes propozimeve, që nuk kanë të 

bëjnë vetëm me shqetësime të natyrës politike, 

par edhe me situata konkrete shoqërore. Në 

këndvështrimin katolik, si në Atdhe, ashtu edhe 

në rrethanat e mërgimit, është e nevojshme t’i 

ndiqni me vëmendje njerëzit tuaj në mënyrë 

që, duke ua ruajtur identitetin e veçantë, të mos 

lihet pas dore edhe përfshirja e tyre në gjirin 

e shoqërisë ku jetojnë. Në këtë këndvështrim, 

është e nevojshme që, posaçërisht meshtarët e 

caktuar për kujdesin baritor të emigrantëve, të 

mos harrojnë se të gjithë i përkasin Korpit të 

vetëm të Krishtit, që është i njëjtë në të katër 

anët e tokës. Të shprehesh kështu, të nderuar 

vëllezër, do të thotë të pohosh se duhen ndjekur 

me kujdes të madh të gjithë ata, të cilët loti 

i thërret të ecin pas Tij. Prandaj theksoj se 

problemi i thirrjeve për rrugën e meshtarisë, 

duhet të jetë gjithnjë shqetësimi juaj kryesor: 

nga kjo varet ardhmëria e Kishës. 

Dëshiroj, së fundi, t’ju shpreh kënaqësinë 

për marrëveshjet e nënshkruara pak kohë më 

parë me autoritetet e Republikës: besoj se këto 

masa do të ndihmojnë për rindërtimin shpirtëror 

të vendit, duke pasur parasysh rolin pozitiv që 

luan Kisha në shoqëri. Nga ana ime, ju jap 

zemër të vijoni shërbimin tuaj, për të realizuar 

programet që keni hartuar së bashku. Ndërsa 

ia besoj mbrojtjen tuaj ndërmjetësimit qiellor 

të Marisë, Nënës së Këshillit të Mirë, ju jap, 

me kënaqësi, juve, priftërinjve e rregulltarëve, 

rregulltareve dhe të gjithë besimtarëve që i 

janë besuar kujdesit tuaj baritor, një Bekim të 

posaçëm Apostolik. 

Përshëndetja drejtuar Atit të Shenjtë nga 

Kryeipeshkvi, Imzot Rrok Mirdita në 

vizitën Ad Limina 

Atë i Shenjtë, 

takimi ynë i sotëm me Ju, është rast që na 

gëzon pa masë të gjithëve. Në të vërtetë vizita 

jonë ad Limina ka një domethënie tepër të 

veçantë për ne të gjithë, për tri arsye kryesore: 

së pari, sepse ky është takimi i parë me Ju si 

episkopat shqiptar. Së dyti, sepse pas shembjes 

së komunizmit dhe rindërtimit të hierarkisë në 

Shqipëri, kjo është vizita e parë ad Limina, në 

të cilën është i pranishëm i gjithë episkopati 

shqiptar. E, së fundi, sepse këtë vit përkujtojmë 

pesëmbëdhjetë vjetorin e vizitës në Shqipëri të 

Paraardhësit tuaj, Shërbëtorit të Zotit, Papës 

Gjon Pali II, që me këtë rast shuguroi katër 

ipeshkvij, ndërmjet të cilëve isha edhe unë. 

Gjatë këtyre pesëmbëdhjetë vjetëve, Kisha 

katolike në Shqipëri ka ecur shumë përpara 

në veprimtarinë për të ungjillëzuar, për të 

shenjtëruar e për t’i udhëhequr besimtarët në 

trojet tona. Kisha katolike në Shqipëri provoi 

një Kalvar të vërtetë. Toka shqiptare u vadit me 

gjakun e shumë dëshmitarëve të guximshëm 

të fesë gjatë regjimit që, sipas shprehjes së 

një historiografi, ‘deshi ta vriste Zotin’. Par 

ne patëm fatin ta shikojmë me sytë tanë atë

Maj 2008 


5 

mrekulli, që Tertuliani e shprehu në thënien e 

famshme e të pavdekshme: Sanguis martyrum 

est semen Christianorum”. (Gjaku i martirëve 

është fara e të krishterëve të rinj). E sot i 

jemi mirënjohës Zotit për procesin kanonik të 

lumnimit të martirëve shqiptarë, proces që nisi 

zyrtarisht më 10 nëntor 2002. 

Shenjtëri, ndërsa Ju siguroj për besnikërinë 

tonë ndaj Pasardhësit të Pjetrit, të cilit i takon 

misioni për të përforcuar vëllezërit në fe (Le 22, 

323), në emër të Sivëllezërve të mi ipeshkvij, 

dëshiroj t’ju shpreh edhe mirënjohjen tonë. Ju 

falënderojmë Shenjtëri, për Enciklikën tuaj të 

parë ‘Deus Caritas est’. Shqipëria paskomunsite 

e preku me dorë bamirësinë e Kishës Katolike, 

që dha një ndihmesë të shquar në situatat e 

ndryshme të emergjencës. Kjo Enciklikë na nxiti 

të reflektojmë thellë për kuptimin e bamirësisë 

së krishterë, e cila nuk është thjeshtë filantropi. 

Ju falënderojmë, Shenjtëri, për Enciklikën tuaj 

të re, Spe salvi. Shqipëria ishte e indoktrinuar 

nga ideologjia marksiste-Ieniniste, që nuk 

krijoi shpresë, por dëshpërim. Sot Shqipëria 

po kërkon një rrugë tjetër, rrugë shprese për të 

gjithë, që nuk e shkëput njeriun nga impenjimi 

për ndërtimin e qytetit tokësor dhe të një bote 

më të denjë për të. 

E, së fundi, ju falënderojmë Shenjtëri, për 

nismën Tuaj lidhur me Vitin kushtuar Shën 

Palit Apostull. Në Letrën drejtuar Romakëve, 

Apostulli i madh i popujve tregon se ka folur 

për Krishtin deri në kufijtë e Ilirisë (15, 19), 

d.m.th, deri në trojet e Shqipërisë së sotme. 

Prandaj Shën Pali lidhet në mënyrë të veçantë 

me popullin shqiptar e ju jemi posaçërisht 

mirënjohës, Juve, Atë i Shenjtë, sepse i krijuat 

popullit tonë mundësitë për ta njohur nga afër 

personalitetin, shenjtërinë dhe doktrinën e këtij 

apostulli i cili, sipas fjalëve të Akuinit “e kishte 

gjithnjë emrin e Krishtit në korpin e vet, në 

gjuhën e vet e në shkrimet e veta” (Progo del 

Commentarium in Litteram ad Romanos) 1. 

I jemi tepër mirënjohës Zotit, që na ka dhënë 

kënaqësi të mëdha. Jemi mirënjohës, në radhë 

të parë, për misionarët që, me flijime të mëdha 

e bujari të madhe, pranuan sfidën misionare në 

Shqipëri, gjatë këtyre tetëmbëdhjetë vjetëve 

pas rënies së komunizmit. E, mbi të gjitha, 

i shprehim mirënjohjen tonë të pakufishme 

Zotit, që na i bekoi përpjekjet me thirrje të reja 

meshtarake e rregulltare në vendin tonë. 

Ndërsa kërkojmë bekimin tuaj, Ju sigurojmë se 

lutemi që Hyji t’ju japë shëndet, urti e shenjtëri për 

të vijuar shërbimin tuaj si pasardhës i Shën Pjetrit. 

Papa Benedikti xvi në dialog me islamin 

Në një video që është paraqitur në internet 

dhe që zgjati një orë e 37 minuta, Ayman 

al-Zawahri, i cili është i dyshi i al-Qaeda-s, 

e kritikoi fort Papën Benedikti XVI sepse, sipas 

al-Zawahrit, takimi i tij me Mbretin Abdullah bin 

Abdulaziz Al Saud, i Arabisë Sauditë, ka qenë 

një fyerje shumë e rëndë ndaj Islamizmit dhe 

ndaj muslimanëve. Atë Federico Lombardi, që 

e drejton zyrën e Vatikanit për shtypin, duke komentuar 

mbi këto fjalë të al-Zawahrit,tha se dialogu 

mes Kishës Katolike dhe Muslimanëve, që 

është duke u përforcuar, është shkak shqetësimi 

për ata që, si al-Qaeda, nuk duan të angazhohen 

për paqen, dhe atëherë duan ta pengojnë procesin 

e dialogut mes të dy besimeve. Referimi negativ 

për Papën, tha Atë Lombardi, “nuk na çudit fare, 

as na shqetëso dot”, e prandaj as i duhet t’i jepet 

shumë rëndësi. 

Imzot George Frendo O.P. 

anëtar i Këshillit Papnor për Dialogun Ndër-Fetar 

Kardinali Ratzinger dhe 

Dialogu me Islamizmin 

Benedikti XVI jo vetëm se është udhëheqësi i 

Kishës Katolike, është gjithashtu një teolog i cili, 

si Joseph Ratzinger, për gati 50 vjet, ka patur një 

influencë shumë të madhe në fushën intelektuale 

katolike. Ishte një ndër teologët-ekspertë më 

të shquar në Koncilin e Vatikanit II (ndër vitet 

1962-1965). 

Atëherë nuk habitemi as kur Ayatollah 

Kashani, i Iranit, anëtar i “Këshillit të Rojtarëve” 

në Tehran, vendosi të shkruante një libër mbi 

eskatologji (jeta e ardhshme, pas vdekjes) duke 

krahasuar doktrinën islame dhe atë të krishterë, 

ai deshi të diskutojë këtë temë me Kardinalin 

Ratzinger, i cili në fakt e pranoi në Vatikan dhe 

bisedoi me të. 



