Kjo është dita që na e fali Zoti Alleluia, Alleluia - kishadhejeta.com
Kjo është dita që na e fali Zoti Alleluia, Alleluia - kishadhejeta.com
Kjo është dita që na e fali Zoti Alleluia, Alleluia - kishadhejeta.com
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>Kjo</strong> <strong>është</strong> <strong>dita</strong> <strong>që</strong> <strong>na</strong> e <strong>fali</strong> <strong>Zoti</strong>,<br />
të gëzojmë e të ngazëllojmë.<br />
<strong>Alleluia</strong>, <strong>Alleluia</strong>.<br />
Organ i permuajshem informacioni i METROPOLISE tIRANE-DURRES Nr. 3<br />
Ma r s 2008 Çmimi 30 lekë<br />
Krishti u ngjall<br />
<strong>Kjo</strong> <strong>është</strong> <strong>dita</strong><br />
<strong>që</strong> <strong>na</strong> e <strong>fali</strong> <strong>Zoti</strong><br />
<strong>Alleluia</strong>, <strong>Alleluia</strong>
mars 2008 Kisha dhe jeta<br />
2<br />
PËRMBAJTJA<br />
Pashkët e ringjalljes në Katedralen<br />
e Shën Palit në Tiranë<br />
Krishti i ringjallur shëron plagët<br />
e njerëzimit<br />
Nga Marsida Sadikja<br />
E Premtja e Shenjtë, moment për<br />
të reflektuar mbi martirët e fesë<br />
Kisha ka nevojë <strong>që</strong> të pastrohet,<br />
ka thënë Papa Benedikti i XVI<br />
të Dielën e Larit<br />
Nga Dom Marjan Lumçi<br />
Udha e Kryqit në Milot<br />
Nga At Givanni Peragine<br />
Vizita Baritore e Shkëlqesisë së<br />
Tij Imzot Rrok Mir<strong>dita</strong> në Mamurras<br />
dhe Zhejë<br />
Nga Dom Emanuele Cutajar<br />
Të qenurit vetëm apo të ndjerit<br />
vetëm!<br />
Nga: Enkelejda Gjoza<br />
Çasti i Nënës<br />
Nga Dom Marjan Lumçi<br />
Adoleshenca, kohë pritjeje dhe<br />
shprese<br />
Nga Eda Paluca<br />
Kur papa Gjon Pali II hapi rrugët, <strong>që</strong><br />
të rinjtë e mbarë botës të takoheshin<br />
Nga Elidon Dodaj<br />
<strong>Kjo</strong> <strong>është</strong> <strong>dita</strong> <strong>që</strong> <strong>na</strong> e <strong>fali</strong> <strong>Zoti</strong>, të<br />
gëzojmë e të ngazëllojmë. <strong>Alleluia</strong>,<br />
<strong>Alleluia</strong>.<br />
Nga Re<strong>na</strong>to Gjika<br />
Isha duke të pritur ty<br />
Nga Ensuela Prenga<br />
Tri monedhat<br />
Vrapuesi i paqes<br />
Nga Dom Henricus Veldkamp<br />
faqe 3<br />
faqe 5<br />
faqe 5<br />
faqe 6<br />
faqe 6<br />
faqe 7<br />
faqe 7<br />
faqe 8<br />
faqe 9<br />
faqe 10<br />
faqe 10<br />
faqe 11<br />
faqe 11<br />
faqe 11<br />
Kalendari Liturgjik<br />
Ditën e parë të javës, në mëngjes, ende<br />
pa dalë drita, erdhi Maria Magdalenë<br />
te varri dhe pa se guri ishte hequr<br />
prej varrit. Atëherë erdhi me vrap te<br />
SimonPjetri dhe tek ai nxënësi tjetër,<br />
të cilin Jezusi e donte dhe u tha: “E<br />
kanë marrë Zotërinë prej varrit e nuk<br />
dimë se ku e kanë vënë.”<br />
Atëherë dolën Pjetri dhe ai nxënësi<br />
tjetër e u nisën drejt varrit. Vraponin<br />
të dy bashkë, por ai nxënësi tjetër ia<br />
kaloi Pjetrit dhe arriti i pari te varri.<br />
Ai u përkul dhe pa pëlhurat e vë<strong>na</strong> aty,<br />
por nuk hyri. Ndërkaq mbërriti edhe<br />
SimonPjetri <strong>që</strong> po vinte pas tij dhe<br />
hyri në varr. I pa pëlhurat e vë<strong>na</strong> dhe<br />
rizën <strong>që</strong> pati qenë në kokë të Jezusit.<br />
<strong>Kjo</strong> nuk ishte me pëlhura, por veçmas<br />
e palosur në një vend.<br />
Atëherë hyri edhe ai nxënësi tjetër, <strong>që</strong><br />
mbërriti i pari te varri, pa e besoi. Në<br />
të vërtetë, ende nuk e kishin kuptuar<br />
Shkrimin shenjtë: se duhej <strong>që</strong> Ai të<br />
ngjallej së vdekuri.<br />
Atëherë nxënësit u kthyen në shtëpi.<br />
Prill 2008<br />
Ringjallja e Jezusit<br />
(Mt 28, 110; Mk 16, 18; Lk 24, 112)<br />
2 prill - Sh. Françesku nga Paula<br />
4 prill – Sh. Izidori<br />
6 prill<br />
E DIELA III e PASHKËVE (A)<br />
7 prill – Sh. Gjon Pagëzues nga Salle<br />
11 prill – Sh. Stanislavi<br />
13 prill<br />
E DIELA IV e PASHKËVE (A)<br />
20 prill<br />
E DIELA V e PASHKËVE (A)<br />
21 prill – Sh. Anselmi<br />
23 prill – Sh. Gjergji<br />
25 prill – Sh. Marku<br />
26 prill<br />
ZOJA E KËSHILLIT TË MIRË<br />
PAJTORJA E SHQIPNISË<br />
27 prill<br />
E DIELA VI e PASHKËVE (A)<br />
29 prill – Sh. Kateri<strong>na</strong> nga Sie<strong>na</strong><br />
30 prill – Sh. Do<strong>na</strong>ti<br />
Drejtor i përgjithshëm:<br />
Imzot George Frendo<br />
Kryeredaktor:<br />
D. Marjan Lumçi<br />
Sekretar:<br />
Nikollë Loka<br />
Redaksia:<br />
Kolec Çefa<br />
A<strong>na</strong> Stakaj<br />
Zef Skanjeti<br />
Alban Guri<br />
Grafika:<br />
Pjerin Sheldija<br />
Elis Gjoni<br />
Foto: Pici<br />
Adresa:<br />
Katedralja e Shën Palit,<br />
Bulevardi Zhan D’Ark,<br />
Tiranë, Shqipëri<br />
E-mail: mlumci@hotmail.<strong>com</strong><br />
http://<strong>kishadhejeta</strong>.googlepages.<strong>com</strong>
mars 2008<br />
Kisha dhe jeta<br />
3<br />
Krishti u ngjall - Pashkët e ringjalljes<br />
në Katedralen e Shën Palit në Tiranë<br />
Predikimi i Sh. T. Imzot Rrok Mir<strong>dita</strong><br />
Arqipeshkëv Metropolit i Arkiodioqezës Metropolitane Tiranë-Durrës<br />
di se kërkoni Jezusin, të kry<strong>që</strong>zuarin.<br />
E Nuk <strong>është</strong> këtu, <strong>është</strong> ringjallur.”<br />
Shumë të dashur vëllezër e motra, këto<br />
fjalë të engjëllit pranë varrit të zbrazur të<br />
Krishtit, nuk kanë tronditur dhe shndërruar<br />
vetëm jetën e Marisë Magdalenë dhe<br />
të Marisë tjetër <strong>që</strong> kishin shkuar tek varri,<br />
nuk kanë tronditur dhe shndërruar vetëm<br />
jetën e apostujve dhe të disa të krishterëve,<br />
por kanë tronditur dhe shndërruar historinë.<br />
“Ai <strong>është</strong> ringjallur!” Kush <strong>është</strong> ai <strong>që</strong> <strong>është</strong><br />
ringjallur dhe pse <strong>është</strong> vdekja dhe ringjallja<br />
e tij themeli i jetës së botës<br />
Historia e Krishtit, e zhvilluar në një<br />
province të vogël të perandorisë së madhe<br />
romake, prek historinë e të gjithë njerëzve,<br />
sepse Krishti <strong>është</strong> njeriu. Ponc Pilati, gjatë<br />
gjyqit të këtij njeriu të jashtëzakonshëm <strong>që</strong><br />
kishte trazuar ndërgjegjet e papastra të pushtetit<br />
fetar e politik të kohës së vet, ua paraqiti<br />
Jezusin hebrenjve <strong>që</strong> kërkonin vdekjen e tij,<br />
duke u thënë: “Ja njeriu!”Gjyqi i Krishtit dhe<br />
dënimi i tij me vdekje në Jeruzalem, kry<strong>që</strong>zimi<br />
i tij jashtë qytetit të shenjtë, vdekja<br />
e tij mes dy mëkatarëve nën gozhdat dhe<br />
heshtat e ushtarëve romake dhe nën ironinë<br />
e hidhur të priftërinjve hebrenj, janë historia<br />
e njerëzimit, sepse Krishti <strong>është</strong> njeriu. Në<br />
Krishtin e dënuar me vdekje padrejtësisht,<br />
të përqeshur e të fyer, të vuajtur e të varur<br />
në kryq, shohim njeriun, mbi të cilin rëndon<br />
mëkati <strong>që</strong> mbulon me shëmtimin e vet tërë<br />
shkëlqimin e bukurisë.<br />
Historia e njerëzimit <strong>është</strong> e prekur thellë<br />
nga realiteti i mëkatit i cili e shëmton tokën<br />
duke shpërfytyruar njeriun. Dhe pasoja e<br />
fundit e mëkatit <strong>është</strong> vdekja, ky realitet i<br />
pashmangshëm <strong>që</strong> mbulon me errësirën e<br />
vet bukurinë e jetës dhe forcën e shkëlqimit<br />
të saj.<br />
Në kryqin e Krishtit dhe në vdekjen<br />
e tij gjendet e shprehur tërë varfëria<br />
njerëzore dhe dëshira e fuqishme e njeriut<br />
për të mos qenë i braktisur nga Hyji.<br />
Përballë mjerimit dhe vdekjes duket sikur<br />
Hyji ose nuk ekziston, ose <strong>është</strong> i pafuqishëm.<br />
“Nëse je Biri i Hyjit, zbrit nga kryqi” i thonë<br />
kry<strong>që</strong>zuesat Jezusit. Nga a<strong>na</strong> e tij Jezusi përjeton<br />
në kryq vetminë e tmerrshme dhe ndjenjën<br />
e braktisjes nga Hyji, prandaj thërret: “Hyji<br />
im, Hyji im, përse më ke braktisur” Kureshtja<br />
e atyre <strong>që</strong> gjenden tek kryqi i Krishtit pa<br />
dashuri ndaj Hyjit dhe njeriut të kry<strong>që</strong>zuar, i<br />
shtyn të thonë: “Ka thirrur Hyjin, të shohim<br />
a do te vijë për ta shpëtuar”.<br />
Por në orën e kryqit Hyji hesht dhe në<br />
heshtjen e Hyjit vdes Biri i tij, duke thënë: “O<br />
Atë, në duart e tua po e dorëzoj shpirtin tim”.<br />
Përballë situatës së dhimbjeve njerëzore,<br />
përballë tragjedive <strong>që</strong> vërshojnë mbi botën,<br />
