Pobierz publikację w formacie *.pdf - Inicjatywy

Do poszukiwania wolontariuszy można użyć różnych metod:
- rozmowa z przyjaciółmi, znajomymi oraz przyjaciółmi przyjaciół,
- apel, udzielanie wywiadów w lokalnych mediach,
- wywieszanie plakatów, rozdawanie ulotek,
- udział w spotkaniach wyselekcjonowanych grup.
Z wolontariuszem zdecydowanym na podjęcie współpracy
powinna być przeprowadzona rozmowa kwalifikacyjna.
Podczas niej należy przedyskutować wzajemne oczekiwania
i zadania do wykonania. Dlatego ważne jest wcześniejsze,
precyzyjne ustalenie obopólnych oczekiwań – zmniejszy się
tym samym szansę na późniejsze, wzajemne nieporozumienia.
Oprócz omówienia charakteru pracy oraz czasu, który
trzeba poświęcić na jej wykonanie, niezwykle istotną kwestią
jest wprowadzenie wolontariusza w świat obowiązujących
w organizacji norm. Trzeba też wysłuchać oczekiwań ochotnika.
W relacji organizacja – wolontariusz najważniejszym elementem
w czasie rozmowy kwalifikacyjnej są wzajemne zobowiązania,
na jakie obie strony się decydują.
Zakres obowiązków wolontariusza. Po pomyślnym zakończeniu
etapu rekrutacji należy sprecyzować zakres i formy pracy
ochotnika. Trzeba dokładnie ustalić ramy czasowe, w których
jego praca jest potrzebna i możliwa. Nic tak nie dezorganizuje
pracy w zespole jak nieświadomość zakresu jednostkowych
uprawnień i odpowiedzialności. Wolontariusz musi dokładnie
wiedzieć, jaki jest zasięg jego kompetencji i mieć świadomość
obowiązków innych osób. Brak jasności w tym zakresie wprowadza
chaos, często prowadząc do konfliktów i nieporozumień.
Przygotowanie wolontariusza do pracy. Kluczem do stałej
współpracy z wolontariuszem jest związanie go z misją organizacji
i jej celami. To waga problemów, które organizacja próbuje
rozwiązać, wartości, które uznaje i wyznaczone cele mobilizują
jej członków do pracy. Trudno sobie wyobrazić, by ludzie ochotniczo
pracujący w jakiejś instytucji wiązali się z nią na dłużej, jeśli
nie widzą głębokiego sensu w tym, co robią. Ten sens nadaje
misja, której organizacja służy. Jeśli idee głoszone przez organizację,
są inne od tych, którymi się kieruje w rzeczywistości,
trudno jest zatrzymać wolontariuszy. Zwłaszcza oni chcą czuć,
że uczestniczą w czymś społecznie ważnym, że wspólnie z personelem
stanowią jedność w dążeniu do wspólnych celów.
Wprowadzenie i przeszkolenie wolontariusza. Ważne jest,
aby organizacja zadbała o właściwe wprowadzenie wolontariusza
w szczegóły pracy, którą ma wykonywać. Należy zadbać
o dobry klimat i odpowiednią kolejność przybliżania nowych zadań.
Szczególnie na początku pracy, kiedy ochotnik może czuć
się niepewnie w tym co robi, niezbędna jest pomoc koordynatora
wolontariatu. To on powinien się zatroszczyć o przygotowanie
miejsca pracy i utrzymywać z nim kontakt.
Wspieranie i nadzorowanie pracy wolontariusza. Do koordynatora
należy stałe wspieranie wolontariusza. Musi być dobrym
duchem dla ochotników. W każdorazowej potrzebie powinien
być dla nich oparciem – szczególnie w razie niepowodzenia
w pracy. Może organizować spotkania indywidualne albo całej
grupy wolontariuszy. Stworzenie atmosfery zaufania i otwartości
spowoduje, że ochotnicy będą czuli się dobrze i bezpiecznie
w organizacji. Stała łączność i otwarty charakter kontaktów
zazwyczaj skutecznie zapobiegają sytuacji, w której nagle, bez
uprzedzenia, wolontariusze odchodzą z organizacji.
Wolontariusz, a personel płatny. Kolejny element, gdzie
ważna jest rola koordynatora. Musi on zadbać o to, aby płatny
personel organizacji zrozumiał i docenił specyfikę pracy
wolontariuszy. Do jego roli należy przeciwdziałanie wszelkim
przejawom lekceważenia ochotników. Dlatego powinien być
w stałym kontakcie nie tylko z wolontariuszami, lecz również
z personelem oraz bezzwłocznie łagodzić zaistniałe napięcia
między nimi.