6 

Në fillimin e vitit 2004 është organizuar një 

diskutim publik në München mes Kardinalit Joseph 

Ratzinger dhe filozofit Jürgen Habermas. Religjioni, 

këtu e përfaqësuar nga një teolog i shquar, dhe arsyeja, 

këtu e përfaqësuar nga një filozof i famshëm, shpeshherë 

në kulturën perëndimore janë çmuar kinse janë 

në garë me njëra tjetrën. Kardinali theksoi se ndërsa 

nuk ka asnjë papajtueshmëri mes të dyjave, megjithatë 

të dyja duhet të jenë të hapur për njëra-tjetrën. Madje 

Kardinali Ratzinger tha se as duhet të kufizohemi 

vetëm brenda kulturës evropiane. Dhe duke u referuar 

shprehimisht islamizmit, tha se të vlerësosh kulturat 

e tjera si inferiore është simptomë i një arrogance 

perëndimore. 

Këto ishin vetëm dy shembuj që tregojnë interesin 

e Kardinalit Joseph Ratzinger për dialogun ndër-fetar, 

dhe veçanërisht për dialogun me besimin musliman, 

para se të zgjidhej Papë. Por ai nuk ka munguar të 

tregojë të njëjtin angazhim edhe pasi u zgjodh si 

pasardhësi i Gjon Palit II. 

Papa Benedikti 

vazhdon dialogun 

Në vizitën e parë të tij në Gjermani si Papë, në 

vitin 2005, në Koln Benedikti XVI tha: “Dialogu 

ndër-fetar dhe ndër-kulturor mes të krishterëve dhe 

muslimanëve nuk mund të konsiderohet kinse ishte 

një dialog fakultativ. Në fakt është një nevojë jetësore, 

nga e cila në një farë mënyre varet e ardhmja jonë”. 

Një fjalë e tillë mjafton për të treguar sa shumë Papa 

Benedikti e çmon dialogun mes Krishterimit dhe 

Islamit. Dhe tre vjet e pontifikatit të tij janë provë se 

ka qenë besnik ndaj këtij propozimi. 

Ishte shumë domethënëse fjala e Papës Benedikti 

vetëm një ditë pasi që e pranoi detyrën e tij si pasardhësi 

i Gjon Palit II. Atë ditë, udhëheqësve të feve 

të ndryshme, të cilët i pranoi ne audiencë private, 

u tha: “Ju falënderoj sinqerisht (të dashur miq nga 

besime të ndryshme) për praninë tuaj për inaugurimin 

solemn të Pontifikatit tim. Ju ofroj urimet e mia të 

ngrohta dhe dashamirëse juve dhe të gjithë atyre që 

u përkasin besimeve që ju përfaqësoni. Në mënyrë 

të veçantë jam mirënjohës për praninë e anëtarëve 

të bashkësisë muslimane në mesin tonë, dhe dua ta 

shpreh kënaqësinë time për rritjen e dialogut mes 

Muslimanëve dhe të Krishterëve, në nivelin vendas 

si edhe në atë ndërkombëtar.” 

Është në këtë kontekst se si duhet të interpretohet 

ligjërata që Benedikti XVI ka dhënë në Universitetin 

e Regensburgut në shtator 2006. Thelbi i mesazhit të 

tij në atë ligjëratë ishte thjesht se në asnjë mënyrë nuk 

mund të identifikohen religjioni i vërtetë dhe dhuna. 

Pas reagimeve të shumta që kjo ligjëratë kishte shkaktuar 

në shumë vende muslimane, me shumë përvujtëri 

Papa Benedikti është përpjekur të sqaronte mendimin 

e tij duke shtjelluar çka kishte dëshiruar të tregonte me 

citimin i një teksti mesjetar të Perandorit Emanuel II 

Paleolog, një tekst që sigurisht nuk shprehte në asnjë 

mënyrë mendimin e personal e Papës. 

Dhe kur më 25 shtator 2007 në Castel Gandolfo 

është takuar me përfaqësuesit e bashkësive muslimane, 

Papa Benedikti prapë ka përsëritur vendimin 

e tij të vazhdojë në rrugën e dialogut. Ai tha: “Në një 

botë të shënuar nga relativizmi dhe që shpeshherë 

përjashton ndjenjën e transhendencës dhe universalitetin 

e arsyes, kemi patjetër shumë nevojë për një 

dialog autentik mes besimeve dhe mes kulturave, një 

dialog që është i aftë të na forcojë që, me një shpirti 

bashkëpunimi vëllazëror, të fitojmë së bashku mbi 

të gjithë tensionet. Prandaj, duke vazhduar punën e 

marrë përsipër nga Papa Gjon Pali II, çiltërsisht lutem 

që marrëdhëniet e besimit që kemi zhvilluar mes të 

Krishterëve dhe Muslimanëve gjatë shumë viteve jo 

vetëm të vazhdojnë, por edhe të zhvillohet më tepër 

në një shpirt dialogu të sinqertë dhe të respektueshëm, 

të themeluar mbi një njohje reciproke autentike që, 

me gëzim, pranon vlerat fetare që kemi të përbashkëta 

dhe që me besnikëri, respekton dallimet”. 

Takimi me Mbretin 

e Arabisë Saudite 

Më 6 nëntor 2007 Papa Benedikti pranoi në Vatikanin 

Mbretin Abdullah bin Abdulaziz al-Saud. Ishte 

një takim që, si kam thënë në fillimin e këtij artikulli, 

provokoi zemërim të madh tek al-Qaeda. 

Për herë të parë një Mbret i Arabisë Sauditë, vendi 

që ruan dy xhamitë më të shenjta për Islamin (në 

Meka dhe në Medina) e kaloi pragun e Vatikanit për 

t’u takuar me udhëheqësin e Kishës Katolike, Papën 

Benedikti XVI. Pas këtij takimi, në një komunikim 

për shtypin, zyra e Vatikanit për shtypin deklaroi se 

gjatë bisedës së tyre të dy kanë folur për temat “që 

të dy liderët i kanë për zemër”, domethënë “për dialogun 

ndër-kulturor dhe ndër-fetar, që ka për qëllim 

bashkëjetesën paqësore mes njerëzve dhe popujve, 

gjithashtu për nevojën që të krishterët, muslimanët, 

dhe hebrenjtë të bashkëpunojnë për promovimin e 

paqes, të drejtësisë, dhe të vlerave shpirtërore dhe 

morale, veçanërisht duke mbështetur familjen.” 

Agjencitë e shtypit në Arabinë Saudite kanë venë 

në dijeni të gjithë temat e dialogut mes Mbretin Abdullah 

dhe Papës Benedikti, duke i vlerësuar si pjesa “e 

dialogut ndër-fetar dhe të qytetërimeve”. Edhe Mbreti 

edhe Papa ranë dakord se “dhuna dhe terrorizmi nuk 

kanë të bëjnë me besimet as me atdhetarinë”. 

Çfarë domethënie ka pasur kjo vizita e parë e 

Mbretit Saudit tek Papa? Mohammed Ibrahim Al- 

Jarallah, Ambasadori i Arabisë Saudite për Itali, i cili 

e ka shoqëruar Mbretin në Vatikan, i është përgjigjur 

kësaj pyetjeje me këto fjalë: “Shenjtëria e Tij Papa 

dhe Madhëria e Tij Mbreti i Arabisë Saudite kanë 

përgjegjësi shpirtërore dhe morale, përkatësisht ndaj 

të krishterëve dhe muslimanëve. Prandaj nga takimi i 

tyre mund të burojë vetëm një mirëkuptim i frytshëm 

dhe i dyanshëm dhe një dialog i vazhdueshëm mes 

të dy krerëve të të dy besimeve kryesore, domethënë 

krishterimi dhe islamizmi”. 

Nuk dua të mbaroj këtë artikull pa shtuar disa 

vërejtje. Në shekullin njëmbëdhjetë, Papa Gregori VII 

i shkroi një letër Mbretit të Mauritanisë, Al-Nasir, që 

ishte musliman. Në këtë letër Papa i drejtohet atij me 

fjalët “vëllai im në Abrahamin, besimtar në Hyjin, një 

dhe krijues”. Në vitin 1965 Koncili i Vatikanit II botoi 

deklaratën Nostra Aetate, që flet për marrëdhëniet 

mes Kishës Katolike dhe besimeve jo-të krishtera. 

Në këtë dokument, Koncili shprehet se Kisha ka 

shumë respekt për Muslimanët, të cilët adhurojnë një 

Hyj të vetëm dhe të amshuar, të mëshirshëm dhe të 

gjithëpushtetshëm. “Ata përpiqen t’i nënshtrohen krejtësisht 

vendimeve të fshehura të Hyjit, ashtu si edhe 

Abrahami, me fenë e të cilit Myslimanët lidhin fenë 

e tyre, i’a nënshtroi vetveten planit të Hyjit.” Njëzet 

vjet pas botimit të këtij dekreti, Papa Gjon Pali II, duke 

ju drejtuar Muslimanëve, u tha: “Hyji juaj dhe Hyji 

ynë është i vetmi dhe i njëjti, dhe ne jemi vëllezër dhe 

motra në fenë e Abrahamit”. Të gjithë këto pohime na 

ftojnë t’i vlerësojmë më shumë të vërtetat dhe vlerat të 

përbashkëta që duhet të na angazhojnë për ndërtimin 

i një shoqërie më të denjë për njeriun. 

Të gjithë e vlerësojmë shumë faktin se këtu në 

Shqipëri nuk ekzistojnë konflikte ndërmjet besimeve 

të ndryshme. Por nuk duhet të kënaqemi me kaq. Paqja 

nuk është thjesht mungesa e konfliktit. Konfliktet nuk 

ekzistojnë. Por mund të flasim për një bashkëpunim 

të vërtetë ndër-fetar? 