përballë kryqit të ekzistencës së përditshme<br />
<strong>që</strong> rëndon në një mënyrë apo në një tjetër<br />
mbi shpirtrat e njerëzve të çdo kohe, lind<br />
vetvetishëm thirrja njerëzore: “Hyji im, Hyji<br />
im, përse më ke braktisur”. Një njerëzim i<br />
braktisur nga <strong>Zoti</strong>, një njerëzim dhe një sho<strong>që</strong>ri<br />
<strong>që</strong> e braktis <strong>Zoti</strong>n, nuk mund ta njohë<br />
shkëlqimin e shpresës, ngushëllimin e besimit,<br />
forcën e dashurisë. Tek kryqi i Krishtit, kry<strong>që</strong>zuesat<br />
thonë: “Ka thirrur Hyjin, të shohim<br />
a do të vijë për ta shpëtuar”.<br />
Pasi Krishti vdes, të gjithë largohen, duke<br />
menduar se vdekja <strong>është</strong> fundi, duke pandehur<br />
se Hyji e ka braktisur njeriun e kryqit, duke<br />
lënë gjithçka nën pushtetin e vdekjes. E nëse<br />
Ai, i drejti, Biri i Hyjit, ka vdekur i braktisur<br />
nga Ati qiellor, atëherë duket sikur vdekja e<br />
tij <strong>është</strong> provë se njeriu <strong>është</strong> një eksperiment<br />
i dështuar i Hyjit.<br />
Nëse njeriu, kjo krijesë kaq madhështore,<br />
<strong>është</strong> krijuar për të vdekur, krijimi <strong>është</strong><br />
një ironi e hidhur ose një fitore e së keqes.<br />
Por, pikërisht kur të gjithë e kanë humbur<br />
shpresën, kur gjithçka <strong>është</strong> krejtësisht e pamundur<br />
për njerëzit, kur duket sikur vdekja ka<br />
vënë në heshtje edhe hirin e Hyjit, pikërisht<br />
në vdekje, në vendin e braktisjes së skajshme,<br />
Hyji ndërhyn me fuqinë e jetës, ndërhyn tek<br />
varri i Jezusit nga Nazareti, duke i dhënë fund<br />
shterpësisë së varrit, dhe duke ringjallur në<br />
jetë Birin e tij të vdekur për ne, për të shpaguar<br />
me vdekjen e tij mëkatin tonë, për të prekur<br />
me vdekjen e tij vdekjen tonë e për të <strong>na</strong> dhënë<br />
me ringjalljen e tij forcën e jetës dhe shpresën<br />
e ringjalljes.“Po thërret Hyjin, të shohim a do<br />
të vijë për ta shpëtuar”.<br />
Shumë të dashur vëllezër e motra, pashkët<br />
janë shpëtimi i Hyjit, sepse shpëtimi nuk <strong>është</strong><br />
shmangia e vdekjes, por mundja e saj, duke i<br />
kaluar mes per mes. Në mes të vdekjes Hyji<br />
<strong>na</strong> ka shpëtuar nga vdekja me anë të vdekjes<br />
dhe të ringjalljes së Birit të vet. Në mes të<br />
vdekjes ai <strong>është</strong> zbuluar si Hyji i jetës. Në mes<br />
të vdekjes <strong>na</strong> ka treguar se nuk e ka braktisur<br />
njeriun dhe me praninë e tij e ka shndërruar<br />
vdekjen në jetë.<br />
Ske<strong>na</strong> e ungjillit sipas Mateut <strong>që</strong> <strong>na</strong> tregon<br />
ngjarjen e ringjalljes në paraqet më mënyrë<br />
të mrekullueshme di<strong>na</strong>mikën e jetës <strong>që</strong><br />
shpërthen nga vdekja dhe ringjallja e Krishtit<br />
dhe vërshon në shpirtrat e njerëzve, duke e<br />
gjallëruar historinë.<br />
-vijon në fq. 3-<br />
fotot M. Pici
mars 2008 Kisha dhe jeta<br />
4<br />
Dëgjohet një tërmet i fuqishëm, zbret një<br />
engjëll nga qielli, rrotullon gurin e një varri,<br />
ulet mbi atë gur me pamjen e rrufesë, i veshur<br />
me rroba të bardha si bora dhe thotë: “Mos kini<br />
frikë! E di se kërkoni Jezusin, të kry<strong>që</strong>zuarin.<br />
Nuk <strong>është</strong> këtu, <strong>është</strong> ringjallur, siç kishte thënë.<br />
Ejani e shikoni vendin ku e kishin vendosur”.<br />
Tre ditë më përpara Pilati kishte thënë: “Ja<br />
njeriu!”. Tre ditë më përpara dukej sikur<br />
njeriu ishte krejtësisht nën pushtetin e fuqive<br />
të kësaj toke, tërësisht i nënshtruar ndaj ligjit<br />
të vdekjes, i pajtuar trishtueshëm me fatin e<br />
vet të hidhur. Por ajo ishte vetëm një pamje e<br />
pjesshme e njeriut para ringjalljes së Krishtit.<br />
Duke thënë: “Ja njeriu”, Pilati nuk e dinte se<br />
po thonte se Ai, Jezusi nga Nazareti, i dënuar<br />
me kry<strong>që</strong>zim, <strong>është</strong> njeriu i vërtetë mbi të cilin<br />
vdekja nuk ka asnjë pushtet, njeriu <strong>që</strong> do të<br />
nënshtrojë nën pushtetin e tij të gjitha fuqitë<br />
e errësirës dhe do të shkëlqejë mbi botën me<br />
lavdinë e ringjalljes.<br />
“Ja njeriu!” Krishti i vdekur dhe i ringjallur<br />
<strong>është</strong> njeriu <strong>që</strong> Hyji ka krijuar në përngjasimin<br />
e vet dhe kush dëshiron të arrijë plotësinë<br />
e <strong>na</strong>tyrës njerëzore, duhet të ecë në udhën<br />
e përshkuar nga njeriu i kryqit, <strong>që</strong> sot e ka<br />
braktisur varrin dhe <strong>na</strong> ka liruar nga hija e<br />
vdekjes. Ai, me vdekjen dhe ringjalljen e tij<br />
<strong>është</strong> prova se Hyji <strong>është</strong> i pranishëm në jetën<br />
e botës dhe në jetën e çdo njeriu, se Hyji nuk<br />
e ka braktisur njeriun, por ka hyrë brenda<br />
vdekjes së tij, për të rrotulluar gurin e varrit <strong>që</strong><br />
<strong>na</strong> mban të mbyllur e për të <strong>na</strong> dhënë jetën e re<br />
të ringjalljes. Pashkët, atëherë, nuk janë vetëm<br />
një festë e të krishterëve, nuk janë vetëm një<br />
veprim liturgjik <strong>që</strong> ndodh brenda një bashkësie<br />
besimtarësh.<br />
Pashkët janë festa e njeriut <strong>që</strong> ka rifituar një<br />
Krishtin jetën e humbur për shkak të mëkatit,<br />
festa e njeriut <strong>që</strong> në mes të dhimbjes, në mes<br />
të pafuqisë së tij përballë të gjitha pushteteve<br />
të <strong>na</strong>tyrës, të politikës dhe të fesë, përjeton<br />
fuqinë e Krishtit <strong>që</strong> nuk i nënshtrohet asnjë<br />
pushteti të kësaj bote, as pushtetit të vdekjes,<br />
dhe <strong>që</strong> <strong>na</strong> thërret ta takojmë në Galile, për të<br />
nisur me ne një histori të re, historinë madhështore<br />
të jetës me mundësin e vdekjes.<br />
Maria nga Magdala dhe Maria tjetër me frikë<br />
dhe gëzim të madh u nisën drejt dishepujve<br />
për t’u shpallur lajmin e hareshëm.<br />
Gjatë udhës takojnë të Ringjallurin <strong>që</strong> u thotë:<br />
“Mos kini frikë! Shkoni e u thoni vëllezërve të<br />
mi të shkojnë në Galile. Atje do të më shohin.”<br />
“Mos kini frikë!” Ringjallja e Krishtit heq nga<br />
thellësitë e shpirtit të njeriut frikën, pushteti i<br />
së cilës e mek ndërgjegjen e përlyer me mëkat<br />
dhe e zvetnon njeriun. I ringjalluri e ka mundur<br />
mëkatin, prandaj ai pastron nga ne çdo frikë dhe<br />
<strong>na</strong> kthen dinjitetin e plotë dhe lirinë e shpirtit.<br />
“Shkoni e u thoni vëllezërve të mi të shkojnë<br />
në Galile”. Jezusi i kishte thirrur apostujt për<br />
herë të parë në Galile dhe kishte predikuar<br />
me ta lajmin e mirë nëpër udhët e Galilesë e<br />
të Judesë. Tani, i ringjallur, i pret përsëri në<br />
Galile, për t’i dërguar nëpër udhët e botës, <strong>që</strong><br />
të sjellin lajmin e mirë të fitores mbi vdekjen.<br />
“Atje do të më shohin”.<br />
Apostujt e kanë parë Jezusin e<br />
ringjallur, kanë dëgjuar zërin e tij, kanë ngrënë<br />
me të bukën e shpëtimit dhe kanë gjetur tek<br />
ai udhën e jetës. Apostujt e kanë dëshmuar të<br />
Ringjallurin dhe ne i kemi besuar dëshmisë së<br />
tyre e me anë të besimit marrim pjesë në misterin<br />
e Krishtit, marrim pjesë në dhimbjet dhe<br />
vdekjen e tij, por mbi të gjitha marrim prej tij<br />
fuqinë e jetës, forcën e ringjalljes. Duke marrë<br />
pjesë me anë të besimit në misterin e Krishtit,<br />
jemi populli i të ringjallurit <strong>që</strong> ecën udhëve të<br />
kësaj bote duke mbartur lajmin e hareshëm:<br />
“Ai <strong>është</strong> ringjallur”. Ringjallja e tij <strong>është</strong><br />
bekim shprese dhe jete për botën. Ringjallja<br />
e tij <strong>është</strong> burim force për popullin tonë edhe<br />
në mes të dhimbjeve.<br />
Drita e fitores së tij mbi vdekjen mbushtë me<br />
ngushëllim e shpresë të gjithë të vuajturit e vendit<br />
tonë dhe ngushëlloftë zemrat e atyre <strong>që</strong> janë të<br />
pikëlluar nga tragjeditë. Në këto pashkë të<br />
lutemi për të gjithë të prekurit nga dhimbja e<br />
fatke<strong>që</strong>sisë së Gërdecit dhe të kërkojmë nga<br />
i Ringjalluri guximin për të shikuar drejt së<br />
ardhmes dhe forcën për ta ndërtuar atë. Krishti<br />
<strong>është</strong> Pashka jonë, Krishti <strong>është</strong> shpresa jonë.<br />
Ai ju dhashtë të gjithëve bekimin e vet. Për<br />
shumë vjet gëzuar.