Nagradzanie wolontariuszy. Organizacja powinna opracować
system nagradzania ochotników. Bardzo często ludzie zapominają,
jak ważna jest motywacja tych, którzy dla nich pracują.
Koordynator powinien na bieżąco dbać o to, aby wolontariusze
byli nagradzani. Mogą to być drobne nagrody, z pewnością często
powinni słyszeć słowo dziękuję. Przynajmniej raz w roku (np.
5 grudnia z okazji Światowego Dnia Wolontariatu) instytucja powinna
zorganizować spotkanie nagradzająco-podsumowujące
ochotników i personelu płatnego. Nagrody, oprócz zwiększania
motywacji, bardzo pozytywnie wpływają na atmosferę pracy
i jej efekty.
Podsumowując całość powyższych rozważań, należy
stwierdzić, że wolontariat jest w naszym kraju ważną społecznie
instytucją i istotną formą działalności obywatelskiej. Społeczni
pracownicy oraz członkowie organizacji są pełnoprawnymi
uczestnikami sieci trzeciego sektora, bez nich wiele organizacji
pozarządowych nie byłoby w stanie realizować swoich
celów.
PRZYPISY
1 Patrz: D. Moroń, Wolontariat w trzecim sektorze, prawo i praktyka,
Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2009, s.101.
2 Leksykon duchowości katolickiej, (red.) M. Chmielewski, Wydawnictwo
M, Lublin–Kraków 2002, s. 920.
3 M. Górecki, Wolontariat, w: Elementarne pojęcia pedagogiki społecznej
i pracy socjalnej, (red.) D. Lalak, T. Pilch, Wydawnictwo Akademickie „Żak”, Warszawa
1999, s. 335.
4 P. Jordan, M. Ochman, Jak pracować z wolontariuszami, BORIS, Warszawa
1997, s. 15.
5 M. Bełdowska, Przetarty szlak, w: Wolontariat w ośrodkach pomocy
społecznej, (red.) M. Bełdowska, Stowarzyszenie Centrum Wolontariatu, Warszawa
2008, s. 11.
6 Ustawa z 24 kwietnia 2003 roku o działalności pożytku publicznego
i wolontariacie, Dz.U. z 2003 r. Nr 96, poz. 873.
7 D. Moroń, Wolontariat w trzecim sektorze, prawo i praktyka, op. cit., s. 13.
8 Ustawa z 15 marca 1933 roku o zbiórkach publicznych, Dz.U. z 1933 r.
Nr 22, poz. 162, z późn. zm.
9 Ustawa z 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych,
Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.
10 Art. 12 ust. 4 pkt 16, ustawa z 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym
od osób prawnych, Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.
11 Art. 7 pkt 10, ustawa z 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z
Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353, z późn. zm.
12 „Kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej
naprawienia”, art. 415, ustawa z 23 kwietnia 1964 roku, Kodeks cywilny, Dz.U. z
1964 r. Nr 16, poz. 93.
13 A. Baczko, A. Ogrocka, Wolontariat, Filantropia i 1%, Raport z badań
2007, Stowarzyszenie Klon/Jawor, Warszawa 2008, s. 14.
14 Ibidem, s. 16.
15 Ibidem, s. 16-19.
16 Ustawa z 26 czerwca 1974 roku, Kodeks pracy, Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz.
94 ze zm.
17 D. Moroń, Wolontariat w trzecim sektorze, prawo i praktyka, op. cit., s. 173.
18 Ibidem, s. 174.
19 Ustawa z 24 kwietnia 2003 roku o działalności pożytku publicznego i o
wolontariacie, op. cit.
20 Art. 888, ustawa z 23 kwietnia 1964 roku, Kodeks cywilny, op. cit.
21 M. Maciuła, Ekonomiczny wolontariat, „Wolontariat, magazyn ludzi aktywnych”
2008, nr 1, s. 11.
22 Ibidem, s. 11.
23 Ibidem, s. 15.
24 M. Gregorczuk, Konflikt jest OK., „Wolontariat, magazyn ludzi aktywnych”
2008, nr 1, s. 11.
25 Ibidem, s. 12.
26 Ibidem, s. 11.
27 D. Pietrowski, Organizacja przyjazna wolontariuszom, w: Barwy wolontariatu,
(red.) M. Maciuła, „Roczniak. Pismo o organizacjach pozarządowych w Polsce”,
Warszawa, Stowarzyszenie Centrum Wolontariatu.