Së fundi dua t’i kujtoj fjalët e Papës Gjon Pali 

II më 21 qershor 1995, ditën kur u inaugurua xhamia 

e madhe dhe e re në Romë. Atë ditë ai dërgoi 

një mesazh atyre që ishin të pranishëm për këtë 

inaugurim, me këto fjalë: “Një xhami e madhe po 

inaugurohet sot. Kjo ngjarje është shenjë e qartë e 

lirisë fetare që ekziston këtu për çdo besimtar. Dhe 

është shumë domethënëse se si në Romë, në qendrën 

e Krishterimit dhe ku gjendet edhe selia e pasardhësit 

të Pjetrit, Muslimanët kanë vendin e tyre për kultin 

duke u respektuar liria e ndërgjegjes. Me këtë rast aq 

të veçantë, për fat të keq ne na duket e nevojshme të 

kujtojmë se në disa vende Islamike mungojnë shenja 

të tilla të njohjes se lirisë së fesë. Megjithatë, bota 

e sotme, në pragun e mijëvjeçarit të tretë, po pret 

për këto shenja! Liria e fesë tani është bërë pjesë e 

shumë dokumenteve ndërkombëtare dhe është një 

nga shtyllat e shoqërisë bashkëkohore. Ndërsa jam 

i lumtur se Muslimanët mund të bashkohen në lutje 

në xhaminë e re Romake, shpresoj përzemërsisht që 

të drejtat e të krishterëve dhe të të gjithë besimtarëve 

për ta shpallur lirisht fenë e tyre të njihet në çdo 

vend të botës”. 

Duke pritur ditën botërore të të rinjëve (2) 

Të rinjtë shqiptarë pjesëmarrës në Ditën Botërore Rinore ndër vite 


Gjithsecili do kishte dëshirën të merrte pjesë 

të paktën njëherë të vetme në këtë eveniment 

të mrekullueshëm të të rinjve katolikë, të mbarë 

botës. Burokracitë madje edhe mos mundësia nga 

kushtet ekonomike etj, për shumë të rinj ndonëse të 

“zhgënjyer” e kanë manifestuar prezencën e tyre në 

këta takim me shpirtin e tyre përreth Atit të Shenjtë e 

miliona të rinjve nga katër anët e Globit me lutje dhe 

falë teknologjisë me anë të televizionit në transmetim 

direkt. Sa e vështirë për secilin pjesëmarrës të këtyre 

takimeve është të përshkruash javët e kaluara në … 

Paris, Romë, Denver e Këln. Sa mrekulli ato ditë 

katekizmi dhe besimi të thellë në Jezusin Zot! Sa për-

Maj 2008 


7 

lotje e gëzime mes miqve që vetëm Kisha Katolike ta 

jep mundësinë ti takosh e të mbash të fortë shoqërinë. 

Sa e sa momente lotësh kujtohen në sit-et e internetit 

kur Papa Gjon Pali i II, por dhe Papa Benedikti XVI 

gjatë fjalive prekëse drejtuar të rinjve kanë fiksuar në 

celuloid fotografët profesionist apo jo qofshin ato. Sa 

bukur kur shikon se si i riu i Afrikës është i barabartë 

me atë të Evropës, ai i Azisë shumë i dashur me ata 

të Amerikës e Oqeanisë. Ky takim është takimi i 

“Krishtit me njeriun” dhe si i tillë është takimi i të 

gjithë vëllezërve që ndjekin të njëjtin Jezu Krisht, që 

është Zot prej shekujsh në shekuj. 

Duke ecur në kronologjinë e historisë së D.B.R 

ndalesën e parë e vendosim në Paris. Në sheshin e 

madh që të dërgon në Kullën e famshme Eifel. Miliona 

të rinj mes tyre edhe një grup i mirë nga Shqipëria, që 

vinte pas një krize të thellë qeverisje (jemi në Gushtin 

e 1997). Përshëndesin Papa Gjon Palin e II-të, i cili 

sapo kishte mbërritur në Paris dhe kishte takimin 

e parë me të rinjtë, takimin e mikpritjes. Edhe sot 

nëpërmjet videove e fotove na paraqiten mijëra flamuj 

shumë ngjyrësh, që valëviteshin në qiellin e bukur të 

asaj vere në Paris si dhe transmetimet e pareshtura të 

ekranit publik shqiptar. 

Jubileu i Madh në vitin 2000 për të rinjtë shqiptarë 

do të ofronte ndofta numrin më të madh të ftesave për 

pjesëmarrjen në Jubileun e të Rinjve (DBR). Mijëra 

të rinj shqiptarë nga Shqipëria, Kosova e Mali i Zi, që 

përfaqësoheshin nga i njëjti flamur, do të pushtonin 

Shën Pjetrin, por edhe Torvergaten (sheshin ku u zhvillua 

Vigjilja me të rinjtë). Gjithsecili do të kujtoj, të 

rinjtë, tek rrinin në shkalla e arenës dhe në momentin 

që shikonin që trupat e sigurisë papnore ishin të habitur 

disi, tentonin ti merrnin shkallët me një hap dhe të 

përqafonin Atin e Shenjt. E nxitur nga ky pasion një 

17-vjeçare nga jugu i Italisë arriti t’ia puth dorën Atit 

të Shenjtë dhe nga Ai mori dhe guximin ndërsa lotonte 

me dënesë, duke thënë që të rinjtë duhet të jenë të guximshëm 

ndaj çdo vështirësie që trokiste në fillimin e 

mijëvjeçarit e tretë. Mes shumë të rinjve në DBR kanë 

qenë shumë të rinj tanë. Ja si e kujtojnë ato ditë në 

Romën më 2.7 milion të rinj nga mbarë bota: Bardha 

është njëra prej tyre. Ajo ishte akoma adoleshente dhe 

jo se nuk kishte kuptuar se çfarë ishte DBR, por droja 

e kishte kapluar të dinte edhe me shumë rreth saj. Me 

pasion e thotë çdo fjalë e fjali për atë ditë të mrekullueshme. 

Ndërsa në një moment tepër spontan mt. 

Suela tregon se si e gjendur në Romë gjatë atyre ditëve 

kujton çast pas çasti Lutjen e Vigjiljes në Torvergata. 

Ajo e ndjen akoma aromën dhe praninë e Krishtit në 

atë fushë të madhe të periferisë së Romës. Ndërsa 

Bardha akoma emocionohet nga ai euforizëm rinorë 

që kishte pushtuar Romën e madhe dhe që gjithnjë e 

më shumë vlonte atmosfera e Krishtit në Jubileun e 

Madh. Por asnjë çast nuk mund të harrosh edhe tragetet 

që niseshin njëri pas tjetri nga Durrësi drejtë Barit dhe 

më pas shpërndarja nëpër dioqezat Italiane, mikpritja, 

por dhe dashuria e dhuruar e ka ruajtur sot e kësaj dite 

(pas tetë vitesh) akoma atë njohje mes të Krishterëve të 

mirë, pse jo të të njëjtin Krisht që është Zot- shton një 

tjetër nga të rinjtë, i cila pat fatin e mirë të ishte edhe 

ai në Jubileun e Madh e DBR... 

Kthimi nga Roma dhe lajmi i Atit të Shenjtë për 

DBR të ardhshme në Kanada ishte “zhgënjimi i parë” 

për të rinjtë shqiptarë! Të gëzuar për pjesëmarrjen 

masive në Romë ato nuk mund ta manifestonin në vetvete 

prezencën e tyre në Denver, Kanada. Vështirësitë 

ekonomike, por edhe problemi i vizave do sillte që 

edhe numri i pjesëmarrësve në këtë takim të mos ti 

arrinte as dhjetë. Mes pesëqind mijë të rinjsh nga 

mbarë bota në Denver edhe Shqipëria do të prezantohej 

mes tyre. Ja si i kujtojnë ato ditë të bukura në 

kontinentin përtej oqeani Izidori. Mes shumë gjërave 

ai mundohet të kujtoj çdo gjë. Por çaste të bukura 

përtej Oqeanit asnjëherë, ai nuk e krahason me ditët e 

tjera të organizuara si para e pas Denverit. Kombësitë 

kësaj here përfaqësoheshin në një numër rekord. Ditët 

në Denver, por edhe nëpër dioqeza kujtohen gjithnjë 

kur në duar merr e shikon albumin fotografik të DBR- 

2003, Kanada. 

Papa Gjon Pali II-të ndërsa dita-ditës shëndeti po i 

rëndohej shpresonte që edhe DBR-në e ardhshme t’ia 

arrinte, por shpirti i ti ndërroj jetë katër muaj para se 

takimi të zhvillohen në Këln në kolonin më të madhe 

katolike të Gjermanisë. “Kemi ardhur për të adhuruar” 

ka qenë dhurata më e bukur që Papa Ratzinger mori 

nga paraardhësi i tij Papa Voityla, që ai takim të organizohej 

në Gjermanin e Tij... I konsideruar si “Papa i 

ftohtë”, nga shumë media në fillim të ministerit të tij, 

Papa Benedikti në këtë takim sfidoi të gjithë ata që në 

të vërtetë nuk e njihnin ashtu si ai ishte dhe është në të 

vërtetë, pasi gjatë kësaj dite ai ka qenë një me të rinjtë. 

Në sheshin Duomo para Katedrales së Këlnit takimi 

i mirëseardhjes, është paraprirë nga ovacione të pafundme. 