mars 2008<br />
Kisha dhe jeta<br />
5<br />
Krishti i ringjallur shëron plagët e njerëzimit<br />
QYTETI I VATIKANIT, e diele, 23 mars<br />
2008 - Të Dielën e Pashkëve, Benedikti<br />
XVI ka siguruar <strong>që</strong> Krishti i ringjallur shëron plagët<br />
“e hapura dhe të dhimbshme” të njerëzimit, dhe<br />
ka inkurajuar zgjidhje paqeje për Darfur, Tokën e<br />
Shenjtë, Irakun, Libanin dhe Tibetin. “Sa herë marrëdhëniet<br />
midis perso<strong>na</strong>ve, midis grupeve, midis<br />
popujve, në vend <strong>që</strong> nga dashuria, janë të shënuar<br />
nga egoizmi, nga padrejtësia, nga urrejtja, nga<br />
dhu<strong>na</strong>!”, ka pohuar në Mesazhin e tij të pashkëve<br />
para se të jepte bekimin “Urbi et Orbi”.<br />
Mijëra shtegtarë në sheshin Shën Pjetër <strong>që</strong><br />
kanë dëgjuar fjalët e Papës, nën shi. “Janë plagët<br />
e njerëzimit, të hapura dhe të dhimbshme në çdo<br />
cep të planetit, edhe pse shpesh të injoruara dhe<br />
ndonjëherë të fshehura me dëshirë”, ka pohuar<br />
Papa <strong>që</strong> ka shqiptuar urimet e Pashkëve në 63<br />
gjuhë (këtë vit <strong>është</strong> shtuar edhe guaranì, gjuha e<br />
folur në Paraguai, por edhe në zo<strong>na</strong> të Argjentinës,<br />
të Brazilit dhe të Bolivisë). “Plagë <strong>që</strong> pikëllojnë<br />
shpirtra dhe trupa të panumërta të vëllezërve dhe<br />
motrave to<strong>na</strong>” dhe <strong>që</strong> “presin të lehtësohen dhe të<br />
QYTETI I VATIKANIT, e premte, 21 mars<br />
2008.- E Premtja e Shenjtë <strong>është</strong> një moment i volitshëm<br />
për të kujtuar shembullin e shumë martirëve të<br />
fesë, ka pohuar Kardi<strong>na</strong>li Leo<strong>na</strong>rdo Sandri, prefekt<br />
i Kongregatës për Kishat Lindore.<br />
Duke komentuar në një intervistë për<br />
“L’Osservatore Romano” vizitën e tij të afërme në<br />
Tokën e Shenjtë, porporati ka dashur të nënvizojë<br />
në vend të parë shembullin e Imzot Paulos Faraj<br />
Rahho, i rrëmbyer më 29 shkurt pas kremtimit të<br />
Udhës së Kryqit dhe i gjetur i vdekur më 13 mars.<br />
Arqipeshkvi kaldeo i Mosul, pohon Kardi<strong>na</strong>li, ka qenë<br />
“i flijuar” “pa asnjë <strong>që</strong>llim tjetër përveç se i përkiste<br />
Krishtit të Kry<strong>që</strong>zuar dhe të Ringjallur”.<br />
“Ishte një dishepull besnik i <strong>Zoti</strong>t, një bari<br />
zemërbutë dhe një njeri i paqes”, ka shpjeguar ai,<br />
duke rrëfyer <strong>që</strong> “në këtë javë të shenjtë fytyra e tij<br />
e qetë i kthehet shpesh në mendje dhe në zemër,<br />
gati <strong>që</strong> të sigurojë se hiri i Hyjit do të dijë të sjellë<br />
nga sakrifica e tij ngushëllim të pafund, shpresë<br />
dhe forcë për bashkësinë e tij”. “Mbi shembullin<br />
e Krishtit, Bariu i Mirë, Arqipeshkvi i përlotur ka<br />
dhënë jetën për ‘të tijtë’, nuk i ka braktisur, pavarësisht<br />
kërcënimeve”. Benedikti XVI, shpjegon<br />
prefekti i dikasterit të Vatikanit, e ka kujtuar të<br />
Dielën e Larit, duke drejtuar një apel për fundin e<br />
dhunës në Irak. Fjalët e Papës, kanë zbritur “si balsam<br />
mbi plagët e hapura të Kishës kaldea, madhështia e së<br />
cilës nuk <strong>që</strong>ndron në sasinë numerike, por në faktin<br />
<strong>që</strong> mund të lëvdohet akoma sot, në këtë vit 2008 <strong>që</strong><br />
po jetojmë, për hirin e martirit për Krishtin”. Imzot<br />
Rahho, ka pohuar nga a<strong>na</strong> e tij në “L’Osservatore<br />
Romano” Arqipeshkvi Angelo Amato, sekretar i<br />
Kongregatës për Doktrinën e Fesë, “<strong>është</strong> i fundit nga<br />
martirët e Kishës së Krishtit”.<br />
“Vazhdo kështu, në mosinteresimin dhe<br />
në indiferencën e botës, shtypja e lehtë dhe e<br />
pamëshirshme e të krishterëve iraken, <strong>që</strong> synon<br />
në shfarosjen e plotë të tyre. Goditet bariu për të<br />
shpërndarë grigjën”. Përndjekjet e antikrishtera, ka<br />
Nga Marsida Sadikja<br />
shërohen nga plagët e lavdishme të <strong>Zoti</strong>t të ringjallur<br />
dhe nga solidariteti, mbi gjurmët dhe në emrin<br />
e tij, vënë gjeste dashurie”. Këta të krishterë, tha,<br />
“angazhohen në fakt për drejtësinë dhe shpërndajnë<br />
përreth saj shenja të ndritshme shprese në vendet<br />
e përgjakura nga konfliktet dhe kudo <strong>që</strong> dinjiteti i<br />
personit njerëzor vazhdon të jetë i përbuzur. Urimi<br />
<strong>është</strong> <strong>që</strong> atje të shumohen dëshmitë e urtësisë dhe<br />
të faljes”. Benedikti XVI i ka drejtuar mendimin<br />
“disa rajoneve afrikane, mes të cilëve Darfur dhe<br />
Somalia, Lindjes së Mesme të martirizuar dhe<br />
veçanërisht Tokës së Shenjtë, Irakut, Libanit, dhe<br />
në fund Tibetit”, duke inkurajuar “kërkimin e<br />
zgjidhjes <strong>që</strong> i përket të mirës dhe paqes”.<br />
“Vdekja dhe ringjallja e Fjalës së Hyjit të<br />
mishëruar <strong>është</strong> një ngjarje dashurie të pakufi,<br />
<strong>është</strong> fitorja e Dashurisë <strong>që</strong> <strong>na</strong> ka liruar nga skllavëria<br />
e mëkatit dhe e vdekjes – ka përfunduar –.<br />
Ka ndryshuar rrjedhën e historisë, duke futur një<br />
kuptim dhe vlerë të pashlyeshme e të rinovuar për<br />
jetën e njeriut”. Në total, 102 ka<strong>na</strong>le televizive të<br />
të gjithë botës kanë transmetuar drejtpërsëdrejti<br />
ceremoninë në 67 Vende, sipas lajmeve nga Zyra<br />
informative e Vatikanit.<br />
E Premtja e Shenjtë,<br />
moment për të reflektuar mbi martirët e fesë<br />
denoncuar imzot Amato, “nuk janë faqe të zverdhura<br />
të shekujve të kaluar, por kronikë e përditshme<br />
e ditëve to<strong>na</strong>”. “Në një botë të globalizuar, ku me të<br />
drejtë kërkohet e drejta e lirisë fetare dhe për respektin<br />
e ndërgjegjeve të tjera, ngulmon në mënyrë të fortë<br />
urrejtjen e fesë së krishterë. Duket sikur gjithçka mund<br />
të tolerohet, përveç dëshmisë së krishterë”.<br />
“Sot, si dje, dëshmitarët e Ungjillit përndiqen<br />
dhe shtypen në çdo anë të botës. Martirët aktualizojnë<br />
javën e shenjtë të Kishës së Krishtit”.<br />
Përballë kësaj situate, <strong>është</strong> e nevojshme mbi të<br />
gjitha një vëmendje e rinovuar për të krishterët e Tokës<br />
së Shenjtë, ka thënë Kardi<strong>na</strong>li Sandri, <strong>që</strong> i ka bërë apel<br />
“të gjithëve <strong>që</strong> të mos harrohen kurrë vëllezërit tanë të<br />
krishterë <strong>që</strong> jetojnë në ato territore”. Për sa përket kësaj,<br />
ka lavdëruar faktin se Papët e kanë zgjedhur të<br />
Premten e Shenjtë “për të dhënë një sinjal shumë të<br />
dukshëm vendit <strong>që</strong> ata duhen të kenë në dashurinë e<br />
Kishës”, duke e destinuar grumbullimin e ofertave<br />
pikërisht për të krishterët <strong>që</strong> jetojnë në rajon. “Toka<br />
e Shenjtë pret lutjen, shtegtimet, sensibilizimi mbi<br />
situatën e saj reale, sforcime me gjerësi të madhe në<br />
favor të procesit të paqes, dhe solidaritetin material<br />
duke filluar nga grumbullimi bujar i ofertave të<br />
kësaj të Premte të Shenjtë”, ka deklaruar.<br />
Porporati ka kujtuar për të përditshmen e Vatikanit<br />
se <strong>që</strong>llimi parësor i vizitës <strong>që</strong> ka përmbushur në Lindjen<br />
e Mesme ka qenë të “takojë të gjitha bashkësitë<br />
kishtare të ritit latin dhe të ritit lindor, <strong>që</strong> krijojnë<br />
mozaikun me lara-lara të Kishës katolike në Izrael,<br />
Palestinë dhe Jordani”. Duke vizituar asamblenë<br />
vjetore të ordi<strong>na</strong>rëve katolikë në Jeruzalem, ka<br />
siguruar në vend të parë prelatëve afrimin e Papës<br />
në Tokën e Shenjtë, <strong>që</strong> “<strong>është</strong> realisht në zemrën e<br />
Ipeshkvit të Romës dhe e të gjithë Kishës”. Midis<br />
udhëzimeve <strong>që</strong> ka propozuar, Kardi<strong>na</strong>li Sandri ka<br />
nënvizuar “kolegjialiteti episkopal dhe shpirti i<br />
bashkimit, si mjeti më i mirë <strong>që</strong> hiri i Hyjit kërkon<br />
për të mbajtur të bashkuar bashkësinë katolike”,<br />
“lutja <strong>është</strong> veprimi për paqen dhe respektimi i<br />
të drejtave të popujve, si edhe baritorja e familjes<br />
dhe ajo e thirrjes”. Shtegtimi i porporatit ka pasur<br />
edhe rëndësi ekumenike dhe ndërfetare. “Përjetova<br />
momente ekumenike të një rëndësie të lartë, mes<br />
të cilëve takimi me patriarkun armen apostolik<br />
Torkom dhe me patriarkun grek ortodoks Teofilo<br />
III”. “Temat e mirëkuptimit dhe bashkëpunimit të<br />
brendshëm në bashkësinë katolike për një shërbim<br />
autentik për bashkimin e të krishterëve dhe një takim<br />
të respektueshëm me hebraizmin dhe islamin,<br />
dhe nga dëshmia ungjillore për t’i ofruar shtegtarëve<br />
të krishterë dhe shumë kërkuesve të Hyjit<br />
<strong>që</strong> shkojnë në Tokën e Shenjtë, kanë udhëhequr<br />
kërkimet e mia”, ka shtuar ai.
