CEM&TY; nr 1(8) - Lafarge

More documents

Recommendations

Info

ŚWIAT LAFARGE Rumunia Na turystycznej mapie Europy Rumunia pozostaje krajem z różnych przyczyn nieodkrytym. Można ją polecić podróżnikom, którzy mają już dość obleganych przez tłumy zabytków, zatłoczonych szlaków lub plaż, a jednocześnie chcieliby odpocząć w komfortowych warunkach. Choć standard życia wzrasta tu wraz z dużym tempem rozwoju gospodarczego, bogata ludowa tradycja kwitnie niezależnie od aparatów fotografi cznych cudzoziemców. Składa się na nią mozaika obyczajów różnych zamieszkujących ten kraj ludów – rdzennych Rumunów, Sasów, Rusinów, Węgrów i Szeklerów. Ich cechą wspólną jest legendarna gościnność, o której można się przekonać, wędrując po bezdrożach z plecakiem i niekoniecznie zasobnym portfelem. Tych, którzy lubią zwiedzać, na pewno urzeknie Bukowina, w której pośród łagodnych wzgórz wyrastają bogato zdobione monastyry i zabytki architektury ludowej. Znajdziemy tu także słynne „polskie wioski”, od XVIII wieku zamieszkane przez potomków naszych rodaków. Przemieszczając się na zachód, trafi my do Marmaroszu, karpackiej ostoi folkloru, gdzie stroje ludowe nosi się na co dzień, a tradycyjne obrzędy kultywuje nie tylko od święta. Dla miłośników mrożących krew w żyłach opowieści o Drakuli obowiązkowym celem będzie Siedmiogród, zwany inaczej Transylwanią. Ta otoczona ze wszystkich stron masywami górskimi wielonarodowa kraina nosi dobrze zachowane ślady burzliwej przeszłości. Oprócz urokliwych wsi trafimy tu na unikalny zamek chłopski w Râşnov nieopodal Braszowa, a także na secesyjne arcydzieła miejskiej zabudowy: Kluż, Oradeę oraz Arad. Jeśli ponad pamiątki dawnych czasów przedkładamy walory krajobrazu, przez większość roku otworem stoją przed nami przełęcze magicznych Karpat. Mówi się, że to ostatni zakątek w Europie, gdzie można się poczuć naprawdę sam na sam z przyrodą, gdzie obóz wolno rozbić w jakimkolwiek miejscu, o ile tylko nie boimy się licznych dzikich zwierząt. Oczywiście, także tutaj niektóre obszary doskonale zagospodarowano na potrzeby mniej żądnych wrażeń piechurów, a infrastruktura przeznaczona dla narciarzy i snowboardzistów nie ustępują alpejskiej, choć sezon trwa tyle, co w Polsce. Jeśli kondycja Castelul Corvineştilor, średniowieczny zamek w Hunedoarze w Siedmiogrodzie i torba pełna obiektywów nie pozwalają nam wyruszyć w góry, warto wybrać się w przepiękną deltę Dunaju, którą oglądamy na ogół zza burt statku. Liczne odnogi rzeki, kanały, jeziora i bagna tworzą rozległy rezerwat, uznawany za przyrodniczy unikat na skalę światową. W Rumunii można także nieco poleniuchować. Wybrzeże ciepłego Morza Czarnego kusi szerokimi, piaszczystymi plażami, zadbanymi promenadami oraz nowoczesnymi hotelami. W przerwach od plażowania wskazane jest zwiedzenie Dobrudży z pełnym antycznych i tureckich zabytków portem Konstancą, ruinami Histrii oraz meczetami rozsławionego przez Andrzeja Stasiuka Babadag. Warto też zadbać o zdrowie w jednym z około 70 luksusowych uzdrowisk, gdzie kuracjusze leczą się na schorzenia reumatyczne, gastryczne, dermatologiczne, układu krążenia i nerwowego. Co ciekawe, na północ od Dunaju leży ponoć jedna trzecia