Ndërsa në sfond shikoheshin dy foto gjigande 

në njërën Papa Gjon Pali i II-të dhe diçitura “Faleminderit” 

ndërsa në tjetrën Papa Benedikti tek qeshte duke 

i uruar “Mirë se erdhe Papa Benedikti XVI”. Edhe 

kësaj herë të rinjtë shqiptarë do paraqiteshin mirë me 

prezencën e tyre. Mbi 200 ishte numri i të rinjve që 

shkonin nga dioqezat shqiptare pa përmendur këtu 

grupet e lëvizjet që ishin organizuar në mënyra të tjera 

binjakëzimesh me grupe të huaja. Prezenca e Shkëlqesisë 

së Tij Imzot Rrok Mirdita, Arqipeshkëv Metropolit 

i Arkidioqezës Tiranë Durrës, si dhe Imzot Angelo 

Massafra Arqipeshkëv i Metropolisë së Shkodrës, do 

të na jepnin më shumë zemër. Bashkimi së bashku në 

KalkKapel zona e rezervuar për të rinjtë shqiptarë nga 

Shqipëria, Kosova e Mali i Zi do të kthehej në një zonë 

Shqiptare në ato pesë ditë të qëndrimit në Këln. Ja si 

i kujtojnë ato ditë disa nga të rinj pjesëmarrës në këtë 

eveniment ftese e njohje të të gjithëve: Teksa i drejtohesh 

njërit, përgjigjen e gjen të të gjithë njëkohësisht. 

Albina, Matilda, Bardha, Elida, Jorida, por edhe Izidori, 

Mondi, etj dinë të të thonë se një ditë e tillë vështirë 

të kthehet me... Nuk gjen as pyetje ti drejtohesh pasi 

gjithnjë do të marrësh furishëm përgjigjen: “ah sikur 

të ishte organizuar diku këtu afër ky takimi i radhës, 

pse në Sidnej?!” E mes buzëqeshjes nisin e ngacmojnë 

idenë e pranisë atje duke kujtuar çast pas çasti Këlnin e 

bukur dhe sheshin e madh para Katedrales Adhurimit 

të Krishtit Fëmij. Albina nuk harron të sjell ndërmend 

edhe ato bujar katolik e protestant – ekumenik që na 

pritën në një qytet të vogël karshi Këlnit, Hagen, e që 

vërtet ato ditë u ndjemë sikur edhe ne ishim pjesë e 

familjeve të tyre. Siç thuhet rëndomtë: ndjeheshim si 

sherbeti në bakllava, ishim bërë të përkëdhelurit e tyre. 

E ndërsa Elida nuk harron të tregoj diçka nga lodhja e 

ditëve, e se si çdo gjë mori fund në atë fushë të madhe të 

Marifeldit… takimi i madh i të rinjve me Papën, por takimi 

më i rëndësishëm është ai mes nesh dhe Krishtit… 

Jo vetëm kësaj here edhe Ipeshkvijtë si barinjtë tanë do 

të na shoqëronin edhe në drekat kundrejt bonove. Imzot 

Massafra, i cili si për fat, e për përvujtëri atë drekë së 

bashku me të rinjtë do ushqehej me një ushqim që më 

parë vështirë se do ta kishte provuar. Por guximi i të 

rinjve të “pilafit me fruta ekzotik” Imzot Massafren 

nuk do ta pengonin edhe vallet e këngët përgjatë gjithë 

rrugëve të Këlnit, të të rinjve shqiptare nga Shqipëria, 

Kosava e Mali i Zi. Ndërsa Imzot Mirdita teksa përgatitej 

të largohej pasi duhet të ishte në një tjetër takim 

dhe ora po ecte, të rinjtë nuk linin çast pa i shkëputur 

një mendim apo për të bërë një foto, për ta patur atë si 

kujtim nga ajo ditë... 

E drejtë fundit çdo kush do pyeste: Kush do shkoj 

këtë vit në Sidnej, Australi? Përgjigja e parë që më 

vjen ndërmend është: Ah sa do doja të shkoja edhe 

unë (pse jo edhe ti që po e lexon këtë shkrim tani)!!! 

Por vështirësitë kësaj here mos të na lëmë të themi 

se ky është “zhgënjimi i dytë”. Kësaj here na thuhet, 

që DBR ta ndjekim nëpërmjet monitorit dhe zemrat 

tona le të jenë atje, me të rinjtë e mbarë botës, të cilët 

janë bashkuar me Atin e Shenjtë e kërkojnë që ky që 

quhet Krishterim të ecën e të mos reshtë asnjëherë, e 

të shpall Ungjillin, besim tek Ai që është Krishti, që 

dha jetën për ne... 

Duke pritur ditën botërore të të rinjëve (3) 

Dita Kombëtare Rinore (DKR) në Shqipëri 

nisur me idenë se do ishte një zëvendësim 

E i asaj që ndryshe është Dita Botërore e të 

Rinjve, DKR-ja u nxit po nga Papa Gjon Pali i II-të, 

si një takim i të rinjve të mbarë vendit ku jetonin. 

Pas viteve të para, diku në 1986 Ati i Shenjtë, i ftoi 

të rinjtë të mblidheshin së bashku në kishat e tyre 

lokale dhe katedralet e tyre, e ta manifestonin njëzëri 

këtë ditën. Tek ne, në Shqipëri, nuk ishte një traditë 

e organizimeve të mëdha apo manifestimeve masive. 

Diku rreth viteve 1999, dom Izidori një meshtarë 

Salezian i nxitur edhe nga karizma e rregullës së tij së 

bashku me bashkëpunëtorë, ftoj Komisionin Baritor 

Kombëtar të të Rinjve e Thirrjeve të organizonin të 

parën DKR në Shqipëri. Kjo do t’i paraprinte edhe 

festës së madhe të Jubileut të vitit 2000. 

Nuk vonuan, dhe nga kjo nxitje nisen punët për 

një organizim që do t’i paraprihej takimit të madh që 

do të organizohej në Romë mes të rinjve në DBR. Për 

fatin se vendi ynë ka shumë pak ambiente të mbyllura, 

por me përmasa të mëdha dhe se vendi i duhur 

duhej të përshtatej edhe me pjesët e skenarit të ditës 

u zgjodh Pallati i Kongreseve. Një vend ku fjala e 

Zotit ishte tabu dhe vetëm nga mikrofonat e asaj 

salle deri aso kohe vështirë apo rradhë mund të ishte 

dëgjuar ndonjëherë fjala Zot, e jo më shumë. Jehona 

e organizimit nxiti kërkesa të mëdha nga të katër anët 

e Shqipërisë, madje ftesat kishin mbërritur edhe tek 

shqiptarët e Kosovës e të Malit të Zi. 



8 

Organizimi i grupit nismëtarë, por edhe të ftuarit 

vinin në dukje një bashkëpunim shumë të mirë mes 

të gjitha palëve. Pallati i Kongreseve rreth orës 08:00 

të Majit 2000 gumëzhinte nga zëra rinorë që kishin 

ardhur në Tiranë për ta festuar së bashku Ditën e të 

Rinjve që Papa Gjon Pali i II-të kishte shpallur që në 

fillimin e atij Jubileu. 

Çdo gjë nis rreth orës 09:00 mbi 2000 të rinj që 

për nga fytyrat të dukeshin të gjithë të njohur, por 

nga ngjyrat që mbanin në duar tregonin ndarjen e 

dioqezave nga njëra-tjetra kishin mbushur ndenjëset, 

por dhe shkallët në platet e ndryshme. Në emër të të 

gjithëve erdhi një këngë e kënduar aq bukur nga kori 

që vinte nga qyteti i Durrësit, e më pas nisi edhe Lutja 

e mëngjesit e drejtuar nga Imzot Rrok Mirdita, i cili 

nuk harroj të sillte edhe urimet më të mira rreth këtij 

eventi rradhë herë të organizuar deri aso kohe. Më pas 

u lexuan pasazhe nga Mesazhi që Ati i Shenjtë drejton 

çdo vit të rinjve në mbarë boten. Ndërsa surprizës 

nuk i mungoj edhe himni që kishin sjell prej kohësh 

grupi muzikor që do të përformonin në pjesën e dytë 

të takimit “GENROSSO”. Atmosfera e gëzueshme do 

t’i shtoheshin edhe mesazhet që përcilleshin herë pas 

here edhe nga të rinjtë nga Shqipëria, Kosova e Mali 

i Zi. Pjesa e parë ia la rradhën të dytës, skena e cila 

ishte kthyer si në një kapele e vogël u kthye në një 

Broduei të vogël Amerikan. Ishte ajo skenë ku djemtë 

e GenRosso do sillnin realitetit e sotëm të të rinjve në 

mbarë Globin. Loja e tyre u prit me aq duartrokitje, 

sa që për grupin do të ishin një falënderim dhe një 

nxitje edhe për të ardhmen. Ndërsa një mesazh i Kjara 

Ljubik do ishte edhe ajo çfarë të rinjtë do merrnin 

nëpër duar gjatë këtij takimi. 

Nuk ka të vonuar, vitet kaluan u organizuar 

vit pas vite edhe takime të tjera, por në rangun 

Dioqezan, ndërsa ai që do përkonte në 2002 me 

takimin e DBR-së në Denver Kanada nuk qe nxitje 

për thirrjen e një takimi po të madh kombëtarë. 

E ndërsa kaloj edhe ai vetë. Në pranverën e 2004 

Komisioni Baritor Kombëtar i të Rinjve dhe Thirrjeve 

më pëlqimin e KBR-së së Dioqezës sonë Tiranë- 

Durrës dhe nxitjes së At Hektorit e bashkëpunëtorëve 

të tij, ftoj organizimin e një tjetër takimi po aq të madh 

sa ai i 2000 në Tiranë. 