mars 2008 Kisha dhe jeta<br />
6<br />
Kisha ka nevojë <strong>që</strong> të pastrohet, ka thënë<br />
Papa Benedikti i XVI të Dielën e Larit<br />
Duke kujtuar pastrimin e tregtarëve në Tempull të Jeruzalemit<br />
QYTETI I VATIKANIT, e diele, 16 mars<br />
2008 - Benedikti XVI ka filluar Javën<br />
e Shenjtë të Dielën e Palmave duke konstatuar<br />
se Kisha ka nevojë <strong>që</strong> të pastrojë “abuzimet” <strong>që</strong><br />
ekzistojnë akoma në brendësinë e saj. Në homelinë<br />
e kremtimit <strong>që</strong> ka udhëhequr, Papa ka komentuar<br />
pjesën ungjillore të hyrjes së Jezusit në Jeruzalem<br />
midis turmës <strong>që</strong> e priste. Por kur <strong>Zoti</strong> arrin në Tempulli,<br />
“gjen tregtarë kafshësh dhe këmbyes valutash<br />
<strong>që</strong> me tregtitë e tyre zinin vendin e lutjes”.<br />
“Tregtarët vepronin në mënyrë korrekte sipas<br />
urdhërit ekzistues, por urdhri vetë ishte i korruptuar”,<br />
ka kujtuar. “<strong>Kjo</strong> <strong>është</strong> gjithçka <strong>që</strong> duhet të<br />
mendojmë sot ne si të krishterë – ka propozuar -:<br />
<strong>është</strong> feja jonë kaq e pastër dhe e hapur, kështu <strong>që</strong><br />
duke u nisur nga ajo così che a partire da essa anche<br />
i ‘pagani’, le persone che oggi sono in ricerca<br />
e hanno le loro domande, possano intuire la luce<br />
dell’unico Dio, associarsi negli atri della fede alla<br />
nostra preghiera e con il loro domandare diventare<br />
forse adoratori pure loro”. “La consapevolezza<br />
che l’avidità è idolatria raggiunge anche il nostro<br />
cuore e la nostra prassi di vita”. “Non lasciamo<br />
forse in vari modi entrare gli idoli anche nel mondo<br />
della nostra fede”, ha aggiunto. “Siamo disposti<br />
a lasciarci sempre di nuovo purificare dal Signore,<br />
permettendoGli di cacciare da noi e dalla Chiesa<br />
tutto ciò che Gli è contrario”.<br />
Il Santo Padre ha mostrato <strong>com</strong>e nella purificazione<br />
del Tempio Cristo abbia annunciato il<br />
momento “in cui i veri adoratori adoreranno il<br />
Padre in spirito e verità”, non con sacrifici cruenti<br />
Nga Dom Marjan Lumçi<br />
e offerte di vivande.<br />
“Subentra il corpo di Cristo, subentra Lui<br />
stesso. Solo ‘l’amore sino alla fine’, solo l’amore<br />
che per gli uomini si do<strong>na</strong> totalmente a Dio, è il<br />
vero culto, il vero sacrificio”, ha spiegato.<br />
Gesù che nel Tempio guarisce ciechi e storpi<br />
“non viene <strong>com</strong>e distruttore; non viene con la spada<br />
del rivoluzio<strong>na</strong>rio. Viene col dono della guarigione.<br />
Si dedica a coloro che a causa della loro infermità<br />
vengono spinti agli estremi della loro vita e al margine<br />
della società”. “Gesù mostra Dio <strong>com</strong>e Colui<br />
Udha e Kryqit në Milot<br />
che ama, e il suo potere <strong>com</strong>e il potere dell’amore.<br />
E così dice a noi che cosa per sempre farà parte del<br />
giusto culto di Dio: il guarire, il servire, la bontà<br />
che risa<strong>na</strong>”. Ricordando che chi ha acclamato Gesù<br />
sono stati i bambini, il Papa ha spiegato che “per<br />
riconoscere Dio dobbiamo abbando<strong>na</strong>re la superbia<br />
che ci abbaglia, che vuole spingerci lontani da<br />
Dio, <strong>com</strong>e se Dio fosse nostro concorrente”. “Per<br />
incontrare Dio bisog<strong>na</strong> divenire capaci di vedere<br />
col cuore. Dobbiamo imparare a vedere con un<br />
cuore giovane, che non è ostacolato da pregiudizi<br />
e non è abbagliato da interessi”.<br />
“Così, nei piccoli che con un simile cuore<br />
libero ed aperto riconoscono Lui, la Chiesa ha visto<br />
l’immagine dei credenti di tutti i tempi, la propria<br />
immagine”. “Insieme ai giovani di tutto il mondo<br />
andiamo incontro a Gesù. Da Lui lasciamoci guidare<br />
verso Dio, per imparare da Dio stesso il retto<br />
modo di essere uomini”, ha concluso.<br />
La cerimonia della Domenica delle Palme, con<br />
cui la Chiesa cattolica inizia la Settima<strong>na</strong> Santa,<br />
è <strong>com</strong>inciata con la processione, presieduta da<br />
Benedetto XVI. Il Papa ha dato inizio alla celebrazione<br />
benedicendo le palme e i rami d’ulivo con<br />
acqua benedetta, proseguendo poi la processione<br />
dall’obelisco della piazza fino all’altare posto sulla<br />
scali<strong>na</strong>ta della Basilica di San Pietro.<br />
Il Pontefice era ac<strong>com</strong>pag<strong>na</strong>to da alcuni Vescovi<br />
e Cardi<strong>na</strong>li e da 270 giovani, 170 italiani e 100<br />
giunti da ogni parte del mondo, perché la Chiesa<br />
celebrava questa domenica la Gior<strong>na</strong>ta Mondiale<br />
della Gioventù.<br />
Në kohën e krezhmeve të gjithë ne të<br />
krishterët jemi të ftuar në mënyrë të<br />
veçantë për tu përgatitur për të jetuar misterin e<br />
Pashkëve të Krishtit, burim i shpëtimit tonë.<br />
Pjesë parësore e këtij misteri të Pashkëve<br />
<strong>është</strong> mundimi dhe vdekja e Jezusit në kryq. Sipas<br />
traditës së shëndoshë të Kishës ky moment <strong>është</strong><br />
kremtuar në Kishat to<strong>na</strong> çdo të Premte të kreshmëve.<br />
Edhe në Kishën tonë të Milotit besimtarët<br />
Nga At Givanni Peragine<br />
të përpiktë mblidhen për të medituar momentet e<br />
mundimeve dhe vdekjes së Krishtit.<br />
Në 22 shkurt kremtimi i Udhës së Kryqit në<br />
famullinë tonë <strong>është</strong> kremtuar dhe përjetuar në një<br />
mënyrë të veçantë, falë pranisë së Arqipeshkvit<br />
tonë, Imzot Rrok Mir<strong>dita</strong>. Prania e bariut tonë i<br />
dha një ton të veçantë kremtimit tonë.<br />
Së bashku me Ipeshkvin tonë kemi ndjekur<br />
ndalesat e ndryshme të udhës së kryqit <strong>që</strong> u zhvillua<br />
në oborrin e Kishës sonë.<br />
Një grup fëmijësh kanë udhëhequr në formën<br />
e dramës momentet e ndryshme të ecjes së Jezusit<br />
drejt Kalvarit, duke ringjallur tek të pranishmit<br />
një ndjenjë me të vërtetë mallëngjyese. Kremtimi<br />
u mbyll në Kishë ku Ipeshkvi e ka përfunduar<br />
duke shprehur falënderimin dhe gëzimin e tij për<br />
kremtimin e udhës së Kryqit me bashkësinë tonë<br />
famullitare.
mars 2008<br />
Kisha dhe jeta<br />
7<br />
Vizita Baritore e Shkëlqesisë së Tij<br />
Imzot Rrok Mir<strong>dita</strong> në Mamurras dhe Zhejë<br />
Nga Dom Emanuele Cutajar<br />
Në përvjetorin e pesëmbëdhjetë të shugurimit<br />
të tij ipeshkvnor, Arqipeshkvi ynë,<br />
Imzot Rrok Mir<strong>dita</strong> ka drejtuar Udhën e Kryqit<br />
në famullinë e Mamurrasit. Udha e Kryqit në Mamurras<br />
<strong>është</strong> bërë përgjatë rrugës së Kishës dhe në<br />
rrugicën rreth varrezave. Disa të rinj të famullisë,<br />
të veshur me veshje biblike, kanë bërë një paraqitje<br />
“tipo tableaux” për çdo meditim të 14 ndalesave<br />
të Udhës së Kryqit. Udha e Kryqit ka përfunduar<br />
në Kishë ku Arqipeshkvi ka dhënë mesazhin e tij<br />
për këtë rast. Të Dielën pasardhëse, d.m.th. më 17<br />
shkurt, Arqipeshkvi ka ardhur përsëri në famullinë<br />
e zonës, Zhejë dhe Mamurras, ku ka kremtuar<br />
meshën e shenjtë dhe më pas <strong>është</strong> përshëndetur<br />
me njerëzit. Mikpritja ishte shumë e ngrohtë.<br />
P.T.O<br />
Të qenurit vetëm apo të ndjerit vetëm!<br />
Të jesh më të tjerët dhe të jesh me vetën<br />
<strong>është</strong> kuptimi më i mirë i të dyja anëve<br />
të monedhës. Ndodh shpesh <strong>që</strong> të kemi “frikë” të<br />
jemi vetëm, kjo frike justifikohet me frikën <strong>që</strong> kemi<br />
nga mendimet to<strong>na</strong>, nga dialogu me veten. Dhe<br />
shpikim njëqind punë vetëm e vetëm <strong>që</strong> të mos arrijmë<br />
të bëjmë këtë dialog. Nëse ne nuk pëlqejmë<br />
“sho<strong>që</strong>rimin” me veten tonë, pse duhet <strong>që</strong> të tjerët<br />
të duan të rrinë me ne Nëse në nuk jemi të aftë të<br />
gëzojmë kohen kur jemi vetëm, atëherë do të jetë<br />
me të vërtetë shumë e vështirë ta shijojmë atë në<br />
prani të të tjerëve. Nëse në kemi një marrëdhënie<br />
të mirë me veten dhe e shijojmë vetminë atëherë<br />
ekziston një marrëdhënie shumë e mirë reciproke<br />
(jap/marr) me të tjerët. Pra do të jemi më të këndshëm<br />
në komunikim, më tolerantë nga ato <strong>që</strong> dikush<br />
thotë për ne, sepse ne tashmë kemi arritur ti njohim<br />
madje dhe ti pranojmë brenda vetes.<br />
Sado <strong>që</strong> prania e të tjerëve mund të përmirësojë<br />
jetën tonë, askush nuk mund të kompletojë qenien<br />
tonë, të ndajë botën unike të ndjenjave, mendimeve,<br />
shpresave dhe kujtimeve. Askush nuk mund<br />
të përmirësojë atë <strong>që</strong> nuk e njeh, në mund të njohim<br />
veten vetëm duke parë brenda saj, kështu mund<br />
të arrijmë një ekuilibër të pranueshëm e njohur/e<br />
panjohur dhe në këtë mënyrë psikika jonë mund të<br />
funksionojë normalisht dhe ne mund të bëjmë një<br />
jetë të shëndetshme. Në disa aspekte ne jemi vetëm<br />
madje dhe kur mund të kemi një lidhje të mrekullueshme<br />
me të tjerët. Unë ju ftoj të mendoni se të<br />
qenurit vetëm <strong>është</strong> pjesë e vlefshme e eksperiencës<br />
njerëzore. Është e rëndësishme të ndash midis të<br />
qenurit vetëm dhe të ndjerit vetëm<br />
Nga: Enkelejda Gjoza<br />
VLERAT E TË NDJERIT DHE<br />
TË QENURIT VETËM<br />
Këto të dyja janë eksperienca të ndryshme dhe<br />
gjithsecila ka vlerat e tyre. Të qenurit vetëm ndryshon<br />
nga të qenurit të vetmuar, edhe pse nuk kemi<br />
dikë fizikisht pranë, kjo varet nga marrëdhënia <strong>që</strong><br />
ne krijomë me veten, sa jemi të aftë ti tregojmë ç’do<br />
gjë vetes tonë dhe të arrijmë të pranojmë defektet<br />
e meritat to<strong>na</strong>, vetëm kështu mund të mos ndihemi<br />
bosh dhe të vetmuar edhe pse mund të gjendemi<br />
për momentin vetëm.<br />
Të ndjerit vetëm<br />
Ne mund të ndihemi vetëm edhe nëse jemi të<br />
rrethuar nga një grup njerëzish. Pra edhe nëse je<br />
midis 5 perso<strong>na</strong>ve në një tavolinë, mund të ndjesh<br />
boshllëk dhe sikur nuk i përket atij vendi, ndihen<br />
<strong>që</strong> të tjerët të trajtojnë si të huaj, (mbase se ti vetë<br />
ndihesh i tillë), dhe kjo <strong>është</strong> vetmia <strong>që</strong> të bën të<br />
ndihesh më i dëshpëruar se sa kur je vetëm fizikisht.<br />
Të ndjerit vetëm përgjithësisht rezulton nga disa<br />
ngjarje specifike në jetë.<br />
Vdekja e dikujt <strong>që</strong> ne duam, vendimi i dikujt<br />
për të <strong>na</strong> braktisur për dikë tjetër, transferimi në një<br />
qytet a vendbanim të ri, etj... .<br />
Të ndjerit të vetmuar ndodh atëherë kur e<br />
ndiejmë se dikush përreth nesh <strong>na</strong> ka lënë mbas<br />
dore, ose kur <strong>na</strong> mungon rrethi jonë social dhe<br />
këto mendime sa vjen e bëhen më të tendosura.<br />
Ndonjëherë ndjenjat e vetmisë janë të thjeshta,<br />
dhe tregojnë masën me të cilën ne kemi dështuar<br />
për të dëgjuar më mirë diçka <strong>që</strong> <strong>na</strong> ka ndodhur ne,<br />
diçka <strong>që</strong> kemi zgjedhur të eksperimentojmë, por ne<br />
nuk mund të zgjedhim sjelljen, por ama ne mund<br />
të ndryshojmë drejtimin e saj. Nëse do të lejojmë<br />
veten të eksperimentojnë me vetminë tonë, madje<br />
dhe kur jo <strong>është</strong> e dhimbshme, ne mund të surprizohemi<br />
nga gjetja e burimeve të forcës së kreativitetit<br />
edhe të vetvetes tonë. Në vetmi ne mund të kalojmë<br />
kohë me veten tonë duke diskutuar se kush jemi,<br />
duke njohur veten. ...Kur dikush <strong>është</strong> i huaj për<br />
veten ai <strong>është</strong> i huaj dhe për të tjerët, kur nuk arrin<br />
të njohë veten nuk mund të njohë as të tjerët apo të<br />
krijojë lidhje me ta, sepse <strong>është</strong> e vështirë të krijosh<br />
lidhje me “një të panjohur”, këtu fillojnë barrierat<br />
e vetëmbrojtja nga diçka <strong>që</strong> nuk ekziston.<br />
Bërthama e vetes inner burimi (vetja) mund<br />
të riformohen më mirë nëpërmjet vetmisë dhe<br />
dialogut me veten, nëse nuk i japim kohë vetes,<br />
por e ngarkojmë me aktivitete dhe projekte, ne<br />
rrezikojmë të humbim kuptimin e thelbit të vetes.<br />
Pra ne duhet të <strong>që</strong>ndrojmë vetëm çdo ditë qoftë<br />
dhe pak minuta për të gjetur dhe me pas ruajtur<br />
sensin e vetes, dhe vetëm atëherë do të jemi të aftë<br />
t’ia japim veten tonë të tjerëve.
