MARANA THA! - Nasza Parafia - Salwatorianie

8
Czy ktoś został pominięty?
Rozważania na Rok Wiary – cz. 3
„Chciałbym wierzyć, ale Bóg nie dał mi
łaski wiary”. Tego typu stwierdzenia można
usłyszeć czasami z ust ludzi niewierzących,
ale życzliwie odnoszących się do kwestii
istnienia Boga i wiary. Czy rzeczywiście
są tacy ludzie, którym Bóg poskąpił swej
pomocy na drodze wiary? W tym kontekście
warto zwrócić uwagę na trzy kwestie.
Pierwszą z nich jest fakt, że Bóg jest
źródłem wszelkiego dobra, jakie staje się
naszym udziałem. To On jest zawsze pierwszy
jako ten, który nas stworzył i ciągle
dyskretną, ale rzeczywistą ręka prowadzi.
To nie my wybraliśmy Boga jako ludzie
wierzący, ale to On pierwszy nas wybrał
i umiłował. Każde dobro ma swój
najgłębszy fundament w Bogu, także
dobro, jakim jest wiara. Wyraźnie widać
to choćby w scenie, którą opisuje
ewangelista Mateusz (Mt 16,13-20).
Jezus pyta najpierw swoich uczniów,
za kogo uważają Go ludzie. Po kilku różnych
ich odpowiedziach pyta raz jeszcze. Tym
razem już bardzo osobiście: „A wy za kogo
Mnie uważacie?”. W tym momencie św.
Piotr w imieniu dwunastu apostołów wyznaje
wiarę w Jego wyjątkową godność: „Ty
jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego”. Po tym
pięknym wyznaniu, które pada z ust Piotra,
znamienne są słowa Jezusa: „Błogosławiony
jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem nie
objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój,
który jest w niebie”. Słowa te wyrażają prawdę,
że wyznanie Piotra choć padło z jego ust
i jest jego udziałem, to jednak najgłębszym
źródłem tego wyznania jest Ojciec, który jest
w niebie. To dzięki Jego pomocy – łasce Piotr
był zdolny to wyznać. Słowa „nie objawiły
ci tego ciało i krew” przekonują, że sam
z siebie nie byłby do tego zdolny. Łaska, jako
subtelna miłość Boga, nie wymusza wiary,
nie ogranicza wolności człowieka a tym samym
i jego odpowiedzialności. Ona ukazuje
piękno życia wiarą, wewnętrznie porusza.
Jeśli Bóg swą łaską pociąga człowieka, to
są to zawsze – jak uczy prorok Ozesz (Oz
11,4) – „więzy miłości”.
Jezusowi Chrystusowi, jak widzimy na
kartach Ewangelii, zależało na każdym człowieku.
Nie jest mu obojętne żadne ludzkie
istnienie. W przejmującej przypowieści
o zaginionej owcy (Łk 15,1-8),
jednej ze stu, powie, że Bóg – jak
ten pasterz – zostawia pozostałe
dziewięćdziesiąt dziewięć
i idzie szukać tej jednej „aż ją
znajdzie”. W nocnej rozmowie
z Nikodemem (J 3,17) deklaruje
wyraźnie, że „Bóg nie posłał
swego Syna na świat po to, aby świat potępił,
ale po to, by świat został przez Niego zbawiony”.
Prawdę tę św. Paweł wyraził ostatecznie
w jednym ze swoich listów, w którym pisze,
że Bóg „pragnie, aby wszyscy ludzie zostali
zbawieni i doszli do poznania prawdy” (1 Tm
2,4). Już tych kilka wybranych fragmentów
Biblii pokazuje jasno, że Bóg nikomu nie
odmawia pomocy koniecznej do zbawienia,
czyli łaski. Inną kwestią pozostaje zawsze
trudne pytanie o to, na ile poszczególny
człowiek odpowiada na to Boże zaproszenie,
jest na nie otwarty i gotowy, by uwierzyć.
„Choć Bóg wszystkich powołuje do
wiary, nie naszą rzeczą jest – jak pisze o. J.
Salij – sądzić konkretnych niewierzących.
Powinniśmy raczej cieszyć się z tego dobra,
które czynią niewierzący, oraz szanować tych
wszystkich, którzy uczciwie i w pocie czoła
szukają prawdy. Sąd zaś należy wyłącznie
do Boga. Zamiast sądzić niewierzących,
musimy sobie raczej stawiać pytania, do
jakiego stopnia my sami – swoim niezgodnym
z wiarą postępowaniem, swoją duchową
małością – przyczyniamy się do niewiary
naszych bliźnich. Musimy prosić Boga, żeby
przebaczył nam nasze winy i raczył naprawić
to, co zepsuliśmy. Dodajmy jeszcze dla porządku,
że «nie sądźmy» znaczy nie tylko:
«nie wolno nam potępiać», ale również: «nie
wolno nam usprawiedliwiać». Sąd naprawdę
zostawmy Panu Bogu”.
ks. Roman Słupek SDS
W kolejnych numerach „Naszej Parafii”, począwszy od obecnego, pojawiać się będzie
dział zatytułowany „Duchowe drogowskazy ojca Franciszka Jordana”. Będzie to kilka
zdań zaczerpniętych z myśli założyciela salwatorianów. Pragniemy w ten sposób dzielić
się bogactwem duchowym, które on nam pozostawił, a jednocześnie zaprosić do modlitwy
za jego wstawiennictwem. Trwa obecnie jego proces beatyfikacyjny stąd też zamieszczamy
modlitwę o jego beatyfikację. Zanotowano już wiele przypadków otrzymania różnych łask
od Boga dzięki wstawiennictwu ojca Franciszka, stąd też zamieszczona modlitwa służyć
może wypraszaniu konkretnej pomocy za jego orędownictwem. Informacje o doznanych
łaskach prosimy kierować na adres redakcji.
ks. Roman Słupek SDS
Duchowe drogowskazy ojca Franciszka Jordana
Wierni w małych rzeczach
Dla postępu w życiu duchowym jest
rzeczą konieczną, żebyście nie tylko
unikali wielkich błędów, lecz żebyście także
byli wierni w małych rzeczach. Chciałbym
wam to szczególnie położyć na sercu, żebyście
wszyscy byli jak najwierniejsi w małych
rzeczach. Najpierw dlatego, ponieważ jest
to wolą Bożą. Następnie również dlatego,
ponieważ będzie to dla was ochroną przed
większymi błędami. Kto jest wierny w małych
rzeczach, ten nie popełni ciężkich
błędów. Ten kto jest wierny w małym, ma
błogosławieństwo Boże w swojej pracy i już
na tym świecie będzie szczęśliwy.
Modlitwa o beatyfikację
ojca Franciszka Jordana,
założyciela salwatorianów
Jezu, Zbawicielu świata,
który udzieliłeś swojemu słudze Franciszkowi
daru głębokiej i żywej wiary,
niezachwianej nadziei
i heroicznej miłości Boga i bliźniego
oraz wielkiej gorliwości
o zbawienie dusz, prosimy Cię,
wsław go tu na ziemi
chwałą błogosławionych, a za jego
wstawiennictwem udziel nam łaski,
o którą Cię pokornie prosimy.
Który żyjesz i królujesz
na wieki wieków. Amen.
9