Organizimi tashmë ishte vetëm mes nesh. Nuk do 

të kishte të ftuar nga arena ndërkombëtare. Kësaj here 

të rinjtë shqiptarë do organizonin spektakël. Puna e 

palodhshme e dy organizatorëve Arkidioqezës Tiranë- 

Durrës dhe Dioqezës së Sapës do na dërgonte sërish 

në të madhen sallë të Pallatit të Kongreseve. Maji i 

2000 do ishte një Maj tjetët por pesë vite më vonë. 

Kësaj here çdo gjë duhej organizuar vetë, s’kishte më 

ndihmës të huaj. Pjesa e skenarit u mor për organizim 

nga KBR-ja e dioqezës sonë me Dom Dominikun, për 

pjesën e organizimit, ftesave etj At Hektori. Ndërsa të 

rinjtë e grupeve të Gmam, Ri.Fra, animatorët Salezianë, 

të rinjtë Universitarë të Universiteteve të Tiranës 

do ishin ndihma e parë-pararojë, për më shumë se 

2300 të rinjve, që kësaj here sërish nuk mungonin as 

nga Kosova e Mali i Zi. 

Takimi do hapej më një kujtim të bukur kushtuar 

Atit të Shenjtë Papa Gjon Palit të II-të, që kishte 

vetëm një muaj e pak që ishte ndarë nga jeta. Ndërsa 

përzemërsisht kishim mesazhin e tij të fundit që ua 

kishte dërguar të rinjve kohë më parë. Nuk do të 

përfundonin asnjëherë duartrokitjet e lotët, ndërsa 

në sfond kalonin njëra pas tjetrës fotot e Papa Gjon 

Palit të II-të. Në emër të Konferencës Ipeshkvnore 

Shqiptare, por edhe si drejtor i KBR-së Kombëtare 

do printe Lutjen e Mëngjesit Imzot Ottavio Vitale. Ai 

nuk do të harronte gjatë predikimit të tij, takimet që 

Papa Gjon Pali II pati me të rinjtë kudo në botë dhe 

që ishte pranë tyre në çdo moment e vështirësi. “Ja, 

ai është me ne sot dhe në çdo moment le ta kujtojmë, 

të lutemi me të, të këndojmë me të, të festojmë më”. 

Pas kësaj Dioqezat kanë prezantuar punët e tyre duke 

performuar ndofta si asnjëherë më bukur. Këngë e 

valle popullore janë prezantuar në skenë nga Dioqeza 

e Lezhës, ndërsa Arqipeshkvia Shkodër-Pult kanë 

paraqitur homazhe ndaj Atit të Shenjtë Gjon Palit të 

II-të. Administrata e Jugut do prezantohej me grupet 

nga Elbasani e Fieri mes copave jete të sjell në akte të 

shkurta drame, Dioqeza e Rrëshenit do vinte me ftesën 

për të rinjtë që të qëndrojnë larg veseve të shekullit 

të XXI. E ndërsa organizatorët Dioqeza e Sapës do 

përfaqësohej nga të rinjtë e grupit “Ambasadorët të 

Paqes” e Arkidioqeza e Tiranë-Durrësit me një mori 

aktivitetesh te ndryshme dhe animime nga grupe te 

ndryshme të dioqezës. 

Ndërsa tek prezantuesit ftonin të rinjtë për një përshëndetje 

të fundit të të gjithë pjesëmarrësve, po ashtu 

u drejtonin ftesën: që të njëjtin gëzim tua dërgonin 

edhe të rinjtë që nuk patën mundësi të vinin në atë 

takim të dytë të madh të të rinjve katolik shqiptarë. 

Ndërsa fare pak ditë na ndajnë nga takimi i tretë 

i madh. Kësaj here KBR-ja Kombëtare ka zgjedhur 

një ambient të hapur ai është stadiumi “Besëlidhja” 

i Lezhës vendi që do të mirëpresë më shumë të rinj 

shqiptarë nga katër anët, e ndërsa të ftuarit do jenë 

po aq të rëndësishëm... më mirë tua lëmë surprizave 

që do të na sjell 31 maji . 

Takimi Kombëtarë i të Rinjve Katolik Shqiptarë 

“Do të merrni fuqinë e Shpirtit Shenjtë” (V.Ap 1,8) 

Lezhë 31 maj 2008. Tek shikoje rrugët kryesore të 

qytetit të Lezhës të binin në sy vetëm të rinj që 

nëpër duar mbanin banderola, shalla, kapele të gjitha me 

logo të ndryshme, por me të njëjtin qëllim: “Do të merrni 

fuqinë e Shpirtit Shenjtë, i cili do të zbresë në ju dhe ju do 

të bëheni dëshmitarët e mi” (V.Ap 1,8). Kjo ditë e paracaktuar 

nga Komisioni Kombëtar Rinor dhe i Thirrjes ka 

organizuar me aq fanatizëm dhe gëzim një event që vërtet 

do ngelet gjatë në mendjen e gjithë secilit prej atyre që u 

bënë pjesë e saj… 

Ti, o fryma e jetës, shpirti i gëzimit, 

premtimi i Atit. 

Forca jote na dërgon në botë, 

që të shpallim Zotin që ne na do. 

Aleluja, Aleluja. 

Pranoje forcën e Shpirtit Shenjtë 

Aleluja, Aleluja. 

Pranoje forcën që të jep dritë në botë.

Maj 2008 


9 

Nga Françeska Ndokaj 

Kjo është dita që na e dhuroi Zoti, të galdojmë 

e të gëzojmë. Aleluja. Duke patur parasysh 

këtë ritornel të Pashkëve që përmbledh në vetvete 

krejt tetëditëshen në një ditë të vetme, ashtu sikur 

edhe vetë Krishti e shndërroji gjithçka në një ditë të 

vetme të Pashkës së Ringjalljes. 

Me këto ndjenja edhe ne këtu në Kishën e Shën 

Mëhillit në Babrru kremtuam Pashkët e Ringjalljes 

ku tashmë edhe Krishti ka një vend për të tubuar 

grigjën e vet. Është vërtetë mahnitëse për të parë 

se si Kisha jonë këtu po fillon pranverën e saj me 

lulëzimin dhe me lindje e rilindje të reja. Me fjalët që 

kjo është dita që Zoti fali të gëzojmë e të galdojmë 

dua të shpreh se tashmë me këtë Kishë çdo të diel 

ka lindje të reja me anë të Sakramentit të Pagëzimit, 

është bukur të shohësh grup moshash të ndryshme 

të cilat vijnë tek Krishti, Burimi dhe Gurra e gjallë. 

Është Kisha, Sakramenti i çdo momenti dhe është 

Kisha ajo që vetë i lind dhe i rrit këto filiza të njomë 

Këta kanë qenë disa nga rreshtat e kënduar (nga himni 

i Ditës Botërore të të Rinjve, që këtë vit mbahet në Sydnei 

(Austali), në hapje të këtij takimi nga një mori të rinjsh që 

vërtetë nuk kishin të numëruar. Në emër të organizatorëve 

janë përshëndetur të gjitha Dioqezat në Shqipëri ajo e 

Metropolitane Shkodër-Pult, Metropolitane Tiranë-Durrës, 

Dioqeza e Sapës, Rrëshenit dhe Administrata Apostolike e 

Jugut dhe një duartrokitje të fortë ka marrë organizatorja 

Dioqeza e Lezhës. Siç ka thënë papa Gjon Pali i II kanë 

kujtuar prezantuesit “… secili prej jush këtu është po aq i 

rëndësishëm, Hyji ka për secilin një projekt…” fjalët janë 

shoqëruar nga duartrokitjet dhe më pas në plate ka nisur 

lutja e drejtuar nga Shkëlqesia e Tij Imzot Angelo Massafra. 

Lutja ka vijuar me një moment muzikor drejtuar Shpirtit 

Shenjtë. Pas saj në emër të KBR Kombëtarë Imzot Ottavio 

Vitale u është drejtuar të rinjve: “Ju dërgoj një përshëndetje 

të përzemërt e të ngrohtë për të gjithë ju që jeni sot këtu 

nga të gjitha Dioqezat Shqiptare”. Më pas ka vijuar Imzot 

Vitale duke kujtuar edhe takimin ad Lima që Ipeshkvijtë 

Shqiptarë kanë patur një javë më parë me Atin e Shenjtë, 

papa Benediktin e XVI në Romë. Ai ju dërgon shumë përshëndetje 

dhe është me ju në çdo moment. 

Pas lutjes dhe përshëndetjeve të rastit skenën e ka pushtuar 

kant-autori dhe meshtari i njohur Dom Giosy Cento. Një 

ndër të ftuarit special të këtij takimi, i cili ka animuar duke 

kërcyer e kënduar për më shumë se 30 minutash. Të rinjtë 

që kishin mbushur fushën e madhe të stadiumit “Besëlidhja” 

të Lezhës, e kanë shoqëruar atë me duartrokitje dhe gjeste 

animuese. Dom Giosy Cento ka këshilluar të rinjtë që të 

mos e braktisin kurrë shkollën e as teknologjinë e re. Të 

jenë të gatshëm për t’u përballuar me të gjithë vështirësitë 

pasi me ta do jetë gjithmonë Ai, që është Jezu Krishti – Zot. 

Ovacionet e kanë shoqëruar gjatë të gjithë performancës së 

tij, të cilën e ka shoqëruar edhe grupi i korit. 