mars 2008 Kisha dhe jeta<br />
8<br />
Çasti i Nënës<br />
Maria, ti <strong>që</strong> i mban mend shumë mirë<br />
bukuritë e birit tand, faqet e tija, kambët<br />
e tija të shenjta, duar e tija të shenjta, gojën e tij<br />
të ëmbël, sytë e tij të shndritshëm, flokët e tij të<br />
bukur, dhe kërkon ti krahasosh gjitha këto bukuri<br />
të tijat sa ishte gjallë, me trupin e Tij tashmë të<br />
vdekur.<br />
Ti i pëshpërit Krishtit se nuk mund të durosh<br />
ma për pa qarë, se dëshiron ta mbash ende në<br />
prehrin tënd dhe ta lagësh me lotët e tu; i lutesh<br />
<strong>që</strong> të të lejojë për të ndenjur së bashku me të në<br />
varr – dhe kur ai të përgjigjet se këtë gjë nuk<br />
E Shtu<strong>na</strong> e Madhe …<br />
heshtje dhe pritje<br />
(pjesë nga një Predikim i Vjetër mbi<br />
të Shtunën e Madhe)<br />
Çfarë ka ndodhur Sot mbi tokë <strong>është</strong> një<br />
heshtje e madhe, heshtje e madhe dhe vetmi.<br />
Heshtje e madhe sepse Mbreti po fle: toka ka<br />
mbetur e habitur dhe hesht sepse Hyji <strong>është</strong> bërë<br />
mish dhe ka rënë në gjumë për të zgjuar ata <strong>që</strong> po<br />
flenin prej shekujsh.<br />
Hyji ka vdekë në <strong>na</strong>tyrën e tij njerëzore dhe ka<br />
zbritur për ti shkundur nga gjumi ata <strong>që</strong> po flenin<br />
në nëntokë.<br />
Sot Bota <strong>është</strong> jetime pa Krijuesin e sajë, sot<br />
bota i besohet Marisë, Virgjërës së dhimbshme.<br />
Po, po, kjo <strong>që</strong> ka ndodhur ishte me të vërtetë e<br />
rëndë… kemi vrarë Autorin e jetës, dhe tani jemi<br />
të përkulur mi vetveten tonë si ai <strong>që</strong> ka bërë ndonjë<br />
sherr dhe pret me dridhje dhe frikë se çdo ti ndodhi<br />
pas kësaj <strong>që</strong> ka bërë… kemi mbetur në heshtje, në<br />
pritje për të ditur se cili do të jetë fundi ynë, mes<br />
dyshimit dhe ankthit.<br />
Ndërsa Maria jo, Ajo ka qenë gjithnjë e sigurt se<br />
vdekja e Birit të sajë nuk ishte mbarimi, por vetëm<br />
fillimi, fillimi i një jete të re, fundi i varësisë tonë<br />
nga mëkati <strong>që</strong> <strong>na</strong> mbante skllevër dhe të shkelur<br />
me fytyrë për dhe fillimi i lirisë sonë.<br />
Maria, Virgjëra e dhimbshme…ti po qan jo<br />
vetëm vdekjen e Birit tënd, të pafajshëm dhe të<br />
shenjtë, por mbi të gjitha popullin <strong>që</strong> nuk di nga<br />
të shkojë dhe më të edhe mëkatin e mbarë njerëzimit.<br />
Nga Dom Marjan Lumçi<br />
mund ta bësh – por ti i thua se do të <strong>që</strong>ndrosh<br />
pranë varrit derisa ai të dalë <strong>që</strong> andej, dhe nëse<br />
nuk del shpejt, ti do të bredhësh rrugët e botës<br />
duke qarë dhe duke u’a treguar të gjithëve hallin<br />
tënd, dhe se do rrish duke qarë deri në ditën e<br />
vdekjes tënde.<br />
O Mari e Dhimbshme, tani <strong>që</strong> ke mbetur<br />
vetëm, e zhytur në një dhimbje të madhe, pas<br />
vdekjes së Djalit tënd të vetëm, ne duam të të<br />
rrijmë afër, duam me të soditë, o Virgjër me<br />
Birin tënd të vetëm në prehër, duke kuptuar<br />
se në ty <strong>është</strong> e përqendruar dhimbja e gjithë<br />
universit për vdekjen e Krishtit; në ty ne shohim<br />
personifikimin e të gjitha në<strong>na</strong>ve <strong>që</strong> gjatë<br />
gjithë historisë, kanë qarë për vdekjen e bijve<br />
të tyre.<br />
Por në ty, mbi të gjitha në shohin besimin në<br />
ringjallje, <strong>që</strong> <strong>na</strong> ndihmon për të kuptuar madhështinë<br />
e dashurisë shëlbuese të Krishtit.<br />
Në ty, o Maria, <strong>është</strong> bashkuar i gjithë trupi<br />
i Kishës. Së bashku më ty, o Virgjër, <strong>që</strong> <strong>që</strong>ndron<br />
pranë varrit të Krishtit ne shohim ikonën<br />
e Virgjërës Kishë <strong>që</strong> rrin zgjuar pranë varrit të<br />
Dhëndrrit të saj, në pritje për të kremtuar Ringjalljen.<br />
E ndërsa trupi i Djalit tënd pushon në varr dhe<br />
shpirti i tij ka zbritur në nëntokë për me u shpallë<br />
paraardhësve tanë çlirimin nga robëria e varrit <strong>që</strong><br />
tashmë nuk do vonojë me ardhë, ti o Virgjër, duke<br />
paraprirë dhe personifikuar Kishën, pret plot me fe<br />
fitoren e Krishtit mbi vdekjen.<br />
Po Krishti Ku <strong>është</strong> ai tani<br />
Sigurisht ai ka shkuar për të kërkuar nënën e<br />
parë, sikurse delen e humbur. Ai ka zbritur për të<br />
takuar ata të cilët prej shekujsh pushojnë në errësirë<br />
dhe nën hijen e vdekjes.<br />
Hyji dhe Biri i tij kanë shkuar për të liruar nga<br />
vuajtjet Adamin dhe Evën të cilët ende janë në<br />
burgun e vdekjes dhe u thonë atyre: “Zgjohu, ti<br />
<strong>që</strong> flenë dhe ringjallu nga të vdekurit, dhe Krishti<br />
do të të ndriçojë”.<br />
Unë jam <strong>Zoti</strong> i yt, <strong>që</strong> për ty jam bërë biri i yt;<br />
<strong>që</strong> për ty dhe për gjithë këta, <strong>që</strong> prej teje e kanë<br />
origjinën, tani po flas, dhe më pushtetin tim u<br />
urdhëroj të gjithëve <strong>që</strong> ishin në burg: Dilni!<br />
Atyre <strong>që</strong> ishin në errësirë: Qofshi ndriçuar!<br />
Atyre <strong>që</strong> kishin vdekur: Ringjalluni!<br />
Ty të urdhëroj: Zgjohu, ti <strong>që</strong> po flenë! Ngjallu<br />
nga të vdekurit. Unë jam jeta e të vdekurve. Ringjallu,<br />
o vepra e duarve të mia! Ringjallu krijesa ime!<br />
Ringjallu, të ikim nga ky vend! Ti në mua dhe unë<br />
në ty jemi një <strong>na</strong>tyrë e vetme<br />
Për ty unë, Hyji yt, jam bërë biri yt. Për ty unë,<br />
<strong>Zoti</strong> yt, kam marrë <strong>na</strong>tyrën e shërbëtorit. Për ty,<br />
unë <strong>që</strong> rri mbi qiejt e lartë, kam zbritur mbi tokë<br />
dhe tani edhe në nëntokë.<br />
Për ty, o njeri, kam marrë mbi vete dobësinë<br />
njerëzore, por më pas edhe jam bërë i lirë mes të<br />
vdekurve. Për ty, <strong>që</strong> ke dalur nga kopshti i parrizit<br />
të tokës, unë jam tradhtuar në një kopsht dhe<br />
më kanë lëshuar në duar e Judenjëve, dhe në një<br />
kopsht më kanë kry<strong>që</strong>zuar.<br />
Shikoji në fytyrën time pështymat <strong>që</strong> kam<br />
pranuar ti marr për hatrin tënd, për të të rikthyer<br />
ty shpirtin <strong>që</strong> dikur e një kohë të ka dhënë<br />
jetën.<br />
Shikoi mbi fytyrën time shputat, të cilat i kam<br />
duruar vetëm për të të ribërë ty bukurinë tënde të<br />
humbur në shëmbëlltyrën time.<br />
Shikoje shpinën time sa frushkullat e thuprat i<br />
kam marrë, për të çliruar shpatullat e tua nga pesha<br />
e mëkateve.<br />
Shikoi duart e mia të gozhduara në dru për<br />
ty, këto duar <strong>që</strong> ti në fillimin e botës i patë shtrirë<br />
drejt pemës.<br />
Vdiqa mbi kryq dhe heshta ma shporoi kraharorin<br />
tim, për ty <strong>që</strong> pate qenë vënë në gjumë<br />
në parrizin e tokës dhe nga kraharori yt nxora<br />
Evën. Kraharori im e ka shëruar tashmë kraharorin<br />
tënd. Gjumi im, do të të çlirojë ty nga<br />
gjumi yt i amshuar. Heshta <strong>që</strong> më goditi mua,<br />
e ka ndalur tashmë heshtën <strong>që</strong> ishte drejtuar<br />
kundër teje.<br />
Ngritu, të ikin nga ky vend. Armiku të ka<br />
bërë <strong>që</strong> të ikësh nga toka e parrizit. Ndërsa unë<br />
nuk do të të vendosi më në atë kopsht, por mbi<br />
fronin qiellor. Të qe ndaluar atëherë <strong>që</strong> ta prekje<br />
pemën simbolike të jetës, por unë, qa jam vetë<br />
Jeta, po të marr me vete <strong>që</strong> së bashku të gëzojmë<br />
në amshim.<br />
Shshshshshsht…. Heshtje …..<br />
Hyji im po flenë,<br />
por shumë shpejt do vijë për të <strong>na</strong> çliruar.<br />
Shshshshshsht…... Shtu<strong>na</strong> e Madhe….<br />
heshtje dhe habi….Hyji im po flenë,<br />
<strong>është</strong> pritja e një sigurie <strong>që</strong> nuk<br />
ka të krahasuar.
