MARANA THA! - Nasza Parafia - Salwatorianie

Słowo od proboszczów
Drodzy Parafianie!
październiku rozpoczęliśmy Rok Wiary,
w którym mamy wzmocnić swoją
W
wiarę, aby być prawdziwymi świadkami
Chrystusa Zmartwychwstałego. W I Niedzielę
Adwentu rozpoczynamy nowy rok duszpasterski,
pod hasłem: „Być solą ziemi”. Słowa
tego wezwania pochodzą z Ewangelii Św.
Mateusza – „Wy jesteście solą ziemi, a jeśli
sól utraci swój smak, to czym go przywrócić?
Nie przydaje się na nic! Wyrzuca się ją z domu
i ludzie będą po niej deptać” (Mt 5,13).
Wiemy dobrze czym jest sól. Sól jest niezbędna
do życia. Wystarczy kilka jej ziarenek,
aby doprawić jedzenie i sprawić aby było
ono smaczne. Mamy być „solą ziemi”. Świat,
w którym żyjemy, odrzuca Boga, a przez to
jest słaby i chory. W światowej „zupie” brakuje
często „szczypty miłosierdzia”, „przyprawy
człowieczeństwa”, „smaku miłości”.
Pan Jezus mówi: „Wy jesteście solą ziemi”.
Co to znaczy być solą ziemi? To znaczy, że
trzeba kierować się w życiu orędziem Kazania
na górze, być miłosiernym, miłować
nieprzyjaciół, przebaczać, bronić prawdy,
wprowadzać pokój i o niego zabiegać, zrezygnować
z przemocy i odwetu, podać rękę
upadającemu, dawać – nic w zamian nie
oczekując… Wszystko to na przekór światu,
który myśli, mówi i czyni inaczej, który być
może to wszystko wyśmieje. Pamiętajmy, że
Jezus nie mówi: Wy jesteście „cukrem czy
pieprzem ziemi”. Jezus mówi: „Wy jesteście
solą ziemi”! Nie wolno nam zatem dopuścić,
by sól zwietrzała, utraciła swój smak, bo „na
nic się już nie przyda, chyba na wyrzucenie
i podeptanie przez ludzi”. Nikt nie lubi być
podeptany. Dlatego trzeba zrobić wszystko,
aby nie zostać podeptanym duchowo.
Nadchodzący rok niesie ze sobą dwa hasła:
„Być solą ziemi” i „Rok Wiary”. Możemy
obok nich przejść obojętnie, ale możemy też
zacząć nimi żyć na co dzień. Jeżeli ożywimy
swą wiarę, możemy być pewni, że nie utracimy
smaku soli, że nie zwietrzejemy jako
chrześcijanie, będziemy dla innych świadectwem.
Dlatego tak ważna w tym względzie
jest Eucharystia, sakrament pokuty, lektura
Pisma Świętego.
Niech Dobry Bóg błogosławi nam wszystkim
w pracy nad sobą, nad naszym życiem
wiary.
ks. Jacek Wawrzyniak SDS
Sukces Cardiofonii
W dniach 24–25 listopada w Dobroszycach
odbył się XVI Przegląd Piosenki Religijnej
„Cecyliada” pod hasłem „Wiara czyni cuda”.
Udział w Przeglądzie wzięła schola parafii
NSPJ Cardiofonia. Mimo różnych niesprzyjających
okoliczności naszej scholi udało się
zdobyć wyróżnienie!
Serdecznie gratulujemy!
ak niewiele trzeba nam: Dwoje ludzi,
„Tserca dwa i... Przestaje istnieć świat,
Robi się... święto”. Parafrazując słowa piosenki
można powiedzieć, że niewiele trzeba nam,
by także w wymiarze wiary i religii przeżyć
święto. Umieszczenie swego serca w sercu
Boga, zanurzenie się w Jego miłości, sprawia,
że świat „przestaje istnieć”, a liczy się tylko
On – Bóg i miłość do Niego. Doświadczenie
miłości Boga, Jego obecności jest dla nas
bardzo ważne. Gdy bowiem przychodzą dni
tzw. pustyni, chwile, w których wiara zostaje
wystawiona na próbę, wówczas trzeba mieć
do czego się odwołać, trzeba przywołać
w pamięci chwile, kiedy Bóg wydawał się być
na wyciągnięcie ręki. One pomogą odnaleźć
Boga, który jest, ale wydaje się zakryty. Doświadczenie
żywej obecności Boga wśród nas,
Jego zainteresowania nami, stało się udziałem
osób uczestniczących w Seminarium Odnowy
Wiary. Jego owoce są zapewne różne. Ale
trzeba cieszyć się każdym darem, jaki od Boga
otrzymujemy. Jednym z nich stało się z pewnością
większe poczucie wspólnoty Kościoła,
przynależności do niego i odpowiedzialności
za siebie nawzajem. Pomogło w tym również
zorganizowanie w Szkole Podstawowej nr 2
wspólnej agapy na zakończenie seminarium,
za której umożliwienie dziękuję Pani Dyrektor.
Dziękuję wszystkim, którzy pomogli
w przeprowadzeniu Seminarium: ojcu Andrzejowi
Smołce, wspólnocie Jeszaja z parafii
św. Judy Tadeusza i Antoniego Padewskiego,
Animatorom.
Przed nami kolejne wydarzenia, które mają
nam pomóc budować naszą wiarę i dzielić
się nią z innymi. Fioletowy kolor szat liturgicznych,
wieniec z czterech świec, pieśni
wyrażające oczekiwanie to atrybuty adwentu
i przygotowań do Bożego Narodzenia. Dobre
przygotowanie do ważnych wydarzeń pozwala
nie tylko dobrze je przeżyć, skorzystać z ich
owoców, ale samo w sobie staje się elementem,
który nas ubogaca. Podobnie jak trudno
o zbudowanie dobrego małżeństwa bez wcześniejszego
przeżycia pięknego narzeczeństwa,
czy też o gorliwego kapłana, jeśli w czasie lat
seminaryjnych nie pokochał Jezusa ponad
wszystko, tak niełatwo o rozpoznanie Boga
w dziecku leżącym na sianie i zawiązanie
z Nim głębokiej więzi, jeśli zabraknie adwentowego
przygotowania. W pewnym sensie
całe nasze życie jest adwentem – oczekiwaniem
na spotkanie z Panem, ale odmierzają go
adwenty kolejnych lat. Zachęcam, aby w tegorocznym
przygotowaniu znalazł się czas na
przedłużoną modlitwę, udział w rekolekcjach,
czas na dobrą spowiedź.
ks. Maciej Chwarścianek SDS
2
3