Ndërsa tek shëtisje nëpër fushën e madhe për të marrë 

opinionet e të rinjve. Në sy na bien disa të rinj që u përkasin 

një shteti tjetër, por që me origjinë janë Shqiptar si ne. Ato 

janë të rinjtë e Dioqezës së Tivarit përkatësisht të famullive 

Shtojt e Kullotë. Janë pak, por janë shumë entuziastë për 

praninë e tyre. Edhe pse nuk kanë arritur ta kapin takimin 

nga fillimi ato janë të gatshëm të bëhen pjesë e asaj që po 

ndodh. E vijojmë më pas i drejtohemi të rinjve të Dioqezës 

sonë të cilët me fanatizëm kanë përgatitur edhe pankarta ku 

shkruhet “DIOQEZA TIRANË-DURRËS” mes tyre shikon 

të rinj, që mbi kokë mbajnë kapele e shalla të verdhë me 

temën e ditës, pak me larg disa shalla të kuq më larg disa 

të verdha e shumë e shumë të tjerë. Të gjithë së bashku 

bëjnë një numër shumë të madh. Dioqeza jonë përfaqësohet 

denjësisht nga të rinjtë e famullive tona. Atje ke nga Kavaja, 

Durrësi, Tirana, Kruja, Laçi, Miloti e rrethinat e tyre. Janë 

ato të rinj që nuk ulen asnjë moment e vetëm gëzojnë, pasi 

është vërtetë dita e tyre ka thënë Ati i Shenjtë papa Gjon 

Pali i II shumë vite më parë tek shikonte të rinjtë që mblidheshin 

rreth e tij e sytë nuk i besonin. Me ta në fushën e 

madhe është edhe flamuri i Vatikanit dhe ai Shqiptarë që 

valëviteshin si ska më bukur. 

Spektakli rinor ka vijuar me një tjetër të ftuar: ai ka qenë 

zoti Enkel Demi, gazetari dhe show man-i, i njohur i televizioneve 

tona. “Sot jam këtu me ju më i thjeshtë se kurrë. Po, 

po ndoshta ju se besoni, por edhe tek unë nuk ka as më pak e 

as me shumë gjera se në familjen tuaj, ndofta edhe më pak”. 

Ndërsa zoti Demi tek po përshëndeste të gjithë të pranishmit, 

ovacionet nuk kanë pushuar. Ai ka ndjekur të njëjtin rregull; 

mos harroni së pari Zoti e së dyti shkollë e dije, çdo gjë tjetër 

bëhet e realizueshme. Pas ti ka vijuar kant-autori i njohur 

shqiptarë zoti Frederik Ndoci. Edhe pse që në fillim të këtij 

takimi ka hyrë në frymën e animimit, ai ka kërkuar një duartrokitje 

të fortë për secilin nga të pranishmit. Repertori i tij 

ka nisur me këngën kushtuar nënës, e kujt tjetër më bukur se 

Nënës së Botës, Virgjëreshës Mari. Në vazhdën e këngëve ai 

ka përshëndetur të rinjtë me këngë të bukura qytetare e te lehta 

shkodrane e jo vetëm. Ndërsa këndonte në fushën e madhe 

grupe – grupe të rinjtë kërcenin dhe manifestoni. 

I ftuari i radhës ka qenë themeluesi i Lëvizjes Serming, 

Ernesto Olivero. Që në hyrje ai u ka treguar të rinjve që 

kur mori rrugën për të ardhur në këtë takim, i kërkoj Zotit 

t’i dërgonte një letër… Në fakt Ai nuk e bëri ashtu direkt, 

por më futi të kërkoja... e çfarë gjeta të dashur të rinj – ka 

shtuar Ernesto Olivero i Lëvizjes Serming: një letër që Nënë 

Tereza, bija e kësaj toke më kishte dërguar vetëm 15 ditë 

para se të ndërronte jetë. Ajo më kërkonte të lutesha me 

të në çdo moment e unë i kërkova asaj që në çdo shtëpi të 

motrave të saja të kishte gjithnjë një Flamur të Paqes – gjë 

që e ka bërë edhe aty mbi arenë duke i ftuar disa të rinj që 

mbanin flamuj të tillë në duar. Ajo ma premtoj, e ne po e 

realizojmë këtë. 

Takimi ka vijuar më pas me këngë e vallë të shoqëruar 

nga grupe të ndryshme rinore, por edhe nga të rinjtë të cilët 

kishin nisur festimet prej kohësh. Është bukur kur takohesh 

në emër të Krishtit, e sa bukur t’ia dëshmosh të tjerëve këtë 

dashuri që Ai pati për ne. “Do të merrni fuqinë e Shpirtit 

Shenjtë, i cili do të zbresë në ju dhe ju do të bëheni dëshmitarët 

e mi” (V.Ap 1,8). Rruaje këtë varg të Besëlidhjes së 

Re si një këshillë të këtij viti që po ecën... 

Kjo është dita që na e dhuroi Zoti, 

të galdojmë e të gëzojmë. Aleluja 



10 

në moshë të re me fe, duke mbrojtur dhe mbështjellur 

nga mbrojtjen e saj amësore. 

Gjatë përgatitjes për këto sakramente është bukur 

të shohësh grupet që vijnë njëri pas tjetrit, por është 

vërtet hir të shohësh atë që është më reciproke që 

ka ndodhur në familjet tona - janë fëmijët ato që i 

kanë sjellë prindërit te Jezusi - është Andrea që sjellë 

Pjetrin tek Krishti, është Krishti ai që u hap zemrën 

çdo personi për ta pranuar - është një moment i 

paharruar fakti ku janë pagëzuar njëherazi 24 fëmijë 

- pastaj edhe 4 të tjerë, më tej 15 të rinj dhe të rritur. 

Kështu që për ne nuk kemi patur veçse një të Dielë të 

Pashkëve ku rinovojmë premtimet Pagëzimore par 

çdo të Diel po gëzohemi dhe po marrim nga burimet 

e Shëlbimit. 

Gjatë leximeve liturgjike shohim se si Kisha e 

hershme rritej në numër çdo ditë, dhe se si apostujt 

e shpallnin lajmin e gëzueshëm të Krishtit ashtu 

edhe Kisha e Shën Mëhillit po e pranon lajmin 

e mirë të gëzimit dhe po shtohet çdo ditë numri i 

besimtarëve. 

Ujë dhe gjaku i Krishtit, po vazhdon të depërtojë 

edhe në venat e secilit nga ne, sepse vetë Krishti ka 

thënë “Unë jam hardhia dhe ju jeni shermendet” 

prandaj vetëm shartuar me Krishtin ne do ta kemi 

jetën, sepse gjatë çdo të diele, leximet u përshtateshin 

me çdo grup. Është kjo një koinçidencë apo një 

hir, mendoj se një hir, sepse në të Dielën e Parë ku 

ishin Pagëzimet ka qenë Krishti si Udha, Jeta dhe 

e Vërteta, është Krishti ai që po duam të njohim 

e të ndjekim. Është ai që na thotë se veç me mua 

keni jetën. Pagëzimi si Jeta në Jetën, e Vërteta me 

të vërtetën, dhe Udha në Udhën qiellore. Kjo çka 

na udhëzon Kisha dhe na e dhuron Sakramenti i 

Pagëzimit. 

Krishti bariu i mirë, edhe në këtë të Dielë 

që ishte e Diela për thirrje dhe e kushtuar si ditë 

thirrje është kjo thirrja që na bën Krishti secilit 

të pagëzuar për ta dëgjuar zërin e Bariut të Mirë 

që thotë: “Unë jam Dera” dhe kjo Derë është 

Pagëzimi. Jam më se e sigurtë që të marrësh pjesë 

Blinisht, 12 prill 2008 

Tek nisesh nga Tirana, Durrësi, F.Kruja, Laçi, 

Miloti etj… do të mendosh se po shkon në një 

vend që “jehona” i ka themelet aty. Po shkojmë të 

takojmë nga afër historinë e Martirëve të Kishës 

sonë. Janë ata që dhanë jetën për “Krishtin Mbret” 

e Atdhe. Nuk je i sigurtë se i gjithë udhëtimi do 

t’i prihet një takimit të madh me ministrantët e të 

gjithë dioqezës sonë. Mikpritje bujare e të zotëve 

të shtëpisë, meshtarit që shërben prej vitesh në atë 

zonë dom Antonio Sciarra si dhe grupit “Ambasadorët 

e Paqes” të cilët do të na udhëheqin edhe 

ditën. 

Zadrima, toka e kishave, toka e besimit dha 

shumë etërve martir. Jemi në oborrin e asaj kishe 

që i kushtohet të gjithë Martirëve të Kishës Katolike 

Shqiptare. E qëndisur për së miri me punime 

karakteristike të zonës, por edhe gjithë vendit, 

kujton sado pak ndoshta momentet e fundit të 

të gjithë atyre që dhanë jetën për kushtimin që 

ia kishin bërë vetvetes e Hyjit. Është vendi ku 

gjen qetësinë, në atë kopsht të dlirë mes disa 

kryqeve që të kujtojnë gjithmonë martirizimin 

e gjallë të tranzicionit aktual, pak më tej disa 

pllakata që të kujtojë edhe martirët e bashkësisë 

në këto sakramente. s’të mbetet tjetër veçse ti 

thuash Zotit, faleminderit, dhe të ftojmë të tjerët 

që t’i afrohen Krishtit dhe Kishës si Gurrë e 

gjallë dhe e pashtershme. Është i çuditshëm, fakti 

se kur afrohet dita e Pagëzimit të gjithë janë të 

emocionuar. 