mars 2008<br />
Kisha dhe jeta<br />
9<br />
Adoleshenca, kohë pritjeje dhe shprese<br />
Jeta e vështirë e njeriut kalon nëpër shumë<br />
periudha të bukura, të lehta dhe të vështira.<br />
Të gjithë për një çast mendojnë për atë <strong>që</strong> <strong>na</strong> ka<br />
ndodhur dhe jemi në ankth dhe në pritje për atë<br />
<strong>që</strong> do të ndodhi. Nuk besoj se s’ka njeri të mos<br />
mendoj për një çast kohën e mrekullueshme të<br />
fëmijërisë dhe jo vetëm atë por, shumë e shumë<br />
gjëra të tjera <strong>që</strong> nuk i përkasin asaj. Secili prej<br />
nesh kalon në një periudhë <strong>që</strong> të gjithë e quajnë<br />
periudha më e bukur e jetës dhe kjo <strong>është</strong> periudha<br />
dhe mosha e adoleshencës. Pikërisht ajo moshë<br />
ku çdo adoleshent gjendet përballë dilemave të<br />
pafundme dhe përballë shumë pyetjeve të cilat<br />
janë të pranishme gjatë gjithë kohës. Adoleshenca,<br />
periudha më e bukur por edhe e vështirë sepse çdo<br />
njeri prej nesh mes dëshirave to<strong>na</strong> dhe mundësive<br />
dhe dëshirat e familjes për ne. Adoleshenca mosha<br />
ku përjetojmë zhgënjimet e para, mosha e rebelizimit<br />
dhe kë<strong>na</strong><strong>që</strong>sive të trupit duke e lënë në harresë<br />
shpirtin, por ajo <strong>që</strong> <strong>është</strong> më e keqja duke iu<br />
larguar nga <strong>Zoti</strong>. E pse ndodh kjo Ndoshta sepse<br />
<strong>që</strong> të vegjël kemi mësuar <strong>që</strong> <strong>Zoti</strong> nuk e dëshiron<br />
të keqen. E me ne çfarë ndodh Ne të gjendur<br />
përballë fatke<strong>që</strong>sive apo zhgënjimeve to<strong>na</strong> të para<br />
themi: n.q.s <strong>Zoti</strong> vërtetë ekziston pse lejon <strong>që</strong> të<br />
<strong>na</strong> ndodhin gjëra të tilla A <strong>është</strong> ai <strong>që</strong> u kry<strong>që</strong>zua<br />
për mëkatet to<strong>na</strong> Apo me këtë fatke<strong>që</strong>si ai po <strong>na</strong><br />
dënon për ndonjë gabim të fëmijërisë E shumë<br />
e shumë pyetjeve të tjera ndoshta të pakuptimta<br />
apo e vështirë të gjendet një përgjigje e përshtatshme<br />
për moshën tonë. Çdo adoleshent <strong>është</strong> në<br />
kërkim të diçkaje. E këtu vlen më shumë pyetja <strong>që</strong><br />
Jezusi ua drejton peshkatarëve te Ungjilli i Shën<br />
Gjonit e cila <strong>është</strong>: Kë kërkoni As ne vetë nuk e<br />
dimë se kë kërkojmë, thjesht kërkojmë diçka të<br />
veçantë, ndoshta shpresën e ndoshta dashurinë<br />
duke harruar <strong>që</strong> e vetmja shpresë dhe dashuri <strong>që</strong><br />
ekziston <strong>është</strong> <strong>Zoti</strong>. Ne të rinjtë jetojmë për atë<br />
çfarë thonë të tjerët dhe jo për atë duhet të jetojmë.<br />
Unë e gjeta veten te kjo shprehje gjatë kohës së<br />
ardhjes, sepse si çdo famulli apo grup rinor duhet<br />
të përgatisin diçka për Krishtlindje. Gjatë kësaj<br />
kohe e kam ndjerë veten si të marrë, vërtet si e<br />
çmendur, sepse në një ditë jave pikërisht ditën e<br />
diel <strong>që</strong> në 6 të mëngjesit nisesha për në kishë. E<br />
kështu luhatesha sepse ndodhte <strong>që</strong> dikush të më<br />
pyeste se për ku kaq herët! E unë <strong>që</strong> në mes të<br />
ftohtit të mëngjesit përgjigjesha: për në kishë.<br />
Personi u habiste. Unë përballesha me këtë opinion<br />
të vështirë të njerëzve sepse në mendjen e<br />
tyre, kisha <strong>është</strong> foleja e atyre <strong>që</strong> mëkatojnë. E<br />
duke pasur parasysh <strong>që</strong> çfarë mendojnë njerëzit<br />
për një vajzë të re <strong>që</strong> “bredh” rrugëve <strong>që</strong> në 6 të<br />
mëngjesit, por falë fesë dhe atyre <strong>që</strong> <strong>na</strong> e kanë<br />
transmetuar atë mund të kalosh çdo gjë. A nuk<br />
<strong>është</strong> kisha e shenjtë dhe njëkohësisht a nuk <strong>është</strong><br />
kisha në<strong>na</strong> e mëkatarëve; a nuk <strong>është</strong> kisha ajo<br />
<strong>që</strong> ka vend për falje dhe këshillime ndaj bijve të<br />
saj; a nuk <strong>është</strong> kisha <strong>që</strong> nëpërmjet sakramenteve<br />
shlyen çdo mëkat; a nuk <strong>është</strong> kisha ajo <strong>që</strong> rilind<br />
te fëmijët, të rinjtë, në këto mendime dhe <strong>është</strong> e<br />
sigurt <strong>që</strong> kisha <strong>është</strong> në<strong>na</strong> dhe Maria <strong>është</strong> ajo <strong>që</strong><br />
e ka mbajtur Krishtin 9 muaj në kraharorin e saj.<br />
Me këto ndjenja jam munduar <strong>që</strong> ta realizoj edhe<br />
më mirë rolin e saj. Vërtetë nuk ka rëndësi se kush<br />
<strong>është</strong> publiku <strong>që</strong> e sheh dramatizimin, por çfarë<br />
ka rëndësi <strong>është</strong> ai transformimi i brendshëm <strong>që</strong><br />
ndodh. Unë shpeshherë kam menduar në rolin e<br />
Nga Eda Paluca<br />
Shën Marisë. E cila do ishte përgjigja ime Cila<br />
<strong>është</strong> sfida për ne të rinjtë të cilët shpeshherë humbasin<br />
drejtimin bëhemi të plogësht në jetën tonë<br />
fizike, psikologjike dhe shpirtërore sepse jemi të<br />
prirë drejt asaj <strong>që</strong> <strong>na</strong> plotëson kë<strong>na</strong><strong>që</strong>sitë e përditshme<br />
duke <strong>na</strong> lënë një boshllëk të paparë jemi të<br />
prirë drejt jetës komode dhe jo drejt flijimit, kemi<br />
dëshirë të jemi dikush dhe jemi ambiciozë ndaj të<br />
tjerëve dhe sillemi gjithandej për kot do humbasim<br />
entuziazmin tonë si të krishterë. Si e shpenzojmë<br />
jetën tonë Sa kohë i kushtojmë kurseve të ndryshme<br />
dhe ato <strong>që</strong> duhet të jenë parësore i lëmë në<br />
harresë. E them këtë sepse kam reflektuar shumë<br />
mbi fjalët: “Jam shërbëtorja e <strong>Zoti</strong>t më ndodhtë<br />
siç the ti”. Dhe njëkohësisht në shpirtin e Marisë<br />
si “Hyjlindëse”. Shpirti im e madhëron <strong>Zoti</strong>n! A<br />
nuk <strong>është</strong> kjo një shprehje entuziazmuese e një<br />
personi e aq më tepër e re si Maria e cila duke<br />
jetuar tërësisht në këtë person. Krishti <strong>na</strong> mëson<br />
<strong>që</strong> të hyjmë në brendësi të asaj <strong>që</strong> ne kremtojmë<br />
(quajmë) Krishtlindje. A nuk <strong>është</strong> ky motivi për<br />
të cilin ne duhet të jemi të hareshëm si të krishterë<br />
kur shohim dhe adhurojmë një Zot foshnje, një Zot<br />
i cili jo vetëm ka hyrë në historinë e botës por aktualisht<br />
edhe në historinë time të përditshme. Mos<br />
vallë nuk <strong>është</strong> Maria ajo <strong>që</strong> mund të <strong>na</strong> dhurojë<br />
këtë gëzim <strong>që</strong> duhet të jehojë dhe t’i japë motiv<br />
dhe shtytje jetës sonë për të qenë të krishterë të<br />
rinj por me plot hare i them këto gjëra, sepse kam<br />
kaluar nëpërmjet frikës, ankthit dhe nganjëherë e<br />
shoh veten si të hutuar dhe të humbur, pres nga e<br />
ardhmja, pres shumë, po Maria nuk ka pritur s’ka<br />
pasë projekte, si <strong>është</strong> e mundur <strong>që</strong> ajo t’i mbajë<br />
në zemrën e saj. Vërtetë duke hyrë në vetveten<br />
time jam më se e bindur tani, se n.q.s unë e lejoj<br />
Marinë të më udhëhe<strong>që</strong> çdo ditë atëherë, si duhet<br />
t’i harroj momentet e bukura të cilat unë kam<br />
përjetuar si lajmërime jo të një engjëlli, por të një<br />
meshtari <strong>që</strong> më thotë “Korpi i Krishtit” dhe unë<br />
si Maria i përgjigjem Amen. Këto momente tani<br />
janë edhe më të rëndësishëm për mua, takimet apo<br />
nëpërmjet Marisë, më japin kurajo për të zbuluar<br />
më shumë atë thirrjen time perso<strong>na</strong>le si katolike<br />
dhe si e re. Të jem një e krishterë e pjekur me fenë<br />
time me<strong>që</strong>nëse po përgatitem për atë <strong>që</strong> quhet<br />
pjekuri në fe – Krezmimi – Dëshmitare e Krishtit.<br />
Ku ka më mirë se ta dish se <strong>Zoti</strong> e ka vendosur<br />
banesën e vet në mua. Duke menduar në shtatzaninë<br />
e Marisë dhe duke marrë vetë sakramentet,<br />
ky mister sa vjen dhe më magjeps dhe jo vetëm<br />
kaq por më bën të ndihem “shtatzënë me <strong>Zoti</strong>n”,<br />
edhe vetë. Çfarë mendimi <strong>është</strong> ky Por nejse.<br />
Marrim ashtu siç <strong>është</strong> reale të pranosh Krishtin<br />
e të dhurosh Krishtin. Këtë gjë ka bërë Maria,<br />
pranoi Krishtin në kraharorin e saj dhe e dhuroi<br />
Krishtin nga kraharori dhe prehri i saj. Këto janë<br />
edhe vullkanet e brendshme <strong>që</strong> shpërthejnë. <strong>Kjo</strong><br />
s’do të thotë se unë kam përfunduar me kaq, por<br />
vazhdojmë me këto mendime dhe <strong>është</strong> bukur ta<br />
jetojmë jetën tonë në bukurinë absolute në sho<strong>që</strong>rinë<br />
e Marisë. Një herë në një predikim kam<br />
dëgjuar se si një misio<strong>na</strong>r ishte në një vend ku<br />
nuk kishte të krishterë, por ai donte tua kultivonte<br />
fenë e krishterë njerëzve. Një ditë në një familje<br />
meqenëse misio<strong>na</strong>rët e ushqejnë veten jo vetëm<br />
me ushqim por edhe me lutje ai duke i treguar libri<br />
e lutjes atyre i bie një figurë e Marisë në tokë dhe<br />
fëmijë i thotë: Kush <strong>është</strong> kjo këtu Misio<strong>na</strong>ri i<br />
përgjigjet: Në<strong>na</strong> ime. Fëmija i përgjigjet: Nuk i<br />
keni ngjarë fare asaj. Misio<strong>na</strong>ri i thotë se gjithë<br />
jetën jam duke u përpjekur t’i ngjaj asaj. Pra ku<br />
ka dëshmi më të madhe <strong>që</strong> ne mund t’i japim<br />
njëri-tjetrit se sa të jetojmë jetën tonë të krishterë<br />
në përngjasimin e Marisë të ushqyer me Kungim<br />
dhe do të jemi ato <strong>që</strong> vetë Krishti thotë: “Fara e<br />
mirë ku mund të prodhojë shumë fryte”.
