magazyn,81,e2b3d314eab3cc5825268d4ec18ae574,pdf
magazyn,81,e2b3d314eab3cc5825268d4ec18ae574,pdf
magazyn,81,e2b3d314eab3cc5825268d4ec18ae574,pdf
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Historia Festiwali<br />
W pełnym zabytków Valladolid, będącym jedną z głównych<br />
siedzib akademickich w Hiszpanii, powstał w 1956 roku<br />
międzynarodowy festiwal filmowy, znany pod skrótową nazwą<br />
Seminci. To impreza o wyrazistym charakterze katolickim.<br />
Jerzy Płażewski<br />
VALLADOLID<br />
Fot. Krzysztof Ptak, Wojciech Staroń/Next Film<br />
Fot. www.seminci.es<br />
ZBIGNIEW WALERYŚ I JOWITA BUDNIK W PAPUSZY,<br />
REŻ. JOANNA KOS-KRAUZE I KRZYSZTOF KRAUZE<br />
Festiwal narodził się z inicjatywy kościelnej<br />
(podobnie jak młodsza o prawie trzy<br />
dekady impreza w Niepokalanowie), jako<br />
przedłużenie serii nabożeństw. Nazwano go<br />
Semana de Cine Religioso – Tydzień Filmu Religijnego.<br />
Początkowo nie było jasne, czy zamierza<br />
konkurować z powstałą o cztery lata<br />
wcześniej imprezą w San Sebastian. Nie miał<br />
jury i nie przyznawano na nim nagród. Jednak<br />
już po drugiej edycji, dyrekcja festiwalu zorientowała<br />
się, że chcąc prezentować ambitne<br />
dzieła o profilu artystycznym, trzeba sprostać<br />
dużej rywalizacji i znacznie rozszerzyć program,<br />
pierwotnie zbyt hermetyczny. Filmy<br />
stricte religijne stawały się coraz rzadsze,<br />
ustępując miejsca obrazom o szerszym przesłaniu<br />
moralnym i filozoficznym. Przed upadkiem<br />
Franco w 1975 roku taka dewiza pozwalała<br />
przemycać przez cenzurę dzieła zakazane<br />
w normalnym rozpowszechnianiu.<br />
Valladolid nie tylko nie ociąga się z zapraszaniem<br />
filmów już znanych z rozmaitych festiwali,<br />
ale z upodobaniem nagradza produkcje<br />
już wcześniej wyróżnione. Prestiżowość<br />
imprezy wydatnie podnosi frekwencję w kinach<br />
festiwalowych – nawet na filmach, które<br />
już uprzednio były wyświetlane w normalnym<br />
trybie. Faworyzowane są zwłaszcza filmy<br />
pozahollywoodzkie, szczególnie te, które są<br />
rzadko eksploatowane na hiszpańskiej prowincji.<br />
Specjalnym powodzeniem cieszą się<br />
festiwalowe projekcje w dzielnicy studenckiej.<br />
Złote i Srebrne Kłosy – nagrody festiwalu<br />
(które początkowo nazywały się Don Bosco, ku<br />
czci świętego, założyciela zgromadzenia salezjanów)<br />
– są często wręczane w monumentalnym<br />
wnętrzu Teatro Calderón. Wysokość wszystkich<br />
nagród wynosi dorocznie 60 tys. euro.<br />
Znamienne, że wydawnictwo festiwalu,<br />
wyliczając promocyjnie słynnych filmowców,<br />
którzy ze swymi filmami wystąpili na Seminci,<br />
na pierwszym miejscu wymienia Andrzeja<br />
Wajdę – przed Ingmarem Bergmanem, Luisem<br />
Buñuelem, Federico Fellinim i Kenem Loachem.<br />
Szczególnych starań dokłada dyrekcja<br />
do organizowania przemyślanych i inteligentnych<br />
retrospekcji, z których wyróżnić się dały<br />
ostatnio (także swą kompletnością) przeglądy<br />
poświęcone Yasujirô Ozu, François Truffaut,<br />
Stanleyowi Donenowi i Kenji Mizoguchiemu.<br />
26 października ub.r. zakończyła się 58.<br />
edycja festiwalu w Valladolid. Złotym Kłosem<br />
nagrodzono dramat Yôji Yamady Rodzina tokijska<br />
(Tôkyô kazoku). Natomiast aż trzy nagrody<br />
otrzymała Papusza Joanny Kos-Krauze<br />
i Krzysztofa Krauze: Srebrne Kłosy za najlepszą<br />
reżyserię, za aktorstwo Zbigniewa Walerysia<br />
oraz Nagrodę Młodych.<br />
nr 31/marzec 2014 / MAGAZYN FILMOWY SFP<br />
nr 31/marzec 2014 / MAGAZYN FILMOWY SFP<br />
52 53
Change language