Καλημέρα και Αντίο (free-ebook) - eBooks4Greeks.gr

Καλημέρα και Αντίο
ποιον που αγαπάς;»
«Τον αφήνεις γιατί ξέρεις ότι δεν μπορείς να τον έχεις, τουλάχιστον
όχι έτσι όπως θες να τον έχεις».
«Προτιμάς δηλαδή να μην τον έχεις καθόλου».
«Μάλλον προτιμάς να ελαχιστοποιείς τα αρνητικά συναισθήματα.
Όταν υπάρχει κάτι, σου προκαλεί πόνο, όταν δεν υπάρχει το νοσταλγείς,
το επιθυμείς, το σκέφτεσαι, αλλά χωρίς να σε πονάει».
«Δηλαδή σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου. Αποφασίζεις για το τι είναι
καλύτερο για ‘σένα με τα δικά σου κριτήρια και πράττεις ανάλογα.
Ζωή, αυτή είναι η εγωιστική αντίληψη κακομαθημένων παιδιών».
«Όχι. Αυτή είναι η πραγματικότητα Λιζ».
Η Λιζ πετάχτηκε πάνω, ανασήκωσε κάποια ρούχα που βρίσκονταν
άτσαλα ακουμπισμένα στο κάτω μέρος του κρεβατιού, άνοιξε
ένα-ένα τα συρτάρια του κομοδίνου με τον ίδιο απότομο τρόπο
που τα ξαναέκλεισε και περιφέρθηκε στα δωμάτια για λίγα λεπτά
ψαχουλεύοντας τα πράγματά της, για να βρει ένα μπαλάκι αντιστρές.
Κυκλοφορούσαν πολλά μέσα στο σπίτι σε διάφορα χρώματα
και σχέδια, πλεκτά με κάτι σαν σπόρους μέσα. Εντόπισε ένα ανάμεσα
στα μαξιλάρια του καναπέ, το έσφιξε στην παλάμη της και
επέστρεψε στο δωμάτιο όπου βρισκόταν η Ζωή. Βούτηξε μπρούμυτα
στο κρεβάτι, ακούμπησε το σαγόνι της στο μαξιλάρι, κοίταξε
τη Ζωή που καθόταν με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο και δήθεν
ατάραχη εξακολουθούσε να ξεφυλλίζει το περιοδικό της.
Σε αντίθεση με τη Ζωή που ήταν πιο συγκρατημένη, η Λιζ είχε την
τάση να τα ζει όλα έντονα. Μπορούσε να χαίρεται έντονα και να λυπάται
εξίσου έντονα. Ήταν χαρούμενος άνθρωπος, λιγάκι εκκεντρικός
και κουβαλούσε μια δόση τρέλας. Δεν την ένοιαζε το αποτέλεσμα
και είχε την τάση να ονειρεύεται ξύπνια, ζούσε σε ένα παραμύθι.
Ακόμα κι αν υποπτευόταν πως το τέλος δεν θα ήταν καλό, πάλευε
για το παρόν, μέχρι ο ρεαλισμός να της χτυπήσει την πόρτα.
Και όταν συνέβαινε αυτό, έκλαιγε, βούλιαζε και ζωγράφιζε τη θλί-
- 31 -