mars 2008 Kisha dhe jeta<br />
10<br />
DUKE PRITUR DITËN BOTËRORE TË TË RINJËVE (1)<br />
Kur papa Gjon Pali II hapi rrugët, <strong>që</strong><br />
të rinjtë e mbarë botës të takoheshin<br />
Nga Elidon Dodaj<br />
Dita Botërore e të Rinjve i ka<br />
rrënjën e saj pak para Pashkëve<br />
të vitit 1984 kur Pontifikatin e drejtonte<br />
Gjon Palli i II-të. Atëherë Papa ftoi të<br />
rinjtë e mbarë botës, <strong>që</strong> ti drejtoheshin<br />
Romës në të Dielën e Larit. <strong>Kjo</strong> nxitje<br />
nuk donte më shumë, por drejt Romës u<br />
vërsulem një numër i jashtëzakonshëm<br />
të rinjsh nga katër anët. I gëzuar nga ky<br />
numër kaq i madh pjesëmarrësish Papa<br />
Gjon Pali i II-të duke marrë nxitje edhe<br />
nga faktin <strong>që</strong> Kombet e Bashkuara e<br />
deklaronin vitin 1985 vitin e të rinjve,<br />
ftoi përsëri të rinjtë në një takim më të<br />
madh në Romë po të Dielën e Larit të<br />
atij vitit.<br />
Nisur nga kjo <strong>që</strong> po ndodhte, Papa<br />
në dhjetor të 1985 shpalli solemnisht<br />
dëshirën <strong>që</strong> të thërriste çdo vit takimin me të rinjtë.<br />
Por zyrtarisht Dita Botërore e Rinis (D.B.R) vijoj<br />
në pranverën e 1986, <strong>që</strong> njihet edhe si Dita e I-rë<br />
Rinore Botërore. Ndërsa këtë vit të rinjtë katolikë<br />
në mbarë botën festojnë të Ditën e XXIII-tën<br />
Rinore Botërore.<br />
D.B.R mbi të gjitha <strong>është</strong> një festë e madhe<br />
besimi, në të cilën Papa fton të rinjtë dhe të rritur<br />
të të gjithë botës. Gjithnjë e më shumë <strong>është</strong> numri<br />
i vendeve <strong>që</strong> bëhen pjesëmarrës në takime të tilla<br />
(Vetëm në Toronto – Ka<strong>na</strong>da, në vitin 2003 morën<br />
pjesë më shumë se 160 kombe), por ndryshimi<br />
ndodhi shumë shpejtë nga takimi në Romën e<br />
madhe të Bazilikës së Shën Pjetrit. Takimet nisen<br />
transferimet nga një Katedrale në tjetrën nga një<br />
qytet në tjetrin nga njëri shtet në tjetrin. Për vite<br />
me rradhë D.B.R u transferua nga Roma në vende<br />
e shtete të tjera për tu takuar sërish në Jubileun<br />
e madh të vitit 2000 të mileniumit të tretë në një<br />
festë gjigante me më shumë se 2.7 milion të rinj<br />
e të rritur nga mbarë bota. Një event <strong>që</strong> aso kohe<br />
mediat pasqyronin realitetit e Kishës Katolike<br />
në shekullin e XXI-të. Në këto vende të botës të<br />
mbledhur së bashku të rinjtë kanë dëgjuar Fjalën<br />
e Hyjit, kanë kremtuar Meshën e Shenjtë e mbi<br />
të gjitha kanë provuar gëzimin më të madh të<br />
qenurit së bashku rreth Atit të Shenjtë. Kushdo<br />
nga të rinjtë <strong>që</strong> kanë marrë pjesë në takime të<br />
tilla do tu kujtohen sesi Papa Gjon Pali i II-të<br />
do kërcente e këndonte njëkohësisht me të rinjtë<br />
duke lëvizur bastunin dhe buzëqeshjet e tija <strong>që</strong><br />
do nxisnin emocione tek të rinjtë në ato fusha të<br />
mëdha takimesh.<br />
Sipas Papa Benediktit të XVI-të në letrën<br />
drejtuar të rinjve në D.B.R XX-të në Këln, ai <strong>na</strong><br />
thotë se: “<strong>Kjo</strong> ditë <strong>është</strong> <strong>dita</strong> e eksperiencës së paharruar.<br />
Të krishterët nga e gjithë bota, kremtojnë<br />
së bashku një festë të madhe dhe provojnë një<br />
mënyrë të re për besimin e tyre. Pjesëmarrësit janë<br />
thellësisht të prekur nga forca e mesazhit <strong>që</strong> Papa<br />
u drejton gjithsecilit. Papa ka besim tek të rinjtë<br />
dhe nxit tek ata guximin dhe zgjidhjen për jetën e<br />
tyre të përditshme”. Ati i Shenjtë Papa Benedikti<br />
i XVI-të do shtonte edhe në sheshin Mariefeldit<br />
se: “Eksperienca e një besimi të përbashkët <strong>që</strong> i<br />
përshkon kombet, gjuhët dhe kulturat u forcuan<br />
në udhën e tyre perso<strong>na</strong>le, në të cilin jo pak të rinj<br />
të krishterë ndjehen të vetmuar. Ata veçanërisht<br />
gjejnë tek D.B.R orientimin dhe energjitë e reja”<br />
– ndërsa Papa falënderonte në disa gjuhë të rinjtë<br />
pas përfundimit të Angelus-it.<br />
Udha e Papa Gjon Palit të II-të e ndjekur edhe<br />
nga Papa Benedikti i XVI-të <strong>është</strong> ai mesazh<br />
shprese, <strong>që</strong> kjo ditë kaq e bukur e plotë atmosferë<br />
mos të shfrenohet, por të ec dhe si e tillë të<br />
Dita e marte e datës 25 mars të këtij viti,<br />
pikërisht në zemër të Ringjalljes së <strong>Zoti</strong>t<br />
tonë Jezu Krishtit, për famullinë e Shën Nikollit në<br />
Bizë ishte një ditë shumë e gëzueshme.<br />
<strong>Kjo</strong> sepse jo vetëm <strong>që</strong> kishim ende të fortë në<br />
zemër gëzimin e ringjalljes së <strong>Zoti</strong>t tonë nga vdekja<br />
duke <strong>na</strong> sjellë një fitore të pakrahasueshme me asnjë<br />
fitore tjetër, por edhe për kushtimin e përjetshëm të<br />
Motër Filome<strong>na</strong> Gjika në Kongregatën e Motrave<br />
Medee.<br />
I gjithë kremtimi u zhvillua në një atmosferë<br />
shumë të gëzueshme me pjesëmarrjen e shume besimtarëve<br />
të famullisë sonë si edhe të shumë miqve<br />
<strong>që</strong> kishin ardhur për të marrur pjesë në gëzimin<br />
tonë të asaj dite.<br />
Mesha Shejte u drejtua nga Ipeshkvi ndihmës i<br />
festohet çdo të Diele të Larit në Dioqezat<br />
e në mbarë botës dhe së paku<br />
njëherë në tre vite të gjithë së bashku,<br />
të rinjtë e krishterë të mbarë botës në<br />
një qytet të Globit me Atin e Shenjtë<br />
dhe mikpritësit e bujarët e vendeve.<br />
Ndërsa nisej për të bekuar të rinjtë dhe<br />
për ti uruar kthim të këndshëm nëpër<br />
familjet dhe komunitetet e tyre Papa<br />
Benedikti i XVI-të në fund të fjalëve<br />
me gëzim shpalli se takimi i ardhshëm<br />
Botërorë i Rinisë <strong>është</strong> në Sidnej, Australi<br />
2008. Ndërsa duartrokitjet nuk<br />
kishin të pushuar dhe aparatet fiksonin<br />
në celuloid ato momente teksa Papa<br />
përshëndeste çdonjërin prej tyre.<br />
Në numrat në vijim<br />
2- Intervista me të rinjtë pjesëmarrës në Ditën<br />
Botërore Rinore ndër vite (prill)<br />
3- Kujtime nga Dita Kombëtare Rinore në<br />
Shqipëri (maj)<br />
4- DBR-Sidnej 2008 në brendësi të saj. Si<br />
organizohet DBR (qershor)<br />
5- Nga Dita Botërore XXIII-të Sidnej 2008<br />
(numri vijues)<br />
<strong>Kjo</strong> <strong>është</strong> <strong>dita</strong> <strong>që</strong> <strong>na</strong> e <strong>fali</strong> <strong>Zoti</strong>, të gëzojmë<br />
e të ngazëllojmë. <strong>Alleluia</strong>, <strong>Alleluia</strong>.<br />
Nga Re<strong>na</strong>to Gjika<br />
Arkidioqezës Tiranë Durrës Imzot George Frendo<br />
i cili në homelinë e tij vuri theksin mbi dhurimin e<br />
njeriut në duart e <strong>Zoti</strong>t, dhe dashamirësinë e <strong>Zoti</strong>t<br />
në thirrjen <strong>që</strong> dhuron si dhe në gatishmërinë <strong>që</strong><br />
duhet të ketë njeriu për t’ju përgjigjur me bujari<br />
kësaj thirrjeje.<br />
Motrat Medee kishin zgjedhur pikërisht këtë<br />
ditë të javës së parë të Pashkëve të <strong>Zoti</strong>t tonë, por<br />
edhe këtë ditë të Zojës Nunciatë, në mënyrë <strong>që</strong>,<br />
sikurse Zoja e Bekuar tha i “po” engjëllit të <strong>Zoti</strong>t,<br />
se e pranonte detyrën e të qenurit Nënë e Birit të<br />
Atit, ashtu edhe motër Filome<strong>na</strong> të pranojë <strong>që</strong> ti<br />
thojë “po” thirrjes së Birit të Marisë, për të qenë një<br />
bijë e denjë e thirrjes hyjnore <strong>që</strong> Jezusi i ringjallur<br />
ka vënë në të.<br />
E pranishme në këtë kremtim, përveç shumë<br />
meshtarëve <strong>që</strong> bashkë kremtuan me Imzot George<br />
Frendo, ishte edhe Nënë Provinciale e Motrave<br />
Medee, Mr. Carmela Speri, në duart e së cilës, Mr.<br />
Filome<strong>na</strong> bëri Kushtimin e Përjetshëm.<br />
Për famullinë tonë, kjo ishte me të vërtetë një<br />
ditë e veçantë, pasi një kremtim i tillë liturgjik nuk<br />
ishte parë ndonjëherë, qoftë për formën ashtu edhe<br />
për përmbajtjen.<br />
Kremtimi liturgjik u mbyll me urimin, <strong>që</strong> ngjarje<br />
të tilla të ndodhin sërish në famullinë tonë por<br />
edhe në famullitë e tjera të mbarë Shqipërisë, pasi<br />
vreshta <strong>është</strong> e madhe, dhe punëtorë ka pak.<br />
Për këtë arsye: <strong>Kjo</strong> <strong>është</strong> <strong>dita</strong> <strong>që</strong> <strong>na</strong> e <strong>fali</strong> <strong>Zoti</strong>,<br />
të gëzojmë e të ngazëllojmë. <strong>Alleluia</strong>, <strong>Alleluia</strong>.