wszystkich europejskich źródeł termalnych i mineralnych. Oprócz napojów krzepiących ciało Rumunia słynie również z tych, które pobudzają ducha. Tutejsze wino w wielu znakomitych odmianach sprowadzano do Polski już w średniowieczu. Dziś pod względem produkcji winiarskiej kraj zajmuje piąte miejsce w Europie, a obszar winnic przekracza 300 tys. ha. Z mocniejszych trunków warto spróbować niskoprocentowej śliwowicy ţuica oraz pălinki wytwarzanej z różnych owoców. Wódkę często podaje się tu jako aperitif przed mięsnymi, głównie wieprzowymi, potrawami przyrządzanymi na grillu. Daniem narodowym jest podobne do polskiego gołąbka sarmale, czasami zawĳ ane w liść winorośli. Inny specjał to turecka z pochodzenia zupa ciorba, w której aż gęsto od kawałków mięsa i ryby. Popularnością cieszy się też mamałyga, rodzaj placka z rozgotowanej kukurydzy z dodatkiem sera i masła. Co do ekonomii, po długoletnim zastoju Rumunia odnotowywała ostatnio godną pozazdroszczenia dynamikę wzrostu. Centrum gospodarczym od lat pozostaje dwumilionowa stolica Bukareszt, która – choć niepozbawiona walorów turystycznych – raczej odstrasza monumentalizmem i socjalistycznymi blokowiskami. Największe znaczenie ma przemysł wydobywczy i przetwórczy, gdyż kraj obdarzony jest obfitymi złożami różnorodnych surowców naturalnych. Ruiny fortecy Enisala, w głębi jezioro Razim 6 | CEM&TY
ZIELONA STRONA LAFARGE Grupa Lafarge w Rumunii Oszczędnie z energią Grupa Lafarge działa w Rumunii od 1997 roku w ramach trzech dywizji: Lafarge Cement Romcim, Lafarge Beton i Kruszywa oraz Lafarge Arcom Gips. Produkcja cementu odbywa się w stale unowocześnianych zakładach w Medgidia, Hoghiz i Targu Jiu. Zgodnie z polityką koncernu rumuńskie filie silnie angażują się w działania proekologiczne – do 2007 roku zainwestowały w tym celu 50 mln euro, a drugie tyle mają zamiar przeznaczyć na zrównoważony rozwój do roku 2012. Wraz z organizacją WWF (World Wildlife Fund) realizują obecnie dwa projekty, które zapewnią ochronę ekosystemowi Dunaju i lasom w Karpatach. Coraz więcej mówi się o niestabilności rynku energetycznego. W obliczu tej sytuacji wyjątkowo pożądane może być uniezależnienie się od jego wahań przez zminimalizowanie energochłonności budynku. Obecnie na atrakcyjność nieruchomości wpływa nie tylko jej usytuowanie i poziom wykończenia, lecz także jakość energetyczna. Należy przez nią rozumieć aktualne lub wyliczone zapotrzebowanie na energię przy standardowym użytkowaniu budynku. Ustala się je, przypisując nieruchomości klasę energetyczną od A do G, przy czym A oznacza największą energooszczędność, D zaś zgodną z aktualnymi standardami. Energochłonność obiektu zależy m.in. od charakterystyki instalacji, stanu izolacji cieplnej, poziomu przepuszczalności promieni słonecznych przez elementy przezroczyste, lokalnych warunków klimatycznych, ukształtowania terenu, możliwości wykorzystania odnawialnych źródeł energii, funkcji, jaką budynek spełnia i liczby jego użytkowników. Parametry energetyczne powinny być brane pod uwagę już na etapie sporządzania projektu. Planując usytuowanie budynku, pamiętajmy, że ściana północna ze względu na słabe nasłonecznienie powinna sąsiadować z