Dhe për të arritur tek ajo ditë, është dashur 

një përgatitje. Por për përshkuar rrugën e mësim 

marrjes katekistike në fillim është një pengesë 

e plogështisë ose më mirë me thënë një krenari 

brenda nesh që na i verbon sytë për t’u thelluar 

në besim. Kjo është tek të gjithë ne sepse themi 

se jemi katolik dhe e njohim Zotin, dhe dimë çdo 

gjë, por kur të bëhet përshkimi i udhës shohin se 

me të vërtetë kemi jetuar në atë që është verbëri 

e shpirtit. Dhe dorëzimi i qiriut simboli i fesë që 

ndriçon çdo errësirë dhe hap horizont mistereve të 

fshehta të jetës. Është i bukur fakti që kur meshtari 

thotë merreni dritën e Krishtit - e kush mund të 

thotë përveç Krishtit “Unë jam Drita” dhe ti je i 

ftuar të marrësh nga kjo dritë dhe prapë Krishti na 

thotë “Ju jeni drita e botës”. Kështu që edhe na e 

jep misionin të jemi dritë për të tjerët. 

Të kesh dritë është bukur, të jesh në errësirë 

ne të gjithë e dimë këtë përvojë, të kesh ujë dhe 

dritë është e barabartë si të kesh jetë, prandaj ta 

lejojmë që Krishti të shuajë me ne etjen për ujin e 

gjallë dhe të shtojë në ne dëshirën për dritë, dritën 

e jetës. Prandaj të gëzojmë e të galdojmë sepse kjo 

është dita që na e dhuroi Zoti. Le të jenë këto fjalë 

të përsëritura çdo ditë nga çdo i pagëzuar dhe ta 

jetojmë besimin tonë në këtë prizëm, si njerëz të 

hareshëm e të rilindur në Krishtin Zot. 

“Rroftë Krishti Mbret” Në kujtim të Martirëve 

të Kishës Katolike Shqiptare 


Dita e Ministrantëve të Arkidioqezës Tiranë – Durrës 

Islamike e asaj të kishës Ortodokse të Shqipërisë. 

Për ministrantët ky është takimi i si vëllezërve, 

takimi i “të dukurit” se kush i ka bërë punët më 

së miri! Në të vërtet të gjithë janë të mirë dhe të 

gjithë e meritojnë atë duartrokitje që propozohet 

në momentin e prezantimit të grupeve pjesëmarrëse. 

Si për fillim meshtari, falënderoj në emër të 

famullisë së tij, prezencën e madhe të të gjitha 

grupeve, më pas nis e na tregon për këtë projekt 

të madh, për këtë kishë sa e veçantë, por dhe 

shumë kuptim plotë për jetën e Kishës Katolike 

Shqiptare ndër shekuj, por edhe gjatë periudhës 

më të egër të regjimit totalitar komunist. Ndërsa 

për t’i bërë ministrantët që të hyjnë në temën e 

ditës, ai na zbulon dy ikona dhe një shtatore që u 

përkisnin Shën Danaktit, diakon i Vlorës, dhe e 

së Lumes Tereza e Kalkutës, të cilat shoqërohen 

nga duartrokitje nga të pranishmit. 

Tashmë të gjithë janë njësoj, të gjithë ministrantët 

janë të veshur me veshjen e tyre të shërbesës. 

Duket si një kor engjëjsh që vizitojnë sheshin e 

Martirëve që ndodhet në qendrën e fshatit. Të 

lidhur me një litarë të kuq të gjithë e përshkojnë 

atë shesh në kujtim të të gjithë atyre që dhanë jetën 

për Krishtin e Kishën e Shenjtë Katolike. Mesha 

e Shenjtë do të celebrohet me zërin dhe këngën e 

bukur të ministrantëve, atyre, që altarit ia ofrojnë 

të gjithë kujdesin e duhur. Ndërsa muzika dhe 

këngët janë përgatitur nga kori i “Ambasadorëve 

të Paqes” në Zadrimë. Në predikimin e tij, dom 

Patrizio famullitari i Bathores që udhëheq Meshën 

e Shenjtë, vë në dukje çdo hap të martirizimit të 

këtyre “shenjtërve” që shumë shpejtë Zoti do t’i 

ftoj në Altarin e kishës për t’i shpallur fitues ndaj 

së keqes e pajtues të së mirës. 

Dita ka vijuar më pas me një koncert të “Ambasadorëve 

të Paqes”, me kënge e valle të zonës, 

por jo vetëm. Më pas të gjitha grupet janë nisur drejt 

qytetit të Lezhës, në një vizitë në Katedralen më të 

re në Shqipëri të kushtuar Shën Kollit. Pas saj të 

gjithë janë vërsulur drejt bregdetit edhe pse ditët e 

ftohta të pranverës nuk i ka penguar disa nga ministrantët 

më të mëdhenj në moshë të provojnë ujin 

e freskët të bregdetit të Shëngjinit. Gjatë kthimit 

janë sjell ndërmend të gjitha ato histori, që është 

mirë hera pas herësh ti kujtojmë në shoqëri që na 

rrethon, e kështu kemi mundësi që emrat e tyre tua 

bëjmë të njohur të gjithëve, pasi atëherë kur jetuan 

qenë aq të njohur, e si të tillë meritojnë Shenjtërimin 

dhe ngritjen e tyre në Altarin e kishës.

Maj 2008 


11 

Ushtar i vërtetë i Jezu Krishtit 

Tërheqje Shpirtërore e të rinjve të famullisë së Shna Ndout, Tiranë. 

Bizë 17 maj 2008. E shtuna në mëngjes na ka 

gjetur të gjithë të rinjve të famullisë së Shna Ndout 

që përgatiteshim për sakramendin e Krezmimit para 

kishës famullitare. Edhe pse nuk ishte vendosur destinacioni, 

At Landi, famullitari ynë kishte menduar 

që të bashkëndanim eksperiencën e vitit katekistik 

së bashku edhe me animatorët e famullisë. Udhëtimi 

i përgatitur e surprizë, vërtetë do të quhej i tillë kur 

në përfundimin e një rrugë sa të lodhshme, por edhe 

të gëzueshme do na drejtonte në një fshat mes malit 

e detit. Rreth orën 8.30 lamë Tiranën dhe u nisëm 

drejt famullisë së ShënKollit në Bizë. Ajo që na priu 

para udhëtimit ishte lutja, e mbi të gjitha një lutje 

kushtuar Marisë nënës së Hyjit të cilën në këtë muaj 

e përkujtojmë më shumë se çdo ditë tjetër të vitit në 

lutjen e rruzares. 

Mes të rinjve pjesëmarrës Dori, Ardiana, Luljeta, 

Evisa, Derisi, Blerina, etj., ishin dhe dy animatorët 

tanë në famulli Artemisa dhe Elidoni. Udhëtimi do 

bëhej edhe më i bukur kur eksploroje rrugës shumë 

vende që deri aso kohe aq që i njihje. Mes gjelbërimit, 

relievit të thyer jo vetëm, por edhe dhe bukurisë, që 

Hyji Atë i ka dhënë vendit tonë, rruga sikur zgjati as 

dhjetë minuta. Me të mbërritur At Landi na njohu me 

ambientet, që vërtetë meritojnë shumë komplimenta për ata 

që kanë ndërtuar një gjë të tillë. Kisha e ShënKollit edhe pse 

e vogël na ftoi të gjithëve të bënim një përtëritje vërtetë për të 

sjell ndërmend të gjithë ato mësime të mësuar gjatë këtij viti 

katekistik. Pas kësaj, të gjithë së bashku iu drejtuam kishës që 

të vijonim atë çfarë ishim nisur nga Tirana – përtëritjes sonë 

në Krishtin dhe besimi unë se do jemi vërtetë dëshmitarët e 

Tij të nesërmen. At Landi do na kujtonte çdo çast, që nga e 

sotmja jemi ushtarët e Jezu Krishtit Zot, e si të tillë na kërkohet 

ta dëshmojmë fenë tonë e të jemi lajmëtarët e Krishtit të 

Ringjallur. Pse jo edhe ndonjë këshilli apo edhe sugjerim. E 

më pas në hyrje të këtij momenti lutjeje, një këngë kushtuar 

Nga Blerina Prendaj 

Shpirtit Shenjtë, Ungjillit që i përkiste ardhjes së Shpirtit 

Shenjtë mbi Apostuj e Shën Marinë. Do të na kujtonte edhe 

neve dëshirën dhe atë çfarë Krishti u dha atyre (Apostujve): 

Shpirtin Shenjtë, e ta transmetonin në gjuhët e mbarë botës 

për të gjithë. Dreka vëllazërore nën hijet e pemëve të larta 

bashkëndarja e atyre ushqimeve së bashku do sillte ndërmend 

çdo gjë të bukur mes miqve pse jo edhe bashkëvëllezër që 

na bashkon i njëjti Jezus, që është Zot. Shumë foto për të 

mbetur në celeluidët e jetës, momente bisedash, vizitash e një 

përmbledhje së bashku për të bashkëndarë ditën. Animatori 

dhe katekisti ynë, Elidoni, do të na falënderonte të gjithëve 

për pjesëmarrjen tonë gjatë mësimeve të fesë duke na ftuar të 

mos shkëputemi kurrë nga ato porosi që na ka dhënë 

Krishti për të respektuar Kishën si Nënë e të gjithë 

ato që kontribuojnë për të si bashkëvëllezër. 

Si pa e kuptuar rreth orës 14.30 çdo gjë kishte 

përfunduar, kthimi na dukej disi si monoton, 

donim të rrinim më shumë, pse jo duke i premtuar 

njëri-tjetrit për t’u rikthyer sërish edhe më shumë, 

e për të bashkëndarë fenë tonë mes lutjes, punës 

e argëtimi. 