mars 2008<br />
Kisha dhe jeta<br />
11<br />
Isha duke të pritur ty<br />
Kur po zgjoheshe, këtë mëngjes,po të vështroja<br />
dhe shpresoja të më flisje, edhe pse<br />
do të ishin pak fjalë, duke pyetur mbi opinionin<br />
tim, ose nuk e di … të më jepje një falënderim<br />
për diçka të mirë <strong>që</strong> të ka ndodhur dje. Por vihej<br />
re se ishe shumë (e) i zënë duke kërkuar rrobat e<br />
përshtatshme për të dalë për punët e tua. Vazhdova<br />
të prisja ndërkohë <strong>që</strong> po silleshit akoma për disa<br />
minuta nëpër shtëpi, kush e di përse… mendova se<br />
do kishit dhe pak sekonda kohë <strong>që</strong> të ndaloje e të<br />
më përshëndesje me një “MIRDITA”!. Por ishte e<br />
qartë, <strong>që</strong> ishit me shumë ngut.<br />
Të vështroja ndërkohe <strong>që</strong> i jepje rrugë detyrimeve<br />
tuaja. Mu duk se ishe (e) i shqetësuar për diçka<br />
dhe për këtë u çel qielli dhe u mbush plot me ngjyra.<br />
Vetëm për ty. Sepse ishe (e) i shqetësuar dhe as nuk<br />
doje <strong>që</strong> të vihej re kjo gjë. Pret qetësisht, gjithë<br />
mëngjesin dhe gjithë darkën. Por me shumicën e<br />
gjërave <strong>që</strong> ke për të bërë, përgjatë gjithë ditës…<br />
kuptohej <strong>që</strong> nuk kishe kohë për të më thënë asgjë.<br />
Dhe kështu ndodhi. Gjatë kthimit në shtëpi, vura re<br />
lodhjen tënde. Për këtë vendosa të të rifreskoj me<br />
Ishte një i ri, i cili kishte një dëshirë të madhe<br />
me hi në një kuvend fretërish.<br />
Mbasi e mori këtë vendim dhe u paraqit tek<br />
kuvendi, e mori në pyetje një frat i vjetër, për të<br />
ditë se deri në cilën pikë ishte i gatshëm me i ra<br />
mohit botës dhe të mirave të saja:<br />
Plaku i vjetër fillon me i ba disa pyetje:<br />
-Sikur ti kishe tri monedha ari, dhe duke kaluar<br />
rrugës ne shohim një të varfër, - a do ja kishe<br />
falë<br />
-Me gjithë zemër, o Atë.<br />
Shumë mirë, kështu duhet të veprosh.<br />
-Sikur ti kishe tri monedha argjendi, dhe duke<br />
kaluar rrugës ne shohim përsëri një të varfër, - a<br />
Nga Ensuela Prenga<br />
pak ujë nga qielli, por pashë <strong>që</strong> nuk të pëlqeu. Më<br />
vjen keq, dëshiroja shumë të më flisje……edhe pse<br />
duhej shumë kohë. Por… asgjë.<br />
Kur darkoje përsëri harroje të më thoje diçka.<br />
Pastaj shikoje televizor dhe prisje me kujdes,<br />
ndërkohë <strong>që</strong> shihje gjithçka <strong>që</strong> ndodhte nëpër<br />
botë dhe pastaj, dëfreheshe me atë çka bënin. Më<br />
pëlqen shumë të të shoh të qeshësh! Kur kaloi pak<br />
kohë, të pashë të lodhur dhe e kuptova qetësinë<br />
Tri monedhat<br />
tënde, kështu <strong>që</strong> e hoqa qartësinë e qiellit dhe e<br />
zëvendësova me shume yje. Në të vërtetë ishte e<br />
këndshme por nuk ishe i interesuar për ta parë.<br />
Në kohën e gjumit vërtetova <strong>që</strong> ishe përgjumësh.<br />
U fute në krevat dhe sapo u shtrive, të zuri gjumi.<br />
Ta vura në dhomë pak muzikë. U kujdesa të të<br />
sho<strong>që</strong>roja përgjatë gjumit tënd. Por e njëjta gjë,<br />
përse mendoj se nuk e vë re se un jam gjithmonë<br />
këtu, për ty. Tashmë nuk di si të ndërhyj. Me gjithë<br />
këtë, kam më shumë durim nga sa e mendon ti.<br />
Dhe kush e di gjithashtu edhe ti ndoshta do ta kesh<br />
këtë durim me të tjerët. Ndoshta më lë të të mësoj:<br />
të dua shumë… imagjinoni rrugën <strong>që</strong> bëj, dhe kjo<br />
<strong>është</strong> vetëm për ju. Nesër do të jetë një ditë e re dhe<br />
do të ndjek për krahu, si sot, dhe me të mbërritur<br />
kjo <strong>na</strong>të në shtëpi, do të të jap përqafimin e <strong>na</strong>tës<br />
së mirë, edhe pse ti, do të jesh shumë i zënë me<br />
provimet, me problemet e tua… me gjithë këto, do<br />
të më pëlqente të ndaja gjithçka me ty.<br />
Miku yt JESUS<br />
do ja kishe falë<br />
-Me gjithë zemër, o Atë.<br />
Shumë mirë, kështu duhet të veprosh. Je në<br />
rrugë të mbarë.<br />
Tani kam dhe një pyetje të fundit:<br />
-Sikur ti kishe tri monedha bakri, dhe duke<br />
kaluar rrugës ne shohim një të varfër, - a do ja<br />
kishe falë<br />
-Jo, o Atë, jo.<br />
-E përse – e pyet shumë i çuditur frati plak.<br />
Sepse unë i kam me të vërtetë tri monedha<br />
bakri. Fatke<strong>që</strong>sisht, në jetë jemi të gatshëm të japim<br />
e të <strong>fali</strong>m atë <strong>që</strong> nuk kemi, por kurrë atë <strong>që</strong> në të<br />
vërtetë e kemi.<br />
Vrapuesi i paqes<br />
Me 12 shkurt 2008 Famullia e Bathores<br />
ka pasë një mysafir shumë interesant,<br />
aq, sa jo vetëm Kryetari i Bashkisë së Kamzës dhe<br />
perso<strong>na</strong>litete të tjerë të vendit, por gjithashtu një<br />
përfa<strong>që</strong>sues i Arkidioqezës sonë ka ardhur për të<br />
bërë një fotografi me Famullitarin Don Patrizio<br />
Santinelli.<br />
Atleti i vetëzbuluar Z. Ulderico Lambertucci,<br />
61 vjç nga Macerata (Itali) ka filluar me 1 ja<strong>na</strong>r<br />
2008 në Romë, mbasi e ka marrë bekimin e Atit<br />
Shenjt Benedikti XVI, udhëtimin e tij spektakolar<br />
për në Jerusalem, ku don të arrijë më 28 mars,<br />
atëherë në javën mbas Pashkeve. Atleti, <strong>që</strong> në fakt<br />
si profesion ka murator, po vrapon 70 Km në ditë!<br />
Ai kalonte sot te Don Patrizio në Bathore, sepse ai<br />
e ka kompatriot.<br />
Të dy janë nga Macerata. I vetëshpalluri “Vrapues<br />
për Paqen” <strong>është</strong> sho<strong>që</strong>ruar nga dy miq me një<br />
“Camper” në të cilin Ulderico han dhe flenë me ta.<br />
Nga Dom Henricus Veldkamp<br />
Ai nuk të len as një përshtypje e lodhjes, përkundrazi<br />
ai duket shumë i çlodhur. Para disa kohesh, në<br />
vitin 2006, ai kishte bërë një udhëtim të tillë, vetëm<br />
me pak më shumë kilometra: ai atëherë vraponte<br />
nga Macerata në Itali deri në Pekin në Kinë! 12.000<br />
kilometer në gjasht muaj! Arsyja Për të nderuar<br />
misio<strong>na</strong>rin e famshëm nga Macerata Matteo Ricci,<br />
i cili <strong>është</strong> varrosur në Pekin.<br />
Kështu Ulderico përpiqet të tërhe<strong>që</strong> vëmendjen<br />
te Krishti, Princi i Paqes, në gjithë botën. Mos çuditemi<br />
qe ka dalur tashmë në Guinness Worldbook<br />
of Records!!! Shalom, Ulderico!<br />
Në udhëtimin e tij në Kinë ai ishte rastësisht i<br />
sho<strong>që</strong>ruar nga një shqiptar z. Zamir Dekavelli, i cili<br />
me rastin <strong>që</strong> Maceratasi gjendej në vendin tonë, për<br />
tu takuar me të në Bathore, ka ardhur posaçërisht<br />
nga Italia, vend ku ai jeton prej kohësh.<br />
Shalom, Ulderico!
mars 2008 Kisha dhe jeta<br />
12<br />
Për shumë vjet Gëzuar<br />
E Diela e Pashkëve përveç pjesëmarrjes shume të madhe të besimtarëve në liturgjinë e Meshës Shejte në ambientet e Katedrales, pati edhe<br />
shume vizitorë të tjerë të cilët kishin ardhur për të shprehur urimet e tyre edhe Kryebariut të Arkidioqezës sonë Shkëlqesisë së Tij Imzot Rrok<br />
Mir<strong>dita</strong> në këtë ditë gëzimi. Në pritjen e organizuar me këtë rast ishte i pranishëm edhe Ipeshkvi Ndihmës i Arkidioqezës sonë Imzot George<br />
Frendo. Përveç besimtarëve të shumtë të pranishëm për të bërë urimet, në këtë ditë tokën e Katedrales e shkelën edhe shumë autoritete të larta<br />
qytetare dhe civile të vendit tonë. Z. Bamir Topi, në vizitën e tij të parë si President i shqiptarëve, së bashku me urimin e tij për të gjithë besimtarët<br />
katolikë, shprehu njëherësh edhe mirënjohjen e tij të madhe për punën e pakrahasueshme <strong>që</strong> Kisha Katolike në Shqipëri po bën për<br />
ringjalljen e jetës së mbarë bashkësisë shqiptare.