pomieszczeniami używanymi doraźnie, tj. spiżarnią, kotłownią, suszarnią czy garażem. Zbędne straty ciepła zminimalizujemy, ograniczając w tej części budynku liczbę okien bądź też całkowicie je eliminując. Południowa strona, o wysokim stopniu nasłonecznienia, jest dobrym punktem do usytuowania np. jadalni czy pokojów dziennych. Umieszczone tu okna dodatkowo nagrzeją powietrze w domu. Pamiętajmy, iż w pomieszczeniu przeznaczonym do pobytu ludzi stosunek powierzchni okien do metrażu podłogi powinien wynosić co najmniej 1 do 8, a pokojach pełniących inną rolę 1 do 12. Jeśli planujemy dużą ilość przeszkleń, zainwestujmy w okna trójszybowe o obniżonym współczynniku przenikania ciepła. Istotny jest też kształt budynku. Im bardziej zwarta budowla, tym mniejsza powierzchnia przegród i związana z nimi utrata ciepła. Do dużych strat ciepła dochodzi przez dach, stąd mniej energooszczędne są budynki parterowe (posiadające wysoki stosunek powierzchni dachu do powierzchni mieszkalnej) niż domy piętrowe lub z poddaszem użytkowym. Znaczącym źródłem ubytku energii są też tzw. mostki termiczne. Wymagają one wydajnego ocieplenia, zgodnego z wytycznymi umieszczonymi w projekcie. Choć nakłady pieniężne na ograniczenie energochłonności zwracają się najszybciej, gdy zostaną poniesione na etapie realizacji projektu, również w przypadku nieruchomości już istniejących warto zainwestować w termomodernizację. Zmniejszenie ilości zużytej energii osiągnąć można poprzez modyfi kację instalacji CO, izolację ścian, dachu, fundamentów, montaż okien energooszczędnych itp. Istnieje też możliwość odzyskiwania ciepła z zewnątrz za sprawą wyregulowania wentylacji i odpływu ścieków oraz zainstalowania gruntowego wymiennika ciepła lub rekuperatora. Energochłonność obiektu zależy m.in. od: > charakterystyki instalacji, > stanu obudowy, > poziomu przepuszczalności promieni słonecznych przez elementy przezroczyste, > ukształtowania terenu i lokalnych warunków klimatycznych, > możliwości wykorzystania odnawialnych źródeł energii, > funkcji, jaką budynek spełnia, > liczby jego użytkowników. Betoniarnia Lafarge w Bukareszcie Na osoby, których nie przekonuje aspekt ekologiczny podnoszenia jakości energetycznej obiektów, wpłynąć powinien argument ekonomiczny. Zgodnie z unĳną dyrektywą EPD 2002/91/WE z 2002 r. każdy nowo wybudowany, a także istniejący budynek musi posiadać świadectwo energetyczne (więcej informacji w artykule na stronie 11). Wprowadza ono pełną jawność parametrów energetycznych nieruchomości. Kupujący z reguły są gotowi zapłacić więcej za obiekt o wysokiej klasie energetycznej, licząc na oszczędności na etapie eksploatacji. Niska energochłonność świadczy więc na korzyść sprzedającego nieruchomość. magazyn dla klientów Lafarge Cement | 7
Page 1 and 2: CEMENT magazyn dla klientów Lafarg
Page 3 and 4: CEMENTUJEMY WIĘZI Na lepsze i trud
Page 5: ZRÓB TO Z LAFARGE Schemat konstruk
Page 9 and 10: ROZMOWY PRZY PRACY Powody do satysf
Page 11 and 12: BEZPIECZNIE Z LAFARGE we Włoszech
Page 13 and 14: KĄCIK ARCHITEKTONICZNY Polska per
Page 15 and 16: RÓŻNOŚCI Z BRANŻY Nowoczesny po

CEM&TY; nr 1(8) - Lafarge

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?