Tiranë 18 maj 2008. Merrni Shpirtin Shenjtë, 

kështu do të na ftonte Ipeshkvi ndihmës i Arqidioqezës 

sonë Imzot George Frendo. Mesha e Shenjtë që 

bashkëkremtohej edhe nga famullitari ynë At Landi 

Jaku do të manifestonte në vetvete praninë e më të 

rinjve që merrnin sakramendit e Krezmimit. Gjatë 

predikimit të tij Imzot Frendo do na kujtonte edhe 

Trininë e Shenjtë e cila festohej në këtë ditë si pika 

e referimit të çdo të krishteri në jetën e përditshme. 

Mes këngës e muzikës që luhej aq bukur nga At 

Leonardi, të rinjtë e famullisë kanë marrë edhe sakramendin 

e Përforcimit e mbi ta vërtetë po shndriste 

një gjuhëz zjarri, tani jemi “Ushtarët e Krishti Zot”. 

E në përfundim të Meshës se Shenjtë një falënderim 

nga At Landi për Imzot George Frendo dhe shumë 

fotografi për tu ruajtur bukur në albumin më të ri tonin, atë 

mes nesh e fesë së Jezu Krishtit, Zot. Si një anëtare e re dua 

të falënderoj Zotin që më dha mundësinë të njoh kishën edhe 

pse në një moshë jo shumë të vogël, në emrin e secilit nga ato 

nxënës që ndoqëm herë me zell e herë edhe pse jo të zhurmshëm. 

E më pas falënderimet i shprehëm edhe për At Landin, 

fretnit Françeskan Minorë të Tiranës si dhe animatorët tanë që 

janë treguar gjithmonë të gatshëm e mbështetës për çdo takim 

e aktivitete. Kjo nismë të jetë si fillimi i këtij grupi rinor, që 

dita ditës do e thelloj edhe më shumë njohjen rreth Krishtit 

e Kishës së Shenjtë. Urime të përzemërta të gjithëve dhe ju 

uroj mirëseardhjen. 

“Pashkët, profeci Ringjalljeje, për familjen” 

“Çohu familje dhe ec drejt rrugës së shpëtimit që është Krishti u ringjall!” 

Siç është vënë re nga të gjithë, është në veprim një sulm 

i tmerrshëm, kundër familjes, martesës, rinisë, në një 

projekt botëror globalizimi, e shkaktuar nga kultura e vdekjes 

së kësaj shoqërie moderne dhe nga planet e djallit që është 

vendosur në vend të Hyjit. Djalli mashtron dhe skllavëron 

ndërgjegjen dhe lirinë e njeriut të sotëm dhe projektet e 

familjes aktuale; pohon se jeta është një gabim dhe që Hyji 

e ka bërë keq botën dhe çdo gjë tjetër! 

Kjo situatë rrezikon seriozisht që të ndotë dhe të ndryshojë 

mentalitetin dhe traditat shoqërore-kulturore-politike dhe 

njerëzore-morale-fetare të familjes dhe të shoqërisë së sotme 

shqiptare, e njohur si model i vërtetë i qytetërimit dhe bashkëjetesës. 

Në fakt, familja shqiptare, e rrënjosur në traditën 

kulturore dhe fetare të të kaluarës, sot, po përballohen me 

sfidat e reja, që vënë në një rrezik serioz vetë natyrën e jetës 

familjare dhe shoqërore. Në kohërat aktuale, këto sfida kërkojnë 

që të ndajnë bërthamën familjare, si qelizë jetësore e njerëzimit 

dhe shoqërisë, nga themeli i shpëtimit të Zbulimit hyjnor, të 

dinjitetit të personit njerëzor, të qytetërimit dhe të bashkimit 

të dashurisë midis një burri dhe një gruaje, të dhuratës së jetës, 

të përgjegjësisë atërore dhe amënore dhe të transmetimit dhe 

edukimit të fesë. Është e dukshme, tashmë, që me përhapjen 

e legjislacioneve laiciste, nga ana e kombeve evropiane dhe 

amerikane, që janë kundër shpirtit të Ungjillit dhe moralit të 

Kishës katolike, po hyjnë fenomene shoqërore, në Shqipëri, si 

kurorëthyerja, aborti, divorci, pornografia, homoseksualiteti. 

Plaga e drogës, alkoolizmit dhe vetëvrasjet midis të rinjve dhe 

të miturve. “Një herë e një kohë ai që ishte mëkat, si aborti, 

quhej mëkat por sot mëkati ka gjetur “të drejtën e qytetërimit” 

dhe është e miratuar nga ligjet dhe nga kushtetutat e shoqërisë 

Nga Dom Carmine Leuzzi 

moderne”. Dhe realiteti! Në fakt, socializmi ateist, i bashkuar 

me masonerinë, në Evropë, po përhap ligje që po e ndryshojnë 

shoqërinë, që të mund të shkatërrojnë natyrën e familjes dhe të 

martesës së krishterë, e cila nuk ekziston më tek e drejta civile. 

Mëson një katekizëm laiciste, ku një nga gjërat e tmerrshme, 

është “edukimi i gjinive”. Nuk flitet më për burrë dhe grua, por 

për pesë gjini: burrë, grua, homoseksual, lezbike dhe transeksualë. 

Ideologjia e gjinive, pohon se martesa e krishterë është 

një kurth, një shpikje e kulturës maskiliste për të skllavëruar 

gruan. Nuk flitet më për “mashkull” dhe “femër”, por vetëm 

për të “martuar”. Në Spanjë, është hequr nga kodi i të drejtës 

civile, ideja e burrit dhe gruas dhe janë gjinitë. Nuk ka më as 

dhëndër as nuse, por vetëm të martuar ose “i pari A” dhe “i 

pari B”. Ndërsa, në Angli, kanë hequr fjalët “baba dhe nënë”, 

se janë të diskriminuar për ata që nuk kanë një nënë duke qenë 

se janë martesa midis homoseksualëve. Edhe në Shqipëri kjo 

kulturë e shkatërrimit të familjes, po jep frytet e para. Në fakt, 

është një e dhënë e vërtetuar dhe publike, lajmi që në dy muajt e 

parë të 2008, në kryeqytetin e Tiranës, janë paraqitur, katërqind 

kërkesa për divorc, përveç numrit të pallogaritshëm të çifteve që 

bashkëjetojnë pa qenë të martuar. Nga një statistikë e ministrisë, 

zbulohet se kurorëthyerja dhe pabesnikëria bashkëshortore, 

nuk janë më të dhëna të mbytura. Përveç kësaj, është llogaritur 

që çdo vit, në klinikat shtetërore të Tiranës, përmbushen rreth 

pesë mijë aborte në vit! Por, numri është për tu konsideruar i 

trefishuar, nëse llogariten edhe abortet klandestine të klinikave 

private, që nuk regjistrohen! Prej disa vjetësh, janë bërë disa 

klinika luksoze për farëzimin artificial. 

Para kësaj tragjedie të madhe njerëzore, Kisha katolike, nuk 

hesht dhe nuk ka frikë të përballojë këto sfida! E ndriçuar nga 

feja, Kisha dëshiron që të njihet e vërteta mbi të mirën e çmuar të 

martesës dhe të familjes që është bashkim intim jete dhe dashurie. 

Lajmëron urgjencën për të shpallur lajmin e mirë, të gjithëve atyre 

që janë të thirrur në martesë, të gjithë të martuarve dhe prindërve 

të botës. Familja është dhuratë, mision dhe shpresë e njerëzimit! 

Është djepi i jetës dhe i dashurisë dhe është qeliza themelore e 

shoqërisë. Kisha, në virtytin e Zotit të ringjallur, beson tek familja, 

sepse familja e krishterë i jep një identitet të vërtetë fëmijëve. Në 

fakt fëmijët janë fryti i dashurisë së prindërve “dy në një mish 

të vetëm”, që është shprehja e aktit të dashurisë së Hyjit. Për më 

shumë, familja i dhuron fëmijëve jetën, fenë, dashurinë, moralin 

e prindërve dhe mbi të gjitha një fat universal: qiellin. 

Në këtë Pashkë, Krishti i ringjallur kalon përmes këtij 

njerëzimi dhe shkatërron djallin që bëhet zot i vetvetes. 

Krishti na jep Shpirtin e tij, ai ka një dashuri të tillë që vdiq 

për dashurinë, shkoi në kryq. Krishti vdiq dhe u ringjall, që 

njeriu të mos jetojë më për vetveten. Lumturia gjendet në 

dhënien e vetvetes. Por që unë t’i jepem të tjerëve duhet të kem 

brenda vetes imazhin hyjnor, sepse është Hyji, që është bashkim 

dashurie, më dhurohet totalisht mua! Në këtë kohë Pashkësh, në 

Krishtin e Ringjallur nga vdekja në Kryq dhe fitues mbi kurthet 

dhe mashtrimet e djallit dhe të keqes në botë, Kisha e ngre zërin 

e saj profetik, me vërtetësi, guxim dhe kurajo, për të mbrojtur 

dinjitetin, identitetin dhe vlerat e familjes, të martesës dhe të 

së ardhmes së të rinjve, duke shqyrtuar të gjithë besimtarët e 

pagëzuar, qytetarë të qiellit, të vdekur në mëkatin e botës por të 

ringjallur dhe dëshmitarë të jetës së pasosur në Krishtin Zot, 

të mos imitojmë kulturën e vdekjes, por të ecim në besnikëri 

të Ungjillit dhe në shpresën e Pashkëve, profeci ringjalljeje për 

familjen dhe për të gjithë ne!


12 

“Do të merrni fuqinë e Shpirtit Shenjtë” (V.Ap 1,8) 

Lezhë 31 maj 2008

Të jeni një gjë e veTme në KrishTin në shpalljen ... - kishadhejeta.com

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?